ΤΟ ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ ΕΡΓΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ Δ2 ΣΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΗΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΚΗΣ ΣΧΟΛΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ 2011-2012 ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: ΚΑΝΙΤΣΑΚΗ ΜΑΡΙΝΑ ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ!!!
Tην παραμονή της Πρωτοχρονιάς, πριν από πολλά χρόνια, είχα ξαπλώσει σιωπηλός στο κρεβάτι μου. Δεν έκανα θόρυβο με τα σεντόνια. Ανέπνεα αργά και ήρεμα. Προσπαθούσα ν' αφουγκραστώ έναν ήχο - έναν ήχο που κάποιος φίλος μου έλεγε ότι δεν θ' άκουγα ποτέ: τα κουδουνάκια από το έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη. <<Δεν υπάρχει Αϊ-Βασίλης >>, επέμενε ο φίλος μου, αλλά εγώ ήξερα ότι έκανε λάθος. Αργά εκείνη τη νύχτα άκουσα κάτι, αλλά δεν ήταν κουδουνάκια. Απέξω ακουγόνταν σφύριγμα ατμού και τρίξιμο από σίδερα. Κοίταξα από το παράθυρό μου και είδα ένα τρένο σταματημένο έξω απ' το σπίτι μου. ΔΗΜΗΤΡΗΣ Ήταν τυλιγμένο σ'ένα σύννεφο ατμού. Τριγύρω έπεφτε απαλά το χιόνι.στην ανοιχτή πόρτα ενός βαγονιού στεκόταν ο ελεγκτής. Κρατούσε ένα μεγάλο ρολόι και κοίταζε προς το παράθυρό μου. Εβαλα τις παντόφλες και τη ρόμπα μου. Κατέβηκα τη σκάλα στις μύτες των ποδιών και βγήκα έξω.<το τρένο αναχωρεί >,φώναξε ο ελεγκτής. Έτρεξα προς το μέρος του. <Λοιπoν,θ'ανέβεις;> είπε Που πάει ρώτησα μα στο Βόρειο πόλο φυσικά>,μου απάντησε.<είναι το Πολικό Εξπρές>.Έπιασα το απλωμένο χέρι του και με ανέβασε στο τρένο.
Παύλος Δέσποινα Το τρένο ήταν γεμάτο παιδιά, που όλα φορούσαν τις πιτζάμες και τα νυχτικά τους. Τραγουδήσαμε πρωτοχρονιάτικα κάλαντα και φάγαμε πάστες κάτασπρες και μαλακές σαν το χιόνι. Ήπιαμε και κακάο, τόσο πηκτό,που έμοιαζε με λιωμένη σοκολάτα. Έξω,τα φώτα από τις πόλεις και τα χωριά τρεμόπαιζαν στον ορίζοντα καθώς το τρένο έτρεχε προς το βορρά. Μετά από λίγο δεν βλέπαμε πια φώτα. Ταξιδεύαμε μέσα σε σκοτεινά, παγωμένα δάση, εκεί που τριγύριζαν πεινασμένοι λύκοι, και λαγοί με άσπρες ουρές έτρεχαν να κρυφτούν καθώς το τρένο μας περνούσε με θόρυβο μες την ήσυχη νύχτα. Παναγιώτης Καραδήμας Θανάσης Μέμτσας Σκαρφαλώσαμε σε κάτι βουνά τόσο ψηλά, που έλεγες πως θα τρακάρουμε με το φεγγάρι. Αλλά το Πολικό Εξπρές δεν έκοψε καθόλου ταχύτητα.έτρεχε όλο και πιο γρήγορα, ανεβαίνοντας στις κορφές των βουνών και κατηφορίσοντας στις κοιλάδες σαν το τρενάκι του Λούνα Παρκ.Τα βουνά έδωσαν τη θέση τους σε λόφους και οι λόφοι σε χιονισμένες πεδιάδες. Διασχίσαμε μια μεγάλη έρημο από πάγο, τον Μεγάλο Αρκτικό Ωκεανό. Πέρα μακριά φάνηκαν κάτι φωτάκια. Έμοιασαν με φώτα ενός παράξενου υπερωκεάνιου που ταξίδευε στην παγωμένη θάλασσα. <<Εκεί>>, είπε ο ελεγκτής, <<είναι ο Βόρειος Πόλος>>.
Βασίλης και Νίκος Ο βόρειος Πόλος. Ήταν μια τεράστια πολιτεία που στεκόταν ολομόναχη στην κορφή του κόσμου, γεμάτη εργοστάσια όπου φτιάχνονταν όλα τα πρωτοχρονιάτικα παιχνίδια. Στην αρχή δεν είδαμε τους βοηθούς του Αϊ- Βασίλη. << Έχουν μαζευτεί στο κέντρο της πόλης >>, μας είπε ο ελεγκτής. << Εκεί θα δώσει ο Αϊ-Βασίλης το πρώτο δώρο της Πρωτοχρονιάς>>. << Ποιος παίρνει το πρώτο δώρο; >> ρωτήσαμε όλοι μαζί. << Θα διαλέξει κάποιον από σας>>, απάντησε ο ελεγκτής.
Ενερίκο Ορέστης Κοιτάξτε, φώναξε κάποιο παιδάκι οι βοηθοι του. Εξω ειδαμε χιλιαδες βοηθούς του Αιβασιλη. Καθώς το τρένο πλησίαζε στο κεντρο της πολης εκοβε ολοενα ταχυτητα, γιατί οι δρόμοι ηταν γεμάτοι. Όταν το Πολικο Εξπρές δεν μπορόυσε να προχωρήσει άλλο απο τον κόσμο, σταμάτησε και ο ελεγκτής μας άφησε να κατεβόυμε. ΝΙΚΟΣ Σπρώχνοντας ανάμεσα στο πλήθος,βρεθήκαμε σ'ένα μεγάλο στρογγυλό άνοιγμα. Μπροστά μας ήταν το έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη. Οι τάρανδοι ήταν ανυπόμονοι. Πήγαιναν πάνω κάτω, σηκώνοντας τα πίσω πόδια και χτυπούσαν τ'ασημένια κουδουνάκια που ήταν δεμένα στα γκέμια τους. Ήταν ενας ήχος μαγικός, δεν είχα ξανακούσει ποτέ τέτοιο πράγμα. Απέναντι μας οι βοηθοί παραμέρισαν και εμφανίστηκε ο Αϊ- Βασίλης. Οι βοηθοί του ζητωκραύγαζαν χαρούμενοι. Προχώρησε προς το μέρος μας και μ'έδειξε με το δάχτυλό του. <<Για έλα εδώ, φιλαράκο μου>>, είπε. Ύστερα πήδηξε στο έλκηθρό του. Ο ελεκτής με σήκωσε, μ'εβγαλε στα γόνατα του Αϊ-Βασίλη κι εκαίνος με ρώτησε: <<Λοιπόν, τι δώρο θέλεις για την Πρωτοχρονιά;>> Λουκία-Ντινος ταξη Δ2' Ήξερα ό,τι μπορούσα να ζητήσω ό,τι δώρο έβαζε ο νους μου. Όμως αυτό που ήθελα δεν ήταν μέσα στον τεράστιο σάκο με τα δώρα του Αι-Βασίλη. Αυτό που ήθελα πάνω απ' όλα ήταν ένα ασημένιο κουδουνάκι από το έλκηθρο του. Μόλις το ζήτησα,ο Αϊ-Βασίλης χαμογέλασε. Μ' έσφηξεστην αγκαλιά του και είπε σε ένα βοηθό του να κόψει ένα κουδουνάκι από τα γκέμια των ταράνδων. Ο βοηθος το πέταξε στον Αι -Βασιλη κι εκείνος το έπιασε το σήκωσε
ψηλά και φώναξε: <<Το πρώτο δώρο της Πρωτοχρονιάς.! Αλέξανδρος και Νικόλας Το ρολόι της εκκλησίας χτύπησε μεσάνυχτα την ώρα που οι βοηθοί χειροκροτούσαν.ο Αϊ Βασίλης μου έδωσε το κουδουνάκι και το έβαλα στην τσέπη της ρόμπας μου.ο ελεγκτής με βοήθησε να κατεύω από το έλκηθρο. Ο Αϊ-Βασίλης φώναξε τους τάρανδους με τα ονόματά τους και χτύπησε το μαστίγιό του στον αέρα. Το έλκηθρο ξεκίνησε και σηκώθηκε ψηλά. Ο ΑϊΒασίλης έκανε ένα κύκλο πάνω από τα κεφάλια μας κι εμφανίστηκε στο σκοτινό και παγωμένο πολικό ουρανό. Μόλις ξαναμπήκαμα στο Πολικό Εξρπές, τα άλλα παιδάκια μου ζήτησαν να δουν το κουδουνάκι.έβαλα το χέρι μου στη τσέπη και τι να δω-ήταν μια τρύπια και είχα χάσει το ασημένιο κουδουνάκι από το έλκηθρο του Αϊ-Βασίλη. <<Πάμε γρήγορα έξω να το βρούμε>>, είπε ένα παιδάκι, όμως εκίνη την ώρα το τρένο τραντάχτηκε ξαφνικά και ξεκίνησε. Είχαμε πάρει το δρόμο του γυρισμού. ΒΑΣΙΛΙΚΗ & ΜΑΡΙΑ Είχα καταστενοχωρηθεί που έχασα το κουδουνάκι. Όταν το τρένο έφτασε στο σπίτι μου,αποχαιρέτησα λυπημένος τ' άλλα παιδιά. Στάθηκα στην πόρτα μας και τους κούνησα το χέρι. Από το τρένο που είχε ξεκινήσει, ο ελεγκτής είπε κάτι, αλλά δεν άκουσα καλά. Τι; φώναξα. Εκείνος έκανε τα χέρια του χωνί γύρω απ' το στόμα ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, φώναξε.
Το Πολικό Εξπρές σφύριξε δυνατά κi έφυγε. Ελευθερία Χριστίνα Δήμητρα Το πρωί της Πρωτοχρονιάς η μικρή μου αδερφή, η Σάρα κι εγώ ανοιξαμε τα δωρα μας.όταν τα είχαμε ανοίξει όλα, η Σάρα βρήκε το δέντρο.έγραψε το όνομά μου.μέσα ήταν το ασημένιο κουδουνάκι! Είχε κι ένα σημείωμα : << Το βρήκα στο έλκηθρο μου. Να ράψεις την τρύπα της τσέπης σου>>.υπογραφή : <<Κύριος Β>>. Κούνησα το κουδουνάκι.έβγαλε τον πιο γλυκό ήχο που είχαμε ακούσει ποτέ με την αδερφή μου. Αλλά η μητέρα μου είπε:<<τι κρίμα>>. ΒΑΣΙΛΙΚΗ & ΜΑΡΙΑ
<<Ναι>>, είπαι κι ο πατέρας μου, <<είναι χαλασμένο>>. Όταν κούνησα το κουδουνάκι, οι γονείς μου δεν άκουσαν τίποτα. Παλιά οι περισσότεροι φίλοι μου μπορούσαν ν' ακούνε το κουδουνάκι, αλλά καθώς περνούσαν τα χρόνια, δεν άκουγαν τίποτα. Μια Πρωτοχρονιά, ακόμα και η Σάρα διαπίστσωσε πως δεν μπορούσε ν' ακούσει πια το γλυκό του κουδούνισμα. Όμως εγώ, παρόλο που έχω τώρα μεγαλώσει, ακούω πάντα το κουδουνάκι, όπως τ'ακούνε όλοι όσοι πιστεύουν αληθινά. Ελευθερία Χριστίνα Δήμητρα
ΤΑΞΗ Δ2 ΓΙΏΡΓΟΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΑΡΙΑ ΠΑΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΑΣΙΛΗΣ ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΘΑΝΑΣΗΣ ΛΟΥΚΙΑ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΝΙΚΟΛΑΣ ΝΙΚΟΣ ΝΙΚΟΣ ΕΝΕΡΙΚΟ ΟΡΕΣΤΗΣ ΔΕΣΠΟΙΝΑ Η εργασία πραγματοποιήθηκε χρησιμοποιώντας τα προγράμματα: Openoffice Revalation Natural Art ενώ στηρίχθηκε στο βιβλίο: ΤΟ ΠΟΛΙΚΟ ΕΞΠΡΕΣ