ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΙΑΣ ΠΑΡΕΑΣ ΠΑΙΔΙΩΝ Μια μέρα μπήκε η δασκάλα στην τάξη κι είπε ότι θα πήγαιναν ένα μακρινό ταξίδι. Αμέσως χάρηκαν πολύ, αλλά κι απογοητεύτηκαν ταυτόχρονα όταν έμαθαν ότι θα ήταν ένα ταξίδι φαντασίας. «Δος του κλώτσο να γυρίσει παραμύθι ν αρχινήσει.» Μια φορά κι έναν καιρό μια παρέα παιδιών αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι με τη φαντασία της σε τρία νησιά από τη μυθολογία και να καταλήξει στον τελικό της προορισμό την Ιθάκη.
Την επόμενη κιόλας μέρα βρέθηκαν όλοι στο λιμάνι. Εκεί τους περίμενε το πλοίο που είχαν ναυλώσει. Ο καιρός ήταν υπέροχος και τα παιδιά επιβιβάστηκαν στο καράβι. Πριν ξεκινήσουν έκαναν μια μεγάλη κουβέντα για τις υποχρεώσεις του καθενός αλλά και τα δικαιώματα και έκλεισαν με τις αρμοδιότητες που θα αναλάμβανε το κάθε παιδί, για να έχουν ένα όμορφο και ασφαλές ταξίδι. Η πρώτη στάση ήταν το νησί της Καλυψούς. Η Καλυψώ ήταν μια μάγισσα που μάγευε τους ανθρώπους. Μόλις αντίκρισαν το νησί μαγεύτηκαν από την ομορφιά του μέρους, με τα απέραντα καταπράσινα λιβάδια γεμάτα πολύχρωμα λουλούδια, δέντρα γεμάτα καρπούς και τις αμμουδερές παραλίες που ήταν γύρω γύρω.
Μόλις πάτησαν το πόδι τους στο νησί ένιωσαν μεγάλη χαρά για όσα έβλεπαν, αλλά και λύπη γιατί οι γονείς τους ήταν μακριά. Αμέσως τα παιδιά άρχισαν να ψάχνουν στοιχεία για αυτό το πανέμορφο νησί. Στην εξερεύνηση ήταν όλα μαζί κι έτσι έμαθαν να συνεργάζονται και να κάνουν πράγματα μαζί. Όσο περνούσαν οι μέρες γνωρίζονταν καλύτερα κι αυτό τους άρεσε πολύ. Στο βάθος του νησιού βρήκαν το παλάτι της Καλυψούς, όπου τους φιλοξένησε και τους είπε ιστορίες για το νησί της κι όπως ήταν κουρασμένα αποκοιμήθηκαν το ένα δίπλα στο άλλο.
Πέρασαν πολύ όμορφα και περνώντας οι ώρες γνωρίζονταν όλο και καλύτερα. Πριν φύγουν έκαναν μια μεγάλη βόλτα στο πανέμορφο καταπράσινο νησί. Την άλλη μέρα νωρίς το πρωί ξεκίνησαν για την επόμενη στάση, το νησί του Πολύφημου. Πριν καν φτάσουν στο νησί τρόμαξαν μ αυτό που είδαν. Έφτασαν σε ένα νησί που ήταν γεμάτο βράχια και γκρεμούς. Στο πιο ψηλό σημείο βρισκόταν η σπηλιά του κύκλωπα Πολύφημου, απ όπου ακούγονταν φωνές και πράγματα πετάγονταν από μέσα προς τα έξω. Ο φόβος και το άγχος τα κυρίεψε όλα. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, χωρίς να μπορούν να αντιδράσουν από τον τρόμο που ένιωθαν. Όμως το πιο ψύχραιμο παιδί της παρέας τους είπε να πιαστούν όλοι χέρι χέρι και να τραγουδήσουν το τραγούδι τους:
Είμαστε ένα μικρό καράβι (δις) που ενδιαφερό ρό- ρόμαστε πολύ! (δις) οε,οε, οε, οε Σε λίγες μέρες ξεκινάμε (δις) για έναν ό ό - όμορφο σκοπό (δις) οε, οε,οε, οε Όλοι μαζί θα βοηθάμε (δις) για να περά-ρά-ράσουμε καλά (δις) Ο ένας βοηθά τον άλλον (δις) κι όλοι μαζί θα φτάσουμε εκεί (δις) Θα βρούμε ήσυχο λιμάνι (δις) να ρίξουμε ά ά- άγκυρα εκεί (δις) Είμαστε απ τον Λυγιά Ναυπάκτου (δις) κι ευχόμαστε να πάνε όλα καλά! (δις) Αμέσως ένιωσαν καλύτερα κι αποφάσισαν να κατέβουν και να εξερευνήσουν αυτό το τρομακτικό νησί, για να ξεπεράσουν τον φόβο τους. Περπατώντας προσεκτικά στα βράχια ανέβηκαν μέχρι και τη σπηλιά του Πολύφημου. Τα πιο τολμηρά παιδιά φώναξαν τον Πολύφημο και αφού συστήθηκαν τους είπε την περι- πέτειά του με τον Οδυσσέα και πόσο πολύ πόνεσε και πόσο λυπημένος ήταν που δεν μπο- ρούσε να τα δει. Τελειώνοντας τη συζήτηση τους πρόσφερε από ένα ποτήρι γάλα και φρέ- σκο ζυμωτό ψωμί.
Όλα κατάλαβαν ότι άδικα φοβήθηκαν και χάρηκαν που τόλμησαν να γνωρίσουν τον κύκλωπα και να ακούσουν και τη δική του γνώμη για όσα είχαν συμβεί. Επιβιβάστηκαν στο καράβι πολύ ικανοποιημένα για όσα είχαν καταφέρει όλοι μαζί και συνέχισαν την πορεία τους προς το νησί των Λωτοφάγων. Φτάνοντας στο λιμάνι του νησιού έριξαν άγκυρα και ενθουσιάστηκαν με αυτό που έβλεπαν μπροστά τους. Ήταν ένα υπέροχο τοπίο που θα μπορούσαν εκεί να μείνουν όλο το καλοκαίρι κολυμπώντας, παίζοντας και φτιάχνοντας κάστρα κι ολόκληρες πολιτείες από τη χρυσαφένια άμμο που κάλυπτε όλες τις αμμουδερές παραλίες του νησιού.
Κατέβηκαν στην παραλία κι άρχισαν αμέσως τα παιχνίδια και το κολύμπι. Από όσα παιχνίδια έπαιξαν περισσότερο τους άρεσε ο κύκλος που έφτιαξαν και βρήκαν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους. Όσο κι αν τους άρεσε εκεί, δεν έπρεπε να ξεχάσουν τον προορισμό τους που δεν ήταν άλλος από το νησί της Ιθάκης. Όπως ο Οδυσσέας έτσι και τα παιδιά είχαν στο μυαλό τους συνεχώς τον σκοπό του ταξιδιού τους. Με ανάμικτα συναισθήματα έφυγαν από το νησί του παιχνιδιού και της ξεγνοιασιάς για να ολοκληρώσουν το εγχείρημά τους που στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία. Αυτά τα μικρά αλλά τολμηρά παιδιά, με πολλές διαφορές αλλά και ομοιότητες «έφεραν εις πέρας» τη σκέψη τους, που έκαναν πραγματικότητα. Όταν πάτησαν το πόδι τους στην Ιθάκη, τους περίμεναν εκεί οι γονείς τους κι όλοι μαζί χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι γύρισαν πίσω στην όμορφη καθημερινότητά τους.