ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL)

Μέγεθος Γραμμάτων ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΟΜΙΚΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΩΝ ΝΟΜΟΣ (INTRASOFT INTERNATIONAL) 2104/2014 ΣΤΕ ( 634609) (Α ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΝΟΜΟΣ) Δημοτική φορολογία. Προθεσμία άσκησης προσφυγής και έναρξη αυτής κατά την παρ. 1 του άρθρου 66 του ΚΔΔ. Η προσφυγή και η προθεσμία άσκησης αυτής αναστέλλει την εν στενή εννοία βεβαίωση της οφειλής. Μη νομίμως ο Δήμος είχε προβεί στην εν στενή εννοία βεβαίωση του χρέους από τέλη διαφήμισης και πρόστιμα. Το προσβληθέν με την ανακοπή έγγραφο συνιστούσε κατ ουσίαν την ατομική ειδοποίηση και παραδεκτά θεωρήθηκε ως συμπροσβαλλόμενη και η ταμειακή βεβαίωση. Απορρίπτεται η αναίρεση (επικυρώνει την αριθμ. 7481/2007 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών). Αριθμός 2104/2014 ΤΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ ΤΜΗΜΑ Στ Συνεδρίασε δημόσια στο ακροατήριό του στις 30 Σεπτεμβρίου 2013 με την εξής σύνθεση: Μ. Καραμανώφ, Σύμβουλος της Επικρατείας, Προεδρεύουσα, σε αναπλήρωση του Προέδρου του Τμήματος, που είχε κώλυμα, Β. Ραφτοπούλου, Α. Χλαμπέα, Σύμβουλοι, Δ. Τομαράς, Τ. Βαρουφάκη, Πάρεδροι. Γραμματέας ο Λ. Ρίκος. Για να δικάσει την από 11 Δεκεμβρίου 2007 αίτηση: του Δήμου... Αττικής και ήδη Δήμου..., ο οποίος παρέστη με την δικηγόρο Ζαμπέτα Δρόσου (Α.Μ. 7303), που την διόρισε με απόφασή της η Οικονομική Επιτροπή του Δήμου, κατά της ανώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «...» και ήδη «...», που εδρεύει στους... Αττικής (...), η οποία δεν παρέστη. Με την αίτηση αυτή ο αναιρεσείων Δήμος επιδιώκει να αναιρεθεί η υπ αριθμ. 7481/2007 απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών. Η εκδίκαση άρχισε με την ανάγνωση της εκθέσεως της εισηγήτριας, Παρέδρου Τ. Βαρουφάκη. Κατόπιν το δικαστήριο άκουσε την πληρεξουσία του αναιρεσείοντος Δήμου, η οποία ανέπτυξε και προφορικά τους προβαλλόμενους λόγους αναιρέσεως και ζήτησε να γίνει δεκτή η αίτηση. Μετά τη δημόσια συνεδρίαση το δικαστήριο συνήλθε σε διάσκεψη σε αίθουσα του δικαστηρίου και Αφού μελέτησε τα σχετικά έγγραφα Σκέφθηκε κατά το Νόμο 1. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση, για την άσκηση της οποίας δεν απαιτείται η καταβολή παραβόλου, ζητείται η αναίρεση της 7481/2007 απόφασης του Τριμελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών, με την οποία απερρίφθη έφεση του αναιρεσείοντος Δήμου κατά της 1644/2000 απόφασης του Μονομελούς Διοικητικού Πρωτοδικείου

Αθηνών. Με την τελευταία αυτή απόφαση έγινε εν μέρει δεκτή ανακοπή της αναιρεσίβλητης εταιρείας και ακυρώθηκε η 9/2009 πράξη ταμειακής βεβαίωσης, με την οποία είχαν βεβαιωθεί εις βάρος της τέλη διαφήμισης και συναφή πρόστιμα συνολικού ύψους 40.488.016 δρχ., κατά το μέρος που το ποσό αυτό υπερέβαινε το 40% της οφειλής αυτής. 2. Επειδή, νομίμως συνεχίζεται η παρούσα δίκη από το Δήμο..., στον οποίο συνενώθηκαν οι Δήμοι... και..., οι οποίοι καταργήθηκαν με το αρ. 1 παρ. 5, περ. 5.1, υποπερ. Α, στοιχ. 1 του ν. 3852/2010, Α 87. 3. Επειδή, στο άρθρο 2 του ν. 505/1976 (Α 353), οι δικονομικές διατάξεις του οποίου εφαρμόζονται, κατ άρθρο 5 του ν. 1406/1983 (Α 182), στις διαφορές από τη δημοτική και κοινοτική φορολογία γενικώς, ορίζεται ότι: «1. Δικαιούται εις προσφυγήν πας φορολογούμενος εγγραφείς εις βεβαιωτικόν κατάλογον δι οιονδήποτε αυτοτελή φόρον, τέλος, δικαίωμα, εισφοράν και πρόστιμον, βεβαιούμενον είτε απ ευθείας υπό του δήμου ή της κοινότητος ενώπιον του αρμοδίου Φορολογικού Πρωτοδικείου 2. Η προθεσμία ασκήσεως της προσφυγής είναι, είκοσι ημερών, από της επομένης της κατ εφαρμογήν της κειμένης περί δήμων και κοινοτήτων νομοθεσίας επιδόσεως εις τον φορολογούμενον της περί βεβαιώσεως του φόρου, τέλους, δικαιώματος εισφοράς, αντιτίμου προσωπικής εργασίας ή προστίμου, ειδοποιήσεως ή αποφάσεως ή αποσπάσματος φύλλου ελέγχου ή άλλου δηλοποιούντος την βεβαίωσιν εγγράφου, εφ όσον το βεβαιωθέν ποσόν δεν υπερβαίνει τας χιλίας δραχμάς. Επί βεβαιώσεων ανωτέρου ποσού εφαρμόζονται, ως προς την επίδοσιν, αι οικείαι διατάξεις του Κώδικος Φορολογικής Δικονομίας» και στο άρθρο 3 του ίδιου ως άνω νόμου, όπως το άρθρο αυτό αντικαταστάθηκε με την παρ. 1 του άρθρου 27 του ν. 1828/1989 (Α 2), ότι: «1. Σε περίπτωση άσκησης προσφυγής από φορολογούμενο, βεβαιώνεται σε βάρος του ποσοστό σαράντα τα εκατό (40%) επί του αμφισβητούμενου ποσού. 2». Εξάλλου, ήδη, στον Κώδικα Διοικητικής Δικονομίας (Κ.Δ.Δ.) που κυρώθηκε με το άρθρο πρώτο του ν. 2717/1999 (Α 97/17.5.1999), του οποίου η ισχύς, σύμφωνα με το άρθρο δεύτερο αυτού, άρχισε δύο μήνες μετά τη δημοσίευσή του στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως, ορίζεται στο άρθρο 66 ότι: «1. Η προσφυγή ασκείται μέσα σε προθεσμία εξήντα (60) ημερών, η οποία αρχίζει: Α. Σε περίπτωση ρητής πράξης: α) Για εκείνους τους οποίους αφορά: i) από την κατά νόμο επίδοσή της σε αυτούς ή ii) σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως πλήρη γνώση του περιεχομένου της. β) Για τους τρίτους: i) από τη δημοσίευσή της, αν δεν προβλέπεται από το νόμο άλλος ειδικότερος τρόπος γνωστοποίησής της, ή ii) σε κάθε άλλη περίπτωση, από τότε που αυτοί έλαβαν αποδεδειγμένως πλήρη γνώση του περιεχομένου της». Περαιτέρω, στο άρθρο 285 του ίδιου ως άνω Κώδικα ορίζεται ότι «1. Από την έναρξη της ισχύος του Κώδικα καταργείται κάθε γενική ή ειδική διάταξη η οποία αναφέρεται σε θέμα ρυθμιζόμενο από αυτόν. 2. Κατ εξαίρεση, διατηρούν την ισχύ τους οι δικονομικού περιεχομένου διατάξεις: α) ως προς τις οποίες γίνεται ρητή επιφύλαξη στις επιμέρους διατάξεις του Κώδικα, β) της δημοτικής - κοινοτικής φορολογίας, οι οποίες αφορούν την είσπραξη φόρου ή τέλους μέσω της..., γ) οι οποίες αναφέρονται στην εκδίκαση των διαφορών ανάμεσα στο φορολογούμενο και τον ενοικιαστή φόρων, δ) οι οποίες προβλέπουν την επιβολή, από τα δικαστήρια, αυτοτελών κυρώσεων για φορολογικές παραβάσεις, ε) του άρθρου 99 του ν.δ. 118/1973, στ) του άρθρου 1 του ν.δ. 4600/1966 και ζ) των παρ. 4 και 7 του άρθρου 28 του ν. 2579/1998». 4. Επειδή, από τις μεταβατικές διατάξεις του ΚΔΔ (αρ. 285) δεν προβλέπεται η διατήρηση της ισχύος της ως άνω ειδικής διάταξης του άρθρου 2 παρ. 2 του ν. 505/1976 και, ως εκ τούτου, η προθεσμία άσκησης προσφυγής και στις υποθέσεις δημοτικής και κοινοτικής φορολογίας ρυθμίζεται πλέον από τη διάταξη της παρ. 1 του άρθρου 66 του ΚΔΔ που ορίζει την προθεσμία άσκησης προσφυγής σε εξήντα ημέρες από την κατά νόμο επίδοση στο φορολογούμενο της σχετικής πράξης και, πάντως, από τότε που αυτός έλαβε αποδεδειγμένα πλήρη γνώση του περιεχομένου της (βλ. ΣτΕ 702/2009 επτ.). 5. Επειδή, το ν.δ. 356/1974 (Α 90), το οποίο εφαρμόζεται δυνάμει του άρθρου 229 του ισχύοντος εν προκειμένω Δημοτικού και Κοινοτικού Κώδικα (π.δ. 410/1995, Α 231), ορίζει στο άρθρο 2 ότι: «1. Η είσπραξις των δημοσίων εσόδων... ενεργείται δυνάμει νομίμου τίτλου... 2. Νόμιμος τίτλος είναι: α) Η κατά τους κειμένους νόμους βεβαίωσις και ο υπό των αρμοδίων Διοικητικών ή ετέρων αρμοδίων κατά νόμον Αρχών προσδιορισμός του εισπρακτέου ποσού, του είδους του εσόδου και της αιτίας δι ην

οφείλεται. β)...» και στο άρθρο 4 ότι: «Άμα τη βεβαιώσει ποσού τινος εις το Δημόσιον Ταμείον ως δημοσίου εσόδου ο Διευθυντής του Δημοσίου Ταμείου υποχρεούται να αποστείλη προς τον οφειλέτην ατομικήν ειδοποίησιν, περιέχουσαν τα στοιχεία του οφειλέτου, το είδος και το ποσόν του χρέους, το οικονομικόν έτος εις ό ανήκει τούτο, τον αριθμόν και την χρονολογίαν του τριπλοτύπου βεβαιώσεως και την χρονολογίαν πληρωμής του χρέους ή εκάστης δόσεως εις περίπτωσιν καταβολής εις δόσεις.».. Εξάλλου, στο άρθρο 21 του ν.δ. 318/1969 (Α 212), ορίζεται ότι: «Οι βεβαιωτικοί κατάλογοι των υποχρέων εις την καταβολήν φόρου, τέλους, δικαιώματος εις ας περιπτώσεις δεν προβλέπεται άλλως υπό του παρόντος, καταρτίζονται εις τους δήμους τους έχοντας πληθυσμόν κάτω των 10.000 υπό του δημάρχου και εις τους λοιπούς υπό της οικονομικής υπηρεσίας του δήμου». Περαιτέρω, στο άρθρο 22 του ίδιου ως άνω ν.δ. ορίζεται ότι: «1. Οι βεβαιωτικοί κατάλογοι φόρων, τελών, δικαιωμάτων εισφορών και προστίμων καταρτίζονται κατά τας διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 1-5 του από 17 Μαΐου 1959 Β.Δ. 2. Απόσπασμα των βεβαιωτικών καταλόγων κοινοποιείται με απόδειξη στο φορολογούμενο, για ποσό μεγαλύτερο από δέκα χιλιάδες δραχμές... (όπως το πρώτο εδάφιο της παραγράφου αυτής αντικαταστάθηκε με την παρ. 4 του άρθρου 61 του ν. 1416/1984, Α 18) 3. Αντίγραφον του βεβαιωτικού καταλόγου αποστέλλεται, συγχρόνως με την ενέργειαν των κοινοποιήσεων εις τον ταμίαν δια την βεβαίωσιν του εσόδου. Μετά την πάροδον της, δια την άσκησιν προσφυγής κατά των βεβαιωτικών καταλόγων, προθεσμίας, η δημοτική ή κοινοτική υπηρεσία αποστέλλει εις τον ταμίαν πίνακα εμφαίνοντα τα ονοματεπώνυμα των ασκησάντων προσφυγήν μετά μνείας του αριθμού υφ ον ούτοι φέρονται εγγεγραμμένοι εις τον βεβαιωτικόν κατάλογον. Ο ταμίας, βάσει του πίνακος τούτου, αναστέλλει την είσπραξιν των αφορώντων εις τους προσφυγόντας ποσών, γνωστοποιεί δε εις τους υπολοίπους το χρέος των, κατά τας διατάξεις του άρθρου 41 του Ν.Δ. 4260/62».Τέλος, στο άρθρο 217 του ΚΔΔ ορίζεται ότι: «1. Ανακοπή χωρεί κατά κάθε πράξης που εκδίδεται στα πλαίσια της διαδικασίας διοικητικής εκτέλεσης και, ιδίως, κατά: α) της πράξης της ταμειακής βεβαίωσης του εσόδου» και στο άρθρο 224 ότι: «1.... 3. Κατά τον έλεγχο του κύρους των προσβαλλομένων με την ανακοπή πράξεων της εκτέλεσης, δεν επιτρέπεται ο παρεμπίπτων έλεγχος της νομιμότητας προηγούμενων πράξεων της εκτέλεσης. 4. Στην περίπτωση της ανακοπής κατά της ταμειακής βεβαίωσης, επιτρέπεται ο παρεμπίπτων έλεγχος, κατά το νόμο και τα πράγματα, του τίτλου βάσει του οποίου έγινε η βεβαίωση, εφόσον δεν προβλέπεται κατ αυτού ένδικο βοήθημα που επιτρέπει τον έλεγχό του κατά το νόμο και την ουσία ή δεν υφίσταται σχετικώς δεδικασμένο». 6. Επειδή, από το συνδυασμό των ανωτέρω διατάξεων, ερμηνευόμενων σύμφωνα με το άρθρο 20 παρ. 1 του Συντάγματος, συνάγεται ότι η άσκηση προσφυγής κατά των πράξεων βεβαίωσης δημοτικών ή κοινοτικών φόρων, τελών, δικαιωμάτων και εισφορών, καθώς και η προθεσμία άσκησης αυτής αναστέλλει την εν στενή εννοία βεβαίωση της σχετικής οφειλής (πρβλ. ΣτΕ 3378/2012, 3387/2011 επτ., 3435/2010, 3322/2010, 1107, 513/2007, 504/2004, 2281/2000 Ολ.). 7. Επειδή, εξάλλου, κατά τα ήδη κριθέντα (ΣτΕ 2999/2013, 1566/2012), από το συνδυασμό των διατάξεων των άρθρων 217 παρ. 1, 221 παρ. 2 του Κ.Δ.Δ. και 4 παρ. 1 του ν.δ. 356/1974, συνάγεται ότι η ατομική ειδοποίηση αποτελεί πράξη έναρξης της αναγκαστικής εκτέλεσης, η οποία ακολουθεί τη νομότυπη ταμειακή βεβαίωση του χρέους του οφειλέτη του Δημοσίου και αποσκοπεί στο να γνωστοποιηθεί στον οφειλέτη το χρέος και η αιτία του, ούτως ώστε αυτός να μπορεί να στραφεί με τα ένδικα βοηθήματα που προβλέπει ο Κώδικας Διοικητικής Δικονομίας (ανακοπή, αναστολή εκτελέσεως) κατά της πράξης ταμειακής βεβαίωσης, η οποία, σε περίπτωση προσβολής της ατομικής ειδοποίησης, θεωρείται ως συμπροσβαλλόμενη, ή να προβεί σε ρύθμιση του χρέους του. 8. Επειδή, στην προκειμένη περίπτωση, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση και τα λοιπά διαδικαστικά έγγραφα, με τις 172, 173 και 174/16.9.1999 αποφάσεις του Αντιδημάρχου..., επιβλήθηκαν εις βάρος της αναιρεσίβλητης εταιρείας τέλη διαφήμισης και ισόποσα των τελών πρόστιμα, συνολικού ύψους 40.488.016 δρχ. Κατά των παραπάνω αποφάσεων του Αντιδημάρχου..., οι οποίες κοινοποιήθηκαν στην αναιρεσίβλητη στις 22.9.1999, η τελευταία άσκησε ισάριθμες προσφυγές (υπ αριθμ. καταθέσεως στο δήμο... 24,25 και 26/8.11.1999), ζητώντας την ακύρωση των καταλογισθέντων εις βάρος της ποσών. Ο αναιρεσείων Δήμος, όμως, είχε ήδη προβεί στην εν στενή εννοία βεβαίωση του συνολικού χρέους αυτής, σύμφωνα με το 9/1999 αποδεικτικό τριπλότυπο παραλαβής εισπρακτέων εσόδων (σχετικός ο οικείος χρηματικός κατάλογος της οφειλής και το με αρ. πρωτοκ. 15228/14-10-1999 έγγραφο

του τμήματος εσόδων του Δήμου που απεστάλησαν προς την ταμειακή υπηρεσία και επεστράφησαν μετά την ταμειακή βεβαίωση της ανωτέρω οφειλής). Επί ανακοπής της αναιρεσίβλητης κατά της από 15.10.1999 «ατομικής ειδοποίησης», με την οποία «γνωστοποιήθηκε» σε αυτήν η υπ αριθμ. 9/99 εγγραφή της στους βεβαιωτικούς καταλόγους του Δήμου, το Μονομελές Διοικητικό Πρωτοδικείο Αθηνών, με την 1644/2000 απόφασή του, ακύρωσε την εν λόγω πράξη -την οποία χαρακτήρισε ως ταμειακή βεβαίωση με στοιχεία 9/15.10.1999-, κατά το μέρος που υπερέβαινε το 40% της ένδικης οφειλής, σύμφωνα με το άρθρο 3 παρ. 1 του ν. 505/1976, όπως ίσχυε εν προκειμένω. Έφεση του αναιρεσείοντος Δήμου κατά της ανωτέρω πρωτόδικης απόφασης απερρίφθη με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση. Ειδικότερα, το δικάσαν δικαστήριο δέχθηκε ότι η ανακοπή δεν στρεφόταν κατά πληροφοριακού εγγράφου, αλλά κατά της σχετικής πράξης ταμειακής βεβαίωσης της ταμειακής υπηρεσίας του Δήμου... (δηλ. το 9/1999 αποδεικτικό τριπλότυπο παραλαβής εισπρακτέων εσόδων), απέρριψε δε τον περί του αντιθέτου προβληθέντα λόγο εφέσεως του αναιρεσείοντος. Περαιτέρω, δέχθηκε ότι μη νομίμως εχώρησε ταμειακή βεβαίωση του συνολικού ποσού της ένδικης οφειλής, αφού, σε περίπτωση άσκησης εμπρόθεσμης προσφυγής, όπως εν προκειμένω, βεβαιώνεται ταμειακώς ποσοστό 40% της αμφισβητούμενης οφειλής (αρ. 3 του ν. 505/1976), οι δε προσφυγές της αναιρεσίβλητης κατά των νομίμων τίτλων είχαν ασκηθεί εμπροθέσμως, εντός της προβλεπόμενης από το εφαρμοστέο εν προκειμένω άρθρο 66 παρ. 1 του ΚΔΔ εξηκονθήμερης προθεσμίας. Εξάλλου, δέχθηκε ότι η ένδικη ταμειακή βεβαίωση δεν κατέστη νόμιμη εκ του λόγου ότι οι ασκηθείσες κατά τα ανωτέρω προσφυγές απερρίφθησαν τελικώς με αποφάσεις του Διοικητικού Εφετείου Αθηνών. 9. Επειδή, με την κρινόμενη αίτηση προβάλλεται ότι το δικάσαν Εφετείο έσφαλε, δεχόμενο ότι η ένδικη ανακοπή στρεφόταν κατά εκτελεστής πράξης και όχι πληροφοριακού εγγράφου, καθόσον με το προσβληθέν με την ανακοπή από 15.10.1999 έγγραφο της ταμειακής υπηρεσίας του Δήμου, η τελευταία απλώς «ανακοίνωσε στην αντίδικο ότι, μετά την κατά τα ως άνω εγγραφή της στους βεβαιωτικούς καταλόγους οφειλετών του Δήμου (με αριθμό βεβαιωτικού καταλόγου 100/99) θα πρέπει να προβεί σε άμεση εξόφληση, άλλως θα επιβαρύνεται με προσαύξηση». Ο λόγος αυτός αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί ως αβάσιμος, διότι, κατά την έννοια της αναιρεσιβαλλόμενης απόφασης, όπως, άλλωστε, προκύπτει και από τα λοιπά διαδικαστικά έγγραφα και δεν αμφισβητείται από την ως άνω περιγραφή του αναιρεσείοντος, το προσβληθέν με την ανακοπή από 15.10.1999 έγγραφο συνιστούσε κατ ουσίαν την ατομική ειδοποίηση της διενεργηθείσας, σύμφωνα με το 9/99 αποδεικτικό τριπλότυπο παραλαβής εισπρακτέων εσόδων, ταμειακής βεβαίωσης, η εν λόγω δε ατομική ειδοποίηση παραδεκτώς, κατά τα εκτεθέντα στη σκέψη 7, προσεβλήθη ρητώς (ως ατομική ειδοποίηση) με την ένδικη ανακοπή, η δε ταμειακή βεβαίωση θεωρείται ως συμπροσβαλλόμενη. 10. Επειδή, περαιτέρω, προβάλλεται ότι το δικάσαν Εφετείο έσφαλε, δεχόμενο ότι στην προκειμένη περίπτωση έπρεπε να βεβαιωθεί ταμειακώς το 40% της ένδικης οφειλής και όχι το σύνολο αυτής, δεδομένου ότι οι προσφυγές της αναιρεσίβλητης κατά των αντίστοιχων νόμιμων τίτλων είχαν ασκηθεί εμπροθέσμως. Ειδικότερα, ο αναιρεσείων Δήμος προβάλλει ότι το δικάσαν δικαστήριο, με την ως άνω κρίση του, μη νομίμως προέβη σε παρεμπίπτοντα έλεγχο των τίτλων, στους οποίους στηρίχθηκε η ταμειακή βεβαίωση, εν πάση δε περιπτώσει ότι οι ασκηθείσες ως άνω προσφυγές είχαν ασκηθεί εκπροθέσμως, διότι εφαρμοστέο εν προκειμένω ήταν το άρθρο 2 παρ. 2 του ν. 505/1976 που ορίζει την προθεσμία για την άσκηση προσφυγής σε είκοσι ημέρες και όχι σε εξήντα ημέρες, όπως προβλέπεται στο άρθρο 66 παρ. 1 του ΚΔΔ. Οι λόγοι αυτοί αναιρέσεως πρέπει να απορριφθούν ως αλυσιτελείς, διότι, όπως προκύπτει από την αναιρεσιβαλλομένη και, ειδικότερα, από το γεγονός ότι, κατά τα εκτεθέντα στη σκέψη 8, οι αποφάσεις του αντιδημάρχου με τις οποίες επιβλήθηκαν τα ένδικα τέλη και πρόστιμα κοινοποιήθηκαν στην αναιρεσίβλητη στις 22.9.1999, ο βεβαιωτικός (χρηματικός) κατάλογος της ένδικης οφειλής είχε συνταγεί το αργότερο την 14.10.1999, ημερομηνία που έφερε το συνοδευτικό αυτού 15228/14.10.1999 έγγραφο του τμήματος εσόδων του Δήμου προς την ταμειακή υπηρεσία, η δε προσβληθείσα με την ένδικη ανακοπή ατομική ειδοποίηση εκδόθηκε στις 15.10.1999, μη νομίμως ο αναιρεσείων Δήμος προέβη στην ταμειακή βεβαίωση της ένδικης οφειλής και στην έκδοση της σχετικής ατομικής ειδοποίησης, διαρκούσης της εξηκονθήμερης, κατά τα εκτεθέντα στη σκέψη 4, προθεσμίας για την άσκηση προσφυγής (κατά του νομίμου τίτλου), η οποία ασκήθηκε, τελικώς, στις 8.11.1999. Επομένως, νομίμως ει και επ άλλη αιτιολογία το δικάσαν Εφετείο έκρινε ότι η ένδικη ταμειακή βεβαίωση δεν εχώρησε νομίμως.

11. Επειδή, κατόπιν των ανωτέρω, η κρινόμενη αίτηση πρέπει να απορριφθεί στο σύνολό της. Διά ταύτα Απορρίπτει την αίτηση. Η διάσκεψη έγινε στην Αθήνα στις 7 Οκτωβρίου 2013 Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Ο Γραμματέας Μ. Καραμανώφ Λ. Ρίκος και η απόφαση δημοσιεύθηκε σε δημόσια συνεδρίαση της 5ης Ιουνίου 2014. Η Προεδρεύουσα Σύμβουλος Ο Γραμματέας Μ. Καραμανώφ Δ. Λαγός Κ.Α.