head and neck surgery

Transcript

1 Otorhinolaryngologia head and neck surgery Official journal of the Panhellenic Society of Otorhinolaryngology - Head and Neck Surgery το περιοδικο εχει την εθνική αναγνώριση του υπουργειου υγειας και κοινωνικησ Αλληλεγγυης April May June REVIEW Surgical management of common peripheral vestibular diseases (Sismanis A.) ORIGINAL ARTICLES Levels of immunoglobulins and complement in children with recurrent acute otitis media (Skoulakis Ch., Hajiioanou Jia., Bizakis Jo., Papadakis Ch., Neokleous Ch., Petinaki E.) Appropriate Antibiotics for Peritonsillar Abscess - A 9 month cohort (Kara N., Spinou C.) Multidimensional evaluation of voice via subjective, acoustic and electroglottographic analyses in patients with LPR (Pavlidou E., Printza A., Hirani P S., Triaridis S., Vital V., Epstein R.) Η σωστή ενημέρωση της κοινότητας μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο εισρόφησης ξένου σώματος και την ανάγκη διενέργειας άκαμπτης βρογχοσκόπησης στα παιδιά (Βλαστός Ι., Καρατζάνης Α., Βελεγράκης Σ., Λαγουδιανάκης Γ., Χατζάκης Ν., Βελεγράκης Γ.) CASE REPORTS Διαγνωστική και θεραπευτική σιαλενδοσκόπηση νεανικής υποτροπιάζουσας παρωτίτιδας: Αναφορά δύο περιστατικών (Τσακιροπούλου Ε., Μάλλιαρη Χ., Κωνσταντινίδης Ιορδ., Χατζηαβραμίδης Ά., Κωνσταντινίδης Ιω., Μεταξάς Σ.) Οξεία επιγλωττίτιδα σε ενήλικες: Περιγραφή τεσσάρων περιστατικών (Αλεξόπουλος ΙΚ., Πελτέκης Γ., Φραγκάκης Α., Παλάσκας Δ., Κοτσάνη Α., Κούτρας Χ., Μάργιος Α., Κυρμιζάκης Δ. Ε.) Ρινοεγκεφαλική μουκορμύκωση. Αναφορά περιστατικού (Μάλλης Α., Αλεξοπούλου Μ., Σταθάς Θ., Σταύρου Σ., Μαστρονικολής Ν., Ναξάκης Σ., Δημάκα Κ., Γκούμας Π.) ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ - ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ EΠΙΣΗΜΗ ΤΡΙΜΗΝΙΑΙΑ ΕΚΔΟΣΗ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ Τεύχος 40 Απρίλιος Μά ος Ιούνιος

2

3 ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑ XEIΡΟΥΡΓΙΚΗ ΚΕΦΑΛΗΣ & ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΩΤΟΡΙΝΟΛΑΡΥΓΓΟΛΟΓΙΑΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΗΣ ΚΑΙ ΤΡΑΧΗΛΟΥ Βελεστίνου 11, Αμπελόκηποι, Αθήνα Τηλ./Fax: , ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΠΡΟΕΔΡΟΣ... Αθανασιάδης-Σισμάνης Αριστείδης ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ... Παπαβασιλείου Αντώνιος ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ...Μαραγκουδάκης Παύλος ΕΙΔΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ... Κεσίδου Όλγα ΤΑΜΙΑΣ...Καμπέρος Αντώνιος ΜΕΛΗ... Κωνσταντινίδης Ιορδάνης, Πάγκαλος Άρης, Παπαδάκης Χαρίτων, Κυρμιζάκης Διονύσιος συντακτικη επιτροπη ΕΚΔΟΤΕΣ Λοιμώξεις και Παλινδρόμηση:... Δ. ΑΣΗΜΑΚΟΠΟΥΛΟΣ Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου:... Γ. βελεγρακης Εκπαίδευση και Διεθνή Θέματα:... Π. ΓΚΟΥΜΑΣ Ρινολογία:... Ι. ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ Λαρυγγολογία:... Α. νικολαου Ωτολογία:... Α. ΣΙΣΜΑΝΗΣ, β. βιταλ ΜΕΛΗ Βαθυλάκης Ι., Γιωτάκης Ι., Δαβρής Σ., Δανιηλίδης Β., Καρατζάνης Α., Κουδουμνάκης Ε., Κυρμιζάκης Δ., Κωνσταντινίδης Ιορδ., Μάρκου Κ., Μαρουδιάς Ν., Μπαλατσούρας Δ., Μπιζάκης Ι., Νικολόπουλος Θ., Ξενέλης Ι., Παπαδάκης Χ., Παπασπύρου Σ., Σάνδρης Β., Σφήκας Θ., Τριαρίδης Σ. Eπιμέλεια έκδοσης Συντονισμός & διαφήμιση... EΛIZA APΦAPA Σελιδοποίηση... σοφια φιλου Eμπορικό Kέντρο ÒAIΘPIOÓ, Aγ. Kωνσταντίνου 40, , Mαρούσι - THΛ.: , FAX: info@edilys.gr OTORHINOLARYNGOLOGΙΑ HEAD & NECK SURGERY PROPERTY OF PANHELLENIC SOCIETY OF OTORHINOLARYNGOLOGY HEAD & NECK SURGERY 11 Velestinou str, , Abelokipoi, Athens Tel./Fax: , info@hellasorl.gr, EDITORIAL BOARD ΕDITORS Infections & Reflux:... Αssimakopoulos d. Head & Neck Surgery Editor:... VELEGRAKIS G. Εducation & International Affairs:... GOUMAS P. Rhinology section Editor:... CONSTANTINIDIS J. Laryngology section Editor:...NIKOLAOU A. Otology section Editors:... SISMANIS Α., VITAL V. ΜΕmbers Bizakis j., Vathilakis Ι., Yiotakis J., Davris S., Danielides V., Karatzanis A., Koudoumnakis D., Kyrmizakis D., Konstantinidis I., Markou K., Maroudias N., Balatsouras D., Nikolopoulos T., Xenelis I., Papadakis C., Papaspyrou S., Sandris V., Sfikas T., Triaridis S. Μήνυμα Προέδρου Aγαπητοί συνάδελφοι, Η Πανελλήνια Ωτορινολαρυγγολογική Εταιρεία επικροτεί την επιβολή της απαγόρευσης του καπνίσματος σε δημόσιους χώρους, που ως γνωστό θα εφαρμοστεί από 1ης Σεπτεμβρίου 2010, και καλεί όλους τους συναδέλφους της ειδικότητας να υποστηρίξουν τα νέα αυτά μέτρα. Χωρίς καμία αμφιβολία η συμβολή των Ωτορινολαρυγγολόγων στην εξάλειψη της κοινωνικής αυτής μάστιγας στη χώρας μας μπορεί να είναι πολύ σημαντική. Είναι γνωστό, ότι πολλοί από του ασθενείς με καρκίνο στην ανώτερη αναπνευστική και πεπτική οδό (στόμα, φάρυγγα, λάρυγγα, οισοφάγο) έχουν επισκεφτεί κάποιον Ωτορινολαρυγγολόγο, αρκετά χρόνια πριν της ανάπτυξης του καρκίνου, για συμπτώματα ρινικής απόφραξης λόγω ρινίτιδας, βραχνάδας λόγω λαρυγγίτιδας, ή αλλοιώσεων του στοματικού βλεννογόνου (λευκοπλακία, ερυθροπλακία). Επομένως είναι επιτακτική ανάγκη για τον Ωτορινολαρυγγολόγο που αντιμετωπίζει μια τέτοια περίπτωση, αφ ενός να ενημερώσει τον ασθενή σχετικά με τη σχέση του καπνίσματος και του προβλήματός του και αφ ετέρου να του δώσει σαφείς οδηγίες για την άμεση διακοπή του (υποκατάστατα νικοτίνης, ιατρεία διακοπής καπνίσματος). Εάν αυτό δεν γίνει από τον θεράποντα ιατρό, πολλοί ασθενείς εθελοτυφλούν και συνεχίζουν την βλαπτική αυτή συνήθεια. Αυτό μάλιστα είναι πολύ χειρότερο όταν ο ίδιος ο ιατρός φέρει ενδείξεις ότι είναι καπνιστής, όπως: πακέτο τσιγάρων στη τσέπη της ιατρικής μπλούζας ή του πουκαμίσου του, κίτρινα δάκτυλα, και μυρωδιά καπνού. Υπενθυμίζεται στους συναδέλφους, ότι τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν επικεντρώσει την προσοχή τους στις επιπτώσεις του καπνίσματος κυρίως στις καρδιαγγειακές παθήσεις, τη χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και τον καρκίνο του πνεύμονα και σπάνια αναφέρονται σε παθήσεις που άπτονται της ειδικότητάς μας. Είναι επίσης τεκμηριωμένο ότι χειρουργικές επεμβάσεις στην περιοχή της Κεφαλής και Τραχήλου όπως η διόρθωση της σκολίωσης του διαφράγματος, η ρινοπλαστική, ο καυτηριασμός ρινικών κογχών, τυμπανοπλαστική, και face lifting έχουν πτωχότερα αποτελέσματα σε καπνιστές και πρέπει να αποφεύγονται έως ότου ο ασθενής σταματήσει το κάπνισμα. Η Εταιρία μας ευελπιστεί, ότι όλοι οι συνάδελφοι θα συνεχίσουν να συμβάλουν στη σωστή ενημέρωση του κοινού σχετικά με τις συνέπειες του καπνίσματος στην ανώτερη αναπνευστική και πεπτική οδό όπως και στον αντικαπνιστικό αγώνα της χώρας μας. Από το τεύχος αυτό του περιοδικού προχωρούμε σε αλλαγές (εργασίες στα αγγλικά, νέο εξώφυλλο με τον αγγλικό λογότυπο του περιοδικού, πλουσιότερη ύλη με reviews) οι οποίες ελπίζουμε να είναι η αρχή για την ακόμα μεγαλύτερη αναβάθμιση της ύλης του. Τελικός σκοπός παραμένει να το δούμε μελλοντικά να περιλαμβάνεται στις διεθνείς βάσεις δεδομένων. Αριστείδης Αθανασιάδης - Σισμάνης Πρόεδρος Πανελλήνιας Ωτορινολαρυγγολογικής Εταιρείας 3

4 ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ Ωτορινολαρυγγολογία - Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου Άρθρο 1 (ΣΚΟΠΟΣ) Η Πανελλήνια Εταιρεία Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου (Bελεστίνου 11, Αμπελόκηποι, Αθήνα) εκδίδει κάθε τρεις μήνες, επιστημονικό περιοδικό με το όνομα Ωτορινολαρυγγολογία - Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου το οποίο είναι το μόνο επίσημο περιοδικό της Εταιρείας. Σκοπός της έκδοσης του περιοδικού είναι: i) η κοινοποίηση και προβολή του κλινικού, επιστημονικού και ερευνητικού έργου το οποίο επιτελείται από τους Έλληνες Ωτορινολαρυγγολόγους, ii) η ενημέρωση των Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων για τις νέες εξελίξεις στην ΩΡΛ ειδικότητα αλλά και για ιατρονομικά θέματα, θέματα εκπαίδευσης και δεοντολογίας, νέα της εταιρείας και προσεχή συνέδρια, iii) η αποτελεσματικότερη επικοινωνία των Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων μεταξύ τους και με τους συναδέλφους τους που εργάζονται σε χώρες του εξωτερικού, σε θέματα κοινού ενδιαφέροντος και iv) η προώθηση των εννόμων συμφερόντων της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου. Άρθρο 2 (ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ) To περιοδικό δημοσιεύει, μετά από κρίση, ελληνικές και ξενόγλωσσες εργασίες με αντικείμενο την Ωτορινολαρυγγολογία, την Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου, την Ακοολογία, την Παιδοακοολογία, την Φωνιατρική και κάθε άρθρο που κρίνεται ότι έχει σχέση με την ΩΡΛ ειδικότητα. Αναλυτικότερα γίνονται δεκτές μετά από κρίση: επιστημονικές εργασίες (ανασκοπήσεις, πρωτότυπες εργασίες, ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, κλινικές ή εργαστηριακές μελέτες), ειδικά άρθρα (ιατρονομικά θέματα, θέματα ψηφιακής τεχνολογίας και διαδικτύου), εκτεταμένες περιλήψεις διδακτορικών διατριβών και ενημερωτικά άρθρα (νέα της εταιρείας, θέματα εκπαίδευσης, θέματα δεοντολογίας, βήμα των ειδικευομένων, προσεχή συνέδρια, περιλήψεις από ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, επιστολές). Άρθρο 3 (ΕΚΔΟΣΗ, ΔΙΑΝΟΜΗ, ΣΥΝΔΡΟΜΕΣ) Το περιοδικό εκδίδεται κάθε τρεις μήνες και διανέμεται δωρεάν σε όλα τα μέλη της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου, στις ΩΡΛ κλινικές όλων των νοσηλευτικών ιδρυμάτων της χώρας και σε όλες τις ΩΡΛ Επιστημονικές Εταιρείες (τοπικές και υποειδικοτήτων). Συνδρομητές του περιοδικού, σε ετήσια βάση, μπορούν να γίνουν και ιατροί άλλων ειδικοτήτων εντός ή εκτός Ελλάδος, τιμής ένεκεν ή καταβάλλοντος χρηματικό ποσό το οποίο καθορίζεται εκάστοτε από τη Συντακτική Επιτροπή του Περιοδικού. Άρθρο 4 (ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ, ΕΚΔΟΤΕΣ) Υπεύθυνα όργανα για την έκδοσή του περιοδικού είναι η Συντακτική Επιτροπή και πέντε Εκδότες - ένας για κάθε γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητας (Ωτολογία, Ρινολογία, Λαρυγγολογία, Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου, Εκπαίδευση & Διεθνείς Σχέσεις). Η Συντακτική Επιτροπή αποτελείται από μέλη με τριετή θητεία. Σε αυτήν συμμετέχουν αυτοδίκαια όλοι οι εν ενεργεία τακτικοί καθηγητές Ωτορινολαρυγγολογίας των Ελληνικών Πανεπιστημίων, ενώ τα υπόλοιπα μέλη ορίζονται από το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου. Οι πέντε Εκδότες (section Editors) έχουν τριετή θητεία και επιλέγονται από το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου μετά από σχετική εισήγηση της Συντακτικής Επιτροπής. Τόσο για τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής όσο και για τους Εκδότες του περιοδικού υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης της θητείας τους. Τα κριτήρια με τα οποία γίνεται η επιλογή των μελών της Συντακτικής Επιτροπής και των Εκδοτών του περιοδικού καθορίζονται στο επόμενο άρθρο του παρόντος κανονισμού. Κάθε ΩΡΛ Επιστημονική Εταιρεία (υποειδικότητας ή τοπική) που με απόφαση της θα ενσωματώσει το επιστημονικό περιοδικό που εκδίδει στο ενιαίο και επίσημο περιοδικό της Πανελλήνιας ΩΡΛ Εταιρείας ή έχει ανεξάρτητη επιστημονική δραστηριότητα που με απόφαση της θα την κατευθύνει προς το ενιαίο και επίσημο περιοδικό της Πανελλήνιας ΩΡΛ Εταιρείας, θα μπορεί να ορίσει, κατ εξαίρεση των κριτηρίων, 1-2 μέλη της Συντακτικής Επιτροπής (2 μέλη οι Εταιρείες που εκδίδουν περιοδικό). Επίσης κατ εξαίρεση των κριτηρίων που καθορίζονται στο επόμενο άρθρο και σε ποσοστό έως 15% (2-3 μέλη), το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου μπορεί να ορίσει 4

5 2-3 μέλη έτσι ώστε να εκπροσωπούνται όλοι οι Έλληνες Ωτορινολαρυγγολόγοι (ιδιώτες, νοσοκομειακοί, πανεπιστημιακοί, συνταξιούχοι, ειδικευόμενοι), χωρίς αποκλεισμούς. Οι Έλληνες Ωτορινολαρυγγολόγοι που εργάζονται στο εξωτερικό άλλα και διακεκριμένοι ξένοι συνάδελφοι μπορούν, εφόσον επιθυμούν να συνεισφέρουν επιστημονικά στην έκδοση του περιοδικού, να γίνουν μέλη της Συντακτικής Επιτροπής (πρόσθετα των είκοσι μελών και πάντα σύμφωνα με τα κριτήρια του επόμενου άρθρου του κανονισμού) μετά από εισήγηση της Συντακτικής Επιτροπής και σύμφωνη απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου. Ο παρών κανονισμός εξασφαλίζει την απρόσκοπτη λειτουργία της Συντακτικής Επιτροπής και των Εκδοτών του περιοδικού και καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία μπορούν και οφείλουν να κινηθούν. Άρθρο 5 (ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΕΠΙΛΟΓΗΣ ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΚΑΙ ΕΚΔΟΤΩΝ) Τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής και οι Εκδότες του περιοδικού, για να μπορούν να ανταποκριθούν στα καθήκοντα τους, όπως αυτά ορίζονται στο επόμενο άρθρο του κανονισμού, πρέπει να έχουν γνώση της διαδικασίας κρίσης - αξιολόγησης των επιστημονικών εργασιών και εμπειρία στην εκδοτική δραστηριότητα, που να αποδεικνύονται: από ανάλογο μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (MSc), από ικανό αριθμό διεθνών δημοσιεύσεων, από εμπειρία ως Εκδότης, ως μέλος Συντακτικής Επιτροπής ή ως κριτής σε αναγνωρισμένο διεθνές περιοδικό. 1. Για τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής ορίζονται ως κριτήρια επιλογής: να έχουν τουλάχιστον 25 διεθνείς δημοσιεύσεις ή τουλάχιστον 15 διεθνείς δημοσιεύσεις και ανάλογο μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών (MSc) ή τουλάχιστον 15 διεθνείς δημοσιεύσεις και εμπειρία ως Εκδότης, μέλος Συντακτικής Επιτροπής ή κριτής σε αναγνωρισμένο διεθνές περιοδικό. Στην επιλογή των μελών πρέπει να λαμβάνεται υπ όψιν το κριτήριο της εκπροσώπησης, σε γεωγραφικό επίπεδο, όλης της χώρας. 2. Για τους Εκδότες ορίζονται ως κριτήρια επιλογής: να έχουν τουλάχιστον 50 διεθνείς δημοσιεύσεις και εμπειρία ως Εκδότης, μέλος Συντακτικής Επιτροπής ή κριτής σε αρκετά αναγνωρισμένα διεθνή περιοδικά. Ο Εκδότης που θα είναι υπεύθυνος για ένα γνωστικό αντικείμενο της ειδικότητας (Ωτολογία, Ρινολογία, Λαρυγγολογία και Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου) πέραν της συνολικής επιστημονικής συγκρότησης, θα πρέπει να έχει διεθνή επιστημονική καταξίωση στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, όπως αυτή αποδεικνύεται: από μεγάλο αριθμό των διεθνών του δημοσιεύσεων στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, από συγγραφή ή συμμετοχή σε ξενόγλωσσα συγγράμματα στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο, από συμμετοχή ως προσκεκλημένος ομιλητής σε διεθνή συνέδρια, σεμινάρια ή πρακτικά course στο εξωτερικό στο συγκεκριμένο γνωστικό αντικείμενο. Άρθρο 6 (ΚΑΘΗΚΟΝΤΑ, ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΕΙΣ) Οι Εκδότες του περιοδικού σε συνεννόηση μεταξύ τους ορίζουν τις ημερομηνίες και τα θέματα των συνεδριάσεων της Συντακτικής Επιτροπής και επιβλέπουν την εφαρμογή των αποφάσεων τους, υπογράφουν τα επίσημα έγγραφα και εκπροσωπούν το περιοδικό. Ο κάθε Εκδότης είναι υπεύθυνος της επιστημονικής δραστηριότητας του περιοδικού στο συγκεκριμένο γνωστικό του αντικείμενο (αναθέτει ανασκοπήσεις σε ειδικά θέματα, παραλαμβάνει τις σχετικές εργασίες που υποβάλλονται στο περιοδικό, επιλέγει τους κριτές στους οποίους αποστέλλει τις προς κρίση εργασίες, επιβλέπει τη διαδικασία κρίσης τους και έχει τον τελικό λόγο για τις όποιες διορθώσεις, τις τροποποιήσεις ή την απόρριψη τους). Η Συντακτική Επιτροπή συνεδριάζει τουλάχιστον δύο φορές το χρόνο στα πλαίσια των δραστηριοτήτων της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας (Σεμινάριο, Συνέδριο) ή ανεξάρτητα από αυτές. Στις συνεδριάσεις της πρέπει να μετέχουν κάθε φορά τουλάχιστον δύο από τους Εκδότες του περιοδικού και τα μισά μέλη της Συντακτικής Επιτροπής. Στις τακτικές αυτές συνεδριάσεις συγκροτείται η έκδοση του κάθε τεύχους του περιοδικού και επιπλέον εξετάζονται τα ειδικά άρθρα και τα ενημερωτικά άρθρα, ζητήματα λογοκλοπής ή πλαγιαρισμού, εμφάνισης του περιοδικού στο διαδίκτυο, αναδημοσίευσεων καθώς και τα γενικά ζητήματα που αφορούν την έκδοση του περιοδικού. Για την έκδοση του κάθε τεύχους, η Συντακτική Επιτροπή ορίζει κάποια από τα μέλη της να επιβλέψουν τη διαδικασία της εκτύπωσης (διόρθωση προ-εκτύπωσης, συνεργασία με συγγραφείς για έλεγχο τυπογραφικών λαθών κλπ). Η Συντακτική Επιτροπή έχει τη δυνατότητα να αναθέσει συγκεκριμένες δραστηριότητες της διαδικασίας έκδοσης του περιοδικού σε κάποια μέλη της (υπεύθυνος ύλης, υπεύθυνος διαδικασίας εκτύπωσης, υπεύθυνος ιστοσελίδας κλπ). Άρθρο 7 (ΑΝΑΝΕΩΣΗ, ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΗ) Τα μέλη της Συντακτικής Επιτροπής και οι Εκδότες που περιοδικού έχουν τριετή θητεία και υπάρχει δυνατότητα ανανέωσης της θητείας τους. Μέλη της Συντακτικής Επιτροπής που αδρανοποιούνται για οποιοδήποτε λόγο αντικαθίστανται από το Διοικητικό Συμβούλιο της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας μετά από σχετική εισήγηση της Συντακτικής Επιτροπής. Μετά την ψήφιση του κανονισμού του περιοδικού σε Γενική Συνέλευση στα πλαίσια του Πανελληνίου Συνεδρίου, ο παρών κανονισμός θα διέπει την λειτουργία της Συντακτικής Επιτροπής και των Εκδοτών του περιοδικού και θα καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία 5

6 μπορούν και οφείλουν να κινηθούν. Η αναθεώρηση του κανονισμού, με την μορφή τροποποιήσεων, προσθηκών και αφαιρέσεων, μπορεί να γίνει, εφόσον προκύψει σχετική ανάγκη, από Γενική Συνέλευση στα πλαίσια του επόμενου Πανελληνίου Συνεδρίου. Άρθρο 8 (ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, ΣΥΜΒΑΣΗ ΜΕ ΕΚΔΟΤΗ) Η οικονομική κάλυψη των όποιων αναγκών του περιοδικού γίνεται από το Δ.Σ. της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας, το οποίο είναι και υπεύθυνο για την προκήρυξη, σύναψη και υπογραφή της συμφωνίας με τον Εκδοτικό Οίκο που εκδίδει το περιοδικό και πιστώνεται τα έξοδα ή/και καρπώνεται τα οφέλη από την έκδοση του περιοδικού. Για τις ανάγκες των συνεδριάσεων της Συντακτικής Επιτροπής μπορεί να χρησιμοποιείται το ιδιόκτητο γραφείο της Πανελλήνιας ΩΡΛ Εταιρείας (Bελεστίνου 11, Αμπελόκηποι, Αθήνα) όπου υπάρχει και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τους σκοπούς του περιοδικού η αναγκαία υλικοτεχνική υποδομή. Στο τέλος κάθε χρόνου γίνεται ετήσιος επιστημονικός απολογισμός και εφόσον το περιοδικό έχει έξοδα και έσοδα γίνεται και οικονομικός απολογισμός. Άρθρο 9 (ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΥΠΟΒΟΛΗΣ & ΚΡΙΣΗΣ ΕΡΓΑΣΙΩΝ) Οι εργασίες υποβάλλονται σε ψηφιακή μορφή από πρόγραμμα κειμενογράφου σε CD που αποστέλλεται στην Πανελλήνια ΩΡΛ Εταιρεία ή ως συνημμένα αρχεία σε που αποστέλλεται στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις ενός εκ των Εκδοτών. Μαζί με την εργασία υποβάλλονται i) συνοδευτική επιστολή, στην οποία δηλώνεται υπεύθυνα ότι η εργασία δεν έχει δημοσιευθεί σε άλλο ελληνικό ή ξένο περιοδικό και ότι όλοι οι συγγραφείς συμφωνούν για τη δημοσί ευση της και ii) ξεχωριστό αρχείο για κάθε εικόνα σε ψηφιακή μορφή. Ο κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει συμμετάσχει ουσιαστικά στην εργασία, ώστε να μπορεί να αναλάβει την ευθύνη του περιεχομένου της. Το περιοδικό διατηρεί το δικαίωμα να ζητήσει αιτιολόγηση της συγγραφικής ιδιότητας. Τα άρθρα κρίνονται από κριτές, που μπορούν να κάνουν διορθώσεις, τροποποιήσεις ή και να τα απορρίψουν. Κατά τη διαδικασία της εκτύπωσης, αποστέλλεται στους συγγραφείς δοκίμιο για έλεγχο τυπογραφικών λαθών. Οποιαδήποτε άλλη διόρθωση δεν γίνεται δεκτή στη φάση αυτή. Οι εργασίες που δημοσιεύονται στο περιοδικό, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και του περιοδικού. Η αναδημοσίευση, μερική ή ολική, επιτρέπεται μόνον ύστερα από έγγραφη άδεια της Συντακτικής Επιτροπής. Η δημοσίευση μιας εργασίας δεν συνεπάγεται αποδοχή των απόψεων των συγγραφέων από πλευράς της Πανελλήνιας ΩΡΛ Εταιρείας, η οποία δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο των δημοσιευμένων άρθρων. Άρθρο 10 (ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ) Το περιοδικό αποδέχεται μετά από κρίση και εκδίδει επιστημονικά άρθρα με δομημένη διάρθρωση με προτίμηση σε κλινικές σειρές και πρωτότυπα άρθρα, που ελέγχονται για την τήρηση των οδηγιών προς συγγραφείς. Το κείμενο της εργασίας πρέπει να έχει δομημένη διάρθρωση και να περιλαμβάνει: σελίδα τίτλου, αυτοτελή δομημένη περίληψη στα Ελληνικά και στα Αγγλικά (summary) και 3-7 λέξεις κλειδιά, εισαγωγή, υλικό και μέθοδο, αποτελέσματα, συζήτηση, συμπεράσματα, πρόσφατη βιβλιογραφία (σύστημα Vancouver), πίνακες και υπότιτλους εικόνων και πινάκων. Η γλώσσα του κειμένου πρέπει να είναι η απλή νεοελληνική σε μονοτονικό σύστημα και να υπάρχει, κατά το δυνατόν, γλωσσική ομοιογένεια. Οι συντμήσεις θα πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο και να επεξηγούνται την πρώτη φορά που εμφανίζονται στο κείμενο. Αναλυτικές οδηγίες προς τους συγγραφείς τόσο στα Ελληνικά όσο και στα Αγγλικά μπορεί κανείς να βρει τυπωμένες στα τεύχη του περιοδικού και στην ιστοσελίδα του Εκδοτικού Οίκου του περιοδικού και στην ιστοσελίδα της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου. 6

7

8 Οδηγίες προς τους Συγγραφείς To περιοδικό Ωτορινολαρυγγολογία - Χειρουργική Κεφαλής & Τραχήλου είναι το επίσημο περιοδικό της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας - Χειρουργικής Κεφαλής και Τραχήλου (Bελεστίνου 11, Αμπελόκηποι, Αθήνα) και δημοσιεύει, μετά από κρίση, ελληνικές και ξενόγλωσσες εργασίες (με εκτεταμένη ελληνική περίληψη) με αντικείμενο την Ωτορινολαρυγγολογία, την Χειρουργική Κεφαλής και Τραχήλου, την Ακοολογία, την Παιδοακοολογία, την Φωνιατρική και κάθε άρθρο που κρίνεται ότι έχει σχέση με την ειδικότητα μας. Αναλυτικότερα γίνονται δεκτές μετά από κρίση: επιστημονικές εργασίες (ανασκοπήσεις, πρωτότυπες εργασίες, ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, κλινικές ή εργαστηριακές μελέτες), ειδικά άρθρα (ιατρονομικά θέματα, θέματα ψηφιακής τεχνολογίας και διαδικτύου), εκτεταμένες περιλήψεις διδακτορικών διατριβών και ενημερωτικά άρθρα (νέα της εταιρείας, θέματα εκπαίδευσης, θέματα δεοντολογίας, βήμα των ειδικευομένων, προσεχή συνέδρια, περιλήψεις από ξενόγλωσσες δημοσιεύσεις, βιβλιοπαρουσιάσεις, επιστολές). Οι εργασίες προς κρίση υποβάλλονται σε ψηφιακή μορφή από πρόγραμμα κειμενογράφου (Word της Microsoft), σε CD που αποστέλλεται στη διεύθυνση της Εταιρείας ή ως συνημμένα αρχεία σε που αποστέλλεται στις ηλεκτρονικές διευθύνσεις: gvel@med.uoc.gr υπόψη Καθηγητή κ. Γ. Βελεγράκη ή triaridi@med.auth.gr υπόψη Λέκτορα κ. Σ. Τριαρίδη. Μαζί με την εργασία υποβάλλονται σε ψηφιακή μορφή i) συνοδευτική επιστολή, στην οποία δηλώνεται υπεύθυνα ότι η εργασία δεν έχει δημοσιευθεί σε άλλο ελληνικό ή ξένο περιοδικό και ότι όλοι οι συγγραφείς συμφωνούν για τη δημοσίευση της και ii) ξεχωριστό αρχείο για κάθε εικόνα σε ψηφιακή μορφή με ανάλυση τουλάχιστον 300 dpi. Το κείμενο της εργασίας πρέπει να είναι γραμμένο με γραμματοσειρά Times New Roman ή Arial σε μέγεθος χαρακτήρων pt, σε διπλό διάστημα, με περιθώρια 2.5 cm, με αρίθμηση των σελίδων και να περιλαμβάνει: σελίδα τίτλου, αυτοτελή δομημένη περίληψη στα ελληνικά και στα αγγλικά (summary), εισαγωγή, υλικό και μέθοδο, αποτελέσματα, συζήτηση, συμπεράσματα, βιβλιογραφία, πίνακες και υπότιτλους εικόνων και πινάκων. Η γλώσσα του κειμένου πρέπει να είναι η απλή νεοελληνική σε μονοτονικό σύστημα και να υπάρχει, κατά το δυνατόν, γλωσσική ομοιογένεια. Οι συντμήσεις θα πρέπει να περιορίζονται στο ελάχιστο και να επεξηγούνται την πρώτη φορά που εμφανίζονται στο κείμενο. Αναλυτικά το κάθε τμήμα του κειμένου περιλαμβάνει: Σελίδα τίτλου: περιλαμβάνει τον τίτλο της εργασίας (σύντομος, περιεκτικός, χωρίς συντομογραφίες), τα ονόματα των συγγραφέων στην ονομαστική, την κλινική/ές και το Ίδρυμα/ τα απ όπου προέρχεται η εργασία, την επιστημονική εκδήλωση όπου ανακοινώθηκε μέρος ή όλη η εργασία, ενδεχόμενες πηγές που ενίσχυσαν οικονομικά και βοήθησαν στην πραγματοποίηση της εργασίας καθώς και το όνομα και τη διεύθυνση του υπεύθυνου για την επικοινωνία συγγραφέα. Ελληνική Περίληψη: λέξεις για ανασκοπήσεις και πρωτότυπες εργασίες, μέχρι 100 λέξεις για ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, όπου αναφέρονται τα κύρια σημεία του άρθρου και πρέπει να είναι νοηματικά αυτοτελής και δομημένη σε διακριτά μέρη: πρωτότυπες εργασίες (σκοπός, υλικό - μέθοδος, κυριότερα αποτελέσματα, σημαντικότερα συμπεράσματα), ενδιαφέρουσες περιπτώσεις (σκοπός, αναφορά περιστατικού, συμπέρασμα). Περιλαμβάνει 3-7 λέξεις κλειδιά. Αγγλική Περίληψη: μέχρι 200 λέξεις, όπου αναφέρονται τα κύρια σημεία του άρθρου και πρέπει να είναι νοηματικά αυτοτελής και δομημένη σε διακριτά μέρη. Περιλαμβάνει τον αγγλικό τίτλο της εργασίας, τα ονόματα των συγγραφέων και 3-7 λέξεις κλειδιά (key words) στην αγγλική γλώσσα, σύμφωνα με την βάση δεδομένων MeSH της U.S. National Library of Medicine entrez?db=mesh. Εισαγωγή: αναφέρει τον σκοπό και την αναγκαιότητα της εργασίας και τη θεωρητική τεκμηρίωση της ερευνητικής υπόθεσης μέσω βραχείας ανασκόπησης της βιβλιογραφίας. Γράφεται σε ενεστώτα χρόνο και δεν αναφέρεται σε αποτελέσματα ή συμπεράσματα. Υλικό - Μέθοδος: περιγράφεται το υλικό και η μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε (πληθυσμός στόχος, δειγματοληψία και μέγεθος δείγματος, κριτήρια επιλογής και αποκλεισμού, ερευνητικό πρωτόκολλο, ερευνητικά εργαλεία, στατιστική ανάλυση και διαστήματα αξιοπιστίας). Αποτελέσματα: αναφέρονται αναλυτικά τα αποτελέσματα και η στατιστική τους επεξεργασία. Παρουσιάζονται σε παρελθόντα χρόνο, με λογική σειρά και μπορούν να δίδονται με πίνακες (τα ίδια στοιχεία δεν πρέπει να επαναλαμβάνονται στο κείμενο), με σχεδιαγράμματα ή αναλυτικά στο κείμενο. Οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις, αντί για Υλικό - Μέθοδο και Αποτελέσματα περιλαμβάνουν την Αναφορά του περιστατικού. Συζήτηση: περιλαμβάνει την ερμηνεία και κριτική των αποτελεσμάτων σε σχέση με τα βιβλιογραφικά δεδομένα, την απο- 8

9 δοχή ή απόρριψη της ερευνητικής υπόθεσης και τις κλινικές συνέπειες αυτής καθώς και προτάσεις για μελλοντική έρευνα. Δεν επαναλαμβάνονται όσα έχουν ήδη αναφερθεί στην εισαγωγή. Οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις περιλαμβάνουν βραχεία συζήτηση που είναι επικεντρωμένη στις ιδιαιτερότητες της αναφερόμενης κλινικής περίπτωσης και τις διαφορές και ομοιότητές της με ανάλογες από την διεθνή βιβλιογραφία. Στις ανασκοπήσεις δεν υπάρχουν τα παραπάνω διακριτά τμήματα αλλά το κείμενο χωρίζεται σε επί μέρους τμήματα με υποτίτλους, ανάλογα με το περιεχόμενο του. Βιβλιογραφία: σύμφωνα με το σύστημα Vancouver, οι παραπομπές εμφανίζονται στο κείμενο με αραβικούς αριθμούς υπό μορφή εκθέτη, με αύξοντα αριθμό σύμφωνα με τη σειρά εμφάνισης τους στο κείμενο. Στη βιβλιογραφία, η κάθε παραπομπή περιλαμβάνει τα επώνυμα των συγγραφέων, τα αρχικά των ονομάτων τους, τον τίτλο της εργασίας και το όνομα του περιοδικού (σύντμηση του τίτλου με βάση το Index Medicus), το έτος έκδοσης, τον τόμο και τις σελίδες. Μετά τα αρχικά των συγγραφέων δεν μπαίνουν τελείες και τα ονόματα τους χωρίζονται με κόμμα. Εφόσον οι συγγραφείς είναι περισσότεροι από έξι, αναγράφονται μόνον οι τρεις πρώτοι και στη συνέχεια μπαίνει η σύντμηση: και συν. ή et al. Η βιβλιογραφία να είναι κατά προτίμηση πρόσφατη και κατά το δυνατόν περιορισμένη (τα ενημερωτικά άρθρα μέχρι 5 παραπομπές, οι ανασκοπήσεις και οι πρωτότυπες εργασίες παραπομπές, οι ενδιαφέρουσες περιπτώσεις παραπομπές). Όταν η παραπομπή αφορά βιβλίο, περιλαμβάνει τα επώνυμα των συγγραφέων, τα αρχικά των ονομάτων τους, τον τίτλο του κεφαλαίου, το επώνυμο και αρχικό του ονόματος του υπεύθυνου της έκδοσης, τον τίτλο του βιβλίου, τον τόπο έκδοσης, τον εκδοτικό οίκο, το έτος έκδοσης και τις σελίδες. Εικόνες: αριθμούνται με αραβικούς αριθμούς, με τη σειρά που εμφανίζονται στο κείμενο. Σε ξεχωριστή σελίδα υπάρχει για κάθε εικόνα υπότιτλος που παρέχει μια σύντομη και σαφή επεξήγηση. Σε περίπτωση που χρησιμοποιούνται βέλη πρέπει να δίδονται ανάλογες διευκρινήσεις στον υπότιτλο. Οι ιστολογικές εικόνες πρέπει να αναφέρουν την χρώση του παρασκευάσματος και την μεγέθυνση. Συγγραφική ιδιότητα: Ο κάθε συγγραφέας πρέπει να έχει συμμετάσχει ουσιαστικά στην εργασία, ώστε να μπορεί να αναλάβει την ευθύνη του περιεχομένου της. Το περιοδικό διατηρεί το δικαίωμα να ζητήσει αιτιολόγηση της συγγραφικής ιδιότητας. Συνιστώνται 1-2 συγγραφείς για τις ανασκοπήσεις, μέχρι 7 για τις κλινικές μελέτες και μέχρι 5 για τις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις. Κρίση εργασιών: Τα άρθρα κρίνονται από επιτροπή κριτών, οι οποίοι μπορούν να κάνουν διορθώσεις, τροποποιήσεις ή και να τα απορρίψουν. Κατά τη διαδικασία της εκτύπωσης, αποστέλλεται στους συγγραφείς δοκίμιο για έλεγχο τυπογραφικών λαθών. Οποιαδήποτε άλλη διόρθωση δεν γίνεται δεκτή στη φάση αυτή. Οι εργασίες που δημοσιεύονται στο περιοδικό, αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του συγγραφέα και του περιοδικού. Η αναδημοσίευση, μερική ή ολική, επιτρέπεται μόνον ύστερα από έγγραφη άδεια της Συντακτικής Επιτροπής. Η δημοσίευση μιας εργασίας δεν συνεπάγεται αποδοχή των απόψεων των συγγραφέων από πλευράς της Πανελλήνιας Εταιρείας Ωτορινολαρυγγολογίας, η οποία δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο των δημοσιευμένων άρθρων. Παραδείγματα παραπομπής: Konstantinidis Ι, Muller A, Frasnelli J, et al. Post-infectious olfactory dysfunction exhibits a seasonal pattern. Rhinology 2006; 44: Kanowitz SJ, Jacobs JB, Lebowitz RA. Chapter 28: Frontal sinus stenting. In: Kountakis S, Senior B, Draf W (eds). The frontal sinus. Springer, Berlin, 2005, Πίνακες: αριθμούνται με αραβικούς αριθμούς, με τη σειρά που εμφανίζονται στο κείμενο και περιλαμβάνουν στο κάτω μέρος τους σύντομο τίτλο και επεξήγηση των συντμήσεων και των συμβόλων. Δεν πρέπει να επαναλαμβάνουν πληροφορίες που υπάρχουν στο κείμενο. 9

10 Otorhinolaryngologia - Head and Neck Surgery Issue 40, April - May - June 2010, pages REVIEW Surgical management of common peripheral vestibular diseases. Aristides Sismanis, MD, FACS Professor of Otorhinolaryngology at the University of Athens Director of the A ORL Clinic, Hippokration Hospital Vas. Sofias 114, Athens Tel Abstract Surgery for vestibular disorders is less often indicated at present. Office intratympanic gentamicin and steroid treatment have been found to be very effective for control of vertigo in Meniere s disease. Side effects of this treatment are overall acceptable. Surgery may be considered for Meniere s disease patients with good hearing who have failed intratympanic steroid treatment. Surgery may be indicated for patients with debilitating dizziness associated with BPPV, semicircular canal dehiscence, vascular loop compression and perilymphatic fistulae. Key words: Peripheral vestibular disorders, surgical management Table 1: Surgery for peripheral vestibular disorders Meniere s Disease Benign paroxysmal positional vertigo Semicircular canal dehiscence Perilymphatic fistulae Fistulae of semicircular canals Eight nerve vascular compression Chronic vestibular neuronitis Dizziness following sudden sensorineural hearing loss, temporal bone fractures Introduction Surgical intervention for peripheral vestibular disorders is nowadays less often required and is indicated mainly in patients with Meniere s disease when conservative management has failed to control vertigo. Although medical management and the introduction of intratympanic perfusion with steroids and gentamicin is effective in the majority of patients with Meniere s disease, this peripheral vestibular disorder continues to be the most common necessitating surgical management. Table I contains peripheral vestibular disorders, which may require surgical treatment. 1. Meniere s Disease Surgery for Meniere s disease is indicated for cases with disabling vertigo who have failed medical management with a low salt diet, diuretics, and intratympanic perfusion with steroids and gentamicin. Surgery for improving hearing in these patients is ineffective. A survey of members of the American Otological Society and the American Neurotology Society indicates that the number of vestibular neurectomies, labyrinthectomies, and endolymphatic sac surgeries has decreased while the use of office-administered intratympanic gentamicin has become the most frequently used treatment for Meniere s disease (1). The type of surgery for Meniere s disease depends upon several factors, the most important one being the status of hearing. Surgical procedures can be classified as either hearing destructive or hearing preservation. What constitutes serviceable hearing is debatable since even severe and profound hearing loss currently can be rehabilitated with cochlear implantation as long as the cochlea and cochlear nerve remain intact. In general the rule of fifty/fifty (Pure tone average more than 50 db and discrimination less than 50 percent) is used. 10

11 Εμφυτεύματα Ακοής Υψηλής Τεχνολογίας Εκεί όπου, ακόμη και τα ισχυρότερα ακουστικά βαρηκοΐας δεν επαρκούν, οι ειδικοί επιλέγουν τα καλύτερα Εμφυτεύματα Ακοής στον κόσμο! Σύστημα κοχλιακού εμφυτεύματος Για σοβαρή έως βαριά νευροαισθητήριο απώλεια ακοής: Σύστημα που προσφέρει επιλογή δύο κοχλιακών εμφυτευμάτων και δύο επεξεργαστών ομιλίας Χρήση της πιο σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας στα κοχλιακά εμφυτεύματα Επιλογή διαφόρων διατάξεων ηλεκτροδίων Ακουστικό βοήθημα για Ηλεκτρική Ακουστική Διέγερση (EAS ) Ήπια έως μέτρια απώλεια ακοής στις χαμηλές συχνότητες σε συνδυασμό με σοβαρή έως βαριά απώλεια ακοής στις υψηλές συχνότητες: Το πρώτο σύστημα ακοής στον κόσμο που ενσωματώνει επεξεργαστή κοχλιακού εμφυτεύματος και ακουστικό βαρηκοΐας σε μια άνετη και πρακτική συσκευή. VIBRANT SOUNDBRIDGE Σύστημα εμφυτεύματος μέσου ώτος Ήπια έως σοβαρή νευροαισθητήριο απώλεια ακοής: Το πρώτο εγκεκριμένο Σύστημα Εμφυτεύματος Μέσου Ώτος στον κόσμο Ασφαλές και αποτελεσματικό βοήθημα ακοής σε μορφή εμφυτεύματος, που αφήνει τελείως ανοιχτό το ακουστικό κανάλι. Με εξαιρετικά μικρό Επεξεργαστή Ήχου INTELLIGENT Hearing Γούναρη Πυλαία ΤΗΛ FAX: ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΣ ΔΙΑΝΟΜΕΑΣ ΓΙΑ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΚΥΠΡΟ: MED-EL Κοχλιακά Εμφυτεύματα Vibrant MED-EL Ακουστικά Εμφυτεύματα

12 The hearing destructive procedures include the transmastoid and transcanal labyrinthectomies, which both provide excellent control of vertigo. The transmastoid labyrinthectomy accomplishes complete ablation of the vestibular neuroepithelia of the three semicircular canals and achieves vertigo control in up to 97 percent of patients (2-6). Significant incidence of mild to moderate persisting postoperative disequilibrium has been reported in these patients (5). In order to avoid destruction of the only balanced ear and the ensuing ataxia following this procedure, it is mandatory to evaluate the vestibular function of the opposite ear prior to any type of destructive surgery. It has been our experience with few Meniere s disease patients who undergo vestibular testing to have normal function in the involved labyrinthine and absent function on the contralateral side. This is more important for older individuals with other associated disorders such as cataracts, diabetic neuropathy and arthritis. Transcanal labyrinthectomy is a less extensive procedure and can be performed via a tympanotomy. In patients at higher risk for general anesthesia, this procedure can be performed under local anesthesia. After the stapedial footplate is removed, the vestibular neuroepithelia (utricle, saccule) are extirpated. Post operative imbalance with this procedure has been reported more often than translabyrinthine labyrinthectomy in older patients (7). Intratympanic gentamicin is very effective in controlling vertigo (8), and is the procedure of choice for patients with poor hearing. It has been estimated that approximately 10% of Meniere s disease patients fail to have an adequate response to intratympanic gentamicin due to adhesions, bone dust blocking the round window, or a thickened round window membrane (9). Such cases can be treated with middle ear exploration, removal of the pathology and direct application of gentamicin to the round window (9). In our experience, an additional etiology of intratympanic gentamicin failures are cases with history of previous middle ear exploration and obliteration of the round window for possible perilymphatic fistula. Hearing preservation procedures include the various types of endolymphatic sac surgery and vestibular nerve section. Endolymphatic sac surgery continues to be a very controversial and is considered by many of doubtful effectiveness. This surgery can either be an endolymphatic sac shunting to the mastoid or an endolymphatic sac decompression. In the early eighties, Thomsen et al. published the results of a double blind, placebo-controlled study in which the efficacy of endolymphatic sac to mastoid shunt was compared with simple mastoidectomy in 30 patients with Meniere s disease. It was concluded that the improvement found in both groups was most likely caused by a placebo effect (10). However, Welling et al. in 2000 reevaluated this study using both the original and new statistical measures and techniques. This new analysis supported the effectiveness of the endolymphatic shunt in the management of Meniere s disease and refuted the placebo effect (11). Gianoli et al. reported that wide decompression of the sigmoid sinus, posterior cranial fossa dura, and endolymphatic sac provided improved control of vertigo and hearing stabilization for intractable Meniere s disease compared with simple endolymphatic sac decompression or shunting (12). Both endolymphatic mastoid shunt and endolymphatic sac decompression have been reported to be equally effective nondestructive procedures for patients who have failed medical management of Meniere s disease with similar long-term hearing outcomes (13). A retrospective study on 226 Meniere s disease patients who were followed for a minimum of 5 years reported that 78% of patients responded favorably to endolymphatic sac surgery, according to the functional level scale and class categories delineated by the American Academy of Otolaryngology-Head and Neck Surgery 1995 guidelines for control of vertigo (14). Most endolymphatic sac surgery studies report between 60 and 80 % vertigo control, which is far less than the intratympanic gentamicin perfusion results. Endolymphatic sac surgery appears neither to increase the risk of hearing deterioration after treatment, nor does it stabilize or improve hearing (15). Using a Meniere s disease outcomes questionnaire, significant improvement in quality of life was reported by 87% of patients after endolymphatic sac decompression surgery (16). A recent report evaluating surgical modalities versus placebo therapy in Meniere s disease concluded that the only surgical intervention, which has been evaluated in randomized controlled trials, is endolymphatic sac surgery. Two randomized trials were identified, involving a total of 59 patients, one comparing endolymphatic sac surgery with ventilation tubes and another one with simple mastoidectomy. Neither study reported any beneficial effect of surgery either in comparison to the placebo surgery or the grommet insertion (17). In our experience endolymphatic sac surgery has been found ineffective. Vestibular neurectomy can be accomplished through the middle fossa, retrolabyrinthine or a retrosigmoid approach. Retrosigmoid vestibular neurectomy is technically the easiest of the approaches, accomplishes excellent vertigo control and is associated with less complications regarding facial nerve function and hearing preservation (18;19). A study comparing vestibular nerve section to transtympanic gentamicin treatment, concluded that both treatments are acceptable for 12

13 Management of Meniere s Disease Serviceable hearing Intratympanic Steroids Vestibular nerve section? Meniett Device? Meniere s disease patients, however, gentamicin caused a higher incidence of hearing loss and vestibular nerve section had a higher rate of vertigo control (20). This has been our experience as well. For this reason, vestibular nerve section should be considered as a treatment option of Meniere s disease patients with near normal hearing. Another alternative in the management of such patients is the use of the Meniett device (21). Other recently reported procedures for Meniere s disease are transtympanic ventilation tube insertion and lateral semicircular canal plugging. In a report of 22 patients with unilateral Meniere s disease and associated ipsilateral middle ear pressure lower than -50 dapa, who had failed to respond to medical treatment, were treated with insertion of a ventilation tube. Most patients (68.2%) reported an improvement of vertigo (22). In another study 28 Meniere s disease patients with refractory vertigo and severe disability underwent lateral canal plugging. After 2 years, vertigo control was complete or substantial in 75% of cases and hearing was preserved in 82% of cases (23). Although the authors of the Low salt diet/diuretic No improvement Non Serviceable Intratympanic Gentamicin Labyrinthectomy for failures latter study conclude that lateral canal plugging is a safe procedure, the high incidence of hearing loss following this procedure does not warrant it, especially for those patients with serviceable hearing. The algorithm below summarizes our management of patients with Meniere s disease. 2. Benign paroxysmal positional vertigo Benign paroxysmal positional vertigo (BPPV) is the most common peripheral vestibular disorder and although is highly curable with the various canal repositioning maneuvers in the majority of patients, very seldom fails to respond to conservative management and may require surgical treatment. In the majority of cases (>90%) the posterior semicircular canal is involved. Singular nerve neurectomy and vestibular nerve section are effective procedures, however, they are both associated with potential significant complications and are less often performed nowadays (24;25). Posterior and horizontal semicircular canal obliteration have been reported to be very effective treatment for patients with disabling BPPV who have failed repositioning maneuver and vestibular exercises (26-28). Hearing preservation and vestibular function have been excellent following this procedure (29). Our experience with this procedure has revealed similar results. 3. Semicircular canal dehiscence In the past 15 years superior semicircular canal dehiscence (SCD), and more recently dehiscence of the posterior canal (PCD) have been identified as responsible for vertigo, chronic disequilibrium, and oscillopsia in response to loud sounds and to stimuli that result in changes in middle ear or intracranial pressure (30-32). Posterior semicircular canal dehiscence has been reported in the pediatric population as well (30). Diagnosis of this entity is based upon a thorough clinical evaluation, computed tomography of the temporal bones (CT), and vestibular evoked myogenic potentials (VEMP). The standard surgical approach for patients with disabling symptoms is through a middle fossa craniotomy and repair of the bony defect by resurfacing it with temporalis fascia in combination with bone graft or hydroxyapatite, or by plugging it with temporalis fascia, bone pate mixed with fibrin glue, or bone wax. Resurfacing with a bone graft may have a higher failure rates due to possible resorption (33). A recent systematic literature review and meta-analysis of the literature regarding this issue revealed that higher success rates were associated with the plugging techniques (34). Another less invasive surgical approach is plugging the superior canal defect via the transmastoid route, which can be performed as an outpatient procedure. This approach may not be feasible in cases with a low positioned dura or when there is extensive cranial base dehiscence requiring reconstruction (35-37). This has been our preferred surgical approach due to less associated morbidity and satisfactory results. 13

14 Recently a case of disabling SCD syndrome was treated successfully with complete round window niche occlusion via a transcanal approach (38). The theory behind the effectiveness of this technique is by eliminating the third window, in this case the round one. Improvement of symptoms following an office myringotomy and application of a piece of gelfoam over the round window niche, may be helpful in selecting candidates for this procedure (Personal communication with Dennis Poe). This is a very simple and appealing technique and certainly deserves further investigation by others. Middle fossa repair of SCD has been reported not to be associated with sensorineural hearing loss and, in some cases, can result in normalization of the conductive hearing loss (39). Function of the operated superior canal following middle fossa repair is reduced, however, function of the other ipsilateral semicircular canals is preserved (40). Reported dizziness handicap inventory scores (DHI) significantly decreases following SCD plugging. Patients who had the largest decrease in DHI scores are those with high preoperative DHI scores (41). 4. Perilymphatic fistulae Diagnosis of idiopathic perilymphatic fistulae remains an elusive and very controversial otologic entity. Certainly, patients with dizziness and/or hearing loss following head trauma, barotrauma, and previous stapes surgery or cochlear implantation should be suspected for a perilymphatic fistulae. Exploratory tympanotomy and patching of the oval or round window should be considered in such cases (42-44). Our management of semicircular canal fistulae (Usually the horizontal) secondary to cholesteatomas are as follows: for cases with small fistulae (<3mm), the cholesteatoma matrix is removed and the defect is covered with bone pate and temporalis fascia. For larger fistulae, the matrix is left in place and removed at the second stage in canal wall up cases. Fistulae in such cases are often found covered by new bone at the second stage. For canal wall down cases, the cholesteatoma matrix can be left in place. The cholesteatoma matrix of fistulae in the only hearing ear is left in place and a canal wall down procedure is performed. 5. Vascular loop compression Vascular loop compression of the VIII nerve can be a rare cause of disabling positional vertigo, hearing loss, and tinnitus (45-47). Clinical, audiologic, electrophysiologic, and imaging evaluation are helpful in making diagnosis. Microvascular decompression via retrosigmoid craniotomy of the VIII nerve is a safe and very effective operation for these patients (48). 6. Other etiologies Dizziness arising from other etiologies such as chronic vestibular neuronitis, following sudden sensorineural hearing loss, and temporal bone fractures very seldom may require transmastoid labyrinthectomy or vestibular neurectomy (49). Perilymphatic fistulae Our management of semicircular canal fistulae (Usually the horizontal) secondary to cholesteatomas are as follows: for cases with small fistulae (<3mm), the cholesteatoma matrix is removed and the defect is covered with bone pate and temporalis fascia. Conclusion Surgery for dizziness is seldom indicated at present. Office intratympanic gentamicin and steroid treatment have been found to be very effective for control of vertigo in Meniere s disease. Side effects of this treatment are overall acceptable. Surgery may be considered for Meniere s disease patients with good hearing who have failed intratympanic steroid treatment. Surgery is indicated less often for patients with debilitating dizziness associated with BPPV, semicircular canal dehiscence, vascular loop compression and perilymphatic fistulae. Reference List 1. Silverstein H, Lewis WB, Jackson LE, Rosenberg SI, Thompson JH, Hoffmann KK. Changing trends in the surgical treatment of Meniere s disease: results of a 10-year survey. Ear Nose Throat J 2003; 82(3): Benecke JE, Jr., Tubergen LB, Miyamoto RT. Transmastoid labyrinthectomy. Am J Otol 1986; 7(1): Eisenman DJ, Speers R, Telian SA. Labyrinthectomy versus vestibular neurectomy: longterm physiologic and clinical outcomes. Otol Neurotol 2001; 22(4): Graham MD, Kemink JL. Transmastoid labyrinthectomy: surgical management of vertigo in the nonserviceable hearing ear. A five-year experience. Am J Otol 1984; 5(4): Kemink JL, Telian SA, Graham MD, Joynt L. Transmastoid labyrinthectomy: reliable surgical management of vertigo. Otolaryngol Head Neck Surg 1989; 101(1): Langman AW, Lindeman RC. Surgery for vertigo in the nonserviceable hearing ear: transmastoid labyrinthectomy or translabyrinthine vestibular nerve section. Laryngoscope 1993; 103(12): Langman AW, Lindeman RC. Surgical labyrinthectomy in the older patient. Otolaryngol Head Neck Surg 1998; 118(6): Kyrodimos E, Aidonis I, Sismanis A. Hearing results following intratympanic gentamicin perfusion for Meniere s disease. J Laryngol Otol 2009; 123(4): Crane BT, Minor LB, Della Santina CC, Carey JP. Middle ear exploration in patients with Meniere s disease who have failed outpatient 14

15 intratympanic gentamicin therapy. Otol Neurotol 2009; 30(5): Thomsen J, Bretlau P, Tos M, Johnsen NJ. Placebo effect in surgery for Meniere s disease: three-year follow-up. Otolaryngol Head Neck Surg 1983; 91(2): Welling DB, Nagaraja HN. Endolymphatic mastoid shunt: a reevaluation of efficacy. Otolaryngol Head Neck Surg 2000; 122(3): Gianoli GJ, LaRouere MJ, Kartush JM, Wayman J. Sac-vein decompression for intractable Meniere s disease: two-year treatment results. Otolaryngol Head Neck Surg 1998; 118(1): Brinson GM, Chen DA, Arriaga MA. Endolymphatic mastoid shunt versus endolymphatic sac decompression for Meniere s disease. Otolaryngol Head Neck Surg 2007; 136(3): Lee L, Pensak ML. Contemporary role of endolymphatic mastoid shunt surgery in the era of transtympanic perfusion strategies. Ann Otol Rhinol Laryngol 2008; 117(12): Sun GH, Leung R, Samy RN, McAfee JS, Hearst MJ, Savage CR et al. Analysis of hearing preservation after endolymphatic mastoid sac surgery for Meniere s disease. Laryngoscope 2010; 120(3): Kato BM, LaRouere MJ, Bojrab DI, Michaelides EM. Evaluating Quality of Life after Endolymphatic Sac Surgery: The Meniere s Disease Outcomes Questionnaire. Otol Neurotol 2004; 25(3): Pullens B, Giard JL, Verschuur HP, van Benthem PP. Surgery for Meniere s disease. Cochrane Database Syst Rev 2010;(1):CD Silverstein H, Jackson LE. Vestibular nerve section. Otolaryngol Clin North Am 2002; 35(3): Thomsen J, Berner B, Tos M. Vestibular neurectomy. Auris Nasus Larynx 2000; 27(4): Hillman TA, Chen DA, Arriaga MA. Vestibular nerve section versus intratympanic gentamicin for Meniere s disease. Laryngoscope 2004; 114(2): Barbara M, Monini S, Chiappini I, Filipo R. Meniett therapy may avoid vestibular neurectomy in disabling Meniere s disease. Acta Otolaryngol 2007; 127(11): Park JJ, Chen YS, Westhofen M. Meniere s disease and middle ear pressure: vestibular function after transtympanic tube placement. Acta Otolaryngol 2009; 129(12): Charpiot A, Rohmer D, Gentine A. Lateral semicircular canal plugging in severe Meniere s disease: a clinical prospective study about 28 patients. Otol Neurotol 2010; 31(2): Pournaras I, Kos I, Guyot JP. Benign paroxysmal positional vertigo: a series of eight singular neurectomies. Acta Otolaryngol 2008; 128(1): Leveque M, Labrousse M, Seidermann L, Chays A. Surgical therapy in intractable benign paroxysmal positional vertigo. Otolaryngol Head Neck Surg 2007; 136(5): Agrawal SK, Parnes LS. Human experience with canal plugging. Ann N Y Acad Sci 2001; 942: Horii A, Imai T, Mishiro Y, Yamaji Y, Mitani K, Kawashima T et al. Horizontal canal type BPPV: bilaterally affected case treated with canal plugging and Lempert s maneuver. ORL J Otorhinolaryngol Relat Spec 2003; 65(6): Parnes LS, Agrawal SK, Atlas J. Diagnosis and management of benign paroxysmal positional vertigo (BPPV). CMAJ 2003; 169(7): Seo T, Hashimoto M, Saka N, Sakagami M. Hearing and vestibular functions after plugging surgery for the posterior semicircular canal. Acta Otolaryngol 2009; 129(11): Gopen Q, Zhou G, Poe D, Kenna M, Jones D. Posterior semicircular canal dehiscence: first reported case series. Otol Neurotol 2010; 31(2): Minor LB, Cremer PD, Carey JP, Della Santina CC, Streubel SO, Weg N. Symptoms and signs in superior canal dehiscence syndrome. Ann N Y Acad Sci 2001; 942: Vanspauwen R, Salembier L, Van den HL, Parizel P, Wuyts FL, Van de Heyning PH. Posterior semicircular canal dehiscence: value of VEMP and multidetector CT. B-ENT 2006; 2(3): Friedland DR, Michel MA. Cranial thickness in superior canal dehiscence syndrome: implications for canal resurfacing surgery. Otol Neurotol 2006; 27(3): Vlastarakos PV, Proikas K, Tavoulari E, Kikidis D, Maragoudakis P, Nikolopoulos TP. Efficacy assessment and complications of surgical management for superior semicircular canal dehiscence: a meta-analysis of published interventional studies. Eur Arch Otorhinolaryngol 2009; 266(2): Fiorino F, Barbieri F, Pizzini FB, Beltramello A. A dehiscent superior semicircular canal may be plugged and resurfaced via the transmastoid route. Otol Neurotol 2010; 31(1): Agrawal SK, Parnes LS. Transmastoid superior semicircular canal occlusion. Otol Neurotol 2008; 29(3): Deschenes GR, Hsu DP, Megerian CA. Outpatient repair of superior semicircular canal dehiscence via the transmastoid approach. Laryngoscope 2009; 119(9): Silverstein H, Van Ess MJ. Complete round window niche occlusion for superior semicircular canal dehiscence syndrome: a minimally invasive approach. Ear Nose Throat J 2009; 88(8): Limb CJ, Carey JP, Srireddy S, Minor LB. Auditory function in patients with surgically treated superior semicircular canal dehiscence. Otol Neurotol 2006; 27(7): Carey JP, Migliaccio AA, Minor LB. Semicircular canal function before and after surgery for superior canal dehiscence. Otol Neurotol 2007; 28(3): Crane BT, Minor LB, Carey JP. Superior canal dehiscence plugging reduces dizziness handicap. Laryngoscope 2008; 118(10): Meyerhoff WL, Marple BF. Perilymphatic fistula. Otolaryngol Clin North Am 1994; 27(2): Kusuma S, Liou S, Haynes DS. Disequilibrium after cochlear implantation caused by a perilymph fistula. Laryngoscope 2005; 115(1): Mierzwinski J, Krzyzaniak A, Fishman AJ, Dalke K, Burduk P, Wegrzynowska E. [Perilymphatic fistula: diagnosis and treatment]. Otolaryngol Pol 2007; 61(2): Maurer J, Ecke U, Schmidt CL, Stoeter P, Mann W. [Vascular origin of cerebellopontine angle syndrome]. HNO 2000; 48(2): Gierek T, Markowski J, Majzel K, Wardas P. [Disabling positional vertigo (DPV): syndrome of vestibulo-cochlear organ impairment during vascular compression of the vestibulocochlear nerve (VCS)]. Otolaryngol Pol 2005; 59(3): Perez GH, Rodrigo CO, Perolada Valmana JM, Ibanez A, I, Morera PC. [Cochleovestibular nerve compression syndrome. A case report]. Acta Otorrinolaringol Esp 1997; 48(4): Brackmann DE, Kesser BW, Day JD. Microvascular decompression of the vestibulocochlear nerve for disabling positional vertigo: the House Ear Clinic experience. Otol Neurotol 2001; 22(6): Benecke JE. Surgery for non-meniere s vertigo. Acta Otolaryngol Suppl 1994; 513: Περίληψη Η χειρουργική στις παθήσεις του αιθουσαίου συστήματος σήμερα έχει λίγες ενδείξεις. Η ενδοτυμπανική εγχυση γενταμυκίνης και στεροειδών σε επίπεδο εξωτερικού ιατρείου έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό στον έλεγχο της νόσου Meniere. Οι δε παρενεργειες αυτών των θεραπειών είναι σε αποδεκτά επίπεδα. Η χειρουργική αντιμετώπιση της νόσου Meniere θα πρέπει να υπολογίζεται μόνο για ασθενείς με καλή ακοή στους οποίους η ενδοτυμπανική έγχυση στεροειδών απέτυχε να ελέγξει την νόσο. Επίσης χειρουργική θεραπεία ενδείκνυται σε μερικές περιπτώσεις μη ελεγχόμενου ιλίγγου σε ασθενείς με BPPV, οστικό έλλειμμα ημικύκλιου σωλήνα, αγγειακό πιεστικό δακτύλιο και περιλεμφικό συρίγγιο. Λέξεις κλειδιά: περιφερικές παθήσεις του αιθουσαίου συστηματος, χειρουργική αντιμετώπιση 15

16 Otorhinolaryngologia - Head and Neck Surgery Issue 40, April - May - June 2010, pages ORIGINAL ARTICLE Levels of immunoglobulins and complement in children with recurrent acute otitis media. Charalampos Skoulakis 1*, Jiannis Hajiioanou 2, John Bizakis 2, Chariton Papadakis 3, Charalampos Neokleous 4, Efthimia Petinaki 5 1 ENT Department of General Hospital of Volos, Greece 2 ENT Department of University Hospital of Heraklion, Crete, Greece 3 ENT Department of General Hospital of Chania, Greece 4 Institute Biotechnology Larissa, Thessalia, Greece 5 Department of Microbiology, University Hospital, Larissa, Thessalia, Greece Key words: Recurrent acute otitis media, immunoglobulins, immunoglobulin deficiency. Corresponding Author: Jiannis Hajiioannou, Kilkis , Pireus, Athens Greece Tel: , Fax: , irakliotis@yahoo.com Abstract Objective: We sought to evaluate the role of immune response in the pathogenesis of recurrent otitis media (ROM). Method: A prospective, randomized controlled clinical study was conducted in 80 children suffering of recurrent otitis media, aged from six months to 6 years, during a 3-year period and in 80 matched healthy children served as control group. Total IgG, IgM, IgA, IgG sub-classes levels and C3-C4 complement components were measured and compared. Results: No statistical significant differences have been found in total IgG, IgM, IgA, IgG sub-classes levels and C3-C4 complement components, between the ROM group and the control group. However, IgE immunoglobulin was found to be raised in 10% of children with recurrent otitis media. Conclusion: Although, no statistical significant immunological differences were found in both groups, the possibility of immunologic factors involved in the pathogenesis of recurrent otitis media in this small group of patients deserves further investigation. Key words: immunoglobulins, complement, children, recurrent acute otitis media Introduction Acute otitis media, a viral or bacterial infection of the middle ear, is the most common infection for which antibiotics are prescribed for children in the United States. 1,2 Acute otitis media is most common between six and 24 months of age; by age three, more than 80 percent of children have been diagnosed. 3 Two-thirds of the children have at least one episode of otitis media by the age of two, and one in seven children have more than six episodes. Children suffer from recurrent AOM when they have 3 episodes of acute otitis media within 6 months or 4 or more episodes within 1 year. 4 So far, no sufficient explanation for the pathogenesis of recurrent AOM has been given. Although Eustachian tube dysfunction is an adequate etiologic factor for middle ear effusion, the same mechanism cannot result in recurrent AOM. 5 16

17 The fact that patients with immunological deficit suffer frequently from upper respiratory tract infections along with acute otitis media may raise the suspicion that children with recurrent AOM may have some mild immunological disorder. 6,7,8 Despite proper antibiotic treatment, middle ear effusion may persist for weeks or months, often resulting in repeated courses of antibiotics. The organisms associated with recurrent otitis media are S. pneumoniae, H. influenzae, Moraxella Catarralis. 9,10,11 Mechanisms of non-specific immune reaction, such activation of complement and phagocytosis, in relation with the production of specific antibodies, play essential role to eradicate and kill the pathogenic bacteria. Antibody-complement-dependent phagocytosis is the crucial defense mechanism against S. pneumoniae, H. influenzae, and M. Catarralis. 12,13 Although recurrent otitis media is generally considered a bacterial infection, there is ample evidence that many factors, such allergic reactivity, primary or secondary immunodeficiencies etc, have a crucial role in the etiology and pathogenesis of this disease. Frequently, recurrent otitis media is characteristic of B-cell dysfunction and is a typical clinical feature of primary immunoglobulin deficiency states. 5,11,13 Several studies have been previously undertaken to estimate differences of quantity in total immunoglobulins (IgG, IgM, IgA), and IgG subclasses among children with and without recurrent otitis media and to determine the frequency of IgG subclass deficiencies in children with recurrent otitis media. 7,8,9,11,14 In this study, in order to evaluate the role of immune system in the pathogenesis of recurrent otitis media, we compared the levels of immunoglobulins and complement among children with recurrent otitis and healthy individuals. Materials-Methods 1. Patients Eighty children, aged from 6 months to 6 years old followed for recurrent AOM in the ENT Department ENT Department of General Hospital of Volos during the years , were (randomly) assigned in the study. Patients were divided into four groups: 6 to 11 months, 1 to 2 years, 3 to 4 years, and 5 to 6 years. Immunoglobulins IgG, IgM, IgA, IgE, the sub-classes IgG1, IgG2, IgG3, IgG4, and the C3 and C4 components of the complement were determined in children s serum. The time of sampling was approximately one month after the initiation of therapy for each episode. The same immunological parameters values were also determined in 80 healthy children who were matched to the patient population for age and sex. None of them had a history of allergy or immunodeficiency. 2. Assays of humoral immunity 2.1. Determination of immunoglobulins (IgG, IgM, IgA, IGE), IgG-subclasses (IgG1, IgG2, IgG3, IgG4) and C3 and C4 components of complement Blood sera were centrifuged and the sera were stored at -700 ο C. The determination of immunoglobulins, IgG-subclasses and C3-C4 components of complement was performed by means of commercially available kits and the use of QM-300 nephelometer (kallestad, Pasteur, france).measurement of IgE was performed by IgE- IMx assay according to the procedures of manufacturer (Abbott). 3. Statistical analysis Data are expressed as means plus or minus standard deviation (±SD). The significance (p<0.05) of the difference of means was tested by non parametric Mann-Whitney test. Results One hundred sixty subjects, 80 with recurrent otitis media (38 male and 42 female) and 80 healthy children (35 male and 45 female), were enrolled and had been drawn for determination of the immunological parameters described above. Among the subjects of each group 10 (12.5%) were 11 months of age or younger, 24 (30%) 12 to 24 months of age, 26 (32.5%) 3 to 4 years old and 20 (25%) were older than 4 years of age. Tables 1,2 show the values of immunoglobulins in children with recurrent otitis media and in healthy controls. There was no significant difference of immunity (complement components and immunoglobulins levels) between the recurrent otitis media and the control groups in any age group. However, IgE immunoglobulin was found to be raised (>200 iu/ml) in 8 children (10%) with recurrent otitis media although it was not statistically significant. Two of them were in the age group of 11months or younger, 3 in the age group of months, 2 in the 3-4 years old group and 1 in the 4-6 years old group. 17

18 Table 1 Mean values of plasma IgG sub-classes in children with recurrent otitis media (RO) and in healthy children (HC).Concentrations values are in mg%; standard deviations are given below. NS: no significance. age 6-11 months 1-2 year old 3-4 year old 4-6 year old RO HC RO HC RO HC RO HC n=10 n=10 n=24 n=24 n=26 n=26 n=20 n=20 IgG1 353, ,65 448,4 722,1 882,6 851,3 SD 61,8 66,4 88,2 85,3 NS 698,1 121,8 100 NS NS NS IgG2 102, ,2 123,6 120,1 166,1 145,7 SD 42,4 28,6 32,3 36,4 50,5 25,9 58,5 22,8 NS NS NS NS IgG3 41,2 42, , ,2 68,2 77,1 SD 13,53 10,23 19,1 18,9 22,4 17,3 22,6 16,1 NS NS NS NS IgG4 18,6 16,7 31,4 32,8 54,75 57,55 37,15 33,85 SD 9,5 6,4 13,7 16,3 16,1 15,0 11,2 15,3 NS NS NS NS Discussion Recurrent otitis media is a common bacterial infection in children. There are no guidelines as to how many episodes of otitis media in an individual child should compel his physician to initiate a work-up for immune deficiency, which is a time-consuming and costly procedure. Many, if not most, of these children do not require laboratory investigators. However, additional features in a patient s history or physician examination might provide the stimulus for further evaluation. 15 Table 2 Mean values of plasma immunoglobulins IgM, IgA, IgE and complement components in children with recurrent otitis media (RO) and in healthy children (HC). Concentrations values are in mg%; standard deviations are given below. NS: no significance. RO HC Significance n=80 n=80 p IgM 98,15 95,6 NS 0.5 SD 31,4 38,1 IgA 172,6 181,5 NS 0.42 SD 64,3 52,8 IgE NS 0.45 SD 12 9 C3 125,3 115,3 NS 0.47 SD 15,7 16,4 C4 20,76 21,9 NS 0.48 SD 6,05 6,07 The role of immune response in the pathogenesis of recurrent media otitis has been evaluated in 80 children, who were followed in ENT department, during a 3-year period. We found no statistical significant differences in total IgG, IgM, IgA, IgG sub-classes levels and C3-C4 complement components, between children with recurrent otitis media and control subjects. On the basis of our findings, we believe that the determination of immunoglobulins and IgG subclasses, has limited clinical usefulness in children with recurrent otitis media without some other clinical features. Clinical features such as candidiasis, recurrent or chronic dermatitis, recurrent or chronic diarrhea, recurrent infections or allergies, if present in a child with recurrent otitis media, should raise suspicion of a possible immunological disorder. However, the detection of increased levels of IgE immunoglobulins in 10% of the children s group with recurrent otitis media although it did not reached statistical significancy could suggest that allergic factors may be involved in the pathogenesis of the disease. As IgE determination is an easy and costless examination, could be considered in children with recurrent episodes of otitis media. Further investigation is warranted to verify this finding. 18

19 On the basis of our findings, we believe that the determination of immunoglobulins and IgG subclasses, has limited clinical usefulness in children with recurrent otitis media without some other clinical features. Clinical features such as candidiasis, recurrent or chronic dermatitis, recurrent or chronic diarrhea, recurrent infections or allergies, if present in a child with recurrent otitis media, should raise suspicion of a possible immunological disorder. Reference List 1. American Academy of Pediatrics Subcommittee on Management of Acute Otitis Media. Diagnosis and management of acute otitis media. Pediatrics 2004;113:1451; 113: Hendley JO. Clinical practice. Otitis media. N Engl J Med 2002; 347: Klein JO, Pelton S. Epidemiology, pathogenesis, clinical manifestations, and complications of acute otitis media. Accessed May 15, 2007, at: patients.uptodate.com/topic.asp?file=pedi_id/2870&title=acute+otitis+me dia 4. American Academy of Pediatrics Subcommittee on Management of Acute Otitis Media. Diagnosis and management of acute otitis media. Pediatrics 2004;113: Church, J.A., Immunologic evaluation of the child with recurrent otitis media. Ear Nose Throat J, 1997;76(1): 31-4, Alles, R., et al., The prevalence of atopic disorders in children with chronic otitis media with effusion. Pediatr Allergy Immunol, 2001;12(2): Veenhoven, R., et al., Immunoglobulins in otitis-prone children. Pediatr Res, 2004;55(1): Wiertsema, S.P., et al., Immunologic screening of children with recurrent otitis media. Curr Allergy Asthma Rep, 2005;5(4): Faden, H., The microbiologic and immunologic basis for recurrent otitis media in children. Eur J Pediatr, 2001;160(7): Kilpi, T., et al., Bacteriology of acute otitis media in a cohort of Finnish children followed for the first two years of life. Pediatr Infect Dis J, 2001;20(7): Yamanaka, N., M. Hotomi, and D.S. Billal, Clinical bacteriology and immunology in acute otitis media in children. J Infect Chemother, 2008;14(3): Bernstein, J.M., Observations on immune mechanisms in otitis media with effusion. Int J Pediatr Otorhinolaryngol, 1984;8(2): Kutukculer, N., et al., Increases in serum immunoglobulins to age-related normal levels in children with IgA and/or IgG subclass deficiency. Pediatr Allergy Immunol, 2007;18(2): Berman, S., et al., Immunoglobulin G, total and subclass, in children with or without recurrent otitis media. J Pediatr, 1992;121(2): Montague, M.L. and S.S. Hussain, A child with recurrent acute otitis media. Clin Otolaryngol, 2007;32(3): Επίπεδα ανοσοσφαιρινών και συμπληρώματος σε παιδιά με υποτροπιάζουσες οξείες μέσες ωτίτιδες Χ.Σκουλάκης, Ι. Χατζηιωάννου, Ι. Μπιζάκης, Χ.Παπαδάκης, Χ.Νεοκλέους, Ε.Πετινάκη Περίληψη Σκοπός: Στόχος μας ήταν αν αξιολογήσουμε το ρόλο του ανοσοποιητικού στην παθογένεια της υποτροπιάζουσας μέσης ωτίτιδας. Μέθοδος: Προοπτική, τυχαιοποιημένη κλινική μελέτη που διενεργήθηκε σε 80 παιδιά ηλικίας 6 μηνών ως 6 ετών, πάσχοντα από υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα, σε διάστημα 3 ετών. Άλλα 80 υγιή παιδιά αντίστοιχης ηλικίας χρησίμευσαν σαν ομάδα ελέγχου. Οι ανοσοσφαιρίνες ολική G, M, A, G υποκατηγορίες καθώς και τα επίπεδα του συμπληρώματος (C3-C4) υπολογίστηκαν συγκριτικά. Αποτελέσματα: Δεν βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές στις τιμές των υπολογισθέντων ανοσοσφαιρινών και συμπληρώματος μεταξύ των δύο ομάδων που μελετήθηκαν. Ωστόσο η ανοσοσφαιρίνη Ε βρέθηκε αυξημένη στο 10% των παιδιών που έπασχαν από υποτροπιάζουσα μέση ωτίτιδα. Λέξεις κλειδιά: ανοσοσφαιρίνες, συμπλήρωμα, παιδιά, υποτροπιάζουσα οξεία μέση ωτίτιδα 19

20 Otorhinolaryngologia - Head and Neck Surgery Issue 40, April - May - June 2010, pages ORIGINAL ARTICLE Appropriate Antibiotics for Peritonsillar Abscess A 9 month cohort. Naveed Kara, Catherine Spinou Department of Otorhinolaryngology, Ninewells Hospital, Dundee, UK. Author for correspondence to: Miss Catherine Spinou, Head and Neck Fellow, Head and Neck Tumour Stream, The Royal Melbourne Hospital, Grattan Street, Parkville, VIC 3051, Australia, Catherine.spinou@me.com Abstract Objective: To assess the efficacy of the currently used protocol in the management of peritonsillar abscess in a tertiary referral centre in the UK. Methods: A prospective linear study was designed. 78 patients referred with peritonsilar abscess were included. The choice, duration of treatment, and length of in-hospital stay were recorded. Results: 52 cases of peritonsillar abscess were confirmed. Cultures isolated only Streptococci in 29%, Mixed Anaerobes in 27%, with 23% of the cases growing both. Metronidazole was the second antibiotic used in all 30 cases. Patients treated with the appropriate antibiotics had an in-patient stay of 1.8 days while patients over or under treated had an average stay of 2.4 days (p=0.45) Conclusion: The use of Metronidazole as a second antibiotic in our practice did not reduce the length of stay and did not show a significant improvement in clinical symptoms. Given the above findings the authors cannot recommend the use of Metronidazole as a second routine antibiotic for the treatment of peritonsillar abscess. Key words: peritonsillar abscess, antibiotics, management, metronidazole. Introduction Peritonsillar abscess is the commonest recognised deep infection of the head and neck that occurs in adults, and the surgical treatment options have been well described in literature (1,2). The first line in-hospital management however is conservative, and consists of intravenous antibiotics and drainage of the abscess. Treatment with appropriate antibiotic therapy is a crucial part of the definitive management. For many years Penicillin has formed the mainstay of antimicrobial treatment for peritonsillar abscess, but recently the overuse of antibiotics in the community and the emergence of beta-lactamase-producing organisms have led to the need for this practice to be re-examined (3). Our aims were: 1. To establish the patient demographics and microbial aspects of peritonsillar abscess managed in our department. 2. To assess the appropriateness of antibiotic management of peritonsillar abscess in our department and 3. To determine the role of Metronidazole as an additional first-line treatment for peritonsillar abscess. Materials and Methods: A prospective study was designed and all medical staff dealing with emergency admissions in our department were informed and participated. Ethics approval was sought and not deemed necessary as the study prospectively observed an already established practice within the department. All patients referred to the ENT department over a 9 month period with a suspected peritonsillar abscess were initially assessed for inclusion in the study. A positive diagnosis was confirmed with a positive aspirate and patients with negative aspirates were thereafter excluded. All abscess were drained with needle aspiration. Samples of the aspirate were sent to the laboratory for microscopy and culture. Blood samples were obtained and sent to the laboratory for differential leukocyte counts, C- reactive protein levels and Monospot tests for Epstein - Barr virus. Patients were subsequently admitted, their vital signs recorded, and they were commenced on empirical antibiotics as per the choice of the admitting doctor. Although departmental guidelines existed, no attempt was made to instruct 20