«Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι και νέες Με το σημερινό μας συλλαλητήριο καταγγέλλουμε και απορρίπτουμε τη νέα συμφωνία της βαρβαρότητας και της ντροπής, το 3ο μνημόνιο που φέρνει για ψήφιση στη Βουλή για λογαριασμό των μονοπωλιακών ομίλων, του μεγάλου κεφαλαίου και της ΕΕ, η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ με ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΠΟΤΑΜΙ. Το 3ο μνημόνιο συμπληρώνει, ολοκληρώνει και βαθαίνει τα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα των προηγούμενων μνημονίων. Οι άθλιοι παριστάνουν τα θύματα, κλαψουρίζουν ότι τους υποχρέωσαν σε αυτό το έγκλημα για να δικαιολογήσουν τη συνειδητή επιλογή και στάση τους με τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Οι μάσκες έπεσαν! Στέλνουμε μήνυμα απόφασης για ανυποχώρητη ταξική πάλη, οργάνωσης και δράσης για μπλόκο στα νέα μέτρα και τα μνημόνια διαρκείας. Πρέπει να μετατρέψουμε τους τόπους δουλειάς σε κάστρα αντίστασης και αγώνα. Αυτή είναι η δική μας απάντηση. Διατρανώνουμε την αποφασιστικότητα μας ότι δεν κάνουμε βήμα πίσω από τις διεκδικήσεις μας, δεν υποκύπτουμε στους εκβιασμούς των εκμεταλλευτών του μόχθου και του ιδρώτα μας. Με μεγαλύτερο αγωνιστικό, ταξικό πείσμα και ενότητα τους απαντάμε ότι αρκετά ματώσαμε, αρκετά πληρώσαμε. Τέλος στην κοροϊδία. Σε συμμαχία με τους αυτοαπασχολούμενους και τη φτωχή αγροτιά δυναμώνουμε τη δική μας συμμαχία απέναντι στο μαύρο μέτωπο ΕΕ, μονοπωλίων και των κομμάτων τους, στην εθνική τους ομοψυχία. Εμείς δεν έχουμε καμία σχέση με αυτή την ομοψυχία!
Αγώνας για να μην περάσουν τα νέα βάρβαρα μέτρα, να μην εφαρμοστεί στη ζωή το νέο μνημόνιο, για την ανατροπή όλων των προηγούμενων. Τα σχέδια τους για εξόντωση των εργαζομένων, των αυτοαπασχολούμενων, της φτωχής αγροτιάς, για την πλήρη χρεοκοπία μας, για να σώσουν πάση θυσία την κερδοφορία των μονοπωλιακών ομίλων μόνο με ένα τρόπο μπορούν να απαντηθούν, με οργάνωση και αντεπίθεση, ανατροπή της εξουσίας τους. Αυτό έχουμε ανάγκη. Ένα πανίσχυρο εργατικό λαϊκό κίνημα απόκρουσης και ανατροπής. Για ένα τέτοιο κίνημα παλεύει το ΠΑΜΕ. Να βαδίσουμε αυτόν το δρόμο που οδηγεί σε διέξοδο για μας και τις οικογένειες μας καλούμε όλους τους αγωνιστές, τους συνδικαλιστές, τους εργαζόμενους καλής θέλησης να συναντηθούμε, να συμπορευθούμε. Γνωρίζουμε ότι υπάρχουν εργαζόμενοι, λαϊκοί άνθρωποι, συνδικαλιστές, που διατηρούν επιφυλάξεις για το ΠΑΜΕ. Στήριξαν τις ελπίδες τους στη λύση από τα πάνω, σε μια κυβέρνηση που χωρίς ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μονοπώλια, με μια πιο δυναμική διαπραγμάτευση, εντός των τειχών των μονοδρόμων, ότι θα μπορούσαν να ακυρωθούν μνημόνια και αντεργατικοί νόμοι, να υπάρξει ανακούφιση. Τώρα δεν είναι ώρα για απογοητεύσεις, για μοιρολατρία. Αρκετά πια με τις υποκρισίες τους, τις απάτες τους, τα παιχνίδια και τα ψέματα τους. Μια του ψεύτη, δυο του ψεύτη, τρεις και την κακή του μέρα, λέει ο λαός μας. Ανοίγουμε πόλεμο με όλες εκείνες τις συνδικαλιστικές ηγεσίες, τον παλιό και νέο κυβερνητικό συνδικαλισμό που έβαλαν και βάζουν πλάτη να περάσουν όλα αυτά τα σχέδια. Σε όσους μας
καλούν να κάτσουμε παθητικοί θεατές, να αποδεχθούμε τα μέτρα ως μονόδρομο με το δίλλημα χρεοκοπία ή βάρβαρα μέτρα. Πόσα χρόνια ο ίδιος εκβιασμός; Γυρνάμε την πλάτη σε όσους μας καλούσαν σε συλλαλητήρια στήριξης της κυβέρνησης στη διαπραγμάτευση, στήριξης των κόκκινων γραμμών στη διαπραγμάτευση, που καλλιεργούσαν αυταπάτες για το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης για το λαό μέσα στη λυκοσυμμαχία. Το αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης ο λαός μας οφείλει να τους το τρίψει στα μούτρα. Είναι συνυπεύθυνοι μαζί με τις δυνάμεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ στο κίνημα, οι δυνάμεις του ΜΕΤΑ, της ΑΝΤΑΡΣΥΑ που έδιναν το αριστερό, ριζοσπαστικό προφίλ στα παιχνίδια της κυβέρνησης με τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς ΔΝΤ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ. Έριχναν στάχτη στα μάτια, υπονόμευαν την αντίσταση και την οργάνωση της πάλης των εργαζομένων. Το μνημόνιο, ναι, έχει και τη δική τους σφραγίδα. Δεν θα ξεπλυθούν όσες απεργίες στα χαρτιά και να εξαγγείλουν. Κανένας εργαζόμενος δεν πρέπει να ξεχάσει το ρόλο και αυτών των ηγεσιών, την υπηρεσία που πρόσφεραν στο σύστημα. Είναι ώρα ευθύνης για όλους μας. Δεν κλείνουμε τα μάτια. Δίνουμε το χέρι σε όποιον σηκώνεται, κάνουμε προσπάθεια να σηκώσουμε όρθιους και τους υπόλοιπους. Δεν χαριζόμαστε όμως σε κανέναν που έπαιξε βρώμικο ρόλο στην εξαπάτηση των εργαζόμενων. Όσα θα ψηφιστούν σήμερα δεν αφήνουν τίποτα όρθιο από όσα κρατήσαμε με αγώνες, με νύχια και δόντια μέσα και στην κρίση, ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων.
Τρίβουν τα χέρια τους οι επιχειρηματικοί όμιλοι για τις ιδιωτικοποιήσεις και τα νέα πακέτα, η μεγαλοεργοδοσία που ξεσάλωσε το προηγούμενο διάστημα με αφορμή και το κλείσιμο των τραπεζών επιβάλλοντας αλλαγή εργασιακών σχέσεων, απληρωσιά, αναγκαστικές άδειες, απολύσεις και από τώρα αναμένουν την πλήρη απελευθέρωση τους και περιορισμό στην προκήρυξη απεργιών για να επιβάλουν σιγή νεκροταφείου στους τόπους δουλειάς. Με τη νέα συμφωνία της βαρβαρότητας που ξεδιάντροπα ο Πρωθυπουργός στέλνοντας σε εμάς το λογαριασμό, μας λέει ότι τα βάρη θα κατανεμηθούν με κοινωνική δικαιοσύνη. Με το πρώτο στη σειρά πολυνομοσχέδιο ουσιαστικά καταργούν το δικαίωμα στη σύνταξη που κατακτήθηκε με μακροχρόνιους αγώνες και διατηρήθηκε έως σήμερα με αγώνες που πρωτοστάτησε το ταξικό εργατικό (και το συνταξιουχικό ) κίνημα τα προηγούμενα χρόνια. Εφαρμόζουν με καθυστέρηση, που οφείλεται μόνο στη λαϊκή πάλη, τις κατευθύνσεις της ΕΕ, της λευκής βίβλου, της Λισσαβόνας. Αυτοί που θα άλλαζαν από μέσα την ΕΕ. Φέρνουν πρόσθετο μαχαίρι 1,8 δις ευρώ το χρόνο στο Ασφαλιστικό. Καταργούν το δικαίωμα στη σύνταξη και την κοινωνική ασφάλιση για τις νεότερες γενιές. Πετσοκόβουν τις συντάξεις κύριες και επικουρικές, κόβουν το ΕΚΑΣ για 300.000, όλες οι συντάξεις στην πράξη πάνε μετά τα 67 χρόνια. 68 χρονών για να πάρει ένας εργαζόμενος με 5.000 ένσημα 700 ευρώ. 360 ευρώ η βασική σύνταξη. Οικονομικός στραγγαλισμός των ταμείων, εξαφάνιση των επικουρικών, χτύπημα στα κατώτερα όρια. Απευθυνόμαστε στους απόμαχους της δουλειάς που με δίκαιη αγανάκτηση για τη μεταχείρισή τους περιμένουν μέρες τώρα έξω από τα ΑΤΜ των τραπεζών για το μόχθο τους. Οι μισοί να ήταν
στα συλλαλητήρια της συντονιστικής των συνταξιουχικών οργανώσεων που αγωνίζεται παραδειγματικά, δεν θα τολμούσαν να ακουμπήσουν τις συντάξεις. Θα το σκέφτονταν πολλές φορές. Με το κοίτα τη δουλειά σου δεν γλίτωσε κανείς. Το ίδιο ερώτημα απευθύνουμε στους εργαζόμενους, τους άνεργους. Παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Τέρμα στους μεσσίες και τους εργολάβους λύσεων. Φοροληστεία στο λαό 2,4 δις το χρόνο μόνο από τον ΦΠΑ! Μονιμοποιούν τον ΕΝΦΙΑ, μειώνοντας το εισόδημα των εργαζομένων με νόμους που έρχονται να προστεθούν στα άθλια χαράτσια και τους αντιασφαλιστικούς νόμους συνεχίζοντας στο δρόμο της άγριας επίθεσης μονοπωλίων ΕΕ και των κυβερνήσεων των προηγούμενων ετών. Φέρνουν νέο συνδικαλιστικό νόμο. Νόμο απαγόρευσης της συνδικαλιστικής δράσης. Η επικράτεια να μετατραπεί σε μια μεγάλη ειδική οικονομική ζώνη. Με ομαδικές απολύσεις, λοκ άουτ, νέα δραματική μείωση μισθών, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων που είχαν απομείνει. Μέτρα που θα περάσουν δια πυρός και σιδήρου. Παίρνουν τα μέτρα τους. Δείχνουν ότι ο εχθρός τους είναι η οργανωμένη εργατική τάξη. Το φοβούνται, το τρέμουν αυτό το ενδεχόμενο. Δεν δείχνουν δύναμη έτσι. Δείχνουν το φόβο τους και προσπαθούν να τον ξορκίσουν. Οι εργαζόμενοι δεν θα αυτοκτονήσουν. Θα αντισταθούν. Αυτό αγωνιζόμαστε να γίνει πιο γρήγορα, χωρίς να περάσουν όλες αυτές οι βαριές απώλειες δικαιωμάτων. Εργαζόμενες, εργαζόμενοι, Αυτή είναι η μεγάλη προσφορά της νέας κυβέρνησης στο εκμεταλλευτικό σύστημα και δεν είναι από λάθος υπολογισμένη, υπηρετεί τη διέξοδο από την κρίση προς όφελος των βιομηχάνων,
των μονοπωλιακών ομίλων. Να αφήσουν τα κροκοδείλια δάκρυα και τις ψεύτικες αυτοκριτικές! Καταρρέουν οι ψεύτικες υποσχέσεις και τα κάλπικα διλήμματα, ότι αρκεί μια εναλλαγή κυβέρνησης ή ένα δημοψήφισμα για να αλλάξει η ζωή, να τελειώσουν τα βάσανα για τους εργάτες. Η κατάσταση όπως έχει διαμορφωθεί από τις εξελίξεις αλλά και πιο συγκεκριμένα σε κάθε χώρο δουλειάς δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες, δείχνει το στρατηγικό χαρακτήρα της επίθεσης του κεφαλαίου για την αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης, για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας του για να διαμορφώσουν τις προϋποθέσεις της καπιταλιστικής ανάκαμψης, της ανάκαμψης των κερδών του. Αυτός ο δρόμος απαιτεί συνεχόμενες θυσίες με οποιαδήποτε κυβερνητική διαχείριση, μνημόνια και επιτηρήσεις διαρκείας, απαιτεί την πλήρη υποταγή της εργατικής τάξης στις αξιώσεις του κεφαλαίου. Αυτόν τον πόλεμο έχουμε μπροστά μας. Οι νέοι διαχειριστές της βαρβαρότητας που καλλιεργούσαν αυταπάτες ότι μπορεί να αλλάξει ο αντιλαϊκός χαρακτήρας της ΕΕ, για εύκολες και από τα πάνω λύσεις, σήμερα δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αποδεικνύεται ότι δεν πρόκειται να υπάρξει έλεος από καμία κυβέρνηση στο έδαφος της εξουσίας των μονοπωλίων. Με τα ίδια εκβιαστικά διλήμματα που χρησιμοποιούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις φέρνουν σωρευτικά και με τα προηγούμενα που παραμένουν ανέγγιχτα, ένα τεράστιο πακέτο πτώχευσης των εργαζόμενων, των λαϊκών στρωμάτων και νέα προνόμια και χρήμα για τους επιχειρηματικούς ομίλους.
Μόνο με τη δύναμη του οργανωμένου αγώνα, με την κλιμάκωση της πάλης για να μην εφαρμοστούν τα νέα μέτρα, για την κάλυψη των απωλειών που είχαμε όλα τα προηγούμενα χρόνια, με την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος και την οικοδόμηση της συμμαχίας με τα υπόλοιπα κομμάτια του λαού που υποφέρουν, τους φτωχούς αυτοαπασχούμενους και ΕΒΕ, τους φτωχούς αγρότες, μπορούν να δοθούν λύσεις σε όφελος των εργαζομένων. Χωρίς ριζική ανατροπή δεν μπορεί να ικανοποιηθεί το αίτημά μας για μόνιμη σταθερή δουλειά με δικαιώματα, παιδεία για τα παιδιά μας, υγεία για μας και τις οικογένειες μας, βιοτικό επίπεδο που να αξίζει στην εποχή μας. Για να ζήσουμε καλύτερα από τους γονείς μας και όχι χειρότερα σε συνθήκες σύγχρονης βαρβαρότητας δεν γίνεται χωρίς ρήξη, αγώνα αποφασιστικό ως το τέλος. Αγώνα με δυσκολίες, ανηφόρες. Όμως αγώνα που οδηγεί στο ξέφωτο. Με πραγματική ρήξη με τα συμφέροντα των μονοπωλίων της ΕΕ, με τα κόμματα τους για την πραγματική λύση να γίνουμε εμείς κυρίαρχοι του πλούτου που παράγουμε. Οι καπιταλιστές, οι λυκοσυμμαχίες τους και οι «περήφανοι διαπραγματευτάδες» σπέρνουν το φόβο της σύγκρουσης γνωρίζοντας καλά ότι η κοινωνική εξέλιξη καθορίζεται από την πρόοδο της ταξικής πάλης και τρομάζουν μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο, φοβούνται τη συνειδητοποίηση από κάθε εργάτη ότι χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά. Η εργατική τάξη και οι σύμμαχοι μας σε αυτό το δρόμο είμαστε περήφανοι που έχουμε την ευθύνη για την απελευθέρωση της κοινωνίας από την εκμετάλλευση. Με αυτό το περιεχόμενο και την κατεύθυνση κάθε εργαζόμενος πρέπει να πάρει θέση μάχης. Μπορούμε να
καταργήσουμε μνημόνια και αφεντικά. Εδώ και τώρα να πάρουμε τη ζωή μας και το μέλλον των οικογενειών και των παιδιών μας στα δικά μας χέρια».