PUBLIC ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣΕΝΩΣΗΣ. Βρυξέλλες,24Ιουλίου2013(29.07) (OR.en) 12283/1/13 REV1. Διοργανικόςφάκελος: 2013/0074(COD) LIMITE

Transcript

1 ConseilUE ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΤΗΣΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣΕΝΩΣΗΣ Βρυξέλλες,24Ιουλίου2013(29.07) (OR.en) Διοργανικόςφάκελος: 2013/0074(COD) PUBLIC 12283/1/13 REV1 LIMITE 369 POLGEN141 POLMAR21 PESC869 COSDP674 AGRI480 TRANS392 JAI625 ENV701 PECHE326 CODEC1751 ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗΤΗΣΝΟΜΙΚΗΣΥΠΗΡΕΣΙΑΣ * προς: τηνομάδα«φίλοιτηςπροεδρίας»(ολοκληρωμένηθαλάσσιαπολιτική) αριθ.πρότ.επιτρ.: 7510/13-COM(2013)133final Θέμα: ΠρότασηοδηγίαςτουΕυρωπαϊκούΚοινοβουλίουκαιτουΣυμβουλίουγιατη θέσπισηπλαισίουγιατονθαλάσσιοχωροταξικόσχεδιασμόκαιτην ολοκληρωμένηδιαχείρισητωνπαράκτιωνζωνών -ΑρμοδιότητατηςΈνωσηςκαινομικήβάση -Αρχήτηςεπικουρικότητας * Στοπαρόνέγγραφοπεριέχονταινομικέςγνωμοδοτήσειςπουπροστατεύονταιδυνάμει τουάρθρου4παράγραφος2τουκανονισμού(εκ)αριθ.1049/2001τουευρωπαϊκού ΚοινοβουλίουκαιτουΣυμβουλίουτης30ής Μαΐου2001γιατηνπρόσβασητουκοινού σταέγγραφατουευρωπαϊκούκοινοβουλίου,τουσυμβουλίουκαιτηςεπιτροπήςκαι δενέχουνδημοσιοποιηθείαπότοσυμβούλιοτηςευρωπαϊκήςένωσης.τοσυμβούλιο επιφυλάσσεταιναασκήσειόλαταδικαιώματάτουσεπερίπτωσηδημοσίευσηςχωρίς τηνάδειάτου /1/13REV1 ΑΣ/γπ 1

2 1. Κατά τη συνεδρίαση της 11ης Ιουνίου 2013, η Ομάδα «Φίλοι της Προεδρίας» (Ολοκληρωμένη Θαλάσσια Πολιτική) ζήτησε από τη Νομική Υπηρεσία του Συμβουλίου να προβεί σε εκτίμηση της αρμοδιότητας της Ένωσης για τη λήψη των μέτρων που περιέχονται στην πρόταση της Επιτροπής για οδηγία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου για τη θέσπιση πλαισίου για τον θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών. Κατόπιν του αιτήματος της Ομάδας, η παρούσα γνωμοδότηση εκθέτει γραπτώς και αναπτύσσει περαιτέρω τις εξηγήσεις που έδωσε ο εκπρόσωπος της Νομικής Υπηρεσίας κατά την ανωτέρω συνεδρίαση της Ομάδας. 2. Η νομική εκτίμηση της παρούσας γνωμοδότησης στηρίζεται στην πρόταση που υπέβαλε η Επιτροπή. Ωστόσο, όπου κρίνεται σκόπιμο, λαμβάνει υπόψη τις απόψεις που εκφράστηκαν εντός της Ομάδας «Φίλοι της Προεδρίας» όπως περιέχονται στο έγγρ /1/13. I. ΑΡΜΟΔΙΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΚΑΙ ΝΟΜΙΚΗ ΒΑΣΗ 3. Σύμφωνα με την αρχή της δοτής αρμοδιότητας που διατυπώνεται στο άρθρο 5 παράγραφος 2 της ΣΕΕ, η Ένωση ενεργεί μόνον εντός των ορίων των αρμοδιοτήτων που της απονέμουν τα κράτη μέλη με τις Συνθήκες για την επίτευξη των στόχων που οι Συνθήκες αυτές ορίζουν. Κάθε αρμοδιότητα η οποία δεν απονέμεται στην Ένωση με τις Συνθήκες ανήκει στα κράτη μέλη /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 2

3 4. Επιπλέον, σύμφωνα με την πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, η επιλογή της νομικής βάσης μιας πράξης πρέπει να στηρίζεται σε αντικειμενικά στοιχεία επιδεχόμενα δικαστικό έλεγχο, μεταξύ των οποίων καταλέγονται, ιδίως, ο σκοπός και το περιεχόμενο της πράξης αυτής 1. Εάν ένα μέτρο της Ένωσης εξυπηρετεί διττό σκοπό ή έχει διττές ή πολλαπλές συνιστώσες και εάν ένας από αυτούς τους σκοπούς ή τις συνιστώσες μπορεί να θεωρηθεί ως ο κύριος ή επικρατών ενώ ο άλλος είναι απλώς παρεμπίπτων, το μέτρο πρέπει να βασίζεται σε μια και μόνη νομική βάση και συγκεκριμένα αυτή που επιβάλλει ο κύριος ή επικρατών σκοπός ή συνιστώσα 2. Μόνο κατ εξαίρεση, εάν διαπιστώνεται ότι η πράξη επιδιώκει συγχρόνως πολλούς στόχους, οι οποίοι συνδέονται άρρηκτα μεταξύ τους, χωρίς ο ένας να είναι δευτερεύων και έμμεσος σε σχέση με τον άλλο, η πράξη αυτή μπορεί να στηρίζεται στις αντίστοιχες διαφορετικές νομικές βάσεις, εφόσον αυτές οι νομικές βάσεις είναι συμβατές 3. Σκοπός και περιεχόμενο της προτεινόμενης οδηγίας 5. Όσον αφορά τον σκοπό της προτεινόμενης οδηγίας, κατά την τρέχουσα διατύπωση του άρθρου 1 παράγραφος 1, τα προτεινόμενα μέτρα έχουν σκοπό «την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης των θαλάσσιων και παράκτιων οικονομιών και τη βιώσιμη χρήση των θαλάσσιων και παράκτιων πόρων». Στην αιτιολογική σκέψη 1 επισημαίνεται τόσο η υψηλή και ταχέως αυξανόμενη ζήτηση για θαλάσσιο χώρο για διάφορους σκοπούς, όπως για εγκαταστάσεις ανανεώσιμης ενέργειας, για δραστηριότητες που αφορούν τις θαλάσσιες μεταφορές και την αλιεία, για τη διατήρηση των οικοσυστημάτων και του τουρισμού και για εγκαταστάσεις υδατοκαλλιέργειας όσο και οι πολλαπλές πιέσεις επί των παράκτιων πόρων. Σύμφωνα με την ίδια αιτιολογική σκέψη, οι ανωτέρω προκλήσεις πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσω μιας ολοκληρωμένης προσέγγισης προγραμματισμού και διαχείρισης Βλ., λ.χ. τις αποφάσεις του Δικαστηρίου της ΕΕ της 23ης Οκτωβρίου 2007, υπόθεση C-440/05, σκέψη 61, της 17ης Μαρτίου 1993, υπόθεση C-155/91, σκέψη 7, της 10ης Ιανουαρίου 2006, υπόθεση C-178/03, σκέψη 34. Βλ., λ.χ. την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 29ης Απριλίου 2004, υπόθεση C-338/01, σκέψη 55. Βλ., λ.χ. την απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 11ης Ιουνίου 1991, υπόθεση C-300/89, σκέψεις 13 και /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 3

4 6. Ο στόχος της πράξης διασαφηνίζεται περαιτέρω στο άρθρο 5 το οποίο ορίζει τους στόχους των θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και των στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών. «Πρέπει να έχουν ως στόχο να συμβάλουν: α) στην εξασφάλιση του ενεργειακού εφοδιασμού της Ένωσης, προωθώντας την ανάπτυξη των θαλάσσιων πηγών ενέργειας, την ανάπτυξη νέων και ανανεώσιμων μορφών ενέργειας, τη διασύνδεση των δικτύων ενέργειας και την ενεργειακή απόδοση β) στην προώθηση της ανάπτυξης των θαλάσσιων μεταφορών και την παροχή αποτελεσματικών και αποδοτικών ως προς το κόστος θαλάσσιων διαδρομών σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της προσβασιμότητας των λιμένων και της ασφάλειας των μεταφορών γ) στην προώθηση της αειφόρου ανάπτυξης και της ανάπτυξης του τομέα της αλιείας και της υδατοκαλλιέργειας, συμπεριλαμβανομένης της απασχόλησης στον κλάδο της αλιείας και των συναφών δραστηριοτήτων δ) στη διασφάλιση της διατήρησης, της προστασίας και της βελτίωσης του περιβάλλοντος, καθώς και τη συνετή και ορθολογική χρήση των φυσικών πόρων, ιδίως προκειμένου να επιτύχουν καλή περιβαλλοντική κατάσταση, ανάσχεση της απώλειας της βιοποικιλότητας και της υποβάθμισης των οικοσυστημικών υπηρεσιών και μείωση των κινδύνων της θαλάσσιας ρύπανσης ε) στην εξασφάλιση παράκτιων και θαλάσσιων περιοχών ανθεκτικών στην κλιματική αλλαγή 4». 7. Όσον αφορά το περιεχόμενο, η πρόταση προβλέπει τη χάραξη ενός κοινού πλαισίου για τη θέσπιση και την εφαρμογή από τα κράτη μέλη θαλάσσιων χωροταξικών σχεδίων και στρατηγικών για την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών (άρθρο 1 παράγραφος 2). Στα κυριότερα προτεινόμενα μέτρα περιλαμβάνεται η υποχρέωση των κρατών μελών να αναπτύξουν και να εφαρμόσουν συνεκτικές διεργασίες για τον προγραμματισμό χρήσεων του θαλάσσιου χώρου από τον άνθρωπο και για τη διασφάλιση της βιώσιμης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών, καθώς και για να συνάψουν την κατάλληλη διασυνοριακή μεταξύ τους συνεργασία (αιτιολογική έκθεση, σ. 3). 4 Σημειώνεται ότι συζητείται το ενδεχόμενο απαλοιφής των σημείων α) έως ε) και η αντικατάστασή τους από την φράση «στην επίτευξη των στόχων της Ένωσης στους τομείς της ενέργειας, των μεταφορών, της αλιείας, του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής» /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 4

5 8. Το άρθρο 6 της πρότασης καθορίζει ορισμένες κοινές ελάχιστες απαιτήσεις προς τις οποίες πρέπει να (θέσουν ως στόχο να) 5 συμμορφώνονται τα σχέδια και οι στρατηγικές. Ειδικότερα, οι ανωτέρω υποχρεώσεις αφορούν τον αμοιβαίο συντονισμό, την συμμετοχή των ενδιαφερόμενων φορέων, την διασυνοριακή συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών και τον προσδιορισμό των διασυνοριακών συνεπειών στα θαλάσσια ύδατα και στις παράκτιες ζώνες υπό τη δικαιοδοσία τρίτων χωρών. 9. Πιο συγκεκριμένα, όσον αφορά τα θαλάσσια χωροταξικά σχέδια, το άρθρο 7 παράγραφος 1 της οδηγίας προβλέπει ότι «πρέπει να περιέχουν τουλάχιστον χωρική και χρονική χαρτογράφηση των θαλάσσιων δραστηριοτήτων και χρήσεων σε θαλάσσια ύδατα. Η χαρτογράφηση αυτή πρέπει να εντοπίζει την πραγματική και δυνητική κατανομή όλων των σχετικών θαλάσσιων και ναυτιλιακών χρήσεων και δραστηριοτήτων για την επίτευξη των στόχων όπως ορίζονται στο άρθρο 5». Ομοίως, όσον αφορά τις στρατηγικές ολοκληρωμένης διαχείρισης των παράκτιων ζωνών (ΟΔΠΖ), το άρθρο 8 παράγραφος 1 προβλέπει ότι «πρέπει να περιλαμβάνουν τουλάχιστον απογραφή των υφιστάμενων μέτρων που εφαρμόζονται σε παράκτιες ζώνες και ανάλυση της ανάγκης για πρόσθετα μέτρα για την επίτευξη των στόχων, όπως αναφέρονται στο άρθρο 5». 10. Επιπλέον, στα άρθρα 7 παράγραφος 2 και 8 παράγραφος 2 της οδηγίας παρατίθεται κατάλογος των δραστηριοτήτων ή χρήσεων που πρέπει να λαμβάνονται υπόψη από τα κράτη μέλη κατά την κατάρτιση των σχεδίων και στρατηγικών, αντιστοίχως, όπως είναι λ.χ. οι οδοί θαλάσσιων μεταφορών, οι περιοχές αλιείας και η γεωργία και η βιομηχανία. 11. Οι υπόλοιπες υποχρεώσεις που προβλέπονται στην προτεινόμενη οδηγία αφορούν ζητήματα όπως η δημόσια ενημέρωση και διαβούλευση, η συλλογή δεδομένων και η ανταλλαγή στοιχείων, η εκτίμηση των περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η συνεργασία με άλλα κράτη μέλη, η διαβούλευση με τρίτες χώρες, η εφαρμογή της οδηγίας και η μεταφορά της στο εθνικό δίκαιο. 5 Η προσθήκη είναι υπό συζήτηση /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 5

6 Εκτίμηση 12. Η Επιτροπή βάσισε την πρότασή της στα άρθρα 43 παράγραφος 2, 100 παράγραφος 2, 192 παράγραφος 1 και 194 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ που αποτελούν τη νομική βάση της ενωσιακής δράσης στους τομείς της αλιείας, της μεταφοράς, του περιβάλλοντος και της ενέργειας. Ο αναφερόμενος σκοπός και το περιεχόμενο της προτεινόμενης οδηγίας συμπίπτουν με τους στόχους που περιγράφονται στις προαναφερθείσες νομικές βάσεις όσον αφορά την πολιτική της Ένωσης στους ανωτέρω τομείς. 13. Από το κείμενο της προτεινόμενης οδηγίας προκύπτει ότι η οδηγία επιδιώκει ταυτόχρονα τους ανωτέρω διαφορετικούς στόχους, χωρίς κάποιος εξ αυτών να είναι δευτερεύων και έμμεσος σε σχέση με τους άλλους. Σύμφωνα με την προαναφερθείσα νομολογία, η πράξη πρέπει να στηρίζεται σε πολλαπλή νομική βάση, εφόσον αυτές είναι συμβατές μεταξύ τους. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, οι προαναφερθείσες νομικές βάσεις είναι συμβατές καθώς και οι τέσσερις προβλέπουν τη θέσπιση πράξεων βάσει της συνήθους νομοθετικής διαδικασίας. 14. Στην Ομάδα τέθηκε το ερώτημα κατά πόσον τα κράτη μέλη, κατά την ανάπτυξη των σχεδίων και των στρατηγικών τους, μπορούν να λαμβάνουν υπόψη και άλλους στόχους, πέραν όσων απαριθμούνται στην οδηγία και αναφέρονται στην νομική βάση, όπως για παράδειγμα ο τουρισμός. Η Νομική Υπηρεσία θεωρεί ότι τίποτα στην οδηγία, η οποία εισάγει υποχρεώσεις διαδικαστικού χαρακτήρα, δεν εμποδίζει τα κράτη μέλη να λαμβάνουν ταυτοχρόνως υπόψη και άλλα συμφέροντά τους. 15. Επομένως, η Νομική Υπηρεσία θεωρεί ότι η νομική βάση στην οποία στηρίζεται η προτεινόμενη οδηγία είναι ορθή και επαρκής /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 6

7 16. Κατά τη συζήτηση της πρότασης στην Ομάδα «Φίλοι της Προεδρίας» (ΟΘΠ), εκφράστηκαν αμφιβολίες σχετικά με το κατά πόσον οι ανωτέρω νομικές βάσεις δίνουν στην Ένωση τη δυνατότητα να εισάγει υποχρεώσεις στον τομέα του χωροταξικού σχεδιασμού. Εκφράστηκε το επιχείρημα ότι εφόσον δεν προβλέπεται ρητώς αρμοδιότητα της Ένωσης στον εν λόγω τομέα, η Ένωση δεν έχει αρμοδιότητα για τη θέσπιση της προτεινόμενης οδηγίας έστω και αν μέσω αυτής επιδιώκεται η επίτευξη των ανωτέρω στόχων της Ένωσης. 17. Πρώτον, όπως έχει επισημάνει η Νομική Υπηρεσία στη συμβολή της στην πρόταση για την ενεργειακή απόδοση, οι Συνθήκες δεν θέτουν υπό αμφισβήτηση την άσκηση των αρμοδιοτήτων που έχουν εκχωρήσει λόγω των επιπτώσεών τους στον χωροταξικό σχεδιασμό Η χωροταξία αναφέρεται στην πρώτη περίπτωση του άρθρου 192 παράγραφος 2 στοιχείο β) της ΣΛΕΕ. Σύμφωνα με τη διάταξη αυτή, τα μέτρα περιβαλλοντικής πολιτικής της Ένωσης που επηρεάζουν τη χωροταξία δεν λαμβάνονται με τη συνήθη νομοθετική διαδικασία αλλά κατ εξαίρεση απαιτούν ομοφωνία στο Συμβούλιο και διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, την Οικονομική και Κοινωνική Επιτροπή και την Επιτροπή των Περιφερειών. Η εν λόγω ειδική νομοθετική διαδικασία παρεκκλίνει από τη διαδικασία λήψης αποφάσεων που προβλέπεται στο άρθρο 192 παράγραφος 1 της ΣΛΕΕ, το οποίο αποτελεί τη νομική βάση των ενωσιακών δράσεων που αναλαμβάνονται για την επίτευξη των στόχων του άρθρου 191 της ΣΛΕΕ, ήτοι των στόχων της ενωσιακής πολιτικής στους τομείς του περιβάλλοντος και της κλιματικής αλλαγής Συμβολή της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου της 12ης Οκτωβρίου 2011, έγγρ /11. Η Νομική Υπηρεσία είναι της άποψης ότι το άρθρο 192 παράγραφος 2 στοιχείο β) της ΣΛΕΕ δεν επηρεάζει τη διαδικασία λήψης μέτρων τα οποία μπορεί να θεσπίσει η Ένωση βάσει άλλων διατάξεων των Συνθηκών, όπως λ.χ. των μέτρων που λαμβάνονται στον τομέα της ενέργειας βάσει του άρθρου 194 της ΣΛΕΕ. Τα μέτρα της Ένωσης τα οποία εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής άλλων νομικών βάσεων εκτός του άρθρου 192 της ΣΛΕΕ δεν υπόκεινται στη διαδικαστική ρήτρα διασφάλισης του άρθρου 192 παράγραφος 2 της ΣΛΕΕ και επομένως, μολονότι ενδέχεται να επηρεάζουν τη χωροταξία, δεν απαιτείται να λαμβάνονται με τη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο αυτό. Βλ. τη Συμβολή της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου που παρατίθεται στην υποσημείωση /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 7

8 19. Το δικαστήριο έχει κρίνει ότι μέτρα που αφορούν εν γένει τη χωροταξία και τις χρήσεις της γης των κρατών μελών αλλά δεν ρυθμίζουν την υλοποίηση ειδικών έργων υποδομής ή τα οποία, μολονότι επιβάλλουν ορισμένα όρια ως προς τον τρόπο χρήσης της γης των κρατών μελών αλλά δεν ρυθμίζουν τη χρήση για την οποία προορίζεται, αποτελούν μέτρα γενικού χαρακτήρα τα οποία δεν υπόκεινται στο καθεστώς εξαίρεσης. Ως μέτρα που επιφέρουν επιπτώσεις στο έδαφος και τη γη των κρατών μελών και, ως εκ τούτου, θεσπίζονται με την ειδική διαδικασία 8 νοούνται μόνο τα μέτρα που ρυθμίζουν ποσοτικές πτυχές της χρήσης του εδάφους, της γης και των υδάτινων πόρων των κρατών μελών, με άλλα λόγια, τα μέτρα που ανάγονται στη διαχείριση των περιορισμένων αυτών πόρων από ποσοτικής απόψεως και όχι εκείνα που άπτονται της βελτιώσεως και προστασίας της ποιότητας αυτών. 8 Απόφαση του Δικαστηρίου της ΕΕ της 30ής Ιανουαρίου 2001 στην Υπόθεση C-36/98, σκέψεις /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 8

9 20. Ο χαρακτήρας των μέτρων που περιέχονται στην πρόταση οδηγίας δεν είναι τέτοιος που να «επηρεάζει» το χωροταξικό σχεδιασμό, σύμφωνα με την κρίση του Δικαστηρίου. Όπως σημειώθηκε ανωτέρω, οι υποχρεώσεις που περιέχονται στην υπό συζήτηση πρόταση αφορούν ουσιαστικά τη διαδικασία που πρέπει να ακολουθούν τα κράτη μέλη κατά την κατάρτιση των σχεδίων και των στρατηγικών τους. Ο κατάλογος των δραστηριοτήτων ή χρήσεων των άρθρων 7 παράγραφος 2 και 8 παράγραφος 2 έχει καταρτιστεί με πολύ γενικούς όρους και απλώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη από τα κράτη μέλη. Δεν εισάγονται υποχρεώσεις ούτε σχετικά με τον τρόπο ενσωμάτωσης των δραστηριοτήτων ή χρήσεων στα σχέδια ή στις στρατηγικές ούτε σχετικά με τον τρόπο εξισορρόπησης των διαφόρων συμφερόντων. Επομένως, τόσο το ουσιαστικό περιεχόμενο των σχεδίων και των στρατηγικών όσο και οι επιλογές που σχετίζονται με την κατάρτισή τους επαφίενται πλήρως στην ευχέρεια των κρατών μελών. 21. Από τα ανωτέρω συμπεραίνεται ότι εφόσον τα προβλεπόμενα στην πρόταση μέτρα αποτελούν μέτρα γενικού χαρακτήρα που δεν ρυθμίζουν τη χρήση της γης, είναι συμβατά με την προαναφερόμενη νομική βάση στον βαθμό που είναι αναγκαία για την επιδίωξη των σκοπών των τεσσάρων τομέων πολιτικής, σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας που προβλέπεται στο άρθρο 5 παράγραφος 4 της ΣΕΕ. II. ΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΑΡΧΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΥΡΙΚΟΤΗΤΑΣ 22. Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, που θεσπίζεται στο άρθρο 5 παράγραφοι 1 και 3 της ΣΕΕ, στους τομείς οι οποίοι δεν υπάγονται στην αποκλειστική της αρμοδιότητα, η Ένωση παρεμβαίνει μόνο εφόσον και κατά τον βαθμό που οι στόχοι της προβλεπόμενης δράσης δεν μπορούν να επιτευχθούν επαρκώς από τα κράτη μέλη, τόσο σε κεντρικό όσο και σε περιφερειακό και τοπικό επίπεδο, μπορούν όμως, λόγω της κλίμακας ή των αποτελεσμάτων της προβλεπόμενης δράσης, να επιτευχθούν καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 9

10 23. Από τους όρους «στο βαθμό που», «επαρκώς» και «καλύτερα» που χρησιμοποιούνται στο άρθρο αυτό και οι οποίοι προϋποθέτουν αξιολογική κρίση, έπεται ότι η επικουρικότητα ενέχει ένα στοιχείο πολιτικής ευχέρειας 9 και για την εφαρμογή της, τα θεσμικά όργανα οφείλουν, σε όλα τα στάδια της εξέτασης μίας πρότασης νομοθετικής πράξης, να ασκούν τις αρμοδιότητές τους σταθμίζοντας τα υπέρ και τα κατά. 24. Στο πλαίσιο αυτό, πρέπει να επισημανθεί ότι ο νομοθέτης διατηρεί κάποιο περιθώριο διακριτικής ευχέρειας όσον αφορά τον βαθμό επέμβασης που θεωρεί σκόπιμο για την επίτευξη του επιδιωκόμενου σκοπού, σε συμφωνία προς τις πολιτικές ευθύνες τις οποίες αναλαμβάνει με τη νομική βάση επί της οποίας ενεργεί προκειμένου να επιτύχει τους στόχους που προβλέπονται από αυτήν. 25. Με την επιφύλαξη του αποτελέσματος της πολιτικής ανάλυσης και των τελικών συμπερασμάτων που θα προκύψουν από τις συζητήσεις, η προστιθέμενη αξία της δράσης της ΕΕ συνίσταται στο ότι διασφαλίζει και εκσυγχρονίζει τις ενέργειες των κρατών μελών σχετικά με το θαλάσσιο χωροταξικό σχεδιασμό και την ολοκληρωμένη διαχείριση των παράκτιων ζωνών για να διασφαλίσει τη συνεπή και συνεκτική εφαρμογή σε ολόκληρη την ΕΕ και στο ότι θεσπίζει ένα πλαίσιο για τη συνεργασία μεταξύ των κρατών μελών που έχουν κοινές θαλάσσιες περιφέρειες και υποπεριφέρειες. Αυτή κρίνεται ουσιώδης, δεδομένου ότι τα θαλάσσια οικοσυστήματα, οι περιοχές αλιείας, οι προστατευόμενες θαλάσσιες περιοχές καθώς και οι θαλάσσιες υποδομές, όπως τα καλώδια, οι αγωγοί, οι πλωτές οδοί, οι εγκαταστάσεις πετρελαίου και αερίου και οι αιολικές εγκαταστάσεις κ.λπ. διασχίζουν τα εθνικά σύνορα. Ως εκ τούτου, είναι εύλογο να θεωρηθεί ότι ο νομοθέτης δύναται να εκτιμήσει ότι ο επιδιωκόμενος από την πρόταση οδηγίας στόχος μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης από ό,τι στο επίπεδο των κρατών μελών. 9 Γνώμη της Νομικής Υπηρεσίας του Συμβουλίου της 29ης Οκτωβρίου 2008, έγγρ /08, σημείο /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 10

11 III. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ 26. Υπό το πρίσμα των ανωτέρω, η Νομική Υπηρεσία κρίνει ότι: - εφόσον τα προβλεπόμενα στην πρόταση μέτρα αποτελούν μέτρα γενικού χαρακτήρα που δεν ρυθμίζουν τη χρήση της γης, είναι συμβατά με την επιλεγείσα νομική βάση στον βαθμό που είναι αναγκαία για την επιδίωξη των σκοπών των αντίστοιχων τεσσάρων τομέων πολιτικής, - η πολλαπλή νομική βάση που προτείνει η Επιτροπή είναι ορθή και επαρκής, - ο νομοθέτης είναι αρμόδιος να εξετάσει τα επιχειρήματα της Επιτροπής βάσει της αρχής της επικουρικότητας και να αποφασίσει κατά πόσον οι στόχοι που επιδιώκονται με το σχέδιο οδηγίας θα μπορούσαν να επιτευχθούν καλύτερα στο επίπεδο της Ένωσης /1/13 REV 1 ΑΣ/γπ 11