17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ Ήμος δ' ήριγένεια φάνη»οδοδάκτυλος Ήώς, δή τότ' ίπειθ' ύπό ποσσίν έδήσατο καλά πέδιλα Τηλέμαχος, φίλος υιός Όδυσσήος θείοιο, ε'ίλετο δ' άλκιμον έγχος, δ οί παλάμηφιν αρήρει, αστυδε ίέμενος, καί έόν προσέειπε συβώτην "άττ\ ή τοι μέν έγών ε'μ' ές πόλιν, δφρα με μήτηρ δψεταΐ' ού γάρ μιν πρόσθεν παύσεσθαι όΐω κλαυθμου τε στυγεροΐο γόοιό τε δακρυόεντος, πρίν γ' αύτόν με ϊδηται άτάρ σοί γ' ώδ' έπιτέλλω - τον Εεΐνον δύστηνον <ϊγ' ές πόλιν, δφρ' αν έκεΐθι δαίτα πτωχεύη* δώσει δε οί δς κ' έθέλησι, πύρνον καί κοτύλη ν έμέ δ' ou πως εστίν απαντας άνθρώπους άνέχεσθαι, εχοντά περ άλγεα θυμώ. ó Εεΐνος δ' εϊ περ μάλα μηνίει, άλγιον αύτω έσσεται ή γάρ έμοί φίλ' άληθέα μυθήσασθαι." τον δ' άπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς "ώ φίλος, ούδέ τοι αύτός έρύκεσθαι μενεαίνω. πτωχώ βέλτερόν έστι κατά πτόλιν ήέ κατ' άγρους δαίτα πτωχεύει ν δώσει δέ μοι δς κ' έθέλησιν. ού γαρ έπ'ι σταθμοίσι μένειν έτι τηλίκος ειμί, ως τ' έπιτειλαμένψ σημάντορι πάντα πιθέσθαι. άλλ'?ρχευ έμέ δ' δίει άνήρ δδε, τόν σύ κελεύεις, αύτίκ' έπεί κε πυρός θερέω άλέη τε γένηται. Β ίο ι& ο 3a εϊματα έσσάμενος κτλ. (= β 3) add. cod. Ven. 7 παύσασθαι, παύεσθαι 9 μ' έσίδηται 10 hinc usque ad 30, ut vid., Odyssea antiqua usus est poeta recentior δφρα κε κείθι Fick 17 oùò' αύτός τοι 18. 19 del. Duentzer
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 311 αίνώς γαρ τάδε είματ' εχω κακά - μή με δαμάσση στίβη ύπηοίη έ'καθεν δέ τε άστυ φάτ' είναι." 25 ιϊις φάτο, Τηλέμαχος δέ διέκ σταθμοΐο βεβήκει, κραιπνά ποσί προβιβάς, κακά δέ μνηστήρσι φύτευεν. αύτάρ έπεί ρ' ΐκανε δόμους έΰ ναιετάοντας, έγχος μέν ^' έστησε φέριυν προς κίονα μακρήν, αυτός δ' εϊσω ϊεν καί ύττέρβη λάϊνον ούδόν. so τον δέ πολύ πρώτη είδε τροφός Ευρύκλεια, κώεα καστορνοσα θρόνοισ' évi δαιδαλέοισι, δακρύσασα δ' έπειτ' ίθυς κίεν άμφί δ' αρ' αλλαι δμψαί Όδυσσήος ταλασίφρονος ήγερέθοντο 35 καί κύνεον άγαπαίόμεναι κεφαλήν τε καί ώμους. ή δ' ϊεν έκ θαλάμοιο περίφρων Πηνελόπεια, Άρτέμιδι ίκέλη ήέ χρυσή 'Αφροδίτη, άμφί δέ παιδί φίλψ βάλε πήχεε δακρύσασα, κύσσε δέ μιν κεφαλήν τε καί άμφαι φάεα καλά, καί ()' όλοφυρομενη έπεα πτερόεντα προσηύδα - *ο "ήλθες, Τηλέμαχε, γλυκερόν φάος ου α' έτ' εγώ γε οψεσθαι έφάμην, έπεί ιϊιχεο νηΐ ΓΤύλονδε λάθρη, έμεο άέκητι, φίλου μετά πατρός άκουήν. άλλ' άγε μοι κατάλεεον, όπως ήντησας όπυυπής." τήν δ' αύ Τηλέμαχος πεπνυμένος άντίον ηϋδα - *ô "μήτερ έμή, μή μοι γόον δρνυθι μηδέ μοι ήτορ έν στήθεσσιν δρινε φυγόντι περ αίπυν όλεθρο ν άλλ' ύδρηναμένη, καθαρά χροΐ ε'ίμαθ' έλουσα, [εις ύπερψ' άναβασα σύν άμφιπόλοισι γυναιηίν] ευχεο πάσι θεοίσι τεληέσσας έκατόμβας so 25 ύπ' ήοίη, πηοίη ed. Cyclica 26 ί>ιέκ στ. G : διά στ., διέκ μεγάροιο 29 ί. μέν στήσε(ν) πρός κίονα μακρόν έρείσας (cf. θ 66. 473; α 127) 30 λάϊνον (ut υ 258) : an hic olim μείλινον? cf. 339. a 33 32 καστραιν(ν)ϋσα 37 ήδέ ν. 1. ant., cf. τ 54 38 πήχεα 42 άψ έφάμην δψίσθ', cf. π 24 44. 43 sic F, 44 del. Duentzer 49 (= b 751) om. multi, post 51 colloc, alii codd.
312 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ f>á eiv, αϊ κέ ποθι Ζευς αντιτα έργα τελέσση. αύτάρ έγών άγορήνδε έλεύσομαι, οφρα καλέσσω Ηεΐνον, δτίς μοι κείθεν αμ' έσπετο δεΰρο κιόντι. τον μεν έγώ προυπεμψα συν άντιθέοισ' έτάροισι, ΤΤείραιον òé μιν ήνώγεα προτί οίκον άγοντα 65 ένδυκέως φιλέειν καί τιέμεν, εις δ κεν έλθω." ώς άρ' έφώνησεν, τη δ' άπτερος έπλετο μύθος, ή δ' ύδρηναμένη, καθαρά χροΐ εΐμαθ' έλοοσα, ευχετο πάσι θεοίσι τεληέσσας έκατόμβας péseiv, αϊ κέ ποθι Ζευς αντιτα έργα τελέσση. Τηλέμαχος δ' άρ' έπειτα διέκ μεγάροιο βεβήκει Ιγχος έχων άμα τω γε κύνες πόδας άργοί έ'ποντο. θεσπεσίην δ' αρα τω γε χάριν κατέχευεν Άθήνη τον δ' αρα πάντες λαοί έπερχόμενον θηευντο. άμφί δέ μιν μνηστήρες άγήνορες ήγερέθοντο 65 έσθλ' αγορεύοντες, κακά δε φρεσί βυσσοδόμευον. αύτάρ ó τών μέν έπειτα άλεύατο πουλύν δμιλον, αλλ' ίνα Μέντωρ ήστο καί "Αντιφος ήδ' Άλιθέρσης, οι τέ οί έε αρχής πατρώϊοι ήσαν έταΐροι, Ινθα καθέίετ' ιών τοί δ' έίερέεινον έκαστα. τοίσι δέ Πείραιος δουρικλυτός έγγύθεν ήλθε Ηεΐνον άγων άγορήνδε διά πτόλιν ούδ' άρ' έτι δήν Τηλέμαχος Εείνοιο έκάς τράπετ', άλλα παρέστη, τον καί Πείραιος πρότερος προς μοθον έειπε - "Τηλέμαχ', αιψ' δτρυνον έμόν ποτί δώμα γυναίκας, 75 ώς τοι δώρ' άποπέμψω, α τοι Μενέλαος έδωκε." τον δ' αυ Τηλέμαχος πεπνυμένος άντίον ηυδα 'ΤΤείραι', ού γάρ τ' ιδμεν, δπως έσται τάδε έργα. εϊ κεν έμέ μνηστήρες άγήνορες èv μεγάροισι 52 Arph. + : άγορήν σελ. (έπελ.) plerique, άγορήνδ' σελ. (Αγ.?), cf. α 88. ο 504 55 ήνωγον, cf. ι 44. κ 263 62 òùuj κύνες άργοί pauci (ut β 11) 68 άλιθ. plerique, cf. ad β 157 70 άπαντα pauci ; cf. τ 463 71 τοις δ' érti 78 τ' del. Bentley, cf. κ 190 eo TO
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 313 λάθρη κτείναντες πατρώϊα πάντα δάσωνται, αύτόν έχοντα σε βούλομ' έπαυρέμεν ή τινα τώνδε - εί δε κ' έγώ τούτοισι φόνον καί κήρα φυτεύσω, δή τότε μοι χαίροντι φέρειν προς δώματα χαίρων." ώς ειπών Ηεΐνον ταλαπείριον ήγεν ές οίκον, αυτάρ έπεί f>' ΐκοντο δόμους έΰ ναιετάοντας, 85 χλαίνας μεν κατέθεντο κατά κλισμούς τε θρόνους τε, ές δ' άσαμίνθους βάντες έύεέστας λούσαντο. τους δ' έπεί ουν δμιμαί λοΰσαν καί χρίσαν έλαίψ, αμφί δ' άρα χλαίνας ουλας βάλον ήδε χιτώνας, εκ β' άσαμίνθων βάντες έπί κλισμοίσι καθιίον. 90 χέρνιβα δ' άμφίπολος προχόψ έπέχευε φέρουσα καλί) χρυσείη, ίπτερ άργυρέοιο λέβητος, νίψασθαι - παρά δέ Ηεστήν έτάνυσσε τράπεσαν. σίτον δ' αίδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα, εϊδατα πόλλ' έπιθείσα, χαρισομένη παρεόνταιν. 95 μήτηρ δ' άντίον ΐίε παρά σταθμόν μεγάροιο κλισμω κεκλιμένη, λέπτ' ήλάκατα στραιφώσα. οί δ' έπ' όνείαθ' έτοιμα προκείμενα χείρας 'ιαλλον. αύτάρ έπεί πόσιος καί έδητΰος έί έρον?ντο, τοίσι δέ μύθων ήρχε περίφρων ΤΤηνελόπεια "Τηλέμαχ', ή τοι έγώ ν ίιπερώϊον εΐσαναβάσα λέηομαι εις εύνήν, ή μοι στονόεσσα τέτυκται, αίεί δάκρυσ' έμοίσι πεφυρμένη, έξ ού 'Οδυσσεύς ώχεθ' αμ' Άτρεΐδησιν ές ν Ιλιον ούδέ μοι Ιτλης, πρίν έλθείν μνηστήρας άγήνορας ές τόδε δώμα, νόστον σου πατρός σάφα είπέμεν, εϊ που άκουσας." την δ' αυ Τηλέμαχος πεπνυμένος άντίον ηυδα- "τοιγάρ έγώ τοι, μήτερ, άληθείην καταλέεω. so ιοο ios 81 σέ postul.herod.: σε Ω 83 χαίρων: πατρός 87 ίς ' έϋζέστους 90 άσαμίνθου omnes praeter U 101 εις άναβ., ut Nicanor in Β 514 106 που: reu U 1
314 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ ώχόμεθ' ες τε ΤΤύλον και Νέστορα, ποιμένα λαών δεσάμενος όέ με κείνος èv ύψηλοίσι δόμοισιν 110 ένδυκέιυς έφίλει, ώς ει τε πατήρ έόν υΐα έλθόντα χρόνων νέον άλλοθεν ώς έμε κείνος ένδυκέως έκόμιίε σύν υίάσι κυδαλίμοισιν. αύτάρ Όδυσσήος ταλασίφρονος ου ποτ' εφασκε ίαιοο ουδέ θανόντος έπιχθονίων τευ άκοΰσαι, άλλά μ' ές Άτρεΐδην, δουρικλειτόν Μενέλαον, ΐπποισι προυπεμψε και αρμασι κολλητοΐσιν. ενθ' ϊδον Άργείην 'Ελένην, ής ε'ίνεκα πολλά Άργείοι Τρώες τε θεών ίότητι μόγησαν. εϊρετο δ' αύτίκ' επειτα βοήν αγαθός Μενέλαος, δττευ χρηΐίαιν ίκόμην Λακεδαίμονα δίαν" αύτάρ εγώ τώ πάσαν άληθείην κατέλεεα. και τότε δή μ' έπέεσσιν αμειβόμενος προσέειπεν 'ώ πόττοι, ή μάλα δή κρατερόφρονος ανδρός έν εύνη ήθελον εύνηθήναι, άνάλκιδες αύτοί έόντες. ώς δ' όπότ' έν Ευλόχψ έλαφος κρατεροΐο λέοντος νεβρούς κοιμήσασα νεηγενέας γαλαθηνούς κνημούς έεερέησι καί αγκεα ποιήεντα βοσκομένη, ó δ' επειτα έήν είσήλυθεν εύνήν, άμφοτέροισι δε τοίσιν άεικέα πότμον έφήκεν, ώς Όδυσεύς κείνοισιν άεικέα πότμον έφήσει. αϊ γάρ, ΖεΟ τε πάτερ και Άθηναίη καί "Απολλον, τοίος έών οΐός ποτ' έϋκτιμένη évi Λέσβψ έ έριδος Φιλομηλεΐδη έπάλαισεν άναστάς, κάδ δ' Ιβαλε κρατερώς, κεχάροντο δέ πάντες 'Αχαιοί, ι» τοίος έών μνηστήρσιν όμιλήσειεν 'Οδυσσεύς 110 μ' κείνος plerique, contra Ar.i regulam 111 uía plerique (de Ar,o non constat) : ulòv, (öv? o? trad, éòv) iraìòci Zen. 112 ίμ' έκίΐνος G 116 όουρικλυτόν fere omnes 118 πολλοί 119 δόμησαν 127 νεηγονέας Η!, cf. ad b 336 128 κρημνούς, cf. b 337 129 ò bé τ' ιίικα us iso ΐ26 ΐ3ο
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 315 πάντες κ' ώκύμοροί τε γενοίατο πικρόγαμοί τε. ταύτα δ' α μ' είρωτάς καί λίσσεαι, ούκ άν έγώ γε αλλα παρεε εϊποιμι παρακλιδόν ούδ' απατήσω - 110 άλλα τα μεν μοι εειπε γέρων αλιος νημερτής, των ούδέν τοι έγώ κρύψω έπος oùò' έπικεύσω. φή μιν ö γ' έν νήσω ίόέειν κρατέρ' αλγε' έχοντα, νύμφης έν μεγάροισι Καλυψούς, ή μιν ανάγκη ϊσχει ó δ' ού δύναται ήν πατρίδα γαΐαν ΐκέσθαι ού γάρ οί πάρα νήες έπήρετμοι καί έταΐροι, ι* δ οϊ κέν μιν πέμποιεν έπ' εύρέα νώτα θαλάσσης.' ώς εφατ' Άτρεΐδης, δουρικλειτός Μενέλαος. ταύτα τελευτήσας νεόμην έδοσαν δέ μοι ουρον αθάνατοι, τοί μ' ώκα φίλην ές πατρίδ' έπεμψαν." ώς φάτο, τη δ' αρα θυμόν évi στήθεσσιν δρινε. iso τοίσι δε καί μετέειπε Θεοκλύμενος θεοειδής "ώ γύναι αίδοίη Λαερτιάδεω Όδυσήος, ή τοι ο γ' ού σάφα οίδεν, έμείο δε σύνθεο μυθον άτρεκέως γάρ τοι μαντεύσομαι ούδ' έπικεύσω. ϊστω νύν Ζεύς πρώτα θεών Εενίη τε τράπεία ibó ίστίη τ' Όδυσήος άμύμονος, ήν άφικάνω, ώς ή τοι Όδυσεύς ήδη έν πατρίδι γαίη, ήμενος ή έρπων, τάδε πευθόμενος κακά έργα, έστιν, άτάρ μνηστήρσι κακόν πάντεσσι φυτεύει, οίον έγών oìujvòv έϋσσέλμου έπί νηός 16 ήμενος έφρασάμην καί Τηλεμάχω έγεγώνευν." τον δ' αύτε προσέειπε περίφρων ΤΤηνελόπεια - "αϊ γάρ τούτο, Εεΐνε, έπος τετελεσμένον εϊη 150 165 damn. Alexandrinorum Ί. vulgares', solos 160. 161, ut ab o 499. 525 sqq. dissentientes, Ί. raeliores' (et Ar.?) 150 της 154 σοι plerique ; cf. τ 269 155 θεών ΰπατος καί άριστος G, cf. τ 303. u 230 156 έστίη, cf. ί 159 159 έστίν Ω 160 τοίον pauci έύσέ. 161 έγ γών ον Herod., pauci
316 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ τώ κε τάχα γνοίης φιλότητά τε πολλά τε δώρα έ έμευ, ώς κέν τίς σε συναντόμενος μακαρίζοι." íes ώς οί μέν τοιαύτα προς αλλήλους άγόρευον μνηστήρες δε πάροιθεν Όδυσσήος μεγάροιο δίσκοισιν τέρποντο καί αίγανέησιν ίέντες έν τυκτω δαπεδω, δθι περ πάρος, υβριν έχοντες, άλλ' δτε δή δείπνηστος Ιην καί έπήλυθε μήλα πάντοθεν li άγρών, οί δ' ήγαγον οΐ το πάρος περ, καί τότε δή σφιν?ειπε Μέδων δς γάρ >α μάλιστα ήνδανε κηρύκων και σφιν παρεγίνετο δαιτί "κούροι, έπε! δή πάντες έτέρφθητε φρέν' άέθλοις, έρχεσθε προς δώμαθ', ϊν' έντυνώμεθα δαίτα ού μεν γάρ τι χέρειον Ιν ώρη δείπνον έλέσθαι." ώς?<ραθ', οί δ' άνστάντες?βαν πείθοντό τε μύ&ω. αύτάρ έπεί {>' ϊκοντο δόμους έΰ ναιετάοντας, χλαίνας μέν κατέθεντο κατά κλισμούς τε θρόνους τε, οί δ' ίερευον οϊς μεγάλους καί πίονας αίγας, ΐρευον δε σύας σιάλους καί βοΰν άγελαίην, δαίτ' έντυνόμενοι. τοί δ' έ άγροΐο πόλινδε ώτρυνοντ' Όδυσεύς τ' ίεναι καί δίος υφορβός. τοΐσι δέ μύθων ήρχε συβώτης, δρχαμος άνδρών "Εείν', έπεί δρ δή επειτα πόλινδ' ϊμεναι μενεαίνεις σήμερον, ώς έπέτελλεν áva έμός ή σ' δν εγώ γε αυτού βουλοίμην σταθμών ρυτήρα λιπέσθαι άλλά τον αίδεομαι καί δείδια, μή μοι όπίσσω νεικείη χαλεπαί δε τ' άνάκτων είσίν όμοκλαί- 165 ιϊις k v τις Hesych. s. ν. : ώς äv τις Q μακαρίση 167 hinc denuo vetere Odyssea usus est poeta recentior, ab 184 ad verbum ut vid. 169 ίχεσκον ; illud Ar. in δ 627 170 δειπνηστός, -ητός ; proparoxytonon esse quotiens tempus cenandi significet doc. Herod. 177 ίβαν ποτί οίκον (s. οίκόνδε) ϊκαστος 181 damn. Arph., Ar. (de Ar.o cf. Roemer, Rh. M. 65, 333) peuov Ω : corr. Barnes 183 ότρύν. plerique (de Alexandrinis varia traduntur) 185 b' ήπειτα Ω ναι plerique 187 γενέσθαι φ16 + 189 τ' del. Dawes no i's leo íes
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 317 άλλ' άγε νυν ι ο μεν δή γάρ μέμβλυυκε μάλιστα ήμαρ, άτάρ τάχα τοι ποτί Εσπέρα ρίγιον?σται." τον δ' άπαμειβόμενος προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς "γινώσκω, φρονέω τά γε δή νοέοντι κελεύεις, άλλ' ϊομεν, συ δ' έπειτα διαμπερές ηγεμόνευε, δός δέ μοι, εί ποθί τοι ρόπαλον τετμημένον έστί, σκηρίπτεσθ', έπεί ή φατ' άρισφαλε' έμμεναι ούδόν." ή καί άμφ' ώμοισιν άεικέα βάλλετο πήρην, πυκνά βωγαλέην, έν δε στρόφος ήεν άορτήρ Εύμαιος δ' αρα οί σκήπτρον θυμαρές Ιδωκε. τώ βήτην, σταθμόν δε κύνες και βώτορες άνδρες ρύατ' οπισθε μένοντες, ó δ' ες πόλιν ή γεν ανακτα πτωχω λευγαλέω έναλίγκιον ήδέ γέροντι, σκηπτόμενον τά δέ λυγρά περί χροΐ εϊματα ε στο. άλλ' δτε δή στείχοντες όδόν κάτα παιπαλόεσσαν άστεος εγγύς?σαν καί επί κρήνην άφίκοντο 206 τυκτήν καλλίροον, δθεν ύδρεύοντο πολίται, την ποίησ' Ίθακος και Νήριτος ήδέ Πολύκτωρ άμφί δ' άρ' αιγείρων ύδατοτρεφέων ήν άλσος, πάντοσε κυκλοτερές, κατά δέ ψυχρόν iéev ύδωρ ΰψόθεν έκ πέτρης βωμός δ' έφύπερθε τέτυκτο Νυμφάων, δθι πάντες έπιρρέίεσκον όδίταιενθα σφέας έκίχανεν υιός Δολίοιο Μελανθεύς αίγας άγων, αΐ πα σι μετέπρεπον αϊπολίοισι, δείπνον μνηστήρεσσι δύω δ' αμ' εποντο νομήες. τους δέ ίδών νείκεσσεν?πος τ' εφατ' Ικ τ' όνόμαίεν 215?κπαγλον καί άεικές ορινε δέ κήρ Όδυσήος "νυν μέν δή μάλα πάγχυ κακός κακόν ήγηλάίει, 196 άρισφαλές... οοδας quidam (ουδός = όδός mirum!) 198 (= ν 438. σ 109) om. U 1, del. Blass, alii 199 Herod. + : θυμήρες, cf. κ 362 202 ήέ Μ 208 olim fort. ev (Barnes) 211 έτπρβ. 212 ίνθά σφεας doc. Herod, έκίχαν', ίκιχεν ; illud citât Herod. 1562 217 ήγηλάίείς quidam (cf. π 195) ; illud Arph., Ar. ΐ90 196 2οο aio
318 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ ώς aìeì τον όμοΐον άγει θεός ώς τον όμοΐον. Ttrj δή τόνδε μολοβρόν άγεις, άμέγαρτε συβώτα, πτωχόν άνιηρόν, δαιτών άπολυμαντήρα; 220 δς πολλής φλιήσι παραστάς φλίψεται ώμους, αίτίσων άκόλους, ούκ dopa ούδέ λέβητας. τόν γ' εϊ μοι δοίης σταθμών ρυτήρα γενέσθαι σηκοκόρον τ' Ιμεναι θαλλόν τ' έρίφοισι φορήναι, καί κεν όρόν πίνυυν μεγάλην έπιγουνίδα θείτο. 225 αλλ' έπεί ουν δή έργα κάκ' έμμαθεν, ουκ έθελήσει έργον έποίχεσθαι, άλλα πτώσσων κατά δήμον βούλεται αίτίζων βόσκειν ήν γαστέρ' αναλτον. άλλ'?κ τοι èpéui, τό δέ. και τετελεσμένον Ισται - αϊ κ' Ιλθη προς δώματ' Όδυσσήος θείοιο, 230 πολλά οί αμφί κάρη σφέλα ανδρών έκ παλαμάιυν πλευραί άποτρίψουσι δόμον κάτα βαλλομένοιο." ώς φάτο, καί παριών λάη ενθορεν αφραδίησιν ι'σχίω ουδέ μιν έκτος άταρπιτοο έστυφέλιεεν, αλλ'?μεν' άσφαλέως. ó δέ μερμήριεεν 'Οδυσσεύς, 235 ήε μεταΐ ας ιοπάλψ έκ θυμόν λοιτο ή προς γην έλάσειε κάρη άμφουδίς άείρας άλλ' έπετόλμησε, φρεσί δ' ϋσχετο. τον bè συβώτης νείκεσ' έσάντα ΐδών, μέγα δ' ευεατο χείρας άνασχών "Νύμφαι κρηναΐαι, κουραι Διός, εϊ ποτ' 'Οδυσσεύς 2<ο υμμ' έπί μηρί'?κηε, καλύψας πίονι δημφ, 218 αίεί τοι τ. 6. laud. Plato et [Aristot.] Μ. Μ. ώς τ. ο. Plato, Aristot., alii, plerique οοάφ: ς τόν 6μ. ν. 1. ant (Callimach. fr. 8,10 Pfeiífer) 219 v. 1. μολαβρόν novisse vid. Arph. 221 πολλησι φλ. (Αγ.?) + : θλίψεται Zen. + 222 δορά γ', δοράς ν. 1. ant. 223 τ'voss, db 388: κ Ώ, del. Schwartz (an recte?) λιπίσθαι 226 ίμαθεν multi 226 232 fecit ultimus poeta (cf. σ 362 sqq.) 231 Herod. + : άμφικαρή Ptol. Ascal. + ; cf. σ 335 232 Herod., plerique: πλευράς (ä!) quidam, an recte?, πλευρά Ρ; πλευρά τ' Bothe, πλευρί' Bekker 237 Herod. + (άμφιυ&ίς Fick) : άμφ' ουδας ν. 1. ant. ρείσας ν. 1. ant. 241 άργέτι
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 319 αρνών ήδ' έρίφων, τόδε μοι κρηήνατ' έέλδωρ, ώς ϋλθοι μεν κείνος άνήρ, άγάγοι δέ 4 δαίμων. τιΐι κέ TOI άγλαΐας γε διασκεδάσειεν άπάσας, τάς νυν ύβρίίων φορέεις. άλαλήμενος αίεί 245 άστυ κάτ' αΰτάρ μήλα κακοί φθείρουσι νομήες." τον δ' αυτε προσέειπε Μελάνθιος, αϊπόλος αιγών "ώ πόποι, οίον έειπε κύυυν όλοφώϊα ειδώς, τόν ποτ' έγών έπί νηός έϋσσέλμοιο μέλαινης ά ω τήλ' Ιθάκης, ίνα μοι βίοτον πολύν αλφοι. 260 αϊ γαρ Τηλέμαχον βάλοι άργυρότοίος 'Απόλλων σήμερον έν μεγάροισ', ή ύπό μνηστήρσι δαμείη, ώς Όδυσήΐ γε τηλοο άπώλετο νόστιμον ήμαρ." ώς ειπών τους μέν λίπεν αυτόθι ήκα κιόντας, αύτάρ ó βή, μάλα δ' ώκα δόμους ϊκανεν ανακτος. 255 αύτίκα δ' εΐσω ΐεν, μετά δε μνηστήρσι καθίζεν, άντίον Εύρυμάχου τόν γαρ φιλεεσκε μάλιστα, τψ πάρα μέν κρειών μοΐραν θεσαν οι πονεοντο, σΐτον δ' αίδοίη ταμίη παρέθηκε φέρουσα έδμεναι. άγχίμολον δ' Όδυσεύς και δϊος ύφορβός seo στήτην έρχομένω, περί δε σφεας ήλυθ' ίιυή φόρμιγγος γλαφυρής - ανά γάρ σφισι βάλλετ' άείδειν Φήμιος. αύτάρ ó χειρός έλών προσέειπε συβώτην Έΰμαι', ή μάλα δή τάδε δώματα κάλ' Όδυσήος ρεΐα δ' άρίγνωτ' εστί καί έν πολλοίσιν ίδέσθαι. 265 ie έτερων έ'τερ' έστίν, έπήσκηται δε οί αύλή τοίχψ καί θριγκοίσι, θύραι δ' εύερκέες eteri δικλίδες οιί κέν τίς μιν άνήρ ύπεροπλίσσαιτο. γινώσκω δ', δτι πολλοί έν αύτψ δαίτα τίθενται 246 κάτ' hic postul. Herod. (Lehrs Q. ep. 76) 249 έϋσέ. 250 άλφοι Ω : άλφη Hermann 251 253 certe rationem ult. poetae produnt; ille etiam pastoribus in med. procis sedes tribuisse vid. 254 αύτοο 257 άντίος U 262 γάρ : bé σφιν 267 Ôep-pÎ ç v. 1. ant. 268 oú κέν G : ούκ αν testes, codd. fere omnes 269 πένονται pauci
320 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ άνδρες, έπεί κνίση μέν ένήνοθεν, έν δε τε φόρμιγί ήπύει, ήν αρα δαιτί θεοί ποίησαν έταίρην." τον δ' άπαμειβόμενος προσέφης, Εύμαιε συβώτα " >εΐ' Ιγνως, έπεί ούδέ τά τ' άλλα πέρ έσσ' νοήμων, αλλ' άγε δή φραίώμεθ', οπως έσται τάδε έργα. ήέ συ πρώτος έσελθε δόμους έΰ ναιετάοντας, 275 δύσεο δε μνηστήρας, εγώ δ' ύπολείψομαι αυτού - εί δ' έθέλεις, έπίμεινον, εγώ δ' ειμί προπάροιθεν. μηδέ σύ δηθύνειν, μή τίς σ' έκτοσθε νοήσας ή βάλη ή έλάση τά δέ σε φράζεσθαι ανωγα." τον δ' ήμείβετ' επειτα πολυτλας διος 'Οδυσσεύς* 2*ο "γινώσκω, φρονέιυ τά γε δή νοέοντι κελεύεις, αλλ' ερχευ προπάροιθεν, έγώ δ' ύπολείψομαι αύτού. ού γάρ τι πληγέων άδαήμων ουδέ βολάων τολμήεις μοι θυμός, έπεί κακά πολλά πέπονθα κύμασι καί πολεμώ μετά και τόδε τοίσι γενέσθω. 285 γαστέρα δ' ού πως έστιν άποκρύψαι μεμαυίαν, ούλομένην, ή πολλά κάκ' άνθρώποισι δίδωσι - τής ένεκεν καί νήες έΰίυγοι όπλίίονται πόντον έπ' άτρύγετον κακά δυσμενέεσσι φέρουσαι." ώς οί μεν τοιαύτα προς άλλήλους άγόρευον 290 αν δέ κύων κεφαλήν τε καί ούατα κείμενος έσχεν, "Αργός, Όδυσσήος ταλασίφρονος, δν ρά ποτ' αυτός θρέψε μέν, ούδ' άπόνητο, πάρος δ' εις "Ιλιον ίρήν ώχετο. τον δέ πάροιθεν άγίνεσκον νέοι άνδρες αίγας έπ' άγροτέρας ήδέ πρόκας ήδέ λαγωούς 295 δή τότε κείτ' άπόθεστος άποιχομένοιο ανακτος έν πολλή κόπρω, ή οί προπάροιθε θυράων 27ο 270 κνίση Herod, ap. Eust. + : κνίσση v Ar. + : άνήνοθεν 'editioiies vulgares' ant., plerique codd. 273 έσσ' nusquam tradì tum nisi hic 276 del. Schwartz bu σαι (trad. bûoe), bùeo 285 (= e 224) del. Kirchhoff, 284 289 del. Bérard 296 -νου (-νοιο) όδυσήος plerique
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 321 ήμιόνων τε βοών τε αλις κέχυτ', δφρ' δν άγοιεν δμώες Όδυσσήος τέμενος μέγα κοπρίσσοντες?νθα κύων κειτ' "Αργός ένίπλειος κυνοραιστέων. δή τότε γ', ώς ένόησεν 'Οδυσσέα έγγύς έόντα, oùpr) μέν fa' δ γ'?σηνε καί ουατα κάββαλεν αμφιυ, άσσον δ' ούκέτ' έπειτα δυνήσατο οίο δνακτος έλθέμεν αύτάρ ó νόσφιν ϊδών άπομόρεατο δάκρυ, Ί>εΐα λαθών Ευμαιον, άφαρ δ' έρεείνετο μύθψ Έυμαι', ή μάλα θαΰμα κύιυν δδε κείτ' évi κόπρψ. καλός μέν δέμας έστίν, άτάρ τόδε γ' ού σάφα οϊδα, Ρ δή καί ταχύς Ισκε θέειν έπί εϊδεϊ τώδε, ή αυτιυς οίοί τε τραπείήες κύνες άνδρών γίνοντ', άγλαΐης δ' Ινεκεν κομέουσιν άνακτες." τον δ' άπαμειβόμενος προσέφης, Εύμαιε συβώτα "καί λίην άνδρός γε κύαιν δδε τήλε θανόντος εί τοιόσδ' εϊη ήμέν δέμας ήδέ καί Ιργα, οΐόν μιν Τροίηνδε κιών κατέλειπεν 'Οδυσσεύς, αΐψά κε θηήσαιο ΐδών ταχύτητα καί άλκήν. sis ού μέν γάρ τι φύγεσκε βαθείης βένθεσιν ύλης κνώδαλον, δττι δίοιτο - καί ϊχνεσι γαρ περιήδη. νον δ' έχεται κακότητι, ava? δέ οί άλλοθι πάτρης ώλετο, τον δέ γυναίκες άκηδέες où κομέουσι. δμώες δ', ευτ' αν μηκέτ' έπικρατέωσιν άνακτες, 320 ούκέτ' επειτ' έθέλουσιν έναίσιμα έργάσεσθαι - ήμισυ γάρ τ' αρετής άποαίνυται ευρύοπα Ζευς άνέρος, εύτ' άν μιν κατά δούλιον ήμαρ?λησιν." ώς είπών εισήλθε δόμους έΰ ναιετάοντας, 298 άνάγοιεν v. Leeuwen, άποίγ. ν. Herwerden 299 κοπρήσοντες 301 όδυσσή' G ; cf. 212 302 κάμβαλεν ^93 + 304 άπεμ. φ, pauci 307 γ' superscr. tp + 308 εί Ω : corr. Bekker 312 punctum in fine v. del. Bekker 316 τοίρφεσιν v. 1. in M 317 ίδοιτο 318 γαίης M 320 323 addubit. Bekker 322 τ' om. τε νόου άπαμείρεται... άνδρών, οδς άν δή cit. Plato eoo BOS 3ΐο
322 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ βή ί>' ίθίις μεγάροιο μετά μνηστήρας αγαυούς. "Αργον δ' au κατά μοίρ' Ιλαβεν μέλανος θανάτοιο, αύτίκ' ιδόντ' Όδυσήα έεικοστω ένιαυτώ. τον òè πολύ πρώτος ïbe Τηλέμαχος θεοειδής έρχόμενον κατά δώμα συβώτην, ώκα δ' έπειτα νεύσ' επί οΐ καλέσας ó bè παπτήνας λε δίφρον κείμενον,?νθα τε δαιτρός εφίίεσκε κρέα πολλά δαιόμενος μνηστήρσι δόμον κάτα δαινυμένοιον τον κατέθηκε φέρων προς Τηλεμάχοιο τράπεσαν άντίον, ένθα δ' αρ' αύτός έφέίετο τώ δ' apa κήρυΐ μοιραν ελών έτίθει κανέου τ' έκ σίτον άείρας. 335 άγχίμολον δε μετ' αυτόν έδύσετο δώματ' 'Οδυσσεύς, πτωχψ λευγαλέω έναλίγκιος ήδε γεροντι, σκηπτόμενος - τα δε λυγρά περί χροΐ εΐματα έστο. ί ε δ' έπί μελίνου ούδοΰ έντοσθε θυράων κλινάμενος σταθμώ κυπαρισσίνω, δν ποτε τέκτων Εέσσεν επισταμένως καί έπί στάθμην ϊθυνε. Τηλέμαχος δ' έπί οϊ καλέσας προσέειπε συβώτην, αρτον τ' ούλον έλών περικαλλέος έκ κανέοιο και κρέας, ώς οί χείρες έχάνδανον άμφιβαλόντι 4 "δός τώ Εείνω ταύτα φέρων αυτόν τε κέλευε 345 αίτίίειν μάλα πάντας έποιχόμενον μνηστήρας αιδώς δ' ούκ αγαθή κεχρημένω άνδρί παρείναι." ώς φάτο, βή δέ συφορβός, έπε! τον μΰθον άκουσεν, άγχου δ' ιστάμενος έπεα πτερόεντ' αγόρευε "Τηλέμαχος τοι, Εεΐνε, διδοί τάδε καί σε κελεύει 360 αίτίσειν μάλα πάντας έποιχόμενον μνηστήρας αιδώ δ' ούκ άγαθήν φησ'ίμμεναι άνδρί προΐκτη." 326. 327 postmodo inserti? (Knight) 328 sqq. cf. ad 251 331 τε Bekker : bè φ93. 94 Q ; cf. φ 9 334 b' äp' : περ φ94 + 335 προτί-»ei φ? + 336 έ&ύσατο φ + 337. 338 (cf. 202. 203) del. Bérard, Schwartz 340. 341 (cf. φ 43. 44) del. Bérard, v. Wilamowitz 343 τ' om, 347 παρ.: προΐκτη, -νον άνδρα κομίζχιν G (cf. Hes. Op. 317) 349 πτ ρ06ντα προσηύδα S2b 33ο 34ο
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 323 τόν δ' απαμειβόμενος προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς- "Ζευ άνα, Τηλέμαχόν μοι έν άνδράσιν ολβιον είναι, καί οί πάντα γένοιτο, όσα φρεσίν ήσι μενοινφ." 355 ή ί>α, καί άμφοτέρησιν εδέεατο καί κατέθηκεν αύθι ποδών προπάροιθεν, άεικελίης έπί πήρης, ήσθιε δ' εΐος αοιδός évi μεγάροισιν αειδεν. εύθ' ó δεδειπνήκειν, ó δ' έπαύετο θείος αοιδόςμνηστήρες δ' όμάδησαν άνά μέγαρ'. αύτάρ Άθήνη 360 αγχι παρισταμένη Λαερτιάδην Όδυσήα ώτρυν', ώς αν πύρνα κατά μνηστήρας άγείροι γνοίη θ' ο'ί τινές είσιν έναίσιμοι ο'ί τ' άθέμιστοι αλλ' ούδ' ώς τιν'?μελλ' άπαλεεήσειν κακότητος. βή δ' ϊμεν αίτήσων ένδέηια φώτα έκαστον, 365 πάντοσε χειρ' όρέγων, ώς εί πτωχός πάλαι εϊη. οί δ' έλεαίροντες δίδοσαν καί έθάμβεον αυτόν αλλήλους τ' είροντο, τίς ε'ίη καί πόθεν?λθοι. τοίσι δε καί μετέειπε Μελάνθιος, αίπόλος αιγών "κέκλυτέ μευ, μνηστήρες άγακλειτής βασιλείης, sto τούδε περί Εείνου ή γαρ πρόσθεν μιν όπυυπα. ή τοι μέν οί δεΰρο συβώτης ήγεμόνευεν, αυτόν δ' ού σάφα οιδα, πόθεν γένος εύχεται είναι." ώς?φατ', Άντίνοος δ' έπεσιν νείκεσσε συβώτην "ώ άρίγνωτε συβώτα, τίη δέ σύ τόνδε πόλινδε 375 ήγαγες ; ή ουχ αλις ήμιν άλήμονές είσι καί άλλοι, πτωχοί άνιηροί, δαιτών άπολυμαντήρες ; 354 μοι : δάς φ 355 γίνοιθ' δσσα + 358 373 ultimus p. quaedam mutavit et addidit 358 ώς 0τ' s.?ως ότ' s. ως Q : corr. Knight 359 damn. Ar. -κειν Ar. + : κει ; cf. e 112 b' παύσατο v. 1. ant. comma in fine vs. pos. La Roche 360 364 del. Kirchhoff (tum βή {>') 363 θ' : δ' 364 κακότητα pauci 365 vbehía (-là?) quidam 371 γαρ μιν πρόσθεν pauci, metro reluctante 375 ιίιρίγν. plerique, άρίγν. : ώ άρίγν. invitus cum Barneäio scripsi, cf. ad ι 311 377 (cf. 220) del. Kirchhoff 21
324 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ ή δνοσαι, δτι τοι βίοτον κατέδουσιν άνακτος ένθάδ' αγεφόμενοι, συ bè καί ττοθι τόνό' έκάλεσσας τον δ' άπαμειβόμενος προσέφης, Εύμαιε συβώτα" 380 "Άντίνο', ού μέν καλά καί έσθλός έών άγορεύειςτις γαρ δή Σεινον καλεί άλλοθεν αυτός έπελθών άλλον γ', εί μή των, οΐ δημιοεργοί?ασι; μάντιν ή ίητήρα κακών ή τέκτονα δούριυν, f καί θέσπιν άοιδόν, δ κεν τέρπησιν άείδων. 385 ούτοι γαρ κλητοί γε βροτών έπ' άπείρονα γαΐαν πτωχόν δ' ούκ αν τις καλέοι τρύηοντα 'è αυτόν, αλλ' αίεί χαλεπός περί πάντων εις μνηστήρων δμωσίν Όδυσσήος, περί δ' αύτ' έμοί αύτάρ έγώ γε ούκ άλέγω, ειός μοι έχέφρων Πηνελόπεια Σώει évi μεγάροις καί Τηλέμαχος θεοειδής." τον δ' au Τηλέμαχος πεπνυμένος άντίον ηυδα - "σίγα, μή μοι τούτον άμείβεο πόλλ' έπέεσσιν Άντίνοος δ' εϊωθε κακώς έρεθιίέμεν αίεί μύθοισιν χαλεποίσιν, έποτρύνει δέ καί άλλους." 395 ή >α, καί Άντίνοον ίπεα πτερόεντα προσηύδα "Άντίνο', ή μευ καλά πατήρ ώς κήδεαι υίος, δς τον Εεΐνον άνωγας από μεγάροιο δίεσθαι μύθψ άναγκαίψ μή τούτο θεός τελέσειε. δός οι έλών ou τοι φθονέαι κέλομαι γαρ έγώ γε. «ο μήτ' ουν μητέρ' έμήν αΐίυ τό γε μήτε τιν' άλλον [δμώων, οΐ κατά δώματ' Όδυσσήος θείοιο.] άλλ' ου τοι τοιούτον évi στήθεσσι νόημα αυτός γάρ φαγέμεν πολύ βούλεαι ή δόμεν άλλψ." τον δ' αΰτ' Άντίνοος άπαμειβόμενος προσέειπε - 379 Herod. + : ιτοτί, ιτροτί 385 del. Bergk 388 391 postea interpositi esse vid. 388 ής pauci 390 εί'υυς (?ως) Ώ 391 μίγάρψ pauci 393 σίγα : άττα 397 υίοο 399 (= υ 344) del. Kirchhoff 401 μήτ' ουν : μήτε τι τόδε 402 (= ρ 568a. σ 417. u 298. 325) om. codd. quidam, del. Knight 405 άπαμείβετο φώνησέν τ s»'
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 325 "Τηλέμαχ' ύψαγόρη, μένος άσχετε, ποίον ί-ειπες. εϊ οί τόσσον πάντες όρέίειαν μνηστήρες, καί κέν μιν τρεις.μήνας άπόπροθεν οίκος έρύκοι." ώς áp' Ιφη, καί θρήνυν έλών ύπέφηνε τραπέζης κείμενον, φ Ιπεχεν λιπαρούς πόδας είλαπινάίων. «ο οί δ' άλλοι πάντες δίδοσαν, πλήσαν δ' dpa πήρην σίτου καί κρειών. τάχα δή καί μέλλεν 'Οδυσσεύς αυτις έπ' ούδόν ιών προικός γεύσασθαι Αχαιών στη bè παρ' Άντίνοον καί μιν προς μΰθον έειπε - "δός, φίλος ού μέν μοι δοκέεις ó κάκιστος 'Αχαιών ο» έμμεναι, άλλ' ώριστος, έπεί βασιλήϊ?οικας. τώ σε χρή δόμεναι καί λώϊον ήέ περ δλλοι σίτου - έγώ δέ κέ σε κλείω κατ' άπείρονα γαΐαν. καί γαρ έγώ ποτε οίκον èv άνθρώποισιν ëvaiov όλβιος άφνειόν καί πολλάκι δόσκον άλήτη *2ο τοίω, όποιος loi καί δτευ κεχρημενος ϋλθογ ήσαν δέ δμώες μάλα μυρίοι άλλα τβ πολλά, οίσίν τ' εύ ίώουσι καί άφνειοί καλέονται. αλλά Ζεύς άλάπαίε Κρονίων ήθελε γάρ που δς μ' άμα ληϊστήρσι πολυπλάγκτοισιν άνήκεν «s Αίγυπτόνδ' ίέναι, δολιχήν όδόν, δφρ' άπολοίμην. στήσα δ' έν Αίγύπτιμ ποταμώ νέας άμφιελίσσας. Ινθ' ή τοι μέν έγώ κελόμην έρίηρας έταίρους αύτοο παρ νήεσσι μένειν καί νήας Ιρυσθαι, όπτήρας δέ κατά σκοπιάς ώτρυνα νέεσθαι. «ο οί δ' υβρει εϊηαντες, έπισπόμενοι μένεϊ σφώ, αϊψα μάλ' Αιγυπτίων ανδρών περικαλλέας αγρούς 408 άπόπροθι, fort, recte 409 τραπ&η ν. 1. ant., plerique 412 καί έμελλεν omnes praeter U 1 413 γεύσεσθαι pauci, cf. φ 98 415 où γάρ μοι v. 1. ant. 416 ώρ. sic Ω 417 δλλον, ÛXXun φ17 423 melius fort, οίσΐ τ' έΰ, cf. η 74 425 444. 448 ab ultimo poeta orti esse vid. (427 441 = E 258 272) 429 νήα 430 δτρυνα plurimi 431 ößpi cod. Ven., fort, recte σφών, φ
326 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ πόρθεον, έκ δε γυναίκας αγον καί νήπια τέκνα αυτούς τ' εκτεινον τάχα δ'' ες πόλιν ϊκετ' άί)τή. οί δε βοής άΐοντες αμ' ήόϊ φαινομένηφι <35 ήλθον 4 πλήτο òè παν πεδίον πεσών τε καί 'ίππων χαλκού τε στεροπής. εν δε Ζευς τερπικεραυνος φυσαν έμοίσ' έτάροισι κακήν βάλεν, ουδέ τις ετλη στήναι έναντίβιον περί γαρ κακά πάντοθεν έστη. ενθ' ήμέων πολλούς μεν άπέκτανον ό εϊ χαλκώ, «ο τούς δ' (ϊναγον Σωούς, σφίσιν έργάσεσθαι ανάγκη. αύτάρ Ιμ' ές Κύπρον είνψ δόσαν άντιάσαντι, Δμήτορι Ίασίδη, δς Κύπρου ιφι ά'νασσεν. ένθεν δή vöv δεΰρο τόδ' ϊκυυ πήματα πάσχων." τόν δ' αυτ' Άντίνοος άπαμείβετο φώνησέν τε «5 "τίς δαίμων τόδε πήμα προσήγαγε, δαιτός άνίην ; στήθ' ούτως ες μέσσον, έμής άπάνευθε τραπέζης, μή τάχα πικρήν Αϊγυπτον καί Κύπρον ϊδηαι ώς τις θαρσαλέος και αναιδής έσσι προΐκτης. εεείης πάντεσσι παρίστασαι οί δε διδοΰσι «ο μαψιδίως, έπεί ou τις έπίσχεσις ούδ' έλεητύς αλλότριων χαρίσασθαι, επεί πάρα πολλά εκάστψ." τόν δ' άναχωρήσας προσέφη πολύμητις 'Οδυσσεύς - "ώ πόποι, ούκ άρα σοί γ' επί εί'δεϊ καί φρένες ήσαν. ού σύ γ' δν è οίκου σώ επιστάτη ούδ' ακα δοίης, «5 ος νυν άλλοτρίοισι παρήμενος ου τί μοι?τλης σίτου άποπροελών δόμεναι - τα δε πολλά πάρεστιν." ώς?φατ', Άντίνοος δε χολώσατο κηρόθι μάλλον καί μιν ύπόδρα ίδών επεοτ πτερόεντα προσηύδα - "νυν δή σ' ούκέτι καλά διεκ μεγάροιο όΐω 4 60 άψ άναχωρήσειν, δτε δή καί όνείδεα βάσεις." 444 ήκω 448 ϊκηαι 449 όστις 450 452 damn. Ar. 455 ουδαλα t'sordes') Callistr. ; illud Ar., Ω 457 άπο irp. 460 γ' ôîtu codd. praeter G F, cf. τ 215
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 327 ώς αρ'?φη, και θρήνυν έλών βάλε δεειόν ώμον ττρυμνότατον κατά νώτον. ό 6' έστάθη ήΰτε πέτρη Ιμπεδον, ούδ' άρα μιν σφήλεν βέλος Άντινόοιο, άλλ' άκέων κίνησε κάρη, κακά βυσσοδομεύων. δψ δ' δ γ' έπ' ούδόν ιών κατ' αρ' &ετο, κάδ δ' άρα πήρην θήκεν έϋπλείην, μετά bè μνηστή ρ σι ν ëeute "κέκλυτέ μευ, μνηστήρες άγακλειτής βασιλείης, δφρ' εϊπω τά με θυμός évi στήθεσσι κελεύει. où μάν ουτ' αχός έστί μετά φρεσίν οδτε τι πένθος, όπιτότ' άνηρ περί οίσι μαχειόμενος κτεάτεσσι βλήεται ή περί βουσίν ή άργεννήσ' όΐεσσιν αύτάρ Ιμ' Άντίνοος βάλε γαστέρος εινεκα λυγρής, ούλομένης, ή πολλά κάκ' άνθρώποισι δίδωσιν. άλλ' εϊ που πτωχών γε θεοί και έρινύες είσίν, Άντίνοον προ γάμοιο τέλος θανάτοιο κιχείη." τον δ' αυτ' Άντίνοος προσέφη, Εύπείθεος υιός 'Ί!σθι' έ'κηλος, Σεΐνε, καθήμενος, f (ϊπιθ' άλλη, μη σε νέοι δια δώματ' έρύσσωσ', οί' αγορεύεις, ή ποδός ή και χειρός, άποδρύψυυσι δέ πάντα." ώς Ιφαθ', οί δ' άρα πάντες ύπερφιάλως νεμέσησαν ώδε δέ τις εϊπεσκε νέων όπερηνορεόντων "Άντίνο', ού μέν κάλ' ϊβαλες δύστηνον άλήτην. ούλόμεν', εί δή πού τις έπουράνιος θεός έστί - καί τε θεοί Εείνοισιν έοικότες άλλοδαποίσι, <85 παντοίοι τελέθοντες, έπιστρωφώσι πόληας, ανθρώπων ößpiv τε καί εύνομίην έφορώντες." ώς áp' ίφαν μνηστήρες, ó δ' ούκ έμπάζετο μύθων. Τηλέμαχος δ' έν μέν κραδίη μέγα πένθος άείε 490 βλημένου, ούδ' άρα δάκρυ χαμαί βάλεν έκ βλεφάροιϊν, άλλ' άκέων κίνησε κάρη, κακά βυσσοδομεύων. 466 606 ab ultimo poeta provenerunt 466 δψ î>' öp', cf. σ 110 467 0 πλ. Schwartz 475 480 damn. Ar. 478 olim ίσθι? (Brugmann) 479 δώμα 487 Οβρεις... εύνομίας καθορ. cit. Plato 170 475 480
328 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ του δ' ώς ουν ήκουσε περίφρων ΤΤηνελόπεια βλημένου έν μεγάρψ, μετ' άρα δμωήσιν έειπεν "α'ίθ' ούτως αυτόν σε βάλοι κλυτότοεος Απόλλων." την δ' αύτ' Ευρυνόμη ταμίη προς μΰθον έειπεν "εί γαρ έπ' άρησιν τέλος ήμετέρησι γένοιτο - ούκ αν τις τούτων γε έυθρονον Ήώ ΐκοιτο." την δ' αυτε προσέειπε περίφρων ΤΤηνελόπεια- "μαΐ', έχθροί μεν πάντες, έπεί κακά μηχανόωνται- Άντίνοος δε μάλιστα μελαίνη κηρ'ι εοικε. Ηεΐνός τις δύστηνος αλητεύει κατά δώμα άνερας αίτίίων άχρημοσύνη γαρ άνώγει - ένθ' άλλοι μέν πάντες ένέπλησάν τ' έδοσάν τε, ούτος δε θρήνυι πρυμνόν βάλε δεειόν ώμον." ή μέν αρ' ώς αγόρευε μετά δμωησι γυναιην ήμένη έν θαλάμψ ó δ' έδείπνει δΐος Όδυσσεύς. ή δ' επί οΐ καλέσασα προσηύδα δίον ύφορβόν "έρχεο, δΐ' Εύμαιε, κιών τον Εεινον άνωχθι έλθεμεν, δφρα τί μιν προσπτύεομαι ήδ' έρέωμαι, ε'ί που Όδυσσήος ταλασίφρονος ήέ πεπυσται ή ϊδεν όφθαλμοίσι πολυπλάγκτω γαρ έοικε." την δ' άπαμειβόμενος προσέφης, Εύμαιε συβώτα "εί γάρ τοι, βασίλεια, σιωπήσειαν Αχαιοί" ογ δ γε μυθεΐται, θέλγοιτό κέ τοι φίλον ήτορ. τρεις γάρ δη μιν νύκτας έχον, τρία δ' ήματ' έρυεα έν κλισίη πρώτον γαρ έμ' ϊκετο νηός άποδράς αλλ' ου πω κακότητα διήνυσεν ην αγορεύων, ώς δ' δτ' άοιδόν άνήρ ποτιδέρκεται, δς τε θεών II άείδη δεδαώς έπε' ίμερόεντα βροτοίσι, του δ' αμοτον μεμάασιν άκουέμεν, όππότ' άείδη 620 ^ soo sos ΒΊΟ 496 τέκος meliores 501 504 damn. Ar. (Zen. et Arph. sec. Roemer) 502 άνιυγεν G 506 beútvee pauci 508 bî' : ΐ>ή, cf. π 461 509 προσφθ^γ ομαι ή&έ ίρωμαι G, peius
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 329 ώς έμέ κείνος έθελγε παρήμενος έν μεγάροισι. φησί δ' Όδυσσήος Εεΐνος πατρώϊος είναι, Κρήτη ναιεχάων, δθι Μίνωος γένος έστίν. ένθεν δή νυν δεϋρο τόδ' ΐκετο πήματα πάσχων προπροκυλινδόμενος στεύται δ'όδυσήος άκουσαι 626 αγχου, Θεσπρωτών άνδρών έν πίονι δήμω, ωοΰ πολλά δ' άγει κειμήλια δνδε δόμονδε." τον δ' αυτε προσέειπε περίφρων ΤΤηνελόπεια "έρχεο, δεύρο κάλεσσον, ίν' άντίον αύτός ένίσπη. 630 ούτοι δ' ήε θύρησι καθήμενοι έψιαάσθων ή αυτού κατά δώματ', έπεί σφισι θυμός έΰφρων. αυτών μεν γαρ κτήματ' άκήρατα κείτ' évi οϊκψ, σίτος και μέθυ ήδύ τα μεν τ' οίκήες έδουσιν, οί δ' εις ήμετέρου πωλεύμενοι ήματα πάντα, βοος ίερεύοντες καί δ'ϊς και πίονας αίγας, 635 είλαπινάίουσιν πίνουσί τε αΐθοπα οϊνον μαψιδίως τά δε πολλά κατάνεταΐ' ού γάρ Ιπ' άνήρ, οίος Όδυσσευς ϊσκεν, άρήν άπό οϊκου άμοναι. εί δ' Όδυσεύς έλθοι και ΐκοιτ' ές πατρίδα γαιαν, αϊψά κε σύν φ παιδί βίας άποτείσεται άνδρών." 640 ώς φάτο, Τηλέμαχος δέ μεγ' Ιπταρεν, άμφί δέ δώμα σμερδαλέον κονάβησε - γέλασσε δε ΤΤηνελόπεια, αίψα δ' αρ' Είίμαιον ënea πτερόεντα προσηύδα "?ρχεό μοι, τον Ηεΐνον έναντίον ώδε κάλεσσον. ούχ όράςις, δ μοι υιός έπεπταρε πάσιν Ιπεσσι; 645 τώ κε καί ούκ ατελής θάνατος μνηστήρσι γένοιτο πάσι μάλ', ούδέ κέ τις θάνατον καί κήρας άλύηει. αλλο δέ τοι έρέω, συ δ' ενί φρεσί βάλλεο σησιν 526 évi pauci 529 άντίος Ρ 533 τ' om. F, num recte? 534 ήμέτερον ; illud Ar. in η 301. β 55 542 κανάχησε, cf. κ 399 547 (= τ 558) damn, quidam (cf. Bérard), om. aliquot codd. άλύ ει (= άλοηη?) : άλύίαι, άλύσοι, cf. τ 558
330 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ αϊ κ' αυτόν γνώω νημερτέα πάντ' ένέποντα, έσσαι μιν χλαΐνάν τε χιτώνα τε, εΐματα καλά." &βο ως φάτο, βή òè συφορβός, έπεί τον μΰθον ακουσεν, άγχοΰ δ' ιστάμενος έπεα πτερόεντα προσηύδα - "Εεΐνε πάτερ, καλέει σε περίφρων ΤΤηνελόπεια, μήτηρ Τηλεμάχοιο μεταλλήσαί τί è θυμός άμφί πόσει κέλεται, καΐ κήδεά περ πεπαθυίη. & 55 eì δέ κέ σε γνώη νημερτέα πάντ' ένέποντα, εσσει σε χλαΐνάν τε χιτώνά τε, τών σύ μάλιστα χρητσεις σίτον òè και αίτίσων κατά δήμον γαστέρα βοσκήσεις δώσει δέ τοι δς κ' έθέλησι." τον δ' αυτε προσέειπε πολύτλας δίος 'Οδυσσεύς μο "Εΰμαι', αΐψά κ' έγώ νημερτέα πάντ' ένέποιμι κούρη Ίκαρίοιο, περίφρονι ΤΤηνελοπείη οίδα γάρ εύ περί κείνου, όμήν δ' άνεδέγμεθ' ó'icúv. αλλά μνηστήρων χαλεπών ύποδείδι' δμιλον, [τών ύβρις τε βίη τε σιδήρεον oùpavòv ΐκει.] 565 και γαρ νυν, δτε μ' ούτος άνήρ κατά δώμα κιόντα ου τι κακόν έ αντα βαλών όδύνησιν ίδωκεν, ουτε τι Τηλέμαχος τό γ' έπήρκεσεν ουτε τις άλλος, τώ νυν ΤΤηνελόπειαν évi μεγάροισιν άνωχθι μεΐναι, έπειγομένην περ, ές ήέλιον καταδύντα - 670 και τότε μ' είρέσθω πόσιος πέρι νόστιμον ήμαρ άσσοτέρυυ καθίσασα παραί πυρί εΐματα γάρ τοι λυγρ' έχω οισθα καί αυτός, έπεί σε πρώθ' ίκέτευσα." ώς φάτο, βή δέ συφορβός, έπεί τον μΰθον άκουσε, τον δ' υπέρ ούδοϋ βάντα προσηύδα ΤΤηνελόπεια 67ο "ού σύ γ' άγεις, Εύμαιε ; τί τουτ' ένόησεν αλήτης ; 555 πόσι, πόσιν 556 aî (vel. αϊ) γνοίη fere omnes 558 bé κεν 564 χαλεπόν 565 (= o 329) om. complures 567 βέζοντα, βέίοντα 568 τό6' 568a = 402 add. quidam codd. 572 καθέσασα Wackernagel, v. Leeuwen 576 γ' : del. Wecklein
17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ 331 ή τινά που δείσας έεαίσιον ήε καί άλλως αιδείται κατά δώμα ; κακός δ' αίδοίος αλήτης." την δ' άπαμειβόμενος προσέφης, Εύμαιε συβώτα "μυθείται κατά μοϊραν, α πέρ κ' οϊοιτο και άλλος, oso υβριν άλυσκάίων ανδρών ύπερηνορεόντων αλλά σε μεΐναι αναιγεν ές ήέλιον καταδύντα. καί δε σοι ώδ' αυτή πολύ κάλλιον, ώ βασίλεια, οίην προς Εεΐνον φάσθαι έπος ήδ' έπακούσαι." τον δ' αυτε προσεειπε περίφρων Πηνελόπεια &sa "ούκ άφρων ó Εεΐνος όΐεται, ώς περ δν εΐη ού γάρ πώ τίνες ώδε καταθνητών ανθρώπων άνερες υβρίζοντες άτάσθαλα μηχανόωνται." ή μέν αρ' ώς άγόρευεν, ó δ' ώχετο δίος ύφορβός μνηστήρων ές δμιλον, έπεί διεπέφραδε πάντα. 69ο αίψα δέ Τηλέμαχον Ιπεα πτερόεντα προσηυδα, άγχι σχών κεφαλήν, ίνα μή πευθοίαθ' οί άλλοι - "ώ φίλ', έγώ μέν άπειμι σύας καί κείνα φυλάεων, σον καί έμόν βίοτον σοι δ' ένθάδε πάντα μελόντων. αυτόν μέν σέ πρώτα σάω, καί φράζεο θυμώ, 695 μή τι πάθης πολλοί δέ κακά φρονεουσιν 'Αχαιών, τους Ζευς έεολέσειε πριν ήμιν πήμα γενέσθαι." τον δ' αϋ Τηλέμαχος πεπνυμένος άντίον ηυδα - "έσσεται ούτως, αττα- συ δ'?ρχεο δειελιήσας ήώθεν δ' ίέναι καί άγειν ίερήϊα καλά. eoo αύτάρ έμοί τάδε πάντα καί άθανάτοισι μελήσει." ώς φάθ', ó δ' αύτις αρ' ίΐετ' έϋσέστου έπί δίφρου. 578 κακόν b' om. 581 άλυσκοκων 'plerique 1.' antiqui et nostri : άλυσκάσειν, άλισκάσων 586 interpu. post Ηίΐνος Weck òantp 587 που Eust. 592 πευθοίατο άλλοι cod. Vind., cf. ad b 70. α 157 595 μέν σέ postul. Apoll. Dysc. + : μέν σε plerique σοΐου v. 1. ant. (Apoll. Dysc.) eademque rectior 596 άχαιοί 599 όειελινήσας 602 έπί θρόνου ίνθίν άνέστη (= e 195, al.)
332 17. ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ Ρ πλησάμενος δ' αρα θυμόν έδητύος ήδε ποτήτος βή (>' ϊμεναι μεθ' ϋας, λίπε δ' ϋρκεά τε μέγαρο ν τε πλείον δαιτυμόνυυν οί δ' όρχηστυι και àoiòr) τερποντ' - ηδη γαρ καί έπήλυθε δείελον ήμαρ. eos 603a αύτάρ έπά δείπνησε καί ήραρε θυμόν έδωδή (= e 95, al.) pauci, vs. 603 vice