Το σκηνικό μας: Μια γειτονιά με πολύχρωμα σπιτάκια και δυο τρία δέντρα. Το κεντρικό σπίτι είναι πιο μεγάλο από τα άλλα κι έχει μια πόρτα στο κέντρο. Αριστερά και δεξιά υπάρχουν από ένα παράθυρο. Μπροστά στα σπίτια στέκει η προτομή του Αριστοφάνη μια στήλη πίσω από την οποία κρύβεται ο ηθοποιός αφήνοντας να φαίνεται μόνο το κεφάλι του. ΜΕΡΟΣ Ι (Παρουσιάζεται ανάμεσα στο κοινό χτυπώντας το τύμπανό του.) Αρχίζουμε!!! Όλοι στις θέσεις σας. Όχι πατατάκια και γαριδάκια μέσα στο θέατρο. Όχι τοστ και πορτοκαλάδες την ώρα της παράστασης. Υπάρχει διάλειμμα. Υπάρχει κυλικείο!... Αρχίζει η παράσταση. Όλοι στις θέσεις σας. Όλα τα σακουλάκια που έχουμε μαζί μας να μπούνε κάτω από το κάθισμα. Όλα τα σακουλάκια που κάνουν θόρυβο να μπουν στις τσάντες μας. Αρχίζει η παράσταση. Παρουσιά ζουμε τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη. (Κατά λάθος σκουντάει τον Αριστοφάνη.) 11
Τι έγινε; Α! Η προτομή του Αριστοφάνη μιλάει! Εσύ με φώναξες; Ναι! Όχι... Ναι ή όχι; Δηλαδή... δε σας φώναξα. Κατά λάθος, φαίνεται, σας ξύπνησα μ αυτό εδώ. (Χτυπάει το τύμπανο.) Συγνώμη. Παρουσιάζετε έργο μου άκουσα; Ναι! Και ποιο από τα σαράντα τέσσερα έργα που έχω γράψει παρουσιάζετε; Σαράντα τέσσερα; Όχι... έντεκα έχουν διασωθεί, αξιότατε. Έντεκα; Μόνο; Τι κρίμα... Αν σκεφτείτε ότι των άλλων κωμωδιογράφων της εποχής σας δε διασώθηκε κανένα... Πάλι καλά να λέτε. Πάλι καλά... Θα πρέπει να ευχαριστήσω τους θεούς γι αυτό. Το Θεό. Τώρα έχουμε μόνο ένα Θεό. 12
Έναν; Α! Εμείς είχαμε δώδεκα! Το ξέρουμε. Και ποιο από τα έντεκα έργα μου παρουσιάζετε σήμερα; Το προτελευταίο σας, τις Εκκλησιάζουσες του Αριστο... εεε, τις Εκκλησιάζουσές σας! Τις Εκκλησιάζουσές μου... Χαίρομαι ιδιαίτερα. Η αλήθεια είναι ότι το έργο αυτό μοιάζει και λίγο σαν παραμύθι. Έτσι το είδαμε κι εμείς. Σαν παραμύθι. Πριν αρχίσει το έργο, όμως, λέω κάποια λόγια στα παιδιά. Θα σας πείραζε να...; Όχι, καθόλου. Θα θελα πάρα πολύ να τ ακούσω. 13
Θα τ ακούσετε αμέσως. Βρισκόμαστε στο 392 π.χ. Σωστό! Δύσκολα χρόνια για την Αθήνα... Δεν είχαν καταλάβει τότε οι άνθρωποι την αξία που είχε η Ειρήνη για την ανθρωπότητα. Μη νομίζετε, ακόμα δε βάλανε μυαλό. Κακό δικό τους. Έκαναν λοιπόν πολέμους. Πολέμους που δεν τους άφηναν να σταθούν στα πόδια τους. Να φανταστείτε ότι είχαν περάσει μόλις δώδεκα χρόνια από τον τελευταίο πόλεμο που είχαν κάνει. 14
Για τον Πελοποννησιακό πόλεμο λέτε. Ακριβώς. Δώδεκα χρόνια και δεν είχαν συνέλθει από τις καταστροφές που έφερε μαζί του αυτός ο πόλεμος. Τα πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο. Τότε... Τότε λοιπόν κι εγώ αποφάσισα να γράψω τις Εκκλησιάζουσες, όπου οι γυναίκες... Όχι, όχι! Ας μη συνεχίσουμε. Να μην τα πούμε κι όλα από τώρα... Πολύ σωστά. Φώτα! Μουσική! Στις θέσεις σας! Τώρα αρχίζει η παράσταση... 15
Τραγούδι όλου του θιάσου (βασισμένο στο «Ξεκινά μια Ψαροπούλα») Ξεκινά η παράστασή μας Τώρα, παιδιά - τώρα, παιδιά. Με τις Εκκλησιάζουσες Που χει γράψει ο Αριστοφάνης, Μια αρχαία κωμωδία Όλο δροσιά - όλο δροσιά. Με τις Εκκλησιάζουσες Που χει γράψει ο Αριστοφάνης, Μια αρχαία κωμωδία Όλο δροσιά - όλο δροσιά. 16
Ξεκινά η παράστασή μας Τώρα, παιδιά - τώρα μιλιά. Με μια ωραία κωμωδία, Όλο κέφι και αστεία, Παίζουμε και τραγουδάμε Για σας, παιδιά - για σας, παιδιά. Με μια ωραία κωμωδία, Όλο κέφι και αστεία, Παίζουμε και τραγουδάμε Για σας, παιδιά - για σας, παιδιά. 17
Τραγούδι (βασισμένο στο «Πέρα στους Πέρα Κάμπους») Πέρα στους πέρα χρόνους, Στην όμορφη Αθήνα, Στην όμορφη Αθήνα, Στα χρόνια τα παλιά, Εζούσε η Πραξαγόρα, (Παρουσιάζεται η Πραξαγόρα στο αριστερό παράθυρο του κεντρικού σπιτιού και μένει ακίνητη.) η Εζούσε η Πραξαγόρα, Εζούσε Πραξαγόρα, 18 Καλή νοικοκυρά.
Που είχε γέρον άντρα, (Παρουσιάζεται ο Βλέπυρος στο δεξί παράθυρο και μένει ακίνητος.) γέρον άντρα, είχε γέρον άντρα είχε Που Που Κι ανήλικα παιδιά. (Βγαίνει στην πόρτα το Βλεπυράκι κρατώντας τις τρεις αδελφούλες του-κούκλες και μένει ακίνητο.) Ώσπου ένα βραδάκι Μ ωραίο φεγγαράκι... (Κάποιος πίσω από ένα σπιτάκι σηκώνει ένα φεγγαράκι...) 19