Αὐτὰρ ἐπεί ῥ ἐπὶ να κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, να μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δαν, ἐν δ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηῒ μελαίνῃ, ἐν δὲ τὰ μλα

Od.11.1 Od.11.2 Od.11.3 Od.11.4 Od.11.5 Od.11.6 Od.11.7 Od.11.8 Od.11.9 Od.11.10 Od.11.11 Od.11.12 Od.11.13 Od.11.14 Od.11.15 Od.11.16 Od.11.17 Od.11.18 Od.11.19 Od.11.20 Od.11.21 Od.11.22 Od.11.23 Od.11.24 Od.11.25 Od.11.26 Od.11.27 Od.11.28 Od.11.29 Od.11.30 Od.11.31 Od.11.32 Od.11.33 Od.11.34 Od.11.35 Od.11.36 Od.11.37 Od.11.38 Od.11.39 Od.11.40 Od.11.41 Od.11.42 Od.11.43 Od.11.44 Od.11.45 Od.11.46 Od.11.47 Αὐτὰρ ἐπεί ῥ ἐπὶ να κατήλθομεν ἠδὲ θάλασσαν, να μὲν ἂρ πάμπρωτον ἐρύσσαμεν εἰς ἅλα δαν, ἐν δ ἱστὸν τιθέμεσθα καὶ ἱστία νηῒ μελαίνῃ, ἐν δὲ τὰ μλα λαβόντες ἐβήσαμεν, ἂν δὲ καὶ αὐτοὶ βαίνομεν ἀχνύμενοι, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες. ἡμν δ αὖ κατόπισθε νεὸς κυανοπρῴροιο ἴκμενον οὖρον ἵει πλησίστιον, ἐσθλὸν ἑταρον, Κίρκη ἐϋπλόκαμος, δεινὴ θεὸς αὐδήεσσα. ἡμες δ ὅπλα ἕκαστα πονησάμενοι κατὰ να ἥμεθα τὴν δ ἄνεμός τε κυβερνήτης τ ἴθυνε. τς δὲ πανημερίης τέταθ ἱστία ποντοπορούσης. δύ σετό τ ἠέλιος σκιόωντό τε πᾶσαι ἀγυιαί ἡ δ ἐς πείραθ ἵκανε βαθυρρόου Ὠκεανοο. ἔνθα δὲ Κιμμερίων ἀνδρν δμός τε πόλις τε, ἠέρι καὶ νεφέλῃ κεκαλυμμένοι οὐδέ ποτ αὐτοὺς Ἠέλιος φαέθων καταδέρκεται ἀκτί νεσσιν, οὔθ ὁπότ ἂν στείχῃσι πρὸς οὐρανὸν ἀστερόεντα, οὔθ ὅτ ἂν ἂψ ἐπὶ γααν ἀπ οὐρανόθεν προτράπηται, ἀλλ ἐπὶ νὺξ ὀλοὴ τέταται δειλοσι βροτοσι. να μὲν ἔνθ ἐλθόντες ἐκέλσαμεν, ἐκ δὲ τὰ μλα εἱλόμεθ αὐτοὶ δ αὖτε παρὰ ῥόον Ὠκεανοο ᾔομεν, ὄφρ ἐς χρον ἀφικόμεθ, ὃν φράσε Κίρκη. ἔνθ ἱερήϊα μὲν Περιμήδης Εὐρύλοχός τε ἔσχον ἐγὼ δ ἄορ ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ βόθρον ὄρυξ ὅσσον τε πυγούσιον ἔνθα καὶ ἔνθα, ἀμφ αὐτῶ δὲ χοὴν χεόμην πᾶσιν νεκύεσσι, πρτα μελικρήτῳ, μετέπειτα δὲ ἡδέϊ οἴνῳ, τὸ τρίτον αὖθ ὕδατι ἐπὶ δ ἄλφιτα λευκὰ πάλυνον. πολλὰ δὲ γουνούμην νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα, ἐλθὼν εἰς Ἰθάκην στεραν βοῦν, ἥ τις ἀρίστη, ῥέξειν ἐν μεγάροισι πυρήν τ ἐμπλησέμεν ἐσθλν, Τειρεσίῃ δ ἀπάνευθεν ὄϊν ἱερευσέμεν οἴῳ παμμέλαν, ὃς μήλοισι μεταπρέπει ἡμετέροισι. τοὺς δ ἐπεὶ εὐχωλῆσι λιτῆσί τε, ἔθνεα νεκρν, ἐλλισάμην, τὰ δὲ μλα λαβὼν ἀπεδειροτόμησα ἐς βόθρον, ῥέε δ αἷμα κελαινεφές αἱ δ ἀγέροντο ψυχαὶ ὑπὲξ ρέβευς νεκύων κατατεθνηώτων νύμφαί τ ἠΐθεοί τε πολύτλητοί τε γέροντες παρθενικαί τ ἀταλαὶ νεοπενθέα θυμὸν ἔχουσαι, πολλοὶ δ οὐτάμενοι χαλκήρεσιν ἐγχείῃσιν, ἄνδρες ἀρηΐφατοι, βεβροτωμένα τεύχε ἔχοντες οἳ πολλοὶ περὶ βόθρον ἐφοίτων ἄλλοθεν ἄλλος θεσπεσίῃ ἰαχῆ ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει. δὴ τότ ἔπειθ ἑτάροισιν ἐποτρύνας ἐκέλευσα μλα, τὰ δὴ κατέκειτ ἐσφαγμένα νηλέϊ χαλκῶ, δείραντας κατακαι, ἐπεύξασθαι δὲ θεοσιν, ἰφθίμῳ τ Ἀΐδῃ καὶ ἐπαινῆ Περσεφονείῃ

Od.11.48 αὐτὸς δὲ ξίφος ὀξὺ ἐρυσσάμενος παρὰ μηροῦ Od.11.49 ἥμην οὐδ εἴων νεκύων ἀμενηνὰ κάρηνα Od.11.50 αἵματος ἆσσον ἴμεν πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. Od.11.51 πρώτη δὲ ψυχὴ λπήνορος ἦλθεν ἑταίρου Od.11.52 οὐ γάρ πω ἐτέθαπτο ὑπὸ χθονὸς εὐρυοδείης Od.11.53 σμα γὰρ ἐν Κίρκης μεγάρῳ κατελείπομεν ἡμες Od.11.54 ἄκλαυτον καὶ ἄθαπτον, ἐπεὶ πόνος ἄλλος ἔπειγε. Od.11.55 τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῶ Od.11.56 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων Od.11.57 λπνορ, πς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα; Od.11.58 ἔφθης πεζὸς ἰὼν ἢ ἐγὼ σὺν νηῒ μελαίνῃ. Od.11.59 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ οἰμώξας ἠμείβετο μύθῳ Od.11.60 διογενὲς αερτιάδη, πολυμήχαν δυσσεῦ,] Od.11.61 ἆσέ με δαίμονος αἶσα κακὴ καὶ ἀθέσφατος οἶνος Od.11.62 Κίρκης δ ἐν μεγάρῳ καταλέγμενος οὐκ ἐνόησα Od.11.63 ἄψορρον καταβναι ἰὼν ἐς κλί μακα μακρήν, Od.11.64 ἀλλὰ καταντικρὺ τέγεος πέσον ἐκ δέ μοι αὐχὴν Od.11.65 ἀστραγάλων ἐάγη, ψυχὴ δ Ἄϊδόσδε κατλθε. Od.11.66 νῦν δέ σε τν ὄπιθεν γουνάζομαι, οὐ παρεόντων, Od.11.67 πρός τ ἀλόχου καὶ πατρός, ὅ σ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα, Od.11.68 Τηλεμάχου θ, ὃν μοῦνον ἐνὶ μεγάροισιν ἔλειπες Od.11.69 οἶδα γὰρ ὡς ἐνθένδε κιὼν δόμου ἐξ Ἀΐδαο Od.11.70 νσον ἐς Αἰαίην σχήσεις εὐεργέα να Od.11.71 ἔνθά σ ἔπειτα, ἄναξ, κέλομαι μνήσασθαι ἐμεο. Od.11.72 μή μ ἄκλαυτον ἄθαπτον ἰὼν ὄπιθεν καταλείπειν Od.11.73 νοσφισθείς, μή τοί τι θεν μήνιμα γένωμαι, Od.11.74 ἀλλά με κακκαι σὺν τεύχεσιν, ἅσσα μοί ἐστι, Od.11.75 σμά τέ μοι χεῦαι πολις ἐπὶ θινὶ θαλάσσης, Od.11.76 ἀνδρὸς δυστήνοιο, καὶ ἐσσομένοισι πυθέσθαι Od.11.77 ταῦτά τέ μοι τελέσαι πξαί τ ἐπὶ τύμβῳ ἐρετμόν, Od.11.78 τῶ καὶ ζωὸς ἔρεσσον ἐὼν μετ ἐμοσ ἑτάροισιν. Od.11.79 ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον Od.11.80 ταῦτά τοι, ὦ δύστηνε, τελευτήσω τε καὶ ἕρξω. Od.11.81 νϊ μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροσιν Od.11.82 ἥμεθ, ἐγὼ μὲν ἄνευθεν ἐφ αἵματι φάσγανον ἴσχων, Od.11.83 εἴδωλον δ ἑτέρωθεν ἑταίρου πόλλ ἀγόρευεν. Od.11.84 ἦλθε δ ἐπὶ ψυχὴ μητρὸς κατατεθνη υίης, Od.11.85 Αὐτολύκου θυγάτηρ μεγαλήτορος Ἀντίκλεια, Od.11.86 τὴν ζωὴν κατέλειπον ἰὼν εἰς λιον ἱρήν. Od.11.87 τὴν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῶ Od.11.88 ἀλλ οὐδ ὧς εἴων προτέρην, πυκινόν περ ἀχεύων, Od.11.89 αἵματος ἆσσον ἴμεν πρὶν Τειρεσίαο πυθέσθαι. Od.11.90 ἦλθε δ ἐπὶ ψυχὴ Θηβαίου Τειρεσία ο, Od.11.91 χρύ σεον σκπτρον ἔχων, ἐμὲ δ ἔγνω καὶ προσέειπε Od.11.92 διογενὲς αερτιάδη, πολυμήχαν δυσσεῦ,] Od.11.93 τίπτ αὖτ, ὦ δύστηνε, λιπὼν φάος ἠελίοιο Od.11.94 ἤλυθες, ὄφρα ἴδῃ νέκυας καὶ ἀτερπέα χρον;

Od.11.95 Od.11.96 Od.11.97 Od.11.98 Od.11.99 Od.11.100 Od.11.101 Od.11.102 Od.11.103 Od.11.104 Od.11.105 Od.11.106 Od.11.107 Od.11.108 Od.11.109 Od.11.110 Od.11.111 Od.11.112 Od.11.113 Od.11.114 Od.11.115 Od.11.116 Od.11.117 Od.11.118 Od.11.119 Od.11.120 Od.11.121 Od.11.122 Od.11.123 Od.11.124 Od.11.125 Od.11.126 Od.11.127 Od.11.128 Od.11.129 Od.11.130 Od.11.131 Od.11.132 Od.11.133 Od.11.134 Od.11.135 Od.11.136 Od.11.137 Od.11.138 Od.11.139 Od.11.140 Od.11.141 ἀλλ ἀποχάζεο βόθρου, ἄπισχε δὲ φάσγανον ὀξύ, αἵματος ὄφρα πίω καί τοι νημερτέα εἴπω. ὣς φάτ, ἐγὼ δ ἀναχασσάμενος ξίφος ἀργυρόηλον κουλεῶ ἐγκατέπηξ. ὁ δ ἐπεὶ πίεν αἷμα κελαινόν, καὶ τότε δή μ ἐπέεσσι προσηύδα μάντις ἀμύμων νόστον δίζηαι μελιηδέα, φαίδιμ δυσσεῦ τὸν δέ τοι ἀργαλέον θήσει θεός. οὐ γὰρ ὀΐ ω λήσειν ἐννοσίγαιον, ὅ τοι κότον ἔνθετο θυμῶ, χωόμενος ὅτι οἱ υἱὸν φίλον ἐξαλάωσας. ἀλλ ἔτι μέν κε καὶ ὧς, κακά περ πάσχοντες, ἵκοισθε, αἴ κ ἐθέλῃς σὸν θυμὸν ἐρυκακέειν καὶ ἑταίρων, ὁππότε κεν πρτον πελάσῃς εὐεργέα να Θρινακίῃ νήσῳ, προφυγὼν ἰοειδέα πόντον, βοσκομένας δ εὕρητε βόας καὶ ἴφια μλα Ἠελίου, ὃς πάντ ἐφορᾷ καὶ πάντ ἐπακούει. τὰ ς εἰ μέν κ ἀσινέ ας ἐάᾳς νόστου τε μέδηαι, καί κεν ἔτ εἰς Ἰθάκην, κακά περ πάσχοντες, ἵκοισθε εἰ δέ κε σίνηαι, τότε τοι τεκμαίρομ ὄλεθρον νηΐ τε καὶ ἑτάροισ. αὐτὸς δ εἴ πέρ κεν ἀλύξῃς, ὀψὲ κακς νεαι, ὀλέσας ἄπο πάντας ἑταίρους, νηὸς ἐπ ἀλλοτρίης δήεις δ ἐν πήματα οἴκῳ, ἄνδρας ὑπερφιάλους, οἵ τοι βίοτον κατέδουσι μνώμενοι ἀντιθέην ἄλοχον καὶ ἕδνα διδόντες. ἀλλ ἦ τοι κείνων γε βίας ἀποτείσεαι ἐλθών αὐτὰρ ἐπὴν μνηστρας ἐνὶ μεγάροισι τεοσι κτείνῃς ἠὲ δόλῳ ἢ ἀμφαδὸν ὀξέϊ χαλκῶ, ἔρχεσθαι δὴ ἔπειτα, λαβὼν εὐρες ἐρετμόν, εἰς ὅ κε τοὺς ἀφίκηαι, οἳ οὐκ ἴ σασι θάλασσαν ἀ νέρες οὐδέ θ ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσιν οὐδ ἄρα τοὶ ἴσασι νέας φοινικοπαρῄους, οὐδ εὐήρε ἐρετμά, τά τε πτερὰ νηυσὶ πέλονται. σμα δέ τοι ἐρέω μάλ ἀριφραδές, οὐδέ σε λήσει ὁππότε κεν δή τοι ξυμβλήμενος ἄλλος ὁδίτης φήῃ ἀθηρηλοιγὸν ἔχειν ἀνὰ φαιδίμῳ ὤμῳ, καὶ τότε δὴ γαίῃ πήξας εὐρες ἐρετμόν, ἕρξας ἱερὰ καλὰ Ποσειδά ωνι ἄνακτι, ἀρνειὸν ταῦρόν τε συν τ ἐπιβήτορα κάπρον, οἴκαδ ἀποστείχειν ἕρδειν θ ἱερὰ ς ἑκατόμβας ἀ θανάτοισι θεοσι, τοὶ οὐρανὸν εὐρὺν ἔχουσι, πᾶσι μάλ ἑξείης. θάνατος δέ τοι ἐξ ἁλὸς αὐτῶ ἀβληχρὸς μάλα τοος ἐλεύσεται, ὅς κέ σε πέφνῃ γήρᾳ ὕπο λιπαρῶ ἀ ρημένον ἀμφὶ δὲ λαοὶ ὄλβιοι ἔσσονται. τὰ δέ τοι νημερτέα εἴρω. ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον Τειρεσίη, τὰ μὲν ἄρ που ἐπέκλωσαν θεοὶ αὐτοί. ἀλλ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον μητρὸς τήνδ ὁρόω ψυχὴν κατατεθνηυίης

Od.11.142 Od.11.143 Od.11.144 Od.11.145 Od.11.146 Od.11.147 Od.11.148 Od.11.149 Od.11.150 Od.11.151 Od.11.152 Od.11.153 Od.11.154 Od.11.155 Od.11.156 Od.11.157 Od.11.158 Od.11.159 Od.11.160 Od.11.161 Od.11.162 Od.11.163 Od.11.164 Od.11.165 Od.11.166 Od.11.167 Od.11.168 Od.11.169 Od.11.170 Od.11.171 Od.11.172 Od.11.173 Od.11.174 Od.11.175 Od.11.176 Od.11.177 Od.11.178 Od.11.179 Od.11.180 Od.11.181 Od.11.182 Od.11.183 Od.11.184 Od.11.185 Od.11.186 Od.11.187 Od.11.188 ἡ δ ἀκέουσ ἧσται σχεδὸν αἵματος οὐδ ἑὸν υἱὸν ἔτλη ἐσάντα ἰδεν οὐδὲ προτιμυθήσασθαι εἰπέ, ἄναξ, πς κέν με ἀναγνοίη τὸν ἐόντα; ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ αὐτίκ ἀμειβόμενος προσέειπε ῥηΐδιόν τοι ἔπος ἐρέω καὶ ἐνὶ φρεσὶ θήσω ὅν τινα μέν κεν ἐᾷς νεκύων κατατεθνηώτων αἵματος ἆσσον ἴμεν, ὁ δέ τοι νημερτὲς ἐνίψει ᾧ δέ κ ἐπιφθονέῃς, ὁ δέ τοι πάλιν εἶσιν ὀπίσσω. ὣς φαμένη ψυχὴ μὲν ἔβη δόμον Ἄ ϊδος εἴσω Τειρεσίαο ἄνακτος, ἐπεὶ κατὰ θέσφατ ἔλεξεν αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, ὄφρ ἐπὶ μήτηρ ἤλυθε καὶ πίεν αἷμα κελαινεφές αὐτίκα δ ἔγνω καί μ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα τέκνον ἐμόν, πς ἦλθες ὑπὸ ζόφον ἠερόεντα ζωὸς ἐών; χαλεπὸν δὲ τάδε ζωοσιν ὁρᾶσθαι. μέσσῳ γὰρ μεγάλοι ποταμοὶ καὶ δεινὰ ῥέεθρα, Ὠκεανὸς μὲν πρτα, τὸν οὔ πως ἔστι περσαι πεζὸν ἐόντ, ἢν μή τις ἔχῃ εὐεργέα να. ἦ νῦν δὴ Τροίηθεν ἀλώμενος ἐνθάδ ἱκά νεις νηΐ τε καὶ ἑτάροισι πολὺν χρόνον; οὐδέ πω ἦλθες εἰς Ἰθάκην οὐδ εἶδες ἐνὶ μεγάροισι γυνακα; ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον μτερ ἐμή, χρειώ με κατήγαγεν εἰς Ἀΐδαο ψυχῆ χρησόμενον Θηβαίου Τειρεσίαο οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος οὐδέ πω ἁ μς γς ἐπέβην, ἀλλ αἰὲν ἔχων ἀλάλημαι ὀϊζύν, ἐξ οὗ τὰ πρώτισθ ἑπόμην Ἀγαμέμνονι δίῳ λιον εἰς εὔπωλον, ἵνα Τρώεσσι μαχοίμην. ἀλλ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο; ἢ δολιχὴ νοῦσος, ἦ Ἄρτεμις ἰ οχέαιρα οἷσ ἀγανοσι βέλεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν; εἰπὲ δέ μοι πατρός τε καὶ υἱέος, ὃν κατέλειπον, ἢ ἔτι πὰρ κείνοισιν ἐμὸν γέρας, ἦέ τις ἤδη ἀνδρν ἄλλος ἔχει, ἐμὲ δ οὐκέτι φασὶ νέεσθαι. εἰπὲ δέ μοι μνηστς ἀλόχου βουλήν τε νόον τε, ἠὲ μένει παρὰ παιδὶ καὶ ἔμπεδα πάντα φυλάσσει, ἦ ἤδη μιν ἔγημεν Ἀχαιν ὅς τις ἄριστος. ὣς ἐφάμην, ἡ δ αὐτίκ ἀμείβετο πότνια μήτηρ καὶ λίην κείνη γε μένει τετληότι θυμῶ σοσιν ἐνὶ μεγάροισιν ὀϊζυραὶ δέ οἱ αἰεὶ φθί νουσιν νύκτες τε καὶ ἤματα δάκρυ χεούσῃ. σὸν δ οὔ πώ τις ἔχει καλὸν γέρας, ἀλλὰ ἕκηλος Τηλέμαχος τεμένεα νέμεται καὶ δατας ἐΐ σας δαίνυται, ἃς ἐπέοικε δικασπόλον ἄνδρ ἀλεγύ νειν πάντες γὰρ καλέουσι. πατὴρ δὲ σὸς αὐτόθι μίμνει ἀγρῶ οὐδὲ πόλινδε κατέρχεται οὐδέ οἱ εὐναὶ

Od.11.189 δέμνια καὶ χλαναι καὶ ῥήγεα σιγαλόεντα, Od.11.190 ἀλλ ὅ γε χεμα μὲν εὕδει ὅθι δμες ἐνὶ οἴκῳ, Od.11.191 ἐν κόνι ἄγχι πυρός, κακὰ δὲ χροῒ εἵματα εἷται Od.11.192 αὐτὰρ ἐπὴν ἔλθῃσι θέρος τεθαλυά τ ὀπώρη, Od.11.193 πάντῃ οἱ κατὰ γουνὸν ἀλῳς οἰνοπέδοιο Od.11.194 φύλλων κεκλιμένων χθαμαλαὶ βεβλήαται εὐναί. Od.11.195 ἔνθ ὅ γε κετ ἀχέων, μέγα δὲ φρεσὶ πένθος ἀέξει Od.11.196 σὸν νόστον ποθέων χαλεπὸν δ ἐπὶ γρας ἱκά νει. Od.11.197 οὕτω γὰρ καὶ ἐγὼν ὀλόμην καὶ πότμον ἐπέσπον Od.11.198 οὔτ ἐμέ γ ἐν μεγάροισιν ἐΰσκοπος ἰοχέαιρα Od.11.199 οἷσ ἀγανοσι βέλεσσιν ἐποιχομένη κατέπεφνεν, Od.11.200 οὔτε τις οὖν μοι νοῦσος ἐπήλυθεν, ἥ τε μάλιστα Od.11.201 τηκεδόνι στυγερῆ μελέων ἐξείλετο θυμόν Od.11.202 ἀλλά με σός τε πόθος σά τε μήδεα, φαίδιμ δυσσεῦ, Od.11.203 σή τ ἀγανοφροσύνη μελιηδέα θυμὸν ἀπηύρα. Od.11.204 ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ γ ἔθελον φρεσὶ μερμηρίξας Od.11.205 μητρὸς ἐμς ψυχὴν ἑλέειν κατατεθνηυίης. Od.11.206 τρὶς μὲν ἐφωρμήθην, ἑλέειν τέ με θυμὸς ἀνώγει, Od.11.207 τρὶς δέ μοι ἐκ χειρν σκιῆ εἴκελον ἢ καὶ ὀνείρῳ Od.11.208 ἔπτατ ἐμοὶ δ ἄχος ὀξὺ γενέσκετο κηρόθι μᾶλλον, Od.11.209 καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων Od.11.210 μτερ ἐμή, τί νύ μ οὐ μίμνεις ἑλέειν μεματα, Od.11.211 ὄφρα καὶ εἰν Ἀΐδαο φίλας περὶ χερε βαλόντε Od.11.212 ἀμφοτέρω κρυεροο τεταρπώμεσθα γόοιο; Od.11.213 ἦ τί μοι εἴδωλον τόδ ἀγαυὴ Περσεφόνεια Od.11.214 ὤτρυν, ὄφρ ἔτι μᾶλλον ὀδυρόμενος στεναχίζω; Od.11.215 ὣς ἐφάμην, ἡ δ αὐτίκ ἀμείβετο πότνια μήτηρ Od.11.216 ὤ μοι, τέκνον ἐμόν, περὶ πάντων κάμμορε φωτν, Od.11.217 οὔ τί σε Περσεφόνεια Διὸς θυγάτηρ ἀπαφίσκει, Od.11.218 ἀλλ αὕτη δίκη ἐστὶ βροτν, ὅτε τίς κε θάνῃσιν. Od.11.219 οὐ γὰρ ἔτι σάρκάς τε καὶ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν, Od.11.220 ἀλλὰ τὰ μέν τε πυρὸς κρατερὸν μένος αἰθομένοιο Od.11.221 δαμνᾷ, ἐπεί κε πρτα λίπῃ λεύκ ὀστέα θυμός, Od.11.222 ψυχὴ δ ἠΰτ ὄνειρος ἀποπταμένη πεπότηται. Od.11.223 ἀλλὰ φόωσδε τάχιστα λιλαίεο ταῦτα δὲ πάντα Od.11.224 ἴσθ, ἵνα καὶ μετόπισθε τεῆ εἴπῃσθα γυναικί. Od.11.225 νϊ μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβόμεθ, αἱ δὲ γυνακες Od.11.226 ἤλυθον, ὤτρυνεν γὰρ ἀγαυὴ Περσεφόνεια, Od.11.227 ὅσσαι ἀριστήων ἄλοχοι ἔσαν ἠδὲ θύγατρες. Od.11.228 αἱ δ ἀμφ αἷμα κελαινὸν ἀολλέες ἠγερέθοντο, Od.11.229 αὐτὰρ ἐγὼ βούλευον, ὅπως ἐρέοιμι ἑκάστην. Od.11.230 ἥδε δέ μοι κατὰ θυμὸν ἀρίστη φαίνετο βουλή Od.11.231 σπασσάμενος τανύηκες ἄορ παχέος παρὰ μηροῦ Od.11.232 οὐκ εἴων πί νειν ἅμα πά σας αἷμα κελαινόν. Od.11.233 αἱ δὲ προμνηστναι ἐπήϊσαν, ἠδὲ ἑκάστη Od.11.234 ὃν γόνον ἐξαγόρευεν ἐγὼ δ ἐρέεινον ἁπά σας. Od.11.235 ἔνθ ἦ τοι πρώτην Τυρὼ ἴδον εὐπατέρειαν,

Od.11.236 Od.11.237 Od.11.238 Od.11.239 Od.11.240 Od.11.241 Od.11.242 Od.11.243 Od.11.244 Od.11.245 Od.11.246 Od.11.247 Od.11.248 Od.11.249 Od.11.250 Od.11.251 Od.11.252 Od.11.253 Od.11.254 Od.11.255 Od.11.256 Od.11.257 Od.11.258 Od.11.259 Od.11.260 Od.11.261 Od.11.262 Od.11.263 Od.11.264 Od.11.265 Od.11.266 Od.11.267 Od.11.268 Od.11.269 Od.11.270 Od.11.271 Od.11.272 Od.11.273 Od.11.274 Od.11.275 Od.11.276 Od.11.277 Od.11.278 Od.11.279 Od.11.280 Od.11.281 Od.11.282 ἣ φάτο Σαλμωνος ἀμύμονος ἔκγονος εἶναι, φ δὲ Κρηθος γυνὴ ἔμμεναι Αἰολίδαο ἣ ποταμοῦ ἠράσσατ νιπος θείοιο, ὃς πολὺ κάλλιστος ποταμν ἐπὶ γααν ἵησι, καί ῥ ἐπ νιπος πωλέσκετο καλὰ ῥέεθρα. τῶ δ ἄρα εἰσάμενος γαιήοχος ἐννοσίγαιος ἐν προχοῆς ποταμοῦ παρελέξατο δι νήεντος πορφύρεον δ ἄρα κῦμα περιστάθη οὔρεϊ ἶσον, κυρτωθέν, κρύψεν δὲ θεὸν θνητήν τε γυνακα. λῦσε δὲ παρθενίην ζώνην, κατὰ δ ὕπνον ἔχευεν.] αὐτὰρ ἐπεί ῥ ἐτέλεσσε θεὸς φιλοτήσια ἔργα, ἔν τ ἄρα οἱ φῦ χειρὶ ἔπος τ ἔφατ ἔκ τ ὀνόμαζε χαρε, γύναι, φιλότητι περιπλομένου δ ἐνιαυτοῦ τέξεαι ἀγλαὰ τέκνα, ἐπεὶ οὐκ ἀποφώλιοι εὐναὶ ἀ θανάτων σὺ δὲ τοὺς κομέειν ἀτιταλλέμεναί τε. νῦν δ ἔρχευ πρὸς δμα καὶ ἴσχεο μηδ ὀνομήνῃς αὐτὰρ ἐγώ τοί εἰμι Ποσειδά ων ἐνοσίχθων. ὣς εἰπὼν ὑπὸ πόντον ἐδύσετο κυμαίνοντα. ἡ δ ὑποκυσαμένη Πελίην τέκε καὶ Νηλα, τὼ κρατερὼ θεράποντε Διὸς μεγάλοιο γενέσθην ἀμφοτέρω Πελίης μὲν ἐν εὐρυχόρῳ Ἰαωλκῶ ναε πολύρρηνος, ὁ δ ἄρ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι. τοὺς δ ἑτέρους Κρηθϊ τέκεν βασίλεια γυναικν, Αἴσονά τ ἠδὲ Φέρητ Ἀμυθά ονά θ ἱππιοχάρμην. τὴν δὲ μέτ Ἀντιόπην ἴδον, Ἀσωποο θύγατρα, ἣ δὴ καὶ Διὸς εὔχετ ἐν ἀγκοίνῃσιν ἰαῦσαι, καί ῥ ἔτεκεν δύο παδ, Ἀμφί ονά τε Ζθόν τε, οἳ πρτοι Θήβης ἕδος ἔκτισαν ἑπταπύλοιο πύργωσάν τ, ἐπεὶ οὐ μὲν ἀπύργωτόν γ ἐδύναντο ναιέμεν εὐρύχορον Θήβην, κρατερώ περ ἐόντε. τὴν δὲ μετ Ἀλκμήνην ἴδον, Ἀμφιτρύωνος ἄκοιτιν, ἥ ῥ Ἡρακλα θρασυμέμνονα θυμολέοντα γείνατ ἐν ἀγκοίνῃσι Διὸς μεγάλοιο μιγεσα καὶ Μεγάρην, Κρείοντος ὑπερθύμοιο θύγατρα, τὴν ἔχεν Ἀμφιτρύωνος υἱὸς μένος αἰὲν ἀτειρής. μητέρα τ Οἰδιπόδαο ἴδον, καλὴν πικάστην, ἣ μέγα ἔργον ἔρεξεν ἀϊδρείῃσι νόοιο γημαμένη ᾧ υἷϊ ὁ δ ὃν πατέρ ἐξεναρίξας γμεν ἄφαρ δ ἀνάπυστα θεοὶ θέσαν ἀνθρώποισιν. ἀλλ ὁ μὲν ἐν Θήβῃ πολυηράτῳ ἄλγεα πάσχων Καδμείων ἤνασσε θεν ὀλοὰς διὰ βουλά ς ἡ δ ἔβη εἰς Ἀΐδαο πυλάρταο κρατεροο, ἁψαμένη βρόχον αἰπὺν ἀφ ὑψηλοο μελάθρου ᾧ ἄχεϊ σχομένη τῶ δ ἄλγεα κάλλιπ ὀπίσσω πολλὰ μάλ, ὅσσα τε μητρὸς ἐρινύες ἐκτελέουσι. καὶ Χλριν εἶδον περικαλλέα, τήν ποτε Νηλεὺς γμεν ἑὸν διὰ κάλλος, ἐπεὶ πόρε μυρία ἕδνα,

Od.11.283 Od.11.284 Od.11.285 Od.11.286 Od.11.287 Od.11.288 Od.11.289 Od.11.290 Od.11.291 Od.11.292 Od.11.293 Od.11.294 Od.11.295 Od.11.296 Od.11.297 Od.11.298 Od.11.299 Od.11.300 Od.11.301 Od.11.302 Od.11.303 Od.11.304 Od.11.305 Od.11.306 Od.11.307 Od.11.308 Od.11.309 Od.11.310 Od.11.311 Od.11.312 Od.11.313 Od.11.314 Od.11.315 Od.11.316 Od.11.317 Od.11.318 Od.11.319 Od.11.320 Od.11.321 Od.11.322 Od.11.323 Od.11.324 Od.11.325 Od.11.326 Od.11.327 Od.11.328 Od.11.329 ὁπλοτάτην κούρην Ἀμφί ονος Ἰ ασίδαο, ὅς ποτ ἐν ρχομενῶ Μινυηΐῳ ἶφι ἄνασσεν ἡ δὲ Πύλου βασίλευε, τέκεν δέ οἱ ἀγλαὰ τέκνα, Νέστορά τε Χρομίον τε Περικλύμενόν τ ἀγέρωχον. τοσι δ ἐπ ἰφθί μην Πηρὼ τέκε, θαῦμα βροτοσι, τὴν πάντες μνώοντο περικτίται οὐδέ τι Νηλεὺς τῶ ἐδίδου, ὃς μὴ ἕλικας βόας εὐρυμετώπους ἐκ Φυλάκης ἐλάσειε βίης Ἰ φικληείης ἀργαλέας. τὰ ς δ οἶος ὑπέσχετο μάντις ἀμύ μων ἐξελάαν χαλεπὴ δὲ θεοῦ κατὰ μορα πέδησε δεσμοί τ ἀργαλέοι καὶ βουκόλοι ἀγροιται. ἀλλ ὅτε δὴ μνές τε καὶ ἡμέραι ἐξετελεῦντο ἂψ περιτελλομένου ἔτεος καὶ ἐπήλυθον ὧραι, καὶ τότε δή μιν ἔλυσε βίη Ἰφικληείη θέσφατα πάντ εἰπόντα Διὸς δ ἐτελείετο βουλή. καὶ ήδην εἶδον, τὴν Τυνδαρέου παράκοιτιν, ἥ ῥ ὑπὸ Τυνδαρέῳ κρατερόφρονε γείνατο παδε, Κάστορά θ ἱππόδαμον καὶ πὺξ ἀγαθὸν Πολυδεύκεα, τοὺς ἄμφω ζωοὺς κατέχει φυσίζοος αἶα οἳ καὶ νέρθεν γς τιμὴν πρὸς Ζηνὸς ἔχοντες ἄλλοτε μὲν ζώουσ ἑτερήμεροι, ἄλλοτε δ αὖτε τεθνᾶσιν τιμὴν δὲ λελόγχασιν ἶσα θεοσι. τὴν δὲ μέτ Ἰφιμέδειαν, Ἀλωος παράκοιτιν, εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδά ωνι μιγναι, καί ῥ ἔτεκεν δύο παδε, μινυνθαδίω δὲ γενέσθην, Ὦτόν τ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τ φιάλτην, οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρί ωνα ἐννέ ωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν εὖρος, ἀτὰρ μκός γε γενέσθην ἐννε όργυιοι. οἵ ῥα καὶ ἀ θανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν λύμπῳ φυλόπιδα στήσειν πολυά ϊκος πολέμοιο. Ὄσσαν ἐπ Οὐ λύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ Ὄσσῃ Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη. καί νύ κεν ἐξετέλεσσαν, εἰ ἥβης μέτρον ἵκοντο ἀλλ ὄλεσεν Διὸς υἱός, ὃν ἠύκομος τέκε ητώ, ἀμφοτέρω, πρίν σφωϊν ὑπὸ κροτάφοισιν ἰούλους ἀνθσαι πυκάσαι τε γένυς εὐανθέϊ λάχνῃ. Φαίδρην τε Πρόκριν τε ἴδον καλήν τ Ἀριάδνην, κούρην Μίνωος ὀλοόφρονος, ἥν ποτε Θησεὺς ἐκ Κρήτης ἐς γουνὸν Ἀθηνά ων ἱερά ων ἦγε μέν, οὐδ ἀπόνητο πάρος δέ μιν Ἄρτεμις ἔκτα Δίῃ ἐν ἀμφιρύτῃ Διονύ σου μαρτυρίῃσι. Μαράν τε κλυμένην τε ἴδον στυγερήν τ ριφύ λην, ἣ χρυσὸν φίλου ἀνδρὸς ἐδέξατο τιμήεντα. πά σας δ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ ὀνομήνω, ὅσσας ἡρώων ἀλόχους ἴδον ἠδὲ θύγατρας

Od.11.330 Od.11.331 Od.11.332 Od.11.333 Od.11.334 Od.11.335 Od.11.336 Od.11.337 Od.11.338 Od.11.339 Od.11.340 Od.11.341 Od.11.342 Od.11.343 Od.11.344 Od.11.345 Od.11.346 Od.11.347 Od.11.348 Od.11.349 Od.11.350 Od.11.351 Od.11.352 Od.11.353 Od.11.354 Od.11.355 Od.11.356 Od.11.357 Od.11.358 Od.11.359 Od.11.360 Od.11.361 Od.11.362 Od.11.363 Od.11.364 Od.11.365 Od.11.366 Od.11.367 Od.11.368 Od.11.369 Od.11.370 Od.11.371 Od.11.372 Od.11.373 Od.11.374 Od.11.375 Od.11.376 πρὶν γάρ κεν καὶ νὺξ φθτ ἄμβροτος. ἀλλὰ καὶ ὥρη εὕδειν, ἢ ἐπὶ να θοὴν ἐλθόντ ἐς ἑταίρους ἢ αὐτοῦ πομπὴ δὲ θεοσ ὑ μν τε μελήσει." ὣς ἔφαθ, οἱ δ ἄρα πάντες ἀκὴν ἐγένοντο σιωπῆ, κηληθμῶ δ ἔσχοντο κατὰ μέγαρα σκιόεντα. τοσιν δ Ἀρήτη λευκώλενος ἤρχετο μύθων "Φαίηκες, πς ὔμμιν ἀνὴρ ὅδε φαίνεται εἶναι εἶδός τε μέγεθός τε ἰδὲ φρένας ἔνδον ἐΐ σας; ξενος δ αὖτ ἐμός ἐστιν, ἕκαστος δ ἔμμορε τιμς. τ μὴ ἐπειγόμενοι ἀποπέμπετε μηδὲ τὰ δρα οὕτω χρηΐζοντι κολούετε πολλὰ γὰρ ὑ μν κτήματ ἐνὶ μεγάροισι θεν ἰότητι κέονται." τοσι δὲ καὶ μετέειπε γέρων ἥρως χένηος, [ὃς δὴ Φαιήκων ἀνδρν προγενέστερος ἦεν ] "ὦ φίλοι, οὐ μὰ ν ἧμιν ἀπὸ σκοποῦ οὐδ ἀπὸ δόξης μυθεται βασίλεια περίφρων ἀλλὰ πίθεσθε. Ἀλκινόου δ ἐκ τοῦδ ἔχεται ἔργόν τε ἔπος τε." τὸν δ αὖτ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε "τοῦτο μὲν οὕτω δὴ ἔσται ἔπος, αἴ κεν ἐγώ γε ζωὸς Φαιήκεσσι φιληρέτμοισιν ἀνάσσω ξενος δὲ τλήτω, μάλα περ νόστοιο χατίζων, ἔμπης οὖν ἐπιμεναι ἐς αὔριον, εἰς ὅ κε πᾶσαν δωτί νην τελέσω. πομπὴ δ ἄνδρεσσι μελήσει πᾶσι, μάλιστα δ ἐμοί τοῦ γὰρ κράτος ἔστ ἐνὶ δήμῳ." τὸν δ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις δυσσεύς "Ἀλκίνοε κρεον, πάντων ἀριδείκετε λα ν, εἴ με καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἀνώγοιτ αὐτόθι μίμνειν πομπήν τ ὀτρύνοιτε καὶ ἀγλαὰ δρα διδοτε, καί κε τὸ βουλοίμην, καί κεν πολὺ κέρδιον εἴη πλειοτέρῃ σὺν χειρὶ φίλην ἐς πατρίδ ἱκέσθαι, καί κ αἰδοιότερος καὶ φίλτερος ἀνδράσιν εἴην πᾶσιν, ὅσοι μ Ἰθάκηνδε ἰδοίατο νοστήσαντα." τὸν δ αὖτ Ἀλκίνοος ἀπαμείβετο φώνησέν τε "ὦ δυσεῦ, τὸ μὲν οὔ τί σ ἐΐ σκομεν εἰσορόωντες ἠπεροπά τ ἔμεν καὶ ἐπίκλοπον, οἷά τε πολλοὺς βόσκει γαα μέλαινα πολυσπερέας ἀνθρώπους ψεύδεά τ ἀρτύ νοντας, ὅθεν κέ τις οὐδὲ ἴδοιτο σοὶ δ ἔπι μὲν μορφὴ ἐπέων, ἔνι δὲ φρένες ἐσθλαί, μῦθον δ ὡς ὅτ ἀοιδὸς ἐπισταμένως κατέλεξας, πάντων Ἀργείων σέο τ αὐτοῦ κήδεα λυγρά. ἀλλ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, εἴ τινας ἀντιθέων ἑτάρων ἴδες, οἵ τοι ἅμ αὐτῶ λιον εἰς ἅμ ἕποντο καὶ αὐτοῦ πότμον ἐπέσπον. νὺξ δ ἥδε μάλα μακρή, ἀθέσφατος, οὐδέ πω ὥρη εὕδειν ἐν μεγάρῳ σὺ δέ μοι λέγε θέσκελα ἔργα. καί κεν ἐς ἠ δαν ἀνασχοίμην, ὅτε μοι σὺ τλαίης ἐν μεγάρῳ τὰ σὰ κήδεα μυθήσασθαι."

Od.11.377 Od.11.378 Od.11.379 Od.11.380 Od.11.381 Od.11.382 Od.11.383 Od.11.384 Od.11.385 Od.11.386 Od.11.387 Od.11.388 Od.11.389 Od.11.390 Od.11.391 Od.11.392 Od.11.393 Od.11.394 Od.11.395 Od.11.396 Od.11.397 Od.11.398 Od.11.399 Od.11.400 Od.11.401 Od.11.402 Od.11.403 Od.11.404 Od.11.405 Od.11.406 Od.11.407 Od.11.408 Od.11.409 Od.11.410 Od.11.411 Od.11.412 Od.11.413 Od.11.414 Od.11.415 Od.11.416 Od.11.417 Od.11.418 Od.11.419 Od.11.420 Od.11.421 Od.11.422 Od.11.423 τὸν δ ἀπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις δυσσεύς "Ἀλκίνοε κρεον, πάντων ἀριδείκετε λα ν, ὥρη μὲν πολέων μύθων, ὥρη δὲ καὶ ὕπνου εἰ δ ἔτ ἀκουέμεναί γε λιλαίεαι, οὐκ ἂν ἔπειτα τούτων σοι φθονέοιμι καὶ οἰκτρότερ ἄλλ ἀγορεύειν, κήδε ἐμν ἑτάρων, οἳ δὴ μετόπισθεν ὄλοντο, οἳ Τρώων μὲν ὑπεξέφυγον στονόεσσαν ἀϋτήν, ἐν νόστῳ δ ἀπόλοντο κακς ἰότητι γυναικός. αὐτὰρ ἐπεὶ ψυχὰ ς μὲν ἀπεσκέδασ ἄλλυδις ἄλλῃ ἁγνὴ Περσεφόνεια γυναικν θηλυτερά ων, ἦλθε δ ἐπὶ ψυχὴ Ἀγαμέμνονος Ἀτρεΐδαο ἀχνυμένη περὶ δ ἄλλαι ἀγηγέραθ, ὅσσοι ἅμ αὐτῶ οἴκῳ ἐν Αἰγίσθοιο θάνον καὶ πότμον ἐπέσπον. ἔγνω δ αἶψ ἐμὲ κενος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοσι κλαε δ ὅ γε λιγέως, θαλερὸν κατὰ δάκρυον εἴβων, πιτνὰ ς εἰς ἐμὲ χερας ὀρέξασθαι μενεαίνων ἀλλ οὐ γάρ οἱ ἔτ ἦν ἲ ς ἔμπεδος οὐδ ἔτι κκυς, οἵη περ πάρος ἔσκεν ἐνὶ γναμπτοσι μέλεσσι. τὸν μὲν ἐγὼ δάκρυσα ἰδὼν ἐλέησά τε θυμῶ καί μιν φωνήσας ἔπεα πτερόεντα προσηύδων Ἀτρεΐδη κύ διστε, ἄναξ ἀνδρν Ἀγάμεμνον, τίς νύ σε κὴρ ἐδάμασσε τανηλεγέος θανάτοιο; ἠέ σέ γ ἐν νήεσσι Ποσειδά ων ἐδάμασσεν ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν; ἦέ σ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ ἐπὶ χέρσου βοῦς περιταμνόμενον ἠδ οἰν πώεα καλὰ ἠὲ περὶ πτόλιος μαχεούμενον ἠδὲ γυναικν; ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ αὐτίκ ἀμειβόμενος προσέειπε διογενὲς αερτιάδη, πολυμήχαν δυσσεῦ, οὔτ ἐμέ γ ἐν νήεσσι Ποσειδά ων ἐδάμασσεν [ὄρσας ἀργαλέων ἀνέμων ἀμέγαρτον ἀϋτμήν,] οὔτε μ ἀνάρσιοι ἄνδρες ἐδηλήσαντ ἐπὶ χέρσου, ἀλλά μοι Αἴγισθος τεύξας θάνατόν τε μόρον τε ἔκτα σὺν οὐλομένῃ ἀλόχῳ οἶκόνδε καλέσσας, δειπνίσσας, ὥς τίς τε κατέκτανε βοῦν ἐπὶ φάτνῃ. ὣς θάνον οἰκτίστῳ θανάτῳ περὶ δ ἄλλοι ἑταροι νωλεμέως κτείνοντο σύες ὣς ἀργιόδοντες, οἵ ῥά τ ἐν ἀφνειοῦ ἀνδρὸς μέγα δυναμένοιο ἢ γάμῳ ἢ ἐράνῳ ἢ εἰλαπίνῃ τεθαλυίῃ. ἤδη μὲν πολέων φόνῳ ἀνδρν ἀντεβόλησας, μουνὰξ κτεινομένων καὶ ἐνὶ κρατερῆ ὑσμίνῃ ἀλλά κε κενα μάλιστα ἰδὼν ὀλοφύραο θυμῶ, ὡς ἀμφὶ κρητρα τραπέζας τε πληθούσας κείμεθ ἐνὶ μεγάρῳ, δάπεδον δ ἅπαν αἵματι θῦεν. οἰκτροτάτην δ ἤκουσα ὄπα Πριάμοιο θυγατρὸς Κασσάνδρης, τὴν κτενε Κλυταιμνήστρη δολόμητις ἀμφ ἐμοί αὐτὰρ ἐγὼ ποτὶ γαίῃ χερας ἀείρων

Od.11.424 Od.11.425 Od.11.426 Od.11.427 Od.11.428 Od.11.429 Od.11.430 Od.11.431 Od.11.432 Od.11.433 Od.11.434 Od.11.435 Od.11.436 Od.11.437 Od.11.438 Od.11.439 Od.11.440 Od.11.441 Od.11.442 Od.11.443 Od.11.444 Od.11.445 Od.11.446 Od.11.447 Od.11.448 Od.11.449 Od.11.450 Od.11.451 Od.11.452 Od.11.453 Od.11.454 Od.11.455 Od.11.456 Od.11.457 Od.11.458 Od.11.459 Od.11.460 Od.11.461 Od.11.462 Od.11.463 Od.11.464 Od.11.465 Od.11.466 Od.11.467 Od.11.468 Od.11.469 Od.11.470 βάλλον ἀποθνῄσκων περὶ φασγάνῳ ἡ δὲ κυνπις νοσφίσατ οὐδέ μοι ἔτλη, ἰόντί περ εἰς Ἀΐδαο, χερσὶ κατ ὀφθαλμοὺς ἑλέειν σύν τε στόμ ἐρεσαι. ὣς οὐκ αἰνότερον καὶ κύντερον ἄλλο γυναικός, [ἥ τις δὴ τοιαῦτα μετὰ φρεσὶν ἔργα βάληται ] οἷον δὴ καὶ κείνη ἐμήσατο ἔργον ἀεικές, κουριδίῳ τεύξασα πόσει φόνον. ἦ τοι ἔφην γε ἀσπάσιος παίδεσσιν ἰδὲ δμώεσσιν ἐμοσιν οἴκαδ ἐλεύσεσθαι ἡ δ ἔξοχα λυγρὰ ἰδυα οἷ τε κατ αἶσχος ἔχευε καὶ ἐσσομένῃσιν ὀπίσσω θηλυτέρῃσι γυναιξί, καὶ ἥ κ εὐεργὸς ἔῃσιν. ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον ὢ πόποι, ἦ μάλα δὴ γόνον Ἀτρέος εὐρύοπα Ζεὺς ἐκπάγλως ἤχθηρε γυναικείας διὰ βουλὰ ς ἐξ ἀρχς λένης μὲν ἀπωλόμεθ εἵνεκα πολλοί, σοὶ δὲ Κλυταιμνήστρη δόλον ἤρτυε τηλόθ ἐόντι. ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ αὐτίκ ἀμειβόμενος προσέειπε τ νῦν μή ποτε καὶ σὺ γυναικί περ ἤπιος εἶναι μηδ οἱ μῦθον ἅπαντα πιφαυσκέμεν, ὅν κ ἐῢ εἰδῆς, ἀλλὰ τὸ μὲν φάσθαι, τὸ δὲ καὶ κεκρυμμένον εἶναι. ἀλλ οὐ σοί γ, δυσεῦ, φόνος ἔσσεται ἔκ γε γυναικός λί ην γὰρ πινυτή τε καὶ εὖ φρεσὶ μήδεα οἶδε κούρη Ἰκαρίοιο, περίφρων Πηνελόπεια. ἦ μέν μιν νύμφην γε νέην κατελείπομεν ἡμες ἐρχόμενοι πόλεμόνδε πάϊς δέ οἱ ἦν ἐπὶ μαζῶ νήπιος, ὅς που νῦν γε μετ ἀνδρν ἵζει ἀριθμῶ, ὄλβιος ἦ γὰρ τόν γε πατὴρ φίλος ὄψεται ἐλθών, καὶ κενος πατέρα προσπτύξεται, ἣ θέμις ἐστίν. ἡ δ ἐμὴ οὐδέ περ υἷος ἐνιπλησθναι ἄκοιτις ὀφθαλμοσιν ἔασε πάρος δέ με πέφνε καὶ αὐτόν. [ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ ἐνὶ φρεσὶ βάλλεο σῆσι κρύβδην, μηδ ἀναφανδά, φίλην ἐς πατρίδα γααν να κατισχέμεναι, ἐπεὶ οὐκέτι πιστὰ γυναιξίν.] ἀλλ ἄγε μοι τόδε εἰπὲ καὶ ἀτρεκέως κατάλεξον, εἴ που ἔτι ζώοντος ἀκούετε παιδὸς ἐμοο ἤ που ἐν ρχομενῶ ἢ ἐν Πύλῳ ἠμαθόεντι ἤ που πὰρ Μενελάῳ ἐνὶ Σπάρτῃ εὐρείῃ οὐ γάρ πω τέθνηκεν ἐπὶ χθονὶ δος ρέστης. ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον Ἀτρεΐδη, τί με ταῦτα διείρεαι; οὐδέ τι οἶδα, ζώει ὅ γ ἦ τέθνηκε κακὸν δ ἀνεμώλια βάζειν. νϊ μὲν ὣς ἐπέεσσιν ἀμειβομένω στυγεροσιν ἕσταμεν ἀχνύμενοι, θαλερὸν κατὰ δάκρυ χέοντες ἦλθε δ ἐπὶ ψυχὴ Πηληϊάδεω Ἀχιλος καὶ Πατροκλος καὶ ἀμύ μονος Ἀντιλόχοιο Αἴαντός θ, ὃς ἄριστος ἔην εἶδός τε δέμας τε τν ἄλλων Δαναν μετ ἀμύ μονα Πηλεΐωνα.

Od.11.471 ἔγνω δὲ ψυχή με ποδώκεος Αἰακίδα ο Od.11.472 καί ῥ ὀλοφυρομένη ἔπεα πτερόεντα προσηύδα Od.11.473 διογενὲς αερτιάδη, πολυμήχαν δυσσεῦ, Od.11.474 σχέτλιε, τίπτ ἔτι μεζον ἐνὶ φρεσὶ μήσεαι ἔργον; Od.11.475 πς ἔτλης Ἄϊδόσδε κατελθέμεν, ἔνθά τε νεκροὶ Od.11.476 ἀφραδέες ναίουσι, βροτν εἴδωλα καμόντων; Od.11.477 ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον Od.11.478 ὦ Ἀχιλεῦ, Πηλ ος υἱέ, μέγα φέρτατ Ἀχαιν, Od.11.479 ἦλθον Τειρεσίαο κατὰ χρέος, εἴ τινα βουλὴν Od.11.480 εἴποι, ὅπως Ἰθάκην ἐς παιπαλόεσσαν ἱκοίμην Od.11.481 οὐ γάρ πω σχεδὸν ἦλθον Ἀχαιΐδος οὐδέ πω ἁ μς Od.11.482 γς ἐπέβην, ἀλλ αἰὲν ἔχω κακά. σεο δ, Ἀχιλλεῦ, Od.11.483 οὔ τις ἀνὴρ προπάροιθε μακάρτερος οὔτ ἄρ ὀπίσσω Od.11.484 πρὶν μὲν γάρ σε ζωὸν ἐτίομεν ἶσα θεοσιν Od.11.485 Ἀργεοι, νῦν αὖτε μέγα κρατέεις νεκύεσσιν Od.11.486 ἐνθάδ ἐών τ μή τι θανὼν ἀκαχίζευ, Ἀχιλλεῦ. Od.11.487 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ αὐτίκ ἀμειβόμενος προσέειπε Od.11.488 μὴ δή μοι θάνατόν γε παραύδα, φαίδιμ δυσσεῦ. Od.11.489 βουλοίμην κ ἐπάρουρος ἐὼν θητευέμεν ἄλλῳ, Od.11.490 ἀνδρὶ παρ ἀκλήρῳ, ᾧ μὴ βίοτος πολὺς εἴη, Od.11.491 ἢ πᾶσιν νεκύεσσι καταφθιμένοισιν ἀνάσσειν. Od.11.492 ἀλλ ἄγε μοι τοῦ παιδὸς ἀγαυοῦ μῦθον ἐνίσπες, Od.11.493 ἢ ἕπετ ἐς πόλεμον πρόμος ἔμμεναι ἦε καὶ οὐκί. Od.11.494 εἰπὲ δέ μοι Πηλος ἀμύ μονος εἴ τι πέπυσσαι, Od.11.495 ἢ ἔτ ἔχει τιμὴν πολέσιν μετὰ Μυρμιδόνεσσιν, Od.11.496 ἦ μιν ἀτιμάζουσιν ἀν λλάδα τε Φθίην τε, Od.11.497 οὕνεκά μιν κατὰ γρας ἔχει χεράς τε πόδας τε. Od.11.498 εἰ γὰρ ἐγὼν ἐπαρωγὸς ὑπ αὐγὰ ς ἠελίοιο, Od.11.499 τοος ἐὼν οἷός ποτ ἐνὶ Τροίῃ εὐρείῃ Od.11.500 πέφνον λα ὸν ἄριστον, ἀμύ νων Ἀργείοισιν, Od.11.501 εἰ τοιόσδ ἔλθοιμι μίνυνθά περ ἐς πατέρος δ, Od.11.502 τ κέ τεῳ στύξαιμι μένος καὶ χερας ἀάπτους, Od.11.503 οἳ κενον βιόωνται ἐέργουσίν τ ἀπὸ τιμς. Od.11.504 ὣς ἔφατ, αὐτὰρ ἐγώ μιν ἀμειβόμενος προσέειπον Od.11.505 ἦ τοι μὲν Πηλος ἀμύ μονος οὔ τι πέπυσμαι, Od.11.506 αὐτάρ τοι παιδός γε Νεοπτολέμοιο φίλοιο Od.11.507 πᾶσαν ἀληθείην μυθήσομαι, ὥς με κελεύεις Od.11.508 αὐτὸς γάρ μιν ἐγὼ κοίλης ἐπὶ νηὸς ἐΐ σης Od.11.509 ἤγαγον ἐκ Σκύ ρου μετ ἐϋκνήμιδας Ἀχαιούς. Od.11.510 ἦ τοι ὅτ ἀμφὶ πόλιν Τροίην φραζοίμεθα βουλά ς, Od.11.511 αἰεὶ πρτος ἔβαζε καὶ οὐχ ἡμάρτανε μύ θων Od.11.512 Νέστωρ δ ἀντίθεος καὶ ἐγὼ νικάσκομεν οἴω. Od.11.513 αὐτὰρ ὅτ ἐν πεδίῳ Τρώων μαρναίμεθ Ἀχαιοί, Od.11.514 οὔ ποτ ἐνὶ πληθυ μένεν ἀνδρν οὐδ ἐν ὁμί λῳ, Od.11.515 ἀλλὰ πολὺ προθέεσκε, τὸ ὃν μένος οὐδενὶ εἴκων Od.11.516 πολλοὺς δ ἄνδρας ἔπεφνεν ἐν αἰνῆ δηϊοττι. Od.11.517 πάντας δ οὐκ ἂν ἐγὼ μυθήσομαι οὐδ ὀνομήνω,

Od.11.518 ὅσσον λαὸν ἔπεφνεν ἀμύνων Ἀργείοισιν, Od.11.519 ἀλλ οἷον τὸν Τηλεφίδην κατενήρατο χαλκῶ, Od.11.520 ἥρω Εὐρύπυλον πολλοὶ δ ἀμφ αὐτὸν ἑταροι Od.11.521 Κήτειοι κτείνοντο γυναίων εἵνεκα δώρων. Od.11.522 κενον δὴ κάλλιστον ἴδον μετὰ Μέμνονα δον. Od.11.523 αὐτὰρ ὅτ εἰς ἵππον κατεβαίνομεν, ὃν κάμ πειός, Od.11.524 Ἀργείων οἱ ἄριστοι, ἐμοὶ δ ἐπὶ πάντ ἐτέταλτο, Od.11.525 [ἠμὲν ἀνακλναι πυκινὸν λόχον ἠδ ἐπιθεναι,] Od.11.526 ἔνθ ἄλλοι Δαναν ἡγήτορες ἠδὲ μέδοντες Od.11.527 δάκρυά τ ὠμόργνυντο, τρέμον θ ὑπὸ γυα ἑκάστου Od.11.528 κενον δ οὔ ποτε πάμπαν ἐγὼν ἴδον ὀφθαλμοσιν Od.11.529 οὔτ ὠχρήσαντα χρόα κάλλιμον οὔτε παρειν Od.11.530 δάκρυ ὀμορξάμενον ὁ δέ με μάλα πόλλ ἱκέτευεν Od.11.531 ἱππόθεν ἐξέμεναι, ξίφεος δ ἐπεμαίετο κώπην Od.11.532 καὶ δόρυ χαλκοβαρές, κακὰ δὲ Τρώεσσι μενοίνα. Od.11.533 ἀλλ ὅτε δὴ Πριάμοιο πόλιν διεπέρσαμεν αἰπήν, Od.11.534 μοραν καὶ γέρας ἐσθλὸν ἔχων ἐπὶ νηὸς ἔβαινεν Od.11.535 ἀσκηθής, οὔτ ἂρ βεβλημένος ὀξέϊ χαλκῶ Od.11.536 οὔτ αὐτοσχεδίην οὐτασμένος, οἷά τε πολλὰ Od.11.537 γί νεται ἐν πολέμῳ ἐπιμὶξ δέ τε μαίνεται Ἄ ρης. Od.11.538 ὣς ἐφάμην, ψυχὴ δὲ ποδώκεος Αἰακίδαο Od.11.539 φοίτα μακρὰ βιβᾶσα κατ ἀσφοδελὸν λειμνα, Od.11.540 γηθοσύνη, ὅ οἱ υἱὸν ἔφην ἀριδείκετον εἶναι. Od.11.541 αἱ δ ἄλλαι ψυχαὶ νεκύων κατατεθνηώτων Od.11.542 ἕστασαν ἀχνύμεναι, εἴροντο δὲ κήδε ἑκάστη. Od.11.543 οἴη δ Αἴαντος ψυχὴ Τελαμωνιάδαο Od.11.544 νόσφιν ἀφεστήκει, κεχολωμένη εἵνεκα νίκης, Od.11.545 τήν μιν ἐγὼ νί κησα δικαζόμενος παρὰ νηυσὶ Od.11.546 τεύχεσιν ἀμφ Ἀχιλος ἔθηκε δὲ πότνια μήτηρ, Od.11.547 παδες δὲ Τρώων δίκασαν καὶ Παλλὰς Ἀθήνη. Od.11.548 ὡς δὴ μὴ ὄφελον νικᾶν τοιῶδ ἐπ ἀέθλῳ Od.11.549 τοίην γὰρ κεφαλὴν ἕνεκ αὐτν γαα κατέσχεν, Od.11.550 Αἴανθ, ὃς περὶ μὲν εἶδος, περὶ δ ἔργα τέτυκτο Od.11.551 τν ἄλλων Δαναν μετ ἀμύ μονα Πηλεΐωνα. Od.11.552 τὸν μὲν ἐγὼν ἐπέεσσι προσηύδων μειλιχίοισιν Od.11.553 Αἶαν, πα Τελαμνος ἀμύ μονος, οὐκ ἄρ ἔμελλες Od.11.554 οὐδὲ θανὼν λήσεσθαι ἐμοὶ χόλου εἵνεκα τευχέ ων Od.11.555 οὐλομένων; τὰ δὲ πμα θεοὶ θέσαν Ἀργείοισι Od.11.556 τοος γάρ σφιν πύργος ἀπώλεο σεο δ Ἀχαιοὶ Od.11.557 ἶσον Ἀχιλλος κεφαλῆ Πηληϊάδαο Od.11.558 ἀχνύμεθα φθιμένοιο διαμπερές οὐδέ τις ἄλλος Od.11.559 αἴτιος, ἀλλὰ Ζεὺς Δαναν στρατὸν αἰχμητά ων Od.11.560 ἐκπάγλως ἤχθηρε, τεῒν δ ἐπὶ μοραν ἔθηκεν. Od.11.561 ἀλλ ἄγε δεῦρο, ἄναξ, ἵν ἔπος καὶ μῦθον ἀκούσῃς Od.11.562 ἡμέτερον δάμασον δὲ μένος καὶ ἀγήνορα θυμόν. Od.11.563 ὣς ἐφάμην, ὁ δέ μ οὐδὲν ἀμείβετο, β δὲ μετ ἄλλας Od.11.564 ψυχὰ ς εἰς Ἔρεβος νεκύων κατατεθνηώτων.

Od.11.565 Od.11.566 Od.11.567 Od.11.568 Od.11.569 Od.11.570 Od.11.571 Od.11.572 Od.11.573 Od.11.574 Od.11.575 Od.11.576 Od.11.577 Od.11.578 Od.11.579 Od.11.580 Od.11.581 Od.11.582 Od.11.583 Od.11.584 Od.11.585 Od.11.586 Od.11.587 Od.11.588 Od.11.589 Od.11.590 Od.11.591 Od.11.592 Od.11.593 Od.11.594 Od.11.595 Od.11.596 Od.11.597 Od.11.598 Od.11.599 Od.11.600 Od.11.601 Od.11.602 Od.11.603 Od.11.604 Od.11.605 Od.11.606 Od.11.607 Od.11.608 Od.11.609 Od.11.610 Od.11.611 ἔνθα χ ὅμως προσέφη κεχολωμένος, ἤ κεν ἐγὼ τόν ἀλλά μοι ἤθελε θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισι τν ἄλλων ψυχὰ ς ἰδέειν κατατεθνηώτων. ἔνθ ἦ τοι Μίνωα ἴδον, Διὸς ἀγλαὸν υἱόν, χρύ σεον σκπτρον ἔχοντα θεμιστεύοντα νέκυσσιν, ἥμενον οἱ δέ μιν ἀμφὶ δίκας εἴροντο ἄνακτα, ἥμενοι ἑσταότες τε, κατ εὐρυπυλὲς Ἄϊδος δ. τὸν δὲ μέτ Ὠρίωνα πελώριον εἰσενόησα θρας ὁμοῦ εἰλεῦντα κατ ἀσφοδελὸν λειμνα, τοὺς αὐτὸς κατέπεφνεν ἐν οἰοπόλοισιν ὄρεσσι, χερσὶν ἔχων ῥόπαλον παγχάλκεον, αἰὲν ἀαγές. καὶ Τιτυὸν εἶδον, Γαίης ἐρικυδέος υἱόν, κείμενον ἐν δαπέδῳ. ὁ δ ἐπ ἐννέα κετο πέλεθρα, γῦπε δέ μιν ἑκάτερθε παρημένω ἧπαρ ἔκειρον, δέρτρον ἔσω δύ νοντες ὁ δ οὐκ ἀπαμύ νετο χερσί. ητὼ γὰρ ἕλκησε, Διὸς κυδρὴν παράκοιτιν, Πυθώδ ἐρχομένην διὰ καλλιχόρου Πανοπος. καὶ μὴν Τάνταλον εἰσεδον χαλέπ ἄλγε ἔχοντα, ἑσταότ ἐν λίμνῃ ἡ δὲ προσέπλαζε γενείῳ. στεῦτο δὲ διψά ων, πιέειν δ οὐκ εἶχεν ἑλέσθαι ὁσσάκι γὰρ κύψει ὁ γέρων πιέειν μενεαίνων, τοσσάχ ὕδωρ ἀπολέσκετ ἀναβροχέν, ἀμφὶ δὲ ποσσὶ γαα μέλαινα φάνεσκε, καταζήνασκε δὲ δαίμων. δένδρεα δ ὑψιπέτηλα κατὰ κρθεν χέε καρπόν, ὄγχναι καὶ ῥοιαὶ καὶ μηλέαι ἀγλαόκαρποι συκέαι τε γλυκεραὶ καὶ ἐλααι τηλεθόωσαι τν ὁπότ ἰ θύσει ὁ γέρων ἐπὶ χερσὶ μάσασθαι, τὰ ς δ ἄνεμος ῥίπτασκε ποτὶ νέφεα σκιόεντα. καὶ μὴν Σί συφον εἰσεδον κρατέρ ἄλγε ἔχοντα, λᾶαν βαστάζοντα πελώριον ἀμφοτέρῃσιν. ἦ τοι ὁ μὲν σκηριπτόμενος χερσίν τε ποσίν τε λᾶαν ἄνω ὤθεσκε ποτὶ λόφον ἀλλ ὅτε μέλλοι ἄκρον ὑπερβαλέειν, τότ ἀποστρέψασκε Κραταιΐς αὖτις ἔπειτα πέδονδε κυλίνδετο λᾶας ἀναιδής. αὐτὰρ ὅ γ ἂψ ὤσασκε τιταινόμενος, κατὰ δ ἱδρὼς ἔρρεεν ἐκ μελέων, κονίη δ ἐκ κρατὸς ὀρώρει. τὸν δὲ μέτ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην, εἴδωλον αὐτὸς δὲ μετ ἀ θανάτοισι θεοσι τέρπεται ἐν θαλίῃς καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην, παδα Διὸς μεγάλοιο καὶ Ἥρης χρυ σοπεδίλου.] ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνν ὥς, πάντοσ ἀτυζομένων ὁ δ ἐρεμνῆ νυκτὶ ἐοικώς, γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρφιν ὀϊστόν, δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώς. σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ χρύ σεος ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο, ἄρκτοί τ ἀγρότεροί τε σύες χαροποί τε λέοντες,

Od.11.612 Od.11.613 Od.11.614 Od.11.615 Od.11.616 Od.11.617 Od.11.618 Od.11.619 Od.11.620 Od.11.621 Od.11.622 Od.11.623 Od.11.624 Od.11.625 Od.11.626 Od.11.627 Od.11.628 Od.11.629 Od.11.630 Od.11.631 Od.11.632 Od.11.633 Od.11.634 Od.11.635 Od.11.636 Od.11.637 Od.11.638 Od.11.639 Od.11.640 ὑσμναί τε μάχαι τε φόνοι τ ἀνδροκτασίαι τε. μὴ τεχνησάμενος μηδ ἄλλό τι τεχνήσαιτο, ὃς κενον τελαμνα ἑῆ ἐγκάτθετο τέχνῃ. ἔγνω δ αἶψ ἐμὲ κενος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοσι, καί μ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα διογενὲς αερτιάδη, πολυμήχαν δυσσεῦ, ἆ δείλ, ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεις, ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπ αὐγὰ ς ἠελίοιο. Ζηνὸς μὲν πάϊς ἦα Κρονί ονος, αὐτὰρ ὀϊζὺν εἶχον ἀπειρεσίην μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετ ἀέθλους. καί ποτέ μ ἐνθάδ ἔπεμψε κύν ἄξοντ οὐ γὰρ ἔτ ἄλλον φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεθλον. τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Ἀΐδαο ρμείας δέ μ ἔπεμπεν ἰδὲ γλαυκπις Ἀθήνη. ὣς εἰπὼν ὁ μὲν αὖτις ἔβη δόμον Ἄ ϊδος εἴσω, αὐτὰρ ἐγὼν αὐτοῦ μένον ἔμπεδον, εἴ τις ἔτ ἔλθοι ἀνδρν ἡρώων, οἳ δὴ τὸ πρόσθεν ὄλοντο. καί νύ κ ἔτι προτέρους ἴδον ἀ νέρας, οὓς ἔθελόν περ, Θησέα Πειρίθοόν τε, θεν ἐρικυδέα τέκνα ἀλλὰ πρὶν ἐπὶ ἔθνε ἀγείρετο μυρία νεκρν ἠχῆ θεσπεσίῃ ἐμὲ δὲ χλωρὸν δέος ᾕρει, μή μοι Γοργείην κεφαλὴν δεινοο πελώρου ἐξ Ἄϊδος πέμψειεν ἀγαυὴ Περσεφόνεια. αὐτίκ ἔπειτ ἐπὶ να κιὼν ἐκέλευον ἑταίρους αὐτούς τ ἀμβαίνειν ἀνά τε πρυμνήσια λῦσαι οἱ δ αἶψ εἴσβαινον καὶ ἐπὶ κλησι καθζον. τὴν δὲ κατ Ὠκεανὸν ποταμὸν φέρε κῦμα ῥόοιο, πρτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμος οὖρος.