Συναδέλφισσες συνάδελφοι

Εισήγηση του Προέδρου του ΕΚΝΛ, Τάσου Tσιαπλέ, στην εκδήλωση για τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και τα καθήκοντα του εργατικού κινήματος 27/4/2017 Συναδέλφισσες συνάδελφοι Στο περιεχόμενο τη φετινής εργατικής πρωτομαγιάς, που αγκάλιασε όλες τις εκδηλώσεις μας, που θα κορυφωθούν με την απεργιακή συγκέντρωση την Δευτέρα στις 10 π.μ, στην Κ. Πλατεία, επιλέξαμε ως ΕΚΝΛ, να υπάρχει συνδυασμός της πάλης μας ενάντια στις βάρβαρες πολιτικές και στην τάξη των καπιταλιστών που μας εκμεταλλεύεται, διεκδικώντας την ικανοποίηση όλων των σύγχρονων αναγκών μας με την διεκδίκηση της εξουσίας για την τάξη μας, με την πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, τη συμμετοχή της χώρας μας σ αυτόν, ενάντια στην αλλαγή των συνόρων, στους ιμπεριαλιστικούς σχηματισμούς (ΝΑΤΟ και Ε.Ε), ενάντια στις δαπάνες για Νατοϊκούς πολεμικούς σχεδιασμούς, ενάντια στον φασισμό και τον εθνικισμό, στην περιστολή των λαικών ελευθεριών. Αυτό εκφράζει και το κεντρικό μας σύνθημα «1 η Μάη 2017 - Με τους εργαζόμενους όλων των χωρών, για έναν κόσμο χωρίς εκμετάλλευση, πολέμους και προσφυγιά». Κι αυτό γιατί ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος που μαίνεται σε μια σειρά περιοχές (Συρία, Μ. Ανατολή, Λιβύη, Ουκρανία, κλπ), με όλες τις τραγικές συνέπειές του για τους λαούς και τον δικό μας φυσικά, δεν είναι καθόλου ξεκομμένος από την οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος που ζούμε, από την ένταση της αντεργατικής-αντιλαϊκής επίθεσης σε όλα τα δικαιώματα μας. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και επεμβάσεις στην περιοχή μας και γενικότερα, δεν γίνονται από κάποιους ανισόρροπους, όπως ψευδώς υποστηρίζουν διάφορες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις που υπηρετούν και αθωώνουν το εκμεταλλευτικό σύστημα. Ορισμένοι για παράδειγμα κάνουν μέχρι και διαδηλώσεις ενάντια στον «απρόβλεπτο και επικίνδυνο» πλανητάρχη Τράμπ, κρύβοντας ότι η μήτρα των πολέμων δεν έχει να κάνει με πρόσωπα, αλλά με την ίδια τη φύση του καπιταλισμού. Μήπως οι ΗΠΑ με Πρόεδρο τον «καλό» Ομπάμα ή παλιότερα με τον Κλίντον δεν έσπειραν το θάνατο; Θυμίζω ότι αυτές οι δυνάμεις εξίσωναν θύτες και θύματα στους πολέμους της Γιουγκοσλαβίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν. Οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι, είναι η προέκταση της πολιτικής στήριξης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου κάθε καπιταλιστικής χώρας ή συμμαχίας καπιταλιστικών χωρών απέναντι σε άλλες, όταν αυτά δεν μπορούν να προωθηθούν με ειρηνικό τρόπο. Αυτό συμβαίνει και στη Συρία και στην Ουκρανία και η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία-Ελλάδα και αλλού. Επομένως το πρόβλημα του πολέμου, της προσφυγιάς και της καθημερινής επίθεσης στα δικαιώματα της εργατικής τάξης της χώρας μας και κάθε άλλης χώρας, έχει την ίδια κοινή αιτία, το καπιταλιστικό σύστημα και φυσικά την ίδια λύση, που είναι η πάλη όλων των εργατών της χώρας μας και διεθνώς, για την 1

κατάργησή του, για να ξεμπερδεύουμε οριστικά με τον πόλεμο, την εκμετάλλευση και το πρόβλημα της προσφυγιάς. Η προπαγάνδα της αστικής τάξης και των κομμάτων της στη χώρα μας και σ όλο τον καπιταλιστικό κόσμο, αυτό προσπαθεί να το κρύψει, να μπερδέψει τον εργατόκοσμο για τις αιτίες του ιμπεριαλιστικού πολέμου και όλων των προβλημάτων που ζούμε. Για παράδειγμα, αρκετοί εργαζόμενοι θεωρούν ότι ο πόλεμος στη Συρία, γίνεται για την αποκατάσταση της δημοκρατίας ή για την εξόντωση των Τζιχαντιστών, ότι η ένταση ανάμεσα σε Τουρκία και Ελλάδα, σχετίζεται με τον χαρακτήρα του Ερντογάν και όχι με την όξυνση των ανταγωνισμών μεταξύ των καπιταλιστών για τον έλεγχο των ενεργειακών κοιτασμάτων, των περασμάτων τους, των αγορών. Ακόμα και εργαζόμενοι που δέχονται ότι οι πόλεμοι γίνονται για τα συμφέροντα των καπιταλιστών, δεν έχουν καθαρό ότι το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε είναι αυτοί που κάνουν τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, θεωρούν ότι η παρουσία του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, διασφαλίζει τη σταθερότητα και την ασφάλεια, «μείωσε τις προσφυγικές ροές που θα μας έπνιγαν», ότι η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ και στην Ε.Ε, μας προστατεύουν και ότι μέσα σ αυτά τα πλαίσια η Ελλάδα αποτελεί, όαση ασφάλειας και ειρήνης σε μια αποσταθεροποιημένη περιοχή, όπως λέει η κυβέρνηση. Αυτό είναι λάθος. Το ΝΑΤΟ, η Ε.Ε, όχι μόνο δεν είναι εγγύηση ειρήνης και ασφάλειας, αλλά είναι στρατιωτικές και οικονομικές ενώσεις καπιταλιστικών κρατών, που πρωτοστατούν στους πολέμους και τις επεμβάσεις σε διάφορες περιοχές, για λογαριασμό των συμφερόντων των καπιταλιστών (ευρωπαίων ή και των πιο ισχυρών κρατών), που σπέρνουν τον θάνατο, τις καταστροφές και δημιουργούν την προσφυγιά και την εκμετάλλευση, τόσο των εργαζόμενων των χωρών τους, όσο και των χωρών που εξαπολύουν τους πολέμους και τις επεμβάσεις. Τους Τζιχαντιστές αυτοί τους εξόπλισαν και τους εκπαίδευσαν, για να κάνουν την βρομοδουλειά. Η παρουσία της πολεμικής αρμάδας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, με πρόσκληση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, του 6 ου στόλου στον Πειραιά, άλλων νατοϊκών πλοίων στην Θεσσαλονίκη, όπως και των ευρωατλαντικών βάσεων στη χώρα μας (Σούδα, στρατηγεία Νατοϊκά και Ευρωπαϊκά), εξυπηρετούν τις ανάγκες των πολεμικών επεμβάσεων στην Συρία, στη Λιβύη, γενικότερα στην περιοχή, για τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Από τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, πάντα κερδισμένοι βγαίνουν οι πλουτοκράτες και όχι οι εργαζόμενοι που πληρώνουν βαριές συνέπειες σε ζωές και δικαιώματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, όπως και οι προηγούμενες, Ν.Δ και ΠΑΣΟΚ, δεν είναι καθόλου αθώες περιστερές, ούτε παράγοντας ειρήνης και ασφάλειας, αλλά συμμετέχουν στα γεμάτα μέσα από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε και αυτοτελώς, στα ιμπεριαλιστικά σχέδια και τους πολέμους. Στηρίζουν τους εμπόρους όπλων, τους 2

πετρελαιάδες, τους βιομήχανους, τους εφοπλιστές, κλπ. Από κοινού ελληνικά και τουρκικά πλοία και αεροπλάνα, ελληνικές και τουρκικές στρατιωτικές αποστολές συμμετέχουν στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις σε όλη τη γη, την ίδια στιγμή που η τούρκικη επιθετικότητα και οι ελληνοτουρκικές σχέσεις οξύνονται. Η Ελλάδα δίνει το 2% του ετήσιου ΑΕΠ (4 δις. ευρώ) σε Νατοϊκούς εξοπλισμούς (το ψηλότερο από τις χώρες της Ευρώπης), όσο είναι το πακέτο των αιματηρών θυσιών του λαού που διαπραγματεύονται η κυβέρνηση με την Ε.Ε, το ΔΝΤ, για τα κέρδη του κεφαλαίου. Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι πληρώνουν το τεράστιο κόστος της συμμετοχής ελληνικών πολεμικών πλοίων και στρατιωτικών αποστολών για την διασφάλιση των καπιταλιστικών συμφερόντων, με τις περικοπές σε νοσοκομεία, συντάξεις, μισθούς. Τι μας κάνει σήμερα να μιλάμε για την ανάγκη να δυναμώσει η πάλη του εργατικού κινήματος ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και τη μη συμμετοχή της χώρας μας σ αυτόν; Μήπως είμαστε υπερβολικοί και φοβίζουμε τον κόσμο; Παρακολουθώντας τις εξελίξεις σε διεθνές επίπεδο, στη γειτονιά μας και στη χώρα μας, βλέπουμε ότι το καπιταλιστικό σύστημα παραδέρνει μέσα στην κρίση του, μεγαλώνουν οι αντιθέσεις και ανταγωνισμοί μεταξύ των καπιταλιστών, των καπιταλιστικών κρατών και ενώσεων τους, προκαλούν αναδιατάξεις στις συμμαχίες τους, αυξάνουν τις πολεμικές αναμετρήσεις και την επέκταση τους. Αυτό δείχνει η όξυνση της αντιπαράθεσης μεταξύ των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε, Ρωσίας) με επίκεντρο τον πόλεμο στη Συρία, η άμεση εμπλοκή και της Τουρκίας σ αυτόν. Η όξυνση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ- Β.Κορέας, με την εμπλοκή και Κίνας, Ρωσίας, Ιαπωνίας. Ο πόλεμος και οι επεμβάσεις στη Μ. Ανατολή, στη Β. Αφρική, τη Μαύρη Θάλασσα, την Ουκρανία, τη Βαλτική, την Αρκτική και τη Θάλασσα της Ν. Κίνας, στα Βαλκάνια, χωρίς να αποκλείουμε και ένα γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Ειδικά για την περιοχή, μας απασχολεί η αύξηση της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο με αίτηση της ελληνικής κυβέρνησης, οι εξελίξεις που προωθούνται, από την Τουρκία με την ενθάρρυνση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε για διχοτόμηση της Κύπρου και φυσικά η όξυνση των σχέσεων μεταξύ των αστικών τάξεων Τουρκίας και Ελλάδας, που μπορεί να φτάσει μέχρι και σε πολεμική σύγκρουση μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ή και με συμμετοχή και Βαλκανικών χωρών σ αυτήν (Αλβανία, ΠΓΔΜ), με την επιδιαιτησία του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της Ε.Ε, αλλά και η αύξηση της εμπλοκής και συμμετοχής της αστικής τάξης της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους και επεμβάσεις ακόμα στην περιοχή μας και ευρύτερα. Την ανησυχία, τον φόβο και την ανασφάλεια δεν τα προκαλεί η δική μας πρόβλεψη, αλλά ο ίδιος ο κίνδυνος επέκτασης, σε περιφερειακό ή σε γενικευμένο επίπεδο, του ιμπεριαλιστικού πολέμου και της συμμετοχής της χώρας μας σ αυτόν. Αυτό είναι αντικειμενικό, αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτρέψει ούτε τον πόλεμο, ούτε τις συνέπειές του. Και οι Σύριοι τον φοβόταν, αλλά δεν τους γλίτωσε ο φόβος. 3

Ο πόλεμος και το προσφυγικό κύμα από τη Συρία και όχι μόνο, οι κίνδυνοι και οι απώλειες ανθρώπινης ζωής είναι η πραγματικότητα του καπιταλισμού και των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων. Αυτές δεν είναι απώλειες σε συνθήκες ταξικής αναμέτρησης που ανοίγουν νέους δρόμους για καλύτερη ζωή σε όλους. Τον πόλεμο στο Ιράκ, στη Συρία, στην Ουκρανία κι αλλού, τον Α και τον Β Παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό Πόλεμο δεν τους προκάλεσε το εργατικό και επαναστατικό κίνημα, αλλά τα καπιταλιστικά κράτη, οι αντιφάσεις των συμφερόντων τους. Επομένως, το ζήτημα δεν είναι να θέλεις να ζήσεις καλύτερα χωρίς κινδύνους και θυσίες, αλλά μπροστά σε νέους κινδύνους και θυσίες για όφελος των εκμεταλλευτών να επιλέγεις συνειδητά το δρόμο των κινδύνων, των θυσιών της ταξικής πάλης, που οδηγεί στο ξέφωτο, στην ανώτερου τύπου οικονομία και κοινωνία. Αυτό που σήμερα συνειδητοποιούν λίγοι, αναγκαστικά θα το δουν πολύ περισσότεροι αύριο. Είναι νόμος της ιστορικής κίνησης. Ανοίγοντας σήμερα την συζήτηση γι αυτά τα ζητήματα, επιδιώκουμε να θωρακίσουμε, να προετοιμάσουμε την εργατική τάξη και όχι να την οδηγήσουμε σε παραλυσία και αδυναμία παρέμβασης. Αν δεν το κάνουμε ως ταξικό σ.κ, θα έχει σίγουρα αρνητικό αποτέλεσμα για την εργατική τάξη. Οι εργάτες σωστά νιώθουν τον αποτροπιασμό όταν γίνονται «κρέας στα κανόνια των ιμπεριαλιστών» τα ταξικά τους αδέρφια, όμως δεν συμβαίνει το ίδιο με τους αστούς και τους μικροαστούς. Όσοι καπιταλιστές ξορκίζουν τον πόλεμο το κάνουν πρώτα και κύρια επειδή νιώθουν φόβο μήπως απειληθεί η απρόσκοπτη κερδοφορία τους. Και η ίδια η κερδοφορία τους, άλλωστε, δεν αποτελεί θεϊκό δικαίωμά τους, αλλά βασίζεται στον «εσωτερικό» πόλεμο που κάνει η ίδια αστική τάξη, το ίδιο κράτος που βοηθάει και ρίχνει τις βόμβες ανά την υφήλιο. Τον ιμπεριαλιστικό πόλεμο δεν μπορεί να τον αποτρέψει η πασιφιστική άποψη ενάντια σε κάθε μορφή πολέμου, που σκόπιμα κρύβει ποιας πολιτικής αποτελεί αυτός συνέχεια και τσουβαλιάζει για παράδειγμα τον πόλεμο των ιμπεριαλιστών για τα συμφέροντα, με τον δίκαιο μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο που αναγκάστηκε να διεξάγει η ΕΣΣΔ, με σκοπό την προστασία του εργατικού κράτους από τον ληστρικό - ιμπεριαλιστικό πόλεμο που έκαναν Γερμανία, ΗΠΑ, Μ. Βρετανία, Γαλλία κ.λ.π. στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, δεν μπορεί να σταματήσει με ευχολόγια, αλλά μόνο με συνδυασμένη πάλη της εργατικής τάξης, για τα άμεσα καθημερινά της προβλήματα που γεννά το σύστημα της εκμετάλλευσης και όσοι το υπηρετούν, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου στην Ελλάδα και σε κάθε χώρα, που γεννούν τα προβλήματα, τον πόλεμο και την προσφυγιά. Η ανάπτυξη της δράσης μας ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, πρέπει να γίνεται συνδυασμένα με την διεκδίκηση μέτρων στήριξης των ανέργων και τον περιορισμό της ανεργίας, την πληρωμή απλήρωτων, της επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, των ΣΣΕ, την κατάργηση των αντεργατικών νόμων και την επιστροφή όλων όσων μας αφαίρεσαν από μισθούς, συντάξεις, με την άγρια φοροληστεία, με βίαιο τρόπο τα χρόνια της κρίσης εργοδοσία και κυβερνήσεις την αύξηση των μισθών, ενάντια στα νέα μέτρα μειώσεων μισθών 4

και συντάξεων, ανατροπής εργασιακών και συνδικαλιστικών δικαιωμάτων, νέα φοροληστρικά μέτρα, που ετοιμάζει να ψηφίσει η κυβέρνηση, στο πλαίσιο του κλεισίματος της νέας αξιολόγησης με τους εταίρους της, της Ε.Ε και του ΔΝΤ. Με βάση αυτές τις αρνητικές για τους λαούς εξελίξεις και το πλαίσιο δράσης που θέτουμε ως ΕΚΝΛ, πρέπει να ανοίξει μια ουσιαστικά συζήτηση στα Δ.Σ και στις Γ.Σ των σωματείων, στους χώρους δουλειάς και κατοικίας, για να ξεκαθαρίζεται η πραγματική αιτία που γεννά τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, την προσφυγιά, την εκμετάλλευση, την ανεργία και τη φτώχεια, που δεν είναι άλλη από την κυριαρχία του καπιταλιστικού εκμεταλλευτικού συστήματος στην Ελλάδα και διεθνώς, που ως σκοπό του έχει το μέγιστο δυνατό κέρδος και υπερκέρδος. Βασικό καθήκον των ταξικών συνδικάτων και συνδικαλιστών, είναι να ανεβάσουμε τα αντιπολεμικά αισθήματα των εργαζομένων και κυρίως την ενεργή συμμετοχή στη δράση ενάντια στον πόλεμο των ιμπεριαλιστών ανεξάρτητα ποιος τον ξεκινάει, στους πολεμικούς εξοπλισμούς, σε συνδυασμό με τις διεκδικήσεις της κάλυψης των αναγκών μας, που δεν πρέπει να σταματούν κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Να έχουμε καθαρό, ότι όταν οι ιμπεριαλιστές προσφεύγουν στην ένοπλη αναμέτρηση μεταξύ τους, τα όπλα δεν θα τα στρέψουν στον εαυτό τους, αλλά κατά των λαών, όπως στη Συρία και παντού. Τα όπλα, από μόνα τους, δεν κρίνουν καμία έκβαση, τα όπλα μπορούν να χρησιμοποιηθούν από πολλών «ειδών χέρια» και αντιλήψεις, το θέμα είναι αν οι εργάτες παλεύουν με τη δική τους σημαία και δε μετατρέπονται σε παρατρεχάμενους της μιας μερίδας της αστικής τάξης κατά της άλλης ή ενός ιμπεριαλιστή κατά του άλλου. Εμείς έχουμε υποχρέωση να δείχνουμε στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα, ότι ο πραγματικός εχθρός μας δεν είναι οι εργάτες και οι λαοί των άλλων χωρών, αλλά η αστική τάξη τόσο της δικής μας χώρας, όσο και των άλλων χωρών, οι διεθνείς σύμμαχοί τους, τους οποίους πρέπει να εξαλείψουμε για να εξαλειφτεί ο πόλεμος και όλα τα βάσανα της ταξικής εκμετάλλευσής. Η εργατική τάξη επομένως δεν πρέπει να έχει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική κυβέρνηση - ανεξαρτήτως ποιο ή ποια κόμματα είναι στην κυβέρνηση - γιατί δεν εκφράζει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης, του λαού: Η πολιτική της αστικής κυβέρνησης σε περίπτωση πολεμικής εμπλοκής είναι συνέχεια της γενικότερης αστικής πολιτικής, η οποία ματώνει συνεχώς το λαό σε όλες τις συνθήκες, είτε βρισκόμαστε σε συνθήκες καπιταλιστικής ανάκαμψης είτε σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Η λεγόμενη «εθνική ενότητα», που προπαγανδίζει κάθε αστική κυβέρνηση και σήμερα, αλλά και σε περίπτωση πολέμου, είναι για να αποκοιμίσει την εργατική τάξη και να την στείλει να γίνει κρέας στα κανόνια της για λογαριασμό των δικών της συμφερόντων. Δεν μπορεί να υπάρξει εθνική ενότητα ανάμεσα στην αστική και την εργατική τάξη. Οι λαοί δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα, οι εργαζόμενοι έχουν τα 5

ίδια προβλήματα, τα ίδια συμφέροντα, τις ίδιες ανάγκες. Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα. Πατρίδα του έχει το κέρδος. Επομένως πατριωτισμός είναι το δίκιο του εργάτη, του λαού και όχι τα συμφέροντα του καπιταλισμού. Είναι η οργάνωση της αντίστασης και αντεπίθεσης της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, της κοινωνικής συμμαχίας τους, για να μπει τέρμα στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, στην αλλαγή συνόρων, σε πιθανή εισβολή - κατοχή, σε συμμετοχή σε πολέμους εκτός των συνόρων μας, στις κυβερνήσεις της αστικής τάξης που προετοίμασαν το έδαφος με την αστική τάξη άλλων κρατών στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ και οδήγησαν στο σφαγείο τα παιδιά του λαού μας. Να διεκδικήσει και να κατακτήσει τελικά την εξουσία ο ίδιος ο λαός, και εδώ και στις γειτονικές χώρες, για να ζήσει ειρηνικά και με λαϊκή ευημερία. Σήμερα χρειάζεται να δυναμώσουμε την δράση με αίτημα να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι και σφαγές. Η πάλη ενάντια στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε για να σταματήσει η συμμετοχή της Ελλάδας στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις και σφαγές, σε συνδυασμό με την υπεράσπιση εργατικών λαικών δικαιωμάτων (ΣΣΕ, κοινωνική ασφάλιση, υγεία, κλπ). Αξιώνουμε: Να κλείσει η βάση της Σούδας, έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. Καμία συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις εκτός συνόρων. Να γυρίζουν πίσω πλοία, αεροπλάνα, φαντάροι, στρατιωτικές αποστολές. Όχι δαπάνες πολεμικές, για το ΝΑΤΟ αλλά για τις ανάγκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας. Παράλληλα πρέπει να δυναμώσουμε το μέτωπο μας ενάντια στον φασισμό, τον εθνικισμό, τον σωβινισμό, το ρατσισμό και τους φορείς τους, να απομονώνουμε σε κάθε εργασιακό χώρο και γειτονιά την εγκληματική ναζιστική Χρυσή Αυγή, που με το προσωπείο του ψεύτικου πατριωτισμού χύνει το δηλητήριο του εθνικισμού και του ρατσισμού. Στην πραγματικότητα είναι το πιο πιστό στήριγμα του εκμεταλλευτικού συστήματος, γι αυτό με πάνω από 150 ερωτήσεις καίγονται για τα συμφέροντα των εφοπλιστών, ενώ στρέφονται με εγκληματικές ενέργειες εναντίον των προσφύγων, των εργαζομένων που αγωνίζονται και των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ. Θυμίζουμε ότι τον Χίτλερ στη Γερμανία, οι βιομήχανοι και οι τραπεζίτες τον στήριξαν να πάρει την εξουσία και να καταστείλει το εργατικό κίνημα, επιβάλλοντας ωμή φασιστική τρομοκρατία. Οι φασιστικές, ρατσιστικές και μισάνθρωπες απόψεις τους, είναι επιζήμιες και για τους έλληνες εργάτες και γενικότερα για το λαό μας, αφού κρύβουν τον πραγματικό υπεύθυνο για τα μεγάλα προβλήματά του και για τον πόλεμο, που είναι το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα, οδηγώντας τους να υπερασπίζονται όχι τα δικά τους ταξικά συμφέροντα, αλλά των εκμεταλλευτών τους. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στις άλλες Βαλκανικές χώρες και ευρύτερα, η αστική τάξη, προκειμένου να υπερασπίσει το σύστημά της και τα συμφέροντα της, να κρατά εγκλωβισμένους τους εργάτες στην στήριξη του εκμεταλλευτικού συστήματος, αξιοποιούν φασιστικές, εθνικιστικές δυνάμεις, για 6

να ποτίζουν τους εργάτες και τους λαούς, με τις εθνικιστικές, ρατσιστικές, ναζιστικές αντιλήψεις, ιδιαίτερα μπροστά στην προετοιμασία πολεμικών αναμετρήσεων (Χ.Α και άλλοι στην Ελλάδα, προπαγάνδα για καταπιεσμένους Κοσοβάρους Αλβανούς, συγκρότηση παραστρατιωτικών ομάδων στην Βουλγαρία, Τουρκία), τους οποίους πρέπει να αποκαλύπτουμε τον επικίνδυνο ρόλο τους και να τους απομονώνουμε. Χρειάζεται να δυναμώσουμε την αλληλεγγύη με τους εργάτες και λαούς των άλλων Βαλκανικών χωρών και ευρύτερα, την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες και μετανάστες. Ως ΕΚΝΛ και πολλά σωματεία ανταποκρινόμενοι στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ, ήδη έχουμε υπογράψει κοινή διακήρυξη με πολλά συνδικάτα απ όλες τις Βαλκανικές χώρες, ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο, που θα αποτελέσει και το ψήφισμα της πρωτομαγιάτικης συγκέντρωσή μας. Αυτό πρέπει να το μοιράσουμε και στους χώρους δουλειάς, ανοίγοντας την συζήτηση με τους εργαζόμενους. Έκφραση αυτής της διεθνιστικής δράσης αποτελεί και το μεγάλο Φεστιβάλ αντιπολεμικής και αντιιμπεριαλιστικής δράσης συνδικάτων απ όλη τη Βαλκανική, στις 24-25 Ιούνη στην Θεσσαλονίκη, στο οποίο πρέπει να συμμετέχει κάθε σωματείο μαζικά. Οι επιδιώξεις για αλλαγές των συνόρων στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη περιοχή της λεκάνης της Αν. Μεσογείου, εγείρονται για το μοίρασμα ανάμεσα στα μονοπώλια, του πετρελαίου, των ενεργειακών πόρων και των δρόμων μεταφοράς τους. Οι λαοί είναι σίγουρα χαμένοι απ αυτές τις επιδιώξεις. Θυμίζουμε ότι η επαναχάραξη των συνόρων στα Βαλκάνια μετά τις ανατροπές στην πρώην ΕΣΣΔ και τις άλλες πρώην σοσιαλιστικές χώρες, μόνο τους λαούς δεν ωφέλησε. Αξιώνουμε: Καμία αλλαγή συνόρων και των συνθηκών που τα κατοχυρώνουν. Όχι στο μίσος των εθνικιστών, τις στρατιωτικές προκλήσεις και την στρατιωτική αναμέτρηση στο Αιγαίο. Κύπρος ενιαία, ανεξάρτητη, με ια και μόνη κυριαρχία, μια ιθαγένεια και διεθνή προσωπικότητα, χωρίς ξένες βάσεις και στρατεύματα, χωρίς ξένους εγγυητές και προστάτες, με αφέντη το λαό της, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Αρμένιους, Λατίνους, Μαρωνίτες. Να δυναμώσουμε την πάλη κατά της περιστολής συνδικαλιστικών και λαικών ελευθεριών, κατά της στρατιωτικοποίησης. Η απαγόρευση και περιορισμός της συνδικαλιστικής δράσης, η απαγόρευση των απεργιών, η νομοθέτηση του λόκ άουτ για τους εργοδότες, οι ειδικές οικονομικές ζώνες είναι μέτωπο πάλης, περιλαμβάνεται στο 3 ο μνημόνιο και είναι μέρος της διαπραγμάτευσης κυβέρνησης-ε.ε-δντ. Το μέτωπο για τις συνδικαλιστικές και λαικές ελευθερίες είναι μόνιμο για μας, όχι μόνο για τις οικονομικές διεκδικήσεις των εργαζομένων στο χώρο δουλειάς, αλλά δουλειά που προετοιμάζει τους εργαζόμενους να αντιδράσουν, να μην αποδεχτούν την απαγόρευση συγκεντρώσεων και απεργιών, γενικά της συνδικαλιστικής και πολιτικής δράσης. 7

Αντίστοιχα η πάλη κατά της στρατιωτικοποίησης είναι σημαντική. Να μην περνάει η ανοχή, πολύ περισσότερο η αποδοχή κάτω από την αστική προπαγάνδα, νέων νόμων και μηχανισμών καταστολής, παρακολούθησης, επέμβασης (κάμερες παντού, παρακολούθηση συνομιλιών-ηλεκτρονικών μηνυμάτων, ηλεκτρονικό εισιτήριο, νέες μονάδες καταστολής, ασκήσεις αντιμετώπισης πλήθους, τρομονόμοι, πολιτική επιστράτευση κλάδων, κλπ). 8