ΜΕΤΑΛΛΟΤΕΧΝΙΑ y Μεταλλοτεχνία είναι η τέχνη της δημιουργίας αντικειμένων από μεταλλικά υλικά (καθαρά μέταλλα ή κράματα). y Με τη χρήση της οι άνθρωποι δημιούργησαν κατά καιρούς σιδερένια αντικείμενα, αντικείμενα οικιακής χρήσης κ.α. Χρυσό δαχτυλίδι σφραγίδα αρχαία κούπα με χρυσή επικάλυψη
ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΧΑΛΚΟΥ Αξιοποίηση των μετάλλων με κυριότερο τον χαλκό. Κατασκευάζονται τα απαραίτητα στην καθημερινότητα εργαλεία, καινούριες τεχνικές. Ο δίσκος της Φαιστού Προσωπίδα Αγαμέμνονα Χρυσό κύπελλο
ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Αξιοθαύμαστη άνθηση των τεχνών. Άφθονα μικρά σε μέγεθος έργα της πλαστικής. Υπερίσχυσαν τα χάλκινα ειδώλια και κάποια ολόσωμα ειδώλια ή μόνο κεφάλια. χρυσό στεφάνι από φύλλα μυρτιάς, του ιερού δέντρου της Αφροδίτης Κυκλαδίτικο ειδώλιο Κεφαλή κυκλαδίτικου ειδωλίου
ΑΝΑΤΟΛΙΖΟΥΣΑ Τα επιβλητικότερα έργα με ανατολική επίδραση, είναι τα μεταλλικά προσαρτήματα. Τα ειδώλιά γίνονται ανεξάρτητες δημιουργίες. Αιγυπτιακό ειδώλιο Αιγυπτιακό ειδώλιο Ανατολίζοντα αγγεία Τριποδικό αγγείο του ρυθμού των Αιγάγρων. περ. 630 600 π.χ. Εμποριό, Χίος
ΚΛΑΣΣΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την περίοδο αυτή η μεταλλοτεχνία περιορίζεται σε έργα σε μεγάλα μεγέθη, τα οποία δεν είναι συμπαγή. Αυξάνεται η παραγωγή οικιακών σκευών. Η Αθηνά του Φειδία Άγαλμα Ερμή κλασικής εποχής Άγαλμα κλασσικής εποχής άγαλμα του Ποσειδώνα
ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΟΙ ΧΡΟΝΟΙ Τα μικρού μεγέθους έργα της μεταλλοτεχνίας έπαυσαν να έχουν λατρευτική χρήση και απέκτησαν διακοσμητικό χαρακτήρα κοσμώντας το εσωτερικό και τους κήπους πλουσίων σπιτιών. Αλέξανδρος και Βουκεφάλας Προτομή Μ.Αλεξάνδρου Ολυμπιάδα
ΣΦΥΡΗΛΑΤΟ Χρησιμοποιούνταν στην αρχαιότητα για την κατασκευή χάλκινων αγαλμάτων. Σφυρηλατημένα χωριστά φύλλα μετάλλου ενώνονταν το ένα με το άλλο με πριτσίνια. Τα μεταλλικά φύλλα στολίζονταν: σφυρηλατώντας το χαλκό πάνω σε ξύλινη φόρμα. με σχέδια χρησιμοποιώντας, μία διαδικασία, τον εντοπισμό.
ΧΥΤΕΥΣΗ Η χύτευση αποτελεί μία από τις αρχαιότερες διαδικασίες επεξεργασίας μετάλλων που ανακάλυψε ο άνθρωπος. χυτευτήριο χύτευση
ΧΥΤΕΥΣΗ Πρωτοχρησιμοποιήθηκε κατά την ύστερη αρχαϊκή περίοδο για την κατασκευή χάλκινων εξαρτημάτων με την αξιοποίηση καλουπιών από πέτρα ή ψημένο πηλό. Οι μέθοδοι χύτευσης που χρησιμοποιούνται σήμερα είναι πολλές και εμφανίζονται με πολλές παραλλαγές. Βασική μέθοδος χύτευσης: χύτευση στερεού χαμένου κεριού. Αναπαράσταση χύτευσης
ΧΥΤΕΥΣΗ ΣΤΕΡΕΟΥ ΧΑΜΕΝΟΥ ΚΕΡΙΟΥ 1) Απαιτείται ένα μοντέλο απαρχαιωμένο σε στερεό κερί. 2) Περιβάλλεται με πηλό, ενώ μπορεί να έχει ένα ξύλινο υποστήριγμα. 3) Έπειτα το μοντέλο θερμαίνεται, ώστε να απομακρυνθεί το κερί και να σκληρύνει ο πηλός.
4) Το καλούπι αναστρέφεται και το λιωμένο μέταλλο χύνεται στο εσωτερικό του μοντέλου. 5) Όταν κρυώσει το μέταλλο, ο χαλκουργός σπάει το μοντέλο από πηλό για να αποκαλύψει ένα χάλκινο στερεό. 6) Στο τέλος, γίνεται το φινίρισμα και η προσθήκη λεπτομερειών.
Χημική αναπαράσταση επιμετάλλωσης με ατσάλινο κουτάλι ΜΗΧΑΝΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ ΕΛΑΣΗ ΔΙΕΛΑΣΗ ΟΛΚΗ ΕΠΙΜΕΤΑΛΛΩΣΗ Χημική αναπαράσταση επιμετάλλωσης εργαλειομηχανή έλασης
ΜΗΧΑΝΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΕΡΓΑΣΙΕΣ Στη μεταλλοτεχνία μπορεί κανείς να κατατάξει και τις μηχανουργικές διεργασίες, όπως η κάμψη, η κοπή (ψαλίδισμα, κοπή με laser) η αφαίρεση υλικού (τόρνευση, διάτρηση, φρεζάρισμα), η λείανση (στον τροχό, με λειαντικά υλικά όπως κορούνδιο, σμύριδα, διαμάντι, καρβίδιο του πυριτίου (SiC), με αμμοβολή, με ηλεκτροχημική τεχνική κ.λπ.), η χάραξη, κ.λπ ΣΥΓΚΟΛΗΣΗ Συγκόληση ονομάζεται η τοπική σύμφυση μετάλλων υπό υψηλή θερμοκρασία
ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ Οξυγραφία ονομάζεται η μέθοδος κατά την οποία μια χάλκινη πλάκα καλύπτεται από τον χαράκτη με ένα ειδικό βερνίκι. Πλάκα οξυγραφίας που απεικονίζει αγορά Πλάκα οξυγραφίας που απεικονίζει δέντρο
ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ Η γραμμική οξυγραφία τοποθετείται στις αρχές του 16 ου αιώνα και προέκυψε από την ανάγκη των αριστοκρατών της Ισπανίας οι οποίοι επιθυμούσαν πριν διακοσμήσουν τα σπαθιά τους να μπορούν αρχικά να δουν το κόσμημα το οποίο θα τυπωθεί. ΙΣΠΑΝΙΚΑ ΣΠΑΘΙΑ ΜΕ ΧΑΡΑΓΜΕΝΑ ΣΧΕΔΙΑ
ΓΡΑΜΜΙΚΗ ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ Την γραμμική οξυγραφία εισάγει ο Γάλλος χαράκτης Jacques Callot. Στην Ελλάδα η γραμμική οξυγραφία ξεκινάει κατά τον 20 ο αιώνα. Πλάκα γραμμικής οξυγραφίας που απεικονίζει άλογα Πλάκα γραμμικής οξυγραφίας
ΤΟΝΙΚΗ ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ Η τονική οξυγραφία τοποθετεί τις απαρχές τις στην Ευρώπη μετά τα μέσα του 18 ου αιώνα.εισηγητής της θεωρείται ο Γάλλος ζωγράφος Jean Baptise Leprince ο οποίος επιδίωξε το 1768 να αναπαράγει μετά από ένα ταξίδι του στη Ρωσία σχέδια τα οποία είχε διατηρήσει σε αραιωμένα υδροχρώματα. Πλάκα τονικής οξυγραφίας που απεικονίζει σκύλο Jean Baptise Leprince
ΤΟΝΙΚΗ ΟΞΥΓΡΑΦΙΑ Άλλα είδη σύνθετης τονικής οξυγραφίας είναι με ψεκαστήρα, με αερογράφο, με άσφαλτο, με αραιωμένο μελάνι, με θείο, με νιτρικό άργυρο. Στην Ελλάδα και η τονική οξυγραφία εμπεδώνεται μέσα στον 20 ο αιώνα από ζωγράφους χαράκτες. Πλάκα τονικής οξυγραφίας που απεικονίζει δέντρο πλάκα με τονική οξυγραφία που απεικονίζει ένα χωριό
ΑΡΧΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Tα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν για κοσμήματα ανεπεξέργαστο υλικό. Μέτα από καιρό, ανακαλύφθηκε ο χρυσός. Χρυσά μέταλλα: διακρίνουμε τη διατήρηση τους, την λάμψη τους και δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα αφθαρσίας. 11ος και 10ος άρχισαν να ελαττώνονται και έμειναν κυρίως τα χάλκινα, τα σιδερένια και ελάχιστα χρυσά. Σκουλαρίκια και περιδέραια παρουσιάζουν τη μεγαλύτερη ποικιλία.
ΜΥΚΗΝΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Την εποχή αυτή ακμάζει στην Ηπειρωτικής Ελλάδας η μεταλλοτεχνία( χαλκός, ασήμι, κασσίτερος, χρυσός). Τα μυκηναϊκά κοσμήματα τα φορούσαν οι βασιλείς και η άρχουσα τάξη. Ήταν σύμβολα εξουσίας. Τα Μυκηναϊκά περιδέραια ήταν επεξεργασμένα με χρυσά ελάσματα σε ποικιλία ζωικά και φυτικά σχέδια.
ΓΕΩΜΕΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Μετά το τέλος του Μυκηναϊκού κόσμου κοσμήματα που σώθηκαν χάλκινα και σιδερένια. Νέα άνθηση στην κοσμηματοτεχνία θα φέρουν οι επαφές με την Ανατολή και την Αίγυπτο.
ΑΡΧΑΪΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ Οι ιδέες τους ήταν παρμένες από μυθικά τέρατα και από άλλα ζώα. 700 π.χ. για πρώτη φορά κάνουν την εμφάνισή τους στα κοσμήματα η ανθρώπινη μορφή. Ασημένιο κόσμημα από την εκπαιδευτική μας εκδρομή στο Λαύριο
ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΡΟΝΙΑ Οι άνθρωποι φορούν περισσότερα μεταλλικά κοσμήματα σε σχέση με τότε. Η τιμή των μεταλλικών κοσμημάτων χαμηλώτερη. Υλικά που χρησιμοποιούνται χρυσός, άργυρος, μόλυβδος.
Οι πρόδρομοι του νομίσματος είναι οι σιδερένιοι οβελοί. Το πάχος κάθε οβελού ήταν τόσο λεπτό, ώστε το χέρι μπορούσε να κρατήσει έξι συγχρόνως. Τον 7 ο αι. ο Γύγης βασιλιάς της Λυδίας, έκοψε το πρώτο νόμισμα. Ήταν από ήλεκτρο ένα φυσικό μίγμα χρυσού και αργύρου. Νόμισμα περιοχής Λυδίας (από ήλεκτρο) 7 ος αι.
ΜΕΘΟΔΟΙ ΚΟΠΗΣ ΝΟΜΙΣΜΑΤΩΝ Αναπαράσταση κοπής νομίσματος
ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ Αίγινα: αντικαθιστούν τους σιδερένιους οβελούς (Φείδωνας) Εμφανίζεται η ονομασία «δραχμή», που προήλθε από το ρήμα «δράττω=κρατώ πιάνω». 1 Αιγινίτικη δραχμή (άργυρη, βάρους 6γραμμ.) ισούται με 6 σιδερένιους οβελούς. Δραχμή της Αίγινας, περ. 404 π.χ.
ΑΘΗΝΑ,ΚΟΡΙΝΘΟΣ 1 μνα ισούται με 100 δραχμές. 1 τάλαντο ισοδυναμεί με 60 μνάς. Ευβοϊκή δραχμή :θα εισαχθεί στην Αθήνα επί Σόλωνα. Χάλκινο τάλαντο Kόβονται νομίσματα πολλαπλάσια της δραχμής (δίδραχμο, τετράδραχμο κλπ.) Αργυρό τρίδραχμον Κορίνθου Αργυρό τετράδραχμον Αθηνών
ΤΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΤΩΝ ΒΑΣΙΛΕΩΝ Φίλιππος Β 355 349 π.χ. Εξέδωσε νομίσματα και στα τρία μέταλλα, το χρυσό, τον άργυρο και το χαλκό. Η κοπή του χρυσού άρχισε γύρω στα 345 π.χ., σύμφωνα με τον αττικό σταθμητικό κανόνα. Αργυρό τετράδραχμον Φιλίππου Β, 355 349 π.χ. Μακεδονικό βασίλειο, Φίλιππος Β', 359 336 π.χ.
Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ 336 323 π.χ. Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποίησε για την κοπή νομισμάτων τεράστιους θησαυρούς σε πολύτιμα μέταλλα, κυρίως χρυσό και ασήμι. Έκοψε χρυσά νομίσματα τους φιλιππικούς στατήρες, βάρους 8,6 γραμμ. Οι ισοτιμίες είναι οι εξής: Ο χρυσός Μακεδονικός στατήρας ισούται με 20 ασημένιες Αττικές δραχμές. Χρυσός στατήρας του Μ. Αλεξάνδρου Ασημένιο τετράδραχμο του Μ. Αλεξάνδρου
ΡΩΜΑΪΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Ετρούσκοι : Aes rude, ακατέργαστος χαλκός. Δεν ήταν καθόλου πρακτικά δεδομένου ότι έπρεπε να ζυγιστούν για κάθε συναλλαγή. Αντικαταστάθηκαν από τα Aes Signatum (υπογεγραμμένος χαλκός), τα οποία αργότερα αντικαταστάθηκαν από τα Aes grave (χυτά νομίσματα χαλκού). Aes rude (ακατέργαστος χαλκός)
ΒΥΖΑΝΤΙΝΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ Ο Μέγας Κωνσταντίνος έκοψε νόμισμα το 313 μ. Χ. και το νομισματικό σύστημα ήταν βασισμένο στο χρυσό. Σόλιδος, χρυσός, βάρους 4,48 γραμμ., 24 καρατίων και ήταν ίσο με τα 1/72 της λίτρας χρυσού. Χρυσός Σόλιδος
ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ Ο Ι. Καποδίστριας το 1829 καθιέρωσε το «Φοίνικα» και έδωσε τέλος στη νομισματική αταξία της εποχής. Ο Φοίνικας ήταν ασημένιο νόμισμα, βάρους 3,870 γραμμαρίων. Φοίνικας 1831
Όθωνα: δραχμή (αντικαθιστά τον φοίνικα) Η κοπή της δραχμής έγινε στο Νομισματοκοπείο του Μονάχου και ήταν από κράμα αργύρου και χαλκού, και είχε βάρος 4,4 γραμμάρια. Οι πρώτες δραχμές που κόπηκαν ήταν ασημένιες. Δραχμή 1832 Δραχμή 1976 1989: Οικονομική και Νομισματική Ένωση 1992: υιοθετείται ένα ενιαίο νόμισμα Η ιστορία της δραχμής τελειώνει οριστικά το 2002, με την κυκλοφορία και την καθιέρωση του Ευρώ.
Η ΤΙΜΗ ΤΟΥ ΧΡΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΗΜΙΟΥ Η τιμή του χρυσού υπολογίζεται με βάση τη μάζα του Μονάδα μέτρησης του είναι η ουγγιά τρόυ (troy ounche/oz) Η τιμή του ασημιού εξαρτάται από τους παράγοντες που καθορίζουν την προσφορά και τη ζήτηση του ασημιού στην αγορά
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΣΗΜΕΙΩΘΕΙ ΟΤΙ: Η λέξη νόμισμα έχει ετυμολογική ρίζα από τα νέμω > νόμος, νομός > νόμισμα. Δηλαδή τα νομίσματα αναγνωρίζονται ως προϊόν κοινωνικών συμβάσεων με δεδομένες αξίες στις συναλλαγές.