εικονογράφηση
Η Αντωνία Αριστοδήμου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Ιστορία και Εθνολογία στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και συνέχισε με σπουδές στον τομέα της επαγγελματικής μετάφρασης και του υποτιτλισμού, καθώς επίσης και με μεταπτυχιακές σπουδές με αντικείμενο την εκπαίδευση. Εργάζεται ως καθηγήτρια της αγγλικής γλώσσας σε Κέντρα Ξένων Γλωσσών από τα φοιτητικά της χρόνια και παράλληλα ασχολείται με τη μετάφραση και την επιμέλεια κειμένων και παιδικών παραμυθιών και τον υποτιτλισμό. Λατρεύει να βλέπει το «Πολικό Εξπρές» με τους μικρούς της μαθητές.
ΑΝΤΩΝΙΑ ΑΡΙΣΤΟΔΗΜΟΥ Οι τέσσερις χώρες Εικονογράφηση: Vivi Markatos
Αντωνία Αριστοδήμου, Οι τέσσερις χώρες ISBN: 978-618-5040-62-8 Μάρτιος 2014 Εικονογράφηση: Vivi Markatos vmarkatos@yahoo.gr Επιμέλεια κειμένου, Διορθώσεις, Σελιδοποίηση: Ηρακλής Λαμπαδαρίου www.lampadariou.eu Εκδόσεις Σαΐτα Αθανασίου Διάκου 42, 652 01, Καβάλα Τ.: 2510 831856 Κ.: 6977 070729 e-mail: info@saitapublications.gr website: www.saitapublications.gr Σημείωση: Η γραμματοσειρά που χρησιμοποιήσαμε είναι προσφορά του Aka-acid (www.aka-acid.com). Άδεια Creative Commons Αναφορά δημιουργού Μη εμπορική χρήση Όχι παράγωγα έργα 3.0 Ελλάδα Με τη σύμφωνη γνώμη της συγγραφέως και του εκδότη, επιτρέπεται σε οποιονδήποτε αναγνώστη η αναπαραγωγή του έργου (ολική, μερική ή περιληπτική, με οποιονδήποτε τρόπο, μηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο), η διανομή και η παρουσίαση στο κοινό υπό τις ακόλουθες προϋποθέσεις: αναφορά της πηγής προέλευσης, μη εμπορική χρήση του έργου. Επίσης, δεν μπορείτε να αλλοιώσετε, να τροποποιήσετε ή να δημιουργήσετε πάνω στο έργο αυτό. Αναλυτικές πληροφορίες για τη συγκεκριμένη άδεια cc, διαβάστε στην ηλεκτρονική διεύθυνση: http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/3.0/gr/
Στους υπέροχους μαθητές μου και τα παιδιά όλου του κόσμου
Μ ια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν τέσσερις χώρες, η μια δίπλα στην άλλη. Η πρώτη ήταν η χώρα του Πρωινού. Η χώρα αυτή ήταν η πιο γλυκιά χώρα του κόσμου όταν τη μοιράζονταν οι άνθρωποι με αυτούς που αγαπούσαν. Οι υπήκοοί της ξυπνούσαν νωρίς. Αμέσως μετά, έπλεναν το πρόσωπό τους και βούρτσιζαν τα δοντάκια τους, αν και υπήρχαν μερικοί κατεργάρηδες που το ξεχνούσαν. Ύστερα, ετοίμαζαν το πιο ωραίο και το πιο νόστιμο πρωινό του κόσμου επάνω στο τραπέζι. Γάλα, ψωμί, βούτυρο, μαρμελάδα φράουλα, βερίκοκο, ροδάκινο, ο καθένας είχε την αγαπημένη του γεύση βλέπετε, μέλι, πραλίνα σοκολάτας, κέικ, κουλουράκια, κρουασάν, δημητριακά, κρέπες, βάφλες, τηγανίτες, τυριά, ζαμπόν, πίτες, φρούτα κι όλα τα καλά της πλάσης. Έτσι, για να τα βλέπουνε όλα μαζί χρωματιστά και να χαίρονται, έστω κι αν έτρωγαν βιαστικά μόνο μία φρυγανιά. Και πήγαιναν οι μεγάλοι στη δουλειά τους χαρούμενοι και τα παιδιά στο σχολείο τους χορτάτα και χαμογελαστά.
Η γειτονική χώρα ονομαζόταν χώρα του Μεσημεριού. Σε αυτήν τη χώρα οι κάτοικοι ήταν λιγάκι κουρασμένοι. Έτρωγαν λίγο φαγητό και μετά ξάπλωναν στους καναπέδες τους να πάρουν έναν υπνάκο. Αυτή η χώρα είχε τον ήλιο πολύ ψηλά κι αυτός έβαφε τα πάντα με πορτοκαλοχρυσαφιά χρώματα. Τα δέντρα και τα λουλούδια μοσχομύριζαν, όλη η πλάση ησύχαζε και οι άνθρωποι πήγαιναν να ξεκουραστούν για να προετοιμαστούν για το ταξίδι τους στη διπλανή χώρα.
Η διπλανή χώρα λεγόταν χώρα του Απογεύματος. Ήταν σαν να βρίσκεσαι στο Μόντε Κάρλο 1! Η χώρα του παιχνιδιού και του παγωτού, του μυρωδάτου καφέ και της καραμέλας. Η χώρα των γλυκών και των περιπάτων. Το κλίμα εδώ ήταν ιδιαίτερα χαρούμενο. Όλοι περπατούσαν ανέμελοι, έδειχναν ο ένας στον άλλο όμορφα τοπία και μέρη για να καθίσουν κι έβγαιναν πολλές φωτογραφίες. Τα παιδάκια έπαιζαν μέχρι τελικής πτώσεως και μετά ετοιμάζονταν για όνειρα γλυκά. Οι μεγάλοι ανυπομονούσαν για το ταξίδι τους στην τέταρτη χώρα. 1 Το Μόντε Κάρλο είναι μια κοσμοπολίτικη πόλη του Μονακό, ενός πριγκιπάτου που συνορεύει με τη Γαλλία και τη Μεσόγειο Θάλασσα.
Η τέταρτη χώρα ήταν η χώρα του Βραδιού. Διαβατήριο για αυτήν τη χώρα είχαν μόνο οι μεγάλοι. Βλέπετε, ήταν η πιο μοιραία και μαγευτική χώρα! Οι γυναίκες έβαζαν αρώματα και φορούσαν πανέμορφα φορέματα και τακούνια και οι άνδρες ξυρίζονταν κι έβαζαν τα σακάκια τους. Μετά πήγαιναν μαζί για χορό. Ήταν η ώρα του τανγκό και του μάμπο. Ύστερα, ξεθεωμένοι από τον πολύ χορό, κοιμούνταν ευτυχισμένοι κι ονειρεύονταν την επόμενη επίσκεψή τους σε αυτήν τη θεσπέσια χώρα.
Μετά από πολλά χρόνια, καθώς οι άνθρωποι έγιναν ιδιαίτερα πολυάσχολοι και βιαστικοί, τα σύνορα των χωρών αυτών διευρύνθηκαν τόσο πολύ, ώστε κόλλησε η μια δίπλα στην άλλη. Μάλιστα, από το πολύ το σπρώξιμο έχασαν το -χ- τους, κι από χώρες έγιναν ώρες. Αυτό είχε τα καλά του επειδή έτσι οι υπήκοοι κάθε χώρας μπορούσαν να ταξιδεύουν ευκολότερα και γρηγορότερα. Δημιουργήθηκαν βέβαια και κάποια τεχνικά προβλήματα, καθώς υπήρχαν μερικά καλικαντζαράκια που ήθελαν να επισκέπτονται την ώρα του Βραδιού, παρόλο που έπρεπε να κοιμούνται τότε, και μερικοί κατεργάρηδες που ήθελαν να τρώνε παγωτό σε κάθε ώρα! Αλλά αυτά ήταν χαριτωμένα προβλήματα.
Κι έτσι, οι υπήκοοι αυτών των χωρών, των μετέπειτα ονομαζόμενων ωρών, ζούσαν μαζί αγαπημένοι κι ευτυχισμένοι. Αργότερα, οι ώρες αυτές πολλαπλασιάστηκαν κι από τέσσερις έγιναν είκοσι τέσσερις. Στη συνέχεια συνενώθηκαν κι αποτέλεσαν το κράτος της Ημέρας και της Νύχτας που έπειτα δημιούργησε την ήπειρο του Εικοσιτετραώρου.
Οι άνθρωποι αγαπούσαν τόσο πολύ αυτές τις χώρες, τις μετέπειτα ονομαζόμενες ώρες, που τους έγιναν πολύτιμες. Τόσο πολύτιμες, που δεν τις χόρταιναν με τίποτα. Δημιούργησαν ακόμα και μερικά θαυμάσια αντικείμενα για να τις μετρούν. Τα ονόμασαν ρολόγια κι έβγαιναν σε διάφορα μεγέθη, άλλα για τον τοίχο της κουζίνας κι άλλα για το χέρι. Ήθελαν πάντα περισσότερο χρόνο βλέπετε, και για τις δουλειές τους μα κυρίως για τους ανθρώπους που αγαπούσαν. Έτσι δημιουργήθηκε η έκφραση «δεν μου φτάνουν οι ώρες του Εικοσιτετραώρου». Και είναι τόσο ανάρπαστες μέχρι και σήμερα!
Η Vivi Markatos είναι βραβευμένη θεατρική συγγραφέας με πολλές πανελλήνιες διακρίσεις στον χώρο της ζωγραφικής και των κόμιξ και βραβευμένη ραδιοφωνική παραγωγός υπό την αιγίδα της UNESCO για ένα πολιτιστικό αφιέρωμα που είχε κάνει το 2009. Έχει συμμετάσχει σε λογοτεχνικές παρουσιάσεις βιβλίων κι έχει σκηνοθετήσει πέντε παραστάσεις για το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Στον ελεύθερο χρόνο της τής αρέσει να ζωγραφίζει, να ακούει μουσική και να πηγαίνει βόλτα με τους φίλους της. Εργάζεται ως δημοσιογράφος στον πολιτιστικό τομέα με εξίσου διακριτή παρουσία και με σημαντικές συνεντεύξεις στον Γαλαξία FM 92,1 ενώ είναι η πρώτη ραδιοφωνική παραγωγός στην Ελλάδα που παρουσίασε σε εκπομπή τα anime, που πλέον έχουν έναν τεράστιο αριθμό ακολούθων ανά τη χώρα.
Η ιδέα για τις Εκδόσεις Σαΐτα ξεπήδησε τον Ιούλιο του 2012 με πρωταρχικό σκοπό τη δημιουργία ενός χώρου όπου τα έργα συγγραφέων θα συνομιλούν άμεσα, δωρεάν και ελεύθερα με το αναγνωστικό κοινό. Μακριά από το κέρδος, την εκμετάλλευση και την εμπορευματοποίηση της πνευματικής ιδιοκτησίας, οι Εκδόσεις Σαΐτα επιδιώκουν να επαναπροσδιορίσουν τις σχέσεις Εκδότη-Συγγραφέα-Αναγνώστη, καλλιεργώντας τον πραγματικό διάλογο, την αλληλεπίδραση και την ουσιαστική επικοινωνία του έργου με τον αναγνώστη δίχως προϋποθέσεις και περιορισμούς. Ο ισχυρός άνεμος της αγάπης για το βιβλίο, το γλυκό αεράκι της δημιουργικότητας, ο ζέφυρος της καινοτομίας, ο σιρόκος της φαντασίας, ο λεβάντες της επιμονής, ο γραίγος του οράματος, καθοδηγούν τη σαΐτα των Εκδόσεών μας. Σας καλούμε λοιπόν να αφήσετε τα βιβλία να πετάξουν ελεύθερα!
Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχαν τέσσερις χώρες, η χώρα του Πρωινού, η χώρα του Μεσημεριού, η χώρα του Απογεύματος και η χώρα του Βραδιού. Ήταν πραγματικά υπέροχες! Οι υπήκοοί τους ταξίδευαν από τη μια στην άλλη και περνούσαν μοναδικά. Βρίσκονταν δίπλα δίπλα, τόσο δίπλα που στο τέλος από το σπρώξιμο έχασαν το χ- τους, κι από χώρες έγιναν ώρες! Τι ωραία να μπορούσαμε να πάμε κι εμείς! Ή μήπως είμαστε ήδη σε μια από αυτές; ISBN: 978-618-5040-62-8