ΔΙΑΠΥΣΤΩΘΗΚΕ ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Transcript

1 ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟ ΔΙΑΠΥΣΤΩΘΗΚΕ ΝΕΟΣ ΡΟΛΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΣΟΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε τον Ιούλιο του 2016, ερευνητές από το University of Virginia School of Medicine (UVA), εξακρίβωσαν ότι το ανοσοποιητικό σύστημα επηρεάζει και μάλιστα ελέγχει την κοινωνική συμπεριφορά. Αυτή η ανακάλυψη μπορεί να έχει ισχυρό αντίκτυπο στη θεραπεία αρκετών νευρολογικών διαταραχών, όπως οι διαταραχές του φάσματος του αυτισμού ή της σχιζοφρένειας. Οι μελετητές εισηγούνται πως η σχέση μεταξύ των ανθρώπων και της παθολογίας, θα μπορούσε να επηρεάσει άμεσα την ανάπτυξη της κοινωνικής μας συμπεριφοράς (που μας επιτρέπει να συμμετέχουμε σε κοινωνικές

2 αλληλεπιδράσεις, απαραίτητες για την επιβίωση), ενώ αναπτύσσει τρόπους ώστε το ανοσοποιητικό μας σύστημα να μας προστατεύει από τις ασθένειες που συνοδεύουν αυτές τις αλληλεπιδράσεις. «Ο εγκέφαλος και το προσαρμοστικό ανοσοποιητικό σύστημα εθεωρείτο πως ήταν απομονωμένα το ένα από το άλλο, ενώ κάθε ανοσολογική δραστηριότητα στον εγκέφαλο εθεωρείτο σημάδι μιας παθολογίας. Και τώρα, όχι μόνο φαίνεται να έχουν μια στενή αλληλεπίδραση, αλλά μερικά από τα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς μας μπορεί να έχουν εξελιχθεί λόγω της απόκρισης του ανοσοποιητικού μας συστήματος σε παθολογία» εξήγησε ο Jonathan Kipnis, Πρόεδρος του τμήματος Νευροεπιστημών του UVA.«Είναι τρελό, αλλά ίσως είμαστε ένα πολυκυτταρικό πεδίο μάχης μεταξύ δυο αρχαίων δυνάμεων: της παθολογίας και του ανοσοποιητικού συστήματος. Μέρος της προσωπικότητας μας μπορεί στην πραγματικότητα να υπαγορεύεται από το ανοσοποιητικό σύστημα». Ήταν μόλις πέρυσι όταν ο Kipnis, διευθυντής του UVA s Center for Brain Immunology and Glia και η ομάδα του,ανακάλυψαν ότι τα μηνιγγικά αγγεία συνδέουν άμεσα τον εγκέφαλο με το λεμφικό σύστημα. Το γεγονός αυτό ανέτρεψε απόψεις δεκαετιών, δηλαδή πως ο

3 εγκέφαλος ήταν ο «προνομιούχος του ανοσοποιητικού συστήματος» στερούμενος άμεσης σύνδεσης με αυτό. Η ανακάλυψη αυτή ανοίγει τη πόρτα για εντελώς νέους τρόπους σκέψης, που αφορούν την αλληλεπίδραση του εγκεφάλου με το ανοσοποιητικό σύστημα. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μια δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος μπορεί να είναι υπεύθυνη για «κοινωνικά ελλείμματα σε πολλές νευρολογικές και ψυχιατρικές διαταραχές». Φυσικά τι μπορεί να σημαίνει αυτό για τον αυτισμό ή άλλες ειδικές καταστάσεις απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Είναι απίθανο ένας μόνο παράγοντας να είναι υπεύθυνος για μια ασθένεια ή το κλειδί για τη θεραπεία. Η πραγματικότητα είναι πιο περίπλοκη. Αλλά η ανακάλυψη ότι το ανοσοποιητικό σύστημα ενδεχομένως τα μικρόβια μπορεί να ελέγξει τις αλληλεπιδράσεις, δημιουργεί πολλές συναρπαστικές προοπτικές για τους επιστήμονες να εξερευνήσουν, τόσο στη μάχη για τις νευρολογικές διαταραχές, όσο στη κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς. «Χρησιμοποιώντας αυτή τη προσέγγιση κάναμε εκτίμηση για τον ρόλο της interferon gamma, μιας σημαντικής κυτοκίνης που εκκρίνεται από τα Τ-λεμφοκύτταρα, στη προαγωγή της κοινωνικής λειτουργίας του εγκεφάλου» δήλωσε ο Litvak. Τα ευρήματα μας συμβάλλουν σε μια βαθύτερη κατανόηση της κοινωνικής δυσλειτουργίας σε νευρολογικές διαταραχές, όπως ο αυτισμός και η σχιζοφρένεια, ανοίγοντας νέους δρόμους στις θεραπευτικές προσεγγίσεις». Τα ευρήματα δημοσιεύτηκαν online στο περιοδικό Nature. Το άρθρο γράφτηκε από τους: Filiano, Yang Xu, Nicholas J. Tustison, Rachel L. Marsh, Wendy Baker, Igor Smirnov, Christopher C. Overall, Sachin P. Gadani, Stephen D. Turner, Zhiping Weng, Sayeda Najamussahar Peerzade, Hao Chen, Kevin S. Lee, Michael M. Scott, Mark P. Beenhakker, Litvak and Kipnis. Αυτή η εργασία υποστηρίζεται από: the National Institutes of Health (grants No. AG034113, NS and T32-AI007496) and the Hartwell Foundation.

4 ΣΧΟΛΙΑΣΜΟΣ Τα παραπάνω ευρήματα μπορούν να υποστηρίζουν, από τη σκοπιά των νευροεπιστημών, την αποτελεσματικότητα της εφαρμογής της Κρανιοϊερής Θεραπείας σε δυσλειτουργίες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, δηλαδή τη δυνατότητα να ενισχύει τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος, ενεργοποιώντας την διαδικασία αυτορρύθμισης/αυτοδιόρθωσης, με τελικό στόχο την ομοιόσταση. Έχει διαπιστωθεί ότι μέσω των ήπιων χειρισμών της Κρανιοϊερής Θεραπείας επιτυγχάνεται η αύξηση της ροής των υγρών του σώματος (εγκεφαλονωτιαίο υγρό, λέμφος, αιματική κυκλοφορία). Ο Dr Upledger, εμπνευστής της Κρανιοϊερής θεραπείας, αναφερόμενος στο θέμα είχε πει: «Είναι σαν να απομακρύνονται πέτρες από ένα ποταμό κι έτσι δεν παρεμποδίζεται ο ρους του». Τα κρανιακά οστά και το ιερό οστούν χρησιμοποιούνται ως οστέινες λαβές για να επιτευχθεί η πρόσβαση στην υποκείμενη σκληρά μήνιγγα και να απελευθερωθούν υπάρχοντες περιορισμοί μέσα στο σύστημα των μεμβρανών, που περιβάλλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Το εγκεφαλονωτιαίο υγρό (ΕΝΥ) έχει σχέση αλληλεπίδρασης με τον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό. Είναι φανερό, λοιπόν, ότι εφόσον του ΕΝΥ εμπερικλειέται στο σύστημα της σκληράς μήνιγγας, που αποτελεί συνέχεια της περιτονίας, ένας περιορισμός σε αυτήν μπορεί να εμφανίσει συμπτώματα οπουδήποτε στο σώμα. Σήμερα μαθαίνουμε ότι τα μηνιγγικά αγγεία συνδέουν άμεσα τον εγκέφαλο με το λεμφικό σύστημα, δηλαδή με το ανοσοποιητικό σύστημα. Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως ενδεχόμενος περιορισμός της ελαστικότητας στο ενδοκράνιο

5 σύστημα μεμβρανών, δηλαδή στις μήνιγγες που περιβάλλουν τον εγκέφαλο, επηρεάζει άμεσα την κίνηση των υγρών, άρα και το ανοσοποιητικό σύστημα. Επιτυγχάνοντας, μέσω της Κρανιοϊερής Θεραπείας, την αποκατάσταση της ελαστικότητας στις μήνιγγες, βελτιώνουμε την κίνηση των υγρών, ενισχύουμε ως εκ τούτου την αποτελεσματικότητα του ανοσοποιητικού συστήματος, δηλαδή βελτιώνουμε και ενισχύουμε του φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος. Επίσης δεν θα πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας ότι ο Dr Upledger, όταν ήταν κλινικός ερευνητής στο Michigan State University, όπου έβαζε τις βάσεις για την Κρανιοϊερή Θεραπεία, τις πρώτες του εφαρμογές τις έκανε σε παιδιά με δυσλεξία και μαθησιακές δυσκολίες επιτυγχάνοντας εξαιρετικά αποτελέσματα. Unexpected role of interferon-ȗ in regulating neuronal connectivity and social behaviour by Anthony J. Filiano, Yang Xu, Nicholas J. Tustison, Rachel L. Marsh, Wendy Baker, Igor Smirnov, Christopher C. Overall, Sachin P. Gadani, Stephen D. Turner, Zhiping Weng, Sayeda Najamussahar Peerzade, Hao Chen, Kevin S. Lee, Michael M. Scott, Mark P. Beenhakker, Vladimir Litvak and Jonathan Kipnis in Nature. Published online July doi: /nature18626 ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΣΤΟΥΣ ΙΣΤΟΥΣ! ΠΑΓΙΔΕΥΜΕΝΑ

6 Συναισθήματα παγιδευμένα στους ιστούς! Τα συναισθήματα έχουν δυναμική επίδραση τόσο στη ψυχή, όσο και στο σώμα μας. Τα θετικά συναισθήματα μας δίνουν μια ανάλαφρη αίσθηση σαν να πετάμε, ενώ οι κινήσεις μας είναι πιο εύκολες. Έχουμε την επιθυμία να τρέξουμε, να τραγουδήσουμε, να γελάσουμε κ.α. Αντίθετα τα αρνητικά συναισθήματα αλλάζουν τη στάση του σώματος, η οποία γίνεται κυρτή (το σώμα καμπουριάζει), με κυρτούς ώμους, σφίξιμο των μυών και αύξηση της αρτηριακής πίεσης. Τα αρνητικά συναισθήματα, που παγιδεύονται στους ιστούς είναι υπαίτια για πολλές περιπτώσεις νοσηρών καταστάσεων, συναισθηματικής προέλευσης. Τα συναισθήματα είναι σχεδιασμένα να μας κινητοποιούν. Όταν ακούμε ένα αστείο γελάμε, όταν τραυματίσουμε το χέρι μας θυμώνουμε. Αυτές είναι φυσιολογικές αντιδράσεις, που επιτρέπουν τα συναισθήματα να ενεργοποιηθούν αποτελεσματικά και στη συνέχεια να εξωτερικεύονται από το σώμα.

7 Ο κύκλος ζωής ενός θετικού και ενός αρνητικού συναισθήματος στο σώμα διαφέρει σημαντικά. Συναισθήματα όπως χαρά, ευθυμία, αίσθηση δύναμης, κινούνται ελεύθερα στο σώμα μας, τα απολαμβάνουμε, ενίοτε ενθαρρύνουμε την παρουσία τους, ώστε να ενεργοποιηθούν ελεύθερα και να ολοκληρώσουν τον κύκλο της ζωής τους στο σώμα. Αντίθετα τα αρνητικά συναισθήματα δεν είναι ευπρόσδεκτα. Όταν βιώνουμε συναισθήματα όπως λύπη, θυμό, πικρία, μοναξιά ή οδύνη, τα αισθανόμαστε βαθειά! Ακριβώς λόγω του πόνου που προκαλούν, κάποιες φορές αντί να τα βιώσουμε, τα καταπιέζουμε για να τα εμποδίσουμε να ισχυροποιηθούν και να επεκταθούν. Η προσπάθεια να αντισταθούμε στα αρνητικά συναισθήματα προκαλεί ανισορροπία, που εμποδίζει την ολοκλήρωση του κύκλου ζωής των, σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στη περίπτωση όπου επιτρέπουμε στο σώμα μας να τα βιώσει. Αυτή η αντίσταση μπορεί να οδηγήσει στην παγίδευση του συναισθήματος στον ιστό του σώματος, οδηγώντας τελικά σε νοσηρή κατάσταση.

8 Body memory Μνήμη του σώματος Ο Jonathan Tripodi, στο βιβλίο του Freedom from Body Memory, αναλύει τον μηχανισμό επιβίωσης, μέσω του οποίου το σώμα μπορεί να καταπιέσει τα αρνητικά συναισθήματα, επισωρεύοντας τα για μια ζωή. Αυτή η υποσυνείδητη συνήθεια να καταπιέζονται αντί να εξωτερικεύονται τα αρνητικά συναισθήματα, οδηγεί στο φαινόμενο που ονομάζεται body memory μνήμη του σώματος, που εκδηλώνεται ως πόνος, άγχος, κατάθλιψη, κόπωση, ενώ οδηγεί σε καταστροφικότητα, σε αρνητικές σκέψεις, αρνητική στάση ζωής και συμπεριφορά. Αντίθετα με τις παραδοσιακές απόψεις ότι η μνήμη κατοικοεδρεύει αποκλειστικά στον εγκέφαλο, ο Tripodi προεκτείνει αυτό το πρότυπο διατυπώνοντας την άποψη πως οι ιδιότητες της μνήμης του σώματος υπάρχουν και μπορούν να αποθηκευτούν στους ιστούς, τα κύτταρα και τα υγρά του σώματος. Κάθε ιστός του σώματος λειτουργεί ως μικρός εγκέφαλος mini brain. Το ανθρω π ινο σω μ α ει ν αι γενετικα προγραμματισμε ν ο να ανταποκρι νεται σε στρεσογο νες καταστα σεις, ενεργοποιω ντας ε να τμη μα του εγκεφα λου, γνωστο ως μεταιχμιακο συ στημα, το οποι ο ει ν αι υπευ θ υνο για την συναισθηματικη αντι δ ραση μα χ ης η φυγη ς. Το μεταιχμιακο συ στημα ελε γχει το κυ κλωμα του χρο νιου πο νου και των συναισθημα των. Στην πραγματικο τητα το μεγαλυ τερο τμη μα του ελε γχει το υποσυνει δ ητο και λιγο τ ερο το συνειδητο του ανθρω που. Περιλαμβα νει πολλα επιμε ρους τμη ματα: την αμυγδαλη, τον ιππο καμπο, την ψαλι δα, τα μαστοειδη σωμα τια, την υπο φυση, τον υποθα λαμο, τον ε λικα προσαγωγι ου, τον προμετωπιαι ο φλοιο, το νησιδιακο φλοιο και τα βασικα γα γγλια.

9 Ο ψυχολόγος Peter Levine, κατέδειξε ότι στη περίπτωση που δεν μπορούμε να παλέψουμε ή να αποδράσουμε από μια στρεσσογόνα κατάσταση, τότε ενεργοποιείται ένας δευτερεύον προστατευτικός μηχανισμός που ονομάζεται freeze response αντίδραση παγώματος, δίνοντας τη δυνατότητα στο σώμα να καταπιέσει τα αρνητικά συναισθήματα.δηλαδή, αν νοιώσουμε αβοήθητοι να αντιδράσουμε σε μια απειλή ή σε μια στρεσσογόνα κατάσταση, η αντίδραση παγώματος θα δώσει στο σώμα τη δυνατότητα να θάψει κάθε έντονο αρνητικό συναίσθημα ή σκέψη, ουσιαστικά κρύβοντας το από το συνειδητό μέρος του εγκεφάλου. Που αυτές οι αισθήσεις, οι σκέψεις και τα συναισθήματα θάβονται; Η παραδοσιακή άποψη είναι ότι εσωτερικεύονται στο μυαλό ή την ψυχή. Αλλά, όπως τώρα αποδεικνύεται μπορούν επίσης να θάβονται βαθιά μέσα στους ιστούς και τα υγρά του σώματος. Το σώμα τότε βρίσκεται σε ένταση και παραλύει. Αυτή η αντίδραση συχνά περιγράφεται ως deer in the headlights ελάφι μπροστά στους φωτεινούς προβολείς.

10 Στο βιβλίο του Waking the tiger, ο Levine εξηγεί ότι όταν ένα ζώο βρίσκεται σε κίνδυνο, αντιδρά όπως οι άνθρωποι, δηλαδή επιτίθεται ή τρέχει μακριά από τον κίνδυνο ή παγώνει. Η συνήθεια του παγώματος Το American Institute of Stress δήλωσε στο περιοδικό Time, ότι διαταραχές που σχετίζονται με το άγχος, είναι το 80 90% των νοσηρών καταστάσεων, που θα οδηγήσουν τον ασθενή να επισκεφθεί τον ιατρό. Επιπρόσθετα τα Ηνωμένο Έθνη ανέφεραν το άγχος ως τη πάθηση του 20ου αιώνα. Είναι, λοιπόν, τόσο συνηθισμένο να ζούμε με άγχος ή αρνητικά συναισθήματα ως αποτέλεσμα του τρόπου ζωής που έχουμε επιλέξει ώστε το σώμα μας να τίθεται σε κατάσταση παγώματος για εβδομάδες, μήνες ή χρόνια. Η αντίδραση παγώματος δημιουργεί ένταση στον οργανισμό. Αν αυτή δεν απελευθερωθεί, τότε την επόμενη φορά που θα βιώσουμε έναν νέο επιβαρυντικό παράγοντα θα μας καταβάλλει περισσότερο. Αυτό σημαίνει, όσο περισσότερο παραμένουμε σε φάση παγώματος, τόσο πιο εύκολα ένας νέος επιβαρυντικός παράγοντας μπορεί να μας επηρεάσει προκαλώντας μεγαλύτερη κατάρρευση.

11 Με τον καιρό το σώμα αιφνιδιάζεται και παγώνει ως εξαρτημένο ανακλαστικό, ακόμη και με ελάχιστη επιβάρυνση, όπως για παράδειγμα ένας δυνατός θόρυβος, το μποτιλιάρισμα ή σε μια μη αναμενόμενη αλλαγή στον εργασιακό χώρο. Σε αυτή τη περίπτωση η δυνατότητα χαλάρωσης γίνεται αδύνατη. Τελικά ο οργανισμός δεν μπορεί να προσαρμοστεί σε νέους επιβαρυντικούς παράγοντες (προσαρμοστική εξάντληση ετερόσταση), προκαλώντας σωματικά και συναισθηματικά προβλήματα. Καθώς η συνήθεια του παγώματος είναι μια υποσυνείδητη διαδικασία, μπορεί να παραμείνει ενεργοποιημένη χρόνια χωρίς να γίνεται αντιληπτή. Επίκεντρο Epicenter Η περιτονι α ει ναι ε να ινω δες κολλαγονου χο δι κτυο συνδετικου ιστου που διατρε χ ει ολο κ ληρο το σω μ α, καλυ π τοντας κα θ ε μυ, ο ργανο, οστε ινη δομη και κυ τταρο στο σω μα.το κύριο συστατικό της περιτονίας είναι πρωτεΐνη. Οι κύριες πρωτεΐνες συνδετικού ιστού είναι το κολλαγόνο και η ελαστίνη. Το κολλαγόνο παρέχει τη δύναμη των ιστών, ενώ η ελαστίνη παρέχει την ελαστικότητά του. tation.mp4 Ανατομικα, η περιτονι α πορευ ε ται αρχικα σε μι α επιμη κη κατευ θ υνση με σ α στο οβελιαι ο επι π εδο απο την κορυφη του

12 κρανι ου ε ως την πελματικη περιτονι α των ποδιω ν, σε ε να συνεχε ς αλληλε ν δετο δι κ τυο συνδετικω ν ιστω ν. Υπα ρ χουν, επι σ ης, οριζο ντια διαφρα γματα, η πτυχε ς της περιτονι ας που δημιουργου ν κοιλο τητες, οι οποι ες διευκολυ νουν την ακε ραια μορφη και την σταθερο τ ητα, ενω επιτρε π ουν στα σπλαχνικα ο ρ γανα μας να παραμε νουν στη θε ση τους. Χωρι ς αυτε ς τις οριζο ντιες πτυχε ς της περιτονι ας θα επικρατου σε η βαρυ τητα και τα νεφρα μας θα ε π εφταν με σ α στην λεκα ν η, οι πνευ μ ονε ς μας θα εκτει ν ονταν συνεχω ς πλα για και θα ε πεφταν στην κοιλιακη κοιλο τητα κ.τ.λ. Οι οριζο ντιες πτυχε ς της περιτονι ας εντοπι ζονται στη βα ση του ινιακου οστου, στο υ ψ ος του υοειδου ς οστου, στο λαιμο, στη θωρακικη ει σοδο, στο αναπνευστικο δια φραγμα και στην βα ση της πυε λου. Η περιτονι α, η οποι α περιλαμβα νει τη σκληρα μη νιγγα, περιβα λ λει εσωτερικα το κρανι ο και τον νωτιαι ο μυελο και σχηματι ζει το ε λυτρο της σκληρα ς μη νιγγας. Απο τα προηγου μενα προκυ π τει ο τ ι τυχο ν τα σ η που αναπτυ σ σεται απο οποιοδη π οτε τραυ μ α στο περιτοναι κ ο συ σ τημα, μπορει να μεταφερθει οπουδη ποτε στο σω μα. Εφο σον η περιτονι α βρι σκεται παντου, και οι συμφυ σ εις της μπορου ν να παρα γ ουν και να εκτει ν ουν την επι δραση τους με πολλου ς τρο πους και σε πολλε ς κατευθυ νσεις οπουδη ποτε με σα στο σω μα. Κατά τη διάρκεια της κλινικής αξιολόγησης, αναζητούμε περιοχες της περιτονίας με αυξημένη τάση, προσπαθώντας να εντοπίσουμε εκείνη που είναι κυρίαρχη σπρώχνοντας το σώμα έξω από την ευθυγράμμιση, υποδηλώνοντας το επίκεντρο της τάσης. Φανταστείτε το κέντρο σε ένα τραπεζομάντηλο, αν μαζέψουμε το κέντρο του, η πίεση μεταφέρεται και στις τέσσερις γωνίες. Σύμφωνα με τον Tripodi το επίκεντρο βρίσκεται στη μέση γραμμή του σώματος, το συνδέει με τα chakras wheels of light -, ισχυριζόμενος πως αφορά την περιοχή του σώματος όπου η αντίδραση παγώματος είναι περισσότερο ενεργή. Κατά άλλους, όπως ο Eric Moya, το επίκεντρο μπορεί να βρίσκεται οπουδήποτε στο σώμα, ενώ σε φυσιολογικές καταστάσεις ταυτίζεται με το κέντρο βάρους του σώματος.

13 The Living Matrix Ο ερευνητής ιατρός Robert O. Becker, MD, το 1998 στο βιβλίο του The Body Electric, εισηγήθηκε ότι το σώμα έχει διπλό νευρικό σύστημα, το ένα περιλαμβάνει τα νεύρα, ενώ το άλλο περιλαμβάνει αυτό που ονομάζεται περινευρικό συνδετικό ιστό, τον συνδετικό ιστό δηλαδή που περιβάλλει τα νεύρα. Καθώς όλα τα νεύρα περιβάλλονται από κύτταρα του περινευρικού συνδετικού ιστού, ο Becker διατείνεται ότι υπάρχουν πολύ περισσότερα περινευρικά κύτταρα στον εγκέφαλο και τον νωτιαίο μυελό από ότι νευρώνες. Δηλαδή ο συνδετικός ιστός που περιβάλλει το νευρικό σύστημα είναι μεγαλύτερος από αυτό καθαυτό το νευρικό σύστημα. Σύμφωνα λοιπόν με τον Becker, τα περινευρικά κύτταρα απαρτίζουν ένα μεγάλο σύστημα μετάδοσης πληροφοριών. Επιπλέον, όπως ακριβώς ο περινευρικός συνδετικός ιστός περιβάλλει τα νεύρα, περιαγγειακά και περιλεμφικά κύτταρα του συνδετικού ιστού περιβάλλουν τα αγγειά στο κυκλοφορικό σύστημα του σώματος, το περιόστεο είναι ο συνδετικός ιστός που περιβάλλει τα οστά και το μυοπεριτόνιο αναφέρεται στα κύτταρα του συνδετικού ιστού που περιβάλλουν τους μύες. Όλα αυτά τα εξειδικευμένα κύτταρα συνδετικού ιστού υπερτερούν αριθμητικά των κυττάρων που περιβάλλουν, γιαυτό άλλωστε το σύστημα του συνδετικού ιστού είναι πιο διάχυτο στο σώμα. Προσθέστε το γεγονός ότι τα κύτταρα του συνδετικού ιστού είναι ένα διασυνδεδεμένο συνεχές σε ολόκληρο το σώμα σύστημα, λουσμένο σε μια υγρή ουσία βάσης και μεταφέρει ενέργεια, τότε μπορείτε να δείτε γιατί Becker κατέληξε στο συμπέρασμα ότι υπάρχει ένα διπλό νευρικό σύστημα.

14 Ο συγγραφέας και βιοφυσικός James Oschman, το 2003, διαπίστωσε ότι δεδομένου ότι το νευρικό σύστημα και το matrix του συνδετικού ιστού συνδυάζονται στενά, σχηματίζουν ένα μεγαλύτερο, πιο προηγμένο σύστημα επικοινωνίας, το οποίο ονόμασε Living Matrix. Το Living Matrix είναι μια εξελικτική περιγραφή της ανθρώπινης ανατομίας ως ένα συνεκτικό σύστημα του σώματος που είναι ζωντανό και επικοινωνεί με ενέργεια. Ο Oschman προτείνει ότι μέσα σε αυτό το σύστημα, στο σύνολο του σώματος, υπάρχουν ιδιότητες και πληροφορίες (με τη μορφή της ενέργειας) που πρέπει να κοινοποιούνται και να αποθηκεύονται σε κάθε κύτταρο στο σώμα. Με τον καιρό, πιστεύω ότι οι επιστήμονες θα επεκτείνουν την έννοια Living Matrix για να συμπεριλάβει αόρατα συστήματα επικοινωνίας που έχουν αναφερθεί, όπως το ανθρώπινο ενεργειακό πεδίο, τα τσάκρα και οι μεσημβρινοί. Κύστη Ενέργειας (Energy cysts)

15 Ο Dr. Upledger, εμπνευστής και θεμελιωτής της Κρανιοϊερής Θεραπείας, αναφέρει πως η σύλληψη της ιδέας που αφορά την Κύστη Ενέργειας έγινε κατά την περίοδο που εργαζόταν ως καθηγητής στο Michigan State University College of Osteopathic Medicine, σε συνεργασία με τους: Drs Zvi Karni (biophysics, biological engineering) και Ernest Retzlaff (neurophysiology). Σημαντική ήταν, επίσης, η συμβολή των: Drs Fred Becker (anatomy), Jon Kabara (biochemistry), David McConnell (psychology, biochemistry), και Irwin M. Korr (physiology). Ο όρος κύστη ενέργειας οφείλεται στον Elmer Green (Director of the Menninger Foundationin Topeka, Kansas). Έχει τύχει πολλές φόρες να διαπιστώσουμε πως ένας τραυματισμός προκαλεί προβλήματα σε μια περιοχή του σώματος, αρκετό καιρό μετά την αποκατάσταση της βλάβης. Παράδοξο θα μπορούσε να ισχυριστεί κάποιος, αλλά ο Dr Upledger, μαζί με τον βιοφυσικό Dr Zvi Karmi, ανακάλυψαν -στα τέλη της δεκαετίας του ότι το σώμα μπορεί να διατηρεί τα αποτυπώματα ενός τραύματος. Τα αποτυπώματα, τα οποία μπορεί να εμπεριέχουν και το συναισθηματικό φόντο που προκλήθηκε κατά τη διάρκεια του τραυματισμού, αφήνουν ένα υπόλοιπο ενσωματωμένο στο σώμα. Αυτές τις περιοχές περιορισμού ή ενεργειακής αποδιοργάνωσης τις ονόμασαν energy cysts- κύστες ενέργειας. Ας δούμε, πιο αναλυτικά, τι ακριβώς αυτό σημαίνει. Όταν συμβεί ένα ατύχημα, η κινητική ενέργεια που προκαλείται λόγω του τραυματισμού, διεισδύει στο σώμα. Γνωρίζουμε από τους νόμους της θερμοδυναμικής ότι η ενέργεια δεν δημιουργείται, ούτε καταστρέφεται. Επίσης, μας λένε ότι η φυσική ροπή των ατόμων, των μορίων και της ενέργειας είναι προς την αποδιοργάνωση. Όταν αυτή η ενέργεια του τραυματισμού διεισδύει στο σώμα, το βάθος διείσδυσης εξαρτάται από τη δύναμη του τραυματισμού, σε συνάρτηση με την πυκνότητα του ιστού. Αν το σώμα είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τη δυσλειτουργία η «ενέργεια του

16 τραυματισμού» μπορεί να εξανεμιστεί ώστε να ακολουθήσει η φυσιολογική επούλωση. Αν το σώμα δεν είναι σε θέση να εξανεμίσει αυτή την ενέργεια, τότε συμπιέζεται σε μια μικρότερη και μικρότερη σφαίρα, προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η έκταση της δυσλειτουργίας του ιστού. Όταν γίνεται πιο μαζεμένη και εντοπισμένη, η αποδιοργάνωση στη συμπιεσμένη μπάλα ενέργειας αυξάνεται έως ότου μετατραπεί σε «κύστη ενέργειας». Εκδηλώνεται ως ένα εμπόδιο στη μετάδοση των ηλεκτρικών ερεθισμάτων μέσω των ιστών του σώματος. Εκεί όπου βρίσκεται προκαλεί ένταση. Ουσιαστικά πρόκειται για μία περιοχή με αυξημένη εντροπία στο σώμα. Ο όρος εντροπία, όπως περιγράφεται από τον δεύτερο νόμο της θερμοδυναμικής, σημαίνει ότι η ενέργεια μεταπίπτει από οργανωμένη κατάσταση σε ανοργάνωτη. Η περιοχή είναι ζεστή και υπολειτουργεί. Ένα άτομο μπορεί να προσαρμοστεί στις κύστες ενέργειας. Ωστόσο, με την πάροδο του χρόνου, το σώμα χρειάζεται επιπλέον ενέργεια για να συνεχίσει να εκτελεί τις καθημερινές λειτουργίες του. Καθώς τα χρόνια περνούν και το σώμα επιβαρύνεται, μπορεί να χάσει την ικανότητά του να προσαρμόζεται. Τότε είναι που τα συμπτώματα και οι δυσλειτουργίες αρχίζουν να εμφανίζονται, οπότε γίνεται δύσκολο να τα αγνοήσει. Οι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την δυνατότητα του σώματος να διασκορπίσει την επιπλέον ενέργεια, ή που συμβάλλουν ώστε να δημιουργηθεί ενεργειακή κύστη είναι: α. Όταν η ποσότητα της ενέργειας υπερνικά την δυνατότητα του σώματος, β. Η ύπαρξη προηγούμενων τραυματισμών στην ίδια περιοχή του σώματος μειώνει την ικανότητα του σώματος να διασκορπίσει την επιπλέον ενέργεια, γ. Η συναισθηματική κατάσταση του ασθενή την ώρα του τραυματισμού, καθώς θυμός, φόβος, ενοχή, ή άλλα αρνητικά συναισθήματα ελαττώνουν την ικανότητα αντίδρασης του σώματος.

17 Αντίθετα, μόλις τα συναισθήματα αυτά εντοπισθούν και απελευθερωθούν, η σωματική δυσλειτουργία, που οφείλεται στην ενεργειακή κύστη και τα συνωδά συμπτώματα, υποχωρεί. δ. Η περιοχή όπου αναπτύσσεται η ενεργειακή κύστη, καθώς από εκεί καθορίζεται το πόσο βαθιά η ενέργεια διεισδύει στο σώμα και προσδιορίζει το μέγεθος της δύναμης και την πυκνότητα των ιστών που την δέχονται. Η διείσδυση, για παράδειγμα, στα οστά είναι μικρότερη από ό,τι στα μαλακά μόρια. ε. Ο χρόνος έναρξης της θεραπευτικής διαδικασίας προκειμένου να εξανεμιστεί η επιπλέον ενέργεια. Η θεραπευτική διαδικασία πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, ενώ μπορεί να διαρκέσει αρκετές ημέρες. Εντοπισμός συναισθημάτων παγιδευμένων Ως θεραπευτές, ερχόμαστε σε επαφή με ασθενείς, που ενώ έχουν προσπαθήσει πάρα πολύ, έχουν υποβληθεί σε πολλές θεραπευτικές προσπάθειες, δεν έχουν αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τα συμπτώματα τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις τα παγιδευμένα συναισθήματα στους ιστούς μπορεί να είναι η υποβόσκουσα αιτία. Μπορούμε να εντοπίσουμε αυτές τις περιοχές, αναζητώντας περιοχές της περιτονίας με αυξημένη τάση, μειωμένη ροή των υγρών του σώματος και διαταραχή του Κρανιοϊερού ρυθμού. Η εντόπιση τέτοιων περιοχών υποδεικνύει ανισορροπία/δυσλειτουργία, την οποία το σώμα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνο του (προσαρμοστική εξάντληση ετερόσταση) και χρειάζεται θεραπευτική παρέμβαση ενίσχυση. Υπάρχει ποικιλία θεραπευτικών παρεμβάσεων που μπορούν να ενισχύσουν την προσαρμοστική ικανότητα του σώματος, όπως είναι ο βελονισμός, γιόγκα, διαλογισμός, τεχνικές χαλάρωσης, άσκηση κ.α.

18 Η περισσότερο αξιόπιστη μέθοδος που εγώ γνωρίζω είναι η τεχνική της Κρανιοϊερής Θεραπείας που ονομάζεται ονομάζεται Απελευθέρωση Κύστης Ενέργειας. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για την ενθάρρυνση του σώματος να απελευθερώσει τη μπλοκαρισμένη ενέργεια και να επιταχύνει την πλήρη ανάκαμψη. Ως μέρος αυτής της διαδικασίας, κάποιες φορές το σώμα θα επιστρέψει «αυθόρμητα» στη θέση που βρισκόταν όταν υπέστη τον τραυματισμό για πρώτη φορά. Τότε, ο θεραπευτής μπορεί να αισθάνεται τους ιστούς να χαλαρώνουν και να απελευθερώνονται από την κύστη ενέργειας με την έκλυση θερμότητας. Στη συνέχεια, ο οργανισμός είναι ελεύθερος να επιστρέψει πλήρως στα βέλτιστα επίπεδα λειτουργίας του. Η τεχνική αυτή πολλές φορές συνοδεύεται από την Ψυχοσωματική Απελευθέρωση Somatoemotional Release. Η Ψυχοσωματική Απελευθέρωση (SomatoEmotional Release) είναι η θεραπευτική διαδικασία, που διευκολύνει το σώμα και την ψυχή να απαλλαγούν από την δράση των υπολειμματικών επιδράσεων, ενός προηγούμενου φυσικού ή συναισθηματικού τραύματος. Λειτουργεί συμπληρωματικά με την Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr. J. Upledger, διευρύνοντας και προωθώντας την αποτελεσματικότητα της. Η φιλοσοφία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης (SomatoEmotional Release / SER) στηρίζεται στην άποψη ότι οι άνθρωποι μερικές φορές μεταφέρουν μια συναισθηματική εμπειρία στο σώμα, γεγονός που οδηγεί στην διαταραχή της λειτουργικής αρμονίας σε κάποιο όργανο ή στους ιστούς, με επακόλουθο πιθανή παθολογία. Δουλεύοντας ο εκπαιδευμένος θεραπευτής με τα χέρια του, βοηθούμενος τις περισσότερες φορές από τον Θεραπευτικό Διάλογο, είναι δυνατόν να επιτύχει τη απελευθέρωση του

19 προσβεβλημένου ιστού, ταυτόχρονα με την απομάκρυνση του συναισθηματικού φόντου. Οι αρχές της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης υποστηρίζουν μια προσέγγιση επικεντρωμένη στον ασθενή, σεβόμενη την γλώσσα, την κουλτούρα, τα πιστεύω, και την διορατικότητα του. Πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη το γεγονός πως στους ανθρώπους η ικανότητα να έρθουν σε επαφή με τα συναισθήματα τους διαφέρει δραματικά. Η διαδικασία της Ψυχοσωματικής Απελευθέρωσης μπορεί να εμποδιστή από ένα βαθμό αντίστασης. Υπάρχει όμως ένας υποσυνείδητος μηχανισμός που μας επιτρέπει να μπούμε στην διαδικασία απελευθέρωσης, όταν είμαστε στην κατάλληλη χρονική στιγμή για να γίνει μια σημαντική αλλαγή στη ζωή μας. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία, μπορεί με ήπιο τρόπο, να προετοιμάσει το έδαφος, βοηθώντας διαδικασία. το σώμα να συμμετέχει σε αυτήν την ΠΗΤΕΣ: Releasing Emotions Trapped in the Tissues, by John Upledger, DO, OMM, Massage Today, June, 2008, Vol. 08, Issue 06 OUR INNER OCEAN A World of Healing Modalities, LeCain W. Smith FREEDOM FROM BODY MEMORY, Jonathan Tripoli ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση, Χαρ. Τιγγινάγκας, Αθήνα 2015, ISBN: ΚΡΑΝΙΟ - ΣΠΛΑΧΝΙΚΗ ΣΥΝΑΦΕΙΑ

20 Κρανίο σπλαχνική συνάφεια! Σύμφωνα με τον Jean-Pierre Barral (Visceral Manipulation II), υπάρχουν δυο τύποι κρανίο-σπλαχνικής συνάφειας: 1) συνάφεια που αντιστοιχεί σε περιοχές του σκελετού, στις κρανιακές ραφές ή σε περιορισμούς στο σύστημα των μεμβρανών, 2) συνάφεια που αντιστοιχεί σε αυτό καθαυτό το κρανίο, είτε δομικά, είτε λειτουργικά. Μερικές γενικές παρατηρήσεις: Σύστοιχος συσχετισμός: περιορισμός σκελετικός, στις κρανιακές ραφές και στο σύστημα των μεμβρανών, συχνά προκύπτει στην ίδια πλευρά που βρίσκεται το όργανο που δυσλειτουργεί.

21 Κρανιακός συσχετισμός: όσο πιο χαμηλά βρίσκεται ο σπλαχνικός περιορισμός, τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα για αλλαγές στο κατώτερο τμήμα του κρανίου. Για παράδειγμα, ένα ηπατικό πρόβλημα συχνά συσχετίζεται με τη δεξιά στεφανιαία ραφή ή με κάποια από τις δεξιά ευρισκόμενες κρανιακές ραφές. Γυναικολογικά προβλήματα πολύ συχνά λαμδοειδή ραφή και το ινιακό οστό. σχετίζονται με Προσπαθήστε τη παρακάτω δοκιμασία: την

22 Αρχικά εφαρμόστε την δοκιμασία του τοπικού ακούσματος στο κρανίο του ασθενή και καταγράψτε στο μυαλό σας πως το αντιλαμβάνεστε. Στη συνέχεια κινητοποιήστε ένα όργανο και άμεσα επαναλάβετε την δοκιμασία του τοπικού ακούσματος στο κρανίο. Εάν στη νέα δοκιμασία το χέρι σας ολισθαίνει διαφορετικά ή πιο βαθιά, αυτή η περιοχή είναι πολύ πιθανόν να συσχετίζεται με κεντρική εγκεφαλική προβολή του οργάνου που κινητοποιήσατε. Μπορείτε να εργάζεστε ταυτόχρονα στο όργανο και στις εγκεφαλικές του συνδέσεις για να επιτύχετε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα. Εντούτοις αν στη νέα δοκιμασία το χέρι σας παραμένει επιφανειακά, ο συσχετισμός αφορά τη περιτονία, τη σκληρά μήνιγγα, μύες κ.α., μόνο εάν το χέρι έλκεται βαθύτερα μέσα στο κρανίο υπάρχει εγκεφαλικός συσχετισμός. ΠΗΓΗ Visceral Manipulation II, Revised Edition, Jean-Pierre Barral ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ ΚΑΙ ΟΠΙΟΥΧΑ ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΠΙΟΥΧΑ ΑΝΑΛΓΗΤΙΚΑ

23 Σύμφωνα με το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων των Η.Π.Α ( Centers for Disease Control and Prevention CDC), περίπου 40 Αμερικανοί πεθαίνουν κάθε ημέρα από υπερβολική δόση συνταγογραφούμενων παυσίπονων φαρμάκων, ενώ το 2013 εκτιμήθηκε ότι 1,9 εκατομμύρια άνθρωποι έκαναν κατάχρηση ή εξαρτιόνταν από συνταγογραφούμενα οπιοειδή φάρμακα. Δεν γνωρίζουμε καμία άλλη φαρμακευτική αγωγή, που χρησιμοποιείται συνήθως για μη θανατηφόρα κατάσταση να σκοτώνει τόσο συχνά ασθενείς δήλωσε ο διευθυντής του CDC Thomas Frieden και συνέχισε ελπίζουμε να δούμε λιγότερους θανάτους από οπιούχα, αυτό είναι το σημείο αναφοράς, πρόκειται για πραγματικά επικίνδυνα φάρμακα που φέρουν τον κίνδυνο του εθισμού και του θανάτου. Για πρώτη φορά στην ιστορία του, το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Η.Π.Α., εξέδωσε επίσημα κατευθυντήρια γραμμή προς τους ιατρούς της πρωτοβάθμιας περίθαλψης, που συνταγογραφούν σχεδόν το ήμισυ των

24 οπιούχων, να μη χορηγούν οπιούχα παυσίπονα σε ασθενείς με χρόνιο πόνο. Έχει διαπιστωθεί ότι οι κίνδυνοι των φαρμάκων αυτών αντισταθμίζουν τα προσδοκώμενα οφέλη. Ασθενείς με οξύ πόνο, όπως συμβαίνει μετά από τραυματισμό, συνήθως χρειάζονται οπιούχα παυσίπονα μόνο για τρεις ημέρες. Σπάνια για περισσότερο από επτά ημέρες. Ο Frieden επισημαίνει: Με τα οπιοειδή φάρμακα ξεκινήστε με μικρή δοσολογία και αυξήστε την προοδευτικά μόνο όταν είναι ανάγκη και μόνο όταν τα οφέλη υπερτερούν των κινδύνων. Παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξαν ποτέ αποδείξεις ότι τα οπιούχα φάρμακα βοηθούν στον χρόνιο πόνο, οι ιατροί εκπαιδεύτηκαν για χρόνια να θεωρούν τον πόνο ως ζωτικής σημασίας που πρέπει να αντιμετωπισθεί, έγραψε ο εξειδικευμένος στον εθισμό, ιατρικός διευθυντής του Reach Health Services in Baltimore, Yngvild Olsen, στο κύριο άρθρο στο JAMA. Αυτή η οδηγία για την αντιμετώπιση του πόνου, συνεχίζει ο Olsen, συνοδεύτηκε από την παραπλανητική τακτική των κατασκευαστών να ελαχιστοποιούν τον κίνδυνο κατάχρησης και εξάρτησης. Η πίεση στη προσπάθεια διαχείρισης του πόνου οδήγησε τους ιατρούς να παραβλέψουν ή να υποτιμήσουν τη παρουσία του εθισμού στους ασθενείς τους.

25 Το Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Η.Π.Α., καθιστά απολύτως σαφές ότι η ιατρική πράξη επιβάλλεται να αλλάξει καθώς είναι βλαπτική για τους ασθενείς με πόνο, ενώ επιβαρύνει τη δημόσια υγεία. Οι παραπάνω διαπιστώσεις φέρνουν στην επιφάνεια επιλογές για την αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου, που έχουν ως κατεύθυνση την ενίσχυση του φυσικού αμυντικού μηχανισμού τού σώματος, δηλαδή τη προσαρμοστική του ικανότητα. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε είναι: Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα, ή να επηρεάσουμε την αιτία του προβλήματος; Υπάρχουν πολλά και καλά φάρμακα για να προλάβουν

26 ή να σταματήσουν τον πόνο. Είναι, όμως, αυτός ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης; Προτιμούμε να αντικαταστήσουμε τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματός μας με «ειδικά φάρμακα», ή να τον ενισχύσουμε ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αποτελεσματικά, όπως εκείνος ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε ειδικό; Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης ενός προβλήματος είναι η επίγνωση της ύπαρξής του. Ο ασθενής πρέπει να ενημερωθεί για το πρόβλημά του και να καταλάβει τον μηχανισμό που το προκαλεί, ώστε να πάρει τον έλεγχο στα χέρια του, αντί να βρίσκει υποκατάστατα, που, ενδεχομένως, προσωρινά να του προσφέρουν ανακούφιση. Ο χρόνιος πόνος είναι αποτέλεσμα, είτε διαταραχής στη μορφολογία και τη λειτουργικότητα του σώματος, είτε το αποτέλεσμα χημικών αλλαγών στο σώμα εξαιτίας δυσλειτουργίας του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος (Εγκέφαλος Νωτιαίος Μυελός), συμπεριλαμβανομένων και των συναισθηματικών/ψυχολογικών επιβαρύνσεων. Ένα οξύ ερέθισμα θα πυροδοτήσει σειρά γεγονότων που θα δημιουργήσουν σήματα διέγερσης μηνύματα, τα οποία θα φθάσουν στον εγκέφαλο μέσω του νωτιαίου μυελού. Όταν το ερέθισμα είναι βραχύβιο, βραχύβια μικρής διάρκειας- θα είναι και η απόκριση του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Εάν, όμως, το ερέθισμα είναι παρατεταμένο, μπορεί να προκληθεί ευαισθητοποίηση σε περιφερικό και/ή σε κεντρικό επίπεδο. Αυτό αποκαλείται πρωτογενής υπεραλγησία. Υπάρχει και η δευτερογενής υπεραλγησία μέσω της οποίας η μηχανική διέγερση κοντά στο σημείο της αρχικής βλάβης προξενεί πόνο. Δηλαδή έχει διαταραχθεί η «προσαρμοστική» ικανότητα του

27 οργανισμού, γνωστή ως «ομοιόσταση». Αντί λοιπόν να εντοπίσουμε την αιτία του πόνου, εξετάζοντας τον ασθενή ως ένα σύνολο με ψυχοσωματική διάσταση που χαρακτηρίζεται από αρμονία στη λειτουργικότητα του και στη συνέχεια να αποκαταστήσουμε την προσαρμοστική του ικανότητα, ενισχύοντας τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του ιδίου του σώματος, ώστε να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του όπως εκείνος ξέρει καλύτερα (αυτοδιόρθωση), εμείς τον αποδυναμώνουμε. Με τα οπιούχα φάρμακα προκαλείτε μια καταστολή του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, με άμεσο αποτέλεσμα να αποδυναμώνουμε τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος. Είναι σαν να λέμε εσύ κάτσε στην άκρη εγώ θα κάνω την δουλεία για εσένα. Θεωρείτε ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος αντιμετώπισης του προβλήματος; ΟΧΙ ΑΥΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΩΣΤΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗΣ!!! Υπάρχουν πολλές τεχνικές που μπορούν να βοηθήσουν τον πάσχοντα από χρόνιο πόνο να αντιμετωπίσει τα προβλήματα του με αποτελεσματικότητα. Αρκεί να ψάξει, να ενημερωθεί, να προσπαθήσει και κυρίως να έχει την διάθεση να παλέψει για το πρόβλημα του. Μην περιμένετε μαγικά χάπια. Η λύση βρίσκεται μέσα σας αρκεί να την αναζητήσετε.

28 Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι τόσο σύνθετα προβλήματα δεν αντιμετωπίζονται με μονοθεραπείες, αλλά με συνδυασμένη θεραπευτική παρέμβαση, σύμφωνα με την κλινική μου εμπειρία, προτείνω τον συνδυασμό της Κρανιοϊερής Θεραπείας του Dr Upledger με την Νευροθεραπεία Νευρορεφλεξολογία, όπως αυτή περιγράφεται στο βιβλίο μου ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση, Αθήνα 2015, ISBN: ΠΗΓΕΣ Clear Message from CDC: Avoid Opiate Painkillers

29 Doctors told to avoid prescribing opiates for chronic pain ΑΝΤΙΚΑΤΑΘΛΙΠΤΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΟΝΙΟ ΠΟΝΟ; ΕΠΙΛΟΧΕΙΟΣ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ Επιλόχειος κατάθλιψη «Γιατί νιώθω έτσι; Τι μου συμβαίνει;» Είναι η σκέψη που, πολύ συχνά, βασανίζει τη νέα μαμά, η οποία λίγες μέρες μετά τη γέννηση του μωρού της αρχίζει να έχει κακή διάθεση, να νιώθει έντονη θλίψη, να μην παίρνει χαρά ακόμα και από τις πιο ευχάριστες δραστηριότητες και να κλαίει με το παραμικρό. Το συναίσθημα που βιώνει η γυναίκα τις στιγμές εκείνες είναι ανυπόφορο και, παρότι αντιλαμβάνεται και η ίδια πώς είναι παράλογο το συναίσθημά της (αφού δεν υπάρχει πραγματικός λόγος για να νιώθει τόσο δυσάρεστα), της είναι σχεδόν αδύνατο να το ελέγξει.

30 Οι λόγοι για τους οποίους κάποιες νέες μαμάδες αναπτύσσουν κατάθλιψη μετά τον τοκετό δεν είναι τελείως άγνωστοι. Η κατάθλιψη, γενικότερα, πιστεύεται ότι είναι αποτέλεσμα διαταραχής ορμονών του εγκεφάλου, όπως η σεροτονίνη, η επινεφρίνη, η νορεπινεφρίνη και η ντοπαμίνη. Τα επίπεδα των ορμονών αυτών, πέφτουν κατακόρυφα αμέσως μετά τον τοκετό. Πιθανότατα,όμως, οι έντονες αλλαγές στα επίπεδα οιστρογόνων και προγεστερόνης στο σώμα της γυναίκας μετά τον τοκετό να παίζουν κάποιο ρόλο στην εμφάνιση της κατάθλιψης. Ορμονικές αλλαγές, όμως, επιφέρει και το άγχος. Γίνεται, επομένως, φανερό, ότι στην εμφάνιση, του προβλήματος συντείνουν μια σειρά από παράγοντες κινδύνου. Μελαγχολία ή κατάθλιψη; Οι περισσότεροι ψυχολόγοι κάνουν σαφή διαχωρισμό ανάμεσα στην επιλόχειο κατάθλιψη και την επιλόχειο μελαγχολία, η οποία έχει ηπιότερα συμπτώματα και μικρότερη διάρκεια (διαρκεί περίπου δύο εβδομάδες μετά τον τοκετό). Στην περίπτωση της επιλόχειας κατάθλιψης, όμως, τα συμπτώματα μπορεί να διαρκέσουν ακόμα και έξι μήνες μετά τον τοκετό. Τότε, πιθανότατα, να μπορούμε να μιλάμε για κανονική κατάθλιψη. Ποιες γυναίκες έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν επιλόχειο κατάθλιψη; Η επιλόχειος κατάθλιψη δεν εμφανίζεται σε όλες τις γυναίκες. Περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν έχουν εκείνες που: 1. έχουν ιστορικό επιλόχειας κατάθλιψης, 2. στενός συγγενής τους πάσχει από κατάθλιψη, 3.αντιμετωπίζουν επιπλοκές κατά τον τοκετό, 4.αντιμετωπίζουν συζυγικά προβλήματα, 5. το νεογέννητό τους αντιμετωπίζει προβλήματα υγείας, ή 6.παρουσιάζουν ήδη άλλα ψυχολογικά προβλήματα.

31 Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί επιλόχειος κατάθλιψη; η Όταν τα πρώτα συμπτώματα της επιλόχειας κατάθλιψης κάνουν την εμφάνισή τους, το καλύτερο που έχει να κάνει η νέα μητέρα είναι να ζητήσει άμεσα τη βοήθεια ειδικού. Την βοήθεια, δηλαδή του ψυχολόγου, γιατί μόνο εκείνος μπορεί διαγνώσει το πρόβλημα και να την βοηθήσει να το διαχειριστεί. Θα πρέπει να σημειώσουμε εδώ, ότι η επιλόχειος κατάθλιψη δεν είναι ζήτημα που αφορά μόνο τη μητέρα, αλλά έχει άμεσο αντίκτυπο και στο βρέφος. Μια καταθλιπτική μαμά έχει λιγότερες δυνατότητες να ανταποκριθεί με τρόπο ικανοποιητικό στα μηνύματα του παιδιού της. Το αποτέλεσμα θα είναι το παιδί να βρεθεί στον κίνδυνο να αναπτύξει πολλαπλές αναπτυξιακές δυσκολίες και καθυστερήσεις τόσο στη συμπεριφορά, όσο και σε άλλους τομείς (συναισθηματικούς, κοινωνικούς) που μπορεί να εμφανιστούν στο μέλλον, καθώς η σχέση του και ο δεσμός με τη μητέρα παίζει ρόλο εξαιρετικής και καθοριστικής σημασίας από την πρώτη κιόλας στιγμή της γέννησής του. Αν, λοιπόν, υποψιάζεστε ότι πιθανόν να πάσχετε από κατάθλιψη, θα πρέπει άμεσα να ζητήσετε ιατρική υποστήριξη.μπορεί να είναι πολύ έντονες οι στιγμές που όλα θα δείχνουν «μαύρα», να θυμάστε όμως ότι η γέννηση ενός μωρού φέρνει πολλές αλλαγές στη ζωή σας, στη λειτουργία τους σπιτιού σας, αλλά και στις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ των μελών της οικογένειας. Γι αυτό σκεφτείτε ότι πολλά πράγματα από όσα νοιώθετε, ίσως να είναι

32 και φυσιολογικά!!! Κλινική Παρατήρηση Μία πολύ ενδιαφέρουσα κλινική παρατήρηση είναι εκείνο που ο εμπνευστής της Κρανιοϊερής θεραπείας Dr Upledger ονόμασε «το δυστυχισμένο τρισθενές στοιχείο». Πολλές φορές σε παρουσία ενδογενούς κατάθλιψης, μπορεί να διαπιστωθεί συμπίεση στο ύψος του πέμπτου οσφυϊκού και του πρώτου ιερού σπονδύλου (Ο5-Ι1), στην βάση του κρανίου, εκεί όπου ενώνεται το ινιακό οστό του κρανίου με τον πρώτο αυχενικό σπόνδυλο, και στην σφηνοϊνιακή συγχόνδρωση, εκεί δηλαδή που ενώνεται το σφηνοειδές οστό του κρανίου με το ινιακό οστό. Για παράδειγμα, σε μία έγκυος γυναίκα η οποία πριν από τον τοκετό είχε συμπιεσμένες δύο από τις τρεις προαναφερθείσες περιοχές (χωρίς να εμφανίζει συμπτώματα), κατά την διάρκεια του τοκετού υπάρχει η

33 πιθανότητα να συμπιεσθεί η τρίτη περιοχή (π.χ. Ο5-Ι1) και αυτό να είναι το αίτιο της γένεσης του συνδρόμου που είναι γνωστό ως «επιλόχειος κατάθλιψη». Η δυσλειτουργία αυτή αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την Κρανιοϊερή θεραπεία. ΠΗΓΕΣ: te-thn-me-hamo.html#sthash.eioaulkt.dpuf ression «ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση», Χαράλαμπος Τιγγινάγκας "LESS IS MORE" Less is more

34 Less is more φράση από το ποίημα του Robert Browning «Andrea del Sarto, also called δημοσιεύτηκε το the Faultless Painter - που

35 Less is more (Αρχιτεκτονική), φράση που υιοθετήθηκε το 1947 από τον αρχιτέκτονα Ludwig Mies van der Rohe, ως πρότυπο για την Μινιμαλιστική διακόσμηση και αρχιτεκτονική. Less is more μια φράση που μερικές φορές χρησιμοποιείται για να περιγράψει στο λειτουργικό σύστημα UNIX την ωφελιμότητα της γραμμής εντολών less, η οποία παρέχει παρόμοια λειτουργικότητα με το more.

36 Less is more φράση που χρησιμοποίησε ο θεμελιωτής της Κρανιοϊερής Θεραπείας Dr John Upledger, για να επισημάνει τη δυναμική του ήπιου απαλού χειρισμού (the power of a gentle touch). Ποια η χρησιμότητα του ήπιου απαλού χειρισμού Ένας δυνατός χειρισμός ενεργοποιεί τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος, με αποτέλεσμα την αύξηση του μυϊκού τόνου, την αντίσταση στον επιχειρούμενο χειρισμό και ως εκ τούτου την αποτροπή της δράσης του σε ιστούς και δομές που είναι σε βάθος. Αντίθετα ήπιος χειρισμός βάρους 5gr που δεν ενεργοποιεί τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος θεωρείται από το σώμα πως είναι ασφαλής, τον αφομοιώνει, έχει διεισδυτικότητα και μονιμότητα καθώς ο οργανισμός, μέσω των συστημάτων προσαρμογής που διαθέτει δεν προσπαθεί να επιστρέψει στην προηγούμενη κατάσταση.

37 Προσαρμοστική οργανισμού ικανότητα του Ομοιόσταση είναι η ικανότητα του οργανισμού να διατηρεί σταθερό το εσωτερικό του περιβάλλον. Προϋποθέτει κατανάλωση ενέργειας και συντονισμό λειτουργίας διαφόρων οργάνων, ελέγχεται από τον υποθάλαμο του εγκεφάλου, ενώ επιτυγχάνεται με ομοιαστατικούς μηχανισμούς που ρυθμίζουν τη θερμοκρασία του σώματος (36,6), το ph του αίματος (7,4), τη συγκέντρωση γλυκόζης στο αίμα, τη συγκέντρωση αερίων στο αίμα (O2, CO2) και την άμυνα του οργανισμού (ανοσοβιολογικό σύστημα). Η διαταραχή της ομοιόστασης μπορεί να προκύπτει από ασθένεια και να είναι προσωρινή και αναστρέψιμη, ή μη αναστρέψιμη και μόνιμη που οδηγεί στον θάνατο. Προκαλείται από παθογόνους μικροοργανισμούς, από περιβαλλοντικούς παράγοντες (ακτινοβολίες, ακραίες μεταβολές θερμοκρασίας, κ.ά.), από τον τρόπο ζωής (κάπνισμα, καταχρήσεις οινοπνευματωδών ποτών, ναρκωτικά, κ.ά.), από τραυματισμό (φυσικό ή συναισθηματικό), ενώ σημαντικός είναι και ο ρόλος της κληρονομικότητας. Η ομοιόσταση μπορεί να θεωρηθεί και ως δυναμική αυτορρύθμιση ενός συστήματος. Αυτορρύθμιση είναι η δυνατότητα ενός συστήματος να μεταβαίνει εκούσια από μια κατάσταση δυσαρμονίας στην οργάνωσή του, σε μια κατάσταση περισσότερο αρμονική. Η έννοια αυτής της αυτορρύθμισης, ιδιαίτερα για τον ανθρώπινο οργανισμό ως σύστημα, περιγράφει μια από τις θεμελιώδεις ιδιότητές του, δηλαδή να αλλάζει από μόνο του τον τρόπο συμπεριφοράς, μεταβαίνοντας από μια κατάσταση δυσαρμονίας σε μια κατάσταση αρμονίας.

38 Ουσιαστικά η ομοιόσταση, όπως αναφέρει ο Selye, είναι η προσαρμοστική ικανότητα του οργανισμού, που προκύπτει ως απάντηση σε κάποιο εσωτερικό ή εξωτερικό επιβαρυντικό παράγοντα. Σε περίπτωση που ο επιβαρυντικός παράγοντας ή περισσότεροι επιβαρυντικοί παράγοντες επιμένουν, τότε μπορεί αυτή η έμφυτη προσαρμοστική ικανότητα του οργανισμού να εξαντληθεί, δηλαδή να προκύψει ο κίνδυνος της προσαρμοστικής εξάντλησης. Η αποτυχία της ομοιόστασης να ανταποκριθεί στους στόχους της, οδηγεί τον οργανισμό στη φάση της ετερόστασης. Τότε παρεμβαίνει ο θεραπευτής με τους χειρισμούς του, να προσφέρει τα κατάλληλα ερεθίσματα για να ενισχύσει την προσαρμοστική ικανότητα, με σκοπό να αποφύγει ο οργανισμός την προσαρμοστική εξάντληση. Να αποφύγει, δηλαδή, το σημείο χωρίς επιστροφή, όπου η ατομική προσαρμοστική ικανότητα καταρρέει. Το ερώτημα που προκύπτει είναι η ποιότητα των χειρισμών που εφαρμόζει ο θεραπευτής, ή αν προτιμάτε το άγγιγμα του θεραπευτή πόσο απαλό ή δυνατό πρέπει να είναι για να είναι αποτελεσματικό; Ας ανατρέξουμε στην απάντηση του Dr John

39 Upledger σε σχετική ερώτηση φοιτητών του: Θέλω να είμαι σίγουρος πως οι φοιτητές μου θα είναι ήπιοι στους χειρισμούς τους. Το σώμα δεν αντιστέκεται σε ήπιους χειρισμούς. Όταν το σώμα δεν αντιστέκεται, μπορούμε να αισθανθούμε τις αλλαγές στους ιστούς. Χρησιμοποιώ τους όρους blending και melding γιατί σημαίνουν κάτι διαφορετικό. Blending (εναρμόνιση), σημαίνει: τη στιγμή που εμπλέκομαι με τον ασθενή, συνδέομαι και κινούμαι με τον ρυθμό του.melding (συγχωνεύομαι), δηλώνει, τη ποιότητα της επαφής με το σώμα του ασθενή και τη δυνατότητα να αποτελέσουν τα χέρια του θεραπευτή προέκταση του σώματος του. Έτσι αξιολογώντας τον κρανιοϊερό ρυθμό τα χέρια του θεραπευτή εναρμονίζονται (blending) με το σώμα, ενώ όταν εφαρμόζει κάποιο χειρισμό, τα χέρια του είναι η προέκταση (melding) των οστών που χρησιμοποιεί ως χειριστήρια. Είχε επισημάνει επίσης: κατά τη διάρκεια ενός χειρισμού, έχοντας στόχο να εμποδίσουμε την κίνηση της περιτονίας, ώστε να επιτύχουμε την απελευθέρωση ενός περιορισμού κάπου στη πορεία της, θα πρέπει να ισοφαρίσουμε την πίεση που προσφέρει το σώμα και να βάλουμε επιπλέον όση πίεση απαιτείται για να εμποδίσουμε τη κίνηση. Σε τελική ανάλυση, όσο εναρμονίζεται και συγχωνεύεται ο θεραπευτής με τον ασθενή, η επίγνωση της μηχανικής δύναμης αντικαθίσταται από την επίγνωση των αλλαγών στους ιστούς του ασθενή. Οι ήπιοι

40 χειρισμοί διευκολύνουν τη σωματική και ψυχολογική λειτουργικότητα, διευκολύνουν δηλαδή την λειτουργικότητα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Με τη Κρανιοϊερή Θεραπεία, ο θεραπευτής χρησιμοποιώντας απαλούς ήπιους χειρισμούς, απελευθερώνει περιορισμούς στα μαλακά μόρια που σχετίζονται και επηρεάζουν το σύστημα των μεμβρανών σπονδυλικό και ενδοκράνιο διευκολύνοντας έτσι τη ροή των υγρών του σώματος, κυρίως του εγκεφαλονωτιαίου υγρού. Τελικά διευκολύνει τη συνολική λειτουργικότητα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα, ενισχύοντας τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματος, δηλαδή την προσαρμοστική του ικανότητα. To touch can be to give life, Michelangelo

41 ΠΗΓΕΣ ΧΡΟΝΙΟΣ ΠΟΝΟΣ -Η παραφωνία του εγκεφάλου μια εναλλακτική πρόταση, Χαρ. Τιγγινάγκας, ISBN: CRANIOSACRAL THERAPY, John Upledger, D.O.,F.A.A.O. & Jon D. Vredevoogd, M.F.A., ISBN ΚΛΙΝΙΚΟΣ ΣΥΛΛΟΓΙΣΜΟΣ

42 Αντιμετώπιση συμπτωμάτων vs. Αποκατάσταση της αιτίας του πόνου και της δυσλειτουργίας Ο πατέρας της Οστεοπαθητικής Dr A. T. Still, διατύπωσε την άποψη στις αρχές του 20ου αιώνα ότι το σώμα αποτελεί ένα αυτορυθμιζόμενο, αυτοδιορθούμενο σύστημα. Πίστευε, επίσης, ότι το σώμα λειτουργεί ως μία μονάδα και πως η δομή του σώματος είναι στενά συνδεδεμένη με την λειτουργία του. Εάν το σύστημα βρίσκεται δομικά σε ανισορροπία, θα προσπαθεί συνεχώς από τη φύση του να αναζητά την ομοιοστασία. Στο μυοσκελετικό πεδίο, μια γενική αρχή είναι πως η δομική ανισορροπία έχει ως αποτέλεσμα τον πόνο και την δυσλειτουργία, αντίθετα η δομική ισορροπία ισοδυναμεί με λειτουργικότητα απαλλαγμένη από συμπτώματα.

43 Θυμηθείτε ακόμη ότι η περιτονία είναι ένα ινώδες κολλαγονούχο δίκτυο συνδετικού ιστού που διατρέχει ολόκληρο το σώμα, καλύπτοντας κάθε μυ, όργανο, οστέινη δομή και κύτταρο στο σώμα. Για να αντιληφθούμε τον τρόπο που καλύπτει το σώμα η περιτονία, ας χρησιμοποιήσουμε μεταφορικά το παράδειγμα ενός κεριού με κοχύλια τοποθετημένα στο εσωτερικό του. Τα κοχύλια θα αντιπροσώπευαν κάθε κύτταρο, κάθε όργανο, μυ, οστό και νεύρο στο σώμα και το κερί θα αντιπροσώπευε την περιτονία. Ανατομικά, η περιτονία πορεύεται αρχικά σε μία επιμήκη κατεύθυνση μέσα στο οβελιαίο επίπεδο από την κορυφή του κρανίου έως την πελματική περιτονία των ποδιών, σε ένα συνεχές αλληλένδετο δίκτυο συνδετικών ιστών. Υπάρχουν, επίσης, οριζόντια διαφράγματα, ή πτυχές της περιτονίας που δημιουργούν κοιλότητες, οι οποίες διευκολύνουν την ακέραια μορφή και την σταθερότητα, ενώ επιτρέπουν στα σπλαχνικά όργανά μας να παραμένουν στη θέση τους. Χωρίς αυτές τις οριζόντιες πτυχές της περιτονίας θα επικρατούσε η βαρύτητα και τα νεφρά μας θα έπεφταν μέσα στην λεκάνη, οι πνεύμονές μας θα εκτείνονταν συνεχώς πλάγια και θα έπεφταν στην κοιλιακή κοιλότητα κλπ. Οι οριζόντιες πτυχές της περιτονίας εντοπίζονται στη βάση του ινιακού οστού, στο ύψος του υοειδούς οστού, στο λαιμό, στη θωρακική είσοδο, στο αναπνευστικό διάφραγμα και στην βάση της πυέλου. Η περιτονία, η οποία περιλαμβάνει τη σκληρά μήνιγγα, περιβάλλει εσωτερικά το κρανίο και τον νωτιαίο μυελό και σχηματίζει το έλυτρο της σκληράς μήνιγγας.

44 Ας υποθέσουμε ότι το αριστερό λαγόνιο οστό έχει πρόσθια στροφή, με αποτέλεσμα ένα λειτουργικά μακρύτερο κάτω άκρο. Αντίθετα το δεξιό λαγόνιο οστό έχει οπίσθια στροφή με αποτέλεσμα ένα λειτουργικά κοντύτερο κάτω άκρο. Λαμβάνοντας υπόψη πως η λεκάνη μαζί με το ιερό οστό είναι η βάση στήριξης της σπονδυλικής στήλης, θα προκληθεί λειτουργική σκολίωση ως

45 προσαρμογή στις μορφολογικές αλλαγές της λεκάνης. Αυτή η ασυμμετρία με την καθημερινή επιβάρυνση επιδεινώνεται, έως ότου ο πόνος να κάνει την εμφάνιση του. Στη κλινική αξιολόγηση αυτή η δομική ασυμμετρία εύκολα μπορεί να γίνει αντιληπτή. Τι συμβαίνει όμως μακριά από τη περιοχή της λεκάνης; Μελετώντας αντίστοιχα την διαστρέβλωση στη κρανιακή περιοχή, διαπιστώνουμε ότι τα φτερά στο σφηνοειδές οστό του κρανίου αναλογικά ακολουθούν ένα πατέντο δυσλειτουργίας και στρέβλωσης που ταιριάζει με αυτό της πρόσθιας λαγόνιας ακρολοφίας, ενώ η ακρώρεια του ινιακού οστού παρουσιάζει πατέντο αναλογικό με την οπίσθια λαγόνια ακρολοφία.

46 Αυτό συμβαίνει γιατί τυχόν τάση που αναπτύσσεται από οποιοδήποτε δυσλειτουργία στο περιτονιακό σύστημα, μπορεί να μεταφερθεί οπουδήποτε στο σώμα. Εφόσον η περιτονία βρίσκεται παντού, και οι συμφύσεις της μπορούν να παράγουν και να εκτείνουν την επίδρασή τους με πολλούς τρόπους και σε πολλές κατευθύνσεις οπουδήποτε μέσα στο σώμα. Μέσω λοιπόν του σπονδυλικού σωλήνα η επίδραση της στρέβλωσης στη λεκάνη μεταφέρεται και στα οστά του κρανίου, αλλά και στο ενδοκράνιο σύστημα των μεμβρανών, που ας μη ξεχνάμε πως καλύπτουν σαν φόδρα τα κρανιακά οστά.

47 Ουσιαστικά έχουμε μια δυσλειτουργία στο κρανιοϊερό σύστημα, το φυσιολογικό εκείνο σύστημα που αποτελεί το περιβάλλον μέσα στο οποίο λειτουργεί ο εγκέφαλός και ο νωτιαίος μυελός, οι δυο βασικές συνιστώσες του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος. Όπως έχει αποδειχθεί αυτό μπορεί να προκαλέσει αισθητικές, νευρολογικές και κινητικές διαταραχές στον ασθενή. Μπορεί κάποιος ασθενής να έχει για παράδειγμα πονοκέφαλο τάσης ή ημικρανία ή ακόμη και χρόνιο πόνο και η πραγματική αιτία να βρίσκεται στις μορφολογικές αλλαγές της δομής είτε στη περιοχή της λεκάνης ή κάπου αλλού στη περιφέρεια του σώματος. Εργαζόμενοι να αντιμετωπίσουμε απλά τα συμπτώματα (π.χ. τον πονοκέφαλο τάσης), έχουμε περιορίσει τον θεραπευτικό μας ορίζοντα και φυσικά έχουμε περιορίσει σημαντικά την μακροχρόνια αποτελεσματικότητα των παρεμβάσεων μας. Πρέπει να είμαστε σε θέση να εκτιμήσουμε συνολικά τη μορφολογική κατάσταση στη δομή του σώματος, η οποία είναι αλληλένδετη με τη λειτουργικότητα του.

48 Έτσι με τους κατάλληλους χειρισμούς να αποκαταστήσουμε την ισορροπία, να ενισχύσουμε την προσαρμοστική ικανότητα του οργανισμού, να αποτρέψουμε την προσαρμοστική εξάντληση, ώστε να επιτευχθεί η ομοιόσταση. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger, είναι ικανή να ανταποκριθεί στις παραπάνω προκλήσεις και να ενισχύσει την λειτουργικότητα στο Κεντρικό Νευρικό Σύστημα με ευεργετικές επιδράσεις για τον ασθενή. Κρανιοϊερή Θεραπεία για τον χρόνιο πόνο στον αυχένα Κρανιοϊερή Θεραπεία για τον χρόνιο πόνο στον αυχένα

49 Η εφαρμογή της Κρανιοϊερής Θεραπείας (ΚΙΘ) στην αντιμετώπιση του χρόνιου πόνου φαίνεται να κερδίζει ολοένα και περισσότερο έδαφος. Κυρίως, όμως, ενισχύονται συνεχώς οι ενδείξεις σχετικά με την αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Έχοντας αυτά τα δεδομένα, ερευνητές από Πανεπιστήμια και Ινστιτούτα Υγείας της Γερμανίας ( Department of Internal and Integrative Medicine, Kliniken Essen-Mitte, Faculty of Medicine, University of Duisburg-Essen, Germany + Institute of Integrative Medicine, Department of Health, University of Witten/Herdecke, Germany ) αποφάσισαν να διερευνήσουν και να δώσουν απάντηση στο ερώτημα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της ΚΙΘ στην αντιμετώπιση του χρόνιου μη ειδικής παθολογίας πόνου στον αυχένα, σε σύγκριση με placebo (εικονική) θεραπεία. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ

50 Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές, Haller (Heidemarie MSc), Lauche (Romy PhD), Cramer (Holger PhD), Rampp (Thomas MD), Saha (Felix J. MD), Ostermann (Thomas PhD), Dobos (Gustav MD) έλαβαν ένα δείγμα 54 τυχαία επιλεγμένων ασθενών με πόνο στον αυχένα. Όλοι υποβλήθηκαν σε θεραπεία επί 8 εβδομάδες. Κάποιοι ακολούθησαν την Κρανιοϊερή Θεραπεία, και οι υπόλοιποι μια placebo θεραπεία με απαλό άγγιγμα. Η αξιολόγηση της κατάστασή τους έγινε σε τρεις φάσεις: πριν την υποβολή σε θεραπεία, αμέσως μετά την θεραπεία (8 εβδομάδες) και 3 μήνες (20 εβδομάδες) μετά την έναρξή της. Το βασικό κριτήριο της αξιολόγησης ήταν η ένταση του πόνου σε μια οπτική αναλογική κλίμακα. Δευτερευόντως, αξιολογήθηκαν ο πόνος κατά την κίνηση, η ευαισθησία στη μηχανική πίεση, η λειτουργική ανικανότητα, η ποιότητα της ζωής σχετικά με την υγεία, το άγχος, η κατάθλιψη, η αντίληψη του στρες, η αποδοχή του πόνου, η επίγνωση του σώματος και η σφαιρική εντύπωση των ασθενών όσον αφορά τη βελτίωση της κατάστασή τους και την ασφάλειά τους. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η έρευνα έδειξε ότι σε σύγκριση με την placebo ομάδα, οι ασθενείς που δέχτηκαν ΚΙΘ ανέφεραν σημαντική βελτίωση στην ένταση του πόνου τόσο κατά τις 8 πρώτες εβδομάδες από την έναρξη της θεραπείας τους, όσο και την 20 εβδομάδα. Κλινικά σημαντικές διαφορές στην ένταση του πόνου κατά την 20η

51 εβδομάδα μετά την έναρξη της θεραπείας αναφέρθηκαν από το 78% των ασθενών της ομάδας της ΚΙΘ, ενώ το 48% είχε ακόμη σημαντικά κλινικά οφέλη. Σημαντικές διαφορές σε σχέση με την προ της θεραπείας κατάσταση των ασθενών, στο ίδιο χρονικό διάστημα, παρατηρήθηκαν επίσης για τις παραμέτρους που αφορούσαν στον πόνο κατά την κίνηση, τη λειτουργική ανικανότητα, την ποιότητα της ζωής και τη σφαιρική αντίληψη των ασθενών όσον αφορά τη βελτίωση. Η ευαισθησία στον πόνο με την μηχανική πίεση και η επίγνωση του σώματος βελτιώθηκαν σημαντικά μόνο μέχρι την 8η εβδομάδα, το άγχος μόνο κατά την 20η εβδομάδα. Εδώ θα πρέπει να σημειωθεί ότι δεν αναφέρθηκαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες από τους ασθενείς που εντάχθηκαν στην ομάδα της Κρανιοϊερής Θεραπείας. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Οι παραπάνω παρατηρήσεις οδήγησαν του επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι η Κρανιοϊερή Θεραπεία αποδεικνύεται τόσο αποτελεσματική, όσο και ασφαλής στην βελτίωση του χρόνιου πόνου στον αυχένα, ενώ μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά στην βελτίωση της λειτουργικής δυσλειτουργίας και να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του ασθενή.

52 ΠΗΓΗ Clinical Journal of Pain: Post Acceptance: September 03, 2015 doi: /AJP Original Article: Craniosacral Therapy for the Treatment of Chronic Neck Pain: A Randomized Sham-controlled Trial. Haller -Heidemarie MSc, Lauche -Romy PhD, Cramer -Holger PhD, Rampp -Thomas MD, Saha -Felix J. MD, Ostermann -Thomas PhD, Dobos -Gustav MD. Αντιμετωπίστε την ημικρανία με φυσικό τρόπο! Αντιμετωπίστε την ημικρανία με φυσικό τρόπο!

53 Η Ημικρανία αποτελεί μια ιδιαίτερα δυσάρεστη κατάσταση. Χαρακτηρίζεται από σοβαρούς πονοκεφάλους που καλύπτουν το ένα ημισφαίριο της κεφαλής, αλλά έχει και άλλα συνωδά συμπτώματα. Παλαιότερα η ημικρανία θεωρούνταν ψυχολογική διαταραχή, σήμερα πλέον, είναι αναγνωρισμένη ως νευρολογική κατάσταση που επηρεάζει περίπου το 10% του πληθυσμού, ενώ μεγαλύτερο είναι το ποσοστό των ασθενών που έχουν γενετική προδιάθεση. Στην πλειοψηφία τους οι ασθενείς είναι γυναίκες, από τις οποίες περίπου οι μισές συσχετίζουν τις ημικρανίες με τον ορμονικό τους κύκλο. Η ακριβής αιτία είναι άγνωστη, εντούτοις οι ερευνητές πιστεύουν ότι οι κρίσεις έχουν να κάνουν με «χημικές αλλαγές» στον Εγκέφαλο. Σε αυτές τις αλλαγές εμπλέκονται αιμοφόρα αγγεία εγκεφάλου. και συγκεκριμένα νευρικά κύτταρα του Πολύ συχνά η φαρμακευτική αγωγή αποτελεί την πρώτη γραμμή αντιμετώπισης των συμπτωμάτων, παρόλο που πιο φυσικές επιλογές φαίνεται να είναι εξίσου, αν όχι περισσότερο, αποτελεσματικές. Πρόσφατη μελέτη χώρισε 91 ενήλικες πάσχοντες από ημικρανία σε τρείς ομάδες για λόγους σύγκρισης. Στη μία ομάδα χορηγήθηκε topiramate (Topamax), εγκεκριμένο φάρμακο για τη πρόληψη και

54 αντιμετώπιση της ημικρανίας στις Η.Π.Α. Στη δεύτερη ομάδα οι συμμετέχοντες εκτελούσαν πρόγραμμα ασκήσεων 40 λεπτών της ώρας, τρείς φορές την εβδομάδα. Οι συμμετέχοντες στη τρίτη ομάδα στη περίοδο της αξιολόγησης συμμετείχαν σε πρόγραμμα χαλάρωσης. Μετά από τρείς μήνες τα αποτελέσματα δεν έδειξαν σημαντικές διαφορές όσο αφορά την αποτελεσματικότητα μεταξύ των τριών ομάδων. Υπήρξε μείωση των συμπτωμάτων και στις τρείς ομάδες. Εντούτοις υπάρχει μια σημαντική παράμετρος που δεν πρέπει να διαφεύγει της προσοχής μας. Η πρόκληση σημαντικών παρενεργειών από την μακροχρόνια χρήση της φαρμακευτικής αγωγής σε αντίθεση με τις άλλες επιλογές. Για παράδειγμα στις παρενέργειες από το φάρμακο που χρησιμοποιήθηκε στη συγκεκριμένη μελέτη περιλαμβάνονται ναυτία, διάρροια και κόπωση. Τα ερωτήματα που πρέπει να απαντήσουμε στη πραγματικότητα είναι: Θέλουμε να αντιμετωπίσουμε το σύμπτωμα, ή να επηρεάσουμε την αιτία του προβλήματος;

55 Υπάρχουν πολλά και καλά φάρμακα για να προλάβουν ή να σταματήσουν τον πονοκέφαλο. Είναι, όμως, αυτός ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης; Προτιμούμε να αντικαταστήσουμε τον φυσικό αμυντικό μηχανισμό του σώματός μας με «ειδικά φάρμακα», ή να τον ενισχύσουμε ώστε να αντιμετωπίσει το πρόβλημα αποτελεσματικά, όπως εκείνος ξέρει καλύτερα από τον οποιονδήποτε ειδικό; Προς αυτή τη κατεύθυνση, δηλαδή της βελτίωσης της λειτουργικότητας του κεντρικού νευρικού συστήματος και ως εκ τούτου της ενίσχυσης με φυσικό τρόπο του αμυντικού μηχανισμού του οργανισμού, δραστηριοποιείται η Κρανιοϊερή Θεραπεία του Dr John Upledger. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία είναι μία ήπια, μη φαρμακευτική, θεραπεία που μπορεί να χρησιμοποιηθεί αποτελεσματικά για την θεραπευτική αγωγή πολλών παθήσεων σε όλες τις ηλικίες. Είναι εξαιρετικά ήπια, μη επεμβατική και δεν προκαλεί δυσφορία ή ενόχληση στον ασθενή ούτε ενέχει κινδύνους ή αντίθετες παρενέργειες. Συμπληρωματικά, ο ασθενής θα πρέπει να ακολουθεί

56 ένα πρόγραμμα αεροβικής άσκησης. Δραστηριότητες, δηλαδή, μικρής έντασης, αλλά μεγάλης αξίας. Η άσκηση κάνοντας στατικό ποδήλατο, περπάτημα,κολύμπι κ.α. είναι δραστηριότητες που δεν κουράζουν, αλλά προκαλούν την παραγωγή ενδορφίνης, της χημικής, δηλαδή, ουσίας του σώματος που ελαττώνει τον πόνο και βελτιώνει την διάθεση. ΠΗΓΗ: To Your Health July, 2012 (Vol. 06, Issue 07) Say No to Migraine Medication and Yes to Natural Care Για ένα καλύτερο ύπνο! Για ένα καλύτερο ύπνο!

57 Ο αριθμός των ανθρώπων που υποφέρουν από προβλήματα ύπνου συνεχώς αυξάνεται. Το Εθνικό Ίδρυμα Ύπνου στις ΗΠΑ αναφέρει πως ένας στους πέντε Αμερικανούς έχει στερηθεί τον ύπνο, αναγνωρίζοντας τη διαταραχή του ύπνου ως επιδημία. Ο ανεπαρκής ύπνος είναι σε θέση να επηρεάζει σημαντικά την καθημερινότητα του ατόμου, την αποτελεσματικότητα στην επαγγελματική του δραστηριότητα και την κοινωνικότητά του διαταράσσοντας, τελικά, την ποιότητα της ζωής του. Θέτει σε κίνδυνο την σωματική και ψυχική υγεία του, αφού μπορεί να γίνει αιτία ατυχημάτων, αλλά και να διευκολύνει την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων, όπως είναι ο διαβήτης. Μελέτες έδειξαν ότι όσοι χάνουν 30 λεπτά ύπνου κάθε βράδυ κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, έχουν 72% περισσότερες πιθανότητες να γίνουν παχύσαρκοι και να υποφέρουν από

58 προβλήματα υγειάς που σχετίζονται με τη παχυσαρκία. Επίσης, όσοι υποφέρουν από προβλήματα στον ύπνο τους για διάστημα μεγαλύτερο των έξι μηνών διατρέχουν ο σημαντικό κίνδυνο να εμφανίσουν αύξηση στην αντίσταση του οργανισμού στην ινσουλίνη, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προ-διαβητικό στάδιο και μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης διαβήτη τύπου 2. O ύπνος είναι απαραίτητος για την ανάπαυση του νευρικού και μυϊκού συστήματος, για την εμπέδωση της μνήμης και για την αποκατάσταση των κυτταρικών λειτουργιών στον εγκέφαλο, αλλά και σε όλο το σώμα. Οι πιο σημαντικές και συνήθεις διαταραχές του ύπνου είναι οι υπερυπνίες (υπνηλίες), η αϋπνία και η ανώμαλη κινητική συμπεριφορά κατά τον ύπνο (κινήσεις, τινάγματα). Οι πλέον γνωστές διαταραχές είναι οι αναπνευστικές διαταραχές κατά τη διάρκεια του ύπνου, που περιλαμβάνουν το έντονο ροχαλητό και την υπνική άπνοια. Αϋπνία Η αϋπνία είναι η πιο συνηθισμένη διαταραχή ύπνου και αφορά το 20 έως 25% του πληθυσμού. Η διαταραχή έλευσης και διατήρησης του ύπνου μπορεί να οφείλεται σε κακές συνήθειες που µας εμποδίζουν να κοιμηθούμε, σε στρες ή σε ψυχικό νόσηµα (π.χ. κατάθλιψη), αλλά και σε οργανικά αίτια τα οποία προκαλούν συμπτώματα που διαταράσσουν τον ύπνο, π.χ. πόνος. Μορφές αϋπνίας Υπάρχουν διάφορες μορφές αϋπνίας: Δυσκολία στην έλευση του ύπνου (το άτομο δυσκολεύεται να αποκοιμηθεί όταν πέφτει για ύπνο). Πρωινή αφύπνιση (ξυπνάει πολύ πρωί και δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί). Διακοπτόμενος ύπνος και αδυναμία διατήρησης της συνέχειας του ύπνου (ξυπνάει κατά τη διάρκεια του ύπνου και δυσκολεύεται

59 να ξανακοιμηθεί). Ημερήσια συμπτώματα, όπως υπνηλία (µε κίνδυνο πρόκλησης τροχαίων ή άλλων ατυχημάτων), νευρικότητα, ευερεθιστότητα, μειωμένη απόδοση, διαταραχή συναισθήματος. Κιρκαδιανές διαταραχές ρυθμού Πρόκειται για διαταραχή στο «ρολόι» του εγκεφάλου, και πιο συγκεκριμένα στο σημείο εκείνο που µας λέει πότε πρέπει να κοιμόμαστε (δηλαδή το βράδυ) και πότε να είμαστε ξύπνιοι (δηλαδή την ημέρα). Αυτή η απορρύθμιση μπορεί να συμβεί σε άτομα που δουλεύουν νύχτα, κάνουν συχνά νυχτερινές βάρδιες, ή μετακινούνται στις ζώνες του Ισημερινού (jet lag). Επίσης, μπορεί να παρατηρηθεί στους ηλικιωμένους µε αποτέλεσμα να θέλουν να κοιμούνται και να ξυπνούν υπερβολικά νωρίς, ενώ το αντίθετο συμβαίνει µε τους έφηβους, οι οποίοι θέλουν να κοιμούνται πολύ αργά το βράδυ και να ξυπνούν αργά το μεσημέρι. Διαταραχές αναπνοής Κυριότεροι «εκπρόσωποι» αυτής της κατηγορίας είναι το ροχαλητό και η υπνική άπνοια. Το ροχαλητό είναι πιο συνηθισμένο σε άντρες άνω των 50 ετών και µια από τις πιο συνηθισμένες αιτίες για τις οποίες κάποιος απευθύνεται στον ειδικό, συχνά μάλιστα έπειτα από παρότρυνση του συντρόφου του που μπορεί να ενοχλείται στον ύπνο. Γεγονός πάντως είναι ότι πρέπει πάντα να διερευνάται, καθώς ενδέχεται να είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου και να συνδέεται µε την υπνική άπνοια. Η τελευταία χαρακτηρίζεται από άπνοιες ή υπόπνοιες (διακοπές της αναπνοής για διάστημα μεγαλύτερο των 10 δευτερολέπτων). Αυτές βέβαια μπορεί να παρατηρούνται και στα υγιή άτομα, αλλά η συχνότητά τους δεν υπερβαίνει τα 5 επεισόδια ανά ώρα ύπνου. Έχει παρατηρηθεί ωστόσο, ότι το 9% των γυναικών και το 24% των αντρών παρουσιάζουν πάνω από 5 επεισόδια απνοιών υποπνοιών ανά ώρα ύπνου, γεγονός που συνιστά την παρουσία του συνδρόμου υπνικής άπνοιας. Μάλιστα, το 2% των γυναικών και το 4% των αντρών που έχουν πάνω από 5 επεισόδια υπνικής άπνοιας ανά ώρα

60 ύπνου έχουν διαταραχής. ταυτόχρονα και ημερήσια υπνηλία λόγω της Συμπτώματα της υπνικής άπνοιας είναι: Θορυβώδες ροχαλητό που ενοχλεί και ακούγεται στα διπλανά δωμάτια. Πολλαπλές νυχτερινές αφυπνίσεις. Αφύπνιση λόγω αισθήματος πνιγμού. Πολλαπλές νυχτερινές αφυπνίσεις για ούρηση. Ημερήσια συμπτώματα όπως υπνηλία, αίσθημα κόπωσης, αδυναμία μνήμης και συγκέντρωσης, πονοκέφαλος, ευερεθιστότητα λόγω κακής ποιότητας ύπνου. Πρόκληση τροχαίων ή εργατικών ατυχημάτων. Διαταραχή συναισθήματος και σεξουαλικές διαταραχές. Συχνές επισκέψεις στον γιατρό για άλλους λόγους όπως υπέρταση, αρρυθμίες, σακχαρώδη διαβήτη που είναι δύσκολο να ρυθμιστούν µε τη συνηθισμένη για τα νοσήματα αυτά αγωγή. Παραϋπνίες Οι περίεργες συμπεριφορές που συνοδεύουν τον ύπνο κατά τη διάρκεια της νύχτας, όπως οι νυχτερινοί τρόμοι και η υπνοβασία, είναι αρκετά συνηθισμένα φαινόμενα κατά την παιδική ηλικία και συνήθως µε το πέρασμα του χρόνου εξαλείφονται. Υπάρχουν, όμως, άτομα που ακόμα και μετά την ενηλικίωση συνεχίζουν να τις εκδηλώνουν στον ύπνο τους, ιδίως σε περιόδους έντονου στρες. Α. Υπνοβασία Είναι ένας από τους πιο γνωστούς τύπους παραϋπνιών που πλήττει το 10-15% των παιδιών προσχολικής και σχολικής ηλικίας, ενώ περίπου το 2-3% των ενηλίκων. Σήμερα γνωρίζουμε ότι η υπνοβασία είναι µια σειρά από ακούσιες κινήσεις και πράξεις, οι οποίες συνήθως λαμβάνουν χώρα κατά τα πρώτα στάδια του ύπνου. Για τους ειδικούς, ωστόσο, η υπνοβασία κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής χρήζει λεπτομερούς ελέγχου, καθώς μπορεί να οφείλεται σε παθολογικά αίτια. Μια άλλη πρόσφατη και πολύ σηµαντική παρατήρηση είναι ότι στο 65-80% των ατόμων που

61 εμφανίζουν υπνοβασία υπάρχει κληρονομικό ιστορικό. Στην εκδήλωσή της, όμως, μπορεί να συμβάλουν και εξωγενείς παράγοντες, όπως κακή υγιεινή ύπνου, ασταθή ωράρια εργασίας, ή υποκείμενα ψυχικά νοσήματα. Β. Εφιάλτες και υπνικοί τρόμοι Οι νυχτερινοί εφιάλτες εμφανίζονται στο δεύτερο μισό της νύχτας, ιδίως λίγο πριν από την πρωινή αφύπνιση. Το άτομο ξυπνά έντρομο, λόγω κάποιου άσχημου ονείρου το οποίο θυμάται µε σαφήνεια και δυσκολεύεται να ξανακοιμηθεί. Αντίθετα, στην περίπτωση του νυχτερινού τρόμου που εμφανίζεται στο πρώτο τρίτο του ύπνου το άτομο μπορεί να κάθεται µε ανοιχτά τα µάτια και να φωνάζει εκδηλώνοντας έντονο φόβο, αλλά όταν ξυπνά δεν θυμάται τίποτα. Σύνδρομο Ανήσυχων Ποδιών Το Σύνδρομο Ανήσυχων Ποδιών είναι µια συχνή αιτία διαταραχής του ύπνου και μπορεί να οδηγήσει σε ημερήσια υπνηλία και μείωση της απόδοσης στην εργασία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η έντονη επιθυμία να κινήσει κανείς τα πόδια του, η οποία συνήθως συνοδεύεται από δυσάρεστη αίσθηση στα πόδια. Το σύνδρομο συνήθως εμφανίζεται ή επιδεινώνεται το απόγευμα ή το βράδυ μετά την κατάκλιση και μπορεί να προκαλεί διαταραχή της έλευσης και διατήρησης ή της ποιότητας του ύπνου. Η συχνότητα εμφάνισής του είναι περίπου 5-10%. Είναι πιο συχνό στα άτομα ηλικίας άνω των 40, ενώ οι γυναίκες ασθενείς είναι διπλάσιες από τους άντρες. Για την αντιμετώπιση του συνδρόμου έχουν εγκριθεί δύο φάρμακα που ανήκουν στην οικογένεια των ανταγωνιστών της ντοπαµίνης: η ροπινιρόλη και η πραµιπεξόλη. Έχει διαπιστωθεί ότι χορήγηση μικρής µόνο δόσης των φαρμάκων αυτών, µία-δύο ώρες πριν ξαπλώσει ο ασθενής το βράδυ, αρκεί συνήθως για θεαματική βελτίωση της ποιότητας του ύπνου. Τρίξιμο δοντιών Ο βρουξισμός, όπως λέγεται επιστημονικά το τρίξιμο των

62 δοντιών, είναι µια συχνή διαταραχή ύπνου στα παιδιά, δεν αποκλείεται όμως να εμφανιστεί και στους ενήλικες, ιδιαίτερα σε περιόδους στρες. Κάποιος μπορεί να υποψιαστεί ότι πιθανόν τρίζει τα δόντια στον ύπνο του αν ξυπνά µε πονεμένο στόμα, έχει πόνο στα δόντια, ή άλλα συμπτώματα σωματοποιημένου στρες όπως μυϊκούς πόνους. Χρήσιμη είναι η επίσκεψη στον ορθοδοντικό, καθώς αν υπάρχει πρόβλημα στη σύγκλιση της γνάθου τοποθετείται ειδικός νάρθηκας. Σύνδρομο ανεπαρκούς ύπνου Πρόκειται για ένα σχετικά νέο σύνδρομο, που όμως αποτελεί ιδιαίτερα συχνό πρόβλημα της σύγχρονης εποχής. Από έρευνες έχει διαπιστωθεί ότι οι άνθρωποι πριν από 5 δεκαετίες κοιμόντουσαν κατά µέσο όρο 8 ώρες την ημέρα, ενώ σήμερα έχουν πέσει στις 6 µε 6 ½ ώρες. Δεδομένου, όμως, ότι σε οργανικό επίπεδο καθημερινά έχουμε ανάγκη 7-8 ώρες ύπνου, αυτή η έλλειψη μπορεί να οδηγήσει στα προβλήματα που εκδηλώνονται όταν το άτομο πάσχει από κανονική αϋπνία. Για το πρόβλημα ευθύνονται το σύγχρονο lifestyle, αλλά και η κακή υγιεινή του ύπνου. Κρανιοϊερή Θεραπεία Είναι γνωστό πως η Κρανιοϊερή Θεραπεία (ΚΙΘ) διευκολύνει την αποτελεσματική λειτουργικότητα του Κεντρικού Νευρικού Συστήματος, βασικά όργανα του οποίου είναι ο εγκέφαλος και ο νωτιαίος μυελός. Η προσέγγιση με ήπιους χειρισμούς που προτείνει η ΚΙΘ ενισχύει την χαλάρωση στον οργανισμό, επιτρέποντας το άτομο να εισέλθει σε κατάσταση βαθειάς χαλάρωσης, παρόμοια με εκείνη που επιτυγχάνεται με τον διαλογισμό.

63 Σε πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Journal of Integrative Medicine αναφέρεται πως η ΚΙΘ συνεισφέρει στην ρύθμιση του Αυτόνομου Νευρικού Συστήματος, που είναι υπεύθυνο για την ικανότητα του οργανισμού στη ξεκούραση και στην αντίδραση του stress. Έτσι ο οργανισμός μπορεί με ενισχύσει λειτουργίες όπως είναι η πέψη, η χαλάρωση, αλλά και η καθαρή σκέψη. Η ρύθμιση του αυτόνομου νευρικού συστήματος είναι αναγκαία για την καλή υγεία, ενώ η αλληλεπίδραση μεταξύ της δράσης και της χαλάρωσης επιτρέπει την σωστή ανάπτυξη, την ίαση, τη ρύθμιση της διάθεσης και πολλά άλλα. Η Κρανιοϊερή Θεραπεία μπορεί να συνεισφέρει στην αυτοδιόρθωση σε ποικιλία συμπτώματα και προβλήματα, υποστηρίζοντας τον οργανισμό τόσο σωματικά, όσο και συναισθηματικά. Μια ενδιαφέρουσα δομή του εγκεφάλου είναι ο προμήκης μυελός, ο οποίος περιλαμβάνει τον δικτυωτό σχηματισμό. Πρόκειται για ένα σύνθετο δίκτυο από περίπου 100 μικροσκοπικούς πυρήνες που καταλαμβάνει το κεντρικό τμήμα του εγκεφαλικού στελέχους. Ονομάζεται έτσι λόγω της δικτυωτής εμφάνισης του. Μερικές φορές ο δικτυωτός σχηματισμός αναφέρεται ως δικτυωτό σύστημα ενεργοποίησης (reticular activating system RAS), επειδή δομές του διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην εγρήγορση. Εντούτοις, οι διάφοροι πυρήνες του δικτυωτού σχηματισμού συμμετέχουν σε ποικίλες λειτουργίες συμπεριλαμβανομένου του ύπνου, της προσοχής, της κίνησης, της διατήρησης του μυϊκού τόνου και σε διάφορα καρδιακά, κυκλοφορικά και αναπνευστικά αντανακλαστικά. Το δικτυωτό σύστημα ενεργοποίησης βοηθά τον