7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η "Ως ó μεν ενθ' ήρατο πολύτλας δίος 'Οδυσσεύς, κουρην δε προτί άστυ φέρεν μένος ήμιόνοιϊν. ή δ' δτε δή οΰ πατρός άγακλυτά δώμαθ' ϊκανε, στήσεν αρ' έν προθύροισι - κασίγνητοι δέ μιν άμφίς ΐσταντ' αθανάτοισ' εναλίγκιοι, οϊ (5 ' υπ' απήνης 6 ήμιόνους Ιλυον έσθήτά τε?σφερον εϊσω. αύτη δ' ες θάλαμον éòv ήϊε - δαίε δε οι πυρ γρηΰς Άπειραίη, θαλαμηπόλος Εύρυμέδουσα, την ποτ' 'Απείρηθεν νέες ήγαγον άμφιέλισσαι, 'Αλκινόψ δ' αυτήν γέρας ΙΣελον, ουνεκα πασι Φαιήκεσσιν ανασσε, θεού δ' ως δήμος ακουεν ή τρέφε Ναυσικάαν λευκώλενον εν μεγάροισιν. ή οί πυρ άνέκαιε καί εϊσω δόρπον έκόσμει. καί τότ' Όδυσσεύς ώρτο πόλινδ' 'ίμεν αμφί δ' Άθήνη πολλήν ήέρα χεοε φίλα φρονεουσ' Όδυσήϊ, 15 μή τις Φαιήκων μεγάθυμων άντιβολήσας κερτομέοι τ' επέεσσι καί έεερέοιθ' δτις εΐη. αλλ' δτε δή αρ' έμελλε πόλιν δύσεσθαι έραννήν, ενθα οί άντεβόλησε θεά γλαυκώπις Άθήνη παρθενική είκυια νεήνιδι κάλπιν εχούση. 20 στή δέ πρόσθ' αυτού - ό δ' άνείρετο δίος 'Οδυσσεύς- "ιΐι τέκος, ουκ αν μοι δόμον άνέρος ήγήσαιο 'Αλκινόου, δς τοισδε μετ' άνθρώποισιν άνάσσει ; καί γαρ εγώ Ηεΐνος ταλαπείριος ένθάδ' ίκάνω τηλόθεν ίί άπίης γαίης τώ ου τινα οΐδα 25 13 damn. Zen. 14 άμφί δ': αύτάρ 17 τε (έ v. Leeuwen) «πεσσι Bentley 22 ή >ά <νύ? άν?> μοι Arph. ίο
118 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η ανθρώπων, οι τήνδε πόλιν καί?ργα νέμονται." τον δ' αυτε προσέειπε θεά γλαυκώττις Άθήνη ' τοιγάρ έγώ τοι, Ηεΐνε πάτερ, δόμον, δν με κελεύεις, δεί αι, έπεί μοι πατρός αμύμονος έγγύθι ναίει. άλλ' ϊθι σιγή τοΐον, έγώ δ' όδόν ηγεμονεύσω, 30 μηδέ τιν' ανθρώπων προτιόσσεο μηδ' έρέεινε. ού γαρ Εείνους ο'ί γε μάλ' ανθρώπους ανέχονται ούδ' άγαπασόμενοι φιλέουσ', δς κ' αλλοθεν έλθη. νηυσί θοησιν τοί γε πεποιθότες ώκείησι λαΐτμα μέγ' έκπερόωσιν, έπεί σφισι δώκ' ένοσίχθων 35 τών νέες ώκεΐαι ώς εί πτερόν ήε νόημα." ώς ά'ρα φωνήσασ' ήγήσατο Παλλάς Άθήνη καρπαλίμως- ó δ' έπειτα μετ' ϊχνια βαίνε θεοΐο. τον δ' άρα Φαίηκες ναυσικλυτοί ουκ ένόησαν έρχόμενον κατά άστυ δια σφέας ού γαρ Άθήνη >«εϊα εοπλόκαμος, δεινή θεός, ή ρά οί άχλύν θεσπεσίην κατέχευε φίλα φρονέουσ' évi θυμω. θαύμαίεν δ' Όδυσεύς λιμένας καί νήας έΐσας, αύτών θ' ηρώων αγοράς καί τείχεα μακρά, ύψηλά, σκολόπεσσιν άρηρότα, θαύμα δέσθαι. 45 άλλ' δτε δή βασιλήος άγακλυτά δώμαθ' ΐκοντο, τοί σι δέ μύθων ήρχε θεά γλαυκώπις Άθήνη "ούτος δή τοι, Ηεΐνε πάτερ, δόμος, δν με κελεύεις πεφραδέμεν. δήεις δε διοτρεφέας βασιλήας δαίτην δαινυμένους σύ δ' εσω κίε μηδέ τι θυμώ 60 τάρβεΐ' θαρσαλέος γαρ άνήρ εν πάσιν άμείνων εργοισιν τελέθει, ει καί πόθεν αλλοθεν έλθοι. δέσποιναν μεν πρώτα κιχήσεαι εν μεγάροισιν Άρήτη δ' ονομ' εστίν έπώνυμον, εκ δε τοκήων 26 καί γαίαν ϊχουσιν, cf. Ζ 177. 195 32 oí'be (oîbe) 35 ΐνά σφισι laudat Herod. I 562 L. 39-42 del. Kirchhoff 41 ή σφισιν Zen. 52 del. Knight, alii μάλα τηλόθεν
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 119 τών αυτών, οι περ τέκον Άλκίνοον βασιλήα. ει Ναυσίθοον μεν πρώτα Ποσειόάαιν ένοσίχθων γείνατο καί ΤΤερίβοια, γυναικών είδος αρίστη, όπλοτάτη θυγάτηρ μεγαλήτορος Εύρυμέδοντος, δς ποθ' ύπερθύμοισι Γιγάντεσσιν βασίλευεν. άλλ' ó μέν ώλεσε λαόν ατάσθαλον, ώλετο Ò' αυτός 60 τή δε TTocreibátuv έμίγη καί εγείνατο παΐδα Ναυσίθοον μεγάθυμον, δς εν ΦαίηΣιν ανασσε - Ναυσίθοος δ' ίτεκεν 'ΡηΕήνορά τ' ΆΧκίνοόν τε. τον μέν (ϊκουρον έόντα βάλ' αργυρότοίος Απόλλων νυμφίον, εν μεγάριμ μίαν οϊην παΐδα λιπόντα, 65 Άρήτην την δ' 'Αλκίνοος ποιήσατ' ακοιτιν καί μιν Ιτισ' ώς ου τις επί χθονί τίεται αλλη, δσσαι νυν γε γυναίκες ύπ' ανδράσιν οίκον Ιχουσιν. ώς κείνη περί κήρι τετίμηταί τε καί εστίν?κ τε φίλων παίδων κ τ' αυτού Άλκινόοιο 70 καί λαών, οϊ μίν ρα θεόν ώς είσορόωντες δειδέχαται μύθοισιν, δτε στείχησ' άνά αστυ. ού μεν γάρ τι νόου γε καί αυτή δεύεται έσθλοο, οίσί τ' èo φρονεησι, καί άνδράσι νείκεα λύει. ε'ί κέν τοι κείνη γε φίλα φρονέησ' évi θυμώ, 75 ελπωρή τοι έπειτα φίλους iòéeiv καί ίκέσθαι οΐκον ές ύψόροφον καί σήν ές πατρίδα γαΐαν." ώς άρα φωνήσασ' απέβη γλαυκώπις Άθήνη πόντον έπ' άτρύγετον, λίπε δέ Σχερίην έρατεινήν, 'ίκετο δ' ές Μαραθώνα καί εύρυάγυιαν Άθήνην, 8ο 56 68 del. Kirchhoff (tum corrige 69 τώ pro ώς et muta vs 146) 61 καί γείνατο? cf. ad 9 65 interpu. Nicanor 69 vs. finis corruptus: τετίμηταί γεράεσσιν Hartman (Hes. Th. 449) 72 rectius δηδέχ. 74 οίσίν τ' (cij), οΐσιν (έύ) ; f öi(v) τ' Ί. meliores' Alexandrinorum +, ήσιν έυφροσύνησι novit Eust., ήσί τ' έυφρονίησι Weck έιτιφροσύνησι Voss, cf Apoll. Rh. 4, 1115 76 φίλους τ' ple.rique, in vetusto carmine iniuria 80 sq. (79 sq. dicit Tzetzes) locus iain antiquis suspectus
120 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η δΰνε δ' Έρεχθήος πυκινόν δόμον. αύτάρ 'Οδυσσεύς 'Αλκινόου προς δώματ' ïe κλυτά πολλά δέ οί κήρ ώρμαιν' ίσταμένψ, πριν χάλκεον ούδόν ίκεσθαι. ώς τε γαρ ήελίου αίγλη πέλεν ήέ σελήνης δώμα καθ' ύψερεφες μεγαλήτορος Άλκινόοιο. 85 χάλκεοι μεν γάρ τοίχοι έληλέδατ' ένθα και ένθα, ές μυχόν έε ούδοο, περί δέ θριγκός κυάνοιο χρύσειαι δέ θύραι πυκινόν δόμον έντός έεργον άργύρεοι δέ σταθμοί έν χαλκέψ έ'στασαν ούδώ, άργύρεον δ' έφ' ύπερθύριον, χρυσέη δέ κορώνη. 90 χρύσειοι δ' έκάτερθε καί άργύρεοι κύνες ήσαν, ους "Ηφαιστος έτευσεν ίδυίησι πραπίδεσσι δώμα φυλασσέμεναι μεγαλήτορος Άλκινόοιο, αθανάτους δντας καί άγήρως ήματα πάντα. έν δε θρόνοι περί τοίχον έρηρέδατ' ένθα και ενθα 95 ές μυχόν έ ούδοΐο διαμπερές, ενθ' évi πέπλοι λεπτοί έΰννητοι βεβλήατο, έργα γυναικών. ένθα δέ Φαιήκαιν ηγήτορες έδριόωντο πίνοντες και έδοντες έπηετανόν γαρ έχεσκον. χρύσειοι δ' αρα κούροι έϋδμήτων έπί βωμών ιοο έ'στασαν αίθομένας δαΐδας μετά χερσίν έχοντες, φαίνοντες νύκτας κατά δώματα δαιτυμόνεσσι. πεντήκοντα δέ οί δμιυαί κατά δώμα γυναίκες αί μέν άλετρεύουσι μύλησ' έπι μήλοπα καρπόν, αί δ' ιστούς υφόωσι καί ήλάκατα στρωφώσιν ιοβ ήμεναι, οιά τε φύλλα μακεδνής αίγείροιο 86 χ<ίλκ (ι)οι μέν τ. F G έληλαδατ', έληλ^ατ' (res incerta, an olim έλήλαντ'?) ; ρηρέδατ' v. 1. ant. 89 άργ. στ. b' Bentley, στ. b' άργ. Barnes ; vs. arrythmon del. Schwartz 92 -It ib. ^26 94 del. Hermann 95 έρηραδατ' ^26, έληλέόατ 97 εϋνητοι (έυν.) plurimi 98 έδριάοντο Ρ 100 βουνών quidam 103 131 del. L. Friedlaender; sed in tota regiae descriptione 84 sqq. insunt additamenti indicia 103 b' ϊσαν bμψαί 104 μύλης v. 1. ant.
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 121 καιρουσσέων Ò' όθονέων άπολείβεται ύγρόν ελαιον. δσσον Φαίηκες περί πάντων ϊδριες ανδρών νήα θοήν évi πόντψ έλαυνέμεν, ώς δε γυναίκες ίστόν τεχνήσσαι περί γάρ σφισι δώκεν Άθήνη no ίργα τ' έπίστασθαι περικαλλέα καί φρένας έσθλάς. ϋκτοσθεν δ' αύλής μέγας ορχατος αγχι θυράων τετράγυος- περί δ' έρκος έλήλαται άμφοτέρωθεν. ενθα δε δένδρεα μακρά πεφύκασι τηλεθάοντα, όγχναι καί ιοιαί και μηλέαι άγλαόκαρποι συκέαι τε γλυκεραί καί έλαΐαι τηλεθόωσαι. τάαιν oí) ποτε καρπός άπόλλυται ούδ' απολείπει χείματος ουδέ θερευς, έπετήσιος άλλά μάλ' αίεί Σεφυρίη πνείουσα τά μεν φύει, άλλα δε πέσσει. ογχνη έπ' δγχνη γηράσκει, μήλον δ'έπι μήλω, ΐ2ο αύτάρ έπί σταφυλή σταφυλή, σοκον δ' έπί σύκω. 2νθα δε οί πολύκαρπος άλωή έρρίίωται, τής έτερον μεν θ' είλόπεδον λευρψ ένί χώρψ τερσεται ήελίω, έτέρας δ' άρα τε τρυγόωσιν, ά\\ας δέ τραπέουσι - πάροιθε δε τ' όμφακες είσιν ι-a άνθος άφιείσαι, έτεραι δ' ύποπερκάζουσιν. Ινθα δέ κοσμηταί πρασιαί παρά νείατον δρχον παντοΐαι πεφύασνν, έπηετανόν γανόωσαι. èv δε δύω κρήναι ή μεν τ' ανά κήπον άπαντα σκίδναται, ή δ' έτέρωθεν υπ' αύλής ούδόν ϊησι ΐ3ο προς δόμον υψηλόν, δθεν ύδρεύοντο πολίται. τοί' dip' èv 'Αλκινόοιο θεών εσαν άγλαά δώρα. 107 καιροσάυν Ar.+, καιροσσίων Hesych. +: corr. Bergk 110 Ιστών τεχνήσσι 114 b. καλά v.l. ant. πεφύκασι Herod.II 16 L.: πεφύκει Sp Ω τηλεθάοντα φ + : -θόαιντα paaci 115 δχναι, ut al. 116 -θάιυσαι s. -θάουσαι pauci 117 έπιλεπιει άπολήγ ΐ 120 μήλον - 121 σταφυλή om. testes (Aristot. fr.667) 123 θειλόπ. Ω : corr.toup, Bekker (cf. scholia)
122 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η ενθα στάς θηεΐτο πολύτλας δίος 'Οδυσσεύς, αύτάρ έπεί δή πάντα έώ θηήσατο θυμώ, καρπαλίμιυς ύπερ oùbòv έβήσετο όώματος εΐσω. εύρε òè Φαιήκων ηγήτορας ήδέ μέδοντας σπένδοντας δεπάεσσιν έϋσκόπψ Άργεϊφόντη, φ πυμάτω σπένδεσκον, δτε μνησαίατο κοίτου. αύτάρ ó βή διά δώμα πολύτλας διος 'Οδυσσεύς πολλήν ήερ' έχων, ήν οί περίχευεν Άθήνη, ι«δφρ' 'ίκετ' Άρήτην τε καί 'Αλκίνοον βασιλήα. άμφί δ' αρ' Άρήτης βάλε γούνασι χείρας "Οδυσσεύς, καί τότε δή )' αύτοΐο πάλιν χύτο θέσφατος αήρ. οί δ' ανεω έγένοντο δόμον κάτα φώτα ίδόντες, θαύμασον δ' όρόωντες ó δ' έλλιτάνευεν 'Οδυσσεύς ι«" Άρη τη, θύγατερ 'ΡηΗήνορος άντιθέοιο, σόν τε πόσιν σά τε γούναθ' ίκάνω πολλά μογήσας, τούσδε τε δαιτυμόνας, τοίσιν θεοί όλβια δοιεν, ίωέμεναι, καί παισίν έπιτρεψειεν έκαστος κτήματ' évi μεγάροισι γέρας θ', δ τι δήμος έδωκεν. αύτάρ έμοί πομπήν ότρύνετε πατρίδ' ίκέσθαι θάσσον, επεί δή δηθά φίλων απο πήματα πάσχω." ώς ειπών κατ' dip* Κετ' έπ' έσχάρη èv κονίησι παρ πυρί οί δ' άρα πάντες άκήν έγενοντο σιωπή, όψε δε δή μετεειπε γέρων ήρως Έχενηος, δς δή Φαιήκων ανδρών προγενέστερος ήεν καί μύθοισι κέκαστο, παλαιά τε πολλά τε είδώς δ σφιν eu φρονέων άγορήσατο καί μετέειπεν " Άλκίνο', ού μεν τοι τόδε κάλλιον ούδέ έοικε ίεΐνον μεν χαμαί ήσθαι έπ' έσχάρη èv κονίησιν 135 βήσατο 137 sq. en posterions poetae vestigia (ut 228 sqq.) 140 et 143 del. Schwartz 140 πίριχβοίν 143 χύτ' άϋέσφατος Agar, Schwyzer 145 b' έλιτ. fere omnes: bé λιτ. ; cf. κ 481 149 Aristarcheae 4- : -τρήμειαν ab 149. 150. 155 usque ad 232 poema vêtus amplificatum est 156 et λ 343 προγενέστατος Bekker ΐ35 ΐ50 it>s ΐ60
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 123 o'íbe be σον μυθον ποτιόέγμενοι ίσχανόυυνται. άλλ' οίγε δή Εεΐνον μεν έπί θρόνου αργυροήλου έσσον όναστήσας, συ δε κηρύκεσσι κέλευσον οίνον έττικρήσαι, ϊνα καί Ait τερπικεραύνψ σπείσομεν, δς θ' ίκέτησιν αμ' αΐδοίοισιν όπηδεΐ - δόρπον δε Εείνιυ ταμίη δότω νδον έόντων." αύτάρ έπεί τό γ' ακουσ' ιερόν μένος Άλκινόοιο, χειρός έλών Όδυσήα δαΐφρονα ποικιλομήτην ώρσεν απ' έσχαρόφιν καί έπί θρόνου εϊσε φαεινού, υίόν άναστήσας άγαπήνορα Λαοδάμαντα, δς οί πλησίον líe, μάλιστα δε μιν φιλέεσκε. χέρνιβα δ' άμφίπολος προχόψ έπέχευε φέρουσα καλή χρυσείη, υπέρ άργυρέοιο λέβητος, νίψασθαι- παρά δέ Εεστήν έτάνυσσε τράπείαν. σιτον δ' αι'δοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, 175 εϊδατα πόλλ' έπιθείσα, χαριζομένη παρεόντων. αύτάρ ó πίνε καί ήσθε πολύτλας δίος 'Οδυσσεύς, καί τότε κήρυκα προσέφη μένος Άλκινόοιο "ΤΤοντόνοε, κρητήρα κερασσάμενος μέθυ νεΐμον πάσιν άνά μέγαρον, ϊνα καί Ali τερπικεραύνψ σπείσομεν, δς θ' ίκέτησιν αμ' αίδοίοισιν όπηδει." ώς φάτο, ΤΤοντόνοος δε μελίφρονα οίνον εκίρνα, νώμησεν δ' άρα πάσιν έπαρεάμενος δεπάεσσιν. αύτάρ έπεί σπείσάν τε πίον θ', όσον ήθελε θυμός, τοίσιν δ' 'Αλκίνοος αγορήσατο καί μετέειπε "κέκλυτε, Φαιήκαιν ηγήτορες ήδε μέδοντες, οφρ' εϊπω, τά με θυμός ένί στήθεσσι κελεύει, νυν μεν δαισάμενοι κατακείετε οϊκαδ' ίόντες, ήώθεν δε γέροντας έπί πλέονας καλέσαντες 162 τόν Ηεΐνον έπί 163 eîaov Ω : corr. Knight 166 òtìirvov 168 ποικιλόμητιν (ut alibi) 170 Χαομέόοντα codd. nonnulli et Plut., etiam θ 117 pauci 171 Vìe ; illud doc. Ar. 174 damn. Ar. 182 nieliusne έκίρνη? 181 et 228 τ' έπιον Ω ιββ no ìso ΐ85
124 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η Εεΐνον tvì μεγάροις Εεινίσσομεν ήδέ θεοίσι 190 ρέεομεν ιερά καλά, Ιπειτα δε καί περί πομπής μνησόμεθ', ώς χ' ó Εεΐνος άνευθε πόνου καί άνίης πομπή ύφ' ήμετέρη ήν πατρίδα γαίαν 'ίκηται χαίρων καρπαλίμως, ει καί μάλα τηλόθεν εστί, μηδέ τι μεσσηγύς γε κακόν καί πήμα πάθησι πρίν γε τον ής γαίης επιβήμεναγ?νθα δ' επειτα πείσεται, ασσα οί αίσα κατά Κλώθές τ<= βαρείαι γεινομένω νήσαντο λίνψ, δτε μιν τέκε μήτηρ. ει δε τις αθανάτων γε κατ' ούρανοο είλήλοιιθεν, άλλο τι δή τόδ' έπειτα θεοί περιμηχανόωνται. αίεί γάρ το πάρος γε θεοί φαίνονται εναργείς ήμίν, εύθ' έ'ρδωμεν άγακλειτάς έκατόμβας, δαίνυνταί τε παρ' άμμι καθήμενοι Ινθα περ ήμεις. ει δ' άρα τις καί μοΰνος ίων Εύμβληται όδίτης, ου τι κατακρύπτουσιν, έπεί σφισιν έγγύθεν είμέν, 205 ώς περ Κύκλωπες τε καί αγρία φύλα Γιγάντων." τον δ' άπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς " Άλκίνο', άλλο τί τοι μελετώ φρεσίν ou γαρ έγώ γε άθανάτοισιν Ιοικα, τοί ούρανόν εύρίιν?χουσιν, ου δέμας oùôè φυήν, αλλά θνητοίσι βροτοίσιν. 210 ους τινας ύμείς ΐστε μάλιστ' όχεοντας ó'iíuv ανθρώπων, τοίσίν κεν έν αλγεσιν ίσωσαίμην καί δ' Ιτ\ κεν καί πλείον' έγώ κακά μυθησαίμην, δσσα γε δή Εύμπαντα θεών ίότητι μόγησα. αλλ' έμέ μέν δορπήσαι έάσατε κηδόμενόν περ- 396 πριν γε ής Schulze (γε έής Bekker); cf. α 210 197 δσσα κατά Κλώθίς Herod. : κατακλώθές (-θοί) Ω, κατακλώθησι βαρεία novit Eust. omisso seil. vs. 198 (00 Τ 128), et ita Blass 199 οϋρανόν Aristarcheae 200 άλλό τι doc. Herod. 202 εύθ' ίρδωμεν Ώ, sicut praescr. grammat. 204 ών σύμβληται ; proparoxytonon doc. Herod, Ηυμβλήται Bekker, cf. ρ 472 208 μοι plerique 213 πλείον' : μάλλον 215 sqq. a veteribus quibusdam (Arph.?) vituperati 215 δειπνήσαι libri quidam ant., cf. 166 ΐ9& soc 2 is
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 125 ού γάρ τι στυγερή επί γαστερι κύντερον ά'λλο επλετο, ή τ' έκέλευσεν έ'ο μνήσασθαι ανάγκη και μόλα τειρόμενον και évi φρεσί πένθος έχοντα, ώς καί έγώ πένθος μεν εχω φρεσίν, ή δε μάλ' αίεί έσθέμεναι κέλεται καί πινέμεν, έκ δέ με πάντων 220 ληθάνει, δσσ' έπαθον, καί ένιπλησθήναι άνώγει. ύμείς δ' ότρύνεσθε όίμ' ήόϊ φαινομένηφιν, ώς κ' έμέ τον δύστηνον έμής έπιβήσετε πάτρης, καί περ πολλά παθόντα - ίδόντα με καί λίποι αιών κτήσιν έμήν δμώάς τε καί ύψερεφες μέγα δώμα." 225 ώς Ιφαθ', οί 5' άρα πάντες έπήνεον ήό' εκέλευον πεμπέμεναι τον Ηεΐνον, έπεί κατά μοιραν έειπεν. αύτάρ επεί σπείσάν τε πίον θ', όσον ήθελε θυμός, οί μεν κακκείοντες έβαν οικόνόε έκαστος, αύτάρ ó εν μεγάρω ύπελείπετο δίος Όδυσσεύς, 230 πάρ δέ οί Άρήτη τε καί 'Αλκίνοος θεοειδής ήσθην άμφίπολοι δ' άπεκόσμεον?ντεα δαιτός. τοΐσιν δ* Άρήτη λευκώλενος ήρχετο μύθων" <[γνω γαρ φάρος τε χιτώνά τε εϊματ' ϊδοοσα καλά, τά ρ' αύτη τεΰ ε σύν άμψιπόλοισι γυναιεί 235 καί μιν φωνήσασ' έπεα πτερόεντα προσηύδα " εΐνε, το μέν σε πρώτον έγών είρήσομαι αύτη τίς πόθεν εις άνδρών ; τίς τοι τάδε εϊματ' έδωκεν ; ού δή φής έπι πόντον άλώμενος ένθάδ' ίκέσθαι ;" την δ' άπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς- 2» "άργαλέον, βασίλεια, διηνεκέως άγορεΰσαι, κήδε' έπεί μοι πολλά δόσαν θεοί Ούρανίωνες 217 έοο Zen. 221 Ar. + : νιπλήσασθαι codd. fere omnes; cf. λ 452 222 Zen., Ω: ότρύνεσθαι Ar.; cf. κ 425 223 κέ με Ω; illud Herod. 225 (= τ 526. Τ 333) del. Nitzsch όμψάς ν. 1. ant. melius fuisse πατριό' έμήν ϋλοχόν té indie. Arph. 234 ib.: ίχοντα Bentley 238 olim éaa' 239 φής (= ίφης) quidam 241. 242 interpu. Bekker
126 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η τούτο δέ τοι έρέω, δ μ' άνείρεαι ήδέ μεταλλδς. Όγυγίη τις νήσος άπόπροθεν είν αλί κείται - ένθα μεν "Ατλαντος θυγάτηρ, δολόεσσα Καλυψώ, 245 ναίει έϋπλόκαμος, δεινή θεός ούδέ τις αύτη μίσγεται ουτε θεών ούτε θνητών ανθρώπων. άλλ' έμε τον δύστηνον έφέστιον ήγαγε δαίμων οίον, έπεί μοι νήα θοήν άργήτι κεραυνώ Ζευς έλάσας έκέασσε μέσω évi οϊνοπι ττόντψ. 200 ένθ' άλλοι μεν πάντες άπέφθιθεν έσθλοί έταΐροι, αύτάρ εγώ τρόπιν άγκάς έλών νεός άμφιελίσσης εννήμαρ φερόμην δεκάτη bé με νυκτί μελαίνη νήσον ές Ώγυγίην πέλασαν θεοί, ένθα Καλυψώ ναίει έϋπλόκαμος, δεινή θεός - ή με λαβοΰσα 255 ένδυκεως εφίλει τε καί έτρεφεν ήδε εφασκε θήσειν αθάνατον και άγήραον ήματα πάντα - άλλ' εμόν ου ποτε θυμόν évi στήθεσσιν έπειθε ν. ένθα μεν έπτάετες μενον έμπεδον, εϊματα δ' αίεί δάκρυσι δεύεσκον, τά μοι αμβροτα δώκε Καλυψώ άλλ' δτε δή δγδοόν μοι έπιπλόμενον έτος ήλθε, καί τότε δή μ' έκέλευσεν έποτρύνουσα νεεσθαι Ζηνός ΰπ' άγγελίης, ή καί νόος έτράπετ' αύτής. πέμπε δ' έπί σχεδίης πολυδέσμου, πολλά δ' έδωκε, σΐτον καί μέθυ ηδύ, καί αμβροτα εϊματα έσσεν, 265 ούρον δε προέηκεν άπήμονά τε λιαρόν τε. έπτά δε και δέκα μεν πλέον ήματα ποντοπορεύων, όκτωκαιδεκάτη δ' έφάνη δρεα σκιόεντα γαίης ύμετέρης, γήθησε δέ μοι φίλον ήτορ, 244 sqq. ab ultimo poeta retractati esse vid. 250 έλάσας (= Zen. in e 132) plerique : ίλσας (= Ar.) v. 1. ant. 251 258 damn. Ar. ; cf. μ 447 sqq. 251 άπ^φθιθον plerique; illud Ar., cf. e 110. 133 255 ναιεν 257 cf. ad e 136 259 εμπεόα Bentley 261 δή όγδόατόν Bentley; Vitium metr.numéros annorum alios fort.fuisse indicat in carm.princ., cuius tenorem iam agnoscimus seo
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 127 δυσμόρψ ή γαρ μέλλον έτι Ευνέσεσθαι όϊσυΐ 270 πολλή, τήν μοι έπώρσε ΤΤοσειδάων ένοσίχθων, δς μοι έφορμήσας άνέμους κατέδησε κέλευθον, ώρινεν δέ θάλασσαν άθέσφατον, ούδέ τι κύμα eia έπί σχεδίης άδινά στενάχοντα φερεσθαι. τήν μεν έπειτα θύελλα διεσκέδασ' αύτάρ εγώ γε 276 νηχόμενος τόδε λαΐτμα διέτμαγον, δφρα με γαίη ύμετέρη έπέλασσε φέρων άνεμος τε καί υδωρ. ένθα κέ μ' έκβαίνοντα βιήσατο κομ' έπί χέρσου, πέτρης προς μεγάλη σι βαλόν καί άτερπέϊ χώρψ, αλλ' άναχασσάμενος νήχον πάλιν, είος έπήλθον 280 ές ποταμόν, τη δή μοι έείσατο χώρος άριστος, λείος πετράων, καί έπί σκέπας ήν ανέμοιο. έκ δ' έπεσον θυμηγερέων, έπί δ' άμβροσίη VÙH ήλυθ' έγώ δ' άπάνευθε διιπετέος ποταμοΐο έκβάς έν θάμνοισι κατέδραθον, άμφί δέ φύλλα 285 ήφυσάμην υπνον δέ θεός κατ' άπείρονα χεοεν. ένθα μεν έν φύλλοισι, φίλον τετιημένος ήτορ, ευδον παννύχιος καί έπ' ήώ καί μέσον ήμαρ δύσετό τ' ήέλιος, καί με γλυκύς ύπνος άνήκεν. άμφιπόλους δ' έπί θινί τεής ένόησα θυγατρός 2»ο παιίούσας, έν δ' αύτη έην είκυία θεήσι. τήν ίκέτευσ' ή δ' ou τι νοήματος ήμβροτεν έσθλοο, ώς ούκ αν έλποιο νεώτερον άντιάσαντα έρεέμεν αίεί γάρ τε νεώτεροι άφραδέουσιν. ή μοι σίτον δώκεν αλις ήδ' αϊθοπα οινον 295 καί λοΰσ' έν ποταμφ καί μοι τάδε εϊματ' έδωκε. 270 μέλλον Αγ. 4- : ίμελλον Ω 272 κίλευθα, κελεύθους, -θου ; cf. b 380 273 oúb με; oùb'éti Bentley 274 άδ. doc. Herod. 276 τόδε : μέγα Bekker 280 Ω (rectius ήος!) 284 rectius διειπ., cf. ad b 477 288 olim ήόα 289 δείλετο Ar., incertum utrum tradit. an coniect. antiquiorern secutus 294 del. Knight, alii 295 δώκεν Ar. : tòw- K V Ω
128 7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η ταΰτά TOI, άχνύμενός περ, άληθείην κατέλεεα." τόν δ' αυτ' 'Αλκίνοος άπαμείβετο φώνησέν τε "ίείν', ή τοι μέν τοΰτό γ' εναίσιμον ούκ ένόησε παις έμή, ουνεκά θ' ου τι μετ' αμφιπόλοισι γυναιίιν :m ήγεν ες ημετέρου' σύ δ' άρα πρώτην ίκέτευσας." τον δ' άπαμειβόμενος προσέψη πολύμητις 'Οδυσσεύς - "ήρως, μή μοι τουνεκ' άμύμονα νείκεε κούρην ή μέν γάρ μ' έκέλευε συν άμφιπόλοισιν έ'πεσθαι, άλλ' έγώ ουκ έθελον δείσας αίσχυνόμενός τε, 3<» μή πως και σοί θυμός έπισκύσσαιτο ίδόντι - δύσίηλοι γάρ τ' είμέν έπί χθονί φύλ' άνθρώπων." τον δ' αύτ' 'Αλκίνοος άπαμείβετο φώνησέν τε - " εΐν', ου μοι τοιούτον Ivi στήθεσσι φίλον κήρ μαψιδίως κεχολώσθαι - άμείναι δ' αϊσιμα πάντα. αϊ γάρ, ΖεΟ τε πάτερ και Άθηναίη καί'απολλον, τοίος έών, οΐός έσσι, τά τε φρονέων α τ' εγώ περ, παΐδά τ' έμήν έχέμεν καί έμος γαμβρός καλέεσθαι, αύθι μένων οίκον δέ κ' εγώ καί κτήματα δοίην, εΐ κ' έθέλων γε μενοις άέκοντα δέ σ' ου τις ερύίει 315 Φαιήκων μή τούτο φίλον Διί πατρί γένοιτο, πομπήν δ' ές τόδ' έγώ τεκμαίρομαι, οφρ' âu είδης, αυριον ες- τήμος δε σύ μεν δεδμημένος υπνω λέίεαι, οί δ' έλόωσι γαλήνην, οφρ' αν ϊκηαι πατρίδα σήν καί δώμα, καί εϊ πού τοι φίλον εστίν, εϊ περ καί μάλα πολλόν έκαστέρω ϊστ' Εύβοίης τήν γαρ τηλοτάτω φάσ' έμμεναι οϊ μιν ϊδοντο λαών ημετέρων, δτε τε Ηανθόν 'Ραδάμανθυν 301 Ar. : ήμέτερον Ω, cf. β 55 304 κέλευσε plerique 306 έπισκύ Σοιτο 309 νόημα (cf. ν 330. ρ 403) 311 316 Homero indignos iudic. Ar. 314 κ' έγώ : τ' έγώ plerique, έγώ, κ' έμόν 315 αϊ κ' 317 'ad hoc diei tempus': ές τότ', ές τό γ', ές τόν είδης Arph. (Ar., Herod., cf. ad α 174), Ω : είδης alii ut vid. (et Tyrannio) 318 ές τήμος δέ quidam 319 έλαυυσι quidam 322 τήν περ aio 3 >ο
7. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Η 129 ήγον έποψόμενον Τιτυόν, Γαιή'ίον υίόν. καί μεν οί Ινθ' ήλθον καί ατερ καμάτοιο τέλεσσαν ήματι τω αύτψ καί άπήνυσαν οϊκαδ' όπίσσω. ειδήσεις òè καί αύτός évi φρεσίν, δσσον αρισται νήες έμαί καί κούροι άναρρίπτειν αλα πηδώ." ώς φάτο, γήθησεν òè πολύτλας όίος 'Οδυσσεύς, ευχόμενος δ' αρα είπεν επος τ' εφατ' εκ τ' όνόμαίε "ΖεΟ πάτερ, α'ίθ', δσα είπε, τελευτήσειεν άπαντα 'Αλκίνοος τοο μεν κεν επί Σείδωρον αρουραν όίσβεστον κλέος ε'ίη, εγώ δε κε πατρίδ' ίκοίμην." ώς οί μεν τοιαύτα προς αλλήλους άγόρευον, κέκλετο δ' Άρήτη λευκώλενος άμφιπόλοισι 335 δεμνι' ύπ' αίθούση θέμεναι καί ρήγεα καλά πορφύρε' έμβαλέειν στορεσαι τ' έφύπερ&ε τάπητας, χλαίνας τ' ένθέμεναι ουλας καθύπερθεν εσασθαι. αί δ' ϊσαν έκ μεγάροιο δάος μετά χερσίν εχουσαι αΰτάρ επεί στόρεσαν πυκινόν λεχος έγκονέουσαι, 340 ώτρυνον Όδυσήα παριστάμενοι επέεσσιν "δρσο κέων, ώ Ηεΐνε - πεποίηται δε τοι εϋνή." ώς φάν τψ δ' άσπαστόν έείσατο κοιμηθήναι. ώς ó μεν ένθα καθεύδε πολύτλας δίος 'Οδυσσεύς τρητοίσ' έν λεχέεσσιν ύπ' αίθούση έριδούπαι- 345 'Αλκίνοος δ' αρα λέκτο μυχψ δόμου ύψηλοΐο, παρ δέ γυνή δέσποινα λέχος πόρσυνε καί εύνήν. 326 άιτήγαγον 328 άναρρίπτειν Herod. cf. ν 78 330 εύσοίμενος plerique πρός δν μεγαλήτορα θυμόν, ιδώ ν εις οϋρανόν εύρύν (tautologie evitandae causa) 334 sqq. ut alteram apud Phaeac. diem moraretur Ulixes, ultimus poeta instituit 336 et 345 αίθούοσηι, sicut doc.herod. 339 bctbaç pauci, cf. ad b 300 341 ώτρυνον b' (s f>') plerique 347 πόρσαινε Aristarcheae ; cf. ad γ 403 β2β 33ο íí..'iiifri Odyssca 9