ε μιά κοινωνία ἐγωκεντρική σάν τή δική μας ὅπου ἡ

ΕΤΟΣ 11ο ΑΠΡΙΛΙΟΣ-ΙΟΥΝΙΟΣ 2012 ΤΕΥΧΟΣ 106 ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΝΕΑΝΙΚΗ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ Σ ε μιά κοινωνία ἐγωκεντρική σάν τή δική μας ὅπου ἡ μοναξιά καί οἱ ἀπογοητεύσεις ἀπό τούς ἀνθρώπους πού μας περιτριγυρίζουν εἶναι καθημερινό φαινόμενο, ἄνθρωπος, ἔχει ἰδιαίτερη ἀνάγκη τῆς πραγματικῆς φιλίας. Μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅσο αὐξάνονται οἱ ἀπαιτήσεις τῆς ζωῆς μας καί δημιουργοῦμε σχέσεις μέ πολλούς ἀνθρώπους, ἀντιλαμβανόμαστε ὅτι αὐτές οἱ σχέσεις δέν εἶναι ἀνώδυνες. Ἀλλά ἀντιθέτως πολλές φορές γίνονται ἐπώδυνες. Ἐφόσον ὅμως ὁ χριστιανός ἔχει προορισμό νά εἶναι «φῶς τοῦ κόσμου» καί «ἅλας τῆς γῆς» (Μάτθ. 5,13-14), δέν μπορεῖ νά στέκεται μακριά ἀπό τούς ἄλλους ἀνθρώπους μέ τόν φόβο μήν πληγωθεῖ. Πολλές φορές μπορεῖ συμβεῖ νά ἔχουμε πολλούς φίλους. Ὅμως πρέπει νά ἀνεχόμαστε τίς ἰδιοτροπίες καί τά ἐλαττώματά τους. Ἐπειδή ὅλοι γνωρίζουμε ὅτι εἴμαστε ἄνθρωποι μέ πάθη, θά πρέπει νά εἴμαστε προετοιμασμένοι ὅτι ἡ φιλία μας θά περάσει ἀπό πολλές ἀναταράξεις. Ἐκεῖ φαίνεται καί ἡ πνευματική ποιότητα

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 2 τοῦ καθενός μας. Ἀπό τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο θά ἀντιμετωπίσουμε τούς πειρασμούς πού θά προκύψουν. Γι αὐτό, καθότι κανείς δέν εἶναι τέλειος, θά πρέπει νά εἴμαστε πολύ προσεκτικοί στήν ἐπιλογή τῶν φίλων. Καθώς καί ὁ Σόλωνας τονίζει «Φίλους μή ταχύ κτῶ». Στούς λόγους του ὁ φίλος εἶναι ἁπλός, καί ποτέ ἀδιάκριτος. Εἶναι εὐγενής, ὄχι κόλακας. Εἶναι εἰλικρινής καί ποτέ ὑποκριτής. Μέ τήν καλοσύνη καί τήν ἁπλότητά του σέ ἀφοπλίζει. Δέν κατηγορεῖ ποτέ, ἀλλά κι ὅταν κατηγορεῖται, τό ἀντιπαρέρχεται μέ μεγαλοκαρδία καί καλοσύνη. Οἱ λόγοι του ἀποστάζουν τή γλυκύτητα τῆς θείας σοφίας καί χαρᾶς. Τέλος, δημιουργεῖ ἀτμόσφαιρα ἐγκάρδιας οἰκειότητας καί εὐχάριστο δεσμό μεταξύ τῶν ἀνθρώπων τούς ὁποίους συναναστρέφεται. Τή γνήσια φιλία συνθέτουν οἱ κοινές ἀρχές καί ἀντιλήψεις, ὁ κοινός ἀγώνας καί σκοπός τῆς ζωῆς, μαζί μέ τήν εὐγενῆ ἅμιλλα γιά τήν κατάκτηση τῶν ὑψηλότερων ἀρετῶν. «Τίποτε, νομίζω, δέν ἀξίζει, ἐάν δέν ὁδηγεῖ εἰς τήν ἀρετήν καί δέν κάνει καλυτέρους ὅσους ἀσχολοῦνται μέ αὐτό. Ἐμεῖς ἔχομεν τό μέγα προσόν καί ὄνομα νά εἴμεθα καί νά λεγόμεθα Χριστιανοί. Αὐτό ἦτο ἡ μεγαλυτέρα καύχησις γιά ἐμᾶς» τονίζει ὁ Ἅγ. Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γιά τήν φιλία του μέ τόν Μέγα Βασίλειο. Ἡ φιλία ὡς βαθεία γνωριμία καί ἐπικοινωνία μεταξύ δυό ἀνθρώπων, ὑπερβαίνει τό ἐπίπεδό τῆς ἀλληλοβοήθειας σέ δύσκολες στιγμές καί γίνεται σημαντική γιά τόν καθένα, ἐφόσον δίνει τήν αἴσθηση ὅτι ὁ ἄλλος εἶναι πηγή χαρᾶς καί ἀνάπαυσης γι αὐτόν. Ὁ ἀρχαῖος Πλάτωνας ἔλεγε ὅτι «Ὅμοιος ὁμοίω ἀεί πελάζει. Ἐνῶ ὁ μαθητής του Ἀριστοτέλης, συμπληρώνοντας τόν δάσκαλό του, πρόσθετε ὅτι «Φιλία ἐστί μία ψυχή ἐν δυσί σώμασιν ἐνοικουμένη», τονίζοντας ἔτσι τή μεγάλη σημασία τῆς φιλίας. Ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς φιλίας εἶναι ἡ μετάδοση τῆς ἀλήθειας, ἡ πνευματική ἐπικοινωνία τῶν Χριστιανῶν καί ἡ ἀμοιβαία ἐνίσχυσή τους στόν ἀγώνα τῆς ἀρετῆς. Ὄπως ἀκριβῶς ἦταν ἡ σχέση τοῦ Ἀπ.Παύλου μέ τόν Τίτο, πού, ἀπό σχέση δασκάλου καί μαθητοῦ, κατέληξε καί γιά τούς δυό πηγή ζωῆς καί ἐμπνεύσεως.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 3 Η ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ Δ «Κύριε, Κάνε με ὄργανο δικό σου. Ὄργανο τῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία ἐκδιώκει τή ταραχή καί φέρνει τήν εἰρήνη. Κάνε στὴ θέση τοῦ μίσους νὰ βάζω τὴν ἀγάπη. Στὴ θέση τῆς ὕβρεως, νὰ βάζω τὴ συγγνώμη. Στὴ θέση τῆς πλάνης, νὰ βάζω τὴ πίστη. Στὴ θέση τῆς διχόνοιας, νὰ βάζω τὴν ἕνωση. Στὴ θέση τῆς ἀπελπισίας, νὰ βάζω τὴν ἐλπίδα. Στὴ θέση τῆς λύπης, νὰ βάζω τὴ χαρά. Κύριε, κάνε νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ παρηγορηθῶ, ὅσο νὰ παρηγορῶ. Νὰ μὴ ζητῶ τόσο νὰ ἀγαπιέμαι, ὅσο νὰ ἀγαπῶ. Γιατί, ὅταν δίνουμε, λαβαίνουμε. Ὅταν λησμονοῦμε τὸν ἑαυτό μας, τὸν ξαναβρίσκουμε. Ὅταν συγχωροῦ- με, λαμβάνουμε τὴν ἄφεση. Ὅταν σκουμε, ἀποθνή- βρίσκουμε τὴν αἰώνια ζωή.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 4 Α Ρ Χ Α Ι Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Θ Ε Ο Γ Ν Ω Σ Ι Α Λόγοι περί φιλίας... «Ἀπ ὅλα ὅσα πετυχαίνεις, τό σπουδαιότερο εἶναι ὁ εἰλικρινής καί ἐνάρετος φίλος», [Σωκράτης] «Ποιοῦ φίλον, ὅστις ἄριστος ἀρετή» «Φίλο σου κάνε ἐκεῖνον, πού εἶναι ἄριστος στήν ἀρετή», [Σόλων] «Φίλους μή ταχύ κτῶ» «Μή ἀποκτᾶς φίλους βιαστικά», [Σόλων] «Βραδέως μέν φίλος γίγνου, γενόμενος δέ, πειρῶ διαμένειν» «Μή βιάζεσαι νά γίνεις φίλος, ἀλλά ὅταν γίνεις, προσπάθησε νά παραμείνεις», [Ἰσοκράτης] «Φιλία ἐστὶ μία ψυχὴ ἐν δυσὶ σώμασιν ἐνοικουμένη» «Φιλία εἶναι μία ψυχή πού κατοικεῖ σέ δύο σώματα», [Ἀριστοτέλης] «Ἀπό ὅλα τά δῶρα πού ἡ θεία πρόνοιά μας χαρίζει γιά νά κάνει τή ζωή μας πλήρη καί χαρούμενη, ἡ φιλία εἶναι τό ὀμορφότερο», [Ἐπίκουρος] «Κρίνει φίλους ὁ καιρός, ὡς χρυσὸν τὸ πῦρ» «Ἡ πάροδο τοῦ χρόνου κρίνει τούς φίλους, ὅπως ἡ φωτιά τόν χρυσό», [Μένανδρος] «Ὁ ἀληθινός φίλος νοιώθει χαρά κυρίως ὅταν προσφέρει, ὄχι ὅταν παίρνει», [Ἀριστοτέλης] «Τέλεια εἶναι ἡ φιλία τῶν καλῶν καί ἐκείνων πού εἶναι ὅμοιοι σχετικά μέ τήν ἀρετή», [Ἀριστοτέλης] «Ἀνδρός πονηροῦ φεῦγε συνοδίαν ἀεί» «Νά ἀποφεύγεις πάντα τήν συντροφιά τοῦ πονηροῦ ἀνθρώπου», [Μένανδρος]

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 5 «Ἡ ὁμοιότητα τῶν ἰδεῶν δημιουργεῖ φιλία», [Δημόκριτος] «Ὁμοιότης, φιλότης», [Ἀριστότελης] «Εἶναι κατ ἐξοχήν κατάλληλος γιά φίλος ἐκεῖνος πού ὑφίσταται πολλές ἀδικίες καί μπορεῖ νά ὑπομένει» [Δημόκριτος] «Ἡ φιλία ἐνός συνετοῦ ἀνθρώπου εἶναι σπουδαιότερη ἀπό τήν φιλία ὅλων τῶν ἀνόητων», [Δημόκριτος] «Φίλοι δέν εἶναι ὅλα τά κοντινά μας πρόσωπα, ἀλλά ὅσα ἔχουν τήν ἴδια μέ ἐμᾶς ἀντίληψη γιά τό ὠφέλιμο», [Δημόκριτος] «Εἶναι κακοῦ χαρακτήρα ο ἄνθρωπος αὐτός, στόν ὁποῖο δέν ἔμειναν γιά καιρό οἱ φίλοι πού προσπάθησε νά κάνει» [Δημόκριτος] «Τό νά ἔχεις πολλούς φίλους, σημαίνει ὅτι δέν ἔχεις κανέναν» [Δημοσθένης] «Στίς εὐτυχεῖς περιστάσεις οἱ φίλοι πρέπει νά ἐμφανίζονται μόνο ὕστερα ἀπό πρόσκληση, στίς στιγμές δυστυχίας ὅμως πρέπει νά ἐμφανίζονται χωρίς κάλεσμα», [Ἰσοκράτης] «Οἱ φίλοι στά καλά νά πηγαίνουν μετά ἀπό παρακάλια καί στίς συμφορές ἀπό μόνοι τους», [Δημήτριος ἀπό Φάληρο] «Ἐπί δεῖπνα τῶν φίλων βραδέως πορεύου, ἐπί δέ τᾶς ἀτυχίας ταχέως» «Στά δεῖπνα (στίς χαρές) τῶν φίλων νά σπεύδεις βραδέως, ἐνῶ στίς ἀτυχίες τους νά σπεύδεις ταχέως», [Χίλων] «Ἡ εὐτυχία δέν εἶναι ἀκριβής πλάστιγγα. Ἡ ἀτυχία εἶναι ἡ μόνη ἐνδεδειγμένη γιά τό ζύγισμα τῶν φίλων μας», [Πλούταρχος] «Λύπης ἰατρός ἐστίν ὁ χρηστός φίλος» «Ὁ καλός φίλος εἶναι ἰατρός τῆς λύπης», [Μένανδρος]

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 6 Η ΟΣΙΑ ΥΠΟΜΟΝΗ Ἡ Ἁγ.Ὑπομονή (1390-1450 μ.χ), κατά κόσμον Ἑλένη Δραγάση καί ἀργότερα, ὡς σύζυγος τοῦ Μανουήλ Β Παλαιολόγου, «Ἑλένη ἡ ἐν Χριστῷ τῷ Θεῷ Αὐγούστα καί Αὐτοκράτειρα τῶν Ρωμαίων ἡ Παλαιολογίνα», ἦταν θυγατέρα τοῦ Κωνσταντίνου Δραγάση. Καταγόταν ἀπό εὐλογημένη γενιά. Στούς προγόνους της συγκαταλέγονται ἄνθρωποι πού ἁγίασαν, (ὁ Στέφανος Νεμάνια, Σέρβος Βασιλέας καί κτίτορας τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Χιλανδαρίου τοῦ Ἁγίου Ὅρους, ὁ ὅσιος Συμεών ὁ Μυροβλύτης). Ἡ ἁγ.ὑπομονή ἀποδείχθηκε ἐξαιρετικός ἄνθρωπος. Συγκέντρωνε πολλές καί μεγάλες ἀρετές καί ψυχική δύναμη. Ἔδειξε, ὅτι εἶχε ἀπόλυτη συναίσθηση τῆς θέσεώς της καί τῶν περιστάσεων, σέ ὅλα τά ἐπίπεδα. Ἀγαποῦσε τό λαό. Συμμεριζόταν τίς ἀγωνίες καί τίς ἀνησυχίες του ἔναντι τῶν φοβερῶν ἐθνικῶν κινδύνων. Καί προσπαθοῦσε πάντοτε μέ τήν προσευχή νά τόν ἐνισχύσει. Εἶναι πολύ χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει γιά τήν Αὐτοκράτειρα, ὁ σύγχρονός της φημισμένος φιλόσοφος Γεώργιος Γεμιστός Πλήθων: «Ἡ βασιλίς αὕτη μέ πολλήν ταπείνωσιν καί καρτερικότητα ἐφαίνετο νά ἀντιμετωπίζη καί τάς δύο μορφάς τῆς ζωῆς. Οὔτε κατά τούς καιρούς τῶν δοκιμασιῶν ἀπεγοητεύετο, οὔτε ὅταν εὐτυχοῦσε ἐπανεπαύετο, ἀλλά εἰς κάθε περίπτωσιν ἔκανε τό πρέπον. Συνεδύαζε τήν σύνεσιν μέ τήν γενναιότητα, περισσότερον ἀπό κάθε ἄλλην γυναίκα. Διεκρίνετο διά τήν σωφροσύνην της καί τήν δικαιοσύνην».

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 7 Στάθηκε ἀντάξια τοῦ φιλοσόφου καί φιλοχρίστου συζύγου της Μανουήλ, μέ ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, μέ λόγια καί μέ ἔργα. Εἶναι, ὅπως γράφουν οἱ Ἱστορικοί, ἡ "Πολύπαις καί Καλλίπαις", μητέρα, μέ ὀκτώ παιδιά. Δύο ἀπό αὐτά ἦταν ὁ Ἰωάννης Η Παλαιολόγος αὐτοκράτορας (1425-1448) καί ὁ Κων/νος ΙΑ, ὁ τελευταῖος Αὐτοκράτορας (1448-1453) τοῦ Βυζαντίου. Ἄλλα τρία ἀπό τά παιδιά τους ἔγιναν μοναχοί: ὁ Θεόδωρος καί ὁ Ἀνδρόνικος, στή Μονή τοῦ Παντοκράτορος καί ὁ Δημήτριος στό Διδυμότειχο. Ὁλόκληρη ἡ ζωή της ἦταν ζωή ἁγιότητος καί προπάντων ζωή ἀγῶνος μέ ὑπομονή καί καρτερικότητα. Μετά τό θάνατο τοῦ συζύγου της (1425), ἔγινε Μοναχή, στή Μονή τῆς Κυρᾶς Μάρθας, (ἡ ὁποία μετά τήν ἅλωση καταστράφηκε) καί ἔλαβε τό ὄνομα ΥΠΟΜΟΝΗ. Ἐκεῖ ἔζησε περίπου 25 χρόνια καί ἐκοιμήθη τό 1450. Ἡ τιμία Κάρα της φυλάσσεται στήν Ἱ.Μ.Ὁσ.Παταπίου Λουτρακίου Κορινθίας. Ἡ μνήμη της ἑορτάζεται στίς 13 Μαρτίου καί στίς 29 Μαΐου. Ἀπολυτίκιον. Ήχος πλ. α.τόν συνάναρχον Λόγον. Τήν κλεινήν Βασιλίδα ἐγκωμιάσωμεν, Ὑπομονήν τήν Ὁσίαν, περιστεράν εὐλαβῆ ἐκ τοῦ κόσμου πετασθείσαν τῆς συγχύσεως πρός τάς σκηνάς τοῦ οὐρανοῦ, ἐν ἀγάπῃ ἀκλινεῖ, ἀσκήσει καί ταπεινώσει βοῶντες, θραῦσον, λιταίς σου ἡμῶν δεσμούς ἀνόμους, Ἄνασσα. Στιγμιότυπα ἀπό τόν Ἀρχιερατικό Πανηγυρικό Μέγα Ἑσπερινό τοῦ Μεγαλομάρτυρος Ἁγ.Γεωργίου 22-4-2012.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 8 Η φιλία ἀποτελεῖ ἕνα σημαντικό καί ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ζωῆς μας. Κατά τόν Ἀριστοτέλη, κανείς δέν μπορεῖ νά ζήσει χωρίς φίλους. Καί ὁ Ὅμηρος τονίζει πώς, ὅταν πηγαίνουν δυό μαζί, τά βγάζουν περά καλύτερα καί πιό ἄνετα. Τό νά ἔχουμε ἀληθινούς φίλους, δέν εἶναι εὔκολη ὑπόθεση. Στήν ἐγωκεντρική ἐποχή μας δύσκολα συναντοῦμε ἀληθινή φιλία. Τήν ἀλλοτρίωσε ὁ γενικότερος ξεπεσμός τῶν ἰδανικῶν μας. «Φιλῶ» σημαίνει «ἀγαπῶ» καί δυστυχῶς ἀπουσιάζει ἡ ἀγάπη ἀπό τή ζωή μας. Τί εἶναι ὅμως ἡ πραγματική φιλία; Πότε εἶναι ἀληθινή γιά νά ἀντέξει στό χρόνο; Βιώνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι τήν ἰδανική φιλία; Μιά δυνατή φιλία γεννιέται, ὅταν οἱ φίλοι διεξάγουν κοινό ἀγώνα καί ἔχουν ὡς στόχο τήν κατάκτηση τῆς ἀρετῆς. Ὅταν ὑπάρχουν κοινές ἀρχές καί ἀντιλήψεις, κοινός σκοπός ζωῆς. Γράφει ὁ ἅγ.γρηγ. ὁ Θεολόγος: «Κοινή ἐπιδίωξη καί τῶν δύο (ἀναφέρεται στόν ἴδιο καί στόν Μέγα Βασίλειο) ἡ ἀρετή καί ἡ συμμόρφωση τῆς ζωῆς μας πρός τίς μελλοντικές ἐλπίδες». Καί ἀλλοῦ ἀποκαλεῖ τόν φίλο του: «ὁ ἐμός Βασίλειος», δείχνοντάς μας πώς ἡ φιλία ὀφείλει νά εἶναι ἀνιδιοτελής, καθαρή καί λουσμένη στό φῶς τῆς χριστιανικῆς ἀγάπης καί ἀρετῆς. Συνδέθηκαν φιλικά τόσο οἱ δυό ἅγιοι ὥστε νά μοιάζουν σάν «μία ψυχή σέ δυό σώματα». Ἐφήρμοζαν μέ τή φιλία τούς τίς προτροπές τοῦ ἀπ.παύλου «τὸ ἓν φρονοῦντες, σύμψυχοι» (Φλπ. Β,2) καί «στήκετε ἐν ἑνὶ πνεύματι, μιᾷ ψυχῇ συναθλοῦντες τῇ πίστει τοῦ εὐαγγελίου» (Φλπ. Α,27). Ὅπως ἄλλωστε ἔγραφε ὁ κλασσικός ποιητής Ὀράτιος: «ὁ φίλος εἶναι τό μισό της ψυχῆς μου». Ὁ πραγματικὸς φίλος στὶς θλίψεις μας, θὰ μᾶς συμπαρασταθεῖ δίχως νὰ μᾶς ἐκμεταλλευτεῖ καὶ στὴν εὐτυχία μας θά χαίρει καὶ θά ἐπαινεῖ. Δὲν κολακεύει. Εἶναι εἰλικρινὴς καὶ λέγει τὴν ἀλήθεια, ὅποτε πρέπει, μὲ ἀγάπη. Γίνεται συμπαραστάτης καὶ συνοδοιπόρος στὸν ἀγῶνα τῆς ἀρετῆς. Ὁ πιστὸς φίλος «ἀνεκλιπὴς θησαυρός ἐστιν» (Σ.Σολ.7,14), «φάρμακον ζωῆς, σκέπη κραταιά, ὁ δὲ εὑρὼν αὐτὸν εὗρε θησαυρόν, φίλου πιστοῦ οὐκ ἔστιν ἀντάλλαγμα» (Σ.Σειρ.6.14-16).

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 9 Ἡ ἀληθινή φιλία στηρίζεται στούς ἀποστολικούς λόγους: «ὅποιος ἀγαπᾶ δέν ζητᾶ τίποτε γιά τόν ἑαυτό του» καί «διά τῆς φιλαδελφίας νά γίνεσθε φιλόστοργοι μεταξύ σας». Ἡ ἰδανική φιλία ἀνθεῖ μόνον ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀρετή γι αὐτό καί δέν πρέπει νά συναναστρεφόμαστε, τονίζει ὁ ἅγ.γρηγόριος ὁ Θεολόγος: «νέους ἀνήθικους ἀλλά σώφρονες». Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ἐμφανίζονται περιπτώσεις ὑποδειγματικῆς φιλίας. Ὅπως ἡ μέχρις αὐτοθυσίας φιλία τοῦ Δαβίδ μέ τόν Ἰωνάθαν, ἡ ζηλευτή φιλία τοῦ Μ.Βασιλείου καί Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου καί ἄλλες.. Ἡ Βυζαντινή πέτρινη φιάλη, Ἐμεῖς ὅμως πορευό«ἡ Ζωοδόχος Πηγή». μαστε μέ τούς φίλους μας ἔχοντας ὁδοδείκτη τόν Κύριο; Οἱ καιροί εἶναι πονηροί καί δύσκολοι καί οἱ πραγματικές φιλίες σπάνιες καί ἀναγκαῖες. Ὁ Χριστός εἶναι ὁ πρῶτος μας φίλος ἀφοῦ μας καλεῖ λέγοντας: «ὑμεῖς φίλοι μού ἐστε» (Ἰωάν. 15,14). Καί τοῦτο γιά νά μᾶς δείξει ὅτι φιλία σημαίνει θυσία καί ἔκφραση ἀγάπης, δόσιμο καί ὄχι δοσοληψία. Εὔστοχα, ὁ ἀββᾶς ΔωὉ Σεβασμιώτατος ἐγκαινιάζει ρόθεος παρομοιάζει τή τή Φιάλη, «Ἡ Ζωοδόχος Πηγή». φιλική σχέση σάν ἕνα κύκλο, στοῦ ὁποίου τήν περιφέρεια βρίσκονται οἱ φίλοι καί στό κέντρο ὁ Χριστός. Ὅσο πλησιάζουν οἱ ἄνθρωποι πρός τό κέντρο, τόσο προσεγγίζουν ὁ ἕνας τόν ἄλλο, ὥστε τελικά νά φθάσουν ὅλοι νά γίνουν ἕνα μέ τόν ἕνα Θεό. Ἅς δώσει ὁ Θεός, νά ἀξιωθοῦμε, νά προσφέρουμε καί νά ἀπολαύσουμε ἰσχυρές, εὐλογημένες καί ἀθάνατες φιλίες.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 10 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ 2. Η ΑΓ.ΑΝΑΦΟΡΑ Ἀμέσως μετά τήν ἀπαγγελία τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως ἀρχίζει ἡ ἁγ.ἀναφορά πού εἶναι τό τμῆμα ἐκεῖνο τῆς θ.λειτουργίας κατά τό ὁποῖο τελεσιουργεῖται τό Μυστήριο τῆς θ.εύχαριστίας. Τό τμῆμα αὐτό εἶναι τό σπουδαιότερο καί κεντρικώτερο μέρος τῆς Θ.Λειτουργίας. Ἡ ὀνομασία «ἀναφορά» εἶναι ἁγιογραφική. Τήν ἀναφέρει ὁ ἀπ. Παῦλος Εβ Ζ-27 «ὃς (Ἰησοῦς Χριστός) οὐκ ἔχει καθ ἡμέραν ἀνάγκην, ὥσπερ οἱ ἀρχιερεῖς, πρότερον ὑπὲρ τῶν ἰδίων ἁμαρτιῶν θυσίας ἀναφέρειν, ἔπειτα τῶν τοῦ λαοῦ τοῦτο γὰρ ἐποίησεν ἐφάπαξ ἑαυτὸν ἀνενέγκας». Ἀλλά καί ὁ ἀπ.πέτρος ἐπίσης λέγει, Πτ Α Β-5 «καὶ αὐτοὶ ὡς λίθοι ζῶντες οἰκοδομεῖσθε οἶκος πνευματικός, ἱεράτευμα ἅγιον, ἀνενέγκαι πνευματικὰς θυσίας εὐπροσδέκτους τῷ Θεῷ διὰ Ιησοῦ Χριστοῦ». Τό ἀναφέρειν καί τό ἀνενέγκας ἤ ἀνενέγκαι εἶναι τοῦ ρήματος ἀναφέρω = φέρω ἐπάνω στόν βωμό, ἀλλά καί προσφέρω πρός τόν Κύριο στό ἐπουράνιο καί νοερό θυσιαστήριο. α. Εἰσαγωγικό μέρος 1) «Στῶμεν καλῶς στῶμεν μετά φόβου. Πρόσχωμεν! Τήν ἁγίαν Ἀναφοράν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν». Ἡ προτροπή αὐτή θυμίζει τήν προτροπή τοῦ Ταξιάρχου Μιχαήλ πού εἶπε πρός τούς ἀγγέλους, ὅταν ὁ ἐγωϊσμός τους τούς ὁδηγοῦσε μακρυά ἀπό τόν Κύριο δημιουργῶντας ἐκείνη τήν φοβερή ἀνταρσία τῶν ἀγγέλων κατά τοῦ δημιουργοῦ των, πού εἶχε ὡς κατάληξη νά γίνουν ἀπό ἄγγελοι φωτός, δαίμονες τοῦ σκότους. Πρέπει ὅμως τήν προτροπή αὐτή τοῦ ταξιάρχου Μιχαήλ νά τήν ἀκοῦμε κι ἐμεῖς σήμερα, ἐνδόμυχα, γιά νά ἀποφεύγουμε τίς αἱρέσεις καί τά σχίσματα.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 11 Πρέπει ἐνδόμυχα νά λέμε πάντοτε πρός τόν ἑαυτό μας τό «στῶμεν καλῶς» καί νά προσπαθοῦμε νά μένουμε στό στάδιο τῆς ἀρετῆς. «Στῶμεν καλῶς», στίς ἁμαρτωλές ἐπιθυμίες, στό ἄσεμνο θέαμα, στίς ἀνταρσίες μας κατά τοῦ Δημιουργοῦ μας, μέ λογισμούς ἀπιστίας, ἀ- ντίδρασης θυμοῦ, κακίας. «Στῶμεν καλῶς» νά λέμε ὅταν ἡ μόδα, ἡ ἐκκοσμίκευση καί κάθε τι πού μᾶς καλεῖ γιά νά μᾶς ἀπομακρύνει ἀ- πό τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας κ.ἄ. «Στῶμεν καλῶς» νά λέμε, στούς λογισμούς τῆς ἀμφιβολίας ἤ τῆς αἵρεσης. «Στῶμεν μετά φόβου». Μᾶς προτρέπει νά σταθοῦμε μέ φόβο. Αὐτά πού θά τελεσθοῦν στήν συνέχεια δέν εἶναι ὑπόθεση ἁπλή. Δέν εἶναι γιά νά περνᾶ ἡ ὥρα. Ἄς εἴμαστε λοιπόν προσεκτικοί ἀπό λογισμούς γήϊνους, σαρκικούς ἤ ὑπερηφανείας καί κακίας ἤ ὑποκρίσεως καί ἀδιαφορίας γιά νά μπορέσουμε νά προχωρήσουμε πρός τό οὐσιαστικό μέρος τῆς θ.λειτουργίας, γιά νά μπορέσουμε τά δῶρα τῆς θυσίας νά τά προσφέρουμε μέ εἰρήνη καί ὄχι μέ ταραγμένο λογισμό. Λέγει δέ καί ὁ ἅγ.νικόλαος Καβάσιλας, «Ἐπί τῆς ὁμολογίας, φησί, ταύτης στῶμεν, μή διά πιθανολογίαν αἱρετικῶν σαλευώμεθα. Στῶμεν μετά φόβου, ὅτι πολύς ὁ κίνδυνος τοῖς ἀμφιβολίαν τινά περί τῆς πίστεως ταύτης ἐν τῇ ψυχῇ δεξαμένοις» (ΕΠΕ Φιλοκ. τ.22.136). «Πρόσχωμεν! Τήν ἁγίαν Ἀναφοράν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν». Ἔχουμε λοιπόν εἰρήνη στή θ.λειτουργία; Εἶναι δέ τόσο σοβαρό αὐτό τό θέμα ὥστε θά πρέπει νά ἔχουμε τήν προσοχή μας σέ ἔνταση, γιά νά μή μᾶς τήν κλέψει ὁ πειρασμός. Καί μᾶς τήν κλέπτει, συνήθως, στίς μεγά- λες στιγμές τῆς ζωῆς μας ἤ ὅταν θέλουμε νά Κοινωνήσουμε ἤ στίς γιορτές τοῦ Πά- σχα, τῶν Χριστουγέν- νων κ.ἄ. 1 η Μαῒου 2012. Ὁ πρῶτος Ἁγιασμός στή Φιαλή «Ἡ Ζωοδόχος Πηγή».

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 12 2) «Ἔλεον εἰρήνης θυσίαν αἰνέσεως». Μέχρι τό σημεῖο αὐτό ζητούσαμε τήν εἰρήνη τοῦ Θεοῦ, πού δημιουργεῖ κατάλληλο κλῖμα ὥστε νά προσφέρουμε σωστά τήν ὑμνολογική θυσία καί νά φθάσουμε νά προσφέρουμε ὀρθά καί τήν ἁγία ἀ- ναφορά. Καί ἡ Ἐκκλησία μπροστά σ' αὐτή τήν πραγματική νοσταλγία τοῦ λαοῦ της, δίδει ἀφορμές γιά νά εἰρηνεύουμε μέ τόν ἑαυτό μας καί μέ τούς ἀδελφούς μας. Τώρα ὁ λαός στήν ἐντολή «Πρόσχωμεν! Τήν ἁγίαν Ἀναφοράν ἐν εἰρήνῃ προσφέρειν» ἀπαντᾶ μέ ὑπευθυνότητα καί μέ ὑποχρέωση ὅτι ναί εἴμαστε ἕτοιμοι νά προσφέρουμε «Ἔλεον εἰρήνης, θυσίαν αἰνέσεως», ἀφοῦ ὑπάρχει πλέον καί πρός τούς ἀδελφούς μας, τό ἔλεος τῆς εὐσπλαχνίας, τῆς συγχωρητικότητος καί τῆς εἰρηνικῆς μας σχέσεως. Καί λέγει ὁ ἅγ.νικ.καβάσιλας «προσφέρομεν, οὐ μόνον μετ' εἰρήνης, ἀλλά καί αὐτήν τήν εἰρήνην ἀντί δώρου καί θυσίας ἑ- τέρας».(επε Φιλοκ. τ.22.136). Στό σημεῖο αὐτό πρέπει νά τονίσουμε τό ἑξῆς σημαντικό. Κάθε ἀ- ρετή πού ἀσκεῖ ὁ ἄνθρωπος στήν ζωή του δέν πρέπει νά τήν νιώθει ἁπλά ὡς μιά καλή πράξη. Εἶναι πολύ φτωχή ἡ ἔκφραση «κάνε κάθε μέρα καί μιά καλή πράξη». Αὐτή ἡ πρόταση εἶναι ἀνθρωπιστική καί ὄχι πνευματική. Ἡ σωστή διατύπωση εἶναι «σήμερα τί θυσία θά προσφέρω στό Θεό;» διότι κάθε πράξη ἀρετῆς εἶναι καί μιά προσφορά θυσίας πρός τό Θεό. Ἡ ὑψίστη δέ ἀρετή εἶναι ἡ Σταυρική Θυσία τοῦ Κυρίου μας. Ὅλες οἱ ἀρετές μας ἔχουν μιά ὁριζόντια κίνηση ἀγάπης πρός τόν ἄνθρωπο καί μιά κάθετη κίνηση θυσίας πρός τόν Θεό. Καί μεταφέρονται πρός τόν Κύριο, ὅπως ἀκριβῶς καί ἡ ἀναίμακτη θυσία Του, πού εἶναι τό ἀποκορύφωμα ὅλων τῶν θυσιῶν μας. Λέγει σχετικά δέ καί ὁ ψαλμωδός Ψαλμ.50.19 «θυσία τῷ Θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ Θε- ὸς οὐκ ἐξουδενώσει». Δέν εἶναι τυχαῖο πού ὁ λαός λέγει σέ θέματα ἀρετῆς, τήν ἔκφραση «κάνε κι ἐσύ μιά θυσία». Καί ὁ ἀπ.παῦλος τονίζει Ρωμ 12,1 «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Θεοῦ, παραστῆσαι τὰ σώματα ὑμῶν θυσίαν ζῶσαν, ἁγίαν, εὐάρεστον τῷ Θεῷ, τὴν λογικὴν λατρείαν ὑμῶν». Αὐτό φυσικά θά πρέπει νά μᾶς κάνει πιό ὑπεύθυνους καί σοβαρούς στό θέμα τῆς ἀρετῆς, ὥστε μέ κάθε τρόπο νά ἀποφεύγουμε τήν ἁμαρτία καί νά νιώθουμε τήν ἀρετή μας ὡς προσφορά θυσίας πρός τόν Κύριο.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 13 β. Προίμιον τῆς Ἁγ.Ἀναφορᾶς. Ὁ ἱερεύς πλέον ἐξέρχεται πρός τόν λαόν, ὁ ὁποῖος μέ τό ἔλεος τῆς εἰρήνης πού ἔχει καλλιεργήσει μέσα του εἶναι ἕτοιμος γιά νά δεχθεῖ πλέον κάτι πολύ πιό σπουδαῖο. Ἔτσι ὁ ἱερεύς, γεμάκαί μέ τά χιόνια ὁ Ἱ.Ναός μας τος ἀγάπη καί φιλανἔχει τήν ὀμορφιά του. θρωπία, ἐκφωνεῖ καί ἀποστέλλει πρός τόν λαό τήν πιό ὡραία εὐχή πού μπορεῖ νά δώσει ἕνας λειτουργός, τήν ὁποία ὅμως χάνουμε ἐξ ὁλοκλήρου, ὅταν δέν πᾶμε στήν θ.λειτουργία. 1) Ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί Πατρός, καί ἡ κοινωνία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, εἴη μετά πάντων ὑμῶν. (Β Κορ.13.13). Ὁ ἱερεύς εὔχεται νά δοθεῖ ἡ Χάρις τοῦ Κυρίου. Δηλαδή ἡ εὐλογία πού ἀποκτήσαμε μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου, ὁ ὁποῖος μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τά δεσμά τοῦ διαβόλου καί τοῦ θανάτου καί μᾶς ἔδωκε χάρη στήν τιμωρία ἐξ αἰτίας τῆς πτώσεως τῶν πρωτοπλάστων. Αὐτή ἡ Χάρη τοῦ Κυρίου μας, ὄχι μόνο δέν μᾶς τιμώρησε, Ἡ Ἐνοριακή Νεανική Συντροφιά μας στό Παλαιοχώρι ἀλλά μᾶς ἀξιώνει νά γίτῶν Π.Πόρων Πιερίας. 1-5-12 νουμε παιδιά Του καί κληρονόμοι, ὄχι μόνο ἐπιγείων καί ἐφήμερων ἀγαθῶν, ἀλλά πρωτίστως καί κυρίως τῶν αἰωνίων ἀγαθῶν τῆς Βασιλείας Του. Εὔχεται ἀκόμη νά μᾶς δοθεῖ καί ἡ ἀγάπη τοῦ Πατρός. Ἡ τόσο μεγάλη Του ἀγάπη πού ὄχι μόνο δέ μᾶς ἐγκατέλειψε, καθώς ἐμεῖς περιφρονήσαμε καί τό Παράδεισο καί τήν εὐλογία Του νά γίνουμε Θεοί, ἀλλ ἔστειλε τό Μονογενή Του Υἱό ὁ Ὁποῖος δέχθηκε νά ἀτιμωθεῖ καί νά σταυρωθεῖ

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 14 γιά μᾶς, ἀπό μᾶς τούς ἴδιους. Ἡ ἀγάπη Του, δηλαδή, δέχθηκε τήν πιό μεγάλη μας κακία, γιά νά σωθοῦμε. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά συνεχίζει νά στέλνει τό Ἅγ.Πνεῦμα, γιά νά μᾶς φωτίζει νά βρίσκουμε τόν δρόμο τῆς σωτηρίας μας, παρότι ἐμεῖς τόν περιφρονοοῦμε, τόν ὑβρίζουμε καί τόν ὑποτιμοῦμε. Τέλος εὔχεται ἡ ἐκκλησία, νά μᾶς δοθεῖ ἡ μεγάλη εὐλογία τῆς Ἀπό τήν ἐκδρομή τῆς κοινωνίας μέ τό Ἅγιο Νεανικῆς μας Συντροφιᾶς Πνεῦμα. Δηλαδή εὔχε1-5-2012 ται νά ἔχουμε τήν δυνατότητα νά λαμβάνουμε, δια τῆς πίστεως, τά Χαρίσματα καί τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ διά τοῦ ἁγ.πνεύματος. Εὔχεται νά διατηρήσουμε τήν κοινωνία μέ τό ἅγ.πνεῦμα καί νά μή μᾶς κλείσει τήν θύρα τῶν εὐλογιῶν Του, γιά νά μή χαθοῦμε. Αὐτή ἡ κοινωνία τοῦ ἁγ.πνεύματος θά πάψει κάποτε νά ὑπάρχει γιά ὅσους ἀπορρίψουν τίς εὐλογίες τοῦ Θεοῦ. Καί θα εἶναι αὐτό ἡ πιό φοβερή κόλαση τοῦ ἀνθρώπου. Δηλαδή ὁ ἱερεύς εὔχεται νά μᾶς δοθεῖ ὅλος ὁ πλοῦτος τῆς Ἁγίας Τριάδος, ὅλος ὁ πλοῦτος τοῦ Θεοῦ πού πιστεύουμε, ὁμολογοῦμε καί λατρεύουμε. Εἶναι μικρή ὑπόθεση ἡ εὐλογία αὐτή; Πόσοι ὅμως τή ζητοῦμε κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας καί κυρίως κάθε Κυριακή; Ἡ ἱστοσελίδα μας γιά μιά πνευματική ἐπικοινωνία: galilea.gr

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 15 2) Καί τῷ πνεύματί σου. Μετά χαρᾶς καί ὁ λαός ἀντεύχεται. Δηλαδή δέν ἔχει μόνο ὁ ἱερεύς δικαίωμα εὐχῆς, ἀλλά καί ὁ λαός ὡς σύνολο ἔχει τήν ἴδια δύναμη ὅταν εὔχεται γιά θέματα τῆς Ἐκκλησίας καί τῶν ἱερέων του. Μόνο πού ὁ ἱερεύς ἔχει τήν δύναμη τῆς ἱερωσύνης ἔστω καί μόνος του, ἐνῶ ὁ λαός ἔχει τήν δύναμη ὄχι τοῦ ἀτόμου ἀλλά τοῦ λαοῦ ὡς σώματος τῆς Ἐκκλησίας. Γι' αὐτό καί ὁ λαός ἔχει βασική μετοχή στά οὐσιαστικά θέματα τῆς Ἐκκλησίας. 3) Ἄνω σχῶμεν τάς καρδίας. Καί τώρα ὅλοι μαζί, κλῆρος καί λαός, ἄς μή στηρίζουμε σέ ἀνθρώπινες δυνάμεις τίς ἐλπίδες μας καί ἄς περιμένουμε τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ καί μόνο, διότι χωρίς τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ τίποτα δέν μποροῦμε νά κάνουμε καί νά χαροῦμε στή ζωή μας. Ὁ Κύριος τονίζει πολύ χαρακτηριστικά Ιω Ιε-5 «ἐγώ εἰμι ἡ ἄ- μπελος, ὑμεῖς τὰ κλήματα. ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῷ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν». ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ Ἐγκώμιο τῆς φιλίας: «Μὲ τίποτε ἀπὸ ὅ,τι ὑπάρχει εἰς τὸν κόσμον δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ συγκρίνῃ ἕνα πιστὸν φίλον, καὶ τὸ κάλλος του δὲν ἔχει ὅρια». «Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι ἰσχυρὰ προστασία καὶ βασίλειον ὀχυρωμένον. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι ἔμψυχος θησαυρός. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι πολυτιμότερος ἀπὸ χρυσάφι καὶ ἀπὸ πολλοὺς πολυτίμους λίθους. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι κῆπος περιφραγμένος καὶ πηγὴ σφραγισμένη, τὰ ὁποῖα ἀνοίγουν πότε-πότε δια νὰ τὰ ἐπισκεφθῇ καὶ νὰ τὰ ἀπολαύσῃ κανείς. Ὁ πιστὸς φίλος εἶναι λιμάνι ἀναψυχῆς. (Γρηγ.ὁ Θεολόγος) Ὁ Ὀρθόδοξος Ἱερός Ναός, κέντρο ἀγάπης καί φιλίας.

106. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 16 Μέ στενή φιλία ἑνώθηκαν στήν πορεία τῆς ζωῆς τους, οἱ δυό δοξασμένοι Ἱεράρχες τῆς Ἐκκλησίας μας.. Ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος. Μιά δυνατή φιλία γεννᾶται, ὅταν οἱ φίλοι διεξάγουν κοινό ἀγώνα καί ἔχουν κοινό στόχο τῆς ζωῆς τους, τήν κατάκτηση τῶν ὑψηλῶν κορυφῶν τῆς ἀρετῆς. Γράφει ὁ Ἄγ.Γρηγόριος, τίς ἑξῆς συνετές παρατηρήσεις γιά μία ἰδανική φιλία : «Κοινή ἐπιδίωξη καί τῶν δυό, ἡ ἀρετή καί ἡ συμμόρφωση τῆς ζωῆς μας πρός τίς μελλοντικές ἐλπίδες». «Ἡ ἰδανική φιλία ἀνθεῖ σέ περιβάλλοντα ἀμόλυντα ἀπό τήν ἁμαρτία» «Ἀπό τούς συσπουδαστές μας, συναναστρεφόμεθα τούς πιό φρόνιμους καί τούς πιό εἰρηνικούς». Ἡ ἀληθινή φιλία στηρίζεται στούς ἀποστολικούς λόγους καί νόμους. «Ὅποιος ἀγαπᾶ δέν ζητεῖ τίποτα γιά τόν ἑαυτό του.» «Ἀγωνιζόμαστε καί οἱ δυό, ὄχι ποιός νά ἔχει ὁ ἴδιος τά πρωτεῖα, ἀλλά πῶς νά τά παραχωρήσει στόν ἄλλον. Τήν εὐδοκίμηση ὁ ἕνας του ἄλλου τήν θεωρούσαμε δική μας. Ζούσαμε ὁ ἕνας μέσα στόν ἄλλον καί δίπλα στόν ἄλλον..» Ἡ μεγάλη φιλία ἐκδηλώνεται μέ τρυφερότητα, εὐαισθησία, στοργή καί φιλαδελφία. Ὁ ἅγιος Γρηγόριος ἀποκαλεῖ τόν φίλο του «ὁ ἐμός Βασίλειος». Δηλαδή, «ὁ δικός μου Βασίλειος.» «ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΜΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΡΧΙΜ.ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Θ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΛ. 2410280569 Ε-mail:galilea4@yahoo.gr. ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ galilea.gr *ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ* ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤOY ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤOY ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ.ιγνατιου ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ