ιέπονται κατά πρώτον από τις αρχές της γραφής που χαρακτηρίζουν γενικά το ποιητικό έργο των τριών πρωτοπόρων, Βιζυηνού, Πάλλη, και Παπαντωνίου, δηλαδή την έµπνευση από τη λαϊκή παράδοση, τον παιδοκεντρισµό και την υπακοή στις συµβάσεις και στις αισθητικές αρχές εν γένει της παραδοσιακής ποίησης. Η επιρροή των πρωτοπόρων της παιδικής ποίησης είναι καθοριστική αλλά όχι ισοµερής σε όλους. Για παράδειγµα µια τέτοια επιρροή είναι περισσότερο εµφανής στα ποιήµατα του Χάρη Σακελλαρίου.
Ενατένιση του κόσµου και της πραγµατικότητας, όπως περίπου φαντάζονται ότι παρατηρεί τον κόσµο ένα µικρό παιδί. Η ποιητική γραφή επιλέγει το τρίτο ή και το πρώτο πρόσωπο, οι εικόνες είναι πλειοψηφικά ρεαλιστικές, κυριολεκτικές και περιγράφουν µια πραγµατικότητα απτή και εύληπτη, πολύ κοντά στις προσληπτικές δυνατότητες του παιδιού. Γίνεται δηλαδή µια συνειδητή προσπάθεια το ποίηµα να ανταποκρίνεται άµεσα στις ικανότητες και στις δυνατότητες του παιδιού.
Η ευαισθησία του συγγραφέα προσδιορίζει σε μεγάλο βαθμό και την επιλογή των θεμάτων, που πιθανόν αντικατοπτρίζουν τις προτεραιότητες του παιδιού. Η επιλογή γλιστράει σταδιακά σε μια θεματολογία που προσδιορίζεται από τις ανάγκες, τις λογικές της οικογένειας, της κοινωνίας και κυρίως του σχολείου και υποχρεώνει το ποίημα να συγκλίνει σχεδόν ακούσια προς μια διδακτική πρόθεση ή απλά υπολανθάνει η μετάδοση γνώσεων αξιών και προτύπων.
Η οπτική γωνία της γραφής προσπαθεί να μιμηθεί τον τρόπο σκέψης του παιδιού και επιλέγει μια γλώσσα που πιθανόν πλησιάζει τη γλώσσα του παιδιού. Αφθονούν κάποια χαρακτηριστικά της παιδικής γλώσσας και του παιδικού λεξιλογίου (συνήθως τα υποκοριστικά). Αντίθετα δεν συναντώνται περιπτώσεις άμεσης μίμησης της γλώσσας του παιδιού, όπως συμβαίνει σε κάποιο από τα ποιήματα του Βασίλη Ρώτα (μικόμου Βαλαλάκη). Η ανάγκη για μίμηση της γλώσσας του παιδιού κλίνει προς μια φορμαλιστική παιδική γλώσσα που αναπαράγει τη σχολική γλώσσα και τη σχολική ιδεολογία.
Τα θέµατα αντλούνται κατά κύριο λόγο από την κλασική παιδική θεµατολογία, στιγµιότυπα και εικόνες από την καθηµερινότητα, τη σχολική ζωή, την οικογενειακή ζωή. Προνοµιακή παρουσία έχουν η φύση και ο κόσµος των ζώων, ενώ σποραδικά κάνουν την εµφάνισή τους και θέµατα της σύγχρονης κοινωνικής παθογένειας.
Συνολικά γύρω από τον όρο λυρικο-ρητορικό µοντέλο µπορεί να συγκεντρωθούν ποιητές, οι οποίοι έχουν κοινά χαρακτηριστικά στις θεµατικές τους επιλογές, στην υιοθέτηση της οπτικής γωνίας, που συνάδει µε εκείνην του ενήλικα που προσπαθεί να ανιχνεύσει και να παρουσιάσει την πραγµατικότητα µιµούµενος τη µατιά του µικρού παιδιού, και στην εφαρµογή των αρχών και κανόνων που έχει εδώ και αρκετά χρόνια οριοθετήσει η παραδοσιακή ποίηση, αλλά και οι τρεις πρωτοπόροι της παιδικής ποίησης µε το δικό τους έργο.
Δύση στη Μάνη Ο ήλιος εχαμήλωσε και φίλησε τους πύργους. Στις κορυφές τους έριξε τους φλογισμένους κρίνους. Κόκκινο πορτοκαλί το μπαλόνι προχωρεί. Κατεβαίνει, κατεβαίνει το βουνό το περιμένει. Μόλις κάθισε η μπάλα σα μεγάλο πορτοκάλι στου βουνού το προσκεφάλι. Πάνω σ άλογο καβάλα η κυρά με μαύρο σάλι σκόρπισε τον ύπν αγάλι. Λυρικορητορικόμοντέλο
Η σακαράκα Γκραν και γκρουν και τρίκι-τράκα, δες περνάει μια σακαράκα. Αγωνίζεται μπα-μπουμ! Παλιοσίδερα χτυπούν. Τρίκι- τρακ στην ανηφόρα, προσπαθεί να πάρει φόρα. Πουφ-πουφ μέσα στην σκόνη, ξεφυσάει και ξεφουσκώνει. Τρίκα-τρακ και γκραν και γκρουν, ουφ, τα λάστιχα βογκούν. Ξάφνου παφ! Έχουνε σκάσει κι έχει η γειτονιά ησυχάσει. Ρένα Καρθαίου Λυρικορητορικόμοντέλο
Ο Σεπτέμβρης Ο Σεπτέμβρης κατεβαίνει και για το Σχολειό πηγαίνει. Μες στη σάκα του έχει βάλει μιαν ιχνογραφία μεγάλη. Έχει φτιάξει ακουαρέλα του καλοκαιριού την τρέλα. Κρύβεται μες στα βαρέλια Που τα καθαρίζουν. Γέλια, Τούμπες κάνει και φωνάζει. Μούστος ο Σεπτέμβρης. Βράζει. Ρ. Καρθαίου
Θα βάλω Θα βάλω ένα γαρίφαλο στου φεγγαριού τ αυτί, να μοιάζει της μανούλας μου. Έτσι γελά κι αυτή. Θα βάλω ένα τριαντάφυλλο στον ήλιο κάποια μέρα. Κι αυτός σαν το δικόνεμου χαμογελά πατέρα. Θα βάλω στον Αυγερινό κλωνί από νεραντζούλα. Κι αυτή σαν τη δικιάνεμου χαμογελά αδερφούλα. Θα βάλω στο ριζάφτι μου κλωνί από μαντζουράνα, πιο γελαστός να φαίνομαι σαν ψιθυρίζω μάνα. Γ. Κρόκος Λυρικορητορικόμοντέλο
Γκρρ και γκρρ κάνει η μπουλντόζα, αγριεύει και θυμώνει, το οικόπεδο δαγκώνει,. Βου και βου η μπετονιέρα βουκαι βουκαι η αντλία. Γκρρ και γκρρ και τάκα-τάκα ένα σπίτι έχει φυτρώσει. κάποιος θα το καθαρίσει, κάποιος θα το επιπλώσει, κάποιος θα το κατοικήσει τη ζωή να του χαρίσει και μια μέρα θα τ αφήσει και θα τα αποχαιρετήσει Κυπριωτάκης Γ.
Στο παράθυρο Μες στην κρύα ανατριχίλα, στη χλωμή βραδιά, πέφτουνε χρυσά του φθινόπωρου τα φύλλα. Στο χωράφι μας θα φθάσει θύελλα βαριά, άνεμος φυσά, τα χρυσάνθεμα θα σπάσει! Στο παράθυρο σκυμμένος κλαίω σιωπηλά τα φτωχά πουλιά, που σκληρός βοριάς τα δέρνει. Α. Λαμπρινίδης
Παράπονο Θάλασσα, πικροθάλασσα, γιαλέ μου πεισματάρη που σ έχουνε και παίζουνε τ αφρόψαρα κι οι γλάροι, γιατί φορές-φορές γελάς, στιγμές-στιγμές κακιώνεις τη μια μας καλοδέχεσαι, την άλλη μας μαλώνεις;