2277 ΑΡΧ [pp. 551 552. 559 ] ΑΡΧ

2275 APX [pp. 559. 551.] APX 2276 [Άρχ>/, Gl. Ο Η go, Magistratus, Ora, Exordium, A Auspicium, Principatus, Initium, Principium, Ortus, Magisteritim, Poteslas, imperium, Praesidatus. Άρχή] τό προοίμιον Exordium. Άρχal Crepundia, Lites^ Stilites. Άρχη' Initio. Τήν αρχήν Jam tum. Αί αρχήν λαβοϋσαι ev δικαστηρίω δίκαι έξ άντικαθεστώτων Lites contestatae. 'Αρχή βιβλίου ή άλλον τον Exordium, Inceptio. Άρχή γένους' Primordium. Άρχή έργου' lnchoatio, Inceptio, Initium, Exordium. 'Αρχή ληστείας' Ducatus latronum. Άρχή ξίφους' Mucro. 'Αρχή πόλεως' Principatus. Άρχή χιλιάρχων Tribunatus. Άπ' άρχής A primo. * Έξα?ταρχής- Deintegro. Έν άρχψ Initio, Principio. Έξ άρχής' A principio. Παρα ras αρχάς' In primis. \ 7 ide Schneider. Lex. " 'Αρχήν, Primo, Niceph. Η. E. 2, 38." Routh. Mss. "Omnino, Xen. K. A. 7, 7, 17. Χαλεπώτερον έκ πλουσίου πένητα γενέσθαι, ή άρχήν μή πλοντήσαι. 'Αρχή, Magistratus, i. e. Qui magistratum gerit, Demosth. 1145. Reisk. 'Οφείλοντας τά σκεύη Trj πόλει ή άρχή, παραλαβοϋσα παρά τής προτέρας αρχής, ήμίν παρέδωκε: in Steph. 1. p. 294. Hervag. 2. Ονδέν άλλο είχον ποιήσαι, πλήν ύπολαμβάνειν τήν άρχήν ήδικηκέναιμε. In Ed. Reisk. 1119. substitutum est τήν Άρχίππην." Seager. [" Άρχή, Fischer. Ind. Palaeph. Lennep.ad Phalar. 151. 296. ad Herod. 468. Musgr. Andr. 1098. 2eun. Ind. Xen. Κ. Π. Ruhnk. ad Tim. 4. Clark, ad 11. Γ. 100. Valck. ad Ammon. 71. ad Charit. 417. Wakef. Ale. 698. Jacobs. Anth. 6, 311. Heyn. Horn. 4,469. Conf. cum άκμή, ad Dionys. H. 3, 1846.; cum άρετή, ad Diod. S. 2, 182. 6l6. ; cum υπεροχή, ad 2, 463. Propositio evidens ap. philosophos, Ernest, ad Cic. 4, 1. p. 471. Extremitas, ad Timrei Lex. 241. Valck. Hipp. p. 245. 762. ; ad Herod. 308. Wyttenb. Select. 328. Wessel. Diod. S. 1, 42. Jacobs. Anth. 11, 50. ad Diod. S. 2, 201. 'A. et ηγεμονία quomodo differant, ad Herod. 620. Ά. κακών, άγα- 6ώ>ν, ad 426. Ή ά. τής τνραννίδος, Phalar. 234. cf. 236. Ά. άκρα, Wakef. Trach. 1256. Έξ άρχής, Toup. c Append, in Theocr. 6. Abresch. Lect. Aristaen. 249.; jfech. 2, 41. Lennep. ad Phalar. 84. Diod. S. 1, 46l. 472. 2, 256. Jacobs. Animadv. 202. 252. Lucian. 2, 53. Dionys. H. 3, 1358. 1361. 1368. 1382., A201S έξ άρχής, Plut. Mor. 1, 489- Diod. fe. 1,34. Oi τά εξ ά., ad Lucian. 1, 179 Amst. Έκ νέας αύθις ι ά., Plut. Mor. 4, 892. Το άπ ά., Demosth. 1, 668,. 24. 'Αρχήν, Omnino, Plut. Mor. 1, 453. Olim, Wes- 1 sej. Herod. 44. Lennep. ad Phalar. 83. Τήν άρχήν,, Fac. ad Paus. 1, 236. 2, 484. Muncker. ad Anton, j Lib. 176. Verh. Zeun. ad Xen. Κ. Π. 114. ad Xen. Eph. 164. ad Lucian. 1, 267. 390. 391. 2, 73. 169. M4>. Wessel. Herod. 115. 452.679 Omnino Lennep. ad Phalar. 82. 99. 137-233. 251. Wakef. S. C. 2, 12. Brunck. Phil. 1239. Wakef. ibid. Jacobs. Animadv. 54.295. ; (an άρχήν ap. Wakef. S. C. 4, 90.?) Anth. 8, 225. Fischer, ad Weller. G. G. 3, 224. Kuster. Aristoph. 15. Heindorf. ad Plat. Gorg. 105. Gersdorf. Beastr. 1, 495. 'Es άρχήν, Lennep. ad Phalar. 84. Fac. Paus. 1, 441. Άρχαι, ad Charit. 454. Archontes, Diod. S. 1, 672. Έν άρχαίς, 2, 586. Dionys. Η. 2, 661. 717. 1177. HSO. Vita ^EschyJi p. D 2. med. Tauchnitz. Polyb. 1, 207. Τάς μέν αρχάς, l, j 301. 2, 12. Kar' άρχάς, Memno 82. Orell. 90. ad Phalar. 251. Diod. S. 2, 6l6. Dionys. H. 2, 1077- i Schneider, ad Aristot. H. A. 415/' Schaef. Mss. "'Αρχή, Funis, Diod. S. 3. Act. Apost. 10, ]l. 'Αρχάς, Ab initio, Polyb. 1, 433/' Wakef. "Εξαρχής, pro έξ άρχής, Ab initio, A principio. " Deraostll. Αύθις έξαρχής λέγε. Item r/ εξαρχής τάξις, " Primus ordo/' [Gl. Εξαρχής' Denuo. " Zeun. ad Xen. Κ. Π. 62. Thom. M. 315. Luzac. Exerc. 171. Aristoph. Π. 866. 1113.; Τ. H. ad p. 295.ad Diod. S.2, 106. 287. 584. ad Lucian. 2, 265. To έξαρχής, Paus. 83. 385. 'E/c τοϋ έξαρχής, Toup. Opusc. 1, 169.; Emend. 1, 255. Τά έξ., Demosth. 1247, 5. Ανθις έξ., JW 383. ΠάΧιν έξ άρχής, Aristoph. Ε ί. 996.1327/' Schaef. "Καταρχής, affertur pro Ab initio, quod et άπ " et έξ αρχής.'' " Καταρχάς, s. Kar άρχάς, Ab initio. Plut. Solone. NO. IX. Β " Sic αντίκα καταρχάς, Jam inde ab initio^ Herod. " Dicitur vero et ro καταρχάς, quo inter alios usus " est Demosth/' [Gl. Καταρχάς' Initio. " Thom. M. 427. Musgr. Here. F. 123. Cum gen., Schol. ad A- ristoph. Π. 469." Schief. " Έξυπαρχής, Denuo, A principio, Iterum. Lucian, " Άναλαβών έξυπαρχής βόα" ["Aristot. de Anim. 2. init." Routh. Mss. " Ab initio, Hesych." Wakef. Άρχηθεν, Ab initio, έξ άρχής. Utitur Herod. 3, (SO.) δε άρχήθεν ένεμφύεται άνθρω πω. Utitur et Philo, Και ή τών κατασκενασάντων άρχήθεν μεγαλόνοια. [" Orig. c. Cels. 2, 75/' Routh. Mss. Glossae: Άρχήθεν Denuo. Herod. 3, 25. Plut. Cat. Min. c. 28.; Amat. 759- Athen. 504. " Valck. Diatr. 153. ; ad Herod. 668. Toup. Opusc. 1, 364. Ammon. 73. 77. Phrynich. Ecl. 34. Wakef. S. C. 5, 15. Brunck. Soph. 3, 399" Schaef. Άρχογλυπτάδης, ό, Magistratus ambiens, quasi τάς άρχάς γλυφών, Etym. Eust. [159, 45. A Schneidero non agnoscitur. " Lobeck. Aj. p. 367." Schaef. Άρχοειδής, ό, ή, q. d. Principii formam habens. Bud. άρχοειδές interpr. Primigenium, Primarium, ubi scribit Aristot. Ουδέν έστιν άρχοειδέστερον τών αξιωμάτων. Affert ex Eod. de Part. Anim. 3. haec de jecore dicta, Κείται γάρ ουδαμώς πρός άρχοειδή θέσιν. [G1. Άρχοειδής' Primogenius.] Άρχολάβος, (ό,) q. d. Magistratus susceptor. In VV, LL. exp. Quadruplator. Habetur ap. Hes. v. Άρχώνης. [A Schneidero non agnoscitur.] Άρχολίπαρος, (ό, ή,) Magistratus ambiens, quasi λιπαρών 'ίνα άρχής τύχη, vel ό έκ τής άρχής λιπαινόμενος, Etym. Eust. (159, 45.) Potest et ab άρχω esse. [A Schneidero non agnoscitur.] [* Ά ρχομηνία, ή, i. q. ν ov μην ία. Chandler. Inscr. Att. 54. Buttmann in Idelers Hist. Unters. S. 396.] [*" Άρχοποιός, (ρ, ή,) Dionys. Areop. p. 36." Kali. [* " Άρχωδός, (α, ή,) Gretser. ad Codin. 2, 2, 4/' Kail. Άρχώνης, ό, Magistratuum emtor. Aliter tamen Etym. Rursus aliter Hes. Utrumque vide. [Andocides 65. Άργνριος γάρ ούτοσϊ, ό καλός κάγαθός άρχων, είς έγένετο τής πεντηκοστής τρίτον έτος. " Εχ άρχων els efficio unum vocab. άρχώνης, Princeps collegii ejus, quod vectigal quinquagesimae redemit." Reisk. " Valck. Diatr. 293/' Schaef. ['*' " Άρχωνίδας, * "Αρχωνδας, Valck. ad Adon. 267.; Phcen. p. 764/' Schaef. Αρχαιρεσία, ή, et plur. Άρχαιρεσίαι, item 'Αρχαιρεσία, τά, Comitia. Ita enim Charisins interpr. αρχαιρεσίας. Q. d. Electio s. Electiones magistratuum. Aristot. Pol. 3. Έπί re ras αρχαιρεσίας καί ras ενθύνας τών αρχόντων. Plut. autem άρχαιρέσια dixit neutro ut testatur Bud. Comm. 142. Αρχαιρεσία autem vel potius άρχαιρεσίη Ion. affertur ex Herod. [Gl. Άρχιαιρέσια' Comitia, Comitiae. Άρχιαιρεσίοις Comitiis. Άρχιαιρεσίων έορταί' Calata. Άρχιαιρέσια, δ\ς τον έτονς γινόμενα' Calata comitia. 'Αρχαιρεσία* Comitia. Άρχαιρεσίαι' Comitatus, Comitia. Herod. 6, 58. " Άρχαιρέσιον, ad Dionys. Η. 3, 1709-1858. Άρχαιρέσια, ad Moer. 10. Schweigh. ad Appian. 3, 481. Plut. 2, 227. Cor. Αρχαιρεσία, ad Diod. S. 1, 459. ad Dionys. H. 2, IO91. 1246." Schaef. [* Άρχαιρεσιακός, ή, ov, Gl. Comitialis.] Άρχαιρεσιάζω, Comitiis intersum, Ad comitia eo. Item, Creo ct designo in comitiis magistratum, Bud. ibid, e Plut. Άρχαιρεσιάέω exp. etiam Magistratum ambio, Prehenso, Livio: Sum magistratuum candidatus. Plut. Othone, Άρχαφεσιάζοντες νπέρ'όθωνος, Pro Othone ambientes. [" Plut. Crasso 1003. HSt. cum infin., Και δή άρχαφεσιάζοντες ήσαν ονκ ολίγοι τήν νίκην έκείνω τον πολέμον προσήκειν" Seager. Mss. " Magistratum ambio, Polyb. 26, 10. Athen. 5, 193." Schweigh. Mss. Toup. Ind. Longin. v. Kaταρχ. Lex. Herod. 176." Schaef. [* " Καταρχαφεσιάζω, Longin. 44. τ Αρα δή έν τη τοσαύτη λοιμικη τοϋ βίον διαφθορά δοκούμεν έτι έλενθερόν τινα κριτΐήν τών μεγάλων, η διηκόντων πρός τόν αιώνα, κάδέκαστον άπολελείφθαι, καϊ μή καταρχαιρε- 7 Ε

2277 ΑΡΧ [pp. 551 552. 559 ] ΑΡΧ 5278 ζ σιάζεσθαι πρόε τήε του πλεονεκτείν επιθυμίας; Verbum exquisitissimum, et non nisi Longino nostro citur τψ Πατρϊ σννάναρχοε, Patri coaeternus. Il Άν Α (ό, ή,) Una cum alio carens principio,'ut Christus di- usurpatum. \Αρχαιρεσία5είν, Comitia habere ad creandos magistratus, To hold court. Est et άρχαφε- nullius dominatui subest. II. B. (703. 726.) OM^o? αρχοε, Principe s. Duce vel Dominatore carens Q^ σιάζειν, Ambire, Plebem demuleere, quod candidati άναρχοι εσαν. Plato de LL. 12. ^ηδέποτε άναρχον solent. Hinc καταρχαφεσιάζειν, Ambiendo vincere, μηδένα είναι. Ετ Αναρχία, (ή,) Status eorum, qui s. Malis artibus finem propositum assequi. Καταρχαφεσιάζεσθαι, Muneribus seduci, corrumpi, Got principe s. dominatore carenf, q. d. Principis autdominatoris carentia. Philo de V. M. 3."iWp over. Atque hinc Longin. intelligendus. Sed de γενομένηε, άφετοι πρόε άσέβειαν ώρμησαν, Quasi turn hoc consulendi VV. DD. ad Hes. Harpocr. J. Poll. imperium nullum esset. Αναρχία, inquit Bud., dicitur Cf. etiarn Suid. Etym.' Toup. Erravit: idem h. v. de republ. cum carent magistratibus. Xen. E. 8. de a Plut. usurpatum est, Graccho 1539. HSt. Aevicios statu Atheniensium dixit sub xxx Tyrannis. Αναρχία, Contumacia adv. eos, qui nobis praeesse de- γαρ ΌστίΧιοε, άνήρ όχιγαρχικόε, καϊ δννατυε έν τή βονλή, πρότερο ν μέν έζέπεσεν, νπατείαν παραγγέλλων, τον Ταίου τον Φάννιον προαγαγόντοε, έκείνον δέ καταρχαιρεσιάσαντοε. Vide Classical Journal Τ. 2. p. 822." Seager. Mss. " Τ. 7- p. 240." Boissonad. Mss. " Ad Hesych. 1, 562." Dahler. Συναρχαιρεσιάζω, In petitione adjuvo, Candidato faveo et adsum, Bud. ["Plut. Pomp. 1144. HSt.: 1173.: Cicerone 1589." Seager. Mss. "Wyttenb. Select. 326/ Schaif. [««Άρχεάναζ, Jacobs. Anth. 8, 154." Schaef. [* " ΆρχεβούΧειον μέτρο*', Hephaestio 27 92." Kail. Mss. " Άρχεβονλεωε, Callim. 1, 500." Schaef. [* " Άρχεδίκης, ov, o, Jure aequo imperans, δ κατά δίκην άρχων, qui et δ * δικαίαρχος dicitur. 'Αρχ. τοκέων, Π. 4, 196. justorum et recte impel antium parentum. Οί άρχεδίκαι sunt Justi et legitimi et humani principes." Damm. Lex. Pind.] [* "ΆρχέΧοχοε, Heyn. Hom. 6, 292. 369. 6l0. 656." Schaef. Γ " Άρχβ/iαχοε, Heyn. Hom. 6, 369." Schaef. [* " Άρχέπολιε, ό, η, Princeps civitatis. 'Αρχ. θήσειε νιν, Constitues earn reginam civitatis, Π. 9, 92. Nvmpham Cyrenen." Damm. Lex. Pind. " Fischer. Descr. Lect. 795 96." Schaef Άρχέτυπον, το, Exemplar primigenium, vel Forma primigenia, Bud. interpr. Latini quoque Archetypum dicunt, Gr. v. retinentes. Exp. et Forma princeps. Aristot. de Mundo, To άρχέτυπον τον χρόνον καϊ παράδειγμα. Existimo autem άρχέτνπον dici quasi άρχήν τον τύπου, ut Principium typi appelletur typus initio factus et omnium primus, idemque hie post Άρχή, non ροδί'άρχω posui, Fateor tamen posse etiam signif. τον άρχειν hoc comp., sicut et similibus, inclusam videri, eod. sensu. Non male autem άρχέτνπον verti Primam formam, ostendit synon. πρωτότνπον. Ceterum hujus vocis primum et proprium usum esse arbitror in imaginibus ; ut Lucian. (1, S4L.) Τήε είκόνοε ταύτης άντίγραφόε έστι νϋν Άθήντ/σι προε αυτήν έκείνην ακριβέ ί τή στάθμη μετενηνεγμένη' τό άρχέτνπον δ" αντο κ. τ. λ. Dicitur et αρχέτυπος γραφή, ut ap. Phil, de V. Μ. 3. Προϊ as εδει, καθάπερ άπ' άρχέτνπον γραφήε καϊ νοητών παραδειγμάτων αισθητά μιμήματα άπεικονισθήναι. Per metaph. autem tam άρχέτυπον subsf. quam άρχέτυποε adj. de aliis etiam rebus dicitur. Ετ Άρχετνπία, (η,) Exemplar, Idea, ut interpr. Bud. in h. 1. Dionys. Areop. de Cael. Hier. Καί δυνατόν έστιν δι αυτών άνάγεσθαι προε τάς άνλονς άρχετνπίαε. [G1. Άρχέτυπον Principale. Onesicritus ap. Diog. L. 6, 84. Dionys. H. Dinarcho, Lucil. Atil. Fortuuat. 2686. " Wyttenb. Ep. Cr. 32. Valck. ad Chrys. 54. Τ. H. ad Lucian. 1, 209. Άρχέτυποε, ad Dionys. Η. 1, 175." Schaef. " Άρχέχοροε, (ο, ή,) Qui praeest choro, Choragus, " s. Qui choros inchoat. Epigr. [adesp. 720. Eur. Tro. 151. nobis άρχεχόρου πληγα~ιε Φρυγίας Ειικόμποιε έζήρχον θεούε. " Ad' Charit. 291. Musgr. Troad. 147. Jacobs. Anth. 12, 299 " Schaef. [* " Άρχεχόροιοε, Gruter. Inscr. p. 328." Kail. [* " Άμφοδάρχηε, (ό,) Viarum urbis praefectus. Philo in Poliorcetico (Math. Vett. 93.)" Suicer. Mss. Glossae: Ά μφοδάρχηε Victor, (sic,) Magister pagi.] "Αναρχος, 6, >/, Principio carens, quod de Deo solo dicitur. Exp. etiam /Eternus, e consequente. Greg. Ό δε Tibs, έάν μέν ώε αίτιον τόν ΥΙατέρα Χαμβάvtjs, ούκ άναρχοε' αργή γάρ Τ ιον δ ΤΙατήρ, ώε αίτιος' έάν δέ τήν άπό χρόνον νοήε άρχήν, και άναρχος. Ετ Σννάναρχοε, bent, Detrectatio imperii. Item, Soluta licenti^ Licentia qua unusquisque pro libidine omnia a it.'sumitur autem e consequente haec signif.; licfentia enim est ubi vel nullus est, qui imperet, vel imperium detrectatur. Ά ναρχια δούλων καί παίδων Bud. ρχ Aristot. Pol. pro Licentia. Sic exp. et ap. Plat ( e LL. 12. Την δ αναρχιαν έζαιρετέον ει: παντόε του βίον Β κ. τ. λ. ubi tamen videndum, num et in altera signif. sumi possit. Philo de V. Μ. Ι/Όταν εία άναρχίαΐ εκδιαιτώνται, cum imperium detrectantes insolescunt. [Άναρχοε, Gl. "Άναρχα- Improcerata. Αναρχία, Xen. Ε. 2, 3, 1. η. jesch. S. c. Τ. 1038/E X <W άπιστον τήνδ' άναρχίαν πολεί. * " Άνάρχωε, Nicet. Pap hi. Or. in Jacob. 377 - Andr. Cr. in Dorinit. Mar. 2, 136. Clem. Alex. 703. Amphil. 136. Method. 313] Cyrill. Haer. p. 94. ad Sibyll. Orac. p. 97. Ed. ArasteL Pisides de M. O. 1657." Kail. Mss. " Vita S. Sylvestri 296. Combef." Boissonad. Mss. " Orig. Philoc. 24. p. 86. Ούκ έστιν άνάρχωε κακά, ovhk aykvνητα τά κακά. Chrys. in Jo. Horn. 4. Τ. 2. p. 574. Τήν γάρ ζω ή ν άεϊ τε είναι, και άνάρχωε εΐ ναι, καί * άτελεντήτωε, παντεχ άν όμοχογήσαιεν." Seager. Mss. "'Άναρχοε, Ammon. \ 8. Jacobs. Anth. 11, 188. Eum. 699. Stanl. 529." Schaef. [" Συνάναρχοε, Psell. in Cantic. Cant, ad c. 3, 4." Boissonad. Mss. "Chrys. Hom. 824. T. 5. p. 8l6. Έγώ είμι ό συνάναρχοε τοϋ πατρόε Χόγο$ } φ C άκτίστηε άρχήε ό κχάδοε.,} Seager. "Απαρχοε, ό, ή, Praefectus, Dux, falsa lectio pro επαρχοε vel νπαρχοε, iesch. Pers. 325.] [* " Άρίσταρχοε, (ό,ή,) Const. Manass.Chron.,sed cum variante Χήσταρχοε." Boissonad. Mss. " Wyttenb. ad Pint, de S. Ν. V. 24. Valck. Phcen. p. 550.; ad Herod. 462. * Άριστάρχειος, Wassenb. ad Hom. 60. Wolf. Prolog. 237. 257. 270. Herodic. Epigr." Schaef. " Άστεράρχηε, (ο, Princeps siderum.) Nicet. Eugen. 1,1. (Nwv τον φερανγονε άστεράρχου φωσφόρου ή 4, 300. (Ό Χνπηρόε αύτόε άστεράρχηε φωσφόρος.)"βοάsonad. Άστράρχη, ή, Orph. Η. 8, 10. Άστράρχη, *τανύπεπλ', ^ έλικοδρόμε, πάνσοφε κούρη.~\ " Άστροάρχην, Luna Phcenicibus dicta, quam Afri U raniam vocant. Herodian. Bassiano. 5. παρά τήν τών άστρων άρχήν, A praefectura s. imperio, quod in astra obtineat. Jun. ad Gen. 1. Num Pteni nomen Graecum imponerent? Sed Graecis mos vocabula pe- D regrina ad liuguaesua^ etymologiam detorquere.orpb. de Luna, Άστράρχη, * τανύπεπχ', * έλι^ρόμε, ιτάνσοφε κούρη. Άστάρτη utrobiqueintelligitur. Astorelb ut Hebraei, Άστάρτη ut Graeci, vetustissimum celeberrimumque Sidoniorum, Tyriorum, itaque etiam Phcenicum numen. 2 Reg. 23, 13. Au^. Quaest. Judic. 16. Juno sine dubitatione a Punicis Astarte vocatur. Juno Poenorum numen, ^En. 1. Juno Lucina, Ter. Andr. Eadem quae Luna, Cic. Nat. Deor. 2. Fuller. Miscell. I, 13." Gataker. [* " Αύσονάρχηε, (ό,) Const. Manass, Chron. p. 66.84. 113. Jo. Diaconus in Banclini Anecd.v. 194. Boissonad. Mss. Phile de Anim. Propr. p. 6. 66.] [ '" " Αύταρχοε, (ό, ή, Qui summa 4 r-rum praeest, Qui summam rerum potestatem obtinet.) Const. Manass. Chron. p. 110. var. lect." Boissonad. Μ». Dio Cass. 986.] [* " Ανταρχή, (ή,) Simpl. ad Epict. p. 9- Τ. H. ad Luc. Timone 54 " Kali. [* Αντάρχης, ό, i. q. αυτοκράτωρ.]

227P APX [p. [*." Αυταρχεω, (Ipse summa rerum prrcsum.) Const. Manass. Chron. p. 120." Boissonad. Mss. Dio Cass. 381. 661. et persaepe. " Xiphil. 229. RSt." Schaef. [* Αυταρχία, ή, Summa rerum potestas. Hesych. Miles, p. 48. Dio Cass. 419-698. 742. 787. 939 1179. 1190.] [* " Βαρβοραρχ/α, (//,) Nicet. Eugen. 5, 330/' Boissonad. [* Βοήβαρχος, Praefectus auxiliorum.* Polyb. 1, 79. Appian. 1, 391-395.] [* " Γενοι;πρχ/α, (ή,) Georg. Cedren. p. 3." Kail. [* " Δαφονιάρχης, (ό,) Falster. Amcen. Philol. 2, 9." Kail. [* Δείπναρχος, ό,?/, UNDE * " Δειπναρχέω, Theod. Prodr. in Lazer. 2. Misc. 066." Boissonad. " Δεκάρχης, SIVE Δέκαρχος, ov, 0, i. q. δεκαδάρχη* 11 s. έε/ώδπρχο*, Decurio, Decanus: interdum et De- " cemvir. Priore utitur Herod, pro Decano s. Decu- " rione. INDE Δεκαρχία, ή, Decemviratus, Decern- " virum imperium s. dominatus. Apud Suid. Tas u νπό Λακεδαιμονίων κατασταθείσας έν τα ϊς πόλεσι " δεκαρχίας. Vide et Δεκαδαρχία." [Gl: Δεκάρχης' Decurio. Δέκαρχος' Decanus. Δεκαρχία' Decurionatus. * Δεκαρχικόε Decurionalis. Δεκαρχική Decemvirilis. "Δεκάρχης, Herod. 7, 81. Δεκαρχία, Dionys. Η. 1, ί 15. 654.665. 6?6. Xen. Ε. 3, 4, 7 Δέκαρχος, Dionys. Η. 1,85. Xen. Κ. Π. 2. ρ. 113. 117/' Scott. App. ad Thes. "Zeun. ad Xen. Κ. Π. 163. 165. 171. 353. ad Dionys. H. 1, 266. Δεκαρχία, 4, 2143. 2144.2146. 2147. 2149. ad 2227. ad Corn. Nep. 170. Stav." Schaef. " Δεκαδάρχης, SIVE Δεκάδαρχος, ό, Decern milltl- " bus praefectus, Decurio. Xen. Κ. Π. 8. f ils yap τά " πολλά δεκάδορχοι μέν, δεκάδων έπιμέλονται' λοχα- " γοί δέ, δεκαδάρχων χιλίαρχοι δέ, λοχαγών μν- " ρίαρχοι δέ, χιλιάρχων. Et 4. Tovs δέ δεκαδάρχονς " τή δεκάδι εκαστον παραγγέλλειν. UNDE Δεκαδαρ- " χ/α, ή, Ejusmodi praefectura dicitur. Alioqui δεκα- " δαρχία est etiam Decemviratus, h. e. Decemvirum " collegium et potestas. Plut. Probl. Rom. Ύπό Trjs " δεκαδαρχίαζ άνθνπ ατικής, A decern viris, qui consu- " lari potestate erant, s. Pertribunos consulari potentate. Isocr. Panath. (. 25.) Ύπέρ τον μή περιπε- " σείν, ολιγαρχίας γενομένης, τηλίκούτοις κακοίς τό μέ- " γεθος, ήλίκοις έπι τών δεκαδαρχιών, και τής δνναστείας " της Λακεδαιμονίων. Sed ibi quidam Codd. habent " δεκαρχιών. Non male ; nam et ap. Dionys. H. " passim legimus δεκαρχία pro Decemviratus : ut {t A. R. 10. Έδόκει τε άριστα τόν ένιαντόν έκείνον ή 'Ρωu μαίωνπόλις νπό τής δεκαρχίας έπιτροπενθήναι. Idem " tamen et δεκαδάρχονς vocat Decemviros, τονς δεκάρ- " χονς, ut sub finem ejusdem lib., Οίς τά πραττόμενa " νπό τών δεκαδάρχων ανιαρά ήν. Item VERBUM Δε- " καδαρχείν, Decurionem vel Decemvirum esse, Hes/' [Gl. Δεκαδάρχης, δεκάδαρχος' Decurio. Δεκαδαρχία' Decurionatus. "Δεκαδάρχης, Joseph. Β. J. 2, 20, 7. p. 208. 231. 357. Xen. Κ. Π. 2. p. 113. Δεκαδαρχία, Dionys. Η. 1, 652. 689. 690. Diod. S. 14. p. 402. Δεκάδαρχος, Xen. Κ. Π. 2. p. 112. Il6. 26l. 559 " Scott. App. ad Thes. "Joseph. Vita s. 24/' Boissonad. Mss. " Demosth. Phil. 2. p. 71- T/ έ' οί Οετταλοί; dp οίεσθ\ έφην, ότ αντών τονς τνράννονς έ'ξέβαλε, και πάλιν Νίκαιαν καϊ Μαγνησίαν έδίδου, προσδοκιών τήν καθεστώσαν ννν δεκαδαρχίαν έσεσθαι παρ αύτοίς; * Decemviratum nunc ap. eos institutum. Philippum decuriones singulis civitatibus praefecisse intelligo, id quod et Lacedaemonii fecerunt/ Wolf." Seager. Mss. " Δεκαδάρχης, Dionys. H. 4, 2152. Δεκαδαρχία, ad 1, 357-4, 2144. 2146. 2149-2227. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 236. ad Diod. S. 1, 578. 649. ad Corn. Nep. 170. Stav. Valck. Oratt. 26). Δεκάδαρχος, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 163. 165. 171. 353/' Schaef. Mss. " Δεκαδαρχία, in re militari, Arrian. T. 93." Wakef. [* Δεκαταρχία, ή, Gl. Decurionatus.] [* Διαιτάρχης, ό, ή, Gl. Atriensis, Lib. de Off. Proconsulis.] " Δίαρχοι, Hesychio teste, sunt οί Έλλανοδίκαι. [*Διδνμαρχος, ό, /Eger quidam ap. Hippocr. 409, 38.J 559 ]. APX 2280 A Δικαίαρχος, ό, ή, UNDE] "Δικαιαρχία, ή, Hesychio " άρχή δικαία, Justum imperium. Possit etiam Justo- " rum imperium signif. Suidae autem est ή δικαίως " άρχονσα. AT Δικαιάρχεια, Nom. propr. urbis " Italicae, quae et Puteoli. Unde Δικαιαρχειενς et " Δικαιαρχείτης, Puteolanus. Steph. Β." [" Δικαιάρχεια, Jacobs. Anth. 9, 49. 201. ad Paus. 371, 373." Schaef. Mss. " Δικαιαρχία, Philostr. V. A. 7, 10." Kali. " Δισσάρχας βασιλείς, vocat Soph. (Aj. 389-) Me- " nelaum et Agamemnoneni, quoniam illi duo reges " erant et imperatores Gr. copiaruni. Eandem ob " rem et δικρατείς noniinat." ["Δισσάρχης, Brunck. ad /Esch. Pers. 554. ; Soph. 3, 514." Schief. [* " Δναρχία, (ή,) Athan. 1, 302." Kail. [* Δνωδεκαδάρχης, ό, Qui duodecim viris praeest.] " Δωδεκάδαρχος, (ό, ή,) ΕΤ Δώδεκαδάρχης, ον, ό, Qui " duodecim viris praefectus est, Duodenarius praefe- " ctus. Posteriore utitur Xen.; prius ap. Hes. legi- " tur, exponiturque δωδεκάδος ήγεμών, Dux duodecim B " virum/' [*' " Είδεάρχης, Dionys. Areop. 1?6." Kali. " Εικαδάρχης, Viginti virorum praefectus. Hesychio 44 είκαδάρχαι sunt προστάται τινός σνστήματος." 44 Έκατοντάρχης, ου, ό, SIVE Έκατόνταρχος, Cen- 44 turio. Xen. f Εκατατόντάρχοι τών ιππέων." [Gl. Έ- κατόνταρχος' Centenarius, Centurio. Έκατοντάρχης, Act. Apost. 10, 1. Dionys. Η. 1, 84. Athen. p. 11. Έκατόνταρχος, Matth. 8, 8. Xen. Κ. Π. 358. * Έκατονταρχία, (ή,) Joseph. B.J. 376. Dionys. Η. 1, 544." Scott. App. ad Thes. * Έκατονταρχέω, Schneider. Lex. affert, sed άμαρτνρως.] " Έζάδαρχος, (ό, ή,) Sex virorum praefectus, Sex " viris imperans." [Lex. Xenoph.] [* " Έξακοσίάρχος, (ό, ή, Sexcenturio.) Polya^n. " Slrat. 1. Procem." Kail. [* " Έξονσίαρχος, (ό, ή,) Andr. Cr. p. 23." Kail. " Έπιθήραρχος, (ο, ή,) dici videtur de eo, qui τω " θηράρχω s. aliis θηράρχοις praeest. In VV. LL. Qui C " quatuor elephantis dominatur, Duplaris ferarius, e " Gaza. Item Έπιθηραρχία, (ή,) Duplaris feraria." [ielian. Tact. 22. ubi al. έλεφανταρχία.] [* Έπιλεκτάρχης, ό, Praefectus militum extraordinariorum. Plut. Arato 22. p. 1904. HSt.=5, 344. Ov κατέστησεν αντήν ό έπιλεκτάρχης.~\ " Εναρχία, ή, Dtictus principatusque probus. Utiιί tur hoc vocabulo Schol. Hom. ενηγεσίης exp. εναρ- " χίας, παρά τό εν 'ήγείσθαι. ITIDEMQUE Εναρχος e u Lycophr. affertur pro Bonus ductor et imperator. " Eustath. vero ex eo affert ενάρχω μνλω pro βασιλι- " κω γρόνθω. Alioqui idem εναρχος dicitur et Servi 44 esse epith. signif. Moriger, lmperio parens, Regi fa- 44 cilis. AT Εναρχίσασθαι, Hesychio est άπάρζασθαι, u afferenti et εναρχιώ pro άρζομαι." [Εναρχος έμπολενς, Phanias 7.; ό ώνονμενος εναρχος, Aristot. Elench. 33.; Άχιλλενς εναρχος, Lycophro 233. " Toup, Opusc. 2, 16. Jacobs. Anth. 8, 172. ad Lucian. 2, 319. Etym. 388, 45." Schaef. [* " Έφήβαρχος, (ό,?/,) Juventutis moderator, Mu- D nus publicum in civitatibus Graeciae, 3, 1, 34. 3, 7, 19." Ind. Epict. * Έφηβαρχέω, et *Ύπεφηβαρχέω, Inscr. Cumana, Caylus Recueil 2- PI. 60.] 44 Ζνγαρχία, (ή,) Duo currus. ielian. enim τά δύο 44 άρματα scribit vocata fuisse ζνγαρχίαν : duas autem 44 ζνγαρχίας, σνζνγίαν." [A Schneidero non agnoscitur.] [*' " Ήμεράρχης, (ό,) Const. Manass. Chron. p. 38. (=72. Meurs.)" Boissonad. [*'Ήραρχος, ό,ή, UNDE] " Ιεραρχικός, (J), OV,) A 44 vere incipiens, e Gaza de Mens." [* " Ίβηράρχης, (ov, o,) Const. Manass. Chron. p. 121." Boissonad. [* Καλλίαρχέω, Inscr. Cyzicena, Caylus Recueil 2. pi. 67.] [* Κανονάρχης, ov, ό, Praefectus canonum, Qui monachos ad canendos canones in vigiliis excitat. Nili Epist. 355." Boissonad. MssJ << Κ ένταρχος, (ο, r/,) Schol. ^Eschinis 731. Ά γριονς τονς σφόδρα έπτοημένονς περϊ τά παιδικά και χαλε- ί(

2281 ΑΡΧ [pp. 559-560.] ΑΡΧ τrovs παιδεραστάε' επονομάζονται δέ καϊ Ύρίβαλλοι, καϊ Α κένταρχοι: ibid. Ούτοι παιδερασταϊ άγριοι, καϊ Ύρίβαλλοι, ΛΓαί κένταρχοι." Sealer. [* u Κερατάρχηε, (ου, ό,).elian. Tact.. 22." Kali. Mss. ET * Κεραταρχία,?/, Schneider. Lex.] [* Κίναρχοε, δ, ή, i< q. άφνχοε, Hes.] [* Κλέαρχος, 6, Nona, propr., UNDE * " Φιλοκλβαρχος, Plut. Arlax. 5, 200." Scott. App. ad Thes.] [* " Κλήραρχοε, (ό, ή,) Theod. Prodr. in Not. Mss. 6, 519. *Kληραρχέω, Const. Manass. Chron. p. 25. var." Boissonad. [* Κλιματάρχηε, (ov, ό,) Const. Manass. Chron. p. 73. 89 ] [* Κοινοβιάρχψ, ov, 0, Gl. Abbas.] [* " Κοιτωνιάρχης, Tzetz. Chil. 6, 407." Boissonad. [*Kολοιάρχηε, ov, ο, Graculorum praefectus. Aristopb. O. 1212. Προ* TOVS κ. προσήλθεε ; ού λέγειε ; Vide not. " Kuster. Aristoph. 195." Schaef. [* " Κράταρχοε, (ό, ή,) Const. Manass. Chron. p. 110." Boissonad. Β [* Κνπριάρχης, (ου, ό, >/,) Cypri praefectus. 2 Macc. 12, 2.] [* Αοχάρχηε, ου, ό, Gl. Decurio. " Const. Manass. Chron. p. 73." Boissonad. Mss. Legitur ET * Αο'χαρxos, δ, ή. * " Αοχαρχέτηε, Stob. P.Ε. p. 4." Wakef. [* " Ανκιάρχηε,(ου, ο,) Montfaucon. Palaeogr. l6l." Kail. Mss. Strabo 9S0.] " Μεραρχία, ή, vocantur αί δύο χίλιαρχίαι, Agmen " constans e viris bis mille quadragintaocto, et ό τον <c μέρουε τούτου ηγούμενος dicitur Μεράρχηε, (ου, ό.) " Ita ^EIian. Tact." [" Arrian. Τ. 30." Wakef. [* Μερώάρχης, ου, ο, Qui particeps est principatus. Joseph. A. J. 12. p. 610.] [* Μεριδαρχία, ή, Ordiuum militarium praefectura, Provincia. Joseph. A. J. 15. p. 760. " Muncker. ad Anton. Lib. 41. Verh." Schaef. [* Μεταλλάρχηε, ου, δ, Paul. Alex. Apotelesm. 4.] [* " Μισάρχηε, (ov, ό,) Invisus princeps. 2 Mace." Lex. Gr. Lat. ap. P. Baldvin. 203.] Μ άναρχοε, ο, (ή,) vel Μ ονάρχηε, (δ,) Monarcha, c Qui solus dominatur, s. imperat. /Escbyl. Pr. (332.) ορών οτι Ύραχύε μόναρχοε ούδ' ύπεύθυνοε κρατεί. Thuc. 1. Τύραννον δέ έώμεν έγκαθεστάναι πόλει, τούε δέ έν μιφ μονάρχουε άξιούμεν καταλνειν. Apud Herod. 3. μούναρχοε, Ionice inserto v. Apud Aristot. et alios μονάρχη ε* Ετ Μοναρχία, (ή,) Solius dominatus, U- nius imperium, Monarchia. Herod. 3. Κώε δ' άν είη χρήμα κατηρτημένον μονναρχίη, τή εξεστι άνευθύνωε ποιέειν τα βούλεται ; ΕΤ Μοναρχικοί, (ή, όν,) Ad τηοnarchtim pertinens, s. ad monarchiam. Μοναρχική δνναμιε, Moaarchae potentia. Et ap. Plat, τό μοναρχικόν, Quod peculiare est monarchiae. Μοναρχικοί, inquit Bud., Monarchiae favens. Appian. C. B. 5. Έγώ δέ Φουλβίαε ήσθόμην μοναρχικής. Ετ Μοναρχέω, Solus impero, s. dominor. Et pass, Μοναρχοϋμαι, ut regio dicitur μοναρχείσθαι, quae unius duntaxat dominatui subest, Quoe ab uno solo regitur. Interdum autem μοναρχείν gen. habet, ut ap. Strab. 5. f Υπό του Σύλλα μοναρχήσαντοε 'Ρωμαίων. [Gl. Μόναρχοε' Dictator. Μοναρχία' Dictatura. Μοναρχικόν' D Dictatorium. Pind. Π. 4, 270. μόναρχον σκήπτρον. " Μοναρχία, Sumnvum imperium in exercitum, Xen. Κ. A. 6, 1,21. Έμοϊ οί θεοϊ ούτωε έν τοίε ίεροίε έσήμηναν, ώε καϊ ίδιώτην άν γνώναι, οτι ταύτηε τήε μοναρχίαε άπέχεσθαί με δεί" Seager. Mss. " Μόναρχο?, Valck. Herod. 237. Musgr. Rhes. 31. Fem., Dionys. H. 3, 1441. Μοναρχ/α, Bergler. ad Alciphr. 220." Schaef. [* Σνμμοναρχέω, Simul impero s. dominor, Tyrannidis sociussum. " Appian. 2, 783." Wakef. " Μνριάρχηε, (ου', ό,) SIVE Μυρίαρχοε, ό, Qui decern 4t virum millibus praeest, Decern millium praefectus. " Xen. Κ. Π. 6. Ύούτονς δ' οί μνριάρχαι εταττον είε " έκατόν πανταχϊ) τήν μνριοστήν έκάστην. Et 8. Μν- " ρίαρχαι δέ χιλιάρχων έπιμέλονται. >} [" Andr. Cr. 236." Kali. Mss. " Polyaen. 4." Wakef. [* Μυριοντάρχηε, ό, SIVE *.Mνριόνταρχοε, ο,, ή, i. q. μνριάρχηε. Schol. iesch. Pers. 314. 999. " Brunck. Pers. 554." Schaefl 2282 [* Μν<τάρχτ?$, ον, ό, Detestabilium consiliomm an ctor.] [* " Ναυτίλαρχοε, (δ, ή,) Theod. Prodr. Rbod 1 p. 50." Boissonad. [* Βνστάρχηε, ου, 6, i. q. γυμνασιάρχης. Ammian 21. p. 286. Falkoner. ad Inscr. Athl. p. 33. «ftj^ rator. Inscr. p. 313. υ Kail. Mss. Ξυσταρχέω, affert Schneider.Lex., sed άμαρτύρωε. " Suid." Wakef. Mss.l [ fi Βυστάρχηε, Xystarches, ap. Tertullian. legitur ad Mart. c. 3; et Spiritui S. tribuitur; significat autem Principem gymnasii, aut loci, in quo athlet hyeme exercentur praesidem." Ita V. D. ad mar? Steph. Thes.] ^ ^ 'Ολιγαρχία, ή, Paucorum dominatus. Thuc. 6. p. 211. Π ρώτα μέν, δήμον ξύμπαν ώνομάσθαι, ολιγαρχ/ αν δέ μέροε. Idem 8. ρ. 291 Έν ψπερ καϊ μάλιστα ολ. γαρχία έκ δημοκρατίας γενομένη άπόλλυται. Sciendum est autem όλιγαρχίαν dici etiam peculiarius Pauco. rum eorumque divitum dominatum. 'Ολιγαρχία, inquit Bud., Plato de Rep. 8. 104. 107. Ή άπο τψη* μάτων κατάστασιε τήε πολιτείαε. Sic ab ipso appellantur έν r\ 01 πλούσιοι μόνοι άρχουσι. Ετ 'Ολιγαρχικός (ή, όν,) Ad oligarchiam pertinens. Et ολιγαρχιών Peculiare oligarchiae. Apud Thuc. autem 8. p. 285. έν ολιγαρχική κόσμω, Statu oligarchiae. Idem 6. p, 216. Έπι συνωμοσία ολιγαρχική καϊ τυραννική. '0λΐρ γαρχικόε, Oligarchiae favens, Paucorutn dominatu gaudens. Ετ Όλιγαρχέω, unde όλιγαρχούντεε, Pauci dominatum obtinentes. Et πόλειε όλιγαρχούμενβ^, ap. Plat, et Aristot. Civitates dominatui paucorum subditae. [Gl. 'Ολιγαρχία- Paucorum principatus, Paucorum dominatio, Paucorum imperium. "Όλιγαρχέω, Geopon. 14,7, 25." Kali. Mss. *Όλι>άρχηε, ου, δ, Dionvs. Η. 11, 43. * " Όλιγαρχικώς^ De^ mosth. de Rhod. Libert. 82. Και πολιτευομένουςιΐλ*- γαρχικώς. Plato 2, 555." Scott. App. ad Thes. " U λιγαρχία, Phrynieh. Eel. 172. Xen. Mem. 1,2, 10, An sine artic., Heindorf. ad Plat. Apol. xviii. * Ολιγαρχικός, ad Timaei Lex. 98." Schaef. [* Όρειάρχης, ov, ό, Rhian. Epigr. 8. <-'Ad Hesych. 1, 1392." Dahler. [* Όρνίθαρχος, ο, ή, Curatoj* avium. Aristoph, 0. 1214.] " Πάγαρχοί, Isid. Pelus. 2. Epist. 91. fin." Boissonad. * [* Πάναρχοί, ό, ή, Potentissimus, Omnibus Jmpe^ rans. Soph. (Ed. C. 1357 ] " ΤΙαντάρχαε, ου, δ, Omnibus imperans, Omnium <c dominus. Aristoph." [0.1058. Soph. (Ed. C. 1140. ^ ΠανΓαρχέω, Athan. 1, 692." Kail. Mss. Suid. Παντοκρατορία' πανταρχία. * " ΥΙάνταρχοε, Const 1. Manass. Chron. p. 36." Boissonad. Mss. " Πα^άρ^ χης, Brunck. iesch. Pers. 554.; ad (Ed. C. 108$.; Aristoph. 2, 178." Schaef. [* ΥΙεντηκόνταρχος, ό, ή, Qui quinquaginta militibus praeest. Xen. de Rep. Athen. 1, 2. * " Πεντηκοντψ χέω, Demosth. 1215." Seager. Mss. *Πεντηζονταρχία, ή, Munus et dignitas, qua quis quinquaginta militibus praeest, Quinquaginta virorum principatus] [* ΥΙεντεκό στ άρχος, δ, ή, Bekkeri Αβξ. ρητορ.: Πεντηκόνταρχοε' ό άρχων τήε πεντηκοστήε τοϋ τέλοηε και τών πεντηκοστών, ubi leg. videtur πεντηκόσταρχος πεντεκοστωνών : ν. Schneider. Lex. Cf. Άρχύνη* ] [^ " Περσάρχηε, (ου, ό,) Const. Manass. Chron.,p. 19. 53. 65. 66. 76. 127." Boissonad. Mss,] ^ [* Πλβιοταρχι'α, ή, πόλιε Καρίαε, τό έθνικόν σταρχίτηε, Steph. Β.] [* " Πλεισταρχία, (ή,) Greg. Naz. Carm. p. 28. (*Αναρχία γάρ έστιν ή πλεισταρχία.)" Kail. Mss. Vertitur : Cum namque plures imperant, nemo imperat.] [ iij u Υϊοιμέναρχοε, (ό, ή, )Theodos. Diaeon. Acroas. 4, 27. Jo. Diacou. Carm. in Bandini Auecd. v. 371. 410. Germanus in Dormit. B. Mar. 107 " Boissonad. Πολναρχο^, ό, (ή,) et (τό) πολύαρχον, pro πολναρχ/α, Multorum dominatus. Greg. Naz. To πολύαρχον στασιώδεε, Ubi multi domiuantur, ibi seditio esse solet. Ετ Πολναρχια, (ή,) i. q. Hom. πολυκοιρανίην ^ppetlat. [" Πολυαρχία, Schol. II. Β. 204. Eust. 43, 24 (=151,21.) Xen. Κ. Π. 6. p. 325." Scott. App. ad

2287 APX [pp. 553. 561. 557 ] Thes. *Πολυάρχιον, τό, Genus epithematis, Trail. 1 p. 14. 'Έπειτα he καί eiτιθέμασι πολυαρχία) ϊ) φιλα / i4 I I J ^. ^ 13 π JL ^ L J Τ r * - Λ γρια. " Πολυαρχο*, Ruhnk. ad H. in Cer. 9. Musgr Rhes. 381." Schaef. Mss. " Phorn. 103. Pluto, Galei Myth. 234. \\ολυαρχία, Xen. Αρ. 431Wakef. " Πρωτάρχηε, (ου, ο,) e Macc. 1, 10. affertur pro " Militiae princeps. Forsan dicitur de Praefecto τών " ιφωτοστατών" [Manetho 4, 399. νεών, ubi perperam legitur * πλωτάρχας. *Πρώταρχος, ό, ή, ZEsch. Ag. 1203. ατη. " Const. Manass. Chron. p. 91. 133." Boissonad. Mss. " Πρωτάρχ?^, ad Diod. S. 2, 469 " Schaef- [* Τνμάρχης, ου, ο, Praefectus regionis, Magister vici. ieneas Tact. 2.] [* " Ιατραπάρχης, (ου, ό,) Const. Manass. Chron. p. 52(=99 Meurs.) * Ιατραπαρχία, (//,) Nicet. Eugen. 5, 85." Boissonad. [* Σκηνάρχη*, ου, ό, Gl. Benarius.] [* " Ικνθάρχης, (ου, ό,) Const. Manass. Chron. p. 119." Boissonad. [* Ιτασιάρχης, ου, ό, SIVE * Στασίαρχοε, ό, ή, Princeps, Caput, Auctor seditionis. /Esch. Suppl. 13.] [* Ιτενώπαρχος, ό, ή, Curator vicorum.] [* " Ταραξάρχης, ου, 6, Turbarum auctor. Pallad. V. Chrys. p. 39 " Boissonad. [* " Τεκναρχέω, (a *Τέκναρχοε,) Const. Apost. 2, 57." Kail. [*Tοξάρχης, ου, ό, SIVE * Τοξ«ρχο«, ο, ή, Praefetus sagiltarioruni. Ad iesch. Pers. 554. " Τόξαρχος, J. Poll. 798. Thuc. 3. p. 227. Ύοζάρχηε, Arrian. de Exp. Alex. p. 19." Scott. App. ad Thes.]. [* " Τορμάρχηε, (ου, ό,) Eust. 455, 37. T Hs ό προάρχων τορμάρχηε λέγεται," Scott. App. ad Thes.: a Schneidero uon agnoscitur.], [* " Τρίαρχοε, (ό, ή,) Theoph. ad Autol. 2, 46. Rail, Mss. *Tριαρχία, ή, Triumviratus, Dio Cass. 285.] Φίλαρχο ε, ό, ή, Imperii s. Imperandi cupidus. Et ΦίΧαρχ/α, (ή,) Imperii s. Imperandi cupiditas aut Doliiinandi. [Gl. Φίλαρχοε ψ Ambitiosus. Φιλαρχία Ambitus. ADDE *" Φιλαρχεω, Dio Cass. p. 22. Diod. S. 4.60. * Φίλαρχι/cos, (ή, όν,) Schol. Aristoph. Σ. 1500. Φίλαρχοι τότε παίδες ήσαν όντως, νΰν φιλαρχικώτεροι." Seott. App. ad Thes. " Φίλαρχοε, Plato. Φιλαρχία, Dionvs.H. 1,223. DioCass. 104. Joseph. Clem. Alex." Wakef. [* "Φιλαρχίδης, Schol. Naz. Carm. p. 25." Kail. Mss. " Lobeck. Aj. p. 367." Schaef. [* " Φιλαρχιάω, Magistratus vel Principatum appeto. Cels. ap. Orig. c. Cels. 7. p. 343. Μηδέ * παριτητόν είναι πρόε τόν πατέρα τω πλοντοΰντι, ή φιλαρχώντι, rj σοφίας ή δόξης άντιποιονμένω" Seager. Ρ " Φρήταρχοε, ό, Inscr. Gruter, p. 125. Ignarra de Phratriis 133." Schneider. Lex. Si a φρήτρη deducen- 4um est, scr. *Φρήτραρχοε.] [* " Χιμάραρχος, (ό, τράγος,) Leonids Epigr. ap. Jacobs, Anth. 13, 673." Boissonad. [* " Χωράρχηε, (ov, ό,) Const. Manass. Chron. p. 13. 19. 52. 86. 89. * Χωραρχία, (ή,) 102." Boissonad. Mss. Bekkeri Αεξ. ρητορ.: Χωρόρχαι' οι άρχοντεε τήε χάραε. ] [* Αρχηγενήε, ό, τ/, i. q. αρχέγονος. ^Esch. Ag. Ι639. Kat ταΰτα τάπη κλαυμάτων άρχηγενή. " Άρχργενής dicitur ea res, unde origo alius cujusvis rei ducitur; idem fere, quod alibi άρχηγόε." Blomf. " Theoph. ad Autol. 1, 7 P 96. Wolf., uti leg. locus, (TOVTOV μηνύει Διόν υ σον άρχηγέτην γεγονέναι.)''routh. Mss. Vertitur Auctorem. Sed nihil mutandum.] Αρχηγόε, ό, (ή,) Praeses, Dux, Auctor. Isocr. Pa- Dath. Δικαίως έκείνοις μέν άπαντεε έγκαλέσαιμεν ώε νρχηγοίε γεγενημένοις και δάασκάλοιε τών τοιούτων Vffyinv. Tale est αρχηγόε τον κακουργήματος, quod exp. Prifrceps et architectus maleficii, e Cic. pro Cluent. Idem Isocr. (1, 120.) Tempos μέν ό τοΰ γένουε ημών άρχηγόε, Auctor generis, vel Princeps generis, ut Qvid. loquitur. Ita usus est et Plut. (2, 1.) To Άλφάδον γένοε άνωθεν Ενρνσάκηντόν Άίαντος άρχηγόν έχειν δοκεί. In Anthol. Τόλμα νεών αρχηγέ, Audacia auetor navium. Ετ 'Αρχηγικό*, (η, όν,) ut inquit Bud., Principalis, Praecipuus ; ut άρχοειδής. Areop. APX 2288 Α Πάντων ovv εικότωε τών άλλων άρχηγικώτερο)> ώε ών ό θεόε, έκ τήε πρεσβυτέρας τών άλλων αντοΰ δωρεών ύμνηται. [Eur. Hipp. 885. AJ, αϊ, κακών άρχηγόν έκφαίνειε λόγον. " Rector, quo sensu occurrit Eur. Iph. T. 1303. Tro. 1267. Simonid. Anal. I, 133. Thuc. 1, 132. Theocr. 22, 110. Sed multo frequentior signif. est Auctor rei cujusquam, utsoph. CEd. C.60. Plato Cratyio 54. Bas. 2. Menander in Πλοκίω, Cleric, p. 152. 7τολλώ^ μοι κακών 'Αρχηγόν. Phocyl. ap. Stob. et Etym. M. 321, 44. Χρυσέ, κακών άρχηγέ. Eur. (I. c.) Sic Cleanthes H. in Jov. 2. Isocr. ad Nic. 98.Diomedes ap. Gaisford. in Procl. p. 410. Cornut. p. 79- Eust. 790, 23. Qua? loca eo indieavi, uf monerem in hoc sensu capiendam esse h. v. in Ep. ad Hebr. 2, 10. Τον άρχηγόν τής σωτηρίας, Auctorem, non Ducem salvationis." Blomf. Gloss, ad ^Esch. Ag. 250. Neque aliter interpretatus est Schleusner. Lex. in Ν. T. Vide Lex. Polyb. Athen. 378. " Act. Apost.3, 15. Diod. S. p.7. 84. 135. 226. 230.231.234. 235. 433. 577- Xen. E. 3, 3, 5. Lucian. Macrob. 916." Scott. App. ad Β Thes. Glossae: Αρχηγός' Auctor. Αρχηγός οχλου' Manipularius. Eur. Ion. 723. Hipp. 152. * 'Αρχηγικά*, Dionys. Areop. 262." Kail. Mss. " 'Αρχηγόε, Valck. Hipp. p. 258.; Phoen. p. 532. Toup. Opusc. 1, 249 ; Emend. 1, 377. Wakef. S. C. 2, 120. A- bresch. Paraphr. 107. ad Diod. S. 1, 381. 390. 696. ad Herod. 683. Bentl. ad Callim. 308. Heindorf. ad Plat. Lys. 357 " Schacf. Mss. " Causa rei, Clem. Alex. 711." Wakef. Άρχηγέτης, ov, 0, Praeses, Princeps, Dux. Herod. (9> 85.) Quam signif. αρχηγός quoque hahet inlerdum. Άρχηγέται Hesychio non solum άρχοντες, sed et peculiariter ήρωες έπώννμοι τών φνλών, ή θεοϊ έν 'Αθήναις. Xen. Ε. 6, (3, 4.) Ή ρακλεί τ ε τω ήμετέρω άρχηγέτη. Vide Άρχαγέτης. Et Άρχηγέτις, ή, Plut. Alcib. άρχηγέτιε 'Αθηνά, quod quidam e Cic. exp. etram Patrona. Ετ Άρχηγετενω, Principaluin obtineo, Praesum. AT Άρχηγετέω, Soph. E. (86.) Incipio, Auspicor. ITEM Αρχηγετόω, i. q. Άρχηγετενω. [Gl. Άρχηγέται' Deductores. Soph. (Ed. T. 752. C Eur. Or. 554. El. 890. Pind. Π. 5, 80. O. 7, 143. Strabo p. 3. Plato Lyside 2, 205. Xen. E. 6, 5, 47. 7, 3, 12. n. Hippocr. 308, 43. Άρχηγέτιε, Lycophro 1349. Schol. Biset. Aristoph. A. 645. 'Αρχηγετενω, Herod. 2, 123. " Άρχηγέτηε, Valck. Adoniaz. 291. ; Diatr. 29. 41. 95. Abresch. Paraphr. 107. Musgr. Troad. 447. Heindorf. ad Plat. Lys. 9. 357. Άρχηγέτιε, Brunck. Aristoph. 1, 46. Άρχηγετέω, ad Herod. 717" Schaef. Άρχαγέτηε, cura α in secunda syll. Dorico sermone, autetiam peculiariter Spartano, Plut.(l, 172.) qui άρχαγέτας appellari Reges scribit: άρχαγέταιδέ, οι βασιλείς λέγονται. [* Μιξαρχαγέτας, ον, ό, PJut. 7, 188. Μιξαρχαγέτηε, Valck. Adoniaz. 278.; Oratt. 330." Schaef. Άρχικόε, (ή, όν,) inquit Bud., Imperitandi peritus vel cupidus: unde άρχικώτατα έθνη, Isocr. Paneg. Idem alibi h. 1. afferens dicit άρχικόν dici vel Imperitare solitum, vel Ad imperitandum aptum. Sed invenio άρχικόε simpl. etiam positum ; ut Synes. "Ομοιόν D τι αιτοΰμεν και παρά τήε τέχνη ε τήε αρχικής, Ab arte imperatrice vel gubernatrice. Et ap. Aristot. Pol. 4. To γάρ έπιτάττειν άρχικώτερόν έστι, exp. άρχικώτερον Imperiosius. Pint, autem(6, 17.) genitivo juuxit: Και ό μέν νονε άρχικόε έστι τοΰ λύγον. [GI. Άρχικόε' Principalis, Primarius, Imperitabundus. Αρχική ράβδος' Fascis. Άρχικώτατοε, Clem. Alex. Str. 7. p. 832." Routh. Mss. 4< Άρχικόε, Plut. Mor. 1, 18. Valck. Diatr. Il6. Peritus imperandi, Xen. Mem. 1, 1, 7. cf. 8. 1, 1, 16." Schaef. [*' " Άρχικώε, Pseudo-Diog., in Not. Mss. T. 10. P. 2. p. 264." Boissonad. Mss. " Piochari Dram. 73. Pachymer. ad Dionvs. Areop. Div. Nom. 10, 6.p. 25. 36. 37. 262. 275." Kali. ^ f Άρχάίοε, (αια, αίον,) Pristinus, Antiquus, nam et Lat. Antiquum aliquando pro Pristino dicunt, ut eiε τό άρχαίον, Aristoph. In pristinum statum. Sic είε τό άρχαίον άποκατάστασιε dicitur In pristinum statum restitutio. Et πάλιν είε τά άρχαΐα καταστήσαι. Item, είε τό άρχαίον άγειν, In pristinam formam vel

0283 [ΡΡ 552-553.] ΑΡΧ m priorem restituere. Sed et αρχαίοs eralpos ap. Xen. A Dionys. Η. 1, 292. Adv., Dionys. H. 2, 682. Τό U (Άττ. 2, 8, 1.) ut Ovid. Antiquus amicus. In VV. χο.ίον, Hutchinson. Xen. K. A. 617. Paus. 388. DiT LL. annotatur etiam οί αρχαίοι, Majores; ut τα ker. Praef. Thuc. 9. Olim, Paus. 1,419. Koen. ad αρχαία, Avita bona. Quinetiam άπό τον αρχαίου, Ab Greg. 196. ad Lucian. 1, 421. 'Αρχαίοι ημίθεοι, Jainitio. Hes. certe άρχαίον inter cetera vult esse πρώ- cobs. Anth. 7, 386. Quid 01 αρχαίοι in talibus, ώ$ οί τον, sed accipiens πρώτον pro ro έξ άρχ^ ' ut, si eis αρχαίοι λέγουσι, Τ. Η. ad Lucian. 1, 175. Bernard. τόάρχαίον άποκαταστήσαι interpr. In priorem statum Reliq. 70. Έξ αρχαίων, Wessel. Diod. S. 1, 18. 393] restituere, h.v. Priorem signif. Pristinum, et qui fuerat 584. 678. 'Αρχαία γράμματα, Jacobs. Anth. 11, 36/ # H'*PX*i*> e Initio. Ex his autem patet, cur hanc Ύάρχαία, Olim, Demosth. 1, 632. Άπο τον αρχ αιθγ^ signif. praecedere voluerim. Άρχαίον, τό, Sors ρον, Heyn. Horn. 6, 138. De superl., Phrynieh. EcL usurarum. Isocr. Και τό άρχαίον και TOVS τόκονε άπο- 22. Τά αρχαιότατα, Stanl. Eum. 2. *'Αρχαι^,Charito δώσειν. Demosth. (1292.) Ήμίν be ούχ οπωε περί τοϋ 600. 736." Schaef. Mss. " 'Αρχαία, pro άρ χ ή } Pi n^ τόκον ό λόγοε εστίν, άλλ' ούδέ τάρχαία άπολαβείν bv- Ρ. 4, 188. ita Schol. male. *Άρχϊ)θε pro αρχαίος, νάμεθα. Dicitur autem άρχαίον sub. δάνειον, s. έά- Boeot., Etym. Μ. 32, 7" Wakef. νεισμα, quod alibi additur. Invenitur et άρχαίον [* Άρχαιόθεν, de q. v. dubitat Schneider., extat in κεφαλαίου ap. Demosth. c. Aphob., sed κεφαλαίου Glossis, ubi vertitur Antiquitus.] synon. irreptitium esse putatur. Vide Bud. 132. 133. [* Άρχαιογέρων, Gl. Magnaevus.] Άρχαίον, ut ibid, docet, dicitur etiam de bonis alicu- Άρχαιόγονοε, ό, ή, q. d. Antiquus origine, Primijus pro Sorte et capite, unde fructus et reditus manat, genius, Primordialis. Aristot. de Mundo (6, 16.) Διά adeo ut τ-άρχαια vocet Demosth. τά πατρώα, Avita τήν πρώτην καί άρχαιόγονον αίτια ν, Propter principem bona, quorum accessio έργον, et πρόσοδος, et έπι- β causam et priinordialem, Bud. Alii eod. sensu, Priκαρπία appellatur. Hanc autem vocis άρχαίον signif., mam causam et primigeniam. In VV. LL. άρχαιόcujus exempla ibi habes, sc. pro Sorte bonorum, γονοε vertitur Primigenus e Varr. Priraigenius et Prinpriore loco ponit, ego posteriore: sed utracumque cipialis, e Lucr. Primitivus, e Colum. Primitius, ex prior sit, existimo, sicut in ilia sub. bάvειδv, ut sit Ovid. Dicitur et άρχέγονοε pro eod. ET Άρχοιογονία, άρχαίον bάveιov : sic et in hac sub. αγαθά cum άρ- (/;,) Antiqua origo. A Basil, autem saepe pro Antiχαία, ut sit άρχαία αγαθά. Minime autem recedit ab quitate ponitur, teste Bud. in Graec. autem Pand. άρχήε signif. hie vocum istarum usus; cum possimus, simpl. pro Origine, ut Idem scribit. [GI. Άρχαιυmeo quirlem judicio, et άρχαίον bάvειov exp. τό έξ γονία* Origo originalis. "Tzetz. Exeg. in 11.41. άρχήε, et αρχαία άγαθά itidem τά εξ άρχής. Dico au- 43, 6." Schaef. tem άρχαΐα tantum in hac posteriore Sortis signif., [* Άρχαιογράφοε, ό, ή, Gl. Antiquarius.] cum άρχαίον singul. ne ipse quidem Bud. ullo exem- [* Άρχαιοειδής, ό, ή, Antiquitatem redolens. Deplo comprobet. metr. Phal. 256. p. 142.] Άρχαίοε, Antiquus, Vetustus, παλαιό?. Nam, cum Άρχαιολογέω, De rebus antiquis dissero, Resantiap. alios, turn ap. TEscliin. άρχαίον et παλαών pro quas s. priscas scribo. Lucian. At Thuc. 7, (69.)Ov eod. legirnus. Dem. Phal. Οίον τό άρχαϊοι άντϊ του πρόε τό δοκείν τινϊ άρχαιολογείν, i. e. Camer. interpr. παλαιοί έντιμότερον' οί γάρ άρχατοι άvbpεε έντιμότεροι. Vetera quaedam declamitando ingerere. l Item, An- Apud Eund. Τά αρχαία άγάλματα: Athen. οί άρχαίοι tiquo sermone utor. Ετ Αρχαιολογία, (ή,) Historia ποιηταϊ, et ο άρχαίοε βίοε: Lucian. άρχαία παραδεί- de rebus antiquis, ut Josephi, et Catonis Origg., Bud. γματα: Synes. εθοε άρχαίον καϊ πάτριον. Denique v. Dicitur et plur. άρχαιολογίαι. Plut. de Herock Αί h. generaliter de persona et re in usu est. Dicitur c Ύ α ρ έκβολαϊ καϊ παρατροπαϊ τήε ιστορίαε μάλιστα roh άπό τον άρχαίον, et είε τό άρχαίον, substantive. Thuc. μύθοιε bibovtai και ταίε άρχαιολογίαιε. [G1. *\Αρ- 2. Και νϋν ετι άπό τον άρχαίον. Idem ibid. 'Από τοϋ χαιολόγοι' Atellani. 'Αρχαιολογία* Origo. " Άρχαιοπάνν άρχαίον, Jam inde usque a prima antiquitate. λογέω, Lucian. Lexiph. 530. Diod. S. 172. Dionys. Ad verbum, άπό τοϋ αρχαίου, Ab antiquo. Et είε τό Η. 1, 59. 'Αρχαιολογία, 1, 11. 49- Diod. S. p. 3.6. άρχαίον, In antiquum, pro In antiquum morem, s. 146. * Άρχαιολογικόε, (ή, όν, Qui antiquitatem rima- Priscum. Dicitur etiam τό άρχαίον adv. pro Antiqui- tur, Antiquitatis peritus,) Strabo JO. p. 694(=452.)" tus, Olim, cum ab aliis, turn a Paus. Άρχαίοε, Scott. App.ad Thes. "'Αρχαιολογέω, Lucian.2,337 ' Stultus, Ineptus. Plato Euth. Καί άρχαιότ-epos el τοϋ Schaef. Mss. "Philo J.l, 178. *'Αρχαιολόγων,Strabo bέovτoε. Alia exempla habes ap. Bud. 132. Quid 848." Wakef. autem huic signif. metaph. occasionem dederit, ex- [* Άρχαιόνομοε, δ, ή, Suidae Anonymus in Αίρεσιε. posui in ea, quam scripsi pro Herodoto Apologia. θεοφιλών καϊ άρχαιονόμων ηθών τε καϊ έπιτηδευμάτων.] Vide et Αρχαϊκό ε. * [* " Άpχaιoπapάboτoε, (ο, ή,) Phot. Epist. 1,3, 5." [Άρχαίοε, Gl. Amicus, Pristinus, Vetustus, Anti- Kail. quus, Annicularis, Priscus, Stultus. Αρχαίοι Anti- [*Άρχαωπινήε, ό,ή, Antiquitatem redolens. "Diquissimi. Άρχαιότεροε' Antiquior. Άρχαιότατοε' Anti- onys. H. 2, 303." Scott. App. ad Thes. " Ruhnk. quissimus. Eis άρχαίον άπο καθιστώ' Antiquo. Έξ Praef. ad Η. in Cer. p. x. Toup. ad Longin. 336." άρχαίου Antiquitus. Κατά ro άρχαίον Antiquitus. Schaef. Άρχαιέστεροε, Pind. Hymn. ap. Bekk, Anecd. Gr. Άρχαιόπλουτοε, (ό, ή,) vide * Παλαιόπλοι/π*, [Jam 80. Philemo Lex. 4. "Julian. Satyr. Παχύςκαϊ άρ- inde a majoribus dives. ^Esch. Ag. 1035. 'Αρχ. heχαίοε. Gal. de Dogm. Hippocr. e Plat, l, 6. c. 6. D οποτών πολλή χάρις. " Toup. Opusc. 2, 108. Wakef. 303. "fιστ άρχαίος όντως είναι δόξειεν άν δ μή γινώσκων S. C. 4, 7 " Schaef. αυτός" Gataker. Mss. " 'Αρχαίος Heindorf. ad Plat. [* Αρχαιοπρεπής, δ, ή, Antiquitatis decore com- Thcaet. 36'2. Valck. ad Ammon. 17. Wakef. Trach. mendatus. Plato Soph. 101. Bas. 1. To μέν, άρχαι- 555. Abresch. Msch. 2, 102. Kuster. Bibl. Chois. 58. οπρεπές τι πάτριον, ω πρός τούε υ/είε μάλιστα εχρύντ6 Stult us, Fatuus, Harles. Ind. ad Julian. Caes. Act. τε, καϊ έτι πολλοί χρώνται τανϋν." Seager. Mss. "ifecb, Traj. 218. ad Lucian. 1, 232. 233. ad Diod. S. 1, Pr. 408. Dionys. Η. 1, 11. 2, 47. 204. 271.304." 96. Musgr. Hei. 1062. Jacobs. Anth. 6, 324. Kuster. Scott. App. ad Thes. "Schol. Pind. I. 1, 26." Aristoph. 239 ; Brunck. 2, 95. ad Lucian. 2, 191. Wakef. Seneca Benef. 3, 16. I. q. πρότερος, Herod. 579. Άρχαώτροποε, δ, ή, Antiquis moribus praeditus. Et Conj. cum παλαιόε, Wakef. Eum. 730. Abresch. άρχαιότροπα έπιτηδεύματα, Thuc. 1, (71.) Institute iesch. 2, 86.102. Ma reel 1. de V. Thuc. p. 8. ad Strab. qua* mores antiquos resipiunt, i. e. Simplicitatem an- 4, 124. Demosth. 1, 597, 18. Conf. cum 'Αχαιό*, ad tiquam prae seferentia. Ita enim puto interpr.: non, Thom. M. 139. ad Od.T. 349. Οϊ άρχαίοι conf. cum- ut in VV. LL., Antiqui mores. Ετ Άρχαιοτρόπως, οί άρχοντεε, Heyn. Hom. 6, 257. Έκ τοϋ άρχαίον, Antiquis moribus, Antiqua morum simplicitate. At Crusius ad Suet. 96. Έξ άρχαίου, ad Diod. S. 2, 551. άρχαιοτρόπωε ειπείν, ex Isocr. Paneg. affertur pro, Έν τω άρχαίω τών επιστολών διέμεινεν, Lucian. 1,728. Antiquo loquendi more uti, s. antiquis vocabulis. ET Άρχαίον, Wakef. S. C. 4, 13. Brunck. Aristoph. 2, Άρχαιοτροπία, (ή,) Antiqui mores, ut Bud. interpr. 114.; Kuster 62. Duker. Praef. Thuc. 9- Sors, Alci- ap. Plut. Phoc. (3.) Ή Κάτωνοε άρχαιοτροπία. Sed phro 106. 280. ad Thom. M. 145. Pro άρχείον, ad άρχαιοτροπία exp. etiam Prisca vivendi forma. [Har-

2287 APX [pp. 553. 561. 557 ] poor. v. Άρχαίως. Daniascius Photii p. 1067. " Άρ- a χαωτροποε, Toup. ad Longin. 337. Fabric. Bibl. Gr. 1,92. Jambl. Prot. fin. Άρχαιοτρόπωε, Heindorf. ad Plat. Pliaidr. 317." Schaef. [* " Άρχαιότυπος, (ό, ή,) Phavorino ο παλαιόε νόμο*" Scott. App. ad Thes. Suidam affert Schneider. Lex.] [* Παναρχαωε, Vetustissimus.] φιλάρχαωε, [ό, ή, S. Φιλαρχαίοε, α/α, αιοί',] Antiqui- 'tatis amator, Antiquarius, Athen. (126.) Νίκανδρον άεϊ τεθαύμακαε TOP έποποιόν ώε φιλάρχαιον και πολνμαθή. [Gl. Φι\αρχα1ο5 Antiquarius. «' Bibl. Crit. 1, 1, 120. Ruhnk. Diss, de Longino. vi. p. 13. Toup. ad Longiu. 403. et Ind." Schaef. Άρχαίως, Antique, Antiquo more, Antiqua morum simplicitate, Absque malitia. Interdum Stuite. Demosth. Philipp. 3Λ)ντω δ'άρχαίως είχον. [Gl. Gnare, Antea. " Kuster. Bibl. Chois. 58. Heindorf. ad Plat. PJiaedr. 317«" Schaef. ' Άρχαιότης, //, Antiquitas, Paus. [Gl. Antiquitas, APX 2288 " autem addidit Malo, dicens videlicet Dolo malo, "αρχαϊσμός est: quia sic in XII Tabulis a vett. " scriptum est. Item, Quamvis per Nemo, homo in- " tell igatur, tamen addidit Homo, ut vett. solent τώ " άρχαϊσμω. Item, Praeterea autem, άρχάίσμόε est "figura; nam vett. libenter conjunctiones multi- " plicabant. VV. LL. e Bud. 'άρχάίσμόε interpr. " etiam Antiquitas, et 111 Vetera ta ac deplorata igno- " rantia." [(il. Antiquitas. " Schol. Arat. Φ. 1." Boissonad. Mss. A Schneidero non agnoscitur.] [* ΆρΧ ~ ι05 > eia > tiov, i. q. άρχαίοε. " Fischer, ad Weller. G. G. 1, 231." Schaef. Άρχείον, 70, Magistratuum curia, Locus collegii cogendi. Bud. e Paus. Idem pro άρχή i. e. pro Ipso magistratu ex Aristot. affert. Vide p. 132. Άρχείον exp. etiam Archivum, quam vocem ex ilia sum tam esse constat ; item Tabularium e Cic. Est autem Servio, in illud Virg., nec populi tabularia vidit, Armarium et instrumentum publicum, in quo acta publica asservantur. Quod optime convenit cum iis, Vetustas. '' Lucian. 1, 232. 233. StoliHitas^ ad Diod. β quae de άρχείον ab Hes. et Suid. scribuntur. Bud, 5. 1, 9<> Alciphro 434." Schaef. Mss. " Dio Chrys. 1,431."Wakef. Mss. " Dionys. H. 2,111. Diod. S.p. illo in loco addit, τά αρχεία non modo τά βασίλεια, Regiam, sed etiam in c<tstris Praetorium et Principia 6. bis: 81. 143. 200. 288." Scott. App. ad Thes.] signif. ap. Xen. saepe. Sic Plut. (5,6l6.) Άκόλαστον Άπαρχαιόω, ώσω, Antiquum reddo, Obsolescere ονσαν τήν γυναίκα τον ήγεμόνοε παρεισήγαγε νύκτωρ facio. Άπαρχαιόομαι, Antiquus fio, Obsolesco, unde εις τό στρατόπεδον εν έσθήτι στρατιωτική, και διέφθειρεν απηρχαιωμένο ν όνομα, vel απηρχαιωμένη λέξιε, Obsoleta εν τοίε άρχείοιε. Suidas, si ejus exempl. mendo ca- vox. Dionys. Η. de Thuc. Kat *γλωττηματικήν rent, ap. Xen. legit αρχαία. [Gl. Άρχείον Como- και άπηρχαιωμένην καί ξένην λέξιν παραλαμβάνων άντι monentuni. "Reg. Muuiinentum : Germ., Αρχων της Κ0ΐνήε και σννήθουε. Et de Isocr.: Και γάρ αντη Monumentum." Ducang. " Archivum, Apollon. ap. ή λέξιε πέφευγεν άπηρχαιωμένην τών ονομάτων άπειροκαλίαν. Euseb. Η. E. 5, 18." Routh. Mss. Collegium, Dionys. Ant iph. ap. Athen. (503.)"E7rei-a μηδέν τών Hal. A. R. 2, 26. 72. Zenob. 3, 100. " Fac. ad Paus. απηρχαιωμένων Τούτων περάνης, τόν Τ ελαιώνα, μηδέ 1, 374. 378.; Sylb. 234. Valck. Adoniaz. 272. Zeun. τον ΐϊαιώνα, μηδ* Άρμόδων. Notandum est autem Ind. in Xen. Κ. Π. Heringa Obs. 205. Toup. Emend. hoc comp. non praecedente, quod sciam, simpl. Άρχαώω. 1, 326. Phrynich. Ecl. 97. ad Diod. S. 1, 694. 2, [Gl. Άπαρχαιόω* Antiquo, Obsoleo. Άπαρχ- 241.306'. ad Dionys. Η. 1, 292. 389. 390. 3, 1344. αιόομαι' Obsolesco. "Thom. M. 216." Schaef. H Αρχαϊκός, et Attice άρχαίίκόε, (ή, όν,) Antiquilatera s. Antiquam simplicitatem aut rusticitatem prae 1388. 1421. Dionys. H.3, 1741. 1749. 1S46. Magistratus, Plut. Mor. 1, 870."Schaef. Mss. " Dio Chrys. 2, 292." Wakef. se ferens, s. in moribus, s. quod ad artem attinet. " Άρχειώται, Alciato Qui publico archivo prae- Pllit. Publicola, Άπλοϋε άνδριάε καίάρχάίκόε Trj εργα- " erant ; VV. LL., Custodes tabulariorum : dicti <( παρά τά αρχεία Άρχίδιον, το, q. d. Imperiolum, Parvum imperium. Iten), Parvus magistratus, Magistratus pedaneus, ut σία. Exp. etiam τό αρχαϊκό ν, Simplex, I m peri tum, Stultum. Et άρχαίίκά φρονείε, Aristoph. (Ν. 821.) i.e. μωρά et ενήθη et ληρώδη. Ετ Άρχαϊκώε, Antiquo more, Antiqua simpl. s. rusticitate, Pingui quadam Minerva. Item ' Stuite. ["Άρχαίκώε, Schol. Biset. Aristoph. Ει>, II60, A. 174. Diod. S. 141. 221. 375." Scott. App. ad Thes. " Αρχαϊκός, Valck. A- doniaz. p. 272. ad Diod. S. 1, 96. 2, 618. Dionys. H. 1, 513. Άρχαίίκόε, Phrynich. Ecl. 12. Άρχαίκώε, Ruhnk. Orat. Gr. 87/' Schaef. Mss 7.] Άρχαίζω, Antiquitatem s. Antiques imitor : unde Αρχαϊσμός a Gramm., et nominatima Donato in Terent., vocatur Loquendi genus, in quo priscum sermonem imitamur. Ετ Άπ αρχαΐζω, quod aliter exp. sc. Antiquum reddo, Antiquo nomine appello. Item, Antiquitatis formam tribuo, ut Athen. (1170 έφ' ήμών κ φησι, φιλόσοφος, όρχηστήν, Μέμφιν έκάλεσαν, άπαρχα'ΐζθ) τεε τήν διά τον σώμα τος αυτού κίνησιν τή τών πόλεων αρχαιότερη και βασιλικωτέρφ. [Clem. Α- lex. Protr. p. 6". Δι όν άρχαΐζομεν, ότι έν άρχή ό Αόγοεήν. * Άν αρχαΐζω πατρίδα, Jacobs. Anth. 7, 399. Glossae : Αρχαΐζω Antiquo. " Αρχαΐζω, Liebel. Archil, p. 10." Schaef. Mss. " Αρχαΐζω, Inter antiquos pono, Clem. Alex. 397- Άπαρχαΐζω, Ad summam antiquitatem refero, Schol. Pind. N. 3, 22." Wakef. "Αρχαϊσμοί, (6,) Veterum s. Priscorum imitatio : " cum aliquis αρχαΐζει, et veteres aliqua in re sequi- " tur, in primis autem in sermone s. dictione : unde " figurae nomen est ap. Gramm.: veluti Donat. ap. " Terent. annotat, άρχα'ίσμόν esse quod dixerit Pierique omnes ; neque enim Pleriquc hie παρέλκειν " aut subdistinctione avellendum ab Omnes, sed pro " una parte orationis hoc dixisse veteres, ut Graeci " πάμπολλα, Latini rursum Plussatis. Itidem, άρχαί- «σμόν esse dicit ap. Eund. Nihil ornati, pro Nihil " ornatus: ut ap. Salust., Senati decreto pro Senaw tus decreto : item cum dicit Ludum ludcre, Fu- " rere furorcin, Facere facinus. Et rursum, Quod Bud. vertit ap. Demosth. Ύπογραμματενων και υπηρετών άρχιδίοις. Aristoph. Ο. (1111.) λαχόντεε άρχίδιον. [*' " Άρχίδιοε, (ία, ιον, Philolaus ap.) Stob. Ecl. p. 420. (Και περιαγεόμενοε εξ άρχιδΐον.)" Kail. Mss. Vertitur Perpetuo.] 1ί "Αρχω, Iucipio, Initium facio. Od. Γ. (68.) μύθων ήρχε. Χ. (437 ) 'Άρχετε ννν νέκναε φορέειν. II. Α. (571.) ήρχ άγορεύειν, pro quo alibi μύθων ήρχε, Verba facere coepit. Sed illud Gr. loquendi genus melius respondere puto Gallico, II conimenfa a dire, pro II se mit k dire, vel II vint k dire : quo tertio utitur Herod., ut alibi docebo. Interdum αρχειν exp. etiam Principium esse, s. Originem, vel Auctorem esse. Thuc. (2, 12.) "Ηδε ή ήμέρα τοίε "Ελλησι μεγάλων κακών άρξει. Et ante eum Herod, eod. verbo in re simili exprimenda usus erat, "Αρξειν έπειρώτησιν ταύτην Α α κεδαιμονίοισι μνρίαε κακότητοε. Plato Ep. 3. Ύών δ' ένταίε έπιστολαίε γραμμάτων ήρχεν, Caput erat. II Et α ρχειν, Priores partes occupare, ut docet Bud., quem vide p. 130. Apud Thuc. άρχω τήε μάχη ε, Prior pugnam capesso. Sic ίίρχειν πολέμου ap. Eund. et άρχειν τηε διαφοράε. Ita ponitur άρχω et cum gen. χειρών, cum dicitur άρξαι χειρών άδικων, ut ap. Demosth. Qui prior lacessivit aut rixam aut bellum, et qui prior percussit, ut interpr. Bud. Qui alioqui άρχειν άδιdas ap. Paus. vertit Principium ct causam scelerum dare. Observanduni est autem, άρχειν in hac posteriore signif. multo esse usitatius prosae scriptoribus quam in altera, pro qua άρχεσθαι potius dicunt. Horn, autem pro gen. posuit partic. in hoc loquendi genere II. B. (378.) έγώ έ' ήρχον χαλεπ αίνων, i. e., ut docte exp. Eust., προκατήρξα τοϋ χαλειταίνειν, non, ut imperiteredditur in VV. LL., Incipiebam irasci. 'Άρχομαι, Incipio, Initium facio, vel luitiuin sumo. Od. O. (166.) et aliis 11. ήρχετο μνθων, quod alibi ήρχε μύθων. Xen. Ε. 6, (3, 4.) 'Άρχεσθαι μέν αντοΰ

2289 ΑΡΧ [pp. 55/. 561 562.] ΑΡΧ ώς σχολαίτατα. Sic άρχομαι συγχύσεως. Et άρ ο-,μένονε του μή φευ σασθαι. Et άρχομαι άπο τούτων, D6- mosth. Lucian. Sic ap. Plut. Apophth. To μεν άπ έμοϋ έμόν -yh'os άρχεται, το δέ σον εν σοι παύεται. At Horn, praepositionein omisit, II. I. (970 Έν σοι μέν λήξω, σέο δ' άρζομαι. Citatur autem et e Plat, de LL. αρχόμενος τέχνης, Qui initium sumit ab arte. Ut sit perinde ac si legeretur άπό τέχνης, hanc interpr. sequendo. Xen. usus est et praep. έκ pro άπό, dicens Άρχομαι έκ τήσδε τής άρχής. Ponitur et cum adv. e loco : Ut Isocr. Nicocle, "Εντεύθεν γαρ υποτιθέμενος ήρζάμην. Sed et άρχεσθαι άρχήν e Plat. Tim. affertur pro Rationem principii inire. Praeteritum est ήργμαι: a quo participium ήργμένος, quo utitur Greg, saepe, ut annotat Bud. Interdum autem sine casu, ut άρχομένηε άπό νυκτός, Aratus, quod Cic. interpr. Prima de nocte ; et θέρεος άρχομένοιο, Ad aestatis primordial ad verbum Incipiente nocte, Incipiente aestate. "Αρχομαι, pro άπάρχομαι, Od. Ξ. (428.) ώμοθετείτο συβώτης, ΙΙάντοθεν άρχόμενος μελέων. Vide Άπάρχομαι. Άρχομαι, Initium habeo. Greg, de Theol. 1. Ούκ άρχεται γάρ υπό χρόνου ό χρόνων δεσπότης. Vide Bud. 134. 135. Fortasse autem potest άρχεται hie aliter etiam exp. "Αρχω, Principatum obtineo, Impero, Imperium teneo, Dominor, Praesum. Item, Magistratum gero, s. Magistratu fungor. II. I. (69.) Άτρείδη, σύ μέν άρχε, σύ γάρ βασιλεύτατός έσσι. Dativo alicubi jungitur ; Π. (65.) "Αρχε έε Μυρμώόνεσσι. Sed in prosa gen. potius ; Xen. Κ. Π.1, (1, 3.) άνθρώπω πεφυκότι πάντων τών άλλων ίώων είη pyov ή άνθρώπων άρχειν. Et (1, 1, 2.) 'Άρχοντες μέν είσι καϊ οί βουκόλοι τών βοών. Apud Thuc. 2. "Αρχειν τής στρατιάς, Ducem esse, s. Imperatorem. Cum accus. autem dvcitur άρχήν άρχειν, Magistratum gerere, Magistratu fungi. II"Αρχομαι pro άρχω, Impero, Imperium obtineo, in VV. LL. perperam ponitur, ex II. B. (345.) Άρχευ Άργείοισι κατά κρατερά* ύσμίναε. Ibi enim άρχευ non est pro άρχου, sed mendose scriptum est άρχευ pro άρχευ' cum apostropho, i.e. άρχει/ε, ab άρχεύω, quo alibi utitur Horn. "Αρχων, Principatum obtinens, s. imperium, Qui praeest, vel praefectus est, Magistratus. Aristot. de Mundo, Οίον στρατιάς άρχοντι, ή πόλεωε, ή οίκον. At e Plut. Fabio citatur, Ύμίν τών άλλων άρχων έστϊ, pro Vobis aliis in rebus imperat. Saepe sine gen,. Polyb. Οί καθιστάμενοι μέν υπό τών υπάτων, άρχοντες, προσαγορευόμενοι δέ PRJEFECTI. Sed άρχων, ρήvato nomine peculiarique dicebatur Athenis Qui ita praeerat judicibus, judiciorumq.ue moderator erat, ut Romae Praetor. Vide Bud. 130. Hinc saepe ap. Demosth. επί άρχοντος, addito nomine hujus vel illius; Ut έπί άρχοντος Νικοκλέους, et έπί Xtu,ρώνδου άρχοντος, κ.τ.λ. Cicero Gr. b. v. retinuit. 'Άρχομαι, Sum sub principatu s. dominatu, Sum sub imperio, dicitur etiam Subesse imperio, Mihi imperatur. Herodian. 6, (8, 7 ) Τόν δέ Άλέξανδρον >έπέσκωπτον ώς νπό τής τε μητρός άρχόμενον. Ubi Ροfct. interpr. Quod sub matris auctoritate adhuc esset. "Αρχομαι δουλικήν άρχήν, ap. Aristot. Pol. redditur Servile jugum fero. Saepe vero redditur "Αρχομαι verbo Pareo vel Obtempero; ut άρχομαι υπό τών νόμων, Plut. Apophth. Obtempero legibus. Et άρχομαι ταϋτα, Plato de LL. In his pareo. - Sic vero et Cic. άρχεσθαι vertit ap. hunc ipsum, ut videbis in meo Lex. Cic. Lectorem tamen admoneo,ut diligenter attendat quibus 11. haec interpr. conveniat: quae alioqui multis non convenit, et qua in pleris-que abusos esse Interprr. comperi. Non enim quicunque άρχονται, dici possunt parere; cum rebelles non desinant propterea άρχεσθαι. Observandum est autem αρχομένου saepe dici sine adjectione pro lis, qui sunt sub imperio vel dominatu, s. ditione alicujus ; el qui alio nomine υπήκοοι appellantur : Lat. vel potius non satis Lat. Subditi. Xen. Κ. Π. 7, (1, 18.) To φιλείσθαι άρχοντα υπό τών αρχομένων. Idem 8, (8, 1.) Οίτε άρχόμενοι Κϋρον ώς παγερα έσέβοντο. "Αρχμενο*, pro άρχόμενος, Etym. " Άργμένος, ex Herod, affertur pro Initium habens, A " quod Ionfco more caret augmento pro 1φγμένά& " άρχομαι." ["Αρχω, Gl. Impero, Praesum."Αρχει- Praeest, J a. dicat. "Αρχει λέγειν I η fit. "Αρχομαι* Ordior, C W Initio, fuchoo, Ccepi, Incipio.Άρχεται Infit, lucmit' Auspicatur, Occipit. Αρχομένων' Subjectorum. ΆΑ! χομένου' Ineuntis. "Αρ ω Praeero. "Ap^as* Conditer! Άρζαι- Infe. \Αρ άμενο$ Orsus, Exorsus. 7 Hρξεν άρ\ χήν Gessit magistratum. ΊΑρξάμην Orsus sum, Ccepi Inchoavi."Hp aro* Est orsus, Coepit. " Eur. Med! 120. alio sensu." Routh. I"Άρχω, ad Xeri. Eph. 241. Valck. Diatr, 23 Wyttenb. Select. 378. ad Herod. 468. Valck. Callim! 259. Fischer. Ind. Palaeph. Valck. Phcen. p. 202«! Hipp. p. 208. ubi et de usu periphrastico. Xen. κ! Π. 5. 42. 43. Ammon. 22. Toup. Opusc. 1,510.2,90! 207. Thom. M. 116. 163. ad Phalar. 340. ad Charit! 458. Ion. 1195. Luzac. Exerc. 143. Jacobs. Anth. / 196. Boissonad. Philostr. 496. Heyn. Hom. 5, 68l! De constr., Herodian. Philet. 441. et n.: Brunck. Β Soph. 3, 425. Heyn. Hom. 4, 262. 302. 404. Prior aliquid facio, de constr., Brunck. El. 522. LobeeS. Aj. p. 374. Archon sum, ad Xen. Mem. 2, 2, 13. Jacobs. Anth. 6, 238. ad Diod. S. 2, 19- I. q. κρατέν, νικάω, Heyn. Hom. 5, 543."Αρχω τινός, Achill.Tat. 11. "Αρχω, άρχομαι τού λόγου, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 333. "Αρχειν πρότερον, ad Dionys. Η. 4, 2270.? Ηρχ<», ήρξε, Hevn. Hom. 7, 376."Αρχων,Thom.Μ. 147.ad Herod. 468. 548. Act., Med., Kuster. V. M. Prsef. 5, 26. 110. De compp. ex άρχω, Fischer, ad Weller. G. G. 2, 54. Heyn. Horn. 4, 410." Schaef. Mss. " Cum dat., iesch. Pr. 939. Incipio, cum actus., Pind. ap.'schol. Eur. Hec. 684." Wakef. [""Αρχομαι, Toup. Append, in Theocr. 44. Ruhnk. Ep. Cr. 289. Fischer. Ind. Palaeph. Valck. Phoen. p. 452. Jacobs. Exerc. 1, 97. Lennep. ad Phal. 69. Pass;, Clark, ad II. A. 82. Herod. 578. Musgr. Iph. A. 442. "Αρζομαι pass., Herod. 578. 580. et n. (coll. Xen. K. A. 133. ubi leg. άρξομένους,) 74,6. ad Eur. Med: 120. 1 Άρχομαι cum particip., Villois. ad Long. 60. Zetfti. c ad Xen. Κ. Π. 11. Herod. 251. Graev. Lect. Hes. 540. Musicorum, Toup. ap. Warton. ad Theocr. 2, 315. Valck. Callim. 104. Cum infin. periphrasi inservit, Kuhn. ad Paus. 37. Abucd., Wakef. S.C.2,125. "Αρχεσθαι et άπτεσθαι conf., ad Dionys. H. 3, 1626. "Αρχομαι του λέγειν, Achill. Tat. t 1."Αρχ. άπό TIVOS, Xen. Κ. Π. 87. "Αρχεσθαι τίνος άπό TIVOS, Longin. 170. Weisk. Simon. Dial. 112. Plut. Ages. 4,3. Xen. Mem. 4, 2, 5. Άρξάμενοε άπό, Heindorf. ad Plat. Gorg. 83."Αρχ. χεφών αδίκων, Valck. Phcen. p.533. Πόθεν αρζομαι, Markl. Iph. p. 64. 7 Ηρκται, Jacobs, ad Anth. 6, 45. Philipp. 34. Diod. S. 1, 709-731. 'Ήργμεθα, Plato de LL. 154. Ast.: 218. 244. Άρχθήται, Thom. Μ. 574." Schaef. Mss. " "A. afow,.elian. H. A. 943. Obtempero, ^sch. Pers. 591. "Α. χειρών άδικων, Lysias 40. Aristot. Rhet. 143.* Wakef. ["Αρχων, οντος, δ, Gl. Praepositus, Moderator, Rector, Magistratus, Praeses, Judex, Princeps.^'Apχοντικοί* Magistratus, Potestas. Αρχοντική X> Justidium. 'Αρχοντική εξουσία' Potestas. Μ 'ApyePtl κός, Olympiod. in Plat. Gorg. Clem. Alex. 225." Routh. Mss. " Eust. 125, 35. Pseudo-Chrys. Serm. 27. T. 7-p. 323." Seager. Mss. * " Άρχδντικώς, Schol. II. A. 446. Ed. Bongiovaon." Boissonad. Mss. "Άρχων, Thom. M. 270. 447. ad Charit. 407. 454. 456. ad Diod. S. 1, 435. "Αρχων λογίου, Jacobs. Anth. 12, 102. "Αρχοντες, ad Charit. 213. 272. Wessel. Diss. Herod. 194. Bernard. Rel.23.Oi τψπόλεμ άρχοντες, Xen. Mem. 1, 2, 9. Αρχοντικός, Jacobs. Animadv. 250. Julian. JEg. 38." Schaef. Mss. *'Αρχοντικά, Officia Eccl., Suicer. Thes. * Άρχόντιάρ, Principatum ambio, Schol. Aristoph. Σ. 341. ό τίραν νος καϊ άρχονπών.] " 'Απαρχών στρατευμάτων, Praefectus niilitiae, VV. t LL. sine exemplo et ulla auctoritate." [* " Πανάρχων, Omnium rector. Philo J. 2, 452= 871." Wakef. Mss. Ιυνάρχων, GI. Collega, vide liv άρχος. * " Φίλαρχων, Stob. 243, 35." Wakef. 'Αρχόί, ό, Princeps, Qui imperium obtioet, Dux.

ΑΡΧ [pp. 562. 554. 557. 563. 557 8 ] ΑΡΧ 2292 Vox poet, pro qua in prosa άρχων. II. Β. (234.) ov μέν Ζοικεν'Αρχον έόντα, κακών έπιβασκέμεν υίας Αχαιών. Interdum cum gen. (493.) 'Αρχοι)* αν νηών έρέω, yrjas τε προπάσαε. Άρχόε, Podex. Item Intestinuin rectum, Aristot. de Gen. Anim. 4. ut habent VV. LL. Suspicor autem huic signif. Podicis occasionem praebuisse ejus modi aliquem jocum, qualis est in Anthol. in eo, quod incipit IlopSr) αποκτεινει ττολλονς Κ. Τ. λ. Ετ ν 0ρχαμοε itidem pro άρχος, Princeps ; et ex eo ortum; nam ex άρχω fit άρχόε, deinde άρχαμοε, ea forma qua πλόκαμος e πλόκος, et mutato a in ο, ορχαμοε. Scio tamen et aliam deductionem aflerri. Ceterum ορχαμοε ab Hom. jungitur genitivo, Od. Ξ. (22. 12L) σνβώτηε ορχαμοε άνδρών, ubi Eust. ait ita vocari Subulcum, vel tanquam άρχικδν άνδρα, vel tanquam άρχοντα έουχων έτερων. Ego vero existimo ita dici ut Gall. C'est le roi des hommes. Quo etiam modo jo catus est auctor opusculi, quod Moretum inscribitur, de illo suo fortissimo heroe. [GL Άρχόε Extalis, 743. οργή άναρχομένη. " Dans le passage d'andronicus il faut lire έναρχομένη, au lieu d, άvαpχ. Dans Podex, Princeps. " Jacobs. Animadv. 225. Wakef. Trach. 733."Ορχαμοε, Ilgen. Hymn. 215. ad Od.. Β Plutarque Sylla 30. V. 3. p. 164. j'ai change Γάν//ρχεΓο en ένήρχετο, que j'aurois da peut-^tre m^me 22.''Schaef. Mss. " 'Αρχο*, Intestinum rectum, Clem. Alex. 225. Dionys. Η. 1, 315." Wakef. έοπγβ sans preposition, ήρχετο. A in si Γ Ά νάρχομαι " H Aρχαμοε, i. q. ορχαμοε, am bo autem ab άρχόε, est un mot fort douteux." Corai. Mss. Sed ecce derivatum «Eust." ab illo ipso verbo, άναρκτοε, atque etiam in "Όρχάμη, (>),) J. Polluci (7, 147 ) δασεία δένδροις Glossis extat: Άνάρχομαι' Redorior. " Ordior, " ουχ ήμέροιε γή, Terra arboribus sylvaticis densa, " Arboretum, Arbusta." Ruhnk. Ep. Cr. 289." Schaef. 'Άναρκτοε, δ, ή, Nullius imperio subditus. Hes^ [*'Aρχέτηε, ου, δ, i. q. άρχων. Eur. Heracl. 753. e Soph. Utitur et Thuc. 5, (99.) p. 194. "Άναρκτή, ταρα Θρόνον άρχ.: El. 1156. " Musgr. Ion. 913." " Hes. affert pro * άνυπότροπον, sed susp." ["Avapκτοε, iesch. Eum. 529. Dio Cass. 40. p. 159. Plut. Schaef. [*Άρχεσίμολποε, δ, ή, Qui cantui praeest. Stesichorus 2, 754." Churchill, e Suicer. Mss. Glossae : "Αναρκτον' ap. Athen. 180. " Wolf. Proleg. 264." Schief. [* " Άρχεσίφωτοε, (δ, ή,) Cyr. Theod." Kali. Άρχέκακοε,δ,ή, Qui initium dedit malorum, Auctor malorum, Causa et origo malorum, ut άρχ. νήεε, II. Ε. (63.) Άρχεκάκουε, αϊ πάσι κακόν Τρώεσσι γένοντο, ubi OStendit Eust. esse velut etymon, q.d. at κακών κα- Inexortum. " Stanl. ad ^Esch. 1. c. Abresch. τόρξασαι τοίε Τρωσι πάσι. Idem alibi quoque άρχέκακοε ab άρχω deductum tradit. Quod ideo dico ne quis miretur hie a me positum potius, quam post Άρχή- [" Ad Herod. 426. Wolf. Proleg. 273. Marcell. de V. Thuc. p. 4." Schaef. Άργμα, τό, vel potius plur. "Αργματα, Primitiae, pro ^πάργματα, ut modo dixi άρχομαι pro άπάρχομαι. Od. Ξ. (446.) Ή ρα, και αργματα θϋσε Θεο 1ε. Άρκτέον, Incipiendum est. Soph. Aj. (860.) άλλ* άρκτέον τό πράγμα. Philo, Άρκτέον τήε άντιρρήσεωε. [" Isocr. 298. Soph. CEd. Τ. 629." Wakef. Mss. " Ad Diod. S. 2, 65." Schxf. [* " Άρκτικόε, Inceptivus, Initialis. Eust. 113, 44." eager. Mss. Glossae : Άρκτικόε' Inchoativus. ΆρκτικίνPrincipale. 41 Hesych. Ep.adEulog.ad fin."schaef. Mss. " Villoison. Anecd. Gr. 2, 114." Wakef. " Δύσαρκτοε, δ, ή, Imperii habenas difficulter ad- " mittens, Qui regi sese imperio vix sinit, Contumax. " Plut. Lucullo, Ούδέν γάρ δυσαρκτότερον άνθρώπου ευ u πράσσειν δοκοϋντοε, Nihil contumacius homine rebus " secundis elato. Bud. Sic Idem δύσαρκτοε δήμοε in- " terpr. Cui difficulter imperatur: subjuugens hunc " ejusd. Plut. locum, Οάδ ν γάρ ούτω γαϋρον και U και δύσαρκτον ώε άνήρ έφν εύπραγίαε δοκούσηε " ίπιλαμβανόμενοε." [" Appian. 2, 383> ^Esch, Chofiph. 1024." Wakef. [* Εναρκτοε, ό, ή, Tractabilis, Moriger. ^Escb. Pers. 191. Έν ήνίαισι δ' εϊχεν ευαρκτον στόμα.] "*Αρχία, (ή,) pro Principatus affertur in VV. LL. " ex J. Poll. 8,, sed susp. Mendosissimum autem est "Άρχήνταε, quod in iisdem VV. LL. exp. Jampri- " mum." " ϊ^υσαρχία, ή, Difficultas imperandi, Quando im- " peratori milites vix obediunt. Appian. B. C. 5. u Οί μέν έε στάσειε τότε πάντα και έε δυσαρχίαν " roh στασιάρχαιε τά στρατόπεδα έτέτραπτο, de militum " licentia post bellum Pharsalicum. Bud." [* " Άρχαράε, Adiantus. Diosc. 472." Boissonad. [* " Άρχίνηε, Mandragora. Diosq. 467." Boissonad. NO. IX. Α "Άρχάνου, Piscis, meminit Aristot. H. A. 8, 2. " fov τών κεστρέων γόνον, οταν αυξηθώ σι, τότε κατε- " σθίεσθαι υπό τών άλλων ιχθύων κ:αι μάλιστα υπό τοϋ " άρχάνον. Gaza eum Archanum vocat: VV. LL. " etiam άρχάναν, a nom. άρχάναε." [A Schneider. Lex. non agnoscitur.] " Άρχενόμενα, Hesychio ξύλα, Ligna, sed susp." Άρχενω, i. q. άρχω, Dominor, Impero. II. E. (200.) Άρχεύειν Τρώεσσι κατά κρατεράε ύσμίναε. Sic et Β. (3470 "Αρχευ" Άργείοισι κατά κρατεράε υσμίναε : ita enim leg. άρχευ cum apostropho, ut sit pro άρχει/ε, sicut Ed. mea habet; non άρχευ, ut superiores : quod esse pro άρχου, tanquam ab άρχομαι, falso annotant VV. LL. ut admonui antea. [Cum gen., Apoll. R. 1,347. "Eldik. Suspic. 6. Heyn. Hom. 4, 262." Schaef. [* " Άρχενταε, Musgr. El. 1149" Schaef. [* Άναρχο μα ι, Denuo ordior. Andronicus de Pass. iesch. 2, 82. Brunck. Soph. 3, 498." Schaef. Άπάρχομαι, inquit Bud., Primitias solvo et decerpo, cum gen. Herod. Πάντων άπαρχόμενοι, και θυσίας οί προσάγοντεε. Item, Libamenta facio, ex Eod. 4. Vide Comm. 141. Plut. (6, 603.) Ύί δέ θύσομεν, ή σπείσομεν, ή τινοε άπαρξόμεθα ; Sed et haec affernntur hujus signif. exempla. Idem Theseo, Άπάρχεται τψ c θεώ τήε κόμης, De coma primitias dat Deo, s. Offert. Ibidem, 7 ί1ι και καρπών άπάρχονται. Plato de LL. Οίον άπάρξασθαι πάσης άρχήε ενα δικαστήν, Velut quasdam Deo primitias offerentes, unum judicem deligere e singulis magistratibus. Idem, Άπάρχομαι τοϋ ώτόε, Pro primitiis aurem praecido. Hactenus VV. LL. Reperio autem et cum praep. άπό, ap. Philon. de V. Μ. 1. Άπό τών έτησίων άπάρχεται καρπών. At Hom. accusativo jungit; II. Τ. (254.) Κάπρου άπό τρίχας άρξάμενοε: Od. Β. (422.) άπαρχόμενοε κεφαλής τρίχας έν πυρι βάλλεν. Άπάρχομαι, pro άρχομαι, Aristides,'Έέοξεν άπάρ~ ξασθαι τοίε τοϋ βασιλέωε έπιτάγμασι, Placuit delibanda jam esse regis mandata. Άπάρχομαι, Frimas partes accipio, Primitias occupo, ut Arethas, Χριστόε πρώτος άπήρξατο τήε έξ αύτοϋ καί'δι αύτόν έλπιζομένη* *7ταλινζωΐαε. Et ap. Greg, idem Cbristus άπήρξατο τηε άνασγ<4σεω$, Edidit primordium resurrectionis. Vide p. 141. II Suid. addit, άπάρχεσθαι esse ro τοίε άγύρταιε άργύριον έμβάλλειν: ap. quem plura vide. D Κ Et ap. Eust. 1183. Άπηργμένον άντι TQV εύνουχ<σθέντος. [Άπάρχομαι, Gl. Delibo, Initio. Άπάρχομαι πρά* γματοε' Inchoo. Άπάρχεται' Auspicatur, Deli bat, Libat. * Άπάρχω, Clem. Alex. p. 41. Act., Dionys. Η. Τόν άπάρχοντά τών όρχηστών. " Άπάρχω, et άπάρχομαι, Initium capio, Primitias decerpo. Ν. 4, 76. ένθα Τεύκρος άπάρχβΐ, in forma activa, Primitias habet, Initium habet, pro quo quidem alii legunt υπάρχει, Auctor regni conditi est; sed acutiores tamen defendunt ibi ro απάρχειν, Primitias habere et decerpere, quod et multo est aptius, nam princeps simul est sacerdos." Damjn. Lex. Pind. " Άπάρχω, Incipio, Auspicor, i, q. έξάρχω, quo tamen frequentius utuntur scriptt. Poeta inc. in Anthol. HSt. p. 92. "Ύμμι δ' άπάρξει Σαπφώ χρυσείην χερσιν έχουσα λύρηγ. Sic ibi scr. erat juxta (secundum) Mss. et vett. Edd. Imo p. 369. ubi idem Epigr. rep^titur, άπάρξει scriptum est." Brunek. Mss«Άπάρχομαι, Miau. V. H. 7 F

2293 APX [pp. 558. 554. 562.] APX 2294 Α dem 11.1.(51.) Ω. (761.) έξήρχε γόοιο. Sic p] uf Romulo, Έξάρχων έπινικίου παιάνοε: Lycurgo Έ^ ' χεν εμβατηρίου παιάνοε. Lucian. (2, 932.) Uiderade cantu, sed sine casu, "Οποι αν έκεϊνοε εξάρ χη > ^ro μέλοε έπαιάζοντεε. Dicitur et de aliis rebus', ut Pl u 7 Galba, Παντόε έξάρχειν δόγματοε, quod Bud. interp/ Auctorem fieri et confirmatorem senatusconsultorum Jungitur έξάρχειν accusativo quoque ; ut II. B. (273 ) Βουλάε τ εξάρχων άγαθάε, ubi έξάρχων βούλας exp. 8, 1. Άπηργμένοι, Deminuti, Mutilati, Anaxandr. ap Athen. 300. "'ATτάρχομαι, ad Dionys. Η. 1, 103. 4, 2226. Heyn. Horn. 7, 661. Timzei Lex. p. 1. Harles.ad Theocr. 296. Herodian. Philet. 448. et n. : ad Callim. I, 197- Herod. 304. ad Charit. 327- Husclik. Anal. 12, 228. Theodorit. 9. Boissonad. Philostr. 632. Jacobs. Anth. 8, 355. Schol. Aristoph. FL p. 474. Villois. ad Long. 174. Brunck. Aristoph. 3, 68. Άπάρχω, Jacobs. Anth. 12, 157 " Schaef. [*"\Ατταρκτέον, Clem. Alex. Paed. 2, 9. 187 " Kail. Mss. " Philo J. 438." Wakef. 'Απαρχή, ή, et frequentius Άπαρχαι, Primitiae. Plut. Τω πυρί τάς άπαρχάς επιβάλλον σαν. Theophylact. Ep. Ού yap ταίς σίμβλων αύτόν άπαρχαίς έτιμήσαμεν. Apud Plat, de LL. Άπαρχήν άποτελείν. Interdum metaph. ap. Phil, de V. M. 3. Ψυχικοϋ κάλλους άπαρχήν πρεπωδεστάτην άπτφξαντο. Ubi απαρχή exp. Libamentum. 'Απαρχή, ap. Paul. 1 Cor. 15, (20.) redditur Ioitium ab Ambrosio. Hes. autem h. I. peculiariter exp. άπαρχή Χριστός, signif. dicens 7τρώτοε Χριστόε: sed mendose legitur ap. eum απαρχή ε pro άπαρχή. [Gl. Απαρχή' Libamen, Primitia, Delibatus, Delibatio, Praemetium, Incoeptio, Inchoatio. Άπαρχαι 9 Primitiae.'Απαρχή γένονς' Primordium. 'Απαρχή γλενκονε' Sacrim. TllUC. 6, 20. άπαρχαί λόγων. " Villoison. ad Long. 27. 70. Valck. Phoen. p. 325. ad Callim. 1, 197. ad Lucian. 1, 534. Porson. Phoen. 871." Schaef. Άπάρχημα, i. q. άπαρχή, VV. LL. [Schneidero susp. Et quidem recte ; nam άπάρχημα deducendum esset ab άπαρχέω, verbo nihili.] "Απαργμα, ro, vel potius Άπάργματα plur. i. q. άπαρχαι, Primitiae. Greg, de Baptisino, Τούτο σοι άπαργμάτων ώριων καιριώτερον, Anniversariis primitiis, quibus amicis antiqui parentare solebant. Άπάργματα, quae a tragicis appellantur μασχαλίσματα, sc. τά τον φονευθέντος * άκρωτηριάσματα. Vide Etym. [Aristoph. Pac. 1056. "Aye νυν άπάρχον, κατα δός τάπάργματα. Lycophro 1θ6. "'Άπαργμα, Heyn. Horn. 5, 55S." Schaef. " Διήρξα, ap. Lysiam (Fr. p. 25.)pro διά τέλονς ήρξα, " teste Harpocr. et Suida, a Διάρχω. At διήρχθην, " quod Hes. exp. έκωλύθην, est a Δίέργω, et scribitur " etiam per diphth. ei." [Reiskio, Ad finem gessi magistratum. Dio Cass. 100. 263. 676. 706.] Ένάρχομαι, Incipio; ut Plut. (4, 81 5.) Καί μόλιε ένήρξατο τοϋ λόγου. Idem ένάρχεσθαι sine adjectione dixit in Camillo, ένάρχεσθαι μέλλοντοε, Cum dicendi initium facturus esset. Ένάρχομαι σπλάγχνων e Philostr. citatur pro Libationem facio extis. Et έναρχέσθω τιε κανά, ex Eur. (Iph. Α. 1471.) pro Rite quis auspicetur canistra, i. e. Auspicetur tollere e corbe frondes, Erasmo interpr. Ένηργμένοε part, pass. ap. Synes. ΎοΊε ένηργμένοιε πρέποντα έιτοικοδομοΰντεε. [Schleusner. Lex. in V. Τ. Eur. El. 1142. ieschin. Or. 511. coll. Eur. Iph. A. 435. * " Ένάρχω, Incipio. Sir. 38, 16. ενηρξε θρήνου. Rarius sic dicitur άρχω pro άρχομαι, sed έξάρχω saepius ita dicitur, v. c. 3 Macc. 4, 6." Schleusner. I. c. Glossae: Ένήρξατο* Inchoavit. "Lucian. 1,5. Valck. Diatr. 248. Boissonad. Philostr. 631. Dionys. H. 2, 1066. Musgr. Iph. A. 955. Fischer. Descr. Lect. 798-9. p. iv. Diod. S. 2, 588." Schaef. [* ""Εναρξις, (r/,) Initium, Schol. Oppian. H. 2, 1." Wakef. [* "Εναρχοε, ό, ή, Principium habens, Magistratu fungens. Appian. teste Schneider. Lex. Adde Suicer. Thes. " Tzetz. Exeg. in II. 70, 8." Schief. [* " Έναρχ/α, (ή,) Dionys. Areop. de Div. Nom. 2, 4." Kali. [* " Έ^αρχέ/cos, (?), όν,) Andr. Cr. p. 21. Dionys. Areop. 169. 170. 171. 1S9." Kail. [*" Έναρκτικόε, ή, ov, Gl. Inchoativus.] [*' Έναρχίζω, UNDE * Έναρχισμόε, ό, Gl. Strena, pro quo alibi: *Εύαρχισμός* Strena, Superaria.] Προενάρχομαι, Ante incipio, VV. LL. [Schneidero susp. sed legitur 2 Cor. 8, 6. et 10.] Έξάρχω, Incipio, Auspicor, utod. Δ. (19.) μολπής έζάρχοντεε, Cantum incipientes. Exp. etiam, Cantum, praeeuntes et auspicantes; vel Cantus auspices. Ι- Auctor existens consiliorum. Ego malim, Primus proponens consilia, aut aliquid hujusmodi: sensu tamen non valde diverso. Xen. quoque Κ. Π. 3, (3 26.) accus. dedit h. v. Έξηρχεν al Διοσκούροις παιάνα τόν νομιζόμενον: 7> 0,5.) παιάνα έξάρξω. Sic ab Eod. (Ε. 2, 4, 10.) dictum est, Έξάρξομαι olv j^y άν καιροε rj παιάνα. Vide p. 141. 142. In VV. LL affertur ex Eur. (Iph. T. 743.) έξάρχω ορκον pro Jul rare incipio. Et e Soph, cum accus. person et dat. rei, (E. 556.) εί δ' ε μ ώδ' άεί λόγοιε Έξήρχες, pro Si me hujusmodi verbis aggressa fuisses. β Έξάρχομα* etiam dicitur; ut ap. Apoll. R. (1, 362.) έξάρχωμαι άεθλεύων. Xen. Ε. (2, 4, 10.) εξάρχομαι παιάνα: quod exemplum miror a Bud. proferri, culir paucis ante lineis scripsisset έξάρχω tantum dici a- ctiva voce. Sed et έξάρχον κανά ap. Eur. (iph. A. 435.) pro Primus auspicare canistra, Primus coronam e calatho carpe, ut vertit Erasmus. [Έξάρχω, Athen. 180. πρόε αυλόν. "Έξάρχετε φωνή, Incipite voce et cantu, Ν. 2, 40." Damm. Lex. Pind. " Xen. Κ. Π. 53. ad Xen. Eph. 171. Zeun. ad Xen. Κ. Π. 328. Τ. H. ad Lucian. Dial. 59. Wyttenb. Select. 378. Tyrwh. ad Aristot. 130. Ilgen. Hymn. 580. ad Herod. 489. Wolf. Proleg. 263. Eur: Iph. T. 743. Musgr. Troad. 147. Jacobs. Anth. 6, 173. Winstanl. Aristot. 277- Heyn. Hom. 4, 249.7, 567. 8, 336. 743. Έξάρχομαι, Musgr. Iph. A. 435. 955. Act., Med., Kuster V. M. 28." Schaef. " Έξάργματα, τά, Primitiae. Ita dicuntur Exteriora " membra quae prima amputantur in truncationecor- " poris alicujus. Apoll. R. 4, (477 ) "H/ws y Αισο- C ct νίδηε έϊμργματα τάμνε θανόντο$' Τρίε δ* άτελε^, " φόνου, rpk & έξ άγοε έπτυσ οδόντων. 'Hi θέμα " αυθέντησι δολοκτασίαε ίλάεσθαι. U bi annotat Schol.' τουε οφονοννταε antiquitus fecisse quaedam " άκρωτηριάσματα cadaveris interemti, haecquesumf6 sisse et suspendisse e collo ipsorura : horum autem " άκρωτηριασμάτων fuisse infinita et multa εξάργματα: <c deinde sumto ejus sanguine ter in os inspuisge: " hoc autem fecisse ad expiationem caedis dolo fa- <( ctae." [" Wessel. Herod. 309. Brunck. Apoll. R. 155." Schaef. "Εξαρχοε, Inceptor, ut dixit Terent.: 0 niearum voluptatum omnium inventor, inceptor, perfector. 1 Item Dux, Princeps, ut έξαρχοε των ιερών, Plut. Numa. Sic 6 τήε έορτήε εξαρχοε, Naz. Item Princeps alicujus rei conficiendae. Basil, έξαρχοι τών καθελον^ των αύτούε. Exp. etiam Praecentor. [Gl. ΈξαρχοΓ, Magister, Princeps. "Εξαρχοί 4 Proceres, Principes fi Primores. 'Έξαρχοε γαζοφυλακίον Praefectus aerarii., Polyaen. 2, 1, 14. τήε στάσεωε, Auctor, Princeps, De- D mostb. 313. " Ad Xen. Eph. 1171. * Έξαρχ/α, Toup.. Opusc. 1, 169." Schaef. Mss. " Έξαρχοί, Callioj." Wakef. [* "Προεξάρχω, Andr. Cr. 77." Kail. Mss. "Etym. M. 542." Wakef. Mss. *" Προεξάρχων, Const. Porphyrog. de Imag. Edess. 92." Boissonad. [* Συνεξάρχω, Auctor Axiochi 12. ΜαινομένφΜμφ συνεξάρχειν. "Συνεξάρχειν unice verum est, idemque signif., quod χαρίσασθαι τψ δήμω ap. Xen. Mem. 1, 1,18. quibus vv. Idem 4, 4, 2. opponit verba, evavτιουσθαι όρμϊ) τοϋ δήμου, et Plato Apol. 20. εναντίον* σθαι καί έναντία ψηφίζεσθαι." Fischer. * Συνεξαίρεν proponit Τ. Η. ap. Luzac. de Socr. Cive 112.] Έπάρχω, Impero, Imperito, Dominor. Xen. Κ. Π. 4, (6, 2.) Χώραε έπάρχω πολλήε. Sic Ενρωπηε επήρχον, Isocr. Paneg. Et έπάρξανταε Μακεδονίας, ap. Eund. II Έττάρχειν, ut inquit Bud., signif. etiam Praeesse; Praifici, malim Praefectum esse, faciendo Prefect urn nomen, ut Herodian. (4, 12, 1.) 7 Ησαν δϊ αντφ Μρ* χοντεε τών στρατοπέδων δύο. HlNC "Επαρχος, (ο, η>)

2295 ΑΡΧ [pp. 562.558, 554.562.558.] APX 2296 Prases, Praefectus ; ut έπαρχος πόλεως ap. Herodian. (2,6, 12.) item (1, 8, 2.) επαρχοε rov στρατού, vel τών στρατοπέδων, Praefectus urbis, vel Prrefecturam urbis gerens, et Praefectus exercitibus, vel Praefectus prietorii, ut Polit. alicubi vertit. Plut. Galba, έπ apχο$ τήε ανλήε, Aulae praefectus. Ibid., Τήε αύλήε καϊ τών δορυφόρων έπαρχοε. Ponitur eliam interdum έπαρχοε sine adjectione, et sic utitur Herodian. quoque, ubi Polit. interpr. Praefectum. Quidam evapχον perse positum signif. aliquando pulant Praesidem provinciae, Praetorem. HINC 'Επαρχία, (//,) Praefectura, Provincia. Plut. Δολοβέλλαν έκρινε κακώσεωε επαρχίαε. Ετ 'Επαρχιώτηε, (ου, ό,) Provincialis, Qui est e provincia. Ετ Έπαρχιώτιε, ή, in Pand., ut scribit Bud., Provincialis mulier. Έπάρχομαι, inquit Bud., Auspicor, Coepi. 11. A. (471.) Νώμησαν δ' άρα πάσιν έπαρξάμενοι δεπάεσσι, i, e. τον πίνειν άρξάμενοι, και σπείσαι έπιβαλόμενοι. At Eust. aliter exp., quem consule. "Έττήρξε, Licuit, Faeultas fuit. In VV. LL. Fa- " cultatis fuit. Videndum autem, ne potius scr. sit " υπήρξε." '[Έπάρχω, Xen. Κ. Π. 1, I, 4. Isocr. ad Phil. 122. cum gen.: Hymn, in Apoll. 125. 'Αλλά θέτιε νέκταρ τε και άμβροσίην έρατεινήν Άθανάτΐ\σιν χερσ\ν έπήρξατο. Glossae : Έπάρχομαι' IncapitO. Έπαρώμαι' Ιηsecro, Incapito. ''Επαρχοε' Praefectus. "Επαρχοε 'Ρώμηε, τήε πόλεωε' Praefectus urbis. Έπαρχοι τών τεχνιτών' Praefectus fabrorum." Επαρχοε τήε κοόρτιε' Praefectus cohortis. " Έπάρχω, Timaei Lex. 239- Act. Traj. 1, 228. Xen. Κ. Π. 6. Zeun. ad 410. Valck. Phoen. p. 533. Wyttenb. Select. 369-378. ad Diod. S. 1, 373. 2, 82. Epigr. adesp. 142. Έπάρχομαι, Ruhnk.Ep.Cr.il. Ernest, ad Hymn. Hom.. 10.; Ilgen.231. ad Od. 7, 183. Wessel. Herod. 309. Heyn. Hom. 4, 128. "Επαρχοε, Brunck. ad iesch. Pers. 325. Mus. Turic. 1, 215. ad Xen. Eph. 242. Wyttenb. Select. 370. 434. ad Diod. S. 1,117-727- Hermann. Obs. 109. Musgr. Bacch. 1003. ad Charit. 407. Wakef. Eum. 635. Conf. cum νπ., Jacobs. Anth. 11, 194. 257. 266. 'Επαρχία, Ruhnk. ad Longin. 255. Wyttenb. Select. 315. 370. Diod. S. 2, 49S." Schaef. Mss. " 'Επάρχω, Impero, Stob. 524, 40. Joseph. 1334, 48." Wakef. Mss. Glossae : * Έπαρχότηε Praefectura. 'Επαρχία' Provincia. 'Επαρχιώτηε Provincialis. Έπαρχιώται' Provinciales. IIpos τήν έπαρχότητα' Ad praefecturam. "Επαρχοε, iesch. Choeph. 659. δωμάτων γννή, Domina, Ag. 1219 ών pro ναναρχοε. " 'Επαρχότηε, Phot. Bibl. in Olympiodoro, Passio S. Bonif. 311. * 'Επαρχέω, Just. M. 99." Kail. Mss. "Επαρχος, έπαρχία, Schleusner. Lex. in V. T. * " Έτταρχικόϊ, (ή, όν, Ad magistratum pertinens, Proconsularis,) Plut. Cicerone l6l0. HSt. Καί δώρα μέν ovik τών βασιλέων διδόντων ελαβε, δείπνων δέ τους έπαρχικονε άνήκεν. Έπαρχότηε, Chrys. in Ερ. ad Coloss. Serm. 2. Τ. 4. p. 98. Έάν τιε εύτελήε και βασίλευε γένηται, δυνατόν αύτψ έπαρχότητα δούναι ο) β ού- Xerat/'jSeager. Mss. " Επαρχιώτηε, Inscr. ap. Just. Μ. Apol. l." Routh. Mss. "Julian. Ep. 17." Schweigh. Mss. "Euseb. V. C. 1, 49-2, 20. ubi έπαρχεώτηε, non bene, ut videtur; et έπαρχεώτηε, 2, 24. ubi cf. Vales., 47. 48. 55. 61." Boissonad. Mss. *" Έπαρίίακόε, (ή, όν,) Provincialis, Modestinus. v Lex. Gr. at. ap. P. Baldvin. l6ll. " Έπαρχικόε, Wyttenb. Select. 315." Schaef. Mss. "Plut. 4, 816." Wakef. " Έπαρχή, esse dicitur Decima, aliquando etiam " επαρχία." [A Schneidero non agnoscitur.] [" Επαρχεία, J. Poll. 4, 66. (Μέρη δέ τοϋ κιθαρω- Scicov νόμου, Τερπάνδρου κατανείμαντοε, * έπαρχα, επαρχεία, * μέταρχα, κατάτροπα, * μετακατάτροπα, ομφαλός, σφραγϊς, έπίλογοε, ubi v. Jung.)" Kail. [* Άντέπαρχοε, δ, ή, Gl. Subpraefectus.] [ Τρισέπαρχοε, ο, ή, Maximus praetor. Epigr. adesp. fyz. 4. 10.1 Ρ " Ώαρεπάρχω, Schol. Eur. Hec. 1043. Or. 582. Kail. [* Προσεπάρχω, Praeterea impero. Joseph. 8. p. 418= «338. locus cprruptus." Wakef. Κατάρχω, Prior, vel Primus, facio, vel dico. Plato A Sym. 'Αλλά τύχτι άγαθή καταρχέτο) Φαίδροε, καί έγκωμιαζέτω τόν έρωτα, Sed, quod bonum faustumque sit, Pha^drus primas dicendi de amore partes habeat. Sic Basil. 'Ιδού μεν νϋν καί κατάρχομεν τού γράμματοε αύτοι, En nunc priores scribendi officium occupamus. Xem Άπ. 2, (3, 1 l.)cum infin. interjecto articulo τον, Κατάρχοιμι τοϋ καλείν έκείνον, Prior ilium invitarem, q. d. Anteverterem ilium invitare. Ε Phalar. autem affertur cum infin. sine articulo, κατάρχω πλημμελείν. II Item, Auctor sum alicujus rei, Exemplum pr&beo. Athen. "Άστε τόν όλον χρώτα * παραλεαίνεσθαι, και τής ψιλώσεως ταύτης τοίς λοιποίε κατάρξαι : (515.)"HriS πρώτη κατήρξε μέν τήε είε Ανδούς πρεπούσηε τιμωρίαε, Quae exemplum ultionis praebuit, vel Quae initium dedit ultionis. Vel, inverso genere loquendi, A qua ultio initium sumsit. Vel, Quae prima fuit ultrix. Nam quomodo hie κατάρχω per Lacesso aut Provoco cum Bud. interpr. possimus, non salis intelligo. II Item, Princeps sum alicujus artis aut facultatis ;\it Bud. exp. in h. 1. Chrys. Αιό καί Έρμήε είναι ένομί- Β ero παρά τοίε άπίστοιε, δια τό τοϋ λόγου κατάρχειν. Sed κατάρχειν hie Chrys. dixit simpl. pro eo, quod Act. Apost. 14, (12.) est ήγείσθαι, ubi id narratur. Rursum Bud. ap. Laert. τόν τήε Άκαδημίαε κατάρξαντα vertit Academicorum principem et conditorem. II Κατάρχειν simpl. etiam Incipere, Inchoare, ut quidem interpr. VV. LL. cum gen. itidem, ut κατάρχω μάχηε, Eur. (Suppl. 675.) κατάρχω τοϋ πολέμου, Plut. Thes. Invenitur autem κατάρχω et accus. junctum, Ut Plato Euthydemo,Oav / ua<7roj' γάρ τινα άνήρ κατήρχε λόγον. I Κατάρχειν pro έξάρχειν, Aristot. Καθάπερ κορνφαίον κατάρξαντοε σννεπηχεί πάε ό χορόε. Unde ό κατάρχων, Praecentor, Praesultor. Κατάρχω, Imperito, Dominor, Praeswn. Plato Protag. Συ γάρ κατάρχειε τον λόφον. Sic Basil. 02 τών ψυχών ύπηρεσίαν λαβόντεε, ετι και τών φνχών κατ άρχειν φιλονεικείτε. Κατάρχομαι, Incipio, Inchoo, ut κατάρχεσθαι τήε μάχηε, Polyb. Sic Plut. (6, 576.) Κατάρχεσθαι τού λόγον. Et κατάρξασθαι τών ιερών, saepe ap. Demosth. C Auspicari sacra. Ε Plut. Publicola affertur καταρξαμένη τήε πράξεως, Quae rei auctor et hortatrix fuit. j Κατάρχεσθαι, inquit Bud., est etiam Victimam ferire : et ad alia transfertur. Lucian. (1, 6.) Σκυτάλη ν τινά κειμένην πλησίον λαβών, ού πρψωε ούδέ * προτρεπτικώε μου κατήρξατο, Capiti meo valide iucussit, ut sacrificantes solent. Plut. (4, 288.) 'Άπανταε γάρ έδει κατάρξασθαι καί γεύσασθαι τοϋ φόνον. Lucian. (2, 513 = 6, 63.)'Ήδη δέ 'Ιφιγένεια κατάρχεται τούτων, e. Cultrum jam adigit. Quod et καθικνείσθαι dicitur; est enim καθικνείσθαι Ferire. Κατάρχομαι, Hostiam et sacrificium libo ; quod fiebat antequam hostiam ferirent. Herod. Έπε* δέ αύτοϋ πρόε τω βωμω κατήρχοντο. Apud Hom. autem cum accus., Od. Γ. (445.) Χέρνιβάτ ονλοχύταε τε κατήρχετο. Vide Bud. 140. Κατάρξομαι θανόντα δεσπότην γόοιε in VV. LL. affertur ex Herod, pro Prosequar luctu mortuum herum. [Eur. Andr. 1200. θανόντα δεσπόταν γόοιε Νόμω τω νερτέρων κατάρξομαι, ubi Matth. legit κατάρζω.] [" Κατάρχω, Soph. QEd. C. IOI9. όδοϋ. κάταρχε. D Diod. S. 14, 74. Ή φιλοτιμία κατήρχε τήν ήλικίαν. Eur. Hec. 685. Κατάρχομαι νόμον βακχείον. Schol." Eur. Iph. Τ. 40. Κατάρχομαι μέν, σφάγια δ' άλλοισιν μέλει. Serv. ad ien. 10, 541. Aristoph. Ο. 959. μή κατάρξτι τού τράγον, Eur. Ale. 75. Plut. de Audit. "ίϊσπερ έν τελετή κατηργμένηε αύτοϋ φιλοσοφίαε." Schneider. Lex. Glossae ; Κατάρχομαι' Inchoo.] ["Κατάρχω, ad Phal. 341. Musgr. Heracl. 601. Wakef. Ion. 1639. Porson. Med. 19. Wyttenb. Select. 378. De constr., ad Diod. S. 1, 699. Heindorf. ad Plat. Phaedr. 316. Boissonad. ad Marin. 83. Κατάρχομαι, Markl. Iph. 378. Wakef. Ale. 74.; S. C. 4, 22.; Georg. 157. Larcher. Herod. 2, 254. Jacobs. Anth. 8, 222. Porson. Or. 949 ; Phoen. 582. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 418. Diod. S. 2, 464. Toup. Append, in Theocr. 44. Ernest, ad Hom. Hymn. 10. Valck. Phoen. p. 201. 216. Κ. ίερείου, Ku-. ster. Aristoph. 193. Dionys. Η. 1, 141. 228. 288. Boissonad. Philostr. 632. Κατηργμένος, Plato Phaedr. 283. Act. Med., Kuster. V. M. 28. De constr.>

2297 APX [pp. 554 555. 558. 5<>2. 555/) APX Musgr. Or. 957 ; Brunck. ad p. 198-: El. 522.; Hec. 63! ; Musgr. ibid.; Beck. ibid. Steinbr. Mus. Tur. 1, 279. ad Lucian. 1, 176. Herod. Philet. 448. etn.: Beck, ad Enr. 290. Valck. Phoen. p. 532.; Diatr. 23. Argum. Eur. Hec. Wyttenb. ad Plut. Mor. 1, 177. ad Od. Γ. 445. Wessel. Herod. 30S. 327- ; Valck. ibid, ad Charit. 327 Porson. Hec. 685. Casaub. Athen. 1, 24." Schaef. Καταρχή, ή, initium, Exordium. Polyb. Μείζονος πολέμου καταρχή. Athen. Έντεύθεν τήν καταρχήν ποιησόμεθα. Bud. 139- Καταρχή, Libatio, Primitiae, VV. LL. [Gl. Incoeptio, Origo. Auspicium actionis, unde Maximi liber Περί Καταρχών. " Valck. Phoen. p. 159. Jacobs. Animadv. 183. Huschk. Anal. 111." Schaef. " Κατάργματα, τα, Primitiae, Eur. (Iph. Τ. 244.) " Ε Plut. Theseo (21.) affertur pro Lnstratione, quae " e primitiis frugum fit." [* " Καταρκπκο*, (ή, ov,) Eust. 328, 14." Seager. Mss. " Plut. de Stoic. Repugn. 1056. Sext. Emp." Kali. Mss. Αίτιον κατ., Plut. 10, 362. Προκατάρχω, q. d. Praeexisto, Anteverto, Antegredior. Gal. "Απαντά re τα προκατάρχοντα Trjs νόσου* II Π ροκατάρχω, Praepolleo, Antiquiore loco numeroque habeor. Dionys. Areop. ap. Bud. 140. Ετ Προκάταρξις, (ή,) Principium, Origo. Sic Προκαταρκτικό*, (ή, όν,) Principalis, Originalis, Primarius, ap. Basil. Idem p. 141. At προκάταρξις τήε δίκης in Pand. Gr. Litis contestatio. Quod tamen est a προκατάρχομαι, potius quam a προκατάρχω. Dicitur etiam τής δίκης προκατάρχεσθαι, non item προκατάρχειν, quod sciarn. ΥΙροκατάρχομαι, Auspicor. Synes. Vide Bud. 140. Apud Thuc. autem 1, (25.) Ο ντε Κ ορινθίω άνδρίπροκαταρχόμενοί τών Ιερών, Valla interpr. Neque in suis sacris virum Corinthium praeficiebant, cum hoc aut simili modo interpr. debuerit, Neque rem divinam auspicabantur, viro Corinthio operante sacris. Προκατάρχεσθαι δίκης, in Pand. Contestari litem. Et ή δίκη προκατίφχθη, ibid. [" Προκατάρχομαι, Orig. in Jo. 32, 11." Routh. Mss. Heyn. Opusc. 1, 326. Glossae: Προκατάρχο* μαι* Contestor. Προκάταρξις, έπι δίκης* Contestatio. Προκαταρκτικοί* Principatus. " ΥΙροκατάρχομαι, Diod. S. ρ. 74. Eust. 54, 43." Scott. App. ad Thes. Προκαταρκτικό^, cui oppon. καταληκτικός, Dem. Phal. 21. Trallian. 12. p. 203. " Αίτιον, Gal. de Sect. c. 8^ quod τω ττροηγουμένω oppon." G a taker. Mss. " Προκατάρχω, Toup. Opusc. 1, 56. Valck. Phoen. p. 532. 534. Brunck. El. 522. Wakef. S. C. 4, 31. Diod. S. 2, 574. Dionys. H. 3, 1490. et Reisk. Προκαταρκτικοί, Heyn. Hom. 6, 582." Schaef. Mss. " Προκατάρχω, Auspicor, Appian. 2, 157- Incipio, Joseph. 330, 34. Dio Cass. 604. Προκαταρκτικοί, Galei Myth. 750. Diosc. 420." Wakef. " Προκατάργματα, (τά,) Libamina, quae ante hostise " percussionem et sacrificium fiebant, ut προθύματα, " s. Ea, quibus rem divinam auspicabantur, "[Schneidero susp., sed respicitur Schol. Aristoph. IT. 660.] I* Σι/γκατάρχω, Simul impero, Schneidero susp. sed v. Suicer. Thes. " Cyrill. 2." Wakef. " Προάρχω τής αδικίας, Prior injuriam facio, Inju- " riae auctor sum. Phalar." [Schol. Pind. O. 13, 563. "Hermes Poemand. p. 3. Ed. 1554." Boissonad. Mss. Glossae: Προάρξαί* Antecessor, Praedecessor. Dio Cass. 47, 21. " Phalar. 72." Schaef. [* " Προαρχ^, (ή,) Irenaeus p. 58. 60." Kali. Mss,] [* " Πρόαρχοί, (δ, ή,) Const. Manass. Chron. p. 125." Boissonad. [* " Προσάρχομαι, Incipio, Inchoo. Plato Theaet. p. 79» Bas. 1. Ταύτα, ώ Θεόδωρε, τω έταίρψ σον εις βοήθειαν προσηρξάμην κατ* έμήν δύναμιν, σμικρά άπό σμικρών εί δ* αντός είη, μεγαλειότερον άν τοίς αύτού έβοήθησε" Seager. Mss. Vide Προσαρκέω.] Σννάρχω, Una impero, s. dominor, Una magistratu fungor, Collega sum in magistratu. Demosth. ITEM Συνχτρχοί, (ό, ή,) i. q. σννάρχων, Collega. Ετ Σνναρχίαι σννωνσαι, Collect! magistratus, VV. LL. [Gl. Σνναρχία* Collegium. " Polyb. 4, 4.Άνεκαλούντ αυτόν εις τάς σνναρχίας. 1 Conventus magistratuum,' Ernest." Seager. Mss. Aristot. Pol. 4, 14. ieneas c. u Σννάρχω, Fischer, ad Weller. G. G. 2, 42. 312 Ιυνάρχομαι, Greg. C. 188. et n.: 189,22δ! χομένως, Fischer, ad Weller. G. G. 3, 79. Ό τού/ον σννάρχων, Lobeck. Aj. p. 277/' Schaef. A 4. [* " Έπισυνάρχω, i. q. σννάρχω." Lex. Gr. Lat an P. Baldvin. l6ll.] F ' [* Ύπεράρχω, Praedominor. Schleusner. Lex h V. T.] " Ύπεράρχιος, ό, ή, Qui principium omne excedit " Qui est supra quodvis principium, sicut ύπερτελήί] " Qui est supra omnem finem. Apud Dionys. Areop! " de Deo utrumque dicitur." Υπάρχω, Initium do rei, Primus facio, aut dico ut a p. Thuc. νπάρχω τούτου, Primus hoc facio. Ita enim puto reddi posse, si simpl. qureratur interpr. in h. 1. 1. p. 25. Ονδ' αν πρώτοι τον τοιούτου νπάρξανης. Bud. tamen recte et ipse νπάρχω interpr. Auctor sura' Meum est hoc institutum et exemplum. Vel, Initium rei do ; ut Andoc. Οι υπήρξαν της έλενθερίας άπά&η τη 'Ελλάδι. Nam capitur tam in bonam, quaqi in Β malam partem. Et in mutua beneficentia ό νπάρζοίς, prior est: at ό άντενποιών et ενεργετών, posterior, ap. Aristot. Demosth. pro Cor. Διά τάς ευεργεσίας, fi f υπήρξαν είς υμάς. Sic Isocr. Plat. (3, 6θ.) "Άστε h\- καίως άν τήν αύτήν εύεργεσίάν άπολάβοιμεν, ήνπερ αυτοί τνγχάνομεν είς νμάς ύπάρξαντες. IJbi observa, sicut et in illo Demosth. loco, είς υμάς, cum alioqui dici etiam possit νμίν. Sic enim cum daf. persona?, ap. ^Eschin. (31.) Και τάί εύεργεσίας, Ss νμείς νπηρξατε Άμνντςι. Plut. autem pro illo rei accus. dedit gen. Πάλαι δεόμένος χρείας τινός ύπάρξαι και φιλανθρωπίας πρός αύτόν, Jamdiu occasionem quaerens raateriamque hominis promerendi beneficio quopiam atque bent gnitate. Quibus exemplis consentanea est part. pass. νπηργμένον signif., de quo infra. Ceterum νττάρχω ead. signif. sed in malam partem ; a Bud. exp. Lacesso, Excito conteritionem autsimultatem. Demosth. (1350.) "ίΐστβ άνεπίφθονον αύτψ τιμωρείσθαι τον wrapξαντα. Sic Plato άμυνόμενον opponit τψ νπάρχύντι in Gorgia, Άμυνομένους, μή υπάρχοντας. Quibusex- C emplis immiscet Bud. et hoc. Demosth. T^s γάρfyfyas πρότερος οντος ύπήρξεν. U bi tamen νπάρχω non signif, per se Excito contentionem aut simultatem, cum addatur gen. έχθραs: sed duntaxat Initium do, Incipio, Auctor sum. Possit etiam, meo judicio, τής tytipa* πρότερος ύπήρξεν apte verti, Ab illo simultas profecta est, ubi vacare πρότερος observandum est. Sic autem νπάρχω cum aliis gen. ut άδικ/as et βίας. Sed υπάρχω άδικίης ap. Herod. (4, 1. 7, 9 ) non est simpl. Infero injuriam ; nec νπάρχω βίας ap. Plut. (1, 16.69.) est simpl. Infero vim, ut in VV. LL. habetur, sed Prior infero injuriam. Prior vim infero. Υπάρχω, Sum, Aristot. de Part. Anim. 1. Πολλά κοινά πολλοίς υπάρχει τών ζώων. Cujus signify et liaec afferuntur exempla : Demosth. Υπάρχω πράττεινέτοιμος : et νπάρχω έμαυτω μάρτυς: et υπάρχει &λη&έκ Idem (226\) Γοσαύτην (εννοιαν) ύπάρξαι μοι παρ*ύμ >ν εις τούτον ι τόν άγώνα. Idem alibi, Υπάρχει μοι ιτροί σε άπέχθεια. Εt Aristot. Pol. 5. Υπάρχει μίσος ms τυράννοις, In tyrantios odium existit. Apud Herodiaii. D (3, 10, 11.) Και πρός γένος αύτω υπάρχοντα. Jungitur et cum praet. Demosth. () 90.) "Αττα^τ«έγνωκ-ότες ύπάρχειν μοι δοκείτε: (30.) Ύπήρχον OXwθιοι δνναμίν τινα κεκτημένοι. Dicitur etiam υπάρχω ών, ut τνγχάνω ών, sed longe rarius. Herod, vvijpte έόντα ταντα. Demosth. c. Mid. 0& γάρ εχθρό* υπήρχε ν ών. Υπάρχω exp. etiam Suppeto; ut Demosth. ^Υπάρχει σοι τοντο παρ έμον. Idem> rt A νηψ ξα ι δεί παρ* υμών. Et, Υπάρχει παρ ύμών τα δέοντα. Idem, υπάρχουσα ονσία, Quae suppetunt facilitates, Bona quae adsunt, vel Praesentia bona. Pro quo dicitur et uno verbo, sed praefixo articulo, τά ύιηίφ* χοντα, ap. Demosth. (jeschin. 45.) Et cum gen. personae, τά ύπάρχοντα αντοϋ, Matth. Luc. etpaul. Theopomp. ap. Athen. 6. νπάρχοντα et απόντα inter se opponit, Και τών μέν υπαρχόντων ήμέλονν, τών & άπόντων έπεθύμουν. Plato Timaeo, τούτου δ' υπάρχον 2 τος, pro Cum hoc sit, vel Cum hoc ita sit: quod tamen Cic. vertit, Hoc posito. Et ibid, τούτών ce υπαρχόντων, Ε quo posito et constituto etc. Vide uiei

t m ΑΡΧ [pp. 555 6. 559 562 3.] 2300 Cic. Lex. 13. 14. At υπάρχω σοι, pro Adsum tibi, i. e. Faveo, Slo a tuis partibus, ap. Demosth. Vide Bud. 135. Υπάρχει μοι τοϋτο ποιείν. Hoc mihi facere licet, vel Contingit mihi hoc facere, sed accipio Contingit, ut ap. Horat. Non cuivis homini contingit adire Corinthum, Mihi faeultas est. Ύπάρχειν, inquit Bud., est etiam Licere, Contingere, Evenire. Demosth. Έμοϊ μέν υπήρξε φοιτών ές ra προσήκοντα διδασκαλεία. fit Plato Svmp. Ής υπάρχον μοι πάντ άκοϋσαι, Tanqoam mihi liceret. Plut. (2, 410.) Tore δέ άναλαβείν τον στρατόν και διαναπαϋσαι ουχ υπήρξε, Non licuit. ΤΙιυο/'ίΙσττε/ί) Ut licuit, Ut tempus tulit. Vide Bud. 136. His autem subjungendum puto υπάρχοντα pto δυνατά, et έκ τών υπαρχόντων, pro έκ Τών δυνατώγ, utap. Thuc. exp. Schol. Sed in VV. LL. έκ τών υπαρχόντων exp. Pro praesenti copia, Ε praesentibus facultatibus. Item, Pro praesenti rerum conditione, Pro pnesentis temporis ratione, έκ τών παρόντων, Plato Ep. 7 Τίνες ονν δή δίκαι άναγκαίως όρθαϊ γίγνοιντ άν έκ τών υπαρχόντων αντοίς; Item, Υπάρχει σοι ταύτα, Haec tibi obtingunt et obveniunt, Polyb. Et, Ταύτην παρά τών θεών αύτοϊς ύπάρξασαν τιμήν, Divinitus delatum honorem. Basil. Kat ούδέν ύπήρξεν άύτω, sub. έκ τον μηχανήματοε, πλήν τοϋ δημοσιεϋσαι γήν έχθραν, Nihil ei obti^it vel obvenit ex eo : puto enim et hie posse verba ilia retineri, q. d. Nihil commodi'vel utilitaiis ei fuit ex ea re. Ύπήρχεν αύτώ j) φεύγειν έκ \αλκίδοε, ή τεθνάναι έγκαταλειφθέντι, ^schin. (66.) Necesse erat, inquit Bud. Cui exemplo addo Demosth. c. Mid. Tai/ra και τοιαϋθ* ετερ* αιτω παθείν υπάρξει. Hoc enim υπάρξει itidem signif. puto Necesse erit. \\Ύπάρχουσα τιμή sic dicitur ut γιγνομενη τιμή, pro Justo rei pretio, Bud. e Demosth. Υπάρχει τό κινούμενον τήε τοϋ κινοϋντοε ϊσχύοε, Quod movetur, supcrat vires ejus quod movet, VV. LL. ex Aristot. de Gen. Anim. 5. Etex Eod. de Part. Anim. 3. 'Υπάρχει τών άμφοτέρων άκρων τό μέσον. Ύπάρχομαι, unde νπήργμαι, et part, ύπηργμένοε. Kud. ύπηργμένον, sequendo earn signif., quae data fuit verbo υπάρχω cum accus. ενεργεσίαν, esse dicit Beneficium, quod paria meretur et gratiam postulat ije^etidendam. Vide exempla ex Aristot. et Demosth. 135. At ex Herod, ύπηργμένον citatur pro Injuria nltro illata. Ύπάρχομαι, Incipio. Gal. Τράφειν ύπήρξαμην, Scribere coepi. Idem, *ils ύπήρξατο, Ut cceperat. II At cura scribit Idem, Kat μέν δή καί περϊ τήε τών νοσημάτων διαφοράς, όπ όσα τέ έστι και οποία, και περϊ τών Συμπτωμάτων, Ιπποκράτης μέν πρώτοε πάντων, ων ίσμεν, ύπάρξασθαι φαίνεται, interpr. cum Bud. Praeivisse posteritati et praemonstrasse, ut sit pro είσηγήσασθαι. Existimo tamen posse etiam verli, Prima ejus scientiae velut elementa tradidisse. Υπάρχω, Impero, Imperium gero,praesum. Strabo, Τοσούτον δ* εύτυχίφ διήνεγκεν ή πόλιε αύτη ώε τεττάρων μέν εθνών τών πλησίον υπήρξε. Bud. autem postquara νπάρξαι poni dixit pro άρξαι, i. e. άρχήν τινα άρξαι, e Sj?nes. affert, "Ωστε άρξαι ποτέ παρασχείν, ή ύπάρξαι μεγίστην άρχήν. Ubi tamen videtur Synes. comp. a simpl. voluisse distinguere. Ετ Ύπαρχος, (ό, ή,) Praeses, Praefectus. Herod. 5. Καϊ καταστησάμενοε Άρταφέρνεα άδελφεόν έωύτού δμοπάτριον υπάρχον είναι IΛρδίων. Xen. Κ. Π. S, (3, 19 ) Διδάσκειν τών υπάρχων τινά ο,τι τιε βονλοιτο' έκείνονε δέ εφη πρόε αύτόν έρειν. Idem Ε. 7, (4, J90 Άνδρόμαχοε μέν δ ΉλβΤοε ύπαρχο ε, οσπερ αίτιοε έδόκει είναι σννάφαι τήν μάχην. Bud. de h. v. signif. in Comm. ita, Ύπαρχοε, Rector provinciae dicitur a Strab. de ^Egypto loquente. Apud Lucian. signif. etiam Legatum in exercitu. Apud Aristot. et Herod, signif. σατράπην. Haec ille, qui in Lex. scribit υπάρχον pro Praeside et praefecto a Greg. sumi. Locum Luciani hunc esse arbitror, (1, 381.) Έγώ γούν μετ ολίγων έξορμήσαε έε τήν Ίβηρίαν, τοπρώτον υπαρχοε ων τψ αδελφω, μεγίστων ήξιώθην, άριστοε κριθείε. In VV. LL. ύπαρχοε exp. etiam Propraetor. Hesychio autem ύπαρχοε est οϊκονόμοε, πολέμου στρατηγόε. Ύπαρχο* tamen proprie, addit Bud., τόν άρχόμενον Signif. h e. τον ύπ άρχήν 'όντα : έπαρχοε vero τόν έν άξιωματι. Soph. Aj. (1 105.) Ύπαρχοε άλλων δεϋρ επλευσαε, ούχ &λων Στρατηγόε, ώστ Α'ίαντοε ήγεϊσθαί ποτε. Hactenus ille. At ego discrimen hoc ap. Gr. scriptt. obscrvatum non reperio: qui, ut opinor, itidem cum υπάρχον vocant Ρ rae fee turn s.praesidem, praepositioni υπό subjects alii potentiae signif. includunt ; ut sit ύπαρχοε quasi ο ύπ άλλ<μ άρχων, ut υπαρχοε cum pro Satrapa ponitur signif. τόνύπό τω βασιλεί άρχοντα, adeo ut aptissime reddi posse videatur Gallica voce Lieutenant; quae certe et ipsa utrumque itidem signif.: nam qui sub rege alicujus loci imperium obtinet, dicitur Lieutenant du roi: quod si continent aliquem in ejus locum ad tempus sutfici, hie ejus legatus dicetur itidem esse Le lieutenant du lieutenant du roi; Ut ύπαρχοε dicitur priore signif. ό άρχων υπό τω βασιλεί, at posteriore, ό άρχων υπό τω τοϋ βασιλέωε υπάρχω. In illo tamen Soph. 1. et similibus ύπαρχοε άλλ ων, fateor resolvi aptius in νπό τήν άρχήν ών. [Polyb. 7» 9, 5. ύπαρχοι Καρχηδονίων. * " Ύπάρχικόε, (ή, όν,) Vales, ad Euseb. Η. Ε. ρ. 7" Kail. Mss. *Ύπαρχία, ή, Munus s. Potestas legati; Dominatus > s. Potestas in alium. Strabo 281. Glossae : Ύπαρχοε' Praefectus. Ύπαρχοε τοϋ πραιτωρίον Praefectus praetorii. " Brunck. ad Msch. Pers. 325. Mus. Turic. 1, 215. ad Xen. Eph. 242. Wyttenb. Select. 434. Zeun. ad Xen. Κ. Π. 761. ad Herod. 355. 380. ad Diod. S.' 1, 117. 727. Thom. M. 701. ad Charit. 407. Jacobs. Anth. 10, 192. 11,78. 12, 78. Brunck. Soph. 3, 531." Schaef. [Υπάρχω, GI. Adsum. To υπάρχον' Quod est. Υπάρχοντα' Bona, Fortunae. Τά υπάρχοντα' Constituta bona. Υπαρχόντων άγοραστήε' Bonorum emtor. Υπαρχόντων διακατοχή' Bonorum posses si ο. Υπάρχει γνώσιε' Inest notitia. Ύπάρχονσιν Habentur. Ύπήρξεν Provenit, Licuit. " Xen. Κ. Π. 8, 8, 20. Oh έπιχώριον είναι υπήρχε, Athen. Resp. 3, 9. Mem. 4, 5, 1. Auctor Rhesi 633. ύπάρχειν κατθανόντα. Fischer, ad Plat. Phaed. 29, n. 23. Plut. Them. 5. Δοκών έξ ύχ υπαρχόντων irap y άξίαν έπαίρεσθαι, Indigne supra fortunas suas. Ύπαρχομένου τοϋ ήροε, Sub initium veris, jelian. H. A. 16, 26. i. q. ύπαρχόε είμι, Strabo 2. ti. 135. Th UC. 6, 87 KoJ ω μή ύπάρχομεν χωρίω, ί. q. άρχομεν. Xen. Κ. Α. 1, 1, 4. Ή μήτηρ υπήρχε τΰ> Κύρω. Wyttenb. ad Eel. Hist. 382. Demosth. 408'. T>)y ύπάρχονσαν αίσχύνην είε τονε αίτίουε άπώσασθαι,. Μ. Anton. 0. 1. Τά όντα πρόε τά υπάρχοντα πάντα οίκείωε έχει." Schneider. Lex. " Incipio, Τάδ' ούχ ύπαρχων, άλλά τιμωρονμενοε, Aristarchus Trag. ap. Athen. 13. e Menandri Olynth. Grotius, 'ίϊε ούχ." Gataker. Mss. " Adsum tibi, i. e. Faveo, Sto a tuis partibus. Demosth. 358. 'Αλλά καϊ τούτονς μαλακούς εποίησε τό τόν Φίλιππον ύπάρχειν αύτοίς πεισθήναι. Pro προκατάρχω, Xen. Κ. Α. 5, 5, 7 " Seager. [" Υπάρχω, Brunck. El. 522. ad Charit. 390. ad Phal. 341. Thom. M. 867. Barnes. Rhes. 633. Musgr. Heracl. 182. Wakef. Here. F. 697. Musgr. 695. Jacobs. Animadv. 229- Diod. S. 1, 381. 2, 306. et var. lect. ad 527 : 2, 539- Υπάρχει, Philostr. l60. Boissonad. Plato Gorg. 130. Markl. Suppl. 1231. Jacobs. Animadv. 300. Cum infin., Licet, Solet, Xen. Mem. 4, 5, 1. Plut. de S. Ν. V. 6. Xen. Eph. 15. Reiz. Acc. 86. Valck. Phoen. p. 416'.; omnino p. 532. ; Diatr. 240. 244. Toup. Opusc. 1, 512. Herod. 499. ad Diod. S. 1, 373. Herod. 510. ad 511. 728. Ammon. 140. Greg. Cor. 63. Wyttenb. Select. 381. Wessel. Herod. 280. Lennep. ad Phal. 124. ad Od. Ω. 285. Faveo, Schneider, ad Xen. K. A. 4. ad Polit. 310. Crusius ad Sueton. 57- Conf. cum υπερέχω, ad Diod. S. 2, 633. Mulier. ad Lycophr. 5IS. Bredow. Ep. Par. 119. Opp. άμύνεσθαι, Heindorf. ad Plat. Gorg. 36. Ύπάρχειν συμβαίνει, Dionys. Η. 5, 374. Τά υπάρχοντα, ad Lucian. 1, 295. Έ κ τών υπαρχόντων, Lobeck. Aj. p. 303. Ύούτωΐ' υπαρχόντων, ad Dionys. Η. 5, 329. Cum είμϊ, Herod. 437. Υπάρχει είναι, Schneider, ad Xen. Κ. Π. 658. Ed. alt. ; ad Pol. 131. 423. Υπάρχει έμοι, έν έμοϊ, Heindorf. ad Plat. Gorg. 261. Ύπηργμένος, ad Herod. 451. Ύπαργμενος, Herod. 515." Schaef. Mss. " Initium do, Origo esse, Plut. 3, 66l. Eur. Here. F. 1172. Menand. p. 134. Incipio, cum accus., Heliod. yeth.

2301 APX [pp. 556 557.] APX 128.; cum gen., Arrian. 2, 14, 12. Med. cum gen., A TElian. H. A. 209. Cum εκ, 709- Cum infin., 781. Ύπήρξεν, Causa fuit, cum gen., Eur. Andr. 273 Schol. cf. Dio Chrys. 1/696." Wakef. [*"Υπαργμα, τό, Substantia, i. q. ν*ταρξ«. Parthen. ], 8. " Ad Mcer. 87." Schaef. Ύπαρχή, ή, Principium, initium, Ortus : unde έξ ύπαρχής i. q. έξ άρχήε: ut Aristot. de Part. Anim. 4. Πάλί^ ei νπαρχής περί τών έναίμων έπισκεπτέον, Denuo ab exordio, Rursus ab integro. Lucian. (1, 456.) Κατ* εξ νπαρχής άναβεβίωκεν, Deinde denuo revixit. II Signif. etiam Beneficium ultro coilatum, i. e. Priorem beneficentiam, quae et προνπαρχή dicitur. Bud. [Έξ ύτταρχής, A priore, Plut. Q. S. 6, 4. " Epiphan. Haer." Routh. Mss. " Plut. de S. Ν. V. 53. Valck. Diatr. 196. Wyttenb. Select. 287. 293. Lucian. 1, 361. 456. 646. 3, 96. Soph. CEd. T. 132. Brunck. El. 522. Thom. M. 868. Matth. Anecd. Gr. 1, 24. Sueton. 863. Oudend." Schaef. Mss. " Philo J. 1, 406. 2, 593. Stob. 90, 24." Wakef. Ύπαρξις, r), q. d. Existentia. A Bud. exp. Sub- Β stanlia et Vita : unde inquit, Ανυπαρξία Areopagitae Interitus. Quomodo autem νπαρξις diiferat ab ούσία, vide ap. Eund. 137. Idem alibi νπαρξιν interpr. Subsistentiam in quodam loco, ubi άπό τής ουσίας distinguitur. Apud Alex. Aphrod. Probl. 1. 'Έχει έν σνμμέτρω κράσει τήν νπαρξιν τό άνθρωπου σώμα, exp. Constat habitu temperato hominis corpus. Et ap. Eund. Ααμβάνειν τήν νπαρξιν εξ αίματος, Ε sanguine provenire. Et, Διδόναι τη τριχι τήν νπαρξιν, Edere s. Producere capillum, τρίχα φύειν. Invenitur et υπάρξεις plur. Ammon. Τά μέν γάρ ονόματα τάς υπάρξεις σημαίνουσι τών πραγμάτων, τά δέ ονόματα τάς ένεργείας η τά πάθη. "Υπαρξις, Substantia, ut Quintil.loquitur, i. e. Bona, Facultates.Polyb. "Υπαρξίς γε μήν έκάστοις ήν θρέμματα και χρυσός. Sic ad Hebr. 10, (34 f ) Ετ * Ανυπαρξία, (ή,) contrarium, q. d. Inexistentia. Apud Areop. Interitus, ut modo dictum fuit. [Xen. Eph. 5, 9 Πολλή έσθημάτων ΰπ. Glossae: "Υπαρξις' Substantia, Opes, Essentia. Apud Aristot.: " The first principle or Foundation, as it c were, of a thing ; hence also The Summit of Essence." Taylor. *Ανυπαρξία, Suicer. Thes. <l "Υπαρξις, ad Xen. Eph. 278. Fischer, ad Weller. G. G. 3, 243. Diod. S. 2, 457. 614. 615. Bona, Facultates, Dionys. H. 2, 956. 3, 1330." Schaef. Mss. " 'Ανυπαρξία, Clem. Greg. Nyss." Wakef. [* Ύπαρκτέον, Plato de Rep. 2, 467 ] Υπαρκτός, (ή, όν,) Existentiam habens. Suid. autem υπαρκτά exp. μόνιμα et υπάρχοντα: CD I opponitur Ανύπαρκτος, Non existens, vel Qui existere non potest, s. in rerum natura esse. Plut. (10, 18.) Άσυστάτου και άνυπάρκτου γενομένης. (1, 233.) Ανύπαρκτος ή λεγομένη περι τόν σοφόν διάθεσις. Philo de Mundo, άίδιότητα et το άνύπαρκτον inter se opponit. ['Υπαρκτό*, Epicurus ap. Diog. L. 10, 135. ubi Ms. ύπαρκτικός. " Orig. c. Cels. 4. p. 223. Έπί έε τοϋ παρόντος δεδόσθω, νπαρκτόν είναι τήν οίωνιστικήν" Seager. Mss. * "Άνυπάρκτως, Basil, in Hexa'em." Kali. Mss. " Άν» υπαρκτός, ad Diod. S. 1, 364. Callim. 1, 459" Schaef. Mss. " Plut. 2, 360. Philo J. 2,456, 34." Wakef. D Ύπαρκπκο$, (ή, όν,) ut υπαρκτών prjjuaap. Gramm. Substantivum verbum, quale est είμ\, Sum. Eust. cum alibi saepe, tum p. 75. [Gl. Substantivus. " Sensu gramm., Schol. Eur. Or. 673." Boissonad. Mss. " Thom. M. 184. Fischer, ad Weller. G. G. ], 310. 346. 2, 497." Schaef. [* " Άνθυπάρχω, (Ex adverso existo.)plut. de Sol. Anim. 960." Kali. Mss. "Porphyr. 264." Wakef. [* " Άνθύπαρξις, (ή,) Nicet. Eugen. 6, 3. (Και πάσαν άνθύπαρξιν εύ κινουμένην.)" Boissonad. Mss. Vertitur, Supellectilem omnem, quae facile removeri poterat.] " Ανθύπαρκτον, Per se subsistens, * ανθυπόστατον, " Hes." [ab * Ανθυπάρχω. " Schol. Oppian. Η. 1, 763." Wakef. " Ενυπάρχω, Insum, Aristot. Metaph. 2. Έξ ών " έστϊ τά οντα ένυπαρχόντων, de elementis. Et rursum, Έξ ών ένυπαρχόντων έστιν εκαστον πρώτον. Et in 4. (ί Αϊτιον δέ λέγεται 'ένα μέν τρόπον, έξ ου γίνεται τι 230? " υπάρχοντος, velut aes statuae, argentum phials " Nam ex argento fit phiala, et ipsum argentum in " phiala est ac cernitur. Idem in 10. itidem de ele- " mentis, Ταϋτα δέ πάντες ενυπάρχοντα τοίς συνθέτου " τιθέασι, Inexistentia. Itidem affertur ενυπάρχω " τοίς Ουσι pro lnesse rebus. Sed affertur et έννπάρ- " χοντα ώά έκ τής όχείας, pro Ova perinitionems.ini- " tum concepta." [Aristot. Anal.Post. }, 4, 7/^. ύπάρχειν τοίς κατηγορουμένου ή ένυπάρχεσθαι. Athen 429 ] Γ " Ένύπαρξις, (ή,) Clem. Alex. 440." Kali, [* Καθυπάρχω, i. q. υπάρχω. Plut. Cicerone 23 " Ad aliquem contingo, Plut. 4, 791." Wakef. Mss] [*Μεθυπάρχω, Just. M. 400 = 174. ET * Mefliπαρξις, ή, Cum quid post s. secundum aliam rem subsists, ibid.] " Παρι/7τάρχω, pro Adsum, quod est Patrocinor, " Adjuvo. Affertur e Schol. Eur." [" Or. 578.1158." Boissonad. Mss. " Schol. Oppiau. H. 2, 474 13 273." Wakef. Προϋπάρχω, interdum pro υπάρχω: ut (Deraosth, C. Lept. 36.) Οί προϋπάρχοντες τψ ποιείν ευ, Qui priores partes occupant in beneficentia, Qui beneficent^ praeveniunt, Qui priores munificentiam exerceut Eod. sensu ap. Isocr. προνπάρχειν cum gen. (1, 332.) προυπάρχειν τών εύεργεσιών. Hinc προνπηργμένα, Demosth. Beneficia in quempiam antea collata. Vide Bud. Comm. 138. Rursus ap. Isocr. (1,390.) ponitur προνπάρχειν in malam partem, προνπάρξαι της έχθρας: ut antea habuimus ύπάρξαι τής έχθρας. Προϋπάρχω, Sum ante, Praecedo tempore ; ut oi προϋπάρχοντες νόμοι, Praecedentes leges, vel Antegredientes tempore; Antiquiores leges. Paus. 7 H προϋπήρξεν Άγαμέμνονι Φόνος Ταντάλου, An praecesserit illi caedes, i. e. An prsecesserit caedes ab illo perpetrata. Dicitur et προνπηργμένα pro προϋπάρξαντα, Quae praecesserunt, Antecedentia facta. Demosth. (314.) Ού κατήσ^ρας μά Δ/' ούδέν τών προϋπηργμένων τφ μετά ταύτα βίφ. Eod. vocabulo ead. in re utens Aristot. Rhet. 1,(9, 3.) dixit, "Οσα κατά τό προσήκον (έπαινείν) οιον, et άξια τών προγόνων, και τών προϋπηργ μένων. [Demosth. ap. Schneider. Lex. Πρό* τό τελευταίον έκβαν τών προϋπαρξάντων εκαστον κρίνεται. " Ad Diod. S. 1, 294. 676. 2, 6. Porson. Phoen. 1238. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 403. Prior incipio, Paus. 1, 396., Valck. Phoen. p. 416." Schaef. Mss. " Προνπηργμένα, Joseph. 623, 12." Wakef. [* " Προνπαρχόντως, Ex existentia antecedent!. Chrys. Hom. 155. T. 5. p. 937. Κ αϊ τίς γνώσεται αντόν; τό δέ και άνθρωπος δηλονότι καϊ προϋπαρχόντων οτι και Θεό*." Seager. Προϋπαρχή, ή, Antegressa beneficentia, Beneficentia qua quis praevenit alterum. Aristot. Ethic. 9, (2.) Ένίοτε γάρ ούδ* έστιν Ισον τήν έτερον προΰπαρχαν άμείψασθαι. Προύπαρξις, (ή,) q.d. Praeexistentia. Damasc. Τούτο τών Όριγένους ληρημάτων τό άτόπημα, προνπαρξιν φνχών δογματίσαντος, Qui animas ante corpora creatas jam olim fuisse prodidit. Proprie autem προνπαρξις Deo tribuitur, ut qui sit et ante ipsam νπαρξιν, et ante τά υπάρχοντα, ut Schol. Dionys. Areop. scribit. Bud. 139. 141. " Προσνπάρχω, Insuper concedo s. dor. Demosth." [Οάέέ ταφήναι προσνπήρχεν έμοϊ. " Schol. Eur. Or. 762." Kali. Mss. " Joseph. 338, 1." Wakef. Σνννπάρχω, Simul sum, vel Una sum. Philo demundo/ή τά φύσει συνυπάρχοντα, δεικνύς άπαρτώρενα τής συζυγίας. [" Valck. Diatr. 54.Thom. Μ. 307 "Schaef. " Συνύπαρχος, (ό, ή,) q. d. Compraefectus, Collega " ejus qui est ύπαρχος." [* Συνύπαρξις, ή, Coiexistentia. Suicer. Thes.] [* Συνύπαρκτος, Qui simul est, Qui simul existit, ET * Άσιανύπαρκτος, ό, ή, Qui simul non subsistit, utrumque voc. ap. Suicer. Thes. Hoc etiam ap. Sext. Emp. reperitur.] [* Ύπερυπάρχω, UNDE * Ύπερύπαρξις, ή, Superexistentia. Suicer. Thes.] [* " Άρχεφηβεύω, Inscr. ap. St. Croix des Gouvern. Feder. 132." Schaef.

2303 ΑΡΧ [p. 563.] ΑΡΧ 2304 Αρχίατρος, (ό, //,) Princeps medicorum. Verum sciendum άρχι non semper in compp. verti Princeps, sed interdum Praefectus, vel Qui priest: interdum etiam aliter. Sic αρχίατρος verti etiam potest Qui medicis praeest. [Erotian. prooem. l. Glossae: Αρχίατρος' Archiater.] " Άρχφούκολης, (ό, ή,) Bubulcorum princeps. 0 [Schol. II. A. 39.] β [* 'Αρχίβουλος, ο, r/, Suid. v. BoiAr?ip<5pos. " Etym. M.208." Boissonad. [* " Άρχιγαλάκτης, ot;, (0,) Gruter. inscr. 495." Kail. [* ΆρχιγενεθλοΣ, 6, ή, i. q αρχέγονος. Orph. Η. 13, 6. Παμβασίλεια 'Pea, πολεμόκλονε, όβριμόθυμε, Ψευδόμενη σώτειρα, * λυ-τ?ριά$, άρχιγένεθλε : Fr. 6, 15.] [* 'Apxtyevetos, ό, ή, Gl. Lanuginosus. 'Aprtyeveios corrigit Dorv. ad Char. 216=30. " Is. Porphyrog., in Allatii Exc. 30/. 310. 313. 314." Boissonad. Mss! Hesych. v. Αίαξ. Ε. Η. Barker. Ep. Cr. adsch^fer., in Classical Journal 24.] [* " 'Αρχιγέρων, Cod. Theod.T. 5. p. 302." Scheef. Άρχιγραμματεύς, έως, ο, Princeps scribarum. [Plut. Eumene I. (3, 337 ) Glossae : Άρχιγραμματείς' Cancellarii.] [* " Άρχώάμως, ad Diod. S. 1, 501." Schaef. " Άρχιδεσμοφύλαξ, (ακος, ό,) Praefectus custodum " carceris, s. Qui praeest iis, qui vinctos in carcere " custodiunt." [Schleusner. Lex. in V. T.] [* Άρχώεσμώτης, ov, 0, Princeps captivorum. Schleusner. Lex. in V. T.] [* Άρχώιάκονος, δ,ή, Suicer. Thes.] [* " Άρχιδιδάσκαλος, (ό,?),) Pallad. V. Chrys. 117." Kail. [* " Άρχιδιδασκαλία, (ή,) Athan. c. Arian. 2, 12." Kali. " 'Αρχώίκαστής,ου, ό, Judicum praefectus s.praeses, "Magistratus Alexandriae, qui judicibus praeerat, " auctore Strab." [1148. Diod. S. 1, 48. "Ad 1,86." Schaef. Mss. " Manetho 1, 404. Stob. 308. Plut." Wakef. " Άρχίδικος, ο, ή, Qui praeest causis et judiciis. J. " Poll, e Demosth." [* " Άρχιδύναμος, (δ, ή,) Dionys. Areop. Eccl. Hier. 8, 1/' Kail. " Άρχιειρεσία, ή, Suidae κωπηλασία, Remigatio. " Sonat tamen potius Principatus inter remiges." [A Schneidero non agnoscitur.] [* " Αρχιεπίσκοπος, (ο, >/,) Theodoret. 3, 1048. 4, 1163. 1197. 1198. 1200. 1203. 1243. 1331." Kali. Mss. Suicer. Thes.] " Άρχιεταΐρος, (ό, Sodalium princeps, Qui prin- " cij)em inter sodales locum obtinet, ut Chusi dici- " tur άρχιεταίρος Davidis, 2 Reg. l6." [" Schleusner. ad Samuel, p. 135." Schaef. Mss. Schleusner. Lex. in V. T.] "Άρχιευνουχος, (ο, y,) Eunuchorum praefectus s. " princeps. Ezech. 2." [" Daniel, vers. Septuag. 1, 3. 7» 8. 9. 10. Segaar." Boissonad. Mss. " Άρχευνοϋχος, Heliodor. ^th. 374." Wakef. Mss. " Άρχιεννοϊχος, ad Charit. 439 " Schaef. Mss. Schleusner. Lex. in V. T.] "Άρχίϊωος, (ό, ή,) Vitae initium praebens, Vitae " auctor, ut Dionys. Areop. baptismum vocavit άρ- " χίζωον et άρχίφωτον. Sic Greg, άρχεγόνον νλην " dixit Primordialem materiam, e qua omnia genita "sunt: et Oceanus αρχέγονος πάντων dicitur, quo- " niam ex eo omnia esse nata crederentur. Affertur " ex eodem Dionysio et Άρχιϊωια, (?/,) sed sine " expos." [ Άρχιθάλασσοχ, ο, ή, Anal. 2, 218.] [* " Άρχίθεος, Dionys. Areop. 178. Pseudo-Athan. in Annum. Deip. s. 9. (1, 8I7.) Man. Calec. 188." Kali. " Άρχιθέωρος, (δ, ή,) Praefectus eorum, qui θεωροί " dicebantur, Qui principem locum obtinet inter θεω- <( ρους, Qui praeest τοίς Oewpois, h. e. lis qui sciscita- " turn oracula mittuntur : ut Demosth. quoque Com- " ment. scribit άρχιθέωρον dici τον άρχοντα θεωρών : " θεωρούς autem fuisse τούς εξω τοίς θεοίς Αποφέροντα*. Α " Bud. interpr. etiam Praefectus sacrorum : quoniam " sc. θεωροί dicuntur etiam 01 τών θείων φροντίέοντες, " Quibus sacrorum et rei divinae cura commissa est. " Minus recte Argyropylus vertit Profectus ludoruni u et spectaculorum, ut idem Bud. annotavit. Dinar- " chus in Demosth. p. 90. Έττεί δέ Νικάνωρ είς Όλυμ- " πίαν ήκεν, άρχιθέωρον αντον άπέδωκε τή βουλή. Ubi " quem άρχιθέωρον vocat, paulo ante πρε'σβευτήν etiam " nominarat, Πρεσβευτήν αύτδς αντον προβαλλόμενος : " nam et 0/ θεωροί sunt e genere τών πρεσβευτών. " Ibidem utitur SUBST. Άρχιθεωρία, (>/,) pro Munere " s. Dignitate archilheorica, Νικάνωρι διά της άρχιθεω- " ρίας έντνχείν έβούλετο, ί. e. Petebat ut sibi άρχιθεω- " ρία decerneretur, ut eo pacto Olympian! profectus " commodius cum eo colloqui posset. Est porro ab u Άρχιθέωρος etiam VERB. *Αρχιθεωρέω, significans " Su m άρχιθέωρος, Theoris praesum, Principem loeuni teneo inter eos qui sciscitatum oracula ablegantur. " Demostli. Ε'ίασε δέ άρχιθεωρονντα άγαγείν τω Διί u u τω Νεμίω τήν κοινή ν νπέρ τής πόλεως θεωρίαν. UNDE " Άρχιθεώρησις, ή, dicitur αυτό τό άρχίθεωρείν, S. ή " άρχιθεωρία, Munus illud architheoricum. Citat J. u Poll, ex Isaeo, e quo et άρχιθεωρία affert et άρχιθεω- " ρείν. Sed notandum est, scribi ap. eum oxyton^s άρχιθεωρός, retento primitivi accentu, ut * Άρχε- " ρανιστής quoque φνλάσσειν τόν τόνον τον ερανιστής " tradit Bud. ipse tamen scribens proparoxytonws < άρχιθέωρος, ut et in Dinarchi 1. habet Ed. Aid." [Άρχιθεώρησις, Lysias 700. " Άρχιθέωρος, Xen. Mem. 3, 3, 12. Valck. ad Ammon. 94. ; ad Herod. 479! ad Diod. S. 1, 297. Thom. M. 447- Charito 655." Schaef. Mss. " Heliod. ieth. 121. Dinarch. 57." Wakef. [* " Άρχίθρονος, (ό, ή,) Andr. Cr. 166." Kail. " Άρχιθύτης, ov, (ό,) Const. Manass. Chron. p. 102(=192.)" Boissonad. [^ Άρχιθιασίτης, ου, δ, Dux chori Bacchici. Inscr.] Άρχικέραυνος, ό, ή, Auctor fulminis. 44 Cleantlies H. in J. 31." Boissonad. Mss. Orph. Fr. 6. Zeis'.] " ΆρχίκΧοπος, (ό, ή,) Suidae ό άρχαίος κλέπτης, Απ- " tiquus fur. Sonat tamen potius Princeps et prae- " fectus furum, Qui furum tuvbae praeest; habent " enim et ipsi sui gregis duces. Sic certe ΆρχικΧώφ " exp. Princeps furum, ut άρχΐλ^στής Princeps et dux " latronum." [Άρχικλώφ, Plut, Arato 6.] [^ 'Αρχικυβερνήτης, ov, 0, Praefectus summus. Pint. Alex. 66. Strabo 1022. 1051. Diod. S. " 2, 443. et xi. : Charito 600." Schaef. [* Άρχικυνηγός, ό, ή, Magister rei venaticae. Joseph. A.J. 16, 10. "Charito 555." Schaef. Mss. " Manetho 5, 289" Wakef. [*' 'Αρχίλοχος, ό, Nom. viri propr., UNDE 'Αρχίλοχε to V μέτρον, Hephaestio 53. 89> n Kail. Mss. " Άρχΐλόχειοε, Jacobs. Anth. 6, 246. Huschk. Anal. 204." Schaef. " 'Αρχιμανδρίτηε, ov, 0, Qui pluribus monachis praer " est, cum per turmas in monasteriis dividebantur, " Bud.: qui et Abbatem interpr. Metaphorice igi- " tur coenobium μάνδρα dicitur, quod est Ovile : et " inde αρχιμανδρίτης, Qui praeest iis, qui in ccenobio " vivunt monachis." [Gl. ^Άρχ^μavδp'}τιsΆbb^άί\ss^.] [* " 'Αρχιμηνιά, (ή,) Herodian. Epimer. 93." Boissonad. Mss. " Montfaucon. Palaeogr. 453." Kail. [* " Άρχιναυτης, ad Charit. 600." Schaef. " 'Αρχιπάπας, (ό,) Montfaucon. Palaeogr. 75." Kali. "Άρχιπάρθενος, (δ, ή,) Method. Patarens. 70." Kail. Mss. " Etym. M. 702, 6." Wakef. " Άρχιπατριώται, (οί,) Principes familiarum, ex u Josue 21." [" Daniel, vers. Septuag. 3,94. Segaar." Boissonad. " 'Αρχιπερσοσατράπης, (ου, ό,) Nicet. Eugen. 5, 331." Boissonad. " Άρχίπλανοι, (οί,) dicti ap. Lucian. (6, 102.)Prin- " cipes Scytharum, eorum nimirum, qui πλανώνται, " et ex eo Νομάδες dicuntur." [* " Άρχιπλάνης, (ου, ό,) Itineris dux, Lucian. 2, 547." Wakef. [* Άρχιπρεσβεντής, ov, o, Princeps legationis. Diod. S. 14, 25. Strabo 1147.]

2305 ΑΡΩ [pp. 563-564.] ΑΡΩ 2306 [* " Άρχιπροσήλυτοε, (ό, >/,) Vales, ad Euseb. 23." i άρσω, jeol. baryton.; unde et illud, αρσαντεε κατά θυμόν. Invenitur et άρηρε act. pro ήρμοσε, de quo Kali. [* " Άρχιπροφήτηε, (ov, ό,) Clem. Alex. Str. 1, 15. 303. Euseb. Η. Ε. 1, 3." Kali. Mss. " Ad Epist. Socrat. 254, Lips." Schaef. Mss. " Propheta summus, Philo J. 1, 594." Wakef. [*- Άρχιραβδοϋχοε, ο, Gl. Lictor primus, Summus lictor.] [* " Άρχισατράπηε, ov, 0, Theod. Prodr. Rhod. 1. p. 114.Nicet. EugeD. 1,237-5, 181." Boissonad. " Άρχισιτοποιόε, ο, Panificum s. Pistorum prin- " ceps, Qui pistoribus praeest s. praefectus est, ut in " aulis regum et principum." [Philo J. 543. Schleusner. Lex. in V. T.] [* " Άρχισοφιστήε^οϋ,ό,) Pallad. V. Chrys. 117." Kail. [* " Άρχισύμβολον, (ro,) Panem et vinum in Sacra Ccena vocat Dionys. Areop. Eccl. Hier. 3. Contempt. 3, 1. p. 244., quod inter symbola s. sacramenta principatum teneant: Ή δέ θειυτάτη τοϋ ένόε ταντοϋ καϊ άρτου, καί ποτηριού κοινή και είρηναία μετάδοσιε, * όμοτροπίαν αύτοίε ενθεον όμοτρόφοιε νομοθετεί, και τοϋ θειοτάτου δείπνου καί άρχισυμβόλου τών τελουμένων ειε μνήμην ιεράν άγει. Pachymer. ad h. I. 268. : Κνρ<ακόν δείπνον, άρχισύμβολον λέγει, οιονεί * άρχικοινωνικόν" Suicer. Thes.] [* "Άρχιτέχναε, (ό, Artifex.) Epiphan. Haer. 62, 5. p. 517. ('Αλλά έαυτψ άναπλασάμενοε ό άρχιτέχνας Λόγοε σώμα άπό Μαρίαε.)" Routh. t Άρχιτρίκλινοε, (ό,) Architriclinus, Triclinii praefe- " ctus, h. e. Cui commissa est cura adornandi convili vii, Qui apparando convivio praeest; solebant n. in i tricliuiis instrui convivia, quae loca sunt constrata " tribus ad discuinbendum lcctis." [Suicer. Thes. Heliodor. 7. p. 359. " Casaub. ad Alhen. 118." Schaef. " Άρχινπασπιστήε, Primarius et prin- " ceps inter ύπασπιστάε. Plut. Eumene init." Άρχιϋπηρέτηε, ov, o, Gl. Viator.] " Άρχίφυλοι, (οί,) Principes tribuum, s. Praefecti 44 tribuum. Deuteron. 19, [10. Jos. 21, 1.] [* Άρχιφώρ, ώροε, ό, Princeps furum, Nomen magistratus ap. Diod. S. p. 50. Rhod.] u Άρχίφωτοε, ό, ή, Initium et auctor luminis. Dio- " nys. Areop. Baptismum ita vocat, quoniam post " eum animae initiatorum Christianae religioni solent " φωτίζεσθαι et illuminari. Vide Άρχίζωοε." [Suicer. Thes.] "ΑΡΩ, Apto, Adapto. Vel neutra signif. Congruo. Vix dici potest quam multa vocabula ab hoc them, derivent Gramm. alioqui tamen inusitato, ut ego quidem arbitror, licet ab eo formata quaedam tempora non raro ap. poet, sint in usu. Ego hie ex Etym. et Eijst. quaedam quae ad sequentia viam nobis velut sternant, proferam ; quibus et mea adjungam. "Αρσαντεε κατά θυμόν, exp, Etym. άρμόσαντεε κατά ψυχήν. Sunt autem ista verba ex 11. A. (136.) \Αλλ' εί μέν δώσουσι γέραε μεγάθυμοι * Αχαιοί "Αρσαντεε κατά θυμόν, όπωε άντάξιον έσται. Ubi άριται κατά θυμόν volunt esse Congruum animo et desiderio alicujus reddere: ut sc. id in quo alicui gratificamur et iu quo satisfacimus animo ejus, id animo ejus velut congruum est. Sed quod attinet ad deductionem, ponitur haec, ut receptissima, ita et simplicissima, ut sit αρσαντεε ^b άρσω fut. JEo\. τοϋ άρω. Sic et Od. A. (280.) Νή* άρσα$ έρέτησιν έείκοσιν, ubi άρσαι νήα est Munire et instruere : quod qui facit, aptam reddit. Sic Apoll. R. 2, (1063.) Δούρασί τε ζνστοίσι και άσπίσιν άρσατε νήα. At Od t Β. (289 ) "Οπλισσόν τ ήία και άγγεσιν άρσον άπαντα Eust. exp. quidem γεμισον, sed dicit esse έκ τοϋ παρακολουθοϋντοε, quia ήρμοσται τό πληρούν τψ πληρουμένψ. Apud Hesiod. (Α. 325.) habetur media vox άρσάμενοε pro άρσαε, 'Ήψαιστοε ποίησε σάκοε μέγα τε στιβαρόν τε Άρσάμενοε παλάμησι, i. e. Apte fabricatus, ut quidam interpr.: sed vide infra alio sensu dictum άρηρόε παλάμαιε δόρν. Legitur et comp. έπάρσαι, tanquam ab έπάρω, II. Ξ. (ΐ67θ 7τυκινάε δέ θύραε σταθμοίσιν έπήρσε Κληίδι κρυπτή, i. e. έφήρμοσε, inquit Eust., ab άρω paulo post. "Αρθεν pro άρθησαν, i. e. σννηρμόσθησαν> 11. Π. (211.) Μάλλον δέ στίχεε άρθεν έπεϊ βασιλήο$ άκουσαν] Pro συνηρμόσθησαν, inquit Eust. ab άρώ τό άρμόζ^ Affert tamen et aliam exp., sed quam minus probat 'Άρηρα, praet. med., de cujus fonnatione ita Etym "Αρω, i. e. άρμό$ω, fut. άρώ: praet. med. ήρα. Est et άρώ circumfl., fut. αρέσω, praet. ηρκα, med. ήρα, et per redupl. Att. άρηρα, particip. άρηρώε. Prngrcdiens autem longius ad formandum particip. άραρνία^ quod ap. Hom. habetur, addit: Et mutatione Dor. vocalis η in a, fit med. praet. αραρα, particip. «ραρβ*, Ab hoc άρηρα est άρήρη subj. Od. E. (361.) "Q<j>p ^ μέν κεν δούρατ έν άρμονίησιν άρήρη. At II. Γ. (338.) άρίφει legitur, Εΐλετο δ* άλκιμον εγχοε 6 οι παλάμρψιν άρήρει, ubi exp. ήρμοστο, Hastam, quae ejus manui quadra bat; q. d. Quae mensurae manus congruebat. Ε consequent! autem intelligendum est, Quam facile vibrabat. Puto enim quod Hom. dicit, ο οί παλίμηφιν άρήρει, perinde esse ac si quis in prosa dicat εγχοε τό εύ μετ αχείρ ιστον αύτψ ov. Sic II. Π. (139 ) Ε'/λεπ) δ' άλκιμα δοϋρα, τά οι παλάμηφιν άρήρει. Apud Apoll. R. (2, ΙΟ76.) άλλοε άρηρεν άλλω exp. CohaereL Ex Hesiod. autem (Θ. 812.) citatur ρίζησιν άρηρωs, Ilaerens radicibus. Et άρηρότα σκολόπεσσι τείχεα, Od. Η. (45.) Munita, κατησψαλισμένα: ut άρσαι νήα έρέτησι antea exp. fuit Munire et instruere. IP Αρηρ* affertur etiam pro Decretum et statutum est, ex Eur. et Epigr. Quae signif. affinitatem habebit cum θν^ μήρηε, quod τού άρέσκειν signif. habet. In act. autem άρηρε, Compegit, Od. E. (24S.) Γόμφοιση V άρα τήν γε και άρμονίησιν άρηρεν. Ετ comp. Συνάρηρα, unde particip. συναρηρώε, ap. Apoll. R. 2, (1112.) θοοίε συναρηρότα γόμφοιε, Compacta, Coagmentata. Ετ ν Ηpapa atque "Αραρα, unde illud άραρυίαε paulo ante memoratum, mutato η io a, metri causa: 11. Δ. (110.) Καί τά μέν άσκήσαε κεραοξόos ήραρε τέκτων, i. e. ήρμοσε 9 Adaptavit. At Od. Ε. (95.) Αύτάρ έπεϊ δείπνησε και ήραρε θυμόν έίωί^, quidam ήραρε interpr. Confirmavit, vel Corroboravit, aut Instauravit: alii, Exhilaravit, alii, Composuit et quasi compegit. Sed non dubium est, quin hie ήραρε inclusam habeat τοϋ άρέσκειν, quod et ipsum hinc derivatur, signif., quam et τψ θυμήρηε ioclndi modo dictum fuit: ut sit Satisfecit animi sui desiderio. Possit tamen fortasse et sic exp. Animuro, i. e. Animi desiderium, reddidit apte et convenienter expletum. Mirum autem nemini videri debet quod tribuat θυμψ hujusmodi desiderium, cum Xen. nf ψι/χρ idem tribuat. Ceterum ήραρα sunt qui per metath. factum esse volunt ex άρηρα. At άραρα, ut in Epigr. έίραρε πόδα exp. Accofll modavit pedem, particip. habet άραρώ*, quod pass, accipitur pro Compactus, Aptatus, Innexus, ut II. Γ. (331.) Καλάί, άργυρεοισιν έπισφυρίοιε άραρνίαε. Alibi, θυσάνοιε άραρυίαν* Sed et pass, άραροίατο ex Apoll. R. affertur, itidem pro άρμοσειε. ITEM Ά- ράρω praes. ab hoc praet. formatum, ut πεπλήγν a πέπληγα, et πεφύκω a πέφυκα. II. Π. (212.) "Πί # τοίχον άνήρ άράρη πυκινοίσι λίθοισι Δώματοε υφηλοί^ βίαε άνέμων άλεείνων, "Ω* άραρον κύρυθέε τε άσπίδεε όμφαλόεσσαι. Ετ Άραρίσκω ab hoc apapv, Od. Ε. (23.) Avros δ 1 άμφϊ πόδεσσιν έοίε άράρισκ tl διλα, ubi άραρίσκειν est Adaplare. SED ΕΤ Άρη?* formavit praes. άρήρω, e cujus pass, est Προσαρήρ&Μ addita praep. ap. Hesiod. E. (2, 49.) Γόμφοισιν πελασαε προσαρήρεται ιστοβοήί. Sic autem e praet. ορωρ factum όρώρω, deinde όρώρομαι, unde sit όρύρεται Od. Τ. (3770 docel Eust. "Αρμενοε, Congruens, Aptus. Ex άρώ, inquit Ε- tym., fit άραρώ : und^ άραρημένον, et per sync, fy* μενον. Od. E. (254.) Έν δ' ίστον π οίε ι καϊ έττίψον άρμενον αύτη. Hesiod. Ε. (2, 42.) μάλα γάρ J 0i άρμενοε οντω, i. e. άρμόδιοε. Idem Α. (1ΐ6 ) γάρ νύ οί άρμενα είπεν, Valde apta et opportune, et quae animo ejus satisfacerent. Apud Eundautem H. (22.) jungitur cum infin., Ovhe πρώτη, έκτη, κούρη τε γενέσθαι "Αρμενοε. fapf* ya

23 07 ΑΡΩ [pp. 564 565.] ΑΡΩ 2308 sunt qui interpr. Necessaria ap. Eund. A. (84.) 07 A ρά μιν ήσπά οντο καϊ άρμενα πάντα παρείχαν. Quod loquendi genus habetur et in Theog. Sed malim utrobique, retinendo usitatam signif., άρμενα interpr. Ad ejus usus accommoda. Idem E. (2, 25.) Χρήματα ft είν οίκψ πάντ άρμενα ποιήσασθαι, ubi exp. Parata., At Tzetz. exp. άρμόδια καϊ μή τοϋ πρέποντος (kpseovra. Ετ Έττάρμενοε pro αρμενοε, ex Eod. itidem affertur. "Άρσω, Hesychio non solum fut. est, sed etiam " thema praesentis temporis. Nec enim tantum άρσω " exp. αρμόσω, verum etiam άρσει affert pro μέμφε- «ται ""Αρσαι, Hesychio non solum άρμόσαι, σκενάσαι, " sed etiam ποτίσαι, quorum prius est ab άρω ieolico " more formatum, ut κέρσω, φθέρσω : posterius autem u ab άρίω: a quo άρδω est et άρσάμεναι, quod Idem " exp. άλειφάμεναι, πιοϋσαι. Idem rursum άρσαντεε " exp. non modo άρμόσαντεε, verum etiam εύαρεστήu σαντεε." " Άραιήσει, Hes. affert pro άρμοστόν ποιήσει, Α- Β " ptabit et quadrare faciet, ab Άραιέω vel 'Αραίάω, " derivatum ex άρω." ["Άρω, Ruhnk. Ep. Cr. 220. Koen. ad Greg. 271. Charito 757- Musgr. Iph. A. 80. Brunck. Apoll. R. 92. Heyn. Hom. 4, 56. 6, 293. 7, 178. 179-334. 693. 8, 213.499.' / Apape, aor. 2., Brunck. Or. 1331.; Andr. p. 142.; El. 147. ( έμέ y ά στονόεσσ' αραρε φρέναε, ' Animo meo apta, Accommodata est/ Schweigh. Mss.); Med. p. 380. 382. Musgr. ad Phoen. p. 193. Valck. Hipp. p. 281. Toup. Emend. I, 83. Wakef. Ion. 94. Jacobs. Anth. 6, 126. 8, 393. Porsou. Or. 1323.; Med. p. 34. 38. 5Q."Apapov, Heyn. Horn. 6, 292. 7, 179- Brunck. ad Or. p. 211.; El. 147. Άράργ, 7, 178. 179- Άραρώε, Valck. Hipp, p. 281. ad II. H. 181. Brunck. ad Or. p. 211. Musgr. EL 948. Jacobs. Anth. 8, 393. Heyn. Hom. 5, 138. 6,511. 560. Schneider, ad Vitruv. 1, 494. Άραρώ* τάε φρέναε, Hevn. Hom. 8, 475. Άραρόε, Timaei Lex. 48. et n.: Wolf, ad Hesiod. 116. 'Άρηρεν, Ruhnk. Ep. Cr. 159. Brunck. ad Or. p. 211. Valck. Hipp. p. c 281. Άρηρωε, Musgr. ad Eur. 193. Wolf, ad Hesiod. 116. ad II. Ω. 269^ 'Hp^pe*, Heyn. Hom. 7, 179. Ήραρβ, 4, 574. 7, 179 "Αρσαντεε, Wassenb. ad Hom. 33. Koen. ad Greg. 216. "Αρμενοε, Ruhnk. Ep. Cr. 129. Voss. Myth. Br. 1, 126. Theocr. 285. Valck. Ilgen. Hymn. 392. Graev. Lect. Hes. 579 Jacobs. Antk 6, 356. 12, 411. Brunck. Apoll. R. 15. Epigr. adesp. 127. Gratus, Theogn. 703. Άρηράμενοε, Heyn. Horn.7, 546. Άρηρέμενοε, άρηράμενοε, Brunck. Apoll. R. 36, 124. 164. Άωρτο, 125. Άράρω, Heyn. Horn. 6, 293. Ruhnk. Ep. Cr. 220. Άρήρω, ibid. *"Aρω, Heyn. Hom. 7, 178." Schaef. Mss. " Aor. 1. ήρσa, II. 5.339. Άρηρώε, Instructus, Oppian. Η. 4, 363. 'Apapos, 3, 367." Wakef. Mss. Vide Schneider. Lex. v. "Αρω, 'Άρηρα, Άρηράμενοε, "Αρμενοε, Άράρισκε, % Αράρω, Άραρών, "Upapa. " Άραρώε, Orig. de Orat. 5. Clem. Alex. 338." Routh. "Άραρόν, Hesychio non solum πάγων, βέβαιον, " Bene compactum et stabile ; sed etiam κατάρατον, " Execrandum." D " Άραρώε, Hesychio * άρμοδίωε, * προσηρμοσμένωε, "ίρμοζόντωε, άσφαλώε, Apte, Convenienter: item " Firmiter. Habet tamen non Άραρώε, sed άραρώσαι, il Aptare, vel Fir mare." " Άραρινο), Hesychio sunt οσα * παρασφηνοϋνται "λιθάρια είε τάε ραγάδαε, Lapilli, qui in fissuras ri- " masque parietum induntur ut cuneoli." [A Schneidero non agnoscitur.] [*Άραρότωε, SIVE *Άρηρότωε, Apte, Commode. " 'Αραρο7ωί, Theodor. Rhaitens. de Incarn. 228. Balfor."Boissonad. Mss. "Ad Hesych. 1,511,8." Dahler. Mss. " Diod. S. 117. Polyb. 3. p. 276." Suicer. Thes. Άρηρότωε, Eur. Med. 1192. " Plato Phaedro 240." Routh. Mss. Schleusner. Lex. in V.T. Hesych. v. 'Ομαρτή. " Άρα p., άρηρ., Valck. Hipp. 281. ad Diod. S. 1,201. 'Apap., Porson. Med. 83. Plato Phaedro 230." Schief. Mss. " Άραρότωε, jesch. Suppl. 962. Dio Chrys, 1,127. Arete, Diod. S. 168." Wakef. Άρμενοε, b, et Άρμενον, τό, Velum, Carbasus ; NO. IX. quam signif. Eust. sumtam putat ex Od. E. (254.) Έν δ' ίστόν ποίει καϊ έπίκριον άρμενον αυτω. Sed άρμενα Eust. habet neutro gen. *Άρμενα τέχνηε generaliter, pro Instruments artis, ex Epigr. affertur. Ετ Τριάρμενοε ναϋε, ab άρμενον signif. Velum, Trinis velis instructa navis. Item τριάρμενα πλοία exp. Robustissima navigia ap. Lucian., Τριάρμενα καϊ άνώλεθ pa πλοία. "'Άρμενον, Hippocrati i. q. 'όργανον, " ut cum dicit άρμενα μηχανάσθαι et παρασκευάζειν : " intelligens non solum σμίλαε, τρυπανα, άγκιστρα, ξυ " στήραε, μηνιγγοφύλακαε, sed etiam τροχουε, λεκάναε, " πυέλου ε, et si qua alia instrumenta aut vasa chirurgo " ad curanda corpora sunt necessaria. Hesychio ap- " μενον est * φιάλιον" [Hippocr. 376, 11. 456, 47. 468, 26. 473, 23. 502, 26. 5J1, 14. Glossae : "Αρμε* vov 4 Velum, Velum nauticum. "Αρμενα' Vela, Armamenta. * Άρμενόπετεε' Velivolum. * Αρμενίζω Velifico. "Αρμενοε, Hesiod. E. 407. A. 84. 116. Pind. N. 3,100. O. 8,96. Theocr. 13,68. Apoll. R. 4, 237.889. ίι "Αρμενα, in ieneae Poliorc. 21. Omne instrumentum, Omnem apparatum belli significat." Seager. Mss. * " Άρμενοθήκη, (ή,) ad Hesych. 2, 145, 17. * Άρμενοφόροε, (ο, ή,) 2, 77, 18." Dahler.Mss. Suid. v. Ίστιοφόροε. * Άνάρμενοε, ό, ή, Anal. 3, 332. * " Αιαρμένιοε, (ό, ή,) Synes. Ερ. 4. ρ. 103. (Ταχν δέ μετά τών όλκάδων ήμεν τών διαρμενίων, Bina trahentibus vela.) * Έννεάρμενοε, (ο, ή,) Tzetz. ad Lyc. 101." Kail. Mss. Έπ αρμενοε, i. q. έπαρτήε, Hesiod. Ε. 601. 627. Brunck. ad Apoll. R. 1, 234. Τριάρμενοε, Schneider. Eel. Phys. 430. "'Άρμενον, Valck. Adoniaz. 339.; ad Ammon. 115. Toup. Opusc. 1, 185. Theocr. 22, 13. Arnaud. Var. Conj. 209. 415. ad Charit. 215. Musgr. Or. 705. Coray Theophr. 305. Antip. Sid. 9- ad Diod. S. 1, 417. Leonid. T. 4. Jacobs. Anth. 7, 66. 86. Kuster. Ajistoph. 110. Έπάρμενοε, Graev. Lect. Hes. 579. Brunck. Apoll. R. 15. Jacobs. Anth. 10, 323. Τριάρμενοε, Lucian. 2, 337 ν Schaef. "Αροε,χό,) Utilitas, οφελοε, ap. iesch. (Suppl. 889 ) ab άρώ, Eust. [ad Od. A. p. 63.] " Άρόε autem, 0, Locus irriguus, Pratum, aut " Guttuia etiam. Hes. enim άρονε affert pro 7ά λιβά>- " δια, quod illas habet signif." [A Schneidero non agnoscitur. An hue pertinet sequens vox?] ( Πολύ- " ηροε, (ό, ή,) Hesychio * ποχυάρουροε, πχούσιοε, Dives " agri, Locuples." " Έαρύαρον, Hesychio ίσχυρόν, στερέμνιον, Firm iter " compactum et coagmentatum, ita ut dissolvi diffi- " culter possit." [A Schneidero non agnoscitur.] " ΥΙανηρίαιε, Hes. affert pro κατά πάντα ήρμοσμέναιε. Πάραροε, δ, ή, Non bene compositum corpus habens, vel ^ion bene compositam mentem habens, Theocr. (15, 8.) Vide Eust. [" Heyn. Horn. 5,337-8, 475. Wakef. S. C. 4, l6l. Toup. Ep. de Syrac. 328. Musgr. in Theocr. Warton. 2, 411. Πάραροε, Πάραροε, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 170. 239. 241.; ad Herod. 236." Schaef. Mss. " Valck. Adoniaz. p. 242." Boissonad. Mss. " Schol. Theocr. πάραροε deducit a παραείρω, unde παργοροε : recte, ut videtur. Α παραιωρέω fit παρήοροε, πάρφροε, 7ταρ ορο, 7τάρςιρο5. Unde cum ι subscripto pingenaa haec vox. Ό πάραροε, Homo fatuus et immorigerus. Si ab άρω esset, secunda syllaba corriperetur." Brunck. Mss. " Unde Hes. * Παραρείν* φληναφείν. ΤΙαρηρία* μωρία. Πάρηροε μωρόε. Archil. 'Γιε σάε παρήειρε φρέναε;" Schneider. Lex.] [* Χαλκοάρηε, ό, ή, Ferro armatus apte, Armis praestans, i. q. χαλκήρηε, quod vide. Pind. 1. 4, 107- χάλκοαράν οκτώ θανόντων: 5, 51. Μέμνονα, " Ferro strenue et apte utentem." Damm.] [* " Χεριάρηε, δ, ή, Manu aptus et apte utens. Χεριάρα τέκτονοε, Manu apti, i. e. Artificiosi fabri, Π. 5, 47." Damm. Lex. Pind.] " Άνήρηε, (ο, ή,) Hes. ex ^Esch. Salamine affert pro " άνδρώδηε, Virilis. Itidemque Etym., qui ab aliis " exp., ait etiam άνάρμοστοε. Idem tamen, ut et Lex. " meum vet. et Suid., άνήρειε dici ait etiam άνάνδρουε, " ή χηραε, ή παρθένουε, Viris carentes vel orbatas: " sed derivans ab άνω, τό πράττω." Έρίηρεε έταΐροι, ap. Horn, saepe, Apti socii, Soda- 7G

23o9 APO [pp. 565 566.] APt 2310 les quorum nobis apta est societas. Vel, Socii cum A Άρθμιος, ο, (ή,) Amicus. Herod. (7, ΙΟίγΑθηναίων quibus bene nobis convenit, ut demus τψ άρω earn metaph., quam habet et v. Convenire. Exp. etiam, μή έόντων άμμιν άρθμίων, τψ δέ βαρβάρψ σνμμάγων Ex Eod. affertur,'άρθμια 1)ν σφι ές άλλήλονς, pro Jnterccdebat Qui amicitia inter se apte juncti sunt, vel Apto quodam amicitia inter eos. Ετ Άρθμία, ή, Ami! amicitiae vinculo inter se juncti. [Buttmann. citia, Concordia. ["Αρθμως, Od. Π. 427. Herodian" Lexil. 151. " Cratin. ap. Athen. 9, 34." Boissonad. 1, 18. "Theognis, OtfW αν άλλήλοις άρθμιοι, obhl Mss. " Koen. ad Greg. 207- Heyn. Hom. 4, 460." φίλοι" Brunck. Mss. "Albert. Peric. Cr. 66. Ilgen Schaef. Hymn. 471. Herod. 475. ad 550. Simmias Ονο'» 'Ερίηρος, (ο, ή,) ut έρίηρος aοιδός, Od. A. (346.\ Schaef. Cujus cantus harmoniam habet; nam et αρμονία fit ab άρμό ω, hoc autem ab άρω; ο έναρμονίως ρδων, Eust. [Buttmann. Lexil. 151. " Reiz. Acc. 122/' Schaef. " Άρεμός, Amicitia et harmonia animae, ab άρω, ".Etyra."^ 'Ανάρσώζ, ο, (;ή,) Hostis, Cui cum altero non convenit, τω άρω et τω Convenire eand. metaph. tribuendo. II. Ω. 365. Οϊ τοιδυσμενέες καί άνάρσιοι έγγνς εασιν. Sic et Od. Ξ. (85.) haec conjungit. Ετ Άνάρσια, Intolerabilia, item Iniqua. Suid. et Hes. cui "Αρσιον itidem est δίκαιον. Ετ "Αναρσις, Rixa, Bellum, VV. LL. Β ['Ανάρσιος, Herod. 3, 10. Suid. v. Σοβαρός, Apollon. Lex. 123. Timaei Lex. 30. et n.: ad 97- " Theocr. 2, 6. Musgr. ad Eur. 221. Herod. 198. 417. et n.: Musgr. Ion. 1097. Wakef. Trach. 853. Jacobs. Anth. 8, 263. Fem., Lobeck. ad Aj. p. 245. Hostilis, Herod. 5, 89. 90." Schaef. Mss. " "Αναρσις, Etym. M." Wakef. [* Ένάρω, Inapto, Apto, i. q. έναρμύζω. Od. X. 45. E. 236'.] " Έναρής, (ο, ή,) Hesychio ένηρμοσμένος." " *Επαρηρός, Homero ένηρμοσμένον, ab έττάρω," [i. q. εφαρμόζω. Arat. 83. ev έπαρηρώς ποσσίν.~\ " Έπήρσε, " Aptavit, εφήρμοσε. Legitur illud έπήρσε (II. Ξ. l6'7.) " tanquam ab aor. sequente fut. ieolicum. Nam τον " άρω fut. ^Eolicum est άρσω." [" Έπάρω, Heyn. Hom. 4, 56. 6, 554. 555. 593. 652." Schaef. Mss. " Έπάρηρε, Manetho 2, 23. Dionys. P. 1130." Wakef. " Κατάρω, Obfirmo, Occludo. Hes. enim κάταρσον c " affert pro κατάκλεισον." [A Schneidero non agnoscitur.] " Κατήρης, (δ, ή,) Pendens. Hes. enim κατήρη exp. " κρέμα μένην. Ex Eur. (Iph. Τ. 1346.) affertur «a- " τήρειταρσω, pro Remigio. At κατήρες πλοίον, Bud. " e Valla interpr. Navigium actuarium." [Eur. Suppl. 122. κατήρη χλαν ιδίοις, El. 498. κατήρης όσμη, i. q. άνθοσμίας : πλοίον, Herod^ 8, 21. sed hoc derivaudum est ab ερω, έρέω, έρέσσω, cf. Τριήρης. Nicand. Θ. 69 άεϊφύλλοισι κ. Vide et Κατηρεφής. " Valck. Phoen. p. 34. Herod. 6*28. Markl. Suppl. 110. Musgr. ibid. Markl. Iph. p. 398. Musgr. Heracl. 632. Heath. Eur. 155. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 369." Schief. Mss. " Προσάρω, Apto. Exponitur etiam Convenio, ut "προσαρμόζω." [11. Ε. 725. έπίσωτρα προσαρηρότα. " Soph. Ant. 619» Ειδότι δ* ούδέν, προσέρπει, ΠρΣι/ πνρϊ θερμω πόδα τις προσάρη. Sed 111 Brunck. Ed. legitur πόδα τις ψαύση." Seager. Mss. "Ruhnk. Ep. Cr. 220." Schaef. ' D " Σνναραρνία phalanx, ap. Lucian. exp. συνηρμο- " σμένη. Vide Σι/ναρηρώς in "Αρω." [Hymn. Hom. 1, 164. " Ruhnk. Ep. Cr. 220. ad Charit. 736." Schaef. Mss. " Villois. Anecd. Gr. 2, 114. Aor. 1. part, συνάρσας, Quint. Sm. 3, 100." Wakef. " Σννηρές, Hesychio σύσκιον, sed videndum ne pro " σννηρές reponi debeat σννηρεφές." [Λα7τα σννήρεα, Nicand. Α. 512. pro σννημμένην, συνηρμοσμένην. Cf. Κατήρής. " Σννήρης, Musgr. Troad. ΙΟ67." Schaef. 'ΑΡΘΜΟΣ, 6, Amicitia. Inde ducta signif. quod per amicitiam apta voluntatum conjunctio et veluti cohaerentia quaedam esse soleat. "Αρω, ήρμαι,άρμός, et epenthesi τοϋ θ, άρθμός. Haec Etym. qui et affert ex Apoll. R. (2, 755.) άρθμόν έθεντο μετά σφισιν. In VV. LL. άρθμός όμοφροσύνης, exp. Foedus concordiae. [" Heyn. Hom. 7» 539. Jacobs. Animadv. 221. Callim. 1, 514. Ruhnk. Ep.Cr. 28. Albert. Peric. Cr. 65. 93. Ilgen. Hymn. 47-1. Valck. Callim. 295." Schxf. Mss. Hom. Hymn. 2, 521.] [* Άνάρθμιος, i. q. εχθρός, s. άνάρσιος. Plut. ]0 265=1030. "Albert. Peric. Cr. 66." Scbaf. ' [* Σννάρθμιος, ό, ή, i. q. άρθμιος. Oppian. Η. 5,423. τό και φίλότητι γενέθλης Κέχρηνται, μέγα δ' είσϊ συνάρθμιοι άλλήλοισιν.] Αρθμέω, Amicitiae vinculo jungor cum alio ; unde άρθμήσαντες exp. Eust. είς άρθμόν, ήγουν άρμονίαν φι* λικήν ελθόντες άλλήλοις, II. Η. 302. Ήδ' αΐτ έν φιλότητι διέτμαγεν άρθμήσαντες, ubi tamen legitur potius άρθμήσαντε sine σ, quae lectio et ap. Etym. extat. [Stob. Serm. 1. p. 15. Σννθείναι καϊ άριθμάσασθαι, ubi Schow. * εύρνθμίσασθαι, Jacobs, άρθμήσασθαι Schaef. Meletem. 1. p. 129. εύ ρυθμίσαι. " Jacobs! Animadv. 220. Heyn. Hom. 5, 358." Schaef. [* Σνναρθμέω, έμοίς έπέεσσιν, Apoll. R. 4 > 413, *Σνναρθμόω, vide Hippocr. Foes. 729(=2, 662.): not. 213. " Σνναρθμέω, Brunck. Apoll. R. 154. Σνναρθμόω, Callim. 1, 514." Schaef. Αριθμός, ό, Numerus. Dici quidam putarunt άριθμόν quasi άρθμόν, quod fiat έκ μονάδων άρμογηι. Od- Δ. (451.) πάσας δ 1 άρ έπωχετο, λέκτο δ' άριθμόν. Π. (246.) Άλλά πολύ πλέονες τάχα δ } είσεαι ενθά# άριθμόν. Xen. Κ. Π. 6, (2, 5.) Άριθμόν έλεγον eis δώδεκα μυριάδας. Ponunt autem άριθμόν per accus. in quibusdam loquendi generibus ubi nps dicimus Numero per ablat., ut δέκα, vel δώδεκά εισι τόν άριθμ&ν, Numero sunt decern vel duodecim. SicTlato, -No* μοφύλακας ποιήσασθαι άριθμόν τριάκοντα καϊ πέντε. Xen. Ε. 3, (4, 13.) Παρόμοιοι ro7s "Ελλησι τον αριθμόν, Pro eo autera, quod dicimus Lat. Denarius numerus, Duodenarius numerus, etc. dicere solent, ό δέκα αριθμός, et ό δώδεκα άριθμός, etc. Εις άριθμόν τελείν, Censeri in numero, Annumerari, ut quidam ap. Athen. 14. Keis άνδρών μέν ού τελούσα άριθμόν. Observavi autem saepe copulata άριθμόν et σταθμόν, inlerdum etiam άριθμόν et μέτρον, in re pecuniaria. Xeu. Σ. (4, 45.) Σταθμω καϊ άριθμψ ώς πλείστου πλούτου eireθνμών ου παύομαι. Ibid. (4, 43.) Οντ αριθμώ, ονη σταθμω έπήρκει μοι, άλλ* όπόσον έδυνάμην φέρεσθαι, τοσούτον μοι παρεδίδου. Plut. (6, 663.) Αργυρίου hi καϊ χρνσίον ούκ άριθμόν, άλλά σταθμόν έσεσθαι. Quem alibi comperio idem narrantem dixisse μέτρον, quod hie σταθμόν. Idem Pericle, IlajTos μέν άναλώματος> παντός δε λήμματος δι άριθμοϋ καϊ μέτρου βαίίζοντο*. Sic infra, Άριθμοϋντες καϊ μετρούντες,ε Xen. proferaip. Plur. αριθμοί, Numeri; ut άριθμοϊ τακτικοί, Numeri militares, Bud. interpr. ap. Xen. Κ. Π. 3, (3, 8.)0Jτοι γάρ άπολελνμένοι ήσαν τοϋ καταλέγεσθαί ev TOIS τακτικούς άριθμοίς. Et ut dicitur Lat. Omnes habere numeros, Omnes implere numeros, Omnibus numeris absolutum esse, sic dixit Isocr. Busir. (. 8.)"ΑττανΓαί δε τούς άριθμονς περιλαβών, έξ ών αριστ άν τις τα κοινά διοικήσειεν, άει τοίς αύτοίς τάς αύτάς πράξεις μεταχup* ζεσθαι προσέταξεν. Αριθμός affert Erasm. ex Aristoph. (Ν. 1204.) pro Numerus, eo etiam sensu quo legimus ap. Horat. (Ep. 1, 2, 27.) Nos numerus sumus, et fruges consumere nati. [Gl. Numerus. Herod. 3, 6. Πολλοί άριθμω. Xen. Κ. Α. 5, 6, 12. ^ κεράμιον άριθμψ, 2, 2, 26. όδον αριθμός. Dionys. Η. Rhetor. 9, 15. Πά*τα$ τούς άριθμούς τής ίκετ ΐα5. Μ. Anton. 3, 1. τούς τον καθήκοντος αριθμούς. Xen. Κ.Α. 7, 1, 7 cf. 7, 5, 11. Ταϋτ ούκ άριθμός λόγων, άλλ ϊργα, Soph. (Ed. C. 382. Eur. Tro. 1476. Heracl. 1097. Bacch. 209. Ion. 1014. " Αριθμός, Valck. Ep. ad Rov. p. xxiii.; ad Phoen. p. 202. Tyrwh. ad Aristot. 213. ad Diod. S. 1, 381. Eur. Hec. 784. Musgr. Bacch. 209.; El. 1054. 1132.; Ion. 10i4. ad Charit. 603. Dawes. M. C. 447. Jacobs. Animadv. 200. ; Anth. 9, 26. 10, 136. Agathias 19. et Jacobs. Boeckh. in Plat. Min. 151 ; Heindorf. ad Theaet.301. Conf. cum υθμός, ad Dionys. H. 5, 104.; cum dp-

2311 API [ρ ϋμοε, Heyn. Hom. 4, 623. Homo nullius pretii, Toup. ad Longin. 289. Ruhnk. ad Timaei Lex. 284. et Ind. Barnes. Troad. 476. Musgr. Heracl. 997. Brunck! Aristopb. 2, ll6.; Kuster. 62. Boissonad. Philostr! 562. De quant., Brunck. ad Eur. Or. p. 206. Ούκ έπήν ά., Herod. 585. 595. Ό τρίτος ά., Heindorf. ad Plat. Cbarm. 93. Ό δέκατος ά., Etym. 343, 13. 368, 5. cf. 595, 13. 610. fin. Porphyr. de V. P. 48. Kuster. bis. Anonym, de V. P. 57. Kuster. Rittersh. ad Porphyr. 76, 6. Kuster. Άττ' άριθμοϋ, Agathias 26. 'Αριθμώ, ad Herod. 464. Έν αριθμώ, Heyn. Hom. 4, 691. Αριθμώ παϋρα, Simonid. 4. T^ άριθμδν, Davis! ad Justin. M. 442. Theaetet. 4. Fischer, ad Weller. G. G. 1, 25. ad Dionys. Η. 1, 334. 2, 681. Bast Lettre 184. Εις αριθμόν, Brunck. Soph. 3, 391. 'Αριθμοί, Cohortes, Cms. ad Sueton. 2, 284." Schaef. Mss! «Ά. χρυσού, Xen. Κ. Π. 287- Ordomilitum, Julian! 283." Wakef. [* " Άρίθμιος, (ό, ή,) Rhian. ap. Stob. Serm." Kali. Mss. " Valck. Phoen. p. 60.; ad Herod. 550. Jacobs. Anth. 7, 321." Schaef. [* " Άμετράριθμος, (ό, ή,) Tzetz. Chil. 9, 619." Boissonad. 'Ανάριθμος, ό, ή, Innumerus: άνάριθμοι, πλείστοι, απεφοι^ ut Suid. exp. citans Heracliti dictum, EJs έμοϊ άνθρωπος τρισμύριοι* οί δ' άνάριθμοι, obbeis. Xen. Κ. Π. 7, (4, 8.) Πάμπολλοι μέν ιππέας άγων, πάμπολλους δέ τοξότας και άκοντιστάς, σφενδονήτας δέ άναριθμούς. Άνήριθμος ap. poet., idem, α in η metri causa mutato. Soph. Tr. (246.) 7 H κάπ\ ταύττ) τή πόλει τόν άσκοπον Χρόνον βεβώς ήν ήμερών άνήριθμον ; II Accipitur vero etiam pro Homine, qui in nullo numero est, ut Cic. loquitur ; Soph. Aj. (600.) Έγώ δ 9 δ τλάμων Παλαιός άφ' ού χρόνος Ίδαίφ, μίμνω Αειμωνίφ Μήλων, άνήριθμος, i. e. έν ούδενί άριθμψ ταττόμενος, άλλά παρερριμμένος % Schol. [Soph. El. 232. θρήνων. " 'Ανάριθμος, Valck. Adoniaz. p. 354. ad Phal. 292. Markl. Suppl. 969. Fischer, ad Weller. G. G. 2,48. Brunck. Soph. 3, 498. Άνήριθμος, Valck. ad Theocr. x. Id. p. 174. 354.; Hipp. p. 295. ; Callim. 288." Schaef. Mss. " Lycophro 981." Wakef. Άναρίθμιον autem Hesychio est έχθρόν, sicut vicissim Έναρίθμιος, φίλος. [" Plut. de Anim. Procr. 1030." Kali. Mss. Vide Άνάρθμως. «Bentl. Callim. 1, 493." Schaef. [* t \Απειράριθμος, (ο, ή,) Const. Manass. Chron. p. 20. 26. 28. 77(=38. 50. 54. 145. Meurs.)" Boissonad. [* " Αυσάριθμος, (δ, ή,) Cyr. Theod." Kali. [* Δωδεκάριθμος, δ, ή, Nonn.] [*Eίκοσάριθμος, δ, ή, Etym. Μ. " Suid. 2, 22." Wakef. Ένάριθμος, 6, ή, Non vulgaris, Qui aliquo in numero habetur, Bud. Plato Philebo, (4, 222.) To δ 1 άπειρον σε έκάστων καϊ έν έκάστοις πλήθος, άπειρον εκάστοτε ποιεί του φρονείν, καϊ ουκ έλλόγιμον, ούδ' έναρίθμιον, ά τ' ούκ είε άριθμόν ούδένα έν ούδενϊ πώποτε άπάόντα. [" Plato Soph. 42." Routh. Mss. Ένήριθμος,Hesych. Callim. Fr. 127- " Bentl. ad Callim. 1, 493. Ένάριθμος, Thom. M. 305. Jacobs. Anth. 7,20. Callim. 1, 493." Schaef. Έναρίθμιος, δ, (τ/,) Qui annumeratur, Annumeratus, In numero habitus, Bud. συμψηφισθείς, καταριθμηθείς, Hes. II. Β. (202.) σύ δ' άπτόλεμος καϊ άναλκις, Ουτέ ffor έν πολέμω έναρίθμιος, ούτ ένϊ βουλή, Neque numerals in bello, neque in consilio. Od. M. (65.) άλλην ένίησι πατήρ έναρίθμιον είναι, Quae in numerum ilium sufficiatur. Apoll. R. (1, 647 ) ύποχθονίοις ένα* ρίθμιος. Basil. Έναρίθμιον έχειν τοίς σοφοίς. Hesychio est etiam φίλος, συνήθης, ut άναρίθμιος, έχθρός. [Rhian. Epigr. 1. μετ' άθανάτοις. Schleusner. Lex. in V. Τ. " Thom. Μ. 305. Jacobs. Antb. 7, 20. Callim. 1, 493." Schaef. [* Έξάριθμος,δ, ή, Sextuplex. Schol. Pind. 0.10,29 ] [* " 'Ετττάριθμος, (δ, ή,) Const. Manass. Chron. p. 130.131." Boissonad. [* " Έτεράριθμος, Matth. Camariota Compend. Rhet. p. 12. Scheffer." Boissonad. Ισάριθμος, δ, ή, Numero par. Herodian. 6, (6, 10.) 'its σχεδόν 'ισαρίθμου γενομένου τού εκατέρωθεν πεσόντος στρατοί). Plur. vero signif. Totidem. Greg. Εννοώ 566.] API 2312 Α καϊ τήν τρισσήν έμφύσησιν του Ηλίου προφήτου, καϊ του αύτοϋ τήν ίσάριθμον κατά τών σχιδάκων έπίκλισιν. Α- libi ίσην pro eod. ponit, Έλισσαίου τε τήν ίσην διάκαμψιν έπϊ τόν παίδα τής Σουμανίτιδος, Totidem inclinationes et incurvationes; quasi totam, ut totam quotam : h. e. τοσαύτας έπικλίσεις ή διακάμψεις, Ut idem ipse loquitur. Bud. " Ίσήριθμος, i. q. 'ισάριθμος, " ^Equalis numero et par. Plur. 'ισήριθμοι uno verbo " redditur Totidem." [Ισάριθμος, Callim. * " Ίσαρίθμως, Dionys. Areop. 78." Kail. Mss. " Bekk. A- necd. Gr. 795." Boissonad. Mss. Themist. 367. Ίσήριθμος, Antip. Th. 19. " Ισάριθμος, ad Timaei Lex. 217. Jacobs. Anth. 9, 95. Π, 161. Ίσήριθμος, Musgr. Iph. A. 242. Wakef. Phil. 1205." Schaef. [* " Άνισάριθμος, (δ, ή,) Numero impar. Εττ. 3. To άνισ. έτών, Non pares numero annos." Lex. Xen.] Μεταρίθμιος, (ο, ή,) Annumeratus, Connumeratus. Apoll. R. [], 205. " iestimatione habitus, Oppian. H. 2, 43." Wakef. [" * Μιφιάριθμος, (ό, ή,) Nic. Hydrunt. ap. Bast. Β Spec. Nov. Ed. Aristaen. p. 8. Const. Manass. Chron. p. 19(=37. Meurs.)" Boissonad. [* IlevrapiO/ios, 0,?/, Quinque numero, Schneidero susp.] [* Πολυάριθμος, δ, ή, Gl. Multiplex. Diod. S. 410. Rhod.] Συνάριθμος, δ, ή, q. d. Connumerus, Qui eodem num. continetur et eum auget. Citatur e Phalar. Συνήριθμος, Epigr. [" Συνάριθμος, Simonid. 20. Συνήριθμος, Jacobs. Anth. 8, 375." Schaef. [* " Τετράριθμος, (ό, ή,) Epigr. ante Cocchii Chirurgos Gr. p. 35." Boissonad. Mss. Suid. v. Μακεδόνιος, ubi tamen v. Kust.] [* " Τοσάριθμος, (ό, ή,) Const. Manass. Chron. p. 72(=137. Meurs.)" Schaef. [* Τοσουτάριθμος, ό, ή, Tantum numerum explens. jesch. Pers. 431.] " Υπεράριθμος, δ, ή, Qui est ultra numerum, q. d. " Supernumerarius." f Άριθμέω, ήσω, Numero, ut φώκας άριθμήσει, Od. C Δ. (411.) et μνηστήρας άριθμήσας, Π. (235.) Xen. Κ. Π. 8, (2, 11.) Τά δέ άριθμοϋντες καϊ μετροϋντες, πράγματα έχουσι: eo modo quo antea άριθμόν et μέτρον copulata ostendimus. Άριθμέομαι, Numeror : unde infin. poet. II. B. (124.) άριθμηθήμεναι, pro άριθμηθήναι. Αριθμούμαι έν γράμμασι, Numeror inter literas, a p. Lucian. (1, 84.) μακάρων άριθμείται, Theocr. (13, 72.) Inter beatos nuineratur. Apud Greg. Ε is Θεοϋ παράταζιν άριθμήθητι, In Dei acie connumereris. Idem, Είς εν άριθμουμένους, Qui numerantur in unum, ut Unum sit neutr. pro Qui uno numero copulantur, ut ibi exp. Sed ponitur άριθμοϋμαι etiam act. pro αριθμώ, ap. Thuc. et Aristot. ut docet Bud. 314. II Άριθμείν τι έν εύεργεσίας μέρει, Demosth. c. Mid. Numerare aliquid in beneficii loco, ut etiam Cic. loquitur. [Gl. Numero. " Mosch. 4, 67. μάλα μέν γε * φίλοθρηνής κέ τις είη,"οστις άριθμήσειεν έφ' ήμετέροις άχέεσσι." Seager. Mss. * " Άριθμητέον, Orig. c. Cels. 48." Kail. Mss. " Philippus 66. Jacobs. Animadv. 159.; Anth. 7, 270. Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 1 jl. X) Villois. ad Long. 211. ad Diod. S. 2, 200. 319- Heyn. Hom. 4, 217. Valck. Hipp. p. 319-; ad Mosch. 371. Bacch. 1307. Pro ηγούμαι, Reisk. ad Dion. Chrys. 1, 649. Τρείς αύτάς άριθμοϋσι, Potter, ad Lycophr. 1502. Άριθμητέον, ad Charit. 519 " Schaef. Mss. " Άριθμέομαι, Numeror, & τινας, ^Elian. H. A. 253. Cum gen., sine praep., Dio Chrys. 1, 185. * Άριθμίζω, i. q. άριθμέω, Hes." Wakef. [* 'Αρίθμημα, τό, Numerus, Numeratio. iesch. Eum. 750. " Abresch. jesch. 2, 107." Schaef. Άρίθμησις, ή, Numeratio, Enumeratio. Ετ Αριθμητός, (ή, όν,) Numerabilis. Cui Αναρίθμητος opponitur Innumerabilis. Item Immensus, ut Soph. Aj. (646.) ο μακρός κάναρίθμητος χρόνος. Et plur. Αναρίθμητοι, Innumerabiles. AT Εύαρίθμητοε, Numeratu facilis, Et e consequenti, Paucus. Εναρίθμητοι, Plato Apol. (32.) et Symp. Ετ Αριθμητικός, (ή, όν, ) Numerandi peritus. Plut, (6, 664.) Καθάπερ οί τών άριθμητικών δάκτυλοι νύν μέν μυριάδας, κ.τ.λ. Item Αριθμητική, sub. τέχνη, Numerandi ars, Ari-

2313 API [pp. 566-567.] API metica. Interdum autem additur τέχνη, vel επιστήμη: A ut Plut. de Prud. Anim. Ύήν άριθμητικήν έπι στη μην αυτών. interdum Αριθμητικός, Ad arithmeticam pertinens, ut αριθμητική αναλογία ap. Aristot. [Gl. Αριθμητικός και * Αριθμητής, (ού, ό,) Numerarius. VVptfyxT/rtwv Numerate. " Άρίθμησις, Eust. 144, 28 " Seager. Mss. " 'Αριθμητή*,Tzetz. ad Lyc. 980." Kail. Mss. 'Αριθμητός, Epigr. adesp. 34. 'Αριθμητικός, " Theophyl. Epist. 6l. To άριθμητικόν τψ αρμονική συγγενές." Gataker. Mss. * u 'Αριθμητικώς, Schol. Pind. Π. 1, 31." Boissonad. Mss. Schol. Aristoph. A. 3. 'Αναρίθμητος, Eur. Ion. 837- Hel. 1695. * Δυσαριθμητός, ό, ή, Innumerabilis. " Aster. Homil. p. 46. Ruben." Boissonad. Mss. Appian. B. C. 2. p. 776. Εναρίθμητος, Gl. Numerabilis. * " Πολυάριθμητος, Magno numero constans, Numerosus, Pseudo- Chrys. Serm. 5. Τ. 7 P 241. Ή σελήνη τά μέτρα άπαρασαλευτα φυλάττει μετά τών αστέρων τών πολναριθμήτων χορών/' Seager. Mss. " 'Αριθμητός, Jacobs. Anth. 7, 26ΐ. 10, 136. 11, 307.; Animadv. 159- Markl. Suppl. 969. 'Αριθμητική, Plato Gorg. 26. Β Αναρίθμητος, Zeun. ad Xen. Κ. Π. 669- Musgr. Hel. 1695.; Ion. 855. Fischer, ad Waller. G. G. 2, 48. Brunck. Soph. 3, 498. Αναρίθμητος, Fac. ad Paus. 1, 345." Schaef. Mss. " \Aρίθμησις, Jambl. V. P. 48." Wakef. Άναριθμέω^ Enumero, Dinumero. Et Αναριθμούμαι, pro eod. affertur e Demosth. In Axiocho, qui Platoni inscribitur, Νυνϊ έε ήρέμα κατ έμαυτόν άναριθμήσομαι τά λεχθέντα, Apud me tacitus recensebo, vel repetam. [iesch. Dial. 3, 22. Glossae: Αναριθμεί* Renumerat. Paus. Arc. 3.] [* " Άνταριθμέω, Paus. 845. * Άνταριθμητέον, J. Poll. 2, 4." Kail. Mss. " Άνταριθμέω, Cattier. 67" Schsef. Άτταριθμέω, ήσω, Pernumero, Percenseo, ut exprimatur aliquo modo vis τοϋ άπό, vel simpl. Numero, Enumero, Recenseo. Xen. O. (9, 10.) Καί άπαριθμήσαντες καϊ γραψάμενοι έκαστα. Isocr. ad Phil. (. 10.) Έπειδάν άναγινώσκη τις τόν λόγον άπιθάνως, και μηύέν ήθος ένσημχανό μένος, άλλ' ώσπερ άπαριθμών. Usur- C patur iuterdum απαριθμούμαι act.: sicut et έξαριθμοϋμαι, item καταριθμούμαι. Et άπαριθμησάμενος particip. med. ap. Xen. Άπαριθμηπάμενος άπαν τό στράτευμα, Cum recensuisset universum exercitum. Pass, autem 'Απαριθμούμαι, Pernumeror, Percenseor, vel Numeror, Enumeror: unde particip. άπιαριθμημένος a p. Isocr. Archid. Kat τοσούτων άπηριθμημένων κακών, πολύ πλείω τά παραλελειμμενα τών είρημένων έστϊν. II Απαριθμώ τά χρήματα, Numero pecuniam, i. e. Repraesento pecuniam : unde ap. J. Poll, conjunguntur καταβάλείν, καταθέσθαι, άπαριθμήσαι \ itidem, καταβολή, κατάθεσις, άπαρίθμησις. Suid. quoque άπαριθμησόμενος exp. άποδώσων, item καταβαλούμένος, in h. I. Ό δέ Γέτης άφίκετο, ώ* άπαριθμησόμενός τι τών ένιανσιαίων χρημάτων, πρός τόν στρατηγον τών 'Ϋωμαίων. Sed praestat habere Xen. testimonium sic utentis K. Π. 3, (1, 19.) Έγώ δέ σοι ύπισχνοϋμαι, άν θεός ευ δίδω., άνθ' ών άν έμοϊ δανείσης, ιη άλλα πλείονος άξια εύεργετήσειν, ή τά χρήματα άπαριθμήσειν, ην δύνωμαι. Suid. addit, και άπαριθμών άντϊ τον άποπληρών, sed ρ exemplum non affert. [Gl. *Απαριθμώ 4 Abnumero, Denumero. 'Απαριθμούμαι- Enumero. " Casaub. 111 Conspect. Mus. Ox. 28. Valck. Adoniaz/329.; ad Herod. 637. Winstanl. Aristot. 289- Τ. H. ad Aristoph. Π. p. 151. ad Paus. 384." Schaef. Mss. " Solvo pecuniam, Polyaen. 235." Wakef. } Aπαρίθμησις, ή, Pernumeratio, Percensio ; vel, Numeratio, Enumeratio, Recensio. Item pro καταβολή : ut άπαρίθμησις χρημάτων, i. q. καταβολή, κατάθεσις, nt inodo ex J. Poll, docuirnus. [Schol. Biset. Aristoph. O. 1717. " Dio Cass." Wakef. [* (( Προαπαριθμέομαι, Jo. Cantacuz. Hist. 1, 2. p. 13." Boissonad. Διαριθμέω, ήσω, Dinumero, Distincte numero, Numerando discerno, Enumero. Plato de LL. 7. (383.) Μή άριθμείν τό παράπαν είδώς, μ?/δέ νύκτα και ήμέραν διαριθμείσθαι δυνατός ών. Est etiam διαλογίίεσθαι, Hes. [Plato Gorg. 21. Ούδέν διαριθμησαμένη τριβή καί εμπειρία: Phaedro 130. " Διαριθμείσθαι, DeLectu quasi habito discerni et distribui, aliis in hanc partem 2314 discedere jussis, aliis in illam. Esch. in Ctes. 593 Φάσκων τους μέν ολιγαρχικούς νπ? αντής τής άληθείαΐ διηριθμημένους, ήκειν πρός τό τού κατηγόρου βημα,το^ δέ δημοτικούς πρός τό τοϋ φεύγοντος. ' Delectos, Εχ. cerptos, Distinctos, et in suas quosque classes distrii butos, atque seorsim stare jussos. Tu, qui cum opti. matibus facis, hac ito; tu, qui popularis es, iliac: ut pastor pecus dinumerat, albas a nigris separans' Reisk." Seager. Mss. " Ad Eur. Bacch. 209.Musgr Iph. T. 966. Heindorf. ad Plat. Gorg. 186." Schaf Mss. " Jambl. V. P. 48." Wakef. Διαρίθμησις, ή, Dinumeratio, Supputatio. Vitr [" Plut. 2, 27' " Wakef. [* Προσδιαριθμέω, Stob. Ecl. Phys. 1. p. 15.] [* Εισαριθμέω, Diod. S. Ecl. 12.] " Έναριθμέω, Numero in s. inter, Annuraero. Affer- " tur et Έναρίθμητος, ό, (?/,) pro Annumeratus," [J. Poll. 4, 162. " Έναριθμέω, Eur. Or. 6l5. Ei Tohpo'y Ζχθος έναριθμεϊ, κήδός τ έμόν, Μή τψδ' άμύνειν φόνον έναντίον θεοίς, Si curas. Schol. Έναριθμεί δέ άντϊ τοϋ φροντίζει καϊ έν φροντίδι εχεις." Seager. Mss. Herod. 7, 59. " Soph. (Ed. Τ. 121L. Schol. Aristoph. Θ. 811. Lucian. de Merc. cond. 267/' Scott. App. ad Thes. " Έναρίθμητος, Annumeratus. 2 Macc. 3, ubi tamen alii pro έναρίθμητον rectius habent avapiθμητον" Schleusner. Lex. in V. Τ. " Έναριθμέω,^ά Herod. 538. 694. Musgr. El. 1054.* Έναριθμητέον, Bruuck. Aristoph. 2, 207- Έναρίθμητος, Fac. ad Paus. 1, 345. * Έν αριθμητικός, Thomson. Proleg. ad Parmenid. p. viii." Schaef. Mss. " Έναρίθμησιε } Enumeratio, Schol. Nicand. Θ. 156." Wakef. " Έξαριθμέω, Enumero, Peruumero, Recenseo. " Isocr. de Pace (2, 226.) Άπολλυμένας τίς αν ε^αρι- " θμήσειε; Et Έ'ξαριθμέομαι, pro eodem. Chrys. Ε2 τις " πάντας έξαριθμείσθαι βούλοιτο, Si quis omnium inire " numerum velit. Sic Greg. Έξαριθμείσθαι arayoyas " νετοϋ. Themist έξαριθμείσθαι dixit sequente οποσά- " κις, ut et ap. Lathios dicitur Numerare sequente t Quoties. INDE Έξαρίθμησις, ή, Enumeratio." [Gl. 'Εζαριθμέω Denumero, Enumero. Έξαριθμήσασθαι Percensere. Έξαρίθμησις' Denumeratio. " c Έξψθμείν dicitur debitor aesalienum diluens, et in mensa numularii numis praesentibus refundens/ Reisk. Demosth. 832. Θεογένης γάρ, ό * προβαλίσιος, ό μισθώσαμε νος αύτοϋ τόν οίκον, έν τη άγορφ ταϋτα τα χρήματα έξηρίθμησεν: 1238. Έξαριθμήσας αύτψ τάς έκκαί&κα μνά$." Seager. Mss^ Έξαρίθμησις, Suid. Γραμματείαι* έξαριθμήσεις. * " Έξαριθμητικός, (ή, όν,) J. Poll. 4, 162." Kali. Mss. * " Έξαριθμόομαι, Numero, Africanus ap. Syncell. 323." Routh. Mss. " Έξαριθμέω, Valck. Adoniaz. p. 329.; ad Herod. 538." Schief. Mss. " Έξαρίθμησις, Appian. 2> 287.Procop. Expositio, Artemid. 12." Wakef. Mss. * Έξαριθμοίνγο' καμπανοτρυτανίζω, Basil. 3, 123.] [* " Άνε^αρίθμητος, (ο, ή,) J. Poll. 3, 88. 4, l62." Kail. [* Δυσεξαρίθμητος, ό, ή, Vix numerabilis. " Theophyl. Bulg. in Latt. 279* Mingarell." Boissonad. Mss. " Plut. Symp. 4. p. 667. Polyb. 3. p. 292." Scott. App. ad Thes. " Orig. Philoc. 26. p. 96. 'Αλλα he δυσεξαρίθμητα οίσουσιν οί βουλόμενοι έν σωματι&οίιχα) τοίς έκτος είναι αγαθά καϊ κακά." Seager. [* " Προεϊμριθμέω, (Ante enumero,) Schol. Pind.N. 3,128. 10, 17." Boissonad- [* Συνεξαριθμέω, Annum,ero, Connumeroi " Diod. S, 485. Joseph. B. J. 225." Scott. App. ad Thes. " Strabo 959." Wakef. " Έπαριθμέω, Aristid. 1, 223. (ταίς ήμέραι$ ras πόλεις:) 391. J. Poll. 4, 162. Schol. Lucian. 219 ' Kail. " Καταριθμέω, Enumero, Connumero, velsimpliciter Numero. Plut. Solone, Έβδομον έν τοίς σοφοίs " καταριθμοϋσι, Septirnum inter sapientes numerants. " enumerant. Passiva etiain vox in act. signif. tisur- " patur : itidemque media. Isocr. ad Dem. (.3.) Είς πάσας τάς εκείνου πράξεις καταρ ιθμη σαιμεθα. «ieschin. Καταριθμούμαι πρός ύμάς, Apud vos enu- <c mero et recenseo. Et cum έν, Polyb. 5. To oe " πλείστον ούδ* έν άδικήματι κατηριθμείτο τήν πράξιν, " ώς καθηκόντων αύτψ τινών άντ ιπ ο ιούμένος, Ne in m- " juria quidem numerabat, i. e. injuriae loco ponent