Χίος, ὡραῖο νησί κι ἄν δέν φόρεσες δαφνόκλαρα, σοῦ φτάνει γιά δόξα σου τό ἀκάνθινο τοῦ μαρτυρίου στεφάνι. Ἡ Χἀρις τῆς Τρισηλίου Θεότητος, τοῦ ἀνάρχου Πατρός, τοῦ συνανάρχου Υἱοῦ καί τοῦ συναϊδίου Ἁγίου Πνεύματος, μέ τήν βοήθεια τῆς Παναγίας μας, τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Μάρκου καί πάντων τῶν ἁγίων τοῦ νησιοῦ μας, μέ φέρνει καί πάλι σήμερα «εἰς τήν γῆν ἐξ ἧς ἐλήφθην», στή Χίο μας. Στή Χίο, σταυροδρόμι πολιτισμῶν μὲ χιλιάδες χρόνια ἔνδοξης ἱστορίας. Στή Χίο, ἔμπνευση καί διδασκαλεῖον τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν. Στή Χίο, τόπος δημιουργίας φημισμένων καλλιτεχνικῶν ρευμάτων. Στή Χίο, πρωτοπόρα στὴ δημοκρατική πολιτειακή ὀργάνωση. Στή Χίο, μεγάλη ναυτική καὶ ἐμπορική δύναμη μὲ τὰ καράβια της σὲ ὅλα τὰ λιμάνια τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ κόσμου. Στή Χίο, ἰσχυρή καί γενναία στὴ ναυμαχία τῆς Λάδης ἔναντι στὸν Ἀσιατικό Δεσποτισμό. Στή Χίο, πληγωμένη στὴν πρώτη σφαγὴ της τὸ 493 π.χ. ἀπὸ τοὺς Πέρσες. Στή Χίο, ἰσότιμο μέλος τῆς Α καί Β Ἀθηναϊκῆς Συμμαχίας στὴν προάσπιση δημοκρατικῶν 1 / 5
ἀξιῶν. Στή Χίο, ἡ πλουσιωτάτη τῶν ἑλληνικῶν πόλεων, ἀλλὰ μὲ σώφρονες κατοὶκους καὶ τὸν καιρὸ τῆς εὐδαιμονίας τους. Στή Χίο, ναυτοκράτειρα σύμμαχος, μετά τὴν μάχη στὴν Ἰσσό, τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου στὴν οἰκουμενική του πορεία. Στή Χίο, προασπιστής τῆς ἑνότητος τῶν ἑλληνικῶν πόλεων στὴν ἐποχή τῶν Διαδόχων γιὰ νὰ ἀποκρούσουν τὸ «ἐκ δυσμῶν νέφος». Στή Χίο, «ἐλευθέρα πόλις», κατά τὸν Πλίνιο, στὰ Ρωμαϊκά χρόνια. Στή Χίο, λαβωμένη ἀπό τὴ δεύτερη σφαγὴ τῆς ἱστορίας της τὸ 86 π.χ. ἀπό τὸν Μιθριδάτη τὸν Εὐπάτορα. Στή Χίο, εὐλογημένη ἀπό τὴ διέλευση τοῦ Ἀποστόλου Παύλου καταντικρύ τῶν παραλίων της. Στή Χίο, ἁγιασμένη ἀπὸ τὰ αἵματα τοῦ Πρωτομάρτυρος Ἁγίου Ἰσιδώρου καί τὴν ἀτέρμονη χορεία τῶν Μαρτύρων, τῶν Ὁσίων καὶ τῶν Πατέρων της. Στή Χίο, θέση κλειδὶ στὴ ναυσιπλοΐα καὶ τὴν οἰκονομικὴ ζωὴ τοῦ Αἰγαίου, ὅταν πρωτεύουσα ἔγινε ἡ Κωνσταντινούπολη. Στή Χίο, πολυβασανισμένη ἀπὸ τὶς Ἀραβικὲς ἐπιδρομὲς καὶ τόπος ἀντίστασης μὲ τὰ ἰσχυρὰ ὀχυρὰ της. 2 / 5
Στή Χίο, προεξάρχουσα τῶν ἀστυγειτόνων της, στοὺς Βυζαντινούς αἰῶνες. Στή Χίο, ἀπόρθητο κάστρο καὶ αἰώνιο θησαυροφυλάκιο τῆς αὐτοκρατορικῆς Νέας Μονῆς. Στή Χίο, μῆλον τῆς ἔριδος στὴ δίνη τῶν συγκρούσεων Δυτικῶν και Τούρκων. Στή Χίο, ἀρχόντισσα στοὺς χρόνους τῆς Γενουατοκρατίας. Στή Χίο, ἀκλόνητη στὴν ὀρθόδοξη πίστη της καὶ τὶς πατροπαράδοτες ἀξίες της. Στή Χίο, πονεμένη στούς χρόνους τῆς Τουρκοκρατίας. Στή Χίο, πρωτοπόρα στο διαφωτισμό καὶ τὴν παιδεία. Στή Χίο, μάρτυς ἱερὴ στὴν καταστροφή τοῦ 1822, ὅταν «τὰ γιασεμιὰ κοκκίνισαν στὸν χρόνο τῆς σφαγῆς της, πίνοντας αἷμα ἀντὶ νερὸ στὴν ἁγιασμένη γῆ της». Στή Χίο, δοκιμασμένη ἀπό τό σεισμό τοῦ 1881 ὅταν «τὰ χελιδόνια πέρασαν χωρὶς νὰ σταματήσουν, μὴ ξέροντας στὸ χαλασμὸ ποῦ τὶς φωλιές νὰ χτίσουν». Στή Χίο, μὲ τὰ προικισμένα τέκνα της νὰ διαπρέπουν στὰ πέρατα τοῦ κόσμου καὶ νὰ τὴν ἀνασταίνουν μὲ τὶς εὐεργεσίες τους. Στή Χίο τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως, τῶν μεγάλων πνευματικῶν ὰναστημάτων, τῶν 3 / 5
μαστιχοφό ρων σχίνων, τοῦ διεθνοῦς ἐμπορίου, ἡ πρύτανις τῆς παγκόσμιας ναυτοσύνης. Ἐδῶ εἶδα γιά πρώτη φορά λαμπριάτικο τό φῶς τοῦ ἥλιου ἀπό τόν Ἀγαπητόν καί τήν Χρυσάνθη, γονεῖς Χριστιανούς Ὀρθοδόξους καί Ἕλληνες. Ἐδῶ βαπτίστικα Χριστιανός, κοινώνησα γιά πρώτη φορά τοῦ Σώματος καί Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας καί ἀπέθεσα στό πετραχήλι τοῦ παπα Βαγγέλη Λούρου τό βάρος τῶν σφαλμάτων μου. Ἐδῶ ἔμαθα τά πρῶτα μου γράμματα ἀπό τήν κ. Μαρία Σαραντῆ - Ψώρα καί τόν ἀείμνηστο Νικόλαο Γεωργούλα. Ἐδῶ περπάτησα, ἔπαιξα, μίλησα μέ ἀνθρώπους. Ἐδῶ δέχθηκα τήν Χάριν τῆς Ἱερωσύνης ἀπό τόν μακαριστό Γέροντά μου Μητροπολίτη Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσῶν Διονύσιο, τόν Ἀρχιερέα μέ τήν ἀρχοντική καρδιά. Ἀπ' ἐδῶ κλήθηκα νά διακονήσω τήν ἀνωτάτη διοικητική ἀρχή τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τήν Ἱερά Σύνοδο, καί ἐδῶ ἐπέστρεφα ἐπί 11,5 χρόνια σχεδόν κάθε Σαββατοκύριακο, μέ δικές μου δαπάνες, μέσα, πολλές φορές ἀπό ἀντίξοες καιρικές συνθῆκες γιά νά λειτουργηθοῦν γυμνά θυσιαστήρια καί ἡ Ἱερά Μονή Παναγίας τῆς Βοηθείας. Καί ἐδῶ ἔρχομαι ἐργαλεῖο, σκεῦος στά χέρια τοῦ Χριστοῦ μας γιά νά προσφέρω τόν Χριστό σ'αὐτά τά χριστοφόρα Ἑλληνικά νησιά τήν Χίο, τά ψαρά καί τήν Αἰγνοῦσσα, νά ὁδηγήσω ψυχές στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Τόν ἀγαπῶ αὐτόν τόν τόπο, τόν πονῶ αὐτό τόν τόπο, τόν λατρεύω αὐτόν τόν τόπο! Ἐδῶ ἦλθα νά ζήσω, ἐδῶ ἦλθα νά διακονήσω καί ἐδῶ ἦλθα νά πεθάνω! 4 / 5
Συμπατριῶτες καί συμπατριώτισσες μου! Ὅλοι μαζί γιά τόν Γολγοθᾶ, ὅλοι μαζί γιά τήν Ἀνάσταση. Πηγή: συν - οδοιπορία 5 / 5