ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 3 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ

Transcript

1 ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ 3 ΣΤΗ ΗΜΟΤΙΚΗ Αποκάλυψη 3:1 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στις Σάρδεις, γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα επτά πνεύµατα του Θεού, και τα επτά αστέρια. Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνοµα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός. 2 Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν επειδή, δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια µπροστά στον Θεό. 3 Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θάρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θάρθω εναντίν σου. 4 Έχεις λίγα ονόµατα και στις Σάρδεις, που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους και θα περπατήσουν µαζί µου µε λευκά, επειδή είναι άξιοι. 5 Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί µε λευκά ιµάτια και δεν θα εξαλείψω το όνοµά του από το βιβλίο της ζωής, και θα οµολογήσω το όνοµά του µπροστά στον Πατέρα µου, και µπροστά στους αγγέλους του. 6 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. 7 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στην Φιλαδέλφεια, γράψε: Αυτά λέει ο άγιος, ο αληθινός, αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. 8 Ξέρω τα έργα σου να, έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει επειδή, έχεις µικρή δύναµη, και φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες τον όνοµά µου. 9 Να, θα κάνω αυτούς από τη συναγωγή τού σατανά, που λένε τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλά ψεύδονται να, θα τους κάνω νάρθουν και να προσκυνήσουν µπροστά στα πόδια σου, και να γνωρίσουν ότι εγώ σε αγάπησα. 10 Επειδή, φύλαξες τον λόγο τής υποµονής µου, κι εγώ θα σε φυλάξω από την ώρα τού πειρασµού, που πρόκειται νάρθει επάνω σε ολόκληρη την οικουµένη, για να δοκιµάσει αυτούς που κατοικούν επάνω στη γη. 11 Να, έρχοµαι γρήγορα κράτα εκείνο που έχεις, για να µη λάβει κανένας το στεφάνι σου. 12 Όποιος νικάει, θα τον κάνω στύλο µέσα στον ναό τού Θεού µου, και δεν θα βγει πλέον έξω και θα γράψω επάνω του το όνοµα του Θεού µου, και το όνοµα της πόλης τού Θεού µου, της νέας Ιερουσαλήµ, που κατεβαίνει από τον ουρανό από τον Θεό µου, και το νέο µου όνοµα. 13 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. 14 Και προς τον άγγελο της εκκλησίας των Λαοδικέων, γράψε: Αυτά λέει ο Αµήν, ο πιστός και αληθινός µάρτυρας, η αρχή τής κτίσης του Θεού. 15 Ξέρω τα έργα σου, ότι ούτε ψυχρός είσαι ούτε ζεστός είθε να ήσουν ψυχρός ή ζεστός 16 έτσι, επειδή είσαι χλιαρός, και ούτε ψυχρός ούτε ζεστός, πρόκειται να σε ξεράσω από το στόµα µου. 3

2 17 Επειδή, λες ότι: Είµαι πλούσιος, και πλούτησα, και δεν έχω ανάγκη από τίποτε, και δεν ξέρεις ότι εσύ είσαι ο ταλαίπωρος, και ο ελεεινός, και ο φτωχός, και ο τυφλός και ο γυµνός 18 σε συµβουλεύω να αγοράσεις από µένα χρυσάφι δοκιµασµένο από τη φωτιά, για να πουτήσεις και ιµάτια λευκά για να ντυθείς, και να µη φανερωθεί η ντροπή τής γύµνιας σου και να χρίσεις τα µάτια σου µε κολλύριο, για να βλέπεις. 19 Εγώ, όσους αγαπώ, τους ελέγχω και τους περνάω από παιδεία γίνε, λοιπόν, ζηλωτής και µετανόησε. 20 Να, στέκοµαι στη θύρα και κρούω αν κάποιος ακούσει τη φωνή µου, κι ανοίξει τη θύρα, θα µπω µέσα σ αυτόν, και θα δειπνήσω µαζί του κι αυτός µαζί µου. 21 Όποιος νικάει, θα του δώσω να καθήσει µαζί µου στον θρόνο µου, όπως κι εγώ νίκησα, και κάθησα µαζί µε τον Πατέρα µου στον θρόνο του. 22 Όποιος έχει αυτί, ας ακούσει τι λέει το Πνεύµα προς τις εκκλησίες. ΤΟ ΠΡΩΤΟΤΥΠΟ ΚΕΙΜΕΝΟ 3:1 Kai. tw/ avgge,lw th/j evn Sa,rdesin evkklhsi,aj gra,yon( Ta,de le,gei o` e;cwn ta. e`pta. pneu,mata tou/ Qeou/( kai. tou.j e`pta. avste,raj\ Oi=da, sou ta. e;rga( o[ti to. o;noma e;ceij o[ti zh/ j( kai. nekro.j ei=å 2 gi,nou grhgorw/n( kai. sth,rixon ta. loipa. a] me.llei avpoqanei/n\ ouv ga.r eu[rhka, sou ta. e;rga peplhrwme,na evnw,pion tou/ Qeou/Å 3 mnhmo,neue ou=n pw/j ei;lhfaj kai. h;kousaj( kai. th,rei( kai. metano,hsonå eva.n ou=n mh. grhgorh,sh j( h[xw evpi. se w`j kle,pthj( kai. ouv mh. gnw/ j poi,an w[ran h[xw evpi. seå 4 e;ceij ovli,ga ovno,mata kai. evn Sa,rdesin( a] ouvk evmo,lunan ta. i`ma,tia auvtw/n\ kai. peripath,sousi metv evmou/ evn leukoi/j( o[ti a;xioi, eivsinå 5 o` nikw/n( ou[toj peribalei/tai evn i`mati,oij leukoi/j\ kai. ouv mh. evxalei,yw to. o;noma auvtou/ evk th/j bi,blou th/j zwh/j( kai. evxomologh,somai to. o;noma auvtou/ evnw,pion tou/ patro,j mou( kai. evnw,pion tw/n avgge,lwn auvtou/å 6 o` e;cwn ou=j avkousa,tw ti, to. Pneu/ma le,gei tai/j evkklhsi,aijå 7 Kai. tw/ avgge,lw th/j evn Filadelfei,a evkklhsi,aj gra,yon( Ta,de le,gei o` a[gioj( o` avlhqino,j( o` e;cwn th.n klei/da tou/ Dabi,d( o` avnoi,gwn kai. ouvdei.j klei,ei( kai. klei,ei kai. ouvdei.j avnoi,gei\ 8 Oi=da, sou ta. e;rga ivdou,( de,dwka evnw,pio,n sou qu,ran avnew gme,nhn( kai. ouvdei.j du,natai klei/sai auvth,n( o[ti mikra.n e;ceij du,namin( kai. evth,rhsa,j mou to.n lo,gon( kai. ouvk hvrnh,sw to. o;noma, mouå 9 ivdou. didwmi evk th/j sunagwgh/j tou/ Satana/( tw/n lego,ntwn eàutou.j VIoudai,ouj ei=nai( kai. ouvk eivsi.n( avlla. yeu,dontai\ ivdou. poih,sw auvtou.j( i[na h[xwsi kai. proskunh,swsin evnw,pion tw/n podw/n sou( kai. gnw/sin o[ti evgw. hvga,phsa, seå 10 o[ti evth,rhsaj to.n lo,gon th/j u`pomonh/j mou( kavgw, se thrh,sw evk th/j w[raj tou/ peirasmou/ th/j mellou,shj e;rcesqai evpi. th/j oivkoume,nhj o[lhj( peira,sai tou.j katoikou/ntaj evpi. th/j gh/jå 11 ivdou,( e;rcomai tacu,\ kra,tei o] e;ceij( i[na mhdei.j la,bh to.n ste,fano,n souå 12 o` nikw/n( poih,sw auvto.n stu/lon evn tw/ naw/ tou/ Qeou/ mou( kai. e;xw ouv mh. evxe,lqh e;ti( kai. gra,yw evpv auvto.n to. o;noma tou/ Qeou/ mou( kai. to. o;noma th/j po,lewj tou/ Qeou/ mouå th/j kainh/j VIerousalh,m( h` katabai,nei evk tou/ ouvranou/ avpo. tou/ Qeou/ mou( kai. to. o;noma, mou to. kaino,nå 13 o` e;cwn ou=j avkousa,tw ti, to. Pneu/ma le,gei tai/j evkklhsi,aijå

3 14 Kai. tw/ avgge,lw th/j evkklhsi,aj Laodike,wn gra,yon( Ta,de le,gei o` VAmh,n( o` ma,rtuj o` pisto.j kai. avlhqino,j( h` avrch. th/j kti,sewj tou/ Qeou/\ 15 Oi=da, sou ta. e;rga( o[ti ou;te yucro.j ei= ou;te zesto,jå o;felon yucro.j ei;hj h' zesto,jå 16 ou[twj( o[ti cliaro.j ei=( kai. ou;te yucro.j ou;te zesto,j( me,llw se evme,sai evk tou/ sto,mato,j mouå 17 o[ti le,geij( o[ti Plou,sio,j eivmi( kai. peplou,thka kai. ouvdeno.j crei,an e;cw( kai. ouvk oi=daj o[ti su. ei= o` talai,pwroj kai. evleeino.j kai. ptwco.j kai. tuflo.j kai. gumno,j\ 18 sumbouleu,w soi avgora,sai parv evmou/ crusi,on pepurwme,non evk puro.j( i[na plouth,sh j\ kai. i`ma,tia leuka.( i[na periba,lh ( kai. mh. fanerwqh/ h` aivscu,nh th/j gumno,thto,j sou\ kai. kollou,rion evgcri/son tou.j ovfqalmou,j sou( i[na ble,ph jå 19 evgw. o[souj eva.n filw/( evle,gcw kai. paideu,wå zh,lwson ou=n kai. metano,hsonå 20 ivdou.( e[sthka evpi. th.n qu,ran kai. krou,w\ eva,n tij avkou,sh th/j fwnh/j mou( kai. avnoi,xh th.n qu,ran( eivseleu,somai pro.j auvto.n( kai. deipnh,sw metv auvtou/( kai. auvto.j metv evmou/å 21 o` nikw/n( dw,sw auvtw/ kaqi,sai metv evmou/ evn tw/ qro,nw mou( w`j kavgw. evni,khsa( kai. evka,qisa meta. tou/ patro,j mou evn tw/ qro,nw auvtou/å 22 o` e;cwn ou=j avkousa,tw ti, to. Pneu/ma le,gei tai/j evkklhsi,aijå ΣΑΡ ΕΙΣ 3:1,2 Η ΝΕΚΡΉ ΕΚΚΛΗΣΊΑ Στην περίοδο των Σάρδεων η παπική εκκλησία δεν παρουσιάζεται στην περιγραφή, και η παράνοµη, υπόλοιπη εκκλησία έχει αποκτήσει δύναµη και επιρροή, αλλά κατά κάποιο τρόπο έγινε νεκρή πνευµατικά. Αυτή η περιγραφή χαρακτηρίζει την Προτεσταντική Εκκλησία µετά τη µεταρρύθµιση. Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στις Σάρδεις, γράψε: Αυτά λέει εκείνος που έχει τα επτά αστέρια. Ξέρω τα έργα σου, ότι το όνοµα έχεις πως ζεις, και είσαι νεκρός. Γίνε άγρυπνος, και στήριξε τα υπόλοιπα που πρόκειται να πεθάνουν επειδή δεν βρήκα τα έργα σου τέλεια µπροστά στον Θεό Αποκ. 3:1,2. Το µήνυµα προς την εκκλησία των Σάρδεων αποτελεί µάλλον την πιο σκληρή επίπληξη από όλα τα µηνύµατα. Εκτός από τα λίγα ονόµατα...που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους (εδ. 4), ο Κύριος δεν την επαινεί για τίποτε ακόµα και τα υπόλοιπα είναι έτοιµα να πεθάνουν. Το χειρότερο απ όλα είναι ζει στα λόγια, αλλά στην πραγµατικότητα είναι νεκρή. Το παράξενο είναι ότι οι Σάρδεις συµβολίζουν την περίοδο αµέσως µετά από την Προτεσταντική Μεταρρύθµιση, η οποία έφερε µια µεγάλη αύξηση του πνευµατικού φωτός, ενώ η προηγούµενη εκκλησία των Θυάτειρων, η οποία συµβόλιζε την σκοτεινή µεσαιωνική Ευρώπη, πήρε ανώτερο έπαινο. Όπως εξηγήθηκε στο κεφάλαιο 2, η εκκλησία των Θυάτειρων που επαινέθηκε, ήταν η παράνοµη Εκκλησία, οι Υπόλοιποι, η οποία απέρριψε τα ψεύτικα δόγµατα και την πορνεία µε τους βασιλιάδες της γης που χαρακτήριζε την Ιεζάβελ, την επίσηµη παπική εκκλησία. Αν και στην αρχή η αληθινή εκκλησία άφηνε (δεν αντιστεκόταν αποτελεσµατικά) την διαστρέβλωση του χαρακτήρα του Χριστού, τα τελευταία (έργα της ήταν) περισσότερα από τα πρώτα. Μέχρι την εποχή των Μεταρρυθµιστών, διαµαρτυρήθηκε επιθετικά στις καταχρήσεις της κρατικής εκκλησίας,

4 διαδίδοντας το αληθινό ευαγγέλιο σε όλη την Ευρώπη και καθιδρύοντας ένα εναλλακτικό σύστηµα. Κατά την περίοδο των Σάρδεων ο παπισµός έχει εξαφανιστεί από την σκηνή, όχι γιατί εξαφανίστηκε από την ιστορία, αλλά, αφού ο παπισµός απορρίφθηκε εντελώς από την αληθινή Προτεσταντική Εκκλησία, ο Ιωάννης δεν απευθύνει το µήνυµα προς την Εκκλησία αυτή (την παπική). Η παράνοµη εκκλησία έγινε επίσηµη, αλλά τραγικά, ο Ιησούς λεει τώρα ότι είναι νεκρή. Και υπάρχουν χειρότερα νέα. Στην (µεσαιωνική) περίοδο των Θυάτειρων υπήρχαν οι υπόλοιποι οι οποίοι παρέµεναν πιστοί, και σε αυτούς βρισκόταν η ελπίδα να διατηρηθεί το αληθινό µήνυµα του ευαγγελίου. Αλλά στις Σάρδεις, τα υπόλοιπα...πρόκειται να πεθάνουν. Είναι αυτή η κατάσταση που προκαλεί την πιο σκληρή επίπληξη από όλα τα µηνύµατα προς τις επτά εκκλησίες, επειδή τώρα υπάρχουν µόνο λίγα ονόµατα τα οποία µπορούν να αντιπροσωπεύουν τον Ιησού στον κόσµο. Αυτός ο χαρακτηρισµός ως µια νεκρή επίσηµη εκκλησία µαζί µε τους υπολοίπους που είναι έτοιµοι να πεθάνουν περιγράφει ακριβώς την τραγική ιστορία των Προτεσταντικών Εκκλησιών στην εποχή µετά από την Μεταρρύθµιση. 1 ΦΟΡΜΑΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΜΙΣΑΛΛΟ ΟΞΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΩΝ Οι θεολόγοι που ήταν οπαδοί του Λούθηρου διακατέχονταν από δογµατικές φόρµουλες µέχρι το σηµείο που η θρησκεία τους έγινε νεκρή τυποκρατία. Ο Λούθηρος και ο Ζβίγκλιος σπάρασσαν το Προτεσταντικό κίνηµα µε αδιάλλακτες λογοµαχίες για το δόγµα. Μερικοί Προτεστάντες έθεταν υπό διωγµό άλλους Προτεστάντες, οι οποίοι είχαν διαφορετικές αντιλήψεις. Ο Μαρτίνος Λούθηρος διαµαρτυρήθηκε άφοβα κατά της στήριξης στα ανθρώπινα έργα ως τρόπο για να κερδίσει κάποιος τη σωτηρία, επιµένοντας ότι µόνο η χάρη του Θεού, την οποία δεν αξίζουµε και η οποία παρουσιάστηκε στην θυσία του Χριστού, καθιστά δυνατή την απελευθέρωση του αµαρτωλού από την κατάκριση και τη θανατική ποινή που αξίζει. Για τον Λούθηρο, η σωτηρία αποτελεί µια καινούργια σχέση µε τον Θεό, η οποία δεν βασίζεται σε κανένα έργο ή στην αξία των ανθρώπων, αλλά στην απόλυτη εµπιστοσύνη στις θεϊκές υποσχέσεις...και από µια καινούργια και χαρούµενη σχέση µε τον Θεό εν Χριστώ, και απ αυτή ρέει µια καινούργια ζωή της πρόθυµης υπακοής. 2 Αλλά, ακόµα και κατά τη διάρκεια της ζωής του αυτή η έµφαση στην προσωπική σχέση άρχισε να ξαναγυρίσει στο µεσαιωνικό µοντέλο της Εκκλησίας που υποστηρίζεται από το κράτος και απαιτεί ευπείθεια στις κανόνες της. Ο Ιησούς, προβλέποντας αυτή, προειδοποίησε, Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε. Αυτή την προειδοποίηση απηχούν τα λόγια του απόστολου Παύλου: αφού αρχίσατε µε το Πνεύµα, τώρα τελειώνετε µε τη σάρκα; 1 Εκτός από τις Προτεσταντικές Εκκλησίες, η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν επίσης νεκρή σ αυτή την περίοδο. Η Κωνσταντινούπολη καταλήφθηκε από τους Τούρκους στα Κάτω από την Τουρκική κυριαρχία η Ορθόδοξη Εκκλησία ήταν ένα νοµικό πρόσωπο, αλλά έγινε ο πολιτικός αντιπρόσωπο των νικηµένων Ελλήνων. Οι Μουσουλµάνοι δεν διέκριναν ανάµεσα στη θρησκεία και την πολιτική...η Ορθόδοξη Εκκλησία συνεπώς έγινε και πολιτικό και θρησκευτικό ίδρυµα...η εκκλησιαστική δοµή έγινε ως σύνολο ένα όργανο της εξω-εκκκλησιαστικής διοίκησης...η ανώτερη διεύθυνση της Εκκλησίας µπλέχτηκε στο σύστηµα της φθοράς και σιµωνίας...όπως έλεγαν κάποτε σχετικά µε τον παπισµό, πραγµατικά ίσχυσε για την οικουµενική πατριαρχία υπό τους Τούρκους: τα πάντα πουλήθηκαν (Ware, The Orthodox Church, Penguin Books, 1997). 2 Walker σ. 338

5 (Γαλάτες 3:3) Αλλά δυστυχώς, ακριβώς αυτό έγινε. Οι λουθηρανοί θεολόγοι διακατέχονταν από αδιάλλακτες σχολικές λογοµαχίες σχετικά µε θέµατα όπως η φρασεολογία των «Πιστεύω», τον ρόλο των καλών έργων και την πραγµατική υλική παρουσία του Χριστού στην Θεία Κοινωνία. Αυτές οι διαφωνίες αποξένωσαν τον απλό λαό, ο οποίος δεν µπορούσε να καταλάβει τις λεπτοµέρειες της φιλοσοφίας που απορροφούσαν την προσοχή των θεολόγων. 3 Ένας άλλος παράγων που προκάλεσε αποξένωση ήταν η ανάπτυξη του φανατισµού, µε άτοµα όπως ο Θωµάς Μούνζερ (Munzer), ο οποίος ισχυρίσθηκε ότι έλαβε απ ευθείας αποκαλύψεις από τον Θεό, οι οποίες απέκλεισαν την ανάγκη για την Αγία Γραφή. Αυτός ηγήθηκε των επιθέσεων κατά των µοναστηριών και µπλέχθηκε στην επανάσταση των χωρικών, που ήταν µια προσπάθεια να αποτινάξουν το ζυγό των φεουδαρχών που τους καθήλωνε στη φτώχια. Ο Λούθηρος, αντιδρώντας στις φανατικές επιθέσεις κατά της Γραφής, κατέληξε να συµµαχήσει εναντίον των χωρικών. Καθώς η άσχηµα οργανωµένη εξέγερση έπεσε στην υπερβολή, ο Λούθηρος τους επιτέθηκε µε το επιθετικό φυλλάδιο, Εναντίον των δολοφονικών και Λωποδυτικών Συρφετών των Χωρικών, απαιτώντας από τους αριστοκράτες να την καταπνίξουν...η χωρική εξέγερση συντρίφτηκε µε τροµερή βία...η λαϊκή συµπαράσταση για τον αγώνα του Λούθηρου χάθηκε σε µεγάλο βαθµό, και η δυσπιστία του Λούθηρου κατά του απλού λαού αυξήθηκε πολύ µαζί µε την πεποίθηση ότι η µεταρρύθµιση πρέπει να είναι τον έργο των κοσµικών ηγετών. 4 Οι ισχυροί τοπικοί ηγέτες µεταµόρφωσαν τον αγώνα του ευαγγελίου σε ένα πολιτικό εργαλείο, για να προωθούν τις φιλοδοξίες τους. Η Γερµανία έγινε πεδίο µάχης, µε προσπάθειες από τους Καθολικούς να κρατήσουν και να µεγαλώσουν τις περιοχές που ήταν κάτω από την εξουσία τους, και οι λουθηρανοί κάνοντας το ίδιο, όπου ο άρχοντας ή ο εκλογέας ήταν ένας προτεστάντης, ιδρύοντας µια Λουθηρανική κρατική εκκλησία...στην θέση της προηγούµενης Ρωµαϊκής εκκλησίας. 5 Ο λουθηρανικός αγώνας είχε εκφυλιστεί σε πολεµικές διαµάχες για εδαφικά οφέλη, πολιτικές διαµάχες για επιρροή, και θεολογικές διαµάχες σχετικά µε την φρασεολογία των ιερών κειµένων. Στην Ελβετία ο Ζβίγκλιος (Huldreich Zwingli), που ήταν ο πιο εξέχων µεταρρυθµιστής εκεί, απέρριψε την εκκλησιαστική παράδοση, για να λάβει την διδασκαλία της Αγίας Γραφής ως τη µόνη πηγή εξουσίας για το Χριστιανό. Σε κάποια σηµεία ξεπέρασε τον Λούθηρο, επιµένοντας ότι η Θεία Λειτουργία είναι συµβολική, δηλ. δεν προσφέρει την πραγµατική, υλική παρουσία του Χριστού, και επίσης απέρριψε εντελώς την προσκύνηση των εικόνων και των λειψάνων. Σε πολλά σηµεία ο Ζβίγκλιος και ο Λούθηρος συµφώνησαν, ιδιαιτέρως στην πεποίθηση τους ότι η σωτηρία έχει την βάση µόνο στην πίστη και όχι σε καλά έργα. Αλλά η διαφωνία τους σχετικά µε την Θεία Κοινωνία έγινε τόσο αδιάλλακτη, που ξέσχισε την πρόσφατα ιδρυµένη Προτεσταντική Εκκλησία. Για τον Ζβίγκλιο, ο ισχυρισµός του Λούθηρου για την υλική παρουσία του Χριστού στην Θεία Κοινωνία ήταν ένα παράλογο λείψανο της Καθολικής δεισιδαιµονίας...ο Λούθηρος ισχυρίστηκε ότι ο Ζβίγκλιος και οι οπαδοί του δεν ήταν ακόµα Χριστιανοί...δυστυχώς η διένεξή τους προκάλεσε διχασµό στην Ευαγγελική 3 Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά µε την νεκρή τυποκρατία των λουθηρανών θεολόγων δες την υποσηµείωση στην Αγγλική έκδοση. 4 Walker σ Ό.π. 358

6 Εκκλησία. 6 Στην Ζυρίχη, όπου έµενε ο Ζβίγκλιος, µια αντιπαράθεση πρόκυψε σχετικά µε το θέµα του βαπτίσµατος. Οι Αναβαπτιστές ισχυρίστηκαν ότι το βάπτισµα των µωρών δεν στηρίζεται στην Αγία Γραφή. Όταν τα ενήλικα µέλη τους άρχισαν να αναβαφτίζονται, ο Ζβίγκλιος και το δηµοτικό συµβούλιο της Ζυρίχης, αντιστάθηκαν άγρια. Κατά τον Μάρτιο του 1526 η κυβέρνηση της Ζυρίχης διέταξε στους Αναβαπτιστές να πνιγούν σε µια αποκρουστική παρωδία της πίστης τους...παντού τα χέρια των αρχών, και των Καθολικών και των Ευαγγελικών, ήταν βαριά εναντίον τους. 7 Η φυλακή, το βασανιστήριο και το κάψιµο, τα κλασικά εργαλεία του παπισµού, χρησιµοποιήθηκαν εναντίον τους όπου και αν βρίσκονταν αυτοί, µε αποτέλεσµα να διασκορπιστούν. Έτσι το Προτεσταντικό κίνηµα, το οποίο είχε βασανιστεί τόσο πολύ από τους εκκλησιαστικούς-κρατικούς διωγµούς της Καθολικής Εκκλησίας, άρχισε το ίδιο να εκµεταλλεύεται την καταπιεστική δύναµη του κράτους, για να επιβάλλει τα ορθόδοξα θρησκευτικά δόγµατα. ΚΑΛΒΙΝΙΣΜΟΣ Ο Καλβίνος, προσπαθώντας να αποδείξει ότι η σωτηρία προέρχεται εντελώς από την χάρη του Θεού, ανέπτυξε ένα δογµατικό σύστηµα, το οποίο διαστρέφει τον χαρακτήρα του Θεού, κι έτσι συνετέλεσε στην νεκρή κατάσταση της Εκκλησίας κατά την διάρκεια της περιόδου των Σάρδεων. Ο Ιωάννης Καλβίνος ήταν ένας από τα εξέχοντες µεταρρυθµιστές, και µε τα ευφυέστατα, λογικά συγγράµµατα προσπάθησε να αποδείξει ότι η δικαιοσύνη και η σωτηρία βασίζονται µόνο στην πίστη, και αυτό συνέβαινε στην περίοδο που η παπική εκκλησία δίδαξε µια σωτηρία που έχει την βάση της στα έργα του ιερέα µαζί µε τον αµαρτωλό. Στην καλοπροαίρετες προσπάθειές του να κατοχυρώσει το δόγµα της δικαιοσύνης στη βάση της πίστης, ο Καλβίνος κατέληξε σε ένα δογµατικό σύστηµα, το οποίο διέστρεψε το χαρακτήρα του Θεού, και έτσι συντέλεσε στη νεκρή κατάσταση της εκκλησίας των Σάρδεων. Στους πασίγνωστους Θεσµούς του ο Καλβίνος ισχυριζόταν πέντε κύριες διδασκαλίες. Η βασική υπόθεση είναι η κυριαρχία του Θεού ότι Αυτός είναι παντογνώστης και παντοδύναµος και εποµένως θα πραγµατοποιήσει οτιδήποτε είναι το θέληµά του. Αυτή η υπόθεση είναι σωστή από µια άποψη, αλλά µια λαθεµένη κατανόηση 8 µπορεί να οδηγήσει σε λαθεµένα συµπεράσµατα,τα οποία αποτελούν τις 6 Ό.π Ό.π Είναι προφανές από τη λογική και από την Άγια Γραφή ότι ο Θεός δεν µπορεί να κάνει τα πάντα για παράδειγµα, δεν µπορεί να πει ψέµατα (Τίτο 1:2) ούτε τίποτε που είναι αντίθετο στον χαρακτήρα του. Από αυτή την άποψη ο Σατανάς και ακόµα ο αµαρτωλός άνθρωπος µπορούν να κάνουν πράγµατα που ο Θεός δεν µπορεί (και δεν είναι ότι απλά δεν θέλει είναι αδύνατο, αφού είναι, όπως είναι). Μια βασική ερώτηση, συνεπώς, είναι η εξής: Μπορεί ο Θεός να σώσει ανθρώπους (που δηµιουργήθηκαν µε ελεύθερη επιλογή), αν δεν θέλουν να σωθούν; Η απάντηση είναι όχι. Αν και θέλει, δεν µπορεί, εκτός αν τους αλλάξει να γίνουν διαφορετικά όντα χωρίς ελεύθερη επιλογή. Αλλά µέσω της χάρης του µπορεί να δώσει πραγµατική ελευθερία στους ανθρώπους, για να επιλέξουν ζωή οι άνθρωποι που είναι νεκροί εξαιτίας των παραβάσεων και των αµαρτιών (Εφεσίους 2:1).

7 πέντε κύριες διδασκαλίες. 9 Ο Καλβίνος επέµεινε ότι κανένας δεν µπορεί να ανταποκριθεί στον Θεό, εκτός αν ο Ίδιος τον έχει καλέσει, αλλά αφού ο Θεός είναι παντοδύναµος, το κάλεσµα πάντα θα είναι αποτελεσµατικό και ο καλεσµένος αναπόφευκτα θα έρθει στο Χριστό. Αφού προφανώς είναι από την Γραφή και η παρατήρηση ότι δεν θα δεχτούν όλοι την πρόσκληση του Χριστού, αυτό δείχνει ότι ο Θεός δεν προτίθεται να σώσει όλους τους ανθρώπους, αλλά τους εκλεκτούς, και η θυσία του Χριστού ήταν για αυτούς µόνο. Αφού ο Θεός θέλει οι καλεσµένοι να σωθούν, αναπόφευκτα αυτοί θα συνεχίσουν να πιστεύουν και δεν µπορούν µετά να χάσουν την σωτηρία τους. 10 Είναι αλήθεια ότι η σωτηρία είναι εξ ολοκλήρου ένα δώρο της χάρης του Θεού, αλλά η χάρη δεν αφαιρεί την ανθρώπινη ελευθερία. Ο Θεός δεν πατά ένα κουµπί ή παίζει µαριονέτα στο µυαλό των ανθρώπων για να κάνουν ό,τι θέλει. 11 Το θαύµα της χάρης είναι ότι ο Θεός δίνει την δυνατότητα στους εντελώς αχρείους αµαρτωλούς να παίρνουν απόφαση υπέρ η κατά του Θεού, όπως ακριβώς έκανε ο Αδάµ στον παράδεισο. Αλλά η διδασκαλία του Καλβίνου αρνείται αυτή την επιλογή και κάνει τον άνθρωπο µαριονέτα στα χέρια ενός αυθαίρετου Θεού, αφού δικαιολογεί την προφανώς άδικη συµπεριφορά του Θεού επιµένοντας ότι ο Θεός είναι για τους ανθρώπους ακατάληπτος. 12 Ίσως το χειρότερο απ όλα ήταν ότι οι Καλβινιστές δεν αποκρούστηκαν από την Καθολική διδασκαλία της αιώνιας κόλασης των ασεβών, και το αποτέλεσµα ήταν ένα δόγµα που ήταν µάλλον χειρότερο από τους Καθολικούς. Τουλάχιστον, στο σύστηµα τους ο αµαρτωλός µπορούσε να κάνει καλά έργα ή να αγοράζει άφεση αµαρτιών, και έτσι να αποκτήσουν άφεση από το καθαρτήριο είτε ο κάθε άνθρωπος για τον εαυτό του ή για τους αγαπηµένους. Αλλά στο σύστηµα του Καλβίνου ο Θεός συνεχίζει να φέρνει στη ύπαρξη ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν την ικανότητα να επιλέγουν ή να παίρνουν αποφάσεις µόνοι τους που θα τους επιτρέπουν να αποφύγουν την αιώνια κόλαση, και Αυτός ο ίδιος δεν κάνει τίποτα για να σώσει την µεγάλη πλειοψηφία, που δεν είναι µέλη των εκλεκτών, από αυτή τη τροµερή µοίρα τους! 13 Παρά την διαστρέβλωση της αγάπης και δικαιοσύνης του Θεού, το δογµατικό σύστηµα του Καλβίνου ήταν ένα αποτελεσµατικό όπλο εναντίον των αντιπάλων του λόγω της λογικής, της συστηµατοποίησης και της ευφυούς χρήσης των αποδείξεων από τη Βίβλο, και γι αυτό έγινε ευρέως αποδεκτό από τις προτεσταντικές εκκλησίες. Χάρη στους Θεσµούς του, στο σχέδιο της κυβέρνησης της Εκκλησίας στη Γενεύη, στην ακαδηµία του, στα ερµηνευτικά συγγράµµατά του και την συνεχή αλληλογραφία του, ο Καλβίνος διαµόρφωσε τη σκέψη και ενέπνεε τα ιδανικά του Προτεσταντισµού. 14 Αν και η εκτεταµένη επιρροή, που έδωσε ο Καλβίνος παρείχε µεγάλη ώθηση στον αγώνα 9 Για µια σχολαστική διερεύνηση της διδασκαλίας των Καλβινιστών δες Elect in the Son, Robert Shank, Bethany House Για µια συζήτηση σχετικά µε τις πέντε διδασκαλίες του Καλβίνου δες το σηµείωµα στην Αγγλική έκδοση. 11 Πολλοί άνθρωποι απογοητεύονταν µε το Θεό γιατί αυτός άφησε κάποιον να έχει ανεπιθύµητη συµπεριφορά. Άλλοι προσεύχονται για κάποιον να πιστεύει στον Θεό ή να κάνει το θέληµά Του και απογοητεύονται, όταν αυτό δεν πραγµατοποιείται. Αλλά ο Θεός πραγµατικά έδωσε ελεύθερη επιλογή στους ανθρώπους, συµπεριλαµβανοµένου να επιλέξουν κάτι που ο ίδιος ο Θεός δεν θέλει. Ο Θεός µας δηµιούργησε έτσι, επειδή µόνο όντα µε ελεύθερη βούληση µπορούν να επιλέξουν να αγαπάνε τον Θεό παρά να έχουν κάποια προγραµµατισµένη συµπεριφορά αγάπης. 12 ες την υποσηµείωση των Αγγλικών εκδόσεων για τη σχετική συζήτηση. 13 ες το κεφάλαιο 20 για τη διερεύνηση των εδαφίων σχετικά µε την αιώνια µοίρα των ασεβών. 14 Walker σ. 400

8 του Προτεσταντισµού, το δόγµα των εκλεκτών οδήγησε σε µια τροµερή παρανόηση του χαρακτήρα του Θεού. Η ΑΓΓΛΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ Η µεταρρύθµιση στην Αγγλία ήταν περισσότερο ένα πολιτικό κίνηµα παρά ενέργεια του Άγιου Πνεύµατος, και έτσι ταιριάζει µε την νεκρή περιγραφή της εκκλησίας των Σάρδεων. Στην Αγγλία η Προτεσταντική Μεταρρύθµιση βασίστηκε στο λαθεµένο θεµέλιο της λαγνείας και της πολιτικής φιλοδοξίας. Ο Ερρίκος ο 8 ος, θέλοντας µια καινούργια γυναίκα που θα µπορούσε να του γεννήσει έναν αγόρι, για να τον διαδεχθεί στο θρόνο µετά τον θάνατό του, δεν κατέφερε να κερδίσει την έγκριση της Ρωµαϊκής Εκκλησίας για διαζύγιο. Εκµεταλλεύτηκε την λαοπρόβλητη εναντίωση στην ξένη επιρροή, και µέσω πολιτικών µηχανορραφιών διόρισε τον εαυτό του αρχηγό της Νέας Ανεξάρτητης Εκκλησία της Αγγλίας. Το Νοέµβριο του 1534 η βουλή ψήφισε την διάσηµη Πράξη Κυριαρχίας στην οποία ο Ερρίκος και οι διάδοχοι του ανακηρύχθηκαν ο ανώτατος άρχων στη γη της Εκκλησίας της Αγγλίας, χωρίς κανένα όριο, και µε πλήρη εξουσία, για να διορθώνουν αιρέσεις και καταχρήσεις...σχεδόν έθετε τον βασιλιά στην θέση του Πάπα. Το σχίσµα µε τη Ρώµη ολοκληρώθηκε. 15 Μολονότι ήταν ένα αληθινό κίνηµα για µεταρρύθµιση ανάµεσα στους ανθρώπους όπως ο Ουίκλιφ και ο Τυντάλ, οι ηγέτες της χώρας εκµεταλλεύτηκαν την θρησκεία ως πολιτικό πιόνι. Όταν χρειάστηκαν βοήθεια κατά των ισχυρών δυνάµειων, όπως η Γαλλία και η Ισπανία, οι δέκα πράξεις, οι οποίες εναρµονίστηκαν µε τις προτεσταντικές αντιλήψεις, ψήφισαν να ζητήσουν πολιτική υποστήριξη από τους Προτεστάντες στην Γερµανία. Μετά, όταν ήταν απαραίτητο να κατευνάσουν τους Καθολικούς, υπερψήφισαν τις έξι πράξεις, οι οποίες επικύρωναν τα Καθολικά δόγµατα,. Όποια και αν ήταν η επικρατούσα άποψη, όλοι όσοι αντιστέκονταν, βρίσκονταν υπό διωγµό και υπήρχαν πολλοί µάρτυρες. Με το θάνατο του Ερρίκου η Αγγλία µεταστράφηκε από τον Προτεσταντισµό µε τον βασιλιά Εδουάρδο τον 6 ο στην Καθολική κυριαρχία µε την βασίλισσα Μαρία την Α, η οποία ονοµαζόταν Ματωµένη Μαρία λόγω των διωγµών της κατά των Προτεσταντών. Τελικά, κατά την µακρόχρονη βασιλεία της Ελισάβετ της Α εδραιώθηκε ένας ήπιος, πολιτικός προτεσταντισµός. Το αξιοσηµείωτο χαρακτηριστικό της Αγγλικής µεταρρύθµισης ήταν ότι δεν δηµιούργησε κανέναν έξοχο θρησκευτικό ηγέτη ούτε έναν Λούθηρος, ούτε Ζβίγκλιο, ούτε Καλβίνος ούτε Νόξ. Και επίσης δεν προκάλεσε µια σηµαντική κοινωνική αφύπνιση στον λαό. Το κίνητρο της ήταν πολιτικό και κοινωνικό. 16 Η ΑΝΤΙ ΡΑΣΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ Η Ρωµαϊκή Εκκλησία αναδιοργανώθηκε, για να αντιµετωπίσει την πρόκληση του Προτεσταντισµού (δίχως να αλλάξει τα λαθεµένα δόγµατά της) και κατάφερε να σταµατήσει την εξάπλωση του Προτεσταντισµού, και να εξαπλωθεί η ίδια στις νέες 15 Walker σ Ό.π. σ. 415

9 περιοχές, όπως η Αµερική, η Ασία και η Αφρική. Η Ρωµαϊκή Εκκλησία άργησε να αντιδράσει στην απειλή του Προτεσταντισµού, αλλά µέχρι τα µέσα του δέκατου έκτου αιώνα µπήκε ενεργά στη µάχη µε την δήθεν αντι- µεταρρύθµιση. 17 Η Σύνοδος στο Τρίδεντο, που ήταν από τις πιο σηµαντικές στην Καθολική Ιστορία, συγκλήθηκε, για να εξετάσει και να απαντήσει στις προκλήσεις. Η σύνοδος ουσιαστικά επικύρωσε όλα τα Καθολικά δόγµατα, και ιδιαίτερα την εξουσία της παράδοσης. Επιπλέον, απέρριψαν τις Προτεσταντικές διδασκαλίες και µεταρρύθµισαν κάποιες διοικητικές καταχρήσεις του Καθολικού συστήµατος. Ένα από τα ποιο αποτελεσµατικά όπλα κατά των Προτεσταντών πραγµατοποιήθηκε µε την ίδρυση του τάγµατος του Ιησού (οι Ιησουίτες). Ο Ιγνάτιος Λογιόλα επινόησε ένα στρατιωτικό σώµα µε αυστηρή πειθαρχία και υπακοή στον παπισµό, το οποίο θα πολεµά για χάρη της Εκκλησίας κατά των απίστων και αιρετικών. Οι Ιησουίτες διαµόρφωσαν τις σκέψεις των µελλοντικών πολιτικών ηγετών µέσω των έξοχων σχολείων τους. Με επιµέλεια και θυσία γίνονταν αναντικατάστατοι ως πολιτικοί σύµβουλοι. Στις Καθολικές χώρες έφεραν καινούργια έµφασή στην εξοµολόγηση και έτσι απέκτησαν επιρροή µέσω µυστικών εξοµολόγησης που γνώριζαν. Η Ιερά Εξέταση αναδιοργανώθηκε σύµφωνα µε το µοντέλο της Ισπανίας και επιβλήθηκε σε κάθε χώρα του κόσµου, όπου η Καθολική Εκκλησία είχε αρκετή εξουσία, για να εκµεταλλευτεί την πολιτική, και µε αυτή εξαλείφθηκε το νεοσύστατο Προτεσταντικό κίνηµα στην Ιταλία και αναχαιτίστηκε η προέλαση του αλλού. Η Ισπανία έγινε το στρατιωτικό χέρι της εκκλησίας, εξολοθρεύοντας χιλιάδες Προτεστάντες στην Ολλανδία, Γαλλία και Γερµανία. Η άγρια σφαγή του Αγίου Βαρθολοµαίου ενσάρκωσε την άσπλαχνη καταστολή του Προτεσταντισµού στην Γαλλία, που συνεχίστηκε για 200 χρόνια. Αλλά η Ρωµαϊκή Εκκλησία έστρεφε το βλέµµα της πιο πέρα από την παραδοσιακή Ευρωπαϊκή σφαίρα της σε µία εποχή που ολόκληρες νέες ήπειροι ανοίγονταν στην Ευρωπαϊκή επιρροή, οι Ιησουίτες µαζί µε τα µοναστικά τάγµατα ήταν οι εµπροσθοφυλακές για την εδραίωση του Καθολικού συστήµατος στην Αµερική, Αφρική και Ασία. Εν κατακλείδι, κατά τη διάρκεια της προηγούµενης εποχής των Θυάτειρων η αληθινή Εκκλησία ήταν παράνοµη, υπό διωγµούς από το σύστηµα της Ιεζάβελ. Η δύναµή της ήταν η πίστη, κράτησαν την Άγια Γραφή ως πρότυπο της πίστης και πράξης, και απέρριψε τα ψεύτικα δόγµατα που είχαν την βάση τους στην εκκλησιαστική παράδοση. Η τελική έκφραση της πίστης της ήταν η θαρραλέα διαµαρτυρία των µεταρρυθµιστών, η οποία επαινέθηκε από τον Κύριο για τα έργα...την αγάπη, και τη διακονία και την πίστη και την υποµονή της. Σε αντίθεση, η νεκρή εκκλησία των Σάρδεων αποτελεί το Προτεσταντισµό από το τέλος των µεγάλων µεταρρυθµιστών (στα 1520) µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα. Στην Αγγλία και Γερµανία η διαµαρτυρόµενη παράνοµη εκκλησία µεταµορφώθηκε και έγινε µια κρατική εκκλησία, εστιάζοντας στους πολιτικούς και εδαφικούς αγώνες. Οι λουθηρανοί θεολόγοι παράθεταν όλο και περισσότερες σχολαστικές, εξειδικευµένες δοξασίες, καθώς οι Καλβινιστές παράθεταν ένα ψεύτικο σύστηµα διδασκαλίας στηριζόµενο στην θεωρία της άνευ όρων εκλογής στην σωτηρία και τα δύο συστήµατα ήταν ακατανόητα στον απλό άνθρωπο. Οι διάφορες Προτεσταντικές οµάδες πολεµούσαν η µία την άλλη και έφταναν ακόµη και σε 17 ες την υποσηµείωση στην αγγλική έκδοση για περισσότερη συζήτηση επί του θέµατος.

10 διωγµούς. Κατέφυγαν σε στρατιωτικά µέτρα αντί για την πίστη και τη θυσία και έχασαν έδαφος από τους επιθετικούς πλέον Καθολικούς αντιπάλους τους. 3:3-6 ΦΥΛΑΓΕ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΟΗΣΕ Αν και η εποχή των Σάρδεων ήταν µια δυσοίωνη περίοδος για την Εκκλησία, υπήρχαν µερικοί θαρραλέοι µεταρρυθµιστές, οι οποίοι διαµαρτυρήθηκαν κατά της πνευµατικής φτώχιας της εποχής. Ο Ιησούς ενθαρρύνει τους πιστούς να φυλάξουν την πίστη τους, προειδοποιεί την αδιάφορη πλειονότητα ότι η σωτηρία τους διατρέχει κίνδυνο. Θυµήσου, λοιπόν, πώς παρέλαβες και άκουσες, και φύλαγέ τα, και µετανόησε αν, λοιπόν, δεν αγρυπνήσεις, θάρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θάρθω εναντίον σου Αποκ. 3:3. Αν οι Προτεστάντες είχαν θυµηθεί και είχαν ενστερνιστεί το µήνυµα των µεταρρυθµιστών, θα µπορούσαν να αποφύγουν τις κοινωνικές και στρατιωτικές καταστροφές που ήρθαν σαν κλέφτης. Μια από τις πιο τραγικές διαστάσεις της περιόδου ήταν ο πρόωρος θάνατος εκατοµµυρίων ανθρώπων, οι οποίοι χάθηκαν από τα πικρά και ανίερα πάθη των θρησκευτικών πολέµων. 18 Η προειδοποίηση του Ιησού, θάρθω εναντίον σου σαν κλέφτης, και δεν θα γνωρίσεις ποια ώρα θάρθω εναντίον σου µας υπενθυµίζει αυτό που είπε σχετικά µε την δεύτερη παρουσία του: Αγρυπνείτε, λοιπόν, επειδή δεν ξέρετε ποια ώρα έρχεται ο Κύριός σας. Να γνωρίζετε, όµως, τούτο, ότι αν ο οικοδεσπότης ήξερε σε ποια φυλακή της νύχτας έρχεται ο κλέφτης, θα αγρυπνούσε, και δεν θα άφηνε να διαρρηχτεί το σπίτι του. (Ματθαίον 24:42,43). Οι µεταρρυθµιστές ξαναβρήκαν τις υποσχέσεις της δεύτερης παρουσίας του Χριστού και κήρυξαν την επικείµενη έλευση Του. 19 υστυχώς, αυτή η σηµαντική αλήθεια χάθηκε από τους νεκρούς διαδόχους, και µόλις κατά την εποχή της Φιλαδέλφειας η Εκκλησία ξύπνησε και κήρυξε µε δύναµη την εύτερη Παρουσία. Έχεις λίγα ονόµατα και στις Σάρδεις, που δεν µόλυναν τα ιµάτιά τους και θα περπατήσουν µαζί µου µε λευκά, επειδή είναι άξιοι Αποκ. 3:4. Σ αυτή την σκοτεινή περίοδο της αληθινής Εκκλησίας του Θεού υπήρχαν ακόµη προστάτες της πίστης. Στην Αγγλία ο Τυντάλ µετάφρασε την Γραφή και πέθανε ως µάρτυρας, µαζί µε τον Τζον Φριθ, Νίκολας Ρίντλη, Χιου Λάτιµερ και άλλους. Στην Σκοτία ο Ιωάννης Νοξ αντιστάθηκε άφοβα στις συνωµοσίες και µηχανορραφίες της Καθολικής βασίλισσας Ματωµένης Μαρίας της Σκοτίας. Στην Ολλανδία ο Ιάκωβος Αρµίνιος και οι οπαδοί του υπεράσπισαν τον χαρακτήρα του Θεού από την αυθαίρετη θεωρία της εκλογής του Καλβίνου, επιµένοντας ότι ο Χριστός πέθανε για όλους, και µέσω της χάρης παρέχει σ όλους την ευκαιρία να επιλέξουν τη σωτηρία διαµέσου της πίστης και της µετάνοιας. Οι Πουριτανοί κυνηγήθηκαν από χώρα σε χώρα λόγω της αφοσίωσής τους στην πίστη στην Αγία Γραφή µερικοί ήταν οι πρώτοι άποικοι της Αµερικής. Οι περισσότεροι από τα λίγα ονόµατα θα γνωριστούν µόνο στην αιωνιότητα εδώ στον κόσµο διώχθηκαν από τους Καθολικούς και Προτεστάντες. 18 ες την υποσηµείωση στην Αγγλική έκδοση για τη συζήτηση σχετικά µε τους θρησκευτικούς πολέµους. 19 Για παράδειγµα, ο Νοξ έγραψε, εν µετέφερε ο Κύριός µας ο Ιησούς την σάρκα µας στον ουρανό; Και δεν θα επιστρέψει; Ξέρουµε ότι θα επιστρέψει, και σύντοµα. Οι άλλοι µεταρρυθµιστές έκαναν όµοιες δηλώσεις. ες White, The Great Controversy, σ. 303, Pacific Press.

11 Όποιος νικάει, αυτός θα ντυθεί µε λευκά ιµάτια και δεν θα εξαλείψω το όνοµά του από το βιβλίο της ζωής, και θα οµολογήσω το όνοµά του µπροστά στον Πατέρα µου, και µπροστά στους αγγέλους του Αποκ. 3:5,6. Στο τέλος του µηνύµατος προς την εκκλησία στις Σάρδεις ο Ιησούς προειδοποίησε για το µεγάλο κίνδυνο που είναι µπροστά σε αυτούς που έχουν το όνοµα πως ζουν ( το όνοµα έχεις πως ζεις ), αλλά που δεν νικάνε: Το όνοµά τους µπορεί να εξαλειφθεί από το Βιβλίο της ζωής. Εδώ ο Ιησούς στρέφει την προσοχή µας προς την επόµενη εποχή της Φιλαδέλφειας, στην οποία θα ξεκινήσει η διερευνητική κρίση, όταν η ζωή αυτών, οι οποίοι γράφτηκαν στο Βιβλίο της ζωής, θα διερευνηθεί και είτε θα κρατηθεί είτε θα σβηστεί. ΦΙΛΑ ΕΛΦΕΙΑ 3:7 ΑΦΥΠΝΙΣΗ Κατά την εποχή της Φιλαδέλφειας (από το τέλος του δεκάτου εβδόµου µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα) πραγµατοποιήθηκε η πιο µεγάλη αφύπνιση της Εκκλησίας από την Ηµέρα της Πεντηκοστής, και αυτή προετοιµάσθηκε από αφυπνίσεις στην Γερµανία, ιδιαίτερα ανάµεσα στους Μοραβιανούς. Και προς τον άγγελο της εκκλησίας στη Φιλαδέλφεια, γράψε: Αυτά λέει ο άγιος, ο αληθινός, αυτός που έχει το κλειδί του αβίδ αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. Ξέρω τα έργα σου να, έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένη θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει επειδή, έχεις µικρή δύναµη, και φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες το όνοµά µου Αποκ. 3:7. Σε αντίθεση µε όλες τις άλλες εκκλησίες, η Φιλαδέλφεια δεν επικρίνεται για τίποτε, 20 και πραγµατικά επαινείται πολύ, γιατί: φύλαξες τον λόγο µου, και δεν αρνήθηκες το όνοµά µου. Στην περίοδο αυτή, από το τέλος του δεκάτου εβδόµου µέχρι τα µέσα του δεκάτου ογδόου αιώνα, η Χριστιανική Εκκλησία υπέστη την πιο µεγάλη αφύπνιση από την Ηµέρα της Πεντηκοστής. Η προηγούµενη εκκλησία των Σάρδεων περιγράφτηκε ως νεκρή. Οι τυπικές κρατικές Λουθηρανές και Αγγλικές εκκλησίες και οι Καλβινικές Εκκλησίες µε το λαθεµένο δογµατικό σύστηµά τους είχαν συσκοτίσει την έξοχη αλήθεια της δικαίωσης διαµέσου της πίστης που ανακαλύφθηκε από τους µεταρρυθµιστές. Η πνευµατική κατάσταση της Αγγλίας στις αρχές του δεκάτου ογδόου αιώνα ήταν αντιπροσωπευτική Η κατάσταση των κατώτερων κοινωνικών τάξεων βρισκόταν στην έσχατη πνευµατική ένδεια. Η λαϊκή διασκέδαση ήταν χυδαία πολλοί άνθρωποι ήταν αγράµµατοι, η εφαρµογή του νόµου ήταν θηριώδης, οι φυλακές ήταν βόθροι νοσηµάτων και διαφθορών. Το µεθύσι ήταν πιο διαδεδοµένο από καµία άλλη εποχή στην ιστορία της Αγγλίας... Ο λαός ήταν πνευµατικά αδιάφορος, αλλά ταυτόχρονα είχε µια ενστικτώδη επίγνωση της αµαρτίας τους και πεποίθηση της πραγµατικότητας της 20 Η Εκκλησία της Σµύρνης δεν επικρίνεται άµεσα για τη βλασφηµία αυτών που λένε για τον εαυτό τους ότι είναι Ιουδαίοι, και δεν είναι, αλλ είναι συναγωγή του σατανά, αλλά σε αυτό το βιβλίο υποστηρίζουµε την άποψη ότι η συναγωγή του σατανά ήταν µια τάση που αναπτύσσονταν µέσα στην Εκκλησία, όχι µια απειλή απ έξω.

12 µελλοντικής κρίσης. 21 Ήταν µια απελπισµένη κατάσταση, αλλά µεγάλες αλλαγές επρόκειτο να συµβούν. Οι Πιετιστές, οι οποίοι παρουσιάστηκαν στο τέλος του δεκάτου εβδόµου αιώνα στη Γερµανία, προετοίµασαν τον δρόµο για τις αφυπνίσεις της εποχής της Φιλαδέλφειας, απορρίπτοντας την τυπολατρία των κρατικών εκκλησιών και στρεφόµενοι στην Αγία Γραφή ως οδηγό της καθηµερινής ζωής. 22 Υπό την επήρεια του Πιετιστικού κινήµατος, η Μοραβιανή Εκκλησία, η οποία ιδρύθηκε πριν πολλά χρόνια από τον Ιωάννη Χους αναγεννήθηκε στα Οι Μοραβιανοί τόνισαν τη θρησκεία της καρδιάς, και ήταν ένθερµοι για εξωτερικές αποστολές και πρόθυµοι να πηγαίνουν οπουδήποτε στην υπηρεσία του Χριστού, ιδιαιτέρως σε δύσκολα πεδία που χρειάζονταν υποµονή και αφιέρωση. Μια από τις αποστολές τους ήταν προς τους Ινδιάνους στην Γεωργία, µια Βρετανική αποικία στην Αµερική, και µια θεόσταλτη συνάντηση κάποιων Μοραβιανών αποστόλων µε τον Ιωάννη και τον Κάρολο Ουέσλεϊ σ ένα πλοίο, που προοριζόταν για την Γεωργία, αποτέλεσε την προετοιµασία για µια αξιοσηµείωτη µεταρρύθµιση στην Αγγλία. Η ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΟΥΕΣΛΕΪ Ο Ιωάννης και ο Κάρολος Ουέσλεϊ αναγεννήθηκαν υπό την επήρεια των Μοραβιανών Χριστιανών, και από τότε πυροδότησαν µια αφύπνιση, η οποία άλλαξε ριζικά τη µορφή της κοινωνίας της Αγγλίας, ιδιαίτερα µεταξύ των κατώτερων τάξεων. Ο Γιώργος Γουάιφιλντ έφερε το µήνυµα στην Αµερική, όπου ενέπνευσε την Μεγάλη Αφύπνιση και την µαζική διανοµή της Άγιας Γραφής. Οι αδελφοί Ουέσλεϊ ήταν παιδιά ενός κληρικού της Αγγλικής Εκκλησίας και από µικρή ηλικία έδειξαν µεγάλο ενδιαφέρον για την πνευµατική ανάπτυξη. Ο Ιωάννης έγινε ιερέας, καθώς ο Κάρολος συγκρότησε ένα όµιλο στο πανεπιστήµιο της Οξφόρδης που αφιερώθηκε στην αναζήτηση της αγιότητας το αποκάλεσαν κοροϊδευτικά ο άγιος σύλλογος και αργότερα Μεθοδιστές λόγω των επώδυνων µεθοδικών προσπαθειών να γίνουν ευσεβείς. Παρά το βαθύ αίσθηµα της πνευµατικής ανεπάρκειας, ήταν οι δυο ζηλωτές και δραστήριοι, και στα 1735 δέχτηκαν µια κλήση να πάνε στην Αµερική ως ιεραπόστολοι στη Γεωργία. Ενόσω ταξίδεψαν, το πλοίο συνάντησε µια σφοδρή καταιγίδα, και όλοι οι επιβάτες (συµπεριλαµβανοµένων και των αδελφών Ουέσλεϊ) τροµοκρατήθηκαν, εκτός µια οµάδα Μοραβιανών Χριστιανών. Η ταπεινωτική αντίθεση µε την πίστη των Μοραβιανών προξένησε έντονη εντύπωση στον Ιωάννη Ουέσλεϊ, που ενισχύθηκε από µια κουβέντα µε έναν από τους ηγέτες των Μοραβιανών, ο οποίος τον ρώτησε, Γνωρίζεις τον Ιησού Χριστό? Ο Ουέσλεϊ απάντησε, Ξέρω ότι είναι ο Σωτήρας του Κόσµου. Βεβαίως, αποκρίθηκε ο Μοραβιανός, Αλλά είσαι σίγουρος ότι σε έσωσε εσένα? 23 Μετά από µια αρκετά άκαρπη αποστολή οι Ουέσλεϊ επέστρεψαν στην Αγγλία, όπου πάλι ήρθαν σε επαφή µε τους Μοραβιανούς.. Ένα βράδυ στα 1738, σε µια µικρή συνάθροιση ο Ιωάννης Ουέσλεϊ άκουσε την ανάγνωση της περιγραφής του Λούθηρου 21 Walker 507, Το Πιετιστικό Κίνηµα άρχισε στα 1670 ως σπιτική οµάδα στην Φρανκφούρτη της Γερµανίας, υπό την ηγεσία του Φίλιππ Σπένερ. Αυτός επέµενε ότι ο αληθινός Χριστιανισµός είναι κάτι περισσότερο από αποδοχή µίας σειράς διδασκαλιών η αληθινή πίστη θα επέφερε τη µεταµόρφωση της ζωής. 23 Walker σ. 511

13 για την αλλαγή που κάνει ο Θεός στην καρδιά διαµέσου της πίστης στο Χριστό. Ένιωσα µια πρωτόγνωρη ζέστη στην καρδία µου. Αισθάνθηκα ότι πραγµατικά πίστευα στο Χριστό, και µόνο σ Αυτόν, για τη σωτηρία, και είχα πεποίθηση ότι Αυτός µε λύτρωσε από τις αµαρτίες µου, ακόµη και τις δικές µου, και µε έσωσε από το νόµο της αµαρτίας και του θανάτου. Ο Κάρολος είχε κιόλας µια προσωπική εµπειρία µε τον Ιησού πριν τρεις µέρες κατά τη διάρκεια µίας σοβαρής ασθένειας, και τώρα οι δύο εργάζονταν άοκνα, για να διαδώσουν το ευαγγέλιο στο πλήθος, κηρύσσοντας οπουδήποτε µπορούσαν. Οι Ουέσλεϊ κήρυσσαν έξω στις πλατείες και στα χωράφια, και έτσι πήγαν το µήνυµα τους κατευθείαν στους φτωχούς και πάµπτωχους, οι οποίοι, µετά από την αναγέννησή τους, οργανώθηκαν σε µικρές οµάδες, όπου θα ωρίµαζαν πνευµατικά. Αντί να στηριχθούν από επαγγελµατίες κληρικούς, τα ίδια τα µέλη εκπαιδεύτηκαν να είναι υπεύθυνοι για την ηγεσίας και ακόµα και την διδαχή. Το κίνηµα περιέτρεχε την Αγγλία και µεταµόρφωσε την Αγγλική κοινωνία. 24 Ένας από τους πιο ισχυρούς ιεροκήρυκες που συνεργάστηκε µε τον Ουέσλεϊ ηταν ο Γεωργός Γουάιτφιλντ, ο οποίος µετέφερε το κίνηµα στην Αµερική. Στα 1740, υπό την επήρεια των διεγερτικών κηρυγµάτων του, η Μεγάλη Αφύπνιση έλαβε χώρα, µια δυνατή αφύπνιση, η οποία περιέτρεξε τις ανατολικές αµερικάνικες αποικίες. Στα 1780 ξεκίνησε το κίνηµα των Κυριακάτικων Σχολειών, στην αρχή µε τη διδασκαλία των βασικών δογµάτων στους φτωχούς και στους αγράµµατους, αλλά σε λίγο µπήκε και στις επίσηµες εκκλησίες. Στα 1804 ιδρύθηκε η Αγγλική και Εξωτερική Βιβλική Εταιρία µε αποτέλεσµα την µαζική διανοµή της Άγιας Γραφής. ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΚΑΙ ΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ Ανάµεσα στις µεταρρυθµίσεις της εποχής της Φιλαδέλφειας ήταν το Ιεραποστολικό κίνηµα, το οποίο έστειλε ιεραπόστολους σε κάθε µέρος του κόσµου. Το κίνηµα της εύτερης Παρουσίας ενέπνευσε µεγάλο ενδιαφέρον στις προφητείες που έχουν σχέση µε την εύτερη Παρουσία του Χριστού. Η διερεύνηση αυτών των προφητειών είχε ως αποτέλεσµα ένα καινούριο ενδιαφέρον για το Αγιαστήριο, το οποίο είναι µάλλον ένα κεντρικό θέµα του µηνύµατος προς την Εκκλησία στη Φιλαδέλφεια. Στα 1792 ο Γουίλιαµ Κάρεϋ δηµοσίευσε το φυλλάδιο Έρευνα για τις υποχρεώσεις των Χριστιανών να χρησιµοποιούν µέσα για τον Προσηλυτισµό των Παγανιστών, και βοήθησε µε την οργάνωση της Εταιρίας των Βαπτιστών για τη 24 Ο Ουέσλεϊ δεν άφησε τίποτε στην τύχη. Βεβαιώθηκε ότι αυτοί που είχαν σοβαρό ενδιαφέρον για µια καινούργια ζωή κατευθύνθηκαν στις µικρές οµάδες για διδασκαλία. Αυτές οι µικρές συναθροίσεις µετά ονοµάζονταν τάξεις και κατέληξαν να είναι ο αρχικός τρόπος, για να φέρει εκατοµµύρια από απελπισµένους ανθρώπους στην ελευθερία της πειθαρχίας της Χριστιανικής πίστης. Από τη µία πόλη στην άλλη, ο Ουέσλεϊ και οι συνεργάτες του κήρυξαν και οργάνωσαν τους ανθρώπους σε τάξεις για πνευµατική βελτίωση. Οι άλλοι µεταρρυθµιστές της εποχής θεώρησαν απελπισµένες αυτές τις ξεπεσµένες γειτονιές, νοµίζοντας ότι η κατάσταση των φτωχών δεν θα µπορούσε να βελτιωθεί. Ο Ουέσλεϊ, κοιτάζοντας τις ίδιες αφόρητες συνθήκες, είδε µια κατάσταση ώριµη για διάσωση του ευαγγελίου. Αντί να αποστραφεί την δυστυχία και τη φαυλότητα τους ευρισκόµενος σε µια ασφαλή και άνετη απόσταση, αυτός αναζήτησε τις πιο ρυπαρές καταστάσεις για το έργο του...χρησιµοποίησε τον συνδυασµό των συναθροίσεων σε τάξεις και κηρύγµατα στις πλατείες και στα χωράφια. Η χώρα ταράχθηκε συθέµελα από την πνευµατική αφύπνιση. Οι Ιστορικοί συµφωνούν ότι η µεταµόρφωση της Αγγλικής κοινωνίας οφείλεται στην απήχηση του Ουέσλεϊ και το κίνηµα που γέννησε.

14 ιάδοση του Ευαγγελίου Ανάµεσα στους Παγανιστές. Ο Κάρεϋ στάλθηκε στην Ινδία, και οι επιστολές του επένευσαν την ίδρυση πολλών άλλων εταιρειών. Το ιεραποστολικό κίνηµα του δεκάτου ενάτου αιώνα έστειλε κύµατα δασκάλων, ιατρών και ευαγγελιστών στην Αφρική, Ασία, Νότια Αµερική και στα νησιά - πολλές φορές στον πρώιµο θάνατο από αρρώστια ή µαρτύριο. εν υπάρχει µεγαλύτερη αλλαγή στην θρησκευτική ζωή κατά τον προηγούµενο αιώνα από την γενική αύξηση του πνεύµατος των ιεραποστολών. 25 Μια από τις τελευταίες µεταρρυθµίσεις ήταν το Κίνηµα της εύτερης Παρουσίας, µια παγκόσµια αύξηση του ενδιαφέροντος στην επικείµενη έλευση του Χριστού. Η εύτερη Παρουσία διδασκόταν από τους µεταρρυθµιστές για παράδειγµα, ο Λούθηρος δήλωσε, Έχω την πεποίθηση ότι πραγµατικά η ηµέρα της κρίσης δεν µπορεί να καθυστερεί για άλλα τριακόσια χρόνια. Ο Θεός δεν µπορεί να αντέχει αυτό το κακό κόσµο για πολύ καιρό. 26 Η προσοχή του πλήθους προσελκύστηκε από µια σειρά γεγονότων που θεωρήθηκαν γενικά ως σηµειώµατα της επικείµενης έλευσης τους Χριστού, όπως προφητεύτηκαν στην Αποκάλυψη 6:12, Ο ήλιος έγινε µαύρος, σαν τρίχινος σάκος, και το φεγγάρι έγινε σαν αίµα και τα αστέρια του ουρανού έπεσαν στη γη Στα 1755 ο σεισµός της Λισσαβόνας προκάλεσε ολική καταστροφή στην Πορτογαλία, Ισπανία και βόρεια Αφρική και πολλές ζηµιές σε µεγαλύτερη έκταση. Αν και γίνονταν πιο ισχυροί σεισµοί µε περισσότερους θανάτους, αυτός ήταν ο πιο καταστροφικός σεισµός που έπαθε η Χριστιανική Ευρώπη ποτέ. Μετά από είκοσι πέντε χρόνια, στις 19 Μαΐου 1780, ένα αφύσικο σκοτάδι κάλυψε µια µεγάλη έκταση της Νέας Αγγλίας στην Βόρεια Αµερική. Και στις 13 Νοεµβρίου 1833 έκανε την εµφάνισή της η πιο θεαµατική πτώση µετεωριτών που έλαβε χώρα ποτέ. Πάρα πολλοί άνθρωποι πείστηκαν από όλα αυτά τα γεγονότα ότι έφτανε το τέλος του κόσµου. Ιδιαιτέρως στην Αµερική οι οµιλίες του Ουίλλιαµ Μίλλερ προκάλεσαν µεγάλο ενδιαφέρον για τις προφητείες σχετικά µε την δεύτερη παρουσία του Χριστού. Ένα εδάφιο της Γραφής που προκάλεσε πολύ ενδιαφέρον στους αντβεντιστές 27 ήταν του κεφάλαιο ανιήλ 8, που αναφέρει το µικρό κέρατο (τον παπισµό), το οποίο µεγαλύνθηκε, µέχρι ενάντια στον άρχοντα του στρατεύµατος και αφαίρεσε απ αυτόν την παντοτινή θυσία, και το άγιο κατοικητήριό του καταβλήθηκε (α.11). Ένας άγιος (άγγελος) που παρουσίασε το όραµα στο ανιήλ ρώτησε, Μέχρι πότε θα διαρκεί η όραση...; Οι αντβεντιστές πίστευαν και δίδασκαν ότι η απάντηση, Μέχρι 2,300 ηµερονύκτια τότε, το αγιαστήριο θα καθαριστεί αναγνώριζε τη στιγµή της δεύτερης παρουσίας. Αυτή η διδασκαλία επέστησε την προσοχή της κοινωνίας στην µελέτη του αγιαστηρίου και της ιερατικής διακονίας του Ιησού Χριστού. Όπως θα δούµε, αυτό το ενδιαφέρον στην αγιαστήριο προβλέφθηκε σχεδόν 2000 χρόνια πριν στο µήνυµα προς την εκκλησία της Φιλαδέλφειας. ΤΟ ΚΛΕΙ Ι ΤΟΥ ΑΒΙ Ο Ιησούς έχει το κλειδί του αβίδ, το οποίο ήταν το κλειδί που χρησιµοποιήθηκε για να ανοιχθούν τα θησαυροφυλάκια του ουράνιου αγιαστηρίου. Η ορολογία και οι 25 Walker σ Μνηµονεύει στο The Great Controversy, E.G. White, σ Οι αντβεντιστές είναι αυτοί που πιστεύουν στην επικείµενη έλευση του Χριστού.

15 αναφορές σ αυτό το τµήµα δείχνουν ότι η ανοιγµένη θύρα, την οποία έβαλε ο Ιησούς µπροστά της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας σχετίζεται µε τον Ιησού και την διακονία Του στο ουράνιο αγιαστήριο. Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας ως Άγιο ( ο Άγιος ). Αυτή η λέξη φέρνει στη µνήµη την ιερατική διακονία στο ουράνιο αγιαστήριο (δες Εβραίους 8:1,2). Από τις περίπου 450 χρήσεις της λέξης άγιος στην Παλαιά ιαθήκη, σχεδόν 300 έχουν µια ευθεία σχέση µε το αγιαστήριο ή µε την λειτουργία του (και οι περισσότερες από τις υπόλοιπες αναφέρονται στον Θεό τον ίδιο). 28 Επίσης, ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του ως αληθινό ( ο αληθινός ). Αυτός ο τίτλος τονίζει την µεγάλη αποκάλυψη και τη διδασκαλία της πνευµατικής αλήθειας, τις οποίες δίνει ο Ιησούς. Έχοντας υπόψη αυτούς τους δυο τίτλους, ο Άγιος, ο Αληθινός, φαίνεται ότι αυτό το τµήµα αναφέρεται σε µια αποκάλυψη της αλήθειας της ιερατικής διακονίας του Ιησού Χριστού, η οποία θα δινόταν στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Αυτή η άποψη στηρίζεται από την φράση που ακολουθεί: Αυτός που έχει το κλειδί του αβίδ Αυτός που ανοίγει, και κανένας δεν κλείνει και κλείνει, και κανένας δεν ανοίγει. Αυτή η φράση είναι ένα παράθεµα από τον Ησαΐα 22, όπου εξιστορείται η εκχώρηση της διαχείρισης ως θησαυροφύλακα του βασιλιά Εζεκία, από τον Σούνα και στον Ελιακείµ. 29 Σύµφωνα µε το κείµενο, ο Σούνα εξύψωσε τον εαυτό του (Ισα. 22:15,16) και διαµέσου του προφήτη ο Θεός του είπε, Θα σε εξώσω από τη στάση σου, και θα σε γκρεµίσω από το αξίωµά σου. Και κατά την ηµέρα εκείνη θα καλέσω τον δούλο µου τον Ελιακείµ... και την εξουσία σου θα τη δώσω στο χέρι του... και θα βάλω επάνω στον ώµο του το κλειδί του οίκου του αβίδ και θα ανοίγει, και κανένας δεν θα κλείνει και θα κλείνει, και κανένας δεν θα ανοίγει Ισα. 22:19-22). Μια µελέτη στο Α Χρονικών 9 δείχνει ότι το κλειδί του αβίδ χρησιµοποιήθηκε για το άνοιγµα των οικηµάτων και των θησαυρών του οίκου του Θεού (α.26), δηλαδή, για το άνοιγµα του αγιαστηρίου. 30 Ο Ιησούς παρουσιάζει τον εαυτό του ως αυτόν που έχει το κλειδί του αβίδ, ανοίγοντας τις αίθουσες και τα θησαυροφυλάκια του ουράνιου αγιαστηρίου για την εκκλησία της Φιλαδέλφειας. Το άνοιγµα της θύρας εισάγει ένα από τα πιο σηµαντικά θέµατα της Αποκάλυψης Έβαλα µπροστά σου µια ανοιγµένα θύρα, και κανένας δεν µπορεί να την κλείσει (α. 8). 28 Π.χ. Όταν ο Ααρών, ο πρώτος αρχιερέας του αγιαστηρίου στην έρηµο, καθαγιάστηκε για το ρόλο του ως ιερέας και µεσίτης για τον λαό, τον έστεψαν µε µια πλάκα από καθαρό χρυσάφι, και χάραξε επάνω της, σαν χάραξη σφραγίδας, ΑΓΙΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΚΥΡΙΟ Έξοδος 28: Οι δυο ήταν λειτουργοί στην βασιλεία του Εζεκία, και ήταν πρεσβευτές κατά την διάρκεια της εισβολής του Ισραήλ από τον Σενναχειρείµ. (δες Ισα. 36). 30 Στο Α Χρον. 9 περιγράφονται οι 212 θυρωροί του αγιαστηρίου. Όλοι αυτοί που ήσαν εκλεγµένοι για να είναι πυλωροί των θυρών, ήσαν ο αβίδ τους είχε βάλει στο υπούργηµά τους. Κι αυτοί και οι γιοι τους είχαν τη επιστασία των πυλών του οίκου του κυρίου (α.22). Απ αυτούς τέσσερις είχαν µια ιδιαίτερη θέση: Οι τέσσερις αρχιπυλωροί, έµεναν στο υπούργηµά τους, και είχαν την επίβλεψη των οικηµάτων και των θησαυρών του οίκου του θεού... κι αυτοί έπρεπε να τον ανοίγουν κάθε πρωινό (α.26,27). Η Εβραϊκή λέξη για ανοίγουν, µετσολάου, είναι η ίδια λέξη η οποία µεταφράστηκε ως κλειδί στον Ησαΐα 22:22, Το κλειδί του αβίδ. Οι αρχιπυλωροί είχαν την ευθύνη να ανοίγουν, µε το κλειδί του αβίδ, τις αίθουσες και τα θησαυροφυλάκια του οίκου του Θεού.

16 3:8 Η ΑΝΟΙΧΤΉ ΘΥΡΑ Η Επιστολή Προς Εβραίους διδάσκει ότι ο Ιησούς µεσιτεύει για µας στο Ουράνιο Αγιαστήριο, το οποίο αποτελεί το µεγάλο πρωτότυπο που συµβολίστηκε από το αρχαίο Εβραϊκό αγιαστήριο που περιγράφεται στην Παλαιά ιαθήκη. Η ανοιχτή θύρα αναφέρεται στο άνοιγµα της θύρας, για να µπει µέσα στο εσωτερικό δωµάτιο του αγιαστηρίου, σε µια τελετή που διαδραµατιζόταν µια φορά τον χρόνο, την Ηµέρα του Εξιλασµού. Και έτσι ο Ιησούς έστρεψε την προσοχή της εκκλησίας της Φιλαδέλφειας στα ουράνια γεγονότα, τα οποία συµβολίστηκαν από την Ηµέρα του Εξιλασµού. Το θέµα της ανοικτής θύρας είναι τόσο σηµαντικό, που επαναλήφθηκε στην εισαγωγή στις επτά σφραγίδες, ένα από τα πιο µακριά και καίρια τµήµατα στο βιβλίο της Αποκάλυψη: Ύστερα απ αυτά, είδα, και να, µια ανοιγµένη θύρα στον ουρανό Αποκ. 4:1. Το αρχαίο κείµενο λέει, ιδού θύρα ηνεωγµένη εν τω ουρανώ, που προφανώς δεν σηµαίνει ότι υπήρχε µια θύρα σαν είσοδος για τον ουρανό, για να δει ο Ιωάννης τι γινόταν εκεί, αλλά, αυτός είδε µια θύρα που ήταν ανοικτή, µέσα στον ουρανό, σαν να ήταν ένα κτίριο µε πόρτες εκεί πέρα. Και πραγµατικά, η Επιστολή Προς Εβραίους παρουσιάζει ένα τέτοιο κτίριο, το Ουράνιο Αγιαστήριο: Έχουµε τέτοιου είδους αρχιερέα, ο οποίος κάθισε στα δεξιά του θρόνου της µεγαλοσύνης µέσα στους ουρανούς, λειτουργός στα άγια, και στην αληθινή σκηνή (αγιαστήριο), την οποία ο Κύριος κατασκεύασε, και όχι άνθρωπος (Εβραίους 8:1,2). Μπορούµε να µάθουµε για το ουράνιο αγιαστήριο, µελετώντας το επίγειο αγιαστήριο, επειδή ήταν υπόδειγµα και σκιά των επουρανίων, όπως ειπώθηκε στον Μωυσή, όταν επρόκειτο να κατασκευάσει τη σκηνή επειδή, λέει: Πρόσεχε να τα κάνεις όλα σύµφωνα µε τον τύπο που σου δείχθηκε στο βουνό (Εβρ. 8:5). 31 Το αγιαστήριο κτίστηκε µε δυο δωµάτια: έναν εξωτερικό ναό που ονοµαζόταν τα Άγια, όπου πραγµατοποιούνταν οι καθηµερινές θυσίες και λειτουργίες, και έναν εσωτερικό ναό που ονοµαζόταν τα Άγια των Αγίων, όπου λάµβανε χώρα η ετήσια λειτουργία της Ηµέρας του Εξιλασµού. Υπήρχαν δυο θύρες στο ναό, µια στα Άγια και µια άλλη, για να πηγαίνουν από τα Άγια στα Άγια των Αγίων (Εζε. 41:23, Α Βασ. 6:31-35). Η ορισµένη ανοιγµένη θύρα, που ο Ιησούς έβαλε µπροστά στην εκκλησία της Φιλαδέλφειας, δεν θα µπορούσε να αναφέρεται στην θύρα προς τα Άγια, η οποία ήταν ανοιχτή κάθε µέρα, καθώς ο ιερέας εκτελούσε τις καθηµερινές λειτουργίες του αγιαστηρίου. Το κεφάλαιο της Επιστολής Προς Εβραίους 9 δείχνει ότι ο Χριστός µπήκε 31 Λεπτοµερείς περιγραφές του αγιαστηρίου ( της σκηνής ) στην έρηµο και των λειτουργιών του βρίσκεται στην Έξοδο 25-40, στο µεγαλύτερο µέρος του Λευιτικού και στους Αριθµούς (κεφάλαια 8,9,15,28,29). Το αγιαστήριο που σχεδίαζε ο αβίδ και κτίστηκε από τον Σολοµώντα περιγράφεται στο Α Βασιλέων 6-8, Α Χρονικών 22,28 και Β Χρονικών 2-5. Αυτό το αγιαστήριο καταστράφηκε από το στρατό του Ναβουχοδονόσορα, τον βασιλιά της Βαβυλώνας και ο θησαυρός του µεταφέρθηκε εκεί (Ιερεµίας 52). Ο προφήτης Ιεζεκιήλ είδε στο όραµα το σχέδιο για ένα καινούργιο αγιαστήριο (Ιεζ ), αλλά δεν κτίστηκε και δεν έχουµε λεπτοµέρειες του πραγµατικού αγιαστηρίου που κτίστηκε µετά από την Βαβυλωνιακή αιχµαλωσία της εποχής του Έσδρα και του Νεεµία. Εκείνο το αγιαστήριο, που επεκτάθηκε και ωραιοποιήθηκε από τον Ηρώδη, καταστράφηκε από τους Ρωµαίους, σύµφωνα µε την προφητεία του Ιησού ( εν θα αφεθεί εδώ πέτρα επάνω σε πέτρα, που δεν θα καταγκρεµιστεί Ματθ. 24:2) και δεν ξανακτίστηκε ποτέ. Το επίγειο αγιαστήριο και η ιερατική λειτουργία του συγκρίνεται µε το ουράνιο αγιαστήριο στην Προς Εβρ Σ όλο το βιβλίο της Αποκάλυψης υπάρχουν αναφορές στο αγιαστήριο (1:11,12, 2:1, 3:8, 12, 5:1-14, 6:9, 7:11,15, 8:3-5, 9:13, 11:1,2,19, 12:5, 13:6,8, 14:3,17,18, 15:5-8, 16:1,7,17, 19:4, 20:4,11,12, 21:3,5,22, 22:1,3)