ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΓΩΓΟΥ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ (από την ιστοσελίδα www.stixoi.info) Η ΖΩΗ ΕΙΝΑΙ ΣΟΥΓΙΑΔΕΣ (οι πρώτοι στίχοι του βιβλίου της «3 κλικ Αριστερά») Η ζωή μας είναι σουγιάδες σε βρώμικα αδιέξοδα σάπια δόντια ξεθωριασμένα συνθήματα μπάσο βεστιάριο μυρουδιές από κάτουρα αντισηπτικά και χαλασμένα σπέρματα. Ξεσκισμένες αφίσες. Πάνω κάτω. Πάνω κάτω, η Πατησίων. Η ζωή μας είναι η Πατησίων. (Το ROL που δε ρυπαίνει τη θάλασσα κι ο Μητροπάνος μπήκε στη ζωή μας μας τον έφαγε η Δεξαμενή κι αυτόν σαν τις ψηλόκωλες.)
Εμείς εκεί. Μια ζωή λιγούρια ταξιδεύουμε την ίδια διαδρομή. Ξεφτίλα μοναξιά απελπισία. Κι ανάποδα. Εντάξει. Δεν κλαίμε. Μεγαλώσαμε. Μονάχα όταν βρέχει βυζαίνουμε κρυφά το δάχτυλό μας. Και καπνίζουμε. Η ζωή μας είναι άσκοπα λαχανητά σε κανονισμένες απεργίες ρουφιάνους και περιπολικά. Γι αυτό σου λέω. Την άλλη φορά που θα μας ρίξουνε να μην την κοπανήσουμε. Να ζυγιαστούμε. Μην ξεπουλήσουμε φτηνά το τομάρι μας ρε. Μη. Βρέχει. Δόσ μου τσιγάρο.
ΘΑ ΡΘΕΙ ΚΑΙΡΟΣ Θα 'ρθεί καιρός που θ αλλάξουν τα πράματα. Να το θυμάσαι Μαρία. Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη μη βλέπεις εμένα μην κλαις. Εσύ είσ η ελπίδα άκου θάρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη Δε θα υπάρχουν πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θά `μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια. Οι άνθρωποι σκέψου! θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές απροσάρμοστοι καταπίεση μοναξιά τιμή κέρδος εξευτελισμός για το μάθημα της ιστορίας. Είναι Μαρία δε θέλω να λέω ψέματα δύσκολοι καιροί. Και θάρθουνε κι άλλοι. Δεν ξέρω μην περιμένεις κι από μένα πολλά τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά:
«Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος». Θα την αλλάξουμε τη ζωή παρ όλα αυτά Μαρία. Κοίτα πως χάνονται οι δρόμοι μες τους ανθρώπους... τα περίπτερα πως κρυώνουνε απ τις βρεγμένες εφημερίδες ο ουρανός πως τρυπιέται στα καλώδια και το τέλος της θάλασσας από το βάρος των πλοίων πόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλες στο τελευταίο δρομολόγιο και το λάθος εκείνου που κατέβηκε στην πιό πρίν στάση τα αφημένα ρούχα στο καθαριστήριο και τη ντροπή σου ύστερα από δύο χρόνια που βρήκες λεφτά πως να τα ζητήσεις πως τσούκου τσούκου αργά μεθοδικά μας αλλοιώνουνε να καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή από το στύλ της καρέκλας...
που κάνουν τραμπάλα στις ταράτσες ετοιμόρροπων σπιτιών Εξάρχεια, Πατήσια, Μεταξουργείο, Μετς Κάνουν ό,τι λάχει Πλασιέ τσελεμεντέδων κι εγκυκλοπαιδειών Φτιάχνουν δρόμους κι ενώνουν ερήμους Διερμηνείς σε καμπαρέ της Ζήνωνος Επαγγελματίες επαναστάτες Παλιά τους στρίμωξαν και τα κατέβασαν Τώρα παίρνουν χάπια και οινόπνευμα να κοιμηθούν αλλά βλέπουν όνειρα και δεν κοιμούνται στις ταράτσες παλιών σπιτιών Εξάρχεια, Βικτώρια, Κουκάκι, Γκύζη Πάνω τους έχετε καρφώσει εκατομμύρια σιδερένια μανταλάκια τις ενοχές σας, αποφάσεις συνεδρίων, δανεικά κοστούμια, σημάδια από κάφτρες περίεργες ημικρανίες, απειλητικές σιωπές κολπίτιδες ερωτεύονται ομοφυλόφιλους τριχομονάδες
καθυστέρηση Το τηλέφωνο σπασμένα γυαλιά Το ασθενοφόρο Κανείς... Κάνουν ό,τι λάχει Όλο ταξιδεύουν οι φίλοι μου γιατί δεν τους αφήσατε σπιθαμή για σπιθαμή Όλοι οι φίλοι μου ζωγραφίζουν με μαύρο χρώμα γιατί τους ρημάξατε το κόκκινο Γράφουν σε συνθηματική γλώσσα γιατί η δική σας μόνο για γλύψιμο κάνει Οι φίλοι μου είναι μαύρα πουλιά και σύρματα στο λαιμό σας, στα χέρια σας Οι φίλοι μου...