Σύντομα βιογραφικά εισηγητών

Σύντομα βιογραφικά εισηγητών 1. Γιάννα Αθανασάτου Η Γιάννα Αθανασάτου γεννήθηκε στη Ραφήνα. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια ξεκίνησε έναν κύκλο σπουδών σκηνοθεσίας του κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου. Εργάστηκε ως δικηγόρος ενώ έλαβε μεταπτυχιακή υποτροφία στον τομέα Επικοινωνίας του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Το 1995 παρέμεινε ως επισκέπτρια επιστήμων στο Πρόγραμμα Νεοελληνικών Σπουδών του Πολιτειακού Πανεπιστημίου του Ohio. Το 1999 ολοκλήρωσε τη συγγραφή της μελέτης της για τον ελληνικό μεταπολεμικό κινηματογράφο και τη σχέση του με όψεις της μετεμφυλιακής ιδεολογίας. Εργάσθηκε στο Ελληνικό Γραφείο του προγράμματος Media της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την ανάπτυξη της οπτικοακουστικής παραγωγής. Έχει διδάξει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης ενώ σήμερα διδάσκει ιστορία κινηματογράφου στο Τμήμα Κινηματογράφου του Α.Π.Θ. Είναι επιπλέον, επιστημονική συνεργάτις του Προγράμματος Φύλου και Ισότητας του Πανεπιστημίου Αθηνών. 2. Σπύρος Ασδραχάς Ο Σπύρος Ι. Ασδραχάς γεννήθηκε στο Aργοστόλι της Κεφαλονιάς, το 1933. Έλαβε πτυχίο του Iστορικού Tμήματος της Φιλοσοφικής Σχολής Πανεπιστημίου Aθηνών. Ως υπότροφος του IKY μετέβη στο Παρίσι για μεταπτυχιακές σπουδές όπου έλαβε και το διδακτορικό του δίπλωμα στην οικονομική και κοινωνική ιστορία. Είναι ομότιμος διευθυντής ερευνών του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και πρόεδρος του Δ.Σ. των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ). Έχει διατελέσει αντιπρόεδρος της Δ.Ε. του Ιονίου Πανεπιστημίου και συνδιευθυντής στο επιστημονικό περιοδικό Τα Ιστορικά. Έχει πλούσιο διδακτικό και συγγραφικό έργο στην Ελλάδα και τη Γαλλία ενώ έχει διευθύνει πολυάριθμα ερευνητικά προγράμματα στους τομείς της οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας. 3. Νάσια Γιακωβάκη Η Νάσια Γιακωβάκη σπούδασε στις Φιλοσοφικές Σχολές της Αθήνας και των Ιωαννίνων και συνέχισε με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Essex και στο Α.Π.Θ., όπου και υποστήριξε τη διατριβή της στην Νεότερη Ιστορία το 2001, με βαθμό άριστα. Έχει εργαστεί ως φιλόλογος-ιστορικός στη Μέση Εκπαίδευση, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους και ως συνεργαζόμενη ερευνήτρια στην Ακαδημία Αθηνών. Έχει διδάξει με ανάθεση διδασκαλίας στο Τμήμα Ιστορίας Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παν/μίου Θεσσαλίας και στο Παν/μιο Πελοποννήσου. Σήμερα είναι επίκουρη καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Παν/μίου Αθηνών και διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Τα ερευνητικά της ενδιαφέρονται εστιάζονται κυρίως στην ιστορική διαμόρφωση της ευρωπαϊκής αυτοσυνειδησίας και στη μελέτη της δημόσιας σφαίρας σε Ελλάδα και Ευρώπη. Μελέτες της έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και συλλογικούς τόμους στα ελληνικά, στα γαλλικά και στα αγγλικά. Το βιβλίο της "Ευρώπη μέσω Ελλάδας. Μια καμπή στην ευρωπαϊκή αυτοσυνείδηση, 17ος 18ος αιώνας" εκδόθηκε από τις εκδόσεις της Εστίας το 2006 και μεταφράστηκε στα κινεζικά: Γκουαντζού [Καντώνα] 2012. 4. Διονύσης Γράβαρης Ο Διονύσης Γράβαρης γεννήθηκε το 1954. Είναι Καθηγητής στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Κρήτης. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Ελλάδα (Τμήμα Δημοσίου Δικαίου και Πολιτικών Επιστημών) και στον Καναδά (Honours B.A., Lakehead University, M.A. York University). Το 1991 αναγορεύτηκε διδάκτορας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Διεθνών Σπουδών με επιβλέποντα Καθηγητή τον αείμνηστο Κοσμά Ψυχοπαίδη. Έχει διδάξει στο Ινστιτούτο Περιφερειακής Ανάπτυξης του Παντείου Πανεπιστημίου καθώς και στο Τμήμα Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης. Από το 2002 διδάσκει στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης του ιδίου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα επικεντρώνονται στα πεδία της

Θεωρίας του Κράτους και της Ανάλυσης των Κρατικών Πολιτικών, στην Κοινωνική Πολιτική και στην Πολιτική Οικονομία. Έχει δημοσιεύσει τις μονογραφίες Εκπαίδευση και Πολιτική Οικονομία, Κρίση του Κοινωνικού Κράτους και Νεωτερικότητα, ενώ το λοιπό συγγραφικό του έργο έχει δημοσιευτεί υπό μορφή άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά και σε συλλογικούς τόμους. 5. Μυρσίνη Ζορμπά Η Μυρσίνη Ζορμπά είναι Διδάκτωρ πολιτικών επιστημών και ερευνήτρια πολιτισμικής πολιτικής. Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και συνέχισε με υποτροφία της ιταλικής κυβέρνησης στο Μεταπτυχιακό Τμήμα της Φιλοσοφίας του Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης. Δίδαξε πολιτισμική θεωρία και πολιτική στο Μεταπτυχιακό Τμήμα «Διοίκησης Πολιτιστικών Μονάδων» του ΕΑΠ. Έχει διδάξει επίσης σε μεταπτυχιακό επίπεδο στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ως διευθύντρια του Βιομηχανικού Μουσείου Σύρου, σχεδίασε τον εκσυγχρονισμό και τον ανασχεδιασμό του. Υπήρξε μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (2000-2004) και διευθύντρια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου. Είναι πρόεδρος του σωματείου «Δίκτυο για τα Δικαιώματα του Παιδιού» από το 2000. Έχει γράψει μονογραφίες, άρθρα και βιβλία, μεταξύ των οποίων το πρόσφατο έργο Πολιτική του Πολιτισμού. Ευρώπη και Ελλάδα στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, Πατάκης, 2014. Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Αρθρογραφεί τακτικά στο περιοδικό Chronos. 6. Βαγγέλης Καραμανωλάκης Γεννήθηκε στην Αθήνα το 1965. Το 1986 αποφοίτησε από τη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και το 1993 από το Ιστορικό- Αρχαιολογικό Τμήμα της Φιλοσοφικής Σχολής. Το 1992-1993 υπήρξε υπότροφος του προγράμματος ERASMUS στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και το 1996 ολοκλήρωσε το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Το 2004 υποστήριξε τη διατριβή του στο ίδιο Πανεπιστήμιο και το 2006 εκδόθηκε επεξεργασμένη μορφή της με τον τίτλο: Η συγκρότηση της ιστορικής επιστήμης και η διδασκαλία της ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών 1837-1932. Έχει διδάξει στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας των Πανεπιστημίων Αθήνας και Κρήτης και διδάσκει στο Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι επιστημονικός συνεργάτης των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) και Γραμματέας του Διοικητικού τους Συμβουλίου. Σήμερα είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών ενώ έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. 7. Μαργαρίτα Κατσίμη H Μαργαρίτα Κατσίμη είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών και Ερευνητικός Συνεργάτης του Center for Economic Studies και του Institute for Economic Research. Είναι κάτοχος της έδρας Jean Monnet στην Δημοσιονομική και Νομισματική Πολιτική της Ε.Ε. Έχει Πτυχίο Οικονομικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και Πτυχίο Μεταπτυχιακών και Διδακτορικών Σπουδών στα Οικονομικά από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Έχει εργαστεί ως Λέκτορας στα Οικονομικά στο Τμήμα Οικονομικών Σπουδών στο University of Essex. Έχει διατελέσει μέλος της Μονάδας Οικονομικής Ανάλυσης και Έρευνας του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων και αναπληρωματικό μέλος της Economic and Financial Committee της Ε.Ε. Επιπλέον, μέλος της Ομάδας Εργασίας 1 του ΟΟΣΑ σε Μακροοικονομικές και Διαρθρωτικές Πολιτικές. Η έρευνα της εστιάζει σε ζητήματα Μακροοικονομίας, Πολιτικής Οικονομίας, Οικονομικών της Αγοράς Εργασίας, Ευρωπαϊκής Οικονομικής Ολοκλήρωσης. Έχει δημοσιεύσει μελέτες της σε έγκριτα διεθνή οικονομικά περιοδικά και επιθεωρήσεις όπως τα European Journal of Political Economy και Cambridge Journal of Economics. 8. Χριστίνα Κουλούρη Η Χριστίνα Κουλούρη είναι Καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης &

Ιστορίας, διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) και κοσμήτορας της Σχολής Πολιτικών Επιστημών του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει σπουδάσει στο Ιστορικό και Αρχαιολογικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών, στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I) και στην École des Hautes Études en Sciences Sociales στο Παρίσι. Έχει διδάξει στα Πανεπιστήμια Κρήτης, Θράκης και Πελοποννήσου ενώ το 2010 ήταν επισκέπτρια καθηγήτρια και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris 1 UMR IRICE). Συμμετείχε, ως εμπειρογνώμων του Συμβουλίου της Ευρώπης και ως εκπρόσωπος της Ελλάδας, στην πανευρωπαϊκή ερευνητική ομάδα εργασίας του προγράμματος «Μάθηση και διδασκαλία της ευρωπαϊκής ιστορίας του 20ού αιώνα» του Συμβουλίου της Ευρώπης (1997-2001). Έχει δημοσιεύσει 6 βιβλία, 5 συλλογικούς τόμους και πολλά άρθρα σχετικά με τη διδασκαλία της ιστορίας, τα σχολικά εγχειρίδια, τη συγκρότηση της ελληνικής εθνικής ταυτότητας και ιστορικής μνήμης καθώς και την ιστορία του αθλητισμού και των Ολυμπιακών Αγώνων. 9. Αλεξάνδρα Κορωναίου Η Αλεξάνδρα Κορωναίου έχει σπουδάσει στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων και στη Σορβόννη. Από το 1990 μέχρι το 1998 δίδαξε στο ΤΕΑΠΗ του Πανεπιστημίου Αθηνών. Σήμερα είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου, με αντικείμενο έρευνας την «Κοινωνιολογία του ελεύθερου χρόνου και των Μέσων Μαζικής Επικοινωνίας». Έχει συγγράψει μεταξύ άλλων τα βιβλία Νέοι και Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας, Οδυσσέας 1992 και Κοινωνιολογία του ελεύθερου χρόνου, Νήσος 1996 καθώς και άρθρα σχετικά με την εργασία, τον ελεύθερο χρόνο και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας. Έχει πλούσια ερευνητική εμπειρία σε ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. 10.Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος Ο Λουδοβίκος Κωτσονόπουλος γεννήθηκε το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασε Πολιτική Επιστήμη και Ιστορία στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και στο Πανεπιστήμιο του Warwick. Εκπόνησε διδακτορική διατριβή στο Πάντειο Πανεπιστήμιο πάνω στη θεωρία του κοινωνικού κράτους, με υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζονται κυρίως στην ιστορία του Κοινωνικού Κράτους, στη Δημοσιονομική & Ιστορική Κοινωνιολογία και στις Θεωρίες Κράτους. Διδάσκει Ιστορία της Κοινωνικής Πολιτικής στο Τμήμα της Κοινωνικής Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου. Έχει συγγράψει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. 11. Βαγγέλης Λαγός Ο Βαγγέλης Λαγός γεννήθηκε το 1968. Έλαβε πτυχίο από το Τμήμα Φιλοσοφικών και Κοινωνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Κρήτης με κατεύθυνση Κοινωνιολογίας/Ψυχολογίας. Προχώρησε σε μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστημίου του Essex στην Αγγλία ενώ σήμερα είναι υποψήφιος διδάκτορας του Τμήματος Ψυχολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι επιπλέον απόφοιτος της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης. Έχει πλούσια ερευνητική εμπειρία σε ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στη μελέτη ζητημάτων νεολαίας, απασχόλησης-ανεργίας, ελεύθερου χρόνου και πολιτιστικής πολιτικής. 12. Κατερίνα Λαμπρινού Η Κατερίνα Λαμπρινού έλαβε πτυχίο από τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο λαμβάνοντας μεταπτυχιακό δίπλωμα Πολιτισμικών Σπουδών από το Lancaster University το 2003 και Πολιτικής Επιστήμης και Κοινωνιολογίας από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 2006. Το διάστημα 2011-2012 ήταν επισκέπτρια υποψήφια διδάκτορας στο Πανεπιστήμιο Paris IX. Βρίσκεται εν αναμονή υποστήριξης της διδακτορικής διατριβής της στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι επιστημονική συνεργάτις στο Κέντρο Πολιτικών Ερευνών του ίδιου

πανεπιστημίου. Έχει συγγράψει άρθρα και μελέτες σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. 13. Δήμητρα Λαμπροπούλου Η Δήμητρα Λαμπροπούλου είναι λέκτορας Νεότερης και Σύγχρονης Ελληνικής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έλαβε πτυχίο και μεταπτυχιακό δίπλωμα νεότερης και σύγχρονης ελληνικής ιστορίας από το ίδιο τμήμα ενώ ολοκλήρωσε τη διδακτορική διατριβή της το 2008. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εγγράφονται κυρίως στα πεδία της κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας, την προφορική ιστορία, την ιστορία της εργασίας και της νεότητας. Είναι μέλος των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ), ιδρυτικό μέλος και μέλος του ΔΣ της Ένωσης Προφορικής Ιστορίας, μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Historein/Ιστορείν και μέλος του European Labour History Network. Είναι συγγραφέας των μονογραφιών Οικοδόμοι. Οι άνθρωποι που έχτισαν την Ελλάδα: 1950-1967, Βιβλιόραμα 2009 και Γράφοντας από τη φυλακή. Όψεις της υποκειμενικότητας των πολιτικών κρατουμένων 1947-1960, Νεφέλη, Αθήνα 1999 ενώ έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό άρθρων σε ελληνική και αγγλική γλώσσα. 14. Πέτρος Λινάρδος Ρυλμόν Ο Πέτρος Λινάρδος - Ρυλμόν είναι πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Συνέχισε σε μεταπτυχιακό επίπεδο τις σπουδές του στη Γαλλία στο Paris-VIII. Διετέλεσε συντάκτης του Οικονομικού Ταχυδρόμου από το 1977 ως το 1993 και παράλληλα συνεργάτης των εφημερίδων Το Βήμα, Τα Νέα, Ελευθεροτυπία. Επιπλέον, για περισσότερα από 20 χρόνια διετέλεσε επιστημονικός συνεργάτης στο Ινστιτούτο Εργασία της ΓΣΕΕ, (1991-2013), ως υπεύθυνος του τομέα Ανάπτυξης και Οικονομικής Πολιτικής. Κατά το ίδιο διάστημα ήταν υπεύθυνος της έκδοσης του περιοδικού Τετράδια του ΙΝΕ. Σήμερα, είναι συνεργάτης του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ και της εφημερίδας Εποχή. Έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό μελετών γύρω από ζητήματα εργασίας, αμοιβών εργαζομένων, συλλογικών διεκδικήσεων και κοινωνικών κινημάτων. 15. Λίνα Λούβη Η Λίνα Λούβη γεννήθηκε στη Σπάρτη και σπούδασε Ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (Paris I), όπου απέκτησε και τον τίτλο του διδάκτορα. Έχει διδάξει Νεότερη Ιστορία στα Τμήματα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και Ιστορίας και Εθνολογίας του Δημοκρίτειου Πανεπιστήμιου Θράκης. Σήμερα είναι Αναπληρώτρια Καθηγήτρια στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και διδάσκει σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο. Τα επιστημονικά της ενδιαφέροντα εντάσσονται στο πεδίο της ελληνικής πολιτικής και διπλωματικής ιστορία του 19 ου αιώνα, στις ιστορικές φάσεις της Μεγάλης Ιδέας και του Εθνικού ζητήματος. Έχει γράψει σημαντικό αριθμό άρθρων και μελετών για την πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους και το ελληνικό εθνικό ζήτημα κατά το 19 ο και 20 ο αιώνα σε ελληνική και γαλλική γλώσσα. Είναι επιπλέον συγγραφέας της μονογραφίας Περιγέλωτος Βασίλειον, Βιβλιοπωλείο της Εστίας, Αθήνα 2002. 16. Λάμπρος Μπαλτιώτης Ο Λάμπρος Μπαλτσιώτης αποφοίτησε από τη Νομική Σχολή του ΔΠΘ και εκπόνησε Diplôme ιστορίας στην EHESS. Είναι διδάκτωρ Ιστορίας (Πάντειο Πανεπιστήμιο). Ερευνητικά, ασχολείται με ζητήματα γλωσσικής και θρησκευτικής ετερότητας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια καθώς και με ζητήματα ιθαγένειας και μετανάστευσης. Εργάζεται ως ειδικός επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη και είναι εντεταλμένος διδασκαλίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Μεταξύ άλλων έχει δημοσιεύσεις σχετικά με τις μειονότητες στην Αλβανία, την ελληνοτουρκική ανταλλαγή πληθυσμών, την ιστορία και τις πολιτικές ιθαγένειας στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια, τη μειονοτική εκπαίδευση στη Θράκη και τις αλβανόφωνες κοινότητες στην Ελλάδα. Το 2013 επιμελήθηκε με τη Λ. Βεντούρα το συλλογικό τόμο Το έθνος πέραν των συνόρων. «Ομογενειακές» πολιτικές του ελληνικού κράτους.

17. Ηλίας Νικολακόπουλος Ο Ηλίας Νικολακόπουλος πραγματοποίησε προπτυχιακές σπουδές στα μαθηματικά στην Αθήνα και την Λωζάννη και μεταπτυχιακές σπουδές στο Παρίσι (Univ. Paris 6). Το 1984 έλαβε το διδακτορικό του από το Τμήμα Νομικής του ΑΠΘ. Εργάστηκε στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών, με ειδικότερο αντικείμενο την εκλογική κοινωνιολογία και τις εμπειρικές έρευνες πολιτικής κουλτούρας αρχικά ως επιστημονικός συνεργάτης και μετά ως κύριος Ερευνητής. Από το 1986 έως το 2014 δίδαξε στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Αθηνών, αρχικά ως Λέκτορας και από το 2003 ως Καθηγητής και διετέλεσε επί 8 χρόνια υπεύθυνος του Μεταπτυχιακού προγράμματος σπουδών «Πολιτική Επιστήμη και Κοινωνιολογία». Έχει δημοσιεύσει επτά αυτοτελή έργα (τα δύο σε συνεργασία με άλλους), είχε την επιμέλεια έξι συλλογικών τόμων, ενώ τα δημοσιευμένα άρθρα του σε θέματα εκλογικής κοινωνιολογίας και πολιτικής ιστορίας ξεπερνούν τα 40. Έχει συνεργαστεί σε σειρά ελληνικών και διεθνών ερευνητικών προγραμμάτων. 18. Φάνης Παπαγεωργίου Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Έλαβε το πτυχίο του από το Τμήμα Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πειραιώς και Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στην Ευρωπαϊκή Οικονομική Πολιτική από το Τμήμα Διεθνών Ευρωπαϊκών Οικονομικών Σπουδών του Οικονομικού Πανεπιστήμιου Αθηνών. Το 2014 ανακηρύχθηκε διδάκτωρ του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου και έκτοτε είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής με έμφαση στα ζητήματα εκτίμησης του τεχνολογικού επιπέδου και της παραγωγικότητας στο σύστημα της ελληνικής βιομηχανίας μεταποίησης. Έχει παραδώσει σεμινάρια στη Σχολή Χημικών Μηχανικών, στη Σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών και στη Σχολή Ναυπηγών Μηχανικών του ΕΜΠ. Συμμετέχει σε ελληνικά και διεθνή συνέδρια, ενώ έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό επιστημονικών άρθρων και μελετών σε ελληνικά και ξενόγλωσσα έντυπα. 19.Δέσποινα Παπαδημητρίου Η Δέσποινα Παπαδημητρίου είναι ιστορικός, αναπληρώτρια καθηγήτρια το Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών και διδάκτορας του ίδιου τμήματος. Έχει λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Κρατικών Υποτροφιών. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εγγράφονται στο πεδίο της σύγχρονης ιστορίας με έμφαση στην ανάλυση του ολοκληρωτισμού, του πολιτικού συντηρητισμού και της άκρας δεξιάς. Έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό άρθρων σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους στα ελληνικά, στα αγγλικά και τα γαλλικά. Είναι συγγραφέας των μονογραφιών Από τον λαό των νομιμοφρόνων στο έθνος των εθνικοφρόνων. Η συντηρητική σκέψη στην Ελλάδα 1922-1967, Αθήνα 2006 και Τα χρόνια της κρίσης στον μεσοπόλεμο. Η ελληνική δημόσια συζήτηση, Αθήνα 2012. 20. Ιωάννα Παπαθανασίου Η Ιωάννα Παπαθανασίου είναι ιστορικός, διευθύντρια Ερευνών στο Ινστιτούτο Πολιτικής Κοινωνιολογίας του ΕΚΚΕ. Είναι πτυχιούχος Πολιτικής Επιστήμης του Παντείου Πανεπιστημίου ενώ συνέχισε τις σπουδές της σε μεταπτυχιακό επίπεδο στη Γαλλία (Sociologie Politique, Πανεπιστήμιο Paris X-Nanterre), (Histoire du monde Byzantin et post-byzantin, Πανεπιστήμιο Paris I-Panthéon Sorbonne), όπου και έλαβε το διδακτορικό της δίπλωμα στην Ιστορία του Σύγχρονου Κόσμου. Είναι επιστημονικός συνεργάτις των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) έχοντας διατελέσει επιστημονική υπεύθυνη σε ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα του φορέα. Έχει συγγράψει σημαντικό αριθμό άρθρων και μελετών σε ελληνική και γαλλική γλώσσα. 21. Μαρία Παπαθανασίου Επίκουρη καθηγήτρια Νεότερης Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του ΕΚΠΑ, του

οποίου είναι απόφοιτος. Είναι επίσης κάτοχος μεταπτυχιακού διπλώματος στην Διεθνή Ιστορία από το Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. Εκπόνησε την διδακτορική της διατριβή στο Ινστιτούτο Κοινωνικής και Οικονομικής Ιστορίας του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα και οι δημοσιεύσεις της επικεντρώνονται στην κοινωνική ιστορία του γερμανόφωνου χώρου/ της Κεντρικής Ευρώπης κατά τον 19ο αιώνα και τις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα και ειδικότερα στην ιστορία της παιδικής και νεανικής ηλικίας, της οικογένειας, της εργασίας, της αλπικής υπαίθρου, των γυναικών στον αγροτικό χώρο, των εργατικών στρωμάτων στον αστικό χώρο, των τεχνιτών. Έχει συγγράψει μεταξύ άλλων τέσσερα βιβλία (ένα εγχειρίδιο για την ιστορία της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας και τρεις ερευνητικές μονογραφίες οι οποίες αφορούν στην ιστορία της παιδικής εργασίας στην Αυστρία, στην ιστορία των παιδιών στην ελληνική ορεινή ύπαιθρο και στην ιστορία των περιπλανώμενων γερμανόφωνων τεχνιτών). 22. Στάθης Παυλόπουλος Ο Στάθης Παυλόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1984. Είναι πτυχιούχος του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου και υποψήφιος διδάκτωρ του ίδιου τμήματος. Από το 2006 είναι συνεργάτης των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (ΑΣΚΙ) συμμετέχοντας σε ελληνικά και ευρωπαϊκά προγράμματα. Έχει συνεργαστεί επιπλέον σε ερευνητικά προγράμματα του Ινστιτούτου Ιστορικών Ερευνών / Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών και του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Δημόσιας Διοίκησης ΕΚΠΑ. Συνεργάζεται με το Κέντρο Έρευνας Νεότερης Ιστορίας (ΚΕΝΙ) του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα επιστημονικά ενδιαφέροντά του εγγράφονται στο χώρο της ιστορίας των ιδεών, με έμφαση στα ζητήματα διαμόρφωσης της ελληνικής εθνικής ταυτότητας κατά το 19 ο και πρώιμο 20 ο αιώνα. 23. Μιχάλης Πέτρου Ο Μιχάλης Πέτρου είναι κοινωνικός ανθρωπολόγος και εργάζεται ως ερευνητής στο Εθνικό Κέντρο Κοινωνικών Ερευνών (ΕΚΚΕ). Είναι πτυχιούχος και διδάκτορας του τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν στις ανθρωπολογικές προσεγγίσεις του υπαίθρου χώρου και στις σχέσεις πόλης- υπαίθρου με έμφαση στους κοινωνικοοικονομικούς μετασχηματισμούς, τις πολιτισμικές επαναδιαπραγματεύσεις των κοινωνικών υποκειμένων και τις συγκρούσεις σε τοπικό επίπεδο. Έχει διδάξει στο Πάντειο Πανεπιστήμιο, στο Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης και Αυτοδιοίκησης και είναι μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Έχει πλούσιο ερευνητικό και συγγραφικό έργο. 24.Σωτήρης Ριζάς Ο Σωτήρης Ριζάς είναι ιστορικός, διευθυντής ερευνών στο Κέντρο Έρευνας Ιστορίας Νεώτερου Ελληνισμού της Ακαδημίας Αθηνών ενώ παράλληλα διδάσκει Ελληνική Ιστορία στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο. Έχει διδάξει τα μαθήματα «Ευρωπαϊκό Πολιτικό Σύστημα» το 2008-9 και «Ευρωπαϊκή Ένωση και Πολιτικές» το 2010 στην Εθνική Σχολή Δημόσιας Διοίκησης. Έχει γράψει σημαντικό αριθμό μελετών και μονογραφιών μεταξύ άλλων: Η Ελλάδα, Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη, 1961-1964, Πατάκης, Αθήνα 2001, Οι Ηνωμένες Πολιτείες, η δικτατορία των συνταγματαρχών και το Κυπριακό ζήτημα, 1967-1974, Πατάκης, Αθήνα 2002, Η Ελληνική Πολιτική μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Κοινοβουλευτισμός και δικτατορία, Καστανιώτης, Αθήνα 2008, Απ την απελευθέρωση στο εμφύλιο, Καστανιώτης, Αθήνα 2001, The Rise of the Left in Southern Europe. Anglo- American Responses, Pickering and Chatto, London 2012. 25. Σάββας Ρομπόλης Ο Σάββας Ρομπόλης γεννήθηκε και ζει στην Καισαριανή. Είναι πτυχιούχος Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Κάτοχος Μεταπτυχιακού Διπλώματος του Πανεπιστημίου της Σορβόννης (Paris I). Διδάκτορας Οικονομικών Επιστημών του ΙΧ Πανεπιστημίου των Παρισίων. Εργάστηκε ως επιστημονικό

προσωπικό στο Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ), ως Αναπληρωτής Καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Αιγαίου και ως Καθηγητής Οικονομικών Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Σήμερα είναι Ομότιμος Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου. Από το 1990 είναι Επιστημονικός Διευθυντής του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ (ΙΝΕ-ΓΣΕΕ). Διετέλεσε εμπειρογνώμονας της ομάδας εργασίας για τη Μετανάστευση στον ΟΟΣΑ Συμμετείχε σε όργανα Διοίκησης Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης και Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, σε ομάδες εργασίας στην Ελλάδα, στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε συνέδρια και πραγματοποίησε διαλέξεις σε Πανεπιστήμια στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Διαθέτει πλούσια ερευνητική εμπειρία και είναι συγγραφέας βιβλίων, άρθρων και επιστημονικών εργασιών σχετικών με τα ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής. 26. Τάσος Σακελλαρόπουλος Ο Τάσος Σακελλαρόπουλος σπούδασε ιστορία στο Πανεπιστήμιο της Σιένας στην Ιταλία. Κύριος τομέας των ενδιαφερόντων του είναι η ιστορία του ελληνικού εικοστού αιώνα. Ειδικότερα, ο πολιτικός ρόλος του Ελληνικού Στρατού, οι πολιτικές ανακατατάξεις της δεκαετίας 1940-1950, οι πολιτικές διώξεις στη μεταπολεμική Ελλάδα, η αντίσταση κατά της δικτατορίας του 1967. Είναι μέλος της Ε.Μ.Ν.Ε. (περιοδικό Μνήμων) και του Δ.Σ. των Αρχείων Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας (Α.Σ.Κ.Ι.). Είναι υπεύθυνος στα Ιστορικά Αρχεία του Μουσείου Μπενάκη. 27. Μάνος Σπυριδάκης Ο Μάνος Σπυριδάκης είναι Αναπληρωτής Καθηγητής στο Τμήμα Κοινωνικής και Εκπαιδευτικής Πολιτικής του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου με γνωστικό αντικείμενο «Κοινωνική Ανθρωπολογία των Εργασιακών Σχέσεων». Είναι απόφοιτος του Τμήματος Ιστορίας-Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, έχει λάβει το μεταπτυχιακό του δίπλωμα στην Κοινωνική Ανθρωπολογία από το Πανεπιστήμιο του Durham και τη διδακτορική του διατριβή από το Sussex European Institute του Πανεπιστημίου του Sussex, ως υπότροφος του ΙΚΥ και μεταδιδακτορική υποτροφία από το ΙΚΥ στο ίδιο πάντοτε πεδίο. Έχει υπηρετήσει στη μέση εκπαίδευση και έχει διδάξει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας ενώ έχει διατελέσει μέλος ΣΕΠ στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο επί δεκαετία. Είναι συγγραφέας των μονογραφιών, Εξουσία και παρενόχληση στην Εργασία (Εκδόσεις Διόνικος 2009), Εργασία και Κοινωνική Αναπαραγωγή στη ναυπηγοεπισκευαστική βιομηχανία του Πειραιά (εκδόσεις Παπαζήση 2010) και, The Liminal Worker. An Ethnography of Work, Unemployment and Precariousness in Contemporary Greece (εκδόσεις Ashgate, 2013), ενώ έχει επιμεληθεί συλλογικούς τόμους και μεταφράσεις. Τα ερευνητικά του ενδιαφέροντα εστιάζουν κυρίως σε ζητήματα ανθρωπολογίας της εργασίας και κοινωνικής πολιτικής. 28. Αθηνά Συριάτου Γεννήθηκε στην Αθήνα και είναι επίκουρη καθηγήτρια Νεότερης και Σύγχρονης Ευρωπαϊκής Ιστορίας στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο της Θράκης. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Πήρε το μεταπτυχιακό της δίπλωμα M.Α. στην Ευρωπαϊκή και Βρετανική Ιστορία και το διδακτορικό της Ph.D., από το University College London, με θέμα που αφορά στην σύγχρονη Βρετανική ιστορία. Τα ερευνητικά της ενδιαφέροντα εστιάζονται σε θέματα κοινωνικής και πολιτισμικής ιστορίας της σύγχρονης Ευρώπης και ιδιαίτερα της Βρετανίας, όπως η ιστορία της εκπαίδευσης, οι χρήσεις της μνήμης και της δημόσιας ιστορίας, και η μετα-αποικιακή ιστορία και ιστοριογραφία. Έχει διδάξει Ευρωπαϊκή και Βρετανική ιστορία στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου, (University College London), στο Πανεπιστήμιο της Κρήτης και στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Διδάσκει στο πρόγραμμα Σπουδές στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο από το 1999. Είναι μέλος της συντακτικής επιτροπής του περιοδικού Historein. Έχει δημοσιεύσει βιβλία, άρθρα και κεφάλαια σε βιβλία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. 29. Ανδρέας Τάκης

Ο Ανδρέας Τάκης είναι νομικός, επίκουρος καθηγητής στη Νομική Σχολή του Α.Π.Θ. Διδάσκει φιλοσοφία και μεθοδολογία του δικαίου. Έχει διατελέσει Βοηθός Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και την Ίση Μεταχείριση και Γενικός Γραμματέας Μεταναστευτικής Πολιτικής του Υπουργείου Εσωτερικών, υπεύθυνος για τα ζητήματα Ελληνικής Ιθαγένειας. Έχει συγγράψει τις μονογραφίες Η ηθική αδιαφορία του Νόμου (Πόλις, 2004) και Για την ελευθερία της τέχνης (Σαββάλας, 2008), καθώς και σημαντικό αριθμό άρθρων και μελετών για ζητήματα που άπτονται της πολιτικής θεωρίας, του δημοσίου δικαίου και της ηθικής. 30. Αλέξης Φραγκιάδης Ο Αλέξης Φραγκιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1962. Ασχολείται με την ελληνική οικονομική ιστορία του 19 ου και του 20 ου αιώνα, παρουσιάζοντας τακτικά ανακοινώσεις σε συνέδρια και δημοσιεύοντας άρθρα στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Σπούδασε οικονομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και οικονομική ιστορία στο Παρίσι και στο Ευρωπαϊκό Πανεπιστήμιο της Φλωρεντίας, όπου υποστήριξε το διδακτορικό του το 1990 με θέμα: Αγροτική Οικονομία και Εξωτερικό Εμπόριο η σταφιδοκαλλιέργεια στη Ν. Ελλάδα, 1830-1893. Έχει διδάξει στη Φιλοσοφική Σχολή και στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας ως επισκέπτης καθηγητής. Παράλληλα, ασχολείται με έργα πολιτιστικών υποδομών και τη διοργάνωση μεγάλων εκδηλώσεων, ως σύμβουλος διοίκησης. Είναι συγγραφέας του βιβλίου: Ελληνική Οικονομία, 19ος-20ς αιώνας: από τον αγώνα της ανεξαρτησίας στην Οικονομική και Νομισματική Ένωση της Ευρώπης (Εκδόσεις Νεφέλη 2007). 31. Αγγελική Χριστοδούλου Η Αγγελική Χριστοδούλου σπούδασε Ιστορία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές ιστορίας στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Από το 2001 εργάζεται στα Αρχεία Σύγχρονης Κοινωνικής Ιστορίας. Έχει εργαστεί στην Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη και σε προγράμματα του Ινστιτούτου Νεοελληνικών Ερευνών του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών, του Ιστορικού Αρχείου Ελληνικής Νεολαίας και του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικών Ερευνών. Είναι υποψήφια διδάκτωρ στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας του Παντείου. 32. Δημήτρης Χριστόπουλος Γεννήθηκε το 1969 στην Αθήνα. Έχει πραγματοποιήσει σπουδές νομικής, πολιτικών επιστημών και θεωρίας του δικαίου στην Ελλάδα (Κομοτηνή), τη Γαλλία (Στρασβούργο, Αμιένη) και το Βέλγιο (Βρυξέλλες). Απέκτησε, από το 1992 ως το 1999, εργασιακή εμπειρία στο Συμβούλιο της Ευρώπης, την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, και στον Οργανισμό για την Ασφάλεια και Συνεργασία στην Ευρώπη στην Αλβανία και Βοσνία Ερζεγοβίνη. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε ως ειδικός επιστήμονας στο Συνήγορο του Πολίτη και στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Σήμερα είναι αναπληρωτής καθηγητής Θεωρίας του κράτους και του δικαίου στο Τμήμα Πολιτικής Επιστήμης & Ιστορίας του Παντείου Πανεπιστημίου. Η ερευνητική του δραστηριότητα αφορά, μεταξύ άλλων, ζητήματα δικαιωμάτων, μειονοτήτων, μεταναστών, ιδιότητας του πολίτη. Μονογραφίες και αρθρογραφία του κυκλοφορούν ή και έχουν μεταφραστεί σε διάφορες γλώσσες.