Sed justo. Η έσποινα Στίκα και ο Γιάννης. Μπάρτζης σε συνάντηση. ποιητών στους Άγιους Σαράντα [26 και 27 Σεπτεµβρίου 2014]

Η έσποινα Στίκα και ο Γιάννης. Μπάρτζης σε συνάντηση ποιητών στους Άγιους Σαράντα [26 και 27 Σεπτεµβρίου 2014] Στην πανέµορφη πόλη των Αγίων Σαράντα, στο ξενοδοχείο Grand Hotel πραγµατοποιήθηκε µια πολλά σηµαίνουσα -για την ειρήνη και τη συναδέλφωση των λαώνσυνάντηση ποιητών και συγγραφέων από τα Βαλκάνια, κατά το διήµερο 26 και 27 Σεπτεµβρίου 2014. Την πρωτοβουλία είχαν συγγραφείς και ποιητές από τους Αγίους Σαράντα [CLUB OF IONIAN CREATORS] σε αγαστή συνεργασία Αλβανοί και Έλληνες Βορειοηπειρώτες. Τη διοργάνωση στήριξε οικονοµικά ο ήµος της πόλης. Μάλιστα ο ήµαρχος παρευρέθη και επέδωσε βραβεία σε περσινούς συµµετέχοντες, µεταξύ των οποίων και στην Κορίνθια ποιήτρια Μαργαρίτα Φρονιµάδη- Ματάτση. Sed justo. Fusce tincidunt lorem suscipit augue. Donec Varius. Curabitur magna. Quisque condimentum facilisis sem. Nunc vitae est vel erat sodales tempor. Phasellus lectus. Sed justo. Donec varius. Nulla dignissim risus et arcu. Fusce vulputate. Curabitur magna. Integer porttitor, augue quis sollicitudin dapibus, lorem dolor sagittis neque, eget tempor mauris metus eu nulla. Nam ac lorem. Continued on page 2

Issue Η διοργάνωση #: [Date] ήταν άριστη και η φιλοξενία πηγαία, ειλικρινής και πλούσια. Η πρώτη ηµέρα ήταν αφιερωµένη στους εκτός Αλβανίας δηµιουργούς (από Ελλάδα, Βουλγαρία, FYROM, Κόσοβο κλπ.). Από ελληνικής πλευράς είχαν προσκληθεί ο Πρόεδρος της Εταιρείας Κορινθίων Συγγραφέων Γιάννης. Μπάρτζης, η σύζυγός του συγγραφέας έσποινα Στίκα (έργα τους έχουν δηµοσιευθεί από παλιά [1995, 1996 κλπ] σε παιδικά περιοδικά της Αλβανίας, καθώς και η συγγραφέας εξ Αθηνών Νανά Ρουµπελάκη. Τις εργασίες διηύθυνε ο εικονιζόµενος δεξιά Πρόεδρος του CLUB OF IONIAN CREATORS, Αλβανός ποιητής και εκδότης Αγκίµ Μάτο. Ο επίσης Αλβανός ποιητής Ντασαµίρ Μάλο και ο Βορειοηπειρώτης Βαγγέλης Ζαφειράτης συνετέλεσαν στην επιτυχία της όλης εκδήλωσης. 2

Η στιγµή της παρουσίασης των Ελλήνων φιλοξενουµένων, έσποινας Στίκα και Γιάννη. Μπάρτζη. Ο Ντασαµίρ Μάλο (αριστερή φωτο) παρουσιάζει το βιογραφικό τους και ένας θαυµάσιος ηθοποιός (δεξιά φωτο) απαγγέλει ποιήµατά τους µεταφρασµένα στην αλβανική γλώσσα. Το πρόγραµµα εµπλουτίστηκε µε διαλείµµατα κλασσικής µουσικής από δύο υπέροχους βιολίστες, ενώ τη δεύτερη ηµέρα πραγµατοποιήθηκε εκδροµή µε όλους τους σύνεδρους προς την περιοχή της Χειµάρρας. Η φωτο αριστερά είναι από το πλούσιο γεύµα στην ταβέρνα «του ήµα» στη Χειµάρρα. Διακρίνονται δεξιά η Δέσποινα Στίκα και ο Βορειοηπειρώτης ποιητής Βαγγέλης Δ Ζαφειράτης. Αριστερά ο εκδότης του περιοδικού PEGASI (ΠΗΓΑΣΟΣ) Γρηγόρης Γιοβάνης. ι α κ 3

Στο πλαίσιο της εκδροµής περάσαµε από το κάστρο που έχτισε ο Αλή Πασάς των Ιωαννίνων στην περιοχή «Λιµάνι του Πανόρµου της Χειµάρρας». Lorem Ipsum Dolor [Street Address] [City], [State][Postal Code] Ο Γιάννης. Μπάρτζης και η έσποινα Στίκα στο κάστρο του Πανόρµου (Παλέρµου). Η περιοχή «Λιµάνι του Πανόρµου της Χειµάρρας» στη θέση του αρχαίου ελληνικού ΠΑΝΟΡΜΟΥ (Πόρτο Παλέρµο αναγράφεται σε τοπικές πινακίδες), επί καθεστώτος Χότζα ήταν ναυτική στρατιωτική βάση µε πλήρως απαγορευµένη την πρόσβαση. Φαίνονται ακόµα στη θάλασσα τα τούνελ, όπου κρύβονταν τα υποβρύχια. Αλβανοί συγγραφείς και ποιητές έξω από το κάστρο του Πανόρμου Χειμάρρας. Στην πόρτα του κάστρου οι κυρίες Δέποινα Στίκα και Αδριάνα Δράμη (ποιήτρια, ιατρός αλλεργειολόγος, που έζησε στην Ελλάδα δύσκολα χρόνια ως εργάτρια μετανάστρια με το σύζυγό της). Μαζί τους ο Βαγγέλης Παπαχρήστος, συγγραφέας, δημοσιογράφος, ιδρυτικό μέλος της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και δραστήριο μέλος του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού.

Εικόνες από την Παλιά Χεμάρρα που θυμίζει την καστροπολιτεία της Μονεμβασιάς. Σώζεται ερειπωμένο το σπίτι του Σπύρου Σπυρομήλιου, αξιωματικού της Ελληνικής Χωροφυλακής, ηγέτη του Μακεδονικού αγώνα, βουλευτή της Ελληνικής Βουλής. Το Ελληνικό Σχολείο ΟΜΗΡΟΣ, νησίδα Ελλάδας στη φίλη και γείτονα χώρα της Αλβανίας. Μνήμες από τη δεκαετία των πολιτικών αγώνων της ελληνικής μειονότητας (1990-2000)

Χριστιανικός ορθόδοξος ναός μέσα στην καστροπολιτεία της Χειμάρρας. Είχε καταστραφεί επί Χότζα και ακόμα δεν έχει επισκευαστεί. Υποτυπωδώς λειτουργείται, ενώ κοντά του (χαμηλότερα, δίπλα στο ελληνικό σχολείο ΟΜΗΡΟΣ), έχει ανακαινιστεί εκ βάθρων παλαιός ορθόδοξος ναός, που είχε χτιστεί από τον Άγιο Κοσμά τον Αιτωλό. Εκπληκτική εμπειρία, το πρόγραμμα της εκδρομής περιλάμβανε τη γνωριμία με την Πολυφωνική Χορωδία της Χειμάρρας με μοναδικά παραδοσιακά τραγούδια στο πολυφωνικό Χειμαρριώτικο χορωδιακό ιδίωμα, που την έχει κάνει γνωστή σε όλο τον κόσμο. Στη μέση ο γνωστός Έλληνας ποιητής και δημοσιογράφος από τους Αγίους Σαράντα, Ανδρέας Ζαρμπαλάς, ο καλύτερος μεταφραστής για τους Αλβανούς ποιητές και πεζογράφους στην ελληνική γλώσσα. Βαδίζει πλαισιωμένος από τον επίσης Βορειοηπειρώτη Γρηγόρη Γιοβάνη και τη σύζυγό του, οι οποίοι ζουν στην Αθήνα, όπου και εκδίδουν το αλβανικό λογοτεχνικό περιοδικό PEGASI (ΠΗΓΑΣΟΣ).

Η παρουσίαση της Αθηναίας ποιήτριας Νανάς Ρουμπελάκη. Στην τιμητική προθήκη αναρτημένες πρόσφατες εκδόσεις ποιητικών και άλλων βιβλίων, κυρίως αλβανικών και ελληνικών. Ο Γιάννης Δ. Μπάρτζης και η Δέσποινα Στίκα έμειναν ενθουσιασμένοι με τη ζεστή φιλοξενία και τις ωραίες στιγμές που έζησαν στους Άγιους Σαράντα. Θαύμασαν την ενότητα και τη φιλία των Αλβανών και Βορειοηπειρωτών ομοτέχνων τους, που τους συνδέουν στενά η αγάπη της λογοτεχνίας και τα ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Όταν στις 26-09-2014 περάσαμε τα σύνορα, μας κατείχαν περίεργα συναισθήματα. Όλα είχαν αλλάξει. Πέρα από τον «κομμουνιστικό» πύργο ελέγχου, που διακρίνεται στην κάτω φωτογραφία, τίποτα δε θύμιζε εκείνη την κακοβαμμένη μπλε σιδερόπορτα που είχαμε διαβεί πριν από 22 ακριβώς χρόνια (Αύγουστο του 1992) [η οποία λίγο αργότερα έγινε τίτλος μυθιστορήματος της Δέσποινας, που αποτυπώνει εκείνη ακριβώς την εποχή και το λαθρομεταναστευτικό κύμα από την Αλβανία προς την Ελλάδα]. Δέσποινα Στίκα, ΜΠΛΕ ΣΙΔΕΡΟΠΟΡΤΑ, Εκδ. Χρήστος Δαρδανός, Αθήνα, 1995 Άγιοι Σαράντα 2014

Στο ξενοδοχείο όπου φιλοξενηθήκαμε και έγιναν οι εργασίες της συνάντησης των ποιητών, μας δόθηκε η ευκαιρία να γνωρίσουμε μιαν άλλη Αλβανία κι έναν λαό που οραματίζεται το αύριο με ελπίδα και αξιοπρέπεια. Αλβανοί και Έλληνες Βορειοηπειρώτες, αρμονικά και σε αγαστή συνεργασία, είχαν οργανώσει μαζί όλη αυτή τη δραστηριότητα, χωρίς διαχωρισμούς, χωρίς διακρίσεις. Μοναδική η ενότητα όλων στο πνεύμα της ποίησης και των ωραίων αισθημάτων. Αλβανοί ποιητές είχαν παράλληλες εκδόσεις έργων τους σε μετάφραση στην ελληνική γλώσσα, και Έλληνες είχαν εκδόσεις ποιητικών συλλογών τους και μυθιστορημάτων τους στην ελληνική και στην αλβανική γλώσσα. Η ενότητα Αλβανών και Βορειοηπειρωτών Ελλήνων έχει σφυρηλατηθεί τα τελευταία χρόνια και από την εμπειρία της λαθρο- ή και νόμιμης μετανάστευσης και σκληρής εργασίας τους στην Ελλάδα. Η απαξιωτική συμπεριφορά των Ελλαδιτών -κυρίως κατά τη δεκαετία του 1990- ήταν η ίδια και προς τις δυο εθνοτικές ομάδες, χωρίς να ξεδιακρίνονται «δικοί μας» και ξένοι. Το είπε πολύ γλαφυρά ένας ηλικιωμένος Βορειοηπειρώτης στη Χειμάρρα, που έζησε αρκετά χρόνια στην Ελλάδα ως εργάτης. «Στην Αλβανία είμαι Έλληνας (σκατο- Έλληνας) και στην Ελλάδα Αλβανός (βρωμο- Αλβανός)... Αυτή είναι η μοίρα του μειονοτικού». Τόσο στους Άγιους Σαράντα όσο και στη Χειμάρρα δε νιώθαμε ξένοι, αφού σχεδόν όλοι μιλούσαν και ελληνικά μαζί με τα αλβανικά. Στα ταξί, στα καταστήματα, στους δρόμους, λίγες απαραίτητες λέξεις ελληνικές τις καταλάβαιναν όλοι. Ενώ διαπιστώσαμε ότι οι Βορειοηπειρώτες Έλληνες μιλούν και γράφουν την ελληνική ίδια με τους Έλληνες της κεντρικής Ελλάδας, χωρίς την παραμικρή αίσθηση ντοπιολαλιάς, ούτε καν στο ηχόχρωμα της έκφρασης. Έμοιαζε με μεγάλη ανατροπή για τα δικά μας στερεότυπα, η γνωριμία με ποιητές και ποιήτριες, που είχαν δουλέψει στην Ελλάδα σε ποικίλες χειρωνακτικές δουλειές, επί σειρά ετών ως λαθρο-μετανάστες.

Στην ποίηση και στην πεζοραφία Αλβανών και Βορειοηπειρωτών διαφαίνονται οι πληγές από τις άσχημες εμπειρίες, τα τραύματα και τις τραγωδίες που τους σημάδεψαν κατά τις τελευταίες ιστορικές αλλαγές, που συγκλόνισαν την κοινωνία τους, τις οικογένειές τους και τις ζωές τους. Υπαινικτικός συχνά ο ποιητικός τους λόγος, εμπεριέχει κώδικες με τους οποίους ο ενημερωμένος αναγνώστης κατανοεί αυτά που δεν μπορούν να ειπωθούν ευθέως. Από τα δυο τρία βιβλία, που είχαμε την τύχη και τη χαρά να δεχτούμε ως δώρα στην ελληνική γλώσσα, σταχυολογούμε ορισμένους χαρακτηριστικούς στίχους, που παραπέμπουν π.χ.: στην άκαρδη και απαξιωτκή υποδοχή τους, ως μετανάστες, στην Ελλάδα... ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ Δε με δέχονται σαν δική σου, αφού δεν πιστεύουν στην αγάπη μου, δεν ακούνε την έκκλησή μου προς το Θεό Αδριάνα Δράμη σαν μια βροντή στον ουρανό σου, Νέα Ιωνία. Ούτε εσύ, πιστεύω, δεν ξέχασες εκείνο το πρωινό σου που μ έφερε, ξημερώματα, στην πόρτα σου. Άργησα να σου πω τα δικά μου -ίδια γλώσσα, αλλά, βλέπεις, ξεχασμένη, θρυμματισμένη πέρα στους καημούς, στις αποστάσεις και στο χρόνο, όπως ένα κύμα στ ακρογιάλι Αδριάνα Δράμη Από τη συλλογή: ΑΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

ή στα υπονοούμενα για άνομους τρόπους πλουτισμού στους ξένους τόπους : Η ΚΟΡΗ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΣΤΟ ΜΙΛΑΝΟ...... κι εκείνος έχτισε στην πόλη νέο σπίτι, όμορφο. Μόνο που τα παράθυρά του είναι κάπως μικρά σαν χαμηλωμένα μάτια από ντροπή. Τίμο Μερκούρη Από τη συλλογή ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (Μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς) ή στον πόνο των μανάδων για τον ξενιτεμό των παιδιών τους: ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ Καθισμένη η πόλη στα κατώφλια των σπιτιών κι ένα απελπισμένο φεγγάρι, που αποπειράται να πνιγεί. Ούτε και σήμερα δεν ήρθαν τα παιδιά από την ξενιτιά. Ούτε αύριο θα ρθουν. Απ τα χυμένα δάκρυα πικράθηκε η θάλασσα. Τίμο Μερκούρη Από τη συλλογή ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (Μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς)

ΣΤΗΝ ΑΥΛΗ ΤΟΥ ΣΠΙΤΙΟΥ Κόκκινα γαρύφαλλα καίνε του σπιτιού μου την αυλή. Κι η μάνα μου μέσα στις φλόγες! Δεν ήρθαν τα παιδιά της κι αυτή την Κυριακή. Κρίνα λευκά, καραβια με πανιά αράξαν στην πόρτα του σπιτιού. Τα παιδιά της δεν κατεβήκαν ακόμη. Βαγγέλης Ζαφειράτης Ο πατέρας όλο βλέπει μακριά... Λάμπουν στον ορίζοντα τα λευκά πανιά Η μάνα μεσ στη συλλογιά μεσ στα γαρύφαλλα,...αλλά και σύγχρονες εικόνες, υπολείμματα της λαίλαπας που πέρασε... ΠΟΡΕΙΑ καίγεται όρθια! Βαγγέλης Ζαφειράτης Από τη συλλογή ΣΓΟΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ Επτά ερειπωμένες εκκλησίες. Κουρελιασμένα ράσα καλογήρων. Στα τείχη τους, λίγες κόκκινες σειρές. Απ τα γιορτινά που κάποτε φορούσαν.

ΙΣΤΟΡΙΑ: Στις 28 Μαρτίου του 1997, στα στενά του Οτράντο στην Ιταλία, συναντιούνται δύο πλοία: το ένα είναι ιταλικό πολεµικό µε το όνοµα «Sibilla». Το άλλο, το καράβι «Kater I Rades», στο οποίο επιβαίνουν Αλβανοί µετανάστες, ανάµεσά τους δεκάδες γυναίκες και παιδιά, που αναζητούν ένα καλύτερο αύριο, σε µια νέα πατρίδα. Το πρώτο εµβολίζει και βυθίζει το δεύτερο. Ογδόντα ένας µετανάστες, ανάµεσα στους οποίους 61 γυναίκες και παιδιά, πνίγονται. Τα αµπάρια του πλοίου γεµίζουν νεκρούς -ένας υποβρύχιος τάφος στα 25 ναυτικά µίλια από τις ακτές της Απουλίας... Το τραγικό εκείνο γεγονός έχει σηµαδέψει τις ψυχές στους Άγιους Σαράντα, που το έζησαν και θρήνησαν αγαπηµένους τους. Οι Αγιοσαραντίτες ποιητές έχουν αφιερώσει πολλούς στίχους τους σε αυτό το δράµα. Αρκετά ποιήµατα της συλλογής του Τίµο Μερκούρη ΤΟ ΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ κυριαρχούνται από εκείνο τον αλησµόνητο πόνο. ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ Μην µαζεύετε κοχύλια στις ακτές του Ιονίου, ετούτα τα λευκά, µικρά φερετρα. Μέσα τους δε θα βρείτε µαργαριτάρια, ούτε την κατοικία της Αφροδίτης. Κι αν τ ακουµπήσετε στ αυτί σας ο ήχος που θ ακούσετε δεν είναι το τραγούδι των σειρήνων, σας βεβαιώνω! Είναι η στερνή κραυγή των πνιγµένων φυγάδων, που δεν µπόρεσε να φτάσει ως το σπίτι τους, και κούρνιασε εδώ µέσα. Μη µαζεύετε κοχύλια στις ακτές του Ιονίου, κοχύλια που στην κεφαλή τους φωτίζει σαν κερί η λυχνία της θάλασσας. Τίμο Μερκούρη Από τη συλλογή ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (Μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς)

Η ΘΑΛΑΣΣΑ (απόσπασμα)... Τους χειμώνες ξέβραζες για μένα οκτάποδα, βρύα, σανίδες, κι άλλοτε μου έφερνες ένα κομμάτι γη μαζί με βλάστηση σαν πλωτό νησάκι για να γίνω Ροβινσώνας. Κι όταν κοκκίνιζε ο γιαλός, δεν ήταν τόσο από το νησάκι που έλυωνε, όσο από το αίμα των ταξιδιών, Αγκίμ Μάτο που τα σκοτώνανε πριν ξεκινήσουν... Αγκίμ Μάτο Από τη συλλογή ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ (μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς) Το κομμουνιστικό καθεστώς του Εμβέρ Χότζα δεν έχει ξεχαστεί. Έχει αφήσει μνήμες ανεξίτηλες όχι μόνο στο αλβανικό τοπίο μα και στην τέχνη του λόγου. Χαρακτηριστικό είναι το μυθιστόρημα ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΔΑΙΜΟΝΩΝ του εκ των ηγετών της ΟΜΟΝΟΙΑΣ Βαγγέλη Παπαχρήστου, καθώς και ένα ποίημα ευθύτητας, ειλικρίνειας και αλήθειας του Αγκίμ Μάτο με τίτλο: «Σοσιαλιστικός ρεαλισμός», που μας θυμίζει οικεία κακά, αφού όταν γκρεμίζεται ένα καθεστώς (που παρά τις όποιες ιδεολογικές προθέσεις κατέληξε να είναι τυραννικό), όλοι εμφανίζονται ως αντιστασιακοί και αντικαθεστωτικοί... ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΣ ΡΕΑΛΙΣΜΟΣ Δεν τόλμησα να γίνω αντικαθεστωτικός. Όπως όλοι, χτυπούσα ταμπούρλα, υμνολογούσα τη νέα ζωή, τον νέο άνθρωπο κι έλεγα: Αχ, σάμπως να συνέβαινε στ αλήθεια έτσι! Επέλεγα τα θέματα, λογόκρινα αυστηρά τον εαυτό μου, στραγκάλιζα τις ειρωνείες στα χείλη μου, τις πιο τολμηρές.

Ήταν η εποχή που περνούσαν ψιλοβελονιά τις βιογραφίες, που τοποθετούσαν κοριούς στα ταβάνια των ονείρων, οι παγωνιές των Ολομελειών έφταναν στο μεδούλι κι οι φίλοι μας περνούσαν την πόρτα του ψυχιατρείου. Με διώξανε απ τις γραμμές τους κι εμένα, με πετροβόλησαν πισώπλατα με τα ίδια μου τα βιβλία, αν και οι ίδιοι με όρισαν να είμαι στο τραγούδι τους ένας απλός ισοκράτης. Σιώπησα σαν το αηδόνι στη φυλλωσιά, όταν το δάσος των ποιητών βούιζε. Κι ένιωθα άνετος έξω από την κουστωδία των υμνολόγων. Αλλά αντικαθεστωτικός ποτέ μου δεν έγινα. Αγκίμ Μάτο Από τη συλλογή ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ (μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς) Αλλά μην περάσει η εντύπωση ότι οι Αλβανοί και Βορειοηπειρώτες ποιητές τραγουδάνε μόνο τον πόνο, την ξενιτιά, τη μνήμη και την εμπειρία από την κατάρρευση της πατρίδας. Ως λογοτεχνικά άρτιοι και ενθουσιώδεις δημιουργοί, αφήνονται στο όνειρο, στην ομορφιά, στην αγάπη... και στους στίχους τους ο έρωτας έχει σημαντική θέση. Η ποίηση έχει βρει στους Άγιους Σαράντα έναν πολύ υψηλό θρόνο. MEA CULPA Όταν κατέβηκα ξανά στο εγκαταλειμμένο τριάντα χρόνια τώρα ορυχείο της ποίησης και περπάτησα στις ημιτελείς στοές ψάχνοντας στις εσοχές και στις γούβες τον κρυμμένο χρυσό, ψάχνοντας τα σύνεργά μου, που τα πέταξα πανω στο μεγάλο θυμό μου

με τους θεούς, ξαφνικά δίστασα κι έτσι ασυναίσθητα πήγα να σκαρφαλώσω εκεί ψηλά που από καιρό ετοιμαζόμουνα για το μεγάλο σάλτο του θανάτου [...] ΗΡΘΕΣ ΑΡΓΑ, ΘΕΑ ΜΟΥ Έφτασες αργά, θεά μου. Μες στη μεγάλη αναμονή, τόσες φορές σχεδίασα και ξανασχεδίασα το άγαλμά σου. Παιδιόθεν χάραζα στη μνήμη πρωτόγονες σκηνές, όπως οι σκηνές του κυνηγιού στα προϊστορικά σπήλαια. Όταν δυνάμωσαν τα πόδια μου, άρχισα να βαδίζω ξυπόλητος σαν ερημίτης στους κρυφούς μυχούς της θάλασσας και περίμενα να αναδυθείς σαν Αφροδίτη από τα κύματα. Ήσουν κρυμμένη πίσω από κάθε κραυγή στη γραμμή του ορίζοντα, πίσω από κάθε σήμα που μου φερνε το πεφταστέρι τις νύχτες, πίσω από κάθε παράθυρο που άνοιγε [...] Ήρθες αργά, θεά μου, [...] Έφτασες, με το λαμπρό σου φωτοστέφανο, την ώρα που πήγαινα να σβήσω τις ελπίδες και σαν αυστηρή αμαζόνα με ανάστησες με τις δύο αιώνιες συνοδούς σου: την ποίηση από τη μια και την αγάπη από την άλλη. Αγκίμ Μάτο Από τη συλλογή ΟΙ ΚΗΠΟΙ ΤΗΣ ΘΥΜΗΣΗΣ (μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς)

17. Πύλες θερμές του Έρωτα. Τόσες φορές σας πέρασα και πάλι σας ψάχνω, ακριβό μαργαριτάρι. *** 18. Μοναχή Ο Βαγγέλης Ζαφειράτης απαγγέλει στη συνάντηση των ποιητών (Άγιοι Σαράντα 27-9-2014) Περίμενες. Την αυγή και τον έρωτα που δεν άνθισαν ακόμη. *** 21. Αχνίζει έρωτα το σώμα σου. Θάλασσα πυρωμένη αγάπη. *** 24. Από ήλιο και λαγνεία λιποθύμησε η θάλασσα. Βαγγέλης Ζαφειράτης Από τη συλλογή ΣΓΟΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ Κι εσύ αφέθηκες ελεύθερη στην άμμο.

ΑΤΥΧΟΣ Θα τον σφάξω τον πετεινό του γείτονα, θα τον σφάξω, γιατί με ξύπνησε την ώρα που ήρθες στ όνειρό μου και δεν πρόλαβα να σε φιλήσω, ούτε καν να σου μιλήσω. Άτυχος που είμαι! Ακόμα και στα όνειρα είμαι άτυχος. Θα τον σφάξω τον πετεινό του γείτονα, θα τον σφάξω! Τίμο Μερκούρη Από τη συλλογή ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΑΣ (Μετάφραση Ανδρέας Ζαρμπαλάς) Η εμπειρία φιλίας, ανθρωπιάς, φιλοξενίας και ποίησης στους Άγιους Σαράντα, με συντροφιά Αλβανούς και Έλληνες Βορειοηπειρώτες λογοτέχνες, ήταν για εμάς ένα ευχάριστο, ωραίο ξάφνιασμα, για το οποίο εκφράζουμε τις πιο εγκάρδιες ευχαριστίες μας στους διοργανωτές, που μας προσκάλεσαν. Γιάννης Δ. Μπάρτζης Δέσποινα Στίκα www.akrokorinthos.com