ΠΑΡΑΞΕΝΑ ΟΜΟΡΦΟ Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα, για μικρούς αλλά και για μεγάλους (αυτισμός) Τα παιδιά είναι ελεύθερα να ζωγραφίσουν τις παρακάτω σελίδες όπως αυτά αισθάνονται... Μαρία Κωνσταντινοπούλου Ψυχολόγος - ειδική παιδαγωγός
Έχουν π εράσει π ια αρκετά χρόνια, όμως ακόμα θυμάμαι π ολύ έντονα τον π ρώτο καιρό αφού γεννήθηκα. Τόσους μήνες στην κοιλίτσα της μαμάς μου αναρωτιόμουνα π ώς να είναι να ζει κανείς σαν σκύλος. Άκουγα τα γαβγίσματα της μαμάς, του μπαμπ ά, των φίλων τους, τις γατούλες π ου νιαουρίζανε και π ου γινότανε κάτι σαν σεισμός μέσα στην κοιλιά της μαμάς, μύριζα τα ωραία φαγητάκια π ου έφτιαχνε και ανυπ ομονούσα να βγω από κει μέσα!!!! Τόσο καιρό τους άκουγα να μιλάνε για μένα και είχε έρθει η στιγμή π ου θα τους γνώριζα! Έκανε τόσο κρύο όταν βγήκα!!!! Και ύστερα απ ό λίγο είχε τόση ζέστη στην αγκαλιά της μαμάς!! Έκλαιγε ασταμάτητα Και τα δάκρυά της ήταν τόσο καυτά, έπεφταν π άνω μου και με έλουζαν τόσο μαλακά και ωραία! - Είναι π ανέμορφο!!! - Ναι... είναι παράξενα όμορφο, απάντησε και ο μπαμπ άς μου π ου έκλαιγε και αυτός ασταμάτητα.
Οι μέρες π ερνούσαν γρήγορα. Με φροντίζανε π ολύ! Ερχόντουσαν π άνω απ ό το κεφάλι μου και μου κάνανε διάφορες π ερίεργες γκριμάτσες π ου δεν καταλάβαινα τι σήμαιναν. Άραγε έπρεπ ε να αντιδράσω σε κάτι? Μάλλον όχι.. Μάλλον τους ευχαριστούσε αυτό π ου κάνανε.. Μου μιλάγανε, μου τραγουδούσανε, κάνανε ό, τι μπ ορεί να φανταστεί κανείς Όμως κάτι π εριμένανε από μένα.. και μπ ερδευόμουνα τόσο π ολύ π ου δεν μπ ορούσα να βρω τι ζητάνε
Μέσα στο σπ ίτι μας π ερνούσα πολύ όμορφα! Τρελαινόμουνα να κάθομαι σε μία γωνίτσα μόνος μου κοντά στο τζάκι και να κουνιέμαι π έρα δώθε αναπ αριστώντας τους δείκτες του ρολογιού π ου κρεμόταν ακριβώς απ ό π άνω. Ήξερα π ως κάπ ου εκεί γύρω βρισκόταν και η μαμά π ου συνήθως μαγείρευε ή ερχόταν δίπ λα μου με διάφορα π ερίεργα αντικείμενα π ου τα δάγκωνε και
βγάζανε π ερίεργους και δυνατούς ήχους και γέλαγε μόνη της. Γιατί γελούσε άραγε..? Εμένα το μόνο π ου μου π ροκαλούσαν οι ήχοι αυτοί ήταν έναν φοβερό π ονοκέφαλο και ζαλάδα. Τόσο έντονα π ου έκλεινα τα αυτιά μου και φώναζα. Και μετά έφευγε η μαμά από δίπ λα μου και μαζί μ αυτήν και αυτοί οι ήχοι. Και μετά όλα ήταν π άλι καλά.. Την αγαπάω π ολύ τη μανούλα μου και ας μην ξέρει από π αιχνίδια. Και τον μπαμπ ά τον αγαπ άω, αν και συνήθως δεν τον καταλαβαίνω. Πολύ συχνά μου σηκώνει το κεφάλι μου μπ ροστά στη μουσούδα του και αρχίζει να λέει:
-Κοίταξέ με στα μάτια αγόρι μου, π ες μου μία κουβέντα, έλα να π αίξουμε κάτι.. Και εγώ αγχώνομαι.. Μα τι να του π ω..? Δεν θέλω κάτι.. Και γιατί να τον κοιτάξω στα μάτια αφού είναι δίπ λα μου και το ξέρω. Άσε π ου δεν νιώθω καθόλου άνετα να κοιτάω μέσα στα μάτια τους άλλους. Και πολλές φορές ζαλίζομαι π ου είναι συνέχεια μπροστά στα μούτρα μου και μου ανεβοκατεβάζει το κεφάλι για να π αίξουμε.
- Κοίτα τι σου έφερα να π αίξουμε! Εσύ θα πρέπ ει να π ετάς το μπ αλάκι σε μένα και εγώ π ίσω σε σένα! Και αρχίζει να μου το ρίχνει. Μα το φοβάμαι τόσο π ολύ αυτό το μπ αλάκι που έρχεται κατά π άνω μου και π ου π οτέ δεν καταφέρνω να το π ιάσω! Τι το ωραίο βρίσκει π ετώντας μία μπ άλα π έρα δώθε..
Κάθε φορά ξεκινάει με τόσο ενθουσιασμό ο μπαμπ άς και π άντα απομακρύνεται λυπ ημένος. Συχνά μάλιστα νευριάζει κιόλας λέγοντας μου π ως πρέπ ει να μάθω να παίζω και π ως είναι ωραίο να π αίζω γιατί όλα τα σκυλάκια της ηλικίας μου π αίζουνε εκτός από μένα. Μα αφού εγώ δεν χαίρομαι μ αυτά! Περνάω τόσο όμορφα στη γωνίτσα μου στο τζάκι κοιτάζοντας τις φλόγες π ου βγαίνουν και τα ξύλα π ου αλλάζουν μορφή ενώ καίγονται! Και σκέφτομαι και φαντάζομαι τόσο ωραία π ράγματα! Βλέπ ω στον τοίχο π ώς τρεμοπαίζει η σκιά απ ό τις φλόγες και π ώς ζωγραφίζονται τόσα π ράγματα εκεί π έρα! Και είμαι τυχερός π ου κανένας άλλος μέσα στο σπ ίτι δεν μπορεί να τα δει! Έρχονται και τα ξαδερφάκια μου στο σπίτι μας μαζί με την αδερφή της μαμάς και τον θείο μου. Χαίρομαι π ολύ όταν έρχονται!!
- Έλα να π αίξεις μαζί μας!! Πάντα με φωνάζει η ξαδερφούλα μου να π αίξω μαζί τους. Και χαίρομαι τόσο π ολύ π ου με θέλει στην π αρέα της! Την αγαπ ώ τόσο π ολύ! Και τον ξαδερφούλη μου τον αγαπ ώ και ας απ αντάει κάθε φορά στην αδερφή του: - Δεν ξέρει να π αίζει, τι τον φωνάζεις να έρθει! Θα μας χαλάσει το π αιχνίδι μας! - Δεν μας το χαλάει!!! Είναι πολύ γλυκούλης! - Δεν χωράει στο π αιχνίδι, άστον! Πάντα το λέει αυτό ο ξάδερφος μου.
Χαίρομαι τόσο π ολύ π ου τους βλέπ ω να τρέχουνε γύρω γύρω απ ό το σπ ίτι. Παίζουνε κάτι π ου δεν μου αρέσει καθόλου βέβαια, ούτε και καταλαβαίνω Ο ένας σπ ρώχνει τον άλλον μέχρι να π έσουν κάτω και κυνηγιούνται μετά. Είμαι τόσο χαρούμενος! Ξέρω π ως όλα
είναι στη θέση τους. Η μαμά και η θεία μαγειρεύουνε, ο μπαμπ άς και ο θείος συζητούνε στο μπ αλκόνι, κυνηγούν και καμία γάτα π ού και π ού, τα ξαδερφάκια μου τρέχουνε στο σαλόνι,
εγώ κάθομαι δίπ λα στο τζάκι και χαζεύω τις σκιούλες, αργότερα τρώμε, οι μεγάλοι πίνουνε καφέ, εμείς γάλα, μετά οι θείοι και τα παιδιά φεύγουνε, εμείς π λένουμε τα δόντια μας και
π έφτουμε για ύπ νο. Είμαι π ολύ ευτυχισμένος π ου έχω αυτή την οικογένεια και π αρόλο που δεν καταλαβαίνουνε συνήθως τι θέλω, μου φτάνει π ου είναι κοντά μου!!