This document was reproduced from http://www.cylaw.org/cgi-bin/open.pl?file=apofaseis/aad/meros_3/2010/3-201002-59-07.htm (accessed 16 August 2013) (2010) 3 ΑΑΔ 18 ΑΝΩΤΑΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΚΥΠΡΟΥ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ 1 Φεβρουαρίου, 2010 (Aναθεωρητική Εφεση Αρ. 59/07) [ΑΡΤΕΜΗΣ, Π., ΝΙΚΟΛΑЇΔΗΣ, ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΝΙΚΟΛΑΤΟΣ, ΠΑΜΠΑΛΛΗΣ, Δ/στές] YOUSIFE MOHAMAD, ν. Εφεσείων, ΚΥΠΡΙΑΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ, ΜΕΣΩ 1. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ 2. ΔΙΕΥΘΥΝΤΡΙΑΣ ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΑΡΧΕΙΟΥ ΠΛΗΘΥΣΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ, Εφεσιβλήτων. Γ. Ερωτοκρίτου, για τον Εφεσείοντα. Λ. Χριστοδουλίδου-Ζαννέτου (κα), Ανώτερη Δικηγόρος της Δημοκρατίας εκ μέρους του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας, για τους Εφεσίβλητους. ΑΡΤΕΜΗΣ, Π.: Την ομόφωνη απόφαση του Δικαστηρίου θα απαγγείλει ο Δικαστής Νικολαΐδης.
Α Π Ο Φ Α Σ Η ΝΙΚΟΛΑΙΔΗΣ, Δ.: Ο εφεσείων ο οποίος κατάγεται από τη Συρία, αφίχθηκε στην Κύπρο το 1994 και παρέμεινε εδώ νόμιμα για τρία χρόνια. Μετά τη λήξη της άδειας προσωρινής παραμονής και εργασίας που είχε εξασφαλίσει συνέχισε να παραμένει, παράνομα πλέον. Το 1998 τέλεσε γάμο με Κυπρία για να απελαθεί τελικά ως απαγορευμένος μετανάστης τον ίδιο χρόνο. Σε σχετική έκθεση της αστυνομίας αναφερόταν ότι ο γάμος του ήταν εικονικός, δεν διέμενε με τη σύζυγό του και δεν εργαζόταν, ενώ εκφράζονταν εκτιμήσεις για ανάμειξή του σε παράνομες μεταφορές αλλοδαπών, αλλά και διακίνηση γυναικών. Στον εφεσείοντα επετράπη να επανέλθει το 2000 για 15 μέρες για να διευθετήσει υποθέσεις που είχαν προκύψει από το θάνατο της γυναίκας του το 1999. Παρέμεινε όμως και πάλι παράνομα για να εκδοθεί διάταγμα απέλασής του το οποίο όμως τελικά δεν εκτελέστηκε, αφού το 2001 τέλεσε πάλιν γάμο με Κυπρία. Εκτοτε εξασφάλιζε ανανέωση της άδειας παραμονής, μέχρι τις 30.12.2006. Το 2004 υπέβαλε αίτηση
πολιτογράφησης, αλλά η γνώμη της αστυνομίας ήταν αρνητική. Εν τω μεταξύ διερευνήθηκε πληροφορία ότι ο εφεσείων είχε τελέσει γάμο στη Συρία το 2004. Στο σχετικό πρακτικό των καθ ων η αίτηση, η αιτιολογία απόρριψης της αίτησής του βασίζεται στη δεύτερη επιφύλαξη του εδαφίου 2 του άρθρου 110 του περί Αρχείου Πληθυσμού Νόμου του 2002, Ν.141(Ι)//2002, καθώς επίσης και στο ιστορικό του (παράνομη παραμονή και απέλαση και τέλεση προηγούμενου γάμου με σκοπό να παραμείνει στη Δημοκρατία). Η πιο πάνω απόφαση προσβλήθηκε με προσφυγή η οποία απορρίφθηκε από το πρωτόδικο δικαστήριο. Με την παρούσα έφεση ο εφεσείων υποστηρίζει ότι τα συμπεράσματα του δικαστηρίου ότι η διοίκηση τον αντίκρισε με καλή πίστη και ότι η απόφαση της ήταν ορθή είναι λανθασμένα και αυτό γιατί δεν ελήφθη υπ όψιν η γενικότητα και αοριστία των ισχυρισμών των οργάνων της διοίκησης και τα συγκρουόμενα και αντιφατικά στοιχεία που λανθασμένα υπήρχαν στο φάκελο. Τα στοιχεία αυτά είναι, σύμφωνα πάντα με τον εφεσείοντα, οι ισχυρισμοί για σύναψη γάμου του στη Συρία και η έλλειψη οποιασδήποτε ενέργειας εκ μέρους της διοίκησης για εξακρίβωση της αλήθειας του πιο πάνω ισχυρισμού. Ισχυρίζεται, περαιτέρω, ότι από κανένα από τους ισχυρισμούς
που περιέχονται στο φάκελο δεν προκύπτει ότι δεν ήταν καλού χαρακτήρα, αφού, αντίθετα, υπήρχε ενώπιον των καθ ων η αίτηση πιστοποιητικό λευκού ποινικού μητρώου, τόσο από τις κυπριακές, όσο και από τις συριακές αρχές. Ο εφεσείων υποστήριξε ακόμα ότι το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα κατέληξε ότι η διοίκηση προέβη σε δέουσα έρευνα, ενώ, τέλος, ισχυρίζεται ότι το δικαστήριο λανθασμένα ερμήνευσε τη δεύτερη επιφύλαξη του άρθρου 110(2) του Νόμου, ώστε να καλύπτει περιπτώσεις παράνομης παραμονής στο παρελθόν, έστω κι αν ο αλλοδαπός, κατά το χρόνο της αίτησής του για πολιτογράφηση, έχει νόμιμη παραμονή. Η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Ρητά διατυπώνεται στην προσβαλλόμενη απόφαση ότι η αίτησή του απορρίφθηκε βάσει της δεύτερης επιφύλαξης του άρθρου 110(2) του Νόμου. Το άρθρο 110(2) παρέχει τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες ο Υπουργός Εσωτερικών μπορεί να μεριμνήσει για εγγραφή προσώπου ως πολίτη της Δημοκρατίας. Σύμφωνα με τη δεύτερη επιφύλαξη οι διατάξεις του πιο πάνω εδαφίου δεν εφαρμόζονται σε περίπτωση που αλλοδαπός εισέρχεται ή παραμένει παράνομα στη Δημοκρατία. Αυτή ήταν και η αιτιολογία που δόθηκε στην προσβαλλόμενη απόφαση.
Έχει τεθεί από τον ευπαίδευτο συνήγορό του ότι ο εφεσείων από τη μια δεν εισήλθε παράνομα στη Δημοκρατία, ενώ, από την άλλη, δεν παρέμενε παράνομα κατά το χρόνο υποβολής της αίτησής του. Υποστηρίζει ότι η συγκεκριμένη επιφύλαξη ισχύει για πρόσωπα που είτε εισήλθαν παρανόμως στη Δημοκρατία, είτε ήταν παράνομοι κατά το χρόνο υποβολής της αίτησης. Δεν συμφωνούμε με την τοποθέτηση αυτή. Η συγκεκριμένη επιφύλαξη είναι διατυπωμένη με πολύ ευρύ τρόπο και καλύπτει περιπτώσεις τόσο παράνομης εισόδου στη Δημοκρατία, όσο και παράνομης παραμονής στο παρελθόν, έστω κι αν ο αλλοδαπός κατά το χρόνο της υποβολής της αίτησης για πολιτογράφηση είχε νόμιμη παραμονή. Η πολιτογράφηση είναι μία εξουσία η οποία ανάγεται στην κυρίαρχη φύση του κράτους το οποίο και μπορεί να παραχωρήσει υπηκοότητα σε πρόσωπα τα οποία επιθυμεί με μόνο περιορισμό της την ανάγκη επίδειξης καλής πίστης. Υπενθυμίζουμε ότι, παρά το γεγονός ότι στην εξεταζόμενη νομοθετική διάταξη η λέξη «παραμένει» είναι στον ενεστώτα, έχει ερμηνευτεί σε αριθμό πρωτόδικων υποθέσεων ότι καλύπτει και παράνομη παραμονή η οποία έλαβε χώρα στο παρελθόν (βλέπε Ali Mahmoud Abdel Meneem ν.
Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1552/07, ημερ. 5.11.2008, Χρυσοστόμου ν. Δημοκρατίας, Υποθ. Αρ. 1794/06, ημερ. 17.12.2007 και Khamzaeva ν. Δημοκρατίας κ.α., Υποθ. Αρ. 727/06, ημερ. 16.7.2007). Εξ ίσου ανυπόστατος είναι και ο ισχυρισμός ότι η διοίκηση πριν εκδώσει την προσβαλλόμενη απόφαση παρέλειψε να προβεί σε δέουσα έρευνα. Παρά την, όπως είδαμε, ευρεία ευχέρεια της διοίκησης να δεχθεί ή απορρίψει την αίτηση και παρά τον έκδηλο λόγο απόρριψης της αίτησης του εφεσείοντα λόγω παράνομης διαμονής του στη Δημοκρατία, εν τούτοις, οι καθ ων η αίτηση προχώρησαν και ερεύνησαν διάφορους ισχυρισμούς που τον αφορούσαν, όπως για παράδειγμα, τον ισχυρισμό για την ύπαρξη γάμου του στη Συρία. Μάλιστα, για το σκοπό αυτό αποτάθηκαν στον εκεί πρέσβη της Δημοκρατίας δύο φορές. Είναι φανερό, από όσα εξηγήσαμε πιο πάνω, ότι η έφεση θα πρέπει να απορριφθεί. Η διερεύνηση των στοιχείων που έγινε ήταν η δέουσα και ουδέν το αντιφατικό ή αόριστο φαίνεται να ελήφθη υπ όψιν. Η όλη εξέταση της υπόθεσης έγινε μέσα στα πλαίσια της καλής πίστης και της χρηστής διοίκησης και κανένα από τα παράπονα του εφεσείοντα δεν φαίνεται να ευσταθεί. Ως προς δε τον ισχυρισμό ότι η διοίκηση υπό πλάνη θεωρούσε ότι η πρώην σύζυγός του απεβίωσε σε αυτοκινητιστικό
δυστύχημα, ενώ στην πραγματικότητα αυτοκτόνησε, δεν βλέπουμε πως επηρεάζει την έρευνα της αίτησής του για πολιτογράφηση. Η έφεση απορρίπτεται με 1.400 έξοδα εναντίον του εφεσείοντα. Π. Αρτέμης, Π. Φρ. Νικολαΐδης, Δ. Ε. Παπαδοπούλου, Δ. Μ. Νικολάτος, Δ. Κ. Παμπαλλής, Δ. /ΜΔ