Κοσωφίδης Γεώργιος-Ιωάννης, 11 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης λέει πως δεν υπάρχει και πως είμαι χαζή!» διαμαρτυρήθηκε η Αντιγόνη. «Τον άκουσα κι εγώ», ήρθε συνήγορος υπεράσπισης η Έλλη. «Εσύ να μην ανακατεύεσαι!» τη μάλωσε η Βασιλική. «Μπα! Τι μας λες; Πολύ μεγάλη δεν μας το παίζεις κι εσύ;» «Δεν το παίζω. Είμαι μεγάλη. Και συ είσαι μωρό!» «Δεν είμαι μωρό!» «Σοβαρά; Εσύ παίζεις ακόμη με Μπάρμπι». «Ψέματα!» «Εσύ λες ψέματα. Θα πω στη μαμά πού ήσουνα χθες το βράδυ».
«Σκάσε!» «Εσύ να σκάσεις!» «Σκάστε όλοι!» «Δημήτρη! Ηρέμησε!» πετάχτηκε ο μπαμπάς. «Με ξύπνησαν με τις φωνές τους. Όλο έτσι κάνουν». «Είναι αργά. Έτσι κι αλλιώς έπρεπε να ξυπνήσεις για να βοηθήσεις και τον θείο στο σούβλισμα του αρνιού». «Μα ξενυχτήσαμε χθες». «Ανάσταση ήταν. Ο θείος σου έχει σηκωθεί από τις εφτά». «Στον ύπνο του το έβλεπε το αρνί;» «Άντε σήκω τώρα και μη σ ακούσω να ξαναμιλάς έτσι στις ξαδέρφες σου. Θα έρθει κι ο πασχαλινός λαγός». «Σιγά μην έρθει κι ο Νταρθ Βέιντερ». «Στο είπα μπαμπά. Ο Δημήτρης λέει πως δεν υπάρχει πασχαλινός λαγός». «Και τότε ποιος φέρνει τα δώρα;» «Έλα ντε!» είπε ο Δημήτρης ειρωνικά. Ο μπαμπάς κοίταξε τον Δημήτρη με έντονο ύφος, μέχρι που εκείνος σταμάτησε να μιλάει. Τι ήταν όλα αυτά με τον πασχαλινό λαγό; Από τότε που ο Δημήτρης ήταν μωρό -πότε πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια;- περίμενε πάντα με ανυπομονησία το Πάσχα και τα δώρα που έκρυβε στον κήπο του σπιτιού στο χωριό ο πασχαλινός λαγός. Τα περίμενε πιο πολύ κι από τα Χριστούγεννα και τον Αϊ-Βασίλη. Κι ας ήταν μικροδωράκια για όλα τα παιδιά: Γόμες, ξύστρες, φακοί, σοκολατάκια, αυτοκόλλητα, στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια Στο παράθυρο, πίσω από το πηγάδι, σε μια κουφάλα της μουριάς, στο παλιό κουρείο, ανάμεσα στις πασχαλιές, κάτω από τις σκάλες. Από το ένα δώρο στο άλλο σε οδηγούσαν μικρά σημειώματα-γρίφοι που άφηνε ο πασχαλινός λαγός. Και τώρα ο Δημήτρης έλεγε πως δεν υπάρχει ο πασχαλινός λαγός. Λες και δεν ήταν εκείνος ο πιο ανυπόμονος να λύσει τους γρίφους που τους έβαζε ο λαγός για να βρουν τα δώρα: «Από εκεί κάποτε έβγαζαν νερό. Αν ψάξεις γύρω θα βρεις το μυστικό» -κι εννοούσε το παλιό πηγάδι. Τα παιδιά έτρεχαν και ανακάλυπταν τα μικρά δωράκια που τα γέμιζαν χαμόγελα. Ο Δημήτρης βαρύς φέτος, αφού τελικά ντύθηκε με τα πολλά, είπε με ύφος ανωτερότητας στα κορίτσια: «Άντε, να σας κάνω το χατίρι. Πάμε να δούμε τι έχει κρύψει αυτή τη φορά».
Τα παιδιά άνοιξαν την πόρτα και βρήκαν το πρώτο σημείωμα να τους περιμένει στο καμπανάκι της εισόδου. Ο μπαμπάς τούς ακολουθούσε φωτογραφίζοντας κάθε στιγμή κι ας αντιδρούσε ο Δημήτρης. «Έλα, άνοιξε να δούμε τι γράφει», είπε η Αντιγόνη. Ο Δημήτρης ξετύλιξε το σημείωμα και διάβασε: «Καλό Πάσχα! «Με την ψιλή» φώναζε ο δάσκαλος κι οι μαθητές πήγαιναν εκεί. Αν πας κι εσύ θα βρεις κάτι γλυκό να σε περιμένει. Ο πασχαλινός λαγός». «Πανεύκολο» είπε η Έλλη «Το κουρείο!». «Πάμε!» φώναξε η Αντιγόνη κι έτρεξαν προς τα κει με τον μπαμπά να λαχανιάζει για να τους προλάβει. Όμως, όταν έφτασαν στο κουρείο, όσο κι αν έψαξαν, τίποτα δεν βρήκαν. Ούτε δώρο. Ούτε σημείωμα. «Μήπως καταλάβαμε κάτι λάθος;» αναρωτήθηκε η Βασιλική. «Μα τι λάθος; Με την ψιλή -σίγουρα σε κούρεμα αναφέρεται» απάντησε ο Δημήτρης. Πιο απορημένος απ όλους, όμως, ήταν ο μπαμπάς.
Ήταν σίγουρος πως τα πρώτα δώρα βρίσκονταν στο παλιό κουρείο. Τι να είχε, άραγε, συμβεί; Τελικά τα παιδιά δεν βρήκαν το πρώτο δώρο και αποφάσισαν να τα παρατήσουν. -Μη φεύγετε κάπου εδώ είναι, είμαι 1.000% σίγουρος, είπε ο μπαμπάς τους. Έτσι τα παιδιά άρχισαν ξανά να ψάχνουν. Έτσι μετά από 10 λεπτά βρήκαν το δώρο του πασχαλινού λαγού κάτω από μία περούκα. -Κάντε στην άκρη, το δώρο είναι για εμένα! είπε ο Δημήτρης. Αλλά όταν το άνοιξε, ήταν μία πάρα πολύ μεγάλη σοκολατόπιτα. Αυτό ήταν δώρο για τον μπαμπά του. -Αυτό που ήθελα πάντα. Κοίτα ένα άλλο γράμμα, διάβασέ το! -Μπράβο που βρήκατε το πρώτο δώρο. Τώρα πρέπει να πάτε εκεί που περπατούσε ο Γκριγκόρι Γιεφίμοβιτς Ρασπούτιν. Ο πασχαλινός λαγός. -Τι να κάνουμε λέει; είπε ο Δημήτρης. -Ποιος είναι ο Γκόρι Ιμπραΐμοβιτς Ρασούτιν; είπε η Βασιλική. -Μήπως μας κάνει πλάκα; είπε ο μπαμπάς τους. -Πού να ξέρουμε πού περπατούσε! είπε η Έλλη. -Παιδιά ο Ρασπούτιν ήταν παπάς. Γεννήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 1869 και πέθανε στης 19 Δεκεμβρίου το 1916, είπε η Αντιγόνη. -Αν ήταν παπάς τότε πρέπει να ψάξουμε στην εκκλησία, είπε ο Δημήτρης. Τότε τα παιδιά άρχισαν να ψάχνουν στην εκκλησία. -Το βρήκα! φώναξε η Βασιλική. -Αυτό είναι σίγουρα το δώρο μου, είπε ο Δημήτρης, αλλά τελικά ήταν ένα ταξίδι στη Νέα Υορκή για 2 ενήλικες και 4 παιδιά. -Παιδιά αυτό το δώρο το ήθελε η μάνα σας, είπε ο μπαμπάς τους. -Κι άλλο γράμμα, θα το διαβάσω, είπε ο μπαμπάς τους. -Μπράβο. Το επόμενο δώρο είναι εκεί που κρύβω τα αυγά. Ο πασχαλινός λαγός(υπογραφη) Είναι πολύ εύκολο, στο δάσος, είπε η Έλλη. Έτσι πήγαν στο δάσος. Έψαχναν το δώρο για ώρες. -Πόσο καλά τα κρύβει ο λαγός τα δώρα; είπε ξανά η Έλλη. -Πολύ καλά, είπε ο Δημήτρης. -Εδώ είναι το δώρο, είπε η Βασιλική.
-Επιτέλους το δώρο μου! είπε ο Δημήτρης. Όμως ήταν ένα ωραίο κόκκινο φόρεμα. -Αμάν πια. Ξαναείπε ο Δημήτρης. Επιτέλους, περίμενα 3 χρόνια για αυτή τη στιγμή! είπε η Έλλη. -Θα διαβάσω και το γράμμα που έχει, είπε η Έλλη. -Πάλι σας λέω μπράβο, τώρα ψάξτε εκεί στα ζεστά. Ο πασχαλινός λαγός. -Στα ζεστά; Μήπως στην παραλία; είπε η Αντιγόνη. -Ναι στην παραλία πάμε, είπε ο μπαμπάς τους. Αλλά -Ωχ όχι, απαγορεύεται η είσοδος, είπε ο Δημήτρης. -Στα ζεστά. Αααα εννοεί τα ζεστά ρούχα, παμε στο σπίτι και στην ντουλάπα, είπε ο μπαμπάς τους. Έφτασαν στο σπίτι και στην ντουλάπα τους. -Το δωράκι μου, κάντε πέρα, είπε ο Δημήτρης. Όμως τελικα ηταν μια ηλεκτρική κιθάρα. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ. Είπε η Βασιλική. -Ένα γράμμα Δημήτρη, διάβασε. -ΜΠΡΑΒΟ. Το επόμενο δώρο είναι εκεί που είναι τα πιάτα. -Στην κουζίνα, λέει η Αντιγόνη. -Θα το ξαναπώ για τελευταία φορά, το δώρο μου! Κάντε άκρη. Αλλά ήτανε 50 σοκολατένια αυγά. -Τέλεια, θα τα φάω όλα, είπε η Αντιγόνη. -Αμάν πια, ο πασχαλινός λαγός δεν με σκέφτηκε, παραιτούμαι, πάω να παίξω playstation 2, είπε ο Δημήτρης. -Καλά Δημήτρη, πάω στο δωμάτιό σου να πάρω κάτι, είπε η Αντιγόνη. -ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ. Δημήτρη έλα εδώ, τώρα! Ξαναείπε η Αντιγόνη. -Πασχαλινέ λαγέ, τι κάνεις εδώ; είπε ο Δημήτρης. -Ήρθα για να σου δώσω το δώρο σου, ένα playstation 4, είπε ο πασχαλινός λαγός. Σε ευχαριστώ. Και μετα τον αγκάλιασε