Friday, April 4 th, 2014 etwinning Project GREEK FOOD: our European passport to a healthy life» Collaborative etwinning activity between the 1 st and the 7 th Primary Schools of Sparti Τασία Γιαννακού 1 ο Δημοτικό Σχολείο Σπάρτης Mrs. Tasia Giannakos Physical Education Teacher
Τσαρούχης Τέσσερις Εποχές
ΆΝΟΙΞΗ
Giuseppe-Arcimboldo G Άνοιξη
Botticelli-Άνοιξη
Monet
Van Gogh-Έκρηξη-Άνοιξης
Van Gogh-Αγρός με Παπαρούνες
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Mary Cassatt
ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ
Monet
Pierre-Auguste Renoir
ΘΕΟΦΙΛΟΣ
Van Gogh-Red vineyards of Arles
Van Gogh-Κορίτσι στο Δάσος
Van Gogh
ΧΕΙΜΩΝΑΣ
Bruegel
Bruegel
Bruegel
Monet
Van Gogh
Van Gogh-Χιονισμένη Εξοχή
Ο Ιμπρεσιονισμός είναι καλλιτεχνικό ρεύμα που αναπτύχθηκε στο δεύτερο μισό του 19 ου αιώνα. Ο όρος Ιμπρεσιονισμός (Impressionism) πιθανόν προήλθε από το έργο του Κλωντ Μονέ Impression, Sunrise. Κύριο χαρακτηριστικό του ιμπρεσιονισμού στη ζωγραφική είναι τα ζωντανά χρώματα (κυρίως με χρήση των βασικών χρωμάτων), οι συνθέσεις σε εξωτερικούς χώρους, συχνά υπό ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και η έμφαση στην αναπαράσταση του φωτός. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφοι θέλησαν να αποτυπώσουν την άμεση εντύπωση (impression) που προκαλεί ένα αντικείμενο ή μια καθημερινή εικόνα.
Τεχνικές του Ιμπρεσιονισμού Ο ιμπρεσιονισμός στη ζωγραφική χαρακτηρίζεται από τις παρακάτω βασικές τεχνικές: -Μικρές και συχνά εμφανείς πινελιές που δημιουργούν ένα χαρακτηριστικά παχύ στρώμα μπογιάς στον καμβά. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορούν να αποτυπωθούν πολλές λεπτομέρειες του θέματος αλλά γενικά χαρακτηριστικά του. -Χρήση κυρίως των βασικών χρωμάτων, με μικρή ανάμειξη μεταξύ τους (η διαδικασία της ανάμειξης αυτής γίνεται από τον ίδιο τον θεατή του έργου).
-Σπάνια χρήση του μαύρου χρώματος, μόνο στις περιπτώσεις που αποτελεί μέρος του θέματος. Οι ιμπρεσιονιστές δεν χρησιμοποιούσαν το μαύρο χρώμα προκειμένου να επιτύχουν σκιάσεις ούτε το αναμείγνυαν με τα βασικά χρώματα. -Απουσία διαδοχικών επιστρώσεων χρώματος. Οι ιμπρεσιονιστές ζωγράφιζαν πιο γρήγορα, χωρίς να περιμένουν απαραίτητα το χρώμα να στεγνώσει. -Έμφαση στον τρόπο που το φως ανακλάται πάνω στα αντικείμενα, αποτύπωση του θέματος με ένα είδος επιστημονικού ενδιαφέροντος. -Ζωγραφική κυρίως σε ανοιχτούς χώρους, συνήθως με φωτεινά και έντονα χρώματα.
Ο Κλωντ Μονέ (Claude Oscar Monet, 14 Νοεμβρίου 1840-5 Δεκεμβρίου 1926) ήταν Γάλλος ζωγράφος και ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του κινήματος του ιμπρεσιονισμού
Ο Βίνσεντ βαν Γκογκ (Vincent Willem van Gogh, ήταν Ολλανδός ζωγράφος. Αναγνωρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους όλων των εποχών. Η επίδραση του στα μεταγενέστερα κινήματα του εξπρεσιονισμού, του φωβισμού αλλά και εν γένει της αφηρημένης τέχνης, θεωρείται καταλυτική.
O Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir, 25 Φεβρουαρίου 1841-3 Δεκεμβρίου 1919) Ήταν Γάλλος ζωγράφος και εκπρόσωπος του ιμπρεσιονισμού.
Γιάννης Τσαρούχης, του Αθανασίου, (Πειραιάς, 13 Ιανουαρίου 1910-Αθήνα 20 Ιουλίου 1989) ήταν ζωγράφος και σκηνογράφος.
Θεόφιλος Το 1934 έφυγε από τη ζωή μόνος και σχεδόν άγνωστος ακόμα, ο Θεόφιλος, εξαιρετικός λαϊκός ζωγράφος που απαθανάτισε θρύλους και παραδόσεις, καθημερινές στιγμές από την ελληνική πραγματικότητα με το μοναδικό του προσωπικό ύφος που καθιστά τα έργα του από τα πλέον αναγνωρίσιμα της ελληνικής ζωγραφικής. Αυτοδίδακτος καλλιτέχνης κατέληξε να γίνει ο αναγνωριστεί ως ο σπουδαιότερος λαϊκός καλλιτέχνης της Ελλάδας το ταλέντο του οποίου όμως αναγνωρίστηκε μοναχά μετά θάνατον.
Ο Τζουζέπε Αρτσιμπόλντο ή Αρτσιμπόλντι (Giuseppe Arcimboldo, Μιλάνο, περ. 1527, θ. Μιλάνο, 1593) ήταν Ιταλός ζωγράφος της Αναγέννησης. Εκπρόσωπος του ιταλικού μανιεριερισμού, θεωρείται ένας από τους πλέον ασυνήθεις καλλιτέχνες της Αναγέννησης, γνωστός κυρίως για τις γκροτέσκ συνθέσεις του που απεικονίζουν φρούτα, λουλούδια, πουλιά, λαχανικά, ζώα, εργαλεία και άλλα αντικείμενα, στη μορφή προσωπογραφία.
Πραγματικό όνομα Αλεσσάντρο ντι Μαριάνο Φιλιπέπι Γέννηση 1444, Φλωρεντία, Ιταλία Θάνατος 17Μαΐου 1510, Φλωρεντία, Ιταλία Botticelli-ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΙ Εθνικότητα Είδος Τέχνης Καλλιτεχνικά ρεύματα Σημαντικά έργα Ιταλική Ζωγραφική Αναγέννηση Η Γέννηση της Αφροδίτης
Αλληγορία της Άνοιξης (περ. 1482). Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης, ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα. Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής. Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα, δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών Φλώρα