Λύκειο Αποστόλου Βαρνάβα Θεατρική Παράσταση 2017-2018
All my sons Arthur Miller Ήταν όλοι τους παιδιά μου Άρθουρ Μίλλερ
Το «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» είναι ένα έργο ορόσημο, που σηματοδοτεί την έναρξη της μεταπολεμικής αμερικάνικης δημιουργίας. Σήμερα έρχεται, πιο επίκαιρο από ποτέ, να αναδείξει τη φύση της ανθρώπινης ύπαρξης, στηλιτεύοντας τη ματαιότητα της απληστίας.
Η πρόσληψη της δραματουργίας του Άρθουρ Μίλλερ (1920-2005) σήμερα ξεπερνά τα στεγανά του πολιτικού θεάτρου και αποκτά νόημα, αν ανατρέξει κανείς στις βασικές αρχές επανακαθορισμού του τραγικού προσώπου όπως ο σπουδαίος αμερικανός συγγραφέας τις διατύπωσε το 1949 στο δοκίμιο «Η Τραγωδία του κοινού Ανθρώπου»: «Τραγικός ήρωας είναι ο απλός άνθρωπος που συγκρούεται με τον ηθικό νόμο και που με κίνδυνο της ζωής του διεξάγει τον αγώνα για αξιοπρέπεια..»
Στο «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» (1947) θέτει στο στόχαστρο την εκρίζωση της ατομικής συνείδησης μπροστά στο μαζικό έγκλημα με αντάλλαγμα την οικονομική ευμάρεια, αλλά και την ένοχη, παθητική σιωπή της κοινωνίας που ζυγίζει την ηθική με τα συμφέροντά της.
Μια φαινομενικά ευτυχισμένη και εύρωστη οικογένεια, καλείται -κατά τη διάρκεια μιας και μόνο ημέρας- να αναθεωρήσει τα θεμέλια και τους δεσμούς της. Το κάθε ένα από τα μέλη της αποκαλύπτει το μυστικό που το βαραίνει και τίποτα δεν μπορεί να είναι ξανά το ίδιο. Οι ήρωες, μετατρέπονται σε αντιπαραδείγματα μιας κοινωνίας, που φαινομενικά μόνο ντύνεται το προσωπείο της αθωότητας. Κανένας δεν μπορεί να είναι αμέτοχος και η άκριτη πίστη στην ύλη, που με τόση ευκολία διαπερνά όλο το κείμενο, έρχεται να συντριβεί στην τελευταία πράξη, αφήνοντας μας όλους εμβρόντητους και εκτεθειμένους σε σκέψεις που ως τώρα αποφεύγαμε να κάνουμε.
Ο Άρθουρ Μίλλερ, τοποθετώντας στο κέντρο της προσοχής του τον άνθρωπο, δοκιμάζει μια διαφορετική προσέγγιση των μέχρι τώρα καθιερωμένων αξιών. Ακολουθώντας τη δομή μιας σύγχρονης τραγωδίας καταφέρνει να σοκάρει και να προβληματίσει κάνοντας μας από θεατές, συν-ενόχους.
Το 1947 ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ το έργο "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" για το οποίο απονέμεται στον Άρθουρ Μίλλερ το βραβείο θεατρικών κριτικών της Νέας Υόρκης.
Η πρώτη σκηνή ξεκινά, παρουσιάζοντας μας τον Τζο Κέλλερ, ως έναν αξιαγάπητο πλούσιο Αμερικάνο επιχειρηματία, ο οποίος ζει με τη γυναίκα του και τον ένα του γιο, σε μία ειδυλλιακή ατμόσφαιρα οικογενειακής γαλήνης. Στον Τζο Κέλλερ είχαν προσάψει την κατηγορία της προμήθειας ελαττωματικών κυλίνδρων αεροπλάνων στον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, με αποτέλεσμα να στείλει ανυποψίαστους πιλότους στο θάνατο. Ο Κέλλερ αθωώθηκε από το δικαστήριο, ο συνεταίρος του όμως καταδικάστηκε και κλείστηκε στη φυλακή.
Μετά από κάποια χρόνια η οικογένεια Κέλλερ περιμένει να φιλοξενήσει στο σπίτι της, την Αν, την κόρη του συνέταιρού του Τζο Κέλλερ, η οποία τέλεσε και αρραβωνιαστικιά του δεύτερου γιου του. Ο δεύτερος γιος του Κέλλερ υπήρξε πιλότος στο Β παγκόσμιο πόλεμο και από τότε αγνοείται...
Η νέα και όμορφη Αν, θα αναβιώσει μνήμες από το παρελθόν στην οικογένεια, με αποτέλεσμα να αποκαλυφθούν αλήθειες που θα μολύνουν αυτό το άσπιλο οικογενειακό περιβάλλον. Οι σχέσεις μεταξύ της οικογένειας θα αλλάξουν. Οι ευθύνες πρέπει να αποδοθούν, οι ένοχοι πρέπει να τιμωρηθούν έστω και ετεροχρονισμένα και η εξέλιξη του έργου παίρνει διαστάσεις αρχαίας τραγωδίας...
Άρθουρ Μίλλερ
Άρθουρ Μίλλερ Μετά το τέλος του, ο, ο Ευγένιος Ο Νιλ και ο ανανεώνουν την εργογραφία και το ύφος του αμερικανικού θεάτρου. Ο Μίλλερ αντλεί τη θεματογραφία του μέσα από τη ζωή και προβάλλει το ανθρώπινο δίλημμα για την εκλογή ανάμεσα στο καλό και το κακό.
Άρθουρ Μίλλερ Τα έργα του περιέχουν αξίες για την ανθρώπινη ύπαρξη και την εξάρτηση του ατόμου από τον κοινωνικό του περίγυρο, ενώ δίνουν ιδιαίτερη έμφαση στην οικογένεια, την ηθική και την ατομική υπευθυνότητα. Ο παραγωγός του Μπρόντγουεϊ Ρόμπερτ Γουάιτχεντ, που είχε συνεργαστεί πολλάκις με το Μίλλερ, αναφέρει ότι στο έργο του "υπάρχει μια σχεδόν συνειδητή ανάγκη να γίνει το φως που θα λάμψει μες στον κόσμο. Προσπάθησε να βρει απαντήσεις σε αυτό που έβλεπε γύρω του και χαρακτηριζόταν ως ένας κόσμος όπου δεν υπήρχε δικαιοσύνη"
Άρθουρ Μίλλερ Παράλληλα, πηγάζουν από βιώματα του ίδιου ή από σκηνές στην πόλη την οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε, τη Νέα Υόρκη. Για παράδειγμα, η ιστορία του "Ήταν όλοι τους παιδιά μου" προέρχεται από την αφήγηση μιας γειτόνισσάς του στον πόλεμο, η ιστορία του πρώτου έργου που ανέβασε, του "Ο άνθρωπος που ήταν πολύ τυχερός", ήταν εμπνευσμένη από τον πλούσιο και επιτυχημένο ξάδερφο της πρώτης του συζύγου, Μαίρη Σλάτερι, ενώ την ιστορία του "Ψηλά από τη γέφυρα" την άκουσε από κάποιο λιμενεργάτη σε ένα πεζοδρόμιο
Ο Άρθουρ Μίλλερ μιλάει στον Θανάση Λάλα Δημοσίευση: 16/04/2000 Εσείς τι εννοείτε όταν λέτε τη λέξη «συναίσθημα»; «Λέγοντας "συναίσθημα" εννοώ την ικανότητα ενός ανθρώπου να έρχεται στη θέση του άλλου. Αυτή είναι μια αντίδραση καθαρά συναισθηματική, το να συμπονάς τον άλλον και να μπορείς να έρθεις στη θέση του. Οι άνθρωποι που λειτουργούν μόνο με τη λογική δεν θα το κάνουν ποτέ αυτό. Το μόνο που αναγνωρίζουν είναι το σωστό και το λάθος. Από τη στιγμή που θα θεωρήσουν ότι κάτι είναι λάθος, δεν το έχουν σε τίποτε να το εξοντώσουν: "Θάνατος στο λάθος...". Γι' αυτό σας λέω ότι η ευτυχία κρύβεται στην ισορροπία».
«Θεωρώ το θέατρο μια σοβαρή υπόθεση, που κάνει ή θα έπρεπε να κάνει τον άνθρωπο, ανθρώπινο, με άλλα λόγια λιγότερο μόνο.» Άρθουρ Μίλλερ