Η ομιλία του Στέφανου Λουκά «Αγαπητές φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Η εργατική τάξη, οι λαοί, στις χώρες που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό, κατάφεραν επιτεύγματα και κατακτήσεις, πολλές από τις οποίες ακόμη και σήμερα δεν έχουν επιτευχθεί στον καπιταλισμό. Είναι ένα από τα πεδία που αποκαλύπτει την ανωτερότητα του σοσιαλισμού ως κοινωνικοοικονομικό σύστημα σε σχέση με τον καπιταλισμό, με κριτήριο τη ζωή και τις ανάγκες των εργαζομένων σήμερα. Στην ΕΣΣΔ, εξασφαλίστηκε για πρώτη φορά στην πράξη το δικαίωμα στην εργασία, καταργώντας την ανεργία ως κοινωνικό φαινόμενο. Μπήκαν τα θεμέλια για την κατάργηση των πολύμορφων οικονομικών, πολιτικών - ιδεολογικών και κοινωνικών διακρίσεων σε βάρος της γυναίκας. Αναπτύχθηκαν ταχύτατα οι επιστήμες, η δωρεάν Παιδεία σε όλες τις βαθμίδες, η δωρεάν ποιοτική Υγεία για όλο το λαό, προσφέρθηκαν οι κατακτήσεις της ανθρωπότητας στον πολιτισμό. Για πρώτη φορά στην Ιστορία δημιουργήθηκαν θεσμοί εξασφάλισης της ουσιαστικής συμμετοχής των εργαζομένων στη διαχείριση της εξουσίας, της πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Άλλωστε η πρώτη και θεμελιακή κατάκτηση της εργατικής τάξης είναι η κατάκτηση της εξουσίας. H ΕΣΣΔ και το παγκόσμιο σοσιαλιστικό σύστημα αποτέλεσαν πραγματικό αντίβαρο στον ιμπεριαλισμό. Ο ρόλος της ΕΣΣΔ ήταν καθοριστικός στην Αντιφασιστική Νίκη των Λαών. Οι λαοί που οικοδομούσαν το σοσιαλισμό μετά τον πόλεμο είχαν την αμέριστη ενίσχυση της ΕΣΣΔ. Πάλευε για την ειρήνη. Στάθηκε ανιδιοτελής συμπαραστάτης λαών σε Αφρική, Ασία, Αμερική, κόντρα στον ιμπεριαλισμό. Η Οχτωβριανή Επανάσταση εγκαινίασε τη διαδικασία πραγματικής ισοτιμίας εθνών και εθνοτήτων στο δικό της πολυεθνικό κράτος. Όλα αυτά μαζί αναδεικνύουν την αναγκαιότητα και την επικαιρότητα του σοσιαλισμού. Η γνώση τους βοηθά στην ιδεολογικοπολιτική διαπάλη, ώστε να ενισχύεται αποφασιστικά η δράση για τη συγκέντρωση εργατικών, λαϊκών δυνάμεων με το Πρόγραμμα του Κόμματος στον αγώνα για την εργατική εξουσία, για να ανοίξει ο δρόμος για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, για την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών της εργατικής, λαϊκής οικογένειας. Βεβαίως, μπορεί να μας πει κάποιος ότι ο καπιταλισμός σήμερα έχει κάνει άλματα στην ανάπτυξη. Απαντάμε: πράγματι, στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων έχουν γίνει άλματα. Το αποτέλεσμα όμως ποιος το καρπώνεται; Οι αστοί και οι σύμμαχοί τους. Τα δικαιώματα της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων τσακίζονται για να αυγατίζουν τα κέρδη, υπάρχουν οικονομικές κρίσεις.
Τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού πρέπει να τις βλέπουμε στην ιστορικότητά τους. Το επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων στη Ρωσία το 1917, παρουσίαζε πολύ μεγάλη ανισομετρία με αποτέλεσμα ως σύνολο να είναι πολύ πιο κάτω από αυτό των ισχυρών καπιταλιστικών κρατών. Η εργατική εξουσία, κάλυψε μια τεράστια απόσταση σε ελάχιστο χρονικό διάστημα στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, για να μπορεί να ικανοποιεί τις κάθε φορά σύγχρονες εργατικές, λαϊκές ανάγκες. Υπήρχε ταυτόχρονα τεράστια ανισομετρία στην ανάπτυξη των διαφόρων περιοχών με ιδιαίτερα μεγάλη καθυστέρηση στις Ασιατικές περιοχές συγκριτικά με άλλες. Ήταν περιοχές με σχεδόν μοναδικό τομέα ανάπτυξης την αγροτική παραγωγή, επικρατούσαν τα θρησκευτικά στερεότυπα στις συνειδήσεις που επέβαλαν πολύμορφες διακρίσεις στις κοινωνικές σχέσεις, στις σχέσεις των φύλων, υπήρχε τεράστιος αναλφαβητισμός και αμορφωσιά. Αυτοί οι παράγοντες που αποτελούσαν τροχοπέδη ξεπεράστηκαν με ταχείς ρυθμούς συμβάλλοντας στην ανάπτυξη αυτών των περιοχών. Η προεπαναστατική Ρωσία κατείχε την πέμπτη θέση στον κόσμο στην παραγωγή βιομηχανικών προϊόντων και την τέταρτη στην Ευρώπη. Λίγο πριν το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο έφτασε στη δεύτερη θέση στον κόσμο και στην πρώτη στην Ευρώπη. Αν στα 1913 το εθνικό εισόδημα της Ρωσίας ήταν 1, (μία μονάδα), στα 1975 έγινε 56 μονάδες. Η βιομηχανική παραγωγή αυξανόταν στην ΕΣΣΔ κατά 9,6%, ενώ στις ΗΠΑ κατά 3,8%,στην περίοδο 1951-1975. Και όλα αυτά μάλιστα σε μια χώρα με τεράστιες καταστροφές από τον Α' Παγκόσμιο πόλεμο, την ιμπεριαλιστική επέμβαση και τον εμφύλιο μετά την επανάσταση, την ιμπεριαλιστική περικύκλωση, τις καταστροφές από το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, με 20 εκατ. νεκρούς, άλλα 10 εκατ. τραυματίες, ισοπέδωση σε 1.710 πόλεις, ενώ κάηκαν 70.000 χωριά και κεφαλοχώρια. Καταστράφηκαν 32.000 βιομηχανικές επιχειρήσεις και 65.000 χιλιόμετρα σιδηροδρομικών γραμμών. Καταληστεύτηκαν 98.000 κολχόζ, 5.000 σοβχόζ. Καταστράφηκαν χιλιάδες νοσοκομεία, σχολεία, ανώτερα ιδρύματα, βιβλιοθήκες κλπ. Οι ΗΠΑ στον πόλεμο δεν είχαν καταστροφές. Επίσης η σύγκριση ανάμεσα στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και τον καπιταλισμό δεν μπορεί να γίνει με τα ίδια κριτήρια. Το καπιταλιστικό σύστημα ωρίμαζε μέσα στους κόλπους της φεουδαρχίας, βασίζονταν στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, αλλάζοντας μόνο τη μορφή εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, βεβαίως για την εδραίωση και επέκτασή του χρειάστηκε η επαναστατική ανατροπή της φεουδαρχίας. Η εργατική τάξη με επικεφαλής το Κόμμα της αντίθετα, ήταν υποχρεωμένη καταργήσει τις εκμεταλλευτικές σχέσεις, να κτίζει ένα
ριζικά διαφορετικό κοινωνικό σύστημα, σε ρήξη με τον καπιταλισμό για να κοινωνικοποιήσει την ιδιοκτησία, σε ένα εχθρικό διεθνές περιβάλλον. Στον καπιταλισμό η ανάπτυξη γίνεται με την εκμετάλλευση εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων. Στο σοσιαλισμό η ανάπτυξη, γίνεται με την ανθρώπινη εργασία και την παραγωγικότητά της. Στον καπιταλισμό το υπερπροϊόν το ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές με στόχο τη συσσώρευση κεφαλαίου που επενδύεται όχι σε όφελος της λαϊκής ευημερίας, αλλά για το κέρδος των λίγων καπιταλιστών και βεβαίως γίνεται και παρασιτισμός. Στο σοσιαλισμό το αποτέλεσμα της παραγωγής ανήκει σε όλη την κοινωνία, γίνεται πηγή διεύρυνσης της κοινωνικής ευημερίας. Πώς η σοβιετική εξουσία κάλυψε την τεράστια απόσταση συγκριτικά με τον καπιταλισμό στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων που δείχνει τις ενδογενείς δυνατότητες του σοσιαλιστικού συστήματος; Στις σοσιαλιστικές - κομμουνιστικές σχέσεις παραγωγής που απελευθερώνουν τις παραγωγικές δυνάμεις, οφείλονται οι δυνατότητες συνεχούς ανάπτυξης. Η εργατική εξουσία κοινωνικοποιεί, δηλαδή μετατρέπει σε ιδιοκτησία όλης της κοινωνίας, όλων των εργαζομένων, τα βασικά και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, άρα καταργεί την καπιταλιστική ιδιοκτησία που είναι και η πηγή της εκμετάλλευσης και του κέρδους και το βασικό εμπόδιο στην ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής, της λαϊκής οικογένειας. Με την κατάργηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας εξαλείφονται οι οικονομικές κρίσεις. Ο κεντρικός σχεδιασμός ως βασική σχέση παραγωγής στο σοσιαλισμό - κομμουνισμό βάζει σε κίνηση όλες τις παραγωγικές δυνάμεις σε όφελος του λαού. Οι δυνατότητες συνεχούς ανάπτυξης, οφείλονται επίσης στο χαρακτήρα της εργατικής εξουσίας που ωθεί τους εργαζόμενους στο πολιτικό και κοινωνικό προσκήνιο, φροντίζοντας για τη συμμετοχή τους στην άσκηση της εξουσίας μέσω των οργάνων της, διαρθρωμένων από τα κάτω στις παραγωγικές μονάδες μέχρι τα πάνω, με πλέρια τη δυνατότητα του εκλέγειν και εκλέγεσθαι σε όλους και την ανακλητότητα, με την εφαρμογή του εργατικού ελέγχου. Αυτό τους ωθεί και στη συνειδητή συμμετοχή στη σοσιαλιστική - κομμουνιστική οικοδόμηση. Η σοβιετική εξουσία φρόντισε να δημιουργήσει όλες τις προϋποθέσεις για τη συμμετοχή των εργαζομένων στην άσκηση της εξουσίας, στις υποθέσεις της κοινωνίας αφού μείωνε τον εργάσιμο χρόνο, αύξανε τον ελεύθερο, φρόντιζε για την ολόπλευρη μόρφωση της εργατικής τάξης. Σήμερα βεβαίως αυτό μπορεί να λυθεί πιο εύκολα γιατί η εργατική τάξη είναι μορφωμένη, ο ελεύθερος χρόνος λόγω παραγωγικότητας είναι μεγάλος, γενικά είναι πολύ πιο ευνοϊκές οι συνθήκες. Φίλες και φίλοι
Η αντεπανάσταση έγινε αφορμή για μια χωρίς προηγούμενο αντισοσιαλιστική επίθεση των αστικών επιτελείων και του οπορτουνισμού. Λένε νομίζοντας ότι πήραν τη ρεβάνς με την προσωρινή ήττα του σοσιαλισμού: Αφού ήταν ανώτερο σύστημα γιατί ανατράπηκε; Τους απαντάμε: Επειδή σταδιακά ΚΚΣΕ και σοβιετική εξουσία, μπροστά σε δυσκολίες, υιοθέτησαν επιλογές, όπως προώθηση πολιτικής της αγοράς, παρμένη από τους νόμους του καπιταλισμού. Έτσι αποδυναμώθηκε η κοινωνική ιδιοκτησία, ο Κεντρικός Σχεδιασμός, ο εργατικός έλεγχος, ο σοσιαλιστικός χαρακτήρας της παραγωγής, χάθηκε η προωθητική δύναμη ανάπτυξης σοσιαλισμού. Επίσης απεμπολήθηκε ο χαρακτήρας της εξουσίας ως δικτατορίας του προλεταριάτου με το λεγόμενο "παλλαϊκό" κράτος, όπως και η ταξική πάλη που συνεχίζεται μέχρι τον κομμουνισμό. Αυτή η πορεία οδήγησε στην αντεπανάσταση. Η ιστορική αλήθεια όμως δεν μπορεί να παραχαραχτεί. Το σοσιαλιστικό σύστημα του 20ού αιώνα επιχείρησε ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα του πολιτισμού, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο. Απέδειξε την ανωτερότητά του, τα τεράστια πλεονεκτήματα για την εργασία και τη ζωή των εργαζομένων. Η εργατική εξουσία αμέσως μετά τη νίκη της, το 1917 καθιέρωσε την οκτάωρη εργάσιμη μέρας σε πανεθνική κλίμακα. Μέσα σε λίγα χρόνια, το 1930 είχε εξαλειφθεί οριστικά η ανεργία. Η άνοδος της παραγωγικότητας της εργασίας, μεταφραζόταν σε μείωση του εργάσιμου χρόνου, αύξηση του ελεύθερου και προσπάθεια δημιουργικής αξιοποίησής του. Από το 1956 καθιερώθηκε παντού ο εφτάωρος ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, η 5νθημερη βδομάδα και το 6ωρο σε βαριές και ανθυγιεινές δουλειές εφαρμοζόταν καθολικά από το 1956. Το 7ωρο είχε ξεκινήσει να καθιερώνεται σταδιακά από το 1929. Και όλα αυτά όταν προεπαναστατικά ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος ήταν 13 με 14 ώρες. Μέσω του κεντρικού σχεδιασμού υπήρχε το πλάνο ανάπτυξης επιχειρήσεων και κλάδων στους οποίους έπρεπε να κατανέμεται εργατική δύναμη. Μέσω του κεντρικού σχεδιασμού σε συνδυασμό με τις ιδιαίτερες κλίσεις, τις ατομικές επιθυμίες για επιλογή επαγγέλματος και τη βοήθεια του επαγγελματικού προσανατολισμού που ήταν οργανωμένος στα σχολεία, φρόντιζαν την κατανομή των νέων σε σχολές. Στους τόπους δουλειάς υπήρχαν συνθήκες δημιουργικής ενασχόλησης του ελεύθερου χρόνου, όπως γήπεδα, βιβλιοθήκες, λέσχες, υπήρχαν επίσης μαγειρεία και εστιατόρια που φρόντιζαν τη διατροφή των εργαζομένων.
Το σοβιετικό κράτος εξασφάλιζε τη σχεδιασμένη επανεκπαίδευση των εργαζομένων πάνω στα μέσα παραγωγής που ανανεώνονταν τεχνολογικά. Σταματούσαν τη δουλειά, εκπαιδεύονταν για όσο χρονικό διάστημα χρειαζόταν, χωρίς να χάνουν μισθούς και δικαιώματα. Στον καπιταλισμό σήμερα, ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος, παρά το ότι μπορεί να είναι σταθερός 7ωρο 5νθήμερο και να μειωθεί, με δεδομένη την τεράστια άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας, και τη χρήση μέσων παραγωγής που στηρίζονται στην πληροφορική, τη ρομποτική, στις νέες τεχνολογίες γενικότερα, δεν τον μειώνουν, γιατί αυτό αντιβαίνει στην αύξηση των κερδών. Αντίθετα μειώνουν τον εργατικό μισθό, χρησιμοποιούν τις ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, επεκτείνουν τη μερική απασχόληση με την κατάργηση της πρόσθετης υπερωριακής αμοιβής, εντατικοποιούν τη δουλειά, κάνουν απολύσεις. Έτσι αυξάνεται ο βαθμός εκμετάλλευσης, η ανεργία ή μοιράζεται συγκυριακά. Ένα από τα πρώτα μελήματα της Σοβιετικής Εξουσίας ήταν η φροντίδα της ικανοποίησης όλων των αναγκών των απόμαχων της δουλειάς, αλλά και όσων δεν μπορούσαν για διάφορους λόγους να δουλεύουν,(αμεα, ανάπηροι πολέμου κ.ά.), αναπτύσσοντας το Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλισης - Κοινωνικής Πολιτικής. Προεπαναστατικά η κοινωνική ασφάλιση στη Ρωσία κάλυπτε μόνο 2 από τα 11 εκατομμύρια των εργαζομένων και οι εισφορές κατά τα 3/5 πληρώνονταν από τους ίδιους τους εργάτες. Στην ΕΣΣΔ, η κοινωνική ασφάλιση χρηματοδοτούνταν αποκλειστικά από τον κρατικό προϋπολογισμό. Η συνταξιοδότηση ήταν για τις γυναίκες στα 55 τους χρόνια με χρόνο εργασίας 20 χρόνια, για τους άντρες στα 60 με χρόνο εργασίας 25 χρόνια. Οι εργαζόμενοι στα Βαριά και ανθυγιεινά επαγγέλματα, έπαιρναν σύνταξη στα 50-55 χρόνια. Η γυναικεία εργασία απαγορευόταν στις βαριές, ανθυγιεινές, εργασίες. Υπήρχαν συντάξεις αναπηρίας, λόγω εργατικού ατυχήματος ή επαγγελματικής νόσου ανεξάρτητα από το χρόνο εργασίας και την ηλικία, όπως και στα ΑμΕΑ. Στον καπιταλισμό ακόμη και σήμερα με την ύπαρξη όλων των προϋποθέσεων ικανοποίησης των σύγχρονων αναγκών, οι εργαζόμενοι δουλεύουν μέχρι τα 70 χρόνια, παίρνουν σύνταξη πείνας, ενώ τα ΑμΕΑ, αφενός δεν μπορούν να καλύψουν στοιχειώδεις ανάγκες τους, τα επιδόματά τους και οι συντάξεις τους κόβονται ή μειώνονται, δεν έχουν τη δυνατότητα μόρφωσης και εκπαίδευσης όπως και να βρουν προσαρμοσμένη δουλειά, όσοι είναι ικανοί, που εκτός από το πρόβλημα βιοπορισμού είναι και σημαντικό για την κοινωνική τους ένταξη. Πρόσφατες ειδήσεις από τις ΗΠΑ αναφέρουν ότι το 2017 το 19% του πληθυσμού πάνω από 70 χρόνων δουλεύει, γιατί δεν μπορεί να ζήσει με τη
σύνταξη, επίσης το 32% από 65-69 χρόνων δουλεύει για τους ίδιους λόγους. Ο σοσιαλισμός έχοντας στο επίκεντρό του τον εργαζόμενο άνθρωπο, τη ζωή του, έχει αποκλειστική φροντίδα την ανάπτυξή του σωματική και πνευματική. Η σοβιετική εξουσία ανέπτυξε ένα πρωτοποριακό υγειονομικό σύστημα αποκλειστικά κρατικό, κοινωνικοποιημένο, καθολικό, που όμοιό του δεν υπήρχε στον κόσμο. Η υγεία παρέχονταν ως κοινωνικό αγαθό σε όλα τα μέλη της κοινωνίας ισότιμα. Παρέχονταν ως προϋπόθεση για την πλήρη ανάπτυξη της σωματικής, πνευματικής, ψυχικής και κοινωνικής ισορροπίας του ανθρώπου, που εξαρτώταν από τις συνθήκες εργασίας και ζωής, τις συνολικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές συνθήκες, δηλαδή όλους τους παράγοντες που απαιτούν μέτρα για την πρωτογενή πρόληψη και ανάλογα επηρεάζουν την ικανότητά του για εργασία και κοινωνική δράση. Πρωταρχικό μέλημα ήταν η πρόληψη και προαγωγή στο πλαίσιο ενός ανεπτυγμένου δικτύου μονάδων υγείας στο πλαίσιο της ενιαίας πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και των άλλων μονάδων δευτεροβάθμιων και τριτοβάθμιων, (γενικά και ειδικά νοσοκομεία, ερευνητικά κέντρα, ινστιτούτα). Για την εξασφάλιση και προαγωγή της υγείας φρόντισαν για την εξάλειψη όλων των παραγόντων που επιδρούσαν αρνητικά στην υγεία και που κληρονομήθηκαν από το καπιταλιστικό σύστημα. Το περιβάλλον εδώ έχει πρωταρχική σημασία, τόσο στην εργασία, όσο και στην κατοικία, γενικότερα στους όρους διαβίωσης των ανθρώπων. Η κατάργηση της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης στους χώρους δουλειάς περιορίζει την πρόωρη καταπόνηση των δυνάμεων, της υγείας των εργαζομένων. Στο βαθμό που αναπτύσσονται οι παραγωγικές δυνάμεις στο σοσιαλισμό, με δεδομένη την κατάργηση της εκμετάλλευσης και την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας, έχουμε μείωση της εργάσιμης ημέρας, κατάργηση της εντατικοποίησης της εργασίας, περιορισμό της βαριάς σωματικής εργασίας, αύξηση του ελεύθερου χρόνου, δημιουργική αξιοποίησή του. Αυτά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την εξάλειψη των εξωγενών παραγόντων βλαπτικής επίδρασης στην υγεία. Είναι η πρωτογενής πρόληψη. Η προεπαναστατική Ρωσία κατείχε την 1η θέση στην Ευρώπη σχετικά με την εξάπλωση των μεταδοτικών ασθενειών, ενώ έκαναν θραύση οι επιδημίες. Η θνησιμότητα στην ΕΣΣΔ, από 29,1% που ήταν το 1913, το 1975 μειώθηκε στα 9,3%) η παιδική θνησιμότητα από 270 στα 1.000 παιδιά το 1913, έφτασε το 1974 σε 27 στα 1.000.
Το πιο χαρακτηριστικό γνώρισμα που ξεχώριζε το υγειονομικό σύστημα της ΕΣΣΔ από αυτά των καπιταλιστικών χωρών, αυτό που και σήμερα σε καμιά χώρα του κόσμου, στην πιο ανεπτυγμένη δεν υπάρχει, ήταν η γενική, ιατρική παρακολούθηση του πληθυσμού τόσο στις πόλεις όσο και στα χωριά, δηλαδή η προληπτική ιατρική, τόσο των υγιών ανθρώπων όσο και των ασθενών με χρόνιες ασθένειες. Οι προληπτικές ιατρικές εξετάσεις, όπως και οι ετήσιες για την έγκαιρη διαπίστωση ασθενειών, ήταν γενικευμένες. Ένα επίσης χαρακτηριστικό, που λείπει στον καπιταλισμό, είναι η αντιμετώπιση των ανθρώπων από την ιατρική συλλογικά και στην αλληλοσυσχέτιση των ειδικοτήτων της, αφού ο ανθρώπινος οργανισμός αποτελείται από ιστούς, όργανα που λειτουργούν ως ενιαίο σύνολο με αλληλοσυσχέτιση μεταξύ τους. Παράγοντας που συμβάλλει τα μέγιστα και στην πρόληψη και στη θεραπεία. Τέτοιο Σύστημα Υγείας αποκλειστικά κρατικό και δωρεάν χωρίς καμιά οικονομική επιβάρυνση των ανθρώπων στον καπιταλισμό δεν υπάρχει, παρά τα άλματα στην ιατρική επιστήμη που είναι ακριβή για το λαό στον επιχειρηματικό και εμπορευματοποιημένο τομέα υγείας. Η υγεία και ασφάλεια στους τόπους δουλειάς ήταν ενταγμένη στο υγειονομικό σύστημα. Με μέτρα για την πρόληψη και περιστολή των εργατικών ατυχημάτων, καθώς και για τη δημιουργία υγιεινών συνθηκών εργασίας, και οργάνωση στις βιομηχανικές επιχειρήσεις εσωτερικών ιατρείων και υγειονομικών σταθμών, που να προσφέρουν ιατρική περίθαλψη. Τα μέτρα ανανεώνονταν με βάση την ανάπτυξη των μέσων παραγωγής, όπως η εφαρμογή διαφόρων συσκευών προστασίας των εργαζομένων στη διάρκεια της παραγωγής. Τα σοβιετικά πλοία ήταν τα μόνα με γιατρούς. Η τήρηση των υγειονομικών προδιαγραφών, και η εντολή του γιατρού για την εφαρμογή όλων των μέτρων Δημόσιας Υγείας ήταν υποχρεωτική για όλους, επιχειρήσεις υπηρεσίες, κοινωνικές οργανώσεις και ιδρύματα, για όλους τους ανθρώπους. Λαμβάνονταν μέτρα για την πρόληψη της μόλυνσης του εδάφους, των υδάτινων πόρων, της ατμόσφαιρας των θαλασσών. Μια σύγκριση όλων αυτών με τη σημερινή μόλυνση του περιβάλλοντος, τη ρύπανση της ατμόσφαιρας, ιδιαίτερα σε περιοχές με μεγάλες ενεργειακές μονάδες όπως η Δυτική Μακεδονία, η περίπτωση του Ασωπού στη Βοιωτία ή η ρύπανση των θαλασσών, είναι ενδεικτική για την τεράστια προσφορά του σοσιαλισμού στη Δημόσια Υγεία. Όλα αυτά δε θα μπορούσαν να επιτευχθούν χωρίς τη μάχη για τη μόρφωση του πληθυσμού. Η σοβιετική εξουσία είχε να αντιμετωπίσει το μαζικό αναλφαβητισμό του πληθυσμού, "κληρονομιά" της προεπαναστατικής Ρωσίας. Τρεις στους τέσσερις δεν ήξεραν γραφή και ανάγνωση.
Τα 4/5 των παιδιών και των εφήβων δεν μπορούσαν να φοιτήσουν ούτε στα δημοτικά σχολεία. Όλες οι βαθμίδες της εκπαίδευσης και ειδικά οι ανώτερες και οι ανώτατες ήταν σχεδόν αποκλειστικό προνόμιο των πλουσίων. Με τη Σοβιετική εξουσία όλα τα σχολεία έγιναν δημόσια - παλλαϊκά, καθιερώθηκε η δωρεάν παιδεία, για την εποχή ήταν πρωτοποριακή η κοινή εκπαίδευση των δύο φύλων στα σχολεία, χωρίστηκε η εκπαίδευση από την εκκλησία και το κράτος από την εκκλησία. Άνοιξαν παντού σχολεία για ενήλικες και κέντρα εξάλειψης του αναλφαβητισμού. Εκδίδονταν σε μεγάλα τιράζ και στις μητρικές γλώσσες των εθνοτήτων αλφαβητάρια και συμμετείχαν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, δάσκαλοι, φοιτητές, υπάλληλοι, μορφωμένοι εργάτες και αγρότες. Εκατομμύρια άνδρες και γυναίκες κάθονταν στα θρανία τα βράδια μετά τη δουλειά. Το 1959 ο αναλφαβητισμός είχε νικηθεί ολοκληρωτικά. Σήμερα στις ΗΠΑ το 14% του πληθυσμού δεν ξέρει να διαβάζει και να γράφει. Άλματα έγιναν και στην έρευνα, στην επιστήμη, στην τεχνολογία στα πλαίσια των απαιτήσεων της παραγωγής και τις προοπτικές ανάπτυξής της. Το 1975 το επιστημονικό δυναμικό της ΕΣΣΔ αποτελούσε το 1/4 των επιστημόνων όλου του κόσμου, όταν το 1913 ο αριθμός όλων των επιστημόνων (μαζί και οι καθηγητές των ΑΕΙ) ήταν μόνο 11,6 χιλιάδες άτομα. Η ΕΣΣΔ ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο σε εφευρέσεις. Ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο που ξεκίνησε προγράμματα εξερεύνησης του Διαστήματος, που έφτασε στη σελήνη. Το 1957 εκτόξευσε τον πρώτο δορυφόρο, το 1961 εκτόξευσε το πρώτο διαστημόπλοιο με κοσμοναύτη το Γιούρι Γκαγκάριν και το 1963 εκτόξευσε διαστημόπλοιο με την πρώτη γυναίκα κοσμοναύτη, τη Βαλεντίνα Τερεσκόβα. Επίσης η πολιτιστική επανάσταση στην ΕΣΣΔ διαμόρφωσε όλες τις προϋποθέσεις για την ανάπτυξη της σοσιαλιστικής πολιτιστικής δημιουργίας, για τη μαζική αναπαραγωγή και διάδοσή της. Με στόχο την καθολική πρόσβαση στην τέχνη και την αισθητική αγωγή, τη δημιουργική διάσωση και ανάπτυξη της πολιτιστικής κληρονομιάς και τη συμβολή της Τέχνης στη διαμόρφωση κομμουνιστικής συνείδησης και στάσης για την ανάπτυξη της νέας κοινωνίας, για ένα ανώτερο επίπεδο ζωής, σωματικής και πνευματικής ανάπτυξης και καλλιέργειας του λαού. Να γνωρίσει όλες τις κατακτήσεις του ανθρώπινου πολιτισμού. Η εργατική εξουσία φρόντιζε για την ικανοποίηση των πολιτιστικών αναγκών των εργαζομένων, όπως: σπουδές, συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, διάβασμα, ασχολίες με τον αθλητισμό, την ερασιτεχνική καλλιτεχνική δημιουργία, τις επισκέψεις σε βιβλιοθήκες, κινηματογράφους, θέατρα, μουσεία, κλπ.
Άλλωστε ο ημερήσιος εργάσιμος χρόνος μειωνόταν με την άνοδο της παραγωγικότητας της εργασίας και αυξάνονταν ο ελεύθερος χρόνος. Η σοβιετική εξουσία έκανε τα πάντα για να μπορεί να αξιοποιηθεί δημιουργικά. Ορισμένα παραδείγματα: Στην προεπαναστατική Ρωσία υπήρχαν 856 εφημερίδες με 2,7 εκατομμύρια τιράζ στη ρωσική γλώσσα. Στην ΕΣΣΔ υπήρχαν 10.603, σε 52 γλώσσες των λαών της με 62 εκατομμύρια τιράζ. Ήταν η πρώτη χώρα στον κόσμο σε λογοτεχνικές εκδόσεις, δικές της και ξένες. Αναπτύχθηκαν πάνω από 100 φιλαρμονικές και περίπου 300 άλλα συγκροτήματα όπως συμφωνικές ορχήστρες, χορωδίες, ορχήστρες λαϊκών οργάνων, συγκροτήματα τραγουδιού και χορού κ.ά. Υπήρχαν 570 κρατικά θέατρα, όπερας και μπαλέτου, μουσικής κωμωδίας, παιδικά και εφηβικά θέατρα. Ό,τι υπήρχε προεπαναστατικά στον Πολιτισμό και την Τέχνη το καρπώνονταν οι πλούσιοι, για το λαό ήταν ξένα, απλησίαστα. Στη Ρωσία το 1913 υπήρχαν 1.412 κινηματογράφοι.το 1987 υπήρχαν 153.017. Και στον καπιταλισμό θα πει κάποιος ότι αναπτύσσονται όλα αυτά. Βεβαίως όχι στην έκταση και στην ποιότητα που υπήρχε στην ΕΣΣΔ, αφού η Τέχνη και ο πολιτισμός στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα. Ο λαός δύσκολα μπορεί να ασχοληθεί με τις Τέχνες. Επίσης το περιεχόμενό τους στον καπιταλισμό αναπαράγει και προβάλλει τις αξίες των αστών, καλλιεργώντας συνειδήσεις υποταγής στο σύστημα της εκμετάλλευσης. Στο σοσιαλισμό αναπαράγει την υπέρτατη αξία "ένας για όλους και όλοι για έναν", την αξία της δημιουργικότητας στην απελευθερωμένη από την εκμετάλλευση εργασία, της ανεξάντλητης δύναμης των εργαζομένων για την κίνηση της ιστορίας προς στον κομμουνισμό, της συλλογικότητας, της ατομικής υπευθυνότητας για το κοινωνικό σύνολο, της προσωπικής θυσίας για το λαϊκό συμφέρον, το διεθνισμό. Η αξιοποίηση ελεύθερου χρόνου είχε και άλλες πλευρές που σήμερα στον καπιταλισμό είναι ανεκπλήρωτες για το μεγαλύτερο τμήμα των εργαζομένων, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων. Σήμερα, στην Ελλάδα, η πλειοψηφία των εργατικών των λαϊκών οικογενειών δεν μπορεί να κάνει διακοπές, η αναψυχή είναι απλησίαστη, λόγω κόστους. Στην ΕΣΣΔ σε όλους τους εργαζόμενους, εξασφαλίζονταν ετήσιες άδειες με αποδοχές, (μισθό και επίδομα), για ξεκούραση, αναψυχή, ψυχαγωγία, φυσική αγωγή. Υπήρχαν σπίτια ανάπαυσης, τουριστικοί ξενώνες, κατασκηνώσεις νέων, ιδρύματα προληπτικής περίθαλψης, θεραπευτικής αγωγής.
Η αναψυχή ήταν εξασφαλισμένο δικαίωμα, με πολύ χαμηλό κόστος. Απόδειξη ότι μπορεί να υπάρξει ικανοποίηση και του λαϊκού δικαιώματος των διακοπών, της αναψυχής, που συμβάλλουν στην αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, όταν φύγει από τη μέση η εμπορευματοποίηση των εργατικών, λαϊκών αναγκών,από το καπιταλιστικό εκμεταλλευτικό σύστημα. Η τιμή διαμονής 24 ημερών σε σπίτι διακοπών δεν ξεπερνούσε τα 35-50 ρούβλια με μέσο μισθό 146 ρούβλια. Επίσης στο επίκεντρο της δημιουργίας συνθηκών για ολόπλευρη σωματική και πνευματική ανάπτυξη ήταν η φυσική αγωγή και ο αθλητισμός. Στην ΕΣΣΔ αποτελούσαν ένα επιστημονικά συγκροτημένο σύστημα που αγκάλιαζε όλα τα τμήματα του πληθυσμού, ξεκινώντας από την παιδική ηλικία, έτσι ώστε η φυσική αγωγή να γίνει ακόμα πιο αποτελεσματικό κοινωνικό μέσο στη διαμόρφωση της προσωπικότητας του σοβιετικού ανθρώπου, που θα συνδύαζε τον ψυχικό πλούτο, το ήθος και τη σωματική υγεία. Η ανάπτυξη της φυσικής αγωγής και του αθλητισμού είχε σαν βάση την αρχή του "μαζικού αθλητισμού". Αναπτύχθηκε ένα πλατύ αθλητικό κίνημα με αθλητικές λέσχες, στο εργοστάσιο, στο γήπεδο, στο γραφείο, στο εκπαιδευτικό ίδρυμα, στο κολχόζ, στο σοβχόζ. Το ζήτημα της κατοικίας είναι επίσης σημαντικός δείκτης για την άνοδο του βιοτικού επιπέδου ενός λαού. Στον καπιταλισμό θεωρείται λυμένο, αλλά δεν είναι, αν συνυπολογίσουμε ότι έχουμε άστεγους, τα νοίκια είναι πανάκριβα, έχουμε κατασχέσεις σπιτιών, για να έχει μια οικογένεια σπίτι πρέπει να στερηθεί τα πάντα πληρώνοντας δάνεια στις τράπεζες, υπάρχουν οικογένειες χωρίς ρεύμα και θέρμανση και πολλά άλλα. Ο σοβιετικός λαός δεν είχε τέτοιες έγνοιες και βάσανα. Το σοβιετικό κράτος θεωρούσε την παροχή κατοικιών στο λαό κοινωνική υπηρεσία. Το νοίκι ήταν το 10% του μισθού το 1975 με μέσο μισθό 146 ρούβλια και δύο μισθούς στην οικογένεια και συμπεριλαμβάνονταν η πληρωμή για ηλεκτρισμό, γκάζι, θέρμανση, τηλέφωνο. Η Οκτωβριανή επανάσταση άνοιξε το δρόμο για την κατάκτηση της ισοτιμίας και χειραφέτησης της γυναίκας. Ο καπιταλισμός δεν μπορεί να παραχωρήσει πραγματική ισοτιμία, γιατί αυτή έρχεται σε αντίθεση με τον εκμεταλλευτικό του χαρακτήρα. Αλλά αυτά θα τα αναπτύξει αναλυτικά η συντρόφισσα Βιβή. Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι Κλείνουμε την παρουσίαση με την πεποίθηση, τη στηριγμένη στην επιστημονική μας κοσμοθεωρία και στο Κόμμα μας, στο Πρόγραμμά του, ότι το μέλλον ανήκει στην εργατική τάξη, στο λαό και θα το κατακτήσουν στα σίγουρα, γυρνώντας τον τροχό της ιστορίας προς τα μπρος στο
σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Σ'αυτή την πάλη σας καλούμε να συστρατευτείτε με το ΚΚΕ. Η Οχτωβριανή Επανάσταση δείχνει το δρόμο».