ΣτΕ 847/2016 [Ανοικοδόμηση γηπέδου εκτός σχεδίου κατά παρέκκλιση άρτιου]

ΣτΕ 847/2016 [Ανοικοδόμηση γηπέδου εκτός σχεδίου κατά παρέκκλιση άρτιου] Περίληψη -Ένα γήπεδο θεωρείται ότι έχει πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο, σε οδό που το καθιστά, οικοδομήσιμο, όταν η οδός αυτή, ανεξαρτήτως εάν είναι εθνική, επαρχιακή, δημοτική ή κοινοτική, υφίσταται νομίμως και, περαιτέρω, είναι ήδη διανοιγμένη, κατά τέτοιο, μάλιστα, τρόπο ώστε να είναι προσπελάσιμη και να εξασφαλίζει πράγματι επικοινωνία με το γήπεδο. -Ενόψει του μη εντοπισμένου χαρακτήρα της οιονεί πολεοδομικού περιεχομένου αρμοδιότητας αναγνώρισης δημοτικής ή κοινοτικής οδού, αυτή πρέπει να ασκείται με την έκδοση προεδρικού διατάγματος, είτε πρόκειται για περιοχές ειδικής προστασίας του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπου και οι όλως εντετοπισμένες πολεοδομικές ρυθμίσεις οφείλουν να επιχειρούνται με προεδρικό διάταγμα, είτε όχι. -Αίτημα για την έκδοση οικοδομικής άδειας στο εκτός σχεδίου ακίνητο, εμβαδού μόλις 764, 85 τ.μ., δε θα ήταν δυνατόν να ικανοποιηθεί. Ανεξαρτήτως του ότι η δημοτική οδός στην οποία έχει πρόσωπο το γήπεδο δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο χαρακτηρισμού, η διάταξη κατ επίκληση της οποίας υποβλήθηκε είναι ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα. Η διατήρηση και η εφαρμογή της κατά παρέκκλιση αρτιότητας των 750 τ.μ., δηλαδή υποπενταπλάσιας και πλέον της κατά τον κανόνα αρτιότητας των 4.000 τ.μ., για χρονικό διάστημα είκοσι και πλέον ετών από την έκδοση του από 24.5.1985 δ/τος, και σαράντα και πλέον ετών από την έκδοση του από 12.11. 1962 β. δ/τος, το οποίο, μάλιστα, όριζε ότι για την εφαρμογή της απαιτείται επιπλέον να υφίσταται στο γήπεδο την ημερομηνία αυτή μόνιμο κτίσμα, δεν ήταν πλέον δυνατή κατά το χρόνο υποβολής του αιτήματος του εκκαλούντος για την έκδοση οικοδομικής αδείας, ενόψει των ορισμών του άρθρου 24 του Συντάγματος. Πρόεδρος: Ν. Ρόζος Εισηγητής: Χρ. Ντουχάνης Βασικές Σκέψεις 2. Επειδή, με την έφεση αυτή ζητείται η εξαφάνιση της 501/2007 απόφασης του Διοικητικού Εφετείου Λάρισας, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση ακυρώσεως του εκκαλούντος κατά της 4517/11.9.2006 πράξης του Διευθυντή Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας, με την οποία απορρίφθηκε αίτηση θεραπείας του εκκαλούντος κατά της 3197/30.6.2006 πράξης του ίδιου οργάνου. Με την 1 / 8

πράξη αυτή είχε απορριφθεί αίτημα του εκκαλούντος για την έκδοση οικοδομικής άδειας σε ακίνητο ευρισκόμενο στη θέση «Μπαλάφα» του Δημοτικού Διαμερίσματος Ραχούλας του Δήμου Ιτάμου του Ν. Καρδίτσας και είχε αποφασισθεί η επιστροφή στον ίδιο του σχετικού φακέλου. 3. Επειδή, το από 24.5.1985 π.δ. «Τροποποίηση των όρων και περιορισμών δόμησης των γηπέδων των κειμένων εκτός των ρυμοτομικών σχεδίων των πόλεων και εκτός των νομίμων ορίων των νομίμως υφισταμένων προ του έτους 1923 οικισμών» (Δ 270), το περιεχόμενο του οποίου αποδίδεται στα άρθρα 162 και επ. του Κώδικα Βασικής Πολεοδομικής Νομοθεσίας, καθορίζει στο άρθρο 1 τους όρους και περιορισμούς δόμησης που ισχύουν κατά τον κανόνα (παρ. 1) και κατά παρέκκλιση (παρ. 2) για τα γήπεδα που βρίσκονται εκτός ρυμοτομικών σχεδίων και εκτός των ορίων των προ του 1923 οικισμών. Ειδικότερα, στην περίπτωση α της παρ. 1 του άρθρου 1 του εν λόγω πρ. δ/τος, όπως η περ. α αντικαταστάθηκε με το άρθρο 10 παρ. 1 του ν. 3212/2003 (Α 308), τίθεται ο βασικός κανόνας ότι, προκειμένου να δομηθεί γήπεδο εκτός σχεδίου και εκτός ορίων οικισμού προϋφισταμένου του 1923, απαιτούνται ως όροι δόμησης «ελάχιστο εμβαδόν γηπέδου 4.000 τετραγωνικά μέτρα και πρόσωπο σε κοινόχρηστο δρόμο είκοσι πέντε (25) μέτρα». Η επόμενη παρ. 2 προβλέπει διάφορες κατά παρέκκλιση αρτιότητες (2.000, 1.200 και 750 τ.μ.) των γηπέδων, υπό την προϋπόθεση, μεταξύ άλλων, ότι τα γήπεδα αυτά είχαν σε διάφορους χρόνους «πρόσωπο σε Διεθνείς Εθνικές, Επαρχιακές, Δημοτικές και Κοινοτικές οδούς, καθώς και σε εγκαταλελειμμένα τμήματα αυτών και σε σιδηροδρομικές γραμμές», περιέχει δε ορισμό μόνο των δημοτικών και κοινοτικών οδών και προβλέπει διαδικασία αναγνώρισής τους, ως εξής: «Ως Δημοτικοί [-ες] ή Κοινοτικοί [-ές] οδοί για την εφαρμογή του παρόντος θεωρούνται οι οδοί που ενώνουν οικισμούς του αυτού δήμου ή κοινότητας μεταξύ των, ή οικισμούς ομόρων δήμων ή κοινοτήτων ή με Διεθνείς Εθνικές ή Επαρχιακές οδούς. Σε περίπτωση που μεταξύ των προαναφερομένων οικισμών υπάρχουν περισσότερες της μιας δημοτικοί [-ές] ή κοινοτικοί [-ες] οδοί που συνδέουν αυτούς οι διατάξεις της παρούσης περίπτωσης έχουν εφαρμογή μόνο σε γήπεδα που έχουν πρόσωπο στην κυριότερη από τις οδούς αυτές. Η αναγνώριση των οδών αυτών σε κυριότερους [-ες] ή μοναδικούς [-ες] γίνεται με απόφαση του οικείου Νομάρχη μετά από γνώμη του Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος του νομού [ ]». Κατά την έννοια των ανωτέρω περιοριστικών της δόμησης διατάξεων του από 24.5.1985 π.δ/τος, οι οποίες αποβλέπουν, πρωτίστως, στη διαφύλαξη του κατά τα εκτεθέντα ιδιαίτερου χαρακτήρα των εκτός σχεδίου περιοχών και στην αποφυγή καταστρατήγησης πάγιων πολεοδομικών κανόνων ορθολογικής δόμησης, η κατ εξαίρεση επιτρεπόμενη στις περιοχές αυτές δόμηση τελεί υπό την προϋπόθεση ότι πληρούται ο βασικός κανόνας δόμησης της εν γένει πολεοδομικής νομοθεσίας, κατά τον οποίο δομήσιμα είναι τα οικόπεδα που έχουν πρόσωπο, κοινό όριο δηλαδή, σε κοινόχρηστο χώρο 2 / 8

νομίμως υφιστάμενο, μη προκύψαντα από ιδιωτική βούληση, δοθέντος ότι με τις ανωτέρω διατάξεις δεν προβλέπεται ρητώς εξαίρεση από τον κανόνα αυτόν. Υπό την αντίθετη εκδοχή, πέραν του ζητήματος αν τυχόν σχετική διάταξη θα ήταν σύμφωνη με το Σύνταγμα, θα καθίστατο δυνατή η δόμηση σε εκτός σχεδίου περιοχές υπό όρους ευνοϊκότερους από την ανωτέρω άποψη, ακόμη και εκείνων που ισχύουν στις εντός σχεδίου περιοχές (πρβλ. Σ.τ.Ε. 1671/2014, 3504/2010 7μ.). Περαιτέρω, κατά την έννοια των αυτών διατάξεων, ένα γήπεδο θεωρείται ότι έχει πρόσωπο, δηλαδή κοινό όριο, σε οδό που το καθιστά, σύμφωνα με τα προαναφερόμενα, οικοδομήσιμο, όταν η οδός αυτή, ανεξαρτήτως εάν είναι εθνική, επαρχιακή, δημοτική ή κοινοτική, υφίσταται νομίμως και, περαιτέρω, είναι ήδη διανοιγμένη, κατά τέτοιο, μάλιστα, τρόπο ώστε να είναι προσπελάσιμη και να εξασφαλίζει πράγματι επικοινωνία με το γήπεδο (ΣτΕ 1671/2014). 4. Επειδή, εξάλλου, η αναγνώριση με διοικητική πράξη δημοτικών ή κοινοτικών οδών που συνδέουν οικισμούς ως μοναδικών ή κυριότερων κατ εφαρμογήν των προπαρατεθεισών διατάξεων του από 24.5.1985 π.δ/τος, συνιστά άσκηση αρμοδιότητας οιονεί πολεοδομικού σχεδιασμού, διότι καθιστά καταρχήν οικοδομήσιμα τα ακίνητα που έχουν πρόσωπο σ αυτές τις οδούς. Τούτο δε συμβαίνει κατ εξοχήν στην περίπτωση κατά την οποία η εν λόγω αναγνώριση ενεργοποιεί την εφαρμογή των διατάξεων που προβλέπουν κατά παρέκκλιση αρτιότητες γηπέδων εκτός σχεδίου και ορίων οικισμών, με συνέπεια να καθίσταται επιτρεπτή η αθρόα δόμηση περιοχών, οι οποίες, καταρχήν, δεν προορίζονται για το σκοπό αυτό (πρβλ. ΣτΕ 1671/2014). Περαιτέρω, η εν λόγω αρμοδιότητα, οιονεί πολεοδομικού, κατά τα αμέσως προαναφερόμενα, περιεχομένου, δεν έχει όλως εντοπισμένο χαρακτήρα, οπότε θα ισοδυναμούσε με υλοποίηση προϋπάρχοντος πολεοδομικού σχεδιασμού και θα μπορούσε, επιτρεπτώς κατά το Σύνταγμα, να επιχειρηθεί με πράξη διάφορη του προεδρικού διατάγματος. Και τούτο διότι το πεδίο εφαρμογής της αρμοδιότητας αυτής καταλαμβάνει το σύνολο των γηπέδων που έχουν πρόσωπο σε όλο το μήκος της αναγνωριζόμενης δημοτικής ή κοινοτικής οδού, η οποία, σε αντίθεση με τις άλλες κατηγορίες κοινοχρήστων οδών στις οποίες αναφέρεται το από 24.5.1985 πρ. δ/μα (διεθνείς, εθνικές, επαρχιακές οδοί), δεν έχει δημιουργηθεί μέσω διοικητικών ή εν γένει πολιτειακών πράξεων, οι οποίες ενσωματώνουν σχεδιασμό και αποτελούν ή οφείλουν να αποτελούν προϊόν του. Ενόψει, επομένως, του μη εντοπισμένου χαρακτήρα της οιονεί πολεοδομικού περιεχομένου αρμοδιότητας αναγνώρισης δημοτικής ή κοινοτικής οδού, αυτή πρέπει να ασκείται με την έκδοση προεδρικού διατάγματος (ΣτΕ 1671/2014), είτε πρόκειται για περιοχές ειδικής προστασίας του φυσικού ή πολιτιστικού περιβάλλοντος, όπου και οι όλως εντετοπισμένες πολεοδομικές ρυθμίσεις οφείλουν, κατά τα προαναφερόμενα, να επιχειρούνται με προεδρικό διάταγμα, είτε όχι. 5. Επειδή, περαιτέρω, στο προαναφερόμενο άρθρο 1 (παρ. 2 υποπερ. αα ) του από 3 / 8

24.5.1985 πρ. δ/τος προβλέπεται κατά παρέκκλιση αρτιότητα 750 τ.μ. για εκτός σχεδίου γήπεδα, τα οποία είχαν σχηματισθεί προ της 12.11.1962, οπότε δημοσιεύθηκε το από 24.10.1962 β.δ/μα (Δ 142). Με το άρθρο 1 του εν λόγω β. δ/τος είχε τροποποιηθεί η μέχρι τότε ισχύουσα σχετική νομοθεσία κατά τρόπο ώστε να ορίζεται, μεταξύ άλλων, ως η κατά τον κανόνα αρτιότητα των εκτός σχεδίου γηπέδων τα 1.200 τ.μ., αλλά να προβλέπεται ως κατά παρέκκλιση αρτιότητα αυτή των 750 τ.μ. για τα γήπεδα επί των οποίων είχαν ανεγερθεί μόνιμα κτίσματα κατά το χρόνο δημοσίευσης του διατάγματος αυτού. Η εν λόγω κατά παρέκκλιση αρτιότητα των 750 τ.μ. θεσπίσθηκε, συνεπώς, μόνο για τα ανωτέρω γήπεδα, εκείνα, δηλαδή, επί των οποίων υφίσταντο μόνιμα κτίσματα την 12.11.1962, και όχι ως πάγια παρέκκλιση αρτιότητας για όλα τα 750 τ.μ. γήπεδα που υφίσταντο την ανωτέρω ημερομηνία. Τέτοια παρέκκλιση για όλα τα υφιστάμενα την ανωτέρω ημερομηνία (12.11.1962) γήπεδα θεσπίσθηκε για πρώτη φορά με την περ. β της παρ. 2 του άρθρου 1 του από 6-17.10.1978 πρ. δ/τος (Δ 538) και, εν συνεχεία, παρέμεινε με το αυτό περιεχόμενο, κατά τα ανωτέρω, ως υποπερ. αα της περ. β της παρ. 2 του άρθρου 1 του από 24-31.5.1985 πρ. δ/τος, με το άρθρο 8 του οποίου (αναριθμηθέντος τελικώς ως 10 με το άρθρο 1 του από 11-21.1.1994 πρ. δ/τος, Δ 33), καταργήθηκε, μεταξύ άλλων, το προαναφερό μενο άρθρο 1 του από 6-17.10.1978 πρ. δ/τος. Η ανωτέρω πάγια παρέκκλιση, όμως, με την οποία επιτρέπεται η οικοδόμηση πλήθους γηπέδων μικρού εμβαδού σε περιοχές εκτός σχεδίου, που από τη φύση τους και επειδή χαρακτηρίζονται από έλλειψη πολεοδομικής οργάνωσης, δεν έχουν ως προορισμό τη δόμηση (πρβλ. ΣτΕ 806/2010 κ.ά.), και μάλιστα την αθρόα, επιπλέον δε χωρίς να συντρέχει πλέον προστατευόμενη προσδοκία των ιδιοκτητών τους να δομήσουν σε αυτά, αφού ο χρόνος που μεσολάβησε από την 12.11.1962 υπερβαίνει τον εύλογο, συνιστά απαγορευόμενη από τις διατάξεις των παρ. 1 και 2 του άρθρου 24 του Συντάγματος υποβάθμιση τόσο του οικιστικού όσο και του φυσικού περιβάλλοντος και, συνεπώς, είναι ανίσχυρη η διάταξη που τη θεσπίζει (άρθρο 1 παρ. 2 περ. β υποπερ. αα του π.δ. της 24-31.5.1985), όπως ανίσχυρη ήταν και η αρχικώς θεσπίσασα αυτήν διάταξη (άρθρο 1 παρ. 2 περ. β του π.δ/τος της 6-17.10.1978. Κατά τη συγκλίνουσα γνώμη, όμως, του Συμβούλου Χρ. Ντουχάνη, η διάταξη του άρθρου 1 παρ. 2 περ. β υποπερ. αα του π.δ/τος της 24-31.5.1985, μόνη εφαρμοστέα εν προκειμένω, η θέσπιση της οποίας προδήλως έχει την έννοια να διασφαλισθεί η δομησιμότητα γηπέδων εμβαδού 750 τ.μ., την οποία οι ιδιοκτήτες θεώρησαν δεδομένη λόγω του αναγομένου στο χρόνο εκείνο (12.11.1962) ισχύοντος νομοθετικού καθεστώτος, και να προστατευθεί η εύλογη προσδοκία τους να δομήσουν σε αυτά, ήταν συνταγματικώς ανεκτή, ενόψει του άρθρου 24 παρ. 1 και 2 του Συντάγματος, μόνο επί εύλογο χρονικό διάστημα, όσο, δηλαδή, η προσδοκία των ιδιοκτητών των εν λόγω γηπέδων ήταν ομοίως εύλογη και άξια προστασίας. Η εφαρμογή της, όμως, δεν είναι 4 / 8

νοητό να διατηρείται στο διηνεκές (πρβλ. πρ. επεξ. 210/2002 πενταμ.), και σε χρόνο, δηλαδή, κατά τον οποίο η προσδοκία αυτή έχει παύσει προ πολλού να είναι εύλογη. Κατά τη γνώμη, εξάλλου, αυτή η χρονική διάρκεια θεμιτής, κατά το Σύνταγμα, ισχύος της κατά παρέκκλιση αρτιότητας με σκοπό την προστασία της εύλογης προσδοκίας των ιδιοκτητών να επωφεληθούν των παρεκκλίσεων και να δομήσουν σε γήπεδο μη δομήσιμο κατά τον κανόνα, είναι συνάρτηση της έντασης της παρέκκλισης, του βαθμού, δηλαδή, κατά τον οποίο αυτή διαφοροποιείται από τον κανόνα, έτσι ώστε όσο εντονότερη είναι η παρέκκλιση σε σχέση με τον κανόνα τόσο μικρότερη είναι η χρονική διάρκεια ανεκτής διατήρησής της. 6. Επειδή, όπως προκύπτει εν προκειμένω από τα στοιχεία του φακέλου, με την 3197/26.6.2006 αίτησή του προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας ο εκκαλών ζήτησε τη χορήγηση άδειας δόμησης για την κατασκευή επαγγελματικής εγκατάστασης με κύρια χρήση αυτήν του καταστήματος αναψυκτηρίου. Το ακίνητο, επί του οποίου ζητήθηκε να επιτραπεί η ανέγερση της κατασκευής αυτής έχει εμβαδόν 764,85 τ.μ. και ευρίσκεται εκτός σχεδίου πόλεως και ορίων οικισμού, στη θέση «Μπαλάφα» του Δημοτικού Διαμερίσματος Ραχούλας του Δήμου Ιτάμου. Στην αίτηση αναφέρεται ότι το εν λόγω γήπεδο έχει πρόσωπο επί μη χαρακτηρισθέντος δρόμου προς το Δημοτικό Διαμέρισμα Καστανιάς, γίνεται δε επίκληση των αναφερομένων σε προηγούμενη σκέψη διατάξεων, οι οποίες προβλέπουν κατά παρέκκλιση αρτιότητα για εκτός σχεδίου γήπεδα που έχουν πρόσωπο σε οδούς ορισμένων κατηγοριών. Με την 3197/30.6.1996 πράξη της Διεύθυνσης Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος απορρίφθηκε το αίτημα του εκκαλούντος και επεστράφη ο υποβληθείς φάκελος με την αιτιολογία ότι, σύμφωνα με τα υποβληθέντα στοιχεία, το γήπεδο για το οποίο είχε ζητηθεί η έκδοση οικοδομικής άδειας δεν είχε «πρόσωπο απευθείας με την επαρχιακή οδό» και, επομένως, δεν είχαν εφαρμογή οι διατάξεις της κατά παρέκκλιση αρτιότητας. Με την 4517/6.9.2006 αίτηση θεραπείας κατά της παραπάνω πράξης ο εκκαλών υποστήριξε ότι το επίμαχο γήπεδο είχε πρόσωπο και προς δημοτική οδό που οδηγεί προς το Δημοτικό Διαμέρισμα Καστανιάς και, ειδικότερα, «επί της οδού που αρχίζει από το πρωτεύον επαρχιακό δίκτυο προς Ραχούλα Αμάραντο και οδηγεί προς το Δ.Δ. Καστανιάς του ίδιου Δήμου Ιτάμου και ενώνει οικισμούς του ίδιου Δήμου (Δ.Δ. Αμάραντος, Δ.Δ. Ραχούλα, με Δ.Δ. Καστανιά, Δ.Δ. Καροπλεσίου κ.λπ.)». Η εν λόγω αίτηση θεραπείας απορρίφθηκε με την 4517/11.9.2006 πράξη της προαναφερόμενης πολεοδομικής αρχής, με την οποία, αφού ερευνήθηκε η υπόθεση εξ υπαρχής, δεδομένου, άλλωστε, ότι η αίτηση θεραπείας του εκκαλούντος είχε επικεντρωθεί στην οδό που διέρχεται από την άλλη και, συγκεκριμένα, τη βορειοδυτική πλευρά του ακινήτου, κρίθηκε εκ νέου ότι η συγκεκριμένη ιδιοκτησία, για την οποία είχε ζητηθεί οικοδομική άδεια, δεν είχε πρόσωπο σε 5 / 8

εθνική, επαρχιακή ή δημοτική οδό και, συνεπώς, δεν ήταν δυνατή η δόμηση στο ακίνητο ως άρτιο κατά παρέκκλιση. Η απόρριψη της αιτήσεως θεραπείας στηρίχθηκε, μεταξύ άλλων, στο περιεχόμενο του Δ.717/14.4.2005 εγγράφου της Διεύθυνσης Τεχνικών Υπηρεσιών της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας προς τον εκκαλούντα, με το οποίο είχε ενημερωθεί ο τελευταίος ότι η οδός που συνδέει το Δημοτικό Διαμέρισμα Ραχούλας από τη διασταύρωση στη θέση «Μπαλάφα» με το Δημοτικό Διαμέρισμα Καστανιάς δεν είναι χαρακτηρισμένος ως εθνικός ή επαρχιακός με τη νόμιμη διαδικασία. Από έγγραφα, εξάλλου, μεταγενέστερα της προσβληθείσης με την αίτηση ακυρώσεως πράξεως, τα οποία, όμως, αναφέρονται σε προγενέστερα πραγματικά περιστατικά, προκύπτει ότι ο εκκαλών υπέβαλε την από 26.10.2006 σχετική αναφορά του προς το Γενικό Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης, η οποία απορρίφθηκε με την ΓΕΔΔ/ Φ699.06/7086/ 8.11.2006 πράξη του Γενικού Επιθεωρητή, με τη σκέψη ότι ο χαρακτηρισμός ορισμένης οδού κατά τη νόμιμη διαδικασία αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή των διατάξεων που ρυθμίζουν την κατά παρέκκλιση αρτιότητα εκτός σχεδίου, εν προκειμένω δε τέτοιος χαρακτηρισμός δεν είχε λάβει χώρα. Περαιτέρω, ο εκκαλών υπέβαλε προς τη Διεύθυνση Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας (Α.Π. 6584/22.12.2006) νέα διοικητική προσφυγή («αίτηση ένσταση»), ισχυριζόμενος και πάλι ότι το επίμαχο γήπεδο έχει πρόσωπο σε δημοτική οδό που οδηγεί προς το Δ.Δ. Καστανιάς. Η εν λόγω προσφυγή συνοδευόταν από το από μηνός Δεκεμβρίου 2006 τοπογραφικό διάγραμμα του αγρονόμου τοπογράφου μηχανικού Δημητρίου Κατσάρα, στο οποίο αποτυπώνεται η επίμαχη ιδιοκτησία με πρόσωπο σε οδό, η οποία φέρει πράγματι την ένδειξη «Δημοτική οδός προς Δ.Δ. Καστανιάς». Επί της προσφυγής αυτής εκδόθηκε το 6584/06/1.2.2007 έγγραφο της πολεοδομικής υπηρεσίας, στο οποίο εκτίθεται ότι ο δρόμος στον οποίο αναφέρεται ο εκκαλών δεν έχει αποτελέσει αντικείμενο χαρακτηρισμού και συνδέει δύο επαρχιακές οδούς μεταξύ τους, ως εξής: την επαρχιακή οδό Καρδίτσας Μαστρογιάννη προς Μολόχα και Καρπενήσι από το 5ο χιλιόμετρο της επαρχιακής οδού Καρδίτσας Ρεντίνας και δια Σεκλίζης και Ραχούλας, με την επαρχιακή οδό Καρδίτσας Μητρόπολης δια περιφερείας Μεσενικόλα αυχένα Τσαρδακίου και Καστανιάς. Ο εκκαλών, εξάλλου, κατέθεσε αναφορά στο Συνήγορο του Πολίτη, ο οποίος, με το 16015/06/1/17.1.2007 έγγραφό του έκρινε ότι, εφόσον η επίμαχη οδός δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο χαρακτηρισμού με τη νόμιμη διαδικασία, η απόρριψη των αιτημάτων του εκκαλούντος από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Καρδίτσας υπήρξε σύννομη, χωρίς να διαπιστώνεται κακοδιοίκηση από πλευράς της. Περαιτέρω, όμως, ο Συνήγορος διαπίστωσε ότι δεν είχε εξετασθεί επαρκώς κατά την προηγηθείσα διοικητική διαδικασία το ζήτημα αν η ικανοποίηση του αιτήματος του εκκαλούντος μπορούσε να στηριχθεί σε άλλο δρόμο, προς τον οποίο η ιδιοκτησία του εμφανιζόταν επίσης να έχει πρόσωπο, ζήτησε δε από τη 6 / 8

Διοίκηση να διευκρινίσει το ζήτημα αυτό. Με το 516/1.2.2007 έγγραφο της Διεύθυνσης Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος προς την Αρχή παρασχέθηκε η πληροφορία ότι η επίμαχη ιδιοκτησία ευρίσκεται πράγματι πλησίον και επαρχιακής οδού, δεν έχει, όμως, «απ ευθείας» πρόσωπο επ αυτής, διότι μεταξύ του γηπέδου και της οδού παρεμβάλλεται χάνδακας και αρδευτική διώρυγα. Το περιεχόμενο του εγγράφου αυτού διευκρινίσθηκε εκ των υστέρων, κατόπιν αιτήματος του εκκαλούντος, με το 146/26.2.2010 έγγραφο της πολεοδομικής υπηρεσίας προς τον ίδιο, στο οποίο εκτέθηκε ότι η ιδιοκτησία του, υπό τα ανωτέρω δεδομένα, δεν έχει πρόσωπο στην επαρχιακή οδό, διότι μεταξύ του γηπέδου του και αυτής της οδού παρεμβάλλεται άλλη ιδιοκτησία. 7. Επειδή, ο εκκαλών άσκησε αίτηση ακυρώσεως κατά της 4517/11.9.2006 πράξης της Διεύθυνσης Πολεοδομίας, Πολεοδομικών Εφαρμογών και Περιβάλλοντος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας, με την οποία είχε απορριφθεί αίτηση θεραπείας του κατά της 3197/30.6.1996 πράξης της ίδιας αρχής. Με την τελευταία αυτή πράξη είχε απορριφθεί, κατά τα προαναφερόμενα, το αίτημα του εκκαλούντος να του χορηγηθεί οικοδομική άδεια για το ως άνω γήπεδο με βάση τις διατάξεις περί κατά παρέκκλιση αρτιότητας γηπέδων εκτός σχεδίου και είχε επιστραφεί στον ίδιο ο υποβληθείς φάκελος. Με την εκκαλούμενη απόφαση απορρίφθηκε η αίτηση ακυρώσεως με τη σκέψη ότι η δημοτική οδός στην οποία είχε πρόσωπο το γήπεδο του εκκαλούντος δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο χαρακτηρισμού κατά την προβλεπόμενη από το νόμο διοικητική διαδικασία. Την εξαφάνιση της απόφασης αυτής ζητεί ο εκκαλών με την παρούσα έφεση. 8. Επειδή, το αίτημα του εκκαλούντος για την έκδοση οικοδομικής άδειας στο προαναφερόμενο εκτός σχεδίου ακίνητο, εμβαδού μόλις 764,85 τ.μ., δεν θα ήταν δυνατόν να ικανοποιηθεί. Τούτο δε, διότι, ανεξαρτήτως του ότι η δημοτική οδός στην οποία έχει πρόσωπο το γήπεδο ιδιοκτησίας του, δεν είχε αποτελέσει αντικείμενο χαρακτηρισμού ούτε με την προβλεπόμενη στο άρθρο 1 του από 24.5.1985 πρ. δ/τος διαδικασία, πολύ δε περισσότερο με προεδρικό διάταγμα, όπως πράγματι απαιτείται κατά τα εκτιθέμενα στην τέταρτη σκέψη, η διάταξη κατ επίκληση της οποίας υποβλήθηκε είναι, κατά τα προαναφερόμενα, ανίσχυρη και μη εφαρμοστέα. Κατά την προαναφερόμενη, εξάλλου, συγκλίνουσα γνώμη, το αίτημα δεν θα ήταν δυνατό να ικανοποιηθεί διότι, πάντως, η διατήρηση και η εφαρμογή της κατά παρέκκλιση αρτιότητας των 750 τ.μ., δηλαδή υποπενταπλάσιας και πλέον της κατά τον κανόνα αρτιότητας των 4.000 τ.μ., για χρονικό διάστημα είκοσι και πλέον ετών από την έκδοση του από 24.5.1985 πρ. δ/τος, και σαράντα και πλέον ετών από την έκδοση του από 12.11.1962 β. δ/τος, το οποίο, μάλιστα, όριζε ότι για την εφαρμογή της απαιτείται επιπλέον να υφίσταται στο γήπεδο την ημερομηνία αυτή μόνιμο κτίσμα, δεν ήταν πλέον δυνατή κατά το χρόνο υποβολής του αιτήματος του εκκαλούντος για την έκδοση οικοδομικής αδείας, ενόψει των 7 / 8

Powered by TCPDF (www.tcpdf.org) Νόμος και Φύση ορισμών του άρθρου 24 του Συντάγματος. Κατά συνέπεια, νομίμως το αίτημα αυτό απορρίφθηκε με την προσβληθείσα με την αίτηση ακυρώσεως διοικητική πράξη, περαιτέρω δε νομίμως, αν και με εν μέρει διαφορετική αιτιολογία, η αίτηση ακυρώσεως απορρίφθηκε με την εκκαλούμενη απόφαση. Λόγω, όμως, της σπουδαιότητας του τιθεμένου ζητήματος, το Τμήμα κρίνει ότι η υπόθεση πρέπει να παραπεμφθεί στην επταμελή του σύνθεση, σύμφωνα με το άρθρο 14 παρ. 5 του π.δ. 18/1989 (Α 8), να ορισθεί δε νέα δικάσιμος η 1η Ιουνίου 2016 και εισηγητής ο Σύμβουλος, Χρ. Ντουχάνης. Πρέπει, τέλος, η παρούσα απόφαση να κοινοποιηθεί στον εκκαλούντα και στο Δήμο Καρδίτσας, ο οποίος, σύμφωνα με το άρθρο 283 παρ. 2 του ν. 3852/2010 (Α 87), όπως τροποποιήθηκε με το άρθρο 6 παρ. 13 του ν. 4071/2012 (Α 85), συνεχίζει την παρούσα εκκρεμή δίκη της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Καρδίτσας, που καταργήθηκε με το νόμο αυτό. 8 / 8