στο σχέδιο νόµου «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας»

Transcript

1 ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗ ΕΚΘΕΣΗ στο σχέδιο νόµου «Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας» ΓΕΝΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Προς τη Βουλή των Ελλήνων Με το παρόν σχέδιο νόµου επιδιώκεται η ουσιαστική αλλαγή και συγκέντρωση των διάσπαρτων κανόνων που ισχύουν µέχρι σήµερα για την άσκηση των οικονοµικών δραστηριοτήτων που αποτελούν αντικείµενό του και η κατά το δυνατόν δηµιουργία ενός κωδικοποιηµένου συνόλου διατάξεων που θα διέπουν αυτές. Σκοπός επίσης του παροντος νόµου δεν είναι απλά να ρυθµίσει τις διαδικασίες αδειοδότησης που ρητά υπάγονται σε αυτόν, αλλά και να δώσει στη διοίκηση τη δυνατότητα να υπαγάγει στις ίδιες ταχείες, διαφανείς και εξασφαλιστικές του δηµοσίου συµφέροντος διατάξεις και άλλες οικονο- µικές δραστηριότητες. Οι περίπλοκες διατάξεις που µέχρι σήµερα ίσχυαν ή- ταν αναποτελεσµατικές για την προστασια του δηµοσίου συµφέροντος, αλλά αποτελούσαν ταυτόχρονα και σηµαντικό παράγοντα για την αποθάρρυνση της δραστηριοποίησης επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Αυτό που επιδιώκεται µε τον παρόντα νόµο είναι η δηµιουργία ενός σαφούς, απλού, σταθερού και ευέλικτου ρυθµιστικού περιβάλλοντος για την ανάπτυξη της επιχειρηµατικότητας και την ενίσχυση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, η οποία µέχρι σήµερα σε σηµαντικό βαθµό εξαρτάται από το Δη- µόσιο, και η παροχή ουσιαστικής ώθησης για το ξεδίπλω- µα της επιχειρηµατικότητας των Ελλήνων. Σκοπός είναι να στραφεί ο ελληνικός ιδιωτικός τοµέας και ο Έλληνας εργαζόµενος, ο επιστήµονας, ο επιχειρη- µατίας στην αυτοδύναµη ανάπτυξη που µπορεί να αποκτήσει µε µια νέα επιχείρηση, µικρή, µεσαία ή µεγαλύτερη. Να αντιµετωπισθεί η ανεργία µε την ενίσχυση της ε- πιχειρηµατικότητας ως ρεαλιστικής εναλλακτικής επιλογής, δηλαδή µε την παροχή της δυνατότητας, γρήγορα, απλά και µε ρυθµιστική ασφάλεια, άρα µε ελεγχόµενο κόστος, να δοθεί χώρος για την ανάπτυξή της. Ταυτόχρονα επιδιώκεται η δηµιουργία ενός πλαισίου επενδυτικού που θα προσελκύσει πραγµατικές επενδύσεις από το εξωτερικό και θα συµβάλλει στην επαναβιοµαχηνοποίηση της χώρας, στην ανάπτυξη νέων τεχνολογιών και την επέκταση τοµέων που παραδοσιακά είναι πολύ δραστήριοι στην Ελλάδα, αλλά και νέων τοµέων επιχειρηµατικής δραστηριότητας στην πραγµατική οικονοµία. Για την εξασφάλιση όλων των παραπάνω ενισχύεται ουσιωδώς το νοµικό πλαίσιο ώστε να η διασφάλιση του δηµοσίου συµφέροντος να είναι άµεση και αποτελεσµατική. Ο παρών νόµος συνεπώς είναι: (α) αναπτυξιακός α- φού δηµιουργεί ένα σαφές και απλό πλαίσιο άσκησης της οικονοµικής δραστηριότητας περιορίζοντας την παρέµβαση της διοίκησης εκεί µόνο όπου είναι αναγκαία, (β) µεταρρυθµιστικός αφού αποσκοπεί στην ενίσχυση της επιχειρηµατικότητας σαν όπλο ουσιαστικής αντιµετώπισης της ανεργίας και (γ) αντιγραφειοκρατικός, αφού όχι µόνο περιορίζει τη γραφειοκρατία για τις αδειοδοτήσεις, αλλά επιπλέον καθορίζει µε σαφήνεια το πλαίσιο λειτουργίας των αρχών που εµπλέκονται σε αυτή τη διαδικασία καθιστώντας και αυτές πιο αποτελεσµατικές και αντιµετωπίζοντας αποφασιστικά το πρόβληµα των συναλλαγών στο περιθώριο του νόµου. Τα παραπάνω επιδιώκονται µέσα στα όρια που θέτει το Ελληνικό Σύνταγ- µα για την προστασία του δηµόσιου συµφέροντος και ι- δίως της προστασίας του περιβάλλοντος. Με αυτά τα δεδοµένα, το παρόν νοµοσχέδιο εκκινεί α- πό τις θέσεις της νοµολογίας του Συµβουλίου της Επικρατείας. Η νοµολογία του ΣτΕ µέχρι σήµερα είναι εξαιρετικά αναπτυγµένη και λεπτοµερειακή. Από αυτή έχουν προκύψει συγκεκριµένες σταθερές αρχές που δίνουν τις κατευθύνσεις για τους όρους και τις προϋποθέσεις που επιτρέπουν τον περιορισµό της οικονοµικής δραστηριότητας ως ατοµικού συνταγµατικά προστατευόµενου δικαιώµατος και την ιεράρχηση των επιµέρους διατάξεων του Συντάγµατος. Το νοµοθετικό και κανονιστικό πλαίσιο πρέπει να εξασφαλίζει ότι θα υπάρχει αποτελεσµατική παρέµβαση της διοίκησης ρυθµιστικά όταν το δηµόσιο συµφέρον το επιβάλλει, και στην έκταση που είναι αναγκαίο για την προστασία του. Καλείται η εκτελεστική εξουσία να προβεί σε µια ουσιαστική εκτίµηση του κινδύνου που µια οικονο- µική δραστηριότητα συνεπάγεται για το δηµόσιο συµφέρον και να επιβάλλει άµεσα τα µέτρα εκείνα που ουσιωδώς θα αποτρέψουν τον κίνδυνο, παρέχοντας ουσιαστική προστασία, χωρίς περιορισµό του ατοµικού δικαιώµατος όταν αυτό δεν δικαιολογείται και όπως το Σύνταγµα επιτάσσει. Αυτό σηµαίνει ότι σε πρώτο στάδιο προσδιορίζεται αν από την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας τίθεται σε κίνδυνο συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. Στο δεύτερο βήµα προσδιορίζεται η έκταση του κινδύνου από τη συγκεκριµένη δραστηριότητα για το συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. Στο τρίτο στάδιο προσδιορίζεται ποιο είναι το µέτρο και το είδος της παρέµβασης που θα άρει αποτελεσµατικά αυτόν τον κίνδυνο για το δηµόσιο συµφέρον και θα προστατέψει µε τον τρόπο αυτόν το δηµόσιο συµφέρον. Αυτά είναι τα τρία βήµατα τα οποία πρέπει να ακολουθηθούν και όσο περισσότερο τυποποιηµένη µπορεί να γίνει αυτή η προσέγγιση, τόσο πιο αποτελεσµατική θα είναι η στάθµιση ανάµεσα στην ελευθερία άσκησης της οικονοµικής δραστηριότητας και την προστασία του δηµοσίου συµφέροντος, η οποία καταδεικνύει την αποτελεσµατικότητα της δηµοκρατικής λειτουργίας της εκτελεστικής εξουσίας σε µια άµεση και καθηµερινή δραστηριότητα του πολίτη που είναι η οικονοµική δραστηριότητα. Επιδιωκόµενο αποτέλεσµα είναι να δωθεί η δυνατότητα σε περισσότερους πολίτες να αναπτύξουν την επιχειρηµατικότητά τους αντί να επιδιώκουν τη µισθωτή εργασία, αλλά και η ανάπτυξη της οικονοµίας µε επενδύσεις που θα δηµιουργήσουν καλύτερες συνθήκες για όλους και νέες θέσεις εργασίας. ΕΙΔΙΚΟ ΜΕΡΟΣ Άρθρα 1 έως 3 Με το άρθρο 1 τίθενται οι κατευθυντήριες αρχές για τη λειτουργία όλου του νόµου. Οι αρχές αυτές είναι οι ερ- µηνευτικές κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθηθούν για την εφαρµογή του νόµου και ενσωµατώνουν την λογική και σε σηµαντικό βαθµό το λεκτικό της νοµολογίας του ΣτΕ. Με την εφαρµογή τους επιδιώκεται ο περιορισµός του ατοµικού δικαιώµατος της οικονοµικής ανάπτυ-

2 2 ξης αν αυτό είναι αναγκαίο για την αποτροπή κινδύνου για το δηµόσιο συµφέρον. Η προστασία του δηµοσίου συµφέροντος προτάσσεται και ο περιορισµός του ατοµικού δικαιώµατος δικαιολογείται στο µέτρο ακριβώς που η αποτροπή του κινδύνου για το δηµόσιο συµφέρον επιβάλλει. Η ύπαρξη συνθηκών αποτελεσµατικού ανταγωνισµού, η ρυθµιστική σαφήνεια, σταθερότητα και αποτελεσµατικότητα είναι τα αναγκαία µέτρα για την επίτευξη αυτώ των στόχων. Με το άρθρο 2 καθορίζεται το αντικείµενο του νόµου και παρέχεται η δυνατότητα στην εκτελεστική εξουσία να υπαγάγει και άλλες δραστηριότητες στις διατάξεις του πάροντος νόµου, κάτι που διευκολύνεται από το γεγονός οτι οι γενικές κατευθυνήριες γραµµές του άρθρου 1 αποδίδουν τη νοµολογία του Συµβουλίου της Επικρατείας σε σχέση µε τις προϋποθέσεις που το Σύνταγµα θέτει για τον περιορισµό του ατοµικού δικαιώµατος της οικονοµικής ανάπτυξης όταν από την άσκησή του προκαλείται κίνδυνος για το δηµόσιο συµφέρον. Επίσης η επιλογή της εκµετάλλευσης των δυνατοτήτων που δίνει η σύγχρονη τεχνολογία από την πρώτη στιγµή γίνεται κεντρική επιλογή σύµφωνα µε το άρθρο 3 και µέσω αυτών επιτυγχάνεται µεγαλύτερη ταχύτητα, διαφάνεια και αµεσότητα για τις επιχειρήσεις. Άρθρο 4 Με το άρθρο 4 εισάγεται ο κανόνας ότι κάθε οικονοµική δραστηριότητα που εµπίπτει στο πεδίο εφαρµογής του νόµου µπορεί να ασκείται χωρίς να απαιτείται οποιαδήποτε προηγούµενη παρέµβαση της διοίκησης. Το συνταγµατικά κατοχυρωµένο ατοµικό δικαίωµα της ελευθερίας της οικονοµικής ανάπτυξης περιορίζεται µόνο αν αυτό δικαιολογείται και στην έκταση που αυτό δικαιολογείται από την ύπαρξη κινδύνου για το δηµόσιο συµφέρον. Άρθρο 5 Με το άρθρο 5, σύµφωνα και µε την ευρέως ακολουθουµένη πρακτική της νοµθεσίας της ΕΕ, επιλέγεται η προσέγγιση της υπαγωγής του διοικουµένου σε συγκεκριµένο γενικά και καθολικά εφαρµόσιµο πλαίσιο υποχρεώσεων που τίθεται για όλα τα πρόσωπα τα οποία α- σκούν µια συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή ο- µάδα συναφών δραστηριοτήτων. Η διοίκηση θέτει τους κανόνες ανά οικονοµική δραστηριότητα ή οµάδα συναφών δραστηριοτήτων και ο διοικούµενος υπάγει εαυτόν σε αυτές µε µια απλή υπεύθυνη δήλωση. Με µόνη την υ- πεύθυνη δήλωση εκκινεί η δραστηριότητά του. Δεν απαιτείται, ούτε εκδίδεται ατοµική διοικητική πράξη. Στην παράγραφο 2 του άρθρου 5 περιγράφεται η µεθοδολογία που πρέπει να ακολουθείται για να προσδιορισθεί αν η άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας προκαλεί κίνδυνο σε δηµόσιο συµφέρον που ε- πιβάλλει την υπαγωγή της οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας και στο άρθρο 3 ο τρόπος υπολογισµού των προσηκόντων κατά τα ανωτέρω µέτρων που θα αποτελέσουν περιεχόµενο των γενικών όρων λειτουργίας, σύµφωνα µε καθορισµένη εκ των προτέρων και προδιαγεγραµµένη διαδικασία. Τα α- νωτέρω, είναι εξειδίκευση των γενικών αρχών του άρθρου 1. Οι παράγραφοι 4 έως και 10 περιγράφουν µε λεπτοµέρειες τη διαδικασία διαβούλευσης, η οποια πρέπει να ακολουθείται για τον προσδιορισµό των γενικών ό- ρων ώστε οι διοικούµενοι να µην αντιµετωπίζουν εκπλήξεις και να επιτυγχάνεται πληρέστερα ο σκοπός του νό- µου. Η παράγραφος 10 καθιστά σαφές ότι η υπεύθυνη δήλωση και µόνο αρκεί για την άσκηση της οικονοµικής δραστηριότητας. Η βεβαιωτική πράξη της διοίκησης αποτελεί ευχερεια και όχι υποχρέωση του προσώπου. Η βεβαιωτική πράξη δεν µπορεί να αποτελέσει πρόκριµα για οποιοδήποτε δικαίωµα ή υποχρέωση του διοικουµένου ι- δίως αφού η διαδικασία θα γίνεται ηλεκτρονικά και θα τηρούνται οι αρχές δηµοσιότητας του άρθρου 1, οπότε και οποιοσδήποτε µπορεί να βεβαιώσει την τήρηση ή όχι των προϋποθέσεων για την άσκηση µιας οικονοµικής δραστηριότητας. Τονίζεται όµως, πάντως, οτι αν και ό- ποτε ζητείται είναι εξαιρετικά σηµαντικό η βεβαιωτική πράξη να εκδίδεται άµεσα. Η λογική της παρ. 11 είναι ί- δια µε αυτή της παρ. 2 του άρθρου 4. Άρθρο 6 Αν η προστασία συγκεκριµένου δηµοσίου συµφέροντος το επιβάλλει, µπορεί µέρος των όρων που θα πρέπει να τηρήσει ο διοικούµενος σύµφωνα µε το άρθρο 5 να είναι η τήρηση συγκεκριµένου προτύπου. Σε αυτήν την περίπτωση, ο διοικούµενος υποχρεούται να λάβει την πιστοποίηση και µε µόνο την υπεύθυνη δήλωση ότι την έχει λάβει µπορεί να ξεκινήσει να δραστηριοποιείται, στο µέτρο που οι όροι, λειτουργία καλύπτονται από το πρότυπο. Η εκτίµηση αν δικαιολογείται επιβολή προτύπων γίνεται µε βάση τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 5 που µε τη σειρά τους είναι εξειδίκευση των γενικών αρχών του άρθρου 1. Αρκεί η δήλωση του προσώπου οτι πληροί τις προϋποθέσεις του συγκριµένου προτύπου, καθώς η περιπτωση αυτή είναι εξειδίκευση και µέρος των προβλεποµένων στο άρθρο 5. Η χρήση προτύπων µπορεί να είναι η επιβεβληµένη ε- πιλογή σε κάποιες περιπτώσεις σύµφωνα µε τις παραγράφους 2 και 3 του άρθρου 5. Αλλά και όταν δεν είναι η επιβεβληµένη επιλογή στην έκταση που δεν αντιτίθεται στο άρθρο 1 η διοίκηση έχει τη διακριτική ευχέρεια να την υιοθετεί. Τα πρότυπα επιτυγχάνουν µεγαλύτερη ταχύτητα, αποτελεσµατικότητα, διαφάνεια και ασφάλεια δικαίου προς όφελος των επενδυτών αλλά και των καταναλωτών. Ο κίνδυνος της τυποποίησης είναι ότι µπορεί να αποτρέψει τη δηµιουργικότητα και για αυτόν το λόγο η επιβολή τους µε ρυθµιστικές και κανονιστικές διατάξεις πρέπει να γίνεται µε τρόπο που να µην κατατείνει στο κλείσιµο της αγοράς ούτε να δίνει ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα σε κάποιους έναντι άλλων και να επιδιώκει τεχνολογική ουδετερότητα. Η επιλογή του κατά τη γνώµη κάθε προσώπου βέλτιστου τρόπου λειτουργίας εναπόκειται σε αυτό, η επιβολή του αναγκαίου για την εξασφάλιση του δηµοσίου συµφέροντος είναι ο σκοπός του νοµοθέτη και του ρυθµιστή και αυτός πρέπει να εξυπηρετείται από την εφαρµογή του παρόντος άρθρου. Άρθρα 7-14 Στην περίπτωση που η ανάγκη προστασίας συγκεκρι- µένου δηµοσίου συµφέροντος το επιβάλλει, απαιτείται

3 3 προηγούµενη έγκριση λειτουργίας. Μόνο στην περιπτωση αυτή ή άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας προϋποθέτει έκδοση ατοµικής διοικητικής πράξης. Σε όλες τις προηγούµενες περιπτώσεις δεν απαιτείται έκδοση διοικητικής πράξης για την άσκηση µιας οικονοµικής δραστηριότητας. Τον εξαιρετικό χαρακτήρα τονίζει και η παράγραφος 3 του άρθρου 7. Στις παραγράφους 2 έως 4 τίθενται οι όροι µε τους ο- ποίους εκτιµάται αν συντρέχουν οι προϋποθέσεις να υ- παχθεί οικονοµική δραστηριότητα σε προηγούµενη έ- γκριση λειτουργίας και τρόπος προσδιορισµού των όρων και προϋποθέσεων που θα διέπουν την άσκηση της συγκεκριµενης οικονοµικής δραστηριότητας. Με προεδρικό διάταγµα καθορίζεται αν οικονοµική δραστηριότητα ή δέσµη οικονοµικών δραστηριοτήτων προϋποθέτει εγκριση λειτουργίας και µε το ίδιο προεδρικό διάταγµα καθορίζεται το συγκεκριµένο σύνολο προϋποθέσεων και ό- ρων που θα µπορούν να επιβληθούν σε σε κάθε επιχείρηση µε την εκτελεστή ατοµική διοικητική πράξη µε την οποία θα της δίδεται έγκριση λειτουργίας για τη συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα. Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκεται να τεθεί συγκεκριµένο και σαφές πλαίσιο και να περιορισθεί η διοικητική ευχέρεια της διοίκησης µε τρόπο που να εξασφαλίζεται ρυθµιστική σαφήνεια, διαφάνεια, αποτελεσµατικότητα και σταθερότητα. Με την ατοµική διοικητική πράξη έγκρισης λειτουργίας που δίδεται σε κάθε πρόσωπο συγκεκριµενοποιούνται και εξειδικεύονται οι όροι που προβλέπονται στο προεδρικό διάταγµα για τη συγκεκριµένη περίπτωση, εφ όσον και µόνο όταν αυτο είναι αναγκαίο και στην έκταση που αυτό λόγω των επιµέρους χαρακτηριστικών της συγκεκριµένης δραστηριότητας δεν είναι δυνατόν να επιτευχθεί ήδη από το προεδρικό διάταγµα. Επιδιωκόµενος σκοπός όµως είναι το προεδρικό διάταγµα να είναι κατά το δυνατόν λεπτοµερές ώστε ένα πρόσωπο να υπόκειται απευθείας στους όρους και προϋποθέσεις του προεδρικού διατάγµατος και να µην απαιτείται κατά το δυνατόν περαιτέρω εξειδίκευσή τους από την ατοµική διοικητική πράξη µε την οποία αποκτά το δικαίωµα. Mε την παρ.10 του άρθρου 7, επιδιώκεται η ρυθµιστική σταθερότητα. Η διάταξη αυτή δεν επιτρέπει την τροποποίηση προεδρικού διατάγµατος µε το οποίο εισάγεται υποχρέωση έγκρισης λειτουργίας αν δεν έχει παρέλθει πενταετία. Με τον τρόπο αυτόν επιβάλλεται η υιοθέτηση της επαρκέστερης δυνατής διάταξης και αποτρέπεται η τροποποίηση της χωρίς να υπάρχει µείζον αντικειµενικός λόγος επιβαλλόµενος από πιθανό ζήτηµα αντισυνταγµατικότητας, εκτός και αν παρέλθει εύλογο χρονικό διάστηµα που επιβάλλει τον επανέλεγχο των διατάξεων εν όψει των πιθανών εξελίξεων και των πιθανών νέων ή διαφορετικών αναγκών. Με το άρθρο 8 προβλέπεται ότι είναι δυνατόν κάποιοι από τους όρους ή προϋποθέσεις που κρίνεται µε το προεδρικό διάταγµα που υπάγει οικονοµική δραστηριότητα σε προηγούµενη έγκριση λειτουργίας να καλύπτονται µε την υιοθέτηση προτύπων. Στην περίπτωση όµως αυτή και σε αντίθεση µε την υιοθέτηση προτύπων στο πλαίσιο των γενικών όρων λειτουργίας, η δήλωση ότι συγκεκρι- µένο πρόσωπο που επιθυµεί να ασκήσει οικονοµική δραστηριότητα έχει αξιολογηθεί και πιστοποιηθεί γίνεται α- πό τον οργανισµό αξιολόγησης, ο οποίος µε τον τρόπο αυτόν έχει και µεγαλύτερη ευθύνη. Κατά τα λοιπά ισχύει ότι και για την πιστοποίηση α. τα άρθρα 5 και 6. Ιδιαίτερης σηµασίας είναι η παρ. 3 του άρθρου 9 του νόµου. Αν αίτηση για έγκριση λειτουργίας δεν απαντηθεί εντός της νόµιµα προβλεπόµενης προθεσµίας, τότε η αίτηση θεωρείται ότι έχει γίνει δεκτή. Η διάταξη αυτή η ο- ποία σκοπό έχει αφενός να επιταχύνει τις διαδικασίες αφ ετέρου να δηµιουργήσει ρυθµιστική σταθερότητα συ- µπληρώνει τη λογικη του άρθρου 7 αφού στο προεδρικό διάταγµα µε το οποίο οικονοµική δραστηριότητα ή οµάδα οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων υπάγονται σε προηγούµενη έγκριση λειτουργίας περιέχει ήδη τους ό- ρους και προϋποθέσεις λειτουργίας του προσώπου αφού του δοθεί η έγκριση. Τέλος καθίσταται σαφές ότι στο πλαίσιο εφαρµογής του νόµου καταργείται η διαδικασία έγκρισης και προέγκρισης η οποία είχε αποδειχθεί οτι ή- ταν εξαιρετικά προβληµατική και προϊόν των αρρυθµιών της διοίκησης και του υπάρχοντος άστοχου ρυθµιστικού πλαισίου. Το άρθρο 10 διευκολύνει την εκµετάλλευση της έγκρισης λειτουργίας και έτσι καθιστά ευχερέστερη την επένδυση και ασφαλέστερη την εκµετάλλευσή της. Με το άρθρο 11 περαιτέρω τίθενται ειδικοί κανόνες για την περίπτωση οικονοµικής δραστηριότητας που µπορεί να ασκηθεί µόνο από περιορισµένο αριθµό επιχειρήσεων, όταν αυτό επιβάλλεται από λόγους αντικειµενικούς. Εδώ επιβάλλεται η τήρηση διαγωνιστικής διαδικασίας που θα εξασφαλίζει ισότιµη µεταχείριση ενώ ταυτόχρονα το πλαίσιο αυτό καθορίζεται πάλι µε προεδρικό διάταγµα ώστε να εξασφαλίζεται ρυθµιστική σταθερότητα και διαφάνεια για τους διοικουµένους. Με το άρθρο 12 προβλεπεται η δυνατότητα άσκησης ενδικοφανούς προσφυγής. Για να µην υπάρχει ευρύς και ακαθόριστος χρόνος αναµονής ορίζεται οτι αν η απόφαση της διοίκησης δεν εκδοθεί εντός των δεδοµένων προθεσµιών, τότε τεκµαίρεται η απόρριψή της. Με τον τρόπο αυτόν ο διοικούµενος µπορεί να συνεχίσει αν επιθυµεί στη δικαστική διεκδίκηση της απάιτησης που έχει. Mε το άρθρο 13 επιδιώκεται η χρηµατοδότηση των ε- λεγκτικών δραστηριοτήτων από τα τέλη τα όποια καταβάλλονται και έτσι επιδιώκεται να υπάρχουν πάντα οι α- ναγκαίοι οικονοµικοί πόροι ώστε ο έλεγχος της εφαρµογής του νόµου να είναι πραγµατικός και ουσιώδης. Εισάγεται η καταβολή παραβόλου που αποκλειστικό σκοπό έ- χει την εξασφάλιση πόρων για την προστασία και τον έ- λεγχο όσων ασκούν κάποια οικονοµική δραστηριότητα σύµφωνα µε το νόµο. Το παράβολο πρέπει να είναι αυστηρά περιορισµένο στην κατεύθυνση εξυπηρέτησης αυτού του σκοπού. Για το σκοπό αυτόν λαµβάνονται πρωτίστως και κυρίως υπ όψιν οι οικονοµικές δραστηριότητες που ασκεί το κάθε πρόσωπο, η έκταση στην οποία απαιτούνται πόροι για την εποπτεία αυτών, αλλά και δευτερευόντως η έκταση στην οποία απαιτούνται πόροι για τη συνολική εποπτεία των οικονοµικών δραστηριοτήτων, α- φού η εποπτεία σκοπό έχει τη διασφάλιση του συνολικού επιχειρηµατικού περιβάλλοντος και του δηµοσίου συµφεροντος και στο πλαίσιο αυτό οι οικονοµκές δραστηριότητες όλων αλληλοεπιδρούν. Με το άρθρο 14 δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα στη συνεργασία του δηµόσιου µε τον ιδιωτικό τοµέα ώστε να επιτυγχάνεται µεγαλύτερη ευελιξία, λιγότερο κόστος για το Δηµόσιο και η αποφυγή της δηµιουργίας στεγανών. Τίθενται όµως και συγκεκριµένοι σαφείς κανόνες για την έκταση της ανάµειξης του ιδιωτικού τοµέα και του τρόπου υπό τον οποίο αυτό θα γίνεται. Αυτό συνοδεύεται α-

4 4 πό τη µεγαλύτερη βαρύτητα η οποία δίδεται σε σύγχρονα µέσα χρηµατοδότησης της δραστηριότητας των επιχειρήσεων και παροχής εξασφαλίσεων προς το Δηµόσιο. Έτσι και το Δηµόσιο είναι επαρκώς καλυµµένο και η επιβάρυνση για τον διοικούµενο µικρότερη. Άρθρα 16 έως 18 Το Κεφάλαιο Δ θέτει το πλαίσιο λειτουργίας της πιστοποίησης στην οποία µε το παρόν σχέδιο νόµου δίνεται ιδιαίτερη βαρύτητα. Με το άρθρο 15 καθορίζεται ποιοί µπορούν να ασκούν την αξιολόγηση συµµόρφωσης µε πρότυπα και πως αυτοί αξιολογούνται και εποπτεύονται καθώς και οι υποχρεώσεις τις οποίες έχουν για λόγους αποτελεσµατικότητας, δηµοσιότητας και διαφάνειας και καθορίζονται συγκεκριµένοι περιορισµοί και ασυµβίβαστα για όσους επιθυµούν να τηρήσουν τη δραστηριότητα της επιχείρησης που θέλει να διασφαλίσει την τήρηση προτύπων από τρίτους. Με το άρθρο 16 καθίσταται σαφές εκ νέου ότι στο πλαίσιο του παρόντος νόµου και είτε πρόκειται για υπαγωγή σε γενικούς όρους αξιολόγησης ή σε προηγούµενη έγκριση, επιδιώκεται η εισαγωγή και τήρηση του προτύπου που είναι το απολύτως αναγκαίο για την εξασφάλιση του δηµοσίου συµφέροντος και τίποτα πέραν αυτού. Με τον τρόπο αυτόν επιδιώκεται να αποφευχθεί ο περιορισµός του ανταγωνισµού µε τη δηµιουργία φραγ- µών εισόδου από πρότυπα που αδικαιολόγητα αναιρούν την τεχνολογική ουδετερότητα και αυθαίρετα επιβάλλουν συγκεκριµένες επιλογές έναντι άλλων οδηγώντας σε ολιγοπώλια ή ακόµα και µονοπώλια. Για την αποφυγή των συνθηκών αυτών δηµιουργείται ένα πολύ σαφές πλαίσιο µε το οποίο επιλέγονται τα επιβαλλόµενα πρότυπα χωρίς να απαγορεύεται βέβαια η χρήση από µια ε- πιχείρηση και άλλων προτύπων, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι αυτά δεν είναι υποχρεωτικά για τους άλλους και δεν δηµιουργούν ένα αδικαιολόγητο ανταγωνιστικό πλεονέκτηµα. Το άρθρο 17 προβλέπει οτι η επιλογή από το κάθε ενδιαφερόµενο πρόσωπο των αξιολογητών που προβαίνουν στη διασφάλιση τήρησης των προτύπων εναπόκειται στο πρόσωπο αυτό που µπορεί να επιλέξει κατ αρχήν ότι επιθυµεί. Η διαµόρφωση της συµβατικής σχέσης των µερών εναπόκειται επίσης αποκλιστικά σε αυτά. Για να αποφευχθεί η συναλλαγή µεταξύ των µερών το σύνολο της συµφωνίας των µερών πρέπει να περιέχονται σε µια σύµβαση. Υπάρχει επίσης η δυνατότητα να δηµοσιεύονται συγκεκριµένα υποδείγµατα σύµβασης για τα ενδιαφερόµενα µέρη τα οποία µπορεί κατά περίτωση να είναι εν µέρει ή συνολικά δεσµευτικά, υπό την ποϋπόθεση πάντα ότι αυτό συνάδει µε τις άρχές του άρθρου 1. Συνεπώς η υποχρεωτικότητα των όρων είναι δυνατή κατ ε- ξαίρεση όταν αυτό είναι αναγκαίο για την εξυπηρέτηση των αρχών του άρθρου 1. Τέλος εφόσον αυτό δεν περιορίζει τον αποτελεσµατικό ανταγωνισµό είναι δυνατόν να τίθεται ανωτάτο όριο τιµών για την παροχή των υπηρεσιών αξιολόγησης. Άρθρο 18 Στην έννοια των «Οργανωµένων Υποδοχέων Δραστηριοτήτων» (ΟΥΔ) τίθενται τα επιχειρηµατικά πάρκα κατά την έννοια του ν.3982/2011 ή και άλλες µορφής συγκεντρώσεις επιχειρηµατικής δραστηριότητας που µπορεί να προσδιορισθούν από το προεδρικό διάταγµα της παρ. 3 του παρόντος άρθρου, υπό τους όρους και τις προϋποθέσες του παρόντος νόµου. Με την προσέγγιση η οποία γίνεται οι ΟΥΔ αποτελούν µια περίπτωση οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς προηγούµενης έγκρισης µε πρόσθετους ιδιαίτερους κανόνες οι οποίοι επιβάλλονται από την ιδιαιτερότητα του αντικειµένου. Η δραστηριοποίηση όσων επιθυµούν να δραστηριοποιηθούν από εγκατάσταση σε ΟΥΔ απλοποιείται εξαιρετικά, καθώς η έγκριση λειτουργίας για ΟΥΔ περιλαµβάνει και την έ- γκριση λειτουργίας για όλα πρόσωπα που επιθυµούν να ασκήσουν συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα από τον ΟΥΔ. Όπως σε κάθε περίπτωση έγκρισης λειτουργίας, µε προεδρικό διάταγµα καθοριζονται οι όροι και προϋποθεσεις υπό τους οποίους µπορεί να χορηγηθεί η έγκριση λειτουργίας για ένα ΟΥΔ. Με κοινή υπουργική απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και των κατά περίπτωση συναρµοδίων υπουργών χορηγείται η έγκριση λειτουργίας για συγκεκριµένο ΟΥΔ. Στην περιγραφή του αντικειµένου του προεδρικού διατάγµατος ι- διαίτερη σηµασία έχει η περίπτωση (ι) της παραγράφου 3 του άρθρου 18. Με αυτή τη διάταξη καθίσταται δυνατόν στο προεδρικό διάταγµα να προβλέπονται οι όροι και προϋποθέσεις υπό τους οποίους είναι δυνατόν να ασκείται από το ΟΥΔ οικονοµική δραστηριότητα η οποία δεν α- ποτελεί αντικείµενο του νόµου κατά το άρθρο 2 αυτού. Ειδικά συνεπώς για την περίπτωση της άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας εντός ΟΥΔ δεν υπάρχει περιορισµός ως προς το είδος δραστηριότητας που µπορεί να α- σκείται αρκεί το σχετικό προεδρικό διάταγµα να προβλέπει τους όρους και προϋποθέσεις για τη συγκεκριµένη δραστηριότητα και τη διαδικασία και το περιεχόµενο της εκτελεστής διοικητικής πράξης που αποτελεί µέρος της ατοµικής διοικητικής πράξης για την άσκηση της δραστηριότητας του ΟΔΥ. Με την παράγραφο 4 του άρθρου 18 παρέχεται εξουσιοδότηση για έκδοση προεδρικού διατάγµατος που να εισάγει και να καθορίζει τις διατάξεις που διέπουν θέµατα πολεοδοµικά και χωροταξικά στο πλαίσιο πάντα του άρθρου 1. Σκοπός είναι η αποσαφήνιση και επιτάχυνση διακασιών και η ενίσχυση της ανάπτυξης των ΟΥΔ µέσα στο πλαίσιο του παρόντος νόµου, ακόµα και αν αυτό συνεπάγεται την υιοθέτηση επιµέρους διαδικασιών και ρυθ- µίσεων. Με την παράγραφο 5 δίνεται η δυνατότητα χρήσης αιγιαλού και παραλίας αλλά µόνο αν αυτό είναι απολύτως αναγκαίο για τη λειτουργία του ΟΥΔ, ή τη χρήση λιµένων και λιµενικών έργων. Αν απαιτείται αποκλειστική χρήση, τότε εξετάζεται αν συντρέχουν οι όροι της παροχής έγκρισης λειτουργίας σε συνθήκες περιορισµού του αριθµού τους. Αν υπάρχει αποκλειστική χρήση τότε η δυνατότητα τρίτου να προβαίνει σε χρήση των α- νωτέρω επιτρέπεται µόνο µε σχετική έγκριση. Αυτό είναι αναγκαίο ώστε να βεβαιώνεται ότι µε τον τρόπο αυτόν δεν εµποδίζεται η χρήση τους στο πλαίσιο του ΟΥΔ και σε κάθε περίπτωση η χρήση είναι σύµφωνη µε το άρθρο 1 του νόµου. Σε κάθε περίπτωση όµως κοινής ωφέλειας και ιδιώς αν κινδυνεύει ο αποτελεσµατκός ανταγωνισµός, µπορεί να επιβληθεί η χρήση του αιγιαλού ή των λιµενικών εγκαταστάσεων η χρήση των οποίων έχει δωθεί κατα αποκλειστικότητα σε ΟΥΔ. Σύµφωνα µε την παράγραφο 6 του άρθρου 18 στους

5 5 ΟΥΔ µπορεί µε απόφαση των Υπουργών Οικονοµικών, Α- νάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Αιγαίου να συνιστώνται Ελεύθερες Ζώνες ή να αναγνωρίζονται Ελεύθερες Αποθήκες ή Τελωνειακές Αποθήκες ή Χώροι Προσωρινής Αποθήκευσης, η ίδρυση και λειτουργία των οποίων διέπεται από τις ισχύουσες σχετικές διατάξεις της κείµενης νοµοθεσίας. Αυτό βέβαια υπό τον ό- ρο της συµβατότητας µε το δίκαιο της ΕΕ. Η παράγραφος 9 του άρθρου 18 περιγράφει της προϋποθέσεις µεταβολής του φορέα διαχείρισης ή ίδρυσης. Προϋπόθεση για δεσµευτικότητα έναντι τρίτων είναι η δηµοσιότητα σύµφωνα µε τις διατάξεις του νόµου. Με την παράγραφο 10 αναφέρεται στον Κανονισµό λειτουργίας του ΟΔΥ ο οποίος ετοιµάζεται απο τον φορέα ίδρυσης ή διαχείρισης και πρέπει να δηµοσιεύεται ό- πως προβλέπεται στο νόµο. Το προεδρικό διάταγµα της παραγράφου 3 θέτει τα ελάχιστα αναγκαία ζητήµατα τα οποία πρέπει να αντιµετωπίζονται από τον Κανονισµό Λειτουργίας και ο φορέας υποχρεούται να περιλαµβάνει αυτά τουλάχιστον στον Κανονισµό αλλά βέβαια µπορεί να προσθέσει και άλλα ζητήµατα. Ο δηµοσιευµένος Κανονισµός είναι σύµβαση προσχώρησης για όλα τα πρόσωπα που εγκαθίστανται στον ΟΥΔ. Προβλέπονται όροι για τροποποίηση του Κανονισµού µε σκοπό τον περιορισµό της εξουσίας του φορέα επί των εγκαθισταµένων στον ΟΥΔ προσώπων. Σε κάθε περίπτωση βέβαια εφαρ- µογής τυγχάνουν και οι διατάξεις του ν. 3959/2011 αλλά και του άρθρου 18Α του ν. 146/1914. Με τις παραγραφους 13, 14 και 15 καθορίζονται οι ό- ροι που αφορούν τη σύµβαση του φορέα µε οποιοδήποτε πρόσωπο ενδιαφέρεται για εγκατάσταση στον ΟΥΔ. Η ε- γκατάσταση των ενδιαφεροµένων µπορεί να γίνει µόνο µετά την τήρηση των υποχρεώσεων δηµοσιότητας. Ο φορέας ίδρυσης. Με την παράγραφο 16 καθίσταται σαφές ότι ο φορέας έχει την υποχρέωση ελέγχου όσων εγκαθίστανται στον ΟΥΔ και οι αρµόδιες αρχές έχουν τον έλεγχο και εποπτεία επί του φορέα και επί των προσώπων που εγκαθιστανται στον ΟΥΔ. Συνεπώς για τον έλεγχο της δραστηριότητας όλων όσοι δραστηριοποιούνται από τον ΟΥΔ υ- πάρχει διπλός έλεγχος. Αφ ενός µεν ο συνεχής έλεγχος από τον φορέα διαχείρισης ή ίδρυσης επί όλων όσοι ε- γκαθίστανται στον ΟΥΔ και αφ ετέρου ο έλεγχος από τις αρµόδιες αρχές τόσο απευθείας στους εγκατεστηµένεους στον ΟΥΔ όσο και στον φορέα για την επαρκή άσκηση ελέγχου επί των εγκατεστηµένων στον ΟΥΔ αλλά και για τις υπόλοιπες υποχρεώσεις του ως προσώπου που α- σκεί οικονοµική δραστηριότητα υπό καθεστώς προηγού- µενης έγκρισης. Η παράγραφος 17 δίνει τη δυνατότητα υπαγωγής στον παρόντα νόµο µορφωµάτων που έχουν σχηµατισθεί µέχρι σήµερα. Συµπληρωµατικά προς τις διατάξεις του άρθρου 18 ε- φαρµόζονται οι διατάξεις του νόµου σχετικά µε την προηγούµενη έγκριση σε όλα τα θέµατα λειτουργίας των ΟΥΔ. Άρθρο 19 Με το άρθρο αυτό τίθεται το γενικό πλαίσιο συλλογής πληροφοριών για τον έλεγχο και την εποπτεία της αγοράς. Η διαδικασία αυτή είναι εξαιρετικά σηµαντική εν ό- ψει της νοµοθετικής επιλογής να διευκολυνθεί η διαδικασία έναρξης και άσκησης της οικονοµικής δραστηριότητας µε την ταυτόχρονη όµως ουσιαστική ενίσχυση του κατασταλτικού ελέγχου. Για να επιτευχθεί αυτό µε τρόπο αποτελεσµατικό επιβάλλεται να υπάρχει σαφής εικόνα των συνθηκών στις αγορές γενικότερα αλλά και της δραστηριότητας όλων των προσώπων που ασκούν οικονοµικές δραστηριότητες ειδικότερα. Η συλλογή, αξιολόγηση και διατήρηση των πληροφοριών αυτών είναι προϋπόθεση για την επαρκή και αποτελεσµατική λειτουργία των µηχανισµών εποπτείας και ελέγχου, καθώς εκτός των άλλων επιτυγχάνουν και την έγκαιρη αντίδραση της διοίκησης όταν είναι αναγκαίο. Από την άλλη πλευρά η συγκέντρωση στοιχείων είναι ένα διοικητικό βάρος. Δεν µπορεί να υπερβαίνει το µέτρο του αναγκαίου που προσδιορίζεται από το σκοπό για τον οποίο συγκεντρώνονται τα στοιχεία. Δεδοµένου ότι η συγκέντρωση των στοιχείων γίνεται για την εξυπηρέτηση δηµοσίου συµφέροντος προφανώς δεν τίθεται και ζήτηµα εφαρµογής των διατάξεων περί προστασίας των προσωπικών δεδοµένων, αν η επεξεργασία η οποία γίνεται είναι η απολύτως αναγκαία για την εξυπηρέτηση του σκοπού της συγκέντρωσης των στοιχείων όπως ανωτέρω περιγράφεται. Αυτά αντικατοπτρίζονται και στις διατάξεις του νόµου όπου η έκταση και το είδος των στοιχείων που συγκεντρώνονται διαφοροποιούνται ανάλογα µε την υπαγωγή της κάθε οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας ή προηγούµενης έγκρισης λειτουργίας. Στην περίπτωση αυτή υπάρχει υποχρέωση παροχής πληροφοριών σχετικά µε τις συγκεκριµένες κατά περίπτωση οικονοµικές δραστηριότητες και θέµατα τα ο- ποία επηρεάζουν την άσκηση αυτών. Στην περίπτωση ά- σκησης οικονοµικής δραστηριότητας που δεν υπάγεται στις δύο παραπάνω κατηγορίες αντίθετα υπάρχει µόνο υποχρέωση να τηρούν κάποιες πληροφορίες ώστε µόνο αν χρειασθεί να παρέχονται για στατιστικούς λόγους. Α- νάλογη υποχρέωση παροχής και όχι µόνο τήρησης στοιχείων έχουν και οι οργανισµοί αξιολόγησης τήρησης προτύπων. Άρθρο 20 Σε αντίθεση µε το άρθρο 19 που αφορά την τακτική παροχή πληροφοριών, το άρθρο 20 αφορά τη συγκέντρωση στοιχείων µε πρωτοβουλία των αρµοδίων αρχών όταν αυτό είναι αναγκαίο για σκοπούς εποπτείας και έ- λεγχου. Οι πληροφορίες οι οποίες µπορούν να ζητούνται είναι οι απολύτως αναγκαίες για την έρευνα που γίνεται. Για µεγαλύτερη προστασία του διοικουµένου τίθενται και ορισµένες διατάξεις που σκοπό έχουν να προσδιορίσουν µε µεγαλύτερη ακρίβεια τί και γιατί ζητείται και υπό ποιό νοµικό πλαίσιο ζητείται. Ανάλογη υποχρέωση παροχής πληροφοριών έχουν και οι δηµόσιες αρχές και τα νο- µικά πρόσωπα δηµοσίου δικαίου. Λόγω της σπουδαιότητας της συγκέντρωσης των στοιχείων προβλέπονται και οι αντίστοιχες διοικητικές κυρώσεις σε περίπτωση παράβασης των υποχρεώσεων από το παρόν άρθρο. Και στην περίπτωση του άρθρο 20 ισχύει ότι και µε το άρθρο 19 σχετικά µε την επεξεργασία προσωπικών δεδοµένων. Άρθρο 21 Με το άρθρο αυτό και εκκινώντας από τις αντίστοιχες διατάξεις του ν. 3959/2011 προβλέπονται εκτενείς δυνατότητες ελέγχου που καθίστανται αναγκαίες για την α- ποτελεσµατική προστασία του δηµοσίου συµφέροντος.

6 6 Οι δηµόσιες αρχές µπορούν υπό τις προϋποθέσεις του νόµου να ζητούν τη συνδροµή και ιδιωτικών φορέων. Αυτό είναι χρήσιµο και για την αντιµετώπιση εξειδικευµένων ζητηµάτων αλλά και για την αντιµετώπιση του ό- γκου των εργασιών ελέγχου και εποπτείας. Η τήρηση του Μητρώου και η επιβολή προτύπων σκοπό έχει τη λειτουργία του παρόντος άρθρου µε τον πλέον αποτελεσµατικό και διαφανή τρόπο. Άρθρο 22 Με το άρθρο αυτό προσδιορίζονται οι υποχρεώσεις ε- χεµύθειας όσων λαµβάνουν γνώση πληροφοριών που α- φορούν πρόσωπα που παρέχουν τις σχετικές οικονοµικές δαστηριότητες. Άρθρο 23 Στο κεφάλαιο αυτό αναφέρονται αναλυτικά οι διοικητικές, αστικές και ποινικές συνέπειες για την µη τήρηση του παρόντος νόµου από την διοίκηση ή τους διοικούµενους. Οι διατάξεις καθορίζουν και τα προσώπα τα οποία είναι υπέυθυνα για τις πράξεις ή παραλείψεις των επιχειρήσεων ώστε να τιµωρούνται οι πραγµατικά υπεύθυνοι. Σηµαντική εδώ η διάταξη του ν.146/1914 µε την οποία καθορίζεται ότι η µη τήρηση των διατάξεων του παρόντος συνιστά αθέµιτο ανταγωνισµό, δίνοντας έτσι τη δυνατότητα σε επιχειρήσεις αλλά και επιµελητήρια να παρεµβαίνουν σε περίπτωση που κάποιες άλλες επιχειρήσεις επιλέξουν να µην τηρήσουν τον νόµο. Άρθρο 34 Με το άρθρο αυτό τίθενται οι διατάξεις οι οποίες είναι αναγκαίες για τη µετάβαση στο νέο νοµικό καθεστώς και προβλέπονται οι συνέπειες της καθυστέρησης. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ Αθήνα, 24 Απριλίου 2014 ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Ι. Στουρνάρας Ι. Μιχελάκης Για µεγαλύτερη αποτελεσµατικότητα, διαφάνεια, ο- µοιοµορφία και προστασία των διοικουµένων καθορίζονται συγκεκριµένες διαδικασίες που τηρούνται, πρότυπα και υποδείγµατα εκθέσεων. ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ ΚΑΙ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ Άρθρο 24 Το άρθρο αυτό καθορίζει τις αρµόδιες αρχές και το πλαίσιο λειτουργίας τους ώστε να εξυπηρετούνται επιτυχέστερα οι στόχοι του νόµου. Άρθρο 25 Το άρθρο αυτό είναι εξαιρετικά σηµαντικό εν όψει του ότι το σύνολο των συναλλαγών του Δηµοσίου µε ιδιώτες και µεταξύ τους, όπως περιγράφονται, καθώς και όπου ε- πιβάλλεται δηµοσιότητα µε τον παρόντα νόµου γίνεται µε τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής. Η παροχή αυτής της δυνατότητας είναι προϋπόθεση για τη λειτουργία του νόµου. Σκοπός είναι η ταχύτητα για την εξυπηρετηση των διοικουµένων και η διαφάνεια για την άσκηση αποτελεσµατικού ελέγχου και εποπτείας. Άρθρα 26 έως και 33 Κ. Μητσοτάκης Κ. Χατζηδάκης ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ, ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Ι. Μανιάτης Σπ.-Αδ. Γεωργιάδης ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ Μ. Χρυστοχοΐδης Α. Τσαυτάρης ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ Ν.-Γ. Δένδιας ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΔΙΑΦΑΝΕΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ Όλγα Κεφαλογιάννη ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΙΓΑΙΟΥ Χ. Αθανασίου Μ. Βαρβιτσιώτης

7 7 ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ Απλούστευση της αδειοδότησης για την άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας ΚΕΦΑΛΑΙΟ Α ΑΡΧΕΣ ΚΑΙ ΠΕΔΙΟ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ Άρθρο 1 Σκοπός Γενικές Αρχές 1. Ο παρών νόµος αποβλέπει στη θεσµοθέτηση του ρυθµιστικού πλαισίου άσκησης των οικονοµικών δραστηριοτήτων του άρθρου Η άσκηση των ανωτέρω οικονοµικών δραστηριοτήτων είναι ελεύθερη. Περιορισµοί στην ελευθερία άσκησης συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας είναι α- νεκτοί, εφόσον ισχύουν οι εξής σωρευτικά συντρέχουσες περιστάσεις: (α) δικαιολογούνται από συγκεκριµένους λόγους δη- µοσίου συµφέροντος, (β) καθορίζονται σαφή και αντικειµενικού χαρακτήρα κριτήρια, βάσει των οποίων ανατίθενται και ασκούνται οι σχετικές αρµοδιότητες της Διοικήσεως, (γ) δικαιολογούνται επαρκώς από την ειδική φύση του αντικειµένου της ρυθµίσεως, και (δ) κινούνται εντός των ορίων που χαράσσει η συνταγ- µατική αρχή της αναλογικότητας. 3. Η επιβολή περιορισµών στην άσκηση της ελευθερίας των ανωτέρω οικονοµικών δραστηριοτήτων κατά την άσκηση διακριτικής ευχέρειας από τη Διοίκηση είναι ανεκτή µόνο κατά το µέτρο που ο επιβαλλόµενος περιορισµός δικαιολογείται από την ειδική φύση του αντικει- µένου της ρυθµίσεως. Iδίως σε περίπτωση ύπαρξης περισσότερων, εξίσου θαλποµένων, πτυχών δηµοσίου συµφέροντος, περιορισµός στην ελευθερία άσκησης της οικονοµικής δραστηριότητας είναι ανεκτός µόνο αν προσδιορίζεται ο προέχων σκοπός δηµοσίου συµφέροντος, στην εξυπηρέτηση του οποίου αποβλέπει η εισαγωγή του συγκεκριµένου περιορισµού. 4. Στην έκταση που επιτρέπεται από τις διατάξεις του δικαίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης και το Σύνταγµα, δύναται να επιβάλλονται µέτρα περιορισµού της οικονοµικής ελευθερίας, για λόγους εδραίωσης της κοινωνικής ειρήνης και προστασίας του γενικού συµφέροντος στο πλαίσιο του κρατικού προγραµµατισµού και συντονισµού της οικονοµικής δραστηριότητας, προκειµένου να εξασφαλιστεί η οικονοµική ανάπτυξη όλων των τοµέων της εθνικής οικονοµίας και η προώθηση της περιφερειακής ανάπτυξης και της προαγωγής ιδίως της οικονοµίας των ο- ρεινών, νησιωτικών και παραµεθορίων περιοχών. 5. Το φυσικό και το πολιτιστικό περιβάλλον αποτελεί αυτοτελώς προστατευόµενο αγαθό. Τα αρµόδια όργανα για την εφαρµογή του παρόντος προβαίνουν σε θετικές ενέργειες για την αποτελεσµατική διαφύλαξη του αγαθού αυτού και, ειδικότερα, λαµβάνουν τα απαιτούµενα µέτρα σύµφωνα µε τον παρόντα νόµο, παρεµβαίνοντας στον αναγκαίο βαθµό στην οικονοµική ή άλλη ατοµική ή συλλογική δραστηριότητα. Κατά τη λήψη των ανωτέρω µέτρων, τα όργανα της εκτελεστικής εξουσίας οφείλουν να σταθµίζουν και άλλους παράγοντες, αναγόµενους στο γενικότερο εθνικό και δηµόσιο συµφέρον, η επιδίωξη όµως των σκοπών αυτών και η στάθµιση των προστατευόµενων αντίστοιχων εννόµων αγαθών πρέπει να συ- µπορεύεται προς την υποχρέωση της Πολιτείας να µερι- µνά για την προστασία του περιβάλλοντος κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται βιώσιµη ανάπτυξη. Οι διατάξεις του παρόντος νόµου δεν περιορίζουν σε τίποτα τις διατάξεις της κείµενης νοµοθεσίας περί περιβαλλοντικής αδειοδότησης έργων και δραστηριοτήτων, όπως εκάστοτε ισχύει. 6. Η άσκηση των οικονοµικών δραστηριοτήτων του άρθρου 2 γίνεται µε τρόπο, ο οποίος δεν περιορίζει τον αποτελεσµατικό ανταγωνισµό. Διατάξεις, ιδίως, µε τις ο- ποίες εισάγεται συγκεκριµένος περιορισµός οικονοµικής δραστηριότητας, δεν επιτρέπεται να εισάγουν φραγ- µούς εισόδου στις σχετικές αγορές, ούτε να παραβιάζονται µε αυτές οι αρχές της αναλογικότητας, της ισότιµης µεταχείρισης και της διαφάνειας. 7. Η επιβολή περιορισµών στην άσκηση µιας οικονοµικής δραστηριότητας πρέπει να γίνεται µε τρόπο που να εξασφαλίζεται η κανονιστική σαφήνεια και η ασφάλεια δικαίου, µετά από διαβούλευση µε τους ενδιαφεροµένους και σύµφωνα µε τις αρχές που τίθενται στο άρθρο 2 του ν. 4048/ Οι αρµόδιες αρχές υποχρεούνται σε εφαρµογή των διατάξεων του παρόντος χωρίς υπαίτια καθυστέρηση και εντός του χρόνου που τίθεται από τον παρόντα νόµο και από τυχόν κανονιστικές πράξεις, οι οποίες εισάγονται σε εφαρµογή διατάξεων του παρόντος. 9. Η υιοθέτηση µέτρων περιοριστικών της οικονοµικής ελευθερίας προϋποθέτει τη δηµόσια διαβούλευση µε τους ενδιαφεροµένους, σύµφωνα µε τις αρχές που τίθενται στο άρθρο 2 του ν. 4048/2012 και τις ειδικότερες διατάξεις του παρόντος. 10. Στην έκταση που αυτό δεν συνιστά ανεπίτρεπτη α- νάθεση άσκησης δηµόσιας εξουσίας, οι αρµόδιες κατά περίπτωση αρχές για την άσκηση των αρµοδιοτήτων τους που περιλαµβάνονται στον παρόντα νόµο, µπορούν να χρησιµοποιούν φυσικά πρόσωπα ή νοµικά πρόσωπα ι- διωτικού δικαίου, τα οποία συνεπικουρούν τις αρµόδιες αρχές στην άσκηση των αρµοδιοτήτων τους, όποτε αυτό είναι αναγκαίο για την εφαρµογή των διατάξεων του παρόντος, σύµφωνα µε την κείµενη νοµοθεσία περί δηµοσίων συµβάσεων. 11. Η εφαρµογή και, όπου είναι επιτρεπτό και αναγκαίο, η περαιτέρω εξειδίκευση των διατάξεων του παρόντος νόµου από την εκάστοτε αρµόδια αρχή γίνεται πάντα σύµφωνα µε τις αρχές, οι οποίες τίθενται στο παρόν άρθρο. Άρθρο 2 Πεδίο εφαρµογής 1. Ο παρών νόµος καταλαµβάνει τις εξής οικονοµικές δραστηριότητες όπως αυτές προσδιορίζονται στα σχετικά Παραρτήµατα της υπουργικής απόφασης µε αριθµό 1958/2012 (Β 21) και εξειδικεύονται στο Παράρτηµα του παρόντος νόµου: α) Οµάδα 1η «Έργα χερσαίων και εναέριων µεταφορών» β) Οµάδα 2η «Υδραυλικά έργα» γ) Οµάδα 3η «Λιµενικά έργα» δ) Οµάδα 4η «Συστήµατα περιβαλλοντικών υποδο- µών» ε) Οµάδα 5η «Εξορυκτικές και συναφείς δραστηριότητες» στ) Οµάδα 6η «Τουριστικές εγκαταστάσεις και έργα α-

8 8 στικής ανάπτυξης, κτιριακού τοµέα, αθλητισµού και αναψυχής» ζ) Οµάδα 7η «Πτηνοκτηνοτροφικές εγκαταστάσεις» η) Οµάδα 8η «Υδατοκαλλιέργειες» θ) Οµάδα 9η «Βιοµηχανικές δραστηριότητες και συναφείς εγκαταστάσεις» ι) Οµάδα 10η «Μεταφορά ενέργειας, καυσίµων και χη- µικών ουσιών» ια) Οµάδα 11η «Ειδικά έργα και δραστηριότητες». 2. Ο παρών νόµος καταλαµβάνει και τα Καταστήµατα Υγειονοµικού Ενδιαφέροντος του άρθρου 80 του ν. 3463/2006 και της υπουργικής απόφασης ΔΙΑΔΠ/ Φ.Α.2.1/31600/2013 (Β 3106). 3. Με κοινή απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης και του κατά περίπτωση αρµόδιου Υπουργού είναι δυνατόν να προστίθενται οικονοµικές δραστηριότητες, οι οποίες υπάγονται στις διατάξεις του παρόντος. Άρθρο 3 Χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών Η εφαρµογή των διατάξεων του παρόντος νόµου γίνεται υποχρεωτικά µε χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών. Η υποβολή πληροφοριών και η διεκπεραίωση αιτηµάτων των αρµοδίων κατά περίπτωση αρχών µεταξύ τους και µε τους διοικούµενους κατά τις διατάξεις του παρόντος, γίνεται µε τη χρήση τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνιών, εφαρµοζοµένων σχετικά των διατάξεων της κείµενης νοµοθεσίας για την ηλεκτρονική διακυβέρνηση. ΚΕΦΑΛΑΙΟ Β ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΑΣΚΗΣΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΩΝ ΔΡΑΣΤΗ- ΡΙΟΤΗΤΩΝ Άρθρο 4 Ελεύθερη άσκηση οικονοµικής δραστηριότητας Με την επιφύλαξη των επόµενων άρθρων, κάθε πρόσωπο µπορεί να ασκήσει οικονοµική δραστηριότητα χωρίς περιορισµό, τηρουµένων των προβλεποµένων από την κείµενη νοµοθεσία φορολογικών υποχρεώσεων, των υποχρεώσεων κοινωνικής ασφάλισης και της εγγραφής του στο γενικό εµπορικό µητρώο κατά περίπτωση. Άρθρο 5 Γενικοί όροι λειτουργίας 1. Όποτε είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο για την προστασία συγκεκριµένου δηµόσιου συµφέροντος, επιβάλλεται στα πρόσωπα, που ασκούν συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα που υπάγεται στον παρόντα νό- µο, η γενική υποχρέωση να τηρούν τόσο κατά την έναρξη της συγκεκριµένης δραστηριότητας, όσο και κατά την άσκησή της, συγκεκριµένους γενικούς και καθολικά ε- φαρµοστέους όρους λειτουργίας που είναι προκαθορισµένοι και τίθενται σύµφωνα µε τον παρόντα νόµο. Οι γενικοί όροι λειτουργίας µπορεί να διέπουν συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή δέσµη οµοειδών οικονο- µικών δραστηριοτήτων. 2. Η υπαγωγή οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένη όταν συντρέχουν οι εξής προϋποθέσεις σωρευτικά: (α) υπάρχει κίνδυνος για συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον από την άσκηση της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας, (β) καθίσταται απολύτως αναγκαίος ο περιορισµός του δικαιώµατος άσκησης της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας, σύµφωνα µε τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νόµου, για την αποτροπή του κινδύνου και (γ) η υπαγωγή της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας είναι απολύτως αναγκαία για την αποτροπή του κινδύνου για το συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. Κίνδυνος για το δηµόσιο συµφέρον υπάρχει όταν η συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα κατά αντικειµενική κρίση και µε βάση τις υπάρχουσες επιστηµονικές και τεχνικές γνώσεις προκαλεί συγκεκριµένο κίνδυνο σε συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. 3. Τα µέτρα τα οποία περιλαµβάνονται στους γενικούς όρους λειτουργίας είναι τα απολύτως αναγκαία για την αποτροπή του κινδύνου για το συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον, σύµφωνα µε τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νόµου. Απολύτως αναγκαία είναι τα µέτρα, τα ο- ποία κατά αντικειµενική κρίση και µε βάση τις υπάρχουσες επιστηµονικές και τεχνικές γνώσεις αποτρέπουν το συγκεκριµένο κίνδυνο στο συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον και δεν υπερβαίνουν αυτό το µέτρο. 4. Οι γενικοί όροι λειτουργίας καθορίζονται µε κοινή απόφαση του Υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και του κατά περίπτωση συναρµόδιου Υπουργού µετά από γνώµη της Επιτροπής Ανταγωνισµού που πρέπει να είναι αντικειµενικά αιτιολογηµένη. Η κοινή υπουργική απόφαση περιγράφει µε σαφήνεια και περιοριστικά τους γενικούς όρους λειτουργίας, οι οποίοι πρέπει να τηρούνται από όλα τα πρόσωπα, τα οποία ασκούν τη συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα. Στην κοινή υ- πουργική απόφαση περιλαµβάνονται τα µέτρα, τα οποία είναι αναγκαία για την αποτροπή κάθε κινδύνου για συγκεκριµένα δηµόσια συµφέροντα που µπορεί να προκαλείται από την άσκηση της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας. Η απόφαση περιλαµβάνει στο σκεπτικό της έκθεση που βεβαιώνει την ανάγκη υπαγωγής της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας και την ανάγκη λήψης των συγκεκριµένων µέτρων ως απολύτως αναγκαίων για την αντιµετώπιση κινδύνου σε συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. 5. Εντός ενός µηνός από την έναρξη ισχύος του παρόντος ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υπουργός εκκινούν διαδικασία διαβούλευσης σχετικά µε την ανάγκη υιοθέτησης γενικών όρων λειτουργίας για την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας ή δέσµης οµοειδών δραστηριοτήτων και το περιεχόµενο αυτών. Η διαβούλευση γίνεται σύµφωνα µε το άρθρο 6 του ν. 4048/2012, όπως εκάστοτε ισχύει. Επιπλέον, κάθε σχετική πράξη που αφορά τη διαβούλευση, περιλαµβανοµένης και της έκθεσης του Γραφείου Νοµοθετικής Πρωτοβουλίας του Υπουργείου Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και του κατά περίπτωση συναρµόδιου Υ- πουργείου, δηµοσιεύεται και όπως προβλέπεται στο κεφάλαιο Ζ του παρόντος. Οι απόψεις όλων όσοι επιθυ- µούν να συµµετάσχουν στη δηµόσια διαβούλευση δηµοσιεύονται όπως κατατίθενται, εκτός και αν χαρακτηρίζονται από αυτούς εµπιστευτικές συνολικά ή µερικώς, οπότε και εµφανίζεται σχετική αναφορά ότι ο ενδιαφερόµε-

9 9 νος ζήτησε να µην δηµοσιευθούν οι απόψεις του. Απόψεις, οι οποίες δεν υποβάλλονται σύµφωνα µε το παρόν δεν λαµβάνονται υπόψη στη διαδικασία καθορισµού των γενικών όρων λειτουργίας. Διακοπή, σύντµηση ή επιµήκυνση του χρόνου της διαδικασίας διαβούλευσης επιτρέπεται µόνο µία φορά µε πρωτοβουλία του Υπουργού Α- νάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και του κατά περίπτωση συναρµόδιου Υπουργού, για αντικειµενικά σπουδαίο λόγο, που ανακοινώνεται τουλάχιστον πέντε ηµέρες πριν τη διακοπή, σύντµηση ή επιµήκυνση του χρόνου διαβούλευσης. Η διακοπή δεν µπορεί να υπερβαίνει τις δεκαπέντε ηµέρες, διαφορετικά η διαδικασία διαβούλευσης καταργείται και δεν µπορεί να εκκινήσει νέα διαδικασία διαβούλευσης πριν την πάροδο έτους. Η σύντµηση του χρόνου διαβούλευσης δεν µπορεί να είναι για περισσότερο από το µισό της προβλεπόµενης κατά τη έναρξη της διαβούλευσης διάρκειας. Η επιµήκυνση του χρόνου διαβούλευσης δεν µπορεί να υπερβαίνει τις δεκαπέντε ηµέρες. 6. Η ανάλυση των συνεπειών ρυθµίσεων του άρθρου 7 του ν. 4048/2012 δεν είναι αναγκαία στην περίπτωση των γενικών όρων λειτουργίας, αλλά ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υπουργός µπορούν µε απόφασή τους να ζητήσουν σχετική έκθεση, αν το θεωρούν αναγκαίο. 7. Μετά τη λήξη της διαβούλευσης, ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υπουργός µε απόφασή τους είτε διακόπτουν τη διαδικασία έκδοσης γενικών όρων λειτουργίας για τη συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή τη δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων, εφόσον δε δικαιολογείται η υιοθέτηση γενικών όρων λειτουργίας για την προστασία συγκεκριµένου δηµοσίου συµφέροντος, είτε την συνεχίζουν για όλες ή κάποιες από αυτές. Η απόφαση µε την οποία είτε διακόπτεται είτε συνεχίζεται η διαδικασία έκδοσης γενικών όρων λειτουργίας εκδίδεται εντός τριάντα ηµερών από την ολοκλήρωση της διαβούλευσης. Μέσα στην ίδια προθεσµία, αν θεωρηθεί ότι πρέπει να εκδοθούν γενικοί όροι λειτουργίας, κοινοποιείται το σχέδιο της κοινής υπουργικής αποφάσεως στην Επιτροπή Ανταγωνισµού. Η Επιτροπή Ανταγωνισµού οφείλει να γνωµοδοτήσει επί αυτού εντός δεκαπέντε ηµερών. Το σχέδιο απόφασης περιλαµβάνει τα συγκεκριµένα µέτρα που ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υ- πουργός προτείνουν να αποτελέσουν αντικείµενο των γενικών όρων λειτουργίας και την έκθεση της παραγράφου 5 του παρόντος άρθρου. Η γνωµοδότηση της Επιτροπής Ανταγωνισµού δηµοσιεύεται σύµφωνα µε τον παρόντα νόµο. Ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υπουργός εκδίδουν την κοινή υπουργική απόφαση µε την οποία τίθενται γενικοί όροι λειτουργίας για συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή για δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων, εντός τριάντα ηµερών από την έκδοση της γνωµοδότησης της Επιτροπής Ανταγωνισµού. 8. Σε περίπτωση που η διαδικασία έκδοσης γενικών ό- ρων λειτουργίας για συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή για δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων εκκινήσει και µετά τη διαβούλευση δεν εκδοθεί κοινή υπουργική απόφαση που να επιβάλλει γενικούς ό- ρους λειτουργίας, µπορεί να επανεκκινήσει µόνο µετά α- πό νέα διαβούλευση. 9. Τροποποίηση ή κατάργηση των γενικών όρων λειτουργίας για µια συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή για δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων επιτρέπεται: α) σε περίπτωση που αυτό καταστεί αναγκαίο µετά α- πό αµετάκλητη απόφαση αρµοδίου δικαστηρίου, ή β) από τον Υπουργό Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και τον κατά περίπτωση συναρµόδιο Υπουργό, µετά την πάροδο πενταετίας από την υιοθέτησή τους ή την τροποποίηση ή κατάργησή τους. Σε κάθε περίπτωση για την τροποποίηση ή κατάργηση γενικών όρων λειτουργίας ακολουθείται η διαδικασία εισαγωγής γενικών όρων λειτουργίας. Η διαβούλευση για την τροποποίηση ή κατάργηση των γενικών όρων λειτουργίας µετά από απόφαση του Συµβουλίου της Επικρατείας εκκινεί εντός τριάντα ηµερών από την έκδοση της απόφασης αυτής. 10. Η δήλωση του προσώπου που ασκεί την οικονοµική δραστηριότητα στην αρµόδια δηµοτική αρχή ότι πληροί τους γενικούς όρους λειτουργίας ή έχει συµµορφωθεί µε αυτούς, αρκεί για την άσκηση µιας οικονοµικής δραστηριότητας σύµφωνα µε το παρόν άρθρο 5. Κάθε πρόσωπο µπορεί να ζητά και να λαµβάνει από την αρµόδια δηµοτική αρχή βεβαίωση ότι έχει προβεί στην υποβολή της σχετικής δήλωσης άσκησης της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας και τήρησης των γενικών ό- ρων λειτουργίας για την συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα. Η βεβαίωση αυτή αποτελεί βεβαιωτική διοικητική πράξη και δεν αποτελεί προϋπόθεση για την ά- σκηση της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας από το συγκεκριµένο πρόσωπο. Άρθρο 6 Υποχρέωση τήρησης ελάχιστων προτύπων στις οικονοµικές δραστηριότητες που υπόκεινται σε γενικούς όρους λειτουργίας 1. Όπου αυτό είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο για την προστασία συγκεκριµένου δηµόσιου συµφέροντος κατά την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας, µέρος των όρων λειτουργίας µπορεί να είναι και η τήρηση συγκεκριµένων προτύπων. Εκτός από τις περιπτώσεις αυτές, η χρήση προτύπων ενδείκνυται και σε κάθε άλλη περίπτωση γενικών όρων λειτουργίας στην έ- κταση που δεν αντίκειται στο άρθρο 1 του παρόντος νό- µου και ιδίως υπό την προϋπόθεση ότι επιβάλλουν σε κάθε περίπτωση τον ελάχιστο αναγκαίο περιορισµό για την αποτροπή του κινδύνου για το δηµόσιο συµφέρον. Για τις ανάγκες του παρόντος νόµου ως πρότυπα εννοούνται οι κάθε είδους κανονισµοί, κριτήρια, πρότυπα, τεχνικές προδιαγραφές ή/και λοιπές τεχνικές απαιτήσεις. 2. Τα πρότυπα που µπορεί να ισχύουν για συγκεκριµένες οικονοµικές δραστηριότητες προσδιορίζονται µε βάση τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νόµου και πρέπει να είναι τα ελάχιστα αναγκαία για την εξυπηρέτηση του συγκεκριµένου δηµοσίου συµφέροντος. 3. Ο προσδιορισµός των προτύπων για την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας υπό καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας γίνεται µε τη διαδικασία, η ο- ποία προβλέπεται στον παρόντα νόµο για συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή για δέσµη οµοειδών οικονο- µικών δραστηριοτήτων. 4. Η πιστοποίηση και ο έλεγχος της συµµόρφωσης µε συγκεκριµένα πρότυπα για την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας γίνεται από οργανισµούς,

10 10 οι οποίοι διαπιστεύονται προς τούτο σύµφωνα µε την κείµενη ελληνική νοµοθεσία. Τα πρόσωπα που µπορούν να διαπιστευθούν ως οργανισµοί αξιολόγησης συµµόρφωσης, η διαδικασία πιστοποίησηςκαι κάθε άλλη λεπτο- µέρεια ρυθµίζονται στο κεφάλαιο Γ του παρόντος νό- µου. Πιστοποίηση για τις ανάγκες του παρόντος νόµου εννοείται οποιαδήποτε δραστηριότητα αξιολόγησης της συµµόρφωσης. 5. Η δήλωση ενός προσώπου στην αρµόδια δηµοτική αρχή ότι έχει πιστοποιηθεί από διαπιστευµένο προς τούτο οργανισµό για την άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σύµφωνα µε τους γενικούς όρους λειτουργίας που ισχύουν για τη συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα, αρκεί για την άσκηση της συγκεκρι- µένης οικονοµικής δραστηριότητας σύµφωνα µε το παρόν άρθρο 6. Η δήλωση περιλαµβάνεται στην υπεύθυνη δήλωση της παρ. 12 του άρθρου 5 και σε αυτήν εφαρµόζεται αναλόγως η παράγραφος αυτή. 6. Μετά την αρχική πιστοποίηση συµµόρφωσης µε συγκεκριµένο πρότυπο, κάθε πρόσωπο - φορέας της πιστοποίησης επαναξιολογείται σε χρόνους και υπό τις προϋποθέσεις που αναφέρονται στο κατά περίπτωση εφαρ- µοστέο πρότυπο. Η επαναξιολόγηση περιλαµβάνει υποχρεωτικά και διαδικασία υποβολής ενστάσεων από τα α- ξιολογούµενα πρόσωπα προς τον οργανισµό αξιολόγησης. Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας αξιολόγησης και ενστάσεων και εφόσον από αυτή προκύπτει ότι το συγκεκριµένο πρόσωπο δεν τηρεί το συγκεκριµένο πρότυπο, ο οργανισµός αξιολόγησης συµµόρφωσης που ενεργεί την επαναξιολόγηση υποχρεούται εντός πέντε (5) ηµερών από την ολοκλήρωση της επαναξιολόγησης να ανακαλέσει το πιστοποιητικό, το οποίο έχει εκδώσει και µέσα στην ίδια προθεσµία να ενηµερώσει κάθε αρµόδια για την εποπτεία του παρόντος νόµου αρχή, παρέχοντας κάθε σχετική πληροφορία και έγγραφο περιλαµβανοµένων και τυχόν ενστάσεων του αξιολογούµενου προσώπου και των απαντήσεών του επί αυτών. 7. Κάθε πρόσωπο που πιστοποιείται για συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα οφείλει µε την υπεύθυνη δήλωση της παραγράφου 5 να δηµοσιοποιεί την επωνυµία του οργανισµού αξιολόγησης συµµόρφωσης που το πιστοποίησε για την έναρξη άσκησης της δραστηριότητάς του. Με υπεύθυνη δήλωση του προσώπου που έχει πιστοποιηθεί σύµφωνα µε την παρούσα, η οποία γίνεται στις αρµόδιες δηµοτικές αρχές εντός πέντε ηµερών από την ολοκλήρωση κάθε επαναξιολόγησης, ανακοινώνεται η επωνυµία των οργανισµών αξιολόγησης συµµόρφωσης, που έκαναν την αξιολόγηση ως προς τη συµµόρφωση µε τα συγκεκριµένα πρότυπα µετά την έναρξη άσκησης συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας, και η ηµεροµηνία κατά την οποία έγινε η αξιολόγηση. Άρθρο 7 Έγκριση λειτουργίας 1. Όποτε είναι αντικειµενικά δικαιολογηµένο σύµφωνα µε τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νόµου και µε το παρόν άρθρο, για την προστασία συγκεκριµένου δη- µόσιου συµφέροντος, επιβάλλεται στα πρόσωπα, που α- σκούν συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα, η προηγούµενη έγκριση λειτουργίας. Η προηγούµενη έγκριση λειτουργίας αποτελεί ατοµική εκτελεστή διοικητική πράξη. 2. Η υπαγωγή οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς προηγούµενης έγκρισης λειτουργίας είναι αντικει- µενικά δικαιολογηµένη όταν συντρέχουν οι εξής σωρευτικά προϋποθέσεις: (α) υπάρχει κίνδυνος για συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον από την άσκηση της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας, (β) καθίσταται απολύτως αναγκαίος ο περιορισµός του δικαιώµατος άσκησης της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σύµφωνα µε τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νόµου για την αποτροπή του κινδύνου, και (γ) η υπαγωγή της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς προηγούµενης έγκρισης λειτουργίας είναι απολύτως αναγκαία για την αποτροπή του κινδύνου για το συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. Κίνδυνος για το δηµόσιο συµφέρον υπάρχει όταν συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα κατά αντικειµενική κρίση και µε βάση τις υπάρχουσες επιστηµονικές και τεχνικές γνώσεις προκαλεί συγκεκριµένο κίνδυνο σε συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον. 3. Δεν επιτρέπεται η υπαγωγή οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς προηγούµενης έγκρισης λειτουργίας, αν κατά αντικειµενική κρίση και µε βάση τις υπάρχουσες επιστηµονικές και τεχνικές γνώσεις ο κίνδυνος µπορεί να αποτραπεί µε την υπαγωγή της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας. 4. Αν η άσκηση συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας συνεπάγεται την πρόκληση κινδύνου σε συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον που καθιστά αναγκαία την υ- παγωγή σε καθεστώς προηγούµενης έγκρισης λειτουργίας και ταυτόχρονα συνεπάγεται την πρόκληση άλλου κινδύνου για το ίδιο δηµόσιο συµφέρον ή για άλλο δηµόσιο συµφέρον που υπάγεται σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας, ως προς τη δεύτερη περίπτωση η άσκηση της συγκεκριµένης οικονοµικής δραστηριότητας υπάγεται σε καθεστώς γενικών όρων λειτουργίας. 5. Με προεδρικό διάταγµα, το οποίο εκδίδεται µετά α- πό πρόταση του Υπουργού Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και του κατά περίπτωση συναρµόδιου Υπουργού, καθορίζονται οι οικονοµικές δραστηριότητες ή η δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων εκ των αναφεροµένων στο άρθρο 2, που προϋποθέτουν τη χορήγηση έγκρισης λειτουργίας σύµφωνα µε το παρόν άρθρο. Με το ίδιο προεδρικό διάταγµα καθορίζονται µε τρόπο περιοριστικό και οι όροι και οι προϋποθέσεις υπό τους ο- ποίους θα ασκείται αυτή η οικονοµική δραστηριότητα και οι οποίοι είναι οι απολύτως αναγκαίοι για την αποτροπή του κινδύνου για το συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον, σύµφωνα µε τις αρχές του άρθρου 1 του παρόντος νό- µου. Απολύτως αναγκαίοι είναι οι όροι και οι προϋποθέσεις που κατά αντικειµενική κρίση και µε βάση τις υπάρχουσες επιστηµονικές και τεχνικές γνώσεις αποτρέπουν το συγκεκριµένο κίνδυνο στο συγκεκριµένο δηµόσιο συµφέρον και δεν υπερβαίνουν αυτή την ανάγκη. 6. Ο Υπουργός Ανάπτυξης και Ανταγωνιστικότητας και ο κατά περίπτωση συναρµόδιος Υπουργός εκκινούν διαδικασία διαβούλευσης σχετικά µε τους όρους και προϋποθέσεις έγκρισης λειτουργίας για συγκεκριµένη οικονοµική δραστηριότητα ή δέσµη οµοειδών οικονοµικών δραστηριοτήτων. Η διαβούλευση γίνεται σύµφωνα µε το άρθρο 6 του ν. 4048/2012, όπως εκάστοτε ισχύει. Επιπλέον, κάθε σχετική πράξη που αφορά τη διαβούλευ-