ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΟΣ ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΑΤΟΣ ΔΙΔΑΓΜΕΝΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Α. Από το κείμενο που σας δίνεται να μεταφράσετε τα αποσπάσματα: «Τῷ δὲ Προμηθεῖ εἰς μὲν τὴν ἀκρόπολιν κλοπῆς δίκη μετῆλθεν» και «ἀπώλλυντο οὖν ὑπὸ τῶν θηρίων πάλιν σκεδαννύμενοι διεφθείροντο». Και ο Προμηθέας στην ακρόπολη στην κατοικία του Δία δεν μπορούσε πια να μπειεκτός από αυτό και οι φρουροί του Δία ήταν φοβεροί - στο κοινό όμως εργαστήρι της Αθηνάς και του Ηφαίστου μέσα στο οποίο ασκούσαν οι δυο τους, με αγάπη τις τέχνες, κρυφά μπαίνει, και αφού έκλεψε και την τέχνη της φωτιάς του Ηφαίστου και την άλλη (τέχνη) της Αθηνάς(τις) δίνει στον άνθρωπο, και απ αυτό βέβαια αφθονία (μέσων) στον άνθρωπο για την ζωή του εξασφαλίζεται, ενώ ο Προμηθέας εξαιτίας του Επιμηθέα ύστερα, όπως λέγεται, για κλοπή δικάστηκε. Χάνονταν λοιπόν από τα θηρία γιατί από κάθε άποψη ήταν πιο αδύναμοι απ αυτά, και οι τεχνικές γνώσεις σ αυτούς για τη διατροφή ήταν σημαντική βοηθός, όμως για τον πόλεμο με τα θηρία ( ήταν) ελλιπής - γιατί την τέχνη για την οργάνωση πολιτείας ακόμη δεν είχαν, της οποίας μέρος είναι η πολεμική - επιθυμούσαν λοιπόν να συγκεντρώνονται και να σώζονται κτίζοντας πόλεις όποτε λοιπόν συγκεντρώνονταν, αδικούσαν ο ένας τον άλλο επειδή δεν είχαν την τέχνη για την οργάνωση πολιτείας, ώστε πάλι διασκορπιζόμενοι καταστρέφονταν. Β1. Πώς ενεργεί ο Προμηθέας στην προσπάθειά του να αντισταθμίσει την έλλειψη βιολογικού εξοπλισμού του ανθρώπου; Αφού αναλύσετε τις έννοιες «ἔντεχνος σοφία» και «ἔμπυρος τέχνη», να αναφέρετε ποια θεϊκή ιδιότητα ο τιτάνας τελικά δεν κατόρθωσε να δώσει στους ανθρώπους και για ποιους λόγους. Ο Προμηθέας επιχειρώντας να διορθώσει τα λάθη του Επιμηθέα και να περιορίσει τις αρνητικές συνέπειες, που αυτά επέφεραν στην επιβίωση του ανθρώπου, παρεμβαίνει αποφασιστικά και προβαίνει σε μια παράνομη πράξη: υφαρπάζει τις τεχνικές γνώσεις του Ηφαίστου και της Αθηνάς μαζί με τη φωτιά από το κοινό εργαστήριό τους και τις χορηγεί στον άνθρωπο. Η παράβαση αυτή δεν είναι ηθικής υφής, άρα δεν κρίνεται ως κάτι που δεν έπρεπε να συμβεί. Απεναντίας είναι μια ευρηματική πράξη του Προμηθέα, η οποία εμφορείται από την αγάπη και την εύνοια προς το ανθρώπινο γένος, καθώς και από την ιδέα της ισόρροπης διατήρησης του φυσικού κόσμου και γι αυτό υπόσχεται στον άνθρωπο την αναπλήρωση της φυσικής του αδυναμίας. Η Σελίδα 5 από 11

εκπλήρωση της υπόσχεσης, η οποία είναι ταυτόχρονα και αναπτέρωση της ανθρώπινης ελπίδας, καθιστά την παράβαση κατά κάποιο τρόπο αναγκαία, ώστε τα δώρα του τιτάνα, δύο θεϊκές ιδιότητες, που δεν προορίζονταν εξ αρχής για κανένα έμβιο ον, να έχουν άμεσο και πρακτικό αντίκρισμα. Συγκεκριμένα οι ιδιότητες που του δόθηκαν ήταν οι εξής: α) η «ἔντεχνος σοφία» της Αθηνάς, δηλαδή η θεωρητική γνώση ή διαφορετικά η νόηση, η οποία είναι απαραίτητη για την άσκηση κάθε τέχνης και την ανάπτυξη κάθε επιστήμης. Συσχετίζεται κυρίως με τη δεξιότητα και την εμπειρία σε κάποια τέχνη και όχι με τη γνώση των επιστημών και τη φιλοσοφία. Το επίθετο «ἔντεχνος» υποδηλώνει αυτόν που είναι μέσα στα όρια της τέχνης, τον έμπειρο, τον επιδέξιο. Η φράση ἔντεχνος σοφία» υποδηλώνει τη σοφία που εμπεριέχει την τέχνη, που συμπορεύεται με την τέχνη και τις τεχνικές γνώσεις. Αρχικά η έννοια της σοφίας συσχετίζεται κυρίως με τη δεξιότητα, που σύμφωνα με τον Ευριπίδη και τον Αισχύλο είναι το πρώτο δώρο των θεών, καθώς και με την εμπειρία σε κάποια τέχνη, όπως την αρχιτεκτονική, τη γλυπτική, τη μεταλλουργία, την ιατρική, κ.α. Ως προς τις καλές τέχνες, δεν σχετίζεται με τη σύλληψη της ιδέας ενός καλλιτεχνικού έργου, αλλά με την αναγκαιότητα χρήσης των τεχνικών γνώσεων και των εργαλείων που απαιτούνται για τη δημιουργία των έργων, όπως π.χ. στην αρχιτεκτονική και τη γλυπτική. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως τεχνογνωσία, που αναδεικνύει τον άνθρωπο ως κατασκευαστή και δημιουργό (homo faber) και του παρέχει τη δυνατότητα να πραγματοποιήσει σωτήριες εφαρμογές για την επιβίωσή του. Συγκεκριμένα με την ανάπτυξη των τεχνικών δεξιοτήτων ο άνθρωπος κατάφερε να οργανώσει την εργασία του στον κατασκευαστικό τομέα, δημιουργώντας σπίτια, όπλα, πλοία, εργαλεία και στη συνέχεια να επινοήσει συμβολικά όργανα επικοινωνίας, όπως τη γλώσσα, τη γραφή και την αρίθμηση, που διευρύνουν τα όρια της ελευθερίας του. Με την καλλιέργεια, τόσο της γης όσο και των γραμμάτων και των τεχνών, οδηγείται στην παραγωγή έργων, που μετασχηματίζουν σταδιακά τη ζωή του. Ακόμη, μέσω της αγωγής αξιοποιεί την εσωτερική του φύση, ελέγχει τα πάθη του, οργανώνει την άμυνά του και δημιουργεί πολιτισμό. Χαρακτηριστικό είναι ότι ο Πρωταγόρας εδώ παρουσιάζει τις τεχνικές γνώσεις να δίνονται στον άνθρωπο για να ικανοποιήσει τις βιοτικές του ανάγκες εκ των προτέρων, γεγονός που δεν ανταποκρίνεται στην ιστορική πραγματικότητα αφού οι τεχνικές γνώσεις είναι αποτέλεσμα μιας μακράς εξέλιξης. Αυτή την άποψη μάλιστα ενστερνίζονταν και οι σοφιστές, οι οποίοι υποστήριζαν ότι όλα είναι προϊόντα της πείρας που συσσωρεύεται με την πάροδο του χρόνου. Ας μην ξεχνάμε όμως ότι βασικό χαρακτηριστικό του μύθου είναι ο συμβολισμός. Η επέμβαση δηλαδή του Προμηθέα είναι το επακόλουθο της πρώτης φάσης του Επιμηθέα. Τότε είχε συντελεστεί ο βιολογικός σχηματισμός του ανθρώπου και τώρα εκδηλώνεται ο πνευματικός σχηματισμός του, που τον διαφοροποιεί πλέον από τα υπόλοιπα είδη. Η έντεχνος σοφία βοηθά τον άνθρωπο να επιτύχει την επιβίωσή του επινοώντας τα δικά του όπλα. Μ αυτό τον τρόπο η δημιουργία του τείνει στην τελειότητα, όπως άλλωστε αρμόζει σε ένα θεϊκό έργο. Ο Σελίδα 6 από 11

Πρωταγόρας με αυτή την αναφορά του, δείχνει να διαφοροποιείται από την επικρατούσα αντίληψη των κλασικών χρόνων, όπου υποτιμούνταν οι τεχνικές επιδόσεις και οι χειρωνακτικές εργασίες, και αναδεικνύει την κατασκευαστική ικανότητα του ανθρώπου ως ένα στοιχείο υπεροχής του έναντι των άλλων έμβιων όντων. β) η «ἔμπυρος τέχνη» του Ηφαίστου, η φωτιά δηλαδή, αποτελεί το απαραίτητο μέσο για την εφαρμογή της «ἐντέχνου σοφίας», των τεχνικών γνώσεων, αφού χωρίς αυτήν δεν θα ήταν εφικτή η επεξεργασία των πρώτων υλών και η κατασκευή των τεχνικών έργων (ἀμήχανον γὰρ ἦν ἄνευ πυρὸς αὐτὴν κτητήν τῳ ἢ χρησίμην γενέσθαι). Αποτελεί την πρώτη μεγάλη πηγή ενέργειας που έμαθε να μεταχειρίζεται ο άνθρωπος, γι αυτό και τοποθετείται στη βάση των όλων ως τότε τεχνολογικών κατακτήσεων. Η «ἔμπυρος τέχνη» εκφράζει τις πρακτικές, κατασκευαστικές τέχνες και ιδιαίτερα τις μεταλλουργικές, για την άσκηση των οποίων απαιτείται η χρήση της φωτιάς, που περικλείει μία μεταμορφωτική δύναμη. Σύμφωνα μάλιστα με τον Ν. Denyer, η φωτιά συνδέεται με την ευφυία την χρησιμοποιούν όλοι οι ανθρώπινοι πολιτισμοί, αλλά κανένα ζώο. Γι αυτό το λόγο, όλοι εκείνοι που θεωρητικολογούν για τη φύση αρέσκονται να προβαίνουν σε υποθέσεις ότι η φωτιά είναι το ενεργό και νοήμον συστατικό των πραγμάτων, όπως υποστήριζε και ο Ηράκλειτος (πῦρ ἀείζωον). Τα δώρα του Προμηθέα αποτελούν συνδυασμό θεωρητικών και πρακτικών γνώσεων, πνευματικής και χειρωνακτικής δραστηριότητας. Η φωτιά είναι το πέρασμα από την ελπίδα στην εφαρμογή. Κυριολεκτικά υποδηλώνει την κατασκευαστική έκφραση της ανθρώπινης δραστηριότητας, ενώ μεταφορικά τη δημιουργικότητα, τη ζωτικότητα και τη φαντασία. Μέσω αυτής ο άνθρωπος φτάνει σε υψηλά τεχνικά επιτεύγματα και αντισταθμίζει την υπεροχή των άλλων έμβιων όντων απέναντί του. Βελτιώνοντας τους όρους της ζωής του ο άνθρωπος θέτει τα θεμέλια για μία ειρηνική συνύπαρξη με τους συνανθρώπους του και να πετύχει σταδιακά τον εξευγενισμό της φύσης του. Μέσω της φωτιάς λοιπόν, ο Πρωταγόρας απλώς παρουσιάζει την έννοια της τεχνολογίας, προσαρμοσμένη στις δυνατότητες της προϊστορικής εποχής. Έχοντας πλέον ο άνθρωπος τα θεϊκά δώρα του Προμηθέα, την έντεχνη σοφία και την έμπυρη τέχνη αποκτά την περὶ τὸν βίον σοφίαν, δηλαδή τις χρήσιμες γνώσεις που του επέτρεψαν να διασφαλίσει την επιβίωσή του. Δεν είχε όμως ακόμη καταφέρει να οργανώσει την κοινωνικοπολιτική του συμβίωση, αφού του έλειπε η πολιτική τέχνη, οι πολιτικές γνώσεις δηλαδή, που ήταν το σημαντικότερο στοιχείο για την οργάνωση της πολιτικής και κοινωνικής ζωής και τη διασφάλιση της κοινωνικής συμβίωσης. Η χρήση μάλιστα του ρηματικού τύπου εἶχεν φανερώνει ότι η πολιτική αρετή σ αυτή την πρώιμη φάση ήταν απρόσιτη για το ανθρώπινο πνεύμα. Ο μύθος λοιπόν παρουσιάζει την κατάκτηση της τεχνικής να επιτυγχάνεται σε ένα πρώιμο, προκοινωνικό στάδιο ενώ η πολιτική τέχνη σε ένα μεταγενέστερο χρονικό σημείο, όταν είχαν διαμορφωθεί οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την ανάπτυξή της. Η πολιτική αρετή, δεν μπόρεσε να δοθεί στους ανθρώπους από τον Προμηθέα, γιατί βρισκόταν στην κατοχή του Δία, στο ανάκτορό του φυλασσόμενη από φοβερούς Σελίδα 7 από 11

φρουρούς. Ο πατέρας των θεών τη διατηρούσε και τη συντηρούσε εγωιστικά για τον εαυτό του, γιατί ήταν απαραίτητη για τη λειτουργία της κοινότητας των θεών. Εδώ ο Πρωταγόρας παρουσιάζει με ανθρωπομορφικό τρόπο όχι μόνο τους θεούς, αλλά και τον τόπο κατοικίας τους και την κοινωνική τους οργάνωση. Και στις ανθρώπινες πόλεις οι ακροπόλεις βρίσκονταν στο υψηλότερο σημείο κάθε πόλης, που ήταν το πιο προστατευμένο μέρος και συχνά ιερό. Οι φοβεροί φρουροί του ανακτόρου ήταν το Κράτος και η Βία, τα όργανα εξουσίας του Δία. Ο ρόλος τους παρουσιάζεται έντονα τόσο στην τραγωδία του Αισχύλου «Προμηθέας δεσμώτης» όσο και στο έργο «Θεογονία» του Ησίοδου και αποτελούν διαχρονικά σύμβολα κάθε μορφής εξουσίας. Αυτό το γεγονός καταδεικνύει τη μεγάλη αξία και σημασία της, αφού ήταν μια «τέχνην» ανώτερης ποιότητας από εκείνες της Αθηνάς και του Ηφαίστου. Αποτελεί ένα στοιχείο εξουσίας του Δία απέναντι στον κόσμο και στους άλλους θεούς. Επιπλέον, εξυπηρετεί την οικονομία του μύθου αφού στη συνέχεια, με την παρέμβαση του Δία, θα δοθεί ως δώρο στους ανθρώπους για να εξασφαλιστεί η σωτηρία του ανθρώπινου γένους. Β2. Ο Πρωταγόρας αναφερόμενος στην εξελικτική πορεία του ανθρώπου προτάσσει την ανάπτυξη της θρησκείας. Αφού βρείτε με ποιο σχήμα λόγου γίνεται αυτό φανερό, να σχολιάσετε αυτή την επιλογή του σοφιστή, λαμβάνοντας υπόψη την άποψη του για την ύπαρξη θεών (αγνωστικισμός). Ο Πρωταγόρας αρχίζει την παρουσίαση των κατακτήσεων του ανθρώπου από τη θρησκεία, παρά το θρησκευτικό αγνωστικισμό του. Χρησιμοποιεί μάλιστα το πρωθύστερο σχήμα για να δώσει μεγαλύτερη έμφαση. Ενώ δηλαδή έπρεπε να αναφέρει πρώτα την κάλυψη των βιολογικών αναγκών, κάνει αναφορά στη δημιουργία της θρησκείας. Αυτό μπορεί να εξηγηθεί αρχικά με βάση την ανάγκη συνοχής του μύθου (θείας μετέσχε μοίρας, θείας μετέσχε μοίρας, πρῶτον μὲν διὰ τὴν τοῦ θεοῦ συγγένειαν ζῴων μόνον θεοὺς ἐνόμισεν) και λογικής αλληλουχίας των νοημάτων του μύθου. Δηλαδή, εφόσον οι άνθρωποι πήραν μέρος σε κάτι που μέχρι τότε ανήκε μόνο στους θεούς, σύμφωνα με το μύθο, αυτό τους οδήγησε στην πίστη ότι υπάρχουν θεοί και ότι οι άνθρωποι έχουν πνευματική συγγένεια με αυτούς. Αποτέλεσμα ήταν να αναπτύξουν θρησκεία και θρησκευτική τέχνη. Επιπλέον η πρόταξη θρησκευτικής συμπεριφοράς (ἐπεχείρει βωμούς τε ἱδρύεσθαι καὶ ἀγάλματα θεῶν) και θρησκευτικού συναισθήματος (θεούς ἐνόμισεν) μπορεί να ερμηνευτεί και ως η προβολή του υψηλότερου σημείου ανάπτυξης που παρουσίασε το ανθρώπινο είδος στο προμηθεϊκό στάδιο. Αυτό σημαίνει ότι ο Πρωταγόρας αξιολόγησε τη θρησκεία ως πολύ σημαντική κατάκτηση του ανθρώπου ανάμεσα στις άλλες, γιατί δείχνει ότι ο άνθρωπος απέκτησε εξελικτικά τη δυνατότητα να τον απασχολεί η έννοια της δημιουργίας και να συνειδητοποιεί τη δική του θνητότητα απέναντι στην παντοδυναμία της φύσης. Από την άποψη της ιστορικής προσέγγισης Σελίδα 8 από 11

η πίστη στους θεούς είναι εκδήλωση πνευματικής ωριμότητας του ανθρώπου, γιατί ο άνθρωπος περνά από την απλή, ενστικτώδη ύπαρξη στην αναζήτηση των παραγόντων που δημιούργησαν τη φύση αλλά και των τρόπων να τους επηρεάζει για τη βελτίωση των όρων της ζωής τους. Έτσι οι άνθρωποι αναπτύσσουν θρησκεία και θρησκευτική τέχνη: αρχίζουν να πιστεύουν στην ύπαρξη των θεών και να δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την οργάνωση και την τέλεση των θρησκευτικών τελετών ( κατασκευή βωμών και φιλοτέχνηση αγαλμάτων θεών). Αναμφισβήτητα εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι ένας αγνωστικιστής κάνει αναφορά στους θεούς στο μύθο του. Η αναφορά αυτή δικαιολογείται όμως από τα εξής: Ίσως πρόκειται για πλατωνική θεωρία που έντεχνα τοποθετείται στο στόμα του Πρωταγόρα. Η λατρεία των θεών είναι αναμφισβήτητη πραγματικότητα, ένα ανθρωπολογικό δεδομένο που χρειάζεται εξήγηση. Η χρήση συμβόλων αποτελεί χαρακτηριστικό του μύθου και η αναφορά στους θεούς είναι μάλλον συμβολική. Ο Δίας συμβολίζει τη φυσική νομοτέλεια και ο Προμηθέας, Επιμηθέας και Ερμής αποτελούν τα όργανα αυτής της νομοτέλειας, που ρυθμίζουν τις σχέσεις των όντων και εξασφαλίζουν ισορροπία. Β3. Ποια ήταν η μέθοδος που χρησιμοποίησε ο Σωκράτης, προκειμένου να αναζητήσει την απόλυτη ουσία των ηθικών εννοιών και τι γνωρίζετε για την επαγωγική μέθοδό του; Σχολικό βιβλίο σελίδες 36-37: «Όπως λέει και ο Αριστοτέλης προς το καθολικό και το αιώνιο». Β4. Να βρείτε μία λέξη του αρχαίου κειμένου με την οποία έχει ετυμολογική συγγένεια καθεμία από τις ακόλουθες λέξεις της νέας ελληνικής: δωροδοκία, εξοχή, οικονομία, αλήθεια, ανείπωτος, αγαλλίαση, διάδημα, σποραδικά, περιουσία, δέηση. δωροδοκία: δωρεῖται εξοχή: ἔσχεν οικονομία: οἴκησιν αλήθεια: λαθών ανείπωτος: λέγεται αγαλλίαση: ἀγάλματα διάδημα: ὑποδέσεις σποραδικά: σποράδην Σελίδα 9 από 11

περιουσία: εἶναι δέηση: ἐνδεὴς ΑΔΙΔΑΚΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ Γ1. Να μεταφράσετε το κείμενο που σας δίνεται. Και η δίκη ήταν τέτοια περίπου. Ένα μεγάλο παιδί, που είχε μικρό χιτώνα, αφού έγδυσε ένα μικρό παιδί, που είχε μεγάλο χιτώνα, το έντυσε με τον δικό του και το χιτώνα εκείνου τον φόρεσε αυτός. Εγώ λοιπόν, κάνοντας δίκη γι αυτούς, έκρινα πως είναι καλύτερο και για τους δύο, ο καθένας να έχει τον χιτώνα που του ταίριαζε. Γι' αυτό όμως ο δάσκαλος με χτύπησε, αφού είπε ότι όταν θα είμαι κριτής αυτού που ταιριάζει,έτσι πρέπει να κάνω, όταν όμως πρέπει να αποφασίσω σε ποιον από τους δύο ανήκε ο χιτώνας, αυτό, είπε, πρέπει να σκεφτώ, ποια απόκτηση είναι δίκαια, ποιο από τα δύο (πρέπει) αυτός που με τη βία τον αφαίρεσε να τον έχει ή αυτός που τον έφτιαξε ή τον αγόρασε να τον κατέχει επειδή είπε ότι το νόμιμο είναι δίκαιο, ενώ το παράνομο αρπαγή, προέτρεπε τον δικαστή να εκδίδει πάντοτε απόφαση σύμφωνα με το νόμο. Έτσι, μητέρα μου, εγώ τώρα πια θα σου διηγηθώ με ακρίβεια τα δίκαια σε όλα τα σημεία αν τυχόν όμως έχω καμιά έλλειψη, ο παππούς μου, είπε, αυτός θα με διδάξει επιπλέον. Γ2. Για καθεμιά από τις παρακάτω λέξεις του κειμένου να γράψετε τον τύπο που σας ζητείται: παῖδα: κλητική ενικού και γενική πληθυντικού: (ὦ) παῖ, τῶν παίδων τούτοις: ονομαστική και γενική πληθυντικού, ουδετέρου γένους: ταῦτα, τούτων κτῆσις: αιτιατική ενικού και δοτική πληθυντικού: τὴν κτῆσιν, ταῖς κτήσεσι(ν) ψῆφον: δοτική ενικού και ονομαστική πληθυντικού: τῇ ψήφῳ, αἱ ψῆφοι μέγαν: τον ίδιο τύπο στους άλλους δύο βαθμούς: μείζονα και μείζω, μέγιστον εἴην: το β ενικό και πληθυντικό προστακτικής ενεστώτα: ἴσθι, ἔστε δικάζων: β ενικό οριστικής παρατατικού και απαρέμφατο μέλλοντα μέσης φωνής: ἐδικάζου, δικάσεσθαι ἀφελόμενον: τον ίδιο τύπο στον ενεστώτα και παρακείμενο στη φωνή που βρίσκεται: ἀφαιρούμενον, ἀφῃρημένον κρῖναι: γ ενικό ευκτικής μέλλοντα και αορίστου στη φωνή που βρίσκεται: κρινοῖ και κρινοίη / κρίναι ἐπιδιδάξει: γ ενικό οριστικής παρακειμένου ενεργητικής και μέσης φωνής: ἐπιδεδίδαχε, ἐπιδεδίδακται Σελίδα 10 από 11

Γ3. α) Να χαρακτηριστούν συντακτικά οι παρακάτω όροι: ἐκδύσας, ἀμφοτέροις, ποιεῖν, βίᾳ, δίκαιον, σὺν τῷ νόμῳ. ἐκδύσας: επιρρηματική χρονική μετοχή, συνημμένη στο υποκείμενο του ρήματος(παῖς). Λειτουργεί ως επιρρηματικός προσδιορισμός του χρόνου στο ρήμα ἠμφίεσε και δηλώνει το προτερόχρονο. ἀμφοτέροις: δοτική προσωπική στο απρόσωπο απαρέμφατο βέλτιον εἶναι ποιεῖν: τελικό απαρέμφατο, υποκείμενο στο απρόσωπο ρήμα δέοι βίᾳ: δοτική του τρόπου στη μετοχή ἀφελόμενον δίκαιον: κατηγορούμενο στο υποκείμενο του απαρεμφάτου εἶναι «τό νόμιμον» σὺν τῷ νόμῳ: εμπρόθετος προσδιορισμός της συμφωνίας στο τὴν ψῆφον τίθεσθαι β) Να βρείτε τα αντικείμενα των παρακάτω ρηματικών τύπων: ἔχων, ἐνέδυ, λέξας, τίθεσθαι. ἔχων: χιτῶνα ἐνέδυ: τὸν ἐκείνου λέξας: ὅτι οὕτω δέοι ποιεῖν τίθεσθαι: τὴν ψῆφον Σελίδα 11 από 11