Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου. Σχ. Ετος: Ερευνητική Εργασία Project. Θέμα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

Transcript

1 Γενικό Λύκειο Αρκαλοχωρίου Σχ. Ετος: Ερευνητική Εργασία Project Θέμα ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ Τίτλος υποθέματος ''Ιστορία Ολυμπιακών Αγώνων και αθλήματα στην Αρχαία Ελλάδα'' Ομάδα υλοποίησης ==> LOL<== Τμήμα:Α1 Εισηγητής Θέματος Κάββαλος Στυλιανός Εκπαιδευτικός Πληροφορικής Βογιατζή Γεωργία Δαγκωνάκη Αργυρώ-Βιργινία Νικολουδάκη Ελευθερία Μεσσανάκη Βάσω Επιβλέποντας Κάββαλος Στυλιανός Πληροφορικής

2 Η εργασία είναι διαθέσιμη και στον δικτυακό τόπο της σχολικής μονάδας Κατάλογος περιεχομένων ΕΙΣΑΓΩΓΗ...4 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ...5 Η ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ...5 H ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ...5 Η ακμή των αγώνων...6 Αναβίωση των Aγώνων...7 Αρχαία...7 Τα Ολύμπια ( οι Ολυμπιακοί αγώνες )...7 Τα Πύθια...8 Τα Ίσθμια...8 Τα Νέμεα...8 Τα Ηραία...8 Νέα...11 Ενόργανη γυμναστική...12 Ρυθμική γυμναστική...12 Τένις (αντισφαίριση)...13 Μπάντμιντον ( αντιπτέριση)...13 Ποδόσφαιρο...13 Ξιφασκία...13 Σκοποβολή...13 Τοξοβολία...13 Κολύμβηση...14 Καταδύσεις...14 Χάντμπολ (χειροσφαίριση)...14 Θερινοί Αγώνες...14 Χειμερινοί Αγώνες...15 Μελλοντικοί Ολυμπιακοί Αγώνες...16 Ολυμπιακή σημαία...16 Ολυμπιακό Σύνθημα...17 Ολυμπιακός Ύμνος...17 Ολυμπιακή Φλόγα...17 Αφή της Φλόγας...17 Πρώτοι Λαμπαδηδρόμοι...18 Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες...19 Ελλάδα Ελλάδα Επιλογή...22 Μασκότ...22 Τελετή Έναρξης...23 Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία...23 Τελετή Λήξης...23 Αθλήματα...23

3 Αθλητικές Εγκαταστάσεις...23 ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ...24 H ιστορία των Παραολυμπιακών Αγώνων...24 Η συμετοχή της Ελλάδας...25 Θερινά Αθλήματα...26 Χειμερινά Αθλήματα...27 Κατάλογος Αγώνων...27 Θερινοί Αγώνες...27 Χειμερινοί Αγώνες...28 ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ...28 ΚΑΝΟΝΕΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ...32 Οι κανονισμοί των αγώνων (Αρχαιότητα)...32 Οι ελλανοδίκες...33 ΚΛΑΣΙΚΗ ΕΠΟΧΗ...33 ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ...35 Η ΑΛΛΗ ΟΨΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ...35 ΟΙ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΙ...35 Οι αvτιδράσεις για στη διεξαγωγή τους...35 Οι πόλεμοι και οι αποκλεισμοί...38 Οι αποχές Γεγονότα που σημάδεψαν τους αγώνες...40 Βερολίνο Μεξικό Μόναχο Οι ολυμπιάδες του κέρδους των αναβολικών και της τρομοκρατίας....43

4 ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η άσκηση σε όλες τις μορφές της, δεν είναι κάτι άγνωστο ή πρωτόγνωρο στις σύγχρονες κοινωνίες. Επίσης δεν αποτελεί εύρημα σημερινό. Βασικό στοιχείο της άσκησης αποτελεί η κίνηση. Η κίνηση υπάρχει σαν χαρακτηριστικό σε κάθε μορφή ζωής. Είναι ανάγκη μέσα από την οποία γεννήθηκε η άσκηση.η άσκηση, σαν συνειδητοποιημένη κίνηση στον άνθρωπο, έχει άμεση σχέση με τη βιολογική και πολιτιστική του εξέλιξη. Κύρια αιτία της άσκησης φαίνεται πως στάθηκε ο αγώνας για επιβίωση του ανθρώπου. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία του ανθρώπου από την εποχή της ύπαρξης του σ όλο τον κόσμο. Η ανάγκη της άμυνας ή της επίθεσης, η προσπάθεια περάσματος υδάτινης έκτασης, η αναρρίχηση σε δέντρα ή βράχους γέννησε τη ανάγκη για δρόμο, πάλη, άλμα, κολύμπι, χτυπήματα ( judo -πυγμαχία ) και άλλα. Έτσι ο άνθρωπος οδηγήθηκε στο spor που σημαίνει κίνηση με ψυχαγωγικό χαρακτήρα. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν και είναι ακόμα η αθλητική διοργάνωση πολλών αγωνισμάτων που γίνεται κάθε τέσσερα χρόνια. Η καταγωγή των αγώνων είναι η Αρχαία Ελλάδα, και έχουν αναβιωθεί από τον Γάλλο βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερτέν στα τέλη του 19ου αιώνα. Στην αρχαία Ελλάδα η άσκηση έπαιζε σημαντικό ρόλο στη ζωή των Ελλήνων. Επίσης, οι Ολυμπιακοί Αγώνες ήταν οι σπουδαιότεροι αθλητικοί αγώνες του αρχαίου κόσμου και τελούνταν στο ιερό της Ολυμπίας κάθε τέσσερα χρόνια κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού. Ήταν αφιερωμένοι στον Ολύμπιο Δία, τον πατέρα των θεών και των ανθρώπων. Η σωματική άσκηση, η γυμναστική, αποτελούσε το μισό μέρος της όλης εκπαίδευσης. Ο ιδανικός πολίτης ήταν γυμνασμένος στο σώμα και ολοκληρωμένος στο νου και την ψυχή. Η γύμναση αποτελούσε μέσο αγωγής με κύριο στοιχείο της τον ανταγωνισμό, την άμιλλα. Πρώτοι οι Έλληνες χρησιμοποίησαν κατά αυτό τον τρόπο την άσκηση και όχι σαν μέσο στρατιωτικής προετοιμασίας. Επίσης χρησιμοποιούν τη άσκηση στην ιατρική για θεραπευτικούς σκοπούς. Οι Αγώνες της Ολυμπιάδας, γνωστοί και ως Θερινοί Ολυμπιακοί, τελούνται κάθε τέσσερα χρόνια από το 1896 και μετά, με εξαίρεση τις χρονιές κατά τη διάρκεια των Παγκόσμιων πολέμων. Το 1924 άρχισαν ειδικοί Ολυμπιακοί Αγώνες, οι Χειμερινοί Ολυμπιακοί, για χειμερινά αθλήματα. Από το 1994 οι χειμερινοί αγώνες δεν γίνονται πια την ίδια χρονιά με τους Θερινούς Ολυμπιακούς. ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΙΣΜΑΤΩΝ Από την αρχαία Ελλάδα οι άνθρωποι αθλούνταν. Κατά τη Μινωική εποχή, στη Κρήτη έχουμε αγωνίσματα όπως η πυγμαχία, η πάλη (παγκράτιο), η οπλομαχία, το κολύμπι, οι ακροβατικές ασκήσεις, τα ταυροκαθάψια, οι αρματοδρομίες, το κυνήγι και χορούς. Την ίδια εποχή, στις Κυκλάδες, από τοιχογραφίες βλέπουμε να ασχολούνται με τη πυγμαχία, ενώ στις Μυκήνες, οι ανασκαφές μας έδωσαν περισσότερα στοιχεία για τον αθλητισμό της εποχής. Το κυνήγι, οι ακροβατικές ασκήσεις, το κολύμπι, οι αρματοδρομίες και άλλα ήταν τα αγαπημένα αγωνίσματα των Μυκηνών.

5 Η ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ Πριν από κάποιες δεκαετίες υπήρχε η άποψη ότι στο βυζάντιο δεν ασχολούνταν με τον αθλητισμό αλλά μόνο με τις αρματοδρομίες και κάποια περίεργα παιχνίδια. Έρευνες που έγιναν απέδειξαν ότι η άθληση σαν στοιχείο της αρχαίας Ελληνικής κουλτούρας, δεν έπαψε να υπάρχει σαν γνώρισμα στον Ελληνικό, τουλάχιστον, βυζαντινό πληθυσμό. Την εποχή του Βυζαντίου όλοι οι θρησκευτικοί αθλητικοί αγώνες είχαν καταργηθεί διότι θεωρούνταν ειδωλολατρικοί, και δεν επιτρέπονταν μέσα στη Χριστιανική κοινωνία. Παρ όλα αυτά, όχι για θρησκευτικούς σκοπούς, αλλά από συνήθεια και για λόγους ψυχαγωγικούς και παραδοσιακούς, οι Βυζαντινοί συνέχισαν να γυμνάζονται. Τα αγωνίσματα που έκαναν ήταν οι αρματοδρομίες, ο δρόμος, η πάλη, το ακόντιο, η άρση βαρών και άλλα παιδικά και πνευματικά παιχνίδια. Μελέτες αποδεικνύουν ότι τη περίοδο αυτή (10-15μ.Χ.αιων.) τα αθλήματα τα χρησιμοποιούσαν σκοπούς ψυχαγωγικούς, παιδαγωγικούς, θεραπευτικούς και στρατιωτικούς. H ΑΘΛΗΣΗ ΣΤΗ ΤΟΥΡΚΟΚΡΑΤΙΑ Μετά τη πτώση του Βυζαντίου στους Τούρκους ξεκινάει μια νέα ιστορική περίοδος για τους Έλληνες. Τέσσερις αιώνες σκλαβιάς στους Τούρκους, τέσσερις τραγικοί, για την Ελλάδα αιώνες. Μια περίοδος που κύριο μέλημα των Ελλήνων ήταν η ελευθερία τους. Για να γίνει αυτό έπρεπε να μην χάσουν την ταυτότητα τους πράγμα που κατάφεραν διατηρώντας τις παραδόσεις τους, όσο τουλάχιστον τους το επέτρεπαν. Την εποχή αυτή και η άθληση έπαιξε το ρόλο της. Πηγές μας είναι κυρίως τα δημοτικά μας τραγούδια. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι τούρκοι αγαπούσαν την άσκηση και αγωνίζονταν συχνά με τους Έλληνες. Το κυνήγι, η πάλη, το σημάδι και άλλα λαϊκά αγωνίσματα ήταν αγαπητά στους κατακτητές. Η άθληση της εποχής αυτής έχει τις ρίζες της στους τελευταίους αιώνες του Βυζαντίου. Χωρίζεται δε σε δύο είδη, τη «λεβέντικη» και τη «λαϊκή». Η πρώτη, η λεβέντικη, είναι αυτή που κάνουν οι κλέφτες και οι αρματολοί, οι οποίοι την χρησιμοποιούν περισσότερο για στρατιωτικούς λόγους. Η άλλη μορφή είναι η λαϊκή. Σε αυτήν έχουμε διάφορα παιγνίδια και αγωνίσματα, που τα χρησιμοποιούσε ο λαός για κοινωνικούς και ψυχαγωγικούς σκοπούς. Όπως προαναφέραμε οι Έλληνες κρατούσαν ζωντανές τις παραδόσεις τους για να μη χάσου την ενότητα και τη ταυτότητα τους. Σημαντικό μέρος της παράδοσης ( αν όχι το σημαντικότερο), ήταν τα λαϊκά πανηγύρια και οι γιορτές, που ακολουθούσαν μετά την εκκλησία. Μαζί με τους χορούς και τα τραγούδια, τα αγωνίσματα κατείχαν σημαντική θέση στη γιορτή. Σημαντικό ήταν που οι Τούρκοι, όχι μόνο θεωρούσαν «αθώες» τις εκδηλώσεις, αλλά παραστέκονταν σε αυτές ή ακόμα και συμμετείχαν. Τα αγωνίσματα που έπαιρναν μέρος στις γιορτές αυτές ήταν οι χοροί, ο δρόμος, το λιθάρι, η πάλη, το άλμα, το σημάδι. Έπαθλο ήταν συνήθως ένα αρνί ή άλλο «σφακτό» ή μια κουλούρα, τα οποία χρησιμοποιούνταν στο κοινό τραπέζι. Στους κλέφτες και στους αρματολούς η άσκηση ήταν στην κορυφή της πυραμίδας. Ήταν και οι δύο σώματα

6 στρατιωτικά και γι αυτό το σκοπό χρησιμοποιούσαν την άσκηση. Ειδικότερα θα αναφερθούμε στους κλέφτες που η ζωή τους ξεκινούσε συνήθως από την εφηβική ηλικία (13-15 ετών) και ήταν πολύ σκληρή. Για τους κλέφτες η σωματική δύναμη, η αντοχή, η ταχύτητα ήταν χαρακτηριστικά που έπρεπε να έχουν για να επιζήσουν. Τα αθλήματα με τα οποία ασχολούνταν ήταν το βάδισμα και το τροχάδην, το σημάδι, το λιθάρι, η πάλη ή το πάλεμα, το άλμα ή πήδημα, το σήκωμα βάρους, η ιππασία και οι χοροί. Η ΑΚΜΗ ΚΑΙ Η ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΤΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ Η ακμή των αγώνων Ο πρώτος καταγεγραμμένος εορτασμός των Ολυμπιακών Αγώνων στην αρχαιότητα ήταν στην Ολυμπία, το 776 π.χ. Είναι σχεδόν σίγουρο ότι αυτή δεν ήταν και η πρώτη φορά που γίνονταν οι Αγώνες. Τότε οι Αγώνες ήταν μόνο τοπικοί και διεξαγόταν μόνο ένα αγώνισμα, η κούρσα του σταδίου. Από το 776 π.χ. και μετά οι Αγώνες, σιγά-σιγά, έγιναν πιο σημαντικοί σε ολόκληρη την αρχαία Ελλάδα φτάνοντας στο απόγειο τους κατά τον πέμπτο και έκτο αιώνα π.χ. Οι Ολυμπιακοί είχαν επίσης θρησκευτική σημασία αφού γίνονταν προς τιμή του θεού Δία. Ο αριθμός των αγωνισμάτων έγινε είκοσι και ο εορτασμός γινόταν στην διάρκεια μερικών ημερών. Το έπαθλο για τους νικητές ήταν ένα στεφάνι από κλαδιά ελιάς. Οι Αγώνες σιγά σιγά έχασαν την σημασία τους όταν οι Ρωμαίοι κατέλαβαν την Ελλάδα και όταν ο Χριστιανισμός έγινε η επίσημη θρησκεία της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι Ολυμπιακοί θεωρούνταν πια σαν μία ειδωλολατρική γιορτή, και το 393 μ.χ. ο αυτοκράτορας Θεοδόσιος απαγόρευσε την διεξαγωγή τους. Με αυτό τον τρόπο τελείωσε μια περίοδος χιλίων χρόνων κατά την οποία οι Ολυμπιακοί διεξάγονταν συνέχεια κάθε τέσσερα χρόνια. Αναβίωση των Aγώνων Είναι γνωστό ότι κατά τον 17ο αιώνα γινόταν κάποια γιορτή η οποία έφερε το όνομα "Ολυμπιακοί αγώνες" στην Αγγλία. Παρόμοιες εκδηλώσεις ακολούθησαν στους επόμενους αιώνες στην Γαλλία και Ελλάδα οι οποίες όμως ήταν μικρής έκτασης και σίγουρα όχι διεθνείς. Το ενδιαφέρον για τους Ολυμπιακούς μεγάλωσε όταν ανακαλύφθηκαν τα ερείπια της αρχαίας Ολυμπίας από Γερμανούς αρχαιολόγους στα μέσα του 19ου αιώνα. Ο Εδεσσαίος λόγιος Μηνάς Μηνωίδης, που τότε δίδασκε την αρχαία ελληνική γλώσσα σε πανεπιστήμιο του Παρισιού, μετέφρασε και δημοσίευσε στη γαλλική το "Γυμναστικό" του Φιλόστρατου (1858), και τη συνόδευσε με κείμενό του,

7 περί της ανάγκης αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων. Λίγο αργότερα, ο βαρώνος Πιέρ ντε Κουμπερτέν, ο οποίος ήταν Γενικός Γραμματέας των γαλλικών αθλητικών σωματείων, προσπαθούσε να δικαιολογήσει την ήττα των Γάλλων στον Γαλλοπρωσικό πόλεμο ( ). Πίστευε ότι ο λόγος της ήττας ήταν επειδή οι Γάλλοι δεν είχαν αρκετή φυσική διαπαιδαγώγηση και ήθελε να την βελτιώσει. Ο Κουμπερτέν ήθελε επίσης να ενώσει της εθνότητες και να φέρει μαζί την νεολαία με τον αθλητισμό παρά να γίνονται πόλεμοι. Πίστευε ότι η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων θα πετύχαινε και τους δύο πιο πάνω σκοπούς του. Σε ένα συνέδριο στο πανεπιστήμιο της Σορβόνης στο Παρίσι το 1894 παρουσίασε τις ιδέες του σε ένα διεθνές ακροατήριο. Την τελευταία μέρα του συνεδρίου αποφασίστηκε να διεξαχθούν οι πρώτοι μοντέρνοι Ολυμπιακοί αγώνες το 1896 στην Αθήνα, την πόλη και την χώρα που τους γέννησε. Έτσι γεννήθηκε η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) για να διοργανώσει τους Αγώνες με πρώτο πρόεδρο τον Έλληνα Δημήτριο Βικέλα, γενικό γραμματέα τον βαρώνο Πιέρ ντε Κουμπερντέν και μέλη προσωπικότητες από διάφορα κράτη. Οι πρώτοι σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες γνώρισαν μεγάλη επιτυχία. Αν και οι αθλητές που πήραν μέρος δεν ξεπερνούσαν τους 250, ήταν η μεγαλύτερη αθλητική διοργάνωση που έγινε ποτέ. Οι Έλληνες αξιωματούχοι και το κοινό ήταν ενθουσιασμένοι και ζήτησαν να έχουν το μονοπώλιο των αγώνων. Η ΔΟΕ όμως αποφάσισε διαφορετικά και οι δεύτεροι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 1900 στο Παρίσι (Γαλλία). ΑΘΛΗΜΑΤΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ ΑΓΩΝΩΝ ( ΑΡΧΑΙΑ -ΝΕΑ ) Αρχαία Οι αγώνες στην αρχαιότητα ήταν συνδεμένοι με τη θρησκεία. Κάθε διοργάνωση γίνονταν προς τιμή κάποιου θεού ο οποίος ήταν και προστάτης των αγώνων αυτών. Ήταν γυμνικοί και δικαίωμα συμμετοχής και παρακολούθησης είχαν μόνο οι άνδρες. Οι γυναίκες είχαν δικούς τους αγώνες, τα Ηραία. Οι κυριότεροι πανελλήνιοι αγώνες στην αρχαία Ελλάδα ήταν τέσσερις: τα Ολύμπια ( οι σημαντικότεροι από όλους ), τα Πύθια, τα Ίσθμια τα Νέμεα και τα Ηραία, για της γυναίκες Τα Ολύμπια ( οι Ολυμπιακοί αγώνες ) Ήταν οι σημαντικότεροι από τους πανελλήνιους αγώνες της αρχαιότητας. Ξεκίνησαν το 776π.Χ. περίπου και τερματίστηκαν το 393 ή 394 μ.χ. Τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια στην Ολυμπία. Ήταν αγώνες προς τιμή του θεού Δία και το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι αγριελιάς, ο κότινος.

8 Τα Πύθια Ξεκίνησαν το 586π.Χ. και τερματίστηκαν το 393 ή 394 μ.χ. μαζί με τους Ολυμπιακούς. Ήταν αγώνες προς τιμή του θεού Απόλλωνα. Τελούνταν κάθε τέσσερα χρόνια και το τρίτο χρόνο κάθε Ολυμπιάδας. Τόπος τέλεσης ήταν οι Δελφοί και το έπαθλο ένα δάφνινο στεφάνι. Τα Ίσθμια Αγώνες που γίνονταν προς τιμή του προστάτη τους, του θεού Ποσειδώνα. Οι αγώνες ξεκίνησαν το 583 π.χ. και σταμάτησαν το 360 μ.χ. και τελούνταν κάθε τρία χρόνια, το πρώτο και το τρίτο χρόνο κάθε Ολυμπιάδας. Τόπο τέλεσης είχαν τον Ισθμό. Το έπαθλο των αγώνων ήταν το κλαδί από φοίνικα ή το στεφάνι από πεύκο. Τα Νέμεα Άρχισαν το 571 π.χ. και έφτασαν ως το 200μ.Χ. Γίνονταν τον τρίτο χρόνο κάθε Ολυμπιάδας και κάθε τέσσερα χρόνια στη Νεμέα. Τιμούμενος θεός ήταν ο Δίας και το έπαθλο ήταν ένα στεφάνι από αγριοσέληνο. Τα Ηραία Αγώνες αφιερωμένοι στη θεά Ήρα. Γίνονταν κάθε τέσσερα χρόνια και έπαιρναν μέρος 16 γυναίκες, όσες και οι πόλεις της Ηλείας που είχαν την ευθύνη της ύφανσης του πέπλου της θεάς Ήρας. Κύριο αγώνισμα ήταν το στάδιο (δρόμος) και το έπαθλο ένα κλωνάρι ελιάς. Τα αγωνίσματα των δρόμων στα Ολύμπια ήταν τέσσερα, το στάδιο, ο δίαυλος, ο δόλιχος και ο οπλίτης δρόμος. Επίσης υπήρχαν ο Ίππιος και η λαμπαδηδρομία. Το στάδιο ήταν δρόμος οπού οι δρομείς έτρεχαν μια φορά από την μια άκρη του σταδίου στην άλλη σε μια απόσταση 180 μέχρι 200 μ. Ήταν δρόμος ταχύτητας κάτι ανάλογο με το σημερινό 200άρι. Ο δίαυλος ήταν δρόμος δύο σταδίων, λέγονταν και κάμπειος, γιατί οι αθλητές έκαμπταν τον ξύλινο (κατά πάσα πιθανότητα) πάσαλο για να γυρίσουν στον τερματισμό. Αντίστοιχος σήμερα είναι ο δρόμος των 400 μ. Ο δόλιχος δρόμος, ήταν καμπτός δρόμος 7, 10, 12, 20 ή 24 σταδίων δηλαδή από μ. περίπου. Στους Ολυμπιακούς υποστηρίζεται η άποψη ότι ο δόλιχος ήταν 24 στάδια. Σήμερα αντίστοιχοι δρόμοι είναι των 1500μ.και των 5000μ. Ο οπλίτης δρόμος εμφανίσθηκε 65η Ολυμπιάδα το 520π.Χ. Σε αυτόν οι δρομείς έτρεχαν με πανοπλία στη συνέχεια όμως φορούσαν μόνο το

9 κράνος και την ασπίδα ή μόνο την ασπίδα. Δεν υπάρχει κάτι αντίστοιχο σήμερα Ο ίππιος ήταν δρόμος 4άρων σταδίων σήμερα τα 800μ. Η λαμπαδηδρομία ήταν δρόμος μ. και ήταν σαν τη σημερινή σκυταλοδρομία. Άλλα αγωνίσματα στην αρχαία Ελλάδα είναι τα παρακάτω :: Η πάλη Ένα από τα αρχαιότερα και δημοφιλέστερα αγωνίσματα των αρχαίων. Πάλευαν σε ένα σκαμμένο μέρος που το γέμιζαν με άμμο. Με ποιο τρόπο ακριβώς πάλευαν δεν μας είναι με ακρίβεια γνωστά. Αρκετές μαρτυρίες μας λένε πως υπάρχουν πολλά κοινά με τη σύγχρονη πάλη. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούσαν για την ανατροπή του αντιπάλου, η στάση των παλαιστών στις πρώτες φάσεις του αγωνίσματος, οι λαβές του λαιμού, της μέσης, από τους καρπούς, καθώς και η αρχική στάση των παλαιστών ήταν παρόμοια με σήμερα. Η πυγμαχία Ένα σκληρό αλλά αγαπητό στην αρχαιότητα άθλημα. Οι αθλητές εδώ έδεναν με ιμάντες τα χέρια τους φτιάχνοντας έτσι ένα είδος γαντιού. Δεν υπήρχε ειδικός χώρος (ρινγκ) όπως σήμερα. Οι αθλητές χωρίζονταν σε κατηγορίες ανάλογα με την ηλικία αλλά όχι και το σωματικό βάρος όπως σήμερα, ο κάθε αγώνας δεν είχε γύρους αλλά παίζονταν ως που ένας από τους αθλητές να εγκαταλείψει σηκώνοντας το δείκτη του χεριού του. Ακόμα φαίνεται πως επιτρέπονταν τα κτυπήματα σε όλο το σώμα. Το πένταθλο περιλάμβανε πέντε αγωνίσματα: Το στάδιο δρόμο που ήταν και ανεξάρτητο άθλημα. Τη πάλη η οποία ήταν και αυτή ανεξάρτητο αγώνισμα. Το άλμα σε μήκος, που πιθανών να ήταν τριπλούν. Το άλμα γινόταν με φορά που πρέπει να ήταν καθορισμένο το μήκος της και οι αθλητές κρατούσαν στα χέρια τους αλτήρες, βάρη από

10 πέτρα ή μέταλλο, τους οποίους πιθανότατα άφηναν κατά τη προσγείωση. Tο ακόντιο. Δυο ήταν οι τρόποι ρίψης του ακοντίου, η ρίψη σε στόχο (στοχαστικόν) και σε απόσταση (εκηβόλον), που ήταν, μάλλον και ο τρόπος που έριχναν στους ιερούς αγώνες. Χαρακτηριστική ήταν η λαβή που διαφέρει από τη σημερινή. Ο δίσκος. Για τη δισκοβολία γνωρίζουμε ότι ο δίσκος είχε το ίδιο σχήμα με το σημερινό. Στην αρχή ήταν από πέτρα και στη συνέχεια μεταλλικός. Το βάρος και το μέγεθος του δεν ήταν συγκεκριμένο. Η ρίψη γινόταν, από μία βαλβίδα στενή σε σχήμα παραλληλογράμμου, όχι κυκλική όπως η σημερινή, χρησιμοποιώντας κάποιες ρυθμικές κινήσεις. Το παγκράτιο. Αγώνισμα ανεξάρτητο που ήταν συνδυασμός πάλης και πυγμαχίας, χωρίς όμως οι αθλητές να φοράνε πυγμαχικά γάντια και ήταν το πιο επικίνδυνο από τα αθλήματα. Επιτρεπόταν τα χτυπήματα με τη παλάμη ή τη γροθιά του χεριού αλλά και με τα πόδια. Σήμερα δεν υπάρχει στους ολυμπιακούς αγώνες. Τα ιππικά αγωνίσματα Τα ιππικά αγωνίσματα (από το 648π.Χ.)ήταν οι αρματοδρομίες, οι αγώνες με άρματα με τον ηνίοχο να οδηγεί το άρμα, και η «ιπποδρομία τελείων κελήτων» που ήταν ιππασία με τον αναβάτη να κατευθύνει το άλογο. Στην ιππασία με αναβάτη έχουμε: Την «κάλπη» (από το 496π.Χ.-444π.Χ.), ήταν ιπποδρομίες φοράδων Στη τελευταία στροφή ο αναβάτης κατέβαινε κρατώντας την από τα ηνία και έτρεχε μαζί με τη φοράδα. (από το 256π.Χ.). Τα ιππικά, ήταν τα μοναδικά αγωνίσματα οπού νικητής και ολυμπιονίκης μπορούσε να είναι γυναίκα, διότι στα αγωνίσματα αυτά, ως νικητής στέφονταν όχι ο αθλητής αλλά ο ιδιοκτήτης του αλόγου. Εκτός από τα παραπάνω αγωνίσματα, που είχαν επικρατήσει σε όλες της

11 πανελλήνιες διοργανώσεις, υπήρχαν και άλλα που γίνονταν σε άλλες εκδηλώσεις αγώνων ή τα χρησιμοποιούσαν σε κάποια αγωνίσματα για προπόνηση. Αυτά ήταν, η τόξευση, η οπλομαχία, η άρση βαρών, η κολύμβηση, η κωπηλασία κτλ. Εκτός από τα παραπάνω αγωνίσματα, που είχαν επικρατήσει σε όλες της πανελλήνιες διοργανώσείς, υπήρχαν και άλλα που γίνονταν σε άλλες εκδηλώσεις αγώνων ή ήταν τα χρησιμοποιούσαν σε κάποια αγωνίσματα για προπόνηση. Αυτά ήταν, η τόξευση, η οπλομαχία, η άρση βαρών, η κολύμβηση, η κωπηλασία κτλ. Το τζυκάνιο ήταν ομαδικό αγώνισμα που παίζονταν κυρίως από τους νέους αριστοκράτες. Παίζονταν από δύο ομάδες, σε στάδιο με εστίες παρόμοιες με του σημερινού ποδοσφαίρου. Ήταν ένα παιχνίδι παρόμοιο με το σημερινό πόλο. Οι παίκτες ήταν πάνω σε άλογα, κρατούσαν μακριές ξύλινες βέργες σαν μπαστούνια, και χτυπούσαν μια δερμάτινη μπάλα, σε μέγεθος μήλου, προσπαθώντας να πετύχουν τέρμα στην αντίπαλη ομάδα. Στη σύγχρονη εποχή ο αριθμός των αθλημάτων είναι αρκετά μεγάλος. Το κάθε άθλημα ατομικό ή ομαδικό έχει τις δικές του αγωνιστικές διοργανώσεις εθνικού ή παγκόσμιου κτλ χαρακτήρα. Η μεγαλύτερη σε αριθμό αγωνισμάτων διοργάνωση είναι οι Ολυμπιακοί Αγώνες. Τόσο οι χειμερινοί, όσο και οι θερινοί έχουν μεγάλο αριθμό συμμετεχόντων αθλημάτων. Υπάρχουν αθλήματα τα οποία δεν παίρνουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες π.χ. το ράγκμπι. Νέα Τα αθλήματα των θερινών Ολυμπιακών Αγώνων είναι 29: Άρση βαρών Βόλεϊμπολ Μπιτς βόλεϊ Ενόργανη γυμναστική Ιππασία Ιστιοπλοΐα Κανόε-Καγιάκ Κωπηλασία

12 Μοντέρνο πένταθλο Μπάντμιντον Μπάσκετ Μπέιζμπολ Ξιφασκία Πάλη Πινγκ-πονγκ Ποδηλασία Ποδόσφαιρο Πυγμαχία Σκοποβολή Σόφτμπολ Στίβος Ταεκ βοντό Τένις Τζούντο Τοξοβολία Τρίαθλο Υγρός στίβος Χάντμπολ Χόκεϊ επί χόρτου Ενόργανη γυμναστική Ο όρος γυμναστική συνδέεται με το επίθετο «γυμνός» και με το «γυμνάσιο», που δηλώνει το χώρο που οι αθλητές, της αρχαιότητας, ασκούνταν γυμνοί. Οι «κυβιστήρες» και οι «κυβιστρίδες» ( ακροβάτες) της αρχαιότητας, ήταν οι πρώτοι αθλητές ακροβατικής γυμναστικής. Βέβαια από τότε μέχρι σήμερα η γυμναστική έχει καλλιεργηθεί και αναπτυχθεί. Ρυθμική γυμναστική Η ρυθμική δεν ήταν αγώνισμα της αρχαιότητας. Ίσως όμως, να έχουν κάποια σχέση με παιγνίδια που παίζονταν τότε, η μπάλα, το στεφάνι και το σχοινάκι. Με τη μπάλα, τη σφαίρα, έπαιζαν πολλά παιγνίδια, ομαδικά και ατομικά. Την πετούσαν ψηλά ή την κτυπούσαν στο έδαφος κ.τ.λ. Με το στεφάνι, τον κρίκο, έπαιζαν ένα παιγνίδι που το ονόμαζαν «κρικηλασία». Το σχοινάκι ήταν ακόμη ένα παιγνίδι που έπαιζαν.τη μπάλα και το τροχό, κυρίως, τα χρησιμοποιούσαν οι αρχαίοι Έλληνες στις παλαίστρες, για γυμναστικές ασκήσεις.

13 Τένις (αντισφαίριση) Η αντισφαίριση, όπως και πολλά άλλα παιxνίδια με μπάλα, έχει τις ρίζες της στην αρχαία Ελλάδα. Κατάγεται από την αρχαία σφαιριστική, (5ος αιώνας π.χ. ), που παιζόταν με μια μεγάλη ελαφριά μπάλα και οπού τα χτυπήματα γίνονταν με τη γροθιά ή τον ώμο. Αργότερα, οι παίκτες στερέωναν με θηλιές στον πήχη του χεριού ένα τετράγωνο σανίδι και προσπαθούσαν με διάφορα χτυπήματα να πετύχουν τη μπάλα στον αέρα. Μπάντμιντον ( αντιπτέριση) Το μπάντμιντον έχει τις ρίζες του στην αρχαιότητα. Ανάλογα παιγνίδια που μπορούν να χαρακτηριστούν πρόδρομοι του αθλήματος έπαιζαν οι αρχαίοι Έλληνες, οι Κινέζοι, οι Ιάπωνες, οι Ινδοί και άλλοι λαοί. Στη σημερινή του όμως μορφή παίζονταν από Βρετανούς αξιωματούχους στην Ινδία στις αρχές του 18ου αιώνα. Ποδόσφαιρο Οι ρίζες του χάνονται στα βάθη της ιστορίας αφού Κινέζοι, Ιάπωνες, Αιγύπτιοι, Έλληνες, Βρετανοί και Ρωμαίοι έπαιζαν στην αρχαιότητα ένα είδος παιxνιδιού που μπορεί να θεωρηθεί πρόδρομος του σύγχρονου ποδοσφαίρου. Ξιφασκία Η ξιφασκία σαν άθλημα υπάρχει εδώ και 3.500χρόνια. Ήταν γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο, στη Κίνα, στις Ινδίες αλλά και στην Ελλάδα. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τους Αρκάδες εφευρέτες της οπλομαχίας, ενώ ο Όμηρος αφιερώνει δύο από τις ραψωδίες του στις μονομαχίες του Μενέλαου με τον Πάρη και του Έκτορα με τον Αίαντα. Σκοποβολή Η σκοποβολή, με διαφορετική μορφή και σκοπό, αναπτύχθηκε από τα προϊστορικά ακόμα χρόνια, μέσα από τη προσπάθεια του ανθρώπου να κυνηγήσει θηράματα για να εξασφαλίσει την τροφή του ή για να προστατευτεί από τους εχθρούς του. Οι αρχαίοι Έλληνες οργάνωναν αγώνες σκοποβολής με περιστέρια, για ν αποδώσουν τιμές στους θεούς. Μαρτυρίες δείχνουν ότι Ινδοί, Πέρσες, Σλάβοι, Κέλτες, και οι Γερμανοί πραγματοποιούσαν παρόμοιες θρησκευτικές ιεροτελεστίες το 10ο αιώνα. Αργότερα η ανακάλυψη της πυρίτιδας οδήγησε στην ανάπτυξη των πυροβόλων όπλων με αποτέλεσμα τη σημαντική εξέλιξη του αθλήματος. Τοξοβολία Για αιώνες το τόξο ήταν από τα κυριότερα εργαλεία για το κυνήγι και τον

14 πόλεμο. Στην Ιλιάδα οι θεοί του Ολύμπου επιβάλουν τη θέλησή τους με το τόξο και τα βέλη τους. Στην Οδύσσεια, ο Όμηρος περιγράφει αγώνα τοξοβολίας ανάμεσα στον Οδυσσέα και τους μνηστήρες. Αμέτρητοι οι τοξότες που μνημονεύονται μεταξύ ιστορίας και μύθου. Κολύμβηση Η κολύμβηση στη αρχαιότητα αποτέλεσε μέσο φυσικής άσκησης και ψυχαγωγίας. Όπως μαρτυρούν οι αμφορείς και οι τοιχογραφίες του π.χ. οι Έλληνες ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένοι με τη κολυμβητική τέχνη. Πάνω σε αργυρό «ρητό» των Μυκηνών απεικονίζονται κολυμβητές του προσθίου και του ελευθέρου. Στην Οδύσσεια ο Όμηρος εξυμνεί τις κολυμβητικές ικανότητες του Οδυσσέα που όταν βυθίστηκε το πλοίο του, κατάφερε κολυμπώντας να φτάσει στο νησί των Φαιάκων. Καταδύσεις Οι καταδύσεις είναι γνωστές από την αρχαιότητα, οπού σύμφωνα με τις υπάρχουσες μαρτυρίες παραστάσεις «καταδυτών» εντοπίζονται πάνω σε βράχους. Χάντμπολ (χειροσφαίριση) Αναφορές από την Οδύσσεια του Όμήρου μαρτυρούν για ένα παιxνίδι που παίζονταν στο νησί των Φαιάκων, παρόμοιο με το σημερινό χάντμπολ. Στα τείχη της Ακρόπολης των Αθηνών απεικονίζεται το άθλημα σε μια πλάκα που χρονολογείται γύρο στα 600π.Χ. Χόκεϊ επί χόρτου Από ένα αρχαίο Ελληνικό ανάγλυφο αντλούμε πληροφορίες για ένα παιxνίδι που παιζόταν με κυρτά ραβδιά, σε σχήμα κεράτων, και ονομάζονταν «κερητίζειν». Πιθανότατα να είναι μακρινός πρόγονος του σημερινού χόκεϊ. Οι ρίζες του όμως φτάνουν και πιο παλιά, στην αρχαία Αίγυπτο. ΔΙΟΡΓΑΝΟΤΡΙΕΣ ΠΟΛΕΙΣ Θερινοί Αγώνες Αθήνα (Ελλάδα) 1896 Παρίσι (Γαλλία) 1900

15 Σεντ Λούις (ΗΠΑ) 1904 Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο) 1908 Στοκχόλμη (Σουηδία) 1912 Αμβέρσα (Βέλγιο) 1920 Παρίσι (Γαλλία) 1924 Άμστερνταμ (Ολλανδία) 1928 Λος Άντζελες (ΗΠΑ) 1932 Βερολίνο (Γερμανία) 1936 Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο) 1948 Ελσίνκι (Φινλανδία) 1952 Μελβούρνη (Αυστραλία)1956 Ρώμη (Ιταλία) 1960 Τόκιο (Ιαπωνία) 1964 Πόλη του Μεξικού (Μεξικό) 1968 Μόναχο (Γερμανία) 1972 Μοντρεάλ (Καναδάς) 1976 Μόσχα (Ρωσία) 1980 Λος Άντζελες (ΗΠΑ) 1984 Σεούλ (Νότια Κορέα) 1988 Βαρκελώνη (Ισπανία) 1992 Ατλάντα (ΗΠΑ) 1996 Σίδνεϊ (Αυστραλία) 2000 Αθήνα (Ελλάδα) 2004 Πεκίνο (Κίνα) 2008 Λονδίνο (Ηνωμένο Βασίλειο) 2012 Ρίο ντε Τζανέιρο (Βραζιλία) 2016 Χειμερινοί Αγώνες Σαμονί (Γαλλία) 1924 Σεν Μόριτζ (Ελβετία) 1928

16 Λέικ Πλάσιντ (ΗΠΑ) 1932 Γκάρμις-Παρτενκίρχεν (Γερμανία) 1936 Σεν Μόριτζ (Ελβετία) 1948 Όσλο (Νορβηγία) 1952 Κορτίνα Νταμπέτσο (Ιταλία) 1956 Σκουά Βάλλεϊ (ΗΠΑ) 1960 Ίνσμπρουκ (Αυστρία) 1964 Γκρενόμπλ (Γαλλία) 1968 Σαπόρο (Ιαπωνία) 1972 Ίνσμπρουκ (Αυστρία) 1976 Λέικ Πλάσιντ (ΗΠΑ) 1980 Σαράγεβο (Γιουγκοσλαβία) 1984 Κάλγκαρυ (Καναδάς) 1988 Αλμπερβίλ (Γαλλία) 1992 Λίλεχαμερ (Νορβηγία) 1994 Ναγκάνο (Ιαπωνία) 1998 Σολτ Λέικ Σίτυ (ΗΠΑ) 2002 Τορίνο (Ιταλία) 2006 Βανκούβερ (Καναδάς) 2010 Σότσι (Ρωσία) 2014 Μελλοντικοί Ολυμπιακοί Αγώνες Το Σότσι της Ρωσίας έχει επιλεγεί για την διοργάνωση των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων Το Ρίο ντε Τζανέιρο πρόκειται να διοργανώσει τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2016.

17 ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΛΑ Ολυμπιακή σημαία H Ολυμπιακή σημαία, το σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων έχει πέντε συμπλεκόμενους μεταξύ τους κύκλους χρώματος μπλε, κίτρινου, μαύρου, πράσινου, κόκκινου σε ένα λευκό υπόβαθρο. Κάθε κύκλος από αυτούς αντιστοιχεί και σε μια από τις πέντε κατοικήσιμες ηπείρους και αντίστοιχα: Μπλε -> Ευρώπη Κίτρινο -> Ασία Μαύρο -> Αφρική Πράσινο -> Ωκεανία Κόκκινο -> Αμερική Το λευκό πλαίσιο αναπαριστά το γεγονός πως οι αθλητές θα αγωνιστούν με τίμια μέσα, και ο σκοπός τους είναι αγνός: Ο αγώνας αυτός καθ'αυτός. Οι πέντε Ολυμπιακοί κύκλοι σχεδιάστηκαν το 1913, υιοθετήθηκαν το 1914 και παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αμβέρσας το Ολυμπιακό Σύνθημα Citius Altius Fortius! (Γρηγορότερα Ψηλότερα Δυνατότερα!) Ολυμπιακός Ύμνος Ο Ολυμπιακός Ύμνος είναι μια μουσική σύνθεση που συντέθηκε για τους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 1896 από τον Σπύρο Σαμάρα, σε ποίηση του Κωστή Παλαμά. Κατά τις επόμενες Ολυμπιάδες, η εκάστοτε διοργανώτρια χώρα ανέθετε σε διάφορους συνθέτες τη σύνθεση ενός ξεχωριστού ύμνου. Το 1958 όμως ο ύμνος των Σαμάρα / Παλαμά επελέγη από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή ως ο επίσημος ύμνος του Ολυμπιακού Κινήματος και από την Ολυμπιάδα της Ρώμης

18 το 1960 ανακρούεται στις τελετές έναρξης και λήξης κάθε Ολυμπιάδας, συνήθως μεταγλωττισμένος στη γλώσσα της διοργανώτριας χώρας. Η αρχική παρτιτούρα βρίσκεται στην έδρα της ΔΟΕ στη Λωζάνη. Ολυμπιακή Φλόγα Η Ολυμπιακή Φλόγα είναι ένα σύμβολο των Ολυμπιακών Αγώνων. Είναι αναπαράσταση της κλοπής της φωτιάς του Δία από τον Προμηθέα, και οι ρίζες της βρίσκονται στην αρχαία Ελλάδα, όπου μια φωτιά κρατούνταν άσβεστη κατά την διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων. Η Φλόγα επανήλθε κατά τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928, ενώ η λαμπαδηδρομία εισήχθη κατά τους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου το Αφή της Φλόγας Η Αφή της Ολυμπιακής Φλόγας γίνεται στο χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας. Για πρώτη φορά έγινε το 1936 για την Ολυμπιάδα του Βερολίνου με τη βοήθεια κοίλου κατόπτρου, το οποίο ανήκε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και είχε κατασκευαστεί στη Γερμανία. Επιστημονικός υπεύθυνος αυτής της πρώτης αφής ήταν ο καθηγητής φυσικής Σαλτερής Περιστεράκης. Σύμφωνα με το τελετουργικό που έχει καθιερωθεί την αφή κάνει η πρωθιέρεια στο χώρο του ναού της Ήρας (Ηραίου), που βρίσκεται απέναντι από το ναό του Δία, στο αρχαιολογικό χώρο της Ολυμπίας. Εκεί η πρωθιέρεια ζητά τη βοήθεια του θεού του ήλιου Απόλλωνα ώστε να ανάψει η δάδα απαγγέλοντας επίκληση. Μετά την αφή η πρωθιέρεια ανάβει με τη φλόγα τη δάδα του πρώτου λαμπαδηδρόμου, ενώ παράλληλα φυλάει άσβηστη τη φλόγα σε όλη τη διάρκεια της ολυμπιακής τετραετίας σε ειδικό χώρο. Ακολουθεί λαμπαδηδρομία σε πολλές πόλεις της Ελλάδας πριν τελικά παραδοθεί στους εκπροσώπους της διοργανώτριας χώρας. Η λαμπαδηδρομία συνεχίζεται και η φλόγα φτάνει στο στάδιο τη βραδιά της τελετής έναρξης των αγώνων. Στο τελετουργικό της αφής συμμετέχουν η πρωθιέρεια και οι ιέρειες, οι οποίες πραγματοποιούν μια λιτή χορογραφία κατά τη διάρκεια της τελετής. Υπεύθυνη της χορογραφίας ήταν η Μαρία Χορς από το 1964 ως το Το 2008 τη διαδέχτηκε η Άρτεμις Ιγνατίου. Πρωθιέρειες από το 1936 μέχρι σήμερα διετέλεσαν οι εξής: Κούλα Πράτσικα: Μαρία Αγγελακοπούλου: Ξανθίππη Πηχεών-Θεολογίτη: Αλέκα Κατσέλη: 1956, 1960, 1964.

19 Μαρία Μοσχολιού: 1968, 1972, 1976, Κατερίνα Διδασκάλου: 1984, Μαρία Παμπούκη: 1992, Θάλεια Προκοπίου: 2000, Μαρία Ναυπλιώτου: Ινώ Μενεγάκη: Πρώτοι Λαμπαδηδρόμοι Ιδιαίτερα τιμητική είναι η επιλογή του πρώτου και του τελευταίου λαμπαδηδρόμου. Από το 1936 μέχρι το 1956 οι πρώτοι λαμπαδηδρόμοι δεν ήταν αθλητές. Στη συνέχεια καθιερώθηκε να είναι αθλητής εκτός από το 1972 και το Το 1984 δεν έγινε λαμπαδηδρομία επί ελληνικού εδάφους, ως διαμαρτυρία για την εμπορευματοποίησή της από τους διοργανωτές της ολυμπιάδας του Λος Άντζελες. Ως το 2004 οι πρώτοι λαμπαδηδρόμοι ήταν αθλητές στίβου. Μόλις το 2008 επιλέχτηκε από άλλο άθλημα (τάε κβον ντο). Ως τώρα δεν υπήρξε γυναίκα πρώτη λαμπαδηδρόμος. 1936: Κωνσταντίνος Κονδύλης (διπλωμάτης) 1948: Κωνσταντίνος Δημητρέλλης (στρατιώτης) 1952: Χρήστος Παναγόπουλος (ιδιώτης) 1956: Διονύσιος Παπαθανασόπουλος (ιδιώτης) 1960: Τάκης Επιτρόπουλος (αθλητής δεκάθλου) 1964: Γιώργος Μαρσέλλος (αθλητής 110 εμπ. και ύψους) 1968: Χάρης Αϊβαλιώτης (αθλητής 100 μ.) 1972: Γιάννης Κιρκιλέσης (ιδιώτης από την περιοχή, 19 ετών) [1] 1976: Τάσος Ψυλλίδης (αθλητής 110 εμπ.) 1980: Θανάσης Κοσμόπουλος (μαθητής από την περιοχή, 17 ετών) [2] 1984: : Θανάσης Καλογιάννης (αθλητής 400 εμπ.) 1992: Σάββας Σαριτζόγλου (αθλητής σφυροβολίας) 1996: Κώστας Κουκοδήμος (αθλητής μήκους) 2000: Λάμπρος Παπακώστας (αθλητής ύψους) 2004: Κώστας Γκατσιούδης (αθλητής ακοντισμού) 2008: Αλέξανδρος Νικολαΐδης (αθλητής τάε κβο ντο)

20 Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες Ελλάδα 1896 Οι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1896, γνωστοί και ως Αγώνες της 1ης Ολυμπιάδας, ήταν μία διεθνής αθλητική διοργάνωση που διοργανώθηκε στην Αθήνα από τις 6 Απριλίου έως τις 15 Απριλίου Ήταν οι πρώτοι Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες της σύγχρονης εποχής. Επειδή η Αρχαία Ελλάδα ήταν το μέρος που "γεννήθηκαν" οι Ολυμπιακοί Αγώνες, η Αθήνα θεωρήθηκε ως η ιδανικότερη επιλογή για να φιλοξενήσει και την πρώτη έκδοση των σύγχρονων. Η επιλογή της διοργανώτριας χώρας έγινε σε συνέδριο που οργάνωσε ο Πιερ ντε Κουμπερτέν, γάλλος παιδαγωγός και ιστορικός, στο Παρίσι, στις 23 Ιουνίου Η Διεθνής Ολυμπιακή Επιτροπή (ΔΟΕ) ιδρύθηκε επίσης κατά τη διάρκεια του συνεδρίου. Αν και ο αριθμός των αθλητών που πήραν μέρος ήταν μικρός, παρόλα αυτά η συμμετοχή ήταν η μεγαλύτερη μέχρι τότε σε αθλητική διοργάνωση. Οι Αγώνες είχαν μεγάλη επιτυχία και υπήρξε μεγάλη συμμετοχή του ελληνικού κοινού, ιδιαίτερα στο Παναθηναϊκό Στάδιο, το μοναδικό Ολυμπιακό στάδιο που χρησιμοποιηθήκε κατά τον 19ο αιώνα. Σημαντική στιγμή για τους Έλληνες, η νίκη στον μαραθώνιο από τον Σπύρο Λούη. Ο πιο επιτυχημένος αθλητής των Αγώνων αναδείχθηκε ο Γερμανός παλαιστής και γυμναστής Καρλ Σούμαν, ο οποίος κέρδισε συνολικά τέσσερα χρυσά μετάλλια. Μετά το τέλος των Αγώνων, ο βασιλιάς Γεώργιος Α, καθώς και πολλοί άλλοι (μεταξύ των οποίων και Αμερικανοί αθλητές), υποστήριξαν την ιδέα να διοργανωθούν και οι επόμενοι Αγώνες στην Αθήνα. Ο Κουμπερτέν όμως ήταν αντίθετος με αυτό, ενώ είχε ήδη αποφασιστεί το Παρίσι ως η επόμενη διοργανώτρια πόλη. Έτσι, οι Αγώνες του 1900 έγιναν στη Γαλλία, αλλά επισκιάστηκαν από τη Διεθνή Έκθεση που συνδιοργανώθηκε εκείνη την περίοδο στην πόλη του Παρισιού. Από τότε, εκτός των εμβόλιμων Μεσοολυμπιακών Αγώνων του 1906, οι Αγώνες επέστρεψαν στην Ελλάδα μόλις το 2004, για τους Αγώνες της 28ης Ολυμπιάδας.

21 Κατά τον 19ο αιώνα, αρκετά -μικρής κλίμακας- αθλητικά φεστιβάλ σε όλη την Ευρώπη θεωρήθηκαν ως η συνέχεια των Αρχαίων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο βαρόνος Πιερ ντε Κουμπερτέν εμπνεύστηκε ιδιαίτερα από τις Ζάππειες Ολυμπιάδες (ή Ολύμπια) που χρηματοδοτήθηκαν από τον Ευάγγελο Ζάππα και διεξήχθησαν τα έτη 1859, 1870, 1875 και Μάλιστα τα Ολύμπια του 1870 στο ανακαινισμένο -τότε- Παναθηναϊκό Στάδιο συγκέντρωσαν κοινό θεατών. Στις 18 Ιουνίου 1894, ο Κουμπερτέν οργάνωσε συνέδριο στο Παρίσι, όπου παρουσίασε τα σχέδιά του σε εκπροσώπους αθλητικών επιτροπών από 11 χώρες. Μετά την αποδοχή των προτάσεών του, έπρεπε να επιλεχθεί η ημερομηνία διεξαγωγής των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Ο Κουμπερτέν πρότεινε να διεξαχθούν οι πρώτοι Αγώνες στο Παρίσι το 1900, όπου και θα συνέπεπταν με τη Διεθνή Έκθεση που θα διοργανωνόταν εκείνη την περίοδο στην πόλη. Οι εκπρόσωποι των χωρών, όμως, θεώρησαν πως μια περίοδος αναμονής έξι ετών θα μείωνε το ενδιαφέρον του κοινού και αποφάσισαν έτσι οι Αγώνες να διεξαχθούν το «Με βαθύ αίσθημα απέναντι στην ευγενική αναφορά του βαρόνου Ντε Κουμπερτέν, στέλνω σε εκείνον και στα μέλη του συνεδρίου, μαζί με τις ειλικρινείς μου ευχαριστίες, τις καλύτερες ευχές για την αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων. Η είδηση της ανάληψης των Ολυμπιακών Αγώνων από την Αθήνα έτυχε μεγάλης αποδοχής από το ελληνικό κοινό, τον τύπο και τη βασιλική οικογένεια. Σύμφωνα με τον Κουμπερτέν, "ο διάδοχος Κωνσταντίνος έμαθε με μεγάλη χαρά ότι οι Αγώνες θα αναβιώσουν στην Αθήνα". Επίσης, ο Κουμπερτέν επιβεβαίωσε ότι "ο βασιλιάς και ο διάδοχος θα παρέχουν την υποστήριξή τους στη διοργάνωση αυτών των Αγώνων". Όμως, η οικονομική κατάσταση της χώρας ήταν άσχημη, ενώ υπήρχε αστάθεια με τη συνεχή εναλλαγή στην πρωθυπουργία του Χαριλάου Τρικούπη με τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Εξαιτίας αυτής της κατάστασης, τόσο ο πρωθυπουργός Τρικούπης, όσο και ο Στέφανος Δραγούμης, ο οποίος είχε προσπαθήσει να οργανώσει μια σειρά εθνικών Ολυμπιάδων στο παρελθόν, πίστευαν ότι η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να διοργανώσει τη μεγάλη αυτή διοργάνωση. Το 1894, η οργανωτική επιτροπή υπό τον Στέφανο Σκουλούδη παρουσίασε έκθεση για το κόστος των Αγώνων. Το κόστος ήταν τρεις φορές μεγαλύτερο από τις εκτιμήσεις του Κουμπερτέν. Δήλωσαν πως οι Αγώνες είναι αδύνατον να διεξαχθούν και παραιτήθηκαν. Το συνολικό κόστος της διοργάνωσης εκτιμήθηκε στα δραχμές.με αμφίβολη την προοπτική της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, ο Κουμπερτέν και ο Βικέλας ξεκίνησαν μία εκστρατεία για να κρατήσουν ζωντανό το Ολυμπιακό κίνημα. Ο διάδοχος Κωνσταντίνος, υποστηρικτής των Ολυμπιακών Αγώνων, αποφάσισε να ηγηθεί της οργανωτικής επιτροπής, όπως ανακοινώθηκε επίσημα από τον Βικέλα στις 7 Ιανουαρίου Ο ενθουσιασμός του Κωνσταντίνου πυροδότησε ένα "κύμα" δωρεών από τον

22 ελληνικό λαό, από τις οποίες κατάφερε να συγκεντρώσει δραχμές. Εκδόθηκε ειδική σειρά γραμματοσήμων που απέφερε δραχμές και από τις πωλήσεις των εισιτηρίων συγκεντρώθηκαν άλλες δραχμές. Με παράκληση του Κωνσταντίνου, ο επιχειρηματίας Γεώργιος Αβέρωφ συμφώνησε να βοηθήσει στην ανακατασκευή του Παναθηναϊκού Σταδίου που κόστισε δραχμές περίπου. Προς τιμήν της γενναιοδωρίας του, κατασκευάστηκε το άγαλμά του στην είσοδο του Σταδίου. Τα αποκαλυπτήρια έγιναν στις 5 Απριλίου Η εμπειρία διοργάνωσης αγώνων ήταν σχετικά μηδαμινή στην Ελλάδα και έτσι η οργανωτική επιτροπή αντιμετώπισε δυσκολίες. Τα καθήκοντα τους ήταν θέσπιση των κανόνων των αγωνισμάτων και η πρόσκληση των αθλητών. Μερικοί αθλητές πήραν μέρος στους Αγώνες επειδή έτυχε να βρεθούν στην Αθήνα εκείνη την περίοδο για διακοπές ή εργασία (κάποιοι βρετανοί συμμετέχοντες εργάζονταν στη Βρετανική πρεσβεία). Ολυμπιακό χωριό δεν υπήρχε και οι αθλητές όφειλαν να πληρώσουν μόνοι τους τα έξοδα διαμονής τους. Ο πρώτος κανονισμός που ψηφίστηκε από τη ΔΟΕ το 1894, επέτρεπε μόνο σε ερασιτέχνες αθλητές να συμμετάσχουν στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Με εξαίρεση τα αγωνίσματα της ξιφασκίας, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα διεξήχθησαν κάτω από ερασιτεχνικούς κανόνες. Οι κριτές έφεραν τα ίδια ονόματα όπως και στην αρχαιότητα: Αλυτάρχης, Έφοροι, Ελλανοδίκες. Τελικός κριτής ήταν ο Πρίγκιπας Γεώργιος και σύμφωνα με τον Κουμπερτέν, "η παρουσία του έδωσε βαρύτητα και κύρος στις αποφάσεις των εφόρων Ελλάδα 2004 Οι Αγώνες της 28ης Ολυμπιάδας, κοινώς γνωστοί ως Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 2004 διοργανώθηκαν στην Αθήνα (Ελλάδα) από τις 13 Αυγούστου έως τις 29 Αυγούστου Συμμετείχαν περίπου αθλητές μαζί με προπονητές και συνοδούς από 202 χώρες. Υπήρξαν συνολικά 301 τελετές απονομής μεταλλίων από 28 διαφορετικά αθλήματα. Για πρώτη φορά από το 1996, όλα τα μέλη της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής θα πάρουν μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Στο Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθηνών έλαβε χώρα ένας μεγάλος αριθμός αθλημάτων, ενώ τα υπόλοιπα διεξήχθησαν στα προάστια της πόλης αλλά και στην Αττική. Το ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου έγινε στις πόλεις: Θεσσαλονίκη, Βόλο, Πάτρα και Ηράκλειο. Από τους αθλητές ξεχώρισαν, ο Μάικλ Φέλπς στην κολύμβηση, η Γερμανίδα

23 Μπριγκίτε Φίσερ στο κανόε/καγιάκ και ο Μαροκινός, Χισαμ Ελ Γκερούζ. Επιλογή Η Αθήνα επελέγη ως οικοδέσποινα πόλη το 1997, στην 106η Σύνοδο της ΔΟΕ στη Λωζάνη, αφού είχε χάσει την διοργάνωση των Θερινών Ολυμπιακών Αγώνων του 1996, τον εορτασμό της 100ής επετείου των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων. Το 1997, η Αθήνα ήταν βασισμένη για την επιλογή της κατά ένα μεγάλο μέρος σε μια έκκληση στην ολυμπιακή ιστορία. Στον τελευταίο κύκλο της ψηφοφορίας, η Αθήνα νίκησε τη Ρώμη, με 66 ψήφους προς 41. Πριν από αυτό, το Μπουένος Άιρες, η Στοκχόλμη, το Κέιπ Τάουν και το Σαν Χουάν είχαν ήδη αποκλειστεί αφού είχαν λάβει μόνο μερικές ψήφους. Μασκότ Από τους Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 στην Γκρενόμπλ (Γαλλία) είναι θεσμός να υπάρχει μια μασκότ για τους Αγώνες. Αυτό το χρόνο οι επίσημες μασκότ είναι δυο αδέλφια, ο Φοίβος και η Αθηνά, που ονομάστηκαν έτσι από το μυθικό Θεό του Ολύμπου Απόλλωνα Φοίβο, Θεό του φωτός και της μουσικής και τη Θεά της Σοφίας, προστάτιδας της πόλης των Αθηνών, Αθηνά. Είναι εμπνευσμένες από το αρχαίες "δαίδαλα" που ήταν κούκλες και εκτός από από τις λατρευτικές χρήσεις που είχαν ήταν επίσης και παιχνίδια. Τελετή Έναρξης Η Τελετή Έναρξης πραγματοποιήθηκε στις 13 Αυγούστου 2004 σε μία αντίστροφη μέτρηση είκοσι οχτώ δευτερολέπτων ένα δευτερόλεπτο για το κάθε ένα από τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διοργανώθηκε μέχρι τον τελευταίο που φιλοξένησε η Αθήνα από ήχους που δίνουν το ρυθμό ενός ενισχυμένου κτύπου της καρδιάς.

24 Ολυμπιακή Λαμπαδηδρομία Η Ολυμπιακή φλόγα άναψε στην Αρχαία Ολυμπία την 25η Μαρτίου Μετά το σύντομο ταξίδι στην Πελοπόννησο, η φλόγα γύρισε όλο τον κόσμο και συγκεκριμένα τις πόλεις που διοργάνωσαν Θερινούς ή Χειμερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Τον Ιούλιο, διέσχισε όλους τους νομούς της Ελλάδας με κορύφωση το βράδυ της 13ης Αυγούστου, με τον Νίκο Κακλαμανάκη να ανάβει το βωμό του Ολυμπιακού σταδίου σηματοδοτώντας την έναρξη των 28ων Ολυμπιακών Αγώνων. Τελετή Λήξης Με ένα φαντασμαγορικό θέαμα από Κινέζους χορευτές και ένα καλλιτεχνικό πρόγραμμα με Ελληνικά τραγούδια, η Αθήνα αποχαιρέτησε τους 28ους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αθλήματα Οι επίσημες κατηγορίες αθλημάτων παρατίθενται πιο κάτω. Υπήρξαν 28 αθλήματα που περιλάμβαναν στο σύνολο τους 37 αγωνίσματα. Η γυναικεία Πάλη συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στο Ολυμπιακό πρόγραμμα. Το αγώνισμα της Σπάθης Γυναικών συμπεριλήφθηκε για πρώτη φορά στην Ολυμπιακή Ξιφασκία.(Πατήστε σε ένα άθλημα για να μάθετε περισσότερα για τα αγωνίσματα του αθλήματος αυτού στους Ολυμπιακούς Αγώνες 2004) Αθλητικές Εγκαταστάσεις Κέντρο Αθήνας (Διαδρομή Ποδηλασίας) Μαραθώνας (Αφετηρία Μαραθωνίου δρόμου) Στάδιο Αρχαίας Ολυμπίας (Σφαιροβολία) Ολυμπιακό Αθλητικό Κέντρο Αθήνας (ΟΑΚΑ) Ολυμπιακό Γυμναστήριο Άνω Λιοσίων Ολυμπιακό Γυμναστήριο Άρσης Βαρών Νίκαιας Ολυμπιακό Γυμναστήριο Γαλατσίου Ολυμπιακό Γυμναστήριο Πυγμαχίας Περιστερίου

25 Ολυμπιακή Εγκατάσταση Ορεινής Ποδηλασίας Πάρνηθας Ολυμπιακό Κέντρο Βουλιαγμένης Ολυμπιακό Κέντρο Ιππασίας Μαρκόπουλου Ολυμπιακό Κέντρο Ιστιοπλοϊας Αγίου Κοσμά Ολυμπιακό Κέντρο Σκοποβολής Μαρκόπουλου Ολυμπιακό Κωπηλατοδρόμιο Σχοινιά Ολυμπιακό Συγκρότημα Γουδίου Ολυμπιακό Συγκρότημα Ελληνικού (HCO) Ολυμπιακό Συγκρότημα Παραλιακής Ζώνης Φαλήρου (FCO) Παναθηναϊκό Στάδιο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας Εθνικό Καυταντζόγλειο Στάδιο Θεσσαλονίκης Παγκρήτιο Στάδιο, Ηράκλειο Παμπελοποννησιακό Στάδιο, Πάτρα Πανθεσσαλικό Στάδιο, Βόλος Στάδιο Καραϊσκάκη, Αθήνα ΠΑΡΑΟΛΥΜΠΙΑΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ H ιστορία των Παραολυμπιακών Αγώνων Την ημέρα της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του 1948 στο Λονδίνο, ξεκίνησαν και οι αγώνες του Στόουκ Mάντεβιλ στην Αγγλία, όπου πραγματοποιήθηκε η πρώτη αθλητική διοργάνωση για αθλητές με αμαξίδιο. Τέσσερα χρόνια αργότερα, αθλητές με αναπηρία από την Ολλανδία συμμετείχαν στους Ολυμπιακούς Αγώνες και έτσι γεννήθηκε το διεθνές κίνημα, που είναι γνωστό πλέον ως Παραολυμπιακό κίνημα. Οι πρώτοι επίσημα οργανωμένοι Αγώνες Ολυμπιακού χαρακτήρα για αθλητές με αναπηρία έγιναν το 1960 στην Ρώμη, αμέσως μετά από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Αυτοί θεωρούνται ως οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Αγώνες. Περίπου 400 αθλητές από 23 χώρες συμμετείχαν σε 8 αθλήματα, 6 από τα οποία εξακολουθούν να περιλαμβάνονται στο αγωνιστικό πρόγραμμα των Παραολυμπιακών Αγώνων (Τοξοβολία, Κολύμβηση, Ξιφασκία, Καλαθοσφαίριση, Επιτραπέζια αντισφαίριση, Στίβος). Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες διεξάγονται κάθε 4 χρόνια, πάντα την ίδια χρονιά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το 1976 στο Τορόντο, προστέθηκαν και άλλες κατηγορίες αναπηρίας και γεννήθηκε η ιδέα της συγχώνευσης διαφορετικών κατηγοριών αθλητών με

26 αναπηρία για τη συμμετοχή τους σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις. Την ίδια χρονιά έγιναν και οι πρώτοι Παραολυμπιακοί Χειμερινοί Αγώνες στην Σουηδία. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες της Σεούλ (1988) ξεχώρισαν και από το γεγονός ότι οι Ολυμπιακοί και Παραολυμπιακοί Αγώνες φιλοξενήθηκαν στις ίδιες εγκαταστάσεις. Από τότε, οι Παραολυμπιακοί Αγώνες γίνονται πάντα στις ίδιες εγκαταστάσεις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Από το 1960, έχουν διοργανωθεί έντεκα Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες και επτά Χειμερινοί.Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες εξελίχθηκαν στο δεύτερο μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός μετά τους Ολυμπιακούς. Τα Παραολυμπιακά αθλήματα στην Ελλάδα άρχισαν να αναπτύσσονται κατά τη δεκαετία του '70 και η πρώτη συμμετοχή Έλληνα αθλητή σε Παραολυμπιακούς ήταν το Η συμετοχή της Ελλάδας Έλληνες αθλητές συμμετέχουν στους Παραολυμπιακούς Αγώνες από το Από το 1988, η Ελλάδα συμμετέχει στους Αγώνες με επίσημες Εθνικές Αποστολές. Όλα αυτά τα χρόνια, οι Έλληνες αθλητές πέτυχαν καλές επιδόσεις και κέρδισαν πολλά μετάλλια. Έλληνες αθλητές κέρδισαν τα πρώτα μετάλλια στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Σεούλ το 1988 κατακτώντας 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια. Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 κέρδισαν 2 αργυρά και ένα χάλκινο μετάλλιο. Ενώ στους Αγώνες της Ατλάντα το 1996 κέρδισαν 1 χρυσό, 1 αργυρό και 3 χάλκινα μετάλλια Το 2000, στους Παραολυμπιακούς Αγώνες του Σύδνεϋ, η Ελληνική ομάδα συμμετείχε με 71 άτομα (42 αθλητές). Οι Έλληνες αθλητές αγωνίστηκαν στο στίβο, την κολύμβηση, την άρση βαρών, την καλαθοσφαίριση και το τζούντο. Η Ελληνική ομάδα που συμμετείχε στο Σύδνεϋ κέρδισε 11 μετάλλια (4 χρυσά, 4 ασημένια, 3 χάλκινα). Στους Παραολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας, η Ελλάδα συμμετείχε με την πολυπληθέστερη μέχρι στιγμής Παραολυμπιακής Ομάδα, με 137 αθλητές, η οποία κατέδειξε την ανοδική πορεία του Παραολυμπιακού κινήματος στην Ελλάδα και κίνησε το ενδιαφέρον της Ελληνικής Κοινωνίας. Οι Έλληνες αθλητές και οι Ελληνίδες αθλήτριες κατάφεραν να κατακτήσουν συνολικά 20 μετάλλια (3 χρυσά, 13 αργυρά, 4 χάλκινα). Εννέα περισσότερα από αυτά που είχαν κερδίσει στους Παραολυμπιακούς Αγώνες στο Σύδνεϋ. Επίσης

27 σημειώθηκαν συνολικά 58 πλασαρίσματα στις πρώτες οχτώ θέσεις. Οι Αγώνες της Αθήνας ανέδειξαν τον αθλητισμό των ατόμων με αναπηρία και τον τοποθέτησαν στη θέση που του αρμόζει στην Παγκόσμια αθλητική οικογένεια και ιδιαίτερα στην Ελληνική αθλητική οικογένεια. Οι Παραολυμπιακοί Αγώνες του Πεκίνου ήταν οι πιο επιτυχημένοι αγώνες για την Ελληνική Ομάδα μέχρι στιγμής. Συμμετέχοντας σε 10 αθλήματα οι 69 αθλητές και αθλήτριες της Ελληνικής Ομάδας κατάφεραν να κατακτήσουν 24 μετάλλια (5 χρυσά, 9 αργυρά και 10 χάλκινα) ξεπερνώντας κάθε προηγούμενο και κατάφεραν να καταταχθούν 20οι στη παγκόσμια κατάταξη. 4 χρόνια μετά τους πολύ επιτυχημένους αγώνες της Αθήνας οι Έλληνες αθλητές και αθλήτριες έδειξαν την μεγάλη τους κλάση υπογραμμίζοντας την ανάπτυξη του Παραολυμπιακού Κινήματος στην Ελλάδα. Η πρώτη συμμετοχή Έλληνα Αθλητή σε Χειμερινούς Παραολυμπιακούς Αγώνες έγινε το 2002 στο Σάλτ Λεϊκ Σίτι. Οι Παραολυμπιακούς Αγώνες του Τορίνο το 2006 ήταν οι δεύτεροι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες όπου συμμετείχε Ελληνική Αποστολή. Οι Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες του Βανκούβερ αποτελούν τους τρίτους Χειμερινούς Αγώνες που θα συμμετάσχει η Ελλάδα με τη συμμετοχή μάλιστα και της πρώτης αθλήτριας. Θερινά Αθλήματα Το αγωνιστικό πρόγραμμα των Θερινών Παραολυμπιακών Αγώνων περιλαμβάνει πλέον 20 αθλήματα. Δεκαέξι από αυτά είναι κοινά με τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τα υπόλοιπα τέσσερα είναι αποκλειστικά Παραολυμπιακά. Αυτά είναι τα Μπότσια, Γκόλμπολ, Άρση βαρών σε πάγκο και Ράγκμπι με αμαξίδιο. Στους Αγώνες της Αθήνας προστέθηκε το άθλημα του Ποδοσφαίρου 5x5, ενώ στο Πεκίνο για πρώτη φορά θα αγωνιστούν αθλητές στην Κωπηλασία. Τα ρεκόρ που σημειώνονται στους Παραολυμπιακούς Αγώνες μπορούν να συγκριθούν με τα ρεκόρ των Ολυμπιακών αθλητών (όπως στα 100μ. ανδρών στο Στίβο) και σε ορισμένες περιπτώσεις (όπως στην Άρση βαρών σε πάγκο) τα Παραολυμπιακά ρεκόρ ξεπερνούν εκείνα των αθλητών χωρίς αναπηρία. Σε κάποια αθλήματα συμμετέχουν αθλητές από όλες ή τις περισσότερες κατηγορίες αναπηρίας, ενώ σε άλλα από μια κατηγορία μόνο. Αναλυτικά τα Παραολυμπιακά αθλήματα είναι: Αντισφαίριση με αμαξίδιο Άρση βαρών σε πάγκο Γκόλμπολ (Goalball)

28 Επιτραπέζια Αντισφαίριση Ιππασία Ιστιοπλοΐα Καλαθοσφαίριση με αμαξίδιο Κολύμβηση Μπότσια (Boccia) Ξιφασκία με αμαξίδιο Πετοσφαίριση (Καθιστών) Ποδηλασία Ποδόσφαιρο 5x5 Ποδόσφαιρο 7x7 Ράγκμπυ με αμαξίδιο Σκοποβολή Στίβος Τζούντο Τοξοβολία Κωπηλασία Χειμερινά Αθλήματα Αλπικό σκι Δίαθλο Κέρλινγκ με αμαξίδιο Σκι αντοχής Χόκεϊ επί πάγου με έλκηθρο Κατάλογος Αγώνων Θερινοί Αγώνες Θερινοί Θερινοί Θερινοί Θερινοί Θερινοί Θερινοί Θερινοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Αγώνες Αγώνες Αγώνες Αγώνες Αγώνες Αγώνες

29 Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 2004 Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 2008 Θερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 2012 Χειμερινοί Αγώνες Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 1976 Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 1980 Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 1984 Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 1988 Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες 'Αλμπερτβιλ, Γαλλία Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Λιλλεχάμμερ, Νορβηγία Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Ναγκάνο,Ιαπωνία Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Σωλτ Λείκ Σίτυ,Ηνωμένες Πολιτείες Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Τορίνο, Ιταλία Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Βανκούβερ, Καναδάς Χειμερινοί Παραολυμπιακοί Αγώνες Σότσι, Ρωσία ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ Α Νικόλαος Ακεστορίδης (γυμναστικό πένταθλο - δίζυγο, μονόζυγο, ιππικό εφαλτήριο άνευ λαβών, κρίκοι και άλμα σύνθετο εις μήκος και ύψος άνευ βατήρος.) Σπυρίδων Αθανασόπουλος (αγώνισμα δίζυγο) Αριστείδης Ακρατόπουλος (αθλητής της αντισφαίρισης.) Κωνσταντίνος Ακρατόπουλος (αθλητής της αντισφαίρισης.) Γεώργιος Αλιμπράντης (Αναρρίχηση επί κάλω) Νικόλαος Αλιμπράντης (γυμναστικό πένταθλο) Θεολόγος Αναστάσογλου (γυμναστικό πένταθλο) Ιωάννης Ανδρέου (αθλητής της κολύμβησης) Β Σπυρίδων Βέλλας (αθλητής της γυμναστικής) Χαρίλαος Βασιλάκος (αθλητής του στίβου) Σωτήρης Βερσής (αθλητής του στίβου)

30 Γ Πέτρος Γαλακτόπουλος (πρωταθλητής πάλης) Νικόλαος Γεωργαντάς ( αθλητής στίβου ) Ιωάννης Γεωργιάδης (Ολυμπιονίκης στην Ξιφασκία.) Γιώργος Ζαΐμης ( ιστιοπλοια) Χριστίνα Γιαζιτζίδου (κωπηλασια) Μιλτιάδης Γκούσκος ( αθλητής του στίβου) Δημήτριος Γολέμης (αθλητής του στίβου) Δ Ματθαίος Δεσποτόπουλος (Έλληνας γυμναστής πανελληνιονίκης) Ευάγγελος Δαμάσκος (αθλητής τού στίβου, στο άλμα επί κοντώ) Χρυσοπηγή Δεβετζή (άλματος εις τριπλούν και του άλματος εις μήκους) Πύρρος Δήμας (άρση βαρών) Κωνσταντίνος Δημητριάδης (Ολυμπιονίκης γλύπτης) Θεμιστοκλής Διακίδης (Πανελλήνιες νίκες) Δημήτριος Δρίβας (της κολύμβησης) Μιχάλης Δώριζας (ακοντισμος) Ζ Τσατράν Ζορμπάς (ολυμπιονίκης της ξιφασκίας) Ηλίας Ηλιάδης ( τζουντο) Η Θ Κατερίνα Θάνου ( στιβο) Δημήτρης Θανόπουλος (πάλης) Ιωάννης Θεοδωρόπουλος (αθλητής στιβου) Αλέξανδρος Θεοφιλάκης (στη βολή με στρατιωτικό περίστροφο ) Κ Νίκος Κακλαμανάκης( ιστιοπλοια) Περικλής Κακούσης ( αρση βαρων) Τηλέμαχος Καράκαλος( Ξιφασκίας) Παντελής Καρασεβδάς (άλματα,αγωνίσματα δρόμου & σκοποβολής)

31 Φίλιππος Καρβελάς (στίβος) Αλέξανδρος Καρντάνοφ (πάλη) Διονύσιος Κάσδαγλης (αντισφαίρισης) Ξενοφών Κάσδαγλης (αντισφαίρισης) Κώστας Κεντέρης (στίβος) Κωνσταντίνος Κοζανιτάς (αναρρίχηση σε σκοινί) Τριαντάφυλλος Κορδογιάννης (οπλομάχος ξιφασκίας) Γεώργιος Κωλέττης (ποδηλασία) Αριστείδης Κωνσταντινίδης (ποδηλασία) Λ Σπυρίδων Λάζαρος (αθλητής της γυμναστικής) Κωνσταντίνος Λάζαρος (αγώνισμα της Διελκυστίνδας) Σπύρος Λούης (στίβος) Δημήτριος Λούνδρας (Δίζυγο) Θεόδωρος Μακρής (στίβος) Ιωάννης Μαλοκίνης (κολύμβηση) Μιρέλα Μανιάνι (ακοντισμός) Σοφία Μαρίνου (αντισφαίριση) Ασπασία Μάτσα (αντισφαίριση) Περικλής Πιερράκος Μαυρομιχάλης (ξιφασκία) Αναστάσιος Μεταξάς (σκοποβολή) Ιωάννης Μητρόπουλος (Δίζυγο & Κρίκοι) Δημήτρης Μούγιος (κωπηλασία) Μιχάλης Μουρούτσος (ταεκβοντό) Μπάμπης Χολίδης (πάλη) Μάξιμος Μπαλής (αντισφαίριση) Σοφία Μπεκατώρου (ιστιοπλοοια) Θωμάς Μπίμης (Συγχρονισμένες Καταδύσεις ) Ελισάβετ Μυστακίδου (τάε κβον ντο) Νικόλαος Μωράκης (σκοποβολή) Μ Ν Νικόλαος Μωράκης (σκοποβολή) Σταμάτης Νικολόπουλος (ποδηλασία) Αλέξανδρος Νικολαΐδης (τάε κβον ντο) Αλέξανδρος Νικολόπουλος (αθλητής της γυμναστικής)

32 Ξ Θωμάς Ξενάκης (αθλητής της γυμναστικής) Γεώργιος Ορφανίδης (σκοποβολή) Ο Π Γεώργιος Παπαχρήστου (αθλητής της γυμναστικής) Κλέλια Πανταζή (ρυθμική γυμναστική) Χρήστος Παπανικολάου (παλαίμαχος αθλητής του επί κοντώ) Γιώργος Παπασιδέρης (άρση βαρών) Παναγιώτης Παρασκευόπουλος (στίβος) Κωνσταντίνος Παρνασσάς (Διελκυστίνδα) Ευφροσύνη Πασπάτη (αντισφαίρισης) Κωνσταντίνος Πασπάτης (αντισφαίριση) Βούλα Πατουλίδου (100 μ. γυναικών) Παναγιώτης Παυλίδης (σκοποβολή) Αντώνιος Πεπανός (κολύμβηση) Ιωάννης Περσάκης (στίβος) Πέτρος Περσάκης ( αθλητής της γυμναστικής) Δημήτριος Πετροκόκκινος (αντισφαίριση) Ανδρέας Πολλάκης (γυμναστικό πένταθλο & Γυμναστικό έξαθλο) Βασίλης Πολύμερος (κωπηλασία) Λεωνίδας Πύργος (ξιφασκίας) Ρ Αριστείδης Ραγκαβής (σκοποβολή) Γεώργιος Ρουμπάνης (άλμα επί κοντώ) Ιωάννης Ραΐσης (οπλομάχος) Γεώργιος Σκοτάδης (σκοποβολή) Μενέλαος Σακοράφος (οπλομάχος) Λεωνίδας Σαμπάνης (άρση βαρών ) Γεώργιος Σαριδάκης (στίβος) Εσμέ Σημηριώτου ( αντισφαίριση) Γεώργιος Σημηριώτης (αντισφαίριση) Σ