ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 * * * ΕΤΟΣ 10ο * * * ΤΕΥΧΟΣ 103

Transcript

1 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ2011***ΕΤΟΣ10ο***ΤΕΥΧΟΣ103 ΙΕΡΑΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣΛΑΡΙΣΗΣΚΑΙΤΥΡΝΑΒΟΥ ΕΝΟΡΙΑΚΗΝΕΑΝΙΚΗΣΥΝΤΡΟΦΙΑ ΙΕΡΟΥΝΑΟΥΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣΑΓΙΟΥΓΕΩΡΓΙΟΥΛΑΡΙΣΗΣ Ε ὐλογημένοςὁἄνθρωποςπούμπορεῖ,τώρατόκαλοκαίρι, νά ξεμακρύνει γιά λίγο ἀπό τήν ταραχή τῆς πόλης. Οἱ ρυθμοίτῆςζωῆςμαςἔγινανγρήγοροικαίτόπεριβάλλον θορυβῶδες.ὅλαεἶναιπιεσμένα,γι αὐτόεἴμαστεφοβεράκου ρασμένοι καί θέλουμε νά ἀπομακρυνόμαστε ἀπό τήν πόλη, ἀναζητώντας κάποιο καταφύγιο ἔστω καί γιά λίγες μέρες. Ἐπιδιώκουμε τήν ξεκούραση, τήν ἠρεμία,τήνπροσωρινήἔστωἀπαλλα γή ἀπό τίς βιοτικές καί ἐπαγγελματι κές μας μέριμνες, προκειμένου «νά βροῦμετόνἑαυτόμας».τίςπερισσότε ρεςὅμωςφορέςοἱπροσδοκίεςμαςδια ψεύδονται. Ὁ Φ.Κόντογλου, μέ ἀφορμή τίς διακοπές τοῦ καλοκαιριοῦ,προτείνεινάμήκάνουμεὅπωςοἱπολλοί «πού ἀπότήμίαθέλουννάἀφήσουντήνταραχήπίσωτουςκιἀπό τήν ἄλλη κουβαλᾶνε μαζί τους ὅλα τά περίπλοκα καί κουραστικάκαθέκαστα...»,ἀλλά«νάπαίρνουμεμαζίμαςὅσο λιγότεραπράγματαμποροῦμε.γιατί,τόπιόμεγάλοκέρδος ΤΟ ΠΑΡΟΝ ΤΕΥΧΟΣ ΕΙΝΑΙ ΩΡΕΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΚΩΝ/ΝΑΣ ΜΕΓΑ-ΣΤΑΒΑΡΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΤΕΚΝΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗΣ ΕΙΣ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥ ΣΥΖΥΓΟΥ ΚΑΙ ΠΑΤΡΟΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ

2 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 2 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 πού θά χουμε πηγαίνοντας σέ ἕνα τέτοιο μέρος θά ναι ἡ φχαρίστηση πού νιώθουμε ὅταν μας λείψουνε πολλά πράγματα, πού τά χουμε στήν πόλη..., καί πού ἐκεῖ πέρα θά μᾶς φαίνεται σάν κάποια μεγάλη ἀπόλαυση καί χαρά καί τό πιό παραμικρό πράγμα». Τότε θά καταλάβουμε πόσο πολύτιμα εἶναι καί τά πιό ἁπλά πράγματα. Ἡ μοναξιά θά δώσει ἀξία στήν ἁπλή παρέα, ἡ πείνα στό μαῦρο ψωμί, ἡ κούραση στό σκληρό στρωσίδι. Τότε θά μπορέσουμε νά καταλάβουμε στό σῶμα μας καί στήν ψυχή μας ἀληθινή ὑγεία καί κάποια ζωντάνια πού τήν εἴχαμε ξεχάσει. Κι αὐτό πού θεωρούσαμε ὑγεία στήν πόλη, θά μᾶς φανεῖ τότε σάν ἀρρώστια. Οἱ μικρές στερήσεις μᾶς κάνουν νά χαιρόμαστε τά ἁπλά καί ἀναγκαῖα τῆς ζωῆς, ἐνῶ ὅταν τά ἔχουμε ὅλα καί ἄφθονα, τότε πιά δέν χαιρόμαστε τίποτα. Ἡ συνεχής ἀναζήτηση τῆς πρόσκαιρης εὐτυχίας ἐνισχύει τό ἀνικανοποίητο τῆς ψυχῆς. Τά πολλά «θέλω», πολιορκοῦν κι αἰχμαλωτίζουν τό αὐτεξούσιό μας. Διαστρεβλώνουν τή λογική μας καί δέν μποροῦμε νά διακρίνουμε τό γνήσιο καί ὠφέλιμο, ἀπό τό νόθο καί τό περιττό. Ἡ ἀγάπη γιά τή φύση μᾶς ἑνώνει μέ τό Θεό. Γι αὐτό ἄς χαιρόμαστε τόν φωτεινό ἥλιο, τόν καταπράσινο κάμπο, τά ἀετόμορφα βουνά μας, τά εὐωδιαστά ἀρώματα τῶν λουλουδιῶν, πού μας γαληνεύουν τά καλοκαιρινά ἀπόβραδα. Εἶναι πολύ ὄμορφο ν ἀκοῦμε τή φύση πού μας μιλᾶ καί μᾶς προσκαλεῖ κοντά της. Δυστυχῶς ὅμως τά μάτια τῶν περισσοτέρων ἀπό μᾶς, καθηλωμένα στή γήϊνη μέριμνα, ποτέ δέν διασταυρώθηκαν μέ τόν ὀρίζοντα, ποτέ δέν συναντήθηκαν με τό πρῶτο φῶς τῆς αὐγῆς, ποτέ δέν ἐνατένισαν τόν ἔναστρο οὐρανό καί δέν ἄκουσαν τήν φύση νά διηγεῖται τή δόξα τοῦ Θεοῦ καί νά ἀναγγέλλει τήν ποίηση τῶν χειρῶν Του. Καί νά θυμόμαστε ὅτι, ὅταν ἄνθρωπος χάνεται μέσα στή γήϊνη μέριμνα ἤ βυθίζεται μέσα στίς ἀνέσεις τοῦ ὑλικοῦ πολιτισμοῦ ἤ ξεχνιέται στίς ἀπολαύσεις τῶν τερπνῶν τῆς ζωῆς, τότε δέν εἶναι δυνατόν νά βιώσει τή γνήσια χαρά τῆς ζωῆς. Δέν εἶναι δυνατόν νά κατανοήσει τό πραγματικό νόημα τῆς ὑπάρξεώς του. Δέν εἶναι δυνατόν νά ξεφύγει ἀπό τά δεσμά τῆς ἀπάτης. Δέν μπορεῖ νά πραγματοποιήσει τήν ἡρωϊκή ἔξοδο ἀπό τό ἐφήμερο στό αἰώνιο.

3 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 3 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΚΥΡΙΕ, ΓΙΑ ΟΛΑ Κ ύριε, ὅλη ἡ φύση ὑμνολογεῖ καί δοξάζει τό Ἅγιο Ὄνομά Σου Ὅλα τά δημιούργησες μέ τάξη, ἁρμονία, ἰσορροπία καί ὀμορφιά. Ἐσύ Πανάγαθε Θεέ, μέ τοποθέτησες πάνω στή γῆ. Ἐσύ, Ἄριστε Τεχνίτη, στερέωσες γιά χάρη μου τό θόλο τοῦ οὐρανοῦ. Ἐσύ μοῦ ἀνάβεις τό φῶς τοῦ ἡλίου κάθε ἡμέρα. Ἐσύ ἀναβλύζεις τίς πηγές μέ γάργαρο νερό. Μέ τή Θεία καί Ἀγαθή βουλή Σου δημιούργησες τά δέντρα μέ τούς καρπούς, τά καταπράσινα βοσκοτόπια, τά ὑπέροχα καί εὐωδιαστά λουλούδια. Μέ τό Θεῖον πρόσταγμά Σου ἐμφανίστηκαν ἐπάνω στή γῆ ὅλων τῶν εἰδῶν τά ζῶα, μικρά καί μεγάλα. Στό τέλος, δημιούργησες ἐμένα αὐτεξούσιο καί μέ ψυχή ἀθάνατη, καί μέ κατέστησες ἐξουσιαστή ὅλων τῶν δημιουργημάτων Σου. Ὅλα γύρω μου εἴναι σταλαγματιές τῆς δικῆς Σου ἀγάπης. Καί τά ἔμψυχα καί τά ἄψυχα, καί τά βουνά καί ἡ θάλασσα, καί τό ἡλιοβασίλεμα καί ὁ ἔναστρος οὐρανός. Γι αὐτό κι ἐγώ Σέ δοξάζω καί Σέ εὐχαριστῶ γιά ὅσα μοῦ χάρισες. Γιά τή φύση πού δημιούργησες καί μοῦ τήν παραχώρησες νά τήν ἀπολαμβάνω καί νά τήν διαχειρίζομαι μέ ἀγάπη καί φροντίδα προκειμένου νά μέ διακονεῖ καί νά κατανοῶ τό μέγεθος τῆς ἀγάπης Σου. Γιά τόν ἥλιο πού σκορπᾶ παντοῦ τό φῶς του. Γιά τά λουλούδια πού εὐωδιάζουν. Γιά τά πουλιά καί τά ζῶα πού μέ ψυχαγωγοῦν καί μέ διδάσκουν. Γιά τά εὐχάριστα καί τά δυσάρεστα τῆς ζωῆς, πού μοῦ μιλοῦν γιά τήν ἀγάπή Σου καί συγκλονίζεται ἡ καρδιά μου. Γιά ὅλα αὐτά Σ εὐχαριστῶ καί Σοῦ ζητῶ ν μέ ἐλεήσεις Κύριε καί νά μέ φωτίζεις ὥστε νά ζῶ σύμφωνα μέ τό θέλημά Σου, καί νά χαίρομαι κάθε τί πού μέ περιβάλλει. Ἀκόμη νά ἐκτιμῶ, νά προστατεύω καί νά θαυμάζω ὅλα τά δημιουργήματά Σου, ὥστε νά μήν ἀποκοπῶ ἀπό αὐτά, γιατί αὐτό μέ ἀπομακρύνει ἀπό Ἐσένα, τόν Πατέρα μου τόν Προστάτη, Πλάστη καί Δημιουργό μου. Ἀμήν.

4 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 4 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Α Ρ Χ Α Ι Α Ε Λ Λ Η Ν Ι Κ Η Θ Ε Ο Γ Ν Ω Σ Ι Α Λόγοι περί βοηθείας Φορτίον μή συγκαθαίρειν ἀλλά συντιθέναι τοῖς βαστάζουσι. Τά βάρη νά βοηθᾶς νά σηκώνονται καί ὄχι νά προστίθενται. (Πυθαγόρας) «Χάριν ἐκτελεῖ» Νά κάνεις χάρες καί νά βοηθᾶς τούς ἄλλους. (Πιττακός) «Χρῶ τοῖς Θεοῖς» Νά ζητᾶς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ. (Σόλωνας) Ὅποιος ἀφήνει τόν ἴδιο τόν ἄνθρωπο νά δυστυχεῖ, σοφός δέν εἶναι. (Ευριπίδης) «Ἡ Ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπό μας προστάζει νά βοηθᾶμε τούς ξένους» (Επίκουρος) «Ἱκέτην γέροντα καί πένητα μή προδως». Ἱκέτη, γέροντα καί φτωχό μήν ἀφήσεις ἀβοήθητο. (Μένανδρος) Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΤΗ ΣΙΓΗ ΤΗΣ ΒΡΑΔΙΑΣ ΜΑΣ ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΠΟΙΗΜΑ Στή σιγή τῆς βραδιᾶς, Θεέ μου, Σέ ὑμνῶ, μέ παλμούς τῆς καρδιᾶς, Σέ δοξολογῶ. Μή μ ἀφήνεις ποτέ μόνο στό βοριά, μεῖνε, μεῖνε, Χριστέ, μόνη συντροφιά. Μέ τά δυό μου φτερά θἄρθω νά σέ βρῶ στή δική Σου καρδιά βρίσκω θησαυρό.

5 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 5 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΤΩΝ ΝΕΩΝ ΣΤΗΝ Ι.ΜΟΝΗ ΤΙΜΙΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΟΛΗ ΑΓΙΑΣ Μέ τή λήξη τῶν συναντήσεων τῶν νέων καί νέων οἰκογενειῶν βρήκαμε τήν εὐκαιρία, κάποιοι ἀπό μᾶς, νά ἐκδράμουμε στήν Ἱ.Μονή τοῦ Τιμίου Προδρόμου, ὅ που τελέσαμε τήν ἀ κολουθία τοῦ ἑσπερινοῦ καί συζητήσαμε μέ τή γερόντισσα τῆς Ἱ.Μονῆς.

6 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 6 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Βίος καὶ Μαρτύριον τῶν Αγίων Κηρύκου καὶ Ἰουλίττης τῆς μητρὸς αὐτοῦ Η Αγία Ιουλίττα ἔζησε κατὰ τοὺς δεινοὺς καὶ τρικυμιώδεις χρόνους τοῦ αὐτοκράτορος Διοκλητιανοῦ ( ), τοῦ φοβεροῦ αὐτοῦ διώκτου τῶν Χριστιανῶν. Καταγόταν ἀπὸ τὸ Ικόνιο τῆς Λυκαονίας τῆς Μικρᾶς Ασίας καὶ ἦταν μία ἀπὸ τὶς πλέον εὐλαβεῖς καὶ πιστὲς Χριστιανές. Μετὰ τὸν θάνατο τοῦ συζύγου της, πολὺ νέα, ἀφιερώθηκε στὴν ἀνατροφὴ τοῦ βρέφους της, τὸ ὁποῖον ἐβάπτισε μὲ τὸ ὄνομα Κήρυκος. Μέχρι δὲ τὴν ἡλικία τῶν τριῶν ἐτῶν τοῦ ἐδίδασκε μὲ περισσὴ φροντίδα καὶ ἐπιμέλεια, ἰδίως ὅμως μὲ τὸ παράδειγμά της, τὴν πίστι καὶ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Κύριόν μας Ιησοῦ Χριστό, ἡ ὁποία ἐκδηλώνεται μὲ τὴν προσευχή, τὴν ἁγία καὶ ἐνάρετη ζωή, τὴν συμμετοχὴ στὰ Αγια Μυστήρια καὶ τὴν ὁμολογία τοῦ Αγίου Ονόματός Του. Οταν τὰ θύματα τοῦ διωγμοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν πολλαπλασιάσθηκαν, ἡ Αγία Ιουλίττα πῆρε τὸν μικρὸ Κήρυκο καὶ κατέφυγε στὴν Σελεύκεια τῆς Κιλικίας. Αλλὰ καὶ ἐκεῖ ἡ φλόγα τοῦ διωγμοῦ ἐμαίνετο... Ετσι ἡ Αγία κατέφυγε στὴν Ταρσό, τὴν γενέτειρα τοῦ Αγίου Αποστόλου τῶν ἐθνῶν Παύλου. Εκεῖ ὁ ἡγεμόνας τῆς πόλεως, ὀνόματι Αλέξανδρος, ἄνθρωπος ἄγριος καὶ θηριώδης, ἔμαθε γιὰ τὴν Αγία καὶ τὴν ἐκάλεσε σὲ ἀπολογία. Βλέποντας τὴν στοργή, ποὺ ἔτρεφε πρὸς τὸν μικρὸ χαριτωμένο ἄγγελό της, τὸν Κήρυκο, προσπάθησε νὰ νικήση τὴν Πίστι της μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ θανάτου αὐτῆς καὶ τοῦ τέκνου της. Ομως ἡ Αγία παρέμεινε σταθερὴ καὶ ἀπτόητη καὶ ἦταν ἕτοιμη νὰ προσφερθῆ θυσία

7 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 7 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ζῶσα καὶ ἄμωμος, μαζὶ μὲ τὸν μικρόν υἱόν της, παρὰ νὰ ἀρνηθῆ τὴν εὐσέβεια. Τότε ὁ ἡγεμόνας ἅρπαξε μὲ θυμὸ ἀπὸ τὶς μητρικὲς ἀγκάλες τὸν μικρὸ Κήρυκο καὶ ἄρχισε νὰ τὸν καλοπιάνη καὶ νὰ τὸν ἀσπάζεται, γιὰ νὰ κάμψη τὴν μητέρα καὶ νὰ τὸν ἑλκύσει μὲ τὸ μέρος του. Ομως, ὁ Κύριός μας, ὁ σοφίζων καὶ φωτίζων τὰ νήπια, ἔδωσε διὰ τοῦ Αγίου Πνεύματος «στόμα καὶ σοφίαν» (Λουκ.κα 15) στὸν μικρὸ στὴν ἡλικία καὶ μέγα στὴν ὁμολογία Κήρυκο. Τὸ θεοφώτιστο νήπιο ἄρχισε νὰ ἐπικαλῆται μὲ φωνὴ ὑποψελλίζουσα τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ καὶ νὰ φωνάζη: «Εἶμαι Χριστιανός!... Αφησέ με νὰ πάω στὴν μητέρα μου»! Μάλιστα, γιὰ νὰ ξεφύγει ἀπὸ τὸν τύραννο, ἄρχισε νὰ τὸν κτυπᾶ καὶ νὰ τὸν κλωτσᾶ στὴν κοιλιά, λέγοντας καθαρὰ καὶ ἐπίμονα: «Εγὼ τὸν Χριστὸν ἀγαπῶ»! Ο ἡγεμόνας Αλέξανδρος, μὴ ὑποφέροντας τὰ κτυπήματα τοῦ μικροῦ Κηρύκου καὶ ἰδίως τὴν ἥττα καὶ τὸ ὄνειδος ἀπὸ τὴν ὀμολογία του, μὲ ἀγριότητα καὶ ἀπανθρωπία ἔρριψε τὸ νήπιο ἀπὸ τὶς σκάλες τοῦ κριτηρίου, λακτίζοντάς το μὲ δύναμι. Τὸ δὲ μακάριο νήπιο κτυπήθηκε στὴν κεφαλὴ θανάσιμα καὶ παρέδωσε στὸν Δεσπότη Χριστὸ τὴν ἁγία καὶ ἀθώα ψυχή Του. Ετσι ἀξιώθηκε νὰ λάβει ἐνδόξως τὸν στέφανο τῆς Ομολογίας καὶ Αθλήσεως. Στὸ θέαμα αὐτό, ἡ μητέρα τοῦ παιδομάρτυρος, νικήσασα τὴν φύση μὲ τὴν Πίστη στὸν Χριστὸ καὶ χαίρουσα καὶ εὐχαριστοῦσα τὸν Θεό, εἶπε στὸν τύραννο: «Οπως συνέτριψες τὴν κεφαλὴ τοῦ τέκνου μου, ἔτσι θὰ συντριβεῖ, σκληρὲ καὶ κακοῦργε ἄρχοντα, ἡ ψευδοθρησκεία σου»... Η μητρομάρτυς Αγία Ιουλίττα, ἀφοῦ δοκιμάσθηκε μὲ φρικτὰ κολαστήρια καὶ δὲν ἀρνήθηκε τὸν γλυκύτατό μας Ιησοῦ, τέλος ἀποκεφαλίσθηκε τὸ ἔτος 304 καὶ ἔλαβε τὸν στέφανο τοῦ Μαρτυρίου. Η Αγία μας Ορθόδοξη Εκκλησία τελεῖ τὴν μνήμη τους τὴν 15η Ιουλίου. Ἀπολυτίκιον.Ἦχος δʹ. Ἡ καλλιμάρτυς τοῦ Χριστοῦ Ἰουλίττα, σὺν τριετεῖ ἀμνῶ αὐτῆς τῷ Κηρύκῳ, δικαστοῦ πρὸ βήματος παρέστησαν φαιδρῶς, εὔτολμοι κηρύττοντες. τὴν χριστώνυμον κλῆσιν, ἄμφω μὴ πτοούμενοι, ἀπειλάς τῶν τυράννων καὶ στεφηφόροι νῦν ἐν οὐρανοίς, ἀγαλλιώνται. Χριστῷ παριστάμενοι.

8 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 8 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Ὅ που κι ἄν στρέψουμε τό βλέμμα μας μέσα στήν φύση, θ ἀντικρίσουμε τή δημιουργική πνοή τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἔναστρος οὐρανός, ἡ ἀπέραντη θάλασσα, τό ζωϊκό καί φυτικό βασίλειο ἀποκαλύπτουν τήν παντοδυναμία καί τήν ἀνεξάντλητη ἀγάπη Του. Ἡ φύση, λοιπόν, εἶναι προϊόν της ἀγάπης τοῦ Δημιουργοῦ, ἀπόλυτα σύμφωνη μέ τή Θεία αἰσθητική Του καθώς καί μία ἠχηρή διακήρυξη πώς προέρχεται καί κυβερνᾶται ἀπό Ἐκεῖνον. Ὁ Θεός μᾶς τοποθέτησε μέσα σ ἕνα περιβάλλον μέ ποικιλία χρωμάτων, σχημάτων καί ἀρωμάτων γιά νά εὐφραινόμαστε. Ἑπομένως, φύση καί ἄνθρωπος, βρίσκονται σέ μία λεπτή σχέση καί ἀλληλεξάρτηση. Ἔτσι διασφαλίζεται ἡ ὁμαλή καί ἁρμονική λειτουργία τῆς Κτίσεως. Οἱ Βυζαντινοί θεωροῦσαν τήν φύση «μέρος τῆς δόξης τοῦ Θεοῦ» καί ἡ Ἐκκλησία ψάλλει στόν ὄρθρο «Ὑμνεῖτε τόν Κύριον τά ὄρη καί πάντες οἱ βουνοί, ξύλα καρποφόρα καί πᾶσαι κέδροι». Ἡ Ἁγία Γραφή εἶναι κατάμεστη ἀπό ἐκφράσεις πού ἀναφέρονται στήν ὡραιότητα, τήν ἁρμονία καί τήν σκοπιμότητα τῆς φυσικῆς δημιουργίας. Οἱ παραβολές τοῦ Κυρίου καί γενικότερα ὁ διδακτικός Του λόγος, πολλές φορές ἔχουν ἀφετηρία μία εἰκόνα ἀπό τή φύση. Ἡ τρικυμία τῆς θάλασσας καί οἱ ἄνεμοι, τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ καί τά κρίνα τοῦ ἀγροῦ, ἡ ἄκαρπη συκιά καί τό καρπερό ἀμπέλι. Μέσα στόν Παράδεισο ὑπῆρχε πλήρης ἁρμονία μεταξύ τοῦ ἀνθρώπου καί τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Ὁ ἄνθρωπος πλάστηκε ὡς συνεργός τοῦ Θεοῦ πάνω στήν Κτίση, γιά νά συνυπάρχουν μαζί αἰώνια. Κατέστη κύριος, προστάτης καί ἐξουσιαστής τῆς δημιουργίας. «Καὶ εὐλόγησεν αὐτοὺς ὁ Θεός, λέγων αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ πληρώσατε τὴν γῆν καὶ κατακυριεύσατε αὐτῆ» (Γεν. 1,28). «Καὶ ἔλαβε Κύριος ὁ Θεὸς τὸν ἄνθρωπον, ὃν ἔπλασε, καὶ ἔθετο αὐτὸν ἐν τῷ παραδείσῳ τῆς τρυφῆς, ἐργάζεσθαι αὐτὸν καὶ φυλάσσειν»(γεν. 2,15).

9 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 9 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Δηλαδή, ὁ ρόλος τοῦ ἀνθρώπου εἶναι διπλός. Ἀφ ἑνός ἔχει τή δυνατότητα νά ἐπωφελεῖται χρησιμοποιώντας ὅλα τά ἀγαθά τῆς φύσης γιά τίς ἀνάγκες του. Ἀφ ἑτέρου ὀφείλει νά μεριμνᾶ γιά ὅλη τή δημιουργία. Μετά τήν πτώση τοῦ ἀνθρώπου ὅμως, δέν διαταράχθηκε μόνο ἡ σχέση του μέ τό Θεό ἀλλά καί μέ τή φύση. Ἡ ἀπομάκρυνσή του ἀπό τό Θεό, εἶχε φυσική συνέπεια καί τήν λανθασμένη χρήση τῆς φύσεως. Ἡ ἀδιαφορία πρός τή φύση ἀποτελεῖ ὑπέρτατη ἀχαριστία καί προσβολή πρός τό Θεό. Ταυτοχρόνως, σημαίνει καταστροφή τοῦ ἀνθρώπου. Κατά τήν Β Παρουσία τοῦ Κυρίου δέν θά ἀναστηθοῦν μόνο τά σώματα τῶν δικαίων, ἀλλά καί ὅλη ἡ δημιουργία θά ἀνακαινισθεῖ, ἀφοῦ ἀναμένουμε «καινοὺς οὐρανοὺς καὶ γῆν καινὴν»(β Πετρ. 3,13). Ὅταν κατανοήσουμε τή φύση σά δῶρο Θεοῦ, τότε ἀναφωνοῦμε: «Ὡς ἐμεγαλύνθη τά ἔργα Σου Κύριε, πάντα ἐν σοφίᾳ ἐποίησας». Πράγματι, μέσα στή φύση μποροῦμε νά δοῦμε ἀποτυπωμένη τήν αἰωνιότητα καί τή δύναμη, τή σοφία καί τήν ὀμορφιά τοῦ Θεοῦ. Καί ὀφείλουμε νά Τόν εὐχαριστοῦμε γιά αὐτόν τόν κόσμο πού μας προσέφερε. Ἡ Ἐκκλησία δίνει καθαρά τό στίγμα τῆς σχέσης της μέ τή φύση. Ὑλικά καθημερινῆς χρήσης προσφέρονται ἀπό τό φυσικό περιβάλλον γιά τόν καθαγιασμό μας. Κατά τή Θ.Λειτουργία, ὁ ἄρτος καί ὁ οἶνος μεταβάλλονται σέ Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ. Τό νερό γίνεται μέσο κάθαρσης κατά τήν Βάπτιση. Τό λάδι, κατά τό Ἱερό εὐχέλαιο, γίνεται μέσο ψυχοσωματικῆς ὑγείας. Ὅλη ἡ κτίση εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ σ ἐμᾶς. Καί σάν ἀντίδωρο πού μποροῦμε νά Τοῦ προσφέρουμε εἶναι ἡ εὐχαριστία καί ἡ εὐγνωμοσύνη. Ἡ φράση «καταμάθετε τά κρίνα» δηλώνει κάτι πολύ σημαντικό. Νά μάθουμε νά μελετοῦμε τό ἀνοικτό βιβλίο τῆς φύσης. Νά ἀποκρυπτογραφοῦμε τά σήματα πού μας ἐκπέμπει κάθε στιγμή. Κάθε φορά πού τήν καταστρέφουμε, γκρεμίζουμε τό σπίτι πού μας χάρισε ὁ Θεός. Καί ὅσο ἀπομακρυνόμαστε ἀπό αὐτή, ἀπομακρυνόμαστε καί ἀπό τόν ἴδιο τό Δημιουργό. Πῶς μποροῦμε νά λατρεύουμε τόν Πλάστη καί νά μή σεβόμαστε τήν πλάση; Τό φυσικό περιβάλλον μᾶς δόθηκε ὡς παρακαταθήκη. Γι αὐτό χρήζει σεβασμοῦ, προστασίας καί ἐνδιαφέροντος ἀπό μέρους μας. Στῶμεν καλῶς, λοιπόν, στῶμεν μετά φόβου Θεοῦ μπροστά στή Δημιουργία Του.

10 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 10 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ Στή συνέχεια κάνουμε ἀναφορά στήν Ὑπ.Θεοτόκο, πρός τήν ὁποία μέ αἴτηση στό τέλος κάθε αἰτήσεως ἀπευθυνόμαστε, διά τοῦ ἱερέως τήν ἀκόλουθη εὐχή τῆς Προσκομιδῆς καθώς βρισκόμαστε ἤδη στό σημεῖο πού ἔχουμε ἐναποθέσει τά δῶρα μας ἐπάνω στήν ἁγία Τράπεζα, ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας, καί ζητοῦμε ἀπό Ἐκεῖνον νά τά δεχθεῖ 1. 2) Εὐχή τῶν πληρωτικῶν ἤ τῆς Προσκομιδῆς. «Κύριε, ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ, ὁ μόνος Ἅγιος, ὁ δεχόμενος θυσίαν αἰνέσεως παρά τῶν ἐπικαλουμένων σε ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, πρόσδεξαι καί ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν τήν δέησιν, καί προσάγαγε τῷ ἁ γίῳ σου Θυσιαστηρίῳ καί ἱκάνωσον ἡμᾶς προσενεγκεῖν σοι δῶρά τε καί θυσίας πνευματικάς ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων, καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων. Καί καταξίωσον ἡμᾶς εὑρεῖν χάριν ἐ νώπιόν σου, τοῦ γενέσθαι σοι εὐπρόσδεκτον τήν Θυσίαν ἡμῶν, καί ἐπισκηνῶσαι τό Πνεῦμα τῆς χάριτός σου τό ἀγαθόν ἐφʹ ἡμᾶς, καί ἐπί τά προκείμενα Δῶρα ταῦτα, καί ἐπί πάντα τόν λαόν σου». Κύριε, Σύ πού εἶσαι ὁ Θεός ὁ Παντοκράτωρ καί δέχεσαι δοξολογίες ἐκ μέρους αὐτῶν πού σʹ ἐπικαλοῦνται, Σέ παρακαλοῦμε νά δεχθεῖς εὐμενῶς τήν δέησή μας καί νά μᾶς ἀξιώσεις νά σοῦ προσφέρουμε δῶρα καί θυσίες πνευματικές γιά τήν ἄφεση τῶν δικῶν μας ἁμαρτιῶν καί τῶν ἐξ ἀγνοίας παραβάσεων τοῦ λαοῦ. Σέ παρακαλοῦμε νά μᾶς ἀξιώσεις νά βροῦμε χάρη ἐνώπιόν Σου, νά δεχθεῖς εὐάρεστα τήν θυσία μας αὐτή καί νά ἔλθει ἡ χάρη τοῦ ἀγαθοῦ σου Πνεύματος καί νά μείνει μόνιμα σέ μᾶς τούς ἱερείς σου καί στά προκείμενα δῶρα, ἀλλά καί σʹ ὅλο τόν λαό σου. «Διά τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθʹ οὗ εὐλογητός 1 Τούς πρώτους χριστιανικούς χρόνους ἡ προσφορά τῶν δώρων ἐγίνετο μετά τήν ἀποχώρηση τῶν κατηχουμένων καί τότε ὁ ἱερεύς τελοῦσε τήν προσκομιδή ὅπως τό ἀναφέρουμε στήν σ.168.

11 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 11 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 εἶ, σύν τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Καί ὅλα αὐτά σοῦ τά ζητοῦμε ἐν ὀνόματι τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Μονογενοῦς Σου Υἱοῦ, μετά τοῦ ὁποίου εἶσαι ἄξιος εὐλογίας καί δοξολογίας, καθώς καί μετά τοῦ Παναγίου καί ἀγαθοῦ καί ζωοποιοῦ Σου Πνεύματος τώρα καί πάντοτε καί αἰωνίως Ἡ εὐχή αὐτή ἔχει τρία μέρη. α) «ὁ δεχόμενος θυσίαν αἰνέσεως παρά τῶν ἐπικαλουμένων σε ἐν ὅλῃ καρδίᾳ, πρόσδεξαι καί ἡμῶν τῶν ἁμαρτωλῶν τήν δέησιν, καί προσάγαγε τῷ ἁγίῳ σου Θυσιαστηρίῳ Τό πρῶτο μέρος μιλᾶ γιά τόν δεχόμενο θυσία αἰνέσεως. Μιλᾶ γιά τήν ἀξία πού ἔχει ἡ ἐκ βάθους καρδίας προσευχή μας, ἡ ὁποία φθάνει στόν Θεό ὡς μιά προσφορά θυσίας. Δηλαδή ὅπως οἱ ἄγγελοι πού ὑμνοῦν τόν Θεό, τοῦ προσφέρουν θυσία, ἔτσι ζητοῦμε νά δεχθεῖ καί τήν δική μας προσευχή καί νά γίνει ὁ ὕμνος αὐτός μιά προσφορά θυσίας. Ἡ θυσία αἰνέσεως δέν εἶναι προσευχή γιά τά προβλήματά μας καί τίς στεναχώριες μας, ἀλλά εἶναι μιά ἔκρηξη δοξολογίας καί εὐγνωμοσύνης καί εὐχαριστίας πρός τόν Κύριο γιά τήν μεγάλη του ἀγάπη. Ἡ θυσία αἰνέσεως δημιουργεῖται μέσα μας ὅταν βλέπουμε καί ὅταν κατανοοῦμε τό μεγαλεῖο τῆς θυσίας, τῆς προσφορᾶς καί τῆς ἀγάπης τοῦ Κυρίου γιά μᾶς. Αὐτή ἡ κατανόηση, δημιουργεῖ τήν ἐν ὅλῃ καρδίᾳ

12 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 12 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 προσευχή μας. Ἔτσι στό πρῶτο μέρος ζητοῦμε νά δεχθεῖ ὁ Κύριος καί τήν δική μας δέηση καί νά τήν φέρει Ἐκεῖνος πάνω στό ἅγιο Θυσιαστήριο ὡς μιά προσφορά θυσίας. Ὅταν λέγει μέ ὅλη τήν καρδιά, φυσικά δέν ἐννοεῖ τό σαρκικό μέρος τοῦ σώματός μας, ἀλλά ὁλόκληρο τόν ἐσωτερικό μας κόσμο μέ ὅλες τίς δυνάμεις τῆς ψυχῆς μας. Μέ τήν βούληση, τήν νόηση καί τό συναίσθημα. Δηλαδή μιά προσευχή πού πλημμυρίζει τά πάντα στήν ὕπαρξή μας, χωρίς νʹ ἀφήνει κενά ἤ σκέψεις ἀμφιβολίας ἤ ὀκνηρία στή διάθεσή μας. Πρέπει δηλαδή τώρα νά ἀφήσουμε τίς ἐπίγειες ἀπαιτήσεις μας γιά νά κατανοήσουμε τό μεγαλεῖο τῆς θυσίας καί τῆς προσφορᾶς τοῦ Κυρίου μας, πού εἶναι μεγάλο καί θαυμαστό, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν δική μας οἰκονομική, κοινωνική, ἐπαγγελματική κατάσταση. Εἶναι ἀδύνατο νά ἀγγίξουμε τά ἐπουράνια, ἄν δέν ἀφήσουμε τά ἐπίγεια. Ὅσο πιό καθαροί εἴμαστε ἀπό ἁμαρτίες καί ὑλικές ἐπιθυμίες, τόσο ἀπό πιό μεγάλο βάθος καρδίας γίνεται ἡ προσφορά τῆς θυσίας τῆς προσευχῆς μας. Ὅπως, ὅσο πιό καθαρό εἶναι τό νερό τῆς θαλάσσης, τόσο ἀπό πιό μεγάλο βάθος ἔρχονται οἱ εἰκόνες της. β) ἱκάνωσον ἡμᾶς προσενεγκεῖν σοι δῶρά τε καί θυσίας πνευματικάς ὑπέρ τῶν ἡμετέρων ἁμαρτημάτων, καί τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων. Καί καταξίωσον ἡμᾶς εὑρεῖν χάριν ἐνώπιόν σου, τοῦ γενέσθαι σοι εὐπρόσδεκτον τήν Θυσίαν ἡμῶν, Στό β μέρος μιλᾶ γιά τούς προσφέροντες θυσίαν πνευματική καί δῶρα. Δηλαδή τοῦ ζητοῦμε νά μᾶς κάνει ἀξίους νά τοῦ προσφέρουμε μαζί μέ τήν πνευματική θυσία τῆς προσευχῆς μας καί τά δῶρα μας τά ὑ λικά. Ἔτσι στό σημεῖο αὐτό γίνεται σιγά σιγά ἡ ἀναγωγή τῆς σκέψεώς μας καί τῆς προσευχῆς μας ἀπό τήν ὕλη πρός τό πνεῦμα, ἀπό τά δῶρα (ψωμί καί κρασί) πρός τήν θυσία (Σῶμα καί Αἷμα). Ἀπό τό σημεῖο αὐτό ἀρχίζει ἡ προσέγγιση τοῦ οὐρανίου θυσιαστηρίου καί ζητοῦμε νά βροῦμε ἐνώπιόν Του χάρη, γιά νά γίνει εὐπρόσδεκτη ἡ θυσία μας. Ἄν μιά Ἐσθήρ (κεφ.5) χρειάσθηκε τόση τέχνη καί τόση προσοχή γιά νά πλησιάσει τόν βασιλικό θρόνο ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Δαρείου, ἐμεῖς πῶς προσεγγίζουμε τόν Θρόνο τοῦ οὐρανίου Βασιλέως; Κι ὅλα αὐτά, ὄχι γιατί τά ἔχει ἀνάγκη ὁ Θεός, ἀλλά γιά νά συγχωρεθοῦν οἱ ἁμαρτίες τοῦ ἱερέως καί τά ἀγνοήματα τοῦ λαοῦ. Ἐδῶ βλέπουμε ὅτι ὁ λαός μπορεῖ νά ἀγνοεῖ κάτι, ὅμως ὁ ἱερεύς δέν ἐπιτρέπεται νά ἀγνοεῖ. Γιʹ αὐτό τά λάθη τοῦ ἱερέως εἶναι ἁμαρτήματα χωρίς ἐλαφρυντικά.

13 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 13 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 γ) καί ἐπισκηνῶσαι τό Πνεῦμα τῆς χάριτός σου τό ἀγαθόν ἐφʹ ἡμᾶς, καί ἐπί τά προκείμενα Δῶρα ταῦτα, καί ἐπί πάντα τόν λαόν σου». Τό τρίτο μέρος ἀναφέρεται στήν δράση τοῦ Ἁγ.Πνεύματος μέσα σʹ αὐτή τήν δοσοληψία. Χωρίς τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τίποτα δέν μποροῦμε νά κάνουμε στήν ζωή μας. Τό Πνεῦμα τό Ἅ γιο εἶναι ὁ καινούργιος Παράδεισος, ὁ καινούργιος χῶρος τῆς σωτηρίας μας. Ὅλα πρέπει νά γίνονται ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι. Ὅσο καλές κι ἄν εἶναι οἱ πράξεις μας, ὅσο σπουδαῖοι κι ἄν εἴμαστε, ἄν δέν ὑπάρχει τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, ὅλα εἶναι ἄχρηστα. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο εἶναι τό ὀξυγόνο πού ζωογονεῖ τά πάντα. Ὅπως χωρίς τό ὀξυγόνο τίποτα δέν ζεῖ, ἔτσι καί χωρίς τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. Γιʹ αὐτό καί λέγει ὁ Κύριος «ἀλλ ἐ γὼ τὴν ἀλήθειαν λέγω ὑμῖν συμφέρει ὑμῖν ἵνα ἐγὼ ἀπέλθω. ἐὰν γὰρ ἐγὼ μὴ ἀπέλθω, ὁ παράκλητος οὐκ ἐλεύσεται πρὸς ὑμᾶς ἐὰν δὲ πορευθῶ, πέμψω αὐτὸν πρὸς ὑμᾶς» Ἰω Ιστ 7. Γιʹ αὐτό καί λέγουν οἱ πατέρες ὅτι «μετά θάνατον οὐκ ἔστι μετάνοια». Διότι ἄν ἐδῶ δέν μπορέσαμε νά ἀξιοποιήσουμε τήν παρουσία καί τήν δύναμη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος γιά νά μετανοήσουμε, τότε πῶς θά μετανοήσουμε ἐκεῖ ὅπου πλέον ἡ σωστική δράση Ἁγίου Πνεύματος δέν θά ἐνεργεῖ; Ὅταν ἀκόμη ξέρουμε ὅτι «οὐδεὶς δύναται εἰπεῖν Κύριον Ιησοῦν εἰ μὴ ἐν Πνεύματι Αγίῳ» Α Κορ.12,3 τότε πῶς θά γίνει τό πιό δύσκολο, ἀφοῦ τό ἁπλούστερο δέν γίνεται χωρίς Πνεῦμα Ἅγιο; Διά τῶν οἰκτιρμῶν τοῦ Μονογενοῦς σου Υἱοῦ, μεθʹ οὗ εὐλογητός εἶ, σύν τῷ Παναγίῳ καί ἀγαθῷ καί ζωοποιῷ σου Πνεύματι, νῦν καί ἀεί καί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Στό σημεῖο αὐτό φέρνουμε σάν ἐπιχείρημα τούς οἰκτιρμούς τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Οἶκτος σημαίνει συμπάθεια μέ σφοδρή ἐπιθυμία νά βοηθήσω αὐτόν πού πάσχει, γιʹ αὐτό καί ἀναφερόμαστε στούς οἰκτιρμούς τοῦ Κυρίου. Δηλαδή, Θεέ καί Πατέρα μας, σοῦ τά ζητοῦμε ὅλα αὐτά ἐξ αἰτίας τῆς συμπόνιας καί τῆς βοήθειας πού θέλησε νά μᾶς προσφέρει ὁ Ἰησοῦς Χριστός μέ τήν Σταυρική Του θυσία. Δέν προσφέρουμε τά δῶρα μας ἀπαιτητικά, οὔτε δικαιωματικά, ἀλλά χάρη στούς οἰκτιρμούς καί τήν θυσία τοῦ Κυρίου, εἰς τά ὁποῖα φυσικά συνεργοῦν καί ὁ Πατήρ καί τό Πνεῦμα τό Ἅγιο. ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

14 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 14 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 ΕΝΘΡΟΝΙΣΗ ΤΗΣ Ι.ΕΙΚΟΝΟΣ ΑΓ.ΦΑΝΟΥΡΙΟΥ Τήν 1 η Αὐγούστου, μέ ἰδιαίτερη κατάνυξη καί βυζαντινή μεγαλοπρέπεια, ὁ σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας, κ.κ.ιγνατιοσ ἐτέλεσε, στήν ἐνορία μας, τήν καθιέρωση καί τήν ἐνθρόνιση τῆς ἀνακαινισμένης ἱερᾶς καί θαυματουργοῦ εἰκόνος τοῦ Μεγαλομάρτυρος καί Θαυματουργοῦ Ἁγ.Φανουρίου τοῦ Νεοφανοῦς. Ἡ ἱερά καί σεβασμία εἰκόνα εἶναι πλέον ἕνα ἀπό τά πολύτιμα ἱερά κείμήλεια τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ μας, τοῦ Μεγαλομάρτυρος ἁγίου Γεωργίου Λαρίσης. Ἡ ἱ.εἰκόνα εἶναι δωρεά, εὐλαβῶν χριστιανῶν, πού τήν μετέφεραν ἀπό τήν Μάκρη τῆς Μ.Ἀσίας κατά τή Μικρασιατική καταστροφή.

15 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 15 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Ὁ κόσμος αὐτός εἶναι μιά ἁρμονική κοινωνία δίπλα μας ἀλλά ὄχι σάν ἐμᾶς. Ἀρχίζει τήν ἐργασία του μέ τό πρῶτο φῶς τῆς αὐγῆς, χωρίς νά κτυπήσει κάρτα, καί σταματᾶ σάν σουρουπώσει. Στόν κόσμο αὐτό εἶναι ὅλα εἶναι κοινά καί ὁ καθένας ἐργάζεται γιά τό συμφέρον ὅλων χωρίς ὁ ἕνας νά ἐπεμβαίνει στήν ἐργασία τοῦ ἄλλου. Στόν κόσμο αὐτό δέν ὑπάρχουν ἐπιστάτες, δέν ὑπάρχουν ἀφεντικά, διευθυντές καί προϊστάμενοι, γιατί καθένας ξέρει νά κάνει σωστά τήν δουλειά του. Στόν κόσμο αὐτό δέν ὑπάρχουν, δικαιώματα, ἀπαιτήσεις, ἐξεγέρσεις, ἀπεργεῖες καί ἀγανακτισμένοι, γιατί ὅλοι μοιράζονται ὅλα τά ἀγαθά τους. Στόν κόσμο αὐτό δέν ὑπάρχουν, δημόσιες ὑπηρεσίες, τράπεζες, ἐπιχειρήσεις, θέατρα, τηλεοράσεις, γιατί καθένας δουλεύει γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τούς ἄλλους. Στόν κόσμο αὐτό δέν ὑ πάρχουν, πλούσιοι καί φτωχοί, ἐπιτυχημένοι ἤ ἀποτυχημένοι, ἔξυπνοι καί ἀνόητοι, γιατί δέν ὑπάρχει ἀνταγωνισμός. Στόν κόσμο αὐτό δέν πληρώνει καί δέν πληρώνεται κανείς. Δέν ὑπάρχουν ταμειακές μηχανές, ἀποδείξεις, δάνεια, ἐπιταγές, πιστωτικές κάρτες, φόροι, γιατί ὅλα εἶναι ἀρκετά γιά ὅλους. Στόν κόσμο αὐτό δέν ὑπάρχουν τεμπέληδες, ἐξυπνάκηδες, ἀναρχικοί, τρομοκράτες καί κλέφτες, γιατί ὅλοι ξέρουν νά προσφέρουν καί νά ἐργάζονται γιά ὅλους. Στόν κόσμο αὐτό, ὅλοι ζοῦν μέσα στή φύση, «φυσιο λογικά», δηλαδή σύμφωνα μέ τίς ἱκανότητες πού τοῦ χάρισε ὁ Δημιουργός Του. Στόν ἀνθρώπινο κόσμο ὅμως τί συμβαίνει; Ὅταν ὁ ἄνθρωπος δέν θέλει νά λειτουργήσει «φυσιο λογικά», δηλαδή σύμφωνα μέ τίς ἱκανότητες πού τοῦ χάρισε ὁ Δημιουργός Του, τότε λειτουργεῖ ἁμαρτωλά, διαστροφικά, γι αὐτό καί ἀναγκαστικά καταλήγει στή δυστυχία καί τή καταστροφή.

16 103. ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ 16 ΙΟΥΝΙΟΣ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2011 Ἕνας πατέρας μέ οἰκονομική ἄνεση, θέλοντας νά διδάξει στο γιό τοῦ τί σημαίνει φτώχεια, τόν πῆρε μαζί του γιά νά περάσουν λίγες μέρες στό χωριό, σέ μιά οἰκογένεια πού ζοῦσε στό βουνό. Καθώς ἐπέστρεφαν στό σπίτι, ὁ πατέρας ρώτησε τό γιό του: «Πῶς σου φάνηκε ἡ ἐμπειρία;» «Ὡραία» ἀπάντησε ὁ γιός μέ τό βλέμμα καρφωμένο στό κενό. «Καί τί ἔμαθες;» συνέχισε μέ ἐπιμονή ὁ πατέρας. Ὁ γιός ἀπάντησε: Ἐμεῖς ἔχουμε ἕναν σκύλο, ἐνῶ αὐτοί ἔχουν ἄλογα, σκύλους, γάτες, κατσίκια, κουνέλια.. Ἐμεῖς διαθέτουμε μία πισίνα πού φτάνει μέχρι τή μέση τοῦ κήπου, ἐνῶ αὐτοί ἕνα ποτάμι δίχως τέλος, μέ κρυστάλλινο νερό Ἡ δική μας αὐλή φτάνει μέχρι τό φράχτη, ἐνῶ ἡ δική τους μέχρι τόν ὁρίζοντα Ἐμεῖς, γιά νά προστατευθοῦμε, ζοῦμε περικυκλωμένοι ἀπό ἕναν τοῖχο μέ συναγερμό. Αὐτοί ζοῦν μέ ὀρθάνοιχτες τίς πόρτες τους, προστατευμένοι ἀπό τή φιλία τῶν γειτόνων τους Ἐμεῖς τρῶμε ἕτοιμα φαγητά με συντηρητικά, ἐνῶ αὐτοί ἁγνά λαχανικά ἀπό τόν κῆπο τους καί φρέσκα φροῦτα ἀπό τά δέντρα. Ἐμεῖς ζοῦμε «καλωδιωμένοι» μέ τό κινητό, τόν ὑπολογιστή, τήν τηλεόραση. Αὐτοί, ἀντίθετα, «συνδέονται» μέ τή ζωή, τόν οὐρανό, τόν ἥλιο, τό νερό, τό πράσινό του βουνοῦ, τά ζῶα τους, τούς καρπούς τῆς γῆς τους, τήν οἰκογένειά τους. Ὁ πατέρας ἔμεινε ἔκθαμβος ἀπό τίς ἀπαντήσεις τοῦ γιοῦ του Καί ὁ γιός ὁλοκλήρωσε μέ τή φράση: ʺΣʹεὐχαριστω πατέρα, πού μας δίδαξες πόσο φτωχοί εἴμαστε...ʺ «ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΓΑΛΙΛΑΙΑ» ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΕΝΤΥΠΟ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΑΡΙΣΗΣ ΣΥΝΤΑΣΣΕΤΑΙ ΑΠΟ ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΕΝΟΡΙΑΚΗΣ ΝΕΑΝΙΚΗΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑΣ ΜΑΣ ΥΠΕΥΘΥΝΟΣ ΑΡΧΙΜ.ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ Θ. ΚΟΝΤΟΓΙΑΝΝΗΣ ΤΗΛ Ε ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΑ galilea.gr *ΔΙΑΝΕΜΕΤΑΙ ΔΩΡΕΑΝ* ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤOY ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤOY ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤOY ΛΑΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΥΡΝΑΒΟΥ κ.ιγνατιου ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΕΞΟΔΩΝ ΕΚΤΥΠΩΣΗΣ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΕΥΛΑΒΕΙΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΓΡΑΦΙΚΕΣ ΤΕΧΝΕΣ