ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Άφιξη στην Αθήνα ΧΡΙΣΤΑΚΗ, χαμήλωσε, βρε αγόρι μου, λίγο αυτό το ερκοντίσιον, γιατί με έχει πιάσει ένα νευροκαβαλίκεμα και δυσκολεύομαι να στρίψω το κεφάλι μου αριστερά, είπε η Ντία στο νεαρό ταξιτζή που τη μετέφερε από τη Λάρισα στην Αθήνα, ενώ παράλληλα έκανε απαλό μασάζ με το δεξί της χέρι στο σβέρκο της. Ό,τι πείτε, κυρία Ντία, ανταποκρίθηκε εκείνος ευγενικά σπεύδοντας αμέσως να ικανοποιήσει την επιθυμία της. Μεταξύ του Χρίστου και της Ντίας υπήρχε μια οικειότητα, δεδομένου ότι γνωρίζονται από παλιά. Τρεις με τέσσερις φορές το χρόνο η Ντία κατεβαίνει στην Αθήνα για ψώνια και προτιμά πάντα αυτό το καλό βολικό παιδί να την πηγαινοφέρνει στο σπίτι της. Τον ήξεραν άλλωστε καλά οικογενειακώς. Εκείνο το μεσημέρι του Σεπτεμβρίου ο ήλιος φαινόταν αποφασισμένος να πείσει την Αθήνα ότι το καλοκαίρι δεν τελείω- 9
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ σε ακόμα, διατηρώντας τη θερμοκρασία ιδιαίτερα υψηλή για την εποχή. Οι ηλιαχτίδες καθώς έπεφταν στο ασημί αμάξωμα του επαρχιακού ταξί δημιουργούσαν αντανακλάσεις, που ανάγκαζαν την Ντία να μην αποχωρίζεται καθόλου τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου. Σε λίγο φτάνουμε, κυρία Ντία. Είπατε ότι πάμε στο ξενοδοχείο Μεγάλη Βρετανία, έτσι; Ναι, Χριστάκη μου. Θα παρκάρεις ακριβώς έξω από το ξενοδοχείο. Δε χρειάζεται να μου κατεβάσεις εσύ τα πράγματα. Με το που θα μας δουν, θα έρθει ο πορτιέρης να μου ανοίξει την πόρτα και να πάρει τη βαλίτσα από το πορτμπαγκάζ, είπε με αυταρέσκεια η Ντία. Ήταν καλόκαρδη, αρκετά εύπορη αλλά και κάπως ξιπασμένη, ιδιαίτερα με όσους την προκαλούσαν. Ήθελε να έχει την πρωτοκαθεδρία στην πόλη της σε όλα τα επίπεδα: από την ενημέρωση σε θέματα της σόουμπιζ έως τις τελευταίες τάσεις της μόδας. Για το λόγο αυτό ερχόταν και τώρα στην Αθήνα, για να αφιερώσει ένα διήμερο στις βιτρίνες του Κολωνακίου και να εξασκηθεί στο αγαπημένο της χόμπι: το shopping therapy! Αυτή τη φορά όμως είχε περισσότερους λόγους για να είναι χαρούμενη και ανυπόμονη να φτάσει. Πάντα συνήθιζε να μένει σε πολύ καλά ξενοδοχεία, μα τώρα είχε βάλει ακόμα πιο βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εκπληρώσει ένα απωθημένο της: να μείνει στη «Μεγάλη Βρετανία». Εκεί που είχαν φιλοξενηθεί τόσες και τόσες διασημότητες από όλο τον κόσμο, όπως μάθαινε από τηλεοπτικές εκπομπές. 10
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Το τι ιστορίες θα είχε μετά να διηγηθεί στις γειτόνισσες και τις γνωστές της δε λέγεται. Και δεν ήταν μόνο αυτό. Θα συναντούσε και δύο αγαπημένες της φίλες, που τις είχε γνωρίσει πριν από περίπου ένα μήνα σε ένα ταξίδι που είχε πάει με τον άντρα της Θωμά και την πεθερά της Διαμάντω στην εξωτική Κούβα. Επρόκειτο για δύο ξαδέρφες, τη Γωγώ και την Έλενα, η καθεμία με το δικό της κομμωτήριο. Η αλήθεια ήταν πως η Ντία με τη Γωγώ είχαν γίνει σχεδόν αυτοκόλλητες. Είχαν ταιριάξει αυτό που λέμε οι χημείες τους και με την επιστροφή τους από το ταξίδι είχαν καθημερινή τηλεφωνική επικοινωνία. Είχαν μάλιστα φροντίσει να ενεργοποιήσουν μια συγκεκριμένη υπηρεσία στα κινητά τους ώστε να μιλάνε αδιάκοπα, κάτι το οποίο και έκαναν, δοκιμάζοντας αρκετές φορές την υπομονή του Θωμά αλλά και της πεθεράς της Ντίας, που πάντα έβρισκε τον τρόπο να χώνεται στα πόδια της, καθώς ήθελε να γνωρίζει όλα όσα συνέβαιναν στο σπίτι του γιου της. Η σχέση πεθεράς-νύφης ήταν κάπως ιδιόμορφη. Οι άλλοι αλλά ούτε και αυτές οι ίδιες δε γνώριζαν τι αισθανόταν ακριβώς η μία για την άλλη. Το σίγουρο ήταν πως δεν έπλητταν καθόλου με τη φύση της σχέσης τους, γιατί σημείωνε αλλεπάλληλες διακυμάνσεις, κάτι σαν καρδιογράφημα. Όταν έβλεπες να είναι μέλι γάλα για αρκετό διάστημα, σαν την ίσια λεπτή γραμμή στο καρδιογράφημα, τότε έπρεπε να ανησυχείς. Και κάπου ανάμεσα στις δύο γυναίκες υπήρχε ο Θωμάς, 11
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ ο σύζυγος και γιος, που προσπαθούσε να κρατά τις ισορροπίες και να μην κακοκαρδίζει καμία από τις δυο τους. Η Ντία άλλωστε ήταν ο μεγάλος έρωτας της ζωής του και η Διαμάντω η μάνα που έκανε τα πάντα για να μην του λείπει τίποτα. Φτάσαμε, κυρία Ντία, είπε ο Χρίστος παρκάροντας πίσω από μια λιμουζίνα, ενώ αμέσως πλησίασε ένας πορτιέρης για να ανοίξει την πόρτα του ταξί. Έχω και μια βαλίτσα στο πορτμπαγκάζ, του είπε η Ντία κατεβαίνοντας, ενώ παράλληλα κοιτούσε τριγύρω για να παρατηρήσει αν τη βλέπουν και να πιστώσει λίγους πόντους στη ματαιοδοξία της. Στη συνέχεια, κι ενώ είχε ανοίξει την τσάντα της για να δώσει ένα χαρτονόμισμα για μπουρμπουάρ, όπως έλεγε, στον υπάλληλο, είπε στον Χρίστο ότι θα τηλεφωνηθούν για να κανονίσουν τα περί της επιστροφής. Οι επόμενες στιγμές τής ανήκαν, και η αλήθεια είναι ότι τις απόλαυσε σε όλο τους το μεγαλείο. Με το που πάτησε το πόδι της στο ξενοδοχείο, ένιωσε πως ένας νέος κόσμος ξεδιπλωνόταν μπροστά στα μάτια της οι εικόνες που έβλεπε συναγωνίζονταν για να μονοπωλήσουν το βλέμμα της. Η ευωδιά των φρέσκων λουλουδιών μπερδευόταν με τα αρώματα των κομψά ντυμένων κυριών που περνούσαν δίπλα της. Στις δύο αναπαυτικές βελούδινες πολυθρόνες που βρίσκονταν αριστερά της, κάτω από ένα μεγάλο πίνακα, κάθονταν δύο 12
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ πολύ περιποιημένοι μεσόκοποι άνδρες που μιλούσαν ξένα. Στο βάθος ανοιγόταν ένας πολυτελής χώρος με τραπεζάκια και πολυθρόνες, που τις θύμισαν κάποια γαλλικά έπιπλα, της εποχής ενός αυτοκράτορα, Λουί... κάπως, που είχε δει μια φορά στην τηλεόραση. Η απαλή μουσική χαλάρωνε όσους απολάμβαναν τον καφέ τους συζητώντας χαμηλόφωνα. Οι σερβιτόροι, ντυμένοι στην πένα και με ένα πλατύ χαμόγελο, εξυπηρετούσαν τους πελάτες. Η Ντία ένιωσε μέρος αυτού του λαμπερού κόσμου, του τόσο μακρινού από τη δική της καθημερινότητα. Πήρε μια βαθιά ανάσα και κατευθύνθηκε με αυτοπεποίθηση στη ρεσεψιόν. Μια κοπέλα με ένα σκούρο ταγεράκι την υποδέχτηκε και ύστερα από κάποια λεπτά τής έδωσε το κλειδί του δωματίου και της ευχήθηκε καλή διαμονή. Τη στιγμή που άνοιξε την πόρτα του δωματίου ο γκρουμ, η Ντία δεν μπόρεσε να συγκρατήσει ένα επιφώνημα θαυμασμού. Δεν ήξερε πού να πρωτοκοιτάξει. Λες και της είχε περάσει μεμιάς το νευροκαβαλίκεμα και γυρνούσε σαν σβούρα το κεφάλι της. Η αίσθηση καλόγουστης πολυτέλειας κυριαρχούσε στο δωμάτιο με τα σκαλιστά έπιπλα, το τεράστιο κρεβάτι, τα βάζα με τα φρέσκα λουλούδια και τις βελούδινες κουρτίνες. Βαδίζοντας στο παχύ χαλί, πήγε στην μπαλκονόπορτα και τράβηξε την κουρτίνα. Η θέα που της επιφύλαξε αυτή η κίνηση την εντυπωσίασε: δεξιά στο βάθος δέσποζε ο Παρθενώνας. Ξαφνικά μια αυθόρμητη συγκίνηση ένιωσε να την κατακλύζει, χωρίς να μπορεί να ερμηνεύσει το λόγο. Απλώς αισθανόταν υπερή- 13
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ φανη που ήταν Ελληνίδα. Για κάποια δευτερόλεπτα ένιωσε το βάρος μιας ιστορίας και μιας ευθύνης που η αλήθεια είναι ότι δεν τις πολυγνώριζε να βαραίνουν στους ώμους της. Και ύστερα, όταν έκλεισε την κουρτίνα, η ματιά της περιπλανήθηκε άπληστα στο δωμάτιο. «Χαλάλι τα λεφτά που έδωσα», συλλογίστηκε. Αρκεί να μην το μάθαινε η πεθερά της. Η Ντία βέβαια ήταν οικονομικά ανεξάρτητη. Είχε κληρονομήσει από τον πατέρα της δύο ζαχαροπλαστεία: τη «Στρούγκα» και τη «Στρούγκα 2» σε Λάρισα και Τίρναβο αντίστοιχα, που της έδιναν ένα εξαιρετικά καλό εισόδημα, εκτός από τη μεγάλη κτηματική της περιουσία. Όμως η Διαμάντω, ένθερμη κομμουνίστρια και εχθρός των καπιταλιστικών συνηθειών, όπως έλεγε, ήταν αρκετά σφιχτή με τα χρήματα και δε συγχωρούσε με τίποτα ό,τι θεωρούσε εκείνη σπατάλη σχεδόν τα πάντα δηλαδή. Με την έκρηξη μάλιστα της οικονομικής κρίσης, την οποία απέδιδε στα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα, είχε γίνει πιο φειδωλή και παρότρυνε την Ντία να κάνει οικονομία. Εκείνη όμως είχε εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Ήθελε να απολαμβάνει τις μικρές ή μεγάλες πολυτέλειες που είχε να της προσφέρει η ζωή και να είναι διάσημη τουλάχιστον στο μικρόκοσμό της. Το κουδούνισμα του κινητού της στο ρυθμό του τραγουδιού της Άννας Βίσση «Αλήτισσα ψυχή» διέκοψε το συλλογισμό της. Το άνοιξε αμέσως. 14
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ Έλα, Γωγώ μου! Ναι, έφτασα πριν λίγο. Έχω τρελαθεί με το δωμάτιο. Αλλά αν δεις και τη θέα, θα σου κοπεί η ανάσα. Θα έρθεις το βραδάκι και θα δεις μόνη σου. Λοιπόν στις οκτώ είναι το ραντεβού μας στο ρουφ γκάρντεν, στο εστιατόριο, εντάξει; Υπενθύμισέ το και στην Έλενα. Άντε, γιατί έχουμε πολλά να πούμε. Το πόσο σας έχω πεθυμήσει δε λέγεται! Τις επόμενες δύο ώρες η Ντία έκανε ένα χαλαρωτικό μπάνιο και την ψιλοπήρε ο ύπνος για ένα τεταρτάκι μέσα στην μπανιέρα με το αφρόλουτρο και τα αιθέρια έλαια. «Τι απόλαυση είναι αυτή! Γι αυτό η Κλεοπάτρα δεν έβγαινε από την μπανιέρα. Και να σκεφτείς ότι εκείνη, αν και βασίλισσα, δεν είχε τόσες πολυτέλειες τότε», συλλογίστηκε μόλις άνοιξε τα μάτια της. «Εγώ σήμερα καλύτερη και από την Κλεοπάτρα είμαι. Άσε που τότε δεν υπήρχαν αφρόλουτρα και έκανε μπάνιο μες στο γάλα», και της ήρθε συνειρμικά στο μυαλό μια εικόνα από το χωριό του πατέρα της: το πώς έπηζαν το τυρί στις μεγάλες καρδάρες με το αιγοπρόβειο γάλα. Γέλασε δυνατά. Αφού φόρεσε το απαλό μπουρνούζι της, κατευθύνθηκε στην κρεβατοκάμαρα, όπου είχε αφήσει τη βαλίτσα. Την άνοιξε και άρχισε να βγάζει τα ρούχα της για να καταλήξει στο τι θα φορέσει σε αυτή την πρώτη επίσημη έξοδό της στην Αθήνα. Το τιρκουάζ φόρεμα με το περίτεχνο κέντημα γύρω από το λαιμό ταίριαζε πολύ με τα ξανθά μαλλιά της και τα μεγάλα μαύρα μάτια της, αλλά υπήρχε ένα προβληματάκι. Της ήταν λίγο στενό στη μέση, καθώς είχε πάρει 15
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ τέσσερα κιλάκια στις διακοπές, και εκείνα τα άτιμα δεν έφευγαν με τίποτα. Μήπως να έβαζε καλύτερα το πάντα σωτήριο μαύρο, που έκρυβε επιμελώς τις ατέλειες του σώματός της; Αλλά με τόση ζέστη και να βάλει μαύρο; Τελικά κατέληξε σε ένα ροζ ταγέρ, που όταν το αγόραζε πέρσι δεν υπήρχε στο νούμερό της, αλλά το ήθελε τόσο πολύ που αποφάσισε να πάρει το μεγαλύτερο. Και να που τώρα θα την έσωζε, ενώ θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι ήταν προνοητική. Η ώρα ήταν οκτώ παρά πέντε και η Ντία, που, αν και από τη Λάρισα, ήταν Εγγλέζα στα ραντεβού της, βρισκόταν ήδη στο ρουφ γκάρντεν και η μετρ του εστιατορίου την οδηγούσε σε ένα από τα καλύτερα τραπέζια, όπως επιμόνως είχε ζητήσει όταν είχε κάνει την τηλεφωνική κράτηση δύο ημέρες πριν. Η θέα ήταν συγκλονιστική. Δε θα έβρισκε τις λέξεις για να περιγράψει στις γνωστές της τη συγκίνησή της. Απέναντί της είχε τον ιερό βράχο της Ακρόπολης, ενώ αριστερά της δέσποζε η Βουλή και πιο πίσω ξεχώριζε το Καλλιμάρμαρο Στάδιο. Η πλατεία Συντάγματος, επτά ορόφους πιο κάτω, έσφυζε από ζωή, και η Ντία ατένιζε αφ υψηλού ένα διαφορετικό πρόσωπο της πρωτεύουσας: το κοσμοπολίτικο. Κάποιοι νεαροί τουρίστες στο διπλανό τραπέζι απαθανάτιζαν τα αξιοθέατα της Αθήνας, καθώς δεν μπορούσαν να 16
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ αντισταθούν στη σαγήνη τους τη στιγμή που άρχιζε η φωταγώγησή τους, ενώ η Ντία κοιτούσε τον Παρθενώνα και άρχισε να φέρνει στο νου της τις πενιχρές γνώσεις που θυμόταν από τα μαθήματα ιστορίας που είχε κάνει τρεις περίπου δεκαετίες πριν. Είχε περάσει περίπου ένα δεκάλεπτο, όταν εμφανίστηκε η Έλενα φορώντας ένα κοραλλί μακρύ φόρεμα με ραντάκι, που άφηνε ακάλυπτους τους ώμους και το ντεκολτέ της και έκανε αντίθεση με το σοκολατί χρώμα του κορμιού της, απόκτημα των καλοκαιρινών εξορμήσεών της στις παραλίες, που διατηρούσε ακόμα. Τα μακριά μαύρα σγουρά μαλλιά της έπεφταν στους ώμους της, προσδίδοντάς της μια εμφάνιση επιμελώς ατημέλητη. Η παρουσία της δεν μπορούσε με τίποτα να περάσει απαρατήρητη, κερδίζοντας φευγαλέες ή και πιο επίμονες ματιές. Δίπλα της η Γωγώ, φορώντας ένα κοντό φόρεμα στο χρώμα του πάγου, ακτινοβολούσε μια νεανική δροσιά, αν και είχε κλείσει ήδη τα τριάντα πέντε της χρόνια. Τα ψηλοτάκουνα λευκά της πέδιλα χάριζαν κάποιους πόντους στο ανάστημά της. Στο λαιμό της φορούσε ένα μικρό σταυρουδάκι από ζιργκόν, περασμένο σε μια λεπτή αλυσίδα από πλατίνα, ενώ το μόνο κόσμημα στα χέρια της ήταν ένα μικρό ασημένιο δαχτυλίδι με μια τιρκουάζ πέτρα. Οι δύο κοπέλες άρχισαν να κοιτούν διευρευνητικά για να εντοπίσουν την Ντία. Εκείνη, που ήδη είχε εξαντλήσει το σύντομο νοερό ταξίδι της στην αρχαία Ελλάδα, τις είδε πρώτη και έσπευσε να τις υποδεχτεί. Αγκάλιασε τη Γωγώ λες και 17
γιαννησ μαναλησ χαρησ παπαδοπουλοσ είχε να τη συναντήσει χρόνια, ενώ είχε μεσολαβήσει μόλις ένας μήνας από το ταξίδι τους. Τι κάνεις, Γωγούλα μου; Καλέ εσύ ομόρφυνες κι άλλο από τότε που έχω να σε δω, είπε η Ντία, που στο μεταξύ είχε αρχίσει να φιλάει την Έλενα συμπληρώνοντας: Αλλά κι εσύ δεν πας πίσω! Κι εσύ μια χαρά είσαι, απ ό,τι βλέπω, της ανταπέδωσε τη φιλοφρόνηση η Έλενα. Αφήστε τα, κορίτσια. Πρέπει να πήρα κάνα δυο κιλά, είπε η Ντία, γνωρίζοντας ότι στην πραγματικότητα η αύξηση του βάρους της ήταν μεγαλύτερη. Τι όμορφα που είναι εδώ πάνω! Τι θέα! είπε με ενθουσιασμό η Γωγώ, που με το βλέμμα της εξερευνούσε κάθε σπιθαμή του τοπίου που απλωνόταν μπροστά της. Είδες την Ακρόπολη, τώρα που αρχίζει να φωτίζεται σιγά σιγά; Δες, δες! την παρότρυνε η Ντία. Δεν ξέρω τι να πω! Τόσα χρόνια ζω στην Αθήνα και είναι σαν να τη βλέπω πρώτη φορά. Εσύ, Έλενα, είχες συνειδητοποιήσει ότι η Αθήνα μας είναι τόσο μαγευτική; Η Έλενα, φανερά γοητευμένη και εκείνη από αυτή τη διαφορετική εικόνα της πρωτεύουσας έτσι όπως ξεπρόβαλλε φωτισμένη μπροστά στα μάτια τους, είπε με ανεπιτήδευτο θαυμασμό: Τελικά για όλα τα πράγματα στη ζωή σημασία έχει το σημείο όπου στέκεσαι και βλέπεις κάτι. Αν αλλάξεις σημείο, βλέπεις κάτι διαφορετικό. Εκατό μέτρα πιο κάτω να πας, βλέπεις μια διαφορετική Αθήνα. Και ξέρετε τι σκέφτομαι; 18