ΓΕ.Λ. Ν. ΖΙΧΝΗΣ ερευνητική εργασία Β2 α τετράμηνο 2016-17 «Ηθικοί προβληματισμοί: Ευθανασία, φόνος, βασανιστήρια και θανατική ποινή»
ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ
ΟΡΙΣΜΟΣ Ευθανασία ορίζεται ο ανώδυνος θάνατος. Έχει όμως και την έννοια του ένδοξου, καλού θανάτου. Για αυτό το λόγο ονομάζεται και θάνατος από ευσπλαχνία. Η ιδέα της ευθανασίας δημιουργήθηκε απ' τον Άγγλο φιλόσοφο Φράνσις Μπέικον.
ΕΙ Η ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ Εκούσια Μη εκούσια (το άτομο επιλέγει τον (το άτομο δεν μπορεί Τερματισμό της ζωής του) να επιλέξει τον θάνατο) Ενεργητική + Παθητική
ΧΩΡΕΣ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ:
ΗΛΙΚΙΑΚΟ ΟΡΙΟ Εφαρμόζεται μόνο σε ενήλικα άτομα. To Βέλγιο είναι η μοναδική χώρα που επιτρέπει ευθανασία σε ανηλίκους.
Η ΓΝΩΜΗ ΤΗΣ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ Οι μονοθεϊστικές θρησκείες (Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός,Ισλάμ) αποδοκιμάζουν την ευθανασία. Θεωρούν ότι ο άνθρωπος είναι δημιούργημα του Θεού, και επομένως η ζωή δεν ανήκει σ αυτόν, αλλά στον δημιουργό του, που τον έπλασε και τον έφερε στην ύπαρξη.
Υπέρ: ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ Κύρια επιχειρήματα: ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ: 1.Δικαίωμα του ανθρώπου στην ελεύθερη επιλογή του χρόνου και του τρόπου του θανάτου του. 2.Δικαίωμα στον "αξιοπρεπή" θάνατο. 3.Δικαίωμα του γιατρού να δρα προς ό,τι εκείνος κρίνει
Κατά ΥΠΕΡ ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΗΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ: Οι αντίπαλοι της ευθανασίας : 1.Απορρίπτουν την ιδέα αφαίρεσης μιας ανθρώπινης ζωής 2.Θεωρούν ότι η αποτίμηση της αξίας μιας ζωής δεν υπάγεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα αλλά μόνο σε θεϊκή
ΓΝΩΣΤΕΣ ΠΕΡΙΠΤΩΣΕΙΣ ΕΥΘΑΝΑΣΙΑΣ Αλέξανδρος Βέλλιος Terri Schiavo Hugo Claus Annie M. G. Schmidt Karen Ann Quinlan Giovanni Nuvoli Eluana Englaro
Σπύρος Σκεύας Χριστόφορος Τολίδης Χρήστος Τσάτσος Φωτεινή Φράγγου
Μια εργασία από τους μαθητές Πεχλιβάνη Γιώργο, Ντεμπρόβα Γιώργο Οσάφι Πασχάλη και Τσιτσιλίδη Χρήστο
Τι είναι βασανιστήριο; Eνέργεια που αποσκοπεί στην κακοποίηση κάποιου με σωματικό ή και ψυχικό τρόπο, προκαλώντας του πόνο ή αγωνία, με σκοπό να τιμωρηθεί, να καταρρεύσει ψυχολογικά ή να αναγκαστεί να κάνει κάτι. Η ταλαιπωρία, η δοκιμασία που τυχαίνει στη ζωή.
Ποιοι τρόποι βασανιστηρίων υπάρχουν Ο ανθρώπινος νους ήταν και παραμένει ιδιαίτερα εφευρετικός όταν πρόκειται να ασχοληθεί με τρόπους βασανισμού και μεθόδους εκτέλεσης οι ποίες ήταν τόσο σκληρές, που ο βασανιζόμενος δεν υπήρχε περίπτωση να επιβιώσει του μαρτυρίου.
Ο σφιγκτήρας αντιχείρων (Μια από τις πλέον ύπουλες συσκευές βασανιστηρίων του Μεσαίωνα. Οι πρώτες αναφορές για τη χρήση τους κάνουν λόγο για τον ρωσικό στρατό, ως τρόπο τιμωρίας για την απείθεια των στρατιωτών.) Βρασμός Μπρούτζινος ταύρος Τροχός κ.α.
Η σκάφη Μια από τις πλέον περίφημες και διαδεδομένες συσκευές βασανισμού, κυριάρχησε στην Ευρώπη για αιώνες. Η ισπανική Ιερά Εξέταση, πέρα από τις δικές της μεθόδους, χρησιμοποιούσε τη σκάφη συχνότατα.
H σχέση Θρησκείας- Βασανιστηρίων Η στέρηση της ελευθερίας είναι αφαίρεση της ανθρωπιάς, δηλαδή σημαίνει την άρνηση της επίγειας εικόνας του Θεού, που είναι ο άνθρωπος. Ο ασεβής στην εικόνα του Θεού είναι βλάσφημος μπροστά στο πρωτότυπο της: κάθε βασανιστής είναι βλάσφημος άνθρωπος. Η απανθρωπιά και η βλασφημία (ύβρις κατά την αρχαία αντίληψη) είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος που λέγεται παραβίαση και περιφρόνηση της ανθρώπινης ζωής. Τα βασανιστήρια παραβιάζουν την ελευθερία του ανθρώπου, καταπιέζουν τη βούληση του και αμαυρώνουν την αξιοπρέπεια του.
ΦΟΝΟΣ Φόνος είναι πράξη αφαίρεσης ζωής ανθρώπου ή ζώου και είναι πράξη αξιόποινη.
Tι προβλέπεται αν κάποιος διαπράξει φόνο (1) Κάθε πρόσωπο το οποίο επιφέρει το θάνατο άλλου προσώπου με παράνομη πράξη ή παράλειψη, είναι ένοχο του κακουργήματος της ανθρωποκτονίας. (2) Παράνομη παράλειψη είναι εκείνη που συνιστά υπαίτια αμέλεια παράλειψης εκτέλεσης καθήκοντος αν και δεν υφίσταται πρόθεση πρόκλησης θανάτου. (3) Κάθε πρόσωπο το οποίο διαπράττει το κακούργημα της ανθρωποκτονίας υπόκειται σε ποινή φυλάκισης διά βίου. Αυτό το οποίο διακρίνει το αδίκημα την ανθρωποκτονίας από τον φόνο εκ προμελέτης είναι ακριβώς η έλλειψη του προσχεδιασμού και ή προμελέτης και ή πάντως το ότι η εγκληματική πράξη διενεργήθηκε ή εκτελέστηκε εν βρασμώ ψυχικής ορμής και/ή υπό την έξαψη της στιγμής. Η έλλειψη αυτού του στοιχείου δίδει την ευχέρεια στο Δικαστήριο, αφού συνεκτιμήσει όλα τα δεδομένα τη υπόθεσης να επιβάλει ποινή φυλάκισης ΜΕΧΡΙ και ισόβια.
Είδη θανάτου Υπάρχουν τρία είδη θανάτου: ο φυσικός, (Φυσικός θάνατος λέγεται το τέλος της ζωής που οφείλεται στα γηρατειά ή σε ανίατη (αθεράπευτη) ασθένεια, συνήθως σε υπερήλικα άτομα. ) ο αιφνίδιος (Αιφνίδιος είναι ο θάνατος που έρχεται ξαφνικά κι απρόσμενα,με κάποιο ατύχημα (π.χ. αυτοκινητικό), ή από ξαφνική οργανική επιπλοκή (καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο) πλήττοντας νέους και υγιείς ανθρώπους) και ο βίαιος (Βίαιος θάνατος ονομάζεται η τελευτή του ανθρώπου που συμβαίνει με υπαιτιότητα κάποιου άλλου και γίνεται ενάντια στην επιθυμία του θανόντος. Εδώ εντάσσεται και ο φόνος)
Η Σχέση Θρησκείας-Φόνου Η Εκκλησία θεωρεί τη ζωή ως το πολυτιμότερο δώρο του Θεού στον άνθρωπο, που κατά κανένα τρόπο δεν επιτρέπεται να αφαιρείται. Ακόμη και στη νόμιμη άμυνα ή το δίκαιο πόλεμο ο φόνος θεωρείται κακό. Είναι μια αναγκαία επιλογή, "αναγκαίο κακό". Έτσι απαγορεύεται να χειροτονούνται κληρικοί όσοι αφαίρεσαν ανθρώπινη ζωή είτε σε καιρό ειρήνης είτε κατά τη διάρκεια της θητείας τους σε εμπόλεμη κατάσταση.
Θανατική ποινή είναι η ποινή που επιβάλλεται σε έναν εγκληµατία από τις αρχές ενός κράτους, και έχει να κάνει µε την αφαίρεση της ζωής αυτού. Είναι η αυστηρότερη ποινή που µπορεί να επιβληθεί.
Η θανάτωση εγκληµατιών ήταν πολύ συνηθισµένη στο παρελθόν. Στην Αθήνα, κατά την αρχαϊκή εποχή, προβλεπόταν από τους νόµους του ράκοντα. Η θανατική ποινή επιβαλλόταν µε στόχο την αποφυγή της προσωπικής απονοµής δικαιοσύνης, της εκδίκησης, ή ακόµα και την γέννηση µιας βεντέτας µεταξύ οικογενειών. Μάλιστα, θεωρούταν ως τρόπος καθαρισµού της πόλης, µε µια ηθική µάλλον έννοια Οι συνηθέστεροι τρόποι θανάτωσης στην αρχαιότητα ήταν η σφαγή, ο αποκεφαλισµός. Οι αιρετικοί καίγονταν στην πυρά διότι, σύµφωνα µε τις αντιλήψεις της εποχής, η φωτιά ήταν µέσο κάθαρσης.
Η ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ Σήµερα, η θανατική ποινή έχει καταργηθεί στις περισσότερες χώρες του κόσµου, υπάρχουν ωστόσο αρκετές που ακόµα την εφαρµόζουν, όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα. Υπάρχουν διάφορα είδη θανατικής ποινής, ανάλογα µε τους νόµους των χωρών οι οποίες την εφαρµόζουν.
Στην Ελλάδα, η θανατική ποινή καταργήθηκε επισήµως νοµοθετικά το 1993 και συνταγµατικά το 2001. Ωστόσο, η τελευταία εκτέλεση στην χώρα µας είχε πραγµατοποιηθεί το 1972. Τα ξηµερώµατα της 25ης Αυγούστου εκείνης της χρονιάς, ο Βασίλης Λυµπέρης, έχοντας κάψει ζωντανούς την πρώην σύζυγό του, την πεθερά του και τα δύο του παιδιά στο σπίτι τους στο Χαλάνδρι, καταδικάστηκε και εκτελέστηκε σε πεδίο βολής στο Ηράκλειο. Τρόπος θανάτου ήταν η εκτέλεση από δωδεκαµελές απόσπασµα.
ΣΗΜΕΡΑ: ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑ: Τυφεκισµός Θανατηφόρος ένεση Ηλεκτρική καρέκλα Απαγχονισµός Λιθοβολισµός Αποκεφαλισµός Αποκεφαλισµός µε τσεκούρι Σταύρωση Ρίξιµο σε λάκκο Εκτέλεση µε κώνειο Εξορία Λιθοβολισµός Και άλλα
1) Η θανατική ποινή παραβιάζει το δικαίωμα στη ζωή 2) Η θανατική ποινή δεν έχει καμία αποτρεπτική επίδραση και αποτελεί όπλο πολιτικής καταπίεσης 3) Η θανατική ποινή είναι ένας βίαιος και απάνθρωπος θάνατος 4) Η θανατική ποινή είναι φόνος εκ προμελέτης, εξευτελίζει το κράτος και κάνει την κοινωνία πιο βίαιη 5) Η εφαρμογή της θανατικής ποινής εισάγει διακρίσεις
6) Η θανατική ποινή αμφισβητεί την ικανότητα των ανθρώπων να βελτιώσουν τον εαυτό τους 7) Η θανατική ποινή δεν παρέχει κοινωνική σταθερότητα ούτε φέρνει ειρήνη στα θύματα 8 ) Η θανατική ποινή αρνείται την πιθανότητα οι θεσμοί που στελεχώνονται από ανθρώπους να κάνουν λάθος 9) Η θανατική ποινή είναι μία συλλογική τιμωρία 10) Η θανατική ποινή αντιτίθεται σε θρησκευτικές και ανθρωπιστικές αξίες που είναι κοινές σε όλο τον κόσμο
Η θανατική ποινή αντιτίθεται σε θρησκευτικές και ανθρωπιστικές αξίες που είναι κοινές σε όλο τον κόσµο Τα ανθρώπινα δικαιώµατα είναι παγκόσµια, αδιαίρετα και αλληλένδετα. Βασίζονται σε πολλές παραδόσεις που µπορούν να ανιχνευθούν σε όλους τους πολιτισµούς. Όλες οι θρησκείες συνηγορούν υπέρ της επιείκειας, της συµπόνιας και της συγχώρεσης και σε αυτές ακριβώς τις αξίες στηρίζει η ιεθνής Αµνηστία την αντίθεσή της στη θανατική ποινή.
Η Εκκλησία εναντιώνεται στη θανατική ποινή, επειδή στερεί από τον άνθρωπο τη δυνατότητα να µετανοήσει και να σωθεί. Με τη θανατική καταδίκη αφαιρείται η ανθρώπινη ζωή κι έτσι η µετάνοια καθίσταται ανέφικτη. Άλλος λόγος, για τον οποίο η Εκκλησία εναντιώνεται στη θανατική ποινή είναι ότι υπάρχει το ενδεχόµενο, ενώ έχει επιβληθεί και εκτελεστεί η θανατική ποινή, εκ των υστέρων να αποδειχθεί ότι επρόκειτο για "δικαστική πλάνη", οπότε δεν υπάρχει περιθώριο επανόρθωσης.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Χριστός, όταν σταυρώθηκε ανάμεσα σε δύο ληστές, έδωσε τη δυνατότητα της μετάνοιας μέχρι και την τελευταία στιγμή τους, ο ένας δήλωσε μετανοιωμένος και σώθηκε ενώ ο άλλος όχι. Η μετάνοια προϋποθέτει τη συνέχιση της ζωής. Με τη θανατικά καταδίκη αφαιρείται η ανθρώπινή ζωή και έτσι η μετάνοια καθίσταται ανέφικτη.
Στην οµάδα αυτή εργάστηκαν: Όλγα Σκερλέτη Αποστόλης Τσολάκης Παναγιώτης Ταρακτσής Κυριακή Σπυριδάκη Ράνια Σταµπουλόγλου