ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟ)

ΕΝΩΠΙΟΝ ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΤΜΗΜΑ ΠΡΩΤΟ) Υ Π Ο Μ Ν Η Μ Α ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΓΕΤΙΜΗ ΕΠΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΩΝ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΠΙ ΤΗΣ ΥΠΟΘΕΣΗΣ ΓΕΤΙΜΗΣ ΚΑΤΑ ΕΛΛΑΔΑΣ (ΑΡΙΘΜΟΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗΣ 58040/09) ΑΘΗΝΑ 25 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2011 1

Ι. Υπαιτιότητα των ελληνικών δικαστικών αρχών ως προς την καθυστέρηση Η Ελληνική Κυβέρνηση στις από 23-12-2010 παρατηρήσεις της προς το Δικαστήριό Σας επικαλείται για την καθυστέρηση της εκδικάσεως της υποθέσεως αφ ενός τον μεγάλο αριθμό των κατηγορουμένων σαράντα επτά (47) εκ των οποίων οι τριάντα ένας (31) απολογήθηκαν και οι δέκα (10) εξ αυτών απολογήθηκαν και συμπληρωματικά και αφ ετέρου τον μεγάλο αριθμό των μαρτύρων σύνολο πενήντα τέσσερεις (54) οι οποίοι εξετάσθηκαν κατά το στάδιο της ανάκρισης. Ως εκ τούτου με αυτό το επιχείρημα αλλά και τα συναφή περί πολυπλοκότητας της υπόθεσης και του όγκου της δικογραφίας απεκδύεται κάθε ευθύνης όσον αφορά την παραβίαση του ευλόγου χρόνου εντός του οποίου δικαιούται κάποιος να εκδικαστεί η υπόθεσή του. Χαρακτηριστικά δε η Ελληνική Κυβέρνηση στο υπ αριθμ. 10 στοιχείο των παρατηρήσεών της αναφέρει ότι η ποινική δίωξη προσωποποιήθηκε το πρώτον για εμένα, όταν μου εστάλη η υπ αριθμ. 156/5-7-2004 κλήση προς απολογία και έτσι ο χρόνος υπολογίζεται από το έτος 2004 και εντεύθεν. Αυτό όμως δεν είναι διόλου ακριβές, διότι όπως προκύπτει από το υπ αριθμ. πρωτ.: 179458/8.10.2010 έγγραφο της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών «κατόπιν μηνύσεως του Παντείου Πανεπιστημίου, η οποία υπεβλήθη στην Εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών την 4-3-1999 ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά τριάντα τριών (33) προσώπων, μεταξύ των οποίων και κατά του Παναγίωτη Γετίμη.» Βάσει του ιδίου εγγράφου της Εισαγγελίας Πρωτοδικών Αθηνών την 1-4-1999 η δικογραφία υπεβλήθη στο Πρωτοδικείο Αθηνών όπου χρεώθηκε στον 8 ο Ειδικό Ανακριτή Αθηνών για την διενέργεια κυρίας ανακρίσεως. Επομένως ήδη από την 1-4-1999 είχε κινηθεί ποινική δίωξη εις βάρος μου δεδομένου ότι είχα καταστεί ήδη μηνυόμενος. 2

Εξάλλου σύμφωνα με το άρθρο 72 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας «Την ιδιότητα του κατηγορουμένου την αποκτά εκείνος εναντίον του οποίου ο εισαγγελέας άσκησε ρητά την ποινική δίωξη, εκείνος στον οποίο σε οποιοδήποτε στάδιο της ανάκρισης αποδίδεται η αξιόποινη πράξη και εκείνος που αναφέρεται στην μήνυση, στην έγκληση, στην αίτηση ή στην έκθεση για αξιόποινη πράξη». Όμως η Ελληνική Κυβέρνηση προσπερνά σιγή και τα εξής: Τα γραπτά κατηγορητήρια που γνωστοποιήθηκαν στους κατηγορουμένους στο στάδιο της ανάκρισης, βάσει των οποίων απελογήθησαν ήταν πανομοιότυπα, χωρίς καμία περαιτέρω εξειδίκευση ως προς τα πραγματικά περιστατικά. Επομένως, πρακτικά συνετάχθη ένα (1) κατηγορητήριο το οποίο γνωστοποιήθηκε στο σύνολο των κατηγορουμένων και όχι σαράντα επτά (47) διαφορετικά, γεγονός που θα δικαιολογούσε ενδεχομένως μία επιπλέον καθυστέρηση. Με αυτό το δεδομένο είναι υπερβολικά μακρύς ο χρόνος των τριών (3) ετών που παρέμεινε η υπόθεση στο στάδιο της ανάκρισης, ήτοι από το έτος 2002 έως και το έτος 2005, ότε και διαβιβάσθηκε στο Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών. Περαιτέρω την 31.5.2005 ο κ. Εισαγγελέας Εφετών Αθηνών ζήτησε κατ εφαρμογή των διατάξεων του άρθρου 6 2 εδ. γ του ν. 3074/2002 με το υπ αριθμ. 17445 έγγραφό του την σύμφωνη γνώμη του κ. Προέδρου Εφετών Αθηνών για την απ ευθείας κλήση εμού και άλλων 17 συγκατηγορουμένων μου στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων Αθηνών, ενώ συγχρόνως ο ίδιος Εισαγγελέας επιφυλάχθηκε να εκδώσει απαλλακτική πρόταση για τους λοιπούς (29) συγκατηγορουμένους μου. Με το εν λόγω έγγραφο συμφώνησε ο κ. Πρόεδρος Εφετών Αθηνών με το υπ αριθμ. 1960/17.6.2005 έγγραφό του. Η διαδικασία που ακολούθησε ήταν η εξής: Η υπόθεση διεσπάσθη - καίτοι αυτό δεν προβλέπεται στο νόμο- έτσι ώστε αφ ενός μεν να παραπεμφθώ εγώ μαζί με τους 17 κατηγορουμένους δι απ 3

ευθείας κλήσεως δυνάμει του υπ αριθμ. 2284/2005 Κλητηρίου Θεσπίσματος του κ. Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών στο ακροατήριο του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών και αφ ετέρου να εκδοθεί το υπ αρ. 1969/2005 βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, το οποίο αποδεχόμενο την υπ αρ. 1444/11-0702005 πρόταση του Εισαγγελέως Εφετών Αθηνών απήλασε τους λοιπούς συγκατηγορουμένους μου, ενώ κανονικά θα έπρεπε τόσο η απαλλακτική όσο και η παραπεμπτική κρίση να έχει γίνει με βούλευμα. Όσον αφορά την απ ευθείας κλήση μου στο ακροατήριο του ως άνω Δικαστηρίου αυτή υποτίθεται ότι γίνεται προκειμένου να συντμηθεί ο χρόνος της προδικασίας και να αποφευχθεί η έτι χρονοβόρα διαδικασία των Δικαστικών Συμβουλίων. Επιπλέον και ενώ οι Δικαστικές Αρχές γνώριζαν την σοβαρότητα και την πολυπλοκότητα της υπόθεσης, διόλου προνόησαν να διευκολύνουν και να επιταχύνουν την ακροαματική διαδικασία με την εφαρμογή σύγχρονων τεχνολογικών μεθόδων, όπως π.χ. με την μαγνητοφώνηση των πρακτικών. Συνέπεια της απόρριψης εκ μέρους του Δικαστηρίου αντίστοιχων αιτημάτων των κατηγορουμένων ήταν να τηρηθούν χειρόγραφα στενογραφημένα πρακτικά, τα οποία πέραν της καθυστέρησης που δημιουργούσαν στην ταχεία πρόοδο της δίκης, περιείχαν σωρεία λαθών και ελλείψεων. Η ακροαματική διαδικασία διήρκησε δύο (2) σχεδόν έτη, ήτοι από 21.11.2005 έως και 6.6.2007, οπότε και δημοσιεύθηκε η υπ αριθμ. 2444/2007 Απόφαση του Τριμελούς Εφετείου Αθηνών, δυνάμει της οποίας μου επεβλήθη ποινή κάθειρξης δεκαέξι (16) ετών για τα αδικήματα της ψευδούς βεβαίωσης, της υπεξαίρεσης και της απάτης κατ εξακολούθηση. Κατά της ως άνω απόφασης άσκησα στις 06.06.2007 εμπρόθεσμα και νομότυπα την υπ αριθμ. 909/2007 έφεση. Εντούτοις από τις 06.06.2007, ημερομηνία κατά την οποία ήσκησα την υπ αριθμ. 909/2007 έφεσή μου έως και την 04.11.2009, οπότε και καταχωρήθηκε 4

η ως άνω καταδικαστική εις βάρος μου απόφαση στο ειδικό βιβλίο τελεσιδίκων καθαρογραμμένων αποφάσεων, μεσολάβησε χρονικό διάστημα δύο (2) ετών και πέντε (5) μηνών. Όλο αυτό το υπερβολικά μεγάλο διάστημα που διήρκησε η ως άνω διαδικασία οφείλεται αποκλειστικά και μόνον σε ευθύνη των ελληνικών δικαστικών αρχών, με συνέπεια την καθυστέρηση προσδιορισμού της υποθέσεώς μου σε δεύτερο βαθμό. Αντίκτυπο όλης αυτής της υπαίτιας καθυστέρησης είναι να συνεχίζεται η αμαύρωση της δημόσιας εικόνας μου, η κοινωνική, προσωπική και επαγγελματική μου εξόντωση, η ανασφάλεια για το προσωπικό και επαγγελματικό μου μέλλον αλλά και η μη αποκατάσταση της ηθικής τάξης. Όσον αφορά την εκ μέρους μου άσκηση της από 20.11.2009 αίτησης συμπλήρωσης των πρακτικών της δίκης, η οποία συζητήθηκε εν τέλει την 13.10.2010 από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, επισημαίνω τα εξής: Πρώτον, η άσκηση του εν λόγω νομίμου δικαιώματός μου ουδόλως επιβάρυνε χρονικά την παρούσα υπόθεση, διότι η ως άνω αίτησή μου συζητήθηκε την 13.10.2010 ενώ η εκδίκαση της εφέσεώς μου από το Πενταμελές Εφετείο Αθηνών είχε ήδη προσδιοριστεί για την 19.11.2010, ήτοι για ένα (1) μήνα και έξι (6) ημέρες αργότερα. Δεύτερον, επί της ως άνω αιτήσεώς μου εξεδόθη η υπ αριθμ. 4305/13.10.2010 απόφαση, η οποία με δικαίωσε πλήρως και διέταξε να διορθωθούν και να συμπληρωθούν τα υπ αριθμ. 2444/07 ταυτάριθμα Πρακτικά. Επομένως, εντοπίζοντας τόσο σοβαρά λάθη και παραλείψεις στο κείμενο των Πρακτικών, τα οποίο να σημειωθεί ότι ομού με την εκδοθείσα πρωτοδίκως καταδικαστική εις βάρος μου απόφαση συμπεριλαμβάνονται στα αναγνωστέα έγγραφα, ήταν αδιανόητο να μην ασκήσω όλα τα υπερασπιστικά μου δικαιώματα. II. Ηθική Βλάβη 5

Έχω σπουδάσει αρχιτεκτονική. Μετά την ολοκλήρωση της φοίτησής μου στο Εθνικό Μετσόβειο Πολυτεχνείο (1975-1980), συνέχισα τις σπουδές μου στο Δυτικό Βερολίνο, όπου και απέκτησα το διδακτορικό μου δίπλωμα το 1980. Από τότε μέχρι και σήμερα, με την εξαίρεση της διετίας 1982-1983 κατά την οποία εκπλήρωσα τις στρατιωτικές μου υποχρεώσεις, η ζωή μου αφιερώθηκε στην επιστήμη και τη διδασκαλία. Είμαι Τακτικός Καθηγητής του Παντείου Πανεπιστημίου και ο συγγραφέας περισσοτέρων από 18 βιβλίων, 30 επιστημονικών άρθρων και 50 ερευνητικών εργασιών, που έχουν δημοσιευθεί από διεθνώς αναγνωρισμένους εκδοτικούς οίκους στην ελληνική, αγγλική, ιταλική και γερμανική γλώσσα Ωστόσο η επαγγελματική μου υπόσταση έχει σχεδόν εκμηδενιστεί από την εις βάρος μου δικαστική διαδικασία, καθώς το πανεπιστημιακό και συγγραφικό μου έργο έχει πλήρως απαξιωθεί, ιδιαίτερα μάλιστα αν αναλογισθεί κανείς ότι από τις 02.07.2007 έχω τεθεί εκτός καθηκόντων μου που απορρέουν από την θέση μου ως μέλος ΔΕΠ, ενώ ταυτόχρονα έχω αποκλειστεί από κάθε διδακτική και ερευνητική δραστηριότητα και δεν συμμετέχω σε κανένα Πανεπιστημιακό όργανο και στα Εκλεκτορικά Σώματα. Εξαιτίας μίας προφανέστατα άδικης εις βάρος μου καταδίκης αλλά και της εξαιρετικά μεγάλης ολιγωρίας των δικαστικών αρχών, η οποία παραβιάζει το δικαίωμα μου να δικασθεί δίκαια η υπόθεσή μου, έχω εξοντωθεί επαγγελματικά καθώς μου στερείται η μεγαλύτερη ικανοποίηση για έναν Καθηγητή, η επικοινωνία με τους φοιτητές, η διδασκαλία και η έρευνα. Περαιτέρω η έκδοση του εκδιδόμενου στην Αθήνα επιστημονικού περιοδικού «ΤΟΠΟΣ», του οποίου ήμουν επιστημονικός υπεύθυνος ανεστάλη, συνεπεία της φυλάκισής μου. Επίσης, είχα την επιστημονική ευθύνη σημαντικών ευρωπαϊκών ερευνητικών προγραμμάτων σχετιζομένων με το αντικείμενό μου, τα οποία αναγκάστηκα να διακόψω με ανυπολόγιστες αρνητικές επιπτώσεις για την διεθνή μου παρουσία 6

στα επιστημονικά δίκτυα που συμμετείχα, λόγω της δικαστικής εκκρεμότητας και «ομηρίας» μου. Ταυτόχρονα δεν δύναμαι να εκπληρώσω τις διεθνείς μου υποχρεώσεις π.χ. μέλος επιστημονικών οργανισμών, ενώσεων (EURA) και διεθνών περιοδικών ( Urban Research and Practice). Τέλος διεσύρθην έτι περισσότερον κοινωνικά, (ηθική βλάβη οικογένειας κα κατιόντων μελών, ανήλικο τέκνο φέροντας αυτό το βάρος σε κρίσιμη ηλικία, υποβάλλοντας υποψηφιότητα σε πανεπιστήμια) καθώς η συγκεκριμένη υπόθεση έλαβε τεράστιες διαστάσεις από τον Τύπο και το όνομά μου συνδεόμενο με την ως άνω ατιμωτική και απαξιωτική κατηγορία πρωταγωνιστούσε επί μήνες στην τηλεόραση και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων (βλ. ενδεικτικά αποσπάσματα από εφημερίδες 2007) και όσο δεν λαμβάνει τέλος αυτή η διαδικασία αναπαράγεται καθημερινώς ο προσωπικός μου εξευτελισμός. Η καθυστέρηση λοιπόν δέκα (10) και πλέον ετών της δικαστικής μου υπόθεσης έχει καταστροφικό και οδυνηρό αντίκτυπο σε κάθε εκδήλωση της επιστημονικής, προσωπικής και κοινωνικής μου ζωής καθώς προσβάλλεται με τον χειρότερο τρόπο το δικαίωμα που κατοχυρώνεται στο άρθρο 6 παρ. 1 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου ότι «παν πρόσωπον έχει δικαίωμα, όπως η υπόθεσίς του δικασθή δικαίως (...) και εντός λογικής προθεσμίας υπό δικαστηρίου (...)». Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έχει μάλιστα αναγνωρίσει ρητά και κατ επανάληψη στη νομολογία της ότι η εύλογη διάρκεια μιας ποινικής διαδικασίας εκτιμάται σύμφωνα με τις περιστάσεις της υπόθεσης, λαμβάνοντας υπόψη την περιπλοκότητα της υπόθεσης, τη συμπεριφορά του προσφεύγοντος και τη συμπεριφορά των αρμοδίων αρχών (βλ. απόφαση «Γεωργιάδης κατά Κύπρου» της 14.05.2002, όπου το ΕΔΔΑ έκρινε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ καθώς η διάρκεια της συνολικής διαδικασίας ήταν έξι 7

χρόνια και ένας μήνας, στην απόφαση «Nuvoli κατά Ιταλίας» της 15.05.2002 επίσης κρίθηκε ότι υπήρξε παραβίαση του άρθρου 6 παρ.1 της ΕΣΔΑ καθώς η διάρκεια της διαδικασίας για ένα βαθμό δικαιοδοσίας ήταν πέντε χρόνια και δέκα μήνες, στην απόφαση «Falcone κατά Ιταλίας» της 04.07.2002 η Ιταλία καταδικάστηκε διότι η ποινική διαδικασία σε δύο βαθμούς δικαιοδοσίας εκκρεμούσης της αναίρεσης διήρκησε 8 έτη και 10 μήνες και ο προσφεύγων καταδικάστηκε σε ποινή κάθειρξης 10 ετών. Είναι αξιοπρόσεκτο ότι στην εν λόγω υπόθεση η κατηγορία αφορά συμμετοχή σε οργάνωση μαφίας με 126 κατηγορουμένους. Το ΕΔΔΑ έκρινε ότι παραβιάστηκε το δικαίωμα στην εύλογη διάρκεια της δίκης διότι υπήρξαν περίοδοι αδράνειας των δικαστικών αρχών. Συνεπώς από τα ανωτέρω προκύπτει ότι η συνολική διάρκεια της υπόθεσής μου η οποία έχει μέχρις στιγμής διαρκέσει δέκα (10) χρόνια και πέντε μήνες, ήτοι από τις 15.09.1999 έως 15.02.2011, και ενώ ακόμη εκκρεμεί η εκδίκασή της σε δεύτερο βαθμό, είναι μη εύλογος χρόνος και ως εκ τούτου όσο δεν λαμβάνει τέλος αυτή η καθυστέρηση παραβιάζεται το δικαίωμά μου να δικασθεί η υπόθεσή μου σε λογική προθεσμία. Επομένως είναι σαφές ότι θίγονται έννομα συμφέροντά μου και η υπόθεσή μου με υπαιτιότητα του Ελληνικού κράτους δεν έχει καταστεί δυνατόν να δικαστεί εντός λογικής προθεσμίας, αφού το ανωτέρω συνολικό χρονικό διάστημα είναι εξαιρετικά μεγάλο και μη εύλογο. Τέλος δεν φέρω καμία ευθύνη ούτε έχω κανένα μερίδιο συμμετοχής στη μεγάλη καθυστέρηση της εκδικάσεως της υπό κρίσιν υποθέσεως και της μη εκδικάσεώς της εντός λογικής προθεσμίας. Έτσι ζητώ από το Δικαστήριό Σας να αναγνωρίσει την παραβίαση του δικαιώματός μου εκδίκασης της υπόθεσής μου εντός εύλογου χρόνου, αφού έχουν απαιτηθεί εώς σήμερα εκκρεμούσης της δευτεροβάθμιας διαδικασίας ενώπιον του Εφετείου συνολικά δέκα (10) χρόνια. 8

III. Υλική Βλάβη Στερούμαι και στερήθηκα πόρων και εισοδημάτων από την έρευνα, αφού αναγκάστηκα να παραιτηθώ (2007) από την Διεύθυνση του Ινστιτούτου Αστικού Περιβάλλοντος και Ανθρώπινου Δυναμικού του Παντείου Πανεπιστημίου, που αποτελούσε για μένα την βασική πηγή εσόδων από την έρευνα στο επιστημονικό μου πεδίο. Παράλληλα αποκλείστηκα από κάθε ερευνητική δραστηριότητα στο Πανεπιστήμιο μου καθώς και εν τοις πράγμασι από όλα τα ΑΕΙ της χώρας. Επειδή ως εκ τούτου παραβιάσθηκαν τα ανωτέρω αναφερόμενα δικαιώματά μου, που προστατεύονται από την Σύμβαση, για τους λόγους αυτούς ζητώ να αναγνωρίσει το Δικαστήριό σας την παραβίαση των ανωτέρω δικαιωμάτων μου από την Ελληνική Δημοκρατία και αιτούμαι το ποσό των διακοσίων χιλιάδων ευρώ (200.000 ) για χρηματική ικανοποίηση λόγω της ηθικής βλάβης, που υπέστην από την παραβίαση των ανωτέρω δικαιωμάτων μου, καθώς και την δικαστική μου δαπάνη ενώπιον των εθνικών δικαιοδοτικών οργάνων και του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Με την παρούσα διορίζω αντίκλητο και νόμιμο εκπρόσωπό μου τον Δικηγόρο Αθηνών Χρίστο Μυλωνόπουλο (Βαλαωρίτου 9 Αθήνα, 106 71 Ελλάδα τηλ. (0030) 210.36.11.337, fax (0030) 210.36.12.509, κιν. (0030) 6973.74.30.34). 9