Η σηµερινή ψηφοφορία είναι καθοριστική και δραµατική ταυτόχρονα.

Transcript

1 Οµιλία του Προέδρου της Νέας ηµοκρατίας κ. Αντώνη Σαµαρά στη Βουλή Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Η σηµερινή ψηφοφορία είναι καθοριστική και δραµατική ταυτόχρονα. Αλλά, πριν απ όλα, οφείλουµε µιαν απάντηση σε εκείνους που µας έφεραν ως εδώ. Κι όµως, µε διάφορες πολιτικές ακροβασίες, προσπαθούν να εµφανιστούν, περίπου και ως «δικαιωµένοι»! Συγκρίνουν τη σηµερινή ψηφοφορία µε εκείνη του Μαΐου του Και - αν είναι δυνατόν - θεωρούν... «πολιτική τους δικαίωση» το χάλι στο οποίο βρίσκεται η χώρα σήµερα και τα αδιέξοδα στα οποία µας έφεραν. εν θα άξιζε να ασχοληθούµε µαζί τους, αλλά θα βοηθούσαν, αν τουλάχιστον σιωπούσαν. Με το θράσος τους προκαλούν από πάνω και δυσκολεύουν πολύ να αποφασίσει η Βουλή µε καθαρό µυαλό. Καθαρές κουβέντες, λοιπόν: Το 2010 υπήρχε Ελληνική Οικονοµία, υπήρχε αγορά - µε προβλήµατα ασφαλώς - αλλά υπήρχαν. Σήµερα έχουν καταρρεύσει τα πάντα. Το 2010 είχαµε επιλογές. Κι εκείνοι έκαναν όχι απλώς τις χειρότερες, αλλά τις πιο ολέθριες επιλογές! Οδήγησαν στο Μνηµόνιο, αφού κατήγγειλαν τη χώρα διεθνώς ως διεφθαρµένη, διακήρυξαν ότι µας «έσωσαν», διαψεύστηκαν όλες οι προβλέψεις τους, και τώρα καµαρώνουν... ότι δικαιώθηκαν! Ε λοιπόν, το θράσος δεν έχει όρια... Αποµόνωσαν τη χώρα στο εξωτερικό µε την απίστευτα καταστροφική πρωτοβουλία για δηµοψήφισµα. Και τώρα που η Ελλάδα αγωνίζεται να σπάσει την αποµόνωσή της, καµαρώνουν ότι «δικαιώθηκαν» κι από πάνω... Προκάλεσαν µιαν πρωτοφανή κρίση, δεν τους βγήκε τίποτε, και τώρα ζητούν περίπου και την... ευγνωµοσύνη µας! Τους προειδοποιήσαµε ότι το Μνηµόνιο δεν έβγαινε, τους προειδοποιούσαµε ότι ήταν λάθος συνταγή, τώρα οµολογούν οι πάντες ότι ήταν λάθος συνταγή - εντός κι εκτός Ελλάδος - κι αυτοί που µας έφεραν σε αυτή την κατάσταση βγαίνουν και παριστάνουν τους «δικαιωµένους». Τους ζητάγαµε να διαπραγµατευθούν τα µέτρα που επιβάλλονται, αποδείχθηκε ότι δεν διαπραγµατεύονταν τίποτε, υπέγραφαν ότι τους έδιναν, χωρίς καν να τα διαβάσουν, όπως οµολογούν πια και οι δικοί τους υπουργοί, Κι όµως σήµερα παριστάνουν τους «καµαρώνουν» κι από πάνω!

2 Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, Για τις κολοσσιαίες ευθύνες όσων µας έφεραν ως εδώ δεν είναι η ώρα να µιλήσουµε σήµερα. Οι υπεύθυνοι θα έλθει η ώρα να λογοδοτήσουν. Θα περιµέναµε τουλάχιστον, να πουν σήµερα: εντάξει, κάναµε λάθος! Το λένε, πράγµατι, αρκετοί δικοί τους. Κι αυτό είναι έντιµο τουλάχιστον... Αλλά υπάρχουν ακόµα πολλοί που καµαρώνουν για το «κατόρθωµά» τους. Τους λείπει κάθε αίσθηση πραγµατικότητας; Τους περισσεύει το θράσος; Τι να πει κανείς. Η επιστήµη σηκώνει τα χέρια... Για να ξαναγυρίσουµε στα σοβαρά, τώρα, η σηµερινή ψηφοφορία είναι από τις πιο κρίσιµες στην ιστορία αυτού του Κοινοβουλίου. Κι από τις πιο δύσκολες, συνειδησιακά και πολιτικά, για όλους µας. Θα απαντήσω λοιπόν, σε µια σειρά ερωτήµατα, που απασχολούν όλους, εντός κι εκτός αυτής της αίθουσας: * Ρωτάνε κάποιοι: έχουµε αλλάξει εµείς στάση απέναντι στο Μνηµόνιο; -- Απαντώ απερίφραστα: Όχι! Και να θέλαµε δεν θα µπορούσαµε. Το Μνηµόνιο αποδείχθηκε αυτό που λέγαµε πάντα: λάθος συνταγή! Τώρα το αποδέχονται οι πάντες εντός Ελλάδος. Και το οµολογούν όλο και περισσότεροι εκτός Ελλάδος. Έπεσε έξω σε όλα, επιδείνωσε την ύφεση, εκτόξευσε το χρέος και δεν µείωσε παρά ελάχιστα το έλλειµµα του Που έτσι κι αλλιώς, µας παρουσιάστηκε ιδιαίτερα «φουσκωµένο» τότε * Ρωτάνε επίσης: Αν δεν έχουµε αλλάξει στάση για το Μνηµόνιο, τότε γιατί σήµερα ψηφίζουµε τη νέα δανειακή συµφωνία, ενώ τότε καταψηφίζαµε το Μνηµόνιο; -- Απαντώ: Είναι δύο διαφορετικά πράγµατα. Γιατί σήµερα έχουν αλλάξει τελείως τα δεδοµένα. Όχι η άποψή µας, όχι η θέση µας, αλλά τα δεδοµένα. -Τώρα η χώρα βρέθηκε δεµένη χειροπόδαρα. Τότε ήταν στριµωγµένη, αλλά δεν ήταν δεµένη χειροπόδαρα. -Τώρα το χρέος µας έγινε µη βιώσιµο.

3 Τότε ήταν µεγάλο, αλλά κανείς τότε δεν το χαρακτήριζε «µη βιώσιµο». Κι ούτε κανείς προέβλεπε ότι θα καταλήξει µη βιώσιµο. Μόνον εµείς τους προειδοποιούσαµε. Αλλά όπως αγνόησαν τις προειδοποιήσεις µας σε όλα τα άλλα, τις αγνόησαν και σε αυτό. Κι όπως έπεσαν έξω σε όλα τα άλλα, έπεσαν έξω και σε αυτό. -Τώρα αµφισβητείται ευθέως η παραµονή µας στην ευρωζώνη. Τότε δεν έµπαινε από κανένα τέτοιο θέµα. -Τώρα µιλούν ευθέως για χρεοκοπία της χώρας. Τότε δεν έθετε κανένας τέτοιο θέµα. Μόνον εµείς προειδοποιούσαµε ότι αυτή η πολιτική οδηγεί στη χρεοκοπία, δεν την αποτρέπει. Αλλά ήµασταν µόνοι µας -Τώρα η κρίση χρέους έχει συµπαρασύρει κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Και φοβούνται ότι θα υπάρξει ακόµα µεγαλύτερη επέκταση. Στην Ευρώπη και πέρα απ αυτήν -Τότε κανείς δεν ανησυχούσε ακόµα για κάτι τέτοιο. Οι ανησυχίες για «µετάδοση» της κρίσης άρχισαν πολύ αργότερα. -Τότε το ελληνικό πρόβληµα αντιµετωπιζόταν ως «ελληνική ιδιοµορφία» που αποτελούσε απλή «ενόχληση» για την Ευρώπη. Σήµερα δεν φοβούνται µόνο την επέκταση της δηµοσιονοµικής κρίσης, φοβούνται και την επέκταση της κοινωνικής αναταραχής από την Ελλάδα στην υπόλοιπη Ευρώπη. εν άλλαξαν οι θέσεις µας. Άλλαξαν οι συνθήκες. Άλλαξαν δραµατικά! Και στην Ελλάδα και διεθνώς * Κι έρχεται λοιπόν το επόµενο ερώτηµα: Τι ακριβώς άλλαξε τόσο δραµατικά; Απαντώ: Τον Οκτώβριο του 2009, λόγω της διεθνούς ύφεσης που είχε µεσολαβήσει, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ παρέλαβε ένα πρόβληµα ελλείµµατος, κοινό για όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Και το µετέτρεψαν σε κάτι πολύ πιο σοβαρό: σε κρίση δανεισµού που ήταν τότε µοναδική στην Ευρώπη. Τώρα περάσαµε στην τρίτη φάση του δράµατος: η κρίση δανεισµού της Ελλάδας, οδήγησε σε αντίστοιχα προβλήµατα και σε άλλες χώρες. Τα µέτρα λιτότητας που επιβλήθηκαν παντού ήδη οδηγούν σε ύφεση παντού. Κι αυτό κινδυνεύει τώρα να µετατραπεί σε διαλυτική κρίση για την ίδια την

4 Ευρώπη! Το πρόβληµα ελλείµµατος µιας µικρής χώρας, έγινε πρόβληµα δανεισµού της ίδιας χώρας, έγινε πρόβληµα ελλείµµατος και δανεισµού άλλων χωρών, κυοφορεί κοινωνικές εκρήξεις παντού και απειλεί τη διάσπαση όλης της Ευρώπης! Σας φαίνονται υπερβολικά όλα αυτά; εν τα λέω εγώ, υπάρχουν πλέον σε όλο το σοβαρό διεθνή τύπο. Σας φόβοι, σαν διάχυτη βαθιά ανησυχία... Κι είναι πια εύλογοι οι φόβοι. Κι είναι δικαιολογηµένη η ανησυχία... * Ρωτάει λοιπόν, όλος ο κόσµος: Πώς έγιναν όλα τόσο περίπλοκα; -- Απαντώ: Ακριβώς αυτό: Τα πράγµατα έγιναν πολύ περίπλοκα πια. Γιατί ως πρόσφατα, είχαµε µια χώρα - την Ελλάδα - που είχε πρόβληµα και που της επέβαλαν λάθος πολιτική. Και η πολιτική αυτή οδήγησε σε διάχυση της κρίσης σε άλλες χώρες. Πολλαπλασιάστηκαν οι χώρες που έχουν πρόβληµα. Και άλλαξε η στάση των ισχυρών χωρών. Και τώρα τα προβλήµατα των ανίσχυρων, εντείνουν τους φόβους των ισχυρών, που έτσι πολλαπλασιάζουν τα προβλήµατα των αδύνατων, που µε τη σειρά τους επιτείνουν ακόµα περισσότερο τους φόβους των ισχυρών... Κι όλος αυτός ο φαύλος κύκλος έχει στο επίκεντρό του την Ελλάδα. Πρέπει να βγούµε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης. Πρέπει να θωρακιστούµε πριν πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Αυτό είναι το απολύτως επείγον τώρα... εν είναι µόνο οι δικές µας εξελίξεις που επηρεάζουν όλους τους άλλους. Είναι και οι δικές τους ανησυχίες, ο φόβος τους - και ο πανικός τους, ίσως - που µπορεί να επηρεάσει και µας. Ήδη επηρεάζει τις τύχες µας. Πρέπει να βγούµε από το επίκεντρο της κρίσης, να θωρακιστούµε από τις επιπτώσεις της, να σπάσουµε αυτό το φαύλο κύκλο στον οποίο βυθιζόµαστε. * Ρωτάνε πολλοί ακόµα: Τι ακριβώς ψηφίζουµε σήµερα; Απαντώ: εν ψηφίζουµε µια πολιτική µε την οποία ως χθες διαφωνούσαµε. Αυτό που ψηφίζουµε σήµερα, περιέχει ασφαλώς και τη λάθος συνταγή - αυτό απλώς προσπαθούµε για την ώρα να το µετριάσουµε - αλλά περιέχει και κάτι άλλο που δεν περιείχε το πρώτο Μνηµόνιο: το κούρεµα του ελληνικού χρέους! Πόσο «κούρεµα»; 100 δις είπε χθες ο Πρωθυπουργός. Κατά 85 δισεκατοµµύρια τουλάχιστον! Και τη µείωση των µελλοντικών ελλειµµάτων κατά 4-5 δισεκατοµµύρια

5 τουλάχιστον, κάθε χρόνο. Και τη διάσωση του τραπεζικού συστήµατος. Όχι των «τραπεζιτών», όπως λέγεται από κάποιους. Αλλά των καταθέσεων και της ρευστότητας. Χωρίς τα οποία δεν υπάρχει ούτε οικονοµία ούτε ευηµερία, ούτε καµιά προοπτική για κανένα Πολλοί, που πριν λίγο καιρό έσπευδαν να φωτογραφηθούν µε τους τραπεζίτες, παριστάνουν σήµερα τους... «Ροβεσπιέρους» κατά των Τραπεζιτών. εν µπαίνω σε αυτή την ανόητη συζήτηση. εν παρακολουθώ αυτόν τον λαϊκισµό της απελπισίας. Εµένα µε ενδιαφέρει να διασωθούν οι καταθέσεις του κόσµου και η ρευστότητα της πραγµατικής οικονοµίας. Το Μάϊο του 2010 δεν διακυβεύονταν τίποτε απ αυτά. Και εν πάση περιπτώσει, τότε υπήρχαν άλλες επιλογές. Μη ξεχνάτε ότι η Ελλάδα έβγαινε στις αγορές και δανειζόταν άνετα ως τον Φεβρουάριο του Μετά µας είπαν ότι θα βγούµε στις αγορές το Τώρα ξέρουµε ότι δεν µπορούµε ούτε να το σκεφτόµαστε πριν το 2020! Έχουµε κλείσει δυόµιση χρόνια, όπου κάθε τρείς µήνες βγαίνουµε στη γύρα για να πάρουµε τη δόση µας. Τότε άνοιξαν το τραγικό κεφάλαιο που οδήγησε στο σηµερινό αδιέξοδο. Τώρα το κλείνουµε το κεφάλαιο αυτό! Τότε αποφάσισαν να µας «σώσουν» µε το µαρτύριο της σταγόνας. Τώρα θα πάρουµε το νέο δάνειο, για να διασφαλίσουµε τη βιωσιµότητα του χρέους µας και στο εξής εµείς θα πρέπει να βγούµε από την κρίση, κυρίως µε τις δικές µας δυνάµεις. Αυτό ακριβώς κάνουµε µε την ψήφο µας σήµερα: Προσπαθούµε να βγει η Ελλάδα από το κάδρο µιας κρίσης που έχει πάρει πλέον διεθνείς διαστάσεις. --Να απαλλαγούµε σύντοµα από το µαρτύριο της σταγόνας, να αποφύγουµε άµεσα την ανεξέλεγκτη χρεοκοπία και να διεκδικήσουµε µετά, αυτό που έχουµε περισσότερη ανάγκη για να σταθούµε στα πόδια µας Να βάλουµε τέλος στην παραλυτική ύφεση, να αρχίσει η Ανάκαµψη! --Να θωρακιστούµε άµεσα µε τη µείωση και τους χρέους και µε τη µείωση των επιτοκίων που πληρώνουµε στο υπόλοιπο χρέος.

6 --Να κερδίσουµε χρόνο, αφού η αποπληρωµή του νέου χρέους µετατίθεται για χρόνια. -- Να κερδίσουµε χρόνο για να διαπραγµατευθούµε Ανάκαµψη και Ανάπτυξη. Αυτά θα µας βγάλουν από την κρίση. Και µόνον αυτά. Σκεφτείτε κάτι ακόµα: όλοι δεν προβλέπουν ότι κάποια στιγµή η Ευρώπη θα υποχρεωθεί να εκδώσει ευρωοµόλογα; Από τα οποία µπορεί να σωθεί και η Ελλάδα, µε την Ανάπτυξη που θα υποκινήσει; Θα είµαστε εµείς χρεοκοπηµένοι και «στην απ έξω» όταν έρθει αυτή η ευκαιρία; -- Και, τέλος, µε την ψήφο µας σήµερα ανοίγουµε το δρόµο για άµεσες εκλογές! Που θα λειτουργήσουν λυτρωτικά για την κοινωνία και σταθεροποιητικά για τη δηµοκρατία. Άµεσα εκλογές! Γιατί η χώρα έτσι δεν µπορεί να κυβερνηθεί για πολύ, και αν δεν κάνουµε κάτι να κερδίσουµε χρόνο και να σταθεροποιήσουµε την κατάσταση, έστω και προσωρινά, δεν µπορούν να γίνουν εκλογές οµαλά. Σήµερα, λοιπόν, αυτό κάνουµε: βγαίνουµε από το κάδρο της Ευρωπαϊκής κρίσης που κορυφώνεται, θωρακιζόµαστε άµεσα από τα χειρότερα, κερδίζουµε χρόνο για να διαπραγµατευθούµε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και ανοίγουµε το δρόµο για άµεσες εκλογές, ώστε να εκτονωθούν οι πιέσεις και µέσα στη χώρα. Ήδη ζήτησα να προσδιοριστεί η ηµεροµηνία διάλυσης της Βουλής από τώρα. Μετά το PSΙ, να διαλυθεί αµέσως η Βουλή. Και να προσδιοριστεί από τώρα η ηµεροµηνία εκλογών τρείς εβδοµάδες αργότερα, στις αρχές Απριλίου. Προειδοποιώ όσους κωλυσιεργούν να πάψουν να το κάνουν. εν θέλουµε, τέτοιες ώρες, µικροκοµµατικές αντιπαραθέσεις. Ας µη πηγαίνει κανένας γυρεύοντας... Σήµερα υπάρχει δυσαρµονία Βουλής και λαού! Το ξέρουν και οι πέτρες! Το ζητούµενο είναι να ξεµπλοκάρουν οι εξελίξεις το ταχύτερο και να ανοίξει ο δρόµος για τον οµαλότητα. Κι αυτό θα κάνουµε. Να το πω κι αλλιώς, ακόµα πιο σταράτα: Επί δυόµιση χρόνια προειδοποιώ ότι είναι λάθος η συνταγή. Κι ότι µας φέρνει στη χρεοκοπία, µας πάει στο γκρεµό. Επί δυόµιση χρόνια η χώρα κατηφόρισε προς το γκρεµό. Τώρα έφτασε στο χείλος του γκρεµού. Τι περιµένατε εγώ να πω; Εδώ που τα φέρατε, πέστε στο γκρεµό να τελειώνουµε; Μα δεν θα πέσουν µόνο αυτοί που µας έφεραν ως εδώ...

7 Θα πέσει όλη η χώρα! Άρα τι πρέπει να κάνω; Να κρατήσω τη χώρα να µην πέσει! Να κάνω λίγα βήµατα µακριά από το άκρη του γκρεµού, να κερδίσω χρόνο, να αντιστρέψω την πορεία. Με τη σηµερινή µας απόφαση κάνουµε λίγα βήµατα µακριά από την άκρη και κερδίζουµε χρόνο. Μετά τις εκλογές όλοι µαζί, αφού έχουµε πει την αλήθεια στον ελληνικό λαό - την αλήθεια, όχι «λεφτά υπάρχουν, πάρε κόσµε» - κι αφού ο λαός έχει αποφασίσει κι έχει δώσει ισχυρή εντολή, θα αλλάξουµε την πορεία. Αν αποφύγουµε τώρα τα χειρότερα, η χώρα µπορεί. Αν θωρακιστούµε απέναντι στις διεθνείς επιπτώσεις που έρχονται, θα τα καταφέρουµε. Αν προλάβουµε να αξιοποιήσουµε το µεγάλο πλούτο του υπεδάφους µας και του υποθαλάσσιου χώρου µας, της ΑΟΖ, σίγουρα θα τα καταφέρουµε. Σήµερα, µε την απόφασή µας κερδίζουµε χρόνο και περιθώρια, για να αλλάξουµε την πορεία της χώρας. Αλλά πρώτα πρέπει να αποφύγουµε το άλµα στο κενό, από το χείλος του γκρεµού που µας οδήγησαν. Τόσο απλά! Και µια που σε λίγη ώρα ψηφίζουµε, µια ακόµα παρατήρηση προς τη δική µου πτέρυγα, προς τους βουλευτές µας. Ο καθένας σας γνωρίζει την προσωπική εκτίµηση που του τρέφω. Εκτίµηση, αλλά και αγάπη! Όµως η Ελλάδα έχει πάρει όλα τα λάθος µονοπάτια. Και τώρα είµαστε στο τελευταίο. εν έβαλα χθες θέµα κοµµατικής πειθαρχίας για να χωρίσουν οι δρόµοι µας. εν το θέλω! Αλλά αυτό που λέω, για κάποιους που θα επιµείνουν, να ξέρετε, το εννοώ! Θα χωρίσουν οι δρόµοι µας!

8 Γιατί η Ελλάδα, δεν θέλω να χάσει για πάντα το δικό της δρόµο. Άλλωστε, από τον λαό εκλέχθηκα, αυτόν οφείλω να προστατέψω, πριν και πάνω απ όλα. Σε αυτόν δίνω λογαριασµό και αυτός αποτελεί το υπέρτατο, για µένα, κριτήριο Γνωρίζετε ότι δεν συνηθίζω να κινδυνολογώ και δεν θα το κάνω. Αλλά ο ελληνικός λαός οφείλει να γνωρίζει τι πάµε να αποτρέψουµε σήµερα. εν θα µιλήσω για «σενάρια δραχµής». εν θα µιλήσω για την τεράστια φτώχεια που θα έλθει, αν κάνουµε το άλµα στο γκρεµό. Ο Ελληνικός λαός ήδη ζει τη φτώχεια, ήδη δεν βλέπει µπροστά του προοπτικές, και βρίσκεται σε δικαιολογηµένο σοκ. Ο φόβος πολλές φορές οδηγεί σε απόγνωση. Και η απόγνωση, δεν είναι καλός σύµβουλος. Πρέπει να σας πω, όµως, ότι αν κάνουµε το άλµα στο κενό, τότε πάµε σε ανεξέλεγκτη χρεοκοπία άµεσα. Και η ανεξέλεγκτη χρεοκοπία θα οδηγήσει στη λεηλασία της χώρας - του λαού του τόπου. Επιµένω στη λεηλασία. Γιατί όταν φτωχαίνεις απότοµα, αλλά διατηρείς τον πλούτο σου, µπορείς σχετικά εύκολα να ανακάµψεις. Όταν χάνεις τον πλούτο σου, τότε είναι πολύ πιο δύσκολο να ανακάµψεις. Και «πλούτος» δεν είναι µόνο η περιουσία του καθενός. Πλούτος είναι και οι νέοι άνθρωποι που ήδη φεύγουν και που αν προκύψει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα την εγκαταλείψουν µαζικά. Πλούτος είναι και η δηµοκρατία µας, που ήδη κλονίζεται κι αν προκύψει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα κινδυνεύσει πολύ σοβαρά. Πλούτος είναι και η Ελευθερία µας και η Ανεξαρτησία µας που ήδη υπονοµεύονται, αλλά αν προκύψει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα κινδυνεύσουν να καταλυθούν οριστικά. Πλούτος είναι η ταυτότητα της κοινωνίας, αυτό που µας ορίζει ως έθνος, ως χώρα, ως λαό, που αν προκύψει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, θα κινδυνεύσουν θανάσιµα. Αυτός ο πλούτος θα κινδυνεύσει άµεσα αν υπάρξει ανεξέλεγκτη χρεοκοπία. Και ναι, σε µια τέτοια περίπτωση, θα ζήσουµε πράγµατι σκηνές τρόµου, µε άδεια ράφια, κλειδωµένα µαγαζιά, ελλείψεις σε στοιχειώδη - φάρµακα και καύσιµα - δελτίο στα τρόφιµα...

9 Γι αυτό θέλω να αποφύγουµε το άλµα στο γκρεµό, σήµερα. Να κερδίσουµε χρόνο, να αποκαταστήσουµε την οµαλότητα και να πάµε σε εκλογές αύριο. Γι αυτό σας καλώ να ψηφίσουµε σήµερα τη νέα δανειακή συµφωνία. Για να έχουµε τη δυνατότητα αύριο να διαπραγµατευθούµε και να αλλάξουµε την πολιτική που µας επιβάλλει. Αλλά για να µπορέσουµε να την αλλάξουµε, πρέπει να υπάρχουµε, ως χώρα, ως κοινωνία, ως δηµοκρατία. εν σας ζητώ να υπερψηφίσετε τη «λάθος συνταγή». Πρώτος εγώ την αποδοκίµασα κι επιµένω... Σας ζητώ, όµως, να αποµακρυνθούµε όλοι µαζί από το χείλος του γκρεµού! Και να παλέψουµε µαζί, στη συνέχεια, για να αποµακρυνθούµε τελείως από τον γκρεµό, και να βρούµε το δρόµο της οµαλότητας και της Ανάπτυξης. Είµαι βέβαιος, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ότι θα κάνετε το καθήκον σας!