Επαναληπτικές ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής: Κεφάλαιο 1 ο

Επαναληπτικές ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής: Κεφάλαιο 1 ο 1. Σε γραµµική ΚΠ της µορφής Y = a+ β X : α. Η µέγιστη ποσότητα για το αγαθό Υ παράγεται όταν Y = β β. Η µέγιστη ποσότητα για το αγαθό Χ παράγεται όταν Y = a γ. Η µέγιστη ποσότητα για το αγαθό Χ παράγεται όταν X = a / β δ. Η µέγιστη ποσότητα για το αγαθό Υ παράγεται όταν Y = a / β 2. Έστω η ΚΠ µε µορφή Y = 250 5X. Συνεπώς: α. Το KE X = 5 β. Το KE Y = 5 γ. KE X = 5 δ. KE Y = 5 3. Σε ΚΠ µε µορφή Y = 250 5X : α. Ο συνδυασµός Χ=20 και Υ=120 δείχνει πως οι παραγωγικοί συντελεστές δεν χρησιµοποιούνται πλήρως β. Ο συνδυασµός Χ=50 και Υ=0 είναι άριστος γ. Ο συνδυασµός Χ=40 και Υ=200 είναι ανέφικτος 4. Οι συνδυασµοί Χ=20 µε Υ=200 όπως και Χ=25 µε Υ= 175 είναι άριστοι. Συνεπώς: α. Ο συνδυασµός Χ=30 µε Υ>200 είναι εφικτός β. Ο συνδυασµός Χ=30 µε Υ=200 είναι άριστος γ. Ο συνδυασµός Χ=30 µε Υ<175 είναι οπωσδήποτε εφικτός 5. Οι συνδυασµοί Α(Χ=10, Υ=50) και Β(Χ=20, Υ=30) είναι άριστοι σε µη γραµµική ΚΠ, που διατηρεί πάντως σταθερό το KE X µεταξύ των σηµείων Α και Β. Συνεπώς: α. Ο συνδυασµός Χ=15, Υ=40 είναι ανέφικτος β. Ο συνδυασµός Χ=25, Υ=10 είναι άριστος γ. Ο συνδυασµός Χ=12, Υ= 48 είναι εφικτός δ. Ο συνδυασµός Χ=12, Υ=46 είναι άριστος 6. Η αύξηση των εργαζοµένων που διαθέτει µια οικονοµία: α. Οδηγεί σε αύξηση της παραγωγής της οικονοµίας β. Οδηγεί σε αύξηση της παραγωγικής δυνατότητας της οικονοµίας γ. Οδηγεί σε µείωση της ανεργίας 7. Το αγαθό «νερό» είναι οπωσδήποτε: α. Καταναλωτικό β. Οικονοµικό γ. ιαρκές δ. Υλικό 8. Σε γραµµική ζήτηση µε µορφή QD = a+ β P γνωρίζουµε ότι ελαστικότητα ως προς την τιµή ισούται µε -1 όταν: α. Q= a β. Q= β

γ. Q= a / 2β δ. Q= a / 2 9. Σε γραµµική ζήτηση της µορφής QD = a+ β P η µέγιστη δαπάνη επιτυγχάνεται όταν: α. P= Q β. P= a / β γ. P= a / 2β δ. P= a / 2β 10. Η µέγιστη δαπάνη σε γραµµική ζήτηση της µορφής QD = a+ β P ισούται µε: α. a / 4β β. a 2 / 4β γ. 2 a / β δ. 2 4 a / β 11. Στη γραµµική ζήτηση η ελαστικότητα για την τιµή ισούται µε: α. -1 σε όλο το µήκος της β. µηδέν όταν η τιµή είναι µηδέν γ. µηδέν όταν η ποσότητα είναι µηδέν δ. άπειρο όταν η τιµή είναι µηδέν 12. Έστω σηµείο ζήτησης Ρ=10 και Q=80 µε ελαστικότητα για την τιµή -1/4. Συνεπώς: α. Η αύξηση της τιµής σε 12 οδηγεί σε µείωση ης ποσότητας κατά 2 µονάδες β. Η αύξηση της τιµής σε 12 οδηγεί σε ποσότητα 76 γ. Η µείωση τιµής κατά 40% θα οδηγήσει σε αύξηση της ποσότητας κατά 14 µονάδες 13. Η ζήτηση αυξήθηκε κατά 40% όταν το εισόδηµα αυξήθηκε από 20000 σε 28000. Συνεπώς: α. Το αγαθό είναι κανονικό µε εισοδηµατική ελαστικότητα 1 β. Το αγαθό είναι κανονικό µε εισοδηµατική ελαστικότητα 2 γ. Το αγαθό είναι κατώτερο µε εισοδηµατική ελαστικότητα -1 δ. Το αγαθό είναι κατώτερο µε εισοδηµατική ελαστικότητα -2 14. Η εισοδηµατική ελαστικότητα ενός αγαθού είναι -0,7. Συνεπώς: α. Το αγαθό έχει ανελαστική ζήτηση β. Το αγαθό έχει ελαστική ζήτηση γ. Το αγαθό είναι κανονικό δ. Το αγαθό είναι κατώτερο 15. Η ελαστικότητα ζήτησης για την τιµή ενός αγαθού Α είναι -2, όταν ζητούµενη ποσότητα ισούται µε 100 µονάδες. Η τιµή του αγαθού αυξάνεται. Συνεπώς: α. Η δαπάνη για το συµπληρωµατικό αγαθό Β θα αυξηθεί β. Η δαπάνη για το υποκατάστατο αγαθό Γ θα µειωθεί γ. Η δαπάνη για το αγαθό Α θα µειωθεί δ. Η ζήτηση για το συµπληρωµατικό αγαθό Β θα αυξηθεί 16. Η ελαστικότητα ζήτησης για την τιµή ενός αγαθού Α είναι -1/2, όταν ζητούµενη ποσότητα ισούται µε 300 µονάδες. Η τιµή του αγαθού αυξάνεται. Συνεπώς: α. Η δαπάνη για το αγαθό Α θα αυξηθεί β. Η δαπάνη για το συµπληρωµατικού αγαθού Β θα αυξηθεί

γ. Η δαπάνη για το υποκατάστατο Γ θα µειωθεί δ. εν θα συµβεί οπωσδήποτε τίποτα από τα παραπάνω 17. Η ζήτηση για ένα αγαθό έχει µορφή ισοσκελούς υπερβολής. Συνεπώς: α. Αν σχεδιάσουµε τη δαπάνη σε διάγραµµα µε την ποσότητα στον οριζόντιο άξονα και τη δαπάνη στον κατακόρυφο άξονα, θα προκύψει οριζόντια ευθεία β. Αν υπολογίσουµε τη δαπάνη θα είναι σταθερή σε όλα τα σηµεία εκτός από αυτά όπου η τιµή ή η ποσότητα είναι µηδέν γ. Οι καταναλωτές είναι αδιάφοροι για το σηµείο ισορροπίας αφού η δαπάνη τους είναι πάντα σταθερή 18. Το εισόδηµα αυξάνεται και η ζήτηση για ένα αγαθό µετακινείται αριστερά. Συνεπώς: α. Το αγαθό είναι κανονικό και έχει εισοδηµατική ελαστικότητα θετική β. Το αγαθό είναι κανονικό και έχει εισοδηµατική ελαστικότητα πάνω από 1 γ. Το αγαθό είναι κατώτερο και έχει θετική εισοδηµατική ελαστικότητα κάτω από 1 δ. Το αγαθό είναι κατώτερο και έχει εισοδηµατική ελαστικότητα αρνητική 19. Σε δύο σηµεία της ίδιας ζήτησης εµφανίζεται ίδια δαπάνη. Συνεπώς: α. Η ζήτηση είναι ισοσκελής υπερβολή β. Η ζήτηση είναι ευθεία γ. Η ζήτηση δεν µπορεί να είναι ευθεία δ. εν ισχύει οπωσδήποτε τίποτα από τα παραπάνω 20. Έστω δύο σηµεία ζήτησης µε Ρ=10, Q=80 και µε Ρ=40, Q=20. Τα σηµεία αυτά: α. Μπορούν να ανήκουν στην Q = 100 2P γιατί επαληθεύονται τα σηµεία D β. Μπορούν να ανήκουν στην QD = 800 / P γιατί έχουν ίδια δαπάνη που ισούται µε 800 γ. ηµιουργούν διάστηµα µε τοξοειδή ελαστικότητα ίση µε -1 21. Η προσπάθεια να καλυφθούν ιεραρχικά οι ανάγκες µε βάση το διαθέσιµο εισόδηµα είναι χαρακτηριστικό: α. Όλων των καταναλωτών β. Των ορθολογικών καταναλωτών γ. Των καταναλωτών µε χαµηλό εισόδηµα δ. Των καταναλωτών µε υψηλό εισόδηµα 22. Στη βραχυχρόνια περίοδο η επιχείρηση παράγει: α. Χρησιµοποιώντας το πολύ ένα µεταβλητό παραγωγικό συντελεστή β. Χρησιµοποιώντας τουλάχιστον ένα σταθερό παραγωγικό συντελεστή γ. Χρησιµοποιώντας µόνο τους σταθερούς παραγωγικούς συντελεστές δ. Σε πολύ βραχυχρόνιο διάστηµα 23. Το συνολικό προϊόν είναι τετραπλάσιο του µέσου προϊόντος. Συνεπώς: α. Το οριακό προϊόν είναι µέγιστο β. Το µέσο προϊόν είναι µέγιστο γ. Η χρησιµοποιούµενη εργασία είναι 4 εργάτες δ. Η χρησιµοποιούµενη εργασία είναι 8 εργάτες 24. Το οριακό προϊόν είναι το µισό του µέσου προϊόντος. Συνεπώς ισχύει η σχέση: α. MP= 4Q β. AP= 4Q γ. MP= Q / 2L

δ. AP= Q / L 2 25. Όταν χρησιµοποιούνται 5 µονάδες εργασίας το µέσο προϊόν είναι µέγιστο. Όταν οι µονάδες εργασίας γίνονται 6 το µέσο προϊόν µειώνεται κατά 20%. Συνεπώς µε 6 εργάτες: α. Η επιχείρηση παράγει στην περιοχή όπου ισχύει ο ΝΦΑ β. Η επιχείρηση παράγει σε περιοχή όπου το οριακό προϊόν είναι αρνητικό γ. Η επιχείρηση παράγει σε περιοχή όπου το οριακό προϊόν είναι αύξον 26. Το οριακό κόστος είναι το διπλάσιο του µέσου µεταβλητού. Επιπλέον γνωρίζουµε ότι χρησιµοποιείται εργασία ως µοναδικός µεταβλητός παραγωγικός συντελεστής. Συνεπώς: α. MC = 4 Q / L β. MC = 4wQ γ. MC= 2wLQ δ. MC= 2 w / AP 27. Η επιχείρηση χρησιµοποιεί ως µεταβλητούς συντελεστές παραγωγής εργασία και πρώτες ύλες. Όταν παράγει 20 τεµάχια προϊόντος έχει µέσο προϊόν 4 και µεταβλητό κόστος 520. Αντίστοιχα όταν διπλασιάζει την παραγωγή το µέσο προϊόν γίνεται 2 και το µεταβλητό κόστος 2040. Ο µισθός w και το κόστος της πρώτης ύλης ανά προϊόν c είναι: α. w=50 και c=5 β. w=100 και c=5 γ. w=50 και c=1 δ. w=100 και c=1 28. Όταν η καµπύλη του µέσου προϊόντος φτάνει στο µέγιστο σηµείο της τότε: α. Το συνολικό προϊόν είναι µέγιστο β. Το οριακό προϊόν είναι µέγιστο γ. Το οριακό προϊόν είναι µικρότερο του µέσου προϊόντος δ. Το οριακό προϊόν είναι ίσο µε το µέσο προϊόν 29. Όταν το µεταβλητό κόστος ισούται µε µηδέν στη βραχυχρόνια περίοδο τότε: α. Το οριακό κόστος είναι µηδέν β. Το σταθερό κόστος είναι µηδέν γ. Το σταθερό κόστος είναι ίσο µε το συνολικό δ. Το µεταβλητό κόστος είναι ίσο µε το σταθερό 30. Το µέσο σταθερό κόστος στη βραχυχρόνια περίοδο: α. Είναι σταθερό β. Αυξάνεται συνεχώς γ. Μειώνεται συνεχώς 31. Το οριακό κόστος στη βραχυχρόνια περίοδο: α. Τέµνεται µε το µέσο µεταβλητό στο ελάχιστο σηµείο του µέσου µεταβλητού β. Τέµνεται µε το µέσο συνολικό στο ελάχιστο σηµείο του µέσου συνολικού γ. Όταν τέµνεται µε το µέσο συνολικό κόστος είναι ήδη αύξον 32. Ως σταθερό κόστος κατά την παραγωγή ενός προϊόντος ορίζεται: α) Το κόστος της επιχείρησης που είναι ανεξάρτητο της ποσότητας προϊόντος που παράγεται και οφείλεται στο σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται στους σταθερούς συντελεστές παραγωγής

β) Το κόστος της επιχείρησης που είναι ανεξάρτητο της ποσότητας προϊόντος που παράγεται και οφείλεται στο σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται στους µεταβλητούς συντελεστές παραγωγής γ) Το κόστος της επιχείρησης που εξαρτάται από την ποσότητα προϊόντος που παράγεται και οφείλεται στο σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται στους σταθερούς συντελεστές παραγωγής δ) Το κόστος της επιχείρησης που εξαρτάται από την ποσότητα προϊόντος που παράγεται και οφείλεται στο σύνολο των δαπανών που καταβάλλονται στους µεταβλητούς συντελεστές παραγωγής 33. Όταν ισχύει ο Νόµος της Φθίνουσας Απόδοσης: α. Η επιχείρηση έχει φθίνον συνολικό κόστος παραγωγής β. Η επιχείρηση έχει φθίνον µέσο κόστος παραγωγής γ. Ο κάθε επιπλέον εργαζόµενος παράγει περισσότερο από τον προηγούµενο δ. Ο κάθε επιπλέον εργαζόµενος αυξάνει τη συνολική παραγωγή λιγότερο από ότι ο προηγούµενος 34. Ο Νόµος της Φθίνουσας Απόδοσης: α. Ισχύει στη µακροχρόνια περίοδο παραγωγής β. Ισχύει µόνο στη βραχυχρόνια περίοδο παραγωγής γ. Ισχύει στη βραχυχρόνια και στη µακροχρόνια περίοδο παραγωγής δ. εν ισχύει για όλες τις επιχειρήσεις που λειτουργούν στη βραχυχρόνια περίοδο παραγωγής 35. Όταν η εργασία είναι ο µοναδικός µεταβλητός παραγωγικός συντελεστής µε σταθερό το µισθό τότε: α. Το µεταβλητό κόστος είναι ανάλογο των εργαζοµένων που χρησιµοποιούνται β. Το µεταβλητό κόστος ισούται µε το γινόµενο του µισθού επί το πλήθος των εργαζοµένων που χρησιµοποιούνται γ. Το µεταβλητό κόστος ισούται µε µηδέν όταν δεν χρησιµοποιούνται εργαζόµενοι 36. Για τις καµπύλες του µεταβλητού και του συνολικού κόστους στη βραχυχρόνια περίοδο παραγωγής γνωρίζουµε ότι: α. Η απόσταση µεταξύ σε κάθε επίπεδο προϊόντος είναι σταθερή β. Η απόσταση µεταξύ τους µειώνεται όσο αυξάνεται η ποσότητα παραγωγής προϊόντος γ. Η απόσταση µεταξύ τους αυξάνεται όσο αυξάνεται η ποσότητα παραγωγής προϊόντος 37. Το µέσο σταθερό κόστος για παραγωγή 40 µονάδων ισούται µε 10. Συνεπώς: α) Το σταθερό κόστος είναι 10 σε όλα τα επίπεδα παραγωγής β) Το σταθερό κόστος ισούται µε 40 σε όλα τα επίπεδα παραγωγής γ) Το µέσο σταθερό κόστος ισούται µε 20 όταν παράγονται 20 µονάδες προϊόντος δ) Το µέσο σταθερό κόστος ισούται µε 40 όταν παράγονται 20 µονάδες προϊόντος 38. Αν αυξηθεί η παραγωγή κατά 10 µονάδες τότε θα αυξηθεί το κόστος παραγωγής κατά 50 ευρώ. Συνεπώς: α) Το µέσο µεταβλητό κόστος ισούται µε 5 β) Η τιµή θα µειωθεί γ) Το οριακό κόστος ισούται µε 10 δ) Τίποτα από τα παραπάνω 39. Το κόστος παραγωγής αυξάνεται λόγω της αύξησης των τιµών των παραγωγικών συντελεστών. Συνεπώς η προσφορά της επιχείρησης: α. Αυξάνεται β. Μειώνεται

γ. Μένει σταθερή δ. Αρχικά αυξάνεται και τελικά µειώνεται ακολουθώντας το ΝΦΑ 40. Το αγαθό Α παράγεται µε τη χρήση της εργασίας ως µοναδικού παραγωγικού συντελεστή µε µισθό w. Ο µισθός µειώνεται κατά 20% ενώ η απόδοση των εργαζοµένων παραµένει η ίδια. Συνεπώς: α. Το οριακό κόστος θα µειωθεί κατά 20% β. Η προσφορά θα µειωθεί κατά 20% γ. Η τιµή του αγαθού θα αυξηθεί κατά 10% σε κάθε επίπεδο παραγωγής δ. Η τιµή του αγαθού θα µειωθεί κατά 10% σε κάθε επίπεδο παραγωγής 41. Η προσφορά για ένα αγαθό µετακινήθηκε αριστερά. Αυτό µπορεί να οφείλεται: α. Σε µείωση των τιµών των παραγωγικών συντελεστών β. Σε βελτίωση της τεχνολογίας παραγωγής γ. Σε µείωση της τιµής του αγαθού δ. Σε χειροτέρευση των καιρικών συνθηκών 42. Η ελαστικότητα προσφοράς για την τιµή είναι 1. Συνεπώς: α. Η συνάρτηση προσφοράς είναι ισοσκελής υπερβολή β. Η συνάρτηση προσφοράς είναι γραµµική που τέµνει σε θετικό σηµείο των άξονα των τιµών γ. Η συνάρτηση προσφοράς είναι γραµµική που τέµνει σε θετικό σηµείο των άξονα των ποσοτήτων δ. Η συνάρτηση προσφοράς είναι γραµµική που περνά από την αρχή των αξόνων 43. Έστω γραµµική συνάρτηση προσφοράς µε µορφή QS σηµείο των άξονα των τιµών. Συνεπώς: α. γ < 0 β. γ > 0 γ. γ = 0 δ. δ = 0 = γ + δ P που τέµνει σε θετικό 44. Σε ότι αφορά την ελαστικότητα ως προς την τιµή της προσφοράς: α. Ο χρόνος παίζει σηµαντικό ρόλο στη διαµόρφωση της β. Είναι πάντα θετική γ. Όσο µεγαλύτερη είναι τόσο µεγαλύτερη η µεταβολή της προσφερόµενης ποσότητας σε κάθε αλλαγή της τιµής 45. Η προσφορά ξεκινά για µια επιχείρηση στο βραχυχρόνιο διάστηµα όταν: α. Το µεταβλητό κόστος είναι υψηλότερο του σταθερού β. Το µέσο µεταβλητό κόστος είναι ίσο µε το ανερχόµενο οριακό γ. Το µέσο σταθερό κόστος ισούται µε το µέσο συνολικό δ. Το µέσο προϊόν ισούται µε το ανοδικό οριακό προϊόν 46. Η µορφή των καµπυλών του συνολικού και του µεταβλητού κόστους στη βραχυχρόνια περίοδο προκύπτει: α. Λόγω του Νόµου της Φθίνουσας Απόδοσης β. Λόγω της αύξουσας παραγωγικότητας της εργασίας γ. Λόγω της περιορισµένης παραγωγικής δυνατότητας της επιχείρησης 47. Η τεχνολογία παραγωγής του αγαθού Α βελτιώθηκε. Συνεπώς:

α) Αυξήθηκε η ζήτηση του υποκατάστατου αγαθού Β β) Μειώθηκε η ζήτηση του συµπληρωµατικού Γ γ) Αυξήθηκε η δαπάνη για το συµπληρωµατικό Γ δ) Αυξήθηκε η δαπάνη για το υποκατάστατο Β 48. Η αύξηση της ζήτησης και η ταυτόχρονη µείωση της προσφοράς: α. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την ισορροπία β. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την τιµή ισορροπίας γ. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την ποσότητα ισορροπίας 49. Η µείωση της ζήτησης και η ταυτόχρονη αύξηση της προσφοράς: α. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την ισορροπία β. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την τιµή ισορροπίας γ. Είναι δυνατό να µην µεταβάλλει την ποσότητα ισορροπίας 50. Η ισορροπία επιτυγχάνεται σε σηµείο όπου η ελαστικότητα της γραµµικής ζήτησης για την τιµή ισούται µε -1. Μια αύξηση της προσφοράς: α. Θα αυξήσει τα έσοδα των παραγωγών β. Θα αφήσει αµετάβλητα τα έσοδα των παραγωγών γ. Θα µειώσει τα έσοδα των παραγωγών δ. Θα αυξήσει τα έσοδα των παραγωγών µόνο αν η προσφορά είναι γραµµική

1 Γ 26 2 Α 27 3 28 4 29 Γ 5 30 Γ 6 Β 31 7 32 Α 8 33 9 34 Β 10 Β 35 11 Β 36 Α 12 Β 37 Γ 13 Α 38 14 39 Β 15 Γ 40 Α 16 Α 41 17 Α 42 18 43 Β 19 44 20 45 Β 21 Β 46 Α 22 Β 47 Γ 23 Γ 48 Γ 24 Γ 49 Β 25 Α 50 Γ