1 ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΓΙΑ ΟΡΥΚΤΟ ΠΛΟΥΤΟ ΑΟΖ 19.06.2015 Φίλες και φίλοι, Η ύπαρξη ορυκτού πλούτου στην Ελλάδα είναι πασίγνωστη, από την αρχαιότητα (Λαύριο ανάπτυξη Αθήνας, Χαλκιδική - Μακεδονία). Και δεν είναι τυχαίο ότι από τον 19ο αιώνα οι περιοχές, οι πόλεις που αναπτύχθηκαν στην Ελλάδα και έδωσαν ώθηση στην καπιταλιστική ανάπτυξη της χώρας ήταν αυτές, που είχαν ορυκτό πλούτο ή ανάπτυξη της βιομηχανίας, με ξένους, κυρίως (Πτολεμαϊδα, Λαύριο, Στερεά Ελλάδα). Η ύπαρξη ορυκτού πλούτου και πετρελαϊκών αποθεμάτων - όχι με τη σημερινή ένταση - είναι πασίγνωστη και ήταν αντικείμενο συζήτησης μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας. Μπαίνει το ερώτημα: Γιατί δεν δόθηκε βάρος; μήπως οι κυβερνήσεις ήταν ανίκανες; Ήταν αγράμματοι όλοι, oι υπουργοί, οι συνεργάτες τους; Όχι! Οι επενδύσεις γίνονται εκεί που συμφέρει σε κάθε φάση και σε κάθε περίοδο, την κερδοφορία, τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων, «υγιών» και μη! Αμέσως μετά τον πόλεμο, κομμουνιστές επιστήμονες - διανοούμενοι, χρησιμοποιώντας τον επιστημονικό σοσιαλισμό (ιστορικό - διαλεκτικό υλισμό) ως μέθοδο αντέκρουσαν το ιδεολόγημα που καλλιεργούσε η άρχουσα τάξη περί «ψωροκώσταινας», ότι δήθεν η χώρα μας σαν ασθενής οργανισμός πρέπει να ζει παρασιτικά σε βάρος ισχυρού οργανισμού, όπως ήταν ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΕΟΚ κι αργότερα Ε.Ε. Είμαστε υποχρεωμένοι σεβόμενοι την αλήθεια, την ιστορία, τους αγώνες του κινήματος, να αναφερθούμε στο έργο του λαμπρού οικονομολόγου Δημήτρη Μπάτση, που εκτελέστηκε, μετά από απαίτηση της ελληνικής ολιγαρχίας τον Μάρτη του 1952, μαζί με τους συντρόφους του, Νίκο Μπελογιάννη, Νίκο Καλούμενο και Ηλία Αργυριάδη. Εξήντα οκτώ χρόνια μας χωρίζουν από την έκδοση του βιβλίου του Δημήτρη Μπάτση, με τίτλο: «Η βαριά βιομηχανία στην Ελλάδα». Πρόκειται για μια εκπληκτική οικονομοτεχνική πραγματεία 576 σελίδων που συνοδεύεται από πενήντα χειρόγραφους πίνακες. Το βιβλίο στην πρώτη έκδοση προλόγισε ο Γενικός Γραμματέας της Επιστημονικής Εταιρείας «Επιστήμη Ανοικοδόμηση» (ΕΠ-ΑΝ) και τότε Πρύτανης του Εθνικού Μετσοβείου Πολυτεχνείου, αείμνηστος Νίκος Κιτσίκης, και είναι διαρθρωμένο σε τρία μέρη. Το πρώτο μέρος του βιβλίου αναφέρεται στην αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας για τη δημιουργία ενεργειακής βάσης και βαρειάς βιομηχανίας. Στο δεύτερο μέρος αναλύεται το οικονομικό σχέδιο για τη δημιουργία και την ανάπτυξη της βαρειάς βιομηχανίας και τέλος, στο τρίτο μέρος, μελετάται η εκβιομηχάνιση και βιωσιμότητα της χώρας. Οι πενήντα χειρόγραφοι πίνακες που ακολουθούν περιέχουν αδιάσειστα στοιχεία διακίνησης και εκμετάλλευσης των πλουτοπαραγωγικών πόρων της πατρίδας μας. Κατά τον Μπάτση, η δημιουργία βαρειάς μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας στην Ελλάδα αποτελεί τον πρώτο βασικό και θεμελιώδη όρο για την εκβιομηχάνιση της χώρας, η οποία αποτελεί προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων, την πραγματοποίηση της εσωτερικής συσσώρευσης σε μεγάλη κλίμακα, την αποδέσμευση της οικονομίας από το ξένο κεφάλαιο και τη δημιουργία των όρων για μια σοσιαλιστική οικονομία.
2 Ο συγγραφέας παραθέτει αδιάσειστα και πλήρως τεκμηριωμένα με διεθνείς βιβλιογραφικές αναφορές, στοιχεία που αποδεικνύουν ότι έχουμε κοιτάσματα ενεργειακών και στρατηγικών ορυκτών, από όπου μπορούμε να αντλήσουμε μεταλλεύματα εξαιρετικής ποιότητας, που να εξασφαλίζουν τον εφοδιασμό της βιομηχανίας. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι τα βεβαιωμένα αποθέματα των 100 εκατομμυρίων τόνων σιδηρομεταλλεύματος αρκούν για μία εκατονταετία, ενώ τα αποθέματα βωξίτη, που είναι η πρώτη ύλη για την παραγωγή αλουμινίου, ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια τόνους. Εκτός όμως από το σίδερο και το αλουμίνιο, ο Μπάτσης αναφέρεται και σε μία σωρεία στρατηγικών ορυκτών, όπως ο λευκόλιθος ή μαγνησίτης, που είναι η πλουσιότερη πρώτη ύλη μεταλλικού μαγνησίου, βασικό υλικό της αεροπλοΐας, αυτοκινητοβιομηχανίας και γενικά των μηχανικών κατασκευών. Ο ελληνικός λευκόλιθος, λοιπόν, παρουσιάζει τη μεγαλύτερη περιεκτικότητα του κόσμου σε μεταλλικό μαγνήσιο, που φθάνει σε ποσοστό 27,4%. Ανάλογες επισημάνσεις κάνει ο συγγραφέας για δεκάδες εκατομμύρια τόνους κοιτασμάτων χρωμίτη εξαιρετικής ποιότητας (η περιεκτικότητα σε οξείδιο του χρωμίου φτάνει σε ποσοστό πάνω από 50%) και τέλος προφητικά αναδεικνύει το λιγνιτικό ως εθνικό ζήτημα καυσίμου. Η αξία του ντόπιου εξορυσσόμενου λιγνίτη τότε ήταν 40 φορές μικρότερη από την αξία των καυσίμων που αγοράστηκαν από το εξωτερικό και η παραγόμενη ηλεκτρική ενέργεια από το λιγνίτη ήταν μόλις το 3% της συνολικής. Το υπόλοιπο 97% παραγόταν από τα εισαγόμενα καύσιμα (πετρέλαιο και κάρβουνο). Τα πορίσματα του παγκόσμιου Συνεδρίου «Ενέργεια 2002», που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα, δικαίωσε ακόμα μια φορά πανηγυρικά τον Μπάτση: «Ο λιγνίτης αποτελεί και θα πρέπει να αποτελέσει και στο μέλλον το εθνικό μας καύσιμο, τη ραχοκοκαλιά της ενεργειακής πολιτικής της χώρας!». Η συμμετοχή του λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας στη χώρα μας, από 48% που έφθασε το 1980, ανήλθε στο 80% στη δεκαετία του 2000. Έπρεπε να περάσουν πενήντα οκτώ ολόκληρα χρόνια από τις επισημάνσεις του Μπάτση, ώστε οι διαχειριστές της ενεργειακής πολιτικής της πατρίδας μας να συρθούν κυριολεκτικά στα ίδια συμπεράσματα. Δηλαδή στα πλεονεκτήματα του λιγνιτικού προσανατολισμού της ενεργειακής πολιτικής που εφαρμόσθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα. Αγαπητοί φίλοι, όσα παραθέσαμε παραπάνω κάνουν άκρως επίκαιρη την επισήμανση του Δ. Μπάτση το 1947: «Η Ελλάδα θα γίνει και εθνικά και οικονομικά πραγματικά ελεύθερη. Μόνον τότε και η ανοικοδόμηση θα γίνει από το Λαό για το Λαό. Θα σπάσουν τα δεσμά και θ αλλάξει ριζικά η διάρθρωση της σημερινής οικονομίας μας, θ ανοίξει ο δρόμος για να λυτρωθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της νεοελληνικής κοινωνίας. Και ο δρόμος αυτός μας οδηγεί στην ορθολογιστική οργάνωση και στη σχεδιασμένη ανάπτυξη της εθνικής μας οικονομίας, στη δημιουργία ανώτερης τεχνικής βάσης, στη γοργή συσσώρευση των οικονομικών μέσων για ν ανθίσει και σ εμάς γερή, προοδεμένη κοινωνική ζωή. Μόνον τότε θα δημιουργηθούν και θα εξασφαλιστούν όλες οι προϋποθέσεις για μια ακόμα πιο ψηλή κοινωνική επιδίωξη: τη σοσιαλιστική κοινωνία». Συντρόφισσες και σύντροφοι
3 Με τα στοιχεία αυτά, απέδειξαν (ομάδα Κιτσίκη) ότι η χώρα μας έχει τα κύρια βασικά (Fe, Cu, Al, Pb) αλλά και τα στρατηγικής σημασίας μεταλλικά ορυκτά (Ni, Cr, U, Mn, Mo). Ως στρατηγικά υλικά του ελληνικού υπεδάφους, θεωρούνται τα υλικά εκείνα που είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια μιας χώρας. Είναι αυτά που σε μικρή πρόσμιξη δημιουργούν κράματα και βελτιώνουν τις φυσικοχημικές ιδιότητες των βασικών μετάλλων. Η έννοια του στρατηγικού ορυκτού ή υλικού, ποικίλλει από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή. Η λεγόμενη βιομηχανική επανάσταση στηρίχθηκε σε ορισμένα στρατηγικά υλικά της εποχής εκείνης, όπως ο άνθρακας, τα σιδηρομεταλλεύματα κ.ά. Στη μεταπολεμική τεχνολογία προστέθηκαν νέες ορυκτές πρώτες ύλες στον κατάλογο των στρατηγικών ορυκτών υλών, όπως το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο, το τιτάνιο, το ουράνιο, το παλλάδιο κ.ά. Είναι πολλοί οι παράγοντες που συμβάλλουν, προκειμένου μια ορυκτή πρώτη ύλη να θεωρηθεί ως στρατηγικό ορυκτό. Όπως π.χ. η χρησιμοποίησή του για στρατιωτικούς σκοπούς, η σπανιότητά του, η έλλειψη υποκατάστατων. Υπάρχουν σε επαρκείς ποσότητες στη χώρα μας χρωμίτης, βωξίτης, πυρολουσίτης, πισουρανίτης, νικελίτης, μπεντονίτης η οποία μάλιστα χώρα μας είναι η μοναδική παραγωγός στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα. Ειδικότερα, για τα κοιτάσματα χρωμίτη, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχει στο υπέδαφός της σημαντικά εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα χρωμίτη, και η μεγαλύτερη βωξιτοπαραγωγός χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μετά τη σταδιακή μείωση της παραγωγής της Γαλλίας. Διαθέτει μεγάλες ποσότητες πολύ καλής ποιότητας μαρμάρων, τσιμεντοβιομηχανίες, ζεόλιθο. Όσον αφορά τα κοιτάσματα μαγγανίου και νικελίου, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης με σημαντικά κοιτάσματα των στρατηγικών αυτών υλικών στο υπέδαφος της. Αναφορικά με το εξαιρετικού τεχνολογικού ενδιαφέροντος μαγνήσιο, λόγω των πολλαπλών χρήσεων ως βασικό υλικό για την αυτοκινητοβιομηχανία, τους σιδηρόδρομους, την αεροπλοΐα και κυρίως τη διαστημική τεχνολογία, η Ελλάδα εξάγει μαγνησίτη, που αποτελεί την ορυκτή μορφή μαγνησίου και καλύπτει το 46% της συνολικής παραγωγής της Δυτικής Ευρώπης. Σημαντικές ποσότητες σχιστοπισσόλιθου υπάρχουν ανεκμετάλλευτα στην Ήπειρο, όπως έχει αποδείξει εδώ και 30 χρόνια ο Ομ. Καθ. κ Β Παπαγεωργίου. Ιδιαίτερη αναφορά λόγω της σημασίας τους πρέπει να γίνει και για τα κοιτάσματα του ουρανίου. Η πιστοποίηση ύπαρξης κοιτασμάτων ουρανίου στον ελλαδικό χώρο είναι αδιαμφισβήτητη. Το ερώτημα είναι κατά πόσον είναι εκμεταλλεύσιμα και βέβαια, ποιο είναι το μέγεθος των αποθεμάτων. Ας μην ξεχνάμε ότι από γεωλογική άποψη όλος ο Ελληνικός χώρος αποτελεί ευνοϊκό περιβάλλον για την ανάπτυξη ουρανιούχων μεταλλευμάτων. Ιδιαίτερα η γεωτεκτονική ζώνη της Ροδόπης με τα κρυσταλλοσχιστώδη πετρώματα έρχεται αναμφισβήτητα πρώτη μεταξύ όλων των γεωτεκτονικών ζωνών της Ελλάδος. Σύμφωνα με συμπεράσματα πολλών ερευνητών οι ουρανιούχες εμφανίσεις στην Κεντρική και Ανατολική Μακεδονία και στη Θράκη, πείθουν ότι η περιοχή της Μακεδονίας και της Θράκης βρίσκεται περίπου στο κέντρο μιας μεταλλογενετικής επαρχίας ουρανίου. Άλλη μια πρωτιά διεκδικεί η πατρίδα μας στον τομέα της εξόρυξης και απόληψης χρυσού. Ο χώρος της Βόρειας Ελλάδας είναι ιδιαίτερα υποσχόμενος για την παρουσία πολύ
4 σημαντικών κοιτασμάτων χρυσού. Ιδιαίτερα στην περιοχή του επιθερμικού πεδίου Αισύμης- Σαπών-Πετρωτών, κυριαρχούν μεγάλες οικογένειες θειούχων και θειικών χρυσοφόρων πετρωμάτων. Δεν θα ήταν υπερβολή να ισχυριστεί κανείς ότι όλα τα βουνά της Β. Ελλάδας αποτελούν στόχο εκμετάλλευσης κοιτασμάτων χρυσού. Υπάρχει Χρυσός και Άργυρος που αποτελούν εθνικό απόθεμα. Είμαστε πλούσια χώρα, δεδομένου ότι η συνολική αξία του ορυκτού πλούτου, της χώρας εκτιμάται, μαζί με τους υδρογονάνθρακες, σε 1,5 τρις ευρώ. Ενώ η αντίστοιχη αξία στην περιοχή μας εκτιμάται σε εκατοντάδες δις ευρώ. Αντλώντας στοιχεία από τη μεταλλευτική έρευνα που πραγματοποίησε πριν χρόνια η καναδικών συμφερόντων TVX HELLAS στο μεταλλείο της Ολυμπιάδας Χαλκιδικής, προσδιόρισε αποθέματα της τάξης των 11,52 εκατ. τόνων. Άλλες εταιρείες έχουν ανακαλύψει κοιτάσματα χρυσού στη Θράκη, στη Μήλο, στη Λέσβο και στη Λήμνο. Μόνον η εταιρεία Χρυσωρυχεία Θράκης έχει ανακαλύψει κοίτασμα (επιθερμικού) χρυσού στη Θράκη (στο Λόφο Περάματος) 11,2 εκατ. τόνων με μέση περιεκτικότητα χρυσού 4 g/τόνο μεταλλεύματος. Στη Θράκη πριν μήνες σημειώθηκε σύσσωμη λαϊκή αντίδραση εναντίον αυτής της «επένδυσης», που την απέτρεψε προς το παρόν. Συμπερασματικά, μόνον τα αποθέματα των κοιτασμάτων της Χαλκιδικής είναι ικανά να αναδείξουν την Ελλάδα ως τη σημαντικότερη παραγωγό χρυσού στην Ευρώπη. Μια επισήμανση, η «Λαϊκή Συσπείρωση» στην Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας και το ΚΚΕ που την στήριξε πανελλαδικά, όχι μόνο δεν χαιρετίζουν την επένδυση στις Σκουριές, αλλά ένωσαν και ενώνουν τη φωνή τους και πήραν σαφή θέση στο πλευρό των κατοίκων που αγωνίζονται με απειθαρχία και ανυπακοή για το δίκιο τους και τα δικαιώματα τους. Φίλες και φίλοι, μερικά ερωτήματα στα οποία οι άλλες πολιτικές δυνάμεις δεν απαντούν,γιατί αλλιώς θα εκτεθούν. Σε ποιόν ανήκει αυτός ο πλούτος; Ανάπτυξη από ποιόν και για ποιόν, προς όφελος ποιανού, πως, πότε και που; Προς όφελος ποιας τάξης; Για το κέρδος ή για τον άνθρωπο; Για μας δεν υπάρχει θέμα τιμήματος. (1 εκατ. ευρώ το χρόνο στο ελληνικό κράτος, μετά το τρίτο έτος λειτουργίας του εργοστασίου προβλέπει η συμφωνία). Κοροϊδία, ψίχουλα. Όμως και 1 δις να ήταν πάλι αντίθετοι θα ήμασταν, αφού τον χρυσό τον εξορύσσεις και τέλος. Δεν αναπαράγεται, δεν αεί φέρει. Το ουσιαστικό ζήτημα σε σχέση με την αξιοποίηση του φυσικού και ορυκτού πλούτου της περιοχής είναι σε ποια στρατηγική για τον τόπο μας εντάσσεται, με το πρόγραμμα, ποιες οι επιπτώσεις στην υγεία των κατοίκων και στο φυσικό περιβάλλον της περιοχής, και ποιος τελικά θα ωφελείται. Η ανάπτυξη και αξιοποίηση μιας περιοχής δεν είναι ένα φαινόμενο που συμβαίνει έξω και πέρα από τους νόμους της κοινωνικής εξέλιξης και πρέπει να έχει σαν βασική προϋπόθεση τη μελέτη των δυνατοτήτων της περιοχής και την φέρουσα ικανότητας της. Έχοντας βιώσει όλες αυτές τις δεκαετίες το συγκεκριμένο αντιλαϊκό δρόμο ανάπτυξης γίναμε μάρτυρες στο πώς οι ιδιώτες μεταλλειοϊδιοκτήτες όλον τον περασμένο αιώνα έδωσαν δείγμα γραφής με την στήριξη των πολιτικών τους υπαλλήλων και κυβερνήσεων, το πώς
εννοούν την επιχειρηματική τους δράση, τη δράση της αγοράς: ληστρική, ανορθολογική εκμετάλλευση με συνέπεια τα τεράστια διαχρονικά οικολογικά εγκλήματα, το βιασμό της φύσης και της υγείας των εργαζομένων. Υπάρχει η συσσωρευμένη αρνητική εμπειρία στην περιοχή, Μποδοσάκης, TVX, Χρυσός Α.Ε., αλλά και η Κορώνεια, η ΠΕΣΙΝΕ, ο Ασωπός, η Πτολεμαΐδα. Το κεφάλαιο, η εκμετάλλευση, το κέρδος λειτουργούν αμείλικτα, σε βάρος κατοίκων και περιβάλλοντος. Αυτή είναι η «ανάπτυξη» που στηρίζουν τα στελέχη κομμάτων, που ομνύουν όρκους πίστης στους νόμους και στις αξίες της ελεύθερης αγοράς, του κέρδους και της εκμετάλλευσης, των «πράσινων» business της ΕΕ. Για να είναι αποτελεσματική λοιπόν η αξιοποίηση φυσικού και ορυκτού πλούτου πρέπει αυτή να πατάει πάνω σ ένα γενικότερο χωροταξικό σχεδιασμό των χρήσεων γης, που με σαφήνεια να απαντιέται: 5 Για ποιο σκοπό και προς όφελος ποιών, θα οργανώσουμε την επέμβαση μας. Μέσα σε ποιο κοινωνικοοικονομικό σύστημα και με ποιο τρόπο παραγωγής σχεδιάζουμε τις επεμβάσεις μας. Φίλοι και σύντροφοι, ας δούμε μερικά γεγονότα για το πώς έχει λειτουργήσει και λειτουργεί ο συγκεκριμένος τρόπος ανάπτυξης στη χώρα μας. Με την επένδυση της μεταλλουργίας χρυσού στη Χαλκιδική, προωθείται η καταστροφή του περιβάλλοντος της περιοχής, κάτι που αποδεικνύεται και από τα στοιχεία που έχουν παραθέσει έγκυροι επιστημονικοί φορείς (ΙΓΜΕ, ΤΕΕ, επ. περιβ. ΑΠΘ, επ τμημ. Γεωπονίας, Δασολογίας). Οι επιπτώσεις αφορούν και τη μορφολογία του εδάφους, τα υδατικά αποθέματα, στις καλλιέργειες και την κτηνοτροφία, τον αρχαιολογικό πλούτο. Συμφέρον δε θα έχει κανείς, πλην των επενδυτών, από την καταστροφή του περιβάλλοντος, ούτε καν ο ίδιος ο μεταλλεργάτης που θέλει κι αυτός τα παιδιά του να ζήσουν σ' αυτό τον τόπο. Επίσης, μια ακόμη σημαντική πηγή πλούτου που ανήκει στο λαό περνάει στα χέρια ενός επιχειρηματικού ομίλου. Πρόκειται για ουσιαστική κλοπή. Με ελάχιστο τίμημα θα εκμεταλλευτεί έναν πλούτο αξίας δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που θα τον εξάγει άμεσα, μέσα σε μήνες.τίποτα δε θα αξιοποιηθεί προς όφελος του λαού. Το συμφέρον των εργαζομένων δεν μπορεί να ταυτίζεται με το συμφέρον του εκάστοτε επιχειρηματία, είτε αυτός λέγεται Μποδοσάκης, είτε "ΤVX Gold" είτε λέγεται "Ελληνικός Χρυσός. Όπως ανακοίνωσε πριν μερικά χρόνια(2011) η διοίκηση του εργατικού κέντρου Φωκίδας, με αφορμή την αγοραπωλησία των μεταλλείων βωξίτη του Κυριακόπουλου, Αλουμίνιο ΑΕ, πρώην ΠΕΣΙΝΕ, από το Όμιλο Μυτιληναίου: εκφράζουμε κατ' αρχήν την αδιαφορία μας για το αν τα μεταλλεία είναι στα χέρια του Α ή του Β ιδιώτη εκμεταλλευτή τους. Ο βωξίτης είναι λαϊκή - δημόσια περιουσία (όπως το νερό, τα δάση, τα βουνά, η θάλασσα) και σαν τέτοια πρέπει να αξιοποιείται προς όφελος του λαού, με πολιτική που θα έχει στο επίκεντρό της τις ανάγκες των εργατών. Με θέσεις εργασίας που συνεχώς θα αυξάνονται. Με καθετοποίησή του στο χώρο εξόρυξης (αλουμίνα - αλουμίνιο - μονάδες μεταποίησης). Δυστυχώς, όμως, με τις εφαρμοζόμενες πολιτικές αυτός ο μοναδικός πλούτος του ελληνικού λαού δόθηκε προίκα στους Ηλιοπουλαίους - Κυριακοπουλαίους και τώρα σε άλλο όμιλο, θαρρείς και είναι ιδιοκτησία τους
6 Φίλες και φίλοι, Έχει περάσει σχεδόν ένας αιώνας από την εποχή που ο Λένιν, στο πλαίσιο της μελέτης του ιμπεριαλισμού, διαπίστωνε ότι, «σημασία για το χρηματιστικό κεφάλαιο δεν έχουν μόνο οι πηγές πρώτων υλών που έχουν ήδη ανακαλυφθεί, αλλά και οι πιθανές πηγές, γιατί η τεχνική αναπτύσσεται και τα εδάφη που σήμερα είναι ακατάλληλα μπορούν αύριο να γίνουν κατάλληλα, αν βρεθούν νέες μέθοδοι εξόρυξης και παραγωγής. Γι αυτό, κατέληγε, είναι αναπόφευκτη η τάση του χρηματιστικού κεφαλαίου να αρπάξει όσο δυνατό περισσότερα εδάφη, να διευρύνει το οικονομικό του έδαφος, υπολογίζοντας στις νέες πιθανές πηγές πρώτων υλών.» Το 1974 υπήρξε μια ιστορική χρονιά για την αναζήτηση πετρελαίου στον ελλαδικό χώρο. Η εταιρεία Oceanic, με δύο γεωτρήσεις που έκανε κατευθείαν στον υποθαλάσσιο χώρο της Θάσου, βρήκε το γνωστό κοίτασμα πετρελαίου «ΠΡΙΝΟΣ». Τον Ιούλη του 1981 άρχισε η άντληση πετρελαίου στη Θάσο, η οποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το πετρέλαιο της Θάσου είναι ουσιαστικά το πρώτο ελληνικό πετρέλαιο. Οι έρευνες για το πετρέλαιο συνεχίστηκαν καθ' όλη τη διάρκεια των δεκαετιών '70 και '80. Το 1978 πραγματοποιήθηκε νέα μελέτη και διαπιστώθηκε ότι σε απόσταση 10 ναυτικών μιλίων από το ακρωτήριο Μπάμπουρας της Θάσου υπάρχει ένα τεράστιο κοίτασμα πετρελαίου μικρού βάθους, αρίστης ποιότητας, άμεσα αξιοποιήσιμο, με προσδοκώμενη παραγωγή περίπου 200.000 βαρέλια πετρελαίου ημερησίως. Είναι πλέον αδιαμφισβήτητη η παρουσία κοιτασμάτων πετρελαίου τόσο στο Βόρειο, όσο και στο Νότιο Αιγαίο. Το γεγονός αυτό βρίσκεται σε πλήρη συμφωνία με τη θεωρία των λιθοσφαιρικών πλακών, η οποία έφερε επανάσταση στην αναζήτηση πετρελαίου και μεταλλευμάτων. Σύμφωνα με τη θεωρία αυτή, έχει αποδειχθεί διεθνώς ότι τόσο η γένεση πετρελαίου, αλλά και σε μεγάλο βαθμό η μεταλλογένεση, συμβαίνουν στα όρια σύγκρουσης ή απομάκρυνσης δύο παλαιολιθοσφαιρικών πλακών. Σήμερα αποδείχθηκε αυτό που επί χρόνια υποστηριζόταν από Γεωλόγους ότι τέτοιες ζώνες αποτελούν η περιοχή της Τάφρου του Β. Αιγαίου (κοντά στην οποία βρίσκονται τα κοιτάσματα «ΠΡΙΝΟΣ» και «Μπάμπουρας») και η περιοχή της ελληνικής Τάφρου, που εκτείνεται υπό μορφήν τόξου από το Ιόνιο πέλαγος και την Κρήτη μέχρι τα Δωδεκάνησα. Ως άμεση συνέπεια στο κεντρικό ζήτημα της ενέργειας οι αντιθέσεις και οι προσωρινές ιμπεριαλιστικές συμμαχίες αφορούν δύο βασικούς θεματικούς άξονες: τους αγωγούς μεταφοράς φυσικού αερίου από την Ασία στη Νότια Ευρώπη (Νότιος Διάδρομος: TAP, ITGI,RTG) και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της Ανατολικής Μεσογείου σε συνδυασμό με την οριοθέτηση των Αποκλειστικών Οικονομικών Ζωνών (ΑΟΖ) των χωρών. Γιατί υπάρχει τώρα το ενδιαφέρον; Γιατί ακριβώς ξέρουμε, πάρα πολύ καλά, ότι η Ευρώπη έχει ενεργειακό έλλειμμα. Υπάρχει ο ευρωπαϊκός ανταγωνισμός με τις Ηνωμένες Πολιτείες, με καινούριους παίκτες, εκτός από τους παραδοσιακούς. Με τη Ρωσία, την Κίνα, την Ινδία. Οι πάντες έρχονται εδώ, για να διασφαλίσουν μερίδια και μάλιστα προσπαθούν να έχουν και πολλές πηγές προμήθειας είτε πετρελαίου είτε φυσικού αερίου. Ακριβώς επειδή ο ανταγωνισμός είναι τόσο μεγάλος, γίνονται ανακατατάξεις μέσα στην καπιταλιστική πυραμίδα, δημιουργήθηκε ένα ζωηρό ενδιαφέρον στο λεγόμενο "Νότιο Διάδρομο". Σ αυτά τα νέα σχέδια ρόλο μπροστάρη στην προώθησή τους στην Ανατολική Μεσόγειο, διεκδικεί η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ. Ζητούμενο, η γεωστρατηγική αναβάθμιση των ντόπιων μονοπωλίων, η προώθηση θέσεών τους εν μέσω οξυμένων ανταγωνισμών για την εκμετάλλευση πλουτοπαραγωγικών ενεργειακών πηγών, πρώτων υλών και δρόμων μεταφοράς
τους, η γραμμή της κυβέρνησης για εξαργύρωση των τέτοιων υπηρεσιών στα παζάρια με τους δανειστές ώστε να αποκατασταθούν κάποιες γραμμές χρηματοδότησης της εγχώριας αστικής τάξης. Τμήμα της αστικής τάξης της χώρας μας, καθώς και ξένα μονοπώλια ενδιαφέρονται για την άμεση εκμετάλλευση των ενεργειακών πηγών, των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο Αιγαίο. Η βιασύνη της ελληνικής άρχουσας τάξης να κλείσει θέματα δεν αφορά μόνο την αναβάθμιση της Τουρκίας, αλλά και τους δικούς της σχεδιασμούς, ιδιαίτερα μετά την αναβάθμιση των σχέσεων με το Ισραήλ. Πολλαπλασιάζονται τα σενάρια για τη λεγόμενη «συνεκμετάλλευση του Αιγαίου», που στην πραγματικότητα σημαίνει την παραχώρηση του ενεργειακού πλούτου που βρίσκεται σε περιοχή ευθύνης του ελληνικού κράτους, «βορά» στις ορέξεις του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Πίεση εκ μέρους της τουρκικής άρχουσας τάξης ασκείται και με τις συνεχείς πρόσφατες παραβιάσεις προκλήσεις από πολεμικά αεροπλάνα. Η εξέλιξη αυτή σχετίζεται με την άρνηση της ελληνικής κυβέρνησης (στάση που στηρίζεται από την ΕΕ και τις ΗΠΑ) να ορίσει τις Αποκλειστικές Οικονομικές Ζώνες (ΑΟΖ) της χώρας, παρά το γεγονός ότι στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου υπάρχει μεγάλη κινητικότητα. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ελληνική κυβέρνηση προχωρεί στις έρευνες χωρίς να έχει ανακηρύξει ΑΟΖ. Η μόνη αναφορά που υπάρχει σχετικά με το θέμα είναι ένας χάρτης, που συμπεριλαμβάνεται στη δημόσια πρόσκληση ερευνών για σεισμικά δεδομένα που γίνεται στα πλαίσια του νόμου 4001/2011. Ο χάρτης αυτός προσδιορίζει την προς έρευνα περιοχή με βάση τη διεθνή αρχή της μέσης γραμμής και σταματά στη θαλάσσια περιοχή της Κρήτης, στα θαλάσσια σύνορα με τη Λιβύη. Αυτή η ενέργεια δεν ισοδυναμεί με επίσημη ανακήρυξη ΑΟΖ από μέρους της Ελλάδας, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία οριοθέτησης τόσο με την Τουρκία όσο και με την Αίγυπτο με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου της θάλασσας. Ο συγκεκριμένος χάρτης δεν καλύπτει το Αιγαίο και την κρίσιμη περιοχή του Καστελόριζου. Πάγια επιδίωξη της τουρκικής πλευράς είναι να εξουδετερώσει το δικαίωμα στην ΑΟΖ του νησιωτικού συμπλέγματος του Καστελόριζου ή έστω αυτή να αφορά μόνο μια περιορισμένη θαλάσσια περιοχή γύρω από τη νήσο Μεγίστη και να εξαιρεθούν τόσο η Ρω από τα δυτικά, όσο και η Στρογγύλη από τα ανατολικά. Ένας τέτοιος περιορισμός θα οδηγούσε στην αποκοπή της ΑΟΖ του Καστελόριζου από την ΑΟΖ της Ρόδου, αλλά και την κυπριακή ΑΟΖ. Αξίζει να αναφερθεί πως η ΑΟΖ του Καστελόριζου, σε πλήρη ανάπτυξη με βάση τη μέση απόσταση που καθιερώνει το Δίκαιο της Θάλασσας, καλύπτει ένα θαλάσσιο χώρο έκτασης περίπου όσο η Πελοπόννησος και είναι ο «κρίκος» που ενώνει την Ελληνική με την Κυπριακή, καθώς και με την Αιγυπτιακή ΑΟΖ. Μάλιστα, πρόκειται για μια περιοχή που διαθέτει σημαντικά ενεργειακά αποθέματα. Η Ελλάδα δεν έχει κατοχυρώσει την ΑΟΖ στην κρίσιμη περιοχή νότια της Κρήτης και Δωδεκανήσων που ζητούν να ερευνήσουν οι αμερικανικοί και ισραηλινοί όμιλοι (Noble - Delek) Το κυβερνητικό πλαίσιο επανασύστασης του Εθνικού Φορέα Διαχείρισης Υδρογονανθράκων και προκήρυξης των ερευνών οδηγεί στη διανομή του ενεργειακού πλούτου σε μια χούφτα ομίλους που θα κερδίσουν τη μερίδα του λέοντος από την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων. Ο συγκεκριμένος εθνικός φορέας όχι μόνο δε θα διεξάγει αυτοδύναμη έρευνα, αλλά δε θα μετέχει καν σε κοινοπραξία έρευνας και εκμετάλλευσης. Δε διασφαλίζονται ούτε τα συνήθη ανταλλάγματα (ενίσχυσης εγχώριας τεχνογνωσίας, απασχόλησης και επιστημονικής έρευνας κλπ.) ούτε καν όροι ουσιαστικού ελέγχου της δράσης των ομίλων. 7
8 Η προκήρυξη διαγωνισμού που βασίζεται σε δεδομένα που παρέχουν οι ίδιοι οι διεθνείς όμιλοι αποτελεί το πιο ευνοϊκό πλαίσιο συμφωνίας για την κερδοφορία τους. Η σημερινή κυβέρνηση δήλωσε μέσω του επικεφαλής της «αριστερής πλατφόρμας» ότι θα σεβαστεί τις συμφωνίες που έχουν υπογραφεί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Και μέσω του υπουργού εξωτερικών, ανακήρυξε τους αμερικάνους «συνεταιράκια» με το 70-30%. Γι αυτό το ΚΚΕ καλεί τους εργαζόμενους να δυναμώσουν την αντιιμπεριαλιστική τους δράση και ξεκαθαρίζει: «Ο λαός μας δεν πρέπει να έχει καμία εμπιστοσύνη στις αστικές δυνάμεις και στους εκπροσώπους τους, στις κυβερνήσεις τους, δεν πρέπει να αποδεχθεί να θυσιαστεί για τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας και να συντριβεί μέσα στους ανταγωνισμούς των μονοπωλιακών ομίλων, των αστικών κυβερνήσεων και των ιμπεριαλιστικών αξόνων κι αντιαξόνων. [ ] Η υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας της μιας ή άλλης μονοπωλιακής επιχείρησης, αλλά είναι αναπόσπαστη με την πάλη για ριζοσπαστικές αλλαγές, για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου». Φίλες και φίλοι, Αναλύοντας τις θέσεις του ΚΚΕ για την κρίση, στεκόμαστε με έμφαση στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, οι οποίες μπορούν να ικανοποιήσουν τις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες μόνο αν τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής τεθούν κάτω από εργατικό κοινωνικό έλεγχο, με λαϊκή εξουσία και οικονομία. Ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης είναι ο βασικός αντίπαλος της εργατικής τάξης, τα μονοπώλια που κυριαρχούν στο καπιταλιστικό σύστημα είναι ο αντίπαλος των αυτοαπασχολούμενων μικρών επαγγελματιών, βιοτεχνών και εμπόρων, της φτωχής αγροτιάς, των νέων και των γυναικών που ανήκουν στα εργατικά, λαϊκά στρώματα. Η σημερινή οικονομική κρίση στην Ελλάδα ήταν αναπόφευκτη, είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της στρατηγικής υπηρέτησης της κερδοφορίας των μονοπωλίων. Όσο το κεφάλαιο παραμένει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει ο λαός και διαθέτει η χώρα και καθορίζει τι και πώς θα αναπτυχθεί, η κρίση θα χτυπά κατά διαστήματα, και κάθε κύμα της θα φέρνει νέα βάσανα στο λαό. Λένε ψέματα ότι η αιτία της κρίσης βρίσκεται στην ανικανότητα του ενός ή του άλλου κόμματος που κυβέρνησε ή ότι οφείλεται στα χρέη και τον υπερβολικό δανεισμό, στην υπερκατανάλωση, όταν μάλιστα τέτοιες εκτιμήσεις αφορούν στις λαϊκές ανάγκες. Κάποια από τα παραπάνω προβλήματα είναι υπαρκτά, όμως αυτά είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, των επιλογών που συνειδητά εφαρμόσθηκαν στην Ελλάδα ως κράτος - μέλος της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και όχι αιτία. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο ψέμα ότι ο λαός κατανάλωνε περισσότερα από ό,τι μπορούσε. Διέξοδος από την καπιταλιστική κρίση είναι η καταστροφή, απαξίωση, των παραγωγικών δυνάμεων. Η βασική παραγωγική δύναμη που είναι η εργατική δύναμη καταστρέφεται. Πώς καταστρέφεται; Με την ανεργία, με τις εργασιακές σχέσεις, με την εντατικοποίηση, με τη μείωση των μισθών. Και παραμένουν οι συνέπειες της κρίσης και μετά την ανάκαμψη, που είναι προϋπόθεση γι αυτή, η καταστροφή της παραγωγικής δύναμης.
9 Όμως η μεγαλύτερη καταστροφή που παθαίνουν οι εργαζόμενοι είναι ότι καταστρέφονται και αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Η καπιταλιστική κρίση, για να αντιμετωπισθεί, ώστε να επανέλθει η φάση νέας παραγωγικής αναζωογόνησης και αύξησης της κερδοφορίας, συνοδεύεται από μέτρα που οδηγούν στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, στη συγκέντρωση και συγκεντροποίηση του κεφαλαίου. Εμείς, το ΚΚΕ, διακηρύσσουμε ότι η οικονομική καπιταλιστική κρίση αποτελεί τη δραματική ευκαιρία για το λαό να αξιοποιήσει την πείρα του και να προχωρήσει στην αντεπίθεση, στην ανατροπή. Σήμερα, λοιπόν, στη χώρα μας υπάρχουν οι αντικειμενικές προϋποθέσεις για μια ριζικά διαφορετική οργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται. Βασικό χαρακτηριστικό αυτής της οικονομίας, της λαϊκής οικονομίας, είναι η μετατροπή της ιδιοκτησίας του μεγάλου κεφαλαίου σε κοινωνική κρατική ιδιοκτησία. Σε αυτήν τη γραμμή ρήξης και ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, πρέπει να ανασυνταχθεί και να βαδίσει το λαϊκό κίνημα, για να βάλει τη σφραγίδα του την κατάλληλη στιγμή. Το ΚΚΕ καλεί το λαό να αγωνιστεί, για να γίνουν λαϊκή περιουσία τα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής στους κλάδους της μεταποίησης και γενικότερα της βιομηχανίας και του συγκεντρωμένου εμπορίου. Να δημιουργηθούν ενιαίοι αποκλειστικά κρατικοί φορείς στους κλάδους στρατηγικής σημασίας όπως της ενέργειας, των τηλεπικοινωνιών, των κατασκευών, των μεταφορών, της εξόρυξης. Να κοινωνικοποιηθούν η γη, οι μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις στον αγροτικό τομέα, να δημιουργηθούν συνεταιρισμοί φτωχών και μεσαίων αγροτών, ώστε να ξεπεραστεί το πρόβλημα της κατακερματισμένης χρήσης της γης. Η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής θα απελευθερώσει μεγάλες αναξιοποίητες αναπτυξιακές παραγωγικές δυνατότητες που έχει σήμερα η Ελλάδα. Το αστικό πολιτικό σύστημα προσπαθεί να συγκαλύψει το προφανές, ότι η Ελλάδα είναι πλούσια χώρα και επομένως μπορεί να μειώσει την εξάρτησή της από διεθνικούς μονοπωλιακούς ομίλους και ενώσεις σε κρίσιμους στρατηγικούς τομείς της οικονομίας. Προϋπόθεση γι' αυτό είναι η αξιοποίηση του εγχώριου παραγωγικού πλούτου απ' τον κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής και γενικότερα της οικονομίας. Μόνο ο κεντρικός σχεδιασμός της λαϊκής οικονομίας μπορεί να απελευθερώσει τις εγχώριες παραγωγικές δυνατότητες, γιατί έχει γνώμονα τη συνδυασμένη ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Στην εποχή του μονοπωλιακού καπιταλισμού δεν μπορεί να υπάρξει ανάλογος συνολικός μακροπρόθεσμος σχεδιασμός παρά μόνο τα στενά επιχειρηματικά σχέδια κάθε μονοπωλιακού ομίλου για να διασφαλίσει τη μεγαλύτερη δυνατή κερδοφορία του. Μόνο η λαϊκή οικονομία μπορεί να εξαλείψει οριστικά την αναρχία της παραγωγής, τη ζούγκλα του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών ομίλων για το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος. Μπορεί να αξιοποιήσει και να κατανείμει σε αυτήν την κατεύθυνση το σύνολο του εργατικού δυναμικού της χώρας, εξαλείφοντας την ανεργία. Ο κεντρικός σχεδιασμός θα στηριχθεί και θα αναδείξει τις εγχώριες δυνατότητες: (α) Του ορυκτού πλούτου, όπως εισηγητικά αναφέραμε: Του βωξίτη της Κεντρικής Ελλάδας που οικονομικά είναι εκμεταλλεύσιμος για την παραγωγή αλουμίνας.
10 Του νικελίου που χρησιμοποιείται στην παρασκευή ανθεκτικών κραμάτων με χάλυβα για την πολεμική βιομηχανία (περιοχή Λάρυμνας), όπως και του ουρανίου, του χρωμίου, του μολυβδαινίου. Του λευκόλιθου, ιδιαίτερα της Μαγνησίας (αλλά και της Βόρειας Εύβοιας, Χαλκιδικής, Λέσβου), που αξιοποιείται για την παραγωγή ειδικού τύπου τσιμέντου αλλά και πυρίμαχων υλικών. Του μαρμάρου που λόγω της ποιότητάς του κατέχει εξέχουσα θέση στη διεθνή αγορά. Των περλίτη, μπετονίτη, χουντίτη, του ζεόλιθου. Του ψευδαργύρου που αποτελεί βασικό υλικό κατασκευής μπαταριών. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να σημειώσουμε τα κοιτάσματα χρυσού στη Μακεδονία και στη Θράκη, που οι αστικές κυβερνήσεις υποβαθμίζουν την αξία τους. (β) Των σημαντικών εγχώριων ενεργειακών πηγών: Η Ελλάδα είναι δεύτερη δύναμη σε λιγνιτικά κοιτάσματα στα κράτη - μέλη της ΕΕ. Δεν έχει αξιοποιηθεί για ηλεκτροπαραγωγή ούτε το 1/3 του υδάτινου δυναμικού που μπορεί να αξιοποιηθεί. Στα πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και φυσικού αερίου Υπάρχει υψηλό αιολικό δυναμικό και πηγές γεωθερμίας, ιδιαίτερα στα νησιά του Αιγαίου. (γ) Η βιομηχανική παραγωγή καλύπτει τις εγχώριες ανάγκες του κλάδου των κατασκευών σε τσιμέντο και άλλα δομικά υλικά (π.χ. οικοδομικός χάλυβας). Επίσης, η μηχανοποίηση του κλάδου των κατασκευών καλύπτει γενικά τις ανάγκες κατασκευής δημόσιων έργων υποδομής. (δ) Με τον κεντρικό σχεδιασμό μπορούν να εξισορροπηθούν οι σημαντικές δυνατότητες κάλυψης των εγχώριων διατροφικών αναγκών. Υπάρχει σημαντική μηχανοποίηση της γεωργίας. Στο βαθμό που θα δημιουργηθούν ισχυροί συνεταιρισμοί των μικρών και μεσαίων αγροτών δίπλα στις μεγάλες κρατικές αγροτικές επιχειρήσεις μπορεί να υπάρξει πλήρης αξιοποίηση των γεωργικών μηχανημάτων (τρακτέρ, θεριζοαλωνιστικές μηχανές κ.λπ.). Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία τροφίμων σε διάφορους κλάδους της. (ε) Διαθέτει εξειδικευμένο εργατικό, τεχνικό και επιστημονικό δυναμικό. (στ) Σημαντική υποδομή υπάρχει επίσης σήμερα, σε ορισμένους τομείς της αμυντικής βιομηχανίας, την οποία η λαϊκή οικονομία μπορεί να αξιοποιήσει συνδυασμένα με τους κλάδους εξόρυξης για την καθετοποιημένη παραγωγή σχετικών προϊόντων. Αξιοποιώντας τις εγχώριες αναπτυξιακές δυνατότητες, ο κεντρικός σχεδιασμός μπορεί να ξεπεράσει ανισομέρειες της ανάπτυξης περιφερειών στο εσωτερικό της χώρας. Ο κεντρικός σχεδιασμός θα διαμορφώσει εξειδικευμένα κατά κλάδο πλάνα παραγωγής και κατανομής των μέσων παραγωγής, της ενέργειας, των πρώτων υλών. Παράλληλα, θα διασφαλίζει τη βέλτιστη κλαδική συνεργασία που θα δίνει ώθηση στην ανάπτυξη κάθε περιφέρειας της χώρας, π.χ. εξόρυξη και καθετοποιημένη βιομηχανική παραγωγή, αγροτική παραγωγή, βιομηχανία τροφίμων και βιομηχανικών υλών. Η αξιοποίηση της ναυτιλίας προς όφελος του λαού, με πλοία κοινωνικής ιδιοκτησίας, η αξιοποίηση της υποδομής και της τεχνογνωσίας των ελληνικών ναυπηγείων για την κάλυψη των αναγκών της ναυτιλίας, ειδικά των μεγάλων αναγκών ακτοπλοΐας και σύνδεσης των ελληνικών νησιών με σύγχρονα πλοία, αλλά και την κάλυψη αναγκών του πολεμικού ναυτικού, των κρατικών σιδηροδρομικών μεταφορών (βαγόνια ΟΣΕ) κ.ά.
11 Η ώθηση που θα δοθεί στην εγχώρια παραγωγή θα είναι πολλαπλάσια απ' τη σημερινή, αφού κίνητρό της θα είναι η συνδυασμένη ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Ας σκεφτούμε, για παράδειγμα, το ρόλο του ενιαίου κρατικού φορέα κατασκευών για την κάλυψη των αναγκών ποιοτικής, ασφαλούς λαϊκής στέγης, ανάπλασης συνοικιών, υλοποίησης έργων αντισεισμικής θωράκισης και αντιπλημμυρικής προστασίας, έργων υποδομής για τις μεταφορές, για κτιριακές υποδομές κοινωνικών υπηρεσιών, σχολεία, νοσοκομεία κ.λπ. Παράλληλα, η λαϊκή εξουσία θα εξοικονομήσει σημαντικούς πόρους που σπαταλώνται σήμερα στο πλαίσιο της αστικής στρατηγικής για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της εξουσίας των μονοπωλίων. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Την κατάργηση στρατιωτικών δαπανών για σχέδια του ΝΑΤΟ (π.χ. αποστολές στο Κόσσοβο, στο Αφγανιστάν). Τη διαγραφή του δημόσιου χρέους το οποίο δε χρωστούν οι εργαζόμενοι και το οποίο ξεπέρασε πλέον τα 340 δισ. ευρώ, ενώ αυξήθηκε κατά 41 δισ. ευρώ μόνο το 2010. Την κατάργηση των πολύμορφων πακέτων κρατικής στήριξης των μονοπωλιακών ομίλων, π.χ. το αρχικό πακέτο των 28 δισ. για τη στήριξη των τραπεζών, το πρόσθετο πακέτο Παπακωνσταντίνου 25 δισ., και ότι άλλο ήθελε προκύψει από τη νέα αντιλαϊκή συμφωνία της λεγόμενης κυβέρνησης της αριστεράς, που είναι προ των πυλών. Μόνο τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου και τις καταθέσεις ύψους 600 δισ. ευρώ στην Ελβετία αν σκεφτεί κανείς, μπορεί να κατανοήσει το μέγεθος του πλούτου που παράγεται στη χώρα και δεν αξιοποιείται σήμερα για την κοινωνική ευημερία. Ταυτόχρονα, η αξιοποίηση των επιτευγμάτων της τεχνολογίας, με στόχο τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, η κατάργηση της ανασφάλειας για το εργασιακό μέλλον του εργαζόμενου, η ανύψωση του μορφωτικού επιπέδου, η συμμετοχή στον εργατικό έλεγχο, θα επιδράσουν ενεργητικά στην παραγωγικότητα και αποτελεσματικότητα της εργασίας, στη μείωση δαπανών εργασίας και υλών, με ταυτόχρονη αύξηση παραγόμενου αποτελέσματος. Ο εργατικός έλεγχος, η πολιτική μείωσης των κοινωνικών και μισθολογικών ανισοτήτων θα συμβάλουν και στο δραστικό περιορισμό της διαφθοράς των κρατικών υπαλλήλων καθώς και των φαινομένων κακοδιαχείρισης, τα οποία θα εξασθενούν παράλληλα με την αποδυνάμωση των εμπορευματοχρηματικών σχέσεων. Όλοι οι εργαζόμενοι θα απολαμβάνουν πλέον, με βάση τις ανάγκες τους, ισότιμες δωρεάν υπηρεσίες δημόσιας Υγείας, Παιδείας, αναψυχής, προστασίας των παιδιών και των υπερηλίκων. Το οικογενειακό νοικοκυριό θα στηρίζεται από κρατικές κοινωνικές υποδομές (π.χ. εστιατόρια, καθαριστήρια στους μεγάλους εργασιακούς χώρους). Τα κρατικά πανεπιστήμια, σε συνεργασία με τους κλαδικούς κρατικούς φορείς, θα προωθούν τη συστηματική έρευνα για την επιστημονική πρόβλεψη των διευρυνόμενων κοινωνικών αναγκών (π.χ. αξιοποίηση και αύξηση των υδάτινων αποθεμάτων). Η διεύρυνση του ελεύθερου χρόνου των εργαζομένων θα συμβάλει στην ουσιαστική συμμετοχή τους στον εργατικό έλεγχο. Ο εργατικός, και γενικότερα ο κοινωνικός έλεγχος, θα ξεκινά από τις παραγωγικές μονάδες με εκλεγμένους, ανακλητούς εκπροσώπους και θα επεκτείνεται στο σύνολο κάθε κλάδου, κάθε περιοχής. Στα εκλεγμένα όργανα εξουσίας θα μετέχουν εκπρόσωποι των εργαζομένων στις κρατικές παραγωγικές μονάδες και θα διασφαλίζεται η αντιπροσώπευση των συνεταιρισμένων εμπορευματοπαραγωγών, των φοιτητών, των συνταξιούχων κ.λπ. Ακόμη και στο ανώτατο όργανο εξουσίας για το σύνολο της χώρας, οι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι δε θα είναι μόνιμοι αλλά ανακλητοί.
12 Η αποδέσμευση της χώρας από την ΕΕ και από κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία και ένωση θα διαμορφώσει ευνοϊκούς όρους για τη σύναψη αμοιβαία επωφελών διεθνών σχέσεων συνεργασίας. Η λαϊκή εξουσία είναι η μόνη που μπορεί να αξιοποιήσει αποτελεσματικά τις ενδοϊμπεριαλιστικές αντιθέσεις προς όφελος της κοινωνικής ευημερίας και να υπερασπίσει αποτελεσματικά τα κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας. Η σημαντική γεωπολιτική θέση της χώρας, ιδιαίτερα για τη μεταφορά ενέργειας και εμπορευμάτων μεταξύ Ευρώπης, Ασίας και Αφρικής, διαμορφώνει μια σημαντική διαπραγματευτική βάση για τη λαϊκή εξουσία, ιδιαίτερα στη σημερινή περίοδο όξυνσης των ενδοϊμεριαλιστικών αντιθέσεων. Η επικράτηση της εργατικής λαϊκής εξουσίας αποτελεί αναγκαιότητα για την ευημερία του λαού όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε κάθε καπιταλιστική χώρα, ανεξάρτητα από τη θέση της στη διεθνή ιμπεριαλιστική πυραμίδα. Ανεξάρτητα από το αν η νίκη της λαϊκής εξουσίας προηγηθεί στην Ελλάδα ή σε άλλη γειτονική χώρα, το σίγουρο είναι ότι θα επιδράσει στην άνοδο του λαϊκού κινήματος στην ευρύτερη περιοχή. Αλλά και αντίστροφα, δεν μπορεί να σταθεροποιηθεί νίκη της λαϊκής εξουσίας στην Ελλάδα χωρίς κλιμάκωση της ταξικής πάλης, λαϊκό ξεσηκωμό στην περιοχή των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της Μέσης Ανατολής. Η λαϊκή εξουσία σε μια μικρή χώρα, όπως η Ελλάδα, θα συγκεντρώσει ενεργά γύρω της και τις λαϊκές δυνάμεις των γειτονικών καπιταλιστικών κρατών, θα συμβάλει να δημιουργηθούν προϋποθέσεις επαναστατικής ανατροπής στον ευρύτερο περίγυρό της. Όμως τίποτα δε δίνεται, δεν προσφέρεται, δε χαρίζεται στην εργατική τάξη. Ότι κατακτήθηκε ιστορικά, στη χώρα μας και παγκόσμια, ήταν απότοκο, κατάκτηση της ταξικής πάλης. Φίλες και φίλοι Με τον καθημερινό μας αγώνα πρέπει να γίνει αντιληπτό, απ τις λαϊκές οικογένειες ότι ο άλλος δρόμος ανάπτυξης προϋποθέτει, απαιτεί σύγκρουση, ρήξη. Η ρήξη, αν δε θέλουμε να είναι μια καρικατούρα, ένα εφέ που το λέει ο Βαρουφάκης ή όποιος άλλος στα κανάλια υποτίθεται πουλώντας ριζοσπαστισμό, πρέπει να έχει χαρακτήρα ρήξης με αυτά που μας έφεραν εδώ. Ρήξη με την ΕΕ, το κεφάλαιο και την εξουσία του. Και υπάρχει και μια άλλη πλευρά: Γίνεται μια μεγάλη συζήτηση ταυτίζοντας τη ρήξη με την αλλαγή του νομίσματος. Λένε "να φύγουμε από το ευρώ να έχουμε τη δραχμή, θα περάσουμε δύσκολα αλλά μετά θα είναι όλα καλά". Εμείς το είπαμε και πριν, το λέμε και τώρα: Η ρήξη προϋποθέτει ένα λαό οργανωμένο, ενημερωμένο, αποφασισμένο να γίνει ιδιοκτήτης του πλούτου που παράγει η χώρα του. Χωρίς αυτήν την ιδιοκτησία, χωρίς να βάλεις χέρι στον πλούτο που παράγει η χώρα, ο λαός θα πεινάσει είτε με ευρώ, είτε με δραχμή. Ο λαός θα υποστεί τις συνέπειες. Το κρίσιμο λοιπόν, είναι ποιος έχει την ιδιοκτησία αυτού του πλούτου. Το κρίσιμο είναι να σκεφτεί ένας άνθρωπος σήμερα που δέχεται όλες αυτές τις συνέπειες, που σηκώνει αυτά τα βάρη στην καθημερινότητά του, γιατί σε μια χώρα που μπορεί ο λαός της να ζήσει σαν νοικοκύρης στον τόπο του, να έχει δουλειά, να έχει ασφάλιση, να έχει πρόσβαση σε όλα τα αγαθά, να έχει δωρεάν μόρφωση για τα παιδιά του, να έχει ψυχαγωγία, να μπορεί να κάνει διακοπές... γιατί δεν μπορεί να το κάνει σήμερα στον 21ο αιώνα; Ποιο είναι το εμπόδιο; Ποιο είναι το εμπόδιο που κρατάει ενάμισι εκατομμύριο ανέργους, ποιο είναι το εμπόδιο που καταδικάζει νέους ανθρώπους να δουλεύουν για 200 ευρώ, να μη μπορούν να κάνουν οικογένεια επειδή το κόστος ζωής είναι τεράστιο; Ποιος είναι ο λόγος που στην Ελλάδα με τα δικά τους στοιχεία έχουμε 3,5 εκατομμύρια κόσμο που βρίσκεται στα όρια της φτώχειας; Είναι η ταξική κοινωνία, είναι το εκμεταλλευτικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, είναι αυτός που μας στερεί το παρόν που δικαιούμαστε, το μέλλον που ανήκει στη νέα γενιά.
13