ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΥΣΙΩΤΙΣΣΑ Περιοδικό ἐκδιδόμενο κάθε Κυριακή Ὑπό Ἐπισκόπου Ἰερεμίου, Μητροπολίτου Ἱ. Μ. Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως «Εἰς πόλιν ἤ εἰς Ρούμελην, ὅπου περιπατήσεις, παντοῦ ἀκούεις ὄνομα τό τῆς Προυσιωτίσσης» (Ἆσμα τοῦ εὐσεβοῦς λαοῦ) Κυριακή 15 Ἰανουαρίου 2017 ΙΒ ΛΟΥΚΑ (10 ΛΕΠΡΩΝ), Παύλου τοῦ Θηβαίου, Ἰωάννου τοῦ Καλυβίτου ὁσ. Ἀπολυτίκιον Παναγίας Προυσιωτίσσης Ἦχος α Τῆς Ἑλλάδος ἁπάσης Σύ προΐστασαι πρόμαχος καί τερατουργός ἐξαισίων τῇ ἐκ Προύσσης εἰκόνι Σου, Πανάχραντε Παρθένε Μαριάμ καί γάρ φωτίζεις ἐν τάχει τούς τυφλούς δεινούς τε ἀπελαύνεις δαίμονας καί παραλύτους δέ συσφίγγεις, Ἀγαθή, κρημνῶν τε σῴζεις καί πάσης βλάβης τούς Σοί προσφεύγοντας. Δόξα τῷ Σῷ ἀσπόρῳ τοκετῷ, δόξα τῷ Σέ θαυμαστώσαντι, δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά Σοῦ τοιαῦτα θαύματα. ΤΟ ΚΗΡΥΓΜΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙΟ ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ 1. Στό σημερινό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀκούσαμε γιά τό θαῦμα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν θεραπεία στούς δέκα λεπρούς ἄνδρες. Ἀλλά λέπρα εἶναι καί ἡ ἁμαρτία, ἀπό τήν ὁποία ὅλοι, ἄλλος λίγο καί ἄλλος πολύ, βασανιζόμαστε. Γι αὐτό ἄς κράξουμε καί ἐμεῖς στόν Χριστό, ὅπως οἱ λεπροί: «Κύριε ἐλέησον ἡμᾶς». Καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός θά μᾶς πεῖ, ὅπως εἶπε καί στούς δέκα λεπρούς, νά πᾶμε στούς
ἱερεῖς καί νά δείξουμε τόν ἑαυτό μας σ αὐτούς. Νά πᾶμε στούς ἐξομολόγους ἱερεῖς, γιά νά δείξουμε μέ μετάνοια τίς πληγές τῆς λέπρας μας, τά ἁμαρτήματά μας δηλαδή, καί θά καθαριστοῦμε ἀπ αὐτά μέ τήν συγχωρητική τους εὐχή. Καί μετά, σάν τόν εὐγνώμονα λεπρό, πού εἶπε σήμερα τό Εὐαγγέλιο, ἄς εὐχαριστοῦμε γιά πάντα τόν Χριστό μας γιά τήν ψυχική ὑγεία πού μᾶς χάρισε μέ τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν μας. 2. Ἀλλά στά ὀλίγα λεπτά τοῦ κηρύγματος πού ἔχουμε, θέλω, ἀγαπητοί μου, νά σᾶς πῶ ὀλίγα καί ἀπό τό Συναξάριο τῶν ἁγίων τῆς ἑβδομάδας πού μᾶς ἔρχεται. Παρακαλῶ ἀκοῦστε τα: Τήν Τρίτη, 17 τοῦ μηνός, θά γιορτάσουμε τόν ἅγιο ἀββᾶ Ἀντώνιο. Τόν εἶπαν «μέγα» Ἀντώνιο. Καί πραγματικά εἶναι πολύ μεγάλος ἅγιος. Τό πόσο μεγάλος εἶναι φαίνεται ἀπό αὐτό πού θά σᾶς πῶ: Γράφει τό Γεροντικό γιά ἕναν διακριτικό Γέροντα, ὁ ὁποῖος παρεκάλεσε τόν Θεό νά δεῖ τούς κοιμηθέντες ὁσίους Πατέρες. Τούς εἶδε, ἀλλά δέν εἶδε μεταξύ αὐτῶν τόν ἀββᾶ Ἀντώνιο. «Τί λοιπόν», σκέφτηκε, «δέν σώθηκε ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος;» Γι αὐτό ρώτησε τόν ἄγγελο πού δείκνυε τούς ἁγίους Πατέρες: «Ποῦ εἶναι ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος;». Καί ὁ ἄγγελος τοῦ ἀπάντησε: «Ὁ ἀββᾶς Ἀντώνιος εἶναι παραπάνω ἀπό αὐτούς. Βρίσκεται στόν τόπο ὅπου εἶναι ὁ Θεός»! Καί τόν ξαναρωτάει ὁ Γέροντας: «Γιατί ὁ Ἀντώνιος ἀξιώθηκε τόση δόξα παραπάνω ἀπό τούς ἄλλους Πατέρες;». «Γιατί ἀγάπησε τόν Θεό παραπάνω ἀπό ἐκείνους», τοῦ ἀπάντησε ὁ ἄγγελος. Καί πάλι γιά τόν ἅγιο Ἀντώνιο διαβάζουμε στό Γεροντικό ὅτι πῆγε κάποτε σ αὐτόν ὁ μεγάλος ἀσκητής Ἀμμοῦν ὁ Νιτριώτης καί τοῦ εἶπε: «Γιατί, ἐνῶ ἐγώ κάνω μεγαλύτερη ἄσκηση ἀπό σένα, ὅμως τό δικό σου ὄνομα δοξάζεται περισσότερο ἀπό τό δικό μου;». Καί ὁ ἅγιος Ἀντώνιος τοῦ ἀπάντησε: «Αὐτό συμβαίνει ἐπειδή ἐγώ ἀγάπησα τόν Θεό περισσότερο ἀπό σένα»! Γι αὐτό καί ὁ μακάριος Ἀντώνιος, ἀδελφοί μου, συνήθιζε νά λέει: «Ἐγώ δέν φοβᾶμαι πιά τόν Θεό, γιατί τόν ἀγαπῶ. Ἡ δέ τέλεια ἀγάπη διώχνει τόν φόβο»! 3. Τήν ἴδια ἡμέρα, πού θά γιορτάσουμε τόν ἅγιο Ἀντώνιο, θά γιορτάσουμε καί τόν εὐσεβῆ βασιλέα ἅγιο Θεοδόσιο τόν Μέγα. Αὐτός ἔλεγε ὅτι νοιώθει πολύ πιό εὐτυχισμένος πού ἀνήκει στήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ παρά ἀπό τό νά ἦταν βασιλιᾶς σ ὅλη τήν οἰκουμένη! Ἀλλά πότε, ἀδελφοί χριστιανοί, ἀνήκουμε πραγματικά στήν Ἐκκλησία; Αὐτό θά μᾶς τό πεῖ ὁ ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, πού θά γιορτάσουμε αὐτή τήν ἑβδομάδα, τό Σάββατο, στίς 21 τοῦ μηνός. Αὐτός ὁ μεγάλος πάλι ἅγιος μᾶς λέγει ὅτι ἀνήκουμε στήν Ἐκκλησία ὅταν ὁμολογοῦμε τήν ὀρθόδοξη πίστη. Στά χρόνια αὐτοῦ τοῦ ἁγίου ὁ Πατριάρχης καί ὁ Αὐτοκράτορας εἶχαν προσχωρήσει στήν αἵρεση τῶν μονοφυσιτῶν καί μόνο αὐτός, ὁ ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, μέ ὀλίγους πιστούς παρέμειναν στήν ὀρθόδοξη πίστη. Οἱ αἱρετικοί τοῦ ἔλεγαν: «Ἐσύ σέ ποιά Ἐκκλησία ἀνήκεις; Τοῦ Βυζαντίου, τῆς Ρώμης, τῆς Ἀντιο- 2
χείας, τῆς Ἀλεξανδρείας, τῶν Ἱεροσολύμων; Ὁρῖστε ὅλες αὐτές ἑνώθηκαν μέ ἐμᾶς». Καί σ αὐτούς, πού τοῦ ἔλεγαν αὐτά, ὁ ἅγιος Μάξιμος ἀπαντοῦσε: «Καθολική Ἐκκλησία εἶπε ὁ Κύριος ὅτι εἶναι ἡ ὀρθή καί σωτήρια ὁμολογία τῆς πίστεως»! Γι αὐτόν τόν ἅγιο Μάξιμο τόν Ὁμολογητή ἔχω νά σᾶς πῶ ἀκόμη, χριστιανοί μου, ὅτι ἦταν πολύ μεγάλος καί βαθύς θεολόγος. Ἀπό τά θεολογικά του μοῦ ἀρέσει ἰδιαίτερα αὐτό πού λέγει ὅτι ὁ ἄνθρωπος δημιουργήθηκε ἀπό τόν Θεό γιά νά εἶναι ἱερέας σ ὅλο τόν κόσμο. Γιά νά κάνει μιά παγκόσμια λειτουργία! Ναί, ὁ ἄνθρωπος ἔγινε γιά νά λειτουργεῖ στήν κτίση σάν ἱερέας καί νά φέρει ὅλη τήν κτίση στόν Θεό. Ἀπέτυχε ὅμως ὁ ἄνθρωπος στόν ὑψηλό του αὐτόν σκοπό, γι αὐτό καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ σαρκώθηκε, γιά νά πετύχει αὐτό πού δέν πέτυχε ὁ ἄνθρωπος. 4. Ἀλλά μοῦ άρέσει πολύ αὐτό τό ὡραῖο πού διαβάζουμε γιά τόν ὅσιο Μακάριο τόν πολιτικό, πού θά γιορτάσουμε στίς 19 τοῦ μηνός, τήν Τετάρτη. Αὐτός, λέγει τό Συναξάριό του, ἐνῶ καθόταν στήν αὐλή τοῦ Μοναστηριοῦ του καί συνομιλοῦσε μέ τούς ἀδελφούς, ἔρχεται μία ὕαινα, ἕνα ἄγριο ζῶο, καί τοῦ ἔφερε τό μικρό της, πού ἦταν τυφλό, καί τό ἔριξε στά πόδια του. Τότε ὁ ὅσιος Μακάριος ἔπτυσε στά τυφλά μάτια τοῦ ζώου καί τό ἔκανε νά δεῖ. Ἡ ὕαινα ἔπειτα ἔλαβε τό μικρό της καί ἔφυγε. Θέλοντας ὅμως νά δώσει κάτι στόν ἅγιο γιά τό καλό πού ἔκανε στό γέννημά της, πῆγε καί σπάραξε ἕνα πρόβατο καί τό πρωί ἔφερε στόν ἅγιο τό δέρμα του. Ὁ ἅγιος ὅμως τῆς εἶπε: «Ἐγώ πράγματα ἀπό ἀδικία δέν δέχομαι»! Τότε ἡ ὕαινα ἔκλινε τό κεφάλι της καί ἔφυγε. Καί τά ἄγρια ζῶα, ἀγαπητοί μου, καθυποτάσσουν οἱ ἅγιοι μέ τήν χάρη τῆς ἁγιότητάς τους. 5. Ἀλλά, χριστιανοί μου, μήν παραλείψουμε τόν μεγάλο ἀγωνιστή καί ὑπέρμαχο τῆς ὀρθόδοξης πίστη μας κατά τῶν παπικῶν, τόν ἅγιο Μᾶρκο τόν Εὐγενικό, πού θά γιορτάσουμε στίς 19 τοῦ μηνός, τήν προσεχῆ Πέμπτη. Ὅταν τό Βυζάντιο πιεζόταν ἀσφυκτικά ἀπό τούς Τούρκους, οἱ Παπικοί δέν ἔλεγαν νά τοῦ δώσουν οἰκονομική καί στρατιωτική βοήθεια, ἄν αὐτό δέν ἔκανε πρῶτα τήν ἕνωση μαζί τους. Δηλαδή, ἤθελαν νά ὑποτάξουν τήν Ὀρθοδοξία στόν Παπισμό. Στά χρόνια ὅμως αὐτά, ἀδελφοί μου, ὁ Θεός ἀνέδειξε ἕναν μεγάλον ὑπερασπιστή τῆς ὀρθόδοξης πίστης μας, τόν ἅγιο Μάρκο τόν Εὐγενικό, ἐπίσκοπο Ἐφέσου. Αὐτός ἔγινε δυνατός ὁμολογητής τῆς πίστης μας, ἀφοῦ ὅμως πρῶτα ἀσκήθηκε ὡς μοναχός. Ζοῦσε μέ ἔντονη ἄσκηση καί προσευχή, ἀλλά καί μελετοῦσε πολύ τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Ἁγίους Πατέρες. Στά χρόνια του ὁ αὐτοκράτορας τοῦ Βυζαντίου Ἰωάννης Η ὁ Παλαιολόγος ἑτοίμαζε μεγάλη Σύνοδο, γιά νά ἐπιτευχθεῖ ἡ ἕνωση μέ τούς Παπικούς, ἐλπίζοντας ἔτσι ὅτι μέ αὐτό θά ἔχει τήν ὑποστήριξη τοῦ Πάπα καί τῶν Εὐρωπαϊκῶν δυνάμεων ἐναντίον τῶν Τούρκων. Σ αὐτή τήν μεγάλη Σύνοδο, πού ἔγινε στήν Φερράρα τῆς Ἰταλίας τό 1438-1439 συμμετεῖχε καί ὁ Μητροπολίτης Ἐφέ- 3
σου Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός μαζί μέ ἄλλους 700 περίπου ἀντιπροσώπους ἀπό τό Βυζάντιο. Ὁ ἅγιος Μάρκος ἤθελε καί αὐτός τήν ἕνωση μέ τούς Λατίνους, ἀλλά ἕνωση μέ τήν ἐπιστροφή αὐτῶν τῶν Λατίνων στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί ὄχι μέ τήν ὑποταγή τῶν Ὀρθοδόξων στίς πλάνες τοῦ Παπισμοῦ. Στήν Σύνοδο ἔγιναν ἄγονες συζητήσεις. Ἀπό τήν Φερράρα ἡ Σύνοδος μεταφέρθηκε στήν Φλωρεντία. Ὁ ἅγιος Μάρκος, ἔχοντας καθαρμένο τό πνεῦμα του μέ τήν ἄσκηση καί τήν προσευχή, καί στήν Φερράρα καί στήν Φλωρεντία, ὑπεράσπιζε τήν ὀρθόδοξη πίστη μέ τήν διδασκαλία τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἁγίων Πατέρων, πού ἐγνώριζε καλά. Ἔγιναν ὅμως ἀπό πολλούς καί προδοσίες στήν Σύνοδο: Οἱ Μητροπολῖτες Νικαίας Βησσαρίων καί Κιέβου Ἰσίδωρος, γιά παράδειγμα, ἔγιναν ἔνθερμοι θιασῶτες τῆς ἕνωσης καί μηχανεύονταν στά παρασκήνια τρόπους γιά νά πείσουν καί ἄλλους Ἱεράρχες ὅτι ἡ διδασκαλία τῶν Λατίνων περί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος δέν εἶναι αἱρετική. Κουρασμένοι, τέλος πάντων, οἱ Ὀρθόδοξοι Ἱεράρχες ἀπό τίς ἄγονες συζητήσεις καί ἀγωνιοῦντες γιά τήν τύχη τῆς Κωνσταντινούπολης, πού βρισκόταν ὑπό τήν ἀπειλή τῶν Τούρκων, καί πιεζόμενοι ἀπό τόν αὐτοκράτορα καί τόν Πατριάρχη, ὑπέκυψαν τελικά σέ μιά συμβατική ἕνωση. Μόνο ὁ ἅγιος Μᾶρκος δέν παρασύρθηκε καί δέν ὑπέγραψε τήν ἕνωση. Οἱ ἄλλοι τόν ἐπίεζαν, ἀκόμη δέ καί τόν ὕβριζαν γιά τήν στάση του αὐτή, ἀλλά αὐτός ἔμεινε ἀκλόνητος καί ἔλεγε: «Δέν ἐπιτρέπεται νά κάνουμε συμβιβασμούς στό θέμα τῆς πίστεως»! Στήν οὐσία αὐτό πού ἔγινε δέν ἦταν ἕνωση, ἀλλά ψευδοένωση. Κατά τήν ἐπίσημη λειτουργία πού τελέστηκε ἐνώπιον τοῦ Πάπα καί ὅλης τῆς Συνόδου, στίς 6 Ἰουλίου 1439, δέν κοινώνησε κανένας Ἕλληνας καί οἱ δύο ἀντιπροσωπεῖες δέν ἀντάλλαξαν τόν ἀσπασμό τῆς εἰρήνης. Ὁ Πάπας Εὐγένιος μαθαίνοντας ὅτι ὁ Ἐπίσκοπος Ἐφέσου Μάρκος δέν ὑπέγραψε τήν ἕνωση εἶπε: «Ὁ Μᾶρκος δέν ὑπέγραψε, ἄρα τίποτα δέν κάναμε»! Ὅταν ἔφθασαν στήν Κωνσταντινούπολη οἱ πρωτεργάτες τῆς ψευδοένωσης, ὕστερα ἀπό 17 μῆνες ἀπουσία, ὁ κλῆρος καί ὁ λαός τούς περιφρόνησε καί τούς ἀπεδοκίμασε καί δέν πήγαιναν στούς Ναούς, ὅπου λειτουργοῦσαν κληρικοί, πού ἦταν μέ τούς ἑνωτικούς. Ὅλοι τους προσ κολλήθηκαν στόν ἅγιο Μάρκο, ὁ ὁποῖος, μέ τήν προσευχή του πρῶτα καί μέ τά κηρύγματά του καί τά γραπτά του ἔπειτα, ἔκανε ἀγώνα γιά τόν στηριγμό τοῦ λαοῦ στήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τόν χωρισμό του ἀπό τούς παπικούς, ἀφοῦ αὐτοί δέν ἀπαρνοῦνται τίς πλάνες τους. Ἔλεγε: «Εἶμαι πεπεισμένος ὅτι ὅσο ἀπομακρύνομαι ἀπό τούς ἑνωτικούς, τόσο πλησιάζω τόν Θεό καί ὅλους τούς ἁγίους. Καί ὅσο ἀποχωρίζομαι ἀπό αὐτούς, τόσο ἑνώνομαι πιό πολύ μέ τήν ἀλήθεια»! Μέ πολλές εὐχές, Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας Γιά πνευματική ἐπικοινωνία μαζί σας (ἐξομολόγηση ἤ θεολογικά ἐρωτήματα) στείλετε, ἄν θέλετε, μήνυμα στό τηλ. 6976013647 καί θά ἀπαντήσω. 4
EΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΑ ΙΣΤΟΛΟΓΙΑ Δημητσάνα - Μεγαλόπολη, 11 Ἰανουαρίου 2017 Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ Ἀδελφοί, Διευθυντές τῶν Χριστιανικῶν Ἱστοσελίδων τοῦ Διαδικτύου, 1. Μέ πόνο ψυχῆς, διότι δέν εἶδα νά δημοσιεύσετε στήν Ἱστοσελίδα Σας τό νέο σύντομο Καταχητικό μου φυλλάδιο, «Τό Κήρυγμα τῆς Κυριακῆς», πού σᾶς ἐπέστειλα, ἁπλοῦν καί ψυχοφελές φυλλάδιο γιά τόν λαό τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ τοὐναντίον φιλοξενήσατε κείμενα στρεφόμενα κατ ἐμοῦ, σᾶς δηλῶ ὅτι στό ἑξῆς δέν θά λαμβάνετε ἐξ ἐμοῦ τά ταπεινά μου κείμενα, δύνασθε ὅμως νά λαμβάνετε καί δημοσιεύετε αὐτά, ἄν θέλετε, ἀπό τήν Ἱστοσελίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως (www.imgortmeg.gr, στήν ἰδιαίτερη ἑνότητα «Παναγία Πρου - σιώτισσα»). Στό πρῶτο τεῦχος τοῦ φυλλαδίου μου αὐτοῦ (8 Ἰανουαρίου 2017) γράφω περί τοῦ Ἀββᾶ Ἀγάθωνος, ὁ ὁποῖος ἐδέχετο εὐχαρίστως τίς διάφορες κατηγορίες πού τοῦ ἔλεγαν, ἀλλά ἀπέκρουσε μετά θυμοῦ τήν κατηγορία ὅτι εἶναι αἱρετικός, γιατί, δικαιολόγησε, τό νά εἶναι κανείς αἱρετικός ἀποκόπτεται ἀπό τόν Θεό. Ὁμοίως καί ἐγώ, ἀγαπητοί ἀδελφοί, ἀποκρούω μετά θυμοῦ τήν κατ ἐμοῦ κατηγορία τῶν κειμένων πού φιλοξενεῖτε ὅτι τάχα τώρα, μέ τήν 4η ἐπιστολή μου πρός τό Ποίμνιο τῆς Μητροπόλεώς μου Κατά τῆς ἀποτειχίσεως, ἐγώ ἔγινα φιλοπαπικός καί οἰκουμενιστής. Ἀπό τήν ἐπιστολή μου αὐτή ἐδέχθην πολλά συγχαρητήρια κληρικῶν καί λαϊκῶν, ἀλλά καί ἀγρία κριτική πολλῶν φίλων σας, τήν ὁποίαν κριτική δύναται κανείς νά διαβάσει στίς Ἱστοσελίδες σας. 2. Σᾶς δηλῶ, ἀδελφοί, ὅτι μέ τήν Χάρη τοῦ Κυρίου εὐφραίνομαι στήν μελέτη καί στό βίωμα, ὅσον δύναμαι, τῶν Ὀρθοδόξων δογμάτων, καί ὡς Ὀρθόδοξος λοιπόν κληρικός, ἀποκρούω μετά δυνάμεως τόν παπισμό ὡς αἵρεση, τόν δέ οἰκουμενισμό ὡς παναίρεση. Ὁμοίως ὅμως ἀποκρούω, μετά δυνάμεως πάλι, καί τήν λεγομένη «ἀποτείχιση», ἡ ὁποία θά θέσει ἐμέ καί τό ποίμνιό μου ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας, γιατί ἐκτός τῆς Ἐκκλησίας δέν ὑπάρχει σωτηρία. Μέ τήν εὐλογία τῆς Κυρίας Θεοτόκου καί τῶν Ἁγίων Πατέρων θά μένω πάντοτε ἐντός τῶν «τειχῶν», ἐντός δηλαδή τῆς Ἐκκλησίας, εὐχόμενος καί διαμαρτυρόμενος, ὅταν βλέπω πραγματικές προδοσίες τῆς Πίστης μας, ἔστω καί ἄν πρόκειται νά διωχθῶ ἤ καί νά φυλακισθῶ καί νά ὑποφέρω διά τήν διαμαρτυρία μου αὐτή. Ἡ διαμαρ- 5
τυρία μας ὅμως, ἔγραψα στήν ἐν λόγῳ ἐπιστολή πρός τό ποίμνιό μου, νά γίνεται μέ ταπείνωση καί ἀγάπη καί μέ θεολογία. Γιατί ἀπό πολλά γραπτά τῶν λεγομένων «ἀποτειχιστῶν» ἀπουσιάζουν αὐτά τά τρία. Ἀλλά, προσθέτω ἀκόμη τώρα, καί ἄν διά τά ἁμαρτήματά μας ἐπιτρέψει ὁ Θεός νά συμβοῦν τέτοιες παραβάσεις τῶν Ἱερῶν Κανόνων μή γένοιτο Χριστέ καί Παναγιά!, στίς ὁποῖες φαίνεται ὅτι δέν χωρᾶ πιά ἀνοχή, καί τότε ἀκόμη ἐγώ δέν θά προχωρήσω μόνος μου σέ «ἀποτείχιση», ἀλλά θά ἐρευνήσω γιά νά δῶ τί θά κάνουν οἱ ἅγιοι. Ὄχι τί θά κάνουν οἱ διαβασμένοι καί οἱ δραστήριοι καί οἱ ζωηροί κατά τόν χαρακτῆρα, ἀλλά τί θά ποῦν καί τί θά κάνουν οἱ ἅγιοι, ξαναλέγω. Ἐπειδή δέ στήν Ἐκκλησία μας ὑπάρχει πάντοτε τό Ἅγιο Πνεῦμα, πάντοτε θά ὑπάρχει σ Αὐτήν ἕνας πατήρ Πορφύριος καί ἕνα πατήρ Παΐσιος. Θά συμβουλευθοῦμε αὐτούς τί θά πράξουμε! 3. Εἴπαμε, ἀγαπητοί, ὅτι πρέπει νά εἴμαστε ζηλωτές γιά τήν ἅγια Ὀρθόδοξη Πίστη μας. Ἡ σωστή ἀγωνιστικότητα γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστη εἶναι χάρισμα Θεοῦ καί δέν πρέπει νά τό ἀποκρούουμε τό χάρισμα αὐτό, γιατί ἀποβαίνει ὡς θεραπευτικό καί ἁγιαστικό τῶν ἀδελφῶν χριστιανῶν στήν Ἐκκλησία μας. Ἀλλά ἀπό τόν ὅλο τρόπο τους καί τίς ἐκδηλώσεις τους καί τίς ἐκφράσεις τους μερικοί λεγόμενοι ἀγωνιστές ἀποδεικνύουν ὅτι δέν εἶναι σωστοί, δηλαδή, δέν εἶναι ὀρθόδοξοι ἀγωνιστές. Δέν μπορῶ, γιά παράδειγμα, νά θεωρήσω ὡς ἁγιασμένους καί νά ὀνομάσω ὀρθοδόξους ἀγωνιστές ἐκείνους πού ἐκφράζονται μέ χυδαία τῷ ὄντι γλώσσα περί ἱερῶν προσώπων. Οἱ τοιοῦτοι, καί λαϊκοί μάλιστα, καλοῦν σέ σχόλιά τους τούς Ἐπισκόπους τῆς Ἐκκλησίας μας «ἐπισκοπίδια», καί «γάτες, ἀντί νά εἶναι λέοντες»... Καί ἄλλα καί ἄλλα, πού δέν μποροῦν νά γραφοῦν, λόγω τῆς αἰσχρότητος τῶν ἐκφράσεων... Εἶναι ἀγωνιστές Ὀρθόδοξης Πίστης αὐτοί, οἱ ἐκφραζόμενοι ἔτσι; Μποροῦν νά κοινωνοῦν αὐτοί τῶν Ἀχράντων Μυστηρίων; Προσοχή, γιατί ἔχει εἰσβάλει πιά στήν Ἐκκλησία μας ἕνα ἀγωνιστικό τάχα φρόνημα, τό ὁποῖο δέν εἶναι θεραπευτικό καί ἁγιαστικό, ἀλλά κολαστικό. Δηλαδή, καθαρά αἱρετικό, ἀφοῦ δέν μᾶς πηγαίνει πρός τήν σωτηρία. Γιατί ἀποκρούομε τό Φιλιόκβε τῶν Παπικῶν ὡς αἵρεση; Γιατί μᾶς δίνει ἄλλο θεό καί ὄχι τόν Θεό τῶν Πατέρων μας. Καί τοῦτο τό πνεῦμα μερικῶν («μερικῶν», λέγω) τάχα ἀγωνιστῶν τῆς Πίστης μας μᾶς ἀλλάζει τήν Ὀρθόδοξη Παράδοσή μας, πού εἶναι σεμνή, πού εἶναι γλυκειά, σάν τήν ἀγκαλιά τῆς μάνας, καί ποτέ ἀλαζονική καί ἐπιθετική (σάν τίς ἐκφράσεις τῶν μερικῶν). Αὐτό τό πνεῦμα, ὅπως τοὐλάχιστον τό ἐκδηλώνουν αὐτοί οἱ μερικοί, δέν ἐκφράζει ἀνθρώπους πού βιώνουν τήν μετάνοια. Νά, τό βρῆκα! Μόνον ὅσοι βιώνουν τήν μετάνοια, μόνο αὐτοί μπορεῖ νά κάνουν ἐπιτυχῆ ἀντιαιρετικό ἀγώνα. Ἔτσι διατύπωναν οἱ ἅγιοι Πάτέρες τήν ἀντιαιρετική θεολογία τους. 6
Γιά σωφρονισμό αὐτῶν, πού στά χρόνια μας ἀνακήρυξαν τόν ἑαυτό τους ὡς Οἰκουμενική Σύνοδο (!) καί στούς ὁποίους καί ἡμεῖς οἱ Ἀρχιερεῖς πρέπει νά ὑπατασσόμεθα καί στίς ἐντολές τους νά συμμορφούμεθα καί ἀλλοίμονό μας, ἄν δέν τό κάνουμε(!), γιατί θά μᾶς ποῦν αὐτά πού μᾶς λέγουν, τούς συνιστῶ νά διαβάσουν τά ἑξῆς ἀναγνώσματα: (α) Τά κατά τοῦ «Ζηλωτισμοῦ» κεφάλαια τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος πατρός Ἐπιφανίου ἀπό τό βιβλίο του «Τά δύο ἄκρα» (Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Κεχαριτωμένης Θεοτόκου Τροιζῆνος), σελ. 61-285 (β) Τόν διάλογο τοῦ ἁγίου Σιλουανοῦ τοῦ Ἀθωνίτου μέ τόν Ἀρχιμανδρίτη ἐκεῖνο πού μιλοῦσε ἀπότομα καί πολύ προσβλητικά πρός τούς Παπικούς καί τήν συμβουλή τοῦ ἁγίου σ αὐτόν (Ἀρχιμ. Σωφρονίου, Ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης, Ἱερά Μονή Τιμίου Προδρόμου Ἔσσεξ Ἀγγλίας, Ἔκδ. 13η, σελ. 77) (γ) Τήν ὁμιλία τοῦ Χρυσοστόμου περί τοῦ προφήτου Ἠλία, ὅπου ὁ ἅγιος πατήρ παρουσιάζει τόν Θεό νά προσπαθεῖ μέ διάφορα μαθήματα καί περιστατικά νά κάνει τόν Ἠλία νά ἀποβάλει τόν καυστικό καί ἀπότομο τρόπο του κατά τῶν ἁμαρτωλῶν, χωρίς ὅμως αὐτό νά τό πετυχαίνει (!...) καί γι αὐτό τελικά ὁ Θεός τόν χωρίζει ἀπό τούς ἀνθρώπους καί τόν στέλνει στούς οὐρανούς, γιατί ὁ πύρινος (φωτιά) προφήτης θά τοῦ κάψει τά ἀγκάθια (τούς ἁμαρτωλούς), λέγοντας ὅμως τελικά ὁ Θεός στόν Ἠλία ὅτι στήν γῆ θά κατέβει Αὐτός ὁ Ἴδιος, ὁ Ὁποῖος ἀγαπᾶ τούς ἁμαρτωλούς καί θά τούς πεῖ «Δεῦτε πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Ματθ. 11,28! Βλ. MPG 56,583-586). Καί τέλος (δ), ὡς ψυχοφελέστατο ἀνάγνωσμα, γιά σωφρονισμό λέγω τῶν ἀτάκτων, τῶν ὑβριζόντων τούς Ἀρχιερεῖς ὡς προδότας τῆς ἀμωμήτου Πίστεώς μας, συνιστῶ τό περισσότερο ἀπό ὑπέροχο πεντάτομο ἔργο τοῦ ὁσίου πατρός Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου (Λόγοι, Ἔκδοσις Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου «Εὐαγγελιστής Ἰωάννης ὁ Θεολόγος, Σουρωτή Θεσ/νίκης), πού ἀποτελεῖ τό Γεροντικό τοῦ αἰῶνος μας! Αὐτό τό πεντάτομο ἔργο τοῦ ἁγίου μοναχοῦ πατρός Παϊσίου κατασκευάζει πράγματι τόν καλό καί θεάρεστο ἀγωνιστή τῆς Ὀρθόδοξης Πίστης μας, γιατί περνάει τόν ἀναγνώστη του ἀπό ὅλα τά στάδια τῆς πνευματικῆς ζωῆς καί τόν μαθητεύει πῶς νά ἐνεργεῖ καί πῶς νά ἐκφράζεται στούς ἀντιαιρετικούς ἀγῶνες. Γιατί ὁ ὅσιος Παΐσιος καί ὁ ὅσιος Πορφύριος ἔλεγαν βεβαίως, ὡς Ὀρθόδοξοι Πατέρες πού ἦσαν, κατά τῶν αἱρέσεων καί κατά τῶν παραβάσεων τῶν Ἱερῶν Κανόνων, ἀλλά τά ἔλεγαν μέ ἅγιο τρόπο, στόν ὁποῖο ἐφαίνετο ὁ ἅγιος πόνος τους, καί δέν τά ἔλεγαν ἐπιθετικά προσβάλλοντες καί ὑβρίζοντες καί μάλιστα τούς Ἀρχιερεῖς. Καί δέν ἔλεγαν ὅλο γι αὐτά. Δηλῶ ὅτι καί ἐγώ ὁ Ἐπίσκοπος σ αὐτόν τό τρόπο θέλω νά συμμορφωθῶ τοῦ λοιποῦ, γιατί εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὡς ἁμαρτωλός καί ἀφώτιστος πού εἶμαι, ὅπως ἔχω κάνει καί κάνω ἀρκετά λάθη σέ πολλά κατά 7
τήν διακονία μου, ἔκανα λάθη καί σ αὐτό τό σημεῖο τῶν ἀντιαιρετικῶν μου ἀγώνων. Ὁ Κύριος ἄς ἐλεήσει ὅλους μας καί ἄς παραλάβει ὅλους μας στήν Βασιλεία Του τήν ἐπουράνιο. Κανείς μας νά μήν χαθεῖ, Ἀμήν. Εὔχομαι, ἀγαπητοί ἀδελφοί, γιά σᾶς καί γιά τούς ἀναγνῶστες τῶν Ἱστολογίων σας τό νέο ἔτος 2017 νά ἀγαπήσουμε ὅλοι μας πιό πολύ τόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό μας καί νά βιώνουμε τήν ἀγάπη Του στήν γλυκύτητα τῆς προσευχῆς καί στήν ἄσκηση τῶν ἀρετῶν γιά τήν σωτηρία τῆς ψυχῆς μας καί τήν σωτηρία τῶν ἀδελφῶν μας. Παρακαλῶ εὐχηθεῖτε καί Σεῖς τό ἴδιο γιά τήν ταπεινότητά μου. Μέ τιμή καί εὐχές, Ὁ Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἱερεμίας 8