febris cujus accessiones nullam inter se propnrtioγωνον σχήμα, Figura quadrangula, a Schol. Thuc. B nem servant. Habet enim suarum accessionum

7643 ΠΛΑ [Τ. HI. pp. 339^40.] ΠΛΑ 7644 " querei quod et άμπλακείν dicitur." [" JacobSi A Amh. 6,l6l." Sehaf.Mss,] "Άμβλάκψη, itidem " Eid. est Αμάρτημα, pro άμπλ&κημα,delictum, Pec- " catum. HieWm. quoque In Duniel. 6, <14.) annotat, " Theodotionem et Aquilam pro Suspicione Αμβλά- " κημα interpretatos esse, cum Eur. Medea (I I6.) " Αμπλαvim per π, et non per β, αμαρτίας, Peccata, " appellet: LXX. ibi per π habent άμπλάκημά. Sie ** enim ap. eos legimus, Καί πάσα πρόφασιε καί ira " ράπτωμα καϊ άμπλάκημα ούχ ευρέθη κατ' αύτοϋ." [*'ApjSXaicem 3. * Άμβλακία, 3 Macc. 2, 19 ] " Ά- " παμβλακέω, Deerro, s. Aberro. Genitivo jungi- " tur, ut Αφαμαρτάνω." " Άμβακεΐν, VV. LL. ex " Hes. afferunt pro άμαρτείν: sed pro eo scr. «see " Αμβλακεΐν, alphabetic us etiam ordo docet." " Καταπλακών, Hesychio διαμαρτών, Qui aberra- «vit." " ΠΛΑΙΣΙΟΝ, ro, ut πλίνθων, dicitur esse τετρά- 4t febris cujus accessiones nullam inter se propnrtioγωνον σχήμα, Figura quadrangula, a Schol. Thuc. B nem servant. Habet enim suarum accessionum " τετράγωνος στρατεύματος τάξις, a Suida et Hes, inordinata principia, nullam certae alicujus febris v;di jelianus vero figuram non simpliciter Quadrangulam esse tradit, s^d Quadrangulam longiorem quam simplicis vel compositse speciem referenda. Itaque erratica febris nullius certae speeiei est, nee earn "latiorem. Ex eo enim Bud. πλαίσιον vocari dbcet possis dicere quotidianam, nec tertianam, nec quaiv " οταν εκ τεσσάρων πλευρών γένήτάι ή παράτιίξιεϊ ούκ tanam, multoque minus continuam. Nam cum er^ " έν τετραγώνω, άλλ' εν έτερομήκει σχήματί. Dicit " igitur Thuc. (6, 67.) Το ήμισυ τοϋ στρατεύματος ήν u τεταγμένου έν πλαιοίφ. Itemque Herod,: Xen. vero u et πλαίσιον ίσδπλευρον dicit, Κ, Ά. 3, (4, 11.) p. "183. addens earn roi^'esse πονήράν πολεμίων έπο- "μένων. Id πλαίσιο ν Ισόπλευρου idem esse ac πλιν- " θίον, diversum a πλαισίω simplici, ostendit Auctor " libri qui περϊ Τάξεώί παλαιάς inscriptus est: πλαί- *' <7toi«'enim nominari ait, οπόταν πρός πάσας τάς πλευ- " pas παραταξηταί τις έτερομήκει σχήμιιτι: ut ielianus u etiam rursum in Tacticis, πλαίσιον dici, όταν έκ " πάντων των πλευρών όπλΐται ώσι, των τοξοτών καϊ Μ σφενδονιτών κατά μέσον τεταγμένων, πλινθίον vero " appellari οταν έν τετραγώνω σχήματι ταυτό τοϋτο " πράξη : quod a Xen. Grylli F. πλαίσιον ισόπλευρου *' vocitari: non negans tamen πλαισίου σχήμα esse " τετράγωνου, sed tantum dicens esse έτερόμηκεε. " Quomodo et Aphtbon. ap. Schol. Aristoph. Τό " αχήμα πλαίσιον τυγχάνει τοΰ μηχανήματος, pro " τέτράγωνον έτερόμηκες..nec verb σχήματα tail- " turn figuram istam habentia nominantur πλαί- " σία, sed πήγματα etiam, s. ξύλα isto σχήματι πεπη- " γμένα : h. e. non de agmine tantum quadrato, et " quidem έτερομήκει, dicitur, verum etiam de pegmate " s. compage lignorum, eand. figuram imjtante. A- ristoph. B. (800.) Καί πλαίσια ξύμπτνκτα πλινθεύ- " σουσί γε, Plut. Alex-. (67.) Ύπέρ θυμέλης έν ύφιηλώ " καϊπεριφανεί πλαισίψ πεπηγυίας: Solone, de legi- " bus ab eo la tis, Κατεγράφησαν els ξυλίνους άξοναε, " έν πλαίσιοis περιέχουσι στρεφομένουs. Hesychio est " non solum διά ξύλων τέτράγωνον πήγμα, sed etiam " πίναξ." [" Ad Moer. 312. Zeun. ad Xen. Κ. Π. 479, Thom, M. 720. Compages lignorum, Plut. Alex. I6l. Schm." Schaef. Mss. Dio Cass. 4Q, 2. Els ra πλαίσια βάλλειν, i. q. eis ra πλάγια.] ΠΛΑΝΗ, ή, Error, Erratic, quo utitur Cic. in 'Απλανής, Errabundum et vagum iter, i. q. πλαγκτοσύνη 'αρ. Hom.: Herod. 2, (116.) de appulsu Paridis in iegyptum, ubi Helena ei ablata fuit a Proteo, Κατά γάρ έποίησε έν 1 λιάδι, καϊ ούδαμή άλλη άνεπύδισε έαυτόν, πλιΐνην 'Αλεξάνδρου, i. e., Bud. interpr., Iu Iliade enim Homerus cecinit errorem Paridis, quo itt iegyptum ablatus est,; ei nusquam alibi seipsum tetrocavit. I. e. nuequam id repetiit. Ibid. utitikr verbo πλανάσθαι et πλάζεσθαι. Dem. 125(=30l.) "Ί^ψΐδήτε, "orι ή έμή συνέχεια καϊ πλάνη και ταλαιπυτρίαι τϊ άπηργάσατο : ubi πλάνη ηοη incommode accipienios pro πολύπλαγκτοβ πορεία, β. πολύπλαγκηι ΰδοΙ, "Profectiones meae, quibus modo hue, modo iliac reip. causa discurri. Metaph. quoque accipitur ut et Lat. Error, 2 Ep. Petri 2, (18.) Ύούί έν πλάνη άναστρεφομένους: ut Cic. quoque In errore versari, t. J*acobi 5, (20.) Ό έπιστρέφας άμαρτιλόν έκ πλάνης ϋ αύτοϋ. raulo diversa eigrrtf. Cic. Ab prroye evehere aliquem. Suidae πλάνη est 4 rev σκοπού άπύτενξΐλ, Aberrare a scopo proposito. Hes. vero exp. Απάτη, quo significatur etjam Deceptio et impulsio in errorem. [" Brunck, ad jesch. Pr. 580. Moer. 315. etn., TimaiLex, lag. Fabric. B. Gr. 1. p. 40. Harl., Vakk. Hipp. p. 194, Thom. M. 717. Jacobs. Anth. 7, 75. 9, U5. Πλ. 'Οδυσσέως, Toup. ad Longin. 298." Schaef. Mas.] Πλάνης, ψος, ό, Erro, etiam Vagus, Erroneus, Err rabundus, Vagahundus. Pro Errone, i. e. Homine vago, Qui modo hue, modo illuc vagabaudus appellitur, vel pro Homine erratico, ut Gell. vocat, Erroneo, ut Ulpianus, usus est Plut. Alcib. (26.) Ύοϊε.έκ πλάνητος καί φυγάδας αυτόν νεων τοσούτων καϊ στράτα πέδου καϊ δυνάμεως τηλικαύτης άποδείξασιν ηγεμόνα, Item πλανήτες πυρετά, Erroneae febres, Erraticae fer bree: quae sc. certam period um non habeiit: opposite rats περιοδικαίς, quas Plin. Febres statas appellat. Πλάνης πυρετός, inquit Gorr., Erratica febris: est ratica febris ab incertis accessionum principiis dicatur, patet continuam esse non posse : licet continues implexa esse possit asque atque aliae intermittentes febres, De causis vero bvyui morbi vide plura ap. Eund. Actuarius περϊ Αιαγν. Παιθ. 2,1. Τώ»' δέ διαλειπόντων πυρετ&ν ol μέν εκάστοτε παροξύνουισ*ν, οί δέ διά τρίτης, οί δέ διά τετάρτης' ώσπερ έτεροι δια πέμπτης $ έβδομης λέγονται παροξύνειν' ένιοι δέ ά.τίυκτωβ > οΰς και πλάνητάε φασι.. Item πλάνητεε αστέρες, vel simpliciter πλανήτες, subaudiendo Αστέρες, Stellae erraticae: quibus opp. Fixee, s. Sidera affixa mundo, ut JPlin. appellat: qui πλάνητας vocat Sidera errant!», de quorum meatu et ambitu vide Eund. 2, 8. _ Idem, c. 6 ejusd. libri, Inter hanc (terram) ccelumque sdi- C dem spiritu pendent cert is di&creta spatiis aeptjeta sidera, quae ab in cess u vocamus errant ia, cum ercent nulla minus illis. Itidem Virg, de MercUrie, Quos ignis coeli Cyllenius erret in orbes. Vide plara ap. Cic. in Somnio Scip, et Macrob. Plato Τϊιη,'Ήλίοί καϊ σελήνη καί πέντε άλλα άστρα έπίκλην έχοντα πλανήτες, Plut. (8, 3 ΥΌ μονός έση τω row πλάνητ.ας οίομένφ τών απλανών Αστέρων πρ&ττειν άμεινον καίτοι τών πλανήτων έκαστος εν μιφ σφαίρψ καθάπερ ey νήσω περιπολίων, διαφυλάττει τήν τάξιν. Nigidius Erromes appellat: a nonnullis vero Latinorum, etiam Planetae nominantur, Greece synonym ω s πλανητά Αστρα, Necnon πλάνης άνθρωποs, pro quo supra Plut. absolute ιπλάνης, Homo erroneus, erraticus, ut Ulp. et Gell. loqunntuc, quales sunt mendici. Apud Suid. "Ωσπερ πλάντμ άνθρωπος κατά βίου πρόφασιν πορεύαμε vos, ubi ipse exp. πλανήτηε, Erro, Meudicus^ vagus, alias ιτλαγκτήρ. At sicut Plut. absolute supra dixit «τλάν^ί ργο πλάνης άνθρωποε, sic et Soph. CEd. Τ. (1029.) p. 194. mete Ed. Ποιμήν γαρ ήσθαγ κάπϊ θητείψ πλάνηε; i. e. έπί D μισθφ πλάνης. Vide et Πλανήτης. [" Ad Mcer. 315. Wessel. Obs. 149. Valpk. Diatr. J 80. Thom- M, 718. Markl. Iph. p. 278. Monthly Review Febr. 1799. p< 198. Wakef. S. Cr. 4, 153. Matth.»d Nemes. 309«Marcell, de V. Tkuc, p. 2. Πλάνης fcm., Lucian, 3, 97-" Schaef.. Mss. Oi πλατνάτεε άστέρεε, Hippodainus Stobaei ap. Gal. p. 663. * Ψευδοπλάνηε, Eust. Od. S. p. 546, 47 ] Πλόνοε, ό, i. iq. πλάνης: quod absolute ponitur pro πλάνης άνθρωποι, Erro, Homo erroneus, s. erraticus, ut IJlp. etgell, vocant: Qui vagabundus modo hue, modo illuc discufrit, utcirculatores t mendici. Isocr, gtn. init. Πλάνοι δέ γενύμβνοε καϊ διλιτφεϊε έν πολλαϊε πόλεσιν. Bud. h. I. citans iuterpr. Homo vagus, et qui domicilium statum non habet; sad leg. ex-istiqiat πλάνης. Allien. 1. (p. 19«) 'E9av/i0«ero δέ παρ' "ΕλΚησι και 'Ρωμϋίοις Ματρέας ό πλάνο$ : pauk) post, Γεγόνασι δέ καϊ πλάνοι έν.δοξοι, άν KJJφιβόδωροε καϊ Πανταλβων. At 1. 14. ηοη.procul ab iinitio, cum περί θαυματουργών sermo incidisset, περί φάνων quoque nqnuulla memorantur e qui-

7645 ΠΛΑ [Τ. ill. pp. 340 342.] ΠΛΑ 7646 bus apparet "» huiusmodi.. πλάνονί 1. fuisse ma versutos, 4-1 ac! A Schaef. η η DIatn Mss. Α1<ιν * «Ώκίπλανοί, CKQ 6λΙιλ1 Pernix, Λ «tlo^nu Eur. "Q^ Fr. Pirfth, 17^ impostores. Ac inter.alia e Theogneto Comi ap. Clem. Alex. 563. Schol. Aristoph. co de Pantaleonte, cujus jam mentio facta est, Suid. v. Πόλο»." Seager. Mss.] rovs ξένους Τois δ'αγνοούνται αυτόν έπλάνα. De eod. 'Αειπλανήι, Qui perpetuis erroribus hue illuc paulo post, e Chrysippo, Ό δέ πλάνος ΥΙανταλέων jactatur, semper vagatur, in perpetuo errore est, vagatur, q. d. Senipervagus. Ejusd. signif. EST τελεντ^.ν μέλλων, ei(άτερον των υιών κατ' ιδίαν εζηπα- 'Ad- τησεν, φήσας μόνφ αυτφ λέγειν όπου κατορωρύχοι τό χρνσίον ώστε μάτην ύστερον κοινρ σκάπτοντας αίσθέσθαι έξηπατημένους. Itidem Matth; 27, (63 ) '^μνησθημεν οτι εκείνοs δ πλάνοε έίπεν, de Christo, ubi exp. Seductor, Impostor. Utuntur hoc vocab. Latini quoque, Cic. Horat. Plin.; ac nominatim Cic. pro Cluentio, Hie ille planus improbissimus, quaestu judiciario pastus, qui illi pecuniae, quam condiderat, spe atque animo jam incubaret. Gell. 16, 7. hoc vocab. numerat inter verba praelicenter a Laberio in suis Mimis ficta, et pro Sycopbanta accipit. Et Planum, inquit, pro Sycophanta, et Nauum pro Pumilione dicit: quanquam Planum pro Sycophanta M. quoque Cic. in Oratione scriptum reiiquit, quam pro Cluentio dixit. Eust. 1382. a πλανάω.derivat, una cum praecedenti πλάνηε, et dicit πλάνον hunc τέχνην έχειν τό άποπλανφν TOVS θεωμένουε :. unde videtur inter praestigiatores et θανματουργούε referendum esse id hominum genus. Dicuntur vero a πλάνη non tantum quatenus signif. Error et Vagatio, sed etiam quatenus ponitur pro Impostura et fraude : quamobrem Hes. πλάνο$ exp. non solum πλανήτηε, sed etiam άπατεών. Inde factum videtur. Implanator, quo Cyprianus utitur pro Impostor. Sed et adjective usurpatum legitur pro: Fallax, Fraudulentus,.In errorem impellens, Epigr. πλάνα δώρα, Fallacia dona, Subdola munera. [Moschus 1, 28.] Item 1 ad Tim. 4, (1.) Τίροσέχοντεε πνεύμασι πλάνοιε.. At τό πλάνον, Fallacia, Synes. de Insomn. To δέ γε.πλάνον έν rais προρρήσεσι, ubi exp. Quod erraticum est et fallax. Bud. pro Vagabundus, Erraticus, ex CEcum. Πλάνοι βίοε τωρ Ιουδαίων, Erratica vita. Et ro πλ., Erratio. Idem Bud. e Greg. Rursum Πλάνοι accipitur etiam pro πλάνη, Error, Vagus error, Soph. CEd. T. (67.) p. 151. meae Ed. Πολλάϊ δ' οδούς έλθόντα φροντίδοε πλάνοιε. Sic enim quaedam exempl. scriptum habent pro πλάναις, quod in Vulg. Edd. legitur. Ubi Triclin. haec annotat, Ίστέον δ' on ov μόνον θηλυκάis ή πλάνη, άλλα καϊ ό πλάνοε, ώσπερ και ευθύνη καϊ ενθυνοε, ώε έχεικαϊ τό τον Ίσοκράτουε,τούε φυγαδικούς πλάνονε. Eust. 333. scribit hujusmodi εναλλαγών των γενών Doricant et Atticam esse, ac multa similia profert exempla, inter alia vero πλάνοε φρενών, itidem pro, πλάνη. Affertur et e Ceb. Theb. Ώότερον t&v πάντεε πίνονσι τόν πλάνον ; Errorem imbibunt? Poculum erroris hauriunt? Itidem Gaza pro his Ciceronis de Senect. Non vereor ne hunc errorem meum Philosophi' irrideant,.aeos οΰδέν μή τον έμον τουτουϊ πλάνου φιλόσοφοι καταγελώσι. Pro Digressio affertur e Plat. Epist. 7. Ύούτουδήτω μύθφ τε καί πλάνω δ ξυνεπισπόμενοε ευ είσεται, Hunc sermonem et digressionem secutus, Vagum hunc sermonem et digressionem.[" Casaub. ad Athen. 48. 90. Brunck. ad iescji. Pr. 580. Eur. Hipp. 284. Valck. p. 194. Moer. 315. et n., D. R. ad Longin. 251. ad Charit. 223. P. Abresch. Paraphr. 2l6. Athen. 1. p. 32. ad Phalar. 343. Thom. M. 717. Wakef.. Ion..1512. Musgr. 1491. Jacobs. Anth. 8, 370. ad Diod. S. 2, 527 ad Dionys. H. 3, 1913. Sic legam ap. Jacobs, Anim. 304." Schaef. Mss. Athen. p. 19. 20. JEsop. Fab. 56. Aug.] [* " ΤΙλανοσηβήε, iesch. Eum. 76. Abresch. &sch. 2, 8." Schaef. Mss. * Τίλανοφεγγήε, Manetho 4, 3.] 'Απόπλανοε, i. q. πλάνοε, Erro, Impostor. Hes. άπόπλανοι, κακοί, γόητεε, Improbi, Impostores, Praestigiatores. -['.' Paul. Silent. Ambo 1.68. *'Αποπλαvias, Jacobs. Anth. 8, 332. Bianor 15. Philipp. 70." Schaef. Mss. * Αΰσπλανοε, iesch, Pr. 6l3. πάρθενοε. * " Αάσπλανοε, Photius Amphilochiis c. 83." Schn. Lex.] nau7iaavof, Multivagus, Dispersus, e Nonno (Jo. 72. I67.) Sic πολύπλαγκτοε, [" Toup. Opusc. I, 333; Wessel. ad Herod. 26. Macedon..22" Schaif. Mss. * Σύμπλανοε, Qui simul circumvagatur, Meleager 64. 102. Epigr,. ap. Jo. H. Maii Obs. SS. 4, 188. " Toup. Opusc. 2,242. Jacobs. Anth. 9,291." πλανοε, Epigr. άείπλανα χείλεα γρηόε, ubi Suid. exp. πεπλανημένα, φλύαρα, πλήρη φλυαρίας', anicularum enim loquax lingua velut vagatur per varies sermones. Άπλανήε, Minime erraticus et vagabundus, Qui non errat nec vagatur, opp. τφ πλάνηε et πλάνος: αστέρες, Stellae non errantes, [Ptolem. ap. Fabr. Bibl. Gr. 4. p. 422.] quibus opp. ot πλάνψεε s.,ra.jrxo. νητά άστρα, ut supra in Πλάνΐ}» annotavi, ubi etiam exemplum habes e Plut.: Cic. de N. D. vocat Stellas. inerrantes: alii Stellas fixas. Utitur Procl. in Sphaera sua. Aristot. άπλανή άστρα appellat: de Mundo, Των γε μήν εμπεριεχομένων, άστρων τά άπλανή τφσύμπαντι οίιρανφ σνμπεριστρέφεται,τοι^αύται έχοντα έδρας' τά δέ πλανητά οντά, οντε τοις πρότερος όμοιοταχώε κινέίσθαι πέφυκεν, οντε άλλήλοιε. Construitur etiam cum gen.: Plato Tim. Άπλανέ* άπειργί. σατο κινήσεων εκείνων, Ab omni erratione liberavit, Cic. ["Valck. Phoen. p. 392. ad Charit. 223. (726. 742.) ad Herod. 340." Schaef. Mss. *'Aπλανώε, Cyr. Alex, in c. 60. Isai. 855. " Method, 422. Andr. Cr. 88. Athan. 2, 312. Euseb. Η. E. 4, 389." Kail. Mss.] '.Απλάνεια, ή, Non errare nec vagari, Stabilitas, Suid. [* ΈΓεροπλανή», ad.greg, Cor. 923. Nicand. 'A. 243. * Έ-ύπλανής, ΟρρΓΚ. 4, 365. *Παλι/ΐ7τλανί/ί, Anal. 2, 12. * Παντοπλανηι, Gl. Omnivagus. * Περιπλανήε, Plut. 10,167. "Toup. Opusc. 2, 256. Aristoph. Fr. 285. * Περιπ^ί^. Leon. Tar. 55. Toup. Opusc, 1, 555." Schaef. Mis.] Πολυπλανήϊ, i. q. πολύπλαγκτοε etπολνπλανο?, Multivagus, Vagus, Erroneus. Nisi malis, Errorum plenni, Chrys. de Sac. πολυπλανέε πέλαγοε. Ε Nonno autem (Jo. 64.) "Εργα πολυπλανέοε βιοτήε, pro Vitiosae vitae. Si de homine dicatur aut alio animali, commode reddemus Multivagus, ut Plin. de columba, Multi vaga ave. Bud. interpr. Longe lateque pervagatus, e loco J. Pollucis, ubi cum * πολυκίνδυνοε copulatur. [Musaeus 175. " Jacobs. Anth. 7, 90. 8, 31. Macedon. 23. ad Charit. 252." Schaef. Mss. «Πολκιτλανώε, Hippocr. 277 * Σκολιοπλανήε, Nicander 0,318. * Ύριπλανήε, Lycophr. 846.] Πλαν/ων βίοε, Vita erratica, erronea, vaga, vaga bunda, ex Epigr. Πλαν/ων βίοε pro Vita peregre agentium: sic πλάνοε βίοε ex CEcumenio attuli. [Leon. Tar. 100. ap. Anal. 1, 247. Ύοιοϋτοε πλανίαν άβιος βίος : πλανίων autem est gen. a * Πλάνιοί, ι. * Πλανίαϊ, i. q. πλάνο.] [* Πλανώδί/s, i. q. πλανητιkos, Hippocr. 216. Ero tiani Gloss.] - Πλανάω, i. q. πλάζω, sed plerumque pro In errorem impello, Decipi'o. Proprie autem, A recto itinere abduco, Vagari cogo, Vagari facio s. Errare, Herod. 4. Πλανών μηκέτι Πέρσαε, Aristot. Rliet. 3. 'Είδε τοϊε λόγοιε καϊ έπεσι δείγμα έστι τοϋ λόγον, ίνα προειδώσι περι οδ ρ ό λόγος και μή κρέμηται ή διάνοια' τό γάρ αόριστον πλανί}. Aliud exemplum de piano, i. e. Impostore, vide in Πλάνοι. Itidem Matth..24, (4.) et Marc. 13, (5.) ΒλεχεΓε μή τιε νμάε πλανήβξψ Ne quis vos in errorem inducat, decipiat vel seducat, Jo. 7, (12.) Πλανί rov οχλον,de Christo, qui Mattb. 27. vocatur etiam πλάνοε. Item Bud. e Dem., 1S7(=t 448.) * A ν Toivvv ταντα μέν φενγρ, πλανς δέ, καϊ πάντα μάλλον λέγτι, Si vos alio deducat oratione sua, Si dicendo mentes vestras abducat erratica oratioue. Cyprian. Implanare etiam pro πλανών dicere ausus est. II PASS. Πλανάοΐίαι, neutralem potius signif. ut et πλάζομαι, significans: Erro, Vagor, Vagabuudft? obeo, II. Ψ. (321.) "Ιπποι δέ πλανούνται άνά δρομον, Vagabundi currunt, cum sc. auriga eos currentes non inhibet, sed Άφραδέωε έπι πολλόν ελίσσεται ew καϊ ένθα, Isocr. Archid. (32.) Μηδψι^ πάλει.τεταγμένο ν,, άλλά θνρανλεϊν και πλανάσθαι.κρτάτιινχ<»ρα>> δννάμενον : paulo post dicit, Τούε δέ τόπου,, faayras πατρίδαε είναι νομίξον,. ut sc. faciunt 01 πλάνοι* πλάνητεε,. qui. vagis itinerjbus totum orbem perefrant: unde oi πεπλανημένοι, Qui varia loca pervaga.

7647 ΠΛΑ [Τ. III. pp. 342 343.] ΠΛΑ 764» sunt, vagis itineribus orbem obiverunt. Plut. Symp. A leporibus, Οί δ' έπί πάντας τούς τόπους πλανήται, χα- 2, 1. Πβρί χώρβί αποίκου καί ξένης θαλάττηs έθών re. λεποί πρός τούς δρόμου» : quibus opp. τούς ορεινούς et βαρβαρικών καί νόμων οί πεπλανημένοι καί ττεπλευκογεβ τους πεδινούς. Item πλανήται αστέρες, vel simpliciter ΐ^διον έρωτώνται: de Solert. Anim. Πεπλανημένος εν πλανήται, subaudiendo Αστέρες, Errantia sidera : pro Αίγύπτφ. Item cum accus., ut et Vagari Propertius," Ino-: etiam prima terras setate vagata est. Sed περιπλανώμενοι, S. τών άστρων τά τρεπόμενα καί πλά- quo supra'habuimus πλάνητες: Platoni, οί άστέρες haec constr. est ποιητικωτέρα. Xen. Κ. Π. 1, (3, 4.) νην ϊσχοντα: Virg. Stellas palantes ccelo: Lucr. Sidera passim palantia. Item πλανήται πυρετοί, qui et p> 5.. Els μέν τό αυτό ήμϊν σπεύδετε, πολλούς δέ τινας ελιγμούς άνω και κάτω πλανώμενοι, μόλις Αφικνεϊσθε πλάνητες turn supra, turn ap. Hippocr. Aphor. sect. οποι ήμεϊς πάλαι ήκομεν. Verum hie videri possit 13. artic. 22. Τοΰ δέ φθινοπώρου καί τών θερινών τά subaudienda praep. κατά. Legimus vero et ap. Plat. πολλά και πυρετοί τετάρταϊοι καϊ πλάνητες, καϊ σπλήνες. Unde ap. Cels. 2, 1. Oriuntur autumno febres Epist. 4. Πλανηθηναι πολύν τόπον, Multa loca vagatos, pervagatos esse, Obisse s. Lustrasse. Metaph. incertae, lienis dolor. Galeno πυρετοί πλανήται,.stint autem orator vel oratio πλανασθαι dicitur, ut item 01 μή ώρισμένως; άλλά άκαταστάτως γινόμενοι. Vide Vagari et Evagari, Isocr. Panath. Οίμαι δή δεϊν κάθορφν, όθεν επλανήθην, Unde evagatus et digressus Paus. 1, 423. Thom. M. 718. Monthly Review Febr. et Πλάν^. [" Valck. Hipp. p. 273. Diatr. 196; sum. Aliter autem πλανασθαι έν τφ λόγφ dicitur 1799 Ρ 198. Matth. ad Nemes. p. 309. Kuster. pro Titubare in sermone, Haerere et nescire quid dicendum sit: ut ii, qui errant, nesciunt qua via sit eundum. Nisi malis Ambagibus verborum uti, nec recta interrogatis respondere. Herod. 2, (115.) Πλανωμένον δέ τοϋ Αλεξάνδρου έν τφ λόγφ, καί ού λέγοντος τήν άλήθειαν. 1 1 Erro, Vagor: dp its qui locorum ignari modo hue, modo illuc appelluntur, quod Lat. Palari dicunt, ut Lucr. Comites palantes et dispersi, Stat. Ant vaga palantes campo fuga volvit Achivos, Horat., velut sylvis, ubi passim Palantes error certo de tramite peliit, Ille sinistrorsum, hie dextrorsum abit. Xen.; Κ. Π. 4, (5, 7.) p. 62. Έν δέ τρ όδφ πορευύμενοι διασχι Co μένων οδών τρίβφ τινί έπλανώντο, Thuc. 8, (105.) ρ. 206. Tcis Kara τό νικήσαν των Πελοποννησίων μέρος νπολαβόντες πεπλανημένας, Palantes, Lucian. de Calumn. Έν σκότφ πλανώ μένοις, Qui in tenebris errant. At Synes. de Insomn. Ταϊς πεπλανημέναις έλπίαιν Αναλαμβάνει, Vaga et varia spe. Erro i. e. Decipior, In errorem impellor, a veritatis sc. tramite deturbatus, aut etiam, In errore versor, adgalat. 6, (J.) Μι) πλανάσθε' Θεός ού μυκτηρίξεται. Addere possumus ex Epist. Isocr. ad Liberos Jasonis, Ύμας ταϊς διανοίαις πλανασθαι, και πολλών διαμαρτάνειν πραγμάτων. A participio πεπλανημένος est ADV. Πεπλανημέναις, Vagabunde, More eorum qui errant, -Isocr. c. Evag. (19 ) Ουδέ περί εν πεπλανημένως είχε ν, Nec ulla in re errabat. AT Πλανέομαι Ionice ap. Herod. (2, 41.) pro Πλανάομαι, ut όρέω, pro όράω. [" Πλανάω, P. Abresch. Paraphr. 215., ad Herod. 337. 516. Fischer, ad Anacr. p. 15. Brunck. Aristoph. 3, 61. Boiss. Philostr. 558. Pro άποπλ., Abresch, Lectt. Aristsen. 275. ad Xen. Eph. 211. Πλανώμαι, Wakef. Phil. 206. Luzac. Exerc. 141. l62. Jacobs. Anth. 10,286. De act. et med., Kuster. V. M. 11. Πεπλάν^μαι, Fischer. Praef. ad Weller. Gr. Gr. p. xiii. Πλανέομαι, Diod. S. 2, 354. Valck. Oratt. 342." Schaef. Mss. Apollod. 3, 1,4. Λαβύρινθος πλάνων τήν έξοδον. " Πεπλανημένη γλωσση, Sermo balbe expressus,'philostr. 409 : όφθάλμοϊς, 718." Wakef. Mss. * Πλανητέον, Xen. Lac. Rep. 9, 5.] " Πλάνημα, " i. cj. πλάνη, Soph." [CEd. T. 727- jesch. Pr. 827. " Etym. M. 108, 33." Boiss. Mss.] Πλάνης, Erratio,: Cic., Vagatio, Liv.: Thuc. 8, (42.) p. 275. Πλάνη <r ιν των νείιν έν τφ σκότει καί ταραχήν παρέσχε ν. Pro Ejrror, Erratio, affert Bud. e Dionysio 147 et alibi sic accipi annotans. [Schol. Aristoph. Θ. 409.] Πλανήτης, ό, Erro, Homo erraticus s. erroneus, i. q. πλάνης et πλάνος, Isocr. c. Busir. Ot' μέν αύτών πλα» νήται καί ένδεεϊς των καθ' ήμέραν κατέστησαν, οι,δ' έτνφλώθησαν, Facti sunt erronei, Colum.: Bud. scribit opponi τφ σταδιαίφ, ut έμπορος, Vagus, Themist. 117 Suidas exp., ξένος, ό τηδε κάκεϊσε περινοστών, h. 1. subjungens, Αειποτάξίου ποινάς τονς πλανήτας τής 'Ρωμαϊκής δυνάμεως είσεπράττετο' καί όσοι τφ πόνφ χαίρειν εϊπόντες τηναλλως δεϋρο κάκεϊσε περιενόστουν, βασάνοις έπϊ. σωφροσύνρ, μετήγοντο : ubi loquitur de militibus qui, relictis castris, vagi hac iliac palantur. Hes. vero exp., μετανάσται. Interdum cum eirl jungitur: ut ό πλανήτης έπί τινα τόπον, Qui vago gradu aliquo it, aliquo.vagabundus proficiscitur, aliquem locum pervagatur, Plato de LL. 2. Τovs δέ πλ. έπϊ τάς πάλεις εμπόρους καλοΰ μεν, Xen, Κ. (5, 17 ) de Aristoph. 190." Schaef. Mss. * " Ιτειχοπλανήτης, Dicaearchus, ToTs στειχοπλανήταις τών επιδημητικών, Αφ' ων έχουσιν άπαρχόμενοί re και ελευθέρως μεταδι- Β δόντες, ubi Casaub. maluit * πτωχοπλανήταις."' Schn. Lex. * "Ψευδοπλανί/της, Eust. Od. Ν. p. 517, 51.] FEMIN. Πλαν^πϊ, ιδος, Vagabunda, Erratica, Vaga, Suid. [LXX. Job. 2, 9- " Lycophr. 998." Kail. Mss. " Wakef. Ale. 2." Schaef. Mss. " Anton. Lib. l60." Wakef. Mss.]. Πλανηπκόϊ, Erraticus ac Vagabundus, [Strabo 8. p. 531.] Πλαν^ό, i. q. πλανητικός, Errabundus, Vagabundus, Errans, Palans : Άστρα, Errantia sidera, Plin. Stellae palantes coelo, Virg,: Sidera passim palantia, Lucr. : alio nomine πλανήται s. πλάνητες Αστέρες, ut suo loco docui. Plato de LL. 2. loquens de sole et luna, Φαμέν αυτά μηδέποτε τήν αυτήν όδόν ίέναι, καί αλλ' άττα αστρα μετά τοντων, έπονομάζοντες πλανητά αντά. Paulo post, de Lucifero et Hespero, et aliis planetis, Ουδέποτε ίόντας είς τόν αύτόν δρόμον, άλλά πάντη πλανωμένονς, Passim palantes. Aliud exemplum habes in opposito huic Άπλανής. [* " Άπλάνητος, Clem. Alex. 50. 604." Kali. Mss. Schol. Soph! (Ed. T. 480. Schleusn. Lex. V. Τ. * Άπλανησία, Sext. Emp. c adv. Math. 7, 394. * Πολυπλάνητος, Eur. Hipp, H09. Hel. 1335. Herod. 1,56. J. Poll. 6. p. 663. " Const. Manass. Chron. p. 59." Boiss. Mss., * " Πλανητεύω, Vagor, Erro, Suid. y.'αλητεύω." Kail, Mss. LXX. Levit. 16, 21. " Valck. Hipp. p. 273. Diatr.' 196." Schaef. Mss. " Bekk. Anecd. 375." Boiss. Mss.] Άναπλανάομαι, i. q. πλανάομαι, Erro : tam in propria, quam in metaph, signif., sc. pro'vagor et'pro Fallor. Nisi potius significet Oberro, Subtersupraque erro : Stat, omnis anhelat Unda nefas, subterque animae supraque recentes Errant. [AScbneidero non agnoscitur.] Αποπλανάω, Idem in prosa, quod in carmine άποπλάζω, de quo supra: sc. Aberrare facio, s. Vagari, Evagari, Procul abduco. Itidem cum gen., simul vero et accusativo. Nonnunquam et cum gen. habente praefixam praep. άπό. ieschin. (79 ) "Ινα δέ μή αποπλανώ υμάς Από τής υποθέσεως, Ne autem vos a proposito aberrare faciam, Procul abducam. Apud Isocr. vero in Areop. (33.) sine D accus., Αέδοικα μι) πόρρω λίαν τής υποθέσεως Αποπλανώ. Ubi tamen nisi subaudiamus, aut etiam deesse dicamus accus. ύμας, vel alium, certe άποπλανΰ novo prorsus modo pro Αποπλανηθώ accipiendum fuerit. Sed aliquis fortasse potius accus. rov λόγον subaudiendum ibi putet, aut etiam addendum per incuriam a librariis omissum. Nam invenitur et άποπλανφν τόν λόγον, cum alibi, tum ap. Lucian. (2, 903.)^ 'Αποπλανφν ού βούλομαι τόν λόγον, ubi vulgo Αποπλανφν interpr. Vagari sinere. Item, Ab instjtuto avertere. j 'Αποπλανώ cum accus. pro In errorem impello, Deerrare facio, ap. Dionys. Areop. Sic autem et Marc. 13, (22.) Πρρ«τό άποπλανφν, εί δυνατόν, καϊ τονς έκλεκτούς, Ad decipiendum etiam electos, quasi a via recta illos abducendo, et deerrare faciendb. II Άποπλανάομαι, Pass. Aberro, Vagor, Evagor. Interdum cum gen. simpliciter, interdum prcefixa praep. άπό. Chrys. Et δε ευθείας άνθρωπος άποπλανηθείη πίστεως, Reperitur et, Άπεπλανήθησαν από τής πίστεως, addita praep. άπό. Bud. Αποπλανώ-

7649 [Τ. III. pp. 343^-3 4J.] ΠΑΑ 7650 μαι exp. non tantum Aberr»i sed etiam Expatidr, A Digredior longius a proposito: et citat Themist. Or, ad Nicom. 'Αλλ' οπωί μή pe άδολέσχην καϊ περιττολόγόν υομίσητε, καϊ άποπλανώμενον εική τών προκειμέ* νων. Sed notandum est tamen άποπλανάσθαι hie non significare per se Digredi longius a pfoposito, sed adjunoto gen. illo τ&νπροκεφένων. [" Mderis p. 47. ad Xen. Epb, 211. P. Abresch. Paraphr. p. 215. Lobeck. Aj. p. 290, * Άποπλάΐ'ή/Μί, 280, Bftiack. Sopb. 3, 499." Scb»f. Mss. " Hes. v. Άπαιόλημα." Kail. Mss. Said. 3, 68. Schaef. ad Dionys. H. de C. VV. 70.] 'Αποπλάνησα, Aberratio, Evagatio. In VV. LL. dicitur esse Figura qua» et άποδίωξίς vocetur, Julio Firmiano, P. Abresch. Paraphr. p. 216.'' Scbief. Mss. " Const.-M»»ass. Chron. 1460. * Αιαπλανά», Greg. Nyss. Antirrb. 20. p. 167»" Kail. Mss. Arrian- Epict. 1, 20* 10. LXX. Jud. 19, 8. " άιαπλανώμαι, Diod; S. 2, 252. 27*" Schffif. Mss. * Γ< Έκπλανάω, Psellus in Cant. Cantic. 2, 6." Boiss. Mss. * Έμπλανάω, Helifrd. 2, 155. Theophyl. 3, 661. * "Έπιπλανάω, Cleffl. Alex. 151. 304." Kail, β Mss. " Longws p. 3. Vill., Abfesch. Lectt. Aristaen. 162. Wessel. ad Herod. 14. Phryn. Eel. 27." Schasf. Mss. Xen. Epb. 2, 14. quod Hemstefb. et Locella ίηάποπλ. mutant. Vide Locellam p. 211. Euseb.- Pr, E. 10, 4. Theoph. 4» 1. Basili 3, 70. * " 'Επιπλάνησις, Const. MaiasS; CbrOn; p. 58. Meurs." Schfef. Mss, * Κ&ϊαπλάνάα/, ad' Greg. Cor. 3 25; * " Παραπλανάω, Abresch. iesch. 2, 12." Schaef. Mss. ««SchoU II. B. 396." Boiss. Miss. " Παραπλανάω, Decipio, Schol. Aristoph. Πλ. 538. (Ίππ. 806.)" Kali. Mss.] Πέ^ιπλανάω, ErrabundUm circumago. Pass, Τίεριπλανώμαι, Errabundus eircumeo, Erro circum, Oberro, etiam Pererro. Xen. Κ. Π 1, (3, 5.) Περιπλανώμενα ταϋτά, Per hos anfractus vagamur. [" Abresch. ieecb. 2, 12." Schaef. Mss.] Περιπλάνηό-is, Vagus circuitus, ObeWatio, Greg. Naz. [" Const. Manass. Chron. p. 3. * Συμπλανάω, Hippolytue Mart. c. Μ. 1. Pliit. Antonio 29" Boiss. Mss. * Συμπλανάομαι, Diod. S. 3. p. 134, 29 5 135, 10. Polyb. 3, 21, 10. Schteusn. Lex. V. T. * c πλανητής, Lobeck. Phryn. 178.]. ITEM Πλα>>»π-ω, i. q. πλανώμαι, Erro, Vagor, Ο, berro, Errabundus sum et vagabundus, Aristoph; %, (3.) Τί, ω πόνηρ', 4νω κάτω πλανύττομεν; Quid, ο miser, sursumdeorsumque vagamur 1 Hes. πλανύτ<~ των, etiam πλανών. [Phot. Πλανόττειν' πλανάσθα-t ή ^τλανςίν.] " Πλανί^ Hesychio Aureum sponsa? diadema," TIAAg, ttws, ή, (Unde Gall. Plaque,) Tabula, pro* prie quae est lata et e lapide,- Lucian. (I, 5.) Έγκο- <%έα yap χινα δούς έμοί ό θείος, έκέλευσέ μοι ήρεμα, καϋικίσθαι πλακός εν μέσω κειμένης. Et MOX, Σκληρό' τερον δέ κατενεγκόντος ν π εμπειρίας, κατεάγη μένή πλαζ: Undb etiam liquet ejusmodi "πλάκας fuisse ml nime παχείας, SpisSas s. Crassas, sed λεπτατέρας: Ill sacris Literis passim πλάκες dicuntur ipabulae in quibus Deus legem inscripserat. Exod. 31, (17.) Έδωΐίε Μωϋσεϊ τάς δυο πλάκάς τόϋ μαρτυρίου, πλάκας λίθινα* γεγρβμμένας τψδακτνλφ τοϋ'θεσϋ. Quo ahtt* dens Paul. 2 ad Cot. 3, (3.) ait, Corrnthios esse epu a tola m εγγεγραμμένη? ού μελάνι, άλλάπνενμαη Θεοϋ ζώντος, Ονκ εν πλαζϊ λίθινα is, άλλ' πκαξί καρδίας σάρκιναis. Item ad Hebr. 9, (4.) Ai πλάκες της διαθήκης, Tabulae Testament ^ Foederis. Plancae ap, Latinos dicuntur Tabufce plaftae, ut Paulcts a p. Fest. annotat, sed et de Ligheis tabulisqsurpatum, iisquo longioribus quam latiutibus, legitur ap. Ptin. 8, 43. asinabus, Nec pontes trauseunt, per taritatem frtaticarum tradslaceefibus flu viis. Ut satis manife* stum sit πλάκας et Plaacas idem non esse, at quidam aonotaront. Hes. πλάκας exp. δέλτους; Suid. πλά^ teas ϋεσγράφσικ appellat Tabulas Legis a Deo seriptas. ^Kp. etiam Crutstai : hbn male. UlpiaHus «nim CWH «tas marmoreas appellat, quas Luciaft. πλάκας, etcic. Otistas argenti cwlati, quae πλακών simhitudine ge* rerent. Jtidem Crwstae dicnmtirr fluminum «ongetettomiq. Ε Diosc. 5, 113. Πλάκαι λεπι^ομένας &χει, ^rast^s babet squamarua tniodo. Ex Aristot. Πλάκα» πολλάς εχων, Crustus mubfe habene, Gafca interpr.i n H. A. 2. ubi rursum Crusta iirterpr. de ventre eailjo Plinium quoque pro Crusta accipere, videbis in ΤΙλακώδης. Sed et alia, quae in modum ef crustarum lata sunt, πλάκες dicuntur: ut πλαξ ερί^, quod vide ίιι Πιλ^α, Itemque Panes latiores «t tenuiores in -modum crustarum, πλάκβί nominantut et πλακούντες : Hes. τά μεμαζωμένα exp, Eid. He. sychio πλάξββΐ non solum ή πλατεία πέτρα, verumet iam τό διπλόϋν. Planities, jequor, et quitlem tain in mari quam terra, Eur. πελαγία, Planities pelaoi i. e. jequor. Sic Arietopb. B. (1438.) Aipotev dipdt πελαγίαν ύπέρ πλάκα. De Terrestri planitie rursnni ap. Eur. initio Hecub, "Ot τήν άρίστήν Xeppon^fty πλάκα Σπείρει, Schol, γήν: qaomodo et ap. Soph. Aj. (1220.) άκραν Ύπό πλάκα Σουνίου, Schol. itidem exp. ύπό άκραν τήί γής τον Σουνίου. Hes. quoque modo γή, modo γής μέρος significare ait, qui eti&m πλάκα ήλιακήν exp. τήν άνατολικήν γήν. Apod EuBd; πλάκας τής Κοιλίας de Planitie et velut aequore ventrie, i. e. Parte planiore et ampliore, s. latiore. Si. militer Eust, πλάκα nominari scribit πάν τό ενίπώις χωρίον, s. παν τό πλατύ χωρίον: alibi vero rxami diet «Motat πάντα τά πλατέα; ["Gesner. Ind.Oi^i Toup. Opusc. 15 067. ad Moer. 23. ad Lucian.!; 174. Wakef. Ioe. U67. Trach. 273. Phil. 1430. J»!' cobs. Antb. 6, 180.7, 156.8, 374. 409. 11, 40^.12, 228. Sttato 54. Πλάκες τοϋ opovs, Anton. Lib. p.2?. Verb." Schaef. Mss,. /Eseh. Eum. 288. Peri. 717. 957. Eur. Hec. 8. Here. F. 958. El. 1349. 8op4. CEd, T. 1103. Lycophr. 98. Phot Πλάί'«ri ΐ στ ή ρ και ro έν τφπλακοΰντι ρύμμα. Πλάκα' τήν 3 Γ^ν γαστέρα. * " Έτηπλάξ, jeqlior, Clem. Alex. 218. et n." Wakef. Mss.] Ύρίπλαξ, Triplex, Velut e tribus crastii eompas ctus, * τρίθετος Kara τρεις πλάκας, Eust. II. Σ. (480.) ubi et addit posse eod. mod ο accipi ETIAMΑΌΤΛΛ* interdum. [" Heyn. Hom. 4, 474." Schaef. Mss.] Ύπόπλακος, ό, ή, Planitiei subjacetis, he. Planus} Campestris. Ετ 'Τποπλάκιοί pro eod. Nam For» phyr. ap. Hom., teste Eust., ύποπλακίη Θήβηe*p. ί έν νεδίω ύπότώδος καί λεία : id enim SlGNUHKS^ Πλάκιοι: quod νοχ Πλάξa plerisque usm^iffpro έπίπεδον χωρίον. Aliter vero Hes. accipit, irffxto exponens ύπό Πλάκει, opet της Κιλικίας. Itidatifue Eust. p. 649. Κτίσαι πόλιν όμώνυμον alrf, SC. rj ίήβρ>, Πλακίαν re έπικαλονμένίγν κάϊ ΎποπλαΜ^&ίι τό κείσθαι ύττό ορώ Γβ Πλάκιον' άψ' ου opovs καί ή χώρα ύπόπλακος νλήεσσα, κατά τόν ποιητήν. Annotat autem ea in II. Ζ. (397.) 'Her/ων, os- tvatev ύπο*λ6ιγί>φ* ση &ήβη υποπλακίρ, Κιλίκεττσ' άνδρεσσιν πνάσμν, F'laciae oppidi Mysiae meminit Plini [AtlieH. 644.] 1 Πλακόω, Incrusto, VV. LL. [ΠλβκβΒ^ ofev, Gl. lucrust-ata dotwus: * Πλάκωσ^ Crastatib s «In* crustatio, " Euseb. V. C. 8, 36." Boiss. Mss. "k. Malal. 1, 367." Elberimg. me. M«s. * " Πλη^ι, ό, μαρμάρου, Enseb. H. EcCl. Schn. Lex.} 1 Πλακεροί, Latus- in modum πλάκα*, s. simpliester πλατάί, [Theocr. 7, 18. 'Aptfi δέ 01 arifieffit jepuv έσφίγγετο πέπλος Ζωστήρι πκακερψ, Schol. ffliazepf, πλιατεν * πλακόν γάρ τό πλατύ' γράφεται δε «al κερώ, άντϊ τοϋ πεπλεγμένω, παρά τήν πλοκήν καί- φ ύψήν. " Toup. Adtl. in theocr. p. 393. Vakk/arf*. 3d. p. lt)4." Schaef. Mss.] Ιϊλακώ^ϊ, idem; Apud Ari^oi. aliquotieslegitef compar. πλακωδέαττερο?, quod Gaza intelpr. Planiot tabdlatiorque, Saepe mm pro Planas siiwul ac 1«W» accipitur: ut ap. Athen. (323.) de sepra/ewt^h «χπλέα πλακωδης καϊ λεΐα. Item ap. Theophr. H. P1. 9, 4. de thurifera redone, Τήν γάρ γήτ ivapym" Svut και πλακώδη, καϊ $Nira πηγαία σπάνια hhw autem capitis, φύεται Μ τά τοΰ Κφαρ*/τσϋ κια Φ <ψύρνης δένδρα, τά μέν έν τώ ύρει, τά ί' εν mis Wit» γεωργίαις ύπό τήν ύπώρειαν. Quae doeent τήν vffo τήν -ίνπώρειαν γήν et τήν πλακώδη idem fsigmficatv, nempe Plaliitiem in qtfam sepes montre pmm Inde Plin. 1% 14; A«olkittHffce«t» idn, tlecurfbw 1 que el in plana wbores sponte natae. Terram"«^ losam esse conventt, ram fontibus. [" Plot. W Steph, B. m " Wakef. Mss.] Cetewm **w«

Tomotov ώνομασμένην "Σάμον. ΐΐλακουντοητοιϊκός, Ad placentopeeum pertinens. At πλ. σύγγραμμα, Liber de conticiendis placentis, Scriptum in quo placentarum conficiendarum ratio decetur *. ut όψαρτντικά συγγράμματα, In quibus popinales deliciae describun- jrsii ΠΛΑ [Τ. in. pp. 345 846,] ΠΛΑ 7652 signif. etiam Crnatosus, Crttstse Speciem re ferens. l ta?. Atlten, 14. paulo ante 1. β., Οϊδα δέ καϊ Καλλί^ Sic accipit Ruell. ap. Diosc. 2,23 de sepia, Καέν δέ μαχαν & τών ναντοδαπών Συγγραμμάτων ΤΙίνακι έν τφ όστράκω, άχρις οδ το πλακώδες αύτον άπotrrrji αμήχει λείον άλφούς: ita iateipretans haec verba, Us turn in sua testa donee id quod crustosuui est abseedat, postea tritum, expurgat vitiligines. Et forsan ap, Atben. quoque 1. c. sic intelligent!um fuerit. Item πλ. καδμεία, Cadmia crustosa ; idem enim Ruellius.h. Diosc. I- 5, 84. "Ewrt δέ καί πλ. TIS λεγο* μένη, ώσπερ ζώνας βχανσα ras διαφύσεις' δββν καϊ * νίτιν αύτήν βκάλεσαν: sic vertit; Quaedam. etiam πλακώδη*, i. e. Crustosa,dicitur, segmentis quibusdam per linde.q.trasi zonis oincla: ob quod earn Zonitin appellavere. Haec est, quae a Plin. VOCATUR ΠΛΑΚΪΓΊ$, 34; 10. Tertia est in laieribus fornacum, quae propter gravitatem ad cameras pervenire non potuit : haec dicitur Plaeitis, et ipsa ab argument a, crusta verius quam pumex, iutus varia. [* Πλακίπ^ι, Atben. 110; &ρτω πλακί Τγ*]. [* " Πλάανος, Jaeobs. Amthv 8, 202. Toup. O- pusc. 1, 255. * Πλακιανόΐ, ad Herod, 27." Sch f. Mss.] nxcteoeis, ί q. πλακώδηι, i. e. Latus, Crustosus, Latus in modum crustae, πλακός: ut πλακόεις apros; Panis latus teimisque in modum crustae. Pro quo frequentius sine adjectione, subaudito tamen nomme άρτος, legitur πλακόεις, ET Πλακοίβ per coutraetionem, ut 'Οπούς piro Όπόεις. id que more Attica. Eust. 649. de Πλαζ loquens,"odeν «cat ro πέμμϋ δ πλακόεις, καϊέν συναιρέσει πλακοϋς. Sic ρ. 11,14. EFδοι πλακούντας, ας έστι γενικώς άρτος τις ή πέμμα πλατύ, παρά τήν πλάκα, ί ν' η ώς τνρύεις τυρούς, σησαfu/εις σιψταμονς, ουτιο καί πλακόεις πλακονς. Lat. Placental» appellant, vocabuliim id a Graecis mutuati. Attice vero πλακοϋς e πλακόεις dici, et subaudiendum iiprosi, luculenter ostendit Atben. 14. (p. 644.) ubi <όδη. πλακούντων καί γένη plurima receiisentur, * Πε» ψ/ισπαστέον δν πλακοϋς τήν άνομαστικήν σννφρηται γάρ έκ τοϋ πλακόεις, ώς τνρύεις τνροΰς, αησαμόεις σησαμυνς ε'ίρηται δέ κατ έλλεεψιν τον &pras,. Passim autem hujus vocabuli ap. eum, necnon ap. alios oc- > currunt exempla: crebrius sine άρτος adjecto, ut 3. (p. 126.) de libo, Πλα/ioSs έκ γάλακτος ίτρίων τε και μέλιτος. InAnita reperies 1. 14. ubi etiam inter τραγήματα numeratur, sicut et ap. Aristoph. Πλ. ΙΙλα- Koets autem in Epigr. legitur, καί τόν πλακόεντα Πιο να *τ>νρσψόρον. At vero habens άρτος adjunctum reperitur, cum alibi, turn ap. Athen. (645.) de κρηίον, e Phileta, Κρή'ίον, πλακονς άρτος, δν Άργείοι παρά της νύμφης ττρός τον νυμφίον φέρουαιν, όπταται δ' έν άνθραζι: (449 ) hie guiptaus de placenta legitur, ξουβής μελίσσης νάμα, aw δέ σνμμιγή Μ η κάδων αιγών ιάπόρρονν θρόμβον έγκαθή μενον, Eis πλατύ σπέγαστρον άρνηε παρθένου Αηοϋς κόρης, Α,επτοσννθέτοις, τρυφώντα μύριοι ααλύμμααιν. Scripsere autem περί Πλακούντων Harpocr. Mendesius, Iatrocles, et alii qui ap. Athen. citantur 1. 14. [" Vocatur etiam Πλακοί* Semen s. Fructus malvae, Athen. 58.".Schw. Mss.] jj Πλακοϋί Vki quoque nomen est, cujus turn Eust. meminit p. 1114., turn Atben. 14. Άλλα μήν ούδέ τής κώμης άμνήμων ειμί, ήν Πλακούντα φησι καλεί σθαι Αη- I δικαιοσύνην, Simulo justitiivm, pro σχηματίζομαι δίκαιος εϊναι. Sed ap. L\s. (609.) Ένθυψιείσθε δέ οτι ολίγον μέν χρόνον δύναιτ' άν τις πλάσασθαι τόν τρόπον ρήιτψιος ο Σκήψιος έν δωδεκάτφ Ύρώίκοϋ Αιακόσμου, τών ΤΛιν αύτοϋ, έν ββδομήκοντα δέ έτεσιν ούδ' άν εις λάθοι νπσπλακίων Θηβών φάσκων αύτήν άπέχειν σταδίους έξ. πονηρός ών, Simulare suos mores, non satis commode Fortasse autem denominatus est iste vicus amonte red.detur, ιτλάσα-σθαι rov τρόπον rov nvr,oi»,,aut Fingere suos mores 4 videtur enim sigoifteare, Simula- qui Πλάκο* appellat nr. [Πλακόβα, Greg. Naz.Epigr. l63.. Murat. srλακόεντες έν οϊφβ»ι τύμβοι, Lapidei tumuli.." Planus, Spatiosus, Steph, B. 365, Orph. simulare : ut si Gallice dicas, Coatrefaire son jiatutione tegere suos mores, et ver.os dissimulando, alios Arg. 949." Wakef- Mss. " Gesner. Ind. Orph. Jacobs. Anth. 8, 122. Πλακοδ», ibid. Bergler. A4eiphr. prffip. πρός, in b. 1. Πλαοιάμΐνο$ αδήλως τη όψει πρός rel. Ε Dem. autem affertur πλασάμενος cum dat. et 90. Plut. Mor. 1, 491. In plantis, Caraub. ad Athen. τήν συμφοράν, pro Vultum ad simulatioaeni cladis 120. ubi et de Placenta quam proprie dicunt. De componens. Ceterum a πέπλασμαι praet. verbi passivi Πλάσσομαι, fit ADV. Πεπλασμένως, pro Ficte, variis placentarum generibus, Bergler. 1. c. 84. Casaub. Athen. 1, 30." Schaef. Mss,] ΤΙλακονντοποιός^ Simulate, Commentitie. Pro quo dicitur et πλαστώς. Qui placentas conficit. At urbs vel regio πλακουντοποιος, In qua placental fiunt, Celebris, ob placentas 6. p. 485.] Κ Πλ&ττ,ειν. πηλοί pro καταπλάττειν, vide [Schol. Aristoph,Εί>. 4. Xen. K. 3,10. Plato de Rep, quasibifiunt, Athen. 14. (p.644.) e Sopatro, Πλακουν- Άναπλάττω et Καταπλάττω. [" Πλάσσω, Πλάττω, άναγράφαντα ΪΙλακονιντ,οποιϊκα Συγγράμματα Αίγψίον καί 'ΙΑγιηαίππον καί Μητ,μοβίον, Ubi etiam NOTA Π<wi prt> Indice ediversis diversorum Aupiorum scri-, ptie confecto. [" CaWim. l.p. 471 " Schaif. Mss. * ΪΙλακονντοφάγος,. W«de * " ΪΙλακονντοφβγιέω, lies." W^kef. Mss. * Άπλάκουντος, Plato Athefiffii 1. c, * Φιλοπλάκουντος, ibid,] Πλακουντώδης, Placentaceus, Placentae speciem referens, formam ijnitane^ [Athen 646, Scbol. Aristoph, Eip«1194.] Sic itedditwr ap. Theophr. Η. PI, 4, 11. ubi tamen SCRIPTUM Πλακ«,ν5ΐώδ 5, [" Phryn. FJcI. 42. *Πλακουντικός, Τ. Η. ad Plutum p. 385» (Scbol. ad v. 1055.)" Schaef. Mss. " Athen. 58." Schw, Mss.] n\«ki>w'r«ev, Placentula. Beroaldus annotat, Apul, e Luciano vertisee Cruetulnro ; esse enim Crustula, edulia mellita pistorii. [" Casaub -ad AtheB. 12,1,. Toup. X)pwsc, 1, 379 " Schief. Mss. * " ΠλαΑοι/vriVKos, Etym, M, 533, 21." Waket Mss.] : [* Πλακρνντάριυς, Gl. Pkceatarius, Dulciarius, Pa I lad. Η. L. p. 21«* Πλακβνντάριοιν, Gl. Opustoliuta, Dimin., Placentula, Strabo 17. p. II66. " Πλακουντάριαν, * Πλακουνταρικής, ad Hesych, 2, 407, ί." Dahler, Mss. * ΤΙλακούντηρον, Placenjtula, Athen. 647. Schneider su&p. "Jacobs. Anth. 10, 213." Schaef. Mss.] ΠΛΑΣΣΩ, VEL potius Πλάπ-ω, [fut. πλάσω,] Fingo, Dem. (47 ) 'Ώσπερ γάρ οί πλιύττοντες τούς πήλινους, είς τήν άγοράν χειροτονείτε τούς ταξιάρχους και rovs φυλάρχους,, ούκ έπί τόν πόλεμον. Bud., postquam πλήττω dixit esse Fingo, i. e. Figuli more formo, affert ex Aristot. cum alios 11,, turn hunc, de apibus, ΓΙλάττουσι δέ κηρία πρώτον. Necnon πλάττονται κηρία signif. act. ex Eod. Vide Κτψοπλαστέω. Dicitur et πλάττειν sine adjectione, ut a Plut. Ού Φεώίον δβόι μένος πλήττοντος, ούδέ Πολυκλείτου καί Μύραυνος. Interdum generalius pro Form ο : Πλ«τΓ««ν τά μέλη τοϋ σώματος, Plut. de Ed.uc. Puer. Idem in Coriol. dixit Οΰ ro σώμα πλήττοντες ήμών. Plato, autem metaphorice de Rep. 2. Πλάη-eiv ras φυχάς αύτών TO'IS μύθ.αις: [Phaed. 32. ro σώμα.] Πλάσσω, δ. Πλάττω, Fingo, Confingo, Comminiscor, Isocr. Panath. Παύσειν αυτούς ψευδείς πλήττοντας αιτίας. Item Si- ΗΙΒΙΟ, cujus signif. Bud. exempla profert non solum in activa voce, sed et pass. p. 775. nec solum cum accus., sed et cum infin.. Dem. TotaCra πλάττεσθαι τολμάτε, Lucian. Μισβίν τούς παίδας πλήττονται. Apud Herodian. πλασαμένη sine adjectioae, oppositum τφ άληθέύο,υσα, 5, (3, 18.) E'tre πλασαμένη, ε'ίτε καϊ,άληθεύονσα, ubi vertit Polit. Incertum, mentita, an verum professa. Pag. proxime sequente,.πλάττομαι τον είδότα,.simulo me scire, Ago scientem. Dem. Πλασά/uei'os σχήμα τ,ραγικόν. Item πλήττομαι Valelc. Ad»iaz. p.: 307. 390. Diatr. 42. ad Herod. 141. 671. ad Charit 314. Koen. ad Greg. Cor. 105. Eueu. 16. Jacak».. Anth. 8, 246. 12, 383. Wakef. S. Cr. 4, 219. 5, 127. Brunck. Aristoph..1, 265. Schneid. Anab. 137. Boiss. Philostr. 525. Heind. ad

Mss. * Αύτοπλάστης, Greg. Naz. 2. p. 294. * Neoπλάστης, Anon. H. in Virg. 14. FEM. * Πλάσπχ,^Εlian. H. A. 5, 42. Philes de Anim. Propr. 29, 71..p. 98.] Πλαστήρ, i. q. πλάστης. FEM. Πλάστειρα, Fictrix, Creatrix : φύσις, Epigr. [" Damochar. 4. ad, Charit. 458." Schaef. Mss. Manetho.4, 559, Cantrade * Πλάστρια, Stob. Phys., p. 1084. Theol. Arithm. 332. Ast. * " Πλαστήρων, Officina ubi aliquid fabricatur, Amphiloch. p. 40. Πλάστρον, Or- 7653 ΠΑΛ [Τ. III. pp. 346 347.] ΠΛΑ 7654 Plat. Gorg. 125. Conf. c. πάσσω, ad Herod. 315. A namentum quoddam muliebre, Aristoph. ap. Clem ad Diod. S. 1, 83. 101.: cum πλέκω, Jacobs. Antb. Alex. Paed.2, 12. p. 245. (248.) et J. Poll. 5'07 7' 9, 482.: cum τάττω, Bibl. Chois. 78.: cum πλήθω, 96." Kail. Mss.] '' Brunck. Aristoph. 2, 107. Act. et med., Porson. ad, Πλαστοί, Fictus, Fictilis, Hesiod. 0. (513.) Πρώ, Xen. Κ. Ά. p.xlvii. Schneid. 137 Πλασάμενοί, γάρ ιρα Aios πλαστήν ύπέδεκτο γυναίκα. Fictus Lucian. 2,71. Πλασόμενοϊ, Schol. Soph. EI. 660." v. Simulatus, Commentitius, Adulterinus: κατήγοροι' Schaef. Mss. " Aristoph. Σψ. 926. Έμοί δέ γ' ούκ έστ' ούδέ τήν vbpiav πλάσαι, Rimas obturare urcei." Seager. Mss. Philo de 7 Mirac. c. 4. Tows μεν άλλους Praevaricator, VV. LL. Item πλαστόν φάρμακον Ανδριάντας oi τεχνϊται πλάσσουσι πρώτον, elra κατά μέλη διελόντες χωνεύουσι. Plut. Cat. Min. 63. Πλ. ποφαγωγάε και σκήψεις. * Πλαστέον, Geop. 6, 2 ] Πλάσμα, το, Quod fictum est, Figmentum, Figlinum opus, Aristoph. (Opv. 686.) πλάσματα πηλού Ανθρωποι, Lucian. (I, 27 ) in I. πρός τόν ε'ιπόντα, Προμηθεύς εί εν λόγοις, de ipso Prometheo loquens, Συνειργάζετο δέ τοι καϊ ή 'Αθηνά, εμπνέουσα τόν πηλον, και έμψυχα ποιούσα είναι τά πλάσματα. Figmentum; i. e. Commentum, Simulatio, σχηματισμός. [j Apud Greg. Naz. autem Προσιόντεί αύτφ μετά φιλικού πλάσματος, Amicorum specie. Est etiam verbum Thea- Β tricum et artis tibicinum, ut quidem scribit Bud. p. 893. afferens haec Theophrasti H. PI. 4, (11, 5.) de tibiis loquentis, quae e calamo fiebant, Τίνεσθαι δέ φασι τρίενόν τε χρήσιμου καϊ καταυλήσεως βραχείας δεϊσθαι, καϊ κατασπάσματα τάς γλώττας έχειν' τοϋτο δε αναγκαίου τοις μετά πλάσματος αύλούσι. Sed πλάσμα, sicut et πλάσιν, quidam interpr. Varietatem quandam circa musicos sonos, et cantus luxuriam, quibus opponatur simplex musica. Nam pro his Theophr. H. PI. 4,12. Ήνι'κ' ηϋλουν άπλάστως, dixisse Plin. 16, 36. Cum adhuc simplici musica uterentpr. Ibid. Postquam varietas accessit et cantus quoque luxuria. Πλάσμα putatur fuisse et Potionis genus, quo suavior vox reddebatur. Legitur enim ap. Pers. 1» 07») liquido cum plasmate guttur Mobile colluerit. Sed et Cato de plasmatis bibendis scripsit. Fabius autem 1, 14. Sic autem in primi3 lectio virilis, quia carmen est, et se poetae canere testantur, non tamen in canticum dissoluta, nec plasmate,ut nunc a pierisque fit, effeminata. Ubi fortasse potius afiinem c praecedenti signif. habet. [Jambl. V. P. 344. Kiessl. " Gesner. Ind. Orph. Valck. Adoniaz. p. 399. Bibl. Crit. 3, 2. p. 5. Hemst. ad Lucian. 1, 185. ad Diod. S. 2, 212. Dionys. H. 5, 26. Gestus, Plut. Mor. 1, 156. (Q. S. 7, 8.)" Schaef. Mss. Demetrio 11. Pericle 9. Bruto 34. Wyttenb. ad 6, 346'.] HINC Πλασματώδης ET Πλασματίαε, Fictus, Fictitius, Commentitius, Aristot. Metaph. 12.(11, 8.) Πλασματίας ό λύγίος, Bud. [Aristot. de Gen. Anim. 2, 1. 4, 3,] Sed ΪΙλασματίας affertur et pro Fictor, Fabulator, e Plut. [Camillo 22. Πλασματώδης, Aristaen. 2,18. Aristot.de Gen. Anim. 4, 1. Plut. 8, 750. Romulo 8. * " Πλασματικοί λόγοι, Declamatio, Phot. Bibl. Cod. 90." Boiss. Mss. Epiph. 1, 621. * Πλασματικών, Eust. II. A. -p. 71, 36. *" Πλασμοί, Wakef. S. Cr. 4, 221. * Πλασμώδΐ)ϊ, Boiss. Philostr. 348." Schaef; Mss.] Πλάσιϊ, ή, Fictio, Ipsa actio fingendi; Formatio, sicut πλάττω, Forino. Apud Polyb. tamen (6, 53, 5.) πλάσις redditur etiam Forma. Πλάσΐί metaph. Formatio morum et institutio, Bud. e Greg. Naz. j> [" Toup. ad Longin. 363."Schaef. Mss. «Πρωτόττλασις, Schol. iescb. Pr. 120.] Πλάστη, Fictor: ut Μύρων ό πλάστης, Epigr. et Πολύκλειτο* ό πλάστης ap, Plut. (8, 520.) Item Creator, Conditor. Exp. enim κτίστης. Alicubi invenitur Deus dictus πλάστης hominum. In compositione autem redditur etiam Faber: ut χάλκοπλάστης,,ίεrarius faber. [" Ad Charit. 330=429. Rufin. 13. Ruhnk. ad Veil. p. 68." Schaef. Mss.,Plut. Theseo 4. * Άΐ'θρωττοπλάστηϊ, unde * " Άνθρωποπλαστικός,,Theod. Prodr. in Notit. Mss. 6, 563." Elberling. de quo in Καταπλαστός. [Pro Πελαστοί, ^Esch. Eum* 53.1. q. νόθος, Soph. (Ed. T. 780. " Schol. Aristoph' Π\. 717- ad Charit. 766. Valck. ad Theocr. x. Id! p. 132. Brunck. ad Eur. Hipp. p. 174. Musgr. ad v.* 79. Bacch. 1155. Eichst. de Dram. 137.. Opusc. 1, 266. ad Diod. S. 1, 308." SchakjMssl " Πλάθα, ap. Plut. Apopbth.. (724^191.) legitur. " Ibi enim Agesilaus moriens τους φίλους έκέλευαεμψ ",δεμίαν πλάθαν μηδέ μιμηλάν ποιήσασθαι τάς ei'itf- " vas ούτω προσαγορεύων: ut quidem habent vulg. ί' Edd. Sed rectius vet. Cod. πλαστάν: quod et aliquanto post legitur, in Apophth, Lac. Ibi enim " cum Graeci Asiatici decrevissent hi celebrioribei " urbibus εικόνας άνιστψν, αύτοϋ, rescripsit, Έμοϋ μη. " δεμία εΐκών έστω μηδέ γραπτή μηδέ πλαστή. Ita ut " πλαστά sit πλαστή βίκων in illo, 1. superior^: et μψψ " λά, εΐκών γραπτή : et recusarit Agesilaus tam fictas quam pictas sui imagines. Itidem vero et in Vita " ipsius Plut. dicit τής μορφής εικόνα non haberi, " quoniam αποθνήσκων άπείπεμή πλαστάν μήτνμψη. " λάν τινα ποιήσασθαι τοΰ σώματος εικόνα. Sed-et " ibi alia habetur lectio in vett. Codd.: sc. ττλαιηλν " et μι μήλων, pro πλαστάν et μιμηλάν»: unde coujici " potest, duplicem antiquos libros scripturam liabu- " isse: quosdam oxytomus πλαστάν et μιμηλαν,.adjective: quosdam perispwmenajs πλαστάν et μψη- " λάν Dorico more, e nominativis substantivis ιτλα- '' στάς et μιμηλύς. Utraque ferri lectio potest-: prior " tamen videtur. magis consentanea." Πλα»π>γράφος, ό, ή, Qui falsum scribit, Falsarius, Bud.- ex Artemid. Πλάσσειν δοκεϊν, καί πυξογραφεϊν> καί τορεύειν καϊ ποιεϊν. αγάλματα, άγαθόν ρήτορσι μοιχοιι καϊ πλαστογράφοις, καί πάσι τοις άπατεώσι' διά τρ τά μή όντα ώς όντα δεικνύειν τάς τέχνας ravrai, SED ετ Πλαστεύειν, pro Falsum. scribere, Falsare e Pand. affert. Illud autem πλαστογράφος a Cyrillo accipi tradit et pro Mendax, ac vanus historicus. [* " Πλαστογραφία, Schol. Jo.. Cliuiaew 8ί." Boiss. Mss. * Πλαστοκόμος, Manetho 4, 304.] Πλα στολάλος, Ετ Πλαστολόγοί, Qui ficla s. simulata loquitur, ficta dicit, Falsiloquus,, Falsitlieus, [Gl. * Πλαστολογέω, Suid. in Έπλαστ..* " nxajroi^fe, Saracenica Sylb. 65." Boiss., Mss.] ΠλασΓβνρΛ'ί. ψ πλάστης, Fictor. Πλαστουργέω, pro τλάιτ»»^ίιιΐ θ, Etfiiigo, Imitor, Bud. e Theophjlactoj;Πλασηίϊργοϋντες ol ζωγράφοι δσα ή φύσις ού δύναται. Reddituf«et Formo: ea signif. qua dicitur Deus formasse ho minem : unde partic. πλαστουργηθεις, Formatuij?a pass. Πλαστουργοϋμαι, ap. Damasc., de Christo, Έ τέρφ παρά τήν φύσιν θεσμφ πλαστονργηθείς. [Anal..2. 85. Cyrill. c. Julian. 10. p. 352. "Toup. Opusc. l, 158. Jacobs. Anth. 8, 218." Schaef. Mss. * "Πλαστουργέ, Psellus in Cant. Cantic. 1, 6. Theod. Prodr. Rhod. 2, 307." Boiss. Mss. "Statuaria, Tzetz.,Chil. 7,933. 8,421. 13, 326. JO. Malal. 1,88." Elberling Mss.] Πλαστούργημα, τό, Damasc. de Homine, Tiiθείων χειρών τό πλ.. "Απλαστος, ό, ή,. Non fictus, simulatus, fucatus, Simplex, Apud Cebet. άπλαστοι, Non fucatae, "A πλαστοί ε'ισι και ούδαμώς κεκάλλωπιομέναι. A Bad. exp. Ingenuus, Candidus, afferente e Plut. 0» σάμενος τό Αφελές και &. τής υπουργίας. Hinc AD- VERB. 'Απλάστως, Non ficte, simulate, fucate, Absque fuco, Simpliciter. Ut άπλάστως αυλείν, Theopor. (Η. PL 4, 11, 4.) pro quo dixit Plin. Simplici musica uti. In VV. LL. affertur e Plat. Epist. Ekes μάλα ά. γελών, pro Dixisti apertissime. Sed raalira Simplicissime, aut Minime ficte, Minime simulate, [Plut. 8, 514.3 (I Invenitur"Άττλβστοί dictum etpro άπελαστος, Cui appropinquandum non est, Ad quem accedendum non. est, Ad quem tutus non e accessus, Hesiod. "Epy. (147 ) άλλ' Αδάμαντος if* κρατεράφρονα θυμόν "Απλαστοι, ubi exp. Ά^»'"^ στοι, et οϊς ούδείς πλησιάζει: item άγριοι: [«

7645 ΠΛΑ [Τ. ill. pp. 340 342.] ΠΛΑ 7646 153. " Brunck. Soph. 3, 499 Lobeck. Aj. p. 259» k ήδονάε τήν ποίησιν άναπλάττεσθαι. Άναπλάττομαι, Musgr. Rhes. 310. Wakef. Trach. 1093. S. Cr. 5, Illiiior, Lucian. (1, 673.) Έπειδάν δε πατηθη τά υποδήματα, και νπό τον πηλοϋ άναπλασθη, Cum illita fue- 127 Jacobs. Anth. 8,356. Antiphil. 29-ad Mcer. 25. Graev. Lectt. Hes. 527-602." Schaef. Mss. * " 'Aπλαστία, Simplicitas, Plato Defin. 412." Routh. Mss.] 'Ερμήςό άγοραϊος πίττηε άναπέπλησται, όσημέραι άναrint luto. Sic et πλάττειν πηλψ.' Idem (2, 681.) Εύπλαστος, Qui facile fingi potest, Cujus forma far πλαττόμενος [εκματτόμενοε] ύπό τών άνδριαντοποιών. cile repraesentari a fictorepotest. Exp. etiam Qui facile formam induit. [ielian. H. A. 17» 9 Eust. II. A. p. 34, 14. Plato de Rep. 9. p. 588. Εόττλαστότερον κιψον. * Είιπλάστω*, Schol. Aristoph. Θ. 6l. Eust. II. A. p. 87, 39. * " Είπλαστία, Eust. II. 984, 4." Wakef. Mss. * Ήμίπλαστοε, Epiph. 1, 887 * " Ίερόπλαστοε ε'ικών, Dionys. Areop. 27 56. * 'Ieρρπλάστωε, Sacra effictione, 5. (Eccl. Hier. 2, 1.)" J^all. Mss. * " Ίσόπλαστοε, Brunck. Soph. 3, 499. Toup. Opusc. 2, 44." Schaef. Mss.] " Κακόπλαστοε, " ex Hermog. affertur pro Errativus. Videndum " tamen ne potius sit Male fictus." ['* Cbrys. in Hebr. Serm. 15. T. 4. p. 515, 6. Άγροικίδεε και παχε~ιαι, καϊ Άμορφοι, και κακότλαστοι, καϊ πανταχόθεν αισχροί." Seager, Mss. 14." Scbaef. Mss. " Saracenica Sylb, p. 10." Boiss. Mss. " Male coniictus, Phot. ap. Wolf. Anecd. Gr. 1, 110. Tzetz. ad Lyc. 250. (440. 592.) * Κακοπλάστωε, ibid. * Μυθοπλαστία, Athan. 1, 186. 258.301. 370." Kail. Mss. * " Όμόπλαστοε, Is. Porphyrog. in Allat. Exc. 298." Boiss. Mss.] " Πρωτόπλαστος, Qui " primusfictusformatusque fuit,ut Adam," [" Const. Manass. Chron. p. 9. 97. Aster. Hom. ρ.55.65. * ~&ωματόπλαστο$, Const. Manass, Chron. p. 7." Boiss. Mss.] Πλαατώϊ, Ficte, Simulate, Falso, Plato de LL. (6. p. 777 ) Dicitur et πεπλασμένωε. [Gl. Fallaciter.] Πλαστικοί, Ad fingendi artem aptus, ut πλαστική γη. Apud Plat. Timaeo, πλαστικωτάτη γή vocari existimatur Terra maxime compacta. Fingendi arte valens, Bud. e Polyb. Πλαστική, sub. τέχνη, Fingendi ars, Fictorum ars, e cretas. argilla rerum simi-, litudines exprimentium, ut dixit Horat., argilla quidvis imitabitur uda, aut etiam ex alia materia. Etiam Latine Plastice. Lucian. (1, 25.) Και τό μέν ολον, έν πηλω ή πλαστική, κατά ταντα τοϊε κοροπλάθοιε. Sed Idem dixitetiam, (5&7 ) Τονήε τε πέρι καϊ γενέσεως, Καϊ τήι έν ταϊε μήτρα is των εμβρύων πλαστικής. ["Heyn. Η0111. 7, 801." Schaef. Mss. Πλααηκόϊ, Gl. Statuarius: Πλαστική- Statuaria.] [* " Πλαστεϊον, Formatio, Epiph. Haer. 23. p. 64. * Κηρυπλαστεΐον, Cerearum imaginum typus, ibid." Kali. Mss.], Πλασταρεύω, i. q. πλάσσω, s. πλάττω, Fingo ; nam Hes. πλασταρεύοντεε exp. πλάσσοντεε.. Άναπλάσσω, VEL potius Άναπλάττω, Reiingo, Denuo fingo, Reformo, Denuo formo, Greg. Naz. de {laptismo, "ίίσπερ γαρ ούκ όνταε ύπέστησεν, ούτως ύποστάνταε άνέπλασε. Alibi quoque ap. eum nos άναπλάττειν baptism us dicitur : quem et άνάπλασιν vocat: eund. autem alibi ά,ναγέννηοιν appellat. U Άναπλάττω, vacante praep. άνά, Fingo, Effingo, Formo, Deformo, Lucian, (1, 4.) Άποξέων τόν κηρόν, βόας καϊ 'ίππονε, ή καϊ νή Δί' άνθρώπονε άνέπλαττον. Sic Prometheus (1, 187.) dicitur homines άναπλάσαι, j, e. Formasse. Diosc, 1, 129 Άναπλάσσοντεε μαγίΐαε, Formantes, Fingentes. Apud Gal. Eis κνκλίακουε άναπλάττεται. Vide Άναπλάττομαι. jj Fingo, l. e. Comminiscor, Imaginor ap, me quae non sunt, Aniijio concipio quae nou sunt, aut etiam qua; esse uon possunt, Greg. Naz Έναντίωε περϊ τήν αρχέγονοι> ύλην νποστάσαν έξ ούκ όντων, κάν τινεε άγέννητον άναπλάττωσιν, Illino: unde, Άναπλασθεϊε ύπό τοϋ πήλον, Luto illitus. Unde in voce pass. Άναπλάττομαι, Άναπλάττομαι, Refingor, Reformor. Fingor, Effingor, Former,.Gal. ad Gl. Tawra δέ τά φάρμακα είε κυκλίσκουε άναπλάττεται, Formantur in pas tillos. Sic, Αναπλασθείς eis τροχίσκουε. Illud autem, Άναπλάττεται eis κολλύρια, alii vertunt Conformatur in collyria; alii, Digeritur; alii, Cogitur in collyria. Prima tamen interpr. vim Graeci verbi magis retinet. I) Fjngor, i. e. Falso et vane animo concipior. Interdum etiani pro voce activa άναπλάττω, in hac signif. Theophyl. Epist, Σειρήνας γάρ δοκώ τας άσχήμονας PARS XXIII. I" Ad Charit. 551=314. Jacobs. Anth. 6, 110. 323. 357. 9, 176. 11, 77 Diosc. 16. Schol. Aristoph. Πλ. 639. Boiss Philostr. 36o.Thom. M. 888. ad Herod. 671. Villois. ad Long. 30. Munck. ad Anton. Lib. 87. Verb., Fisch. Ind. Palaeph. Wessel. Diss. Herod. 202. Lucian. 1,20. Tboro. M. 63. ad Xen. Eph. 145." Schaef, Mss. * Άναπλαστέον, Diosc. 5,103.] Άνάπλασμα, τό, Figmentum, Id quod fictum s. formatum est. ) Figmentum, Commentum, Id quod aliquis finxit s. commentus est: unde et pro Mendacio capitur. Άνάπλασμα, φενσμα, Hes. A Suida autem exp. σχήμα. [" Diod, S. 1, 168." Scbaef. Mss. Strabo 11. p. 592. Ή τών ύποκριτών διασκευή έν τοϊε άναπλάσμασι, Apparatus in effingendo.] Άνα- " Tzetz. Exeg. in II. p. 41, ι 3 πλασμόε, SIVE Άνάπλασιs, q. d. Refictio, Reformatio. I. e. Fictio s. Formatio quae fit deiutegro. Greg. Naz. de Baptismo, Καί ταϋτα, ούκ ονσηε δευτέρας αναγεννήσεως, ούδέ αναπλάσεως. A Bud. άνάιτλασίδ exp. Reformatio, Altera informatio, Fictio, Formatio, Ipsa actio fingendi s. formandi. j Άναπλασμόε, s. Άνάπλασιε, Fictio rerum quae non sunt, aut etiam esse non possunt, Imaginatio vana quarundam rerum, Plut. (6, 431.) Τον έκ τών ματαίων έλπίδων άναπλασμόν. Apud Greg. Naz. Ή δι' όνειράτων άνάπλασιε, Imaginatio quae fit in somnis. [" Άναπλασμόε, Greg. Naz. Ep. 63." Strong. Mss. " Άνάπλασιε, Valck. ad Ammon. p. 6." Schaef. Mss. Hippocr. 746. * Έπαναπλάττω, Axionicus Athenaei 95. * " Προ α να - πλάττω Galeno 5, 151. Charter, recte restituere videtur Wyttenb. ad Plut. 6, 756." Dindorf. Mss. " Andr. Cr. 102. Phot. ap. Wolf. Anecd. Gr. 2, 202." Kail. Mss. Hipparchus Stobaei Gal. p. 671. *Προσαναπλάσσω, Longin.. 7 Eust. Od. Prooem. p. 3,19.; 14, 46. II. A, p. 57,48. Clem. Alex. Pad. C p. 234, 33. Palaeph. p. 6. 18. " Schol. Pind. Ό. 5, 29- Porphi ap. Stob. p. 129." Boiss. Mss. * Ivvavaπλάττω, Max. Tyr. 24, 5.] [* " Άντιπλάσσω, In contrarium fingo, Clem. Alex. 188." Kail. Mss.] " Άντίπλαστοε, Similiter s. Ε si- " mili materia fictus, Ad exemplar alterius fictus. " Hesychius Sophoclem άντίπλαστον pro ίσόπλαστον " et ομοιον accepisse scribit, e quo htec verba affert, " πατήρ δέ ποταμός 'Ίναχοε Τόν άντίπλαστον έχει " νόμον κεκμηκότων." [" Brunck, Soph. 3, 499«Toup. Opusc. 2, 44. Porson. Praef. ad Hec. p. viii." Schaef. Mss.] Άποπλάσσω, VEL potius Άποπλάττω, Effingo, Fingo, Nam pro simplici πλάττω affertur ex Epigr. [Plut. jemil. 28. " Ad Charit. 551. Even. 11. Jacobs. Anth. 8, 30. 11, 77. Antip. Sid. 30. Posidipp. 15. Rufin. 13. Agathias 10. Paul. Sil. 7, 59. Callim. 1. p. 573. Imitor, Ruhnk. Ep. Cr. 182. Toup. Opusc. 1, 424. ad Charit- 362." Schaef. Mss.» Άπόπλασμα, Philo 1, 336. P. al. απόσπασμα. * Άποπλάστωρ, Ma- D Hetho 4, 343.] Διαπλάσσω, VEL potius Αιαπλάττω, Fingo, Formo : ut simplex πλάττω. Voce media ap. Philon. de Mundo, Ύελεώτατον 'έργον διαπλάσασθαι. A Bud, διαπλάττω, redditur etiam Gonformo. Idem e Gal. διαπλασθέντα, a pass. Διαπλάττομαι, affert, dictum de membris fractis, quae sanata reconcinnantur et formae suae restituuntur, "Οπω άει φυλάττοιτο τών διαπλασθέντων ή θέσιε. [ Item quemadmodum simplex πλάττω, sic etiam comp. hoc διαπλάττω metaph. interdum usurpatur. Dicitur enim de praeceptore formante discipulum, a Greg. Naz. Illino. Unde Διαπλάττομαι, lllinor. Theophr. Ή δέ γή διαπλαττομένη τηρεί τόν πυρόν. ['«Ad Charit. 551. 664. Jacobs. Anth. 8, 418. Wakef. S. Cr. 4, 221. Aristoph. Fr. 289." Schaef. Mss. ««Clem. Alex. 43. ielian. V. H. 191." Wakef. Mss.] Διαπλασμόε, Formatio, Conformatio, [Plut. 9, 478.] At genere NEUTKO Διάπλασμα, ab altera τοΰ διαπλάττω signif., Uuctio aut Fomentum totum corpus oblinens. 21 U

765/ ΐιΑΧ Apud Diosc. tamen alicubi pro διάπλασμα Codd. alii A habent διάπασμα. [Schol. Aristoph. "Σφ. 614.] Αιάπλασις, Formatio, Conformatio, [" Hierocl. 100." Wakef. Mss.] A Gaza redditur etiam' Species ap. Alex. Aphr. Etiam de Osse quod recoricinnatur, et formae suae restituitur: sequendo signif. modo datam participio διαπλασθέντων ap. Gal. Διάπλασ ts, inquit'gorr,, dicitur a Chirurgis Fracti ossis compositio ejusmodi, ut comminuti ossis extrema se contingent, omnesque ejus partes sibi ex adverso collocentur, et in pristinam unitatem reducantur, Gal. Comm. 1 eis ro περί 'Αγμών. [* Διαπλαστός, unde] " Άδιάπλαστος, Qui formatus nondum est, Informis " adhuc et rudis," [" Schol. Arat. 122. Schol. Nicandri Θ. 620." Wakef. Mss. * " Αυσδιάπλαστύε, Quod aegre fingitur s. formatur: TO δνσδ., Deformitas arte vix superabilis, emendabilis, Chrys. περι Παρθεν. Κεφ. 62. Τ. 6. p. 284, 16. Τό τε τον προσώπου 8. τά τών ιματίων άνθη κάκιον άποφαίνει." Seager. Mss, * Εϋδιάπλαστοε, i. q. ωραίος, Fabric. Cod. Pseud. V. Τ. p. 142.] " Αιαπλαστικός, Effiugendi for- " mandique vi praeditus," Έμπλάσσω, VEL potius Έμπλάττω, Illino, quam signif, habent etiam άναπλάττω et διαπλάττω. Apud Herod, vero atque Aristoph. et simplex πλάττω. Legitur enim ap. ilium, Έπλάσατο τήν κεφαλήν πηλφ : ap. hunc autem, "Επλασρ πηλψ TOVS οφθαλμούς. A Bud. redditur non solum Illino, sed et Infarcio : afferente ex Aristot. Probl. 29, (23.) Kat oi ras σνpiyyas άρμοττόμεναι, eis τήν ύπάτην άκραν τόν κηρόν έμπλάττουσι. Alicubi redditur et Inspergo, ut ap. Diosc. Έμπλασον τό ψιμμόθιον, Inspergito cerussam. Sed verbo έμπασον potius haec interpr. convenit. Vide 'Επιπλάττω. Quibus addit, έμπλάττειν propterea significare Obstruere locum, et implere. Theophr. (H. PI. 5, 6,3.)desecanda materieloquens, Τά δε χλωρά λίαν συμμύει καί ενδέχεται [ενέχεται] έν rois όδονσι τά πρίσματα, καί έμπλάττει' διό καί παραλλάττονσιν άλλήλων TOVS όδόντas, 'ίνα έζάγηταιinter dentes serrae scobem retinent, et crenas obstruunt, secturamque morantur. Quare artifices serrae den- c tium versus alternis evariantes faciunt, quo facilius scobs educatur. Ita Bud. Affertur autem et έμπλάττειν TOVS πόρους e Gal., ubi έμπλάττειν est itidem Obstruere : Tberap. 8. Τά γάρ έμπλάττοντα TOVS πόρους, επέχει ras διαπνοάς. Item pro Restituo cuteui, vide Παρεμπλάσσω. [Nili Sent. 210; Έμπλάσσει τό rpavμα.] II Έμπλάττω exp. etiam In massam formo, Versando mollio, etc.; de qua exp. dicetur in ' Εμπλαστρου. Κ Έμπλασσόμενοι autem pro έπεμβαίνοντες et συρβηγνύμενοι, ex jeliano, item pro προσκρούοντες et προσπελάζοντες, ex alio affert Suid., quem vide. [" Diod. S. 2, 424. ad Herod. 545. Wakef. S. Cr. 4, 219 * Έμπλάζω, 220." Schaef. Mss. " Έμπλάσσειν σμύpvrj, Myrrha obducere, Herod. 2, 73 " Schw, Mss. Nicander A. 79 έμπλάσσεται αφρός, 317 ανχένυς έμπλασθέντος, i. q. έμφραχθέντος. " Illino, Strabo 1078." Wakef. Mss.] Έμπλαστός, ET Έμπλαστικός, Ad illinendum aptus, vel Ad illitum comparatus. Έμπλαστικά φάρμακα, ut scribit Bud., Quae vim habent obstruendi meatus cutis et corpo- D ris, quasi tectoria, et ad illitum comparata. Έ/ιττλαστικά, inquit Gorr., dicuntur Medicamenta quae ports corporis illita tenaciter haerent. Sunt autem ejusmodi, glutiuosa, terrea, et minime acria, sed gustu potius aquosa, etc. Addit autem, έμφρακτικά vocari Eadem medicamenta, quibus contraria esse έκφρακτικά : quae et έκκαθαρτικά. Affertur vero et έμπλαστικαί δυνάμεις e Gal, Item έμπλαστικωτέρα ουσία, ex Eod. habes ap. Bud. 777. Vide Καταπλαστός. [" Έμπλαστός, Hemst. ad Plutum p. 241." Schaef. Mss. Έμπλαστικώτερος, Alex. Trail. 7. p. 97.] AT VERO 'Έμπλαστρος, ή, VEL "Εμπλαστρον, ro, Compo- Sitio έκ τών έμπλαστικών s. έμπλαστών φαρμάκων, Εχ emplasticis medicamentis, quae pramollita et subacta ulceribus vulneribusque imponi solent. Ita in VV. LL., ubi etiam annotatur έμπλαστρον compositionis rationem obtinere, at έμπλαστον, materiae : licet multi vocabula confundant. A Gorr. έμπλαστρος esse traditur Medicamentumin massam coactum, quod prastt. ill. pp. 349-350.] ΓΪΑΑ 7658 mollitum vulneribus imponitiir,, Λ, Ess f autem dictum εμπλαστρον a verbo εμπλάττειν, quod primario nni dem signif. Obstruere, atque implere; secundo vero* sc. ab effectibus emplastri, Subigere, Versando nroilire, In massam formare, Illinere; item Cutem et ulceratum locum iu integrum restituere. Hsec il e Ubi quod dicit έμπλάττειν primario quidem si»nifi care Obstruere, at secundo, Illinere, non convenit eum iis quae supra e Bud. annotavi; imo vero nec rationi satis cousentaneum est, cum Illlnendi signif et in aliis compp. et in simplici quoque interdum in venidtur, non item ilia altera. Praeterea cum έμνμττε ιν prius sit quam έμπλαστρον, haud video quomodo έμπλάττειν ab effectibus εμπλάστρου signif. accipere possit. Ceterum έμπλαστρος pro έμπλαστρος σκενα,ύ, dici putatur, s. έμπλαστρος δύναμις, sicut et έμ*\«. στικάί δυνάμεις alicubi legitur; sed invenitur tamen substantive positum έμπλαστρύς: ut έμτλαστρος a. φαλική, Diosc., Emplastrum quod capiti adhibetur. et έμπλάστροις φωρικάϊς ap. Eund. Sed affertur tt Β τοις έμπλάστροις, ab εμπλαστρον, e Gal. ad Gl.5 Τοις πρός τά ρεύματα μαλθακοις ίμπλάστροις δει yprj. σθαι: nam scr. fuisset, usurpando in fem. gener ταίς et μαλθακάϊς. Sic et alibi. [Gal. Comp. Me/ sec. Gener. 1. p. 319. " Wakef. S. Cr. 4, 219. Bernard. Reliq. p. 30." Schaef. Mss. " Villois. Anecd Gr, 2, 105." Wakef. Mss.] Έμπλαστρώδης, Emplastrum referens, Emplastro similis, Aliquam cum era piastre affinitatem habens: σύστάσις,gal. Apud Diosc. autem, Έμπλαστρώδες-κατάπλασμα yirem, redditur, Emplastri modo illinitur. [* Έ/ιιτλάν '^ Diosc. Parab. 1, 154.] Παρεμπλάττω, Obstruo meatus, Intego s. Instauro s. Restituo cntem, Bud. 777. «Diosc. (399 ) Ubi et VERB. Έμπλάττέ' affert e Theophr., positum itidem pro Restituo cutem. Et passive, Παρεμπλασσόμενα το~ις jropois, Quae velut infarciuntur s. obduntur meatibus, ad illos obstrueedos. Unde alicubi redditur etiam Obstruentia meatus, qui pori dicuntur. [Alex. Trail. 2. p. 51.] Παρεμπλαστικός, Obstruendi vim babens, meatus sc., qui pori dicuntur. Apud Diosc. 1, 150. Παρεμύαστικήν έχονσι δύναμιν, reddit Ruellius, Spiracuia cutis obductu suo claudunt. [Ώαρεμπλαστικώτερος,Met. Trail. 7. p. 94. * Ώροσεμπλάσσω, Diosc. 2, «6.] Έπιπλάσσω, VEL potius Έπιπλόττω, Illino; qu signif. aliis etiam compp. verbi πλάττω data fuit, atque adeo et ipsi, ut, Έπιπλάττειν τόν στόμαχον'τνα τονονν δνναμένοις, Illinere stomachum medicamentis corroborandi vi praeditis. Et e Gal. Έπιπλάττειν c> πησιν έλικαs αμπέλου, Illinere vitis colliculos. Pro quo alii Imponere: quod Illinere non satis buicloco convenire videatnr. Exp. alioqui et Inspergere; sed ubi haec signif. locum habet, videri possit leg. έπιπάττειν. Sic de έμπλασον, quod redditur Inspergito, dictum est in Έμπλάττω. ) Έπιπλάττω, sicut et έμπλάττω, Obstruo : Ut έπιπλάττει τά ύτα, el Aristot. Probl. [" cf. sect. 3. Quaest. 27." Seager. Mss. Philo de 7 Mirac. c. 4. * " Έπιπλαστέύν^ίψ 16, 18." Kali. Mss.] Έπίπλασμα, τό, Medicamenturn quod illinitur, imponitur, VV. LL. [* Έττί^λπσις, Aret. 89. 100. Basil. 3, 552.] AT VERO '&riπλαστός, sicut et simplex πλαστός, pro Fictus, Simulatus, Fucatus, Commentitius: φίλος, Lucian. [cf. b 442.] Et έπίπλαστον δίκαιον, Jus commetilitium, quod figmento non re ipsa subsistit, VV. LL. [Alciphr. 3, 11. πρόσωπον. " Thom. M. 874. Τ. H. ad Plutum p. 241." Schaef. Mss. * " Έπιπλάστ&, Simulate, M. Anton. 2, 16. Euseb. Η. Ε. 360. Athan. 1,691." Kail. Mss.] CoNTR. Άνεκίπλαστοί, pw άπλαστος, Non fictus, simulatus, fucatus, [" Diog L. 2, 117." Wakef. Mss. * " Ύευδεπίπλαστοι, Jo. Climac. 73. 147. άρέτή, Nicet. Eugen. 5, 51." Boos. Mss. " Anna C, 36." Elberling. Mss. * ilponmirmnσω, Phurnut. 17. p. 173. Gale.] Καταπλάσσω, VEL potius Καταπλάττω, IHino, Φ lino, Aristot. H. A.9. Καταπλάττει εαυτόν τη^β, Ο" - linit se luto ; Limo obducto se loricat, qua; intcr P[' affertur e Gaza. Ε Plin. autem, Luto se tergorat. Vide et Θωρακίζω. Sunt porro usi Herod, atque Aristoph. et simplici πλάττειν cum eod. dat., u' fll "

7645 ΠΛΑ [Τ. ill. pp. 340 342.] ΠΛΑ 7646 «turn est et in Έμπλάττω. Pass, autem ΚαΓαπλασβ^μεΐ'οΐ' A mo, Refingo. Pass. Μεταπλάττομαι, unde partic. τψ μετώπψ, pro Illitum fronti, ap. Diosc. 3, 93. at, Καταπλασσομένου τον ομφαλον έξ ίδατοε, ibid, μεταπλασθέν ap. Lucian. (1, 180.) *H γυναικόε εΐδοε μεταπλασθέν είε 'όρνιθόε τινοε ποιήσαι : quibus haec redditur Peruncto ex aqua umbilico. Ε Gal. ad Gl. addit, (in quibus μετασχηματίζει non aliud esse videtur affertur, Καταπλάττειν τψ τών πυρών άλεύρψ, pro quam μεταπλάττειν,) To μέν γαρ τοιούτο καί τά Cataplasma imponere e triticea farina. Sed et cum παιδάρια τά παρ' ήμϊν, τά πλάττειν έπιστάμενα, πηλόν gen., ex eod. Diosc. Καταπλαττομένη τών διδύμων, lilila testibus. Apud quem legitur etiam, Φακοί ό έπι τών τελμάτων εύρίσκεται έπι τών στάσιμων υδάτων, ψύχω ν rij δυνάμει, πάσαιε φλεγμοναϊε και έρυσιπέλασι και ποδάγραιε αρμόζει καταπλασσόμενοε, καθ' έαντόν τε και συν άλφίτψ. Pro quibus Plin. haec habet, Est et palustiis leus per se nascens in aqua non ilueote, refrigeratoriae naturae: propter quod collectiouibus illinitur, et maxime podagris, et per se, et cum polenta. Alicubi autem pro eo quod καταπλάσσεσθα,ι dicit Diosc., utitur composito Superlini. At vero pro istis ejus verbis, Kai ro σπέρμα ενώδεε καταπλασσόμενον είε aprovs, habet, Semen, ejus gratissime panes condit. Ipsius autem Diosc. Interprr. red d id e- runt, Panibus inspergitur, compinsitur. A Bud. καταπλάττω redditur etiam Catapjasmate euro et medeor, ap. quem vide plura, p. 778. Item de κaταντλε'ιν et καταπλάττειν copulatis dictum.est supra, Τ. I. c. 179 in.fine. Καταπεπλασ μενον autem in musica quid sit, docet Fabius 1,19 ita scribens,!nec verba in faucibus patietur audiri, nec oris inanitate resonare, nec, quod minime sermonipuro conveniat, simplicem vocis naturam pleniore quodam sono circjumlinire: quod Graeci καταπεπλασμένον dicunt. Sic appellatur cantus tibiarum, quae, praeclusis quibus clarescunt foraminibus, recto modo exitu graviorem spiritum reddunt. Sic et πλάσμα Musicorum esse vocabulura, dictum fuit supra. [" Jacobs. Anth. 9, 413. Kuster. Aristoph, 214. ad Herod. 141. 315. (4, 75.) ad Diod. Si 1, 83. 101. Alciphr. 2, 220. Munck. ad Anton. Lib. p. 87. Verh., Plut. de S. Ν. V. p..73. 77. Bernard. Rei. 102." Scbaef. Mss. * Καταπεπλασμένωε, J. Poll. 4,.51. *Kαταπλαστέον, Geop. l6, 20. 17, 8.] Κατάπλασμα, τό, Medicaraentum quod illinitur, illinendo adhibetur. Quidam e Scrib. Largo iuterpr. Superpositum medicamentum. Apud Diosc. Κατάπλασμα γίνεται έμπλαστρώδεε, redditur, Emplastri modo illinitur. Κατάπλασμα, inquit Gorr., Medicamentum molle et consistentia mediocre, quod repellendo, concoquendo, digerendo, resolvendo, laxando, vacuando, detergendo, calfaciendo, siccando, dolorique sedando adhibetur : quae crassiora siccioraque sunt, έμπλαστρα et cerata : quae liquidiora, σνγχρίσματα et unguenta appellantur. Ab antiquis, ut Idem docet e Gal. ad Gl. 2., magna c parte e melle parabantur, cui incocta esserit vel mista medicamenta morbo convenientia; saepissime veroet e pane, oleo, et farina. Sciendum est autem ut καταπλάσσεσθαι interdum pro καταπάσσεσθαι perperam positum invenitur, vel vicissim, ita κατάπλασμα pro κατάπασμα, vel vicissim. [Jambl. V. P. 346. Kiessl. " Jacobs. Anth. 6, 379. Τ. H. ad Plutum p. 405. Aristoph. Fr. 231. 250." Schaef. Mss. * Κατάπλασιε, Hippocr. 49, 39 ] Καταπλαστόε, Qui illinendo adhibetur, s. per illitum, Idem. SED ET Καταπλαστή ex Herod. (2, 85.) affertur pro Medicamento, [ubi hodie legitur * Καταπλαστνε. Vide Valck. ad 1, 85. " Καταπλαστόε, Τ. Η. ad Plutum p. 240. Kuster. Aristoph. 13. Κατάπλαστοι, Toup. Opusc. 2, 27. Valck. Hipp. p. 223. ad Lucian. 1, 413." Schaef. Mss. * Έπικαταπλασσω, Hippocr. 767. Alex. Trail. Ep. de Lumbis. * " Προσκαταπλάσσω, Tanquam cataplasma admoveo, Schol. Vetcris Poetae ap. Fabr. B. Gr. 3. p. 644." Kail. Mss.] Μεταπλάσσω, VEL potius Μεταπλα'ττω, Transfor- ή κηρόν οταν λάβτ), ρ^δίωε έκ τοϋ αύτοϋ πολλάκιε όγκου μετασχηματίζει πολλάε ιδεών φύσεις. [" Hedvl. 3. Philipp. 74. Jacobs. Anth. 7, 384. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1,302. 2, 186. 190. Brunck. Soph. 3, 529." Schaef. Mss.] Μεταπλασμόε, Transformatio. Sed μεταπλασμόε peculiariter vocatur a Gramm. Mutatio terminationis alicujus vocabuli, ut άλκί pro αλκή, et ύσμϊνι pro ύσμίνη, necnon κλαδί pro κλάδψ. Quod et in verbis fit, ut docet Eust., ap. quem vide plura p. 58. item 75. Sed et voces, in quibus facta est hujusmodi mutatio,dicuntur/zeraire^0ff0ai. ["Heyn. Hom. 7, 63. 8, 502. Steph. Dial. 25. Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 1, 302. 391. 2, 169. 190. 342. 346. Callim. 1. p. 463. Erfurdt. ad Soph. Aj. p. Β 254. Reiz. Acc. p. 122. Munck. ad Anton. Lib. 279- Verh., Bergler. Alciphr. p. 4. ad Mcer. 132. Toup. Opusc. 2, 62. Koen. ad Greg. Cor. 207. Luctae species, ad Moer. 91. * Μετάπλασιε, Fischer, ad Weller. Gr. Gr. 2, 187-190." Schaef. Mssi " Poeta de Sancto Theodoro ante Philen v. 187. ed. Wernsd." Boiss. Mss. Eust. II. A. p. 44, 11. * Mcτάπλαστοε, unde] "Άμετάπλαστοε, Non transforma- " tus, Qui transfigurari nequit, aliter fingi non po- " test." Παραπλάσσω, VEL potius ΥΙαραπλάττω, Illino, VV. LL. sed absque ullo exemplo, [" Schol. Argum. Id. 15. Theocr." Boiss. Mss. " Παραπλάττω τι έκ τινοε, Valck. Adoniaz. p. 188. ad Diod. S. 1, 281." Schaef. Mss. To νδωρ οΰδέ παραπλάσσεται ούδέ άναπίνεται ύπό τήε γήε, Heronis Pneumatica. Vide Schn. ad Eclog. Phys. 214. 215. " Schol. Nicandri Ά. 95." Wakef. Mss.] AT Παραπλασμόε, Sordes in tibiarum foraminibus, ex Hes., cam alioqui supra καταπεπλασμένον in longe alia signif. habuerimus e Fabio, c de cantu tibiarum, quae, praeclusis quibus clarescunt foraminibus, recto modo exitu graviorem spiritum reddunt. Apud eund. Hes. EST Παραπλάσματα expositum τά κηρία τά έπιτιθέμενα τοϊε ζητήμασιν εν τοϊε βιβλίοιε: Ubi quidam significari putant Ceram qua in libris quaestiones aut quidpiam aliud notamus: quales ap. Cic. (ad Att. 15, 14. 16, 11.) Cera miniatulae, et Cerulae miniatae. Sed ita exponendo, non videtur posse retineri, quae habetur in vulg. Hes. Edd. lectio. [Cf. Hes. in ΤΙαρερρυπωμένα βιβλία, ols κηρούε προσπλάσσομεν πρόε τό ζητήσαί τινα, Villois. Prolegg. p. 22. Quiutil. t, 11, 6'. 2, 3, 50\ Παράπλασμα, Schol. Aristoph. Θ. 708. Παραττλασμό/, Sext. Emp. Math. 1, 176. * ΤΙαράπλασιε, Pisid. de Van. Vitae p. 432. " Heyn. Hom. 8, 502." Schsef. Mss. " Theod. Prodr. Rhod. p. 125." Boiss. Mss. * Παρα'ττλασΓΟϊ, Tzetz. Ch. 6. p. 300. coll. Heeren. 7, 11. " Eichst. de Dram. 137." Schief. Mss.] ΤΙεριπλάσσω, VEL potius Τίεριπλάττω, Tllitio. Item, Obduco, Obtego, Bud. e Theophr. H. PI. 9, (20, 2.) Cujus illitus medicamenti loco est. Sed et φάρμακον D Αιόπερ οταν διδώσι τό πέπερι, έν άρτψ ή στέατι περι- καταπλαστόν, Aristoph. Πλ. (717 ) Πρώτον δέ πάντων τψ Νεοκλείδτι φάρμακον Καταπλαστόν ένεχείρησε τρίβειν, έμβαλών Ίκορύδων κεφαλάε τρείε Τη νιων. Ubi Scbol. annotat pharinacorum tria esse genera, καταπλμστά, et χριστά, et ποτά, s. πιστά : nam paulo post dicit πιστόν, τό πινόμενον. I BID., Πλαστόν esse TO καταπλασσόμενον: quod et καταπλαστόν. Hoc vero comp. a quibusdam proparoxytone scribi admonet πλάττονσι καίει γάρ άλλωε τόν φάρνγγα. Et Pass. Περιπλάττομαι, ex Aristot. Probl. 'Εμφυτεύεται γάρ περί τόν φλοιόν, καί περιπλάττεται πηλψ. [" Diod. S. 1 252. Wakef. S. Cr. 4, 219. Jacobs. Anth. 9, 413." Schaef. Mss. Eubulus Athenaei 557. "Greg. Nyss 3 226. Stob. 433, 42." Wakef. Mss. M. Anton. 10,' 35. * " Ώερίπλασμα άπαλόν, Schol. Jo. Climac. 179." Boiss. Mss. * " Περί'η-λασΓοϊ, Eichst. de Dram. 137." Schaef. Mss.] [* Προπλάσσω, Alex. Trail. 10. p. 567., ubi leg. προσπεπλασμένον pro προπ. " ΪΙροπλάσσομαι, Primum formor.de Adamo, Amphiloch. 162." Kali. Mss. «Πρ<ίπλαομα, Cic. ad Att. 12, 41. Plin. 35, 12.] Προσπλάσσω, VEL potius ΠροσπλαΓΓω, A'fiingo, Illino. Exp. tamen pass, partic. προσπλαττόμενοε et προσπεπλασμένοε, Adhaerens, Adhaerescens, ap. Diosc. Προσπλαττόμενοε τοϊε μηροϊε. Et Προσπεπλασμένον τοϊε μηροϊε δάκρυον. [" Valck. Callim. p. 45. Ep. 16." Schaef. Mss.] Προση-λαστοϊ autem pro προσπελαστόε sicut άπλα στ os pro άπελαστόε supra, iesch. (Pr. 715.)

r661 ΠΛΑ [Τ. III. pp. 352 353.] ΠΛΑ oisi προσπλαστοϊ ξένοιε, q. d. Non appropinquabiles A peregrinis, ). e. Quibus tuto appropinquare, s. Ad quos tuto accedere non possunt peregrini, Ad quos tutus peregrinis accessus non est, Non adeundi peregrinis. Προσπλαστικός, Obstruendi vim habens: eadem forma qua έμπλανηκόβ, e Diosc. 5. Σνμπλάσσω, VEL potius Συμπλάττω, Fingo, pro simplici πλάττω, Hesiod. (Θ. 571.) Fatijs γαρ σύμπλασσε % περικλυτός Άμφιγυήεις ΤΙαρθένφ αΐδοίη 'ίκελον. Item pro Confingo, Comminiscor. Synes. Έπ' αύτφ ταντα σνμπλάσαι. [Aristoph. Etp. 869. " Wakef. S. Cr. 3, 64." Schaef. Mss. * Σύμπλασμα, Theophyl. 3, 679. * Σύμπλασιε, Gl. Confictio, " Greg. Nyss. ap. Wolf. Anecd. Gr. 3, 32." Kail. Mss.] [* Ύποπλάσοω, Aristoph. Σφ. 108. " Ύποπλάττομαι, Simul ο, Phot. ap. Wolf. Anecd. 1, 29 56." Kali. Mss.] " Πλαθανόν, Hes. κύκλον έφ' οδ -πλάσσουσιν άρτονε " καϊ πλακούντα*, Orbem s. DiscUm super quo panes " fingunt formantque. J. Poll, proparoxytonws scriptum habet, 6, (24.) "Ενθα δέ έπλάττοντο ol άρτοι, Β " πλάθανον' ομοίως he και δι' ου έπλάττοντο. Itetn- " que 1. 10. ubi et re άρτοπτείον, ev φ τονς άρτους " όπτωσιν,ita nominatum fuisse innuit." (TheoCr. 15, 115. Έιίδατά θ',οσσα γυναίκες έπϊ πλαθάνφ πονέονται, al. πλαθάνη. Vide Valck. et Koen. ad Greg. Cor. 339=157. 'Nicander Athenaei 369. ubi olim πλατάνοισι.] " At Πλαβάνη, Nom. propr. ap. Ari- " staph. Ran. inter Personas Fabulae." [Male ap. Phot. Πλάδανον φ διαπλάττονσι τούς άρτοι».] " ΠΑΑΣΠΓΕ, γγος, ή, Lanx e jugo s. librili sus- " pensa, cui pondus imponitur : Hes. et Suidae τοϋ " ζυγοϋ το αντίρροπου, Suidae et Schol. Aristoph. ro " κατηρτημένον τοϋ ζυγοϋ μέρος, J έπεντίθεται τά ζυγά. " Bacchus ap. Aristoph. Β. (1378.) ad ^Escbylum et " Eur. de poeseos gloria certantes, "I0t νϋν παρίστα- " βθον παρά τω πλάστιγγ': cum paulo ante dixisset, " έπϊ τον σταθμό ν γάρ άγαγείν βούλομαι. Τό γαρ " βάρος νφν βασανιεί των βημάτων. Huic Aristophanis " loco similis iste ap. Suid. "Αμα τοίς των πλαστιγγών " έπιστάταις αποκατέστησε τοις ΤΙέρσαιε τά χρήματα, " Apud Plut. vero (7, 275.) Camillus τήν Ύώμήν άν- " τίρροπαν χρνσφ κεκλιμένην άπο ζυγοϋ και τής πλά- " στιγγοε καθείλεν. jkietaph. Philo V. Μ. 3. 'Επαμ- " φοτερίζων τήν γνωμην, καϊ &σπερ έπϊ πλάστιγγας " άντψρέπων, Et velut in lance invicem pronus. " Metaph. itidem Athen. (p. 11.) Homerum dicit els " τήν αυτήν πλάστιγγα τιθέναι τήν μέθην τη μανίφ, pro " JEquiparare. ΙΙλάστιγζ, Hesychio est etiam ro προς " τους κοττάβους πινάκων, Suidae το κοίλον τοϋ κοττάβον, " de quo vide in Κότταβοε. Rursus Hesychio est μέρος " τι τοϋ αϋλον, et τοϋ σύριγγος τό ζνγωμα: necnon μά- " στιξ." [Eur. Rhes. 303. Χρυσή δέ πλάστιγξ αυχένα ζυγηφόρων Πώλο»»' έκληε, χιόνος έξανγεστέρων. " Aliquando μάστιξ, a πλήσσω: et ita Seal, putat idem hie esse πλάστιγξ et infra v. 766. πλήκτρα. Sed aescio quomodo Flagelium dicatur colla equorum claudere. Quare praestat, hie per Bullam exponere, collis equorum appensam ornatus causa, ut Lanx jugo appenditur ubi librantur pondera. Est enim et Lanx πλάστιγξ." Jos. Barnes. " Vel hunc, vel similem locum respexit Hes., qui inter alias notiones τό ζύγωμα velut synonymum affert." Musgr. " Thom. M. 410. ad Charit. 709. Jacobs. Anth. 11, 292. Toup. Opusc. 1, 362." Schaef. Mss. "Testa ostrearia, Opp. 'A. 2, 179 " Wakef. Mss. Aristoph. Eip. 1248. Scutica, iesch. Choeph. 288.] " At DIMIN. " Τϊλαστίγγιον redditur Ferula cbirurgica, 'n Hippiatr. Kat πάλιν δέσμει καταβρέχων όξελαίφ καθ' u ~ - -- * - - '- " ήμέραν καϊ προστιθειε τά πλ. μετά όκτύ ή μέρας. " Item Πλήστιγγαε Hippocr. vocat τούς νάρθηκας, " παρά τό πλήσσειν, Gal. Lex. Hippocr." [Triller. Opusc. 1. p. 373.] ΠΑΑΤΥΣ, Latus : interdum etiam Amplus, Spatiosus : oppositum habens στενό*, i. e.angustus, vel etiam Strictus. Apud Hes. et Eust. πλατύς 'Ελλήσποντος. Xen. Έλλ. 6, (1, 4.) Πλαηη-άηρ γεμήν ούσης της Οετταλίας, Cum spatiosissima et amplissima m regie sit. Vel Latissima: ut Campi lati et Rem»» latum. Item de via. Xen. Κ.Π. 1, (6,19.)*H V πλατείας οδούς. Sed et porta ac domus πλατείαι sunt: ut Lat. Porta ampla et patula, Domus amnla et spatiosa. Matth. 7, (13.) Πλατεία πύλη καϊ εζί, χώρος ή ohos ήάπάγουσα ets τήν άπώλειαν. Virg. Lati aditus ducunt illuc. Herodian. 4, (I, 4.) Έν πλατύ* καϊ πολλή οικήσει, Amplis ac spatiosis aedibus. Item πλατύ στόμα, Latum ac patulhm os, Late diductum unde πλατύς γέλωε, Risuslato ore profusas, quodap Synes. legitur. Item et corpus vel pars aliqua cor", poris πλατεία dicitur, Xen. Ίππ. (I, 13.) Ισχία*\a' τέα είναι μέν χρή καϊ εύσαρκα : Virg. Lati aroil Unde πλατείε dicuntur Qui lato atque amplo-eorpore aunt. Soph. Aj. (1250.) oi γάρ oi πλαηίς eipiνώτο ι ώωτες άσφάλέστατοι. Sunt et greges vhattu pro quo potius dicas Ampli vel etiam Late diffijjj Late palantes. II. B. (474.) ωστ αιπόλιαπλατέ' α'ιγ&νί {Hesychio έν πλάτει νεμόμενα, μεγάλα.] Aliis praeterea substantivis junctum reperitur, cum quibus varie pro loco reddi potest, pro Latns, Amplus, Spa. tiosus, Patens, Fusus; vel Late patens, Late fustis aut diffusus, aut si qua his synonyma sunt. Interdum vero FEM. Πλατεία sine adjectione positum legitur, sc. pro πλατεία χειρ, ohos: Aristoph. (Β. 1096.) τλατείαις rtnrrdjuevw, pro πλατείαιε χερσϊ τυπτόμ&μ, Patula manu percussus, Manu expheata, s. Palm: cui opp. KovhvXos, Manus in pugnum contracta. At πλατεία sub. ohos, pre Via urbis lata, quam Hom. λαύραν appellat, alii ρύμην. J. Poll, suo tempore fie quenti in usu fuisse testatur, afferens etiam h. Phi lemonis 1. Ύήν πλατείάν σοι μόνον ταΰτην πεποίηβ&ο βασιλεύε. Luc. 14, (21.) "Εξελθε ταχέωι είβ res *λα retas καϊ ρύμαε, ubi ρύμη idem fere eum στενωπός esse videtur, i. e. Angiportus. Apoc. 11, (8.)Τά πτώματα αύτΰν έπι τήε πλατείας. Item alibi passim. Lat. quoque utuntur vocab. Platea pro Vico s. Via urbis latiore, ac nominatim Plautus et Terent. ["ΠλαΓν ίίβρ Hes. interpr. άλμυρόν, Salsa aqua: quo de usu h. vide Casaub. et Schw. ad Athen. 41. Sie vero etiam utitur Herod. 2,108." Schw. Mss. " Aristot. Meteof. 2, 3. Salter. Τά re νότια ύδατα πλατύτερα και τά πρώτα των μετοπωρινων." Seager. Mss. " Ilton/i, Jacobs, Exerc. 2, 163. Bergler. Alciphr. 167. Musgr. Ipb. T. 298. Wakef. Georg. 53. De risu, Phryn. Eel. 214. Thom. M. 718. Wakef. S. Cr. 4, 149. Aristoph. Ά. 1126. Herodian. Philet. 476. et η. Πλ. Έλλήσποντοε, ad II. Η. 86. Heyn. Hom. 7, 355.449. Πλατεία χειρ, Phryn. Eel. 72. Πλατύ κάρνόν, Casaub. ad Athen. 108.: βουκύλιον, Villois. ad Long. 88= 38. Πλατύ 'χρέμπτεσϋβχ, ad Lucian. 1, 415. ΈτΙ πλαΐ-δ, Jaeobs. Anth. 6, 425. Antip. Sid. 53. Πλα reia, ad Charit. 642. Diod. S. 2, 200. Πλβτφ, Toup. Opusc. 2, 81." Scbmf. Mss. Aretaeus 4, 3. "De claro et aperto aere, Strabo 1185(=655.) Πλατέα τοε, Diog. L. 169." Wakef. Mss. Timon Phliss. 14. Philostr. 319. Πλατύ γελάπαϊ ets τήν τέχνην, 513. Πλ. καταγελάσαί.] [* " ΓΙλαη/θάλασσοε, Etym. Μ." Wakef. MM. * " ΤΙλατύκομοε, Tzetz. Exeg. in II. 91, 27 " Schief. D Mss. Πλαη>κνμί!Όν, Diosc. Parab. 2,111 Alex. Trail. 9. p. 158. * Πλατνλ/σγω»-, Hero Junior p. II. * ΠλατιΪονρος, Opp. Ά. 1, 99 " Ad Callim. 2. p. 7- s Πλατυπεδοϊ, Ruhnk. Ep. Cr. 91." Scharf. Mss. * ΤΙλατίπιλος, Schol. Soph. OEd. C. 318. "Valck. Adoniaz. p. 344." Schaef. Mss.] " Ώλατυπάρρυράφ (t na, Vestes lato purpurae clavo praetextas, " purpura limbum habentes, J. Poll. Eadeffl'Weri " βήμα." [* Πλατύπυγος, Latas habens nates. *Πλα Ϋυρρήμων, unde * Πλαπιρημοσύχ!}, GaTrulitas, Diog. L. p. 280=267. " Toup. Emendd. 2,189- Trmon Phlias. 16." Schaef. Mss. *Πλα Γ ύ^ρ«ν, Strabo 2.p. 152. *Πλ«τύρροος, ^sch. Pr. 850.] " Πλαπ!ρ»γχβ*, 8 Πλα " τύρρυγχος, Qui lato rostro est," [Atfien. 340, * ΤΙλατύρρυμοε, Eust. II. B. p. 125. * Πλατ^α/ΚΜ, Polemon Phys. 1,19. sed perperam pro πλατύ βψί * Ώλατύστερνοε, Geop. 19, 2, 1. * ΠλατύηξΟ**> Theophr. Η. Η. 9, 10, 1. * " Πλατύσωμοε, Τ«Β. NavB la? Ch. 6, 420." Boiss. Mss. * Πλαη^ιτ». carina, Strabo 4. p. 297- Cf. Caes. B. G. 3, >" Schneidero corruptum videtur, et leg., a sensus re-

766 3 ΠΛΑ [Τ. hi. pp. 353 354 ] ΠΛΑ 7564 ipiciatur, * πλατύστεψος. * ΠλατυχαΥταί, Plut. 7, Α [ Λ Κατά τλ., Valck. Praef. ad Ammon. p. xi." Schfcf. 173. Vide Schn. Lex, * 'ΠΧατνχωροε, Geop. 18, 2, 1. Mss.] " Schol. Od. Z. 4." Wakef. Mss. * Πλατύφυχος, Άπλατής, δ, ή, Latitudine earerts, Qui latus non est, Synlm. Prov. 28, 25.] Latitudmisexpers, Qui sine latitudine est, Gell. ], 20. [* " Έκίπλατνς, Schol. Nicahdri Θ. 421." Wakef. Mss. Lobeck. Phryn. 539 * Έπιπλατυσφαφοειδής, Linea autem a nostris dicitur, quam γραμμήν Graeci vocant. Earn M. Varro ita definit, Linea est, inquit, Archimed. περϊ Κωνσειδ. καϊ Ίφαιροειδ. p. 6θ, 11. longitudo quaedam sine latitudine et altitudine. Euciides Bas. * " Καταπλατύς, Tzetz. Ch. 11, 857. cf. Anna G. 370." lberling. Mss. * Ύπόπλατυς, Hippoet. 185. Lobeck. Phryn. 541. " Subsalsus, Wessel. ad Heircid. 152." Scbaef. MsS.] autem brevius, praitermissa altitudine, Γραμμή est, inquit, μήκος άπχατες: quod exprimere uno Latine verbo non queas, nisi audeas dicere Inlatabile. [Plut. 7, 533. Arat. 467- *'Έ,τερόπλατής, Mathem.. Πλατέωί, Late. COMPAR. Πλατύτερον, Latins. Vett. p. 26. ξύλο v.] Ε ύπλατής, Valde latus, Perarnplus : ut a μέγεθος dicitur εύμεγέθης. [Xen. K. 10, Herodian. 2, (15, 11.) 'Ιστορίας re πολλοί συγγραφείς καί ποιηταϊ μέτρωϊ πλατύτερου συνέταξαν, Plerique 3. J. Poll. 5, 20.] 'IowrXanjs, ieque latus, Qui historiae auctores, turn maxime poetae versibus suis; ejusd. latitudinis est, Par latitudine: τό Ισοπλατές, vberrime sunt executi, Polit. [ Πλατυτέρων, Tzetz. Jiqualis s. Par latitudo. Alii iequilatatio interpr. e ad Lycophr. 177 513. 517. 540. 1003. * " Πλατν* Vitruvio 2, 8. Tunc a centro diducto c'rrcino ad τάτως, Tzetz. Ch. 12, 891." Elberling. Mss.] lineam planitiae aequilatatio signetur. [Arcbimelus ΠλατϋΓηϊ, ή, Latitude, Amplitudo, Spatiositas, ap. Athen. 209- * "Άνισοπλατής, Inaequali latitudine, Euclid. 608." Wakef. Mss.] «'Apud Atben. Xen. (K. ft. 1,4, 11.) de agro. Πλατύνω, Dilato, Late duco s. diduco, Amplum et Β " reperio etiam ϊσόπλατυς, initio 1. 4. ubi dicit, "Apspatiosum reddo, Matth. 23, (5.) ΪΙλατύνουσι δέ τα " ros έκάστιρ ίσόπλατυς εδόθη. Sed suspeetior est ea ψυλακτήρια αυτών, καί μεγάλύνονσι τα κράσπεδα τών " scriptura:" [hodie legitur * Ίσόίτλατοϊ.] (ιματίων αύτών, Dilatant, Faciunt quamamplissima. [» «Μεγαλίόχλατοϊ, ad Lucian. 1, 390." Schaef. Pass, voce et signif. Ep. 2 ad Cor. 6, (11.) Ή καρδία Mss. Spohn. ad Niceph. Blemm. n. 271. * Μεσο'πλαros, Agathemerus Hudson: p. 3. * Ύπόπλατος, Schol. i/μών πεπλάτννται, Cor nostrum dilatatum est: cui ibid. opp. στενοχωρεϊσθαι. Ex Alex. Aphr. πλατννειν Lyc. 641.] το διάλειμμα, Amplam habere intermissionem. Πλατννεσθαι exp. etiam Latius fieri, Latescere, e Colum. ΠλατεΤον, τό, Tabella lata. Bud. interpr. simpli- [" Timon ap. Diog. L. Arcesilao 155." Seager. Mss. " Timon Phlias. 15. Kuster. Aristoph. 112." Schaef. Mss. * " ΠεπΧατυσμένως, Tzetz. ad Lyc. 1414. Jo. Tzetz. Fabric. B. Gr. 1. p. 31." Kail. Mss.] Πλάτναμα, το, Latum linteum vel quid simile cui emplastrum inducitur illitu, Pittacium. Πλάτυσμα, inquit Gorr., dicitur Quiequid in latum extenditur, ideoque variis rebus accommodatur, ut emplastris aliquando : in quorum genere vocatur πλάτυσμα Emplastrum latum, s. potius Latius linteum cui emplastram superlitum est. Sic saepe ap. Gal. reperias in 1. τών κατά Γένη, ut extremo 1. 4. ubi Herae empiastre refert, scribitque primum ulcus per spongiam probe purgandum, ut raadoris expers sit, deinde super id platysma imponendum, cui emplastrum illitum sit: postea duplex linamentum exterius super dandum. Sic Aet. 9, 48. Πλ. σιδήρου στομώματος vocat Laminam e ferro stomomate latiorem. Item πλάτυσμα μυώδες, SIVE Πλατύί μυς, Latus musculus. Vide Μυώδης. [* ΠΧατυσμάηον, Hero ap. Schn. Lex. * ΤΙλάτυμμα, Bekk.Anecd. 294. 317- " Ad Timaei Lex. 277. ubietde *Πλάτι/μα." Schaef. Mss.] Πλατνepos, Dilatatio, Diductio et distensio in latum, Diosc. 5, 11. de vini facultate, Ποιεί καί τρος έμτνευμάτωσιν χρονίαν, καϊ δήξιν υποχονδρίου, Καϊ πλατυσμόν, Ad d&tensiones, Ruell. Acerpiunt etiam pro Osteiitatio, Jactantia, etiam proloquacitas, ap. Athen. (6l0.) kv δέ πλατυσμός Πουλυμαθημοσύνης, τής οΰ κενεώτερον άλλο. " Πλασμός affertur pro Latitude; sed per- " peram, opinor, pro πλατυσμός." [* Διαπλατύνω, Athen. 648. Xen. A. 2, 6. Schlensn. Lex. V. T. * Έμπλατύνω, Strabo 8. p. 591. Theophyl. 3, 683. Exod. 34, 24. " Anonym, ap. Wolf. Anecd. Gr. 4, 113." Boiss. Mss.] " Έπιπλατύνω, Dilato, Expando, " ex Aristot. de Mundo," [*' Greg. Nyss. 3, 627 Etym. M." Wakef. Mss. * " Φιλοπλατύνω, Hasii Ind. ad Timarion. in Notit. Mss. 9, 244. Isaias Abbas in Schol. Jo. Climac. 242." Boiss. Mss.] Πλάτοϊ, τό, Latitudo : a πλατύς, ut βάθος a βαθύς, Τ&χος a ταχύς, et similia. Aristot. Rhet, 1. Υπερέχει ν «ere το μήκος καϊ βάθος και πλάτος, Herodian. 7, (1, 17 ) Πλάτει γάρ καϊ βάθει μέγιστος δ ποταμός ρέων, άβατος αύτφ γίγνεται, Tanta erat amnis illius profundttas ac latitudo tit irremeabilis foret. At de ev πλάτει vide in Παραταπκώί. Aquatilia quaedam dicuntur natare αύτοίς τοις πλάτεσι, ipsa sua latitudine, i. e. eo ipso quod lata sunt ; nam quae lata sunt, mergi non solent, ut ea quae rotunda et brevia s. angusta. Aristot/Ενια μέν ούκ έχει πτερύγια, άλλ' αύτοίς νεί τοις πλάτεσι, i. e. Plinio interpr., Ε planis aliqua non habent pinnas; ipsa enim latitudine natant. citer Tabella, ξυλήφιον, haec e Polyb. subjungens (6, 34, 8.) Κάί λαβών τό σύνθημα τό νυκτερινόν, τοϋτό έστι πλατείον έπιγεγραμμένον, άπάλλάττεται \ (10.) Τούτους δέ δει τό πλατείον άναφέρειν πρός τούς χιλιάρ-, χους. Et rursus, Έίδώς έκ τής επιγραφής έκ ποίου μέρους ήκει τό πλατείον. Πλατειάζω, Os dilato. Ore in latum diducto loquor, e Theocr. UNDE Πλατειασμο*, Oris dilatatio, Ore in latum diducto loqui. Legitur ap. Quintil. 1, 9 Et ilia per sonos accidunt, quae demonstrari scripto non possunt, vitia oris et linguae: ιωτακισμούς, λαμβδακισμούς et ΙσχνότηΤας et πλατειασμονς, felicio- C res fingendis nominibus Graeci vocant: sicut κοίλο ατομίαν, cum vox quasi in recessu oris auditur. Ubi Cam. Cum quid plus aequo aut minus sonat, collisiones et hiatus, Ισχνότητας et πλατειασμούς dixit. Verum ap. Theocr. Dorice LEGITUR Πλατειάσδω pro πλατειάζω : 15, (87 ) Παύσασθ', 2> δύστανοι, άνάνυτα κωτίλλοισαι' Τρυγόνες' έκκναισεΰντι πλατειάσδοισαι άπαντα. Ubi Schol. πλατειάσδοι&αι exp. δώρίζονσαι: quoniam sc. οί Δωριείς πλατυστομοΰσι, τό ά πλεονάζοντες. Ubi etiain ΝΟΤΑ, ΐΐλατυστομείν et Πλατειάίειν synonymws poni pro Patulo s. In latum diducto ore verba pronuntiare: quod Ώλατυστομέω derivatum est a NOMINE ΤΙλατύστομος, Qui lato s. in latum diducto ore loquitur. Item, Qui latum s. patuluin aut amplum os habet: Virg. Lato ore ingens fenestra. Sea notandum ap. Schol. ibi scriptum LEGI ΓΤλατϋάσδοίίται, quam scripturam non probo. [" Πλατειάζω, Koen. ad Greg. Cor. 152. Huschk. Anal. 90. et Ind., Steph. de Dial, Att. Dedicat., Koppen Blumenl. iii. Einl. p. liii. Valck. ad Theocr. D X. Id. p. 180. 278. 379- Πλατειάδδω, Idem ad Adoniaz. p. 289 (Πλατίιάδδοντ'ε*, Hesychio oi γυμναζόμενοι τοις έφήβοις.) Πλατειασμός, Koen. 1. C." Schaef. Mss. * Έμπλατειάζω, Unde Έμπλατειάσασα, Suidae Τρνφερευσαμένη. Apud Hes. autem * Έμπλατιάσασα, έν πλατείαις τύπτουσα ταίς χερσϊν, ή τρυφερομένη. u Ad Hesych. 1, 1256, 17 " Dahler. Mss.] [* Πλατι/κόί, P. ZEgin. 6, 53. Πλατυκώτερον έξηγείσθαι. " Clark, ad II. Α. 151." Schaef. Mss. " EuSt. 69, 36." Seager. Mss.] ΠΛΑΤΑΝΟΣ, ή, Platanus, a late diffusis ramis nomen sortita: unde Virg., prona surgebant Valle patentee Aeriae platani. Cic. Haec tua platanus ad opacandum hunc locum patulis diffusa ramis. Sic Plin. 12, 1. de quadam platano in Lycia, Nemoroso vertice et se vastis protegens ramis, arborum instar, agros longis obtinens umbris. Ibid, tradit, earn quibusdam in 11. non posse in amplitudinem adolescere. Plato Phaedro, Καλή ye ή καταγωγή* ή τε γάρ πλάτανος αύτη μάλα άμφιλαφής τε και ύψηλή, του τε

7665 ΠΛΑ [Τ. III. pp. 354 355.] ΠΛΑ 1666 αγνού το ύφος καί τό σύσκιον πάγκαλον. Plut. Apophth. A μώσι, vertit In litoralibus petris. Ruell. autem In Themist. (6, 704.) Ta«s πλατάνοις άπείκαζεν αύτόν, maritiinis foveis : quemadmodum in VV.LL. πλαταμών exp. Fovea mari vicina, quae illo intumescente άις ύποτρέχουσι χειμαζόμενοι' γενομένης hi ευδίας, τίλλουσι παρερχόμενοι και λοιδοροΰσι. Dicitur etiam aquam accipit salsam : cujusmodi Rhodi fuit test» fuisse Vasis genus, in quo popana fingebantur: nomen forteetipsum a latitudine sortitum. ["Schreber. amplum et latum : quae exp. cum Hesycbiana conve- Strab. 5. Ex Apoll. Rh. (1, 365.) affertur pro Litus ad Theocr. p. 347- ad Herod. 523. Jacobs. Anth. 6, nit. [Vide Schw. ad Polyb. 10, 48, 7. " Wakef S 404. 7, 93. 9. 193. 11, 380. 12, 79- Socratis jusjuraudum per πλ., Act. Traj. 2, 313. Π\. χρυσή, ad Jacobs. Emendd. p. 26'. Diod. Zon. 9. et Jacobs Cr. 2, 100. Toup. Opusc. 1,362. Emendd. 2, 82 Diod. S. 2, 354." Schaef. Mss.] Arbor autem Schneid. ad Aristot. H. A. (8, 2.) p. 582." Schatf Πλάτανοί a Poetis VOCATUR et ΐΐλατάνιστοι: II. Β. Mss. "Recessus, generaliter, Opp. K. 4, 222" (307.) Κ αλί; ύπό πλατανίστω, όθεν ρέεν άγλαόν ύδωρ. Quem versum Cic. sic interpr., Sub platano umbrifera, Wakef. Mss. Hom. H. in Merc. 128. Strabo 12 ή 32. Sieb., Opp. Ά. 1, 121. 5, 650. Vide Schn. Lex] fons unde emanat aquai. Item Apoll. Rh. (2, et Suppl. * "Τίλαταμώδης, unde τά πλαταμώδη, Loca 733.)'Αμφιλαφεϊς πλατάνιστοι. ["Nempehic Ionicus ubi sunt πλαταμώνες, Athen. 89." Schw. Aiss. P a. est vocabuli usus ; sic enim etiam Herod. 5, 119 η us, iequus, Aristot. H. A. 5, 14, 1. Έττι roit Xeio«άλσος πλατανίστων." Schw. Mss.] Πλατανιστοϊ e Photio affertur etiam pro Locus spatiosus et late patens: a platani foliorum similitudine. ["Theocr. 18, 44. 46. Valck. p. 154. ad Timaei Lex. 27- ad Herod. 523. Jacobs, ad Meleagr. p. 6. (Epigr. 1, β 17.) * Τίλατανιστας, * ΙΙλατανιστοϋς, * Πλατανίστων, Valck. ad Theocr. χ. Id. p. 154. Fac. ad Paus. 1, 375. Sylb. et Kuhn. ad eund. 1. Sylb. ad p. 242. Theogn. 862. *ΐΙλατανίστινςς, Schneid. Scriptt. R. R. 3, 2. p. 94." Schaef. Mss. ΐΐλατανίστινα, i. q. πλατάνια, Gal. de Alim. Fac. 2.] Derivata autem a Πλάτανοί SUNT, Πλατανώδηϊ, quo significatur vel Platanis abundans, Platanis multis consitus; vel Platani speciem gerens, formam imitans. [Hes.] Πλατανών, ωνος, ό, Platanis consitus locus. Platanetum Lat. vocant, [GL] ap. quos et Platanina folia, quae e platano sunt. AT Πλατάνια, Pomorum quoddam genus, Atben. (81.) Τά δε σητάνια λεγόμενα, προσέτι δέ πλατάνια, ευχυλα. ["Schneider. Scriptt. R. R. 3, 2. p. 94 " Schaef. Mss.] ΠΛΑΤΑΞ, Alexandrinis vocatur Coracinus piscis, eo quod latiore corpore sit, ut Athen. (309 ) his verbis innuit, Καλούσι δ' αυτούς, sc. τούς κορακίνους, ol 'Αλεξανδρεϊς πλάτακας, άπό τοΰ περιέχοντος. Idem piscis, necnon ό σαπέρδης, vocatur ETIAM Πλαπστα- c κός, NON Πλατισταπκόί, ut perperam alicubi scriptum jegitur, ap. Athen. (1. c.) "On δέ και πλατιστακός καλείται ό σαπέρδης, καθάπερ και ό κορακίνος, Π άρμενων φησι ν ό 'Ρόδιο*. At (118.) πλατιστακούς nominari τούς μύλλους scribit, e Dorione, Tovs δέ προσαγορευομένους φησι μύλλους ύπό μέν τίνων καλεϊσθαι άγνωτίδια, ύπό δέ τίνων πλατιστακούς. Paulo post, 01 μέν οζν μείζονες αύτών ονομάζονται πλατιστακοι, οί δέ μέσην έχοντες ήλικίαν, μύλλοι. SUNT ΕΤ Πλατανισταί pisces quidam, de quibus Plin. 9, 15. In Gange Indiae Platauistas vocant, rostro delphini et cauda, magnitudine autem xv cubitorum. [Phot. Πλαπ'στακοϊ τό γυναικειον αίδοϊον. Vide Schn. Lex. v. Μύλλοι.] ΠΛΑΤΑΜΩΝ, ώνος, ut Suid. annotat, simpliciter dicitur έπί γής πλάτους, proprie vero έπί θαλάσσης έχούσης καϊ πέτρας ύποκειμένας. Idem exp. etiam αιγιαλός, necnon Fluvii proprium nomen esse dicit. Hesychio autem est τόπος πλατύς καί μέγας έπιθαλάττιος, [υττοθαλάττιοϊ corrigit Corai. ad Strab. 4. p. 141.] d qui etiam addit, a quibusdam exponi λεωπετρία, item ολισθηρά πέτρα. A Gal. Lex. Hippocr. dicitur esse έφαλος [al. ύφαλος] πέτρα, λεία, ταπεινή, περί ήν πλατύνεται τά κύματα. [A Photio πολύς ποταμός' και τό παραθαλάσσιου πλατύ χωρίον.] Eust. cum Suida facit; nam ill h. 1. Dionys. P. de Gange, Αευκόν ύδωρ Niισσαϊον έπϊ πλαταμώνα κυλίνδει, annotat, Οΰ κυρίως έοικε χρήσθαι τή λέξει, άλλ' απλώς έπϊ γής πλάτους λέγει τόν πλαταμώνα' κυρίως δέ ό πλαταμών έπί θαλάσσης λέγεσθαι ε'ίωθεν έχούσης καί πέτρας ύποκειμένας. Pro Petra humili in mari, accipit Arat. (993.) οτε πλατέος περί πόντου Φαίνηται χθαμάλή νεφέλη, μηδ' ύφόθι κύρρ, Άλλ* αύτοΰ πλαταμώνι παραθλίβηται όμοίη, i. e., αν πλησίον τοΰ πόντου παραθλίβηται τοις πλαταμώσιν ομοίως, ut Theon Schol. exp., qui πλαταμώνα esse dicit πέτραν ολίγον εξέχουσα ν τής θαλάττης, S. ολίγον ύτερκύπτουσαν τής θαλάττης όμαλήν πέτραν και υφαλον. Itidem Marc. ap. Diosc. 4, 74. de solano manico, φύεται έν όρεινοϊς χωρίοις καϊ προσηνέμοις καϊ πλατα καί πλαταμώδεσι. Cf. Strab. 8. p..102. Sieb. ; Dedu cenda autem est h. v. a Πλάτα, *Πλατα/ιοί,Μβ Πλαταμών. Vide Schn. Lex. Suppl.] ΙΙΛΑΤΗ, ή, pro quo DORICE Πλάτα, Extrema et latior remi pars. Palmulam Lat. vocant, quod Serr. exp. Extrema pars jemi in modum palmae protenta τό πλατύ τής κώπης, ο μεθίεται είς τήν θάλασσαν : ut Schol. Eur. exp. Sic Eust. p. 89. de κώπη et ίλάτη loquens, Καί πλάτη δέ (λέγεται,) διά τό έλαάνεβθαι κατά τό κάτω πλατύ. Saepenumero autem pro Integro remo accipitur, sicut et Lat. vox Palmula. et κύτη Soph. (Ed. C. (716.) Ά δ' εύήρετμος έκπαγλ' άλία χερ-σί παραπεπταμένα πλάτα θρώσκει τών έκατομπόδων Νηρήδων άκόχουθος, Schol. κώπη. Eur. Or. (54:) Λιμένα δέ Ναυπλίειον έκπληρών πλάτη, Άκταϊσιν όρμΰ; Schol. ταΐ» κώπαις προσορμίζεται ταϊς άκταϊς', addfei sub nomine τών πλατών sigmficari.ipsas naves.* Ef ελίσσει ν 7τλάταν άλι'αν pro κωπηλατβϊν. Hes. quoque exp. πλοϊον : Suid. vero dicit esse είδος πλοίανιspeciem quandam navigii. Sed Idem generaliter pro πλοϊον etiam accipit in. h. 1. Πλάτων μυριοφόρη^πνρ* γοις τε καί περιφράγμασι παντοίοις κοσμήσμιϊάναθιν, κατά ρεΰμα άφίησι. Ε Diod. S. autem Πλάτ«ϋ<αί δεσμαί τών καλάμων, pro Fasciculisex arundinibusad corticis et suberis usum in aqua. Πλάται teste Hes. dicuntur etiam τών απαθών τά πλατέα. - j VeDtilabrum πλάτη dicitur, quoniam palmulae remi figuram imitatur, Eust. 1674. Πλάτ»/ γάρ θαλασσί*,'τί ερετμόν, καϊ πλάτη χερσαία, τό πτύον : vocat ibid. λικμητήριον. Homini quoque πλάται tribuuntor; Sic enim appellantur Costae latiores. J. Poll. 2. Καί τά μέν τών πλευρών οστά, σπάθαι' τούτων δέ, πλάται μέν τά ευρύτερα, ά καϊ άλλήλοις συμπέπηγε' τά δέ στενά, κωπία, & ράχει κοινωνεί. Item πλάται dicunturai ώμοπλάται, ut idem Poll. eod. 1. aunotavit, i. e. Scapulae, s. Scopula aperta, ut Cels. Itidem Erot. ap. Hippocr. πλάτας exp. ώμοπλάτας. Recte igitur Gorr., Hippocrates, inquit, de LL. in homine, videtur πλάτας, Scapulas appellare, scribens, Ai 6i πλάται πρός τά γυϊα ήρθρωνται. ["Musgr. Iph. Τ. 1133. Jacobs. Anth. 8, 125. Τ. Η. ad Plutum p. 411. Brunck. Aristoph. 3, 79. Kuster. 122. ad Charit. 437=271. Valck. Anim. ad Ammon. 221. Tabella, Toup. Add. in Theocr. p. 395." Schaef. Mss. " L» tior remi pars, Opp. K. 2, 230." Wakef. Mss. Vide Schn. Lex. Suppl.] Πλαπ'ον, τό, Parva πλάτη, Palmula, Navicula, ex Epigr.] " Koen. ad Greg. Cor. 123." Scbaef. Mss.] ITEM Πλάτιγ, Summa pars remi, qua perciititur aqua, [Hes. quod rectius * Πλατυ?^ unde ΠλοΓΚ γίζω.] Ώλατούμενος legitur ap. Aristoph. Ά. (552.) To νεώρων δ' αυ (πλέον ήν) κωπέων πλατουμέν*>να Τ<> λων φοφοΰντων, Schol. τών εις κώπην ξύλων 'επιτηδείων, καί κώπας Αρμοζόντων, ίνα είδώσιν ε'ι έντρέχονη τοις τρήμασι. Sed videtur mendosus esse 1., et per* mixta duarum expp. verba habere. [" LUaroi/ptKW» quod minime solicitandum, valet Quae in palmuls* exasciantur, a πλάτη, Palmula remi, unde πλατό». Brunck. Mss.] Πλατυγίέω, Palmula aquam percutiendo strepitum excito. [Vide Πλαταγ/έω.] Metaph. vero signif. Verborum ampullis strepito, Aristoph. Ίππ. (830.) 1' θαλαττοκοπεϊς και πλατυγίζεις; ubi Schol. ariootat.

7667 ΠΛΑ [Τ. in. pp. 355^-357 ] ΠΛΕ 7668 ambo haec verba μεγαλορρημοσύνηε significative esse, A cuterent, ac sonitum inde elicerent, amoris indicium: pro πλατύνη καί άλαζονεύη : sumta metaph. a NOM. Έσημειονντο δ' άπ'αύτοϋ, inquit Suid., τήν τών ερωμένων στοργήν, τιθέντεε έπί τε τοΰ άντίχειροε και τον λι- ΠλαΥί/, TT\ f. _ quo significatur ro r-λ ττλατύτερον wfanviirpnfiv /ιέροί iienns rijs κώ riis κ /»»» WIJS, ο rj} θ α λ ά τ τ η μάλλον προσερείδεται, καϊ τύπτον ro χανοϋ, και άντικόπτοντεε καϊ ει μέν ήχησεν, έστέργοντο εί δέ μή, τό άνάπαλιν. Iisdem propemodum ύδωρ τη είρεσίψ απεργάζεται κτύπου. Paulo ante autem aunotarat, πλατυγίζειν proprie esse ro έπιτιθέ-- verbis idem refert Schol, Theocr. Πλαταγώνια, τά vat πλαταγώνιον rrj άριστερξ. χερϊ, και παίειν τή δεζι$ τήε μήκωνοε φύλλα καϊ τά τήε άνεμώνηε, άπό τοϋ καϊ ήχον άποτελείν. ["Valck. ad Theocr.. χ. Id. p. πλατάσσειν, sic enim reponendum mihi videri, supra annotavi, ο έστι ψοφείν τιθέντεε γάρ αΰτά κατά τόν 73. Jacobs. Anth. lj, 55. 96 Kuster. Aristoph. αντίχειρα καϊ τόν λιχανόν δάκτυλου, τύπτουσι τη ετέρα 112. Coray Theophr. 294." Scbaef. Mss. ΙΙλατυγίζει, Photio TO'IS πτεροίε κρούει.] Sicut porro dixi eum χειρϊ' και ούτω σημειυϋνται εί άγαπώνται νπό τών ερωμένων, ώσπερ καϊ άπό τοΰ τήε πλαταγώνοε ψόφου εί πλατνγίζειν exponere άλαζονεΰεσθαι, ita -ETIAM άψόφωε έπικρουσθείη. Quibuscum cf, 1. quendam Πλατβάδειν Hes. itidem άλαζονεύεσθαι, necnon fewκίζειν. [" Πλατέάέω, * Πλάττω, Coray 1. c." Schaef. Theocr. in Πλατάγιζα c., et quendam Schol. Aristoph. in Πλατυγίζω, [et Phot. Lex.] Utitur autem Mss. Apud Phot. * Πλαπα'<5ειν άλαζονεύεσθαι. Πλατιάσαι' τό πλατείφ χειρϊ παίσαι' Φερεκράτηε. Item hoc vocab. πλαταγώνιον pro Folio papaveris, Theocr. 11, (57,)*H μάκων άπαλάν έρυθρά πλαταγώνι' έχονσαν, ap. Hes. * Πλατήορ' τό π\ατεί<} τη χειρϊ πατάζαι. Rubra folia. At τψ πλαταγών utitur Joseph, in descriptione hyoscyami, (Antiq. 3, 7, 6.) Άφίηαι δ' Cf. Έμπλατιάσασα.\ II Πλάτη, significat etiam Ictus. Hes. enim πλάταν, a nomin. DORICO ΠλαΥα pro Πλάτη, exp. άνθοε τψ τον μήκωνοε πλαταγώνι δυνάμειόν δοκείν πληγήν. UNDE Πλατά«τσειι/ derivatum esse existimo, quod Suid. in ΤΙλαταγωνιον exp. ήχείν: ut 7τλατώτσω proprie sit Ex ictu vel collisione sonum excito. Puto igitur et ap. Schol. Theocr., ubi πλαταγώνιον derivat a VERBO Πλάσσειν, significante ψοφείν, legendum esse πλατάσσειν: a quo orta sunt, quae sequuntur. -, Πλαταγή, ή, a πλατάσσω ut πληγή a πλήσσω, Instrumentum quoddam crepitum edens, seu, ut Suid. exp., είδοί οργάνουήχον καϊ ψόφον άποτελοΰντοε. Crepitaculum Latine reddere.possumus. Quintil. Sonum edant puerilium crepitaculorum. Colum. Crepitaculis aereis aut testarum plerumque vulgo jacentium sonitu terreatur fugiens,..juventus. Idem cum κρόταλο v. Apoll. Rh. 2, (1056.) de Hercule Stymphalidas aves fugante, χαλκείην πλαταγήν ένί χερσϊ τινάσσων Δούπει.. Sic ap. Suid. Ό δέ πλαταγήν χαλκεύσαμεvos έπλατάγει. Epigr. πυζινέη πλαταγή, Buxeum crepitaculum. Aristot. Pol. 8, 5. inter puerilia ludicra enumerat, quibus occupantur pueri, ne quid domi fraugant dum quiescere nequeunt. Sic et Plut. Symp. 7. Δοτέον ώσπερ παισιν άτρεμείν μή δυναμένριε, ού δόρυ και ζίφοε, άλλά πλαταγήν καϊ σφάίραν. Ceterum sicut κρόταλον interdum dicitur in Hominem garrulum et qui aures audientibus obtundit, non aliter ac Crepitacula et Garrula sistra, sic etiam ττλαταγή: unde Άρχύτου πλαταγή: erat enim Archytffi inventum, ut 1. c. docet Aristot. [" Pierson. Veris. 123. Diod. S. 1, 259- et n., Jacobs. Anth. 7, 93. De accentu, 12, 17- Brunck. Apoll. Rh. 92." Schaef. Mss.] Πλαταγεω, Crepito s. Sonitum edo in modum πλψαγήε, ex Epigr. de tympano. Item, Crepilaculo sonitum edo: vide Πλαταγή. Hes. πλαταγεΐν, κpoτεΐv. [" Jacobs. Anth. 6, 139-7, 375. 8, 95. 11, 56. Alcaeus Mess. 8. Antiphil. 22." Schaef. Mss. Bion 1, 4. Meleager 125. θαλάμων θύραι έπλαταγενντο.] Πλατάγημα, τό, Crepitus s. Sonitus quem edit ή πλαταγή, Theocr. 3, (29 ) Οίιδε ro τηλέφιλον ποτεμόζατο τό πλατάγημα, 'Αλλ' αύτωε άπαλψ ποτϊ πάχεΐ έζεμαράνθη, i. e. προήκατο έζ αύτοϋ τνπτόμενον ψόφον, ubi quidam Codd. habent ποτιμαζάμενον πλατάγησεν. [" Agathias 9 Jacobs, Anth. 7, 375." Schaef, Mss. * ",'Επ-ιπλαταγέω, Theocr. 9, 22, Τοϊί μέν έπεπλατάγησα, καϊ αύτίκα δώρον έδωκα, Schol. ήγουν επί TOIS είρημένοιε ras χείρας συνεκρότησα." Seager. Mss. * Περι πλαταγέω, ^Quint. Siu. 7, 500. * Ιυμπλαταyew, II. Υ. 102. ταφών δ' άνόρουσεν Άχιλλεύε, χερσϊ τε σνμπλατάγησεν, Schol. φόφον έποίησε, συνεκρότησε. * Ύποπλαταγέω, Quint. Sm, 3, 178.] Πλαταγίζω, i. q. πλαταγέω, Crepitum s. Strepitumedo, Strepito, Eubulus ap. Aihen. (519 ) Η χήνα πλαταγίζοντα [πλατυγ.] καϊ κεχηνότα. Πλαταγών, ώνοε, ό, i, e. Crepitaculum, Sistrum: UNDE Πλαταγώνων, τό, CrepitaciHuin, Lucr, Verum non signif. solum ro κρόταλον, s, ro σεΐστρον, ψ φνχαγωγοϋσιν αί τίτθαι τά δυσυπνοΰντα τών παιδιών, ut J. Poll, scribit 1. 9-, sed et Folium papaveris, aut anemones, τό rfjs μήκωνοε φύλλον καϊ τό τήε άνεμώνηε: ideo a πλατάσσω sic.nomniatum, quod amantes pollici et iudici sinistrae manus impositum dextra per- Β έμφερέε είναι. Dicebatur πλαταγώνιον παίζειν, de ludo illo amantium, quo πλαταγωνιον sinistrae manus pollici indicique impositum dextra percutiebant, sonum in amoris erga se indicium elicientes. J. Poll. To δέ πλαταγώί'ΐοΐ' οΐ έρώντεε ή έρώσαι έπαιζον. Observa autem πλαταγών ap. Schol. Theocr. feminine genere, ap. Joseph, masc. usurpari. Videtur Suidas velle exponere etiam ότιοϋν έχον πλάτοε. [" Jacobs. Antb. 7, 93." Schaef. Mss. Nicander Athenaei 683.] Πλαταγωνέω, i. q. πλαταγέω s. πλαταγίζω, ab ea signif. τοΰ πλαταγών derivatum, qua ponitur pro πλαταγή, Crepitaculum : unde ap. Hes., Πλαταγωνήσαε, * άποληκυθήσαε καϊ ψοφήσαε. " ΠΛΑΤΩΝ, Hesychio est * χαλκωμάτιόν τι, ψ " τόν ορρον άντλουσιν, οτε γάλα συμπήσσωσι. Alias " Nom. proprium est Comici cujusdam, et Philp " sophi: a quo nomen poss. Πλατωνικοί, Platonicus: " el fem. gen. Πλατωνί* μούσα, pro Πλατωνική μοΰσα, " Platonica Musa, Epigr. Et verb. Πλατωνίζειν, " Platonem imitari, s. sequi." ['«Πλάτων, Philoso- C phus et Comicus conf,, Porson. Med. p. 22. *'I<roπλάτων, Agathias 70." Schaef, Mss. * " Φίλοπλάτων, Diog. L. 3, 47. Theod. Prodr. in Notit. Mss. 8, 103." Boiss. Mss. Apollon. Dysc. de Pronom. 274. Β. " Πλατωνικοί, Jacobs. Anth. 11, 98, Lucian, 2, 116. Thom. M. 147," "Πλάτωνικώτεροε, Clem. Alex. 466." Kail. Mss. * " Πλατώνειο$, ad Lucian. 2, 352. Πλατώνεια, Ruhnk. de Longino p. 21. Πλατωνίί, Christod. Ecphr. 390." Schffif. Mss. " Orig. c, Cels. 4. p. 219 " Seager. Mss.] ΠΛΕΚΩ, ξω, a quo Lat. Plico, Plecto, Necto, Connecto; interdum etiam Texo, Contexo : ut στέφανον πλέκειν, Nectere coronam, Horat. s. Plectere, unde ap. Lucret., caput plexis redimire coronis, aut Texere, ut Ovid., texebas varios per cornua flores. Matth. 27, (29.) Πλέξαντεϊ στέφανον έζ άκανθών, έπέθηκαν έπϊ τήν κεφαλήν αύτοϋ, Coronam plexam contextamque e spinis imposuerunt capiti ipsius. Et pass, voce ac signif. ap. Chrys. Έπλάκησαν D οί στέφανοι, Plexae s. Contextae sunt coronae. Item πλέκειν σχοινίον s. πείσμα, ut Plin,, Junco funes nectunt: qui haec Theophr, (H. PI. 4, 8, 4.) Έ κ τήε βίβλου ιστία τε πλέκουσι, καϊ φιάθουε και έσθήτάε τιναε, καϊ σχοινιά, sic vertit, Ε libro vela tegelesque, necnon et vestem atque stragula ac funes texunt. Et pass, signif. ac voce, Xen. K. (9, 13.) Βρόχον πεπλεγμένον σπάρτου. Hom. autem voce media in activa signif. usus est Od. K. (168.) Πείσμα θ' οσον όργυιάν έΰστρεφέε άμφοτέρωθεν Πλεζάμενοε, συνέδησα πόδαε δεινοίο πελώρου. Metaph. etiam λόγουε, μύθουε, μηχανάε, παλάμαε πλέκειν, sicut Lat. Nectere et Texere usurpant. Plato Hipp. Min. Άει σύ τιναε τοιούτονε πλέκειε λόγουε : quod Bud. interpr. Hujusmodi epagogicis disputationibus captare soles homines. Ex Eur. autem Rbeso (834.) πλέκειν λόγουε pro Perplexe et fraudulenter loqui. Idem in Symp. de amore, Θηρευτήε δεινόε, άεί τιναε πλέκων μηχανάε, Semper aliquas machines struens ac comminiscens, Semper dolos aliquos nectens, ut Liv. loquitur,

7669 ΠΑΕ [Τ. HI. pp. 357 358.] ΠΑΕ s. Semper telam aliquam texens, Bud. Sic in Prov. Δεινοί πλέκειν τοι μηχανάς, Αιγύπτιοι, jegyptii miri artifices doios nectendi. Aristoph. Σφ. (644.) Δεϊ δέ are παντοίαs πλέκει»' Eis απόφευξιν π αλά μας, Nullos non dolos nectere ut aufugias, Null as ηοη struere machi uas, et lechnas comminisci Itidem προφάσεις πλέκειν, quo fere modo Virg. causas nectis inanes, i. e. Inanes causas excogitas et profers, quibus me a coepto deterrere conaris, Plut. lust. Laeon. Τον μή άποκρινόμενον, ή προφάσεις πλέκοντα, sc. si a senioribus interrogate tur ποϋ πορεύεται έπί τί. Cum aliis quoque accuss. copulatum legitur, exponique potest non solum Necto, Texo, Contexo, sed etiam Compono, Struo, Coustruo. Greg. Naz. 'Οράτε όπως πλέκω τήν ψ'δήν θείοιs καί ρημασι και διανοήμασι: in Jul. de mathematico loquens, Πλέκων έκ τής άστέρων κινήσεως τάς γενέσεις καί τά συμβαίνοντα. Itidem syllogism! et scripta aliqua dicuntur πλέκεσθαι, Necti, Connecti, Gontexi, Componi, Concinnari, Bud. afferens haec exempla. Greg. Naz. de haereticis loquens dialectice de fide disputantibus, Ot συλλογισμοί πλεκέσθωσαν. Herniog. Διάλογος, δημηγορία, κωμωδία, τραγψδία, συμπόσια Σωκρατικά, διά τίνος διπλής μεθόδου πάντα πλέκεται. Rursum e Greg. Naz. Idem affert, "A δραμητουργεϊται καί πλέκεται θαυμασίως ύπέρ ήμών, Mirifice contexuntur. Accipitur alicubi etiam pro Struo, Machinor, Molior: ut turn in superiorum 11. quibusdam, turn in h. Greg. Tow δέ ή πονηρία τοις λογισμοίς έπεσκότησε, καί διά τοϋτο μικροίς τε ομοίως καί μείζοσι πλέκει τόν διωγμόν, Struit et molitur, Ap-! parat, Comminiscitur, Bud. : qui et ex Hes. addit άντία πλέκειν, pro άντιμηχανάσθαι, atque interpr. Invicem nectere. Idem Bud. pro Apparo et Instruo accipit ap. eund. Greg. Όταν τινί πλέκωσι τιμήν δήμο σί αν, Instruunt, Adornant, ut fit principi urbem ingredient! primum. ] Πλέκομαι Idem interpr. Implicor et coadunor, ap. Greg. Naz. Θεω πλακήναι, καί γενέσθαι Θεόν έκ τής μίξεως. Alii interpr. Nexu conjunctum esse, Annexum esse. Πλέκεται Hes. exp. μαστιγοΰται, συκοφαντείται. [" Villois. ad Long. 40. Jacobs, ad Meleagr. p. 2. Anim. 90. 179 Anth. 9, 118. Gnaev. ad Hes. 597. Plut. Mor. 1, 949- ad Herod. 539. Phryn. Eel. 110. Markl. Iph. p. 81. Musgr. 578. Wa,kef. Ion. 1298. 1325. 1430. Ale. 868. Abresch. iesch. 2, 6l. Cattier. Gazoph. 71. Brunck. Aristoph. 1, 283. Paul. Sil. 38. Boiss. Philostr. 328.: λόγοι»*, Brunck. ad Eur. Med. 323. cf. Valck. Phoen. p. 181. ; αιώνα, ad Herod. 422. 532. Wessel. Diss. 193,: ύμνον, Valck. Hipp. p. 170. Πλακεί*, Scbol. Aristoph. Πλ. p. 404," Scbaef. Mss. Critias Athenaei 600. μελέων yhas πλέξαντα, /Elian. Η. Α. 5, 30. Ό χηναλώπηξ πέπλεκτάί οί τό όνομα. " Nonn. D. 1, 502. μέλος, 2, 83. ύμνον." Wakef. Mss. Πλεκόμενο5 et ποιούμενος conf., Barker, ad Etym. Μ 864. * Ώλεγνύω, i. q. πλέκω, Opp. Κ. 3, 213. Ά. 1, 311 ]. Πλέγμα, τό, Omne id dicitur, quod nexum s. contextual est; Opus vitile, Bud. ap. Theophr. Χρώνται δέ rjj Φλοιω, καθάπερ τφ φοινίκι, πρός τά πλέγματα. Quo pertinet πλέγμα, quod exp. Calathus, Canistrum. Πλέγμρι accipitur etiam pro Crines intorti, Capilli torti, vel etiam Impliciti et plexi, Cinciuni: de quibus βόστρυχος etiam et πλόκαμος: Ep. 1 ad Tim. 2, (9.) de ornatu mulierum, Έν καταστολή κοσμίωμετά αίδοϋς καί σωφροσύνης κοσμεί ν έαυτάς, μή έν πλέγμασ ιν ή χρυσφ ή μαργαρίτα is, Non cinciuiiis vel auro aut margaritis ornare se. Chrys. de Sac. Πλεyμάτων συνθέσεις καί τριχών βαφαί. Petrus Apost. Πλοκάϊ τριχών appellat. Pro Reti accipitur ap, Xen. (Κ. Π. 1, 6, 19.) Vide "Ορυγμα. [" Toup. Emendd. 1, 261. ad Diod. S. 1,203. Phryn. Eel. 134. Jacobs. Anth. 9, 192. 11, 122. 146." Schaef. Mss. Πλέγμα, Gl. Textura : Πλέγματα έκ ράβδων Crates.] Πλεγμάτιον, τό, Implicamentum, Gaza ap. Aristot. de Part. Anim. 4, 9 ubi de polyporum acetabulis et cirris sermo est, "Οσοις δέ κοτυχηδόνες έν τοίς ποσί καί πλεκτάναι πρόσεισι, δύναμιν έχει καί σύνθεσιν τοιαύτην ο'ίαν περ τά πλεγμάτια, ols ιατροί οί αρχαίοι τούς δακτύλους ένέβμλλον' ούτως έκ των ίνών πεπλεγμέναι είσίν, αΐί βλκονσι τά σμρκία καί τα ένδιδόντα. Plin. 9, 7670 Α 30. pelypos scribit complexu crinium luctari, et sor. bere acetabulis : πλεκτάναι accipiens pro Crinibuj polyporum, quos alibi Cirros interpr., eorvxqgfrg, pro Acetabulis. [" Synes. 46. Etym. M." Wakef. Mss.] Πλεγματεύω, Implico. Nam πλεγματεύεται, tlin / ιιττ-λ csar-tt, Γ* (i llwfi.l.! n _\. Πλεκτό*, Plexus, Nexus, Textus, Connexus, Con. textus. Alii, etiam Textilis, Nexilie, necnon Plioj,. tilis interpr., quo vocab. Plinius utitur, dicens upup» cristam plicatilem esse. Pro Plexus, Nexus, Texttig accipitur, cum πλεκτός στέφανος et πλεκτό*, navoiy dicitur. Plut. Symp. 8, 4. 7 Ηκέ τις Ίίρώδρ τψ ρήηρ, παρά γνωρίμου νενικηκότος έγκωμίιρ φοίνικα καί στέφς* νόν τινα τών πλεκτών κομίζων, Ε, diversis, floribut plexarum coronarum. Allien. 4. Oi δέ χαλκοϋς πίνακας έχουσιν, οί δέ κάνεα ξύλινα καί πλεκτά, sc. in qui. bus cibos apponunt, ubi πλεκτόκ κανοϋν quod Theophr. πλέγμα, CanistKiun e vitilibus plexum, Qpus Β vitile. Item Od. X. (175 ) σειρή πλεκτή, Catea» piexa s. connexa, aunulis sc. suis, (nisi potius Hes. sequendus, qui exp, ή έξ ιμάντων^ Funis loreus, e loris nexus s. contortus.) Hesiod. autem άρματα trie κτά vocat, at Hom. κολλητά s. κολλήεντα, ap. quem exp., Texta et coagmentata e pluribus lignis. Faif, Πλεκτή, sicut πηκτή, sine adjectione quoque alicubi legitur pro σειρά πλεκτή, s. σειρά, ut J. Poll. exp. dicens Atticum esse, et e Plat. Comico h. 1. affereo», Βούλει τήνδε σφι πλεκτήν κάθω, κάπειτ' ένελκώρβ,η δεΰρο; Ibid, κννηγέτου σκεύη enumerans, Λ ίνα, δίκτνα^ αρκυες, ποδάγραι, άρπεδνναι, σειρα'ι, σειρίδεε, irxeiq^ Item πλεκτή dicitur pro πλεκτή' σπυρίς, s. simpli«q pro σπυρίς, ut J. Poll, exp., afferens ex Aristoph. Amphiarao, et numerans inter τά τήςτραπέζη^σκενη, quibus eibi apponuntur, sicut Atben. πλεκτά κανί paulo ante. Ibid, annotat idem J. Poll, σπυρίδα s. πλεκτήν VQcari ETIAM ΠλεκτόV, in quo subaudiri potest κανοϋν. Sic usus est Athen. 4. non proculab initio, Ύ ραγή ματ ά τ έν πλεκτοίς έλεφαντίνοις έπβίόθη C πάσι, In canistris s. sportulis eburneis. RURSUM Πλεκτή exp, Rete, sicut et πλέγμα accipi supra docui : qua signif. affertur e Plat, de LL. (7. p. 594.) Itidem πηκτή pro Laqueis qui in terra panguntur et tenduntur, s. pro Tendiculis. [" Casaub. ad Atben. 101. Pierson. Veris. 115. Graev. ad Hes. 597. Lectt. Hes. 635. Valck. Hipp. p. 245. 247. 250. Diatr. 167. ad Herod. 546. Musgr. Bacch. 1211. Iph.T. 1408. Jacobs. Anth. 7, 48. Brunck. Aristoph. 1,70. Soph. 3, 443. Πλεκτ/), Markl. Ipb. p. 408. Musgr. Tro. 128. (958. 1010.) Πλεκτοί άνάγκαι, Casaub. ad Athen. 133." Schaef. Mss. Xen. CEc. 8, 12. Hippolochus Athenaei 130. *"ΑπΧεκτος, Nonn. D. 87 P* 712. Anal. 1, 491. * Αύτόπλεκτος, Opp. Ά. 4, 449 ] Έάπλεκτος, Bene plexus, Eleganter nexus s. costextus: λίνον, Epigr. Rete bene nexum, ut dicitur Laqueos nectere. Et II. Ψ. (115.) σειραί ememt * Ήμίπλεκros, J. Poll. 6, l60. * Μακρόπλεκτο* Opp. Ά. l, 33. * Νεόπλεκτοί, Nicandri Georg. ap. Ato. 683. * Νήπλεκτος Bion 1, 21. ubi Brunck. * vfae- 0 κτος legit] Όμόπλεκτος, In unum nexus. Pro Colli* gatus, Complicate, affertur e Nonno (Jo. 148.) qui et όμόπλοκος eadem signif. usurpasse dicitur. "Π»" " λύπλεκτος, Multum implexus, ut πολύπλοκος, Nona. [" D. 5, 247. Nicander Ά. 224." Wakef. Mss. *Taνύπλεκτος, Opp. Ά. 1, 33. Anal. 2, 260. Noun.J). 38. p. 890. * Φιλόπλεκτος, Anal. 2, 11. Suid. 297 ] Πλεκτική τέχνη, Ars texendi, Plato de LL. [3 p. 679 Epinom. p. 975=240. * " Πλεκηκϋ», Schol. Opp. *A. 2, 376." Wakef. Mss.] Πλεκτάνη, ή, i. q. πλέγμα. Gal. enim in Lex. Hippocr. πλεκτανέων exp. πλεγμάτων, vel άπαρτηρμ^ πλεκτικών. Peculiariter autem πλεκτάναι dicuntur Polypi cirri s. brachia, quibus τά περιληφθέντα mnplicabili nexu vincit. Crines etiam vocantur, a Ovidio Flagella. Vide in Πλεγμάτων, Κοτυληϊων^ Παρακαθίημι, ubi Plin. interpr. modo Crines, mnflo Brachia, modo Cirri, sicut et in h. Diosc. l., de «iy meno, Ουλάκια δ' έχει έπί τοϋ καυλοϋ eis οντά, έοικότα πολύποδοι πλεκτάνακ : quem SIC '

7671 ΠΑΕ [Τ. in. pp.-358 360.] ΠΑΕ 7672 dit, Folliculis cum semine inter se implexis, velut in polyporum cirris. Quomodo autem πλεκτάναι ab acetabulis, quae κοτυληδόνες vocantur, differant, vide ap. Marc. Comm. Diosc. 4, (78.) Aristoph. vero ad eirros s. cinciniios allusisse volunt, cum "Opv. (1717.) dixit, Αυραι διαφαίρουσι πλεκτάνην καπνοϋ, Schol. εΐλησιν. Alicubi exp. etiam Rete, Laqueus : quo modo πλεκτή quoque usurpatur. [" Jacobs. Anth. 8, 325. 9, 55. Kuster. Aristoph. 197. Fr. 234. Πλεκτάνη, πλεκτή polypodis, Casaub. ad Athen. p. 18. Lucian. Dial. p. 88. ad 1. p. xxxiv. 299. Graev. Lectt. Hes. 569 " Schaef. Mss. iesch. S. c. Th. 501. * ΠλεκΓανόίΤΓολοί, Lycophr. 230.] Πλεκτανών, Parvus ourrus, Athen, (316.) de Polypo. [* " Πλεκτανέω, Musgr, Iph. p. 262." Schaef. Mss. iesch. Cboeph. 1049. * ΠλεκΓανόω, Hippocr. 279, 47 ] Πλέγδην, Nectendo, Texendo, Implicite, [" Opp. Ά. 2, 317." Wakef. Mss.] [* " Πλεξείω, Herodian. Epimer. 249- * Πλέ «, unde * Πλεξείδιον, Suid. νν. "Epais, Σισόης." Boiss. Mss.] Derivata a praes. Πλέκομαι. [* " Άπλεκής, Nonn. D. 42, 88." Kali. Mss. * Baθυπλενμ, Opp. Ά. 4, 638.] Εύπλεκής, i. q. εϋπλεροι, Hom.j Currus eleganter e lignis contexti ac compact), quos Hesiod. simpliciter πλεκτούς dixit, ut supra annotavi. Sed ap. eum metri causa SCRIPTUM Έϋπλεκέε* :. 11. Ψ. (436.) Αίφρους τ' άνστρέφειαν έΰπλεκέάς. Sic Hesiod. (Ά. 306.) ένπλεκέων έπι δίφρων 'Ηνίοχοι βεβαώτες. [" Toup. Opusc. 1, 15. Graev. ad Hes. 597, Huschk. Anal. 230. Jacobs. Anth. 10, 374. Heyn. Horn. 8, 426." Schasf. Mss.]> Νεοπλεκήε, Recens textus s. plexus, Nuper KT os nexus s. contextus, [Nicander Ά. 96.] Όμοπλεκής, In unum nexus, Connexus, i. q. ομόπλεκτος, etiam In unum plicatus, Complicatus, Epigr. είχε δέ hoius Χείρας όμοπλεκέας, Complicates s. Connexas. [Nonn. Jo. 256. * Παλιμπλεκήί, Opp. Ά. 4, 47 ΐιΐ. παλιμπλακής. * " Χυροπλεκής, Nonn. D. 34, 555." Boiss. Mss.]' ' ' Πλέκοί, το, i. q. πλέγμα et πλεκτή s. πλεκτόν, Sportula e vitilibus coutexta. Hes. et Suid. exp. πλέγμα, et το πεπλεγμένον σπυρίδων, afferens haec ex Aristoph. exempla (Εΐρ. 528.) 'Απέπτυσ εχθρού φωτός έχθιστον πλέκος : Ά. (454.) Τί δ', ω τάλας γε, τοΰδ' έχεις πλέκοvs χρέος ; verba Euripidis ad Dicaeopolin, qui petebat σπυρίδων διακεκανμένον λύχνω. [" Musgr. Ion. 1337 Kuster. Aristoph. 121." Schaef. Mss.] Πλεκο'ω, Implicor, h. e. Coeo, συνουσιάζω, παρα το πλέκεσθαι, inquit Suid., hoc exemplum afferens [ex Aristoph. A. 152.] Στύοιντ' αν & 'νδρες κάπιθυμοίεν πλέκουν. [" Kuster. Aristoph. 237- Brunck. 1, 283. Τ. Η. ad Plutum p. 404. * Πλέκωμα, 406." Schaef. Mss. Ad Greg. Cor. 363. Schol. Theocr. 7, 157.] Inde, facta metathesi et addito σ, FIT Σπεκλόω, quod el ipsum επί τοϋ συνουσιάζειν ponitur, inquit idem Suid. Itidem Schol. Aristoph. exponens 1. quem in Αιασπεκλόω mox proferam, Σπεκλουν γαρ το συνουσιάζειν, παρα. το πλέκεσθαι. [" Σπεκλόω, * Σπλεκύω, Kuster. Aristoph. 16. 237- Brunck. 1, 283. Τ. Η. ad Plutum p. 403. * Σπλέκωμα, ibid." Schaef. Mss.] Σπέκλωμα, eid. Schol. Aristoph. est ό ήχος τής συνουσίας. Αιασπεκλόω, [s. * Αιασπλεκο'ω,] Coeo. Pass. I partic. διεσπεκλωμένη, Coitum passa. Aristoph. Πλ. (1082.) Οΰκ αν διαλεχθείην διεσπεκλωμένη Ύπο μυρίων ετών γε καϊ τρισχιλίων, Schol. έν ry συνουσίφ κατατετρίμμέν ^, vel άχρήστψ προς συνουσίαν διά γήρας, In coitu attritse, Inutili ad coitum propter senectutem : sed addit Idem, καθ' ύπόνοιαν dixisse υπ' ετών pro υπ' ανδρών, quo significaretur earn a quampluriuiis subagitatam fuisse. [* Κατασπλεκόω, Hesychio κατελαννω.] Derivata a praet. med. Πέπλοκα. ' Πλοκή, ή, Nexus: ut πλοκή τριχών, Crinium nexus, Cmcinni, qui et πλόκαμοι et πλέγματα: vel Nodi. In Epist. 1 Petri 3, (3.) de omatu mulierum, 7 Ων έστω ούχ ο έξωθεν έκ πλοκής [έμπλοκής] τριχών καϊ περιθέσεως χρνσίων, ubi Erasm. Plicaturam capillorum, quidam nodos interpr. ita, Quarum ornatui PARS XXIII. A non sit externus ille in nodis capillorum et circumposito auro. Sed sunt qui ab ilia interpr. dissentianf, πλοκή τριχών accipientes pro Coma variata positu et fracta per gradus flexu multiplier atque nexu. Sed nexum non sine modis esse scimus : unde et Nexans se nodis, ap. Virg. At πλέκειν τήν κόμην possumus fortasse reddere etiam Variare capillos non addito ablativo illo Positu, quod tamen addi ab Ovidio non ignoro. Apud Paul. 1 ad Tim. 2, (9.) in simili argumento πλέγματα legitur, quod doctissimus Interpr. vertit Cincinni, vetus Interpres Crines intorti. Verum notandum, fide digniora exempl. scriptum habere εμπλοκής pro έκπλοκής. Item ap. Philon. V. M. 3. 'Εσθήτα θαυμασιωτάτην έχουσαν έν τοις ύφάσμασι πλοκήν, Vestem mirando panni textu, Turn. Et λογισμών πλοκαϊ, e Greg. Naz. pro Argutiarum perplexitates. Bud. vero interpr. Subdola disputatio, Gregorii 1. h. afferens, p. 41. Tas μέν έκ τών λογισμών στροφας καϊ πλοκάς διεσείσαμεν τή δυνάμει τοϋ πνεύματος. Cui addere possumus ex Eur. έμπλέ- B κιεν πλοκάς, quod signif. Nectere s. Texere dolos: Ut supra πλέκειν μηχανάς s. παλάμας. Πλοκή idem Bud. interpr. Contextus, Compositio, Argumentum, afferens ex Hermog, 262. Τραγφδίας πλοκή, οίκτος καϊ θαΰμα. Item, Συμποσίου Σωκρατικού πλοκή σπουδαία και γελοία. Figura orationis, Jul. Rufin. Πλοκή; cum idem verbum sententiave ad consummationem superioris retorquetur, ut, vos, ο quibus integer aevi Sanguis, ait, solidaeque suo stant robore vires, Vos agitate fugam. Quale forsitan et illud accipi potest, Pan etiam, Arcadia mecum si judice certet, Pan etiam Arcadia dicat se judice victum. Latine dicitur Implicatio s. Retractatio. Sic Quintil. 9, 9. qui etiam aliquanto post πλοκήν quosdam nominasse ait, eum congeruntur diversa, ut ap. Ovid., Sed grave Nereidum numen, sed corniger Ammon, Sed quaevisceribus veniebat bellua ponti Exaturanda meis. At iis se non assentiri ait, cum sint unius figurae. Aquilae vero πλοκή est Copulatio: Ea est figura elocutionis, in qua idem verbum aut nomen bis continuo positum c diversa significat, ut, Meramius erat Memmius. Ita enim hoc bis positum est, ut superius quidem, nomen tantum significet hominis, posterius velit intelligi eundem qui semper fuerit, ac sui similem. Itidem Donatus ap. Tererit. Eun. Si id est peccatum, peccatum est imprudentia Poetae, annotat, Πλοκή: nam Peccatum superius, nomen est, et sequens, participium. Apud Eund. in Phorm. ut ni vis boni In ipsa inesset forma, haec formam extinguerent, Figura, ait, πλοκή : aliud enim supra, aliud infra Forma repetita significat. [" Valck. Phoen. p. 181. Ammon. 177. Jacobs. Anim. 179." Schaef. Mss. " Compositio, Plut. 10, 54. Dolus, Eur. (Iph. A. 936.)" Wakef. Mss. Iph. T. 817. Ion. 826.] " "Απλοκος, " Plexibus s. Nexibus carens, Nou implicatus," [Chandler. Inscr. 37. απλοκον έϊδεν όναρ, Opp. "Α. 3, 469. * Αεκάπλοκος, P. iegin. 6, 65. Αίνον διπλούν δ.] Εί/πλοκοϊ, i. q. ευπλεκτος et εύπλεκής, Bene nexus, textus s. contextus, ["Musgr. Here. F. 938." Schaef. Mss. Opp. Ά. 3, 75. * " Εύπλόκως, Theod. Prodr. D 174." Elberling. Mss. * Όμόπλοκος, Nonn. D. 21. p. 574.] Πολύπλοκο*, Multifariam nexus s. contextits, In quo multae sunt πλοκαϊ, Multis nexibus implicitus, πολύτροποι, Hes, Varius: quo modo et ex Eur. (Iph. A. 197.) affertur πολυπλόκοις μορφαίς pro Variis formis. Item Dolosus, a πλοκή significante Dolus : Job. 5, (13.) Πολύπλοκων βουλή, Dolosorum consilium. Alii PiUvorum. [" Jacobs. Anim. 322. Anth. 7,18.21. Heind. ad Plat. Phaedr. 197." Schsef. Mss. Xen. A. 11, 5. Πολι/πλοκωΓβρο*, Aristoph. Θ. 434.] Πολυπλόκωϊ, Multis nexibus, Implicite, Multis modis, [Dionys. H. 2, 264, 29. * Πολι/πλοκία, Versutia, Theognis 67. * Τρίπλοκο$, Gl. Triplex, " Chrys. Serm. 72. T. 6. p. 731, 17. "Ωσπερ σειράν τινα άγίαν καϊ ζωσαν έκ τριπλόκου δυνάμεως εϊσήγαγεν ό Παδλοϊ." Seager. Mss. " Athan. 1, 851. 855." Kali. Mss. * " Ψενδοττλόκοϊ, Theodos. Diac. Acr. 1, 67." Boiss. Mss.] ΪΙλόαμος, ό, ή, Textilis, Qui necti texique potest. Theophr. H. PL 4, 12. duo calami genera ponit, 21 X

7673 ΠΛΕ [Τ. πι. pp. 360 361.] ΠΛΕ 7674 ναρακ/αν et πλόκιμον, quem λεπτόν et ασθενή esse A 1, 299 Πλόκαμον, ad Diod. S. 1, 203. Schneid. ad ait, ώύεσθαι δέ έπί των πλοάδων: Textilem calamum Xen. Pol. 391. 392." Schaef. Mss. Airok^ Gaza interpr. Esse autem volunt Calamum e quo J), ή, Philoxenus Athenaei 75. Άπλοκαμο», Anal, ^ storeae tegetesque et τα πλέγματα texerentur. Plin. '468. " Ad Mcer. 66. Jacobs. Anth. 8, 6l." Scbsf, ^idetur legisse πλωτικόν, sic scribens l6, 36. Chara- Mss. * Βαβι/πλόκαμοι, Apoll. Rh. 1, 742. Moici, ciam vocabant crassiorem firmioremque, plotiam 2,101.] Εύπλόκαμοε, Pulcros cincinnos s. cirjo, vero, subtiliorem: hanc, in insulis fluitantibus na- habens, Cujus comae elegantibus cirris ornatae et tain,'illam in ripis expatiantis lacus. ["Musgr. Or. plexae sunt; etiani Pulcram comam habens; U 147." Schaef. Mss. * n\o/cepo$, vide Πλακερό».] ήύκομοε. Per dialysin metri causa DICITUR 'EftrXf IlXoiceur, έωε, ό, Qui plectit, s. nectit, ό πλέκω ν, καμοε, Od. Α. (86.) Νύμφ» έϋπλοκάμψ. Ejusd, β. συμπλέκων, J.Poll. [Hippocr. Diaet. 1,13.G1. Textor.] gnif. EST Εύπλοκαμϊε, ίδοε, ή, quod vide in Ihote^ Πλοκάϊ, άδοε, ή, sub. κόμη, Coma plexa, Intorti [Od. B. 119. T. 542.] Ab eod. πλόκαμοι compojj. crines, Cincinni. J. Poll, πλοκάδα» a Pherecr. nomi- turn est ETIAM Καλλιπλόκαμοε, i. q. άπλόκαμϊίύnatas'scribit TOVS γυναικείους πλοκάμους. ["Musgr. gnificans, [II. A. 326. Od. K. 220.310. Pind. Ό, Bacch. 112." Schaef. Mss.] 3, 2.." Μελανοπλόκαμος, Schol. Pind. Π. l, j, Πλόκοϊ,-ό, idem, seu, ut alii interpr., Cirrus, Pie- (Ό. 6, 46.)" Boiss. Mss.] Παpαπλόκαμoϊ,quod qui. xus capillus, Coma plexilis, i. q. πλόκαμος, ut Hes. dam interpr. Calamistratos capillos habens, Qui ot et Suid. exp., afferens e Soph. (Aj. 1179 ) Αύτωε crinibus implicitis. Hesychio παραπλόκαμοε est.{ οπωε περ τόνδ' έγώ τέμνω πλόκον. Idem Suid. accipit παραπεπλεγμένη ras τρίχας. - * Πολυπλόκαμος Marc, pro πλέγμα έκ τριχών, afferens ex Epigr. Σοι πλόκον Sid. 36. ap. Fabric. Β. Gr. 1. p. 17. * Ικολίο*λί«. οίκείαε τόνδ' Ανέβηκα κόμαε, Παρθένου Ιμερτον κειρα- Β μοι, Nonn. D. 26. ρ. 680. * Σταχυοπλόκαμος, Orph. μένη πλοκάμουε. Sed et ibi pro πλόκαμος s. Nexae Lap. 240. * " Φίλοπλόκαμο*, Toup. Opusc. 2,53," corns accipere nil vetat. [" Toup. Opusc. 2, 165. Schaef. Mss. * Χρυσοπλόκαμοε, Horn. H. in Apoll, Wakef. S. Cr. 3, 136. Here. F. 232. 1065. Brunck. 205.] Derivata ab eod. πλόκαμος SUNT, Πλοκοί. Med. 784. Musgr. 949. 1186. Porson. p. 62. 70. δηε, Cirratus, Cincinnatus. Hes. πλοκαμώίη exp, «Ώλόκος, πλοκή, Reiz. Acc. 116." Schaef. Mss.] ουλον βόστρυχον. ["Perperam pro πλοκάμι," Πλόκιον, το, idem, ap. Suid. Πλόκ«ον Γοργόνος, Schn. Lex.] ΐΐλοκαμιε, ίδοε, ή, i. q. πλόκαμοι, Con» τόν δοθέντα πλόκαμον τήι Τοργόνης Άστερόπρ τη Κη- intorta, Cincinni, Capilliplexi, Comae nexse, Theocr, ώέωε. Hesychio vero πλόκιον est είδος περιδεραίου, 13, (7 ) ήρατο παιδός Τώ χαρίεντος "Υλα τύ m Genus quoddam monilis collaris : [vide Plut. 6, 535. πλοκαμίδα φορεΰντοε, Schol. τοΰ φέροντοε πλόκαμη, " Phryn. Eel. 110." Schaef. Mss.] AT Πλόκιοι ad- i. e. τοΰ έχοντος ras τρίχας πεπλεγμέναε. Ceteram jective accipitur pro πλόκιμος, Nexilis, Textilis. Unde quamvis πλοκαμϊε et πλόκαμος idem sint, inquit Eust. πλοκίων ap. Hes. τών πεπλεγμένων. Itidem Eust. Od. 1528., veteres tamen πλοκαμίδα ajunt esse etiam N. (295.) πλόκιοι μΰθοι exp. πεπλεγμένοι και σκόλιοι, κόσμον γυναικείον, alio nomine κορυψαίαν s, κορνψψ Perplexi et intricati. [" Phryn. Eel. 110." Schaef. Mss. nominatum : quem et σκόλλυν et κρέκαν vocant. Qui- Ώλοκίη, Orph. H. 9, 11.] bus haec verba e Rhet. Lex. subjungit, Kphar mi [* Πλοκίζω, Hippocr. Epist. p. 1277 Αφελές πε- κορυφαίαν τό αύτό καί σκόλλυν' μάλιστα Si 'Amicol πλοκισμένη, Aristaen. 1, 19. p. 50. Κόμην αφελώς πε πλοκαμίδα' και ϊσωε εντεύθεν και εύπλοκαμϊία'αχαιαι, πλοκισμένην.] ώε εΰκόσμητοι. Ubi etiam ΝΟΤΑ Κρέκα ΕΤ Κορν Πλόκαμοι, i. q. πλύκοε s. πλοκόε et πλόκιον, Crines φαία. [Ορρ. Ά. 5,125. " Euphorion 1. Jacobs, plexi et intorti, Cincinni, Cirri; etiam Nodi crinium c Anth. 10, 199. 11, 74. De quant., Phryn. Eel. 70. nexorum. Hes. enim exp. κόνδυλοι τών τριχών πε- Agathias 13." Schaef. Mss.] πλεγμένων. Eust. annotat proprie dici de Muliebri- Πλοχμόϊ, ό, i. q. πλόκαμος, e quo et per sync, fabus cincinnis: II. H. (176.) de Junone, χαίτας Πλε- ctum creditur, κ in χ converse, II. P. (52.) Αίρβπ'βί ξαμένη, χερσϊ πλοκάμους έπλεξε φαεινούς. Eur. (Iph. δεύοντο κύμαι χαρίτεσσιν όμοίαι, Πλοχμοίff,ο! χρνή Α. 1438.) Μήτ* ουν γε τόν σον πλόκαμον έκτέμνης τε καϊ άργύρψ έσφήκωντο: quo loco annotat Eust. τριχόι: ut solebat fieri ab amicis, cum defuncti cada- πλοχμούε viris potius tribui, πλοκάμουι vero mulieriver cremabatur : quod et Herodian. testatur 4, (8, bus. Apoll. Rh. 2, (677.) Πλοχμοί /3orpuo'evre«,; Ca- 13.) ubi ait de Antonino Caracalla, Πάνν τε ών φίλο- pilli Cincinnati et in racemi formam nodati, s. neii κόρσηε, πλόκαμον έπιθεϊναι τψ πυρϊ ζητών έγελατο' aut intorti. Πλοχμοί videntur ab Antipatro 1.1 Epigr, πλην ών είχε τριχών άπεκείρατο. Apoll. Rh. 2, (707 ) vocari Cirri in polypo pisce, qui instar capillamentoκοϋροε έών πλοκαμοίσι γεγηθώε. Ex his autem duo- runt et flagellorum sunt, et in quibus cavernosa cotbus posterioribus 11. patet, perpetuum non esse, quod cavitates, Ii. e. acetabula, sunt: πλεκτάναι alioqui Eust. scribit, έπί γυναικών Ιδίφ λέγεσθαι. At Poe- nominantur. [" Ruhnk. Ep. Cr. 210. Jacobs. Antli, tae πλοκάμουε vocant et τάε τοϋ καπνοϋ περιστροφάς, 8, 325. Heyn. Hom. 7, 634." Schaef. Mss.] "flto Fumi vortices circumacti: άπό τών πλοκάμων capitis, " γμόε, s. πλοχμόε, per sync, pro πλόκαμοε dici ere teste J. Poll. Πλόκαμοι ap. Gal. de Sanit. 3. Li- " ditur." nacer vertit Calathorum plexus, Bud. Calathi te- " Ώλόχανον, Suidae πλέγμα $ ό σίτοε καθαίρσ^ xtura : Έμβληθέν eis τούς τάλάρουε, ού πάν διηθείται, " forsan άπό τοϋ πεπλέχθαι." [" Clem. Alex. Str. 4, άλλ' οσον άν η λεπτότερου τήε εύρύτητοε τών πλοκά- 2. ρ. 566." Routh. Mss. * " Πλόκαμον, ad Diod. S. μων, είε τό κάταντεε φέρεται. Sed id potius a neutro D 1, 203. Schneid. ad Xen. 391. 392." Schaef. Μϋ πλόκαμον deducendum. NAM Πλόκαμον, τό, i. q. Plato Timaeo 350. 405. Plut. Def. Orac. 693. Co πλέγμα, quo significatur Vitile opus, Theophr. H. PI. lum. 11, 20. et n. Male * Πρόκανον in PhrynichfljBek 4, 11. Χρήσιμου πρός τά πλόκαμα, [πλόκανα Schn.] keri p. 67.] pro quo iu cap. 13 ejusd. libri, Προ* γάρ τά πλέ- Verba compp. cum preepp. γματα χρησιμώτεροε ό όλόσχοινοε. Unde Plin. 21,18. Άμψιπλέκω, Circumnecto, ex Epigr. [Orph. Arg. Utilissimus ad vitilia holoschoenus. Ibid, dicit, Usus 879 Athen. 137.] " Άμφίπλεκτοε, Hesychio,ί/"^ ad nassas marinas, vitilium elegantiam. J. Poll, au- " κόμενοε, Amplexus s. Implexus," [Soph. Tr. 510 tem existimatur accipere pro Fune contexto, aut * Άμφιπλεκήε, Orph. Arg. 605. " Ruhnk. Ep. etiam pro Laqueo nexo, 5, 4. ubi ποδοστράβην s. 249." Schaef. Mss. * Έναμφιπλέκω, verbum nift ποδάγρειαν describit, Πλόκαμον έν μέσψ πλέγματι Friedemanu. de Med. Syll. Pentam. Gr. 332.] πέπλεκται, ώε πατήσαν ro θηρίον, φερόμενου θ ώσπερ Άναπλέκω, Implico, Innecto, generali signif. A άνατρέφαι τε τήν ποδοστράβην καϊ ένσχεθήναι ετέρψ Bud. Comm. exp. Redimio/Caesariem colligo reticaty βρόχφ II Hesychio πλόκαμα sunt περιόστεα νεϋρα. h. e. αναλαμβάνω: quae signif. peculiaris est. Ci" 1 [" Πλόκαμο», Musgr. ad Phoen. p. 191. Wakef. S. vero exemplum passivae vocis istud e Lucto"> Cr. 2, 108. Phryn. Eel. 111. Markl. Iph. p. 110. (3, 249.) Πάντεϊ γάρ έλεύθεροι άναπλέκονται, hwr Jacobs. Anth. 6, 331. 8,325. 10, 401. Porson. Med. μενοι κρώβυλον ύπό τεττίγων ανειλημμένοκ ' Exp ρ. 62. Kuster. Aristoph. 197. Heyn. Hom. 7, 634. autem άναπλέκονται alibi, Cincinnis collectos crito De foliis hederae, Brunck. ad Anacr. p. 103. Ed. habent. Fortasse Cincinnis implicitos verti etn 2. De polypode, Graev. Lectt. Hes. 569. ad Lucian. posset. Facta syncope Poetae DICUNT Ά/Ι

767 5 ΠΛΕ quod exp. nou solura Implico, sed etiam Amicio. [" Jacobs. Anth. Prolegg. 55. β, 220. 9, 223. 248. 10,310. 11,67 " Schaef. Mss. Opp.. A 3, 470. 240." Pliilostr. " Άναπλοκή, Ptolem. Harm. 2, 12. י Kall. Mss. "Ανταναπλέκω, Anal. 2, 211. *Προσαναπλέκω, Gl. Nexo, ^lian. Ν. A. 17, 8. Alex. Trall. 9. p. 164., 10. p. 588.] " Συκαναπλένω, Simul impli- " co," [Longin. 20, 1. " Euraath. 345." Boiss. Mss.] [* Άντιπλέκω, Gl. RetorqueO. * " Άντιπλοκή, Andr. Cr. 192." Kall. Mss.] Γ* Άποπλέκω, unde * " Άπόπλεγμα, Connexio, Contextus, Aqu. Exod. 28, 33. sec. Coislin. Ε sententia autem Monlf. ibi leg. est *άπόληγμα, Terminus, ab απολήγω, Desino, uti Basil. habet." Schleusn. Lex. V. Τ. *Άποίτλοκία, Phav. Lex. 109. Hesych. p. 128.] Διαπλέκω, Interlexo, Pertexo, Contexo, etiam simpliciter Texo, Plut. Symp. 4. "Υπό σκηναιε τε καθιάσιν es κλημάτων μάλιστα και κιττοϋ διαπεπλεγμέναιι, Sub tabernacuia descendunt texta e palmitibus vitium, et maxime ex hedera. Idem activa voce et signif. in Symp. Sept. Sap. (p. 584.) Ti δε racra διαφέρει των Εΰμήτιδοι αινιγμάτων, δ ταύτη μεν Ίσωι ουκ άπρεπέ! ίστι παίζουσαν και διαπλέκουσαν, ΰσπερ εταίρα ι, ζώνια και κεκρνφάλουs, προβάλλειν ταιι γυναιξί, Ludentem et texentem, veluti cingula et reticula. Affert Bud. et e Plut. Antonio (46.) Οί Πάρθοι διαπλέξαι μεν ov δυνάμενοι τον στρατον, ουδέ διασπάσαι τήν τάξιν, αυθιs ειρηνικοίs άνεμίγνυντο το'ιs ετι γι\ον η βϊτον προερχομένου, ubi διαπλέκειν et διασπφν syaonyniws accipit pro Dissipare, Perfringere, Perrumpere. Διαπλέκειν βίον, e Plat. de LL. Vitam pertexere, i. e. Vilam degere, traducere. Itidem Schol. Aristoph. διαπλέκειν accipit pro διάγειν, item et pro ^ιαποικίλλειν, "Opv. (754.) Εi μετ ορνίθων rts υμών, 2! harat, βούλεται Διαπλέκειν, ών ήδέω! το λοιπον, ώι ιμ&ίΐτω. [" Jacobs. Anth. 6, 280. ad Meleagr. ρ. 2. 2attier. Gazoph. 71. Huschk. de Archil. p. 235. Toup. Opusc. 2, 175. Bergler. Alciphr. 268. ad Herod. 465. (4,67 ) Traduco, sc. vitam, ad p. 422. 532. Wessel. Diss. 112. Valck. Phoen. p. 448. * Διάτλεγμα, Callim. 1. ρ. 541." Schief. Mss.] Διαπλοκή, ), Simultas; affertur enim e Plut. (Pericle 11.) Δ. TIS /πουλοΐ, pro Occulta quaedam simultas. Διάπλοκοί, '>, ή, Implicilus: cum dat. VV. LL. [" Wessel. ad Diod. S. 1, 52." Schffif. Mss. Heliod. 2 p. 64. Ka- \νβαι καλάμοι! διάπλοκοι. * Διαττλύκινοί, Strabo 17. ). 1173=609=562. "Needh. ad Geop. p. 93." Kall. Ms».] Άντιδιαπλέκω, Contra implico, intexo relut implicando, Obtexo, Contra involvo. Capiur etiam metaphorice άντιδιαπλέκω eodeni modo ]110 Lat. Replico, quasi Obtexo et coutra comminiicor quod reapondeam. ^Eschin. (57.) Νal άλλ' άν- liiawxeitei προ! τοϋτο εϊιθέωι. Vide Bud. Comm. 619. *"Σννδιαπλέκω, Simul innuo, Attexo, Phot. (Bibl. $11.) ap. Wolf. Anecd. Gr. 2, 81. Pass., Complicor, I, 118. 2, 179." Kall. Mss.] [* Έκπλέκω, 2 Macc. 15,17, «Έκπλεξο Gl. Expedi. * ΈΐίπΧοίή, Gl. Explicatio, Artemid. 4, 57 khneidero susp. * Δυσέκπλοκοs, Gl. Inextricabilis.] Εμπλέκω, Implico, Innecto, Iotexo. Pro Implico, Irretio, accipitur a Lucillio Epigr. άράχνι! Tous πόδαι ψπλεχθει!, ύπτιοι ίκρέματο, Iraplicatus et irretitus pedibus tela araneae. Metapli. Isocr. (Symm. 36.) Εν τοσούτοιs KaKols είσιν έμπεπλεγμένοι, Tot malis mpliciti. Έμπλέκεσθαι, Implicari, h. e. Magnopere!3ccupari, et extricare se non posse, etiam Magnopere incumbere in aliquod inceplum, ut Bud. interpr. jp. Polyb. 1, (17» 3 ) Θεωροϋντεί TOVS 'ΡωμαίουS όλο- Λχερέστερον εμπλεκομένου! eis τά κατά τήν Σικελιαν. idem Bud. εμπλέκω interpr. Connecto, Confundo, (mmisceo, Permisceo, tracta metaph. a mulliplici 510 texturae. Aristot. Elh. 7, 13. < Τό εύδαίμονα οίονται ή&ύν βίον δεϊν είναι, και έμπλέκουσι τήν ηδονή ν βίί τήν εύδαιμονίαν εΰλόγωι, Connectunt et permiscent. [" Huschk. Anal. 107 Valck. Phcen. p. 181. Oratt. 410. Diatr. 39 41. Diod. S. 2, 318. (an συμπλ.?)" Scliasf. Mss. Theocr. 3, 23. Eur. Iph. A. 936. Artemid. 5,33. Athen. 525. Έμπλέγδην, Implicite, Nicom. Aritbra. p. 153. Ast., " Εμη [Τ. III. ρρ. 361 362.] ΠΛΕ 7676 L πλέγμα, Const. Apost. 1, 8." Kall. Mss. " Artemid: Artemid. Elberling. Mss.] Έμπλεκτύ!,. 83 4, Implicitus. Έμπλεκτον, Structuraj genus quoddam ap. Architectos, Vitruv. 2, 8. Altera est, quam έμπλεκτον appel- Jant, qua et nostri rustici utuntur: quorum fronte* )oliuntur, reliqua ita uti sunt nata, cum materia colocata alternis alligant coagmentis. Et Plin. 36, 22. { Tertiura est emplecton, tantummodo fronlibus politis: reliqua fortuito collocant. [* Έμηλέκτη!, Gl. Ciniflo. * Έμπλεκτήρ, unde] Έμπλέκτρια, f!, Quse crines iutorquet. Etym. exp. κομμώτρια, quo significatur Ea quaj capillos fucat. [" Brunck. Aristoph. 2, 42. Mcer. 237 et n." Schaif. Mss. * 'Εμπλοκή, Philo de 7 Mirac. c. 1. "Nexus, 1 Petri 3, 3. Clem. Alex. 199 248. τριχών. *Έμπλύκιον, Reticulus, LXX. Es. 3, 18. Vitta et crinium plicatura, Andr. Cr. 73." Kall. Mss. Machon Aihenaii 579 P'ut. Phocione 19. Exod. 28, 15. 35, 21. 39, 13.] Άντεμπλέκω, Mutuo implico s. amplector, [Diosc. 1, 14. J. P0U. 1, 184» " Med., Josepli. 712, 27." Wakef. Mss.] Άντεμπλοκή, Basil. Mutuus amplexus, Complexus mutuo hasrentiun», vel inter se, Bud. [M. Anton. 6, 10. 7, 50. "Theod. Prodr. in Notit. Mss. 8, 120. (*Μετεμπλέκω, unde) * Μετεμπλοκή, Marcus Eremila p. 36." Boiss. Mss.] " ΤΙαρεμπλέκω, Interplico (Statio,) Im- " plico," ["Tzetz. in Argum. Alexandrze Lycophr. Dionys. Alex. in Routhii Reliq. SS. 4, 348." Boiss. Mss. " Eust. 2, 2. 5, 7." Seager. Mss. " Diphilus Medicus ap. Atlien. 57. Strobili pectus purgant δια το ε-χειν συμπεπλεγμένον το ρητινωδε!, Propter residosum, quod continent, et quod intermixtum habent." Schw. Mss.] " ΪΙαρεμπλοκή, Interplicatio, Interje- " ctus, ut aeris interduo carpora, Themist." [" Eust. 103, 39 " Seager. Mss. " Phot. 730." Wakef. Mss. *" Ώροσεμπλέκω, Theod. Prodr. 401." Elberling. Mss. Greg. Nyss. Antirrh. adv. Apoll.. 6. p. 135." Kall. Mss..*Συ» εμπλέκω, Una ituplico, Plut. 6, 265. Joseph. B. J. 7, 11, 2.], En-nrXi/faj, Implico, Permisceo, ut Bud. interpr. in 1. quodam Gal. Therap. 10., quem vide Coinim p. 618. Ex Hermog. autem affertur επιπεπλεγμένα προβλήματα pro Argumenta s. Causa; implexa? et reciprocae. Έπιπλέκω exp. etiam Connecto. [" Phryn. Eci. 110. Cattier. Gazoph. 79. Dionys. H. 2, 577. Jacobs. ad Anth. 1, I. p. 16." Scha2f. Mss. " Diod. 5. 2, 577 Athen. 211. Eust.Od.71, 18. *'Επιπεπλεγμένων, Schol. II. Ν. 358." Wakef. Mss., Enlπλεκτοί, unde "Άνεπίπλεκτο!, Strab0 2. p. 176. 189. 200. 307 ] Επιπλοκή, ή, Implicatio, Implexus : quorura 1110 utitur Cic.,. lioc Plin. Accipitur et pro Nexu amicili«, s. pro Familiaritate et afiinitate. Qua signif. e Polyb. affertur, (5, 37, 2.) Βραχεία ris ήν επιπλοκή προs άλλήλουs, pro Parva familiarilaset necessitudo intercesserat. [Plut. 8, 213. 921. Jambl. V. P. 146. Kiessl. " Fischer. ad Weller. Gr. Gr. 1, 282. 3, 14. ad Diod. S. 1, 247 355. 2, 520. ad Moer. 184. Coitus, Diod. S. 1, 254. 349. Schaef. 356 Mss.] "'E?rijrX0K0s, Connexio, Amplexus," [Schneidero susp. * Έπίπλοκοι, var. lect. ad Od. Φ. 397. * " Κατεπιπλέκω, Greg. Thaum. in Orig. 14., sed variat lectio." Kall. Mss. * Προσεπ-ιπ-λίκω, Alex. Trall. 8. p. 424. T07f εξω προσεπιπλεκομένοα, nisi leg. *προσεπιπλαττομένοι!. * Συνεπιπλέκω, Anal. 2, 211. Eust. II. Λ. p. 772, 16. Od. A. p. 46, 40. Pass., Permisceor, cum dat., Euseb. Η. E. 21." Kall. Mss.] Καταπλέκω, Complico, Connecto. In VV. LL. babentur et haec, (Herod. 8, 83.) Κα7α7τλίκω τήν pfjαιν, Peroro. Et ex Herod. (4, 205.) Ofik 65 τήν οήν κατέπλεζε, Νοπ probe vita excessit. At δ!α7τλέκειν βίον supra aliter. [" Herod. 8, 123. Kara7r\ a1 τινά προίοσίτ!, Crimine proditionis implicare aliquem." Schw. Mss. " Κατάπλεγμα, var. lect. ad 1 Tira, 2, 9." Wakef. Mss.] Karan-λοι«}, Contextus, Complexio, [Ptolem. Harm. 2, 12.] Έγκαταπλέκω, In. necto, Insero, [Xen. K. 9, 12. Dionys. H. 2, 20. * Συγκαταπλέκω, Dionys. H. 6. 152=672. Plut. Solone 8. Tiraol. 17.] [* }Αεταπλίκω, Greg. Naz. 2,188.] Παρα7τλέκω, Attexo, Admisceo, Contexo, Consero: cujus signif. exempla duo affert Bud. 617., unum e

f 677 ΠΛΕ [Τ. III. pp. 362 364.] ΠΛΕ 7678 Gal., alterum e Basilio. Aliter tamen videtnr accipi- I Anth. 9, 179." Schaef. Mss.] Περ/*λ 0 ««, Circumplicatus, Circumdatus amplexu. Pro Coronatus endum ap.plut.(9, 140.)ΊονΉρακλέα παίζοντες ούκ af ei γράφουσιν, ev 'Ομφάλης κροκωτοφόρον ένδιδόντα Λvhals θεραπαινίσι ριπιζειν καϊ παραπλέκειν εαυτόν. Ibi enim παραπλέκειν accipi videtur pro Calamietrare, Capillos intorquere, etiam Implicare aut Replicare comam: J. Poll. 2, (35.) Παραπλέων ras τρίχας, τό άναπλέκειν' καϊ παραπεπλεγμένη 'Αθηνά, ή άναπεπλεγμένη. Bud. παραπλέκω interpr. etiam Per parodiam dico, ap. Hermog. 211. Οί» γάρ άπ' άλλοτρίων ποιημάτων τινά, άλλ' αυτός ποιήσας παρέπλεξε. Vide et Comm. 617. in Παραπλοκή. [" Toup. Opusc. 2, 98." Schaef. Mss. jelian. H. A. 16, 11. Eust. Od. Prooem. 3, 21. Strabo 1. p. 59. 74. Hippocr. 345, 33. " Clem. Alex. 143. 325." "Παραπεπλεγμένως, Hesychio * συμπεπλεγμένως." [* " ΪΙαράπλεγμα, Hes. v. Θέρηγνον." Wakef. Mss.] Παραπλοκή, ή, q. d. Attextio, Insertio: ut cum orationi versus aliquis aut hemistichium e Poeta aliquo attexitur inseriturque ; aitque Hermog. ras π. των ποιημάτων έν λόγφ ήδονήν έχειν, velut ap. Plat. Σύν δέ δυ έρχομένω βου- 1 λευσόμεθ' ο,ττι έροϋμεν. Vide plura ap. Bud. 617. [" Phryu. Eel. 173." Schaef. Mss. " Clem. Alex. 5." Wakef. Mss. Sext. Hypoth. 1, 102. * Σνμπαραπλέκω, Plut. Crasso 25. al. * συμπεριπλέκω.] Περιπλέκω, Circumplico, ut Cic. Si anguem vectis circumplicasset, et, Puerum circumplicatum serpentis amplexu; Circumplector. Pass. Περιπλέκομαι, Circumplico. Od. Ψ. (33.) άπό λέκτροιο θοροΰσα Γρηϊ περιπλέχθη, Vetulam amplexu circumplicavit, Vetulam amplexa s. circumplexa est: E. (313.) Τφ pa (sc. malo navis fracta) περιπλεχθεϊς φερόμην όλοοϊς άνέμοισι. Aristot. de Gen. Anim. 1. loquens de coitu serpentium, Περιπλέκονται δ' άλλήλοις oi οφεις, δια τήν άφνίαν τής παραπτωσεως : ut Plin. 10,62. Coeunt complexu, adeo circumvolutae sibi ipsae, ut una existimari biceps possit. Quibuscum cf. ll. duos in Όχενομαι citatos, alterum de serpentibus itidem, alterum de auguillis. At ex 2 Reg. 18,(9 ) Περιεπλάκ^ εν τη δρυΐ, Adhaesit quercui. Περιπλέκειν, Involvere orationem verbis et contegere, seu, ut Quintil. lo- 1 quitur in praef. I. 8., Sensum obumbrare. Περιπλέκειν, inquit Bud. 617., Aliquam sententiam, quam aperte dicere nou audemus, verborum involucro obtegere, et tamen έμφατικώτερον dicere: ut si quod turpe flagitium et obscoenum objicimus adversario, quod sine aurium offensione dici non potest: Φυλαττόμενοι γάρ τήν άπρέπειαν τοϋ λόγου, αύτφ τφ περιπλέκειν δηλοϋμεν δ θέλομεν, μετ' ευπρεπείας, ut inquit idem Hermog. Aliquanto post h. 1. ieschinis affert (8.) Φανήσεται ουν ού μόνον ήταιρηκώς, άλλά μά τόν Αιόννσον ούκ οιδ' άπως δεϊ περιπλέκειν, ολην τήν ήμέραν πεπορνενμένος : quibus verbis significat, se δι' όλον τοϋ λόγου περιπλέξαντα διά τήν αισχρότητα, tandem victum indignitate rei, eo prorupisse ut diceret πεπορνενμένος. [«* Valck. Diatr. 12. ad Lucian. 1, 184. Amst., Callim. Ep. 6. et Jacobs., ad Diod. S. 2, 326. Schneid. ad Xen. (Ec. p. 8. Jacobs. Anth. 7, 324. 9, 315." Schaef. Mss. Aristaen. p. 78. Abr., Achill. Tat. p. 130. Bip. * Περιπεπλεγμένωϊ, Gl. Perplexe, "Convolute, Suid. 3, 363. Schol. Opp. Ά. 2,376. * Περίπλεγμα, Hes." Wakef. Mss.] Περιπλέγδην, Circumplexu, Circumplectendo, Circumplicaudo se, E- pigr. ["Jacobs.Anth. 11,130."Schaef.Mss. "Opp. *A. 2, 376. 4, 152. Nonn. D. 2, 269." Wakef. Mss.] Περιπλεγνυμι, Circumplico, i. q. περιπλέκω. Et Περιπλέγνυμαι itidem Circumplico, Circumplector. Apud Suid. Περιπλεγνίμενοί καί φίλων, quod ipse exp. περιπλεκόμενος, Circumplectens et deosculans. [" Eust. Od. Ill, 14." Wakef. Mss.] Περίπλεξ«, Circumplexus, Amplexus. [* Περίπλεκα, Theocr. 18, 7. * Περιττλεκήί, Nonn. D. 12, 199 36, 36«. * Περιπλέκεια, Perplexitas, Jambl. Protr. 354. Kiessl.] Περιπλοκή, ή, Circumplexus, Amplexus. Item Figura orationis, cum sc. vel rem turpem, quam adversario objicimus, verborum involucris obtegimus, vel οταν λυπηρά η τά λεχθέντα ή ρηθησόμενα τοίς άκονουσι, vel si invidiosa καί επαχθή τφ λέγοντι. Cujus exempla ex Hermog. affert ud. 617. 618. ["Ad Phryn. Eel. p. lo. Eur. Pheen.-497. ubi v. Valck. p. 181., Jacobs. fertur ex Epigr. [" Wakef. Here. F. 151. Mitsch. Η in Cer. 213. * ΙΙεριπλοκάί, Boiss. Philostr. W" * Περιπλοκάδην, Ruhnk. Ep. Cr. 74. Toup. Opusc 2, 292. Paul. Sil. 6." Schaef. Mss. Anal. 3, * Άμφιπεριπλέκω, unde * " Άμφιπεριπλέγδην, ad' Hesych. 1, 306, 16." Dahler. Mss. " Nonn. D 36 360." Wakef. Mss. " Agath. Epigr. 5." Boiss. * Σνμπεριπλέκω, Themist. 233. Plut. Crasso 25' LXX. Prov. 7,18. * Συμπεριπλοκή, Lucian. 1 636 2, 64. 456.] [* Προσπλέκω, Gl. Applico : Προσπλακείς Ad. nixus. Ignat. Epist. 2. p. 18. Philes Anim. 70, l.fo Plan tis 216. Strabo 1. p. 13. Joseph, c. Apiou, 1 24. Vide not. ad Porph. de Abst. p. 72. Osann! Anal. p. 98. " Nicet. Eugen. 4, 283. Argum. Aristoph. B. p. 226." Boiss. Mss. " Προσνλέβ,μ αί Contexo, Atban. 1, 821. Addicor, Adhaereo, Gal' de Sect. Opt.. 20." Kail. Mss. M. Anton, to, 67.' Orig. c. Cels. 1. p. 32. Alex. Trail. 1. p. 24.*lipw! πλοκή, ibid. " Complexio, Ireu. 30. 34." Kali. Mss. " Artemid. 1, 77." Elberling. Mss. Aqu. Exod! 28, 32. * " Άπρόσπλοκος, Heracleon ap. Orig. in Jo. T. 10. c. 22." Routh, Mss. Schol. Aristoph. B. 1379. * Σνμπροσπλέκω, Una manum cousero, LXX. Daniel. 11, 10.] Σνμπλέκω, Complico, Connecto. Bud, interpr. Consero, Implico, Commisceo, afferens duo exempla e Polyb. 5. alterum activae vocis, alterum pass. sc. (105, 9 ) Αί κατά τήν Ελλάδα πράξεις συνεπλάκησαν τάίς Ίταλικαΐς καϊ Λιβνκαϊς, Consertae fuerunt, et connexas causas habuerunt. Pro Complies, Connecto, Consero, accipitur in Thuc. 4, (4.) p. 122. Τώ χε'ιρε έν τούπίσω ξνμπλέκοντες. Pass. Σνμβλέκομαι frequenti in usu est. Signif. vero interdum Com* plexu jungor, etiam Co'eo, Synes. Ep. 140. Οίτδέν γάρ έμποδών ψνχαίς έφιεμέναις άλλήλων, άρρητοα η νόδοις όμόσε χωρείν καϊ σνμπλέκεσθαι: q. 1. Bud, 6l6. citans, ait σνμπλέκεσθαι ibi in bonam partem accipi pro Amice complecti et convenire; itidemque in Tabula Ceb. Ευθύς άναπηδώσιν ai ήδοναϊ, και σνμτλέκονται πρός έκαστον, interpr. Idem, Complectuutur et haerent. Greg. Naz. περϊ Θεολογίας, συμπλέκεοθαι, et διιστασθαι sibi opposuit, de quatuor anni temporibus loquens, Είτάκπικ έπιγινομένων τε και άπογινομέναν, και ώσπερ έν χορφ σνμπλεκομένων άλλήλαις και bumμένων, q. 1. Bud. 1061. afferens, sic interpr.statis vicibus succedentium invicem atque decedentium,et tanquam in choro orbem ductitantiuoi, vicissimque eundem dirimentium. Anguillae quoque in coitu συμπλέκονται, ut videbis in Όχεύομαι, Τ.2.c. 1573.: quibuscum cf. locum Aristot. et Plinii in Πβροτλέιο μαι c. Συμπλέκομαι τινι, Rem habeo cum aliquo, Est mihi negotium cum aliquo, Bud. 617, afferensfa.i. ieschinis (48.) Σνμπέπλεγμαι δ' έν rp πολιτείφ άνθρύτγ γόητι καϊ πονηρφ: de Demostbene, cum quo legations munere functus erat, i. e. Implicatus sum, Officii necessitate vinctus sum, et, ut Cic. in Divinatioue loquitur, Sortis necessitudiue conjunctus sum, ut quaestor cum consule. Et conjunctio ejusmodi, αφπλοκή. Item hostes in pugna συμπλέκονται, Manns conserunt, Pedem conserunt, Cougrediuutur. Bud, 6l6. e Greg. Naz. "Αριστον δ' αύτοίς συμνλαφαι έγγντέρω, Propius pedem conferre : quod etiam όμόσε χωρείν τοις πολεμίοις dicitur. Aliud exemplum e Plut. ibid. vide. Sic idem Plut. Themistocle, Σψ πλεκόμενος τοις πολεμίοις: quemadmodum et Polyb. l6. Σνμπλέκεσθαι τοις πολεμίοις έρρωμένως, Acriter cum hoste confligere: metaph. autem in Penc«Idem, Σνμπλεκύμενος τφ Περικλεϊ περϊ ro βήμα, Cum Pericle congrediens et in certamen descendeos. verum iu hoc loquendi genere non construitur cum d»- tivo solum, sed etiam cum praep. πρός suum habente accus., ut ap. eund. Plut. Fabio, Αυτόθι < ρ*λέκ* σθαι πρός 'Αννίβαν. Absolute autem Philo V. Μ. 7. Συμπλακεις δέ, ού πρός άμελετήτονι και ivawrm εγνω τήν μάχην ουσαν, Commisso praeho, Collatis manibus, Cum manus conseruisset. Sed et acttra voce e Polyb. 2, (45, 2.) Συμπλέκειν τάς χείρας, Μ»'

T679 ΠΛΕ [Τ. in. pp. 564 365.] ΠΛΕ 7680 nus conserere. Item σνμπε έ\εγμένα αξιώματα ap. Α Ίεμένων έρεβόσδε ύπό ζόφο v. Est alioqui multo frequentior ap. eum scriptura curo 1. Et μέγαρον πλεϊον Logicos. Gell. 16, 8. Quod illi σνμπεπλεγμένον^ nos vel Con junctum vel Copulatum dicimus: quod δαιτυμόνων. Item, πλεϊαί τοι οίνου κλισίαι, II. Ι. (71.) hujuscemodi est, P. Scipio Pauli filius, et bis consul Sed et absque gen. Θ. (162.) Έδρη τε κρέασίν τε ίδέ fuit et triumpbavit, et censura functus est, et collega πλείοιε δεπάεσσιν. Sic πλείη ap. Hesiod. "Epy, (1, in censura L. Mummii fuit. In omni autem eonjuncto, si unum est mendacium, etiamsi cetera vera σα. Et COMP. ΠΛΕΩΓΕΡΟΪ, Plenior. Apud Hom. 101.) Πλε/ij μεν γάρ γαία κακών, πλείη δέ θάλασsunt, totum esse mendacium dicitur. Ibid, de eo autem Od. Λ. (358.) πλειοτέρη συν χειρί, exp. yeμούση, καϊ μή ύποκένω, άλλά πεπληρωμένη. ATTICE, quod συνημμένου, i. e. Adjunctum s. Connexum, dicitur, et eo quod διείευγμένον, Disjunctum. Plut. uti dixi, Πλέω», cum ω, quod usitatius est, jn de Sol. Anim. Xaipecv λέγουσα διεζευγμένοιε άξιώμασι soluta praesertim oratione. Aristoph. N. (1367.) JEschylura esse dicit xf/όφου πλέων. [" Πλέοϊ, Brunck. καί συμπεπλεγμένοιε, Axiomatis conjunctis et disjunctis. Item Symp. 8, 9. [" Brunck. ad Hec. p. 309. CEd. C. Il62. Coray in Consp. Mus. Oxon. 18. Lennep. ad Phal. 112. Valck. Callim. 280. Τ. H. ad Toup. Opusc. 2, 29. 271. Wakef. Phil. 39- Steph. Plutum p. 402. Brunck. Soph. 3, 452. Diod. S. 2, Dial. 17. Πλεϊοϊ, Jacobs. Anth. 9, 420. Boiss. Philostr. 422. Heyn. Hom. 5, 538. 6, 48. 110. Πλε«π 538. Bast Lettre 139 Phryn. Eel. 110. Jacobs. Anth. 8, 379- An sic Diod. S. 2, 318.1" Schaef. Mss. Alex. τερόε, Leon. Alex. 30. Epigr. adesp. 3. Jacobs. Anth. Trail. 6. p. 88. Jllian. H. A. 8,1. 9,13.63. * "Συμireπλεγμένωε, Conjunctim, Athan. 1, 233." Kail. nag. 10. Callim. 1. p. 551. Πλέω, Brunck. 1. c. 12, 314. Phryn. Eel. 55. Musgr. Iph. A. 952. Cri- Mss. Suid. 1,733. * Συμπλέγδην, Nonn. D. 10, Antig. 721. ad Moer. 294. 319. 337. Thorn. M. 719. 158. * " Σύμπλεγμα, Plin. 36, 4. " Lex. Schelleri, Β Jacobs. Anim. 304. Steph. Dial. 17. Boiss. Philostr. 422. Conf. c. πλήρηε, 635. Πλέω pro πλήρης, Jacobs. Anth. 11, 122." Schaef. Mss.] " Σύμπλεξιε, " Implicatio, vide Συμπλέκω." [* Συμπλεκτήρ, unde Heyn, Hom. 5, 538. Πλέων, Brunck. Aristoph. 2, Συμπλέκτειρα, Orph. Η. 28, 9 al. * Συμπαίκτειρα.] 136. De acc,, Porson. Med. p. 17." Schaef. Mss. Συμπλεκτικός, Conjunctivus, Copulativus: σύνδεσμος, Hesiod. Θ. 636. δέκα πλείουε ένιαυτούε. Πλειότεροϊ, Hermog. [" Eust. 72, 40." Seager. Mss. Etym. M.] Nicander Θ. 119 Arat. 644.] Σύμπλεκτικώε, More copulativorum, Per copulativa, Άνάπλεοε, ΕΤ Άνάπλεως Attice. Cum gen., sicut s, copulata, Porphyr. In VV. LL. e Gell. exp. Copulate; e Cic. Conserte et contexte ; e Plin. Conte- ejus synonyma, pro Plenus, Refertus. Lucian. (], 215.) Σπινθήρων άνάπλεωε : (1, 9 ) ΤΏ χεϊρε τύλων xtim. [* Συμπλεκτόε, Meleager 1, 18. Exod. 39, 22.] άνάπλεωε, pro κατά τώ χεϊρε. Item άνάπλεων ποιήσαι, Plenum reddere, s. Refertum, i. e. Implere; Άσΰμπλεκτος, ό, >), Qui complicatus non est, Non consertus, conjunctus nec copulatus, Nulla copula Δεισιδαιμονίας άνάπλεων ποιήσαι. At vero ab Άνάπλεοε habente o, est ανάπλεοι ap. Dionys. Areop. connexus. Interdum etiam Qui complicari vel eopulari et conuecti nequit. Συμπλεκήε, Connexus, [" Άνάπλεωε, Steph. Dial. 17 ad Dionys. Η. 1, Conjunctus, Copulatus, Nonn. [Jo. 6, 38.] Συμπλοκή, ή, Complicatio, Connexio, Contextus, Cic. Pen- 202, Inquinatus, Tim aei Lex, 30. et n,, vide Άνα- πλήθω. De accus., Porson. Med. p. 17," Schaef. narum contextu tegumenta corpori faciebat, Plato Mss.] Διάπλεοε, itidem pro Plenus, VV. LL. sine Politico, Ύήν δή βασιλικήν σ. λεκτέον, ποία τέ έστι και exemplo. [* " Διάπλεωε, Plut. 8, 177 " Wakef. Mss.] τίνι τρόπφ σνμπλέκουσα, ποιον ύφασμα ήμϊν άποδίδωσι. "Εκπλεοε, ET "Εκπλεωϊ Attice, Expletus, Cumulate In fine libri συνύφανσιν et συμπλοκή ν pro eod. dixit. expletus. Non autem Plenus, i. e. Refertus; defle- Dicitur et de Complexu in coitu, necnon de Manuum consertione in praelio, ut turn ap. Lucian., turn C ctit eniin a ceterorum compp. significatione. Bud. postquam dixit έκπλεωε accipi pro Cumulate expletus, affert e Xen. Κ. Π. 6, (2, 4.) Καί γάρ ο! Πέρσαι ap. Basil, de Vita solitaria, sed metaph., Οί πρός τούς γείτονας διαπληκτισμοί, at έν TOIS δικαστηρίου συμπλοκαί, Confiictus litium, ut Bud. interpr. Lucian. de ιππείς έκπλεω ήδη ήσαν είε τούε μυρίουε, και τά άρματα τά δρεπανηφόρα έκπλεω ήδη ήν είε τά έκατόν. Sed Calumnia, Μικροΰ ό νεανίαε έν rjj πρόε χίμαιραν συμπλοκή διεφθάρη, de Bellerophonte, Item, Figurae ora- subjungit, hie tamen non Cumulatum, sed Expletum significare. At ubi dicit, (3, 1, 16.)"Εκπλεω δέ torias nomen. Aquila interpr. Connexum, dicens πάντα διαπονούμενοι, esse pro Cumulate. Apud compositam esse ex epanaphora et antistrophe, et Eund. (4, 2, 18.)Έκπλεω έχειν πάντα ra έπιτήδεια, utramque orationis speciem circumdare. Nam et vertit itidem per adverbium, Copiose et abundanter. incipere saepius ab una parte orationis, et toties in Tale est autem ap. Dem. "Εκπλεω πάντα ύπάρχειν, unam atque eandem desinere, ut, Quis legem tulit 1 quod redditur, Abunde omnia suppetere. Ubi ta- Rul us. Quis tribus sorlitus est? Rullus. Quis decemviros creavit? idem Rullus. [" Toup. Opusc. 2, 201. Wessel. ad Herod. 37- Diod. S. 1, 378. Phryn. Eel. 110. Argum. Aristoph."Opv." Schaef. Mss. Lobeck. Phryn. 260.] Σύμπλοκος, ό, ή, Complicatus, Connexus, Nexu conjunctus et copulatus, i. q. συμπλεκής. Nonn. σύμπλοκον Ιμάσθλην Flagellum dixit e funiculis lorisque connexum s. contextum, aut plexum; vel, ut alii interpr. Flagellum nexile. Idem dixit etiam (Jo. 228.) σταυρφ σύμπλοκος pro Cruci affixus, προσπαγέίς. [Anal. 3, 73. " Nonn. Metaphr. p. 71,28. 228, 9." Kail. Mss. " Paul. Sil. 7, 14." Scliaef. Mss. * " Άσύμπλοκοε τήε σαρκός, Corpori non conjunctus, Method. 330." Kail. Mss. Philo Jud. 367. * " Άσυμπλύκωε, Euseb. Pr. E. 97." Wakef. Mss. Bekkeri Anecd. 456. * " Άντισυμπλέ- Kot, Anna C. 26." Elberling. Mss. * 'Επισυμπλέκω, Socr. Η. E, 5. p. 263. * ΐΐροσ συμπλέκομαι, * Προσνμπλέκομαι, Schleusn. Lex. V, Τ.] [* Ύποπλέκω, Gl. Subnecto, ^Elian. Η. Α. 17, 21.] ΠΛΕΟΣ, et POETICE Πλεΐοί, Plenus, Refertus. At vero ATTICE Πλέω*. Soph. (Aj. 745.) TaCr' έστι τ&πη μωρίας πολλής πλέα, Haec verba stultitiae multae sunt plena. Usus est et Aristot. de Mundo, TaCra πάντα έστϊ θεών πλία. Apud Hom. in uno eodemque versu habemus et absque t et cum 1, Od. Y; (355.) Ειδώλων δέ πλέον πρόθυρου, πλείη δέ καϊ αύλή, men et per nomen possis interpretari, Cumulate expleta. At vero ab ΠΙο'Έκπλεοί est ΝΕυτκ.'Έκπλεα, et FEM. 'Εκπλέα ap, ielian. 'Eoflijras δέ καί ra επιτήδεια εκπλεα παρεϊχεν, quod dictum est ut "Εκπλεω τάλλα παρεϊχεν a Xen. (Κ. Π. 8, 3, 15.): possumusque uti adverbio in horum locorum utroque, sicut in superioribus. At Suid. έκπλεα exp. πλήρη: subjunges tamen loco illi ieliani aliam exp., sc. αϋτάρκη: D sed neutram satis commodam esse arbitror, multo vero minus hanc posteriorem. Idem.Elian, feminino usus est, Οί δέ κατφραντες είε αύτον, καί φιλοφροσύνηε έκπλέαε άπολαύσαντεε, ubi έκπλέαϊ reddi potest ηοη solum Cumulate, sed et Copiosa, Abundans, Larga. [" Schneid. ad Xen. Hieron. 259. CEc. p. 23. Steph. Dial. 17- Ilgen. Hymn. 425. De acc., ad Dionys. Η. 1, 95." Schaef. Mss.] Et ADV. 'EKπλέωε, in VV. LL. Cumulatissime, (sed rectius Cumulate,) et Plene. "Εμπλεοε, ΕΤ "Εμπλειοϊ, ITEM "Εμπλεωί, Plenus, Alex. Aphr. Probl. Ύγρότητοε είσίν έμπλεοι. At "Εμπλειοϊ Poeticum est, sicut πλεϊοε, Od. Σ. (118.) Έμπλείην κνίσσηε τε καί αίματος, sc. γαστέρα. Sic ap. Plat, e Carm. δοιοί πίθοι κηρών έμπλειοι. POETICE Έν/πλε<οϊ etiam dicitur : ut Od. T. (580.) νόσφισσαμένη τόδε δώμα, Κουρίδιον, μάλα καλόν, ένίπλειον βιότοιο. Sic Ε. (118.) Καί οί πλησάμενοε δώκε σκύφοε φπερ έπινε ν, Ο'ίνου ένίπλειον, ubi tamen admittit versus et 'έμπλεων. Annotat porro Eust. in h. 1., esse άρχαϊκόν hoc ένίπλειον, et

7673 ΠΛΕ [Τ. πι. pp. 360 365.] ΠΛΕ 7674 ra κατ aire, at vero τής υστέρας 'Ατθίδος esse έμπλεων et quae illi sunt σύστοιχα: cum alioqui scribat πλευράς κατακείμενος, άλλοτε δ' αυτε "Υπτιος, άλλοτε mento, flagellantur. Rursum II. Ω. (19.)"A\Xor' alibi, τήν ποίησιν dicere κοινότερου hoc ένίπλειον. δέπρηνής, Soph'. (Aj. 834.) Πλευράν διαρρήξ αγτα [""Έμπλεος, Wakef. Tracb. 1020. Brunck. 1022. φασγάνω, Latus perrumpentem hoc ense, Diosc. 5 Antip. Sid. 87. Jacobs. Anth. 11, 113. 12,260. 78. Πλευραί πόνος, Lateris dolor. Sic Athep. 12' Schneid. Anab. p. %0."Εμπλεως, Steph. Dial. 17 Τίεπονηκέναι τήν πλευράν. Rebus quoque inanimatii Brunck. 1. c. "Εμπλεος, "Εμπλεως, Valck. Phoen. p. πλενραϊ tribuuntur, ut et Lat. Latera. Plut. de Audiendo, T/s ή κατά πλευράν ή κατά διάμετρον κίνηβις 6. Callim. 94. Toup. Opusc. 2, 30. Wakef. S. Cr. 2, 78. Ilgen. Hymn. 425. "Εμπλεα, an accus. ab Item πλευρά πιθάκνης, Dolioli latus, ap. Aristoph * Έμπλήςΐ Wakef. S. Cr. 3, 188. (Nicander 'A. 164.) (Πλ. 546.) Schol. τό πλάγιον, quemadmodum Eust. "EprXeios, Bentl. Opusc. 74. Heyn. Hom. 8, 705. πλενρόν quoque accipi tradit. Dicuntur item πλενράΐ Ένίπλεως, Jacobs. Specim. p. 6." Schaef. Mss. Nicander Θ. 925. Orph. L.273. *'Ενίπλεος, 190. *>Εμnon πλευράς ποταμον dixit Dionys. P. Latera amnis νηός, Latera navis, s. costae, nt Plin. appellat. Necπλείονσα, i. q. έμπλέα, Nicander Ά. 626.] 'Εμπλεόω, quo nomine Ripas intellexisse existimatur. [" nxevρά, Toup. ad Longin. 315. Herod. 310. Brunck. Ai Impleo, et Satio, Refercio, VV. LL. 'Επίπλεος, [* Έπίπλειος, Schn. Lex.] ET Έπίπλεως, Plenus, Refertus. Et fem. 'Επιπλέη, Plena, Referta, VV. LL. Brunck. ad v. 1103. Hec. 816. Bacch. 729. Mus»' 1253. Valck. ad Tbeocr. χ. Id. p. 122. Phoen. pi 23,' sed absque exemplo. At post 'Επίπλεως, Plenus, Iph. T. 298. Rhes. 794. Wakef. Ale. 861. Jacobs! subjungitur, 'Επιπλέω ή επτακόσια έτεα, ex Herod, pro Anth. 9, 160. Porson. Or. 217. Phoen. 1429; Έκ Septingenti et amplius anni; sed videtur potius esse επιπλέω pro πλέω significante πλέονα. ["'Επίπλεος, Abundans, Philo J. 1, 114." Wakef. Mss. «EiWleios, Od. X. 3. Έύπλειος, P. 467.] Καπχίτλεοϊ, ET Karnπλεωε, Attice, Expletus, Cumulate expletus; nam pro έκπλεως poni tradit Bud., qui etiam κατάπλεως φιλία reddit Justa et plena amicitia. Sed et pro Satiatus accipi testatur. ["Tbom. M. 719. ad Dionys. H. 1, 202. ad Moer. 294. Wyttenb. Select. 374. Xen. Κ. Π. 36. ubi v. Zeun.it. Hutch, p. 12." Schaef. Mss.] " Παράπλειοί, Plenus, Pene plenus," [Schneidero susp.] Περι'πλεοί, ET rieptvxews, Attice, Plenus, Refertus, Valde plenus, Diosc. Κλων/α φύλλων περιπλέα, Et περίπλεων φύλλοις, ap. Eund. At Περίπλεως ψυχή σώματος, e Plut. Rom. (28.) affertur pro Oppletus corpore animus. ITEM Περιπλε«ap. Hes., quod exp. λίαν πλεονάκis, Valde saepe. Nisi forte distinguendum sit inter λίαν et πλεονάκις. Quod autem ex Apoll. Rh. affertur ADV. Ηερίπλεον pro Abunde, videri possit esse potius e πλέον comparativo, juncto cum περί. [" Περίπλεος, Jacobs. Anth. 10, 374. Περίϊτλεωβ, Wakef. Eum. 262. Plut. 6, 206. Hutt. Περιπλέες, Heyn. Horn. 6, 190. 630. * Σύμπλεως, Schneid. Anab. p. 20." Schaef. Mss. Ad Greg. Cor. 165. * Σύμπλεος, Hippocr. 296, 35. * " Ύπέρπλεος, Tzetz. Ch. 8, 654. έξ ύπερπλέου." Elberling. Mss.] Ύπόπλεος, ΕΤ Ύπόπλεως. Suid. habet tantum ύπόπλεως, quod exp. μεστός, Plenus, Refertus. Atque ita vacabit omnino praep. υπό. [" Ad Herod. 532." Schaef. Mss. Lucian. Somn. 4. Αακρνων τονς οφθαλμούς ύπόπλεως.] ΠΛΕΥΡΑ, ή, Latus. Et πλενραϊ, Latera s. Costae. Πλευρά ί, inquit Gorr., Costae: sunt ossa thoracis a lateribus sita, sternon spondylis committentia. Ea *unt utrimque utplurimum duodecim, quot et dorsi spondyli. Ex his superiores septetn simpliciter πλενραϊ dicuntur, totidem sc. numero, quot ossa ha ' bentur in sterno. Aliquanto post, cum de motu et situ illarum locutus esset, Earum duae primae, auctore J. Poll., DICTJE 'Αντίστροφοι, quasi Retortae ; ρ duae aliae sequentes NOMINATE ΣΓερεαΙ, propter firmitatem ; tres vero post re mas, APPELLATE Στερνίτιδες. Quinque vero reliquae costae inferiores, VOCANTUR Νόθαι, Spuriae et illegitimae, quia imperfectae sunt. Neque enim in sterno, ut septem verae, articulantur, sed intus diaphragmati suis cartilaginibus junguntur, et iisd. acuminatis inferiores superioribus applicatae, ligamentis affirmantur. Dicuntur eae παράσειροι et μαλθακαϊ, ut scribit Pollux. Celsus νόθας a Graecis dictas testatur. Ceterum inter ipsas costas inserti sunt musculi genere duplices, quos μεσοπλεύριους, Intercostales, nominant; aliiexterni, aliiinterni: de quibus plura vide ap. Eund. II. Ύ. (716.) άνά πλενράς τε καί ώμους, Υ. (170.) Ουρί) δέ πλευράς τε και Ισχία άμφοτέρωθεν Μαστίεται, de leone, de quo Hesiod. Ά. (430,.) πλευράς τε και ώμους Oipjj μαστιγόων, ποσσι γλάφει. Itidem Plin. 8, l6. de leone irato, In principio terra verberatur: incremento, terga, ceu quodam incita- πλευράίς, ad Diod. S. 1, 706. Improbat hanc formam Porson. ad Hec. 820. πλενρόν praeferens, cf, ad v. 1150." Schaef. Mss. Nemesius p. 77. IlXevpe τον εξ ο δύο καϊ ο τρία.] Πλενρόν, το, i. q. πλευρά, II. Δ. (468.) πλενρα Οί. τησε ξυστψ χαλκήρεϊ, Soph. Tr. (1226.) πλευροισι τοίς έμοί ς όμοϋ Κλιθεΐσ-αν αύτήν, Diosc. 4, 147. Αιαθέσαι περϊ πλενρόν καϊ πνεύμονα, Lateris pulmonisque raletudines, Plut. Τά πλευρά ταξεύματι βάλλεται, Per latus sagitta icitur. Item πλευρά βόεια, Atben. 1, Porro sicut πλευρά metaphorice rebus etiam inaaimatis tribuitur, ita etiam πλενρόν. Dixit enim Soph. Παν εστίβηται πλενρόν εσπέρων νεών: quod exp, μέρος τό εσπέρων, Occidua pars navium. Item ap, Eust. 309 Πλευρά Κύπρου, τά πλάγια: qui but subjungit, Κεχάρισται δέ ή πλευρά και σχήμασι μαθηματικοίς, λαγο'νε$ δε ορούς καθωμίληνται, και γής aveuvts, καϊ γαστήρ φδον. Itidem Cic. Latera haec alliiit; Ovid. Latera campi. Item Quintil. qua latere: quod ad Mathematicos pertinet. [Lucian. 2, 257; " Toup. ad Longin. 315. Jacobs. Exerc. 2, 177. Valck. Callim. 179. ad Theocr. x. Id. p. 122. Phoeo. p. 23. Brunck. Aj. 1253. Bacch. 729. Hec. 816. Wakef. Ale. 861. Porson. Or. 217. PIIOBD. 1429- ad Dionys. H. 2, 880. Musgr. Rhes. 794. Here. F. 179. Costa, Philostr. p. 34. Boiss. Πλ. υειον, ad Phalar. 253. Κατά τά πλ., ad DiOd. S. 1, 706." Schaef. Mss.] Πλευροειδ^, Lateris s. Costae speciem gerens. Πλευροειδώβ, Costae instar, Theophr. Η. PI. 3,10, [3. 3,17,3. * Πλευροκόπο*, unde] Ώλευροκοπέω, Costas s, Latus ferio, Latus percutio, Soph. Aj. (236.) p. 15. meae Ed. 7 Ων τά μέν ε'ίσω σφά ' έπι γαίας, Τά δέ,»xev ροκοπών, δίχ άνερρήγνν, ubi Schol. κατά πλευρών τν πτων, [ * Const. Manass. Chron. p. 133." Boiss. Mss. * " Πλενρόμητρος, Ε latere gignens, Pisid. Cosmiurg. v. 1009., ubi al. *ΤΙλενρομήτωρ." Kail. Mss. * "Πλ«ροπάτωρ 'Αδάμ, Const. Manass. Chron. p. 7(=13 ) * Πλευρότρωτος, 128." Boiss. Mss. * Πλει/ροπ/ιτι/ί, Meleager 72. * " Πλευρό^», Const. Manass. Chron, p. 97." Boiss. Mss.] [*'Αμφίπλευρος, Mathem. Vett. p. 81. V* * " Άντίπλενρος, Brunck. Soph. 3, 386." Schaif. Mss. * Έξαντίπλενρος, Pisides ap. Schol. Lycophr. 146'7. έξαντιπλ. καταδρομών, sed perperam pro if άντιπλ.] " "Απλενρος, Latus non habens, Latus nullo " auxilio stipatum habens. Hesychio enim άπλενρα " est ή μή έχουσα βοήθειαν fj πλευράν: aliis Fulcro " carens." [Teles Stobaei Serm. 106. * Βαθίπλενροι, Geop. 17, 2, 1. Diod. S. 3, 39. var. lect. * " A' πλασιόπλευρος, Aristot. Mechan. 26. p. 69. * AiirXevpos, Donat. ad Terent. Adelph. 3, 2, 43." Boiss. Mss. " Arrian. Tact. 66. Suid. v. Παραγωγή." Kail. Mss.] "Εκπλευροβ, NON 'Ε άπλευροί, dicere Atticos tradit Phrynichus [412. Lob.] i. e. Sex habens later», Qui sex laterum est: nisi potius SCB. "Εξπλευρος, ut έξπηχυς, et έξπους, et έξπλεθρος. [" Musgr. El. 883. Schaef. Mss.] AT VERO ΈκπλευροΓερα affertur ex Aristot. H. A. 4. pro Aptiora : quod suspectum MI. "Εμπλευρος, Latera plena habens. In Geop. (18, ί>» 6.) Τών δε τράγων έκκρίνονσι τους μεγάλους καί ίρ