9 ο Γυμνάσιο Τρικάλων Σχολικό Έτος 2013-2014 Βερολίνο: Ένα θαύμα στο Κέντρο της Ευρώπης Εργασία της Α Τάξης στα πλαίσια εκπαιδευτικού πολιτιστικού προγράμματος Υπεύθυνη καθηγήτρια: Βαλκανιώτη Αθανασία (ΠΕ07 Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας)
Το σύμβολο του Βερολίνου είναι το ΑΡΚΟΥΔΑΚΙ. Το σχέδιο έκαναν οι μαθητές: Αβραάμ Βασίλης και Καναβός Βαγγέλης
Η Ιστορία του Βερολίνου Χριστίνα Αναγνώστου Αναστασία-Ειρήνη Γκουγκουστάμου Γεωργία Γεωργουλα Μαρία Γρηγορίου
Από τους οικισμούς στην αυλή Οι παλιότεροι οικισμοί του Βερολίνου ήταν το Κελν, το σημερινό νησί των μουσείων, και το Βερολίνο στις δυτικές όχθες του Σπρεε. Και οι δύο ιδρύθηκαν το 13ο αιώνα. Το Κελν αναφέρεται για πρώτη φορά στις 28 Οκτωβρίου 1237. Αυτή είναι μάλλον και η ιδρυτική ημερομηνία του Βερολίνου. Οι δύο οικισμοί Κελν και Βερολίνο ενώνονται σε μία πόλη το 1307. Το 1451 ο Εκλέκτορας Φρειδερίκος Β ανακήρυξε το Βερολίνο και το Κελν σε επίσημη κατοικία του. Ο Φρειδερίκος Γουλιέλμος (Μεγάλος Εκλέκτορας) οδήγησε την πόλη στην ανάπτυξη την περίοδο της διακυβέρνησής του (1640-1688), παρά το γεγονός ότι το Βερολίνο είχε υποστεί πυρκαγιές, επιδημίες πανούκλας και πολέμους. Έτσι το Βερολίνο εξελίχθηκε σε ένα οχυρό και ξεκίνησαν τα πρώτα μεγαλοπρεπή έργα όπως για παράδειγμα ο σημερινός δρόμος Unter den Linden, που σημαίνει «Κάτω από τις Φλαμουριές».
Από τους οικισμούς στην αυλή Mετά την αυτοανακήρυξη του Εκλέκτορα Φρειδερίκου Γ σε βασιλιά Φρειδερίκο Α της Πρωσίας το έτος 1701, το Βερολίνο αναβαθμίστηκε σε πρωτεύουσα και επίσημη βασιλική κατοικία. Οικοδομήθηκαν πολλά γνωστά κτίρια. Επί βασιλείας του Φρειδερίκου Γουλιέλμου Α (Βασιλιάς-Λοχίας) και στη συνέχεια του Φρειδερίκου Β (ο Μέγας) το Βερολίνο εξελίχθηκε, μεταξύ του 1740 και 1786, σε ηγέτιδα βιομηχανική πόλη της Πρωσίας.
Από τους οικισμούς στην αυλή Ο Φρειδερίκος ο Μέγας συνέχισε την αρχιτεκτονική διαμόρφωση του Βερολίνου, σε σχέδια του αρχιτέκτονα Κνόμπελσντορφ. Ο πληθυσμός είχε ήδη ξεπεράσει τους 150.000 κατοίκους. Ιδίως επί Φρειδερίκου του Μέγα, αναπτύχθηκαν οι Τέχνες, ο Πολιτισμός, οι Επιστήμες και η Έρευνα. Επιπλέον το Βερολίνο εξελίχθηκε σε κέντρο του Διαφωτισμού. Μεταξύ του 1806 και 1808 τα γαλλικά στρατεύματα του Ναπολέοντα κατέλαβαν το Βερολίνο. Μετά την ήττα τους στη Μάχη των Εθνών στη Λειψία, επιστράφηκε στην πύλη του Βραδεμβούργου η Ιππήλατη Άμαξα (Τέθριππος της Νίκης). Τα μεγαλοπρεπή, κλασικιστικά κτίρια του Σίνκελ, τα όλο τέχνη εμπνευσμένα πάρκα του Λένε, δημιουργήθηκαν στις επόμενες δεκαετίες. Από τα μέσα του 19ου αιώνα η οικονομία βίωσε άνθηση και ο πληθυσμός αυξήθηκε με γοργούς ρυθμούς.
Πρωτεύουσα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Την περίοδο της ίδρυσης της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1871, το Βερολίνο είχε πληθυσμό άνω των 800.000 ατόμων. Ο Γουλιέλμος Α, βασιλιάς της Πρωσίας από το 1861 μέχρι το 1888, στέφτηκε Κάιζερ (Αυτοκράτορας). Το Βερολίνο ανακηρύχθηκε πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας και το 1895 ο πληθυσμός του ξεπέρασε το ενάμισι εκατομμύριο. Από το 1888 μέχρι το 1918 στη διακυβέρνηση βρέθηκε ο τελευταίος Κάιζερ της Γερμανίας, Γουλιέλμος Β ο οποίος εξορίστηκε μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Πρωτεύουσα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Η συνθηκολόγηση μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, οδήγησε την αυτοκρατορία σε μια βαθιά κρίση, από την οποία γεννήθηκε η αυτοκρατορία της Βαϊμάρης. Παρά τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες και τις επαναστατικές ταραχές, η πολιτιστική ζωή γνώρισε άνθηση τη δεκαετία του 1920. Οι καινοτόμες θεατρικές σκηνοθεσίες, οι λαμπερές πρεμιέρες ταινιών και οι εναλλασσόμενες παραστάσεις βαριετέ, άφησαν το στίγμα τους στη χρυσή δεκαετία του 1920.
Πρωτεύουσα της Γερμανικής Αυτοκρατορίας Το 1933 ήταν η χρονιά που διορίστηκε ο Χίτλερ Καγκελάριος. Η κατάληψη της εξουσίας από πλευράς του, σηματοδότησε την καταδίωξη Εβραίων, κομμουνιστών, ομοφυλόφιλων, αντιπολιτευόμενων και πολλών άλλων. Είχε ξεκινήσει το πιο σκοτεινό κεφάλαιο στην ιστορία της πόλης. Το 1936 πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Λίγοι μόνο υποψιάζονταν τη μεγαλομανία που διακατείχε τον Χίτλερ. Με την έναρξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου την 1η Σεπτεμβρίου 1939, το Βερολίνο αριθμούσε πάνω από 4,5 εκατομμύρια κατοίκους. Το 1943 ξεκίνησαν οι αεροπορικές επιδρομές στην πόλη, οι οποίες, μέχρι την συνθηκολόγηση στις 8ης Μαίου 1945, της στοίχησαν σχεδόν το ένα τρίτο των κατοίκων της και πολλά ιστορικά κτίρια.
Αναδόμηση και διαίρεση του Βερολίνου Το 1945, μετά το ναζιστικό τρόμο και το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η πόλη είχε μετατραπεί σε χαλάσματα. Ο πληθυσμός είχε απομείνει σχεδόν μισός. Οι τέσσερις νικήτριες δυνάμεις, Σοβιετική Ένωση (ανατολικά), ΗΠΑ (ανατολικοδυτικά), Μεγάλη Βρετανία (δυτικά), Γαλλία (βορειοδυτικά), μοίρασαν την πόλη μεταξύ τους σε τομείς.
Αναδόμηση και διαίρεση του Βερολίνου Από τις 25 Ιουνίου 1948 οι τρεις δυτικοί τομείς της πόλης αποκλείστηκαν από τη Σοβιετική Ένωση. Οι Σύμμαχοι βοήθησαν με την Αερογέφυρα του Βερολίνου και τα «γλυκά» βομβαρδιστικά που έριχναν σακουλάκια με σταφίδες, και ο αποκλεισμός τερματίστηκε έναν χρόνο μετά, στις 12 Μαΐου 1949. Με την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας στις 7 Οκτωβρίου 1949, το ανατολικό Βερολίνο ανακηρύχθηκε σε πρωτεύουσά της. Η κυβέρνηση της Λαϊκής Δημοκρατίας της Γερμανίας μετέφερε την έδρα της στο ανατολικό κομμάτι της πόλης. Ακόμη, ήταν δυνατή η μετάβαση των Βερολινέζων στο δυτικό τμήμα της πόλης αν π.χ. κάποιος εργαζόταν εκεί.
Αναδόμηση και διαίρεση του Βερολίνου Η ανέγερση του Τείχους στις 13 Αυγούστου 1961 επισφράγισε τη διχοτόμηση της πόλης. Πλέον οι Ανατολικοβερολινέζοι δεν μπορούσαν να ταξιδέψουν στο Δυτικό Βερολίνο, ούτε για να εργαστούν, ούτε για να δουν τους δικούς τους. Μόλις το 1963, μετά την επίσκεψη του Τζον Φ. Κέννεντυ έκλεισε η συμφωνία για την άδεια διέλευσης της πόλης. Το λεγόμενο Παλάτι των Δακρύων, η αίθουσα αναμονής του σταθμού Φρίντριχστρασε διαδραμάτισε σπουδαίο ρόλο αυτήν την περίοδο.
Πτώση του Τείχους και Επανένωση Τη νύχτα της 9ης Νοεμβρίου 1989 άνοιξαν ξαφνικά τα σύνορα, αφού προηγουμένως πολίτες της Ανατολικής Γερμανίας δραπέτευαν επί μήνες μέσω Ουγγαρίας και Σοβιετικής Ένωσης προς τη Δύση. Ολόκληρη η πόλη, ολόκληρη η χώρα γιόρταζε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά οι πολίτες της πρώην Ανατολικής Γερμανίας μπορούσαν να κινούνται ελεύθερα.
Πτώση του Τείχους και Επανένωση Με τη γερμανική επανένωση στις 3 Οκτωβρίου 1990, το Βερολίνο έγινε πάλι πρωτεύουσα ολόκληρης της Γερμανίας. Από το 1990 κι έπειτα, το Βερολίνο είναι η έδρα της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης και κέντρο της γερμανικής πολιτικής σκηνής. Από τις 19 Απριλίου 1999 η Βουλή συνεδριάζει στο Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο του οποίου η έδρα είναι το παλιό Ράιχσταγκ και αναστηλώθηκε από τον Σιρ Νόρμαν Φόστερ. Ο γυάλινος τρούλος του αποτελεί πόλο έλξης για τους Βερολινέζους αλλά και για τουρίστες απ όλο τον κόσμο. Τέλος, το 2000, εν όψει του Φεστιβάλ κινηματογράφου Berlinale, λειτούργησε το Sony Center τελειοποιώντας έτσι το εντελώς νέα διαμορφωμένο κέντρο της πλατείας Potzsdamer Platz.
ΤΑ ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ ΤΟΥ ΒΕΡΟΛΙΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΘΩΜΟΠΟΥΛΟΣ & ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΚΚΙΑΣ
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ Πύλη του Βρανδεμβούργου (Brandenburger Tor) Γερμανικό Κοινοβούλιο (Reichstag) Αρχείο Bauhaus / Μουσείο design Ανάκτορο Charlottenburg Kurfuerstendamm Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη (Alte Nationale Pinakothek) Νέα Εθνική Πινακοθήκη (Neue Nationale Pinakothek) Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας (Zeughaus) Νέα Εθνική Πινακοθήκη Πλατεία Potsdam Κρατική Όπερα (Staatsoper) Στήλη της Νίκης (Siegersäule) Μουσείο Περγάμου (Pergamon Museum) Alexanderplatz Πύργος Τηλεόρασης (Fernsehturm) Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου (Berliner Dom) Πάρκο Σαν Σουσί (Sanssuci Park)
Πύλη του Βρανδεμβούργου Σχεδιάστηκε από τον Καρλ Γκότχαρντ Λάνγκχανς και βασίστηκε στα Προπύλαια της Ακρόπολης στην Αθήνα. Ανεγέρθηκε μεταξύ 1788-1791, όμως ο γλυπτός διάκοσμός του ολοκληρώθηκε το 1795. Στα πρόστυπα εικονίζονται σκηνές από την ελληνική μυθολογία και ολόκληρο το οικοδόμημα στεφανώνεται από το γλυπτό Τέθριππο, έργο του Σάντοβ. Το Τέθριππο θεωρείται σύμβολο της ειρήνης. Το 1806 μεταφέρθηκε στο Παρίσι από το Ναπολέοντα, αλλά επέστρεψε το 1814 όταν και ανακηρύχθηκε σύμβολο νίκης και η θεά απέκτησε μια ράβδο με τον πρωσικό αετό και ένα σιδερένιο σταυρό διακοσμημένο με ένα δάφνινο στεφάνι. Η πύλη βρισκόταν στο ανατολικό Βερολίνο, αναστηλώθηκε το 1956-1958 και πλέον αποτελεί σήμα κατατεθέν της πόλης.
Ράιχσταγκ Γερμανικό Κοινοβούλιο Το Ράιχσταγκ χτίστηκε για να στεγάσει το Γερμανικό Κοινοβούλιο και να αποτελέσει τη βιτρίνα των φιλοδοξιών της νεοσύστατης Γερμανικής Αυτοκρατορίας του 1871. Οικοδομήθηκε μεταξύ 1884-1894 και πραγματοποιήθηκε με τα λεφτά που κατέβαλαν οι Γάλλοι ως πολεμική αποζημίωση. Το Δεκέμβριο του 1916 προστέθηκε στην πρόσοψη η φράση "Dem Deutschen Volke" που σημαίνει «Στο Γερμανικό Λαό».
Αρχείο Bauhaus - Μουσείο design Η σχολή τέχνης Bauhaus ιδρύθηκε το 1919 από τον Βάλτερ Γκρόπιους. Ήταν ένας από τους καλλιτεχνικούς θεσμούς με μεγάλη επιρροή. Στο προσωπικό και στους μαθητές περιλαμβάνονταν οι Ρόχε, Κλέε, Καντίνσκι, Μοχόλι- Νάγκι. Το σημερινό λευκό κτίριο με τα γυάλινα αετώματα χτίστηκε μεταξύ 1976-1979 και φιλοξενεί πλέον το αρχείο, μια βιβλιοθήκη και έναν εκθεσιακό χώρο για εποχικές εκθέσεις.
Kurfuerstendamm ή Ku damm Η διασημότερη λεωφόρος του δυτικού Βερολίνου και κομψότερη ταυτόχρονα. Η πλατιά λεωφόρος διαμορφώθηκε κατά τη δεκαετία του 1880 πάνω σε ένα παλιό μονοπάτι που οδηγούσε στο δάσος του Γκρούνεβαπτ. Πολύ γρήγορα χτίστηκαν εδώ επιβλητικά κτίρια και μεγάλα ξενοδοχεία. Στο Μεσοπόλεμο η Κούνταμ φημιζόταν για τα μεγαλοπρεπή καφενεία της, όπου σύχναζαν διάσημοι συγγραφείς, σκηνοθέτες και ζωγράφοι. Μετά το Β' Παγκόσμιο πόλεμο, τα κατεστραμμένα σπίτια αντικαταστάθηκαν με σύγχρονα κτίρια. Μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το καφέ Kranzler.
Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας (Zeughaus) Το πρώην οπλοστάσιο χτίστηκε το 1706 υπό την καθοδήγηση του Γιόχαν 'Αρνολντ Νέρινγκ, Γκρίνμπεργκ, Σλίτερ και ντε Μποτ. Είναι ένα θαυμάσιο οικοδόμημα με πτέρυγες που περιβάλλουν μια εσωτερική αυλή. Το εξωτερικό του κοσμείται με γλυπτά του Σλίτερ, μάσκες ετοιμοθάνατων πολεμιστών σε ταφόπετρες, στις αψίδες της εσωτερικής αυλής. Από το 1952 στεγάζει το μουσείο Γερμανικής Ιστορίας και προστίθενται 2 νέοι όροφοι από τον αρχιτέκτονα Pei. Αξιόλογα έργα που θα βρείτε εδώ είναι ο πίνακας του Μαρτίνου Λούθηρου, έργο του Κράναχ, ο πίνακας Unter den Linden του Φέχελμ, το αγαλματίδιο υπό τον τίτλο Γκλόρια Βίκτις του Μερσιέ και πολλά άλλα.
Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη Στη σημερινή εθνική Πινακοθήκη περιλαμβάνονται έργα των Μέντσελ, Λάιμπλ, Λίμπερμαν και Μπέκλιν. Επίσης μπορεί να δει κανείς τους πίνακες της αδερφότητας των Ναζαρηνών και των Γάλλων ιμπρεσιονιστών. Υπάρχουν γλυπτά έργα των Ράουχ, Σάντοβ και Μπέγκας.
Νέα Εθνική Πινακοθήκη Η νέα εθνική Πινακοθήκη είναι ένα εντυπωσιακό, μινιμαλιστικό κτίριο: μια γυάλινη αίθουσα με μια επίπεδη, ατσάλινη στέγη που στηρίζεται πάνω σε έξι λεπτές, εσωτερικές κολόνες. Η μόνιμη συλλογή βρίσκεται στο υπόγειο του κτιρίου, ενώ στην ευρύχωρη, γυάλινη αίθουσα φιλοξενούνται προσωρινές εκθέσεις. Η συλλογή της Νέας Εθνικής Πινακοθήκης αποτελείται κυρίως από έργα τέχνης του 20ου αιώνα, όμως περιλαμβάνει και ζωγράφους των τελών του 19ου αιώνα, όπως οι Μουνκ, Χόντλερ, Κοκόσκα. Παρουσιάζονται επίσης τα γερμανικά κινήματα, όπως "η Γέφυρα" με έργα των Κίρχνερ και Ρούτλοφ. Εκτός από το κίνημα Μπάουχαους που εκπροσωπείται από τους Κλέε και Καντίνσκι, θα βρείτε και έργα εκπροσώπων της Νέας Αντικειμενικότητας, όπως των Ντιξ και Γκρος.
Κανένα μέρος στην πόλη δεν εκφράζει καλύτερα την σφύζουσα ενεργητικότητα του νέου Βερολίνου. Τη δεκαετία του 1902 υπήρξε η πιο πολυσύχναστη πλατεία της Ευρώπης, αλλά οι βόμβες του Β' Παγκοσμίου πολέμου την κατέστρεψαν ολοσχερώς. Μετά την επανένωση του Βερολίνου, μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες άρχισαν ξαναχτίζουν την περιοχή, όπως η Ντάιμλερ- Κράισλερ και η Sony. Αρχιτεκτονικά αριστουργήματα που θα βρείτε γύρω από την πλατεία είναι το Κέντρο Μπάισχαιμ, το Κινηματογραφικό Μουσείο Βερολίνου και το Εμπορικό Κέντρο Sony. Πλατεία Potsdam
Κρατική Όπερα Ένα από τα αξιοθέατα στη λεωφόρο Unter den Linden είναι η Κρατική Όπερα. Ένας από τους διευθυντές και μαέστρους της Όπερας υπήρξε ο Ρίχαρντ Στράους. Κατά καιρούς έχει φιλοξενήσει τα μεγαλύτερα ονόματα τραγουδιστών, μουσικών και ανθρώπων της μουσικής γενικότερα.
Στήλη της Νίκης (Siegersäule) Η στήλη αυτή κατασκευάστηκε εις ανάμνησιν της νίκης στον πρωσοδανικό πόλεμο του 1864. Ύστερα από τους πολέμους με της Αυστρία και τη Γαλλία στην κορυφή της κολώνας προστέθηκε ένα επίχρυσο άγαλμα του Ντράκε. Αρχικά βρισκόταν μπροστά από το Ράιχσταγκ, αλλά μεταφέρθηκε από τη ναζιστική κυβέρνηση στη σημερινή του θέση το 1938.
Μουσείο Περγάμου - Pergamon Museum Το μουσείο της Περγάμου χτίστηκε από το 1912 έως το 1930 σε σχέδια του 'Αλφρεντ Μέσελ και του Λούντβιχ Χόφμαν. Στεγάζει μία από τις διασημότερες συλλογές αρχαιοτήτων στην Ευρώπη και χρωστά το όνομά του στον περίφημο Βωμό της Περγάμου, ο οποίος δεσπόζει στην κεντρική αίθουσα.
Alexanderplatz Η Alexanderplatz ονομάστηκε έτσι για να τιμήσει τον τσάρο Αλέξανδρο Α'. Υπέστη μεγάλες ζημιές κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά το πέρασμα του πολέμου, αναστηλώθηκαν πολλά από τα κτίρια και χτίστηκαν πολλά νέα. Σήμερα χαρακτηριστικό αξιοθέατο της πλατείας είναι ο Πύργος της Τηλεόρασης, Fernsehturm (Φερνζετουρμ).
Πύργος Τηλεόρασης (Φερνεζετουρμ) Αποτελεί το υψηλότερο κτίριο της πόλης και φθάνει τα 365 μέτρα. Ταυτόχρονα είναι το δεύτερο ψηλότερο κτίριο της Ευρώπης, μετά το Μέγαρο Πολιτισμού της Βαρσοβίας. Ο πύργος χτίστηκε το 1969.
Καθεδρικός Ναός του Βερολίνου (Berliner Dom) Αυτός ο προτεσταντικός καθεδρικός ναός χτίστηκε ως εκκλησία και μαυσωλείο της οικογένειας Χόγκεντσολερν στη θέση μιας εκκλησίας Δομινικανών. Μολονότι σήμερα έχει τον κεντρικό χάλκινο τρούλο ύψους 85 μέτρων, ο πρώτος βασιζόταν σε ένα μπαρόκ σχέδιο.
Το θερινό ανάκτορο των Πρώσων βασιλέων χτίστηκε μεταξύ 1695 και 1713. Η ανατολική πτέρυγα (νέα πτέρυγα) που φιλοξενεί τη χρυσή γκαλερί ήταν η επίσημη κατοικία του Φρειδερίκου του Μέγα. Η κατασκευή ξεκίνησε σε σχέδια του Νέρινγκ, αλλά αργότερα ο Γιόχαν Εοζάντερ φον Γκέτε επεξέτεινε το μέγαρο στεφανώνοντάς το με ένα τρούλο και προσθέτοντας την πτέρυγα του πορτοκαλεώνα (δυτική πτέρυγα). Στο ανάκτορο αξίζει να δείτε την Αίθουσα της Πορσελάνης, η οποία είναι γεμάτη από το πάτωμα μέχρι το ταβάνι με γιαπωνέζικες και κινεζικές πορσελάνες. Επίσης μπορείτε να θαυμάσετε πολλά έργα τέχνης, μεταξύ αυτών τη "Ταμπέλα του Ζερσέν" του Αντουάν Βατώ. Ανάκτορο Charlottenburg
Πάρκο Σαν Σουσί (Sanssouci Park) Σαν Σουσί στα γαλλικά σημαίνει "χωρίς έννοιες". Το ροκοκό αυτό ανάκτορο χτίστηκε το 1745 σε σχέδια του ίδιου του Φρειδερίκου του Β' σε συνεργασία με το αρχιτέκτονα Κνόμπελσντορφ. Τα διαμάντια του ανακτόρου είναι οι πίνακες του Αντουάν Βατώ, ο οποίος ήταν ένας από τους αγαπημένους του Μεγάλου Φρειδερίκου.
Foto Gallerie Graffiti in Berlin
Αφίσα για το Βερολίνο Από τις μαθήτριες: Βράκα Αργυρώ, Γιώτα Μαρία-Όλγα, Γκουζιώτη Δέσποινα,
Για την παρούσα εργασία συνεργάστηκαν οι εξής μαθητές: Μαθητές που εργάστηκαν για το πρόγραμμα Μαθητές που συμμετείχαν στο πρόγραμμα Αβραάμ Βασίλειος Αναγνώστου Χριστίνα Βράκα Αργυρώ Γεωργούλα Γεωργία Γιώτα Μαρία-Όλγα Γκουγκουστάμου Αναστασία-Ειρήνη Γκουζιώτη Δέσποινα Γρηγορίου Μαρία Θωμόπουλος Απόστολος Καναβός Ευάγγελος Κόκκιας Γεώργιος Αγγούμης Κωνσταντίνος Αλεξίου Χρήστος Βαϊόπουλος Αλέξανδρος Βλησσάρης Κωνσταντίνος Γαντζούλας Αθανάσιος Γάτσιος Αλέξανδρος Γκαγκάτσιος Αλέξανδρος Δρόσος Νικόλαος Κολτσινάκου Κωνσταντίνος Υπεύθυνη καθηγήτρια: Βαλκανιώτη Αθανασία, ΠΕ07 Γερμανικής Γλώσσας και Φιλολογίας