Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2017 13 Κεριά Στο Σκοτάδι, ΜΕΝΙΟΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΟΠΟΥΛΟΣ Μένιος Σακελλαρόπουλος, Δεκατρία Κεριά Στο Σκοτάδι Είδος Κοινωνικό Βαθμολογία: 10/10 Έίναι μερικά βιβλία, που παρέχουν πολλά πέρα από απλή τέρψη... Είναι βιβλία που διαπερνούν το σκοτάδι της
κοινωνίας μας δείχνοντας μας έναν άλλον δρόμο, σαν τη φλόγα ενός κεριού που τρεμοπαίζει παρηγορητικά στο σκοτάδι. Ένα τέτοιο βιβλίο είναι τα "Δεκατρία Κεριά Στο Σκοτάδι" του Μένιου Σακελλαρόπουλου, ένα από τα βιβλία που σε κάνουν λιγάκι καλύτερο άνθρωπο,αναδεικνύοντας ξεχασμένες αξίες. ΠΕΡΙΛΗΨΗ Ο Αλέξανδρος Παυλής είναι ένας άλλοτε επιτυχημένος πολιτικός μηχανικός που ζει στη Γλυφάδα και βλέπει την Κρίση να γκρεμίζει την καριέρα του, σωρεύοντας χρέη. Την ίδια ώρα βιώνει την αποξένωση με τη σύντροφό του, Άννα, που δοσμένη στη δική της καριέρα, προτάσσει τον εγωισμό της σε κείνον και σε έναν περίγυρο αρνητικό προς τη σχέση τους... Η ένταση Μια βροχερή νύχτα, τα πάντα ανατρέπονται όταν σε ένα φριχτό τροχαίο ο Αλέξανδρος Παυλής χάνει την όρασή του... Ένας νεός Γολγοθάς ξεκινά για εκείνον. Βεβαιότητες ανατρέπονται, σχέσεις δοκιμάζονται κι εκείνος καλείται να αναγεννηθεί από τις στάχτες του χθες. Μοιραία θα σταθεί γι' αυτόν η συνάντηση με τη Μαργαρίτα,μια εκ γενετής τυφλή κοπέλα που εργάζεται στοκ.ε.α.τ. ως καθηγήτρια της γραφής Μπράιγ.
Κοντά της, ο Αλέξανδρος Παυλής θα εξωρύξει τα διαμάντια που έκρυβε βαθιά στην ψυχή του και θα αναδείξει μεγαλείο ψυχής ακόμη κι όταν η μοίρα του στο τέλος εξυφάνει μια συγκλονιστική ανατροπή. ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος επανήλθε για άλλη μια φορά με ένα δυνατό κοινωνικό μυθιστόρημα που αποδεικνύει πως είναι ένας ανήσυχοςνους κια μια ευαίσθητη ψυχή που αφουγκράζεται κρίσιμα ζητήματα της κοινωνίας. Τα "Δεκατρία Κεριά Στο Σκοτάδι" αποτελούν το πιο ώριμο ίσως έργο του κι είναι από τα βιβλία που σου επαναπροσδιορίζουν τις αξίες της ζωής, οδηγώντας σε να εκτιμήσεις πράγματα που ανόητα θεωρούσες... αυτονόητα. Ένα βιβλίο που διεισδύει στην ψυχή του αναγνώστη αβίαστα και κατορθώνει να αφορά καθέναν από εμάς. Είναι το τρίτο κατά σειρά βιβλίο του Σακελλαρόπουλου που θίγει ένα κοινωνικό ζήτημα με τόλμη. Η "Παγίδα των Χρωμάτων" (2014) άγγιζε το ζήτημα της ψυχικής υγείας μέσα από μια ευφάνταστη ιστορία,διαποτισμένη Τέχνη και έναν παράλογο έρωτα. Το "Σημάδι" (2015) έφερε στο προσκήνιο των
σκοτεινό κόσμο των φυλακισμένων Τα Δεκατρία Κεριά στο Σκοτάδι (2016) μας παίρνουν, τώρα, από το χέρι και μας σεργιανούν στον κόσμο των Τυφλών. Με πόση ζωντάνια και παραστατικότητα γίνεται στον ήρωα και στον αναγνώστη βίωμα η απώλεια της όρασης κι ο μυστηριακός κόσμος του σκοταδιού που μόνο το φως της ψυχής και του μυαλού μπορεί να διαπεράσει! Σε έναν παράξενο δυισμό,συνήθως η λογοτεχνία παραμερίζει το σώμα και τα καθεαυτά δώρα του κι εστιάζει στα πάθη της ψυχής-προτάσσοντας συνήθως ζητήματα ηθικής και αγωνίες έρωτα ή θανάτου. Λίγα μεγάλα βιβλία φέρνουν στο προσκήνιο το σώμα κ τις αισθήσεις του. Ένα εμβληματικό αριστούργημα που εστιάζει σε μια εκ των πέντε αισθήσεων είναι το αλληγορικό θρίλερ εποχής του Πάτρικ Ζήσκιντ το Άρωμα... Εκεί συναντάμε την Όσφρηση και την αθόρυβη συμβολή της στη διαμόρφωση των σχέσεων και της αλληλεπίδρασης με το περιβάλλον μας. Η προσωπική μυρωδιά του καθενός συνθέτει τη μοναδικότητά του στο σύμπαν αυτό. Η Όρασηκι η απώλειά της ήρθε δυναμικά στο προσκήνιο με ένα βιβλίο που απέσπασε το PULITZER του 2014 Στο Όλο Το Φως Που Δεν Μπορούμε Να Δούμε, μια
τυφλή κοπελίτσα στην κατεχόμενη Γαλλία διασχίζει τις δαιδαλικές διαδρομές του σκοταδιού και του Πολέμου. Αμφότερα ιστορίες ξεχωριστές και αλλότριες προς το σήμερα. Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος όμως προσγειώνει την αναφορά του στη σημερινή εποχή. Παίρνει τα γνωριμα συστατικά της γκρίζας καθημερινότητάς μας και μας συστήνει ήρωες αναγνωρίσιμους στον μέσο άνθρωπο, με μια ζωή συνηθισμένη. Ενα ζευγάρι στην πιο δημιουργική του φάση εκεί κοντά στα 40 επιβιώνει στην Κρίση, με ολα τα αγχη που εχει φερει στον Νεοελληνα σε ενα περιβαλλον ματαιωσης κ διαρκους αγωνιας.... Εκεί έρχεται το ατύχημα κι εφιαλτική ανατροπή.ο Αλέξανδρος Παυλής χάνει την όρασή του. Από κείνο το σημείο ο συγγραφέας σκιαγραφεί όλες τις συγκρούσεις του ήρωά του με ψυχιατρική ενημερότητα. Άφοβα αποδίδει την καταβύθιση του ήρωα στην απόγνωση και δε φοβάται να μας παρουσιάσει τη δύστροπη πλευρά του, που έδιωξε τους ανθρώπους από δίπλα του. Οι εκρηξεις κατεστησαν αληθοφανη τον ηρωα αυτον... Δεν επροκειτο για καποιον εξιδανικευμενο
οσιομαρτυρα, αλλα ανθρωπο με εγωισμους κ αδυναμιες... Ο θυμος δυστυχως ειναι σχεδον αντανακλαστικη αντιδραση σε τοσο βαριες δοκιμασιες, όταν δεν υπάρχουν υποστηλώματα ουσιαστικών σχέσεων να μας συγκρατούν.. Έτσι και στον Παυλή έπρεπε να επέλθει το σκοτάδι των ματιών για να διαφωτίσει το σκοτάδι της ψυχής που είχε λησμονήσει την τρυφερότητα, την συντροφικότητα και την αγάπη. Ο Σακελλαρόπουλος ακολουθεί τον ήρωά του στην απόλυτη ταπείνωση, την εξαθλίωση,μέχρι την γενναία απόφασή του να πάρει τη ζωή του στα χέρια του και αν αποταθεί στο ΚΕντρο Αποκατάστασης Τυφλών. Από εκείνο το σημείο ο συγγραφέας ρίχνει φως στους αφανείς ήρωες(κεατ Αθήνας και Θεσσαλονικης) που στηρίζουν αυτήν την ευάλωτη κατηγορία ανθρώπων, ανοίγοντάς τους ξανά "παράθυρο" σε ένα μέλλον αυτόνομο κ δημιουργικό. Παρέα με τον ήρωα καταδυόμαστε σε έναν μικρόκοσμο αξιοπρεπή και πολύπλοκο... Οι στιγμές του Παυλή στο Κ.Ε.Α.Τ. χαρτογραφούνται τόσο ανάγλυφα που θυμίζουν την διαδραστική παράσταση Dialogue In The Dark... Οδηγός του ήρωα μας και των αναγνωστών σεα
υτό το άγνωστο σύμπαν σκότους και φωτός, η χαρισματική Μαργαρίτα, η εκ γενετής τυφλή καθηγητρια της Σχολής με το φως της ψυχής και τα αποστάγματα σοφίας να διαπερνούν την ψυχική "τύφλωση του Αλέξανδρου, αλλά και τη δική μας...τα αποφθέγματά της κοπελας γίνονται μότο και για τη δική μας δύσκολη καθημερινότητα... Ο Σακελλαρόπουλος εδώ, κάνει μια ιστορική αναδρόμη, καταγγέλλοντας το διαχρονικό έλλειμμα του Ελληνικού Κράτους στην αποκατάσταση των Τυφλών από τα μεταπολεμικά χρόνια,μέχρι σήμερα. με την κρατική αναλγησία έχουν αν παλέψουν ο ΠΑυλής κι η Μαργαρίτα και το κάνουν με συγκινητική αλήθεια πορευόμενοι προς την αυτονομία τους. Η εμβληματική αγία των Τυφλών, η χαρισματική και πολυπράγμων αγωνίστρια Έλεν Κέλλερ, θαρρείς και ευλογεί το ζευγάρι αυτό. Έτσι αφυπνίζεται το κοινωνικό μας αισθητήριο ξανά, για τους ξεχασμένους. Το βιβλίο του Μένιου με ενθουσίασε διοτι είναι
από τα πιο αληθινά και χρήσιμα βιβλία που διάβασα ποτέ μου. Ένα ελπιδοφόρο κάλεσμα "να αναλάβουμε την ευθύνη του μοναδικού εαυτού μας, απλώνοντας το χέρι μας όψχι για να πάρουμε αλλά για να δώσουμε και να ενωθούμε με τον διπλανό..." Ο Μένιος Σακελλαρόπουλος μετουσίωσε ενα ατομικό του βίωμα (με μαι πρόσκαιρη πάθηση των ματιών του) σε ανεκτίμητο δίδαγμα, poy to μοιράστηκε με όλους μας γενναιόδωρα σε ένα αξέχαστο μυθιστόρημα : Τα "13 Κεριά" έλαμψαν "στο Σκοτάδι" του κοινωνικού τοπίου με τον μεγαλειώδη τρόπο, που φώτισαν κάποτε τα δύο κηροπήγια του Ουγκό,με κοινή του συνισταμένη την Ανθρωπία. Μια αναφορά που φαντάζει εξειδικευμένη,αλλά μας αφορά όλους. Κλείνοντας το βιβλίο του Σακελλαρόπουλου θα αισθανθείτε ψυχικά πιο πλούσιοι, κουβαλώντας βαθιά τους ήρωες του στην καρδιά μαζί με το υπεροχο μήνυμα: Ένα βιβλίο υπόμνηση πως το δώρο της ζωής και της υγείας ειναι ένα μεγαλείο που οφείλουμε να διαφυλάσσουμε κ να υπηρετούμε ευλαβικά με αγάπη.