Σκύλος. Φυσιολογία του σκύλου. Θερμοκρασία του Σκύλου (από το απευθυσμένο) : 37,9-39,2. Αναπνοές ανά λεπτό :10-30

Transcript

1 Σκύλος Φυσιολογία του σκύλου Θερμοκρασία του Σκύλου (από το απευθυσμένο) : 37,9-39,2. Αναπνοές ανά λεπτό :10-30 Καρδιακοί παλμοί (σε ηρεμία) : Οιστρικός κύκλος (αριθμός ανά έτος) : 2 Διάρκεια οιστρικού κύκλου : 21 ημέρες. Γόνιμες ημέρες : 9-13 ημέρες από την αρχή του κύκλου. Διάρκεια εγκυμοσύνης : ημέρες ΤΑΞΙΝΟΜΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ ΣΤΟ ΖΩΙΚΟ ΒΑΣΙΛΕΙΟ Βασίλειο : Animalia (Ζώα) Κλάση : Mammalia (Θηλαστικά) Τάξη : Carnivora (Σαρκοφάγα) Οικογένεια : Canidae (Κανίδες ή Κυνίδες) Γένος : Canis Είδος : Canis lupus Υποείδος : Canis lupus familiaris (Σκύλος ο κατοικίδιος)

2 Εμβόλια Σκύλου Εμβόλιο της Παρβοϊωσης του σκύλου Το εμβόλιο της Παρβοίωσης του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά μεταξύ 1ου και 2ου μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές με μεσοδιάστημα ενός μηνός. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θα πρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου. Εμβόλιο της νόσου του Carre του σκύλου Το εμβόλιο της νόσου του Carre του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά μεταξύ 1ου και 2ου μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές με μεσοδιάστημα ενός μηνός. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θα πρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου. Εμβόλιο της Λοιμ. Εντερίτιδας από Κορωναϊό του σκύλου Το εμβόλιο της Λοιμ. Εντερίτιδα του Κορωναϊό του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά κατά τον 2ο μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο επαναλαμβάνεται άλλη μία φορά μετά από 1 μήνα. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θα πρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου.

3 Εμβόλιο των Λεπτοσπειρώσεων του σκύλου Το εμβόλιο των Λεπτοσπειρώσεων (Leptospira canicola και icteroaemorragie) του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά κατά τον 2ο μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές με μεσοδιάστημα ενός μηνός. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θα πρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου. Εμβόλιο της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου Το εμβόλιο της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά κατά τον 2ο μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές με μεσοδιάστημα ενός μηνός. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θαπρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου. Εμβόλιο της Λοιμώδους Τραχειοβρογχίτιδας του σκύλου Το εμβόλιο της Παρβοίωσης του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά κατά τον 2ο μήνα της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλη μία φορά μετά από ένα μήνα. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θαπρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου.

4 Εμβόλιο της Λύσσας του Σκύλου Το εμβόλιο της Λύσσας του σκύλου γίνεται για πρώτη φορά μετά τους 3,5 μήνες της ζωής του ζώου. Το εμβόλιο αυτό επαναλαμβάνεται άλλες 2 φορές με μεσοδιάστημα ενός μηνός. Στη συνέχεια το εμβόλιο επαναλαμβάνεται μία φορά το χρόνο (αναμνηστικός εμβολιασμός) για ολόκληρη τη ζωή του ζώου. Κατά τη στιγμή του εμβολιασμού το ζώο θα πρέπει να είναι απόλυτα υγιές, θαπρέπει δηλαδή να εξετάζεατι σχολαστικά από τον Κτηνίατρο. Η Λύσσα είναι μία ασθένεια που στη χώρα μας είναι ανύπαρκτη. Λόγω όμως της σοβαρότητας της νόσου αυτής για τον άνθρωπο και τα ζώα, το εμβολιακό πρόγραμμα για την προφύλαξη από τη Λύσσα πρέπει να τηρείται σχολαστικά και δεν πρέπει ποτέ να εφησυχάζουμε. Το εμβόλιο αυτό κυκλοφορεί στο εμπόριο μόνο του ή σε συνδυασμό με άλλα εμβόλια του σκύλου. ΣΚΥΛΟΣ - μέτρα πρόληψης Προφύλαξη από τους Κρότωνες (τσιμπούρια) Οι κρότωνες: 1. μεταδίδουν στο σκύλο την Ερλιχίωση και την Πιροπλάσμωση (και άλλα λιγότερο συνηθισμένα λοιμώδη νοσήματα). 2. απομυζούν αίμα από το ζώο 3. προκαλούν τοπικά ερεθισμό του δέρματος και φλεγμονώδη αντίδραση. Οι κρότωνες έχουν δραστηριότητα από Μάρτιο έως τον Ωκτώβριο. Για την καταπολέμησή τους πρέπει να εφαρμόζουμε σχολαστικά τα διάφορα μέσα που κυκλοφορούν μόνα τους ή σε συνδυασμούς : 1. αντιπαρασιτικά περιλαίμια με φαρμακευτικές ουσίες όπως η αμιτράζη, το propoxur, το flumethrin, το diazinon κλπ. Η διάρκεια τους ποικίλλει από 3 έως 7 μήνες. Είναι πιθανόν να προκαλέσουν τοπικά αλεργική αντίδραση. 2. ψεκασμοί με αντιπαρασιτικά sprays με τη δραστική ουσία Fipronil. Τα φάρμακα αυτά δίνουν μία διάρκεια προστασίας γύρω στον 1, 5 μήνα. Εκτός από spray, το ίδιο φάρμακο κυκλοφορεί και σε μορφή spot on. 3. ψεκασμοί με αντιπαρασιτικά sprays, με τις δραστικές ουσίες Dichlorvosum, Permethrin,

5 Pyrethrin. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστή τους. 4. χρησιμοποίηση διαλύματος phoxim με τη μορφή lotion μετά το μπάνιο του ζώου. 5. χρησιμοποίηση αντιπαρασιτικών σαμπουάν. Προφύλαξη από τους Ψύλλους Οι ψύλλοι στο σκύλο: 1. προκαλούν γενικευμένη αλλεργία 2. προκαλούν εντοπισμένη αλλεργική δερματίτιδα 3. απομυζούν αίμα Οι ψύλλοι στη γάτα σπάνια προκαλούν κάποιο πρόβλημα εκτός από την περίπτωση που ευισκόμενοι σε μεγάλο αριθμό, απομυζούν μεγάλες ποσότητες αίματος. Για την καταπολέμησή τους, πρέπει ΣΤΟ ΣΚΥΛΟ να εφαρμόζουμε σχολαστικά, τα διάφορα μέσα που κυκλοφορούν, μόνα τους ή σε συνδυασμούς : 1. αντιπαρασιτικά περιλαίμια με φαρμακευτικές ουσίες όπως το propoxur, το flumethrin, το diazinon κλπ. Η διάρκεια τους ποικίλλει από 3 έως 7 μήνες. Είναι πιθανόν να προκαλέσουν τοπικά αλεργική αντίδραση. 2. ψεκασμοί με αντιπαρασιτικά sprays με τη δραστική ουσία Fipronil. Τα φάρμακα αυτά δίνουν μία διάρκεια προστασίας γύρω στους 3 μήνες. Εκτός από spray, το ίδιο φάρμακο κυκλοφορεί και σε μορφή spot on. 3. ψεκασμοί με αντιπαρασιτικά sprays, με τις δραστικές ουσίες Dichlorvosum, Permethrin, Pyrethrin. Τα φάρμακα αυτά χρησιμοποιούνται ανάλογα με τις οδηγίες του κατασκευαστή τους. 4. χρησιμοποίηση διαλύματος phoxim, με τη μορφή lotion μετά το μπάνιο του ζώου. 5. χρησιμοποίηση αντιπαρασιτικών σαμπουάν 6. χρησιμοποίηση φιαλιδίων (spot on) με τη δραστική ουσία imidacloprid 7. χρήση χαπιών με τη δραστική ουσία lufenuron μία φορά το μήνα. Για την καταπολέμησή τους ΣΤΙΣ ΓΑΤΕΣ βρίσκουν κυρίως εφαρμογή τα εξής : 1. αντιπαρασιτικά περιλαίμια 2. αντιπαρασιτικά sprays ( δύσκολη η εφαρμογή τους στις γάτες, λόγω του φόβου που προκαλούν)

6 3. spot on με fipronil και imidacloprid 4. χάπια με Lufenuron μία φορά το μήνα. Προφύλαξη από τις Σκνίπες Η σκνίπα (Phlebotomus), με το τσίμπημα της μπορεί να μεταδώσει στο σκύλο τη Λεϊσμανίαση. Η Λεϊσμανίαση είναι μία πολύ σοβαρή ασθένεια του σκύλου και του Ανθρώπου, έτσι απαιτείται πολύ μεγάλη προσοχή στη σχολαστική εφαρμογή των διαφόρων εντομοαπωθητικών που κυκλοφορούν. Τα διάφορα εντομοαπωθητικά είναι ίδια στη χρήση τους με τα αντίστοιχα απωθητικά των κουνουπιών που κυκλοφορούν για τον άνθρωπο. Δυστυχώς η χρήση τους δεν προσφέρει πάντα τα επιθυμητά αποτελέσματα. 1. χρήση ταμπλετών με εντομοαπωθητικά, που χρησιμοποιούνται σε συσκευές με ηλεκτρικό ρεύμα. 2. χρησιμοποίηση των ειδικών συσκευών με λαμπτήρες που παγιδεύουν τα έντομα. 3. χρήση επάνω στο σκύλο του ειδικού για τους Φλεβοτόμους spray με τη δραστική ουσία toluamide, drivosol με ψεκασμούς κυρίως πάνω στα γυμνά μέρη του σώματος, κάθε βράδυ. 4. sprays με εκχυλίσματα citronella. Προφύλαξη από τον Εχινόκοκκο Ο Εχινόκοκκος είναι μία πολύ σοβαρή ασθένεια γιά τον Ανθρωπο. Ο σκύλος δεν νοσεί από τον Εχινόκοκκο. Διασπείρει όμως το παράσιτο στο περιβάλλον. Πρέπει να είμαστε σχολαστικοί στα εξής : 1. τα ωμά φρούτα και λαχανικά να πλένονται σχολαστικά με νερό και σαπούνι πριν από την κατανάλωσή τους από τον άνθρωπο. 2. ο σκύλος να μην τρώει ποτέ ωμό κρέας. Το κρέας (και ειδικότερα τα σπλάχνα) που του δίνουμε για τη διατροφή του να είναι βρασμένα ή ψημένα για πολύ ώρα. Σήμερα γενικά είναι πολύ καλύτερα τα ζώα αυτά να διατρέφονται με μία καλής ποιότητας ξηρά τροφή. 3. συστηματική χορήγηση κάθε 3 ή 4 μήνες των αντιπαρασιτικών φαρμάκων που βασίζονται στις φαρμακευτικές ουσίες praziquantel, pyrantel, febantel, nitroscanate κλπ.

7 ΣΚΥΛΟΣ - συνήθη νοσήματα Λεϊσμανίαση του σκύλου Η λοίμωξη του σκύλου προκαλείται από τσίμπημα μολυσμένου φλεβοτόμου (σκνίπα). Μετά από τον τοπικό πολλαπλασιασμό, η μόλυνση αρχικά επικεντρώνεται στα λεμφογάγγλια και το σπλήνα, στη συνέχεια δε, γενικεύεται σε ολόκληρο τον οργανισμό του ζώου. Πρόληψη Η πρόληψη στην λεϊσμανίαση του σκύλου, αφορά στην προσεκτική καταπολέμηση των σκνιπών στο περιβάλλον του ζώου, με τη χρησιμοποιήση των διαφόρων εντομοκτόνων και εντομοαπωθητικών σκευασμάτων που κυκλοφορούν. Ο σκύλος συνήθως παρουσιάζει απώλεια βάρους, ενώ η όρεξη διατηρείται, εύκολη κόπωση, ρινορραγία, πιτυρίαση, κακή κατάσταση τριχώματος, έλκη στο δέρμα, επιπεφυκίτιδα, μεγάλη ανάπτυξη νυχιών, αναιμικοί βλεννογόνοι. Η διάγνωση στηρίζεται στην κλινική εικόνα και στις εξειδικευμένες εργαστηριακές εξετάσεις αίματος όπως η αναζήτηση αντισωμάτων έναντι της νόσου. Είναι αρκετά δύσκολη και πολύπλοκη, με πενιχρά πολλές φορές αποτελέσματα. Χρησιμοποιούνται συνήθως συνδυασμοί αλάτων του αντιμονίου, αλλοπουρινόλης, αμινοσιδίνης, κετοκοναζόλης και λεβαμιζόλης. Τα φάρμακα αυτά χορηγούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα, ανάλογα με το θεραπευτικό σχήμα που επιλέγει ο κτηνίατρος. Απαιτείται κατά τη διάρκεια της θεραπείας τακτικός αιματολογικός έλεγχος των νεφρών και του ήπατος του ζώου. Άλλες μορφές Η μόλυνση του σκύλου από Leishmania tropica, μικροοργανισμό που προκαλεί στον άνθρωπο τη Δερματική Λεϊσμανίαση ("φύμα της Ανατολής"), δεν είναι διαδεδομένη στην Ελλάδα. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Στον άνθρωπο προκαλείται νόσος που οφείλεται στο μικροοργανισμό Leishmania donovani και ονομάζεται Σπλαχνική Λεϊσμανίαση. Προσβάλλει κυρίως τα μικρά παιδιά. Η μετάδοση γίνεται με το τσίμπημα του φλεβοτόμου (σκνίπας). Είναι όμως ακόμη αμφισβητούμενη η μετάδοση του μικροοργανισμού αυτού με τη διαδρομή : σκύλος - σκνίπα - άνθρωπος.

8 Λύσσα του σκύλου Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της Λύσσας γίνεται από λύσεις συνεχείας του δέρματος που προκαλούνται από δαγκώματα άλλων λυσσασμένων ζώων. Μέσω των περιφερικών νεύρων ο ιός προωθείται στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Εκεί προκαλούν εγκεφαλομυελίτιδα. Με τα νεύρα πάλι ο ιός κατευθύνεται στους σιαλογόνους αδένες, από όπου απεκκρίνεται με το σάλιο, και μπορεί έτσι να μολύνει άλλο ζώο ή άνθρωπο. Ευπάθεια των διαφόρων ζώων. Ολα τα θερμόαιμα ζώα, συμπεριλαμβανομένων και των πτηνών, είναι ευπαθή στη Λύσσα. Οι φυσικοί όμως ξενιστές του ιού ανήκουν στις τάξεις των Σαρκοφάγων και των Χειροπτέρων (νυκτερίδες). Πάρα πολύ ευπαθή ζώα είναι οι Αλεπούδες, τα Τσακάλια και οι Λύκοι. Πρόληψη Γίνονται πολύ αποτελεσματικά εμβολιασμοί στο σκύλο, από την ηλικία των 3,5 μηνών. Το ζώο θα πρέπει στη συνέχεια να επανεμβολιάζεται μία φορά το χρόνο, για όλη του τη ζωή. Η διάρκεια της νόσου στο σκύλο είναι πολύ σύντομη ( 7 ημέρες). Η νόσος στην αρχή εκδηλώνεται με ανησυχία, απρόκλητα γαυγίσματα, σιαλλόρροια, το ζώο γίνεται ευρέθιστο, δαγκώνει ότι βρει μπροστά του και παρουσιάζει έντονη επιθετικότητα. Στη συνέχεια έχουμε την εμφάνιση παράλυσης κατά την οποία το ζώο δε μπορεί να φάει ούτε να πιεί. Ο θάνατος επέρχεται τελικά από αναπνευστική παράλυση. Είναι σχετικά εύκολη η διάγνωση από τα συμπτώματα, όταν υπάρχει ιστορικό δαγκώματος του ζώου από άλλο ζώο. Οταν το ζώο έχει παραλύσει όμως χωρίς να υπάρχει αντίστοιχο ιστορικό η διάγνωση είναι πολύ δύσκολη και πρέπει να διαφοροποιηθεί από τη νόσο του Carre, την εγκεφαλίτιδα, ορισμένες δηλητηριάσεις. Μπορεί επίσης εύκολα να γίνει σύγχυση με άλλες καταστάσεις όπως κατάγματα, περιτονίτιδα, πνευμονία, ξένο σώμα στο φάρυγγα, ή ακόμη και από την επιθετικότητα που παρουσιάζουν ορισμένοι σκύλοι λόγω χαρακτήρα. Δεν υπάρχει θεραπεία της νόσου. Προσοχή στη Λύσσα Η Λύσσα είναι πάρα πολύ σοβαρή Ζωοανθρωπονόσος. Απαιτείται ευαισθητοποίηση των ιδιοκτητών των μικρών ζώων στη σχολαστική τήρηση των εμβολιακών προγραμμάτων που περιλαμβάνουν και το εμβόλιο έναντι του ιού της Λύσσας. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Η Λύσσα στον άνθρωπο παρουσιάζει την ίδια περίπου εικόνα όπως και στο σκύλο. Σε περίπτωση που ο άνθρωπος δαγκαθεί από λυσσασμένο σκύλο, καθαρίζεται προσεκτικά το τραύμα του και στη συνέχεια γίνεται τοπική και γενική έγχυση υπεράνοσου ορού και πολλές υποδόριες εγχύσεις εμβολίου. Καθυστέρηση στην έναρξη της θεραπείας μπορεί να έχει δυσμενή επίδραση στην αποτελεσματικότητά της.

9 Εχινόκοκκος - Εχινοκοκκίαση Η εχινοκοκκίαση είναι μία παρασιτική νόσος του Ανθρώπου και των ζώων, που οφείλεται στο παράσιτο (ταινία) Echinococcus Granulosus. Εστία μόλυνσης της νόσου αποτελεί ο Σκύλος που είναι και ο Τελικός Ξενιστής του παρασίτου αυτού. Ο Σκύλος μολύνεται όταν τρώει γόνιμες εχινοκοκκικές κύστεις που υπάρχουν κυρίως στα σπλάχνα και στούς ιστούς όλων των παραγωγικών ζώων (αγελάδες, πρόβατα, κατσίκια, χοίροι, κλπ). Ο Σκύλος δεν παρουσιάζει κάποιο σύμπτωμα από το παράσιτο αυτό. Το ζώο δηλαδή δεν νοσεί. Αποβάλλει όμως τα αυγά του παρασίτου με τα κόπρανά του και διασπείρει έτσι το παράσιτο αυτό στο περιβάλλον. Ο Ανθρωπος και τα υπόλοιπα ζώα μολύνονται από το παράσιτο και νοσούν, από τα αυγά του Εχινικόκκου που διασπείρει ο σκύλος στο περιβάλλον. Η νόσος στον Ανθρωπο και τα υπόλοιπα (εκτός του σκύλου) ζώα, εκδηλώνεται από τη μηχανική πίεση των ιστών και την ατροφία τους, από τις κύστεις του παρασίτου. Τα διάφορα όργανα υφίστανται διάφορες λειτουργικές ανωμαλίες. Ετσι έχουμε την εκδήλωση πεπτικών, αναπνευστικών και νευρικών συμπτωμάτων. Τα κλινικά συμπτώματα δεν είναι συγκεκριμένα. Αυτά ποικίλλουν ανάλογα με το όργανο ή τα όργανα που παρασιτούνται από το παράσιτο. Τα όργανα που συνήθως προσβάλλονται είναι ο πνεύμονας, το ήπαρ, ο εγκέφαλος οι μύες, η σπονδυλική στήλη. Η διάγνωση από τα συμπτώματα δεν είναι εύκολη. Στον Ανθρωπο χρησιμοποιούνται με επιτυχία διάφορες μέθοδοι εξέτασης στο αίμα. Η θεραπεία του Ανθρώπου είναι κυρίως χειρουργική (αφαίρεση με μεγάλη δυσκολία των κύστεων). Η πρόληψη περιλαμβάνει : 1. συχνή αποπαρασίτωση των σκύλων (κάθε 3 μήνες). 2. προσεκτική διατροφή των σκύλων (να μην τρώει τίποτα ωμό). 3. πολύ καλό πλύσιμο των ωμών λαχανικών που καταναλώνει ο άνθρωπος. Διροφιλαρίωση του σκύλου Η μόλυνση του σκύλου γίνεται από το τσίμπημα των κουνουπιών. Τα ενήλικα παράσιτα αναπτύσσονται και κατασκηνώνουν στο δεξιό κόλπο και τη δεξιά κοιλία της καρδιάς, την πνευμονική αρτηρία και την οπίσθια κοίλη φλέβα. Η Διροφιλαρίωση απαντάται κυρίως σε χώρες με κλίμα υγρό και θερμό. Η επικίνδυνη περίοδος μόλυνσης είναι από τον Απρίλο έως το Νοέμβριο. Πρόληψη Η χρησιμοποίηση κολλάρων με εντομοαπωθητικά, είναι μία πρώτη βαθμίδα προστασίας με χαμηλά όμως ποσοστά κάλυψης. Σήμερα όμως προτείνεται η χρησιμοποίηση των φαρμακευτικών ουσιών Μιλμπεμικίνης και Ιβερμεκτίνης, μία φοράτο μήνα από Απρίλιο έως Νοέμβριο.

10 Συνήθως τα συμπτώματα της νόσου δεν είναι καθορισμένα. Κυρίως εμφανίζεται δύσπνοια, βήχας παροξυντικός, πολλές φορές αιμόπτυση, μείωση σωματικού βάρους, κακή κατάσταση τριχώματος, αναιμία, κατάπτωση. Σε μεγάλο παρασιτικό φορτίο έχουμε ταχύτατη επιδείνωση η οποία φτάνει μέχρι την καταπληξία. Βασίζεται στα συμπτώματα και επιβεβαιώνεται με εξετάσεις αίματος (ορολογικές ή με επίχρισμα αίματος και απευθείας ανεύρεση μικροφιλαριών. Η Θεραπεία έχει ώς στόχο την καταστροφή των ενηλίκων παρασίτων αλλά και την αποφυγή επιπλοκών από την καταστροφή των παρασίτων. Σε ζώα με καρδιακή, ηπατική, νεφρική ανεπάρκεια, ίκτερο και ασκίτη, η θεραπεία δεν πρέπει να επιχειρείται. Φαρμακευτικά για τα ενήλικα παράσιτα, χρησιμοποιούνται η melasarmine, και η thiacetarsamide. Επίσης για τις μικροφιλάριες χρησιμοποιούνται η milbemycin oxime και η ivermectin ( προσοχή όχι στα Collie). Θα πρέπει ταυτόχρονα να χορηγείται acetylsalicylic acid για την πρόληψη των εμβολών από την καταστροφή των σκωλήκων. Σε πολλά ζώα κατά τη διάρκεια της θεραπείας, έχουμε συχνά δυσμενείς και θανατηφόρες επιπλοκές. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Πολύ σπάνια έχει αναφερθεί η παρουσία στον άνθρωπο D. immitis και η D. repens με το σχηματισμό οζιδίων στους πνεύμονες (λόγω θρομβοεμβολών). Ψευδολύσσα του σκύλου Η μόλυνση γίνεται συνήθως από την κατανάλωση σπλάχνων ή σφαγίων μολυσμένων χοίρων. Ο ιός μεταφέρεται με τα νεύρα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα όπου προκαλεί μυελίτιδα ή εγκεφαλομυελίτιδα. Πρόληψη Ο σκύλος θα πρέπει να έχει πάντοτε προσεγμενη διατροφή, καλής ποιότητας και πολύ καλά μαγειρευμένη. Κατά την εγκατάσταση της νόσου έχουμε συμπτώματα νευρικής φύσεως που χαρακτηρίζονται από υπερδιέγερση του ζώου, επιθετικότητα, παραλύσεις και σύντομα η απόληξη είναι θανατηφόρος. Είναι συνήθως πολύ δύσκολη η διάγνωση της Ψευδολύσσας. Πρέπει να γίνει προσεκτικά διαχωρισμός της νόσου από τη Λύσσα, κάποιες δηλητηριάσεις, και νοσήματα του ΚΝΣ. Δεν υπάρχει θεραπεία της νόσου. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Δε μεταδίδεται στον άνθρωπο η νόσος.

11 Λεπτοσπείρωση του σκύλου από Leptospira Canicola Η λεπτόσπειρα μπαίνει στον οργανισμό του σκύλου από κάποια λύση της συνεχείας του δέρματος και στη συνέχει προσβάλλει τα όργανα του ζώου και κυρίως τα νεφρά, από όπου προέρχονται και οι βασικές επιπλοκές της νόσου. Θεωρείται ότι στις πόλεις 35% των σκύλων έχει αντισώματα κατά της Leptospira Canicola, πράγμα που δείχνει ότι το νόσημα είναι αρκετά συχνό. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με επιτυχία εμβολιασμοί το δεύτερο και τρίτο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ?όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις) Ο σκύλος παρουσιάζει πυρετό, απάθεια, κατάπτωση, πολυουρία, πολυδιψία. Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα και με ειδικές εξετάσεις. Όταν ο κτηνίατρος υποπτευθεί τη νόσο θα ζητήσει αναζήτηση αντισωμάτων στο αίμα του ζώου. Χορηγούνται ειδικά αντιβιοτικά όπως πενικιλλίνη, στρεπτομυκίνη ή τετρακυκλίνες για ένα ένα διάστημα περί τις 10 ημέρες. Η θεραπεία είναι αποτελεσματική, υπό την προϋπόθεση ότι δεν έχει προχωρήσει σημαντικά η βλάβη στα νεφρά του ζώου. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Ο άνθρωπος μπορεί να μολυνθεί από άμεση επαφή με πάσχοντα σκύλο, αν και αυτό δεν είναι ιδιαίτερα συχνό. Τα μέτρα καθαριότητας και απολύμανσης με κοινά αντισηπτικά και σαπούνι θεωρούνται αποτελεσματικά. Λεπτοσπείρωση του σκύλου από Leptospira Icterohaemorrhagiae Η λεπτόσπειρα μπαίνει στον οργανισμό του σκύλου από κάποια λύση της συνεχείας του δέρματος και στη συνέχει προσβάλλει τα όργανα του ζώου και κυρίως τα νεφρά, από όπου προέρχονται και οι βασικές επιπλοκές της νόσου. Η Λεπτοσπείρωση του σκύλου από Leptospira Icterohaemorrhagiae είναι λιγότερο συχνή από την Λεπτοσπείρωση του σκύλου από Leptospira Canicola, αλλά περισσότερο σοβαρό νόσημα. Πρόληψη

12 Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με επιτυχία εμβολιασμοί το δεύτερο και τρίτο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ?όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις) Ο σκύλος παρουσιάζει πυρετό, απάθεια, κατάπτωση, πολυουρία, πολυδιψία. Τα συμπτώματα είναι βαριά και συχνά υπάρχει προσβολή του ήπατος με αποτέλεσμα τη εμφάνιση ικτέρου (κίτρινη χροιά δέρματος και βλεννογόνων). Η διάγνωση γίνεται από την κλινική εικόνα και με ειδικές εξετάσεις. Όταν ο κτηνίατρος υποπτευθεί τη νόσο θα ζητήσει αναζήτηση αντισωμάτων στο αίμα του ζώου. Χορηγούνται ειδικά αντιβιοτικά όπως πενικιλλίνη, στρεπτομυκίνη ή τετρακυκλίνες για ένα ένα διάστημα περί τις 10 ημέρες. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Ο άνθρωπος μπορεί να μολυνθεί από άμεση επαφή με πάσχοντα σκύλο. Ετσι μπορεί να προκληθεί η λεγόμενη Ικτεροαιμορραγική σπειροχαίτωση ή Νόσος του Weil. Ερλιχίωση του σκύλου από Erlichia spp Η μόλυνση του σκύλου γίνεται με τσιμπήματα κροτώνων (τσιμπούρια). Η ερλίχια πολλαπλασιάζεται μέσα στα λευκοκύτταρα του αίματος του ζώου. Στη συνέχεια προκαλεί καταστροφή των θρομβοκυττάρων (αιμοπετάλια) του αίματος, οπότε προκαλούνται αιμορραγίες, αλλά και καταστροφή των λευκοκυττάρων, οπότε έχουμε δευτερογενείς βακτηριακές λοιμώξεις. Η νόσος εμφανίζεται με την οξεία μορφή και την υποξεία ή χρόνια μορφή. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου απαιτείται προσεκτική και συστηματική καταπολέμηση των κροτώνων με τα διάφορα μέσα που υπάρχουν σήμερα σε μεγάλη ποικιλία (περιλαίμια, sprays, spot on κλπ). Ο σκύλος παρουσιάζει πυρετό, συχνά υψηλό, ανορεξία, απώλεια βάρους, και σπανιότερα οιδήματα στα άκρα, εμέτους και ελαφρές αιμορραγίες. Η διάγνωση θα βασιστεί κυρίως στην κλινική εικόνα αλλά και σε ειδικές εργαστηριακές εξετάσεις, όπως η γενική αίματος (κυρίως ο αριθμός αιμοπεταλίων και λευκοκυττάρων) αλλά και ο τίτλος αντισωμάτων. Χορηγούνται ειδικά αντιβιοτικά όπως οι τετρακυκλίνες και ειδικότερα η δοξυκυκλίνη για τουλάχιστον 15 ημέρες. Απαιτούνται επίσης και συμπτωματικές υποστηρικτικές αγωγές ανάλογα με την ένταση των συμπτωμάτων. Η θεραπευτική αγωγή στα αρχικά στάδια της νόσου είναι αποτελεσματική.

13 Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Δεν έχει αναφερθεί προσβολή ανθρώπου από Ερλίχια. Πιροπλάσμωση του σκύλου από Babesia spp Η μόλυνση του σκύλου γίνεται με τσιμπήματα κροτώνων (τσιμπούρια). Η μπαμπέζια, προκαλεί καταστροφή των ερυθροκυττάρων του αίματος του ζώου, από όπου έχουμε και τα ανάλογα συμπτώματα. Η νόσος εμφανίζεται με την οξεία και τη χρόνια μορφή της. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου απαιτείται προσεκτική και συστηματική καταπολέμηση των κροτώνων με τα διάφορα μέσα που υπάρχουν σήμερα σε μεγάλη ποικιλία (περιλαίμια, sprays, spot on κλπ). Στην οξεία μορφή ο σκύλος παρουσιάζει πυρετό, απάθεια, κατάπτωση εξασθένηση, πεπτικές διαταραχές (εμετοί, διάρροια), αναιμία, ευαισθησία κατά την ψηλάφηση της κοιλίας, αιμοσφαιρινουρία. Στη χρόνια μορφή της νόσου ο σκύλος παρουσιάζει έντονη αναιμία, προοδευτική εξασθένηση παρά την καλή όρεξη. Η δίαγνωση βασίζεται στην κλινική εικόνα και τις εργαστηριακές εξετάσεις. Αναιμία και λευκοκυττάρωση παρατηρούνται στη γενική εξέταση αίματος, ενώ αιμοσφαιρίνη και χολοχρωστικές παρατηρούνται στις εξετάσεις ούρων. Χρησιμοποιείται κυρίως η φαρμακευτική ουσία imidocarb σε δύο εγχύσεις καθώς και αντιβιοτικά όπως οι τετρακυκλίνες. Νόσος του Carre του σκύλου Η μόλυνση του σκύλου γίνεται με την εισπνοή και ξεκινάει συνήθως από τις αμυγδαλές. Από εκεί και με την κυκλοφορία του αίματος ο ιός μεταφέρεται και προσβάλλει το αναπνευστικό, το πεπτικό και το νευρικό σύστημα του ζώου. Ο ιός της νόσου του Carre, προσβάλλει σπανιότερα επίσης την ουροδόχο κύστη, το δέρμα (ρύγχος, πέλματα) και τα δόντια.

14 Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 2ο, 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ'όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζει ο σκύλος που πάσχει από τη νόσο του Carre είναι : πυρετός, ανορεξία, κατάπτωση, έμετοι, επιπεφυκίτιδα, ρινικό έκκριμα. Στη συνέχεια έχουμε έντονη διάρροια, εμετούς, βήχα, σπασμούς, δερματικές αλλοιώσεις στα πέλματα και στο ρύγχος. Σε πολύ προχωρημένο στάδιο ο σκύλος μπορεί να εμφανίσει σπασμούς, παράλυση, επιληπτικές κρίσεις. Η διάγνωση της νόσου του Carre του σκύλου, βασίζεται στα συμπτώματα και στην αναζήτηση αντισωμάτων στο αίμα του πάσχοντος ζώου (ανοσοφθορισμός). Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία κατά του ιού της νόσου του Carre. Κάνουμε υποστηρικτική θεραπεία με αντιβιοτικά και ορούς ώστε να αποφύγουμε τις βακτηριακές επιμολύνσεις. Η πρόγνωση είναι βαρειά και η θεραπεία είναι σχεδόν ανέφικτη όταν έχουμε συχνές επιληπτικές κρίσεις, παραλύσεις και βαρειά πνευμονία. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Η νόσος δε μεταδίδεται στον άνθρωπο Λοιμώδης Ηπατίτιδα του σκύλου Η μόλυνση του σκύλου από τον ιό της Λοιμώδους Ηπατίτιδας γίνεται από το στόμα. Από τις αμυγδαλές με την αιματική κυκλοφορία ο ιός πηγαίνει και δημιουργεί αντίστοιχα προβλήματα στο ήπαρ, στα αγγεία, στους νεφρούς και τους οφθαλμούς. Ενας άλλος τύπος αδενοϊού ο CAV-2 δημιουργεί στο σκύλο μία μεταδοτική αναπνευστική νόσο. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 2ο, 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ'όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Η νόσος αυτή εμφανίζεται στο σκύλο με πυρετό, ταχυκαρδία, απάθεια, ανορεξία, δίψα, έκκριμα από τα μάτια και τη μύτη, πόνος στη ψηλάφιση της κοιλιάς, εμετοί και συχνά ίκτερος στους βλεννογόνους. Ένα 20% των ζώων, μία περίπου εβδομάδα μετά την ίαση, μπορεί να εμφανίσει θολερότητα στον κερατοειδή του ενός ή και των δύο οφθαλμών ("blue eye"). Στηρίζεται στην κλινική εικόνα της νόσου και κυρίως στην απότομη εμφάνιση νόσου με πυρετό. Είναι πολύ δύσκολος ο διαχωρισμός της νόσου της Λοιμώδους Ηπατίτιδας από τη νόσο του Carre του σκύλου.

15 Δεν υπάρχει αιτιολογική θεραπεία της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου. Η θεραπεία είναι συμπτωματική στηρίζεται δε στην αντιμετώπιση της αφυδάτωσης (οροί, ηλεκρολύτες), της αναιμίας (σπάνια γίνεται μετάγγιση αίματος), και των επιμολύνσεων (αντιβιοτικά ευρέως φάσματος). Μπορεί να υπάρχει μικτή λοίμωξη από τη νόσο της Λοιμώδους Ηπατίτιδας και τη νόσο του Carre στο σκύλο. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Η νόσος της Λοιμώδους Ηπατίτιδας του σκύλου δε μεταδίδεται στον άνθρωπο. Λοιμώδης Τραχειοβρογχίτιδα του σκύλου Ο αδενοϊός του σκύλου τύπου 2 (CAV-2), ο ιός της παραϊνφλουένζας, οι ρεοϊοί (1 & 2), προκαλούν λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος του σκύλου. Οι ιώσεις αυτές επιπλέκονται από το μικροοργανισμό Bordetella bronchiseptica που συχνά βρίσκεται στο αναπνευστικό σύστημα του σκύλου. Η μετάδοση της νόσου γίνεται αερογενώς, με σταγονίδια από τις αναπνευστικές εκκρίσεις των μολυσμένων σκύλων. Παράγοντες του περιβάλλοντος, όπως το κρύο, η υγρασία και τα ρεύματα αέρος αυξάνουν την ευπάθεια του σκύλου στη Λοιμώδη Τραχειοβροχίτιδα. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ'όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Το κυριότερο σύμπτωμα που εμφανίζει ο σκύλος είναι ο βήχας, που συνήθως είναι ξηρός και με παροξυσμούς. Ο βήχας επιδεινώνεται όταν το ζώο τρέξει, μπορεί δε να προκληθεί, με ελαφρά πίεση στην περιοχή του λάρυγγα. Πυρετός σπάνια υπάρχει. Βασίζεται στην κλινική εικόνα. Δεν υπάρχουν εξειδικευμένες εργ. Εξετάσεις Χορηγούμε αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση της Bordetella bronchiseptica (τετρακυκλίνες, στρεπτομυκίνη, καναμυκίνη, γενταμυκίνη). Kennel cough Οταν υπάρχει συγκέντρωση μεγάλου αριθμού σκύλων μόνιμα (κυνοτροφεία) ή παροδικά (κλινικές κλπ) τότε παρουσιάζεται έντονο πρόβλημα Λοιμ Τραχειοβρογχίτιδας, που είναι γνωστό με το διεθνή όρο Kennel cough. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Δεν υπάρχει μετάδοση της Λοιμώδους Τραχειοβρογχίτιδας του σκύλου, στον άνθρωπο.

16 Λοιμώδης Εντερίτιδα του σκύλου από Παρβοϊό Ο Παρβοϊός προσβάλλει το επιθήλιο του εντέρου του σκύλου, καταστρέφοντας τις λάχνες του εντέρου. Προκαλείται έντονη αφυδάτωση του σκύλου η οποία πολλές φορές είναι θανατηφόρα. Επίσης στο έντερο, δημιουργούνται στα σημεία της βλάβης πολλές βακτηριακές επιμολύνσεις. Πρόληψη Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ'όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Η παρβοίωση του σκύλου εκδηλώνεται με αιμορραγική διάρροια σε μεγάλη ποσότητα και πολύ συχνά. Επίσης ο σκύλος έχει συχνούς εμετούς. Πυρετός μπορεί να υπάρχει στα αρχικά στάδια της νόσου, στη συνέχεια όμως δημιουργείται υποθερμία στο ζώο. η αφυδάτωση είναι μεγάλου βαθμού. Σε μικρά σκυλιά μπορεί να προκληθεί μυοκαρδίτιδα. Η κλινική εικόνα είναι καθοριστική για τη διάγνωση της νόσου. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα ελέγχου της ίωσης με ειδικό τεστ στα κόπρανα του σκύλου. Πρώτιστο βήμα για τη θεραπεία της Λοιμώδους εντερίτιδας από Παρβοϊό είναι η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης του σκύλου με ορούς και ηλεκτρολύτες. Χορηγούνται επίσης αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση των δευτερογενών επιπλοκών. Διαφορική Πολλές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε την ασθένεια αυτή από άλλες ιογενείς εντερίτιδες του σκύλου όπως είναι η Λοιμώδης εντερίτιδα του σκύλου από Κορωναϊό, η σαλμονέλλωση, η καμπυλοβακτηριακή εντερίτιδα, η Λοιμώδης Ηπατίτιδα του σκύλου, η νόσος του Carre κλπ. Για να γίνει ο διαχωρισμός χρησιμοποιούμε το ειδικό τεστ κοπράνων. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Η νόσος δε μεταδίδεται στον άνθρωπο. Λοιμώδης Εντερίτιδα του σκύλου από Κορωναϊό Η Λοιμώδης εντερίτιδα από Κορωναϊό, προκαλεί στο σκύλο μία εντερίτιδα λόγω της καταστροφής της κορυφής των λαχνών του εντέρου. Η εντερίτιδα αυτή προκαλεί στο σκύλο έντονη αφυδάτωση. Πρόληψη

17 Για την πρόληψη της νόσου γίνονται με μεγάλη επιτυχία εμβόλια κατά τον 3ο και 4ο μήνα της ζωής του ζώου και στη συνέχεια γίνονται εμβολιασμοί κάθε χρόνο εφ'όρου ζωής (αναμνηστικές δόσεις). Τα συμπτώματα της Λοιμ. Εντερίτιδας από Κορωναϊό, είναι κυρίως η διάρροια (συνήθως αιμορραγική) και οι εμετοί. Τα συμπτώματα αυτά γρήγορα οδηγούν το ζώο σε αφυδάτωση. Η διάγνωση στηρίζεται στα κλινικά συμπτώματα της Λοιμ. Εντερίτιδας από Κορωναϊό. Πρώτιστο βήμα για τη θεραπεία της Λοιμώδους εντερίτιδας από Κορωναϊό είναι η αντιμετώπιση της αφυδάτωσης του σκύλου με ορούς και ηλεκτρολύτες. Χορηγούνται επίσης αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση των δευτερογενών επιπλοκών. Διαφορική Πολλές φορές είναι δύσκολο να ξεχωρίσουμε την ασθένεια αυτή από άλλες ιογενείς εντερίτιδες του σκύλου όπως είναι η Λοιμώδης εντερίτιδα του σκύλου από Παρβοϊό, η σαλμονέλλωση, η καμπυλοβακτηριακή εντερίτιδα, η Λοιμώδης Ηπατίτιδα του σκύλου, η νόσος του Carre κλπ. Σημασία για την υγεία του ανθρώπου Η νόσος δε μεταδίδεται στον άνθρωπο. Οξεία γαστρική διάταση - στροφή Ανατομικά οι σκύλοι των μεγαλόσωμων φυλών παρουσιάζουν μία χαλαρότητα στους συνδέσμους που συγκρατούν το στόμαχο. Η πολυφαγία και η αεροφαγία οδηγούν σε διάταση του στομάχου. Εφόσον λοιπόν δημιουργηθεί η διάταση και λόγω της προϋπάρχουσας χαλαρότητας, ευνοείται η στροφή του οργάνου κατά τον μεσεντέριο άξονα. Στη διαδικασία αυτή συμπαρασύρεται και ο σπλήνας. Δημιουργείται ισχαιμία, στραγγαλισμός των μεγάλων αγγείων (Οπίσθια κοίλη φλέβα, πυλαία φλέβα), ελάττωση του όγκου του αίματος που επιστρέφει στην καρδιά, ταχυκαρδία, αγγειοσυστολή, σύσπαση σπλήνα, καρδιαγγειακό shock, οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια. Εμφανίζεται κυρίως σε ενήλικα σκυλιά μεγαλόσωμων φυλών, με βαθύ θώρακα, όπως Αγ. Βερνάρδου, Μεγάλοι Δανοί, Σέτερ, Γερμ. Ποιμενικοί, Ροτβάϊλερς. Γαστρική διάταση - τυμπανισμός, που γίνεται αντιληπτή με την επισκόπηση του ζώου και τη ψηλάφιση, ληθαργικότητα, ευαισθησία στη ψηλάφιση της κοιλιάς, προσπάθεια του ζώου να κάνει εμετό χωρίς να τα καταφέρνει. Στη συνέχεια το ζώο εμφανίζει ταχυκαρδία και shock. Από τα συμπτώματα στις συγκεκριμένες φυλές σκύλου, και την ακτινογραφία. Στην αρχή καταβάλουμε προσπάθεια να περάσουμε στοματογαστρικό καθετήρα, ώστε να αδειάσουμε το στόμαχο από τα αέρια που συσσωρεύονται. Εάν δεν τα καταφέρουμε, κάνουμε απευθείας παρακέντηση του στομάχου και στη συνέχεια περνάμε τον καθετήρα. Για την ανάταξη του shock, χορηγούμε ορούς (Lactated Ringer's), κορτικοστεροειδή και αντιβιοτικά