Η ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΗ

Η ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΗ 1 πα λος κα σιλουαν ς κα τιµόθεος τ κκλησί ϑεσσαλονικέων ν ϑε πατρ κα κυρί ησο χριστ χάρις µ ν κα ε ρήνη π ϑεο πα- 2 τρ ς µ ν κα κυρίου ησο χριστο. ε χαριστο µεν τ ϑε πάντοτε περ πάντων µ ν µνείαν µ ν ποιούµενοι π τ ν προσευχ ν µ ν. 3 διαλείπτως µνηµονεύοντες µ ν το ργου τ ς πίστεως κα το κόπου τ ς γάπης κα τ ς ποµον ς τ ς λπίδος το κυρίου µ ν ησο 4 χριστο µπροσθεν το ϑεο κα πατρ ς µ ν. ε δότες δελφο γα- 5 πηµένοι π ϑεο τ ν κλογ ν µ ν. τι τ ε αγγέλιον µ ν ο κ γενήθη ε ς µ ς ν λόγ µόνον λλ κα ν δυνάµει κα ν πνεύµατι γί κα ν πληροφορί πολλ καθ ς ο δατε ο οι γενήθηµεν ν µ ν 6 δι µ ς. κα µε ς µιµητα µ ν γενήθητε κα το κυρίου δεξάµενοι 7 τ ν λόγον ν ϑλίψει πολλ µετ χαρ ς πνεύµατος γίου. στε γενέσθαι µ ς τύπους π σιν το ς πιστεύουσιν ν τ µακεδονί κα τ χαΐ. 8 φ µ ν γ ρ ξήχηται λόγος το κυρίου ο µόνον ν τ µακεδονί κα χαΐ λλ κα ν παντ τόπ πίστις µ ν πρ ς τ ν ϑε ν ξε- 9 λήλυθεν στε µ χρείαν µ ς χειν λαλε ν τι. α το γ ρ περ µ ν παγγέλλουσιν ποίαν ε σοδον χοµεν πρ ς µ ς κα π ς πεστρέψατε 10 πρ ς τ ν ϑε ν π τ ν ε δώλων δουλεύειν ϑε ντι κα ληθιν. κα ναµένειν τ ν υ ν α το κ τ ν ο ραν ν ν γειρεν κ νεκρ ν ησο ν τ ν υόµενον µ ς π τ ς ργ ς τ ς ρχοµένης. 2 α το γ ρ ο δατε δελφοί τ ν ε σοδον µ ν τ ν πρ ς µ ς τι ο 2 κεν γέγονεν. λλ κα προπαθόντες κα βρισθέντες καθ ς ο δατε 1 v.1 παυλος και σιλουανος και τιµοθεος τη εκκλησια ϑεσσαλονικεων εν ϑεω πατρι και κυριω ιησου χριστω χαρις υµιν και ειρηνη απο, ϑεου, πατρος, ηµων, και, κυριου, ιησου, χριστου,. v.2 ευχαριστουµεν τω ϑεω παντοτε περι παντων υµων µνειαν υµων, ποιουµενοι επι των προσευχων ηµων. v.4 ειδοτες αδελφοι ηγαπηµενοι υπο [του] ϑεου την εκλογην υµων. v.5 οτι το ευαγγελιον ηµων ουκ εγενηθη εις υµας εν λογω µονον αλλα και εν δυναµει και εν πνευµατι αγιω και [εν] εν, πληροφορια πολλη καθως οιδατε οιοι εγενηθηµεν [εν] εν, υµιν δι υµας. v.7 ωστε γενεσθαι υµας τυπον τυπους, πασιν τοις πιστευουσιν εν τη µακεδονια και εν τη αχαια. v.8 αφ υµων γαρ εξηχηται ο λογος του κυριου ου µονον εν τη µακεδονια και [εν εν τη] τη αχαια αλλ αλλα, και, εν παντι τοπω η πιστις υµων η προς τον ϑεον εξεληλυθεν ωστε µη χρειαν ηµας, εχειν ηµας λαλειν τι. v.9 αυτοι γαρ περι ηµων απαγγελλουσιν οποιαν εισοδον εσχοµεν,, εχοµεν προς υµας και πως επεστρεψατε προς τον ϑεον απο των ειδωλων δουλευειν ϑεω ωντι και αληθινω. v.10 και αναµενειν τον υιον αυτου εκ των ουρανων ον ηγειρεν εκ [των] των νεκρων ιησουν τον υοµενον ηµας εκ απο, της οργης της ερχοµενης. 2 408

2:2 14 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΗ 409 ν ϕιλίπποις παρρησιασάµεθα ν τ ϑε µ ν λαλ σαι πρ ς µ ς τ ε αγγέλιον το ϑεο ν πολλ γ νι. γ ρ παράκλησις µ ν ο κ κ 3 πλάνης ο δ ξ καθαρσίας ο τ ν δόλ. λλ καθ ς δεδοκιµάσµεθα 4 π το ϑεο πιστευθ ναι τ ε αγγέλιον ο τως λαλο µεν ο χ ς νθρώποις ρέσκοντες λλ τ ϑε τ δοκιµάζοντι τ ς καρδίας µ ν. ο τε 5 γάρ ποτε ν λόγ κολακείας γενήθηµεν καθ ς ο δατε ο τε ν προφάσει πλεονεξίας ϑε ς µάρτυς. ο τε ητο ντες ξ νθρώπων δόξαν ο τε φ 6 µ ν ο τε π λλων δυνάµενοι ν άρει ε ναι ς χριστο πόστολοι. λ λ γενήθηµεν πιοι ν µέσ µ ν ς ν τροφ ς ϑάλπ τ αυτ ς 7 τέκνα. ο τως µειρόµενοι µ ν ε δοκο µεν µεταδο ναι µ ν ο µόνον 8 τ ε αγγέλιον το ϑεο λλ κα τ ς αυτ ν ψυχάς διότι γαπητο µ ν γεγένησθε. µνηµονεύετε γάρ δελφοί τ ν κόπον µ ν κα τ ν µόχθον 9 νυκτ ς γάρ κα µέρας ργαζόµενοι πρ ς τ µ πιβαρ σαί τινα µ ν κηρύξαµεν ε ς µ ς τ ε αγγέλιον το ϑεο. µε ς µάρτυρες κα 10 ϑεός ς σίως κα δικαίως κα µέµπτως µ ν το ς πιστεύουσιν γενή- ϑηµεν. καθάπερ ο δατε ς να καστον µ ν ς πατ ρ τέκνα αυτο 11 παρακαλο ντες µ ς καί παραµυθούµενοι καί µαρτυρούµενοι. ε ς τ 12 περιπατ σαι µ ς ξίως το ϑεο το καλο ντος µ ς ε ς τ ν αυτο ασιλείαν κα δόξαν. δι το το κα µε ς ε χαριστο µεν τ ϑε δια- 13 λείπτως τι παραλαβόντες λόγον κο ς παρ µ ν το ϑεο δέξασθε ο λόγον νθρώπων λλ καθώς στιν ληθ ς λόγον ϑεο ς κα νεργε ται ν µ ν το ς πιστεύουσιν. µε ς γ ρ µιµητα γενήθητε δελφοί τ ν 14 κκλησι ν το ϑεο τ ν ο σ ν ν τ ουδαί ν χριστ ησο τι τα τ πάθετε κα µε ς π τ ν δίων συµφυλετ ν καθ ς κα α το π τ ν ουδαίων. τ ν κα τ ν κύριον ποκτεινάντων ησο ν κα το ς δίους 15 v.2 αλλα και προπαθοντες και υβρισθεντες καθως οιδατε εν ϕιλιπποις επαρρησιασαµεθα εν τω ϑεω ηµων λαλησαι προς υµας το ευαγγελιον του ϑεου εν πολλω αγωνι. v.3 η γαρ παρακλησις ηµων ουκ εκ πλανης ουδε εξ ακαθαρσιας ουδε ουτε, εν δολω. v.4 αλλα καθως δεδοκιµασµεθα υπο του ϑεου πιστευθηναι το ευαγγελιον ουτως λαλουµεν ουχ ως ανθρωποις αρεσκοντες αλλα τω, ϑεω τω δοκιµαζοντι τας καρδιας ηµων. v.6 ουτε ητουντες εξ ανθρωπων δοξαν ουτε αφ υµων ουτε απο απ, αλλων. v.8 ουτως οµειροµενοι, ιµειροµενοι υµων ευδοκουµεν µεταδουναι υµιν ου µονον το ευαγγελιον του ϑεου αλλα και τας εαυτων ψυχας διοτι αγαπητοι ηµιν εγενηθητε γεγενησθε,. v.9 µνηµονευετε γαρ αδελφοι τον κοπον ηµων και τον µοχθον νυκτος γαρ, και ηµερας εργαζοµενοι προς το µη επιβαρησαι τινα υµων εκηρυξαµεν εις υµας το ευαγγελιον του ϑεου. v.12 και µαρτυροµενοι, µαρτυρουµενοι εις το περιπατειν, περιπατησαι υµας αξιως του ϑεου του καλουντος υµας εις την εαυτου ασιλειαν και δοξαν. v.13 και δια τουτο και ηµεις ευχαριστουµεν τω ϑεω αδιαλειπτως οτι παραλαβοντες λογον ακοης παρ ηµων του ϑεου εδεξασθε ου λογον ανθρωπων αλλα καθως εστιν αληθως λογον ϑεου ος και ενεργειται εν υµιν τοις πιστευουσιν. v.14 υµεις γαρ µιµηται εγενηθητε αδελφοι των εκκλησιων του ϑεου των ουσων εν τη ιουδαια εν χριστω ιησου οτι τα, αυτα, ταυτα επαθετε και υµεις υπο των ιδιων συµφυλετων καθως και αυτοι υπο των ιουδαιων.

410 Η ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 2:15 3:10 προφήτας κα µ ς κδιωξάντων κα ϑε µ ρεσκόντων κα π σιν ν- 16 ϑρώποις ναντίων. κωλυόντων µ ς το ς θνεσιν λαλ σαι να σωθ σιν ε ς τ ναπληρ σαι α τ ν τ ς µαρτίας πάντοτε φθασεν δ π α το ς 17 ργ ε ς τέλος. µε ς δέ δελφοί πορφανισθέντες φ µ ν πρ ς καιρ ν ρας προσώπ ο καρδί περισσοτέρως σπουδάσαµεν τ πρό- 18 σωπον µ ν δε ν ν πολλ πιθυµί. διό θελήσαµεν λθε ν πρ ς µ ς γ µ ν πα λος κα παξ κα δίς κα νέκοψεν µ ς σαταν ς. 19 τίς γ ρ µ ν λπ ς χαρ στέφανος καυχήσεως ο χ κα µε ς µ- 20 προσθεν το κυρίου µ ν ησο χριστο ν τ α το παρουσί. µε ς γάρ στε δόξα µ ν κα χαρά. 3 δι µηκέτι στέγοντες ε δοκήσαµεν καταλειφθ ναι ν θήναις µόνοι. 2 κα πέµψαµεν τιµόθεον τ ν δελφ ν µ ν κα διάκονον το ϑεο κα συνεργ ν µ ν ν τ ε αγγελί το χριστο ε ς τ στηρίξαι µ ς 3 κα παρακαλέσαι µ ς περ τ ς πίστεως µ ν. τ µηδένα σαίνεσθαι ν 4 τα ς ϑλίψεσιν ταύταις α το γ ρ ο δατε τι ε ς το το κείµεθα. κα γ ρ τε πρ ς µ ς µεν προελέγοµεν µ ν τι µέλλοµεν ϑλίβεσθαι καθ ς 5 κα γένετο κα ο δατε. δι το το κ γ µηκέτι στέγων πεµψα ε ς τ γν ναι τ ν πίστιν µ ν µήπως πείρασεν µ ς πειράζων κα ε ς κε- 6 ν ν γένηται κόπος µ ν. ρτι δ λθόντος τιµοθέου πρ ς µ ς φ µ ν κα ε αγγελισαµένου µ ν τ ν πίστιν κα τ ν γάπην µ ν κα τι χετε µνείαν µ ν γαθ ν πάντοτε πιποθο ντες µ ς δε ν καθάπερ 7 κα µε ς µ ς. δι το το παρεκλήθηµεν δελφοί φ µ ν π πάσ τ 8 ϑλίψει κα νάγκ µ ν δι τ ς µ ν πίστεως. τι ν ν µεν ν µε ς 9 στήκητε ν κυρί. τίνα γ ρ ε χαριστίαν δυνάµεθα τ ϑε νταποδο ναι περ µ ν π πάσ τ χαρ χαίροµεν δι µ ς µπροσθεν το 10 ϑεο µ ν. νυκτ ς κα µέρας π ρ κπερισσο δεόµενοι ε ς τ δε ν µ ν τ πρόσωπον κα καταρτίσαι τ στερήµατα τ ς πίστεως µ ν. 11 α τ ς δ ϑε ς κα πατ ρ µ ν κα κύριος µ ν ησο ς χριστός καv.15 των και τον κυριον αποκτειναντων ιησουν και τους ιδιους, προφητας και ηµας,, υµας εκδιωξαντων και ϑεω µη αρεσκοντων και πασιν ανθρωποις εναντιων. v.18 διοτι διο, ηθελησαµεν ελθειν προς υµας εγω µεν παυλος και απαξ και δις και ενεκοψεν ηµας ο σατανας. v.19 τις γαρ ηµων ελπις η χαρα η στεφανος καυχησεως η ουχι και υµεις εµπροσθεν του κυριου ηµων ιησου χριστου εν τη αυτου παρουσια. 3 v.2 και επεµψαµεν τιµοθεον τον αδελφον ηµων και συνεργον διακονον, του ϑεου και, συνεργον, ηµων, εν τω ευαγγελιω του χριστου εις το στηριξαι υµας και παρακαλεσαι υπερ υµας, περι, της πιστεως υµων. v.3 το, τω µηδενα σαινεσθαι εν ταις ϑλιψεσιν ταυταις αυτοι γαρ οιδατε οτι εις τουτο κειµεθα. v.5 δια τουτο καγω µηκετι στεγων επεµψα εις το γνωναι την πιστιν υµων µη πως µηπως, επειρασεν υµας ο πειραζων και εις κενον γενηται ο κοπος ηµων. v.7 δια τουτο παρεκληθηµεν αδελφοι εφ υµιν επι παση τη ϑλιψει, και, αναγκη και ϑλιψει ηµων δια της υµων πιστεως. v.8 οτι νυν ωµεν εαν υµεις στηκετε, στηκητε εν κυριω.

3:11 4:15 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΗ 411 τευθύναι τ ν δ ν µ ν πρ ς µ ς. µ ς δ κύριος πλεονάσαι κα 12 περισσεύσαι τ γάπ ε ς λλήλους κα ε ς πάντας καθάπερ κα µε ς ε ς µ ς. ε ς τ στηρίξαι µ ν τ ς καρδίας µέµπτους ν γιωσύν 13 µπροσθεν το ϑεο κα πατρ ς µ ν ν τ παρουσί το κυρίου µ ν ησο χριστο µετ πάντων τ ν γίων α το. τ λοιπ ν ο ν δελφοί ρωτ µεν µ ς κα παρακαλο µεν ν κυρί 4 ησο καθ ς παρελάβετε παρ µ ν τ π ς δε µ ς περιπατε ν κα ρέσκειν ϑε να περισσεύητε µ λλον. ο δατε γ ρ τίνας παραγγελίας 2 δώκαµεν µ ν δι το κυρίου ησο. το το γάρ στιν ϑέληµα το ϑεο 3 γιασµ ς µ ν πέχεσθαι µ ς π τ ς πορνείας. ε δέναι καστον 4 µ ν τ αυτο σκε ος κτ σθαι ν γιασµ κα τιµ. µ ν πάθει 5 πιθυµίας καθάπερ κα τ θνη τ µ ε δότα τ ν ϑεόν. τ µ περβαί- 6 νειν κα πλεονεκτε ν ν τ πράγµατι τ ν δελφ ν α το διότι κδικος κύριος περ πάντων τούτων καθ ς κα προείπαµεν µ ν κα διεµαρτυ- άµεθα. ο γ ρ κάλεσεν µ ς ϑε ς π καθαρσί λλ ν γιασµ. 7 τοιγαρο ν θετ ν ο κ νθρωπον θετε λλ τ ν ϑε ν τ ν κα δόντα 8 τ πνε µα α το τ γιον ε ς µ ς. περ δ τ ς ϕιλαδελφίας ο χρείαν 9 χετε γράφειν µ ν α το γ ρ µε ς ϑεοδίδακτοί στε ε ς τ γαπ ν λλήλους. κα γ ρ ποιε τε α τ ε ς πάντας το ς δελφο ς το ς ν λ τ 10 µακεδονί παρακαλο µεν δ µ ς δελφοί περισσεύειν µ λλον. κα 11 ϕιλοτιµε σθαι συχάζειν κα πράσσειν τ δια κα ργάζεσθαι τα ς δίαις χερσ ν µ ν καθ ς µ ν παρηγγείλαµεν. να περιπατ τε ε σχηµόνως 12 πρ ς το ς ξω κα µηδεν ς χρείαν χητε. ο ϑέλω δ µ ς γνοε ν 13 δελφοί περ τ ν κεκοιµηµένων να µ λυπ σθε καθ ς κα ο λοιπο ο µ χοντες λπίδα. ε γ ρ πιστεύοµεν τι ησο ς πέθανεν κα νέστη 14 ο τως κα ϑε ς το ς κοιµηθέντας δι το ησο ξει σ ν α τ. το το 15 γ ρ µ ν λέγοµεν ν λόγ κυρίου τι µε ς ο ντες ο περιλειπόµενοι v.11 αυτος δε ο ϑεος και πατηρ ηµων και ο κυριος ηµων ιησους χριστος, κατευθυναι την οδον ηµων προς υµας. v.13 εις το στηριξαι υµων τας καρδιας αµεµπτους εν αγιωσυνη εµπροσθεν του ϑεου και πατρος ηµων εν τη παρουσια του κυριου ηµων ιησου χριστου, µετα παντων των αγιων αυτου [αµην]. 4 v.1 [το] το λοιπον ουν αδελφοι ερωτωµεν υµας και παρακαλουµεν εν κυριω ιησου ινα καθως παρελαβετε παρ ηµων το πως δει υµας περιπατειν και αρεσκειν ϑεω καθως και περιπατειτε ινα περισσευητε µαλλον. v.6 το µη υπερβαινειν και πλεονεκτειν εν τω πραγ- µατι τον αδελφον αυτου διοτι εκδικος ο, κυριος περι παντων τουτων καθως και προειποµεν προειπαµεν, υµιν και διεµαρτυραµεθα. v.8 τοιγαρουν ο αθετων ουκ ανθρωπον αθετει αλλα τον ϑεον τον [και] και, διδοντα δοντα, το πνευµα αυτου το αγιον εις υµας, ηµας. v.10 και γαρ ποιειτε αυτο εις παντας τους αδελφους [τους] τους, εν ολη τη µακεδονια παρακαλουµεν δε υµας αδελφοι περισσευειν µαλλον. v.11 και ϕιλοτιµεισθαι ησυχαζειν και πρασσειν τα ιδια και εργαζεσθαι ταις [ιδιαις] ιδιαις, χερσιν υµων καθως υµιν παρηγγειλαµεν. v.13 ου ϑελοµεν, ϑελω δε υµας αγνοειν αδελφοι περι των κοιµωµενων κεκοιµηµενων, ινα µη λυπησθε καθως και οι λοιποι οι µη εχοντες ελπιδα.

412 Η ΠΡΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΕΙΣ 4:16 5:21 16 ε ς τ ν παρουσίαν το κυρίου ο µ ϕθάσωµεν το ς κοιµηθέντας. τι α τ ς κύριος ν κελεύσµατι ν ϕων ρχαγγέλου κα ν σάλπιγγι ϑεο καταβήσεται π ο ρανο κα ο νεκρο ν χριστ ναστήσονται πρ τον. 17 πειτα µε ς ο ντες ο περιλειπόµενοι µα σ ν α το ς ρπαγησόµεθα ν νεφέλαις ε ς πάντησιν το κυρίου ε ς έρα κα ο τως πάντοτε σ ν 18 κυρί σόµεθα. στε παρακαλε τε λλήλους ν το ς λόγοις τούτοις. 5 περ δ τ ν χρόνων κα τ ν καιρ ν δελφοί ο χρείαν χετε µ ν 2 γράφεσθαι. α το γ ρ κριβ ς ο δατε τι µέρα κυρίου ς κλέπτης 3 ν νυκτ ο τως ρχεται. ταν γ ρ λέγωσιν ε ρήνη κα σφάλεια τότε α φνίδιος α το ς φίσταται λεθρος σπερ δ ν τ ν γαστρ χού- 4 σ κα ο µ κφύγωσιν. µε ς δέ δελφοί ο κ στ ν σκότει να 5 µέρα µ ς ς κλέπτης καταλάβ. πάντες µε ς υ ο ϕωτός στε κα 6 υ ο µέρας ο κ σµ ν νυκτ ς ο δ σκότους. ρα ο ν µ καθεύδωµεν 7 ς κα ο λοιποί λλ γρηγορ µεν κα νήφωµεν. ο γ ρ καθεύδοντες 8 νυκτ ς καθεύδουσιν κα ο µεθυσκόµενοι νυκτ ς µεθύουσιν. µε ς δ µέρας ντες νήφωµεν νδυσάµενοι ϑώρακα πίστεως κα γάπης κα 9 περικεφαλαίαν λπίδα σωτηρίας. τι ο κ θετο µ ς ϑε ς ε ς ργ ν λ λ ε ς περιποίησιν σωτηρίας δι το κυρίου µ ν ησο χριστο. 10 το ποθανόντος π ρ µ ν να ε τε γρηγορ µεν ε τε καθεύδωµεν µα 11 σ ν α τ ήσωµεν. δι παρακαλε τε λλήλους κα ο κοδοµε τε ε ς τ ν 12 να καθ ς κα ποιε τε. ρωτ µεν δ µ ς δελφοί ε δέναι το ς κοπι ντας ν µ ν κα προϊσταµένους µ ν ν κυρί κα νουθετο ντας 13 µ ς. κα γε σθαι α το ς περ κπερισσο ν γάπ δι τ ργον 14 α τ ν ε ρηνεύετε ν αυτο ς. παρακαλο µεν δ µ ς δελφοί νου- ϑετε τε το ς τάκτους παραµυθε σθε το ς λιγοψύχους ντέχεσθε τ ν 15 σθεν ν µακροθυµε τε πρ ς πάντας. ρ τε µή τις κακ ν ντ κακο τινι ποδ λλ πάντοτε τ γαθ ν διώκετε κα ε ς λλήλους κα ε ς 16, 17, 18 πάντας. πάντοτε χαίρετε. διαλείπτως προσεύχεσθε. ν παντ ε χα- 19 ιστε τε το το γ ρ ϑέληµα ϑεο ν χριστ ησο ε ς µ ς. τ πνε µα 20, 21 µ σβέννυτε. προφητείας µ ξουθενε τε. πάντα δοκιµάζετε τ καλ ν 5 v.2 αυτοι γαρ ακριβως οιδατε οτι η, ηµερα κυριου ως κλεπτης εν νυκτι ουτως ερχεται. v.3 οταν γαρ, λεγωσιν ειρηνη και ασφαλεια τοτε αιφνιδιος αυτοις εφισταται ολεθρος ωσπερ η ωδιν τη εν γαστρι εχουση και ου µη εκφυγωσιν. v.5 παντες γαρ υµεις υιοι ϕωτος εστε και υιοι ηµερας ουκ εσµεν νυκτος ουδε σκοτους. v.6 αρα ουν µη καθευδωµεν ως και, οι λοιποι αλλα γρηγορωµεν και νηφωµεν. v.9 οτι ουκ εθετο ηµας ο ϑεος εις οργην αλλα αλλ, εις περιποιησιν σωτηριας δια του κυριου ηµων ιησου χριστου. v.13 και ηγεισθαι αυτους υπερεκπερισσου υπερ, εκπερισσου, εν αγαπη δια το εργον αυτων ειρηνευετε εν εαυτοις. v.15 ορατε µη τις κακον αντι κακου τινι αποδω αλλα παντοτε το αγαθον διωκετε [και] και, εις αλληλους και εις παντας. v.21 παντα δε, δοκιµαζετε το καλον κατεχετε.

5:22 28 ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΑΥΛΟΥ ΠΡΩΤΗ 413 κατέχετε. π παντ ς ε δους πονηρο πέχεσθε. α τ ς δ ϑε ς τ ς 22, 23 ε ρήνης γιάσαι µ ς λοτελε ς κα λόκληρον µ ν τ πνε µα κα ψυχ κα τ σ µα µέµπτως ν τ παρουσί το κυρίου µ ν ησο χριστο τηρηθείη. πιστ ς καλ ν µ ς ς κα ποιήσει. δελφοί προ- 24, 25 σεύχεσθε περ µ ν. σπάσασθε το ς δελφο ς πάντας ν ϕιλήµατι 26 γί. ρκίζω µ ς τ ν κύριον ναγνωσθ ναι τ ν πιστολ ν π σιν το ς 27 γίοις δελφο ς. χάρις το κυρίου µ ν ησο χριστο µεθ µ ν 28 µήν πρός ϑεσσαλονικείς πρώτη γράφη πό θην ν. v.25 αδελφοι προσευχεσθε [και] περι ηµων. v.27 ενορκιζω ορκιζω, υµας τον κυριον αναγνωσθηναι την επιστολην πασιν τοις αγιοις, αδελφοις. v.28 η χαρις του κυριου ηµων ιησου χριστου µεθ υµων αµην,.