Κοτρίδης Πέτρος του Γεωργίου, 7 ετών

Transcript

1 Κοτρίδης Πέτρος του Γεωργίου, 7 ετών Το μυστήριο του πασχαλινού λαγού Του Κώστα Στοφόρου «Να βγούμε;» «Όχι ακόμα», είπε ο μπαμπάς. «Δεν θα έχει έρθει. Είναι πολύ νωρίς. Κάτσε να ξυπνήσει κι ο Δημήτρης». «Ο Δημήτρης λέει πως δεν υπάρχει και πως είμαι χαζή!» διαμαρτυρήθηκε η Αντιγόνη. «Τον άκουσα κι εγώ», ήρθε συνήγορος υπεράσπισης η Έλλη. «Εσύ να μην ανακατεύεσαι!» τη μάλωσε η Βασιλική. «Μπα! Τι μας λες; Πολύ μεγάλη δεν μας το παίζεις κι εσύ;» «Δεν το παίζω. Είμαι μεγάλη. Και συ είσαι μωρό!» «Δεν είμαι μωρό!» «Σοβαρά; Εσύ παίζεις ακόμη με Μπάρμπι». «Ψέματα!» «Εσύ λες ψέματα. Θα πω στη μαμά πού ήσουνα χθες το βράδυ».

2 «Σκάσε!» «Εσύ να σκάσεις!» «Σκάστε όλοι!» «Δημήτρη! Ηρέμησε!» πετάχτηκε ο μπαμπάς. «Με ξύπνησαν με τις φωνές τους. Όλο έτσι κάνουν». «Είναι αργά. Έτσι κι αλλιώς έπρεπε να ξυπνήσεις για να βοηθήσεις και τον θείο στο σούβλισμα του αρνιού». «Μα ξενυχτήσαμε χθες». «Ανάσταση ήταν. Ο θείος σου έχει σηκωθεί από τις εφτά». «Στον ύπνο του το έβλεπε το αρνί;» «Άντε σήκω τώρα και μη σ ακούσω να ξαναμιλάς έτσι στις ξαδέρφες σου. Θα έρθει κι ο πασχαλινός λαγός». «Σιγά μην έρθει κι ο Νταρθ Βέιντερ». «Στο είπα μπαμπά. Ο Δημήτρης λέει πως δεν υπάρχει πασχαλινός λαγός». «Και τότε ποιος φέρνει τα δώρα;» «Έλα ντε!» είπε ο Δημήτρης ειρωνικά. Ο μπαμπάς κοίταξε τον Δημήτρη με έντονο ύφος, μέχρι που εκείνος σταμάτησε να μιλάει. Τι ήταν όλα αυτά με τον πασχαλινό λαγό; Από τότε που ο Δημήτρης ήταν μωρό -πότε πέρασαν δεκατρία ολόκληρα χρόνια;- περίμενε πάντα με ανυπομονησία το Πάσχα και τα δώρα που έκρυβε στον κήπο του σπιτιού στο χωριό ο πασχαλινός λαγός. Τα περίμενε πιο πολύ κι από τα Χριστούγεννα και τον Αϊ-Βασίλη. Κι ας ήταν μικροδωράκια για όλα τα παιδιά: Γόμες, ξύστρες, φακοί, σοκολατάκια, αυτοκόλλητα, στρατιωτάκια, αυτοκινητάκια Στο παράθυρο, πίσω από το πηγάδι, σε μια κουφάλα της μουριάς, στο παλιό κουρείο, ανάμεσα στις πασχαλιές, κάτω από τις σκάλες. Από το ένα δώρο στο άλλο σε οδηγούσαν μικρά σημειώματα-γρίφοι που άφηνε ο πασχαλινός λαγός. Και τώρα ο Δημήτρης έλεγε πως δεν υπάρχει ο πασχαλινός λαγός. Λες και δεν ήταν εκείνος ο πιο ανυπόμονος να λύσει τους γρίφους που τους έβαζε ο λαγός για να βρουν τα δώρα: «Από εκεί κάποτε έβγαζαν νερό. Αν ψάξεις γύρω θα βρεις το μυστικό» -κι εννοούσε το παλιό πηγάδι. Τα παιδιά έτρεχαν και ανακάλυπταν τα μικρά δωράκια που τα γέμιζαν χαμόγελα. Ο Δημήτρης βαρύς φέτος, αφού τελικά ντύθηκε με τα πολλά, είπε με ύφος ανωτερότητας στα κορίτσια: «Άντε, να σας κάνω το χατίρι. Πάμε να δούμε τι έχει κρύψει αυτή τη φορά».

3 Τα παιδιά άνοιξαν την πόρτα και βρήκαν το πρώτο σημείωμα να τους περιμένει στο καμπανάκι της εισόδου. Ο μπαμπάς τούς ακολουθούσε φωτογραφίζοντας κάθε στιγμή κι ας αντιδρούσε ο Δημήτρης. «Έλα, άνοιξε να δούμε τι γράφει», είπε η Αντιγόνη. Ο Δημήτρης ξετύλιξε το σημείωμα και διάβασε: «Καλό Πάσχα! «Με την ψιλή» φώναζε ο δάσκαλος κι οι μαθητές πήγαιναν εκεί. Αν πας κι εσύ θα βρεις κάτι γλυκό να σε περιμένει. Ο πασχαλινός λαγός». «Πανεύκολο» είπε η Έλλη «Το κουρείο!». «Πάμε!» φώναξε η Αντιγόνη κι έτρεξαν προς τα κει με τον μπαμπά να λαχανιάζει για να τους προλάβει. Όμως, όταν έφτασαν στο κουρείο, όσο κι αν έψαξαν, τίποτα δεν βρήκαν. Ούτε δώρο. Ούτε σημείωμα. «Μήπως καταλάβαμε κάτι λάθος;» αναρωτήθηκε η Βασιλική. «Μα τι λάθος; Με την ψιλή -σίγουρα σε κούρεμα αναφέρεται» απάντησε ο Δημήτρης. Πιο απορημένος απ όλους, όμως, ήταν ο μπαμπάς.

4 Ήταν σίγουρος πως τα πρώτα δώρα βρίσκονταν στο παλιό κουρείο. Τι να είχε, άραγε, συμβεί; Απογοητευμένοι, αφού δεν βρήκαν τίποτα πήραν το δρόμο του γυρισμού. Στο μεταξύ πίσω στο σπίτι είχε εξελιχθεί μια άλλη ιστορία Η μαμά του Δημήτρη μπήκε στο δωμάτιό του για να το συγυρίσει -μέρα που ήταν έπρεπε όλο το σπίτι να ήταν τακτοποιημένο και καθαρό. Ξαφνικά μπαίνει μέσα στο δωμάτιο ο σκύλος τους ο Έκτορας και πηγαίνει σφαίρα κάτω από το κρεβάτι. Σκύβει η μαμά κάτω και τι να δει: ένα σοκολατένιο αυγό (αυτό που θα έπρεπε να βρίσκεται στο κουρείο) μαζί με ένα σημείωμα βρισκόταν κάτω από το κρεβάτι! Αφού συνήλθε από το αρχικό σοκ και κατάλαβε τι είχε συμβεί, αποφάσισε να αναλάβει δράση. Φαίνεται πως ο Δημήτρης, είχε σηκωθεί πιο νωρίς και αφού διάβασε το σημείωμα του Πασχαλινού Λαγού, πήγε στο κουρείο και έκρυψε το σοκολατένιο αυγό και το σημείωμα που το συνόδευε, για να αποδείξει στις ξαδέρφες του ότι δεν υπάρχει πασχαλινός λαγός! Νομίζει ότι μεγάλωσε αρκετά για να ασχολείται με τέτοια πράγματα ξέχασε φαίνεται πόσο πολύ διασκέδαζε και ο ίδιος! Κάποιος έπρεπε να του δώσει ένα καλό μάθημα. Λίγο μετά γύρισαν όλοι πίσω απογοητευμένοι εκτός από τον Δημήτρη που είχε ένα μάλλον θριαμβευτικό ύφος αφού επιβεβαιώθηκε η άποψή του για τον πασχαλινό λαγό. Ξαφνικά χτύπησε η πόρτα: ήταν ο ταχυδρόμος που είχε φέρει ένα γράμμα. -Μα εργάζεστε σήμερα; ρώτησε η μαμά τάχα με απορία. -Κανονικά όχι. Αλλά είχα να μεταφέρω ένα επείγον μήνυμα που έπρεπε να παραδοθεί σήμερα! Καλό Πάσχα ευχήθηκε και έφυγε. Η μαμά έδωσε το γράμμα στον Δημήτρη. -Δεν μας διαβάζεις τι γράφει; του είπε. Ο Δημήτρης άνοιξε το γράμμα και διάβασε: Κάποιος πήγε για μαλλί και βγήκε κουρεμένος! Μα αν ψάξει στην αυλή θα γίνει ευτυχισμένος! Π.Λ. Ο πασχαλινός λαγός αναφώνησαν τα κορίτσια! Πάμε γρήγορα στην αυλή! Μετά από λίγο κάτω από την πασχαλιά βρήκαν ένα κουτί. Μέσα στο κουτί υπήρχαν μικρά βιβλία με παραμύθια! Τα παιδιά χοροπήδησαν από τη χαρά τους! Ο Δημήτρης αναγνώρισε κάποια από αυτά καθώς ήταν δικά του. Αν και τα είχε παρατήσει τα τελευταία 2-3 χρόνια, τώρα που τα ξαναείδε του ήρθαν στο νου ωραίες αναμνήσεις από τότε που τα διάβαζε παρέα με τους γονείς του ή με τον παππού και τη γιαγιά του. Φυσικά το δώρο συνοδευόταν από ένα ακόμη σημείωμα που τους έστελνε κάπου αλλού και μετά και άλλο και άλλο. Ο τελευταίος γρίφος έλεγε τα εξής: όπου και αν πας, γυρίζεις πάντα εκεί που σε αγαπάνε! -Νομίζω ότι πρέπει να πάμε στο σπίτι, είπε η Αντιγόνη. -Ναι ναι, πάμε στο σπίτι συμφώνησε η Έλλη.

5 Αφού έκαναν το σπίτι άνω κάτω, βρήκαν επιτέλους το σοκολατένιο αυγό, μαζί με ένα σημείωμα κάτω από το κρεβάτι του Δημήτρη. Το σημείωμα έγραφε: -Η οικογένειά σου είναι πάντα κοντά σου, να αγαπά και να συγχωρεί! Καλό Πάσχα σε όλους! Ο πασχαλινός λαγός! Ο Δημήτρης κοίταξε μετανιωμένος τη μαμά του η οποία του έκλεισε με νόημα το μάτι! Συνειδητοποίησε πως όσο και αν τσακώνεται και αν θυμώνει με τους δικούς του ανθρώπους, όσο διαφορετικές και αν είναι οι απόψεις τους, πάντα υπερισχύει η αγάπη που νιώθουν ο ένας για τον άλλο! Και αυτό είναι το πιο σημαντικό!