Η ΣΗΜΑΣIΑ ΤΗΣ ΕΝΔΥΜΑΣIΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΜΟΔΑΣ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ ΟΜΑΔΑ 1Η ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΑΛΙΑΡΤΟΥ 2015-2016
Προσπαθήσαμε με αυτή την εργασία να γνωρίσουμε την ιστορική εξέλιξη της ενδυμασίας στο πέρασμα του χρόνου και έτσι παρατηρήσαμε την ποικιλία που χαρακτηρίζει τους ανθρώπινους πολιτισμούς. Για το λόγο αυτό αναζητήσαμε στοιχεία για το ένδυμα και τη χρήση του σε παλαιότερες εποχές αλλά και για τη μόδα και πώς αυτή επηρεάζει τους ανθρώπους.
Η έννοια της Μόδας και της Ενδυμασίας Η λέξη Μόδα προέρχεται από την λατινική λέξη Modus που μεταφράζεται ως τρόπος συμπεριφοράς και ζωής. Η Μόδα είναι η τάση του ανθρώπου να αναζητά καινούριες, καινοτόμες ιδέες για να τις υιοθετήσει και να πορευτεί, ανάλογα βέβαια με τα δεδομένα και τις ανάγκες της εποχής. Η μόδα αλλάζει από χώρα σε χώρα, από ήπειρο σε ήπειρο, από εποχή σε εποχή. Χρονολογείται από την εμφάνιση του ανθρώπου πάνω στη γη και εμφανίστηκε για να εκφράζει τον άνθρωπο σαν προσωπικότητα σε όλους τους τομείς της ζωής του.
Από την άλλη η ενδυμασία δεν έχει την έννοια της μόδας αλλά σχετίζονται σε μεγάλο βαθμό. Η ενδυμασία είναι το σύνολο των ενδυμάτων που συντελούν στην εξωτερική εμφάνιση του ατόμου. Η ενδυμασία περικλείει ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ και χτενίσματα κατά γενική έννοια.
Η ιστορία της Μόδας και της Ενδυμασίας ΠΑΛΑΙΟΛΙΘΙΚΗ ΕΠΟΧΗ Ακόμα και στην Παλαιολιθική εποχή, οι άνθρωποι συνήθιζαν να καλύπτουν το σώμα τους με διάφορα κλαδιά ή δέρματα ζώων. Πολλές ήταν οι φορές που αλείφονταν με λίπος για να προστατευτούν κυρίως από ακραία καιρικά φαινόμενα.
ΜΙΝΩΪΚΗ ΕΠΟΧΗ Οι άνδρες στην καθημερινή τους ζωή αλλά και στη δημόσια φορούσαν το λεγόμενο «ζώμα», που έμοιαζε με κοντή φούστα. Φορούσαν επιπλέον σφικτές υφασμάτινες, δερμάτινες, ίσως και μεταλλικές ζώνες οι οποίες ήταν πλούσια διακοσμημένες και στα άκρα τους έφεραν κρόσσια ή χάντρες και στήριζαν οι άνδρες το εγχειρίδιο, μικρό σπαθί είτε μαχαίρι. Αν και νοητικά ασύλληπτο για τις πληροφορίες που έχουμε για την θέση της γυναίκας αυτή την εποχή, οι γυναίκες θεωρούνταν ισότιμες με τον άνδρα. Η ενδυμασία τους περιλάμβανε στενά πουκάμισα με φουσκωτά μανίκια που άφηνε ακάλυπτο το στήθος,μακριές και φαρδιές φούστες με πιέτες και φραμπαλάδες.
ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ Στην Μυκηναϊκή εποχή η ενδυμασία απεικόνιζε την οικονομική και κοινωνική θέση του ατόμου, οπότε είναι δυνατόν να αντλήσουμε έτσι πληροφορίες για τον πολιτισμό εκείνης της εποχής. Οι Ελληνίδες είχαν πυκνά και μακριά μαλλιά και συχνά τα έπλεκαν. Όταν μια γυναίκα εμφανιζόταν με κοντό μαλλί, αυτό δήλωνε πένθος, γηρατειά ή ότι ήταν δούλες. Επίσης οι αρχαίοι Έλληνες ταύτιζαν τη τέχνη με τα στοιχεία της φύσης και τα θρησκευτικά σύμβολα. Τα κοσμήματα τους φαίνεται πως ήταν άμεσα συνδεδεμένα με την τάση εκείνης της εποχής. Μέσα απ όλα αναδεικνύεται η συμβολή του αρχαίου κόσμου στην βαθμιαία ανάπτυξη του τομέα της ομορφιά.
ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ Το κύριο αντικείμενο της ανδρικής ενδυμασίας ήταν ο χιτώνας που δεν ήταν τίποτα άλλο από ένα κομμάτι πανί, με τρύπες για τα χέρια, που το έπιαναν στον έναν ώμο με πόρπη. Το μήκος του χιτώνα ποίκιλλε ανάλογα με την εποχή. Η γυναικεία ενδυμασία εκείνης της εποχής δεν έθετε ζητήματα κοπτικής αλλά απαιτούσε μεγάλη ευχέρεια στην τέχνη του στολισμού. Τα γυναικεία ενδύματα όπως και τα ανδρικά, χωρίζονταν σε δυο μεγάλες κατηγορίες: στην ελαφρύ εσωτερική ενδυμασία και σ ένα φόρεμα πιο χοντρό, τον πέπλο, που φοριόταν από πάνω. Ο χιτώνας των γυναικών ήταν συνήθως πιο μακρύς από τον ανδρικό, ήταν απλό, μακρύ πουκάμισο, που έπεφτε ελεύθερα κατά μήκος του σώματος και πιανόταν μόνο με ένα κορδόνι.
Στις αρχές του 20ου αιώνα, πριν τη Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και την έλευση των Ποντίων, στα χωριά του κάμπου της Νάουσας οι ντόπιοι κάτοικοι διατηρούσαν πολύ ζωντανά τα δικά τους ήθη και έθιμα. Η παραδοσιακή φορεσιά των κατοίκων και ειδικά η γυναικεία επίσημη φορεσιά, ήταν αυτή που έχει καταγραφεί από τους ερευνητές ως «παραδοσιακή φορεσιά Επισκοπής».
Η εντυπωσιακή αυτή φορεσιά βέβαια δεν ανήκε μόνο στην Επισκοπή αλλά και στους κατοίκους μιας ομάδας 12 περίπου χωριών που αποτελούν τα χωριά του κάμπου της Νάουσας. Μέχρι πρόσφατα τα περισσότερα από αυτά τα χωριά ανήκαν στους Καποδιστριακούς Δήμους, Ανθεμίων και Ειρηνούπολης. Σήμερα μετά την εφαρμογή του Καλλικράτη διοικητικά ανήκουν και πάλι όπως παλιά στο δήμο της Νάουσας, ενώ εκκλησιαστικά αρκετά από αυτά ανήκουν στη μητρόπολη Εδέσσης.
Οι γυναικείες φορεσιές χωρίζονται σε τρεις βασικές κατηγορίες: 1. Οι φορεσιές με το σιγκούνι 2. Οι φορεσιές με το καβάδι 3. Οι φορεσιές με το φουστάνι. Οι αντρικές φορεσιές χωρίζονται σε δύο βασικές κατηγορίες: 1. Η φουστανέλα 2. Η βράκα.
Η παραδοσιακή γυναικεία φορεσιά των χωριών του κάμπου της Νάουσας (που έγινε γνωστή ως φορεσιά Επισκοπής) είναι μια ιδιαίτερη και πολύ εντυπωσιακή φορεσιά της Μακεδονίας του 18ου - 19ου αιώνα. Αποτελείται από πολλά κομμάτια και εξαρτήματα και ξεχωρίζει για τα πλούσια κεντήματα και την ποιότητα των υφασμάτων της. Τα κορίτσια έπαιρναν ως προίκα όλο τον αναγκαίο ρουχισμό για κάθε περίσταση και ηλικία. Πλούσιες και φτωχές κόρες προικίζονταν με ρούχα και σκεπάσματα που αρκούσαν για να περάσουν όλη τους τη ζωή και περίσσευαν αφόρετα για να τα δώσουν προίκα στις κόρες τους. Πολλά από αυτά τα κατασκεύαζαν μόνες τους στον αργαλειό, τα χρυσά όμως κεντήματα στα φουστάνια, τους επενδύτες και τους κεφαλόδεσμους τα έφτιαχναν άνδρες ραφτάδες από τη Νάουσα, τη Βέροια και την Έδεσσα.
Γυναικεία Παραδοσιακή φορεσιά Δωδώνης Ηπείρου Ιωαννίνων Η φορεσιά της Δωδώνης είναι μία από τις πιο αξιόλογες και αυστηρά παραδοσιακές φορεσιές της Ελλάδος, και αντικατοπτρίζει τα ήθη και τα έθιμα της περιοχής. Αποτελείται από το σιγκούνι, το πουκάμισο, τη φούστα, τη ποδιά και το μαντήλι. Πιο αναλυτικά, το πουκάμισο, το οποίο είναι και το βασικό ένδυμα κάθε γυναικείας φορεσιάς, είναι κλειστό με κατακόρυφο άνοιγμα ως το λαιμό. Το πουκάμισο καθώς και η φούστα είναι συνήθως στον ίδιο χρωματισμό και από το ίδιο ύφασμα κατασκευασμένο. Το σιγκούνι ή φλοκάτα είναι αμάνικο πανωφόρι κατασκευασμένο από μαύρο χοντρό ύφασμα και στολισμένο με κορδέλες και κεντήματα από γαϊτάνι. Στη μέση δένουν τη μαύρη ποδιά, η οποία είναι έντονα διακοσμημένη στο κάτω μέρος της. Στο κεφάλι δένουν το μαύρο μαντήλι που στολίζεται από δαντέλα σε διάφορους χρωματισμούς. Ως συμπλήρωμα της φορεσιάς φορούν στη μέση το ασημοζούναρο, ασημένια πόρπη με ζώνη και στο στήθος τα φλουριά. Στα πόδια φορούν κάλτσες και μαύρα παπούτσια.
Η Νάξος πριν ονομαστεί έτσι από την κόρη του Ενδυμίδα λεγόταν Δία επειδή ήταν μεγαλύτερη και δικαιούταν να φέρει το όνομα του μεγαλύτερου Θεού
Ασπρόμαυρη φορεσιά. Όταν τα μαλλιά τα έκαναν κότσο, τα έπιαναν και τα στόλιζαν με ένα κλαράκι. Τα σκέπαζε πολύχρωμη μαντίλα με σταμπωτά λουλούδια. Η δεξιά πλευρά ίσια, η αριστερή έκανε δυο κοιλιές και κατέληγε σε στριφτή μύτη. Άσπρο λινό ή ποκλίκα υποκάμισο, με μυτάκι, σγουρή λαιμόκοψη και ραφή στη μέση. Μακρύ και φαρδύ μανίκι που κατέληγε κατσαρό. Μαύρο βελούδινο γιλέκο με στενά μανίκια και πρασινωπό ρέλιασμα στα μανίκια και στο στήθος. Άσπρη λινή φούστα, οβάλ, με πιέτες στα κόντρα για να μακραίνει και να κονταίνει αλλά και για ομορφιά. Στόχος της στολής ήταν να φαίνονται οι γυναίκες παχύτερες, γιατί οι αδύνατες ήταν εκτός μόδας και δείγμα ασθενικότητας.
Η παλιά ενδυμασία των προγόνων μας, όχι βέβαια όλων, ήταν διαφορετική, πολυέξοδη και λίγο μπελαλίδικη. Οι άντρες φορούσαν αντί για παντελόνι την υφαντή βράκα, η οποία ήταν μία φουφούλα, που άρχιζε από τη μέση και κατέληγε στο γόνατο, όπου τελείωνε σε στενό παντζάκι. Από τη μέση και πάνω φορούσαν λευκό πουκάμισο και υφαντό σταυρωτό γιλέκο με πάνινα κουμπιά και κουμπότρυπες με σταυροβελονιά. Η φορεσιά ήταν αρχικά άσπρη και ύστερα άρχισαν να τη βάφουν με μπλέ χρώμα, που λένε πως έχει σχέση με το γεγονός ότι οι Τριποδιώτες βρακάδες έμεναν κοντά στην θάλασσα, ενώ το χρώμα της φορεσιάς ήταν μαύρο για τους απανοχωριανούς. Έβαζαν φλούδια από ρόδια στο καζάνι με το χρώμα για να πιάνει καλύτερα.
Στη μέση, για ζωστήρα είχαν το ζωνάρι, ένα στενόμακρο υφαντό ύφασμα, το ίδιο με τη βράκα, που στις άκρες είχε κρόσια. Το περνούσαν πολλές φορές γύρω από τη μέση τους, αφήνοντας τα κρόσια να κρέμονται στο πλάϊ. Μέσα στο ζωνάρι έβαζαν το σακούλι με τον καπνό και την ίσκα (φυτίλι) με τον πυρόβολα (τσακμάκι). Το εσώβρακο,που από την ετυμολογία της λέξης καταλαβαίνουμε πως το φορούσαν μέσα απο τη βράκα, είχε το ίδιο σχέδιο όπως και η βράκα αλλά ήταν λευκό. Και επειδή το πόδι φυσικά από το γόνατο και κάτω δεν καλυπτόταν, φορούσαν πλεχτές υφαντές κάλτσες και καλτσοδέτες με φουντίτσα, ενώ τα παπούτσια ήταν εξώραφα.
Οι παλιές φούστες Οι γυναίκες παλιά φορούσαν φανταχτερές φούστες με πολλές πλούσιες πιέτες. Ύφαιναν τα δίμητα (ύφασμα) από μαλλί προβάτου ή βαμβάκι στον αργαλειό, στην «κρεβαταριά», όπως την έλεγαν παλιά, και έφτιαχναν φούστες που έπιαναν από τη μέση, δένοντάς τες με δύο ζωνάρια που έραβαν πάνω σε αυτές. Η φούστα ήταν μακριά μέχρι τον αστράγαλο.
Από τη μέση και πάνω φορούσαν τους μπούστους, ειδικά σακάκια με πάνινα στρογγυλά κουμπιά. Από μέσα φορούσαν πουκαμίσα, το σημερινό μισοφόρι, που ξεκινούσε κι αυτό από το λαιμό κι έφτανε ώς τους αστράγαλους. Ήταν συνήθως φτιαγμένο από κάμποτο (είδος υφάσματος), αλλά οι πιό πλούσιες οικογένειες το έκαναν από χασέ. Οι πάντα καλοντυμένες και 'κεντίστρες' Τριποδιώτισσες έδειχαν την νοικοκυροσύνη τους με το πλούσιο αζούρι και τις αραχνοϋφαντες δαντέλες που στόλιζαν το λαιμό και το κάτω μέρος της πουκαμίσας, το οποίο άφηναν να φαίνεται, λίγο πιο μακρύ απο την φούστα. Η όλη εξωτερική φορεσιά αρχικά ήταν ολόασπρη, αλλά μετά άρχισαν να βάφουν τις φορεσιές μπλέ ή μαύρες.
Επίσης στο κεφάλι φορούσαν το απαραίτητο μαντήλι που το σκέπαζε όλο, ενώ το δέσιμο κατέληγε στο λαιμό. Το δέσιμο του μαντηλιού έμοιαζε με μεγάλο πουλί με πελώρια μύτη, μιάς και πάνω από το κούτελο έβγαζαν προεξοχή για τον ήλιο. Οι ελεύθερες και παντρεμένες γυναίκες φορούσαν άσπρα μαντήλια, ενώ οι χήρες κατάμαυρα. Δεν υπήρχε τότε γυναίκα χωρίς μαντήλι στο κεφάλι, διότι αυτό αποτελούσε δείγμα σεμνότητας.
Η ΜΟΔΑ ΣΤΗ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 20 Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο η τον μεγάλο πόλεμο όπως τον αποκαλούσαν τότε μη γνωρίζοντας το μέλλον, οι κοινωνικές και οι οικονομικές εξελίξεις άλλαξαν τελείως τον ρόλο των γυναικών και έκαναν την εμφάνιση τους επαναστατικές καινοτομίες στην γυναικεία ενδυμασία αλλά και γενικότερα στην τέχνη και την αισθητική. Αυτό που έρχεται στο μυαλό των περισσοτέρων όταν αναφερόμαστε στην δεκαετία του 20 είναι το garçonne style.οι γυναίκες αρχίζουν να γίνονται ανεξάρτητες. Είναι η περίοδος των αποκαλούμενων φλάπερ κοριτσιών (flappergirls) που ζουν έντονα και προκλητικά.η αργκό λέξη flapper που περιγράφει μια νέα γυναίκα, υποτίθεται ότι αναφέρεται σε ένα νεαρό πουλί που χτυπάει τα φτερά του, ενώ μαθαίνει να πετάει
Πιο συγκεκριμένα, ένα μοντέρνο flapper είχε κοντά λεία μαλλιά, στήθος επίπεδο, φορούσε έντονο μακιγιάζ, κάπνιζε με μια μακρά πίπα,είχε εκτεθειμένα τα άκρα και ενσάρκωνε το πνεύμα της απερισκεψίας χορεύοντας τις νύχτες στην εποχή της τζαζ μουσικής. Τα φορέματα ήταν ίσια, αφήνοντας τα χέρια γυμνά με πτώση της μέσης στoυς γοφούς. έγιναν πιο χαλαρά και πιο άμορφα σε εφαρμογή. Το στήθος πιέστηκε, η μέση εξαφανίστηκε οι ώμοι τονίστηκαν και τα μαλλιά έγιναν όλο και πιο κοντά.
Ο κορσές καταργείται δίνοντας ακόμα περισσότερη ελευθερία και τα ρούχα αποκτούν φαρδιές γραμμές, ενώ για πρώτη φορά τα πόδια αποκαλύπτονται. Τα πλεκτά μαγιό είναι πλέον αποδεκτή περιβολή για την παραλία.
Τα παλτό είναι βαριά και φοριούνται γύρω από το σώμα σαν κιμονό.
Τα παπούτσια είναι άνετα για να εξυπηρετούν στο χορό και τα χαρακτηρίζει μια μπαρέτα στο ύψος του αστραγάλου, ενώ οι κάλτσες είναι από μετάξι σε τόνους του δέρματος και επαναχρησιμοποιούνται.
Τα καπέλα εφαρμόζουν τέλεια στο κεφάλι, κατεβαίνουν μέχρι το ύψος των φρυδιών, αναδεικνύοντας τα κοντά κουρέματα.
Γενικότερα, η δεκαετία του 1920 είναι η εποχή κατά την οποία η πιο casual ένδυση εισήχθει στον κόσμο.το στυλ της μόδας flapper ήκμασε ανάμεσα στα μεσαία στρώματα εξουδετερώνοντας τις διαφορές μεταξύ τους όμως οι πραγματικά πλούσιοι εξακολούθησαν να φορούν όμορφα στολισμένα ενδύματα από μετάξι, για το βράδυ, ιδιαίτερα ακριβά, καθώς είχαν επάνω τους ατέλειωτες ώρες κεντήματος.
Η ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΤΟΥ 40
Ο Κριστιάν Ντιόρ το 1947 παίρνει τα ηνία στον χώρο της μόδας και το πρώτο που λάνσαρε ήταν η γραμμή Α, αυτό ήταν το New look το οποίο συγκλόνισε και ενθουσίασε. Ο ποδόγυρος ήταν μακρύς σε φούστες και φορέματα. Πλατιά καπέλα και σφιχτή περίμετρος η οποία σχημάτιζε το σχήμα της κλεψύδρας. Το μήκος της φούστας ήταν από τα μέσα του γονάτου μέχρι τα μέσα της κνήμης. Άφθονη ποσότητα σε ύφασμα όπου σε κάποιους φάνηκε υπερβολή αλλά γρήγορα ο κόσμος τον ακολούθησε και έγινε ο βασιλιάς της μόδας. Ίνδαλμα εκείνης της εποχής είναι η Rita HayworthsΑπό την Rita επηρεάστηκαν στην τάση για τα χτενίσματα εκείνη την εποχή, μαλλί πλούσιο και μακρύ. Χωρίστρα στο πλάι με συνδυασμό μπούκλες στο τελείωμα ήταν μία εμφάνιση ιδανική για βραδινή έξοδο.
Δεκαετία του 90 Η δεκαετία του 90, είναι μία ολόκληρη εποχή που χαρακτηριζόταν από έντονα χρώματα στην μόδα, δημιουργικότητα και νέες ιδέες. Γενικότερα είναι πιο μετριοπαθής από την δεκαετία του 80, όπου ο πειραματισμός βρισκόταν στο απόγειο του, αλλά παρόλα αυτά η δεκαετία του 90 αποτελεί σταθμό, αφού καθιέρωσε τάσεις σε κάθε μορφής τέχνης. Ας θυμηθούμε τις καλύτερες στιγμές της που την έκαναν ξεχωριστή στον χώρο της μόδας.
Μετά την υπερβολή της δεκαετίας του 80 έρχεται η απλότητα. Δεν υπάρχει ένα συγκεκριμένο στυλ, ενώ ταυτόχρονα νέοι σχεδιαστές κάνουν την εμφάνιση τους κυρίως από την Αγγλία με τους Alexander McQueen και John Galliano να πρωταγωνιστούν. Τα Supermodels που κυριαρχούσαν στις πασαρέλες είναι οι: Kate Moss, Cindy Crawford, Claudia Schiffer, Naomi Campbel, Linda Evangelista, Eva Herzigova και γίνονται οι μούσες πολλών σχεδιαστών, αφού αντιπροσώπευαν την απλότητα και την κομψότητα. Την ίδια χρονιά celebrities γίνονται είδωλα λόγω του εκλεπτυσμένου στυλ τους όπως οι: Sharon Stone, Uma Thurman, Jennifer Aniston, Pamela Anderson, Madonna, Princess Diana, Britney Spears, Winona Ryder, Julia Roberts, Meg Ryan.
Στις αρχές τις δεκαετίας του 90 οι νέοι σχεδιαστές επικεντρώθηκαν περισσότερο στα έντονα χρώματα, στα μαύρα δερμάτινα μπουφάν, στα τζιν, στις καουμπόικες μπότες, ενώ αργότερα έδωσαν μεγαλύτερη σημασία στις μακριές εμπριμέ φούστες, στο λαδί χρώμα και στις πλατφόρμες. Στα τέλη της δεκαετίας μονοπώλησαν το ενδιαφέρον τα παστέλ χρώματα, οι μίνι φούστες, τα κάπρι παντελόνια και οι μπαντάνες. Όσων αφορά το αντρικό ντύσιμο είχαν την τιμητική τους τα τζιν σορτς, τα πολύχρωμα γυαλιά ηλίου και τα t-shirts με στάμπες.
Μαλλιά και Μόδα Η μόδα στα μαλλιά ήταν πολύ πιο συγκεκριμένη από ότι στα ρούχα. Τα σγουρά μαλλιά, οι έντονες ξανθές ανταύγειες, και το κούρεμα της Rachel από την σειρά «Τα Φιλαράκια» αποτελούσαν τα πιο συνηθισμένα κουρέματα παγκοσμίως. Στους άντρες κυριαρχούσε το κοντό μαλλί καθώς και το τελείως ξυρισμένο, ενώ το κούρεμα «καπελάκι» ήταν το πιο επίκαιρο.
Μέσα στην μόδα ήταν: Οι ολόσωμες τζιν φόρμες Τα πολύχρωμα γυαλιά ηλίου Τα αθλητικά παπούτσια με την χοντρή σόλα σαν πλατφόρμες Τα πολύχρωμα τζιν και τα κάπρι παντελόνια Τα t-shirt με τις στάμπες Τα δαχτυλίδια που άλλαζαν χρώμα ανάλογα με την διάθεση μας ή τον καιρό Τα μενταγιόν «μισή καρδιά», που κρατούσες το ένα εσύ και το άλλο η φίλη σου Οι μπαντάνες Τα παντελόνια με ψιλό καβάλο και τις πολύ κοντές μπλούζες Τα πολύχρωμα τσιμπιδάκια-πεταλούδα Τα λουστρίνι γυναικεία παπούτσια Τα κοτλέ παντελόνια Τα χτενίσματα «σκουληκάκια» και «φοίνικας» Το υπερβολικό γκλίτερ σε μαλλιά, πρόσωπο και σώμα Τα χρωματιστά κολάν Το καφέ κραγιόν Τα κολιέ με τα φτερά Τα πολύχρωμα αντρικά πουκάμισα Τα τζιν σορτς Οι στέκες και οι κορδέλες για τα μαλλιά
Αξεσουάρ Θα μπορούσαμε να πούμε ότι τα gadget της νέας τεχνολογίας είναι τα νέα αξεσουάρ. Επίσης διάσημες σταρ του εξωτερικού κάνουν μόδα αντικείμενα και ρούχα που φορούν χωρίς να είναι διαχρονικά, καθώς αλλάζουν πολύ γρήγορα.
Μακιγιάζ Έχει επιρροές από πολλές δεκαετίες. Κάθε γυναίκα προσαρμόζει το make-up ανάλογα με τις ανάγκες και την προσωπικότητα της. Τα καλλυντικά από οίκους μόδας είναι πλέον γεγονός. Μαλλιά Κοντά ή μακριά, όλα τα στιλ μαλλιών είναι στη μόδα.
Σχεδιαστές John Galliano, Prada, Molinari, Gucci, D&G, Martin Margiela, Alber Elbaz, Helmut Lang, Raf Simons, Martine Sitbon, Bernhard Wilhelm, Ann Demeulemeester, Nicolas Ghesquière, Jil Sander, Junya Watanabe, Alexander McQueen, Stella Mccartney, Tom Ford, Marc Jacobs, Michael Kors, Sophia Kokosalaki, Yiorgos Eleftheriadis, Deux Hommes, Haris & Angelos.
Είδωλα Sharon Stone, Kate Moss, Uma Thurman, Jennifer Aniston, Pamela Anderson, Liz Hurley, Stella Tenant, Madonna, Spice Girls, Princess Diana, Britney Spears, Winona Ryder, Julia Roberts, Meg Ryan, Δέσποινα Βανδή και Μάρα Δεσύπρη.
Η ανορεξική γυναίκα Με την είσοδο της νέας δεκαετίας επιχειρείται μία ακόμη «επανάσταση» που ακούει στο όνομα grunge. Οι γυναίκες μπορεί να είναι δυναμικές και απελευθερωμένες, η εμφάνισή τους όμως πρέπει να δίνει στους άντρες την αίσθηση ασφαλείας. Πρέπει να φαίνονται δηλαδή αδύναμες. Και ποιος είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος; Το να είναι αδύνατες σε βαθμό που άλλοτε θα θεωρούνταν καχεκτικές. Οι περισσότερες από αυτές είναι πολύ ψηλές, πολύ λεπτές, όχι κλασικά ωραίες, αλλά με στυλ. Και το στυλ αυτό φαίνεται να είναι απελευθερωμένο, άνετο και ανέμελα επιτηδευμένο. Γύρω στα μέσα της δεκαετίας τα μοντέλα στις πασαρέλες έμοιαζαν να έχουν μόλις κάνει ένεση ηρωίνης, πρόκειται για το λεγόμενο heroin-chic look. Αμέσως μετά η τάση άλλαξε, με μια στροφή προς την όψη της υγείας, η οποία αποκτάται με τη σωστή διατροφή και τη συστηματική γυμναστική. Τελικά όμως οι γυναίκες δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο στυλ. Kate Moss Monika Bellucci Το απόλυτο θηλυκό των 90s, η πληθωρική Monica Belucci συνδύασε το μεσογειακό ταπεραμέντο της Σοφία Λώρεν με τα έντονα χαρακτηριστικά τις Elizabeth Taylor και το αποτέλεσμα ήταν εκρηκτικό.
Παρατηρήσαμε ότι: Η ενδυμασία αποτελείται από κάθε τι με το οποίο ο άνθρωπος καλύπτει και στολίζει το σώμα του. O άνθρωπος άρχισε πρώτα να στολίζεται και μετά να ντύνεται. Ο πρωτόγονος άνθρωπος ήθελε να φαίνεται πιο δυνατός και όμορφος, κατά την τελευταία περίοδο της παλαιολιθικής εποχής, αισθάνθηκε την ανάγκη να καλύψει το σώμα του για να το προφυλάξει από το κρύο. Αργότερα χρησιμοποίησε την ενδυμασία για να καταπολεμήσει το αίσθημα της ντροπής και να δείξει τη θέση του στην κοινωνία. Τα ενδύματα προστατεύουν το ανθρώπινο σώμα, αλληλεπιδρούν με το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του ανθρώπου, καλύπτουν πραγματικές και μη πραγματικές ανάγκες ένδυσης.
Τα υλικά κατασκευής ρούχων παλαιότερα ήταν όλο και πιο φυσικά ενώ σήμερα είναι κυρίως βιομηχανικά προϊόντα και η παραγωγή ρούχων είναι μαζική σε αντίθεση με τις παραδοσιακές τοπικές φορεσιές που ήταν χειροποίητες και με μεγαλύτερη διάρκεια στο χρόνο. Ιδιαίτερη είναι η συμβολή της ελληνικής τοπικής φορεσιάς στη διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας. Σήμερα οι επιταγές της μόδας επηρεάζουν τις ενδυματολογικές επιλογές επιβάλοντας ένα είδος ομοιομορφίας σε ορισμένες περιπτώσεις. Κάθε τι που διαφημίζεται/προτείνεται δε σημαίνει ότι είναι πάντοτε καλό/απαραίτητο. Σήμερα η μόδα καθορίζεται κυρίως από επιχειρήσεις που ασχολούνται με την ενδυμασία, ωστόσο αποτελεί μέσο έκφρασης κυρίως των νέων ανθρώπων. Σε μια πρόχειρη έρευνα που κάναμε στις ντουλάπες μας ανακαλύψαμε ρούχα ξεχασμένα, άχρηστα αλλά και χρήσιμα, παρατηρήσαμε ότι ορισμένα δεν είναι φτιαγμένα από φιλικά προς το περιβάλλον υλικά και ότι είναι πιθανό κάποια από αυτά να κατασκευάζονται από παιδιά, αν λάβουμε υπόψη μας τη χώρα κατασκευής τους και το κόστος τους.
ΑΡΒΑΝΙΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΓΩΓΟΥΛΟΥ ΑΝΝΑ ΜΑΡΙΑ ΚΟΥΤΡΟΜΑΝΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑ ΣΟΦΑΝΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΙΩΛΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ