La Trobe University LIBRARY. Presented by

La Trobe University LIBRARY Presented by ALAN JORDAN

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΓΛΩΣΣΗΣ VOL. V.

ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΤΗ3 ΕΛΛΗ ΝI Κ Hi ΓΛί222Η2. THESAURUS #raecae linguae ΑΒ Η. STEPHANO CONSTRUCTUS. EDITIO NOVA AUCTIOR ET E M E N D A T I O R. VOL. V. HonDini: IN ALDIBUS VALPIANIS. PIIOSI AI ΕΤ1ΛΜ APUL) B1BLIOPOLAS LOMMNENSES, OXONIENSES, CANTABRIG1ENSES, I'.MNKNSES. ET DUBLIN IENSKS. 1823.

li-9; 3 3 Ί I Esrt m\o ν. Coll. f?

6463 Ξ ΑΙ [Τ. II. pp. Jill 1113.] ΞΑΙ 646I DE VOCABULIS A LITERA a INCIPIENTIBUS, ITIDEMQUE Α Σ, QUIEHENDLS ΝΟΝ IN ILLA, SED IN HAC LITERA. SfCUT Bvv dicunt Attici, quod Σνν ceteri, qui lingua communi utuntur, ut Thuc. 1, (84.) p. 28. mea; Ed. Τώ»> re ξύν επαινώ ίποτρννύντων ημάς επί τα έεινα, et paulo post, Και ξύν χαλεττότητί σωφρονέστερον, item (86.) ρ. 29 'Αλλά ξύν τοίς θεόΐς επίωμεν έπι τους άϊικοϋντας, itidemque ap. Soph. (Ph. 1335.) Ξύν ro'iabe τόξοιι ξύν τ εμόϊ πέρσας Qavrjs, item, ξύν θεω δ' είρήσεται: ita vocabula ex hac praep. composita quae in lingua communi a litera σ incipiunt, ea in Attica incipere a ξ, turn Gramm. docent, turn Attici Seriptt. cotifirmant, et quidem antiquiores praesertim, Soph., Eur., Aristoph.: et ex orationis solutae Seriptt., Tbucydides, ap. quern magis etiam constanter servatam scripturam illam observasse mihi videor, quam apud quenquani alium, excepto Aristoph. Hoc autem cum ita sit, memineris lector, ubi ap. illos invenies Έυνίγω, aut Ξυναγωνί$ομαι, et Ευναθροίζω, et Ξυνφ&ω, et σύμμαχος, quaerere in Συνάγω, in Συναγωνίζομαι, in Συναθροίζω, in ΣυνψΙω, in Σύμμαχος: idemque in ceteris omnibus facere. Ceterum quamvis ap. Tliuc. constantius hanc scripturam per ξ observatam mihi videri dixerim qiiam ap. ullum alium, fateor tamen ap. ilium quoque interdum et alteram haberi; ideoque Aristophanem excepi: sed tamen ne ap. hunc quidem desunt aliqua scripturae alterius exempla: e qiiibus est σνγκατεκλινόμην, Ν. (49 ) Ταύτην or' εγάμουν σνγκατεκλινόμην εγώ. Apud Soph, autem passim confunduntur hae scripture; nam, verbi gratia, in Phil. (1366.) p. 429* habes Βνμμαχήσων, ηοη Συμμαχήσω ν, et Ξυνώμοσας, ηοη Συνώμοσας, et tamen (1319 ) legitur Συγγνώμην, nou Βυγγνώμην, είσνμβουλον, ηοηξύμβονλον, ut alia infinita harum scripturarum exempla omittam. Existimo autem hunc alterius scripturae usum, ejus sc.quseffhabet, incuriae librariorum imputandum esse : sicut et in iis Seriptt. qui Ionica, in iis item qui Dorica dialecto utuntur, magna in scriptura cernitur inconstantia, quam eorum itidem negligent! acceptam ferri debere censeo. " H, Kota decimaequartasap. Graecos liter», quam A " vocant ξϋ. Ea affinis est τω κ: modo enim in tmu- " tatur, mod'o κ in ipsam, ut patet ex εκ et εξ. Affi- " nis est etiam τ$ σ. Attici enim σ in earn vertunt, " ξύν dicentes pro συν. Iones vero ea utuntur pro " geinino σ, bt\os et τριξοε dicentes pro hiacbs et " τρισσόί: necnon κριξός pro κιρσοί, ac similia. Est " etiam Numeralis nota, significans Sexaginta, hoc " modo, t acuti autem accentus apice praefixa, " Sexaginta millia denotat,,ξ." [" Conf. c. Z, ad Cliarit. 585. (v. me ad 727.) 783. Abresch. jesch. 2, 44.: cum Θ, ad Xen. Eph. 206.: cum κσ, Markl. Iph. p. 354. Musgr. Tro. 699. Jacobs. Antli. 12,42. Schleusn. ad Iesaiatn p. 338. Seidler. ad Eur. Iph. T. p. 138." Schaef. Mss.] sainii, ανω, αγκα, Carmino, Carpo, ea quidem certe signif., qua dicitur Carpere lanam, sicut et Carminare lanam, Lucian. (3, 371.) "Ερια ξαίνειν, ύς είιεργά εϊή rais γυναιξί, ubi etiam docet quis sit του B ξαίνειν usus. At in istis Cratetis versibus, ap. Plut. (9, 300.) cum geri. Attico, Των ίρίων βαίνοντα, γυναικά re συγξαίνουσαν, Τον λιμον φεύγοντας εν αίνή 8ηϊο τητι. Testatur autem J. Poll. Aristophanem dixisse itidem εξαινε των ερίων. Legitur vero ξαίνειν et sine adjectione, pro ξαίνειν tyiii: ut in his Tragici cujusdam versibus, ubi objurgatur ab Ulysse Achilles ap. Scyrum inter puellas sedens, et ξαίνων una cum illis, Σύ δ' <L το λαμπρόν <ps>s άποσβενννε γένους Βαίνεις, άριστου irarpds 'Ελλήνων γεγώς; Et tamen ap. Aristot. Polit. 5, 10. ubi de Sardauapalo dicit, Σαίνοντα μετά των γυναικών, quidam interpr. Nentem inter mulieres: quidam Inter mulieres pensa dividentem. At ego pon video cur abilla signif., quam huic verbo dedi, et quam pwmam ac propriam esse constat, discedendum sit in h. Aristot. 1. Certe ut in illo Plut. 1,, quem modo protuli, dicitur Achilles ξαίνειν tyia sedens inter puellas, sic dicit ap. Plautum quidam, Inter ancillas sedere jubeas, lanam carpere. Et pass. Βαίνομαι, Carminor, Carpor, Strabo, Έν be rrj Καρύστω και {/ λίθος φύεται?/ ξαινομένη και νφαινομένη, Quag carminatur et texitur. At VV. LL. tradunt hoc ipsum ζαίνω accipi etiam pro Texo, sicut et pro Neo, sed exemplum nullum harum signiff. proferunt. Hes. tamen et Suid. ξαίνει exp. etiam νίβει: [vide Aristoph. "Opv. 827 ]! Ξrjvaaa Eur. dixit metaphorice Or.(l 2 ) pro προξενήσασα και παρασχομένη, vel pro έρι ονργησασα, κατασκευάσασα, Schol. Sic autem ibi Eur. 7 iit στέμματα ξήνασ' έπέκλωσεν θεά. Vide Έττικλώθω. II Βαίνω, Caedo, ea signif. qua dicitur Casdere flagris. Inest autem quaedam et hie Carpendi signif.; nam velut carpitur flagris corpus ejus qui caeditur. Unde et Discerpo alicubi redditur, item Lacero. Plut. Popl. (6.) 'Pafibots έξαινον τα σώματα. Et ξαίνεσθαι μάστιξι, Greg. Naz. Apud quem legitur etiam sine adjectione dativi, in Macc. Encom. Ow μέλη δίαση-ώμενα, ου σάρκες ξαινόμεναι, ubi quidam interpr. Νοη artus distracti, ηοη carnes laniatae. Sed dicitur et ξαίνειν ττληγας pro Infligere, Incutere plagas, Bud. in Dem. (403.) Ειπούσης τι και baκρυσάσης εκείνης, περψρήξας τον χιτωνίσκον ο οικέτης ξαίνει κατα τοΰ νώτου πολλάς. II At Βαίνειν εις πϋρ, quod Proverbialiter dicitur de iis qui inanem operam sumunt, Erasm. reddit Ignem diverberare, alibi autem Ictum impingere in ignem : quam interpr. magis probo, licet quod ad sensum, parum aut nihil inter utramque sit discriminis, cum non dicatur ξαίνειν πϋρ, sed ξαίνειν els πϋρ, turn a Plat., turn a Luciano, hoc Proverbiali dicto utentibus. Possimus vero fortasse, et illam Budaei interpr. paulo ante relatam imitantes, reddere Infligere s. Incutere plagas: perinde sc. ac si dice-^ retur ξαίνειν πληγας ε'ις πϋρ: hunc enim accus. aut alium hujusmodi subaudiri mihi fit verisimile. ["Brunck. Soph. 3, 522. Jacobs. Antli. 6, 409-7, 363. 8, 24. 99 118. 210. 9, 220. 11, 363. Aristoph. Fr. 282. ad Diod. S. 2, 599. Dionys. Η. 1, 298. Boiss. Philostr. 650. Thorn. M. 359. 638. Gronov. Obss. L. 4. p. 208. 430. Valck. Anim. ad Ammon. 117. Eichst. Quasst. 7S. Musgr. Or. 12. Bergler. Al-

6465 SAI [Τ. π. pp.. 1113 1115.] SAN 6466 ciphr.369.pro τίλλω, Schol. Theocr.2,54. Defluctibus locum aliquem verberantibus, Ruhnk. Ep. Cr. 151. Toup. Opusc. 1, 376. 2, 60. Jacobs. Emendd. 26." Schaef. Mss. "Ξαίνειν els πΰρ, cf. quaede Steph. interpr. monet Casaub. in Casaubonianis p. 50." Boiss. Mss.] Βύσμα, το, Quod carminatum est. In VV. LL. e Soph, pro Carminatio; at J. Poll. (7, 30.) Sophoclem quidem eo uti docet, sed qua signif. non addit. [* " Βάμμα, Hes." Wakef. Mss. * Βάνσιε, Gl. Carptus.] Βάντης, Carminator, Plato, Ή την ξαντικήν τολμήσομεν υφαντική ν, και τον ξάντην ώε 'όντα νφάντην καλείν. Apud J. Poll, autem legitur nomen PLUR. Barrels post ξαντική: pro quo reponendum videri possit ξανται, aut ξάντηε, ex isto Plat. J.: nisi forte et nomini sing. Βαντεύε in usu fuit. [*ζάντρια, Gl. Putatrix. "Valck, Diatr. p. II." Schaef. Mss.] savrikos, Ad carminationem pertinens, et q. d. Carminatorius. At ξαντική pro ξαντική τέχνη, in I. Plat, quem protuli in Βάντηε, Carminaudi ars : ut υφαντική, Texendi ars, [" Valck. Anim. ad Ammon. 118." Scharf. Mss. " Orig. c. Cels. 214." Wakef. Mss. * Savras, unde *'Ev avros, Anal. 2, 41. *Neoξαντοε, Hippocr. 261,17. * Πολύξαντοε, Anal. 2,100.] ζάνιον, το, Instrumentum ad carminandum, κτέviov, Pecten, Hes. Suid. Itidem vero existimatur legendum ap. J. Poll, ξάνιον, ηοη ξένιον, ubi dicit appellari a quibusdam κτενών : scribens 5, 16. To δέ ξένων, ήν μεν καΐ αυτό χρυσοϋν, κεφαλήν κοσμούν' ενιοι δέ καί αϊτό κτένιον είναι νομίζουσι. Vide et Hes. ac Suid. [" Eust. 82, 38J" Seager. Mss.] Ξάνων, Mensa coquinaria, supra quam carnes concidunt: quae alio NOMINE Έπίξηνον, s. Έπίξηνοε: deducto fortasse ab επιξαίνω, sicut επίκοπον s. επίκοποε ab Έπικόπτω. Vide Έπικόττανον. Vide et Suid. et Hes., ap. quem pro επίξεινον repone έπίξηνον, et κρεώκοπτον pro κρόκοπτον. Aristoph. Ά. (318.) Υπέρ επιξήνού θελήσω την κεφαλήν εχων λέγειν : [355. 358. 365. " Ad Lucian. 1, 370." Schaef. Mss. ^sch. Ag. 1286. ubi vulgo * Άντεπίξηνον.] " Βηνόε, Suidae " κορμοί, Truncus : qui et επίξηνοε." Άναξαίνω, q. d. Recarmino, i. e. Rursum carmino. c Herodian. (4, 7» 4.) Dicitur autem et comp. voce II Iterum discerpo s. lacero, Redulcero, Alex. Aphr. ξανθοκόμαε a Poetis 6 ξανθήν κΰμην s. κόμαε ξανθαε Probl. 1. To ovpov δριμύ ov άναξαίνει την άπούλωσιν, εχων, cui composito synonymum est ξανθόθριξ. Item Cicatricem redulcerat, rescindit: ut quidam dixit puer ξανθόε dicitur, et puella ξανθή ap. Philostr. Rescissum vulnus. ['Αναξαίνομαι, Recrudesco, Polyb. 27, 6, 6. * " Ύπαναξαίνω, Const. Manass. A- facere existimata sit, ideo fuerunt quibus ξανθόε Με- Ceterum quod ξανθή κόμη ad pulcritudinem multum mat. 5, 15." Boiss. Mss. *'Αποξαίνω, Rado, Carmino, Carpo, 4 Macc. 6, 6l.] Διαξαίνω, pro simpl. ΪΙηλείωνοε, καλή : sed tamen, uti dixi, quidam Lat. νέλαοε libuerit exponere καλός: itidemque ξανθή κόμη ξαίνω, Carmino, Carpo. A cujus pass. Αιαξαίνομαι Poetae, tanquam interpretantes ad verbum vocem est partic. διαξανθέν εριον ap. Diosc. Carminata lana. Homericam, Flavum Achillem vocarunt: ad Menelaum autem quod attinet, sicut eum Horn, ξανθόν, [Aristoph. Λ. 578.] Έπξαίνω, Exulcero, Bud. in Basil. 272. Μη επιξάνψ τραύματα των κεκακωμένων μάστιξι. Κ,αταξαίνω, et ipsum pro ξαίνω, Car- Σπάρτψ ξανθότριχι παρ Μενελάω. Ceterum de hoc ita Theocr. ξανθότριχa vocavit, 18, l."ev vote &pa mino ; nam J. Poll, postquam scripsit Aristoph. colore ita Plato in Timaeo, Ααμπρόν re έρυθρψ λευκψ dixisse εξαινε των ερίων, addit καταξφναι dixisse re μιγνυμενον, ξανθόν γεγονε. De etymo autem lege Platonem Comicum. Sed frequentius metaph. pro Eust. II Ξανθόε non tantum nomine Flavus posse Ceedo, ea signif. qua dicitur Caedere flagris: item reddi, sed et alias interprr. alicubi admittere, e seqq. Discerpo, Concerpo, Lacero, Lanio. Aristoph. Ά. Plinii 11. apparebit, verba Scriptorum Gr. interpr. (320.) Εϊττε μοι τί φειδόμεσθα των λίθων, ώ δημόται, cum igitur Aristot. de quodam aquilarum genere ita Μ;) ού καταξαίνειν τον άνδρα τούτον is φοινικίδα; scripsisset, "Ert δ' αλλο γένοε εστίν αετών, oi καλού- Schol. αιμάσσειν αυτόν λίθου, addens, ώστε φοινικοϋν 0 μενοι γνήσιοι, φασϊ δε τοντουε μόνουε γνησίους είναι' αΰτω ποιήσαι το σώμα: quibus explicatur illud is εστί δε ούτος χρώμα ξανθοί: pro his Plin. ita, Hoc φοινικίδα. Subjungit et haec, verbum καταξαίνειν genus γνήσιον vocatur, velut verum solumque incorruptae originis, colore subrutilo; Idem dixit dictum esse tanquam de lanis, ideoque additum is merulam φοινικίδa, ut de vestimento. Soph, certe hoc verbo e?id. in re usus est, et quidem in voce pass., (Aj. 728.) πέτροιε καταξανθειε pro Lapidatus. Alioqui potius dicitur in ea verbi Caedo signif. eujus modo memini, sicut ξαίνω, Chrys. Και καταξάνας αύτοϋ το σώμα απαν. Interdum additur πληγαίε, aut alius dat.: ut πληγαίε καταξαινόμενοι, quod exp. uno verbo μαστιζόμενοι a Suida in hoc, quem affert, loco, non nominato Auctore, Πληγ als καταξαινόμενοι υπό τών αρχόντων oi άνθρωποι, και εξωθεν υπό τών πολεμίων Αναιρούμενοι. Ego tamen Suidae in hac expositione non assentior, quod πληγαϊς καταξαινόμενοι multo significantius esse existimem. Attero, κατατρίβω: nam Suid. καταξαίνων exp. κατατρίβων, h. in 1. Καί εν τούτοις τον άπαντα αύτοϋ καταξαίνων βίον. Sic autem et pass, καταξαίνεσθαι existiuio accipi posse A pro κατατρίβεσθαι ap. Eur. (Med. 1030.) κατεξάνθην πόνοιε. Nec male Latine, Attritus sum labonbus. I" Thom. M. 638. Markl. Suppl. 503. Musgr. Tro, 508. Porson. Med. p. 75. ad Diod. S. 1, 360. 2, 233. 599. Jacobs. Anth. 7, 363. 8, 99 Valck. Phcen. p. 398. ad Hippol. p. 192. ad Herod. 252. Villoison. ad Longum p. 74. Κατεξασμένοε, Wakef. S. Cr. 4, 66. Κατεξαμμένοε, Diod. S. 2, 215." Schaef. Mss. * Κατάξανσιε, Laceratio per uugulas, Euseb. Η. E. p. 319=261. * Ώροσκαταξαίνω, Lycophr. 173.] " περιξαίνω, Circum carpo, s. Concerpo, Discerpo." [Joseph. B. J. 3, 9, 3. * Συγξαίνω, Plut. 9, 300.] 1Γ Βανάω, Carminandaj lanae s. Carpendae labore fatigor, delassor, lassesco. Exp. etiam generalius, Lanificio lassor, Manus lassor; nam J. Poll, ξανφν esse ait το καμετν από τήε έριονργίαε ταε χεϊραε : itidemque Suid. ξανξ ν esse πόνείν τούε καρπούs τ'αε γυναίκας τούε τών χειρών δια συνεχή τών ερίων εργασίαν. Idem, sicut et Hes., exp. simpliciter κοπιών, Fatigari, Lassescere, Fatiscere ; et affert e Soph, de Hectore Β decertaturo adversus Grascos, 'Ηδύ ξανήσαι και προγυμνάσαι χέρα. [Nicander Θ. 383. ξανάα κεχαλασμένα δεσμά, ί. q. ναρκψ.] Βάνησιε, Defatigatio s. Lassitudo e carminatione lanae. Significare autem et Lanificium quidam ex J. Poll, annotant: quod tamen ex ejus verbis colligi nullo modo potest. " Ά- " ποξavyv, Hesychio κακοπαθείν." Η ΑΝΘΟΣ, Flavus. Exp. et Luteus, Rufus. Dicitur autem aliquis esse ξανθόε, vel ejus κόμη esse ξανθή : ut ξανθόε Μενέλαοί ap. Horn., et ξανθή κόμη, quae Achilli tribuitur, II. A. 197 Στη δ' όπιθεν, ξανθήε δε κόμηε ελε Π^λείω^α: quod epith. interpretantes quidam Lat. Poetae vocarunt Achillem flavum. Sic autem quae ab Horn, appellatur ξανθή Αημήτηρ, a Virg. et Tibullo Flava Ceres nuncupatur. Sed et quae a Medicis Graecis ξανθή χολη, a Latinis Flava bilis nominatur. Lucian. (1, 333.) 'On παρ' ημιν οire ή ξανθή κόμη, οντε τα χαροπά fj μέλανα 'όμματα, ij ερύθημα επί τοΰ προσώπου ετι εστίν. Sic ξανθαί κόμαι, e nigra rufescere, cum Aristot. scripsisset, αντί μέλανος ξανθόε. At haec Theophrasti de fraxino, TJJV Si, ταπεινοτέραν, και σκληροτέραν, και ξανθοτέραν, vertit, Fraxinum alteram fecere brevem, duriorem, fuscioremque. HEavGos, retracto in priprem accentu, ap. Horn. Nomen equi a colore: II. Π. (149.) Τω δε και Αύτομέδων ϋπαγε ζυγόν ώκέαε ΐππουε, Βάνθον και Βαλίον. Itidem vero et alibi hos duos conjungit. II Nomen fluvii Trojani, quod flavos reddat, qui eo se abluunt: ap. eund. Poetam. Alio nomine Scamander. Ξ άνθος est et Nomen urbis Lyciae, item urbis Lesbi; sed ilia urbs Lyciae a fluvio Xantho ita vocata cretlitur. Alii tamen contra fluvium ilium Xanthum ab ea ut ortum, ita et nomen accepisse existimarunt, (juae ita nuncupata sit a - Xantho conditpre, JEgyptio, vel Cretensi. Vide Steph. B., nec-

6467 HAN [Τ. π. pp. 1115 1116.] ΞΕΝ 6468 non Eust. Ξανθή, Nomen compositi medicamenti Λ nascens, et ubi lacus exaruerunt, caule cubitali, anguloso, acris etexedentis, P. iegin. [" Wakef. Here. F. 232. S6l. Abresch. Add. ad Aristaen. 121. Lectt. 38. IIgen. Hymn. 6lO. Valck. Callim. 232. 234. De crine, pingui, alas plures fundente, folio atriplicis incisuras habente, odore nasturtii, semine rotundo s. grandiore oliva, spinoso: platani pilula, vestium, Monthly Review Jan. 1799. p. 96. Brunck. Apoll. cum tangitur, tenaci: φιλάνθρωπος ob id a quibusdam Rh. 213. Toup. Opusc. 1, 357. ad Xen. Eph. 135. dicta. Nomen habet, quod rufet capillum. Ab Wakef. S. Cr. 2, 144. ad Diod. S. 1, 351. De sanguine, Wakef. S. Cr. 2, 112. De ape, Jacobs. Anth, 246. Epith. Deorum, Nossis 10. (sed v. Jacobs.) Herbariis Lappa minor et Lappa inversa nominatur. Gorr. [Diosc. 4, 138.] Εανθικοε, Aprilis mensis ap. Macedones. [" Diod. Monthly Review Jan. 1799- ρ 9^. Ξ. χάριτες, Jacobs. S. 2, 299." Schaef. Mss.] Ξανθικά, τα, Festum eo Anth. 7, 139. Εανθόν ερεύθεσθαι, Antip. Sid. 3. mense celebrari solitum pro lustratione exercitus, et Jacobs." Schaef. Mss. * " Εανθοαρχιγένειος, ο, ή, Suid. Hesych. Sed ap. hunc ita leg. puto, Ζανθικά, Jo. Malal. 1, 131." Elberling. Mss.] Ξανθόγεως, ω, εορτή Μακεδόνων, η Ξανθικοϋ μηνός αγομένη' 'εστί be Flavam terram habens s. Fulvam, ut alii interpr. [Lucian. 3,456.] Ξανθόθριξ, ιχος, Qui est flavo crine, καθάρσιον τών στρατευμάτων. Flavos capillos habens, Qui est flava caesarie, Epith. ΞΕΝΟΣ, ΕΤ Ξεϊνοεβρ. Poetas, Peregrinus, Hospes, Menelai ap. Theocr. in versu quem protuli in Ξανθός. Od. P. (501.) Ξε'ινός τις δύστηνοε αλητεύει κατά. δώμα : Ξανθοκάρηνος, Cui flavum est caput, i. e. Cui (485.) Καί re θεοί ξείνοισιν εοικότεε άλλοδαποΐσι: Od. flavi sunt capitis pili. Invenitur alicubi [ap. Theastetum] Η.(32.) non contentus dixisse ξείνους άνθρώπουε, addit, dictum de Baccho. Εανθοκόμης, Flavam co- mutans numerum, os κ' αλλοθεν ελθοι. Hesiod. (Έργ. mam habens s. caesariem, sicut et duo praecedentia, Β 1, 223.) ξείνουε et ενδήμονς inter se opp. : in soluta Opp. K. 3, (24.) Εανθοκόμαι τελέθουσι, καί ov τόσον autem oratione opponuntur ξένοι άστοίε, s. πολίταις, άλκήεντες. Non dubitem autem Flavicomus reddere ut ap. Cic. peregrini civibus. Thuc. 6, (16.) TOJJ uno verbo, sicut dicitur Auricomus: licet hoc cum μεν άστο'ις φθονείται φύσει, προς δε τους ξένους και substantive, illud cum adjectivo componi fatear. αύτη Ισχύς φαίνεται. Sic Plut. Alcib. fem. gen. [* " Εανθόλοψος, Etym. M. Suid. Hes." Wakef. Mss. Έταίραις ξέναις καί άσταϊε συνόντος. Oppositum vero nomini πολίται, Herodian. (8, 2, 9 ) Ob πολιτών μόνον, άλλα ξένων τε και εμπόρων. Aristid. in Panath. de hisce duabus appellationibus ita, Καί δυοίν όντοιν όνομάτοιν, έκάτερον κύριόν έστι rrj χώρ<} δια τό έτερον, είκότωε' οΐ τε γαρ ξένοι δια τ ού ς άλλους πολίτας γνησίους 'όντας ενέχονται τω προσρήματι, ο"ιτε ποχϊται βεβαιοϋσι την επωνυμίαν τω καθαροί ξένων είναι τοεξαρχής: Et cum duo sint vocabula huic regioni, alterum * Ξανθύουλος, Liban. 4. p. 1011. * Ξανθοπλόκοε, Pisid. Opif. 420. * " Ξανθοποιέω, Const. Apost. ], 3." Kail. Mss. * " Ξανθοπώγων, Is. Porphyrog. in Allatii Exc. 307. * Ξανθοφανής, Diosc. Notha 464." Boiss. Mss. * " Ξανθοφαής, Wakef. S. Cr. 2, 144. * Ξανθοφυήε, Jacobs. Anth. 8, 357.10, 59. * Ξανθοχάλινοε, Toup. Opusc. 2, 295. * Ξανθοχίτων, Jacobs. Anth. 9, 162. * ΕανθόχοΧος, Bernard, ad Theoph. Nonn. 1, 99." Schaef. Mss. Schol. et Eust. ad II. A. 197. * Ξανθοχολικόε, Alex. Trail. 1. p. 95. * " Ξανθόχροος, Moschus 2, 84. * Εανθόχρονς, Nonn. D. 11, 179." Wakef. Mss. * Ξανθοχρωε, Athen. 325. 330. * Ξανθωπός, Opp. Κ. 2, 382.] Έπίξανθοε, ο, h, Aliquantum flavus, Subflavus, ead. sc. forma qua dicitur έπίλευκοε pro Aliquantum albus, Albicans; nam επί ibi vim intendendi habere quidam falso crediderunt, ut suo loco docui, idque e Plin. [Xen. K. 5, 22.] Ύπόξανθοε, Subflavus, Aliquantum flavus, sicut et επίξανθοε. Exp. et Flavescens. [" Polemoij 191. JElian. H. A. 693." Wakef. Mss.] [* Ξανθότηε, Color flavus, Strabo 7. p. 443. Athen. 2, 281.] Ξανθίζω, Flavum reddo. Sed ap. Aristoph. Ά. (1047.) Όπτατε ταυτί, και καλωε ξανθίίετε, exp. πνΰρά ry όπτήσει ποιε'ιτε, plura Suid,, Ita torrete ut reddantur rutila s. fulva. Quidam et Rufa interpr. Et pass. ' Εανθίζομαι, Flavus reddor: Athen. 12. Tr/vre τρίχα την ίπί της κεφαλής ξανθιζύμενος. Flaveo, Flavus sum : ξανθίζονσα θρ\ξ, VV. LL. e LXX. Flavens s. Flavus crinis. ["Thorn. M. 606. Jacobs. Anth. 7, 212. ad Dionys. H. 3, 1332. Abresch. Add. ad Aristaen. 124. Lectt. 38." Schaef. Mss.] Ξάνθισμα, Ipsa actio reddendi flavum: ut in b. Menandri 1. "Eρωε γαρ αργός καπί τοίς άργοιε εφυ, Φιλεί κάτοπτρα καί κόμης ξανθίσματα, ubi tamen ego liberius ξανθίσματα reddidi Pictam comam : ita interpretans hosce duos versus, in libello quem edidi Sententiarum quas e Graecis Comicis collectae sunt, Piger amor est, et in pigris innascitur, Speculoque gaudet, gaudet etpicla coma. Sed affertur ex Epigr. et pro Flavo colore, quem quidam putarunt posse vocari Flavorem. [" Jacobs. Anth. 11, 148. Valck. Phoen. p. 85. Pierson. Veris. 134. Toup. Opusc. 1, 357- Wakef. S. Cr. 2, 9." Schaef. Mss. * Έπιξανθίζω, unde έπεξανθισμένα, Athen. 269. * Ύπερξανθίζω, Eust. II. Ξ. p. 9^3, 41.] " Ξανθοϋσθαι, Fieri ξανθόν, Flavescere." [* Εανθύνομαι, Theophr. Η. PI. 3, 15, 6.] Εανθίαε, ό, Servi nomen a flavis capillis. Dicti sunt autem et πυρρίαι iid. qui ξανθίαι, Eust. [" Kuster. Aristoph. 120." Schaef. Mss. * Ξανθίδιov, Nom. propr., dimin. a ξανθίαε, Aristoph. B. 590.] "Ξαν- " ϋίαε est et Piscis ap. Athen. 1. 8." Εάνθιον, τό, Lappa. Planta est pinguibus locis ab altero nobis merito confirmatur, Bud. Namque ξένοι, Peregrini, qui dicuntur, hac utique appellatione continentur, propter eos qui πολίται, Cives, germani sunt: qui utique ipsi earn appellationem eo ratam illis faciunt, quod ipsi jam inde ab initio puri et vacui peregrinorum communione fuerunt. Sic c cum ap. alios vetustiores, turn ap. Aristot. ξένοι saepe opp. πολίταις. At Lucian. nomini ξένοι juncto cum έπήλυδες opposuit αύθιγενήε, (l, 762.) 'iis ξύμπάντες μεν έπήλνδες καί ξένοι ει εν, αύθιγενής δε ουδείς. Ab Herodiano (5, 7, 4.) opp. etiam ξένοε et άλλότριος, a Synes. ξένοι et γτώριμοι. Quemadmodum autem in illo Luciani 1. ξένοι cum επήλυδεε copulatur, sic alicubi cum μέτοικοι copulatum occurrit, Isocr. Symm. Μεσπ?ν δε γενομένην την πόλιν εμπόρων και ξένων και μετοίκων, ι3ν νΰν έρημος καθέστηκε, ubi observa et εμπόρων, quod in illo etiam Herodiani 1. junctum cum ξένων modo vidisti. Sic Thuc. 4, (90.) p. 150. Ό δέ Ιπποκράτης άναστήσαε 'Αθηναίους πανδημεί αυτούς καί τους μετοίκους, και ξένμν όσοι παρήσαν. Plut. de Exilio, Και νή Αία τον ξένον καί rov μέτοικον (Χοιδόρημα ποιούνται). Quamvis aulem alicubi ξένος non solum postponatur, ut in illo Thuc. 1., sed praeponatur etiam, latius tamen patere constat. Cic. certe videtur et ipse Peregrilium et Advenam copulasse tanquam ξένον et έπή- Q Χυδα, item Peregrinum et Incolam tanquam ξένον et μέτοικον, cum scripsitde Oif. 1.1. Peregrini atque incolae officium est, nihil praeter suum negotium agere, nihil de alieno inquirere, minimeque esse in aliena rep. curiosum. FEM. Ξένη, Peregrina, Hospes, ut in illo Plut. 1. e quo protuli, 'Eraipais ξέναις καί άστα'ις. Et in hoc ejusd. in Praec. Connub. (550.) Καί τά τησδε rf/s ξένης σηρικά λαβείν ουκ εστίν. II Ξένων appellatione aliquando ap. vett. seriptt. intelliguotur Exterai milites mercetiarii; simpliciter Externi milites: cum satis intelligatur, velut e consequenle, Mercenarii. Nisi quis malit Mercenarii milites, quod alioqui nomini Graeco non jam ad verbum respondet, sicut exp. simpliciter voce μισθοφόροι ab Harpocr.: qui postquam tradidit ξενιτευο μένους vocari τους μισθοφορονντας, addit, Ξένοι δε, oi μισθοφόροι. Sic etiam Schol. Thuc. (2, 75.) ubi ξεναγοί ap. eum exp. ol τών μισθοφόρων άρχοντες. yeschin. (74.) Tow μυρίους ξένους έκμισθώσας. Dem. pro Cor. Ή γαρ αϊτούς ε'ισφέρειν καί ξένους τρέφειν

6469 Ξ EN [Τ. π. pp. 1116-1118.] SEN 6470 έψησαν be! ν: 01. (23.) Οι be hi) περί αυτόν ovres ξένοι A autem et in nomine sevia de signif. quam in '11. istis και πεζαίτεροι. Qiii 11. suspectum mihi reddunt hunc Ejusd. (153.) Oi Kara την Άσίαν σατράπαι καθεστώres, εναγχοε μεν ξένουε μισθοφόρους είσπέμψαντεε έκώλυσαν έκπολιορκηθήναι Πέρινθον: faciunt, inquam, 11. illi, ut suspicerhic vocem μισθοφόροι esse supposititiam, et e Scholio margini annotato in contextum irrepsisse: quod cum aliorum Auctorum scriptis, turn etiam Demostlienicis alibi accidisse constat. Ceterum ξείνουε vocari etiam rows μισθωτούς ab Horn, in Od. H. (102.) Βόσκουσι ξείνοι τε καϊ αϋτοΰ βώτορεε άνδρες, testatur Eust. Lacedaemonii autem_ ξένους appellabant quos alii Barbaras, Herod. Ξένοι ut reddi potest Externi in 11. proxime cc., sic etiam cum dicitur ξένοι πόλεμοι, quibus opp. εμφύλιοι,: Herodian. (1, 1, 5.) Ο'ντε πολέμων εμφυλίων τε και ξένων τΰχας ποικίλος : 3, (15, 6.) opposuit ξένα τρόπαια το'ις έμφυλίοιε, scribens, Ούτε γαρ εμφύλια κατ' έχθρων, ούτε ξένα κατά βαρβάρων τοσαϋτά τις προ αύτοϋ ήγειρε τρόπαια. At cum dicitur η ξένη subaudito nomine γη vel χώρα, Extera potius quam Externa reddiderim : ut Exterae nationes non semel ap. Cic. Dixit tamen et Externa; genies Ovid, Plut. de Socr. Daem. Καί γαρ ό Σιμμίαε πολύν χρόνον επί της ξένης γεγονώε : de Def. Orac. Θεοπρόπων γαρ από ξένης παραγενομένων, Cum quidam e natioue extera ad consulendum Oraculum venissent. Vel ita, Cum exteri quidam venissent etc. [Eevov dicitur etiam esse aliquid pro Inusitatum, Inauditum. Nisi et Peregrinum quis ead. metaphora dici posse existimet. Lucian. (1, 507.) de Crceso et Solone loquens, Οΰ φέρει b Λυδόϊ την παρρησίαν καί την άλήθειαν των λόγων, άλλα ξένον αύτω δοκει τό πράγμα, πένης ανθρωττοε ούχ νποπτήσσων. Sic (1.) Petr. 4, 12. 'Αγαπητοί μι) ξενίζεσθε Ttj εν υμ'ιν πυρώσει προς πειρασμόν νμ'ιν γινομένη, ώς ξένου νμίν συμβαίνοντος : ubi vet. Interpr. ξένον reddidit Novum. Sed Idem ad Hebr. 13, (9.) bιbaχaΐς ξέναιε vertit Doctrinis peregrinis : Διδαχαϊί ποικίλαιε καί ξέναις μή περιφέρεσθε. Gallice ξένον πράγμα dicimus Une chose Peregri- etrange, vocantes alioqui hominem ξένον, num, potius Etranger quam Etrange. Ξένος, Peregrinus hospitio exceptus, Hospes, Hesiod."Epy. (1, 181.) Ουδέ ξεϊνυς ξεινοδόκψ καί εταίρος έταίρω, Ουδέ κασίγνητοε φίλοε έσσεται ως τοπάροε περ. Ad q'. 1. respiciens Ovid, et in duplici signif. nominis Hospes ludens, qualis et nomiuis ξένος, dixit, non hospes ab'hospite tutus. Od. O. (74.) Χρή ξείνον παρεόντα φίλείν, εθέλοντα δέ πέμπειν. Itidem in prosa, Plut. Symp. Συνήθης μεν ων Περιάνδρω δια την τέχνην, ξένος δέ Θάλεω. Idem, Και τον έταίρσν ημών, Σόλωνος δέ ξένον Έπιμενίδην. Herodian. 1, (l6, 3.) Φασί γαρ αύτοϋ και Κρόνον γενέσθαι ξένον. Sed ab Horn, passim ξένος alicui vel alicujus esse dicitur generalius is peregrinus, quocum nobis intercedit quidam velut bospitalis amicitia. Od. Θ. (208.) Ηε'ινος γάρ μοι ob' εστί' τις ανφιλέοντι μάχοιτο ; II. Ζ. (215 ) τ Η βα νύ μοι ξείνοε πατρώϊόε έσσι παλαιός. Od. Ρ. (522.) Φι?σί δ' Όδυσσήος ξείνοε πατρώ'ίοε είναι. At Ο. (196.) pro πατρώίοι ξείνοι dicit ξείνοι έκ πατέρων ψιλύτητοε, scribens, ξείνοι be διαμπερέε εύχόμεθ' είναι Έκ πατέρων φιλότητος. Quinetiam alicubi ξείνος copulat cum εταροε. In soluta quoque oratioue sa;pe obvia est haec nominis ξένοε signif. Thuc. 2, (13.) "On Άρχίδαμοε μέν οί ξένοε ε'ίη, ού μέντοι επί κακφ γε της πόλεωε γένοιτο, Xen, Έλλ. 5, (2, 25.) Ξένοε τω Ώέρση επ ovbevt αγαθω τήε ΈΧλάδοί γεγενημένοε ε'ίη : 4,(1, 18.) Ξένον σε,έφη,ιο Άγησίλαε, ποιούμαι εγώ be γε δέχομαι. Sic autem ante ilium erat locutus Herod., ΞεΊνόν re σε ποιεϋμαι εμόν, ubi tamen Bud. vertit simpliciter Hospitem. Interdum junguntur φίλοι et ξένοι: Dem.(241.) 'Αντί γάρ φίλων καί ξένων κ. τ. λ. (242.) Et μή και τούε θεριστάε καί τούε αλλο τι μισθού πράττοντας, φίλους καί ξένου ε δει καλεϊν τών μισθωσαμένων. Et tamen idem Orator alibi non copulative, sed disjunctiva particula utens, dixit ξένοε fj φίλος : (320.) Έκ ποίας 'ίσης η δικαίας προφάσεωε, Αισχίνη, τψ Τλαυκοθέαε τήε τυμνανιστρίαε ξένοε, η φίλοε, η γνώριμοε Φίλιπποε ; ubi observa etiam postponi φίλοε contra quam in praecedentibus ejus II. Dicam habet ξένοε... Ξένοε, Qui peregrinum hospitio excipst, Hospes ; nam Hospes quoque utramque signif. habere apparet e verbis Ovidii quae protuli in principio pnecedentis tinematis. Eust. 1399."Ort δέ καί ό ποιών την ξενίαν καϊ ο πάσχων αύτη ν, ξένοι άλλήλοιε έλέγοντο, δηλοΰσι σαφώς oi παλαιοί: 1413. HeVos δέ, φασί ν, ού μόνον δ καταγόμενοε, άλλα καί 6 υποδεχόμενοε αυτόν. Ubi observa Eust. dicere φασί, tanquain exemplum hujus posterioris signif. in promtu non habentem. Rara certe, vel potius rarissima, nisi me memoria fallit, sunt exempla, ac praesertim prae alterius signif. exemplis. Suid. ubi dixit ξένοε accipi pro ξενοδόχος, solo Pauli Apostoli loco id confirmat, qui in Epist. ad Rom. (16, 23.) legitur: 'Ασπάζεται ΰμαε Γάϊοε ό ξένοε μου καϊ τήε εκκλησίας όληε : sed h. 1. mendose ap. eum legitur. Aperte vero hanc signif. habet et ap, Diod. S. de Hephaestione ita scribentem, To μεν ούν πρώτον ούτος εΰδοκήσαε τφ ξένψ παρ' ψ την Β έπισταθμείαν έπεποίητο κεχαρισμένωε, τούτον έπεβάλετο κυρών άναγορεΰσαι τηε πόλεωε: Principio igitur Hephaestio benevolentiae affectu propensus erga hospitem suum, ap. quem deversatus commode atque ex animi sui sententia fuerat, institit regem ipsum civitatis suae pronuntiare, Bud. ["Ξένοε, Eur. Iph. A. 1349-1371. 1419-Markl. p. 345. Musgr. Heracl. 138. Ion. 184. Wakef. Here. F. 967. S. Cr. 1,14. Jacobs. Anth. 8,6. 11,33. 35.46. Dionys. H. 4, 2137. Villoison. ad Long. 260. Thorn. M. 640. Wyttenb. ad Plut. de S. Ν. V. 13. Wessel. Diss. Herod. 136. Valck. ad Aramon. 100. 118. Eran. Philo 196. Fischer, ad Anacr. 18. ad Charit. 275. Brunck. Or. 1584. I, q, ξενοδόκοε, Kuster. ad Jambl. p. 8. Is, cujus nomen ignoramus, Boiss. Philostr. 275. Sic dicunt Graeci, quem ceteroquin notissimum nominare nolunt, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 113. Callim, 104. cf. Bernard. Reliq. p. 70. Brunck. (Ed. T.813. 924. Ξένοι, Mercenarii milites, H. Steph. Diatr. 167 Gron., Bottiger. Speeim. 45. c Barbari ap. Lacedaemonios, ad Charit. 406. ad Herod. 696. 717. cf. Soph. Aj. 817 Sine articulo, Eur.Hec. 775. Ή ξένοε, Markl. Suppl. 41. Ή ξένη. ad Charit. 297. Plut. Mor. 1, 970. Ιδία ξ., Thom. Μ. 467- ζ. ποιείσθαι, Boiss. Philostr. 322. Τ Ω ξένε, Moschus 1, 5. * Ξέννοε, Koen. ad Greg. Cor. 287 Ξεΐνοε, Jacobs. Anth. 6, 224. ad Charit. 280. Valck. Hipp, p. 172. 319. Phcen. p. 100. Brunck. CEd. C. 928. Phil. 1202. Ξένη, {,, Markl. Iph. p. 310. Wakef. Trach. 300. Extera regio, ad Charit. 435. Paul. Sil. 82. Boiss. Philostr. 445. Dionys. H. 2, IO89. Valck. Phoen. p. 490. Adoniaz. p. 259. Hospes, ad Charit. 67 U Έπί ξείνρ, Jacobs. Anth. 12, 436," Scbaf.Mss. " Ξένη, Exilium, Terra peregrina, εν ξ., Philostr. p. 29. έπίξένηε, Athan. 1, 562. 599 *ep! ξένηε, 571." Elberling. Mss.] " Ξείνη, Ionice pro ξένη, Hospita, " Peregrina." [* " Ξε^οτήρ, Jacobs. Anth. 10, 412." Scha:f. Mss. * " Ξενοδέχομαι, Eust. ad II. Z. 121." Kali. Mss.] Ζενοδόχοε, VEL ζενοδόκοε, at POET. Ζεινοδόp κοε, q. d. Hospitum receptor, susceptor, Hospes, Plut. Alex. Ό δέ 'Αλέξανδρος άποστραφεϊε πρόε ξενοδόχον τον Καρδιανυν, Od. Θ. (542.) ιν όμως τερπώμεθα πάντες, ζεινοδόκοε [ οι] καϊ ξεΐνοε. Sic et in 1. Hesiodi quem protuli in Ξένοε. Sed ξε»<οδ<5χοϊ redditur etiam Caupo. [" Ξενοδόχος, Τ. Η. ad Plutum p. 122. Thom. M. 640. 676. 743. Brunck. ad Gnom. 347. Villoison. ad Long. 111. Fem.,ad Charit. 114. Ξενοδόκοε, Villois. 1. c. ad Charit. 246. ad Mcer. 271. Brunck. 1. c. Thom. M. 493. 640. 676. Τ. Η. I. c. Heyn. Horn.? L 74. Ξενηδόχοε, ad Od. Θ. 210. Brunck. 1. c. ζεινοδόκοε, Toup. ad Longin, 383. Emendd. 1,434." Schaef. Mss.] '< Vide et Ξεινοδοκέω." [* Ζενοδόχη, Gl. Hospita.] Ξενοδοχία, Hospitumexceptio, susceptio, Xen. <Ec. (9, 10.) "Οσοιε h' ε'ιε εορτάε rj ξενο^χίαε χρώμεθα, Athen. 14. Ταϊί ιπποτροφίαιε αύτών καί ξ. ["Thom. Μ. 639- *Ξενοδοκία, ibid." Schaef. Mss. * " Ξενοδοχεία, Cyrili. Alex. 515." Kali. Mss.] ΞενοδοχεΊον, τό, VEL Ξενοδοκειον, Locus in quem hospites recipiuntur. Quidam in-

6471 SEN [Τ. II. pp. 1118 1119 ] SEN 6472 terpr. Hospitiura. Potest autem ut ξενοδόχα alicubi A <Jaupo, sic ξενοδοχειον reddi Caupoua. Ξενοδοχεϊov, τό TOVS ξένονs ΰποδεχόμενον, Suid. ["Thom. M. 640. ad Mcer. 271." Sch f. Mss. * " Ξενοδοχικός, Schol. Pind. Ό. 3, 68." Wakef. Mss.] Εενοδοχέω, Hospites excipio, Hospitio excipio, i. q. ξενίζω, quo vett. Seriptt. usi sunt. [Eur. Ale. 555. "Thom. M. 640. 743. Mcer. 271- et η. Βενοδοκέω, ibid. Thom. M. 640. Theaetetus 2." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn. 307 ] " Εεινοδοκέω, Hospites s. Peregrinos recipio. " Herodotus (6, 127 ) cum accus. etiam dixit ξειvobo- " κέειν ανθρώπους, pro Peregrinos homines hospitio " excipere, s. Hospitalem esse erga homines pere- " grinos. Itemque ξεινοδόκος, est Exceptor peregri- " norum, Qui peregrinos hospitio recipit, Hospitaiis: " Ut ap. Od. O. (55.) Deus ανδρός ξεινοδόκου μιμνη- " σκεται. Ξεινοδοκεϊν Simonides usurpavit etiam " pro μαρτυρε'ιν, dicens ξεινοδόκησε Ύελαμών. Jtem- " que Pindarus ξεινοδόκον pro έπιμάρτυρα, canens, " ξεινοδύκων δ' άριστος χρυσός εν α'ιθέρι λάμπων. Ita " Etym." [Vide Heyn. ad Pind. T. 3. p. 86. * He- Β νοδόχημα, Nicet. Annal. 20, 4. * Ξενοθρέπτης, Anon. H. in Virgin. 15. * Ξενοκρατέω, ieneae Comm. Poliorc. 1662, 20.] Ξενοκτόνος, Hospitum occisor, interfector, ieschin. (85.) Εξελεγχθεί ίπ' έμοϋ, καϊ κληθείς ξενοκτόνος, [Lucian. 1, 244. Plut. Mario 8. Eur. Iph. Τ. 53. 776.] Βενοκτονέω, Hospites occido, ead. forma qua dicuntur cum alia, turn άνθρωποκτονώ, [Lucian. 1, 243. 274. Eur. Hec. 1247. Athen. 5l6.] " Βεινοκτονέω, Hospitem s. Hospites occido, " Peregrinum s. Peregrinos interficio," [Herod. 2, 115.] Βενοκτονία, Hospitum occisio, Plut. (9, 401.) Βούσιριν απολύσας της λεγομένης ανθρωποθυσίας και ξ. : [7, 103. 267. *Ξε»Όλεκ7 εω,ερίρ1ΐ. 1, 208. *Βενολεξία, 311.321.] Βενολόγος, Externorum militum collector, Qui cogit externos milites, ό ξένους στρατιώτας συλλέγω ν, Hes. Suid. Ead. forma qua dicuntur στρατολόγος et άργυρολόγος, atque alia. Vocari autem ξένους sine adjectione, Milites externos, docui supra. Plut. Dione 23. Polyb. 1, 32, 1. 5, 63, 9 ] Βενολογία, Externorum militum collectio, Aristot. CEc. 2. Άποστέλ- c λειν επι ξενολογίαν, Ad milites cogendos mittere. [" Ad Diod. S. 1, 680." Schaef. Mss.] At Έενολόγιον affertur pro ξενικόν, ut sit Externorum militum collectorum manus, exercitus, [Polyb. 29, 8, 6. 31, 25, 1. 5. 7 ] Βενολογέω, Externos milites colligo, cogo, Isocr. ad Phil. Έν έκείνοις δέ τοίςχρόνοις οΰκήν ξενικόν ουδέν ώστε άναγκαζόμενοι ξενολογείν εκ τών πόλεων κ. τ. λ. [Polyb. ], 9, 6. 31, 25, 8. 32, 1, 5. Plut. 7, 942. 10, 639 Artax. 4. Demosth. 1019. Εενάλόγος, Lobeck. Phryn. 661.] Βενομανέω, Peregrinis rebus et mercibus externis s. exoticis supra modum delector, Plut. (8, 92.) rwaucos οφειλών παρελεϊν την πορφνραν καί τον κόσμον, 'ίνα παύσηται τρυ- <ρώσα καϊ ξενομανονσα. Ξενομανία, Peregrinarum rerum et mercium externarum amor, Nimium et inconsultum externorum studium, Bud. Non est autem ξενομανία verbale a ξενομανώ, licet huicillud subjungam ; sed ea forma dicitur, qua δοξομανία. Ξενοπαθέω, Re aliqua tanquam peregrina et nova conturbor, Plut. Philopcem. "ίίσπερ οί πώλοι τους συνήθεις \ έπιβάτας ποθονντες, εάν άλλον ψέρωσι, πτΰρονται, καί ξενοπαθοϋσι, Propter insolitam rem conturbantur, Bud. Affert aytem et pro Quasi peregrinus conturbor, Deprehensus sum et territus. In VV. LL. ξενοπαθοϋντες esse dicuntur Qui tacent et stupidi fiunt ad ingressum externorum. Ibid, ξενοπαθοϋμεν redditur Hospites nobis esse videmur. Plut. cum δνσανασχετεϊν copulavit in 1. de Exilio, item cum άδημονείν in alioejusd. libelli 1. (p. 372 ) Existimo autem esse aut id aut ei simile, quod dicimus S'effaroucher: praesertim cum de equis quoque nostrate hoc verbum dicatur, et quidem proprie, sicut in illo primo Plut. 1. dicuntur πώλοι πτύρεσθαι καϊ ξενοπαθείν. [* " Ξενοπρεπής, Peregrinus, Inusitatus, Dionys. Η. 2, 106l." Wakef. Mss. * Ξενοπρεπώς, Anna C. 355. Εενοπρύσωπος, Schol. Aristidis 2, 107 * " Ξένοραίστης, Lobeck. Aj. p. 289 " Schaef. Mss. * " Heνόσπορος, Pisid. Opif. 66. Theodos. Diac. Acroas. 5, 72;" Boiss. Mss. * " Ξεινοσσόος, Nonn. D. 3, 176." PARS XX. Wakef. Mss.] Ξενόστασις, q. d. Hospitun&statio, Locus in quem recipiuntur hospites,' peregrini, Soph. Inacho, πανδόκος ξενόστασις: [CEd. C. 91 * Βενότι μος, JLsch. Eum. 550. * Ξενοτόκος, Anon. Hymn, in Virg. 15. * Βενοτρόπος, Pisid. Opif. 422. * " Seνοτρόπως, Theodos. Diac. Acroas. 1, 108." Boiss. Mss.] Εενοτρόφος, Externos milites alens; nam in hoc comp. et sequentibus quae ad hoc pertinent, ξένοι peculiarem illam signif. habet. Exp. tainen VV. LL. generaliter, Hospitum nutritor. Ξενοτρο- </>έω, Externos milites alo, mercede conduco, Stipendiaries habeo ; nam et his modis Bud. interpr. ap. Isocr.: Thuc. 7, (48.) dixit etiam χρήμασι ξενοτροφούντας. [Plut. 6, 804. Demosth. 157 ] Ξενοτροφία, Ipsa actio alendi milites externos, et stipendia illis praebendi. Usus est Hyperides. [* " Ξενοφάνης, Jo. Damasc. Ep. ad Theoph. de Imag. 128." Boiss. Mss.] Ξενοφύνος, i. q. ξενοκτόνος, Hospitis occisor, Plato, Ξενοφόνων ανδρών μισοϋντει τόλμας. [" Markl. Suppl. 646. 984. Iph. p. 325." Schaef. Mss. * " Εεινοφόνος, Nonn. D. 9, 41." Wakef. Mss.] Ζενοφονέω, Occido hospites, Eur. [Iph. T. 1021. * Ξενοφυής, Schol. Lycophr. 77 ] Ξενόφωνος, Peregrina voce utens. [J. Poll. 2. p. 211. * " Ξενοφωνέω, Inusitata loquor, Chrys. in Matth. Horn. 15. T, 2. p. 95, 44. Vide et in Ep. ad Hebr. Serm. 8. T. 4. p. 478,6." Seager. Mss. " Scriptor ap. Euseb. Η. E. 146." Boiss. Mss.] Ξενοφωνία, Peregrina vox, Peregrinum loquendi genus, et inusitatum. Quidam interpr. Peregrinitas, e Cic. Improbat autem J. Poll, nomen illud ξενόφωνος, at non hoc ξενοφωνία. Sic vero leg. existimo ap. eum, Και ξενοφωνίαν, ού τον ξενόφωνον. ["Valck. ad Ammon. 177 " Schaef. Mss.] "Αξενος, νεί'άξεινος, Inhospitalis, Qui animo est alieno ab excipiendis hospitio peregrinis, Hesiod. "Εργ. (2, 333.) Μηδέ πολυξεινον μηδ' αξεινον καλέεσθαι. Hoc nomi nevocatus fuit quondam Pontus, qui postea Euxinus dictus per ευφημισμόν. Pontus Euxinus, inquit Plin., antea ab inhospitali feritate Axenus appellatus est. Lege de hac appellatione et Eust. in D. P. 30. Ed. patris mei. "A e»os habet et pass, signif., si vera est haec expositio Hesychii, "Αξενοι, oi μή έχοντες τον ξενιοΰντα. Fuerit enim άξενος Is quoque, cui non est ξένος a quo excipiatur. ["'Άξενος, Jacobs. Anth. 11, 314.Boiss. Philostr. 639. 651. Wakef. Phil. 217- Markl. Iph. p. 243. 258. 269. "Αξεινος, p. 242. 280. Jacobs. Anth. 8, 109. Diodor. Zon. 9. Boiss. Philostr. 639- Wessel. Obss. 88. 130. "Αξενος, άξεινος, Valck. Adoniaz. p. 226. Hipp. p. 269. Anim. ad Amnion, p. 5. Ruhnk. Ep. Cr. 192. Heringa Obss. 80. ad Charit. 280. ad Diod. S. 1, 44. 285." Scha;f. Mss.] " Άξενία, In- " hospitalitas." [Strabo 17- p. 1154.] 'Απόξενος, Inhospitalis, Inhospitus, pro Άξενος: sic autem usurpatam άπό praepositionem pro α priv. in multis aliis vv. annotavimus. Est autem Poetarum nomen hoc άπόξενος. Eust. de Ponto Euxino loquens, "Αξενος δε ελέγετο' ταυτόν δε ειπείν άπόξει νος, κατά τον Ίοφοκλήν. At vero ap. Soph. CEd. Τ. ι (196.) p. 159 me Ed. habes άπόξενον, non άπόξεινον, ubi Schol. δυσχείμερον. [jesch. Ag. 1291. Ch. 1042. Eum. 887. " Wakef. Here. F. 1283. Trach. 577 " Schaef. Mss.] 'Αποξενόω, non sequendo modo dictam signif. nominis άπόξενος, se- cundum quam significaret Inhospitalem reddo, capitur pro Peregre abigo, expello, i. e. Expulsum abire peregre cogo; Peregrinari s. Migrare facio: ξένος est Peregrinus, Externus: unde άποξενοϋν de verbo ad verbum, si fas sit talem vocem fingere, sonat Abexternave, nihilque aliud significat quam significaret simplex ξενώ, si in usu esset. Apud Plut. significat Civitate privare in Philopcemene (13.) Χαλεπώί δ' ουν oi Μεγαλοπολϊται φέροντες επί τοΰτφ, και προδεδόσθαι νομίζοντες, επεχείρησαν άποξενοϋν αυτόν. Interdum vero adjungitur genit. πατρίδος, aut alius hujusmodi, Plut. Alex, (69.) Δ<ά μικρολογίαν άποξενώσαντα της πατρίδος εαυτόν. Abalieno, Alieno, Abdico, Bud. qui et citat Lucian. (3, 190.) 'Αγροικία δέ πολλή καϊ άπειροκαλία, τών ήδίστων αυτόν απαξιούν 18 Ρ

6473 EEN [Τ. π. pp. 1119 1121.] HEN 647* καϊ τών καλλίστων άποξενονν. Nostrates peregrinum s. externum appellantes Etrangierum, inde ducto verbo Etrangiare haud absimili modo utuntur. Athen. 2. Καν γαρ γραμματικών πα'ιδες άποξενώσι τοϋ ποιητοΰ τα 'έπη ταϋτα, άλλ' έμοί δοκεΐ αρχαία είναι, Α poeta hos versus alienos esse dicant, putent, A poet» scriptis hos versus procul ablegent, amandent. Pass, vox est Άποξενόομαι, Migrare in externam regionem cogor, Amandor s. Ablegor peregre. Vel neutra signif. In externam regionem migro, In extera regione dego, Peregre dego vel Extra patriam : uno verbo Peregrinor. Plato de LL. 9. "En δέ τους χρόνους μή εθέλτι πληρούν άποξενούμενος τους αφημένους. Saepius adjiingitur gen. aliquis, Eur. (Hec. 1221.) πατρώας γης άπεξενωμένος, Peregre agens procul a patrio solo, Procul a patrio solo in peregrinam regionem ablegatus. Sic Plut. 'Αποξενωθείς rfjs iαντοϋ πατρίδος: [cf. Sertor. 1.] Greg. M? αποξενωθεί παραδείσου. Aliquando autem praefigitur huic genitive vel έκ, vel έξω, Lucian. Τών περιλοίπων θεών έκ της χώρας ΰμιν άποξενωθέντων. Aristot. Polit. 2. Έξω γαρ rfjs οικίας δια τας στρατείας άποξενοϋντο πολύν χρόνον. Interdum jungitur praepositioni aut adverbio motum ad locum significant]: Plato, Άποξενοϋσθαι έτέρωσε, In alienam patriam vel In aliam regionem migrare. II Άποξενοϋμαι, Reus agor peregrinitatis, ξενίας άλίσκομαι, J. Poll. Άποξενοϋμαι, Externum s. Peregrinum me esse simulo, 3 Reg. 14, (5.) Καϊ έγένετο έν τφ ε'ισέρχεσθαι αυτήν, και αυτή απεξενοϋτο, Dissimulabat seipsam, Bud. [" Eur. Hec. 1207. Valck. Hipp. p. 281. Diod. S. 1, 215." Schaef. Mss. * Ά- ποξενωτέος, Aret. 117 ] Άποξένωσις, ή, Peregrinatio, Migratio in externam regionem, Commoratio in extera s. peregrina regione, Commoratio extra patriam, et natale solum, Plut. (Pomp. 80.) ΏΪ μή κατα πάντα μέμψωμαι τήν ά. Est άποξένωσις, inquit Bud., Peregre agentis et cui peregrinari contigit. [Plut. 8, 576. * " Ιυναποξενόω, Theod. Prodr. p. 14." Boiss. Mss. Άποξεινόω, Opp. Ά. 1, 272.] Άστόξενος, q. d. άστυς καί ξένος, Cujus majores erant cives, cum ipse sit peregrinus, Eust. 405. ex ielio Diony sio, Ά στόξενοι δε, οί έκ προγόνων μεν αστών, αυτοί δε ξένοι, καί ανανεώσεως δεόμενοι. Et addit, Qualis Agamemnon in Lydia. Affert et alias expp. e Paus., et aliis, quas vide ibid.: item p. 485. Vide et J. Poll. [iesch. Suppl. 36l. Ruhnk. ad Timaei Lex. p. 57. * Αντόξενος, J. Poll. 3, 59. " Moschop. π. Χχ. 119 " Boiss. Mss.] " Αυτοξενε'ιν, i.q. προξενείν, teste " Hes." [" Ad Timaei Lex. 57 " Schaef. Mss.] Δορύξενος, q. d. Hasta partus hospes, Qui in bello hospitalem quandam amicitiam contraxit cum aliquo: ut Glaucus cum Diomede, ap. Horn. Item, Qui mittitur legatus de redimendis captivis. Soph. El, (45.) p. 82. meae Ed. ο γάρ Μέγιστος αύτοίς τυγχάνει δορυξένων. Habes autem (CEd. C. 632.) p. 292. ή δορύξενος εστία. Vide etiam J. Poll., item Hes., Suid., Eust. Sed et in Δόρυ plura de hoc nomine invenies. [* Λύσξενος, J. Poll. 9, 22.] Έθελόξενοί, vide Έθελοπρόξενος post Πρόξενοί. " Έπίξενος, Hes. exp. έττι- " χθόνιος: quae expos, suspecta est." [Gl. Peregrinus. " Hospes, Amicus, Clem. Alex. 378." Elberling. Mss.] Έυξενος, VEL potius Εύξεινος, Hospitalis, Amicitiae hospitalis cultor, Qui erga peregrinos hospitaliter se gerit. Peculiariter autem tributum fuit hoc nomen Ponto, qui antea ab inhospitali feritate Axenus appellatus fuerat, Plin. Sed et Ovid, merito dictum fuisse Axenum docet his versibus, in quibus et vis Graecae appellationis exprimitur, atque adeo ipsum etymum : Trist. 4, 4. Frigida me cohibent Euxini litora Poriti. Dictus ab antiquis Axenus ille fuit. Nam neque jactantur moderatis aequora ventis, Nec placidos portus hospita navis habet. Sunt circa gentes quae praedam sanguine quaerunt, Nec minus infida terra timetur aqua. Idem 3, 13. ita claudit, Dum me terrarum pars pene novissima Ponti Euxinus falso nomine dictus habet. Rursum alibi, Quem tenet Euxini mendax cognomine Pontus. Alibi vocat et Mare Euxinum, item Euxinum litus, item Euxini Ponti deformia litora, et alibi Saeva litora, Dum miser Euxini litora saeva peto, ubi etiam observa Euxinum A sine adjectione dici. Ευξεινον non dubium est quin Hospitalem interpretandum censuerit Ammianus si-, cut Άξεινον s. Άξενο ν Inhospitalem est interpretatus, ita scribens 2. Heniochi, Sindi, et Achaei, intendente saevitiam licentia diuturna, indidere mari nomen inhospitali; et a contrario per cavillationem Pontus Euxinus appellatur. Sed mutatam hanc appellationem άξένου in ευξεινον per ευφημισμόν, dicerent potius Gramm.: atque ita Eust. ipsum loqui docui in "Αξενος. Εύξεινος SEU 'Εύξεινος Jupiter, Apoll. Rh. 2, (37S.) qui magis usitato cognomine Sevios, Hospitalis Jupiter, Qui praeest hospitibus et illis favet, Qui jura dat hospitibus, Virg. [" Ad Charit. 280. 385. Markl. Iph. p. 242. 258. 280. 406. Proclus Epigr. 5. Philostr. 248. Boiss." Schaef. Mss.] Έυξείνως, Hospitaliter. Item generalius, pro Amice, Benevole ; nam pro φιλοψρόνως ex Apoll. Rh. (1, 963. 1179 ) affertur. Ίδιάξενος, Cui peculiariter est amicitia hospita lis cum aliquo, et non cum tota civitate commu- B nis: Ίδιόξενοι, inquit Eust., o't ibiq. καθ" εαυτούς ξένοι οντες, Inter quos est hospitii necessitudo. Lucian. (2, 201,) Ούτε Άκραγαντίνων πρόξενοι ών, ούτε ίδιόξενος αύτοϋ Φαλάριδος, ubi animadverte quemadmodum omnium urbis civium dicitur aliquis πρόξενος, ita unius ίδιόξενον appeilari. Vide et J. Poll. Hes. Suid. Amm. [" Moer. 202. et n., ad Timaei Lex. 57. Afflioon. 118. Valck. Anim. 198. ad Charit. 304. ad Herod. 463. ad Diod. S. 1, 545. 2, 151. Thom. M. 466. Bast Lettre 183. Τών Ιδίων ξένων, Dionys. Η. 3, 1315." Schaef. Mss. Ίδιόξενοι, 'ίδιοι ξ., Lobeck. Phryn. 382.} Ίδιοξενία, Amicitia ilia hospitalis, Jus illud hospitii, Necessitudo ilia. [" Toup. Opusc. 1, 171." Schaef. Mss.] Κακόξενοε, VEL Κακόξεινος, Qui male se gerit erga hospites, peregrinos, Qui malevolus est hospitibus, [Od. Y. 376. * Κακοξενία, Plut. Cat. Miu. 12. " Charond. ap. Stob. S. 42. p. 289 " Kali. Mss. * Πάνξενοί, Athen. 466.] " Παράξενος, Peregrinus, s. Aliquantum peregrinus. " Exp. etiam Ignobilis, Ulegitimus : sed sine exemc " plo." [Aristoph. Ά. 518. Themist. Or. 21. p. 255. Palaeph. Fr. Gal. p. 62. 63. * " Παραξενόω, Nonn. Ms. v. ad Eudociam 241. * Παραξενέω, Hepbaestio p. 81. Ed. Pauw." Bast, ad calcem Scap. Oxon. * Περίξενος, Cyr. Hier. Catech. 233.] Ώολύξεγος, VEL Πολΰξεινοί, Qui multos hospites habet, multos excipit hospitio, Hesiod. "Epy. (2, 333.) Μηδέ πολύξεινον, μηδ' Άξεινον καλέεσθαι. Ubi quidam exp. πολύφιλοε, Multos habens amicos. Ex (340.) affertur δαίς πολύξεινοε pro Convivio, ad quod vocati sunt multi amici, in quod multi amici symbolas contulerunt. Legitur et πολύξεινος ohos, ap. Eur. [Ale. 571.] AT Πολυξένη, Polyxena, Filia Priami et Hecubae, [Eur. Hec. 40. Tro. 40. * " Πολυξενόομαι, Passim ut hospes vagor, Clem. Alex. 622. ex Eur." Elberling. Mss.] Πρόξενοί, Qui peregrinos hospitio excipit, non suo peculiariter, sed totius civitatis nomine. Unde a quibusdam, e quorum numero est Bud., redditur Publicus hospes. ^El. Dionys. ap. Eust. Πρόξενοι oi I) ολης πόλεως ξένοι, παρ' oh καί πρέσβεις κατάγονται, καί αυτοί πρεσβείας προσάγουσι προς τό δημόσιον. Sed ipse Eust. in alio 1. dicit πρόξενος significare ό υπό πόλεως ήξιωμένος έν rrj σφετέργ. προίστασθαι ξένων: qualis Antenor ap. Trojanos, et quales οί βασιλικοί διοικηταί. Vide de hoc nomine J. Poll, etiam, item Suid., et Ammon. Dicitur autem interdum quidem πρόξενος της πόλεως, vel cum alio hujusmodi gen., interdum vero, πρόξενος sine adjectione. Thuc. 8, (92.) Και Θονκυδίδον τοϋ Φαρσαλί'ου τοϋ προξένου rfjs πόλεως παρόντος, Plato de LL. Έπειδάν άκούσωσιν ότι τινός είσι πόλεως πρόξενοι, Aristot. Pol. 5. τ Ηρξε της στάσεως, καί τους Αθηναίους παρώξυνε, πρόξενος ών της πόλεως, jeschin. (90.) Πρόξενος ών τοϋ δήμου τών 'Αθηναίων. Sed et πρόξενος 'Αθηναίων, vel Αακεδαιμονίων, vel Θηβαίων etc. Thuc. 3, (2.) Πρόξενοι 'Αθηναίων, Plut. in Alcib, Πρόξενος μεν γάρ ήν 6 'Αλκιβιάδης τών Αακεδαιμονίων. Sic Lucian. (2, 201.) Ούτε Άκραγαντίνων πρόξενος ών, ούτε ίδιόξενός αύτοϋ Φαλάριδοϊ; de q. I. dixi et in Ίδίόξενοϊ. Affertur au-

6475 SEN [Τ. II. pp. 1121 1122.] SEN 6476 tem ex iescbine et cum dat. Πρόξενος ών Θηβαίοις. Α προξενείν aliquid mali dicitur, Greg. Naz. Προξενεί ν Sine adjectione vero, ut ap. eund. Thuc. 2. 01 Ά- κίνδυνον rrj πόλει. Προξενώ, Sum interpres et conθηναίοι πρότερον πολέμων νομίζοντες, πρόξενον έποιή- ciliator versurarum aliorumque contractuum, de quiaavro.- Dicuntur autem et urbes πρόξενοι esse inter bus tractatus est brevis in Pand. sub titulo de Proxese, quae sibi vicissim illud hospitalitatis officium netis, Dem. (1250.) Τίθημι ουν την συνοικία ν έκκαίpraestant. Ceterum sciendum est πρόξενος a Schol. δέκα μνών άρκέσαντι Παμβωτάδφ [Άρκ. παμβ.] ων [8ν] Thuc. exponi etiam simpliciter φίλος in aliquot ejus αΐ/ros οίτος προΰξένησεν, Oppono igitur pignori ccena- 11. Ι) Πρόξενος, metaph. Qui aliquid procurat s. pro- cularias aedes sedecim minarum nomine, quas Pamcuravit cuipiam, et quidem aliquid vel boni, vel bolades mihi suppeditavit, isto interprete versurae etiam mali. Eust. postquam priorem illam nominis faciendae: (1237.) 'Εγώ Se προξένων τυγχάνω των πρόξενος signif. tradidit, quam supra ex eo attuli, ΉρακλεωΓών, Sum proxeneta omnium negotiatorum subjungit, hinc per metaph. vocari, qui est κάλου τι- Heracleensium. Haec Bud., qui etiam priorem 1. huic νος ή κακόν αίτιος : ut άπωλείας πρόξενος, aut φθοράς, signif. verbi προξενώ tribuit. Qua in re ab illo disaut etiam σωτηρίας, vel υγείας. Sic autem appellator, sentio, cum videamus πρόξενος, a quo fit hoc verinquit, tanquam παρ' εαυτοί ξενίσας τό πράγμα, είτα bum, generaliter accipi. [" Thom. Μ. 467. 743. ετέροις διαπεμφάμένος, Quasi qui rem illam hospitio Jacobs. Anim. 141. Longus p. 89. Vill., ad Moer. exceperit, ac deinde ad alios transmiserit. Dico 303. Grav. Lectt. Hes. 619. Valck. Anim. ad Amigitur πρόξενον alicui esse rei alicujus, dici Eum qui mon. 201. Soph. (Ed. T. 1483. Trach. 726. Comei illam procuravit, s. Qui ei auctor est illius. Sed mendo, Plut. Mor. 1, 622. Γάμον ό πατήρ μοι προverbi Procure usum sunt qui non probent. At Bud. fcvei, Achill. Tat. p. 27 Πένθος αΰτω προξενεί, 29 " ιτρόξενόν interpr. Conciliativum, in Greg. Μυστήριον Β Schaef. Mss.] " Προυξενείς, Hesychio ξενίζεις: quod νψηλόν τε καί θείον καϊ της άνω λαμπρότητας πρόξενον. " et προξενείς, rectius." [Προξένησα, Gl. Conciliatio.] Eundemque usum habere ait in isto 1. Τά δΰσπεπτα Προξενητής, Proxeneta, Pararius, Qui est velut conτών σιτίων, νόσων πρόξενα γίνεται. [" Thom. Μ. ciliator, interpres et internuntius ad paciscendum s. 467. 743. ad Charit. 443. Wakef. Ion. 1058. Phil. stipulandum. A Bud. exp. Conciliator et Inter- 1095. Jacobs. Anim. 141. Anth, 7, 175. ad Diod. S. ventor, quasique Conglutinator hominum inter se 1, 562. Τ. H. ad Plutum p. 285. Bast Lettre 184. stipulantium et spondentium, aut quemvis contra- Mori Ind. ad Xen. H. Gr., Paus. 1, 361. Alciphr. ctum conventumque ineuntium. Apud Senecam 34. 104. 450. Toup. Opusc. 1, 380. Ammon. 118. Proxenetae non semel pro lis quinominibus faciendis Valck. Anim. 198. Koen. ad Greg. Cor. 259. ad intervenire solent. Ulpian. Si proxeneta interve- Herod. 463.627. 684. Conciliator, Brunck. Aristoph. nerit faciendi nominis. Bud. in isto Demosth. 1. 2, 68. Πρ. ποιείσθαι, Kuster. V. Μ. 44. 'Οφθαλμός 'Εγώ δε προξένων τυγχάνω των Ήρακλεωτων, vertit, γάρ φιλίας πρόξενος, Achill. Tat. 35." Schaef. Mss.] Sum proxeneta omnium negotiatorum Heracleen- Προξενία, Hospitalis ilia amicitia, Hospitii necessitu- sium.. [Gl. Conciliator, Proxeneta.] FEM. Προξεdo, inquit Bud., et privata et publica, Dem. (475.) νήτρια, Conciliatrix etc. Exp. et προμνήστρια. [Gl. Προξενίαν, είεργεσίαν, άτέλειαν απάντων. Apud Conciliatri?c. " Schol. Eur. Hipp. 594. Suid. 3, Xen. 'Ελλ. 6, (3, 4.) Callias quandam suam ad Lace- 189." Wakef. Mss. * " Προξενι? *^, Concilians, Cydaemonios orationem ita orditur, 7 ft άνδρες Αακεδαι- rill. Hieros. 233." Elberling. Mss.] Προξενητικόν, μόνιοι, την μεν προξενίαν υμών ουκ εγώ μόνος, άλλα Merces quae proxenetis solvitur. [* Συμπροξενέω, καί πατρός πατήρ πατρφαν έχων παρεδίδου τω γένει. Eur. Hel. 145. * " Προξενίζω, Buttm. Schol. Od. Α. Et in plur. ap. ^Sschin. (59.) Προξενιάς rives ευρημέ- c 277 Schol. Eur. Or. 13. 814. Phoen. 1569." Elbervoi έν ταίς έξω πόλεσι, διεπράττοντο άναγορεύεσθαι δτι 1'ng Mss. * " Προξένισις, ηοη * Προξένησις, Schol. κ. τ. λ. Sed quod dicit Bud. privatam etiam necessi- Metricus Pindari Ό. 3. *'Απρόξενος, Extraneus, tudinem hospitii ita vocari, aliorum locorum testi- iesch. Suppl. 247.] Έθελόπ-ροξενο*, Qui est publicus monio indigere videtur. [" Thom. M. 743. Bast hospes, idque ultro, i. e. Qui ultro suscepit hoc Lettre 53. ad Xen. Eph. 252. ad Herod. 25. 627. munus excipiendi hospitio peregrinos, nomine civi- Koen. ad Greg. Cor. 260. Locella ad Marbod. 155." tatis, cum alioqui iis qui πρόξενοι dicuntur, demau- Schasf. Mss.] Προξενέω, Sum πρόξενος, Hospes pu- dari soleret a civitate, Thuc. 3, (70.) p. 107. T Hv γάρ blicus, Hospitio excipio nomine civitatis, Dem. (252.) Πειθια* έθελοπρόξενός τε των 'Αθηναίων, καϊ τοϋ δήμου Καί τοϋ Φιλιστίδου τότε πρέσβεις παρά σοι κατέλυον, προειστήκει, ubi Schol. 'Αφ' εαυτοϋ γενόμενος (sub. Αισχίνη, καί συ προΰξένεις αυτών, Xen. 'Ελλ. 6, (4, πρόξενος) καί μή κελευσθείς έκ της πόλεως. Et sub- 24.) TaCra δ', εφη, εγώ προθυμ οϋμαι, σώσαι ν μας βου- jungit, Οί γάρ πρόξενοι κελενόμενοι έκ της εαυτών Χόμενος, διά τε την τοϋ πατρός φιλίαν προς υμάς, καϊ πόλεως έγίγνοντο : quae verba Suid. quoque habet. δια τό προξενείν υμών, Quoniam hospitii necessitudo Hes. exp. εκών πρόξενος. Sed nequaquam assentior mihi vobiscum intercedit. Προξενώ σοι τοΰτο me- iis qui Latrne interpr. simpliciter Voluntarius hotaph., sicut et de πρόξενος dictum est, Hujus rei sum spes, cum e praecedentibus pateat πρόξενος non posse tibi auctor, Hanc rem tibi comparo, comparare co- reddi simpliciter Hospes. AT VEKO Έθελόξενος ap. nor, Lucian. (1, 550.) Ταύτην σοι τήν ενδαιμονίαν J Poll. (3, 59 ) legitur, sed mendose, ut opinor, pro προξενοϋμεν. In VV. LL. e Plut. Solone (2.) Προ- έθελοπρόξενος, praesertim cum e Thuc. afferat, ap. ξενοϋσα φιλίας βασιλέων, Ad regum comparandas quem haberi έθελοπρύξενος docui modo. Adjuvat amicitias valens. Προξενώ, inquit Bud., συνίστη- d autem conjecturam nieani et quod sequiturap. Eund. μι significat, et μνηστεΰω : et dativo jungitur, ut Ποίεϊ δέ ταϋτα καϊ έθελοπρόξενος: nec enim dubito προξενώ σοι τοΰτο, Stipulor s. Concilio tibi, etcompa- quin utrobique eand. vocem ille scripserit. At quirare contendo. Plut. Oi ταυτην Καίσαρί τήν τιμήν dam hunc errorem non animadvertentes, interpr. προξενοϋντες, Greg. T/ τό ταΰτας σοι προξενούν τάς έθελόξενος, Qui voluntarie peregrinatur, ut qui legaμονάς; Mansiones ccelestes tibi concilians et com- tione libera olim ap. Romanos regiones exteras inviparans? Dionys. de Ccel. Hier. Τής σής δ' αν ε'ίη sebant. Et, quod ineptissimum est, a Thuc. ita voepas και διακριτικής επιστήμης, η παρ' eαντοΰ τι τοϋ usurpari tradunt. όντως αληθούς συγγενέστερον έξευρείν, ή παρ' ετέρου [* Φιλόξενοι, Gl. Hospitalis, Eur. Ale. 812. 833. μαθείν, θεοϋ δηλαδή δίδοντος τό ρήμα, καϊ προξενοΰντων Cycl. 125. /Escli. Clioeph. 654. Suppl. 933. Ariάγγέλων. Quibus exemplis subjungit hoc e Dem. stoph. Σ^ι. 82. Xen. 'Ελλ. 6, 1,3. " Ad Od. Τ. 376. Έμεμφόμην αϋτψ, λέγων οίον άνθρωπον προϋξένησέ * Φιλόξενη, Porson. Med. p. 64. Praef. ad Hec. p. xi. μοι, ubi προξενείν accipi ait pro Conciliare, et συνι~ Lobeck. Aj. p. 242. *Φιλόξεινος, Jacobs. Anth. 8, στάναι, ac notum facere. Sed fortassis addere pos- 358. 391. 9, 373." Schaef. Mss. «Φιλοξενώ*, Isocr. simus Commendare. In illo autem Plut. 1., Οί ταύ~ Paneg. p. 114, 8. Cant. *Φιλοξενέω, Strabo 10. p. την Καίσαρι τήν τιμήν προξενοϋντες quidam interpr. 722. * Φιλοξενία, Gl. Hospitalitas, Apoll. Rh. 3, Qui istum honorem C sari procurabant: veruin 1107. Herod. V. Horn. c. 7. Polyb. 4, 20, l. Orph. sunt quibus non satis placeat hie verbi Procuro usus, Arg. 503. * " Φϊλοξένημα, Theod. Prodr. 109. Nisicut ante admonui. Ut autem πρόξενο* dicitur ali- cet. Eugen. 6, 244. 7, 304." Boiss. Mss. *'Αψιλυquis rei non solum bonae, sed et malae, sic etiam ξενέω, Cyrill. in Jo. 4. p. 284. * Ά φιλοξενία, Clem,

6477 SEN [Τ. π. pp. Rom. Ep. ad Cor. 1, 35. *Φιλοξένωε, J. Poll. 6, 78. A * " Φιλοξενικόε, Eust. 120, 4." Seager. Mss. * Φιλοξενώ, Schol. Soph. El. 96. * Φυγόξενοε, Pind. Ό. 11, 16.] Compp. alia, in quibus nomen ξένοε non manet integrum, praepositum alioqui, sicut et in compp. primae classis, non postpositum. Sevayos, ET Εεναγωγόε, Ductor hospitum, i. e. Qui hospitibus s. peregrinis dux viae est, ad visenda singula urbium loca. A Bud. ξεναγωγοϊ esse dicuntur Qui hospites ad ea quae visenda sunt ducere solent: quos Perductores appellant Plaut. et Cic. HlNC Εεναγέω, ET Εεναγωγέω, Duco hospitem ad ea quae visenda sunt, Charon ad Mercurium, ap. Lucian. (1,488.) Α'ιτησάμενοε ουν παρά τοϋ"αώου, έε το φύε άνελήλυθα" καί μοι δοκώ έε δέον έντετνχηκέναι σοι ξεναγήσεις γαρ εν οιδ' 'ότι με ξυμπερινοστών ; καϊ δείξειε έκαστα, ώε αν ε'ιδώε άπαντα: Deduces me locorum ignarum, quippe peregrinum, Bud. Menippus dicit Mercurio ap. eund. Lucian. (408.) Ποΰ δέ Β οι κάλοι η αί καλαί ε'ισιν, <5 Έρμη, ξενάγησόν με νέη- \νν όντα; Deducito, Bud. Vide et Comm. 423. Εεναγείν Hes. et Suid. volunt significare etiam ξενοδοχείν. Itidemque Bud. affert pass, ξεναγεϊσθαι pro Hospitio suscipi, e Greg. Έπ-ειδάν οΰν τιε έπιστρ τών νέων, πρώτον μεν ξεναγείται παρά τινι τών προειλη φότων, ί} φίλων, fj συγγενών. Idem h. 1. Platonis Phaedro,"iWe αριστά σοι έξενάγηται, vertit, Optime officio hospitis suscipiendi functus es. Sed in h. Ejusd. 1., et quidem qui sumtus est ex eod. Dialogo, ξεναγονμένω vertit simpliciter Peregrino: Εεναγουμένω γάρ τινι και ουκ επιχωρίω έοικαε. ΰεναγώ, Peregrinos instituo moribus patriis, Theodor. Η. Ε. 1. "1/3ηραε δέ κατά τον αυτόν χρόνον γυνή δορυάλωτοε πρόε τήν άλήθειαν έξενάγησεν, Edocuit Christianismon, i. e., ut ibid., ad Christianismon έγένετο ποδηγόε, Bud. At Εεναγωγείν e Dionysio Areop. affert pro Hospitem suscipere, Hospitio suscipere, s. ώε ξένον δεξιοϋσθαι. Εεναγόε, ab ea nominis ξένοι signif., qua dicitur de externis militibus, Ductor s, c Dux externorum militum, Qui praeest s. imperat externis militibus, Thuc. 2, (75.) Αακεδαιμονίων δέ ο! ξ. έκάστηε πόλεωε ξυνεφεστώτεε ήνάγκαζον έε τό έργον, Schol. oi τών μισθοφόρων άρχοντεε. Observa autem gen. έκάστηε πόλεωε ita poni quasi praecederet τών ξένων, ita nimirum dicendo, oi τών έκάστηε πόλεωε ξένων ήγεμόνεε: adeo ut recte h. 1. ita redditus sit, Lacedaemoniis qui peregrinis singularum civitatum militibus duces erant. Utitur et Xen. hoc nomine, (Έλλ. 5, 1, 30.) Διέπεμπε δέ και ξεναγούς έπί τάε πόλειε : ibid. (2, 7 ) Κα' έπεμπαν μέν αύτοίε οι Αακεδαιμόνιοι κατά κώμην έκάστην ξεναγόν. Exp. autem Budget generalius nomine Dux. [" Εεναγόε, Porson. Or. 26. Tin^aei Lex. 186. et n., Valck. Phcen. p. 8. Wytteub. ad Plut. de S. Ν. V. 47. Εεναγωγόε, ibid." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn. 430. *"Εενηγόε,Porson. 1. c. Εεναγέω, ad Charit. 447 Heind. ad Plat. Phaedr. 199. ad Timaei Lex. 186. Bergler. ad Alciphr. 104. ad Lucian. 1, 412. 491." Schaef. Mss. * Εενάγησιε, Appian. B. C. 5, 74.] Εεναγία, Munus ejus qui est D dux militum externorum; sed ita vocatur etiam Certus militum numerus, de quo lege ielian., item Tractatum de Vocabulis militaribus. [Anecd. Bekkeri p. 284. * " 'Αξενάγητοε, Pseudo-Diog. Epist. in Notit. Mss. T. 10. P. 2. p. 262. * Άξεναγώγητοε, Eust. p. 2." Boiss. Mss^ * " Εεναγίζω, ad Mcer. 271." Schaef. Mss. * Εενακουστέω, unde ξενηκούστησαν ap. Etym. Havn. Blochii et Mag. p. 980.] Εεναπάτη, ή, VEL Εεναπατία, Deceptio hospitis. Affert Bud. hoc ξεναπατία e Plat. Epist. 7. (p. 149.) scribens dici ead. forma qua δονλαπατία: at ξεναπάτη ex Eur. affertur ab J. Poll. " Εειναπάτηε, Io- " nice pro ξεναπάτηε, Hospitum deceptor s. Peregrinorum deceptor, ap. Eur." [Med. 1392. EevaπάτηεTro. 866. Sthen. Fr. 9. Pind. Ό. 10, 42. Anecd. Bekkeri p. 109. Vide BeiitL ad Mill. 469.] Εενηλατέω, Peregrinos expello, Hospites expello, Expello tanquam peregrinum, Abigo ceu solent abigi peregrini. A Bud. exp. Externos ejicio, Ut alienos 22 1124.] SEN 6478 abigo, e Plut. (8, 903.) Τήν γάρ άηδόνα ταίε αύταιε τραγωδίαιε ένοχον οίσαν ούκ άπείργουσιν, ούδέ ξενηλατονσιν. Pass, ex Aristoph. (Ορν. 1012.) ώσπερ εν Λακεδαίμονι Εενηλατοϋνται. [" Diod. S. 2, 543. Schaef. Mss.] Εενηλασία, ή, Peregrinorum expulsio, ejectio, Thuc. 2, (39.) Τήν re γάρ πόλιν κοινην παρέχομεν, και ούκ εστίν οτε ξενηλασίαιε άπείργομέν τινα η μαθήματοε ή θεάματος, Plato de LL. 12. Όνομασί re χαλεπο'ιε ταίε λεγομέναιε ξ. χρώμένουε, και τροποιε αύθάδεσι και χαλεπο'ιε, Aristot. Polit. 2. Ξενηλασίαε πεποίηκε. Sed additur saepe gen. ut ap. eund. Thuc. (1, 144.) *Hv και Αακεδαιμόνιοι ξενηλασίαε μή ποιώσι μήτε ημών μήτε τών Ημετέρων ξυμμάχων. Sed et rei alicnjus ξενηλασία fieri dicebatur: Εενηλασίαν τεχνών έποιειτο, Plut. Lycurgo (9.) Itidemque Εενηλασίαν παιδευμάτων έποιοϋντο, ap. Eund. (6, 881.) Et in Apophth. Προ$ δέ τούτοιε και άπάντων τών περισσών ξενηλασίαν έποιήσατο" διό ούτε έμποροι, ούτε σοφιστήε, ουτε μάντιε η άγύρτηε, ούτε τών κατασκευασμάτων δημιουργός etrrrjei εΐε τήν Σπάρτην, Idem (8, 90.) 'Αλλά χρυσοχόων καϊ τορευτών και μυρεφών και μαγείρων καλής και σώφρονος γενομένης ξενηλασίαε τών άχρηστων. Quibus in 11. dicitur de rebus quee non secus expelluntur et rejiciuntur ac peregrini expelli submoverique solent. [* Εενονργόε, unde *"Seνουργέω, Theod.Prodr. in Notit. Mss. T. 8. P. 2. p. 168." Boiss. Mss. Pisid. Opif. 402. 416.] Εενοσύνη, Ν EL potius Εέινοσύνη, cum Poeticum sit vocab., Hospitalis amicitia, Hospitii necessitudo, Hospitii jus, Od. Φ. (35.) Τω δ' Όδυσενε ξίφοε οξύ και άλκιμον έγχοε έδωκε ν, 'Αρχήν ξεινοσύνηε ποοσκηδέοε. In prosa dicitur ξενία. Εένωε, Peregrine, Peregrinorum more: quod tamen dicitur potius ξενικώε. { At vero ap. Plat. Apol. init. Άτεχνώε ούν ξένωε έχω τήε ένθάδε λέξεωε, cum dixisset, Νύν έγώ πρώτον έπϊ δικαστήριον αναβέβηκα, έτη γεγονώε πλείω έβδομήκοντα. Et quia dixerat ξένωε έχω, subjungit, "ίίσπερ ουν αν ε'ι τφ όντι ξένοε έτύγχανον ών, ξυνεγινώακετε δήπου &ν μοι κ. τ. λ. ubi reddi posse existimo Peregrinus sura in hoc sermonis genere, hac sermonis forma, Peregrinus fuerim in utendo verbis hie usitatis: sicut Cic. dixit, Neque peregrinum ac hospitem in agendo esse debere; sed malim, inversa orationis structure, reddere, Peregrina mihi vestra ista sermonis forma. Quae cum dico, non sum immemor loci cujusdam Ciceronis in quo dixit Aures peregrinari, sed huic minime illud genus loquendi convenire puto. ["Thom. M. 641. Valck. ad Amnion. 100." Schaef. Mss. * Εείνηθεν, Opp. Ά. 4, 153.] Εενόω, Hospitio excipio, suscipio. Sed usitatior est pass. Εενονμαι, Hospitio excipior, Hospitor, Deversor, Xen. Κ. Ά. 7, (8, 4.) Ένταϋθα δέ ξενοϋται Ζ,ενοφών παρ' 'Ελλάδι rrj Τογγύλου μητρί. Εενούμαι, Hospitio jungor, conjungor, s. Hospitii necessitudine, (8, 3.) Καί ταύττ} rrj ήμέρη. άφικνε'ιται Βίτων καϊ άμα Εύκλείδης χρήματα δώσοντεε τω στρατεύματι, και ξενοϋνται τφ Εενοφώντι. [Soph. Ph. 303. iesch. Ch. 700. Suppl. 934. "Thom. M. 33S. Wakef.Ion. 838. Phil. 303. Musgr. Here. F. 965. Fischer, ad Palasph. 40. 194. Iud. v. Έπιξ. Moer. 167. et n., Valck. Hipp. p. 281. Diatr. 23. ad Herod. 447." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn. 361.] Ξεινοϋσθαι, ap. Herod, pro eod., sicut dicitur ξείνοε pro ξένοε, et alia, 6. Πόλιβί γάρ αύται μάλιστα δή τών ήμείε Ίδμεν, άλλήλτ)σι έξεινώθησαν, Duae enim illae civitates, omnium quas novimus maxime inter se hospitio conjunctaefuerunt, Bud. [* Εένωσιε, Eur. Here. F.965.] 'Επιξενούμαι, Hospitio excipior, suscipior, Hospitor, sicut et ξενοϋμαι: sed minus usitatum hoc quam illud. Dem. (1224.) Δια γάρ τό Πασιωι/os εϊναι, και εκείνον έπεξενώσθαι πολλοίς, Plut. Numa (4.) Σοφοκλεϊ τον 'Ασκληπιόν έπιξενωθήνείι λόγοε έστϊ, Aristot. Polit. 7 To γαρ έπιξενούσθαί τιναε έν αλλοιε τεθραμμένουε νόμοις άσύμφορον εϊναί φασι προς τήν εύνομίαν, Hospitaliter excipi, Hospitio conjungi, Bud. ubi tamen fortasse potest accipi simplicius, ut mox docebo. II Έττιξενοϋσθαι, Peregrinari, Peregre agere, Isocr. Epist. ad Jasonis Liberos (init.) Μάλκ7Γα μέν τό μή δύνασθαι πλανασθαι, και τό μή πρέπειν έπιξενούσθαί

6479 ΞΕΝ [Τ. II. pp.1124 1126.] ΞΕΝ 64S0 το'ιε τηλικούτοιε. J. Poll, quoque tradit ξενοϋσθαι vel έπιξϊνονσθάι esse ξένον 'όντα είε άλλη ν πάλιν έλθείν : qua ego in signif. dixerim potius accipiendum illud έπιξενούσθαί in 1. c. Aristot. At vero in Synes. Ep. 4. Συ μέν ozv apery Xoyifj τήν φιλοφροσύνην των έγχωρίων, ήν els τάε έπιξενουμέναε ενδείκνυνται, Τη igitur virtuti tribues, vel acceptam feres, comitatem incolarum quam erga mulieres peregre advenientes exhibent, vel mulieribus quae peregre advenerunt. Ita enim liic reddendum censeo hoc partic. Nisi quis uno verbo Peregrinas aut Exteras reddendum putet: ut έπιξενουμέναε nihil aliud sit quam ξέναε : sed mihi nequaquam haec interpr. aeque placuerit, licet eund. alioqui sensum efficieus, quod έπιξενούσθαί quandam Motus ad locum signif. includere videatur. [" Callim» 1, 474. Thom. M. 338. 639. Brunck. Soph. 3, 511. ad Mcer. 167 Diod. S. 1, 372. Fischer. Ind. Palaeph. et ad p. 181. Sophronius." Schaef. Mss. * Έπιξεινόω, Apoll. Rh. 2, 764. * Έπιξένωσιε, Philostr. Icon. 3, 13. Diod. S. 2, 582. * Προεπιξενόω, Lucian. 2, 799 * Καταξενόω, iesch. Choeph. 704. * " Προσξενόω, Valck. Phcen. p. 7. Hipp. p. 281." Schaef. Mss.] Βενών, ώνοε, ό, Hospitium, Deversorium, καταγωγή, καταγώγιον ap. Plat., ut testatur J. Poll.: quem et sequens locum hunc dedi isti nomini. Postquam enim dixit, To μέντοι ξένον όντα είε άχχην πόχιν έχθεΐν, Ξενοΰσθαι και Έπιξενούσθαί έχεγον, subjungit, "Οθεν και τήν καταγωγήν, Ξενώνα. Paulo post autem, Καί το καταγώγιον, Ξενώνα Πλάτων. [" Toup. Opusc. 1, 468. Emendd. 2, 236. Phryn. Eel. 107." Schaef. Mss.] " Ξεινοϋσσαι, Hesvchio sunt ξενώνεε." Ξένιοε, ό, VEL Ξείνιοε, Hospitalis, Ad hospitem s. peregrinum pertinens, aut Ad hospites. Fem. ξενία, pro quo ξενίη Ionice ap. Horn., ut ξενίη τράπεζα, Hospitalis mensa, Mensa qua excipiuntur hospites: Od. Ξ. (158.) "Ιστω νυν Ζεύε πρώτα θεών, ξενίη τε τράπεζα : qui versus legitur et Od. P. (155.) atque Y. (230.) [ Ξένιοε Ζεύε ap. Eund., itidemque ap. ejus posteros, Hospitalis Jupiter, Jupiter hospitum custos, In cujus tutela sunt hospites, Qui hospitibus praeest. Possumus enim hisce omnibus modis circumloqui signif. iilius epitheti. Quinetiam, e Virg., Qui jura dat hospitibus. Cic. Hospitalem vocavit de Fin. 3. Od. Ξ. (389.) 'Αλλά Δ/α Ξένων δείσαε, αυτόν τ' έχεήσαε, Ι. (270.) Ζευε δ' έπιτιμήτωρ ίκετάων τε ξείνων τε, Βείνιοε, ΰε ξείνοισιν άμ' αΐδοίοισιν υττηδε'ι. Et alibi dicit, μήνιν Αώε Ξενίου, [" Ξένιοε, Jacobs. Anth. 6, 238. 10, 327- Musgr. Cycl. 353. Pro ξένοε, ad Herod. 402. Ζεύ$ ξ., Aristotel. 1. Jacobs. Anth. 7, 240. ad Timaei Lex. 193. Toup. 2, 263. ad Lucian. 1, 322. Ξ. τράπεζα, Wakef. Diatr. 28." Schaef. Mss.] Ξένων VEL Ξείνιον substantive, AUT ΞεινήΊον Poetice, Hospitale munus s. donum. Quod datur hospiti. Saepe autem et in plur. Ξένια, item Ξενή'ία. Od. Θ. (389 ) 'Αλλ' aye, οί δω μεν ξεινή'ίον, ώε έπιεικέε, (I. 268.) ήμείε δ' αΐτε κιχανόμενοι τα σά γούνα Ίκύμεθ', ε'ί τι πόροιε ξεινή'ίον, ήέ και άχχωε Δοίηε δωτίνην, ήτε ξείνων θέμιε έστίν. Ad quae respondet Cyclops aliquanto post, Ούτιν έγώ πύματον 'έδομαι μετά οίε έτάροισι, Τούε δ' αχχουε πρόσθεν τόδε rot ξεινή'ίον έσται. Quo e response natum est Prov. Ή τοϋ ΚύκΧωποε δωρεά, Cyclopis donum. Animadverte autem, in hoc Proverbio ξεινή'ίον exponi nomine δωρεά, alioqui generaliori. Eo autem usus est Lucian., et cum ilium ipsum Homeri 1. aifert, (1, 636.) Ού πάνυ με ή τοϋ ΚύκΧωποε εκείνον ευφραίνει δωρεά, τό ϋπισχνεισθαι οτι πύματον έγώ τον Ούτιν κατέδομαι. At Plut. dixit ΚνκΧώπεων γέραε. Quod autem ibi Horn, dicit ξεινή'ίον, id in prosadiceretur ξένιον: quoutitur Dem. Phal., de eod. loquens Homeri 1., To ουν, inquit, Ούτιν έγώ πύματον έδομαι, τούε δέ Χοιπούε πρώτουε, τό τοϋ ΚύκΧωποε ξένιον, ubi etiam facete hoc Cyclopis dictum appellat άστε'ίσμόν. Synes. Ep. 4. Καί ήκει τιε άλλο» έπ' άλλω, παίε έπ' άνδρί, και άνήρ έπι παιδί, φέρων αεί τι μοι ξένιον, 6 μέν ήγκιστρωμένον Ιχθύδιον, ό δέ άχχοε άχχο τι. Frequens est et plur., uti dixi, ξένια s. ξείνια, vel ξεινή'ία, II. I. (408.) 'Αλλά σύ μέν νυν oi παράθβί ξεινήϊα καχά,οά. Δ. (33.) Ή μέν δή νώ'ί Α ξεινή'ία πολλαφαγόντε" Αλλων ανθρώπων κ. τ. λ. Alicubi vero et ξεινή'ία δώρα dicit idem Poeta: Ω. (272.) Καί οί δώρα πόρον ξεινή'ία οία έωκει. In soluta autem oratione plur. ξένια. Xen. 'Ελλ. 7, (2, 3.) Καί μήν οί Λακεδαιμόνιοι αχχωε τε έτίμων αύτούε καί βοϋν ξένια έπεμφαν. Sed alioqui fuisse alia quibus nomen ξενίων tributum sit, et quidem a pictoribus, docet Vitruv. 6, 9 qui postquam scripsit, Praeterea dextra ac sinistra domunculas constituuntur habentes proprias januas, triclinia, et cubicula commoda, uti hospites advenientes non in peristylia, sed in ea hospitalia recipiantur : subjungit, Nam cum fuerunt Graeci delicatiores et a fortuna opulentiores, hospitibus advenientibus instruebant triclinia, cubicula, cum penu cellas: primoque die ad ccenam invitabant, postero mittebant pullos, ova, olera, poma, reliquasque res agrestes : ideo pictores ea quae mittebantur hospitibus, picturis imitantes, ξένια appellarunt. Ita patres fainiliarum in hospitio non videbantur esse peregre, habentes secretam in hishospitalibuslibertatem. Haec ille. Dem. autem in Or. π. ΐίαραπρ. appellavit Β ξένια, quee Lat. Lautia dixerunt, sc. Dona legatis exterae gentis dono missa : quam Lat. vocem et Plut. exponens, non dicit simpliciter ξένια, sed τά πεμπιψβνα rots πρέσβεσι ξένια. ) Ξεινίων τυχών ap. Herod. Hospitio exceptus, Bud. Affertur autem ex Eod., επί ξείνια καχε'ιν, pro Ad hospitium invitare, Hospitio invitare. [" Sic Herod. 2, 107. et saepius alibi: cf. Schweigh. Var. Lectt. ad 5, 18." Schw. Mss.] Itidem vero et ceteri Seriptt. dicunt έπι ξένια καχείν: sed in quibusdam 11. legitur et έπι ξενίΐ}, ut docebo in fievt'a. At έπι ξένια δέχεσθαι Bud. ait videri positum pro Lautia praebere, ap. Xen. (K. 'A. 6,1, 2.) II Idem ap. Plut, ό έπί τών ξενίων, exp. Qui est ab hospitiis, super hospitia comitatus, qui Marescallus hospitiorum vulgo appellatur, inquit. Ξένιον, Lenticulae species, sed rarior, cum tamen vari lenticulaeque ceterae vulgo notae sint. Est autem rubicundior et inaequalior, Cels. 6, 5. Fortasse vero ex eo, quod non sit frequens nec ita nota ut ceterae, nomen hoc accepit: quasi pras ceteris quodammodo sit pere- C grina. Quod tamen ego e sola conjectura habeo. [" Philostr. 18. Boiss.i ad Charit. 438. Wolf, in Add. ad Xen. 'Ελλ. Schneid. p. 114. Valck. Phoen. p. 428. Ξένια, Musgr. Hel. 1685. Wakef. Tracli. 577. Jacobs. Anth. 6, 401. ad Lucian. 2, 239- Toup. Opusc. l, 469. ad Od. O. 513. ad Herod. 348. Ξείνια, Jacobs. Anth. 6', 401. 10, 406. 11, 352. Δώρα καί ξένια, Plut. Mor. 1, 684. Wolf, ad Xen. Hell. 114. 'Επί ξένια καλε'ιν, ad Diod. S. 1, 608. Jacobs. Anth. 10, 142." Schaef. Mss.] Ξενία, ή, Peregrinitas : οί ξενίαε διωκόμενοι s. φεύγοντεε, Peregrinitatis rei: i. e. Qui ob id rei sunt, quod se pro civibus gesserint, juraque civilia usurparint, cum essent peregrini, Bud. Tale est ξενίαε άχίσκεσθαι ap. Lucian. (3, 232.) J. Polluci ξενίαε γραφή est κατά τών παρεγγεγραμμένων : et δωροξενίαε quoque, αν διαφθείρωσι τούε δικάζονταε. Ξενία, ΕΤ Ξεινίη Ionice, Hospitii necessitudo, Hospitalis amicitia, Hospitii jus. Sed et una voce Hospitium reddere non dubitarim, idque e Cic., ut paulo post do- D cebo. Thuc. 8, (6.) p. 266. meae Ed. Ξυνέπρασσε γάρ αύτο~ιε καί ΆΧκιβιάδηε, Ένδίω έφορεύοντι πατρικόε έε τ ά μάχιστα ξένοε ών' όθεν καί τυύνομα Λακωνικόν ή οικία αύτών κατά τήν ξενίαν έσχεν. Plut. (9, 24 9 ) Έπεί γάρ ελών Τίραίνεστον ό ΣύΧΧαε εμεχχε τούε &λ- Χουε απανταε άποσφάττειν, ένα δέ εκείνων ήφίει διά τήν ξενίαν. Herod. Ξεινίην τω βασιχέί συιεθήκατο : [cf. 1, 27.] Et ξεινίην διαχύεσθαι ap. Eund. quod exp., Jus hospitii dissolvere. Interdum vero copulatur ξενία cum nomine φιλία : Dem. pro Cor. Προσεποιοΰ φιλίανκαί ξενίαν είναί σοι πρόε αυτόν. Sic autem et in alio ejusd. Orationis I. Possumus autem, ut opinor, ξενία μοι έστί πρόε αντυν, reddere e Cic. Hospitium mihi cum eo est, intercedit; Junctus sum illj hospitio, quod et κοινωνώ ξενίαε αντω dixit Plut. Quinetiam ut άνανεώσασθαι ras παλαιά* ξενίαε dixit Isocr., sic Renovare vetus hospitium, Ciceronem dixisse videmus, pro Deiotaro. Idem nouien Amicitia cum nomine Hospitium copulat, ut φιλία cum ξενία.

6481 SEN [Τ. ii. pp, 1126 1127. J SEN 6482 copulari docui paulo ante. Sciendum est porro saepe dicide eo, cui est haec evla πράε τινα : unde sicut φιλία et ξενία, sic φίλοε et ξένοε aliquis esse dicitur: sic tamen ut ξένον esse plus sit quam esse φίλον, et quicunque est ξένοε, idem sit etiam φίλοε, at non contra : unde cum dicit Demosth. φίλουε καϊ ξένουε particula καί valet i. q. Atque adeo: perinde ac si diceret Non solum φίλουε, sed ξένουε etiam. Sic vicissim de eo, cui negat ullam prorsus amicitiam aut necessitudinem intercessisse cum alio, dicit, Quomodo illi erat ξένοε,rj φίλοε, η γνώριμος', q. d. Quomodo ξένοε, aut saltern φίλοε, aut etiam, quod his minus est, γνώριμοε Ί Idem vero de φιλία καϊ ξενία, et ξενία fj φιλία sentiendum est. Sed hoc addo, sicut ξένοε generalius interdum poni videtur pro Amico, sic et ξενίαν alicubi generalius pro Amicitia positum videri; atque ita exp. Bud. ξεινίην ap. Herod. In illo tamen Thuc. I., quem paulo ante protuli, non lubenter assentior ejus Scholiastae ξενίαν exponenti simpliciter φιλίαν, Amicitiam. [ Sicut autem ex! ξένια καλεϊν dici docui pro Hospitio invitare s. Ad hospitium, sic et επί ξενίη. καλεϊν alicubi legitur in ead. signif.; sed ego II. hosce suspectos habeo, et vel επί ξένια, a nominativo sing, ξένιον, vel επί ξενίαν reponendum censeo : quod ap. Philon. legitur, alioqui tamen rarum. ["Thom. M. 639. ad Charit. 438. 780. Jacobs. Anth. 10, 400. Bentl. ad Callim. p. 28. Paus. 1, 313. Toup. Opusc. 2, 137- Herod. 349. 556. ad Diod. S. 1, 357. Accusari ξενίαε, Ruhnk. ad Rutil. p. 40. Ξενίαν συντίθεσθαι, Koen. ad Greg. Cor. 236. ad Herod. 215. Έπι ξενίς. καλεϊν, Jacobs. Anth. 10, 142. ad Diod. S. 1, 322. 608. 2, 618. Marcell. de V. Thuc. p. 2. ad Dionys. Η. 1, 101. Apollod. 223. ad Herod. 348. 379. 'Επί ξενίρ, ξενίαν καλεϊν, Thom. Μ. 639- ad Charit. 438. v. ad Xen. Mem. 1, 7, l. * Ξενεία, Wessel. ad Herod. 215." Schaef. Mss.] Ξενικοε sive Ξεινικόε, Peregrinus, Exterus, Qui peregrinorum et exterorum est : Ξενική τή φωνή χρήσθαι, ap. Iseeuni, Peregrino sermone uti, Rarbare loqui. Item ξ. όχλο ε et ξ. έπικουρικόν, de Peregrino milite qui ad auxilium ferendum e terra peregrina accersitur mercede, qui supra ξένοι. Thuc. 3, (109.) Βουλόμενοε ψιλώσαι τούε Άμπρακιώταε τε καί τον μισθοφόρον υχλον τον ξενικόν, Multitudinem peregrinorum militum : 8, (25.) p. 271. Και Τισσαφέρνουε τι ξενικόν έπικουρικόν, ubi ξενικόν dicit pro ξενικών μισθοφόρων σύστημα, aut tale quid. Et ξ. μισθοφόροι ap, Suid. Apud Eund. "Αγαλμα ξ. καϊ ιερουργία ούκ έπιχώριοε. Apud Plut. (6, 570.) 'Αφαιρούσα περιεργίαε όψων καϊ μύρα ξενικά, Unguenta peregrina. Item e Plat, de LL. ξ. αμαρτήματα, In peregrinos commissa peccata. Ex Eod. ξ. όμιλήματα, Officia in peregrinos. At ξ. λόγοι dicuntur vel οί αλλότριοι καϊ μηδέν προσήκοντεε, vel oi από των ξένων πρέσβεων λεγόμενοι, utexp. ap. Aristoph. Ά.(634.)Παύο αί νμαε ξενικοϊσιλόγοιε μή λίαν εξαπατασθαι. Rursuru ap. Suid. est α. έμπορων, 8που oi ξένοι έμπυρεύονται, άσπερ αστυκόν, οπον oi αστοί, Mercatus emporiumque peregrinorum. Et ξενικόν έν Κορίνθφ ap. Eund. et Harpocr., cujus mentio fit in Dem. Phil. l. Apud Aristot. Polit. 7 ξ βίοε, Vita a Reip. negotiis aliena, qualis esse solet hominis peregrini, Ό ξ. βίοε καί τήε πολιτικήε κοινωνίαε άπολελυμένοε: cui opp. τον δια τοϋ συμπόλιτεύεσθαι καί κοινωνεϊν πόλεωε. Est et quoddam venenum ξ., cujus meminit Aristot. de Aud. Mirab. Ξενικόν adverbialiter PRO Ξενικωε, More peregrinorum. Apud Athen. (431.) δίκαιον τούε ξένουε Πίνειν ξενικόν, τούε δ' έγγενεϊε έπιχώριον. Sed videtur subaudiri posse accus. τρόπον. Plato Crat. Ύψ α ξενικωε αντί τοϋ ή χρησάμενοε. [" Valck. Anim. ad Amnion. 100." Schaef. Mss.] ] Interdum redditur potius Hospitalis, Aristot. Eth. 8, 12. ξ. φιλία, Amicitia hospitalis, quae sc. hospiti cum hospite intercedit. Et ξ. τράπεζα, Hospitalis mensa, ut Cic. dicit Hospitalis sedes, et Liv. Hospitale cubiculum. Mensa qua hospites peregre advenientes recipiuntur: ξενίη τραπέζη Homero. Athen. 4. Κ ατά δε τόν σνσσιτικόν οίκον πρώται μέν κείνται δύο τραπέζαι ξ. καλούμενοι. ^Eschin. (85.) "Εφησθα γάρ τούε τήε πόλεωε a\as περί πλείονοε ψοιήσασθαι τήε ξενικήε τραπέζης. Et A e Plat. β. συμβουλήνσνμβουλεύειν, Consilium wt hospitalitas postulat dare. ["Ad Charit. 406. Eur. Ion. 734. Jacobs. Anth. 10, 235. Brunck. Aristoph. 1, 267. Villoison. ad Long. 260. ad Timaei Lex. 151. Valck. ad Ammon. 100." Schaef. Mss.] [* " Ξενόειε, Musgr. Iph. T. 1282. Markl. p. 392. * Ξένεοε, ad Charit. 252. Valck. ad Theocr. x. Id. p. 113. (7, 73.)" Schaef. Mss.] Ξενών, ώνοε, ό, Locus hospitibus peregre ad venientibus destinatus, Locus ad quem devertunt hospites, Hospitium, κατάλυμα, Hes. qui etiam annotat ξενώνας a Phrygibus vocari τούε άνδρώναε. Athen. 5. Τών δέ ήρωίκών οίκων τούε μείζοναε "Ομηροε μέγαρα καλεϊ καί δώματα και κλισίαε, οί δέ νϋν ξενώνα* και άνδρώναε νομίζουσι. Significat ξενών praeterea νοσοκομείο ν, ut et Suid. testatur his verbis, Ξενών<κ, boμου ύποδεχομένου τούε ξένουε καϊ άρρωστοϋνταε. At Ceνων est Nomen propr. [Vide supra post Ξενόω.] Ξενύλλιον, τό, forma dimin., Hospes qui peregre advenit, Peregrinus. Sed sonat q. d. Peregrinellus. Β Plut. (6, 893.) Καταφθαρεϊ σε, ώ πάτερ, τό ξ., εάν μή τάχιον αυτόν τήε ο'ικίαε έκβάλψ : ubi videtur per contemtum dici. [* " Ξενύδριον, i. q. ξενύλλιον, Menander ap, Athen. 132. Νησιωτικά ταυτϊ ζ., Hospitelli hi insulares." Schw. Mss.] Ξενεύω, Peregrinus et ignarus sum, VV. LL. Ξενίζω, SIVE Ξεινίζω, Hospitio excipio, Peregre advenientem hospitio recipio, ξενίαε χάριν τινά υποδέχομαι, Ut Suid. exp. Od. H. (190.) Ξεϊνον ένϊ μεγάροιε ξεινίσσομεν, II. Γ. (207 ) Tows δέ εγώ ξείνισσα καί έν μεγάροισι φίλησα, Od. Ω. (287 ) Πόστον δή έτοε εστίν ore ξείνισσαε εκείνον, Τ. (194.) Τόν μέν εγώ προς δώματ' αγων ευ έξείνισσα, Aristoph. Β. (1480.) "Ινα ξενίσω σφώ πριν γ', άποπλεϊν. Dixerat vero paulo ante, Χωρείτε τοίνυν, is άιόννσ' έσω. Interdum cum dat. construitur: Xen. Κ. Π. 5, (3, 2.) Έξένισεν ήμάε άπαντας πολλοϊε άγαθοϊε ό Γωβρύαε, Multis beneficiis nos hospites aifecit, Multis bonis nos quasi excepit. Themist. ad Nic. Ξενίζειν έπιχειροϋντοε ού λίαν κεχαρισμένοιε ξενίοιε, Xeniis excipere' simplici-. C bus et usitatis. In Hippiatr. Ού χρή δέ τάε κυούσαε ποικιλίψ τών νομών καϊ τών υδάτων ξενίζειν άμβλίσκουσι γάρ επί τοιούτοιε ξενισμοϊε : Excipere variis ηοvisque.pascuis et aquis. Potes tamen et in alia signif. hie accipere, ea sc., cui postremum locum dabo. Pass. Ξενίζομαι, Hospitio excipior, Hospitalibus muneribus afficior, τα ξένια δέχομαι καϊ λαμβάνω, Xen. Έλλ. 3, (1, 21.) Αισχρό ν έμέ τεθυκότα ξένιζε σθα ι ύπό σου,άλλα μή ξενίζειν σε: (Κ. Π. 3, 1, 24.) Tore μέν δή ξενισθέντεε οί στρατιώται έκοιμήθησαν : paulo ante vero dixerat, Κΰρω μεν καί rij στρατί? πάση ξένια έπεμπεν. Bud. 1095. Alias ξενίζ'ομαι neutraliter quoque redditur Hospitor, Deversor, Act. 10, (6.) Ξενίζεται παρά Σίμωνι, Deversatur ap. Simonem, Hospitatur, Plin. et Seneca. Neutraliter etiam usurpatur pro τά ξένα φρονώ καϊ φθέγγομαι, s. ξέντ/ χρώμαι φωνή η ξενικοϊε έηιτηδεύμασι, Lucian. (2, 730.) in persona Pythagoras, Όσω δ' Sv ξενίζοιμι, κα ινότεροε ω μην αύτοϊε εσεσθαι, Quo magis nova et peregrina instituerem ac inaudita: cui ξενίζειν opp. D τ ά συνήθη καί ταυτά τοϊε πολλοϊε νομίζειν. Basil. Meletio, "Ηιδειν δτι ξενίσοι τήν άκοήν σον τό νϋν έπιφυέν έγκλημα τω Άπολλιναρίω, Sciebam rem tibi inauditam futuram, Noveram quod hujusmodi criminatio in stuporem te adduceret propter rei novitatem. Chrys. 1 ad Cor. 2. Καινοτομεϊν τι καϊ ξενίζειν, Rem novam moliri et a consuetudine alienam. Haec et alia Bud. 1095. ubi ξενίζειν dicit opponi τψ έθίζειν. Luciani loco similis est hie (1, 736.) FeXoios &v ί)ν ξενίζων, καϊ τουε^ καιρούε τών προσαγορεύσεων έναλλάττων: (2, 58.) Ή λέξιε δέ ομωε έπι γήε βεβηκέτω, τω μέν κάλλει καί τω μεγέθει τών λεγομένων συνεπαιρο'μένη, καιωεένι μάλιστα όμοιου μένη, μή ξενίζουσα δέ, μηδ' υπερ τον καιρόν ένθουσιώσα. Sic supra ξενική φωνή χρήσθαι, ut Quintil. Sonus peregrinus, pro Uti novo et inusitato loquendi genere. Idem Lucian. (2, 34 ) cum dat. dixit θάνατόν τινα έπινοήσαι τραγικόν καί τη τόλμη ξενίζοντα, Novae et inauditae audaci. SimililZe S -J e " a e " e x uon P s!um ΧΡ'Τθαι φωνή, η ηΰεσι ξενοιε, sed etiam ξενίζονσαγ, νεαράν. Verum