ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΙ Οι Πεντηκοστιανοί υποστηρίζουν ότι στις συνάξεις τους επαναλαμβάνεται το γεγονός της Πεντηκοστής, το οποίο περιγράφεται στην Καινή Διαθήκη. Ας δούμε το θέμα ιστορικά. Πενήντα ημέρες μετά την Ανάσταση του Χριστού εκπληρώθηκε η υπόσχεσή του στους μαθητές και Αποστόλους, ότι δεν θα τους αφήσει μόνους αλλά θα στείλει άλλον Παράκλητο, το Άγιον Πνεύμα, για να τους οδηγεί στην αλήθεια και να μείνει μαζί τους αιώνια(ιωάν. 16,13). Πραγματικά, καθώς οι μαθητές ήσαν συγκεντρωμένοι στα Ιεροσόλυμα, ήλθε το Άγιο Πνεύμα και γέμισαν με τη χάρη του(2 ο κεφ. Πράξεων). Η κάθοδός του έγινε αισθητή με τη μορφή πυρίνων γλωσσών πάνω στα κεφάλια των μαθητών. Έπειτα βγήκαν να κηρύξουν στο λαό που ήταν συγκεντρωμένος εκεί, οπότε συνέβη το εξής παράδοξο: Οι ακροατές, που κατάγονταν από διάφορα έθνη, άκουγαν ο καθένας στη γλώσσα του το κήρυγμα των Αποστόλων. Αποτέλεσμα: Εκείνη την ημέρα βαπτίστηκαν 3.000 άνθρωποι. Έτσι, η Εκκλησία μετά την Πεντηκοστή φανερώθηκε στον κόσμο με τη νέα της μορφή, παρουσιάστηκε σαν Σώμα Χριστού, με κεφαλή τον Χριστό και μέλη όσους βαπτίζονται. Μέχρι τότε ο κόσμος βρισκόταν σε σύγχυση, θυμηθείτε τον πύργο της Βαβέλ. Οι ανθρώπινες κοινωνίες είχαν διασπαστεί. Με την Πεντηκοστή καταργούνται αυτά, αφού το Άγιο Πνεύμα <<εις ενότητα πάντας εκάλεσε>> και γεννήθηκε ένα καινούργιο έθνος, ο νέος λαός του Θεού, που περιλαμβάνει όλα τα έθνη και αυτός ο λαός είναι ένα Σώμα, είναι μία μεγάλη οικογένεια που λέγεται Εκκλησία. Αρχικά, κατά τους τρεις πρώτους αιώνες σκληροί διωγμοί τραυμάτισαν την Εκκλησία και οδήγησαν στο μαρτύριο έντεκα εκατομμύρια μάρτυρες. Παρά ταύτα, η Εκκλησία αντί να αδυνατίζει και να εξαφανιστεί, γινόταν όλο και πιο δυνατή και όλο και περισσότερες ψυχές των κουρασμένων από την ειδωλολατρεία ανθρώπων την εμπιστεύονταν. Τα μεγαλύτερα, όμως, τραύματα η Εκκλησία τα δέχθηκε από τα ίδια τα παιδιά της με τη μορφή των αιρέσεων, όπως είχαν προειδοποιήσει οι Απόστολοι(Β` Πέτρου 2,1). Μέλη της Εκκλησίας, ακόμη και άνθρωποι που είχαν αφιερώσει τον εαυτό τους στο Χριστό, κληρικοί, Ιερείς και Αρχιερείς, π.χ. Άρειος, Νεστόριος, Μακεδόνιος, πλήγωσαν την Εκκλησία με τις ιδέες τους και δημιούργησαν αυτονομημένες ομάδες πολεμώντας την μητέρα τους Εκκλησία. Παρά ταύτα, η Εκκλησία συνέχισε να πορεύεται και πέρασε την πρώτη χιλιετία ενωμένη. Έτσι, φθάνουμε στο έτος 1054, οπότε συνέβη η διάσπαση από την Εκκλησία του λεγόμενου δυτικού τμήματος με αρχηγό τον πάπα της Ρώμης. Αργότερα, κατά τον 16 ο αιώνα, το έτος 1517, παρουσιάσθηκε στη Δύση ένα καινούργιο
φαινόμενο, ο Προτεσταντισμός, σαν αντίδραση στη διαφθορά του παπισμού. Αντί όμως να διορθώσει τα λάθη του παπισμού και να επιστρέψει στη Μία Εκκλησία απ` όπου είχε αποστατήσει ο παπασμός, τι έκανε ο Προτεσταντισμός;Προχώρησε μόνος του και εξελίχθηκε σε μια αυτόνομη θρησκευτική κίνηση με αυτοτελή οργάνωση αλλά και ρευστή διδασκαλία, μη συγκεκριμένη. Αυτή η εξέλιξη είχε φοβερά αποτελέσματα για τους προτεστάντες: Αρνήθηκαν την Εκκλησία, δήλωσαν πως δεν χρειάζεται πια και στη θέση της, υποστήριξαν, ότι αρκεί μόνο η Αγία Γραφή και ακόμα όρισαν, πως καθένας μόνος του μπορεί να ερμηνεύει την αγία Γραφή, ατομικά. Έτσι, η αυθαίρετη ερμηνεία της αγίας Γραφής οδήγησε σε πολλαπλές διασπάσεις, στον πραγματικό κατακερματισμό του Προτεσταντισμού. Δημιουργήθηκαν από τότε μέχρι σήμερα εκατοντάδες ομάδες πιστεύοντας σε τελείως διαφορετικές δοξασίες και μάλιστα πολλές φορές αντίθετες μεταξύ τους, παρά το ότι κρατούν στα χέρια την ίδια την Αγία Γραφή. Μία από τις ομάδες αυτές που διασπάσθηκαν από τον Προτεσταντισμό είναι και οι σημερινοί λεγόμενοι Πεντηκοστιανοί καθώς και οι εκ μέρους σχετικές ομάδες, όπως η λεγόμενη << Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής>> κ.ά. Αυτοί διαφοροποιούνται από τους προτεστάντες και λέγονται Πεντηκοστιανοί, επειδή πιστεύουν, ότι στις ομάδες τους συμβαίνει τακτικά η Πεντηκοστή των Αποστόλων και στους οπαδούς τους κατεβαίνει το Άγιο Πνεύμα και μιλάνε ξένες γλώσσες και προφητεύουν όπως οι Απόστολοι. Όμως τέτοιες αντιλήψεις δεν έχουν καμμία σχέση με την παλαιότερη εμπειρία αιώνων Εκκλησιαστικής ζωής. Οι Πεντηκοστιανοί παρουσιάστηκαν στην ιστορία για πρώτη φορά στην Αμερική μετά το έτος 1900. Αμέσως άρχισε η διάσπαση. Δεν τα κατάφεραν ούτε στην ενότητα της διοίκησης ούτε στην ενότητα της διδασκαλίας. Άρα, δίκαια μπορούμε να πούμε, πως το πνεύμα που υπάρχει στους Πεντηκοστιανούς και το οποίο αντί να τους ενώνει τους διαιρεί, δεν μπορεί να είναι το Άγιον Πνεύμα των Αποστόλων και της Εκκλησίας που <<εις ενότητα πάντας εκάλεσε>>, αλλά μάλλον κάποιο άλλο πνεύμα πλάνης και εγωισμού. Κατά τα άλλα οι Πεντηκοστιανοί πιστεύουν τα ίδια με τους Προτεστάντες, χωρίς βέβαια αυτό να είναι απόλυτο γιατί υπάρχουν και διαφορές μεταξύ τους. ΟΙ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΕΣ ΠΛΑΝΕΣ ΤΟΥΣ. 1.Λένε, ότι η Εκκλησία του Χριστού μετά το θάνατο των αποστόλων αποστάτησε και μετά τον 4 ο αιώνα εξαφανίστηκε. Επανιδρύθηκε μετά το 1900 από τους Πεντηκοστιανούς. Αυτά όμως είναι αντίθετα με τα λόγια του Χριστού που διαβεβαίωσε, ότι θα είναι μαζί με την Εκκλησία του όλες τις ημέρες μέχρι το τέλος των αιώνων και<<πύλαι άδου ου κατισχύσουσιν αυτής>> (Ματθ. 16,18).
2.Απορρίπτοντας την ιστορική Εκκλησία, απορρίπτουν συγχρόνως και όλη την Ιερά Εκκλησιαστική διδασκαλία, τις αποφάνσεις των οικουμενικών Συνόδων καθώς και την αυθεντική ερμηνεία της Αγίας Γραφής από τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας. Ερμηνεύουν την Αγία Γραφή ανάλογα με τις προσωπικές τους πεποιθήσεις. Αντίθετα, ο Απόστολος Παύλος μας διδάσκει, πως η <<Εκκλησία είναι στύλος και εδραίωμα της αληθείας>> ( Α` Τιμ. 3,15), που σημαίνει ότι η Εκκλησία εκφράζει την αλήθεια που διαβάζουμε στην Αγία Γραφή. Για παράδειγμα, μέχρι και τον 5 ο αιώνα η Αποκάλυψη του Ιωάννου δεν συμπεριλαμβανόταν στον κανόνα των γνησίων βιβλίων της Αγίας Γραφής. Η Εκκλησία με απόφασή της στην εν Καρθαγένη Σύνοδο το έτος 419 όρισε να θεωρείται η Αποκάλυψη γνήσιο βιβλίο της Καινής Διαθήκης. Ποιος Πεντηκοστιανός μπορεί σήμερα να το αμφισβητήσει αυτό, ότι δηλαδή η Αποκάλυψη είναι γνήσιο βιβλίο της Αγίας Γραφής; Κανείς. Κι όμως, αμφισβητεί και απορρίπτει όχι ένα βιβλίο αλλά ολόκληρη την Εκκλησία που όρισε το βιβλίο αυτό ως γνήσιο καθώς όρισε και ολόκληρη την Αγία Γραφή. 3.Απορρίπτουν το κατ` εξοχήν Ιερό Μυστήριο, την θεία Λειτουργία και λένε, ότι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού είναι σύμβολα. Αντιθέτως, το Ιερό Ευαγγέλιο λέει, ότι ο άρτος και ο οίνος όντως είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, διότι γράφει,<<τούτο εστί το Σώμα μου, τούτο εστί το Αίμα μου>> και δεν λέει συμβολίζει(ματθ. 26,26 27. Μάρκ. 14,22. Λουκ. 22,19. Α` Κορινθ. 11,24 29). Ή ακόμη λένε, πως είναι Σώμα και Αίμα ή δεν είναι, ανάλογα με την πίστη του κάθε πιστού, δηλαδή αν το πιστεύει ο πιστός είναι και εάν δεν το πιστεύει δεν είναι. Αυτές όμως οι τοποθετήσεις το λιγότερο που μπορούμε να πούμε είναι, ότι δεν είναι σοβαρές. 4.Έχουν ψεύτικες προφητείες. Στην εφημερίδα<<χριστιανισμός>> που είναι το επίσημο όργανο της <<Ελευθέρας Αποστολικής Εκκλησίας της Πεντηκοστής>> στην Ελλάδα, με ημερομηνία 1/1/1991 ισχυρίζονται, ότι μέσα στη δεκαετία του 1990 θα συμβούν τρία πολύ μεγάλα γεγονότα. Πρώτο, η αρπαγή της Εκκλησίας, δεύτερο, θα έρθει ο Αντίχριστος και τρίτο, θα γίνει ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος(βλέπε, εφημ.<<χριστιανισμός>>, αριθμ. φύλλου 73, Ιανουάριος 1991, σελ. 1,4. Επίσης, στην ίδια εφημερίδα, με ημερομηνία Ιούλιος 1991, σελ. 6, λένε,<<ότι ο αρχηγός του Ευρωπα`ι`κού κράτους θα είναι ο Αντίχριστος και στο τέλος του 1992 θα δούμε το πρόσωπό του>>. Μία ακόμη ψευδοπροφητεία. Φυσικά τίποτα από αυτά δεν πραγματοποιήθηκε, για να επιβεβαιωθεί ο λόγος του Κυρίου, ότι οι ψευδοπροφήτες θα αποκαλύπτονται από τους καρπούς τους) Ματθ. 7,15 20. 5.Λένε, ότι ο Χριστός θα ξανάρθει κατά τη Δευτέρα Παρουσία του για την αρπαγή, για να <<αρπάξει>> την Εκκλησία του, εννοείται μόνο όσους είναι Πεντηκοστιανοί, και να βασιλέψει πάνω στη γη για χίλια
χρόνια ακριβώς, ούτε ένα παραπάνω ή παρακάτω, δηλαδή, έχουν και χιλιαστικές αντιλήψεις, ενώ η αλήθεια είναι πως ο αριθμός χίλια στην Αγία Γραφή είναι συμβολικός. Και μετά, λένε, πως θα ξανάρθει και πάλι για 3 η φορά για να κρίνει τον κόσμο, άρα μιλάνε και για Τρίτη Παρουσία του Χριστού, αντίθετα από το Ευαγγέλιο. 6.Χαρακτηριστικό γνώρισμα των Πεντηκοστιανών είναι ο κυρίαρχος ρόλος που διαδραματίζει το πρόσωπο του ιδρυτή κάθε ομάδας καθώς και το ενθουσιαστικό στοιχείο ή καλύτερα να πούμε το παραλήρημα που εκδηλώνεται στις συγκεντρώσεις τους με το υποτιθέμενο <<βάπτισμα του αγίου Πνεύματος>>, κορυφαίες εκφράσεις του οποίου είναι η δήθεν γλωσσολαλιά, οι προφητείες, ο εκστασιασμός κ.ά. Πιστεύουν πως όποιος δεν μιλήσει ξένες γλώσσες δεν είναι αναγεννημένος και άρα δεν θα σωθεί. Η <<γλωσσολαλιά>> των Πεντηκοστιανών δεν είναι το χάρισμα της Αποστολικής Εκκλησίας. Λέγοντας, πως όποιος δεν<<γλωσσολαλεί>> δεν θα σωθεί, προκαλούν ένα είδος ψυχολογικού καταναγκασμού στα μέλη τους που προσπαθούν με διάφορες τεχνικές οπωσδήποτε να <<γλωσσολαλήσουν>>. Όμως ο Απόστολος Παύλος έχει αντίθετη γνώμη:<<το χάρισμα της γλωσσολαλιάς δεν ήταν για όλους>> Α` Κορ.12,8. Αλλά και σε όποιον είχε δοθεί, αυτό δεν ήταν απόδειξη ότι έχει σωθεί, διότι λέει, ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς δόθηκε για τους άπιστους, για να πιστέψουν και όχι για τους πιστούς, όπως λανθασμένα λένε οι Πεντηκοστιανοί. Επίσης μας λέει, ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς,όπως και τα άλλα χαρίσματα θα καταργηθούν(α` Κορ. 13,8). Ήδη, σύμφωνα με τη μαρτυρία του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, από τον 4 ο αιώνα είχε εκλείψει. Έτσι και στη σημερινή αληθινή, Αποστολική και ιστορική Εκκλησία των δύο χιλιάδων ετών δεν υπάρχει, για τον απλούστατο λόγο, διότι δεν χρειάζεται, δεν είναι απαραίτητο σήμερα για τη διάδοση του Ευαγγελίου, υπάρχουν πολλοί άλλοι τρόποι. Η Ορθόδοξη Εκκλησία σήμερα αποτελεί την αδιάκοπη ζωντανή παρουσία του Χριστού στον κόσμο. Μόνο αυτή μπορεί να αποδείξει την από την αποστολική περίοδο μέχρι σήμερα συνέχεια πίστεως, λατρείας και διαδοχής Ιερωσύνης. Η ορθόδοξη πίστη δεν είναι ένα χθεσινό κατασκεύασμα, δεν είναι ιδεολόγημα μιας κίνησης και μάλιστα των νεωτέρων χρόνων αλλά είναι η ίδια η Αποστολική παρακαταθήκη (Γαλάτ. 1, 11 12, Α` Κορ. 15, 1 3). Όχι οποιοσδήποτε αρχηγός ή <<ποιμένας>> αιρετικής ομάδας αλλά και << εάν ακόμα άγγελος από τον ουρανό κηρύξει σε σας άλλο ευαγγέλιο διαφορετικό από εκείνο που σας κηρύξαμε, ας είναι ανάθεμα >> λέει ο απόστολος Παύλος (Γαλάτ. 1, 8 9). Στη συνέχεια ακολουθεί μία περιληπτική ενθύμιση των Οικουμενικών συνόδων της Εκκλησίας, διότι η Εκκλησία από την αρχή εκφράζεται
Συνοδικά, σύμφωνα με το παράδειγμα των αγίων αποστόλων( βλέπε Αποστολική Σύνοδο, Πράξ. 15,6 και εξής). 1 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 325, Νίκαια της Βιθυνίας, έλαβαν μέρος 218 επίσκοποι, κατεδίκασε τη διδασκαλία του Αρείου, ότι ο Υιός και Λόγος του Θεού είναι κτίσμα και όχι ομοούσιος με τον Πατέρα. Κανόνισε τον εορτασμό του Πάσχα. Συνέταξε τα πρώτα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως. 2 Α ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 381, Κωσταντινούπολη, έλαβαν μέρος 150 επίσκοποι, κατεδίκασε την αίρεση του Μακεδονίου, που δίδασκε ότι το Άγιον Πνεύμα είναι κτίσμα και όχι Ομοούσιον με τον Πατέρα και τον Υιό, συμπλήρωσε και τα υπόλοιπα άρθρα του Συμβόλου της Πίστεως. 3 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 431, Έφεσος, έλαβαν μέρος 200 επίσκοποι, κατεδίκασε τον Νεστόριο, που δίδασκε ότι η μητέρα του Χριστού γέννησε απλόν άνθρωπο που αργότερα ενώθηκε συγκατοίκησε με τον Θεό Λόγο. Όρισε, ότι η Μαρία γέννησε τον Θεό Λόγο κατά σάρκα, άρα είναι και ονομάζεται Θεοτόκος και όποιος δεν την αποδέχεται Θεοτόκον δεν αποδέχεται την Θεότητα του εξ αυτής γεννηθέντος Ιησού. 4 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 451, Χαλκηδόνα, έλαβαν μέρος 630 επίσκοποι, κατεδίκασε τον μονοφυσιτισμό του αιρασιάρχη Ευτυχούς για τον Χριστό και διετύπωσε το Ορθόδοξο Χριστολογικό δόγμα. 5 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 553, Κωνσταντινούπολη, έλαβαν μέρος 165 επίσκοποι, κατεδίκασε τον Ωριγενισμό και τις αιρέσεις που προήλθαν από το Νεστοριανισμό και το μονοφυσιτισμό. 6 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ Έτος 680, Κωνσταντινούπολη, έλαβαν μέρος 289 επίσκοποι, κατεδίκασε την αίρεση του μονοθελητισμού. 7 Η ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΟΔΟΣ
Έτος 787, Νίκαια Βιθυνίας, έλαβαν μέρος 367 επίσκοποι, κατεδίκασε την ιδέα του εικονισμού της άϋλης Αγίας Τριάδος αλλά και εξέφρασε την θεολογία για την εικονογράφηση του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων σαν κάτι που είδαμε, βάσει κυρίως της διδασκαλίας του αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού αλλά και όλης της προγενέστερης παράδοσης περί των αγίων εικόνων. Είμαστε ελεύθεροι να διαλέξουμε την πίστη μας, εάν όμως θέλουμε να είμαστε αληθινοί Χριστιανοί Μέλη της Μίας, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας, δεν μπορούμε να διαφωνούμε με τα παραπάνω.