BRENDA ΖΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

Transcript

1

2 BRENDA ΖΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ ΕΔΩ ΚΑΙ ΕΠΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΟΥ ΕΜΠΙΣΤΕΥΕΣΤΕ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΚΟΛΕΣ ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ

3 ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ... 4 ΕΠΙΤΡΟΠΕΣ... 5 ΚΥΡΙΑ ΘΕΜΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ... 5 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΛΕΤΗΣ ΕΝΑΡΞΗΣ... 6 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ - ΟΜΙΛΗΤΕΣ ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ΓΕΝΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΚΑΤΟΨΗ ΕΚΘΕΤΕΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΕΣ ΕΥΡΕΤΗΡΙΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΝ ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΩΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΩΝ

4 ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ Αγαπητοί/ές συνάδελφοι, Το 2 ο Ιατρικό Συνέδριο με θέμα «ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΑΦΗ ΠΕΔΙΑ» με Πανελλήνια και Διεθνή Συμμετοχή, διοργανώνεται από την Ελληνική Εταιρεία Βελτιστοποίησης της Θεραπείας των Νευρολογικών Ασθενειών (ΕΛ.Ε.ΒΕ.ΘΕ.Ν.Α.). Το Συνέδριο θα διεξαχθεί από τις 9 έως τις 11 Οκτωβρίου 2014 στο συνεδριακό κέντρο του Ξενοδοχείου «ΤΗΕ MET HOTEL» στη Θεσσαλονίκη. Το Συνέδριο αυτό φιλοδοξεί, όπως και το προηγούμενο, να αποτυπώσει την πρόοδο που συντελέσθηκε, που πραγματοποιείται και υπάρχει δικαιολογημένη αισιοδοξία ότι θα επιτελεσθεί στο μέλλον στον τομέα της Νευρολογίας και των συναφών πεδίων θα συμπεριλάβει και θέματα τα οποία δεν πρόλαβαν (παρά την μεγάλη ιατρική τους σημασία, όπως π.χ. οι λειτουργικές νευρολογικές διαταραχές, ο αυτισμός, τα ψυχοσύνδρομα, οι μεταβολικές νευροπάθειες) να αναπτυχτούν στο προηγούμενο πρώτο-αρχικό Συνέδριο. Στους στόχους του Συνεδρίου συγκαταλέγονται ο σχεδιασμός ανάπτυξης κατάλληλων στρατηγικών, που είναι απαραίτητες, ώστε να βελτιωθούν οι διαγνωστικές, οι διαφοροδιαγνωστικές και οι θεραπευτικές δυνατότητες, καθώς και η αξιοποίηση των δεδομένων της γενετικής τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία των νευρολογικών παθήσεων. Η απόκτηση των δεδομένων αυτών είναι συχνά ιδιαίτερα δαπανηρή και επομένως προβληματική κατά την περίοδο της έντονης οικονομική κρίσης που βιώνουμε. Διακεκριμένοι Έλληνες και ξένοι επιστήμονες θα κληθούν να παρουσιάσουν τις εισηγήσεις τους, δίνοντας έμφαση στις επίμαχες πτυχές, ώστε να διευκρινισθούν τα σημεία εκείνα που προκαλούν διαφωνίες και αντιπαραθέσεις μεταξύ των συναδέλφων γι αυτό η ΕΛ.Ε.ΒΕ.ΘΕ.Ν.Α. καλεί όλους τους Νευρολόγους και τους Ιατρούς των συναφών πεδίων Πανελλήνια, να συμμετάσχουν και να συμβάλουν με τις απόψεις τους στην πληρέστερη διασαφήνιση τους. Με φιλικούς συναδελφικούς χαιρετισμούς, Ο Πρόεδρος του Συνεδρίου Νικόλαος Δ. Βλαϊκίδης Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας 4

5 ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Πρόεδρος: Βλαϊκίδης Νικόλαος Μέλη: Αμοιρίδης Γ. Αργυροπούλου Ο. Βαδικόλιας Κ. Γρηγοριάδης Ν. Διβάνογλου Δ. Ηλιόπουλος Ι. ΕΠΙΤΙΜΑ ΜΕΛΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ Αρτέμης Ν. Κάζης Α. Γιώβος Ι. Καπρίνης Γ. Γκιουζέπας Ι. Καράβατος Α. Ιακωβίδης Α. Λογοθέτης Ι. Ιεροδιακόνου Χ. Μπαλογιάννης Σ. ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ Αμοιρίδης Γ. Αργυροπούλου Ο. Βαδικόλιας Κ. Γαρύφαλλος Γ. Γρηγοριάδης Ν. Διβάνογλου Δ. Ηλιόπουλος Ι. Κάζης Δ. ΘΕΜΑΤΑ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Κάζης Δ. Καρλοβασίτου Α. Κιμισκίδης Β. Μποσταντζοπούλου Σ. Παπαγιαννόπουλος Σ. Παπαδημητρίου Α. Καρακώστας Δ. Καρλοβασίτου Α. Κιμισκίδης Β. Κώστα Β. Μαυρομάτης Ι. Μποσταντζοπούλου Σ. Νηματούδης Ι. Παπαγιαννόπουλος Σ. Απομυελινωτικές παθήσεις Επεισόδια απώλειας συνείδησης - Επιληψία Ζάλη - Ίλιγγος - Αστάθεια βάδισης - Αταξικές διαταραχές Αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια Αγγειακές παθήσεις του νωτιαίου μυελού Παθήσεις των βασικών γαγγλίων Εκφυλιστικές παθήσεις του ΚΝΣ Συγχυτική - Διεγερτική κατάσταση - Κώμα - Εγκεφαλικός θάνατος Ανώτερες φλοιικές λειτουργίες - Άνοια Φλεγμονές του εγκεφάλου και του νωτιαίου μυελού Αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση Διαταραχές της κυκλοφορίας του ΕΝΥ Ενδοκρανιακοί όγκοι Παρανεοπλασματικές παθήσεις Τραυματικές παθήσεις του ΝΣ Μεταβολικές διαταραχές Τοξικές παθήσεις Πολυνευροπάθειες Βλάβες εγκεφαλικών νεύρων Παθήσεις ριζών, πλεγμάτων και περιφερικών νεύρων Παθήσεις περιφερικού νευρώνα Νόσος κινητικού νευρώνα Μυλωνάς Ι. Πολυζωίδης Κ. Σελβιαρίδης Π. Ταρλατζής Β. Τάσκος Ν. Παπαθανασόπουλος Π. Πιπερίδου Χ. Σταμπουλής Ε. Στεφανής Λ. Χατζηγεωργίου Γ. Τσονίδης Χ. Φέκας Λ. Παπαθανασόπουλος Π. Παπαδημητρίου Α. Πιπερίδου Χ. Σταμπουλής Ε. Στεφανής Λ. Φωκάς Κ. Χατζηγεωργίου Γ. Ωρολογάς Α. Παθήσεις του αυτονόμου νευρικού συστήματος Νευροπαθητικός πόνος Κεφαλαλγία και Προσωπαλγία Παθήσεις μυών - Μυοπάθειες, μυασθένεια Παθήσεις προκαλούμενες από στέρηση ή υπερχορήγηση βιταμινών Νευροορθοπαιδικές παθήσεις Επείγουσα νευρολογική αντιμετώπιση Νευροψυχοφαρμακολογία Καρδιονευρολογία Νευροανοσολογία Ψυχικές διαταραχές σε νευρολογικά νοσήματα Νευρολογικές εκδηλώσεις σε ψυχιατρικά νοσήματα Λειτουργικές διαταραχές του νευρικού συστήματος αδιευκρίνιστης αιτιολογίας Νευροφυσιολογικός έλεγχος, απεικόνιση, υπέρηχοι Νευρολογικές εκδηλώσεις ψυχικών νοσημάτων Ψυχικές εκδηλώσεις νευρολογικών νοσημάτων Οργανικά Ψυχοσύνδρομα 5

6 ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ - ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ Ν. Δ. Βλαϊκίδης Πρόεδρος του Συνεδρίου Π. Μήτκας Πρύτανης Α.Π.Θ. ΚΗΡΥΞΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ Γ. Ορφανός Υπουργός Μακεδονίας και Θράκης ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ Οικονομική Κρίση, Κρίση Νομιμοποίησης και Διέξοδος: Μπορούμε να διδαχθούμε από την Ιστορία Ν. Τερζής Ομ. Καθηγητής Παιδαγωγικής Α.Π.Θ. ΔΕΞΙΩΣΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ 6

7 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ

8 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΕΜΠΤΗ 9 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΕΓΓΡΑΦΕΣ ΥΠΟΔΟΧΗ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στα ΑΓΓΕΙΑΚΑ ΝΟΣΗΜΑΤΑ του ΕΓΚΕΦΑΛΟΥ Πρόεδροι: Ο. Αργυροπούλου, Θ. Τέγος Οι Πρόσφατες Κατευθυντήριες Οδηγίες για την Πρόληψη των Αγγειακών Εγκεφαλικών Επεισοδίων στις Γυναίκες Ο. Αργυροπούλου Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια σε Νεαρούς Ενήλικες Θ. Καραπαναγιωτίδης Τα Νέα Per os Αντιπηκτικά για τη Δευτερογενή Πρόληψη του Ισχαιμικού Εγκεφαλικού Εμφράκτου Γ. Τσιβγούλης Η Αντιμετώπιση των Αυτόματων και των Προκαλούμενων από Αντιπηκτικά Ενδοκρανιακών Αιμορραγιών Θ. Τέγος ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ Πρόεδροι: Γ. Καπρίνης, Κ. Φωκάς Αυτισμός και Νοητική Υστέρηση στην Κλινική Πράξη Γ. Αμπατζόγλου Η Αμφίδρομη Αλληλεξάρτηση μεταξύ Ύπνου, Κιρκαδιανού ρυθμού και Επιληψίας Α. Πατάκα 8

9 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑΣ: ΠΑΡΕΛΘΟΝ, ΠΑΡΟΝ και ΕΛΠΙΔΟΦΟΡΟ ΜΕΛΛΟΝ Πρόεδροι: Ι. Λογοθέτης, Λ. Φέκας Συνομιλητές (και με το Ακροατήριο): Α. Κάζης, Σ. Μπαλογιάννης, Ν. Τάσκος, Ν. Βλαϊκίδης ΤΕΛΕΤΗ ΕΝΑΡΞΗΣ ΠΡΟΣΦΩΝΗΣΕΙΣ ΕΝΑΡΚΤΗΡΙΑ ΟΜΙΛΙΑ Πρόεδροι: Γ. Αμπατζόγλου, Ν. Βλαϊκίδης Οικονομική Κρίση, Κρίση Νομιμοποίησης και Διέξοδος: Μπορούμε να διδαχθούμε από την Ιστορία; Ν. Τερζής ΔΕΞΙΩΣΗ ΥΠΟΔΟΧΗΣ 9

10 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στα ΑΝΟΪΚΑ ΣΥΝΔΡΟΜΑ Πρόεδροι: Σ. Μπαλογιάννης, Β. Κώστα Εκτίμηση των Ταχέως Εξελισσόμενων Ανοιών και Συναφών Νευρολογικών Παθήσεων Π. Ιωαννίδης Νεότερα Δεδομένα στη Διαφορική Διάγνωση των Ανοιών. Από τα Κλινικά σύνδρομα στους Βιο-Δείκτες Β. Κώστα Η α-συνουκλεΐνη και ο Ρόλος της ως Βιολογικός Δείκτης στα Νευροεκφυλιστικά Νοσήματα Ε. Καπάκη Ο Ρόλος της prion-πρωτεΐνης εις την Διακίνησιν των Πρωτεϊνικών Συστημάτων του Νευρώνος επί Νευροεκφυλιστικών Παθήσεων Σ. Μπαλογιάννης ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην ΚΕΦΑΛΑΛΓΙΑ Πρόεδροι: Δ. Μητσικώστας, Ν. Φάκας Σύνδρομα Κεφαλαλγίας μετά από Κακώσεις Ν. Βλαϊκίδης Ημικρανία: από την Παθοφυσιολογία στη Θεραπεία Ν. Φάκας Ημικρανία και Αγγειακά Εγκεφαλικά Επεισόδια. Οι Μύθοι και η Πραγματικότητα στην Κλινική Πράξη Μ. Βικελής Θεραπεία της Ημικρανίας: αποτελούν τα Μονοκλωνικά Αντισώματα την Οριστική Λύση; Δ. Μητσικώστας

11 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΑΘΗΣΕΙΣ ΝΩΤΙΑΙΟΥ ΜΥΕΛΟΥ, ΡΙΖΩΝ, ΠΛΕΓΜΑΤΩΝ και ΝΕΥΡΩΝ Πρόεδροι: Ε. Σταμπουλής, Κ. Πολυζωίδης Βραχιόνια Πλεξοπάθεια Σ. Παπαγιαννόπουλος Παραλλαγές Νεύρωσης Αυτόχθονων Μυών Άκρας χειρός και ποδός και η Κλινική και Ηλεκτροφυσιολογική τους Σημασία Γ. Αμοιρίδης Παγιδευτικές Νευροπάθειες στα Κάτω άκρα Μ. Αρναούτογλου Οσφυϊκή Ριζοπάθεια, Στένωση του Οσφυϊκού Νωτιαίου Σωλήνα, Οσφυαλγία και Σύνδρομο μετά από Ημιπεταλεκτομή Κ. Πολυζωίδης Νεότερες Εξελίξεις στη Θεραπεία της CIDP Ε. Σταμπουλής ΑΝΑΡΤΗΜΕΝΕΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ Πρόεδροι: Δ. Κάζης, Σ. Παπαγιανόπουλος ΕΛΑΦΡΟ ΓΕΥΜΑ ΔΙΑΛΕΞΗ Πρόεδροι: Σ. Μποσταντζοπούλου, Ι. Ηλιόπουλος Η Συμβολή της Γενετικής στη Διάγνωση και Θεραπεία των Νευρολογικών Παθήσεων Λ. Φιδάνη ΔΙΑΛΕΞΗ Πρόεδροι: Γ. Αμοιρίδης, Α. Ωρολογάς Λοιμώξεις του ΚΝΣ και Θεραπεία Π. Νικολαΐδης 11

12 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΔΙΑΛΕΞΗ Πρόεδροι: Α. Παπαδημητρίου, Α. Κάζης Insights into the Structure and Physiology of the Human Spinal Cord S. Kollias ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στη ΝΟΣΟ του PARKINSON Πρόεδροι: Λ. Στεφανής, Σ. Μποσταντζοπούλου Παθογένεια της νόσου του Parkinson: Ο Ρόλος της α-συνουκλεΐνης Λ. Στεφανής Κληρονομικές μορφές της νόσου του Parkinson Ρ. Καλινδέρη Μη Κινητικά Συμπτώματα της νόσου του Parkinson Μ. Αρναούτογλου Θεραπεία στα Αρχικά Στάδια της νόσου Parkinson Ζ. Κατσαρού Θεραπεία στα Προχωρημένα Στάδια της νόσου Parkinson Σ. Κονιτσιώτης ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΗ ΟΜΙΛΙΑ (με την ευγενική χορηγία της Φαρμ. Εταιρίας Merck Serono) Πρόεδρος: Ν. Βλαϊκίδης «Εγκυμοσύνη και Πολλαπλή Σκλήρυνση. Μία καθοριστική παράμετρος στη θεραπευτική στρατηγική» Β. Κωσταδήμα 12

13 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 11 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην ΕΠΙΛΗΨΙΑ Πρόεδροι: Α. Καρλοβασίτου, Β. Κιμισκίδης Αιτιολογική Συσχέτιση των Πυρετικών Σπασμών και του Πυρετικού Status Epilepticus με την Κροταφική Επιληψία Μ. Σπηλιώτη Συνεχής ΗΕΓραφική Καταγραφή στην Εντατική Μονάδα: Υποκλινικές Κρίσεις Υποκλινικό Status Epilepticus Δ. Κάζης Η Μεταβολή των Μορφολογικών Χαρακτηριστικών των Επιληπτικών Εκφορτίσεων κατά τη διάρκεια του Ύπνου στην Ιδιοπαθή Γενικευμένη Επιληψία. Μια Διαφορετική Προσέγγιση στην Επιληπτογένεση Α. Μπονάκης Διαγνωστικός και Θεραπευτικός Αλγόριθμος της Επιληψίας Β. Κιμισκίδης ΔΙΑΛΕΞΗ Πρόεδροι: Σ. Μποσταντζοπούλου, Ν. Βλαϊκίδης From Structure to Physiology of the Human Brain using MR-Technology S. Kollias ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ (με την ευγενική χορηγία της Φαρμ. Εταιρίας BAYER) ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΛΛΗΛΟΕΠΙΚΑΛΥΨΕΙΣ με τη ΝΕΥΡΟΛΟΓΙΑ Πρόεδροι: Λ. Σακκάς, Ι. Ζαρίφης H Εμπειρία μας με τη Μεταμόσχευση του Μυελού των Οστών στη Θεραπεία της MS Α. Κάζης Νευρολογικά Νοσήματα που εκδηλώνονται με Ψυχιατρικές Διαταραχές Κ. Φωκάς 13

14 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Νευροψυχιατρική Διάσταση στο Χρόνιο Πόνο Α. Ιακωβίδης Καρδιολογικές Διαταραχές στα Νευρολογικά Νοσήματα Ι. Ζαρίφης Διχογνωμίες στη Διαπίστωση του Εγκεφαλικού Θανάτου Ν. Τάσκος Τα Ανοσοκατασταλτικά Φάρμακα Λ. Σακκάς Ολική Αρθροπλαστική σε ασθενείς με MS Ι. Κύρκος H Συμβολή του OCT στη Διάγνωση της MS Α. Κοσκοσάς Πλήρως Ενδοσκοπική Θυμεκτομή Θ. Καραΐσκος ΕΛΑΦΡΟ ΓΕΥΜΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΝΕΟΤΕΡΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στην ΠΟΛΛΑΠΛΗ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗ Πρόεδροι: Ι. Μυλωνάς, Ν. Γρηγοριάδης MS και Φλεγμονές του ΚΝΣ Ι. Ηλιόπουλος Βιολογικοί Δείκτες στο ΕΝΥ ασθενών με Κλινικά Μεμονωμένο Σύνδρομο της MS που σχετίζονται με την ύπαρξη Αξονοπάθειας Ε. Κουτσουράκη Επιθετική MS και Επιθετική Οπισθοβολβική Νευρίτιδα Ν. Βλαϊκίδης Θεραπεύοντας την Υποτροπιάζουσα MS. Είναι Επιτεύξιμος ο Στόχος Εξουδετέρωσης κάθε Δραστηριότητας της Νόσου; Ν. Γρηγοριάδης 14

15 ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΣΤΡΟΓΓΥΛΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ στη ΔΙΑΓΝΩΣΗ. ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ και ΔΙΑΜΑΧΕΣ στην ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ της MS Πρόεδροι: Ι. Μυλωνάς, Α. Παπαδημητρίου Συνομιλητές (και με το Ακροατήριο): Ι. Μυλωνάς, Α. Παπαδημητρίου, Ν. Βλαϊκίδης, Ν. Γρηγοριάδης ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ ΚΑΦΕΣ (με την ευγενική χορηγία της Φαρμ. Εταιρίας BAYER) ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ (με την ευγενική χορηγία της Φαρμ. Εταιρίας NOVARTIS PHARMACEUTICALS) ΠΑΡΕΜΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΕΓΚΑΙΡΑ ΣΤΗ ΦΛΕΓΜΟΝΗ ΚΑΙ ΝΕΥΡΟΕΚΦΥΛΙΣΗ ΤΗΣ ΣΚΠ Πρόεδρος: Ι. Ηλιόπουλος Εμβαθύνοντας στο διπλό μηχανισμό της ΣΚΠ Γ. Τσιβγούλης Δρώντας στους 4 δείκτες «ενεργότητας» της νόσου Ε. Ανδρεάδου ΔΟΡΥΦΟΡΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ (με την ευγενική χορηγία της Φαρμ. Εταιρίας Genzyme a Sanofi Company) ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑΣ ΤΗΣ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΣΚΛΗΡΥΝΣΗΣ ΜΕ ΔΥΟ ΝΕΕΣ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ Πρόεδρος: A. Ωρολογάς Τεριφλουνομίδη: Η νέα per os θεραπεία 1 ης γραμμής στην Υποτροπιάζουσα Πολλαπλή σκλήρυνση Ε. Δαρδιώτης Alemtuzumab: Η κλινική επίδραση της «επανεκκίνησης» του ανοσοποιητικού συστήματος στην θεραπεία της ενεργής Υποτροπιάζουσας Διαλείπουσας Πολλαπλής Σκλήρυνσης Ε. Κουτσουράκη ΛΗΞΗ του ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ: ΤΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ: ΕΥΧΑΡΙΣΤΕΣ και ΔΥΣΑΡΕΣΤΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ και ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ Πρόεδροι: Σ. Μποσταντζοπούλου, Ν. Βλαϊκίδης 15

16

17 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ - ΟΜΙΛΗΤΕΣ

18 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ Kollias S. Αμοιρίδης Γ. Αμπατζόγλου Γ. Ανδρεάδου Ε. Αργυροπούλου Ο. Αρναούτογλου Μ. Βικελής Μ. Βλαϊκίδης Ν. Γρηγοριάδης Ν. Δαρδιώτης Ε. Ζαρίφης I. Ηλιόπουλος Ι. Ιακωβίδης Α. Ιωαννίδης Π. Κάζης Α. Κάζης Δ. Καλινδέρη Ρ. Καπάκη Ε. Professor Dr. med., Chief of MRI Institute of Neuroradiology, University Hospital of Zurich Καθηγητής Νευρολογίας, Δ/ντής Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής Ηρακλείου Κρήτης Καθηγητής Παιδοψυχιατρικής Α.Π.Θ, Γ Ψυχιατρική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Επ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Ε.Κ.Π.Α., Νοσοκομείο «Αιγινήτειο», Αθήνα Αν. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., Πανεπιστημιακή Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Επ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., A Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Νευρολόγος, MSc, PhD, Ιατρείο Κεφαλαλγίας ΝΝΑ, Ιατρείο Κεφαλαλγίας Α Νευρολογικής Κλινικής Πανεπιστημίου Αθηνών Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. Αν. Καθηγητής Νευρολογίας ΑΠΘ, Β Νευρολογική Κλινική ΑΠΘ, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Επ. καθηγητής Νευρολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Καρδιολόγος, Συντονιστής Δ/ντής ΕΣΥ, Καρδιολογική Κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Νευρολογίας Δ.Π.Θ., Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Αλεξανδρούπολης Καθηγητής Ψυχιατρικής Α.Π.Θ., Γ Ψυχιατρική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Επ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Β Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., τέως Αντιπρύτανης Επ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Πανεπιστημιακή Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Επιστημονική Συνεργάτης Εργαστηρίου Γενικής Βιολογίας Ιατρικής Σχολής Α.Π.Θ. Αν. Καθηγήτρια, Τομέας Κοινωνικής Ιατρικής, Ψυχιατρικής και Νευρολογίας, Α Νευρολογική Κλινική, Μονάδα Νευροχημείας, Τμήμα Γνωστικών και Κινητικών Διαταραχών 18

19 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ Καπρίνης Γ. Καραΐσκος Θ. Καραπαναγιωτίδης Θ. Καρλοβασίτου Α. Κατσαρού Ζ. Κιμισκίδης Β. Κονιτσιώτης Σ. Κοσκοσάς Α. Κουτσουράκη Ε. Κύρκος Ι. Κώστα Β. Κωσταδήμα Β. Λογοθέτης Ι. Μητσικώστας Δ. Ομ. Καθηγητής Ψυχιατρικής Α.Π.Θ. Καρδιοθωρακοχειρουργός, Επιμελητής Α, Καρδιοθωρακοχειρουργική Κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Λέκτορας Νευρολογίας, Β Πανεπιστημιακή Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Ομ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ. Δ/ντρια ΕΣΥ, Νευρολογικό Τμήμα, Γ.Ν. «Ιπποκράτειο», Θεσσαλονίκη Αν. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Δ/ντής Εργαστηρίου Κλινικής Νευροφυσιολογίας, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Αν. Καθηγητής Νευρολογίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων Χειρουργός - Οφθαλμίατρος, Επιστημονικός Συνεργάτης Α Οφθαλμολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Επ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., A Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Καθηγητής Ορθοπαιδικής Α.Π.Θ., Δ/ντής Πανεπιστημιακής Ορθοπαιδικής Κλινικής, Γ.Ν. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., A Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Νευρολόγος, Δ/ντρια ΕΣΥ, Νευρολογική Κλινική, Π.Ν. Ιωαννίνων Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. Δ/ντής Νευρολογικής Κλινικής Ναυτικού Νοσοκομείου Αθηνών Μπαλογιάννης Σ.Ι. Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. Μπονάκης Α. Νευρολόγος, Λέκτορας Νευρολογίας Ε.Κ.Π.Α. Μποσταντζοπούλου Σ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., Δ/ντρια Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Μυλωνάς Ι. Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Συντονιστής Νευρολογικού Τμήματος Ιατρικού Διαβαλκανικού Κέντρου Νικολαΐδης Π. Ομ. Καθηγητής Παθολογίας-Λοιμωξιολογίας Α.Π.Θ. 19

20 ΠΡΟΣΚΕΚΛΗΜΕΝΟΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ ΟΜΙΛΗΤΕΣ Παπαγιαννόπουλος Σ. Παπαδημητρίου Α. Πατάκα Α. Πολυζωίδης Κ. Σακκάς Λ. Σπηλιώτη Μ. Σταμπουλής Ε. Στεφανής Λ. Τάσκος Ν. Τέγος Θ. Τερζής Ν. Τσιβγούλης Γ. Φάκας Ν. Φέκας Λ. Φιδάνη Λ. Φωκάς Κ. Ωρολογάς Α. Λέκτορας Νευρολογίας Α.Π.Θ., Πανεπιστημιακή Νευρολογική Κλινική, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Νευρολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας Λέκτορας Πνευμονολογίας, Μονάδα Αναπνευστικής Ανεπάρκειας, Γ.Ν. «Γ. Παπανικολάου», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Νευροχειρουργικής Α.Π.Θ., Δ/ντής Α Πανεπιστημιακής Νευροχειρουργικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Καθηγητής Παθολογίας - Ρευματολογίας, Δ/ντής Ρευματολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν. Λάρισας Επ. Καθηγήτρια Νευρολογίας Α.Π.Θ., A Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Καθηγητής Νευρολογίας Ε.Κ.Π.Α., Δ/ντής Α Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής, Νοσοκομείο «Αιγινήτειο», Αθήνα Καθηγητής Νευρολογίας Ε.Κ.Π.Α., Δ/ντής Β Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής, Νοσοκομείο «Αττικό», Αθήνα Ομ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. Επ. Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Α Νευρολογική Κλινική, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Ομ. Καθηγητής Παιδαγωγικής Α.Π.Θ. Αν. Καθηγητής Νευρολογίας, Ε.Κ.Π.Α. Δ/ντής Νευρολογικής Κλινικής, 401 Γ.Σ.Ν. Αθηνών Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ. Παιδίατρος, Αν. Καθηγήτρια Ιατρικής Βιολογίας-Ιατρικής Γενετικής, Εργαστήριο Ιατρικής Βιολογίας-Γενετικής, Ιατρική Σχολή Α.Π.Θ., Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» Καθηγητής Ψυχιατρικής Α.Π.Θ., Δ/ντής Α Ψυχιατρικής Κλινικής, Γ.Ν. «Παπαγεωργίου», Θεσσαλονίκη Καθηγητής Νευρολογίας Α.Π.Θ., Δ/ντής Α Πανεπιστημιακής Νευρολογικής Κλινικής, Π.Γ.Ν.Θ. «ΑΧΕΠΑ» 20

21 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ

22 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ INSIGHTS INTO THE STRUCTURE AND PHYSIOLOGY OF THE HUMAN SPINAL CORD Spyros Kollias The past ten years have witnessed a revolution in the diagnosis and management of spinal disorders. MR imaging has quickly emerged as the study of choice for virtually all disorders of the spine. With the inherent contrast sensitivity, the high spatial and temporal resolution, the multiplanar sampling of anatomy, the reliable differentiation between normal and pathologic tissue and the lack of irradiation hazards of MR, the morphology of the spinal cord, and nerve roots but also of the vertebrae, intervertebral disk, epidural space, can be visualized with striking clarity. The use of paramagnetic contrast agents became well established in a variety of disorders allowing definition of abnormal vessels, leptomeninges, and disrupted blood-cord barrier. State-of-the-art MR has increased the specificity of diagnosis of spinal disease, aided earlier diagnosis of spinal lesions and increased the anatomical precision of disease localization. It is now possible to diagnose processes that were previously only inferred from imaging studies. Diagnostic innovations have been followed by considerable therapeutic advances. But also therapeutic advancements particularly in the field of regeneration of the neural tissue in spinal cord injury are driving technological developments in imaging. Despite this progress, the modality remains in an evolution stage, with almost unlimited room for improvement. New imaging methodologies have been developed over the last years that are used to clarify not only morphological changes but also the physiology and pathophysiology of neural tissue. High-resolution Magnetic Resonance (MR), diffusion-weighted (DWI) and diffusiontensor (DTI) imaging, functional MR imaging (f-mri) and MR spectroscopy (MRS) have evolved into important research tools for examining the structural and functional nature of neurological pathology, in both animal and human tissue. Applications in the brain have already gained widespread clinical acceptance however, imaging the spinal cord places additional demands on imaging, due to its fine structure and its elasticity, the requirement for high in-plane resolution and avoidance of artefacts arising from cord and CSF motion, respiratory motion, and swallowing. Optimization and application of these non-invasive MR techniques on studying the human spinal cord can potentially provide new morphological, physiological and functional information in vivo and eventually, important insight into a variety of disease processes affecting the spinal cord and its functional recovery after injury improving the specificity of conventional imaging approaches. Presently, application of advanced imaging methodologies for in vivo imaging of the human spinal cord gain widespread acceptance for potential use in clinical studies. These include high resolution differentiation between spinal cord grey and white matter using high field (3-T) MR systems, evaluation of microstructural changes in the integrity of white matter using DTI, mapping functional activity of the spinal sensorimotor neurons using fmri, as well as metabolical imaging of the spinal cord tissue using MR spectroscopy. First clinical applications in patients with demyelinating disease, (i.e., multiple sclerosis), spinal cord injury (SCI), neoplastic processes etc, indicate that these techniques provide better demonstration of the structural damage and understanding of its functional consequences and its evolution in the human spinal cord. Quantitative imaging parameters can be used as surrogate markers of disability for determining prognosis and for following up rehabilitation and 22

23 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ pharmacologically induced recovery. With the progression of regeneration enhancing treatment for spinal cord injury form basic research to patient trials, these new diagnostic tools for the clinical assessment, including prognosis and post-treatment follow-up, become of utmost importance for assessing with increased specificity and sensitivity the structural, physiological and functional status of the human spinal cord in vivo and in the clinical setting. It must be always remembered, however, that the body has a limited range of responses to an apparently infinite variety of insults from infectious, inflammatory, traumatic, and neoplastic entities. Images are often sensitive but not specific, and a logical pathologic differential diagnosis must be given. Further, many morphologic derangements can be demonstrated in asymptomatic individuals, which further complicates the concept of abnormality. In certain situation there may only be a moderate correlation between the imaging evidence of morphologic alteration and the presence of symptoms. These facts emphasize that we need to concentrate more effort on determining the significance of the morphological changes we can now so exquisitely demonstrate, and the central importance of both the clinical and electrophysiological evaluation in the work-up of patients with spine disorders. Imaging is an intermediate test that must be integrated into, rather than isolated from, the clinical and neurophysiological evaluation. The management of patients with spinal disorders must begin and end with a thorough clinical assessment and imaging findings must be correlated and validated with clinical and electrophysiological parameters. FROM STRUCTURE TO PHYSIOLOGY OF THE HUMAN BRAIN USING MR TECHNOLOGY Spyros Kollias Intracranial lesion are a heterogeneous group that vary widely by histology, site of origin, morphologic features, genetic alterations, growth potential, extent of invasiveness, tendency for progression or recurrence, and treatment response. Important goals of neuroimaging are: a) the primary diagnosis aiming at differentiating neoplastic from non-neoplastic process, b) prediction of histology for determining prognosis and planning of treatment and (c) follow-up of treatment response. The introduction of MRI into the clinical practice has been the most important of all advances in the care of patients with brain lesions and neurological symptoms. Despite its impressive sensitivity in localizing pathology, yet the lack of pathological specificity of conventional (structural) MRI has been a disappointment. The intraor extra-axial origin of a lesion in correlation with its location and the age of the patient provide frameworks that can narrow considerably the imaging differential diagnosis however, the imaging appearance of many lesions is not specific enough to enable definitive diagnosis that obviates the need for histopathologic evaluation. In the last decade, the development and application of various functional/ physiological/metabolical imaging techniques, such as diffusion/perfusion- weighted MRI (D/P-WI), MR spectroscopy (MRS) and functional MRI (fmri), have increased in an attempt to improve the specificity of MR technology. These methods are currently being used to predict histology and narrow the differential diagnosis based on the perfusion, microstructural and metabolic characteristics of the lesions. DWI imaging allows early diagnosis of vascular lesions, differentiation of a necrotic ring-enhancing tumor from a bacterial abscess, a solid epidermoid from an arachnoid cyst, a highly 23

24 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ cellular tumor (i.e., lymphoma) from a glioma. Perfusion MRI and MR Spectroscopy play an increasingly important role in histological grading, in determining the extent of a tumor and in differentiating local recurrence from post-radiation changes. FMRI opened new windows in system neuroscience by allowing non-invasive exploration of cognitive functions. Advanced MR methods establish a more accurate differential diagnosis, improve delineation of lesion extend and its physiological consequences, thus allowing therapeutic decision making and more accurate prognostication. Present day neuroimaging advance beyond anatomic imaging and tissue characterization into the realm of neural tissue physiology. It is no longer a tool simply to evaluate structural abnormalities and identify lesion-related complications but has evolved into a science that incorporates functional, hemodynamic, metabolic, cellular, and cytoarchitectural alterations. The rapidly developing fields of molecular imaging and molecular genetics will also be fertile areas of future developments for advancing our understanding of CNS pathologies. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΙ ΔΕΙΚΤΕΣ ΣΤΟ ΕΓΚΕΦΑΛΟΝΩΤΙΑΙΟ ΥΓΡΟ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΚΛΙΝΙΚΑ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΡΞΗ ΑΞΟΝΟΠΑΘΕΙΑΣ Ευφροσύνη Κουτσουράκη Πολλές πρωτεϊνες του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (ΕΝΥ) έχουν μελετηθεί σαν πιθανοί προγνωστικοί δείκτες στο κλινικά μεμονωμένο σύνδρομο (ΚΜΣ) και την εξέλιξή του σε βέβαιη σκλήρυνση κατά πλάκας (ΣΚΠ). Μεταξύ αυτών έχουν μελετηθεί σαν προγνωστικοί δείκτες τα νευροϊνίδια και η Ταυ-πρωτεϊνη, τα οποία συνδέονται με την αξονοπάθεια και την νευρωνική εκφύλιση. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αξιολόγηση των προαναφερθέντων βιολογικών δεικτών στην πρόγνωση των ασθενών με ΚΜΣ που εξελίσσονται σε βέβαιη ΣΚΠ. Η συνολική Ταυ-πρωτεϊνη (ttau) και η φωσφορυλιωμένη μορφή της (ptau-181) εκτιμήθηκαν χρησιμοποιώντας τεχνικές Elisa σε 68 δείγματα ΕΝΥ που προέρχονταν από 55 ασθενείς με βέβαιη ΣΚΠ σύμφωνα με τα διαγνωστικά κριτήρια των McDonald και συνεργατών (2011) ηλικίας 43±12 και 13 μαρτύρων που δεν έπασχαν από ΣΚΠ ή λοίμωξη ή εκφυλιστική νόσο του ΚΝΣ ηλικίας 40±12. Οι ασθενείς με ΣΚΠ ήταν 44 γυναίκες και 11 άνδρες ενώ η ομάδα των μαρτύρων περιλάμβανε 4 γυναίκες και 9 άνδρες. Δεκαοκτώ (33%) ασθενείς έπασχαν από ΚΜΣ, 23 (42%) από υποτροπιάζουσα ΣΚΠ, 4 (7.3%) από πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή της νόσου, 5 (9.1%) από δευτερογενώς προϊούσα μορφή και 3 ασθενείς (5.4%) από υποτροπιάζουσα προϊούσα μορφή. Οι ελαφριές άλυσοι των νευροϊνιδίων εκτιμήθηκαν με τεχνικές ELISA σε 62 δείγματα ΕΝΥ από τα άτομα της προηγούμενης ομάδας. Εξετάσθηκαν δείγματα από 49 ασθενείς με βέβαιη ΣΚΠ ηλικίας 42±12 και 13 μάρτυρες ηλικίας 41±12. Οι ασθενείς ήταν 40 γυναίκες και 9 άντρες, ενώ οι μάρτυρες ήταν 4 γυναίκες και 9 άνδρες. Δεκαοχτώ ασθενείς (36.7%) έπασχαν από ΚΜΣ, 21 (42.8%) από υποτροπιάζουσα ΣΚΠ, 2 (4%) από πρωτοπαθώς προϊούσα μορφή, 4 (8%) από δευτερογενώς προϊούσα και 2 (4%) από υποτροπιάζουσα προϊούσα ΣΚΠ. Χρησιμοποιήσαμε ELISA kits αξιόπιστα για την εκτίμηση των συγκεκριμένων πρωτεϊνών στο ΕΝΥ με βάση τη βιβλιογραφία (Innogenetics, Belgium). Έγινε στατιστική ανάλυση με βάση το SPSS Τα συγκριτικά μας αποτελέσματα μεταξύ ασθενών με ΚΜΣ και μαρτύρων κατέδειξαν τα ακόλουθα: 24

25 ΠΕΡΙΛΗΨΕΙΣ ΟΜΙΛΙΩΝ Ψηλότερα επίπεδα ttau στους ασθενείς με ΚΜΣ σε σύγκριση με τους μάρτυρες (U=69, z=-1.9, p=0.05) Σημαντικά χαμηλότερες τιμές της ptau στους ασθενείς με ΚΜΣ σε σύγκριση με τους μάρτυρες (U=230, z=-1.9, p=0,05). Ένα στοιχείο που πιθανόν να επηρέασε το συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι η μικρότερη μέση ηλικία των θετικών ως προς την ptau ασθενών ( ) σε σχέση με αυτή των θετικών μαρτύρων (40+-12) Σημαντικά ψηλότερες συγκεντρώσεις των νευροϊνιδίων στους ασθενείς με ΚΜΣ σε σύγκριση με την ομάδα ελέγχου (Mann-Whitney: U=56, z=-2.4. p=0.014). Σύμφωνα με τα αποτελέσματα μας βιολογικοί δείκτες που συνδέονται με την αξονοπάθεια, φαινόμενο που είναι παρόν από τα πολύ πρώιμα στάδια της ΣΚΠ, όπως η συνολική Ταυ-πρωτεϊνη και τα νευροϊνίδια στο ΕΝΥ ανιχνεύθηκαν σε ψηλότερες συγκεντρώσεις στου ασθενείς με ΚΜΣ σε σχέση με τους μάρτυρες ενώ η φωσφορυλιωμένη μορφή της Ταυ πρωτείνης που συνδέεται κυρίως με την νευρωνική εκφύλιση, φαινόμενο που δεν χαρακτηρίζει τα πρώιμα στάδια αλλά κυρίως τα όψιμα της ΣΚΠ, ανιχνεύθηκε σε χαμηλότερα επίπεδα από την ομάδα ελέγχου. Πιο εκτεταμένες μελέτες με περισσότερα δείγματα θα πρέπει να αξιολογηθούν για να διερευνήσουμε το προγνωστικό ρόλο των συγκεκριμένων πρωτεϊνών στην μετατροπή του ΚΜΣ σε ΣΚΠ και την πρώιμη έναρξη θεραπευτικής αντιμετώπισης. ΠΛΗΡΩΣ ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΗ ΘΥΜΕΚΤΟΜΗ ΑΡΧΙΚΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ Θ. Καραΐσκος, Σ. Τσαγκαρόπουλος, Ν. Μιχαήλ, Κ. Αντωνίου, Μ. Σίλελη, Γ. Δρόσος Καρδιο-Θωρακοχειρουργική Κλινική, Γενικό Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης Γ. Παπανικολάου Η θυμεκτομή αποτελεί την επέμβαση εκλογής για την θεραπεία της μυασθένειας gravis και των όγκων του θύμου αδένα και μέχρι τις μέρες μας διενεργείται διαμέσου στερνοτομής. Τις τελευταίες δεκαετίες η εξέλιξη και διάδοση των ενδοσκοπικών εφαρμογών στη χειρουργική έχει επιτρέψει πολλές από τις κλασικές επεμβάσεις να διενεργούνται με τη χρήση αυτών των ελάχιστης προσπέλασης μεθόδων. Παρά το γεγονός της παρέλευσης 20 σχεδόν χρόνων από την αναφορά της πρώτης σειράς θωρακοσκοπικών θυμεκτομών στη διεθνή κοινότητα, στη χώρα μας η τεχνική δεν έχει γίνει ακόμα αποδεκτή από τους θωρακοχειρουργούς. Ο σκοπός της μελέτης μας είναι η παρουσίαση της αρχικής εμπειρίας της κλινικής μας στην πλήρως ενδοσκοπική εκτομή μικρών όγκων ή ολική εκτομή του θύμου αδένα. Από τον Μάρτιο του 2012 μέχρι τον Μάιο του 2014 αντιμετωπίσαμε 4 περιστατικά, 3 άνδρες και 1 γυναίκα. Οι ασθενείς σε ύπτια θέση υπό γενική αναισθησία και με διπλού αυλού τραχειοσωλήνα υποβλήθηκαν σε ολική θυμεκτομή διαμέσου 3 πυλών εισόδου από το ημιθωράκιο. Τα περιστατικά αφορούσαν 1 θυμική κύστη και 3 θυμώματα. Όλοι οι ασθενείς αποσωληνώθηκαν επιτυχώς μετά το τέλος του χειρουργείου. Η μέση μετεγχειρητική διάρκεια νοσηλείας ήταν 3 ημέρες ενώ δεν υπήρξαν μετεγχειρητικές επιπλοκές. Η βιντεοθωρακοσκοπική θυμεκτομή είναι ασφαλής επέμβαση για τη θεραπεία της μυασθένειας gravis και μικρών όγκων του θύμου αδένα <4 cm. Η μετεγχειρητική ανάρρωση είναι ταχύτερη, η ένταση του μετεγχειρητικού πόνου ελάχιστη, ενώ το κοσμητικό αποτέλεσμα σαφέστατα καλύτερο έναντι της συμβατικής προσπέλασης. 25